Month: August 2021

မမကို ဖွင့်တဲ့သူ…. ရှမ်းပြည်နယ် တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ဆောင်းတွင်း .။ ခြံထဲမှာ မင်းလတ် ကင်းတာဝန်ကျနေသည် ။   ညဥ့်နက်လာလေ အေးလာလေမို့       မင်းလတ်ဂျာကင်ကို လည်ပင်းအထိ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ သေနတ်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ပိုက်ထားရင်း ညာလက်နဲ့ အပြာရင့်ရောင်  တောဆောင်းဦးထုပ်ကို ရှေ့ကိုငိုက်ငိုက် ဆွဲချသည် ။ အိမ်ကြီးဆင်ဝင်အောက်မှာ သူရပ်နေရင်း မနေ့က ညဈေးတန်းမှာ တွေ့လိုက် တဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်း တွေးနေသည် ။ တော်တော်ချောတဲ့ ကောင်မလေး ။ အသားဖြူလွန်းတဲ့ အဲဒီကောင်မလေးရဲ့ ပါးပြင် လေးတွေက အေးလွန်းနေတဲ့ ရှမ်းပြည်ဆောင်းကြောင့် နီရဲတွတ်နေကြသည် ။ ပအို့မလေးလား . .ရှမ်းမလေးလား ။မနေ့ညက မင်း လတ် မြင်မြင်ချင်း ဒီကောင်မလေးကို…

ချည်မထားတဲ့ ကြိုး (အစ/အဆုံး) နိုင်ထူး တက်ကသိုလ် စတက်တော့ သူမနှင့် စပြီး ဆုံတွေ့ခွင့်ရခဲ့သည်။ သူမရဲ့ နာမည်က နှင်းပွင့်။ နာမည်နဲ့ မလိုက်အောင် အသား က ညိုသည်။ မချောပေမယ့် လှသည်။ လူပျိုခြေတက်လေး ဖြစ်သည့် နိုင်ထူး တစ်ယောက် နှင်းပွင့်ကို ခိုးခိုး ကြည့်ရသည်က  အမော။ စာသင်ခန်းဟောလ်ထဲတွင် လူပေါင်းများစွာ ရှိသည့်ထဲမှ သူမကိုသာ ကြည့်မိနေသည်။ များသောအားဖြင့် သူမသည် နိုင် ထူး ထိုင်နေကျ ခုံတန်းလေးရဲ့ ဘယ်ဘက် အနောက် ခပ်ကျကျ နေရာ ခုံတန်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် အတူ ထိုင်တတ်သည်။  အကြည့်ချင်း ဆုံရင် ရင်ခုန်ရတာက နိုင်ထူး။ ကျောင်းတက်ရက်တွေတိုင်း သူမကို ကြည့်သည်။ အကြည့်ချင်း ဆုံနေအောင်ကို …

ဖာခန်း မှ အလွှဲများ လူတိုင်း လူတိုင်းမှာ ကလေးဘဝအမှတ်တရ ကျောင်းသားဘဝအမှတ်တရ အမှတ်ရသတိရစရာ အတိတ်နေ့ရက်လေးတွေများစွာရှိတတ်ကြသလို ကျနော် စာရေးဆရာ အလင်းစက် မှာလည်း အမှတ်တရ သတိတရနေ့ရက်များစွာထဲမှ ဘယ်လိုမှမေ့ထားလို့မရတဲ့ကျောင်းသားဘဝနေ့ရက်များစွာထဲမှ ၅တန်း ကျောင်းသားအရွယ် အချိန်ကာလတစ်ခုက နေ့ရက်လေးတစ်ရက်ကို ဘယ်လိုမှမေ့လို့မရအောင် အမြဲအမှတ်တရနေ့လေးအဖြစ် အဲလိုအရွယ် အဲဒီအချိန်ကာလမှာ ကျောင်းနေအရွယ် ဘယ်ကလေးတစ်ယောက်မှမရောက်ဖူးတဲ့နေရာလေးတစ်ခုကို အလည်အပတ်သဘော စပ်စပ်စုစု လေ့လာမှတ်သားစရာအချို့နဲ့ အများအခေါ် ဖာခန်း (သို့မဟုတ်)ဖာတန်း ဖာခေါင်းအိမ်သို့ ကျောင်းပိတ်ရက်တစ်နေ့မှာ ခဏတာ အလင်းစက် အလည်သဘော ရောက်ရှိခဲ့ခြင်း နေ့ရက်လေးမှာ ဖာသည်မလေးတွေရဲ့ဘဝ သူတို့လေးတွေရဲ့နေ့စဉ်ဖြတ်သန်းမှု အပျက်မလေးတွေရဲ့ဝမ်းရေးတိုက်ပွဲ တဏှာနဲ့ခဏတာ လာရောက်ပျှော်ပါးသူတို့ရဲ့ခဏတာ ဆာလောင်မှုရမ္မက်မီးများ နဲ့ အလွှဲများနဲ့ရယ်မောစရာလေးများနဲ့ ဖာသည်မလေးများရဲ့တနေ့တာ ကို အပြုသဘောထက် မိသားစုဘဝတွေအတွက် သွေးသားရင်းပြီးရှာဖွေပေးဆပ် အနစ်နာခံသူတွေကို ဖာသည်မ အပျက်မ…

ကံကြမ္မာငင်ရာ လောကမာယာ သထုံမြို့ရဲ့ဝါဆိုမိုးက အငြိုးနဲ့များရွာသွန်းနေသလား ထင်မှတ်လောက်တဲ့အထိ မရပ်မနားအဆက်မပြတ်သွန်းဖြိုးလို့နေပါတော့ တယ်ဗျာ   ညကဘော်ဒါတွေနဲ့အရက်ဝိုင်းဖွဲ့သောက်တာများသွား လို့ခေါင်းတွေကိုက်ပြီး လူကအိပ်ယာနှိုးကတည်းက မလန်းပဲဖြစ် နေပါတော့တယ်  ဆိုင်ကယ်ကိုစက်နှိုးလိုက်တော့ အမေ့ရဲ့ စကားလုံးများနားထဲပျံလွင့်လာပါတော့တယ်   မိုးလင်းတာနဲ့ ဒါကဘယ် လည်း အိမ်အလုပ်ကူလုပ်မယ် မစဉ်းစားဘူး    ကလေးလည်း မဟုတ်တော့ဘူးနော် အလင်းစက် အခုထိပြောနေရတုန်းပဲ ညက လည်း သောက်တာလည်းမိုးလင်းခါနီးမှပြန်လာတယ် အချိုးတွေပြင်ထားနော် မနက်စောစောစီးစီး ငါမပြောချင်လို့နော်    အခု  ဘယ်သွားမလို့လည်း အလင်းစက်   သား လက်ဘက်ရည်ဆိုင်သွားမလို့ပါ မေမေ လို့ ပြောပြီး ဆိုင်ကယ်ကိုအိမ်မှမောင်းထွက်လာခဲ့ ပါတော့တယ်   ပွစိပွစိနဲ့ မေမေရဲ့ Rap သံစဉ် များနဲ့လည်းတဖြေးဖြေးဝေးသွားပါတော့တယ်ဗျာ   မြသပိတ်ဘုရားလမ်း ဘော်လုံး ကွင်းရှေ့ `မင်းခန့်´လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ရဲ့အတွင်းတောင့်ဝိုင်းမှာနေရာယူထိုင်လိုက်ပြီးနောက် ကျစိမ့်ဂိတ်ဆုံးတစ်ခွက်နဲ့ဆေးလိပ်  တစ်ပွဲ ရှေ့ကိုရောက်လာချိန်မှာတော့ မိုးကသည်းသည်းမည်းမည်း…

ကျွန်တော်အတွက်လား သူအတွက်လား “ပန်းအသစ်တွေများစွာရှိနေပါသော်လည်း ပန်းဟောင်းကိုသာ တမ်းတမ်းတတနဲ့ တပ်မက္လိုချင်မိပါလေတော့ ထိုအရာဟာ ကျွန် တော့်အတွက် ဝဋ်ကြွေးလေဘဲလား”  တည်းခိုခန်းကပေးတဲ့ တဘက်ကို ခါးမှာပတ်၍ သူမရေချိုးခန်းထဲမှာ ထွက်လာပါသည်။ သူမ ရဲ့အလှကို ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ကျွန်တော် ခံစားနေမိပါတယ်။ ခံစားနေတယ်ဆိုတာမှာ နှမျောခြင်းများလည်းပါတာပေါ့။   သူမနဲ့  ကျွန်တော် တစ်လကိုတခါ လကုန်ရက်တိုင်းမှာ အခုလို တည်းခိုခန်းတစ်ခုခုမှာ တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ သူမက ကျွန်ဝော်တောင်းဆိုတာ ကိုပေးတယ်။ ကျွန်တော်က သူမတောင်းတဲ့ပိုက်ဆံကိုပေးရတယ်။ တခါတခါတွေးမိတယ် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ အရင် လိုအချစ်ဆိုတာရော ရှိနေသေးရဲ့လား။ ကျွန်တော်ကတော့် သူမကိုချစ်နေစဲပါ။ သူမဘက်က မည်သို့ရှိမည်ကိုတော့ ကျွန်တော်မသိ နိုင်ပါ။ သူမ ခုတင်ပေါ်တက်ပြီး လှဲနေလိုက်သည်၊ ကျွန်ဝော်လည်း တန်ဖိုးရှိတဲ့အချိန်ကို အကျိုးရှိလေအောင် သူမ ‌ခြေထောက်နားမှာ   နေရာယူ၍ သူမရဲ့…

အရာရှိမ နေမိုးသည် အသက် ၂၅ နှစ်ခန့်ရှိပြီး ရုံးတစ်ရုံးတွင် စာရေးအဖြစ် အလုပ်လုပ်နေသည် ။ သူ၏ အဓိက ဝင်ငွေလမ်းကတော့ ရာဂ ကြွယ် ရမက်ထန်ကာ လောကစည်းစိမ် ကောင်းကောင်း ခံစားပျော်ပါးလိုသော အမျိုးသမီးများကို အခကြေးငွေယူကာ လိုးပေးရ သော အငှါးလင် အလုပ်ဖြစ်သည်..။ အပတ်စဉ် တနင်္လာနေ့ ညနေပိုင်းတွင် နေမိုး အငှါးလင်အဖြစ် အလုပ်သွားလုပ်လေ့ရှိသည်..။  နေမိုး၏ အထက်အရာရှိ ဒေါ်ထားထားစိုးမှာ ရှမ်းတရုတ်မ တစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။ အသက်အရွယ်ကတော့ နေမိုးနှင့် မတိမ်းမယိမ်း  ဖြစ်သည် ။ အသားဖြူကာ အရပ်မြင့်ပြီး ကယိုလုံးကိုယ်ပေါက် ဆူဖြိုးတောင့်တင်းသည် ။ ဒေါ်ထားထားစိုး၏ လင် တော်မောင်က အင်ဂျင်နီယာကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ နိုင်ငံခြားတွင် သွားရောက် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသည် ။…

ရင်နှင့်အမျှ…မောင် အသားညိုညို မျက်နှာကအမြဲပြုံးချိုနေပြီး သဘောကောင်းမှန်းမြင်ရုံနဲ့သိသာစေတယ်။ လုပ်ငန်းရှင်ပေါက်စ အိမ်ထောင်မရှိ သမီး ရှင်တွေမျက်စိကျတဲ့အပြင် သူ့အနား ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရဆိုတဲ့ စကီတွေအများကြီး။ အနေတည်ပြီး မိန်းကလေးတွေနဲ့အလုပ်ကိစ္စက လွဲပြီးမပြောတတ်သူမို့ ရှိန်ကြတယ်။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ် ကိုဇော်မိုး မှာ အပြင်လူတွေမသိအောင် စိတ်ဖိစီးတာ တွေ ပျောက်ဖို့ အတွက် စတိဗ်ဂျော့ဆိုတဲ့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့်လေးဖွင့်ပြီး ဖြစ်ရပ်မှန်တွေရေးတင်တဲ့အကောင့်ပေါ့။ လူကုံတန်တွေ လူလတ်တန်း စား ဆင်းရဲသား လူတန်းစားအမျိုးမျိုးတွေကြားမှာ ဖြစ်လေ့ရှိတဲ့ အချစ်ရေး အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှု ဆက်စ်ကိစ္စတွေ ရေးတင် တော့ စာလည်းအရေးကောင်းသူဖြစ်တော့ လူသိများတဲ့စာရေးသူဖြစ်လာတယ်။ နန္ဒီ အသားဖြူဖြူ အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခပ်ပြည့်ပြည့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ သူက မိသားစုဖိစီးတာတွေများလို့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့် တစ်ခုကို ချယ်ရီဇော် ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ဖွင့်ပြီး ဆက်စ်ဆီ ဆန်ဆန်ပုံတွေတင် ချက်ဘောက်စ်မှာ ရိသလိုထေ့သလို တုတ်ပြခဲပြတာဇံ…

မကြောက်ပါနဲ့ သရက်မြို့ ဟိုက်စကူးကျောင်းကြီးမှာ မြို့၏ အနောက်မြောက်စွန်း တောင်ကုန်းကလေး တစ်ခုပေါ်၌ သပ်ရပ်လှပမှုဖြင့် တင့်တယ် စွာ ရှိနေပါသည်။ မြောက်ဘက်ဘောလုံးကွင်း၊ တပ်ကွင်း၊ လွင်ပြင်များဆီမှ တိုက်ခတ်လာသော လေပြေအေးများမှာလည်း  သန့်ရှင်းစင်ကြယ် သည်နှင့်အမျှ အေးမြလှသည်။  ထိုလေပြေအေးတို့ကို တိုက်ခတ်ခံရင်း ကျောင်းဘေးပတ်လည်၌ ပြေးကာခုန် ကာ ကစားနေကြသော ကလေးသူငယ် အရွယ်ပေါင်းစုံမှာလည်း ရွှင်ရွှင်မြုးလျှက် ပျော်မြူးနေကြသည်။ ကျောင်းဘေး ပတ်လည် တွင် စီတန်းလျှက် စိုက်ပျိုးထားသော ဇလပ်ပန်းများမှာလည်း ရာသီမရွေး အပွင့်အဖူးများဖြင့် ဖြူဖြူဖွေးလျှက် ရှိနေကြသည်။ ကျောင်း၏ မြောက်ဘက်သို့ ထိုးထွက်ဆောက်လုပ်ထားသော ခန်းမဆောင်ကြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ဇလပ်ပင်များသည် ပိုပို၍ပင်  ပွင့်နေကြသည်။ အပင်တိုင်း၏ အောက်တွင် ဇလပ်ပွင့်များသည် ကြွေကျလျှက် ကောက်သူ ပန်သူများကို ငံ့လင့်လဲလျောင်းကာ ရှိ…

အပျိုရှုံးသော …တိုက်ခန်း တံခါးဝကိုရောက်တော့ ဖွင့်လျှက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ်တစ်ရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ  ခန့်မှန်းမိတယ်။ ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ နောက် ကိုသိန်းအောင် အခန်းက အသံကြားနေရသည်။  အကျယ်ကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပုံမှန်ထက်တော့ပိုသည်။  သုံးထပ်သားအခန်းဖွဲ့မို့ ကြားလိုက်ရသသည်။   “ နင်ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒါ တော့ပေးလို့မဖြစ်ဘူး။ ငါအရင်း ပြန်ထည့်ရမှာပါ သိန်းအောင်ရယ် ငါတစ်ကယ် ဒုက္ခရောက်နေပြီ ငါသဘက်ခါ   မပေးနိုင်ရင်  တရားစွဲတော့မှာ လုပ်ပါဟယ် နင်ငါ့ကို ဆယ်သိန်းပဲချေးရမှာ နင့်ဆီမှာ အစိတ်တောင် ကျန်နေသေးတာကို… ” ဒါဟိုဘက်လမ်းက  မအေးမိအသံပဲ ဘာတွေဖြစ်နေကြလဲတောမသိ အသံမပေးတော့ပဲ ဆက်နားထောင်လိုက်မိသည်။  “ အေး..ငါသဘက်ခါ မပေးလို့မ ရတော့ဘူး သိန်းအောင် နင့်ဆီကပဲ ဆွဲရမှာပဲ သိန်းအောင် နင်ဒီမှာကြည့်စမ်းဟာ…

မောင် လုပ်ချင်ပြီးလား စုပ်တာရပ်လိုက်အုံး တက္ကစီ တစ်စီး လမ်းဘေး သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် ရပ်ထားသည် ။ ကားပေါ်တွင်တော့ တက္ကစီ ဒရိုင် ဘာနှင့် နောက်ခန်းတွင်  သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသော အမျိုးသား တစ်ဦး ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ခုနှစ်နာရီခွဲသာသာရှိသေးသည် ။ ကားဘက်မှန်ထဲ  ကို ခနခန လှမ်းလှမ်းကြည့်နေမိသည် ။ မကြာပါ …. အဖြူအစိမ်းဝတ်စုံလေးနဲ့ ခြင်းတောင်းလေးဆွဲလာသော ဆရာမ တစ်ယောက်  ဖြတ်လျောက်လာသည် ။ ဆရာမ က ကားတံခါးနားအရောက် ခြေအစုံ ရပ်တန့်သွားကာ ဘေးဘီသို့ တစ်ချက် ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ပီး  ကားတံခါးလေး ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည် ။“မောင် ….စောင့်နေတာ ကြာပီလား “ “မကြာသေးပါဘူး အခုလေးတင်ပဲ ရောက်တာ  ကျောင်းကို…