Month: August 2021

ကော်ဖီမစ် နှင့် ချွေးမ သားဖြစ်သူ တိုးမောင်က နေပြည်တော်ကို သင်တန်း ၂ ပါတ်သွားရမှာမို့ အိမ်မှာမိန်းမသား၂ ယောက်ထဲရှိလို့ အိမ်လာစောင့်ပေးပါဦး အဖေဆိုလို့ မုဆိုးဖိုကြီး ဦးမြမောင်တစ်ယောက်ရန်ကုန်   ကို ဘုရားဖူးလိုသဘောထားပီးရောက်လာခဲ့တယ်။အသက်၆၀ ကျော်ဆို ပေမယ့် သန်တုန်းမြန်  တုန်းဆိုပါတော့။ငယ်စဉ်ကအားကစားလိုက်စားခဲ့၍ခုချိန်ထိခန္ဒာကိုယ်ကကျစ်လစ်ပီးသန်မာဆဲ။   သားတို့ အိမ်ထောင်ကျတာ၅ နှစ်ကျော်ပီ ကလေးမရကြပေ။ ချွေးမ အေးအေးခိုင်က အထည်  ဆိုင်ဖွင့်သည်။တူမတော်စပ်သူမိတာကိုအိမ် အကူအဖြစ်ခေါ်ထားကြသည်။မွေးကတည်းကဖခင်  မရှိခဲ့သော ချွေးမလေးက ဦးမြမောင်အား ဖခင်အရင်းလိုပင်အလွန်ချစ် ရှာသည်။ တိုးမောင်ခရီး  မထွက်မှီ၂ရက်ခန့်ကြို၍ ရန်ကုန်သို့ ဦးမြမောင်အရောက်သွားသည်။ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနှင့်ဆုံ    ချင်တာ လည်းပါတာပေါ့။တိုးမောင်တို့က ရန်ကင်းတွင်တိုက်ခန်းလေးဝယ်၍နေကြသည်။ တိုက်  ခန်းလေးက ဦးမြမောင်ရဲ့တောကအိမ် ထက်စာရင်တော့ ကျဉ်းတာပေါ့။အိပ်ခန်းက၂ ခန်းပဲပါ  သည်။ထပ်ခိုးလေးကိုကြံဖန်၍လုပ်ထားသည်မှာ ချစ်စရာ၊နေချင်စရာလေး ပေါ့။ ဦးမြမောင်ကို  အပေါ်ထပ်ခိုးမှာပဲ ချွေးမဖြစ်သူ…

ကျွန်တော်နဲ့ ကြည်လေးဇာတ်လမ်း (ဖြစ်ရပ်မှန်) (စ/ဆုံး) ကြည်လေးဆိုတာလင်သုံးယောက်ရပြီးသား ခါးတင်ရင်မြင်သူငေးလောက်တယ်။အသားကညိုချော  မျက်လုံးကလေးကမဲနက်နေ တာဘဲ။သူ့ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကဆန့်ကျင်ဘက်လိင်တွေကိုစိမ်ခေါ် နေ  သလိုဘဲ။အိုးကလဲအလွန်ကြီး ဒီအိုးနဲ့ယောကျ်ားတွေကိုစွဲစေ တာလို့ကြားသာကြားဘူးတာမကြုံ ဘူးဘူး   လေ။ပြီးတော့ ကြည်ကြည်မှာသူ့လိုလှတဲ့သမီးတစ်ယောက်ရှိသေးတယ်သူ့နာမည်က ဌေးဌေးတဲ့။  သူကျတော့ငါးရံ့ကိုယ်လုံး နှုတ်ခမ်းကလေးကတနေကုန်ငုံထားချင်လောက်အောင်ဖူးရွနေတာဘဲ။   သူကကျနော်ကို တွေ့ရင်အတင်းဖက်ထားလေ့ရှိတယ်။ကျနော့်မှာလဲအလွန်တောင့်တဲ့မိန်းမရှိပါတယ်။  ညတိုင်းလိုးဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့သူကရှက် တတ်တာရယ် ရိုးတာရယ်ကြောင့်ပက်လက်လှန်ပြီး လိုး  နေရတော့တစ်ခါတစ်လေဆန်းဆန်းပြားပြားလိုးချင်ပေမဲ့မရဘူးဖြစ်နေ တယ်။ ဒီဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေသူတော့ကျနော်ချစ်တဲ့ကြည်လေးပေါ့။ကြည်လေးနဲ့ကျနော်ချစ်နေကြတာကြာပါ  ပြီဒါပေမယ့်ပါးကလေး ကိုနမ်းတာကလွဲပြီးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မလိုးဘူးသေးဘူး။ကျနော်  ကလည်းမတောင်းဘူးသေးဘူး။   သူ့ကြည့်ရတာတော့ခံ ချင်နေပုံဘဲ ရေလာမြောင်းပေးစကား အလွန်ပြောတယ်။ကျနော့အိမ်လာရင်ကျနော့ရှေ့မှာသူ့ရဲ့လှပတဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုမြင်စေချင် လို့ထမီဖြန့်ဝတ်  ပြ တာလဲမနဲတော့ဘူး ထမီဖြန့်ဝတ်တိုင်းကျနော့ဘက်လှည့်ဝတ်တော့သူ့ ရဲ့အတွင်းသားတွေကို မြင်အောင်ဝတ် ပြတာ။ကျနော်အဲလိုမြင်ရတိုင်းကျနော့ရဲ့လီးကြီးကတင်းမာလာတာ အဲဒါကိုလဲသူမြင်တိုင်း   ပြုံးပြီးပြန်ပြန်သွားတယ်။   ကျနော့ ဇနီးနယ်ကသူ့အမနေမကောင်းလို့တစ်လလောက်သွားတဲ့အချိန်အိမ်မှာကျနော်တစ်ယောက်  ထဲ။မိုးတွေကရွာနေတာနဲ့အိမ် ဝင်းတံခါးစေ့ထားပြီး အိမ်ထဲမှာသူငယ်ချင်းဆီကငှားထားတဲ့အပြာခွေ   စက်ထဲထည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဗမာမိန်းကလေးတစ် ယောက်တီရှပ်ဝတ်ထါးပြီးကုတင်အောက်မှာ  ကုတင်ကိုလက်ထေါက် လေးဘက်ကုန်းထမီကိုအပေါ်လှန်တင်ပြီးနောက်ကနေတ အားကုန်လိုးနေတာ …

ခွေးဖြစ်တဲ့နေ့ (အစ အဆုံး) သူများစာအုပ်တွေတင်နေတာများပြီ ကိုယ့်အကြောင်းလေးပဲ ကိုယ်ပြောမယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃နှစ်လောက်ကပေါ့.။ဖြစ်တာ ပြောပါ တယ်။   ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ တစ်ဝမ်းကွဲပေါ့။ အသက်က သိပ်မကွာဘူး။  သူက အဲ့တုန်းက ၁၀တန်း။ ကျနော်က  တက္ကသိုလ်တက်နေတာပေါ့။ သူ့အဖေက မလေးမှာအလုပ်လုပ်နေတာ။   အမေနဲ့ ၂ယောက်ထဲနေရတာပေါ့။ ကျနော်က ကျနော့် ညီမကိုအမြဲ စာပြပေးနေကျ။ သူ ၃ တန်းလောက်ထဲကစပြီး ၁၀တန်းထိ ကျနော်ပဲ ကျူရှင်ဆရာဖြစ်ခဲ့တာ။  ၁၀တန်းကျတော့ သူ ကျူရှှုင်တွေဘာတွေတက်ခွင့်ရတယ်။ကျတော်က ဂိုက်ပေါ့။  မှတ်မှတ်ရရ အဲ့နေ့က သီတင်းကျွတ်။ ကျောင်းဆယ်ရက်ပိတ်တယ်။  ဒါပေမယ့် ကျူရှင်က စာမေးပွဲဖြေရမယ်ဆိုတော့ သူ့ကို ညလုံးပေါက် သင်ရတာပေါ့။  ကျတော်လည်း အဒေါ့်အိမ်သွားအိပ်ရတာ ပေါ့။ သီတင်းကျွတ်ကာလဆိုတာ ၁၀တန်းကျောင်းသားတိုင်းအတွက် ရုန်းကန်နေရတဲ့အချိန်ပဲလေ။  စာတွေကလည်းများ ဖိအားက…

ကျွန်တော့်မိန်းမဖူးေ၀ ကျွန်တော့်ဘဝမှာမေ့မရနိုင်တဲ့ဖြစ်စဉ်ကြီးတစ်ခုကိုခင်ဗျားတို့ကိုအစအဆုံးပြောပြမယ်ဗျာ။  ပြောသမျှအားလုံးအမှန်တွေချည်းပဲ   ပြောမှာဖြစ်ပေမယ့်တချို့အချက်အလက်တွေကိုတော့ကျွန်တော့်လုံခြုံမှုအတွက်ထိန်ချန်ထားပါတယ်။   လွန်ခဲ့တဲ့၁နှစ်လောက်က ဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုပါ။  ကျွန်တော့်မှာအရမ်းချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ချောလဲချောတယ်။အေးအေးလေးနေ တတ်သူတစ်ယောက်ပေါ့။  နာမည်ကဖူးဝေတဲ့။ကျွန်တော်တို့ကချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးမှယူခဲ့ကြတာမဟုတ်ပဲမိဘပေးစားလို့ရခဲ့ကြတာ ပါ။   သူ့လိုဖြူဖြူချောချောကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုကြိုက်တဲ့လူတွေတပြုံကြီးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကွင်းတွေဖြစ်တာမျိုး ရည်းစားများတာမျိုး  တွေမရှိဘူး။ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာဆောင်တော့သူ့အသက်က၂၄၊ကျွန်တော်က၂၈။သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာကျွန် တော့်ကိုအားကျလိုက်  တာများဘာပြောကောင်းမလဲ။ အရက်အတူတူသောက်ကြရင်ဟျောင်ညီနိုင်၊မင်းကတော့တကယ့်စောက်ကံကောင်းကောင်ပဲဆိုပြီးအမြဲပြောတာ။   ဒါပေမယ့်မိုက် မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ”လိုးလို့ကောင်းလားတို့၊ဖင်မချဘူးလားတို့”တော့မမေးရဲကြဘူး။  ဘာလို့လဲဆိုတော့တစ်ခါကျွန်တော် မင်္ဂလာဆောင်ပြီး၁ပတ်လောက်မှာအရက်သောက်ကြတော့ကျွန်တော်နဲ့သိပ်မရင်းနှီးတဲ့   ကောင်တစ်ကောင်ပါလာတယ်။ဘယ်သူနဲ့ သိပြီးပါလာလဲတော့မသိဘူး။ဒါပေမယ့်အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမကိုသိနေတယ်။   သူကပြောတာ”မင်းမိန်းမဖြူဖြူတောင့် တောင့်နဲ့ချောလဲချောဆိုတော့ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်လိုးလိုက်ရရင်ဆိမ့်သွားမှာပဲ”  လို့လာပြောရော။ကျွန်တော်လဲဘာပြောကောင်းမလဲ စားပွဲအလယ်ကအရက်ပုလင်းနဲ့ဒီကောင့်မျက်နှာကိုဖြတ်ဖြတ်ရိုက်တာ   ၅ချက်လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ပုလင်းတော့မကွဲဘူး။ ဘေးကသူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းဆွဲကြတယ်။သွေးတွေကိုအများကြီးပဲ။ နောက်မှသိရတာဒီကောင်လဲကွဲပြဲကုန်လို့ချုပ်လိုက်ရတယ်တဲ့။ဘာပြသနာမှတော့ထပ်မဖြစ်သွားပါဘူး။   အဲဒီကစလို့ကျွန်တော့် မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ပြီးသူငယ်ချင်းတွေသိပ်မစရဲကြတော့ဘူး။တကယ်ကကျွန်တော်ကလဲရင်းနှီးနေတဲ့လူချင်းဆို   အဲ့လိုအလွန်အကျွံ စရင်တောင်ဘာမှလုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ဒီကောင်ကမသိပဲနဲ့လာရိုင်းတာကိုး။  ကဲပါအဲဒါတွေကအဖြစ်အပျက်သေးသေးလေးတွေ ပါ။တကယ့်အဖြစ်အပျက်အကြီးဆီကိုဆက်ပြောပြမယ်။  ကျွန်တော့်ယောက္ခ်မကြီးကတော်တော်တင်းကျပ်တဲ့လူ။သူ့သမီး ကိုValintine day မှာပန်းစည်းတွေလာပို့တဲ့ဆားဗစ်ကလူတွေကိုဆို   တံခါးကိုမဖွင့်ပေးတာတဲ့။ပြီးတော့သူ့သမီးရဲ့လက်ကိုင်အိတ် ကိုတက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့အထိစစ်တုန်းတဲ့။  ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုကိုတောင်သူ့သမီးကိုကားမမောင်းခိုင်းပဲသူကိုယ်တိုင်မအားတဲ့ ကြားကလိုက်ပို့တာ။  အဲ့လိုအုန့်ပုန်းမလေးဖြူဖြူချောချောလေးကိုကျွန်တော့်လိုတစ်ခါတစ်လေအရက်သောက်၊ဆေးလိပ်သောက် တဲ့လူနဲ့ဘာကြောင့်   သဘောတူလဲဆိုတာစစချင်းတော့စဉ်းစားမရဘူး။နောက်မှသိရတာကကျွန်တော့်အဖေကသူ့သမီးကိုသွား တောင်းတာတောင်   ထုံးစံမို့လို့သွားတောင်းရတာ။တကယ်ကအဖေတို့ကတကယ့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေတဲ့။  ကျွန်တော် တောင်စစချင်းစိတ်ပူလိုက်သေးတယ်။ဒီလောက်ချောတဲ့ကောင်မလေးကရည်းစားတွေဘာတွေရှိမှာပဲပေါ့။ ဘာကြောင့်ကျွန်တော်နဲ့ရုတ်တရက်ကြီးပေးစားတာလဲ။တခြားသူတို့သဘောမတူနိုင်တဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့များဖြစ်နေလို့လားပေါ့။    ဒါပေမယ့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကတကယ့်ကိုရှာမှရှားတဲ့အမျိုးအစားလေးဖြစ်နေမှန်းသိလိုက်ရတယ်။   မှတ်မိသေးတယ်။မင်္ဂလာဦးညမှာကျွန်တော်က”ဖူးဝေရေ…ရည်းစားပူတွေဘာတွေတော့မမိနေပါဘူးနော်”   လို့စသလိုလိုနဲ့မေး…

သူတို့အကြောင်း အေးမောင်ရေ.. လာအုံး… အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်နေသော အမေ့အသံကြောင့် အိမ်နောက်ဖေးတွင် နွားစာစင်းနေရာမှ ကမန်းကတန်း  လက်ဆေးကာ အိမ်နောက်ပေါက်မှ တက်သွားသည်။   အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာ အမေနှင့် အတူ ထိုင်နေသော အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအမျိုးသမီး မျက်နှာကို အေးမောင် စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်မိသည်။ ဘယ်နေရာမှာ မြင်ဖူးလို့ပါလိမ့်။ တစ် နေရာ ရာမှာ ရင်းရင်းနှီးနှီး မြင်ဖူးနေသလိုပဲ။ ဘယ်နေရာမှာမှန်းတော့ မသိ။ သား…. သူ့ကို မှတ်မိလား….   အေးမောင်  သေသေချာချာ မျက်မှောင်ကြုပ် စဉ်းစားသည်။ သိတော့ သိနေသလိုပဲ။ ဘယ်မှာလဲသာ မသိတာ။   ဟဲ့…. ဖြေပါအုံး… မေးနေတာ  ကို….အမေ့ အသံကြောင့် လန့်ဖြပ်သွားသည်။ အင်း…. သိတော့ သိသလိုပဲ…

အပေးအယူ ဒေါ်ချိုချိုကို သက်နိုင်သိတာတော့ကြာပြီ။ ဒါပေမဲ့ ရင်းနှီးတာတော့အရမ်းကြီးမရင်းနှီး။   သက်နိုင်ကား အသက် (၂၇)နှစ်ခန့်ရှိသည့်  လူလတ်ပိုင်းတစ်ဦး။  ယောကျၤားဆန်ဆန်နှင့် ချောမောသော ရုပ်ရည်ပိုင်ရှင်တစ်ဦး.။   စကားပြောတာလည်းကောင်းသော  ကြောင့် ချစ်သူခင်သူများသည်။  ဘွဲ့ရပြီးနောက်ပိုင်းတွင် မြို့မှာလာပြီး ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင်အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသူ။  ဒေါ်ချိုချိုကား သူ ငှားနေသည့် အဆောင်မှ အဆောင်ပိုင်ရှင် ဦးကောင်းမင်း၊ ဒေါ် နီလာ နှင့်သူငယ်ချင်းတွေ။  ဒေါ်နီလာထံလာရင်း မျက်မှန်းတန်းမိ ကာ ရင်းနှီးနေသောသဘော။  ဒီလောက်ဘဲရှိသည်။  ဒါပေမဲ့တစ်ခုတော့ သက်နိုင်သိသည်။ ဒေါ်ချိုချိုကတော်တော်လှသည်ဟု။  ဟုတ်တယ်လေ….အသက်က(၄၀)စွန်းစွန်း။ ငယ်စဉ်ကမယ်ဘွဲ့တွေဘာတွေရဖူးသည်ဟုတော့သိရသည်။   သူမနှင့်သူမယော ကျၤား ဦးမောင်မောင်ဝင်းက ကလေး(၂)ယောက်ထွန်းကားခဲ့သည်။  ထိုကလေးတွေကလည်း သူမြင်တော့မြင်ဖူးသည်။  ဒါကလဲ ကျောင်းပိတ်ချိန်တွေလောက်မှပါ။ ဘော်ဒါဆောင်မှာထားတာဆိုတော့တစ်ခါတစ်ရံမှသာ။  ဒေါ်ချိုချိုယောကျၤားကလည်း  အလုပ်များသူပီပီအိမ်မှာမကပ်။ ဒီတော့ သူမကလည်း သက်နိုင်ငှားနေသော အဆောင်ပိုင်ရှင်ဒေါ်နီလာဆီ မကြာမကြာလာလည်သည်။။  သူမတို့ဘာတွေပြောလို့ ပြောနေကြမှန်းတော့မသိ။ …

ဏှာသခင်မလေး သဇင် ဆယ်တန်းမှ ကျောင်းသား ခြောက်ယောက်နှင့် အတူ သဇင်တစ်ယောက် ကားနှစ်စီးဖြင့် လူသူရှင်းရာကို သွားနေကြသည်။ တစ်စီး ထဲတွင် သဇင်ပါသည်။ သဇင်မပါသော အစီးမှ ဘဲများက တင်းနေကြသည်။ သဇင်က သူတို့နှင့် အတန်းမတူ။ ကိုးတန်းက  ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရက်ချိန်းခက်တတ်သည်။ ကျောင်းတက်ရ၊ ရက်ချိန်းပေးရသဖြင့် သဇင်တစ်ယောက်လည်း သိပ်တော့  မအား။ သည်လို အနေအထားတွင် ချိန်းလို့ရသည့် ရက်တွင် သဇင်က မိမိတို့ ကားနှင့် အတူပါမလာ။  “သူတို့ သဇင်ကို အလယ်မှာ  ထည့်သွားတာကွာ၊ ခုလောက် သဇင့်လက်နှစ်ဖက်ကလည်း အားမှာ မဟုတ်၊ ပါးတွေလည်း ဟိုကောင်တွေ နမ်းလို့ ပူနေလောက်ပြီ” “ထားပါကွာ၊ ဟိုရောက်တော့လည်း မင်းစိတ်ကြိုက် ဖိုက်ရမှာပဲ”  “အေးကွာ သဇင်…

နွားသိုးကြိုးပြတ် ကျော်ကျော် သည် အောင်မော်ဦး နဲ့ ရန်ကုန် တက္ကသိုလ်မှာ ဆုံ သည် ..။ ဝါသနာတူတွေ မို့ တွဲဖြစ် သည် . .။ မိန်းမ ကြိုက်တာ  ..မိန်းမ လိုက်စားတာ  ..အကြိုက်ချင်း..ဝါသနာချင်း တူတာ …။ ကျော်ကျော် နဲ့ အောင်မော်ဦး သည် ရီးစားတွေ   မှိုလိုပေါက် အောင်  ထားသည်..ရှုပ် သည်လို့ နံမည်ကြီး သည် ..။  ကျော်ကျော် နဲ့ အောင်မော်ဦး သည် တယောက်အကြောင်းကို တယောက် သိ သူများ  ဖြစ်သလို ပွေဖေါ်ပွေဖက်..ရှုပ်ဖေါ်ရှုပ်ဖက်တွေလဲ ဖြစ် သည် ..။ ကျောင်းထဲမှာ ရီးစား   ထားရုံမက ..အပြင်လောက မှာလဲ  ..ကြိုက်ရင် ကုန်းတဲ့…

အန်တီဖြူ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းရဲ့မေမေ အန်တီဖြူ ကျနော်သည် ရန်ကုန်မြို့ ၏ဆင်ချေဖုံးမြို့နယ်တခုတွင်နေပါသည်။ ကျနော်တို့လမ်းထဲတွင် ကျနော် နှင့်အလွန် ခင်သော သူငယ်ချင်း မောင်မောင်တို့အိမ်ရှိသည်။ မောင်မောင့်ဖခင်သည် အစိုးရအရာရှိကြီးတဦးဖြစ်ပြီး အလွန် ဖေါ်ရွေသူဖြစ်ပါသည်။ မောင်မောင်၏မိခင်မှာ အနည်းငယ်မျက်နှာတည်သော်လည်း မောင်မောင့်သူငယ်ချင်း များကို မောင်မောင်ကဲ့သို့ပင် ဂရုစိုက်ပါသည်။ မောင်မောင့်တွင် အကိုတယောက် ညီမတယောက်ရှိပါသည်။ မောင်မောင့်အကိုသည်ဆေးကျောင်းတက်နေပြီး ညီမလေးမှာ ၁၀ တန်းတက်နေပါသည်။ မောင်မောင်နှင့် ကျနော်တို့မှာ ၁၀ တန်းတုံးက အတူတူ ဖြစ်သော်လည်း တက္ကသိုလ်တွင် မောင်မောင်က ကွန်ပျူတာ တက်နေပြီး ကျနော်က နည်းပညာတက်နေသူဖြစ်ပါသည်။ ကျောင်းမတူသော်လည်း မောင်မောင်တို့အိမ် သည် ကျနော်တို့ သူငယ်ချင်းတသိုက် စတည်းချရာအိမ် စားအိမ်သောက်အိမ်ဖြစ်ပါသည်။ ကျနော်တို့ မှာလည်း ဟော့ဟော့ ရမ်းရမ်းမဟုတ်သဖြင့် လူကြီးများနှင့်အဆင်ပြေကြပါသည်။ အိမ်တွင်သီချင်းနားထောင် ဂိမ်း…

မေ ” ဟဲ့..စောက်ပတ်ကြီးပြဲ…ပလုပ်တုပ် လီးက အကြီးကြီးပဲတော့..အဲ..ခိခိ “  ရှေ့ကဈေးဝယ်နေတဲ့ လူကြီး ထွက်သွားတော့ အနား ရောက်နေတဲ့ ခင်ခင်ဆိုတဲ့ တစ်ခုလပ် ကောင်မလေးက ခါးတို့လိုက်တာနဲ့ မချိုရီရဲ့ ပါးစပ်က ထုံးစံအတိုင်းပဲ ယောင်ပြီးအော်ရင်း ခါး တွန့်လိုက်မိသည်။ အော်လိုက်မိပြီးမှ အဲဒီလူကြီး ကြားသွားမလားလို့ တွေးမိပြီး ပါးစပ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ အချိန်မီ အုပ်လိုက်ပေမယ့်  နောက်ကျသွားလေသည်။ စပ်ဖြီးဖြီးကြီးနဲ့ အဲလူကြီးက တစ်ချက်လှည့်ပြီး ကြည့်တော့ ခင်ခင့်ပေါင်တွင်းကြောကို ဆွဲနှိုက်လိမ်ရင်း  အရှက်ပြေ မျက်နှာလွှဲလိုက်ရပေမယ့် တစ်ခစ်ခစ်နဲ့ အရှက်က မပြေနိုင်ဘူး။ ပျံကျဈေးသည်ဆိုတော့ သိပ်အကြာကြီးလည်း ရှက်မ နေအားတော့ပါဘူး ရုန်းနေတဲ့ ခင်ခင်နဲ့ ကြိတ်ကြိတ်တိုး ယွပိုး ထိုးနေကြရင်း ပွစိပွစိ လုပ်နေမိကြတာနဲ့ ရှက်ဖို့မေ့သွားလေသည်။ အဲလူကြီးကလည်း အဲလူကြီးပဲ…..