အစားခံချင်စိတ်များ

အစားခံချင်စိတ်များ

” စိုးမြင့်ရေ ” ” ပြော … ကိုစံတင့် ” ဆောင်းအကုန် နွေအကူးမို့ လယ်ယာ လုပ်ငန်းခွင် ဝင်ပြီး ပြန်လာသော ရွာသူရွာသားများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြင့် ဆူညံ နေသည်။ ” ည … အရက်တိုက်ကွာ … နက်ဖန် …… မင်း စပါးတွေ …… အပြီး ရိတ်မယ် ” ” ရပါတယ်ဗျာ … ညကြ …… ခင်စမ်း ကို … အမြည်း လုပ်ခိုင်း ထားမယ် ” ရွာလယ် လမ်းမကြီးပေါ် မိန်းမတစ်ချို့ ထဘီတိုတို ထမင်းချိုင့်လေးများ ကိုင်ရင်း တနေ့တာ ပင်ပန်းသမျှ ပြေပျောက်စေရန် ယောက်ျား တချို့မှာလည်း ညပိုင်း အရက်သောက်ရန် လယ်ရှင် ယာရှင် များထံ ပူဆာ နေကြ၏။ တစ်နေကုန် ပင်ပန်းထားသမျှ ညပိုင်း အရက်ဖြင့် အပန်းဖြေ ကြသည်မှာ မြေစွန်း ရွာလေး၏ ဓဧလ့ စရိုက်ပင်။ ” ဟေး …… စိုးမြင့် …… ဒီနှစ် မောင်ရင့် … စပါးခင်းက … အအောင်ဆုံးပါကွာ ” ” ဟုတ် … ဦးကြီး ရေ … မနှစ်က … ရှုံးကြေး ပြန်ရ လောက်တယ် ” စိုးမြင့် အိမ်နား အရောက် ရွာ၏ အနောက်ဖက်ခြမ်း နေထိုင်သူ ဦးသာအောင် လှမ်းပြောနေသဖြင့် ပြန်ဖြေ နေသည်။

” အေးပါ …… မရင်းကွင်းကို … ငါ့ ဘဲတွေ … လာကျောင်းမှာနော် ” ” ဟုတ် … ဦးကြီး ” စပါး ရိတ်ပြီးသည်နှင့် လယ်ကွင်းထဲ စပါး အကျန်များ ခရုများ ဂဏန်းများ ဥစမ်း နေသော ဘဲများ အတွက် အထူး ကောင်းမွန်သော အစာ ဖြစ်၏။ စိုးမြင့် အိမ်ရောက်ချိန် အိမ်ရှေ့စားပွဲပေါ် ရေနွေးကြမ်းနှင့် ဆတ်သားခြောက်ဖုတ် အဆင်သင့် ပြင်ထားကာ သနပ်ခါး အဖွေးသားနှင့် မယားချောလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ ” ဟေး …… အတော်ပဲဟေ့ … ညကြ … ကိုစံတင့် တို့ အဖွဲ … လာမှာ … ဆတ်သားခြောက် ရှိသေးရင် ထပ်ဖုတ်ဟေ့ … ခင်စမ်း ” ” အမလေးတော် … စပါးတွေ ရိတ်ဖို့ … ကျန်သေးတယ် … တော်တို့က …… သောက်ပွဲ ကျင်းကြ မလို့လား ” ” နက်ဖန်ဆို … ပြီးပါပြီ …… ခင်စမ်းရယ် … ကိုစံတင့် တို့ အဖွဲ့က … တကယ် အလုပ် လုပ်တာ … ပြန် သိတတ် ရမှာ ” ” မယ့်လေး … ဟုတ်ပါပြီရှင် … လာခဲ့ … ခဏ နားဦး … ချွေးတိတ်မှ ရေချိုး … အအေး ပတ်မယ် ” မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ခဏထိုင်ကာ ချွေးခြောက်သည်နှင့် ရေချိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ရေစည်ကန် ရှိရာ အိမ်အနောက်ဖက် လျှောက်လာ ခဲ့တော့သည်။

ခင်စမ်းရီလည်း ဆတ်သားခြောက် ဖုတ်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာခဲ့၏။ ကြောင်အိမ်ထဲ သိမ်းထားသော ဆတ်သားခြောက် အခွေအား ယူကာ ဓါးဖြင့် အနေတော် ခုတ်ထစ်ပြီး မီးပြန် မွှေးကာ ထပ်ဖုတ် နေသည်။ ” မမရီ …… ကိုကြီး စိုး … ပြန်ရောက်ပြီလား ” ” အင်း … နောက်ဖေးမှာ ရေချိုး နေတယ် ” အောက်ပိုင်း ကျက်သော ဆတ်သားခြောက် တုံးများအား အထက်အောက် လှည့်ပေး နေစဉ် နောက်ကျော ဘက်မှ ညီမဖြစ်သူ၏ ယောက်ျား ဝင်းကို စကားသံ ကြားရသဖြင့် ပြန်ဖြေ လိုက်၏။ ” နင်က … ဘာပြောမလို့လဲ …… ဝင်းကို ” ” ဟိုလေ … အမ ညီမရဲ့ … ပိုက်ဆံ … ယူသုံး မိလို့ … လင်မယား စကားများထားတာ … အဲဒါ … ” ဝင်းကို စကားပြောရင်း ရပ်ကာ အကြည့်ရွေ့ လိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ၏ ထမိန်အောက် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးလေးအား မီးဖိုမှ မီးအလင်း ရောင်ဖြင့် မြင်နေရသည်။ ဆတ်သား ခြောက်အား မဲဖုတ်နေသဖြင့် ထမိန် အောက်နားစမှာ ဒူးဆစ်နား ရောက်နေပြီး အောက်စ လွတ်နေသည်ကို သတိ မထားမိပေ။ ခင်စမ်းရီမှာ တောသူဆိုသော်လည်း အသားဖြူကာ ရုပ်ရည် ကြည့်ကောင်း လှ၏။

ခန္ဓာကိုယ် ပြည့်ပြည့် တင်းတင်းနဲ့မို့ ရွာထဲ ချစ်သူခင်သူ ပေါများ လှသည်။ အနေ တည်သဖြင့် ဝင်းကိုမှာ အနား မကပ် ရဲပေ။ နောက်ဆုံး ခင်စမ်းရီ ယောက်ျား ယူသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ၏ ညီမ တင်မေသန်းအား ရအောင်လိုက်ကာ လက်ထပ် ပေါင်းသင်းနေသည်။ ခြံတဝင်းထဲ အိမ်ခွဲ နေသော်လည်း ရေတွင်း တတွင်းထဲမို့ ဝင်းကို ရေချိုးတိုင်း ခင်စမ်းရီနှင့် ခဏတိုင်း ဆုံမိ၏။ တခါတခါ အဝတ်လျှော်ရင်း အောက်စလွတ်နေသော ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြားမှာ အဖုတ်လေးအား ဝင်းကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ အနီးကပ်မို့ အဖုတ် အောက်ဖက် ဖင်ကြားထိ ပေါက်နေသော အမွှေးနုလေးများပါ တွေ့နေရ၏။ ” ဟိတ် … အဲဒါ … ဘာလို့လဲ … ပြောလေ … ငါမေး နေတာ … မဖြေဘူး ” ခင်စမ်းရီ အသံကြားမှ ဝင်းကို အသိပြန်ဝင် လာပြီး အကြည့်ရွေ့ကာ ပိုက်ဆံ ခဏချေးရန် ပြောဆိုနေသည်။ ” ဟူးးးး …… နင့်လည်း …… ငါ မပြောချင်ဘူး … ဝင်းကို …… အချိန်ပြည့် … လောင်းကစား လုပ်နေတာ … ကဲ … ခဏစောင့် … ငါ အပေါ်တက်ယူ ပေးမယ် ” ခင်စမ်းရီ မှာ ဝင်းကိုအား မကြည်ဖြူ သော်လည်း ညီမ ဖြစ်သူ ယောက်ျားမို့ လင်မသိအောင် လက်သိပ်ထိုး ပေးနေမိ၏။

လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ မယားညီကိုချင်း ဝင်းကိုအား ကြည့်မရပေ မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီအား မရောရန် ကြိတ်မှာထားသည်။ “ကျေးဇူးပဲ … မမရီ … ကျနော် … သွားဦးမယ် ” ” အေး “ခင်စမ်းရီ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ကာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ နေ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် နှင့် ကိုစံတင့်တို့ အဖွဲ့ အိမ်ပေါ် အရက်သောက် နေရာ ဘေနား ထိုင်ပေးရင်း သေးပေါက်ချင် လာသဖြင့် အိမ်အောက် ဆင်းပေါက်ရာ အခက် တွေ့နေတော့သည်။ သေးပေါက်ပြီး အပြန် လှေကားနားတွင် ဝင်းကိုမှာ ပိုင်ဆိုးပိုင်နင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် နူတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်နေ၏်။ ” ဝင်းကို …… တော်တော့ဟာ … အပေါ်မှာ … ကိုစိုးမြင့်တို့ ရှိတယ် ” ” ကိုကြီးစိုးက … အရက် သောက်ရင် … ထမင်းမေ့ ဟင်းမေ့ မယားမေ့ပါ … မမရီ ရယ် ” စကားဆုံးသည်နှင့် အဖုတ်အား ထမိန်အပြင်မှ လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးပြန်သည်။ ခင်စမ်းရီ အသာလေး ကြိတ်ရုံးကာ သူမ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးနေသော ဝင်းကို လက်အား ဆွဲဖယ်ပစ်၏။ ” ဒီလို … မလုပ်ပါနဲ့ … ဝင်းကိုရယ် … မကောင်းပါဘူး ” ” မမရီ … ညီမက … ကျနော့်ကို … အလိုး မခံဘူးဗျ … ၃ရက်ရှိပြီ … ခုလည်း … မမရီ … အမေနဲ့ သွားအိပ် နေတာ … ကျနော့် … စိတ်တွေ မရဘူးဗျာ “။

” ဟာ … အဲဒါ … နင်တို့ … လင်မယား ကိစ္စလေ … ငါနဲ့ … ဘာဆိုင်တုန်း … မလုပ်နဲ့ဟာ … ကိုစိုးမြင့် … သိသွား လိမ့်မယ် ” ” အဲဒါဆို … နောက်ဖေး သွားမယ်လေ … လာခဲ့ ” လက်ဆွဲ ခေါ်ရာ ခင်စမ်းရီ မှာ လှေကား ကွေ့မှ အိမ်ပေါ် မော့ကြည့်ရင်း ဝင်းကိုနောက် ပါလာခဲ့သည်။ ခြေတန်ရှည် အိမ်၏ အနောက်ဖက် အိမ်သာအနီးရှိ မန်းကျည်းပင်နားထိ ဆွဲခေါ်လာ၏။ ” ဒီနားဆို … ဘယ်သူမှ မမြင်ရဘူး … မမရီ ” မန်းကျည်းပင်အောက် အရောက် ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီအား နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်တေ့စုပ်ကာ အဖုတ်အား ပြန်ပွတ် နေသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ပေါင်တံများ စိရင်း မန်းကျည်းပင် အား ကျောမှီထားရ၏။ ” ဟင် … အရည်တွေ စိုနေပါ့လား ” ဝင်းကိုမှာ ထမိန်လှန်ပြီး ပွတ်လိုက်သဖြင့် လက်ချောင်း လေးများ စိုနေရာ ကပ်ပြောလိုက်သည်။ ” ဟမ် … ခုန … ငါ သေးပေါက် ထားတာလေ ” ” ဟုတ်လို့လား ” ပြောပြော ဆိုဆို ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ကာ ပေါင်တံတဖက် ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ပြီး အဖုတ်အား အောက်မှ ပင့်ယက်လိုက်၏။ ” ဟာ …… ငရဲ ငအုံတွေ … ကြီးပါ့မယ် … ဝင်းကိုရယ် … ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ။

ကျွတ် ……… မလုပ်ပါနဲ့ ……… အ … ရှီး …..ဘယ်လိုကြီးလည်း ….. ဟင့် ” ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ စကားအား ဂရုမစိုက်တော့ အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာသွင်းကာ အထက်အောက် ဖိယက်ပစ်သည်။ တဖြည်းဖြည်း မာခဲပြီး ခေါင်းထောင် လာသော အစိလေးပါ ဆွဲစုပ်လိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ အသံမထွက် နိုင်တော့ တခါမှ မခံစားဖူးသော အရသာ လေးထဲ မျောပါနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး လေပေါ် မြောက်တက်သွား သလိုလို ပြန်ကျ လာသလိုလိုနှင့် ဝင်းကို ဆံပင်အား ဆွဲဆုပ်ထားရ၏။ ကြာကြာ အယက် မခံနိုင်ခဲ့ပေ ပထမဆုံး အတွေ့ကြုံမို့ ၅မိနစ်ခန့် အကြာ ဝင်းကို၏ လျှာဖျားထိပ်၌ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရတော့သည်။ ” ဖယ် … ဖယ် ……… ဖယ် တော့ ဟာ .. ဝင်း ကို…. ငါ .. မ ….. မ ..မ ရ တော့ ဘူး ဟ …ဟင့် ….. အား… ရှီး……. ထွက် ကုန် ပါ ပြီ ဟာ ” ခင်စမ်းရီ စောက်ရည်များ ပန်းသည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ ထရပ် လိုက်သည်။ သို့သော် အရှိန်ဖြင့် ပန်းထွက်လာသော စောက်ရည်များမှာ ဝင်ကို ရင်ဘတ်အား ပန်းမိသွားရ၏။

မတ်တပ်ရပ်ပြီး သည်နှင့် ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းရင်း ပေါင်တံ ၂ဖက် ဖြဲကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် အဖုတ်ထဲ ဒစ်ကြီး ဖိသွင်းလိုက်၏။ ” ဟင့် ဟင့် …… နင် ပိုက်ဆံ လိုရင် … ငါ ကူညီပါ့မယ် … ဒီလိုကြီး … မလုပ်ပါနဲ့ ဟယ် ……… အအ …… နာလိုက်တာ ……… ဟင့် ” ခင်စမ်းရီ တယောက် မန်းကျည်းပင်အား ကျောမှီရင်း အိမ်ဘက် ငေးကာ ကြိတ်ပြောနေရသည်။ အသံကျယ်ကျယ် မပြောရဲပေ လူသိ သွားသည်နှင့် လင်မယား ကွဲကာ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ရမည်။ တောင်းပန်နေစဉ် ဝင်းကိုမှာ သူမ ခါးလေးအား လက်၂ဖက် ဖြင့် ဆွဲကာ လီးတဆုံး သွင်းပြီး ဆောင့်လိုး ပစ်တော့၏။ ငါတော့ သေတော့မယ် … ထင်တယ် … အား ……… အီး ……… ကျွတ်ကျွတ် ” ခင်စမ်းရီ မတ်တပ် အနေထားဖြင့် ဒူးများ ညွတ်ချင် လာသည်။ အရှိန်ဖြင့် လာလာဆောင့်သော ဝင်းကို လီးထိပ်မှာ သားအိမ်ဝ ထိမိသဖြင့် စောက်ပတ်အုံလေး ကျင်ကာ မခံစား နိုင်တော့ပေ။ ကြိတ်ခံနေစဉ် ဝင်းကို တယောက် မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထက် စီးပိုင်နေသော အဖုတ်အား အားရပါးရ ခါးဆွဲလိုးတော့၏။

” ဟင့် …… အမလေး …… သေပြီ …… သေပါပြီ…… နာလိုက်တာ ဟာ … အီးဟီး ” ” မငိုပါနဲ့ …… မမရီ ရယ် …… စောက်ဖုတ်လေးက … အရမ်းကောင်းတာပဲ …… လိုးလို့ ကောင်းနေလို့ပါ ” ဝင်းကိုမှာ တတွတ်တွတ် တောင်းပန်ရင်း အလိုး မပြတ်ပေ။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် လီးအရသာ တွေ့နေသဖြင့် စိတ်ဆိုးရမည်လား ခွင့်လွှတ်ရမည်လား ဝေခွဲမရခဲ့။ လင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင်သက် ၂နှစ် အတွင်း ဒီလိုအရသာ တခါမှ မခံစားဖူးသေးပင်။ စိတ်ထဲ ရှက်စိတ် ဝမ်းနည်းစိတ်များ ရောကာ ဒွန်တွဲ ခံစား နေမိသည်။ စီးပွားရေးဘက် စိတ်ရောက်နေသော စိုးမြင့်နှင့် အိမ်ထောင်ဦး အစလို နေတိုင်း မလိုးဖြစ်တော့။ ၂ပတ် ၁ခါ လောက်သာ စိတ်ပါမှ တက်လိုးသော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် နောက်ဆုံး လိုးပေးခဲ့သည်မှာ ၁၀ရက် ကျော်လာခဲ့သည်။ ဒီနေ့ညမှ ဝင်းကို ဇွတ်အတင်း လိုးသဖြင့် ခံနေရ၏။ မလိုးခင် သူမအဖုတ်အား လျှာဖြင့် ထိုးထိုးယက်ရာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ ရပြန်သည်။ အိမ်ထောင် သက်တမ်း တစ်လျှောက် လင်ဖြစ်သူတောင် ယက်မပေးခဲ့။ ဒီလို အယက်ခံရ ကောင်းမှန်းလည်း မသိခဲ့ပေ။

မရွံ မရှာဖြင့် သူမ စောက်ပတ်အား ယက်ပေး နေသည့် ဝင်းကိုအား ကြည့်ရင်း သနားသလိုလို အားနာ သလိုလို ဖြစ်မိသေး၏။ ခင်စမ်းရီ ရင်ထဲ လှိုက်တက် လာသည် ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားချက်လေး ခံစား နေရသည်။ ” အားအား ……… ပြီး ……… ပြီး ……… ပြီးပြီ ……… မမရီ ရယ် ………… အင့် ” မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့၏။ ” ကောင်းလိုက်တာ … မမရီ ရယ် … ကျနော် သွားတော့မယ် ” ” သွား … နင် ဒီကိစ္စ … ဘယ်သူ့မှ … ပြန်မပြောနဲ့နော် … ပတ်ဝန်းကျင် သိရင် … ငါရှက်လို့ … သေလိမ့်မယ် … ဟင့် ဟင့် ” ” အင်းပါ … မမရီ ရယ် ” ဝင်းကို ထွက်သွားမှ ခင်စမ်းရီ တယောက် ရေတွင်းဘက် လျှောက်လာကာ အဖုတ်အား ရေငင်ပြီး ဆေးကြော လိုက်သည်။၂ပတ်ခန့် အကြာ ညနေစောင်းတွင် ခင်စမ်းရီ တယောက် မြို့ပေါ် စပါးများ သွားပို့သော လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့် ပြန်လာသဖြင့် နွားလှည်းဖြင့် ကြိုရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ စိုးမြင့်မှာ စပါး အထွက်ကောင်းသဖြင့် ထော်လာဂျီ ငှားကာ အခေါက်ခေါက် အခါခါ သွားပို့ပြီး အပြန် လိုင်းကားဖြင့် ပြန်လာရ၏။

ကားလမ်းမှာ ရွာဖြင့် ၂မိုင်ခန့် ဝေးသေး သဖြင့် ခင်စမ်းရီမှာ လင်တော်မောင် အမောပြေရန် သွားကြိုနေသည်။ ” မမရီ …… ဘယ်တုန်း … မှောင်တော့မယ် … ကျနော် အဖေါ်လိုက်ခဲ့မယ် ” ရွာလယ် အရောက် စကားသံနှင့် အတူ လှည်းပေါ် ခုန်တက် လာသော ဝင်းကိုအား တွေ့လိုက်ရ၏။ ” ငါ … ကိုစိုးမြင့် … သွားကြို မလို့ … မလိုက်နဲ့ဟာ … ပြန်ဆင်း ” ခင်စမ်းရီ လှည်းအား ခဏရပ်ကာ ပြောဆိုနေသည်။လွန်ခဲ့သော ၂ပတ်ခန့်မှ ဝင်းကို ဇွတ်လိုးလိုက် သဖြင့် ရှက်လဲရှက် မျက်နှာလည်း ပူကာ ရှောင်နေမိ၏။ ” ရပါတယ် … မောင်းပါ … တော်ကြာ … ကိုရီးစိုး … မြို့က ပြန်မလာသေးရင် … ကားလမ်းဘေး … မမရီ တယောက်ထဲ … ဖြစ်နေမှာ ” ဝင်းကို စကားမှာ အကျိုးကြောင်း ဆီလျော် နေသဖြင့် ခင်စမ်းရီ ဘာပြန် ပြောရမှန်း မသိတော့။ ရွာထဲ လမ်းသွား လမ်းလာ များမှာလည်း မရီးနှင့် မတ်မို့ အထွေအထူး စိတ်မဝင်စားကြ။ သက်ပြင်းချကာ ခင်စမ်းရီ နွားလှည်းအား မောင်းထွက် လာခဲ့သည်။ ရွာမှ လွန်လာသည် အထိ ဝင်းကိုမှာ လှည်းနောက်ဖျားတွင် ထိုင်နေပြီး ၁မိုင်ခန့် အကြာ သရက်တောထဲ အဖြတ် ဗွေဖေါက်လာ၏။

ညနေစောင်းမို့ နေလုံးကြီး မေးတင်ကာ သစ်ရိပ်များ ကြားမှ နေရောင် ဖျော့ဖျော့လေး ၁ပြောက် ၂ပြောက်သာ ကျရောက်နေပြီး ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အမှောင်ထု ကြီးစိုး နေသည်။ ဝင်းကိုမှာ လှည်းနောက်ဖျား မှ တင်ပလင် ခွေထိုင် နေသော ခင်စမ်းရီ နောက်ကျောဘက် ခြေဆင်း ခွထိုင် လိုက်သည်။ ” မမရီ …… ကျနော့်ကို … ဘာလို့ ရှောင်နေတာလဲ ဟင် ” ပြောလဲပြော ခါးအား သိုင်းဖက်ကာ ရင်ဖုံး အင်္ကျီလည်ပင်း နားမှ ပေါ်နေသော လည်ပင်းနှင့် ပုခုံးကြား နေရာ လေးအား နူတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။ ” ဟာ …… လုပ်ပြန်ပြီဟာ …… အ ……… ယားတယ်ဟ … ငြိမ်ငြိမ် နေ …… မလုပ်နဲ့ ” ခင်စမ်းရီမှာ ရုတ်တရက် နှုတ်ခမ်း အထိအတွေ့ဖြင့် နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ ဝင်းကို၏ နှုတ်ခမ်းမွှေး ငုတ်တိုများကြောင့် လည်ပင်းတဝိုက် ယားတက်လာ၏။ တဆက်ထဲ ဖင်ကြား ထောက်မိနေသော ဝင်းကို၏လီးကြီး မာလာသည်ကို ခံစား သိရှိလိုက်သည်။ သရက်တောထဲ လူသွားလူလာ မရှိသလောက် တိတ်ဆိတ်နေကာ ညအိပ်တန်း ဝင်ရန် ဆူညံနေသော ကျေးငှက်သံများနှင့် လှည်းဘီးမှ ထွက်နေသော တကျွီကျွီ တအီအီ အသံများသာ ထွက်ပေါ် နေ၏။

” ကျွတ် …… ဝင်းကို …… တော်တော့ဟာ …… အရင် တခါလည်း …… ငါ့ကို …… အားရအောင် … လုပ်ပြီးပြီ မလား … တယောက်ယောက် မြင်သွားရင် … နင်ရော ငါရော …… အရှက်ကွဲပြီး …… အိမ်ထောင်ရေးပါ … ပျက်စီးမှာ ” ” အင်းပါ … ကျနော် … အဲကိစ္စ …… ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး …… မမရီက …… တအား လှတော့ … အပျို ကတည်းက … စွဲလမ်း နေတာပါ ” ” ဟင် …… နင် …… နင် ……… ငါ့ကို …… အရင် ကတည်းက …… စိတ်ဝင်စား နေတာလား ” ” ဟုတ်တယ် …… ကျနော်က …… လူပေ လူတေမို့ …… မမရီ နားလေး … မကပ်ရဲတာပါ …… အဲတာမို့ …… တင်မေသန်းကို … ရအောင်လိုက်ပြီး … မမရီ နားလေး … အနီးကပ် နေရအောင် … လက်ထပ် လိုက်တာပါ ” ဟုတ်သည်ရှိ မဟုတ်သည်ရှိ ဝင်းကို၏ စကားလုံး များမှာ ခင်စမ်းရီ အတွက် ဘဝင်ကျသွား ရသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်တောင် လက်ထပ်ပြီး နောက်ပိုင်း ချစ်ကြောင်း ကြိုက်ကြောင်း မပြောဖြစ်ခဲ့ အချိန်ပြည့် စီးပွားရေး အကြောင်းသာ ပြောဆိုနေဖြစ်၏။ ဝင်းကိုမှာ စကား ပြောရင်း နောက်မှ ထိုင်လျက် အနေထားနှင့်ပင် လည်ပင်း သားလေးအား ဘယ်ညာနမ်းလိုက် ဆွဲစုပ်လိုက် ပြုလုပ် နေသည်။

တဖြည်းဖြည်း မာထင်လာသော လီးထိပ်ဖြင့် ခင်စမ်းရီ ဖင်သားစိုင်အား ဖိထိုးကာ နောက်မှ သိုင်းဖက် ထားသော လက်တဖက်မှာ ထမိန် အပေါ်မှ ပေါင်ဂွ လေးထဲ နိူက်ပွတ်ပေး၏။ ” အ ……… တော်ပါတော့ ဟာ … အင်းဟင်း ……… ခုချိန် … ငါတို့က …… အိမ်ထောင်သည် တွေလေ …… ဆင်ခြင်နေရမှာ … နင့်အတွက်လည်း မကောင်းဘူး …… ငါ့ အတွက်လည်း မကောင်းဘူး” ပါးစပ်က ငြင်းနေသော်လည်း သိသိသာသာ ရုန်းကန်ခြင်း မလုပ်မိတော့။ လင်ဖြစ်သူ ဆီမှ တခါမှမရဖူးသော ကာမ အထိတွေ့ များအောက် မသိစိတ်မှ သာယာနေမိ၏။ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေနေကြည့်ကာ ဝင်းကိုမှာ တဆင့် တက်လိုက် ပြန်သည်။ နောက်ကျောဘက် ပေါင်ဖြဲ ထိုင်နေရာမှ ညာဘက်ဘေး ရွေ့ထိုင်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ တင်ပလင် ခွေထိုင်နေသော ပေါင်တံအား ဆွဲဖြဲ လိုက်၏။ ပေါင်တံများ ပြဲလာသည်နှင့် ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အောက် ခေါင်းတိုးဝင်ကာ အဖုတ်အား အငမ်းမရ ယက်ပေးတော့သည်။ ” အိုရ် …… လုပ်ပြန်ပြီဟာ …… ပြောမရဘူး …… အ ……… အအ ……… ရှီးးးး ……… ကျွတ် ” ခင်စမ်းရီမှာ ပေါင်တံ၂ဖက် မသိမသာ ထပ်ဖြဲပေးရင်း ထမိန်ပေါ်မှ ဝင်းကို ခေါင်းအား ကိုင်ကာ ပေါင်ခြံထဲ ဖိကပ် ထားမိ၏။

လှည့်းပေါ်တွင် ပေါင်ဖြဲ ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ဖင်ကြီး လူးလွန့်နေရသည်။ ခုချိန် ကားလမ်း ဘေးနားလေး အမြန်ရောက်သွားမှာ စိုးရိမ် နေတော့၏။ သရက်ပင် ခပ်ကြီးကြီး အပင်အောက် အရောက် နွား၂ကောင်အား အနားပေးသလိုနှင့် လှည်းအား ဘေးကပ် ရပ်ပစ်လိုက်သည်။ ” မမရီ … ဒီချိန် …… လူသွား လူလာ မရှိဘူးရယ် … လှဲအိပ်လိုက် ” ” မြန်မြန် လုပ်နော် ” ခင်စမ်းရီ တယောက် အထိအတွေ့အောက် မျောပါသွားရာ ကာမသွေးများ ထိန်းမရတော့ပေ။ ဝင်းကို စကားအဆုံး လှည်ပေါ်တွင် ပက်လက် လှဲချပစ်သည်။ ခင်စမ်းရီ လှဲလိုက်သည်နှင့် ဝင်းကိုမှာ ထမိန် ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ ” ဟင် …… ဘာလို့ …… ချွတ်မှာလည်း …… ဒီတိုင်း …… လုပ် …… လုပ် …… ……… ” ခင်စမ်းရီ ကာမ မီးတောက်လေး တောက်လောင် နေသော်လည်း သူစိမ်းယောက်ျားရှေ့ ဖင်တုံးလုံး ခံရန် မဝံမရဲ ဖြစ်နေမိသည်။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်တောင် ထမိန်အား ဆီးခုံးပေါ်ရုံလေး လှန်ခံတတ်၏။ သို့သော် ဝင်းကိုမှာ ဇွတ်ဆွဲ ချွတ်နေသဖြင့် လှည်းပေါ် ခင်းထား သော ဝါးကြမ်းကပ်ဖြင့် ညှိကာ ထမိန်ပြဲမှာ စိုးရိမ်ကာ ဖင်ကြီး ကြွပေးလိုက်ရသည်။

ထမိန် ကျွတ်သည်နှင့် ပေါင်ဂွထဲ ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်လေးအား ဝင်းကိုမှာ တပြတ်ပြတ် ယက်ရင်း မာခဲလာသော အစိလေးပါ ဆွဲစုပ် ပစ်၏။ နေရောင် ဖျော့တော့တော့ လေးထဲ ခင်စမ်းရီ ခေါင်းထောင် ကြည့်ရာ သူမပေါင်ဂွထဲ ဝင်းကို တယောက် မရွံမရှာဖြင့် စောက်ပတ်အား ယက်နေရုံ မက စိမ့်ထွက် လာသော စောက်ရည်များပါ စုပ်ယူမျိုချ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခင်စမ်းရီ အသိတရားများ ပျောက်ကွယ်ကုန်၏။ ဒီချိန် လက်တော်မောင် ရောက်လာလျင်တောင် မရပ်ချင်တော့။ ပိုဆိုးသည်က ဝင်းကို လျှာထိပ်လေးမှာ အဖုတ်ဝ အောက်ဖက်ရှိ ဖင်ဝလေးထဲ တိုးဝင်လာသဖြင့် အသဲတွေ အူတွေ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ကာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခြေဖျားထောက်ပြီး အဖုတ်လေး ကော့ပေးလိုက်တော့၏။ ထူးကဲသော ကာမ စည်းစိမ်အောက် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်ခဲ့ စိတ်လျော့လိုက် သည်နှင့် အဖုတ်ဝထဲမှ စောက်ရည်များ သေးပန်းသလို ထောင်ပန်းကာ ဝင်းကို မျက်နှာအား ရွှဲနှစ် သွားစေသည်။ ဒီတကြိမ် ထူးထူးခြားခြား ခင်စမ်းရီ လက်လေး ၂ဖက်မှာ ဝင်းကို ခေါင်းအားဖမ်းဆွဲရင်း သူမ အဖုတ်လေးနှင့် ဝင်းကိုပါးစပ်အား လွတ်ထွက် သွားမှာ စိုးရိမ် နေသရောင် ဆွဲကပ်ထားတော့၏။

” အားးး……… အားး… သေပြီ ….. သေပြီ …… အမလေး…… ကောင်း လိုက် တာ ဟာ ” ဝင်းကိုမှာ အရည်များ ပန်းထွက်နေသော အဖုတ်အား မလွတ်တမ်း ဖိယက်ပေးနေသည်။ အရည်များ ကုန်စင်မှ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းကာ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ တချီ ပြီးထားသော်လည်း ကာမစိတ်များ ရပ်မသွားပေ။ ပက်လက် အနေထားဖြင့် အောက်မှ ဖင်ကြီး ဝေ့ကာဝိုက်ကာနှင့် နှဲ့ပေးနေ၏။ ” မမရီ …… လေးဖက် ကုန်းလိုက်နော် ” ဒီအခြေအနေ ရောက်မှ ခင်စမ်းရီ ရှက်ကြောက် မနေတော့ ချွတ်ထားသော ထမိန်အား အရှည်လိုက် ခေါက်ကာ ဒူးအောက်ခံရင်း ဝင်းကို စိတ်တိုင်းကျ လှည်းပေါ်တွင် လေးဖက် ကုန်းပေးလိုက်၏။ ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ပြင်းထန်သော လိုးချက် များအောက် ခင်စမ်းရီမှာ ဒုတိယ အကြိမ် အရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ခဏအကြာ ဝင်းကိုပါ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားသည်။ ၂ယောက်သား ခဏ အမောဖြေကာ နွားလှည်းလေး မောင်းထွက် လာခဲ့ကြ၏။ ကားလမ်း အစပ်သို့ ရောက်သော် စိုးမြင့်မှာ အထုပ်လေး ၂ထုပ်ဖြင့် ရွာလမ်းဘက် လျှောက်လာ နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ညဘက် လူခြေတိတ်ချိန် ဝင်းကိုတယောက် မယားဖြစ်သူ အိပ်ပျော် နေသည်ကို သေချာအောင် ကြည့်ရင်း နောက်ဖေးပေါက် အသာဖွင့်ကာ အိမ်သာ သွားသလိုလိုနှင့် တဖက်အိမ်၏ အနောက်ဖက် မန်းကျည်းပင်နား လျှောက်လာခဲ့သည်။ မန်းကျည်းပင်အောက် အမှောင်ထဲ မတ်တတ်ရပ် စောင့်နေသော ခင်စမ်းရီအား တွေ့လိုက် ရ၏။ ” စောင့်နေတာ ကြာပြီလား … မမရီ ” ခပ်တိုးတိုး ပြောကာ ထမိန်အပေါ်မှ ပေါင်ကြားထဲ နှိုက်ပွတ် ပေးလိုက်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ မှာလည်း ဝင်ကို လီးအား ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ပေးနေ၏။ ” နင့်မိန်းမ … ညနေက … မြင်လိုက်တယ် … အိမ်ပြန် ရောက်နေတာလား ” ” အင်း … မြန်မြန် လိုးရအောင် … မမရီ … သူအိပ်တုန်း ထွက်လာတာ ” ” အေးပါ … လိုးလေ ” စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီမှာ ထမိန်လှန်ပြီး ခြေဖျား ထောက်ကာ ပေါင်ကား ပေးလိုက်သည်။ ဝင်းကိုမှာ လိုးနေကြ ပုံစံအတိုင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဆွဲလိုးနေ၏။ ထိုချိန် စိုးမြင့်မှာ တရေးနိုး အာခြောက်နေသဖြင့် ရေထသောက်ရင်း သေးပေါက်ရန် အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့သည်။

မန်းကျည်းပင်နား အရောက် ညည်းသံသဲ့သဲ့ ကြားရသဖြင့် မျက်မှောင် ကြုံ့သွားရသည်။ အမှောင်ထဲ အားစိုက် ကြည့်ရာ မတ်တတ် လိုးနေကြသည့် လူရိပ် ၂ရိပ်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ မှောင်နေသော်လည်း ထွက်ပေါ်နေသော အသံမှာ မယားဖြစ်သူ အသံမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ဝုန်းကနဲ့ ဒေါသ ဖြစ်မိသော်လည်း အိမ်ထောင်ရေး သုခ အပြည့်ဝ မပေးနိုင်သော အဖြစ်အား တွေးမိပြီး ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ဆက်ချောင်း ကြည့်နေမိ၏။ စိတ်ပါ လက်ပါ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အား မကာ ခါးကော့ခံနေသော မယားဖြစ်သူ အပေါ် စိတ်မဆိုးပဲ တဖြည်းဖြည်း သနားစိတ်လေး ဝင်လာခဲ့သည်။ ပေါင်ကြားထဲ မတောင်တာ ကြာပြီ ဖြစ်သော လီးမှာ သိသိသာသာ တင်းမာလာ၏။ လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ရင်း မြင်ကွင်းအား အားစိုက် ကြည့်နေမိသည်။ ဝင်းကိုနှင့် ခင်စမ်းရီမှာ အထိအတွေ့ အောက် မျောနေသဖြင့် ခပ်လှမ်းလှမ်း စိုးမြင့် ရောက်နေသည်ကို သတိမထား မိတော့ပေ။ ” အအ …… ပြီးတော့မယ် …… ဆောင့်ဆောင့် …… ဝင်းကို ” ခင်စမ်းရီ အံကြိတ်သံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး တအအ တရှီးရှီးဖြင့် ၂ယောက်သား ခဏအကြာ ငြိမ်သွား တော့သည်။

” ကောင်းတာ … မမရီ ရယ် …… လိုးရတာ …… မဝဘူး ” ” ဒီည …… တော်တော့ဟာ … ကိုစိုးမြင့် ရော … နင့်မိန်းမ ရော …… ရှိတယ် ” ခင်စမ်းရီ စကားပြောရင်း မထားသော ထမိန်အား ပြန်ချကာ ပေါင်ကြားမှ အရည်များအား သုတ်ပစ်လိုက်၏။ ” နက်ဖန် …… နေ့လည် … ကျနော် လာမယ် … စောင့် နေနော် ” ” အင်းပါ … ၁၂နာရီ လောက်ဆို … ကိုစိုးမြင့် …… မြို့ တခေါက် သွားဦးမှာ ” ” ဟုတ် … ခု … လီးကြီး ပေပွနေတာ … သန့်ရှင်း ပေးဦးလေ ” ” ဟွန့် …… ခုလေး လိုးပြီးတာကို … အားမရ နိုင်ဘူး ” ပြောပြောဆိုဆို ခင်စမ်းရီမှာ မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း စောက်ရည်များ ပေကပ်နေသော ဝင်းကို လီးအား ပြောင်နေအောင် စုပ်ပေး လိုက်တော့သည်။ မြင်ကွင်းကြောင့် မြင့်စိုးစိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းလာကာ ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား အမှတ်မထင် စွလိုက် မိသည်။ ခါးတချက် တွန့်ကာ လရည်များ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထွက်လာ၏။ မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကို လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဒစ်ကြီးအား တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းပြီးမှ ထရပ်လိုက်သည်။ မြင့်စိုး တယောက် မှောင်ရိပ်ထဲ နောက်ပြန်လှည့်ကာ အိမ်ပေါ် ပြန်တက် လာခဲ့သည်။ ခင်စမ်းရီ တက်လာမှ ခုမှနိုးသည် ပုံစံဖြင့် သေးဆင်း ပေါက်လိုက်တော့၏။

” စမ်းရီ ရေ … ငါ သွားပြီဟေ့ … ညနေ မိုးချုပ်ရင် … ချုပ်မှာ … ထမင်းစာရင် … စားထားနှင့် … မစောင့်နဲ့ ” ” အမ် … မြို့ပေါ်တင် မလား … လျှောက်မသွားနဲ့ နော် …… စပါးဖိုး ယူပြီး … ရွာတန်းပြန်ခဲ့ ” ” အေးပါ … စမ်းရီ ရ … တခါတခါ … ပိုက်ဆံ ထုတ်တာ … လူများရင် ကြာတယ် ဟ ” မနက် လင်းသည်နှင့် စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူအား ပြောပြီး လှည်းပေါ်တက်ကာ နွား၂ကောင်အား ကြိမ်တို့ရင်း ထွက်ခွာ သွားတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ မနက်ပိုင်း အိမ်မှု့ကိစ္စများ ပြီးသည်နှင့် နေ့ခင်းဘက် အိမ် အောက်ထပ်တွင် မြေပဲများ ထိုင်ရွေးနေသည်။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အပါးလေးနှင့် တင်ပလင် ခွေထိုင်နေရာ ထမိန် အဟောင်းလေးထဲ ခါးအောက် ဖင်ကြီးမှာ အိကား နေသည်။ ဝင်းကိုတယောက် မနက်ကတည်းက တဖက်အိမ်အား လူရိပ်လူခြေ ကြည့်ကာ ချောင်းနေရာ နေ့ခင်းဘက် စိုးမြင့် လှည်းထွက်သွားသည်နှင့် အိမ်၏ အနောက်ဖက်မှ ပတ်ကာ ခင်စမ်းရီနား ရောက်ရှိလာ၏။ ” မမရီ … ကိုရီးစိုး … သွားပြီမလား ” ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ကားထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်အား ပွတ်သပ်ကာ မေးနေသည်။

” အင်း … နင့် မိန်းမရော … မရှိဘူးလား ” ” ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့ … မနက် ကတည်းက … အမေတို့ အိမ် … သွားပြီ ” ဝင်းကိုမှာ ညပိုင်း မန်းကျည်းပင်အောက် လိုးရသည်မှာ အားမရသည့်ဟန်နှင့် ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ထမိန်အား ပေါင်ရင်း ဆွဲလှန်လိုက်၏။ ထမိန် အောက်နားစလေး ပေါင်ရင်း ကပ်သွားသည်နှင့် ပေါင်တံ တုတ်တုတ်ကြားထဲ အမွှေးများ ဖုံးနေသော စောက်ပတ်လေး ပေါ်ထွက်လာသည်။ ” ဟာ …… အိမ်ပေါ်သွားမယ် … အောက်က … လူမြင်ကွင်းကြီး ” ” အင်း … လီးစုပ် ပေးဦးနော် ” ” ဒါပဲ … ဟွန့် ” ခင်စမ်းရီမှာ လင်ရှေ့ ဝင်းကိုအား အရောမဝင် သော်လည်း လင်ကွယ်ရာ ဝင်းကို၏ မယားသဖွယ် အစွမ်းကုန် လိုက်လျောပေးသည်။ အိမ်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် အိပ်ခန်း တံခါးစေ့ရာ ဝင်းကိုမှာ မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ကုတင်ပေါ်တွင် ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ဖင်တုံးလုံးထိုင်နေ၏။ လင်ဖြစ်သူ လီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ဝင်းကို လီးအား မြင်သည်နှင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ကာမစိတ် ကြွလာကာ ပါးလေး ခွက်ဝင်နေအောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးစုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က အငြိမ်မနေပေ လဥ၂လုံးအား ဆုပ်နယ်ပေးပြန်၏။

” ကောင်းလိုက်တာ … မမရီ ရယ် … ပါးစပ်ထဲ … ပြီးလိုက်မယ် … ဒီတခါ ထွေးမပစ်နဲ့ နော် … လရည်တွေ မျိုချလိုက် …… အင့် …… ဇွိ …… ဖပ် …… ဗွပ် ” ဝင်းကို သင်ပေးထားသဖြင့် ခင်စမ်းရီ လီးစုပ် တတ်သည်မှာ သိပ်မကြာသေးပေ။ ပါးစပ်အား လီးဖြင့် လိုးပေးသည် ကိုလည်း နှစ်ချိုက် နေမိသည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးတန်းလန်းမို့ ခင်စမ်းရီ စကား ပြန်မပြောနိုင်ပေ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ခေါင်းလေး ငြိမ့်သည် ဆိုရုံလေး လုပ်ပြလိုက်၏။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် လီးစုပ် ပေးနေသော ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်လေးအား ကြည့်ကာ ဝင်းကိုမှာ ကုတင်းစောင်း ထိုင်ရင်း ကာမစိတ်များ ကြွတက် လာတော့၏။ ” အင့် ……… စုပ် စုပ် ………… ရှီးးးးးး ……… အားဟား ……… ကောင်းတယ် ” အားမလို အားမရဖြင့် ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာမှ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်ကာ ခင်စမ်းရီပါးစပ်အား ဆွဲလိုး ပစ်သည်။ ပါးစပ်လေး အလိုးခံရင်း ခင်စမ်းရီမှာ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ အကျိအချွဲများ ထွက်လာကာ မျက်ရည် ဝဲလာရှာ၏။ ပါးစပ်အား ဒူးထောက် အလိုးခံရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချရာ ဝင်းကိုမှာ အလိုက်သင့် ခင်စမ်းရီ မျက်နှာအား ခွကာ ပါးစပ်အား ဖိလိုးတော့သည်။

ခင်စမ်းရီ အသက်ရှု ကြပ်ကာ မျက်လုံး ပြူးထွက် လာသည်။.လီးကြီးမှာ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်ကာ အာခေါင် လာလာထောက်သဖြင့် ခဏတိုင်း ပျို့တက် နေ၏။ ဝင်းကိုမှာ လည်ပင်းအတွင်းသား အပျော့လေးအား လိုးနေရာ မရပ်နိုင်တော့ ခင်စမ်းရီ ခေါင်းအား ဖိကာ အဆက်မပြတ် လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထည့် လိုက်တော့သည်။ ” အားးးး ……… ရှီးးးးးး ……… ထွက် ……… ထွက် ………… ထွက်ပြီ ……… မမရီ ……… မျိုချနော် ” လှမ်းသတိ ပေးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်ရာ ခင်စမ်းရီမှာ ပက်လက် အနေအထားနှင့် ဝင်လာသမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်ရသည်။ ” အင်း …… ရပြီ ရပြီ …… ဟူးးးး ရှီးးးးးး ” ဝင်းကိုမှာ လရည်များ ကုန်စင်မှ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ထရပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက် အနေအထားဖြင့် ချက်ချင်း မထနိုင်သေးပေ။ နူတ်ခမ်းတဝိူက် ပေကပ် နေသော လရည်နှင့် အကျိအချွဲများအား လက်ခုံဖြင့် သုတ်ကာ အသက်ဝအောင် ရှုနေရသည်။ ခဏ အကြာမှ ထရပ်ကာ မှိန်းနေသော ဝင်းကို၏ လီးအား ပြန်မာ လာအောင် ထပ်စုပ်ပေးနေ၏။

” ဝင်းကို …… မမရီကို … လိုးပေးဦးလေ ” ၁၀မိနစ်ခန့် စုပ်ပေးပြီးသည်နှင့် မာထင်လာသော လီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း တောင်းဆို လိုက်ပြန်သည်။ ” မမရီ …… အပေါ်က … တက်လိုးလေ ” ဝင်းကိုမှာ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ် ဇိမ်ခံရင် ပြန်ပြောနေသည်။ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်လေး အရည်စိမ့် ထွက်ကာ လီးဆာနေသဖြင့် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့။ ထရပ်ရင်း ထမိန်ချွတ်ကာ လီးထိပ်ပေါ် အဖုတ်ဝလေး တေ့ကာ ဖိထိုင်ချလိုက်ရ၏။ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာမှ နေသာထိုင်သာ ရှိလာရသည်။ ၁၀ချက်ခန့် ပုံမှန်လေး အထုတ်သွင်း လုပ်ရင်း လီးဝင်လီးထွက် ကောင်းလာ သည်နှင့် အားရပါးရ ဆောင့်ပေးနေမိ၏။ ရွာထဲ နေခင်းဘက် လူခြေတိတ် နေသဖြင့် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် တအအ တအီးအီး ညည်းကာ ဆောင့်ချ ပစ်သည်။ စိတ်တိုင်းကျ လိုသလို ဆောင့်နေရင်း မိနစ်၂၀ ကျော်ကျော်တွင် ၂ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့၏။ထိုချိန် မြို့သွားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး အိမ်ပြန်လာသော စိုးမြင့်အား ခင်စမ်းရီရော ဝင်းကိုပါ သတိမထား မိခဲ့။

စိုးမြင့်မှာ ညပိုင်း မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီ၏ နေ့လည်ဘက် သူမရှိချိန် ချိန်းလိုးရန် ပြောနေသော စကားအား ကြားယောင်ကာ ရွာထိပ်တွင် နွားလည်းအား ထားပြီး နွား၂ကောင်အား အပင်ရိပ်တွင် ချည်ရင်း အိမ်သို့ ခြေချင် လျှောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ပေါ်တက်ကာ အသံမပေးပဲ ထရံကြားမှ ချောင်းကြည့်နေရာ မယားဖြစ်သူမှာ ပြီးသွားသည်နှင့် ဖင်အားကြွကာ ဘေးနားလှဲချစဉ် ဝင်းကိုလီးအား မြင်လိုက်ရ၏။ မယားဖြစ်သူ အဖုတ်ထဲမှ ထွက်လာသော လီးကြီးမှာ စောက်ရည်များနှင့် ထောင်မတ် နေဆဲပင်။ တိုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းသော ဝင်းကိုလီးကြီးအား ကြည့်ရင်း မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီ စွဲလမ်းသွားကြောင်း ချက်ချင်း နားလည်မိ၏။ ရွာထဲ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ထွန်းကြိုင် သတိပေးတုန်း အလေး မထားခဲ့သဖြင့် နောင်တရနေရှာသည်။ ပက်လက်လှန် လှဲနေသော ခင်စမ်းရီ အဖုတ်မှ ဝင်းကို လရည်များမှာ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေသည်။ မယားဖြစ်သူ၏ အရည် ရွှဲနေသော စောက်ပတ်အား အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် ခုမှ နေခင်း ကြောင်တောင် မြင်ဖူးရသည်။ လရည်များ လျှံကျနေရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသား နီနီလေးပါ မြင်နေရ၏။

ထိုချိန် ဝင်းကိုမှာ ထထိုင်ပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပက်လက် မှိန်းနေသော ခင်စမ်းရီ၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွလိုက်ပြန်၏။ စိုးမြင့် နားမလည် နိုင်အောင် ကြောင်သွား ပြန်သည်။ ဘာများ လုပ်မလို့ပါလိမ့်ဟု တွေးနေတုန်း ဝင်းကိုမှာ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့များ တထောင်းထောင်း ထနေသော လီးအား ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်နား တေ့ပေး လိုက်၏။ အသန့်ရှင်း ကြိုက်သော မယားဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီမှာလည်း သူမ မဟုတ်သလိုပင် အကျိအချွဲများ ကပ်နေသော ဝင်းကို လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေး နေပြန်သည်။ ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေးအား ရွှန်းရွှန်း စားစား ကြည့်ကာ ပါးစပ်ထဲ လီးအား အရင်းထိ ထိုးသွင်းပစ်၏။ ပါးစပ်ထဲ လီးတံကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသဖြင့် စိုးမြင့်မှာ ကြည့်ရင်း စိတ်မသက်သာ သော်လည်း ခင်စမ်းရီမှာ မျက်ခုံးကြော၂ဖက် တွန့်သွားရုံမှ အပ အခက်အခဲ မရှိပေ။ ခေါင်းလေးမော့ကာ ပါးစပ်အား အလိုးခံနေ ပြန်သည်။ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်ထဲ ဝင်းကိုလီးမှာ ပြန်လည် မာကျောလာ၏။ ” ရှီးးးးး ……… ရပြီ ……… မမရီ ……… ဝမ်းလျား မှောက်လိုက် ” ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ပြန်ဆွဲထုတ်ရင်း ထရပ် လိုက်သည်။

ခင်စမ်းရီမှာ မတ်တပ် ရပ်ထားသော ဝင်းကို ခြေ၂ချောင်းကြား ခန္ဓာကိုယ်အား ၁ပတ်လှည့်ကာ မှောက်ရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေ၏။ ဝင်းကို တယောက် ခြေ၂ဖက်အား နောက်အနည်းငယ် ဆုတ်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ ဖင်အနောက်နား ပေါင်ရင်းပေါ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဖင်ဝလေးနှင့် စောက်ဖုတ်အုံပေါ် စီးကပ်နေသော လရည်များအား ဒစ်ဖြင့် ဖိပွတ်နေ၏။ တဆက်ထဲ ဖင်နှစ်ခြမ်း ဖြဲကာ တံတွေးထွေးချရင်း ဖင်ဝ နီညိုလေးထဲ လီးထိပ် ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ” ဟင် …… အပေါက်မှားမယ် …… ဝင်းကို ” ” မမှားပါဘူး … မမရီ ရယ် …… ဖင်ကို လိုးပေးမလို့ပါ ” ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ၏ အော်သံလေး ငယ်သံ ပါနေ တော့သည်။ ဝင်းကိုမှာ ခင်စမ်းရီ အော်သံအား ဂရုမစိုက်ပေ လီးအား အဆုံးထိ ထုတ်လိုက် ပြန်သွင်း လိုက်နှင့် တချက်ချင်း ဖိလိုးနေ၏။ ခင်စမ်းရီ ကျောပေါ် မှောက်ချကာ ပုခုံးလေး ကိုက်လိုက် ဖင်ကြွလိုးလိုက်နှင့် ခဏအကြာ ဖင်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ အဖုတ်ထဲ ပြောင်းလိုးပေးသည်။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်ဆီ အလိုးခံရင်း မျော့နေတော့၏။ ဝင်းကို ပြီးသွားချိန် အရုပ်ကြိုးပျက် ဖြစ်ကျန်ရစ်သည်။

စိုးမြင့် အပြင်ခဏ ရှောင်ပြီး ပြန်လာရာ အိမ်အပေါ်ထပ်၌ ဝင်းကို မရှိတော့ပေ။ ကုတင်နား ရောက်သည်နှင့် ခွေခွေလေး လှဲနေသော မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ကာ လီးက ထောင်ထွက်နေသည်။ ပုဆိုးအား စလွယ်သိုင်းကာ အဖုတ်ဝ တေ့ရင်း ဆောင့်လိုးတော့၏။ ” အား …… အမေ့ ……… ကိုစိုးမြင့် လား ” ” အင်း …… ရှီးးး …… အင့် ……… ဘွတ် ဘွတ် … ကောင်းတာကွာ ” ဝင်းကို လီးဒဏ်ကြောင့် ခင်စမ်းရီမှာ ဖင်ရော အဖုတ်ပါ ကျိန်းနေရသည်။ ကံကောင်း ထောက်မှစွာ စိုးမြင့်မှာ ကြာကြာ မလိုးနိုင်ခဲ့ အချက် ၃၀လောက် ဆောင့်ကာ အဖုတ်ထဲ လရည် ပန်းထဲ့ရင်း ဘေးနား ဝင်လှဲနေသည်။ ” ကိုစိုးမြင့် …… မြို့ မတက်ဖူးလား ” ” အင်း ” ” ဘာလို့ ” ” နောက်၁ပတ်မှ … သွားတော့ မလို့ ” ၁၀ရက်ခန့် ဝင်းကို ပျောက်နေပြန်သည်။ ခင်စမ်းရီ အိမ်မှု့ ကိစ္စများ လုပ်ပြီးတိုင်း အနားယူချိန် ဝင်းကို လီးကြီးသာ မြင်ယောင် နေမိသည်။ စိတ်ထဲ တနုံ့နုံ့ဖြင့် တခုခု လိုအပ်သလို ခံစားနေရ၏။ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့်လည်း ၁ပတ် ၁ခါလောက်သာ လင်မယား သဘာဝ ဆက်ဆံ ဖြစ်သည်။ အိမ်သာ ထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ထဲ လက်သွင်း မွှေကာ အာသာ ဖြည်သော်လည်း စိတ်ကျေနပ်မှု့ မရခဲ့ပေ။

နောက်၃ရက်ခန့် ညီမဖြစ်သူ အိမ်ဘက် လူရိပ် မြင်လိုက် သဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှား သွားမိသည်။ လင်တော်မောင် စိုးမြင့် အပြင် ထွက်သည်နှင့် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့ ညီမဖြစ်သူ အိမ်ဘက် ခြေဖွနင်းကာ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ထင်သည့် အတိုင်း ဝင်းကို ပြန်ရောက်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ ထင်သည့် အတိုင်း ဝင်းကို ပြန်ရောက်လာသည်။ တယောက်ထဲတော့ မဟုတ် မယားဖြစ်သူ တက်မေသန်းပါ အတူ ပါလာခဲ့၏။ ” အား …… အား …… အား …… လိုးစမ်း …… ဖင်ကို … လျှာနဲ့ …… လိုးစမ်း …… အား …… ကောင်းလိုက်တာ ဟာ ” တင်မေသန်းအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးကာ ယက်ပေးနေ၏။ မယားဖြစ်သူ အကြိုက် လျှာအား စုချွန်ကာ ဖင်ပေါက် နီညိုလေးအား ထိုးလိုက် ဖိယက်လိုက် မွှေလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ” အင်း … အင်း …. အ …… ရှီး ….. အား ….. ကျွတ် ……… တော်ပြီ ……… ပြီးသွား လိမ့်မယ် ” တင်မေသန်း ထထိုင်စဉ် ဝင်းကိုမှာ ထရပ်ရင်း ပုဆိုးချွတ်ကာ ပါးစပ်နား လီးထိပ် တေ့ပေး လိုက်တော့သည်။ တင်မေသန်း မှာ အရင်ဆုံး ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲ ငုံရင်း လဥ၂လုံးအား လက်ဖြင့် ချေပေးနေသည်။

ခဏ အကြာမှ လီးတံအား အရင်းထိ မျိုထားလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ညီမဖြစ်သူ၏ လီးစုပ် ကျွမ်းကျင်မှု့ အပေါ် အားကျနေမိသည်။ ပါးစပ်အား လီးအရင်းထိ အလိုးခံနိုင် သော်လည်း မျိုမချ နိုင်သေးပေ။ တင်မေသန်းမှာ လုပ်နေကျ အလုပ်တခု လုပ်နေသလိုပင် အခက်ခဲမရှိ လီးအား အရင်းထိ မျိုလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နှင့် ဒစ်ဖူးအား သွားလေးဖြင့် ဖိဖိ ကိုက်ပေး နေပြန်၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေကာ လက်တဖက်မှာ ပေါင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်နေမိသည်။ မမြင်တာ ၁၀ရက်ကျော် ရှိနေသော ဝင်းကို လီးကြီးမှာ ညီမဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ အကြောစိမ်းများ ထကာ တင်းပြောင် နေသဖြင့် ပြေးပြီးစုပ်ချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေရ၏။ လိုးတော့ဟာ ……… ဝင်းကို ” တင်မေသန်းမှာ လီးထိပ်အား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ဆွဲစုပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် ဝင်းကိုရှေ့ လေးဖက် ကုန်းပေး လိုက်သည်။ ” မိန်းမ … အဖုတ် လိုးရမှာလား … ဖင်လိုး ရမှာလား ” ” ဖင် အရင် လိုးဟာ … နင် ငါ့ကို …… ဖင်လိုး မပေးတာ … ကြာပြီ ” ” ဟမ် …… နင့်ပါသာ … စိတ်ဆိုးပြီး …… အမေ့အိမ် …… ပြန်ပြန် အိပ်နေတာလေ “။

” တော်စမ်းပါ …… အမေ့ဆီ ပြန်အိပ်လည်း …… နင်လိုးချင်ရင် … လာလိုးလို့ … ရနေတာ …… ဘယ်မယား …… သွားလိုး နေမှန်းမှ … မသိတာ ဟွန့် ” ဝင်းကို ဘာစကားမှ ထပ်မပြောတော့ တင်မေသန်း ဖင်ဝလေးထဲ တံတွေး ထွေးချကာ လက်ခလယ် လေးနှင့် ထိုးမွှေ ပေးနေသည်။ ခဏအကြာ လက်ညိုးပါ ပူးထည့် မွှေရာ တင်မေသန်း ဖင်ကြီး အငြိမ် မနေနိုင်တော့ ရမ်းခါရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေတော့၏။ ” ဟင့် ….ရှီးးးးး …… အအ ….အရမ်း ကောင်းနေပြီ…… ယောက်ျားရယ် ……… အားဟား ……… လိုးပါတော့ ” တင်မေသန်း စကားအဆုံး ဝင်းကိုမှာ ဖင်ထဲမှ လက်ချောင်းများ ပြန်ထုတ်ရင်း ဖင်အား ဆွဲထောင် ပစ်သည်။ လီးထိပ်အား တံတွေးစွတ်ရင်း ဖင်ထဲ ဖိသွင်း ပြစ်၏။ ” အ ……… အမေ့ ………… ရှီးးးးးး ” ဒစ်ကြီး မြုတ်သွားသည်နှင့် တင်မေသန်း ခေါင်းလေး မော့တက်လာသည်။ ဝင်းကို ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးရင်း အော်ညည်းနေ၏။ ခင်စမ်းရီ တယောက် ညီမဖြစ်သူ ဖင်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးကြီးအား ကြည့်ကာ ဖင်ဝလေး ယားလာပြီး အစား ဝင်ခံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။

အဖုတ်ပွတ် နေသော လက်အား ဖင်ဆီရွေ့ကာ ထမိန်အပြင်မှ ဖင်ပေါက်လေး ထဲ ရသလောက် လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းပစ်၏။ ” အား … အား ………… ယောက်ျား ရယ် …… လိုးပါ ……… အအ ……… ကောင်းလိုက်တာ ဟာ ” ထိုချိန် ညီမဖြစ်သူ အော်သံလေး ထွက်ပေါ်လာ သဖြင့် သေချာ ပြန်ကြည့်နေပြန်၏။ ” ကောင်းလား …. မိန်းမ ….. အင့် ……… အင့် ……… ဇွိ …………… ဗွပ် ” ကြည့်နေရင်း ဝင်းကို၏ စောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လာကာ ချွေးများ ရွှဲလာသည်ကို မြင်နေရသည်။ ” အအ ……… ရှီး….. ကျွတ် ………… လိုးလိုး …… ယောက်ျား ….. မရပ်နဲ့တော့…… မိန်းမ ….. ပြီး တော့ မယ် နော် ……… အအအအ ……… ကောင်းတာ ……… ယောက်ျား ရယ် ” ” အင့် ……….ညှစ်ထား ….. မိန်းမ ……. အားအား ………… ယောက်ျားလည်း ပြီးတော့မယ် … ရှီးးးးး ………… အင့် အင့် ” အဆက်မပြတ် ဆွဲလိုးရင်း ဝင်းကို တယောက် တင်မေသန်းနှင့် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးကာ ဖင်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့်ရာ ပြည့်လျှံ နေတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ အိမ်ဘက် ပြန်လာရာ ပေါင်ခြံထဲ စောက်ရည်များ စီးကျ နေ၏။ ညပိုင်း ထမင်းစားပြီး သည်နှင့် အိပ်ယာ ဝင်ရာ အိပ်မပျော်တော့ပေ …. ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

အစားခံခ်င္စိတ္မ်ား

” စိုးျမင့္ေရ ” ” ေျပာ … ကိုစံတင့္ ” ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးမို့ လယ္ယာ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ၿပီး ျပန္လာေသာ ရြာသူရြာသားမ်ား လွုပ္လွုပ္ရွားရွားျဖင့္ ဆူညံ ေနသည္။ ” ည … အရက္တိုက္ကြာ … နက္ဖန္ …… မင္း စပါးေတြ …… အၿပီး ရိတ္မယ္ ” ” ရပါတယ္ဗ်ာ … ညၾက …… ခင္စမ္း ကို … အျမည္း လုပ္ခိုင္း ထားမယ္ ” ရြာလယ္ လမ္းမႀကီးေပၚ မိန္းမတစ္ခ်ိဳ့ ထဘီတိုတို ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးမ်ား ကိုင္ရင္း တေန႔တာ ပင္ပန္းသမၽွ ေျပေပ်ာက္ေစရန္ ေယာက္်ား တခ်ိဳ့မွာလည္း ညပိုင္း အရက္ေသာက္ရန္ လယ္ရွင္ ယာရွင္ မ်ားထံ ပူဆာ ေနၾက၏။ တစ္ေနကုန္ ပင္ပန္းထားသမၽွ ညပိုင္း အရက္ျဖင့္ အပန္းေျဖ ၾကသည္မွာ ေျမစြန္း ရြာေလး၏ ဓဧလ့ စရိုက္ပင္။ ” ေဟး …… စိုးျမင့္ …… ဒီႏွစ္ ေမာင္ရင့္ … စပါးခင္းက … အေအာင္ဆုံးပါကြာ ” ” ဟုတ္ … ဦးႀကီး ေရ … မႏွစ္က … ရွုံးေၾကး ျပန္ရ ေလာက္တယ္ ” စိုးျမင့္ အိမ္နား အေရာက္ ရြာ၏ အေနာက္ဖက္ျခမ္း ေနထိုင္သူ ဦးသာေအာင္ လွမ္းေျပာေနသျဖင့္ ျပန္ေျဖ ေနသည္။

” ေအးပါ …… မရင္းကြင္းကို … ငါ့ ဘဲေတြ … လာေက်ာင္းမွာေနာ္ ” ” ဟုတ္ … ဦးႀကီး ” စပါး ရိတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ လယ္ကြင္းထဲ စပါး အက်န္မ်ား ခ႐ုမ်ား ဂဏန္းမ်ား ဥစမ္း ေနေသာ ဘဲမ်ား အတြက္ အထူး ေကာင္းမြန္ေသာ အစာ ျဖစ္၏။ စိုးျမင့္ အိမ္ေရာက္ခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕စားပြဲေပၚ ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ဆတ္သားေျခာက္ဖုတ္ အဆင္သင့္ ျပင္ထားကာ သနပ္ခါး အေဖြးသားႏွင့္ မယားေခ်ာေလးအား ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ” ေဟး …… အေတာ္ပဲေဟ့ … ညၾက … ကိုစံတင့္ တို့ အဖြဲ … လာမွာ … ဆတ္သားေျခာက္ ရွိေသးရင္ ထပ္ဖုတ္ေဟ့ … ခင္စမ္း ” ” အမေလးေတာ္ … စပါးေတြ ရိတ္ဖို့ … က်န္ေသးတယ္ … ေတာ္တို့က …… ေသာက္ပြဲ က်င္းၾက မလို့လား ” ” နက္ဖန္ဆို … ၿပီးပါၿပီ …… ခင္စမ္းရယ္ … ကိုစံတင့္ တို့ အဖြဲ႕က … တကယ္ အလုပ္ လုပ္တာ … ျပန္ သိတတ္ ရမွာ ” ” မယ့္ေလး … ဟုတ္ပါၿပီရွင္ … လာခဲ့ … ခဏ နားဦး … ေခၽြးတိတ္မွ ေရခ်ိဳး … အေအး ပတ္မယ္ ” မယားျဖစ္သူ ေဘးနား ခဏထိုင္ကာ ေခၽြးေျခာက္သည္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးဖို့ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ေရစည္ကန္ ရွိရာ အိမ္အေနာက္ဖက္ ေလၽွာက္လာ ခဲ့ေတာ့သည္။

ခင္စမ္းရီလည္း ဆတ္သားေျခာက္ ဖုတ္ရန္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္လာခဲ့၏။ ေၾကာင္အိမ္ထဲ သိမ္းထားေသာ ဆတ္သားေျခာက္ အေခြအား ယူကာ ဓါးျဖင့္ အေနေတာ္ ခုတ္ထစ္ၿပီး မီးျပန္ ေမႊးကာ ထပ္ဖုတ္ ေနသည္။ ” မမရီ …… ကိုႀကီး စိုး … ျပန္ေရာက္ၿပီလား ” ” အင္း … ေနာက္ေဖးမွာ ေရခ်ိဳး ေနတယ္ ” ေအာက္ပိုင္း က်က္ေသာ ဆတ္သားေျခာက္ တုံးမ်ားအား အထက္ေအာက္ လွည့္ေပး ေနစဥ္ ေနာက္ေက်ာ ဘက္မွ ညီမျဖစ္သူ၏ ေယာက္်ား ဝင္းကို စကားသံ ၾကားရသျဖင့္ ျပန္ေျဖ လိုက္၏။ ” နင္က … ဘာေျပာမလို့လဲ …… ဝင္းကို ” ” ဟိုေလ … အမ ညီမရဲ့ … ပိုက္ဆံ … ယူသုံး မိလို့ … လင္မယား စကားမ်ားထားတာ … အဲဒါ … ” ဝင္းကို စကားေျပာရင္း ရပ္ကာ အၾကည့္ေရြ႕ လိုက္သည္။ ခင္စမ္းရီ၏ ထမိန္ေအာက္ ေပါင္တံ ေဖြးေဖြးေလးအား မီးဖိုမွ မီးအလင္း ေရာင္ျဖင့္ ျမင္ေနရသည္။ ဆတ္သား ေျခာက္အား မဲဖုတ္ေနသျဖင့္ ထမိန္ ေအာက္နားစမွာ ဒူးဆစ္နား ေရာက္ေနၿပီး ေအာက္စ လြတ္ေနသည္ကို သတိ မထားမိေပ။ ခင္စမ္းရီမွာ ေတာသူဆိုေသာ္လည္း အသားျဖဴကာ ႐ုပ္ရည္ ၾကည့္ေကာင္း လွ၏။

ခႏၶာကိုယ္ ျပည့္ျပည့္ တင္းတင္းနဲ႔မို့ ရြာထဲ ခ်စ္သူခင္သူ ေပါမ်ား လွသည္။ အေန တည္သျဖင့္ ဝင္းကိုမွာ အနား မကပ္ ရဲေပ။ ေနာက္ဆုံး ခင္စမ္းရီ ေယာက္်ား ယူသည္ႏွင့္ ခင္စမ္းရီ၏ ညီမ တင္ေမသန္းအား ရေအာင္လိုက္ကာ လက္ထပ္ ေပါင္းသင္းေနသည္။ ၿခံတဝင္းထဲ အိမ္ခြဲ ေနေသာ္လည္း ေရတြင္း တတြင္းထဲမို့ ဝင္းကို ေရခ်ိဳးတိုင္း ခင္စမ္းရီႏွင့္ ခဏတိုင္း ဆုံမိ၏။ တခါတခါ အဝတ္ေလၽွာ္ရင္း ေအာက္စလြတ္ေနေသာ ခင္စမ္းရီ ေပါင္ၾကားမွာ အဖုတ္ေလးအား ဝင္းကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္။ အနီးကပ္မို့ အဖုတ္ ေအာက္ဖက္ ဖင္ၾကားထိ ေပါက္ေနေသာ အေမႊးႏုေလးမ်ားပါ ေတြ႕ေနရ၏။ ” ဟိတ္ … အဲဒါ … ဘာလို့လဲ … ေျပာေလ … ငါေမး ေနတာ … မေျဖဘူး ” ခင္စမ္းရီ အသံၾကားမွ ဝင္းကို အသိျပန္ဝင္ လာၿပီး အၾကည့္ေရြ႕ကာ ပိုက္ဆံ ခဏေခ်းရန္ ေျပာဆိုေနသည္။ ” ဟူးးးး …… နင့္လည္း …… ငါ မေျပာခ်င္ဘူး … ဝင္းကို …… အခ်ိန္ျပည့္ … ေလာင္းကစား လုပ္ေနတာ … ကဲ … ခဏေစာင့္ … ငါ အေပၚတက္ယူ ေပးမယ္ ” ခင္စမ္းရီ မွာ ဝင္းကိုအား မၾကည္ျဖဴ ေသာ္လည္း ညီမ ျဖစ္သူ ေယာက္်ားမို့ လင္မသိေအာင္ လက္သိပ္ထိုး ေပးေနမိ၏။

လင္ျဖစ္သူ စိုးျမင့္မွာ မယားညီကိုခ်င္း ဝင္းကိုအား ၾကည့္မရေပ မယားျဖစ္သူ ခင္စမ္းရီအား မေရာရန္ ႀကိတ္မွာထားသည္။ “ေက်းဇူးပဲ … မမရီ … က်ေနာ္ … သြားဦးမယ္ ” ” ေအး “ခင္စမ္းရီ ကိုယ္လုံးေလး တုန္ကာ မ်က္ႏွာေလး ရွုံ႔မဲ့ ေန၏။ လင္ျဖစ္သူ စိုးျမင့္ ႏွင့္ ကိုစံတင့္တို့ အဖြဲ႕ အိမ္ေပၚ အရက္ေသာက္ ေနရာ ေဘနား ထိုင္ေပးရင္း ေသးေပါက္ခ်င္ လာသျဖင့္ အိမ္ေအာက္ ဆင္းေပါက္ရာ အခက္ ေတြ႕ေနေတာ့သည္။ ေသးေပါက္ၿပီး အျပန္ ေလွကားနားတြင္ ဝင္းကိုမွာ ပိုင္ဆိုးပိုင္နင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနထားျဖင့္ ႏူတ္ခမ္းခ်င္း ဆြဲစုပ္ေန၏္။ ” ဝင္းကို …… ေတာ္ေတာ့ဟာ … အေပၚမွာ … ကိုစိုးျမင့္တို့ ရွိတယ္ ” ” ကိုႀကီးစိုးက … အရက္ ေသာက္ရင္ … ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ မယားေမ့ပါ … မမရီ ရယ္ ” စကားဆုံးသည္ႏွင့္ အဖုတ္အား ထမိန္အျပင္မွ လက္ျဖင့္ ပြတ္ေပးျပန္သည္။ ခင္စမ္းရီ အသာေလး ႀကိတ္႐ုံးကာ သူမ အဖုတ္အား ပြတ္ေပးေနေသာ ဝင္းကို လက္အား ဆြဲဖယ္ပစ္၏။ ” ဒီလို … မလုပ္ပါနဲ႔ … ဝင္းကိုရယ္ … မေကာင္းပါဘူး ” ” မမရီ … ညီမက … က်ေနာ့္ကို … အလိုး မခံဘူးဗ် … ၃ရက္ရွိၿပီ … ခုလည္း … မမရီ … အေမနဲ႔ သြားအိပ္ ေနတာ … က်ေနာ့္ … စိတ္ေတြ မရဘူးဗ်ာ “။

” ဟာ … အဲဒါ … နင္တို့ … လင္မယား ကိစၥေလ … ငါနဲ႔ … ဘာဆိုင္တုန္း … မလုပ္နဲ႔ဟာ … ကိုစိုးျမင့္ … သိသြား လိမ့္မယ္ ” ” အဲဒါဆို … ေနာက္ေဖး သြားမယ္ေလ … လာခဲ့ ” လက္ဆြဲ ေခၚရာ ခင္စမ္းရီ မွာ ေလွကား ေကြ႕မွ အိမ္ေပၚ ေမာ့ၾကည့္ရင္း ဝင္းကိုေနာက္ ပါလာခဲ့သည္။ ေျခတန္ရွည္ အိမ္၏ အေနာက္ဖက္ အိမ္သာအနီးရွိ မန္းက်ည္းပင္နားထိ ဆြဲေခၚလာ၏။ ” ဒီနားဆို … ဘယ္သူမွ မျမင္ရဘူး … မမရီ ” မန္းက်ည္းပင္ေအာက္ အေရာက္ ဝင္းကိုမွာ ခင္စမ္းရီအား ႏူတ္ခမ္းခ်င္း ျပန္ေတ့စုပ္ကာ အဖုတ္အား ျပန္ပြတ္ ေနသည္။ ခင္စမ္းရီမွာ ေပါင္တံမ်ား စိရင္း မန္းက်ည္းပင္ အား ေက်ာမွီထားရ၏။ ” ဟင္ … အရည္ေတြ စိုေနပါ့လား ” ဝင္းကိုမွာ ထမိန္လွန္ၿပီး ပြတ္လိုက္သျဖင့္ လက္ေခ်ာင္း ေလးမ်ား စိုေနရာ ကပ္ေျပာလိုက္သည္။ ” ဟမ္ … ခုန … ငါ ေသးေပါက္ ထားတာေလ ” ” ဟုတ္လို့လား ” ေျပာေျပာ ဆိုဆို ဝင္းကိုမွာ ခင္စမ္းရီေရွ႕ ဒူးေထာက္ ထိုင္ကာ ေပါင္တံတဖက္ ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္ၿပီး အဖုတ္အား ေအာက္မွ ပင့္ယက္လိုက္၏။ ” ဟာ …… ငရဲ ငအုံေတြ … ႀကီးပါ့မယ္ … ဝင္းကိုရယ္ … ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ။

ကၽြတ္ ……… မလုပ္ပါနဲ႔ ……… အ … ရွီး …..ဘယ္လိုႀကီးလည္း ….. ဟင့္ ” ဝင္းကိုမွာ ခင္စမ္းရီ စကားအား ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ အဖုတ္ အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ လၽွာသြင္းကာ အထက္ေအာက္ ဖိယက္ပစ္သည္။ တျဖည္းျဖည္း မာခဲၿပီး ေခါင္းေထာင္ လာေသာ အစိေလးပါ ဆြဲစုပ္လိုက္၏။ ခင္စမ္းရီ အသံမထြက္ နိုင္ေတာ့ တခါမွ မခံစားဖူးေသာ အရသာ ေလးထဲ ေမ်ာပါေနသည္။ ခႏၶာကိုယ္ တခုလုံး ေလေပၚ ေျမာက္တက္သြား သလိုလို ျပန္က် လာသလိုလိုႏွင့္ ဝင္းကို ဆံပင္အား ဆြဲဆုပ္ထားရ၏။ ၾကာၾကာ အယက္ မခံနိုင္ခဲ့ေပ ပထမဆုံး အေတြ႕ၾကဳံမို့ ၅မိနစ္ခန္႔ အၾကာ ဝင္းကို၏ လၽွာဖ်ားထိပ္၌ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ လိုက္ရေတာ့သည္။ ” ဖယ္ … ဖယ္ ……… ဖယ္ ေတာ့ ဟာ .. ဝင္း ကို…. ငါ .. မ ….. မ ..မ ရ ေတာ့ ဘူး ဟ …ဟင့္ ….. အား… ရွီး……. ထြက္ ကုန္ ပါ ၿပီ ဟာ ” ခင္စမ္းရီ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းသည္ႏွင့္ ဝင္းကိုမွာ ထရပ္ လိုက္သည္။ သို့ေသာ္ အရွိန္ျဖင့္ ပန္းထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားမွာ ဝင္ကို ရင္ဘတ္အား ပန္းမိသြားရ၏။

မတ္တပ္ရပ္ၿပီး သည္ႏွင့္ ပုဆိုးအား စလြယ္သိုင္းရင္း ေပါင္တံ ၂ဖက္ ျဖဲကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနထားျဖင့္ အဖုတ္ထဲ ဒစ္ႀကီး ဖိသြင္းလိုက္၏။ ” ဟင့္ ဟင့္ …… နင္ ပိုက္ဆံ လိုရင္ … ငါ ကူညီပါ့မယ္ … ဒီလိုႀကီး … မလုပ္ပါနဲ႔ ဟယ္ ……… အအ …… နာလိုက္တာ ……… ဟင့္ ” ခင္စမ္းရီ တေယာက္ မန္းက်ည္းပင္အား ေက်ာမွီရင္း အိမ္ဘက္ ေငးကာ ႀကိတ္ေျပာေနရသည္။ အသံက်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲေပ လူသိ သြားသည္ႏွင့္ လင္မယား ကြဲကာ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္း ျဖစ္ရမည္။ ေတာင္းပန္ေနစဥ္ ဝင္းကိုမွာ သူမ ခါးေလးအား လက္၂ဖက္ ျဖင့္ ဆြဲကာ လီးတဆုံး သြင္းၿပီး ေဆာင့္လိုး ပစ္ေတာ့၏။ ငါေတာ့ ေသေတာ့မယ္ … ထင္တယ္ … အား ……… အီး ……… ကၽြတ္ကၽြတ္ ” ခင္စမ္းရီ မတ္တပ္ အေနထားျဖင့္ ဒူးမ်ား ညြတ္ခ်င္ လာသည္။ အရွိန္ျဖင့္ လာလာေဆာင့္ေသာ ဝင္းကို လီးထိပ္မွာ သားအိမ္ဝ ထိမိသျဖင့္ ေစာက္ပတ္အုံေလး က်င္ကာ မခံစား နိုင္ေတာ့ေပ။ ႀကိတ္ခံေနစဥ္ ဝင္းကို တေယာက္ မယားျဖစ္သူ အဖုတ္ထက္ စီးပိုင္ေနေသာ အဖုတ္အား အားရပါးရ ခါးဆြဲလိုးေတာ့၏။

” ဟင့္ …… အမေလး …… ေသၿပီ …… ေသပါၿပီ…… နာလိုက္တာ ဟာ … အီးဟီး ” ” မငိုပါနဲ႔ …… မမရီ ရယ္ …… ေစာက္ဖုတ္ေလးက … အရမ္းေကာင္းတာပဲ …… လိုးလို့ ေကာင္းေနလို့ပါ ” ဝင္းကိုမွာ တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ရင္း အလိုး မျပတ္ေပ။ ခင္စမ္းရီမွာ လီးဒဏ္ ခံနိုင္လာသည္ႏွင့္ လီးအရသာ ေတြ႕ေနသျဖင့္ စိတ္ဆိုးရမည္လား ခြင့္လႊတ္ရမည္လား ေဝခြဲမရခဲ့။ လင္ျဖစ္သူႏွင့္ အိမ္ေထာင္သက္ ၂ႏွစ္ အတြင္း ဒီလိုအရသာ တခါမွ မခံစားဖူးေသးပင္။ စိတ္ထဲ ရွက္စိတ္ ၀မ္းနည္းစိတ္မ်ား ေရာကာ ဒြန္တြဲ ခံစား ေနမိသည္။ စီးပြားေရးဘက္ စိတ္ေရာက္ေနေသာ စိုးျမင့္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ဦး အစလို ေနတိုင္း မလိုးျဖစ္ေတာ့။ ၂ပတ္ ၁ခါ ေလာက္သာ စိတ္ပါမွ တက္လိုးေသာ လင္ျဖစ္သူ စိုးျမင့္ ေနာက္ဆုံး လိုးေပးခဲ့သည္မွာ ၁၀ရက္ ေက်ာ္လာခဲ့သည္။ ဒီေန႔ညမွ ဝင္းကို ဇြတ္အတင္း လိုးသျဖင့္ ခံေနရ၏။ မလိုးခင္ သူမအဖုတ္အား လၽွာျဖင့္ ထိုးထိုးယက္ရာ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ခဲ့ ရျပန္သည္။ အိမ္ေထာင္ သက္တမ္း တစ္ေလၽွာက္ လင္ျဖစ္သူေတာင္ ယက္မေပးခဲ့။ ဒီလို အယက္ခံရ ေကာင္းမွန္းလည္း မသိခဲ့ေပ။

မရြံ မရွာျဖင့္ သူမ ေစာက္ပတ္အား ယက္ေပး ေနသည့္ ဝင္းကိုအား ၾကည့္ရင္း သနားသလိုလို အားနာ သလိုလို ျဖစ္မိေသး၏။ ခင္စမ္းရီ ရင္ထဲ လွိုက္တက္ လာသည္ ေဖၚမျပနိုင္ေသာ ခံစားခ်က္ေလး ခံစား ေနရသည္။ ” အားအား ……… ၿပီး ……… ၿပီး ……… ၿပီးၿပီ ……… မမရီ ရယ္ ………… အင့္ ” မနားတမ္း ဆြဲလိုးရင္း ၁၅ မိနစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ဝင္းကိုမွာ ခင္စမ္းရီ အဖုတ္ထဲ လရည္မ်ား ပန္းထည့္ လိုက္ေတာ့၏။ ” ေကာင္းလိုက္တာ … မမရီ ရယ္ … က်ေနာ္ သြားေတာ့မယ္ ” ” သြား … နင္ ဒီကိစၥ … ဘယ္သူ႔မွ … ျပန္မေျပာနဲ႔ေနာ္ … ပတ္ဝန္းက်င္ သိရင္ … ငါရွက္လို့ … ေသလိမ့္မယ္ … ဟင့္ ဟင့္ ” ” အင္းပါ … မမရီ ရယ္ ” ဝင္းကို ထြက္သြားမွ ခင္စမ္းရီ တေယာက္ ေရတြင္းဘက္ ေလၽွာက္လာကာ အဖုတ္အား ေရငင္ၿပီး ေဆးေၾကာ လိုက္သည္။၂ပတ္ခန္႔ အၾကာ ညေနေစာင္းတြင္ ခင္စမ္းရီ တေယာက္ ၿမိဳ့ေပၚ စပါးမ်ား သြားပို့ေသာ လင္ျဖစ္သူ စိုးျမင့္ ျပန္လာသျဖင့္ ႏြားလွည္းျဖင့္ ႀကိဳရန္ ထြက္လာခဲ့သည္။ စိုးျမင့္မွာ စပါး အထြက္ေကာင္းသျဖင့္ ေထာ္လာဂ်ီ ငွားကာ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ သြားပို့ၿပီး အျပန္ လိုင္းကားျဖင့္ ျပန္လာရ၏။

ကားလမ္းမွာ ရြာျဖင့္ ၂မိုင္ခန္႔ ေဝးေသး သျဖင့္ ခင္စမ္းရီမွာ လင္ေတာ္ေမာင္ အေမာေျပရန္ သြားႀကိဳေနသည္။ ” မမရီ …… ဘယ္တုန္း … ေမွာင္ေတာ့မယ္ … က်ေနာ္ အေဖၚလိုက္ခဲ့မယ္ ” ရြာလယ္ အေရာက္ စကားသံႏွင့္ အတူ လွည္းေပၚ ခုန္တက္ လာေသာ ဝင္းကိုအား ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ” ငါ … ကိုစိုးျမင့္ … သြားႀကိဳ မလို့ … မလိုက္နဲ႔ဟာ … ျပန္ဆင္း ” ခင္စမ္းရီ လွည္းအား ခဏရပ္ကာ ေျပာဆိုေနသည္။လြန္ခဲ့ေသာ ၂ပတ္ခန္႔မွ ဝင္းကို ဇြတ္လိုးလိုက္ သျဖင့္ ရွက္လဲရွက္ မ်က္ႏွာလည္း ပူကာ ေရွာင္ေနမိ၏။ ” ရပါတယ္ … ေမာင္းပါ … ေတာ္ၾကာ … ကိုရီးစိုး … ၿမိဳ့က ျပန္မလာေသးရင္ … ကားလမ္းေဘး … မမရီ တေယာက္ထဲ … ျဖစ္ေနမွာ ” ဝင္းကို စကားမွာ အက်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္ ေနသျဖင့္ ခင္စမ္းရီ ဘာျပန္ ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ ရြာထဲ လမ္းသြား လမ္းလာ မ်ားမွာလည္း မရီးႏွင့္ မတ္မို့ အေထြအထူး စိတ္မဝင္စားၾက။ သက္ျပင္းခ်ကာ ခင္စမ္းရီ ႏြားလွည္းအား ေမာင္းထြက္ လာခဲ့သည္။ ရြာမွ လြန္လာသည္ အထိ ဝင္းကိုမွာ လွည္းေနာက္ဖ်ားတြင္ ထိုင္ေနၿပီး ၁မိုင္ခန္႔ အၾကာ သရက္ေတာထဲ အျဖတ္ ေဗြေဖါက္လာ၏။

ညေနေစာင္းမို့ ေနလုံးႀကီး ေမးတင္ကာ သစ္ရိပ္မ်ား ၾကားမွ ေနေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ၁ေျပာက္ ၂ေျပာက္သာ က်ေရာက္ေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အေမွာင္ထု ႀကီးစိုး ေနသည္။ ဝင္းကိုမွာ လွည္းေနာက္ဖ်ား မွ တင္ပလင္ ေခြထိုင္ ေနေသာ ခင္စမ္းရီ ေနာက္ေက်ာဘက္ ေျခဆင္း ခြထိုင္ လိုက္သည္။ ” မမရီ …… က်ေနာ့္ကို … ဘာလို့ ေရွာင္ေနတာလဲ ဟင္ ” ေျပာလဲေျပာ ခါးအား သိုင္းဖက္ကာ ရင္ဖုံး အကၤ်ီလည္ပင္း နားမွ ေပၚေနေသာ လည္ပင္းႏွင့္ ပုခုံးၾကား ေနရာ ေလးအား ႏူတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္ယူလိုက္သည္။ ” ဟာ …… လုပ္ျပန္ၿပီဟာ …… အ ……… ယားတယ္ဟ … ၿငိမ္ၿငိမ္ ေန …… မလုပ္နဲ႔ ” ခင္စမ္းရီမွာ ႐ုတ္တရက္ ႏွုတ္ခမ္း အထိအေတြ႕ျဖင့္ ေႏြးကနဲ႔ ျဖစ္ကာ ဝင္းကို၏ ႏွုတ္ခမ္းေမႊး ငုတ္တိုမ်ားေၾကာင့္ လည္ပင္းတဝိုက္ ယားတက္လာ၏။ တဆက္ထဲ ဖင္ၾကား ေထာက္မိေနေသာ ဝင္းကို၏လီးႀကီး မာလာသည္ကို ခံစား သိရွိလိုက္သည္။ သရက္ေတာထဲ လူသြားလူလာ မရွိသေလာက္ တိတ္ဆိတ္ေနကာ ညအိပ္တန္း ဝင္ရန္ ဆူညံေနေသာ ေက်းငွက္သံမ်ားႏွင့္ လွည္းဘီးမွ ထြက္ေနေသာ တကၽြီကၽြီ တအီအီ အသံမ်ားသာ ထြက္ေပၚ ေန၏။

” ကၽြတ္ …… ဝင္းကို …… ေတာ္ေတာ့ဟာ …… အရင္ တခါလည္း …… ငါ့ကို …… အားရေအာင္ … လုပ္ၿပီးၿပီ မလား … တေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားရင္ … နင္ေရာ ငါေရာ …… အရွက္ကြဲၿပီး …… အိမ္ေထာင္ေရးပါ … ပ်က္စီးမွာ ” ” အင္းပါ … က်ေနာ္ … အဲကိစၥ …… ဘယ္သူ႔မွ မေျပာပါဘူး …… မမရီက …… တအား လွေတာ့ … အပ်ိဳ ကတည္းက … စြဲလမ္း ေနတာပါ ” ” ဟင္ …… နင္ …… နင္ ……… ငါ့ကို …… အရင္ ကတည္းက …… စိတ္ဝင္စား ေနတာလား ” ” ဟုတ္တယ္ …… က်ေနာ္က …… လူေပ လူေတမို့ …… မမရီ နားေလး … မကပ္ရဲတာပါ …… အဲတာမို့ …… တင္ေမသန္းကို … ရေအာင္လိုက္ၿပီး … မမရီ နားေလး … အနီးကပ္ ေနရေအာင္ … လက္ထပ္ လိုက္တာပါ ” ဟုတ္သည္ရွိ မဟုတ္သည္ရွိ ဝင္းကို၏ စကားလုံး မ်ားမွာ ခင္စမ္းရီ အတြက္ ဘဝင္က်သြား ရသည္။ လင္ျဖစ္သူ စိုးျမင့္ႏွင့္ေတာင္ လက္ထပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ခ်စ္ေၾကာင္း ႀကိဳက္ေၾကာင္း မေျပာျဖစ္ခဲ့ အခ်ိန္ျပည့္ စီးပြားေရး အေၾကာင္းသာ ေျပာဆိုေနျဖစ္၏။ ဝင္းကိုမွာ စကား ေျပာရင္း ေနာက္မွ ထိုင္လ်က္ အေနထားႏွင့္ပင္ လည္ပင္း သားေလးအား ဘယ္ညာနမ္းလိုက္ ဆြဲစုပ္လိုက္ ျပဳလုပ္ ေနသည္။

တျဖည္းျဖည္း မာထင္လာေသာ လီးထိပ္ျဖင့္ ခင္စမ္းရီ ဖင္သားစိုင္အား ဖိထိုးကာ ေနာက္မွ သိုင္းဖက္ ထားေသာ လက္တဖက္မွာ ထမိန္ အေပၚမွ ေပါင္ဂြ ေလးထဲ နိူက္ပြတ္ေပး၏။ ” အ ……… ေတာ္ပါေတာ့ ဟာ … အင္းဟင္း ……… ခုခ်ိန္ … ငါတို့က …… အိမ္ေထာင္သည္ ေတြေလ …… ဆင္ျခင္ေနရမွာ … နင့္အတြက္လည္း မေကာင္းဘူး …… ငါ့ အတြက္လည္း မေကာင္းဘူး” ပါးစပ္က ျငင္းေနေသာ္လည္း သိသိသာသာ ႐ုန္းကန္ျခင္း မလုပ္မိေတာ့။ လင္ျဖစ္သူ ဆီမွ တခါမွမရဖူးေသာ ကာမ အထိေတြ႕ မ်ားေအာက္ မသိစိတ္မွ သာယာေနမိ၏။ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခေနၾကည့္ကာ ဝင္းကိုမွာ တဆင့္ တက္လိုက္ ျပန္သည္။ ေနာက္ေက်ာဘက္ ေပါင္ျဖဲ ထိုင္ေနရာမွ ညာဘက္ေဘး ေရြ႕ထိုင္ကာ ခင္စမ္းရီ၏ တင္ပလင္ ေခြထိုင္ေနေသာ ေပါင္တံအား ဆြဲျဖဲ လိုက္၏။ ေပါင္တံမ်ား ျပဲလာသည္ႏွင့္ ေဘးတိုက္ အေနထားျဖင့္ ထမိန္ေအာက္ ေခါင္းတိုး၀င္ကာ အဖုတ္အား အငမ္းမရ ယက္ေပးေတာ့သည္။ ” အိုရ္ …… လုပ္ျပန္ၿပီဟာ …… ေျပာမရဘူး …… အ ……… အအ ……… ရွီးးးး ……… ကၽြတ္ ” ခင္စမ္းရီမွာ ေပါင္တံ၂ဖက္ မသိမသာ ထပ္ျဖဲေပးရင္း ထမိန္ေပၚမွ ဝင္းကို ေခါင္းအား ကိုင္ကာ ေပါင္ၿခံထဲ ဖိကပ္ ထားမိ၏။

လွည့္းေပၚတြင္ ေပါင္ျဖဲ ထိုင္လ်က္ အေနထားျဖင့္ ဖင္ႀကီး လူးလြန္႔ေနရသည္။ ခုခ်ိန္ ကားလမ္း ေဘးနားေလး အျမန္ေရာက္သြားမွာ စိုးရိမ္ ေနေတာ့၏။ သရက္ပင္ ခပ္ႀကီးႀကီး အပင္ေအာက္ အေရာက္ ႏြား၂ေကာင္အား အနားေပးသလိုႏွင့္ လွည္းအား ေဘးကပ္ ရပ္ပစ္လိုက္သည္။ ” မမရီ … ဒီခ်ိန္ …… လူသြား လူလာ မရွိဘူးရယ္ … လွဲအိပ္လိုက္ ” ” ျမန္ျမန္ လုပ္ေနာ္ ” ခင္စမ္းရီ တေယာက္ အထိအေတြ႕ေအာက္ ေမ်ာပါသြားရာ ကာမေသြးမ်ား ထိန္းမရေတာ့ေပ။ ဝင္းကို စကားအဆုံး လွည္ေပၚတြင္ ပက္လက္ လွဲခ်ပစ္သည္။ ခင္စမ္းရီ လွဲလိုက္သည္ႏွင့္ ဝင္းကိုမွာ ထမိန္ ဆြဲခၽြတ္လိုက္၏။ ” ဟင္ …… ဘာလို့ …… ခၽြတ္မွာလည္း …… ဒီတိုင္း …… လုပ္ …… လုပ္ …… ……… ” ခင္စမ္းရီ ကာမ မီးေတာက္ေလး ေတာက္ေလာင္ ေနေသာ္လည္း သူစိမ္းေယာက္်ားေရွ႕ ဖင္တုံးလုံး ခံရန္ မဝံမရဲ ျဖစ္ေနမိသည္။ လင္ျဖစ္သူ စိုးျမင့္ႏွင့္ေတာင္ ထမိန္အား ဆီးခုံးေပၚ႐ုံေလး လွန္ခံတတ္၏။ သို့ေသာ္ ဝင္းကိုမွာ ဇြတ္ဆြဲ ခၽြတ္ေနသျဖင့္ လွည္းေပၚ ခင္းထား ေသာ ဝါးၾကမ္းကပ္ျဖင့္ ညႇိကာ ထမိန္ျပဲမွာ စိုးရိမ္ကာ ဖင္ႀကီး ႂကြေပးလိုက္ရသည္။

ထမိန္ ကၽြတ္သည္ႏွင့္ ေပါင္ဂြထဲ ေဖါင္းႂကြေနေသာ အဖုတ္ေလးအား ဝင္းကိုမွာ တျပတ္ျပတ္ ယက္ရင္း မာခဲလာေသာ အစိေလးပါ ဆြဲစုပ္ ပစ္၏။ ေနေရာင္ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ ေလးထဲ ခင္စမ္းရီ ေခါင္းေထာင္ ၾကည့္ရာ သူမေပါင္ဂြထဲ ဝင္းကို တေယာက္ မရြံမရွာျဖင့္ ေစာက္ပတ္အား ယက္ေန႐ုံ မက စိမ့္ထြက္ လာေသာ ေစာက္ရည္မ်ားပါ စုပ္ယူမ်ိဳခ် ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ခင္စမ္းရီ အသိတရားမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္၏။ ဒီခ်ိန္ လက္ေတာ္ေမာင္ ေရာက္လာလ်င္ေတာင္ မရပ္ခ်င္ေတာ့။ ပိုဆိုးသည္က ဝင္းကို လၽွာထိပ္ေလးမွာ အဖုတ္ဝ ေအာက္ဖက္ရွိ ဖင္ဝေလးထဲ တိုးဝင္လာသျဖင့္ အသဲေတြ အူေတြ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကာ ပက္လက္ အေနထားျဖင့္ ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး အဖုတ္ေလး ေကာ့ေပးလိုက္ေတာ့၏။ ထူးကဲေသာ ကာမ စည္းစိမ္ေအာက္ ၾကာၾကာ မထိန္းနိုင္ခဲ့ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ သည္ႏွင့္ အဖုတ္ဝထဲမွ ေစာက္ရည္မ်ား ေသးပန္းသလို ေထာင္ပန္းကာ ဝင္းကို မ်က္ႏွာအား ရႊဲႏွစ္ သြားေစသည္။ ဒီတႀကိမ္ ထူးထူးျခားျခား ခင္စမ္းရီ လက္ေလး ၂ဖက္မွာ ဝင္းကို ေခါင္းအားဖမ္းဆြဲရင္း သူမ အဖုတ္ေလးႏွင့္ ဝင္းကိုပါးစပ္အား လြတ္ထြက္ သြားမွာ စိုးရိမ္ ေနသေရာင္ ဆြဲကပ္ထားေတာ့၏။

” အားးး……… အားး… ေသၿပီ ….. ေသၿပီ …… အမေလး…… ေကာင္း လိုက္ တာ ဟာ ” ဝင္းကိုမွာ အရည္မ်ား ပန္းထြက္ေနေသာ အဖုတ္အား မလြတ္တမ္း ဖိယက္ေပးေနသည္။ အရည္မ်ား ကုန္စင္မွ ခင္စမ္းရီ အဖုတ္ထဲ လီးသြင္းကာ စိတ္တိုင္းက် ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ ခင္စမ္းရီ တခ်ီ ၿပီးထားေသာ္လည္း ကာမစိတ္မ်ား ရပ္မသြားေပ။ ပက္လက္ အေနထားျဖင့္ ေအာက္မွ ဖင္ႀကီး ေဝ့ကာဝိုက္ကာႏွင့္ ႏွဲ႕ေပးေန၏။ ” မမရီ …… ေလးဖက္ ကုန္းလိုက္ေနာ္ ” ဒီအေျခအေန ေရာက္မွ ခင္စမ္းရီ ရွက္ေၾကာက္ မေနေတာ့ ခၽြတ္ထားေသာ ထမိန္အား အရွည္လိုက္ ေခါက္ကာ ဒူးေအာက္ခံရင္း ဝင္းကို စိတ္တိုင္းက် လွည္းေပၚတြင္ ေလးဖက္ ကုန္းေပးလိုက္၏။ ၁၅မိနစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ျပင္းထန္ေသာ လိုးခ်က္ မ်ားေအာက္ ခင္စမ္းရီမွာ ဒုတိယ အႀကိမ္ အရည္မ်ား ပန္းထုတ္ၿပီး ခဏအၾကာ ဝင္းကိုပါ အထြဋ္ထိပ္ ေရာက္ရွိသြားသည္။ ၂ေယာက္သား ခဏ အေမာေျဖကာ ႏြားလွည္းေလး ေမာင္းထြက္ လာခဲ့ၾက၏။ ကားလမ္း အစပ္သို့ ေရာက္ေသာ္ စိုးျမင့္မွာ အထုပ္ေလး ၂ထုပ္ျဖင့္ ရြာလမ္းဘက္ ေလၽွာက္လာ ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ညဘက္ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ ဝင္းကိုတေယာက္ မယားျဖစ္သူ အိပ္ေပ်ာ္ ေနသည္ကို ေသခ်ာေအာင္ ၾကည့္ရင္း ေနာက္ေဖးေပါက္ အသာဖြင့္ကာ အိမ္သာ သြားသလိုလိုႏွင့္ တဖက္အိမ္၏ အေနာက္ဖက္ မန္းက်ည္းပင္နား ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ မန္းက်ည္းပင္ေအာက္ အေမွာင္ထဲ မတ္တတ္ရပ္ ေစာင့္ေနေသာ ခင္စမ္းရီအား ေတြ႕လိုက္ ရ၏။ ” ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီလား … မမရီ ” ခပ္တိုးတိုး ေျပာကာ ထမိန္အေပၚမွ ေပါင္ၾကားထဲ ႏွိုက္ပြတ္ ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ခင္စမ္းရီ မွာလည္း ဝင္ကို လီးအား ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ ေပးေန၏။ ” နင့္မိန္းမ … ညေနက … ျမင္လိုက္တယ္ … အိမ္ျပန္ ေရာက္ေနတာလား ” ” အင္း … ျမန္ျမန္ လိုးရေအာင္ … မမရီ … သူအိပ္တုန္း ထြက္လာတာ ” ” ေအးပါ … လိုးေလ ” စကားအဆုံး ခင္စမ္းရီမွာ ထမိန္လွန္ၿပီး ေျခဖ်ား ေထာက္ကာ ေပါင္ကား ေပးလိုက္သည္။ ဝင္းကိုမွာ လိုးေနၾက ပုံစံအတိုင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တပ္ ရပ္လ်က္ အေနထားျဖင့္ ဆြဲလိုးေန၏။ ထိုခ်ိန္ စိုးျမင့္မွာ တေရးနိုး အာေျခာက္ေနသျဖင့္ ေရထေသာက္ရင္း ေသးေပါက္ရန္ အိမ္ေအာက္ထပ္ ဆင္းလာခဲ့သည္။

မန္းက်ည္းပင္နား အေရာက္ ညည္းသံသဲ့သဲ့ ၾကားရသျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ ၾကဳံ႕သြားရသည္။ အေမွာင္ထဲ အားစိုက္ ၾကည့္ရာ မတ္တတ္ လိုးေနၾကသည့္ လူရိပ္ ၂ရိပ္အား ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ေမွာင္ေနေသာ္လည္း ထြက္ေပၚေနေသာ အသံမွာ မယားျဖစ္သူ အသံမွန္း သိလိုက္ရသည္။ ဝုန္းကနဲ႔ ေဒါသ ျဖစ္မိေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္ေရး သုခ အျပည့္ဝ မေပးနိုင္ေသာ အျဖစ္အား ေတြးမိၿပီး ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ ဆက္ေခ်ာင္း ၾကည့္ေနမိ၏။ စိတ္ပါ လက္ပါ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနထားျဖင့္ ထမိန္အား မကာ ခါးေကာ့ခံေနေသာ မယားျဖစ္သူ အေပၚ စိတ္မဆိုးပဲ တျဖည္းျဖည္း သနားစိတ္ေလး ဝင္လာခဲ့သည္။ ေပါင္ၾကားထဲ မေတာင္တာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ေသာ လီးမွာ သိသိသာသာ တင္းမာလာ၏။ လီးအား ပုဆိုးအျပင္မွ အုပ္ကိုင္ရင္း ျမင္ကြင္းအား အားစိုက္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ဝင္းကိုႏွင့္ ခင္စမ္းရီမွာ အထိအေတြ႕ ေအာက္ ေမ်ာေနသျဖင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္း စိုးျမင့္ ေရာက္ေနသည္ကို သတိမထား မိေတာ့ေပ။ ” အအ …… ၿပီးေတာ့မယ္ …… ေဆာင့္ေဆာင့္ …… ဝင္းကို ” ခင္စမ္းရီ အံႀကိတ္သံေလး ထြက္ေပၚလာၿပီး တအအ တရွီးရွီးျဖင့္ ၂ေယာက္သား ခဏအၾကာ ၿငိမ္သြား ေတာ့သည္။

” ေကာင္းတာ … မမရီ ရယ္ …… လိုးရတာ …… မဝဘူး ” ” ဒီည …… ေတာ္ေတာ့ဟာ … ကိုစိုးျမင့္ ေရာ … နင့္မိန္းမ ေရာ …… ရွိတယ္ ” ခင္စမ္းရီ စကားေျပာရင္း မထားေသာ ထမိန္အား ျပန္ခ်ကာ ေပါင္ၾကားမွ အရည္မ်ားအား သုတ္ပစ္လိုက္၏။ ” နက္ဖန္ …… ေန႔လည္ … က်ေနာ္ လာမယ္ … ေစာင့္ ေနေနာ္ ” ” အင္းပါ … ၁၂နာရီ ေလာက္ဆို … ကိုစိုးျမင့္ …… ၿမိဳ့ တေခါက္ သြားဦးမွာ ” ” ဟုတ္ … ခု … လီးႀကီး ေပပြေနတာ … သန္႔ရွင္း ေပးဦးေလ ” ” ဟြန္႔ …… ခုေလး လိုးၿပီးတာကို … အားမရ နိုင္ဘူး ” ေျပာေျပာဆိုဆို ခင္စမ္းရီမွာ ေျမႀကီးေပၚ ဒူးေထာက္ ထိုင္ရင္း ေစာက္ရည္မ်ား ေပကပ္ေနေသာ ဝင္းကို လီးအား ေျပာင္ေနေအာင္ စုပ္ေပး လိုက္ေတာ့သည္။ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ျမင့္စိုးစိတ္ထဲ ဝမ္းနည္းလာကာ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လီးအား အမွတ္မထင္ စြလိုက္ မိသည္။ ခါးတခ်က္ တြန္႔ကာ လရည္မ်ား ဗ်စ္ကနဲ႔ ပန္းထြက္လာ၏။ မယားျဖစ္သူ ခင္စမ္းရီမွာ ဝင္းကို လီးအား ပါးစပ္ထဲမွ ထုတ္ကာ ဒစ္ႀကီးအား တရွုံ႔ရွုံ႔ နမ္းၿပီးမွ ထရပ္လိုက္သည္။ ျမင့္စိုး တေယာက္ ေမွာင္ရိပ္ထဲ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ အိမ္ေပၚ ျပန္တက္ လာခဲ့သည္။ ခင္စမ္းရီ တက္လာမွ ခုမွနိုးသည္ ပုံစံျဖင့္ ေသးဆင္း ေပါက္လိုက္ေတာ့၏။

” စမ္းရီ ေရ … ငါ သြားၿပီေဟ့ … ညေန မိုးခ်ဳပ္ရင္ … ခ်ဳပ္မွာ … ထမင္းစာရင္ … စားထားႏွင့္ … မေစာင့္နဲ႔ ” ” အမ္ … ၿမိဳ့ေပၚတင္ မလား … ေလၽွာက္မသြားနဲ႔ ေနာ္ …… စပါးဖိုး ယူၿပီး … ရြာတန္းျပန္ခဲ့ ” ” ေအးပါ … စမ္းရီ ရ … တခါတခါ … ပိုက္ဆံ ထုတ္တာ … လူမ်ားရင္ ၾကာတယ္ ဟ ” မနက္ လင္းသည္ႏွင့္ စိုးျမင့္မွာ မယားျဖစ္သူအား ေျပာၿပီး လွည္းေပၚတက္ကာ ႏြား၂ေကာင္အား ႀကိမ္တို့ရင္း ထြက္ခြာ သြားေတာ့သည္။ ခင္စမ္းရီ မနက္ပိုင္း အိမ္မွု့ကိစၥမ်ား ၿပီးသည္ႏွင့္ ေန႔ခင္းဘက္ အိမ္ ေအာက္ထပ္တြင္ ေျမပဲမ်ား ထိုင္ေရြးေနသည္။ ရင္ဖုံးအကၤ်ီ အပါးေလးႏွင့္ တင္ပလင္ ေခြထိုင္ေနရာ ထမိန္ အေဟာင္းေလးထဲ ခါးေအာက္ ဖင္ႀကီးမွာ အိကား ေနသည္။ ဝင္းကိုတေယာက္ မနက္ကတည္းက တဖက္အိမ္အား လူရိပ္လူေျခ ၾကည့္ကာ ေခ်ာင္းေနရာ ေန႔ခင္းဘက္ စိုးျမင့္ လွည္းထြက္သြားသည္ႏွင့္ အိမ္၏ အေနာက္ဖက္မွ ပတ္ကာ ခင္စမ္းရီနား ေရာက္ရွိလာ၏။ ” မမရီ … ကိုရီးစိုး … သြားၿပီမလား ” ေဘးနား ကပ္ထိုင္ရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ကားထြက္ေနေသာ ဖင္သားစိုင္အား ပြတ္သပ္ကာ ေမးေနသည္။

” အင္း … နင့္ မိန္းမေရာ … မရွိဘူးလား ” ” ထုံးစံ အတိုင္းေပါ့ … မနက္ ကတည္းက … အေမတို့ အိမ္ … သြားၿပီ ” ဝင္းကိုမွာ ညပိုင္း မန္းက်ည္းပင္ေအာက္ လိုးရသည္မွာ အားမရသည့္ဟန္ႏွင့္ ေဘးတိုက္ အေနထားျဖင့္ ထမိန္အား ေပါင္ရင္း ဆြဲလွန္လိုက္၏။ ထမိန္ ေအာက္နားစေလး ေပါင္ရင္း ကပ္သြားသည္ႏွင့္ ေပါင္တံ တုတ္တုတ္ၾကားထဲ အေမႊးမ်ား ဖုံးေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလး ေပၚထြက္လာသည္။ ” ဟာ …… အိမ္ေပၚသြားမယ္ … ေအာက္က … လူျမင္ကြင္းႀကီး ” ” အင္း … လီးစုပ္ ေပးဦးေနာ္ ” ” ဒါပဲ … ဟြန္႔ ” ခင္စမ္းရီမွာ လင္ေရွ႕ ဝင္းကိုအား အေရာမဝင္ ေသာ္လည္း လင္ကြယ္ရာ ဝင္းကို၏ မယားသဖြယ္ အစြမ္းကုန္ လိုက္ေလ်ာေပးသည္။ အိမ္ေပၚ ေရာက္သည္ႏွင့္ အိပ္ခန္း တံခါးေစ့ရာ ဝင္းကိုမွာ မဂၤလာဦး လက္ဖြဲ႕ကုတင္ေပၚတြင္ ပုဆိုးခၽြတ္ၿပီး ကုတင္ေစာင္း ဖင္တုံးလုံးထိုင္ေန၏။ လင္ျဖစ္သူ လီးထက္ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ ဝင္းကို လီးအား ျမင္သည္ႏွင့္ မေနနိုင္မထိုင္နိုင္ ကာမစိတ္ ႂကြလာကာ ပါးေလး ခြက္၀င္ေနေအာင္ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ လီးစုပ္ရင္း လက္တစ္ဖက္က အၿငိမ္မေနေပ လဥ၂လုံးအား ဆုပ္နယ္ေပးျပန္၏။

” ေကာင္းလိုက္တာ … မမရီ ရယ္ … ပါးစပ္ထဲ … ၿပီးလိုက္မယ္ … ဒီတခါ ေထြးမပစ္နဲ႔ ေနာ္ … လရည္ေတြ မ်ိဳခ်လိုက္ …… အင့္ …… ဇြိ …… ဖပ္ …… ဗြပ္ ” ဝင္းကို သင္ေပးထားသျဖင့္ ခင္စမ္းရီ လီးစုပ္ တတ္သည္မွာ သိပ္မၾကာေသးေပ။ ပါးစပ္အား လီးျဖင့္ လိုးေပးသည္ ကိုလည္း ႏွစ္ခ်ိဳက္ ေနမိသည္။ ပါးစပ္ထဲ လီးတန္းလန္းမို့ ခင္စမ္းရီ စကား ျပန္မေျပာနိုင္ေပ မ်က္လုံးေလး မွိတ္ကာ ေခါင္းေလး ၿငိမ့္သည္ ဆို႐ုံေလး လုပ္ျပလိုက္၏။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနထားျဖင့္ လီးစုပ္ ေပးေနေသာ ခင္စမ္းရီ ပါးစပ္ေလးအား ၾကည့္ကာ ဝင္းကိုမွာ ကုတင္းေစာင္း ထိုင္ရင္း ကာမစိတ္မ်ား ႂကြတက္ လာေတာ့၏။ ” အင့္ ……… စုပ္ စုပ္ ………… ရွီးးးးးး ……… အားဟား ……… ေကာင္းတယ္ ” အားမလို အားမရျဖင့္ ကုတင္ေစာင္း ထိုင္ေနရာမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထရပ္ကာ ခင္စမ္းရီပါးစပ္အား ဆြဲလိုး ပစ္သည္။ ပါးစပ္ေလး အလိုးခံရင္း ခင္စမ္းရီမွာ ႏူတ္ခမ္းေဒါင့္မွ အက်ိအခၽြဲမ်ား ထြက္လာကာ မ်က္ရည္ ဝဲလာရွာ၏။ ပါးစပ္အား ဒူးေထာက္ အလိုးခံရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္လွဲခ်ရာ ဝင္းကိုမွာ အလိုက္သင့္ ခင္စမ္းရီ မ်က္ႏွာအား ခြကာ ပါးစပ္အား ဖိလိုးေတာ့သည္။

ခင္စမ္းရီ အသက္ရွု ၾကပ္ကာ မ်က္လုံး ျပဴးထြက္ လာသည္။.လီးႀကီးမွာ ပါးစပ္ထဲ မဆန္႔မျပဲ ျဖစ္ကာ အာေခါင္ လာလာေထာက္သျဖင့္ ခဏတိုင္း ပ်ိဳ့တက္ ေန၏။ ဝင္းကိုမွာ လည္ပင္းအတြင္းသား အေပ်ာ့ေလးအား လိုးေနရာ မရပ္နိုင္ေတာ့ ခင္စမ္းရီ ေခါင္းအား ဖိကာ အဆက္မျပတ္ လိုးရင္း လရည္မ်ား ပန္းထည့္ လိုက္ေတာ့သည္။ ” အားးးး ……… ရွီးးးးးး ……… ထြက္ ……… ထြက္ ………… ထြက္ၿပီ ……… မမရီ ……… မ်ိဳခ်ေနာ္ ” လွမ္းသတိ ေပးရင္း လရည္မ်ား ညႇစ္ထုတ္ရာ ခင္စမ္းရီမွာ ပက္လက္ အေနအထားႏွင့္ ၀င္လာသမၽွ လရည္မ်ားအား တဂြတ္ဂြတ္ မ်ိဳခ်ပစ္ရသည္။ ” အင္း …… ရၿပီ ရၿပီ …… ဟူးးးး ရွီးးးးးး ” ဝင္းကိုမွာ လရည္မ်ား ကုန္စင္မွ လီးအား ဆြဲထုတ္ကာ ထရပ္ရင္း ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္ လွဲလိုက္၏။ ခင္စမ္းရီမွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္ အေနအထားျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း မထနိုင္ေသးေပ။ ႏူတ္ခမ္းတဝိူက္ ေပကပ္ ေနေသာ လရည္ႏွင့္ အက်ိအခၽြဲမ်ားအား လက္ခုံျဖင့္ သုတ္ကာ အသက္ဝေအာင္ ရွုေနရသည္။ ခဏ အၾကာမွ ထရပ္ကာ မွိန္းေနေသာ ဝင္းကို၏ လီးအား ျပန္မာ လာေအာင္ ထပ္စုပ္ေပးေန၏။

” ဝင္းကို …… မမရီကို … လိုးေပးဦးေလ ” ၁၀မိနစ္ခန္႔ စုပ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ မာထင္လာေသာ လီးအား ဂြင္းတိုက္ေပးရင္း ေတာင္းဆို လိုက္ျပန္သည္။ ” မမရီ …… အေပၚက … တက္လိုးေလ ” ဝင္းကိုမွာ ပက္လက္ အေနထားျဖင့္ ကုတင္ေပၚ ဇိမ္ခံရင္ ျပန္ေျပာေနသည္။ ခင္စမ္းရီ အဖုတ္ေလး အရည္စိမ့္ ထြက္ကာ လီးဆာေနသျဖင့္ ဟန္မေဆာင္ နိုင္ေတာ့။ ထရပ္ရင္း ထမိန္ခၽြတ္ကာ လီးထိပ္ေပၚ အဖုတ္ဝေလး ေတ့ကာ ဖိထိုင္ခ်လိုက္ရ၏။ အဖုတ္ထဲ လီးဝင္လာမွ ေနသာထိုင္သာ ရွိလာရသည္။ ၁၀ခ်က္ခန္႔ ပုံမွန္ေလး အထုတ္သြင္း လုပ္ရင္း လီးဝင္လီးထြက္ ေကာင္းလာ သည္ႏွင့္ အားရပါးရ ေဆာင့္ေပးေနမိ၏။ ရြာထဲ ေနခင္းဘက္ လူေျခတိတ္ ေနသျဖင့္ စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ တအအ တအီးအီး ညည္းကာ ေဆာင့္ခ် ပစ္သည္။ စိတ္တိုင္းက် လိုသလို ေဆာင့္ေနရင္း မိနစ္၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ၂ေယာက္သား ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္ လိုက္ေတာ့၏။ထိုခ်ိန္ ၿမိဳ့သြားခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး အိမ္ျပန္လာေသာ စိုးျမင့္အား ခင္စမ္းရီေရာ ဝင္းကိုပါ သတိမထား မိခဲ့။

စိုးျမင့္မွာ ညပိုင္း မယားျဖစ္သူ ခင္စမ္းရီ၏ ေန႔လည္ဘက္ သူမရွိခ်ိန္ ခ်ိန္းလိုးရန္ ေျပာေနေသာ စကားအား ၾကားေယာင္ကာ ရြာထိပ္တြင္ ႏြားလည္းအား ထားၿပီး ႏြား၂ေကာင္အား အပင္ရိပ္တြင္ ခ်ည္ရင္း အိမ္သို့ ေျခခ်င္ ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေပၚတက္ကာ အသံမေပးပဲ ထရံၾကားမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရာ မယားျဖစ္သူမွာ ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ ဖင္အားႂကြကာ ေဘးနားလွဲခ်စဥ္ ဝင္းကိုလီးအား ျမင္လိုက္ရ၏။ မယားျဖစ္သူ အဖုတ္ထဲမွ ထြက္လာေသာ လီးႀကီးမွာ ေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ေထာင္မတ္ ေနဆဲပင္။ တိုတ္ခိုင္ ထြားႀကိဳင္းေသာ ဝင္းကိုလီးႀကီးအား ၾကည့္ရင္း မယားျဖစ္သူ ခင္စမ္းရီ စြဲလမ္းသြားေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း နားလည္မိ၏။ ရြာထဲ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ထြန္းႀကိဳင္ သတိေပးတုန္း အေလး မထားခဲ့သျဖင့္ ေနာင္တရေနရွာသည္။ ပက္လက္လွန္ လွဲေနေသာ ခင္စမ္းရီ အဖုတ္မွ ဝင္းကို လရည္မ်ားမွာ ဖင္ၾကားထဲထိ စီးက်ေနသည္။ မယားျဖစ္သူ၏ အရည္ ရႊဲေနေသာ ေစာက္ပတ္အား အိမ္ေထာင္သက္တမ္း တေလၽွာက္ ခုမွ ေနခင္း ေၾကာင္ေတာင္ ျမင္ဖူးရသည္။ လရည္မ်ား လၽွံက်ေနရင္း ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသား နီနီေလးပါ ျမင္ေနရ၏။

ထိုခ်ိန္ ဝင္းကိုမွာ ထထိုင္ၿပီး ဒူးေထာက္လ်က္ အေနထားျဖင့္ ပက္လက္ မွိန္းေနေသာ ခင္စမ္းရီ၏ ရင္ဘတ္ေပၚ ခြလိုက္ျပန္၏။ စိုးျမင့္ နားမလည္ နိုင္ေအာင္ ေၾကာင္သြား ျပန္သည္။ ဘာမ်ား လုပ္မလို့ပါလိမ့္ဟု ေတြးေနတုန္း ဝင္းကိုမွာ ေစာက္ရည္နံ့ လရည္နံ့မ်ား တေထာင္းေထာင္း ထေနေသာ လီးအား ခင္စမ္းရီ ပါးစပ္နား ေတ့ေပး လိုက္၏။ အသန္႔ရွင္း ႀကိဳက္ေသာ မယားျဖစ္သူ ခင္စမ္းရီမွာလည္း သူမ မဟုတ္သလိုပင္ အက်ိအခၽြဲမ်ား ကပ္ေနေသာ ဝင္းကို လီးအား မက္မက္ေမာေမာ စုပ္ေပး ေနျပန္သည္။ ဝင္းကိုမွာ ခင္စမ္းရီ မ်က္ႏွာေလးအား ရႊန္းရႊန္း စားစား ၾကည့္ကာ ပါးစပ္ထဲ လီးအား အရင္းထိ ထိုးသြင္းပစ္၏။ ပါးစပ္ထဲ လီးတံႀကီး မဆန္႔မျပဲ ဝင္သြားသျဖင့္ စိုးျမင့္မွာ ၾကည့္ရင္း စိတ္မသက္သာ ေသာ္လည္း ခင္စမ္းရီမွာ မ်က္ခုံးေၾကာ၂ဖက္ တြန္႔သြား႐ုံမွ အပ အခက္အခဲ မရွိေပ။ ေခါင္းေလးေမာ့ကာ ပါးစပ္အား အလိုးခံေန ျပန္သည္။ ခဏအၾကာ ခင္စမ္းရီ ပါးစပ္ထဲ ဝင္းကိုလီးမွာ ျပန္လည္ မာေက်ာလာ၏။ ” ရွီးးးးး ……… ရၿပီ ……… မမရီ ……… ဝမ္းလ်ား ေမွာက္လိုက္ ” ဝင္းကိုမွာ ခင္စမ္းရီ ပါးစပ္ထဲမွ လီးအား ျပန္ဆြဲထုတ္ရင္း ထရပ္ လိုက္သည္။

ခင္စမ္းရီမွာ မတ္တပ္ ရပ္ထားေသာ ဝင္းကို ေျခ၂ေခ်ာင္းၾကား ခႏၶာကိုယ္အား ၁ပတ္လွည့္ကာ ေမွာက္ရင္း ဖင္ႀကီး ေကာ့ေပးေန၏။ ဝင္းကို တေယာက္ ေျခ၂ဖက္အား ေနာက္အနည္းငယ္ ဆုတ္ကာ ခင္စမ္းရီ၏ ဖင္အေနာက္နား ေပါင္ရင္းေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ဖင္ဝေလးႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္အုံေပၚ စီးကပ္ေနေသာ လရည္မ်ားအား ဒစ္ျဖင့္ ဖိပြတ္ေန၏။ တဆက္ထဲ ဖင္ႏွစ္ျခမ္း ျဖဲကာ တံေတြးေထြးခ်ရင္း ဖင္ဝ နီညိဳေလးထဲ လီးထိပ္ ဖိသြင္းလိုက္သည္။ ” ဟင္ …… အေပါက္မွားမယ္ …… ဝင္းကို ” ” မမွားပါဘူး … မမရီ ရယ္ …… ဖင္ကို လိုးေပးမလို့ပါ ” ခဏအၾကာ ခင္စမ္းရီ၏ ေအာ္သံေလး ငယ္သံ ပါေန ေတာ့သည္။ ဝင္းကိုမွာ ခင္စမ္းရီ ေအာ္သံအား ဂ႐ုမစိုက္ေပ လီးအား အဆုံးထိ ထုတ္လိုက္ ျပန္သြင္း လိုက္ႏွင့္ တခ်က္ခ်င္း ဖိလိုးေန၏။ ခင္စမ္းရီ ေက်ာေပၚ ေမွာက္ခ်ကာ ပုခုံးေလး ကိုက္လိုက္ ဖင္ႂကြလိုးလိုက္ႏွင့္ ခဏအၾကာ ဖင္ထဲမွ လီးအားထုတ္ကာ အဖုတ္ထဲ ေျပာင္းလိုးေပးသည္။ ခင္စမ္းရီ တေယာက္ ဖင္ေရာ အဖုတ္ေရာ တလွည့္ဆီ အလိုးခံရင္း ေမ်ာ့ေနေတာ့၏။ ဝင္းကို ၿပီးသြားခ်ိန္ အ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ ျဖစ္က်န္ရစ္သည္။

စိုးျမင့္ အျပင္ခဏ ေရွာင္ၿပီး ျပန္လာရာ အိမ္အေပၚထပ္၌ ဝင္းကို မရွိေတာ့ေပ။ ကုတင္နား ေရာက္သည္ႏွင့္ ေခြေခြေလး လွဲေနေသာ မယားျဖစ္သူ ဖင္ႀကီးအား ၾကည့္ကာ လီးက ေထာင္ထြက္ေနသည္။ ပုဆိုးအား စလြယ္သိုင္းကာ အဖုတ္ဝ ေတ့ရင္း ေဆာင့္လိုးေတာ့၏။ ” အား …… အေမ့ ……… ကိုစိုးျမင့္ လား ” ” အင္း …… ရွီးးး …… အင့္ ……… ဘြတ္ ဘြတ္ … ေကာင္းတာကြာ ” ဝင္းကို လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ခင္စမ္းရီမွာ ဖင္ေရာ အဖုတ္ပါ က်ိန္းေနရသည္။ ကံေကာင္း ေထာက္မွစြာ စိုးျမင့္မွာ ၾကာၾကာ မလိုးနိုင္ခဲ့ အခ်က္ ၃၀ေလာက္ ေဆာင့္ကာ အဖုတ္ထဲ လရည္ ပန္းထဲ့ရင္း ေဘးနား ဝင္လွဲေနသည္။ ” ကိုစိုးျမင့္ …… ၿမိဳ့ မတက္ဖူးလား ” ” အင္း ” ” ဘာလို့ ” ” ေနာက္၁ပတ္မွ … သြားေတာ့ မလို့ ” ၁၀ရက္ခန္႔ ဝင္းကို ေပ်ာက္ေနျပန္သည္။ ခင္စမ္းရီ အိမ္မွု့ ကိစၥမ်ား လုပ္ၿပီးတိုင္း အနားယူခ်ိန္ ဝင္းကို လီးႀကီးသာ ျမင္ေယာင္ ေနမိသည္။ စိတ္ထဲ တႏုံ႔ႏုံ႔ျဖင့္ တခုခု လိုအပ္သလို ခံစားေနရ၏။ လင္ျဖစ္သူ စိုးျမင့္ႏွင့္လည္း ၁ပတ္ ၁ခါေလာက္သာ လင္မယား သဘာဝ ဆက္ဆံ ျဖစ္သည္။ အိမ္သာ ထဲဝင္ၿပီး အဖုတ္ထဲ လက္သြင္း ေမႊကာ အာသာ ျဖည္ေသာ္လည္း စိတ္ေက်နပ္မွု့ မရခဲ့ေပ။

ေနာက္၃ရက္ခန္႔ ညီမျဖစ္သူ အိမ္ဘက္ လူရိပ္ ျမင္လိုက္ သျဖင့္ စိတ္လွုပ္ရွား သြားမိသည္။ လင္ေတာ္ေမာင္ စိုးျမင့္ အျပင္ ထြက္သည္ႏွင့္ ဟန္မေဆာင္ နိုင္ေတာ့ ညီမျဖစ္သူ အိမ္ဘက္ ေျခဖြနင္းကာ ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ ထင္သည့္ အတိုင္း ဝင္းကို ျပန္ေရာက္ေနသည္။ ခင္စမ္းရီ ထင္သည့္ အတိုင္း ဝင္းကို ျပန္ေရာက္လာသည္။ တေယာက္ထဲေတာ့ မဟုတ္ မယားျဖစ္သူ တက္ေမသန္းပါ အတူ ပါလာခဲ့၏။ ” အား …… အား …… အား …… လိုးစမ္း …… ဖင္ကို … လၽွာနဲ႔ …… လိုးစမ္း …… အား …… ေကာင္းလိုက္တာ ဟာ ” တင္ေမသန္းအား ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ လွဲခိုင္းၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းတိုးကာ ယက္ေပးေန၏။ မယားျဖစ္သူ အႀကိဳက္ လၽွာအား စုခၽြန္ကာ ဖင္ေပါက္ နီညိဳေလးအား ထိုးလိုက္ ဖိယက္လိုက္ ေမႊလိုက္ လုပ္ေပးေနသည္။ ” အင္း … အင္း …. အ …… ရွီး ….. အား ….. ကၽြတ္ ……… ေတာ္ၿပီ ……… ၿပီးသြား လိမ့္မယ္ ” တင္ေမသန္း ထထိုင္စဥ္ ဝင္းကိုမွာ ထရပ္ရင္း ပုဆိုးခၽြတ္ကာ ပါးစပ္နား လီးထိပ္ ေတ့ေပး လိုက္ေတာ့သည္။ တင္ေမသန္း မွာ အရင္ဆုံး ဒစ္ဖူးအား ဆြဲစုပ္ကာ ပါးစပ္ထဲ ငုံရင္း လဥ၂လုံးအား လက္ျဖင့္ ေခ်ေပးေနသည္။

ခဏ အၾကာမွ လီးတံအား အရင္းထိ မ်ိဳထားလိုက္၏။ ခင္စမ္းရီ တေယာက္ ညီမျဖစ္သူ၏ လီးစုပ္ ကၽြမ္းက်င္မွု့ အေပၚ အားက်ေနမိသည္။ ပါးစပ္အား လီးအရင္းထိ အလိုးခံနိုင္ ေသာ္လည္း မ်ိဳမခ် နိုင္ေသးေပ။ တင္ေမသန္းမွာ လုပ္ေနက် အလုပ္တခု လုပ္ေနသလိုပင္ အခက္ခဲမရွိ လီးအား အရင္းထိ မ်ိဳလိုက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ႏွင့္ ဒစ္ဖူးအား သြားေလးျဖင့္ ဖိဖိ ကိုက္ေပး ေနျပန္၏။ ခင္စမ္းရီ တေယာက္ စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနကာ လက္တဖက္မွာ ေပါင္ၾကားထဲ ထမိန္အျပင္မွ ပြတ္ေနမိသည္။ မျမင္တာ ၁၀ရက္ေက်ာ္ ရွိေနေသာ ဝင္းကို လီးႀကီးမွာ ညီမျဖစ္သူ ပါးစပ္ထဲ အေၾကာစိမ္းမ်ား ထကာ တင္းေျပာင္ ေနသျဖင့္ ေျပးၿပီးစုပ္ခ်င္သည့္ စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေနရ၏။ လိုးေတာ့ဟာ ……… ဝင္းကို ” တင္ေမသန္းမွာ လီးထိပ္အား ခပ္ျပင္းျပင္း တခ်က္ ဆြဲစုပ္ရင္း ကုတင္ေပၚ ဝင္းကိုေရွ႕ ေလးဖက္ ကုန္းေပး လိုက္သည္။ ” မိန္းမ … အဖုတ္ လိုးရမွာလား … ဖင္လိုး ရမွာလား ” ” ဖင္ အရင္ လိုးဟာ … နင္ ငါ့ကို …… ဖင္လိုး မေပးတာ … ၾကာၿပီ ” ” ဟမ္ …… နင့္ပါသာ … စိတ္ဆိုးၿပီး …… အေမ့အိမ္ …… ျပန္ျပန္ အိပ္ေနတာေလ “။

” ေတာ္စမ္းပါ …… အေမ့ဆီ ျပန္အိပ္လည္း …… နင္လိုးခ်င္ရင္ … လာလိုးလို့ … ရေနတာ …… ဘယ္မယား …… သြားလိုး ေနမွန္းမွ … မသိတာ ဟြန္႔ ” ဝင္းကို ဘာစကားမွ ထပ္မေျပာေတာ့ တင္ေမသန္း ဖင္ဝေလးထဲ တံေတြး ေထြးခ်ကာ လက္ခလယ္ ေလးႏွင့္ ထိုးေမႊ ေပးေနသည္။ ခဏအၾကာ လက္ညိဳးပါ ပူးထည့္ ေမႊရာ တင္ေမသန္း ဖင္ႀကီး အၿငိမ္ မေနနိုင္ေတာ့ ရမ္းခါရင္း ဖင္ႀကီး ေကာ့ေပးေနေတာ့၏။ ” ဟင့္ ….ရွီးးးးး …… အအ ….အရမ္း ေကာင္းေနၿပီ…… ေယာက္်ားရယ္ ……… အားဟား ……… လိုးပါေတာ့ ” တင္ေမသန္း စကားအဆုံး ဝင္းကိုမွာ ဖင္ထဲမွ လက္ေခ်ာင္းမ်ား ျပန္ထုတ္ရင္း ဖင္အား ဆြဲေထာင္ ပစ္သည္။ လီးထိပ္အား တံေတြးစြတ္ရင္း ဖင္ထဲ ဖိသြင္း ျပစ္၏။ ” အ ……… အေမ့ ………… ရွီးးးးးး ” ဒစ္ႀကီး ျမဳတ္သြားသည္ႏွင့္ တင္ေမသန္း ေခါင္းေလး ေမာ့တက္လာသည္။ ဝင္းကို ေဆာင့္လိုးတိုင္း ဖင္ႀကီး ေကာ့ေပးရင္း ေအာ္ညည္းေန၏။ ခင္စမ္းရီ တေယာက္ ညီမျဖစ္သူ ဖင္ထဲ ဝင္ထြက္ေနေသာ လီးႀကီးအား ၾကည့္ကာ ဖင္ဝေလး ယားလာၿပီး အစား ဝင္ခံခ်င္သည့္ စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာရသည္။

အဖုတ္ပြတ္ ေနေသာ လက္အား ဖင္ဆီေရြ႕ကာ ထမိန္အျပင္မွ ဖင္ေပါက္ေလး ထဲ ရသေလာက္ လက္ေခ်ာင္းေလး ထိုးသြင္းပစ္၏။ ” အား … အား ………… ေယာက္်ား ရယ္ …… လိုးပါ ……… အအ ……… ေကာင္းလိုက္တာ ဟာ ” ထိုခ်ိန္ ညီမျဖစ္သူ ေအာ္သံေလး ထြက္ေပၚလာ သျဖင့္ ေသခ်ာ ျပန္ၾကည့္ေနျပန္၏။ ” ေကာင္းလား …. မိန္းမ ….. အင့္ ……… အင့္ ……… ဇြိ …………… ဗြပ္ ” ၾကည့္ေနရင္း ဝင္းကို၏ ေစာင့္ခ်က္မ်ား ျပင္းထန္လာကာ ေခၽြးမ်ား ရႊဲလာသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ ” အအ ……… ရွီး….. ကၽြတ္ ………… လိုးလိုး …… ေယာက္်ား ….. မရပ္နဲ႔ေတာ့…… မိန္းမ ….. ၿပီး ေတာ့ မယ္ ေနာ္ ……… အအအအ ……… ေကာင္းတာ ……… ေယာက္်ား ရယ္ ” ” အင့္ ……….ညႇစ္ထား ….. မိန္းမ ……. အားအား ………… ေယာက္်ားလည္း ၿပီးေတာ့မယ္ … ရွီးးးးး ………… အင့္ အင့္ ” အဆက္မျပတ္ ဆြဲလိုးရင္း ဝင္းကို တေယာက္ တင္ေမသန္းႏွင့္ ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ၿပီးကာ ဖင္ထဲ လရည္မ်ား ပန္းထည့္ရာ ျပည့္လၽွံ ေနေတာ့သည္။ ခင္စမ္းရီ အိမ္ဘက္ ျပန္လာရာ ေပါင္ၿခံထဲ ေစာက္ရည္မ်ား စီးက် ေန၏။ ညပိုင္း ထမင္းစားၿပီး သည္ႏွင့္ အိပ္ယာ ဝင္ရာ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ေပ …. ျပီးပါျပီ။