Day: July 4, 2021

ဒူးတွေချောင် ကျွန်တော်က အားရင်အားသလို ရွားဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ခရေပင်ကြီးကို ဝန်းရံထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သွားပြီးနေလေ့ရှိပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာ နိမ့်မြင့်မရွေး လက်ခံပေးနေတဲ့နေရာဆိုတော့ စဏ္ဍာလ လို့ခေါ်တဲ့တောင်းစားတဲ့သူတွေလာရင်လည်း အဲဒီဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လာရောက်တည်းခိုလေ့ရှိတယ်။ကျွန်တော်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာနေရင် သူတို့က. ကွပ်ပျစ်နားက ဇရပ်ပေါ်မှာနေကြပြီး ချက်ပြုတ်စားသောက်နေကြတယ်။တစ်ရက်မှာတော့ ကျွန်တော်ရယ် သူငယ်ချင်းသုံးလေးယောက်ရယ် ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်နေတုန်းမှာပဲ “ညီလေးတို့…ဆေးလိပ်လေးမပါဘူးလား”ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စဏ္ဍာလကြီးတစ်ယောက်က ဆေးလိပ်လာတောင်းတယ်။”လာဘ်သိပ် လိုက်တာကွာ””မပါဘူး ဗျာ ပါလည်းမတိုက်ဘူး”အသံမျိုးစုံနဲ့အတူ နှာခေါင်းရှုံ့သူကရှုံ့ပြီး ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေထထွက်သွားကြပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း သူ့မျက်နှာကြည့်ပြီးသနားသွားတာနဲ့ “ဦးလေး…ဆေးလိပ်အရမ်းသောက်ချင်နေလား”လို့မေးလိုက်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ ”အဲဒါဆို ခဏစောင့် ကျွန်တော့်မှာတော့မပါသေးဘူး ဝယ်လာပေးမယ်”လို့ပြောလိုက်တော့ “ပိုက်ဆံယူသွားလေ…ဦးတို့ဆိုရင် ဆိုင်တွေကမရောင်းချင်သလိုနှင်ထုတ်ကြတယ် အဲဒါကြောင့်မဝယ်ရဲလို့ပါ” လို့ပြောလာတော့ “ရပါတယ် ကျွန်တော် ဝယ်တိုက်ပါ့မယ်”ပြောပြီးထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ဈေးဆိုင်ရောက်တော့ ရွှေရောင် ဒူးယားဘူးလေးတစ်ဘူးဝယ်တော့ ဆိုင်ကအစ်မကြီးက”ဟဲ့ကောင်လေး နင်သောက်မလို့ဆိုမရောင်းဘူးနော် အိမ်တိုင်လိုက်မယ်”လို့ပြောနေလို့ “ဧည့်သည်တိုက်ဖို့ပါ”လို့ မနည်းပြောပြီးဝယ်လာခဲ့ရပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းပြန်ရောက်တော့ စဏ္ဍာလကြီးကိုဆေးလိပ်ဘူးပေးလိုက်တာ အငမ်းမရဖွင့်သောက်ပါတော့တယ် “ကျေးဇူးပဲကွာ အရမ်းသောက်ချင်နေတာ”လို့ပြောတော့…

အမူ့တော် ဖွင့်ထားသော အဲကွန်းကြောင့် အခန်းတစ်ခုလုံးအေးစိမ့်နေသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းကား ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဝိုင်းဝန်းပြီး အိစက်နေသော တင်ပါးများကဆိုဖာပေါ်တွင်ပိပြားပြီးမြုပ်ဝင်သွားသည်။ သိမ်ကျင်သောခါးကြောင့် သူမတင်ပါးအလှများကပိုပေါ်လွင်သွားသည်။ အသက်(၃၀)ကျော်နေပြီဖြစ်သော်လည်း လှပလှသော သူမတင်သားရင်သားများနှင့်ချောမောလှပသော ရုပ်ရည်ကြောင့် မြင်သူတိုင်းက (၂၅)နှစ်ခန့်ဟုသာထင်မြင်ကြသည်။ သူမရောက်ရှိနေသော နေရာကား တရုတ်ပြည်မှာဖြစ်သည်။ တရုတ်သူဌေးတစ်ယောက်၏ မယားငယ်ဖြစ်ခဲ့ပြီး တရုတ်နိုင်ငံသားခံယူထားသဖြင့် တရုတ်ပြည်ကြီးတွင်ကောင်းကောင်းနေထိုင်ခွင့်ရခဲ့သည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူတရုတ်သူဌေးကား သူမကိုကောင်းကောင်းထားသည်။ ငွေကြေးဆိုလျျင်လည်းသုံးမကုန်အောင်ထောက်ပံ့ပေးထားသည်။ ပထမက သူမလူကုန်ကူးခံခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ရသည့်သူဌေးကသဘောကောင်းသဖြင့်သူမလည်းကံကောင်းခဲ့သည်။ သူမညီမများဖြစ်သူ ချိုဇင်ဝင်းကိုပင် ခေါ်ထားနိုင်ခဲ့ပြီ။ ချိုဇင်ဝင်းကား အသက်(၁၈)နှစ်ခန့်ရှိပြီ။ သူမလိုပင်ရုပ်ရည်ချောမောလှပသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းရဲ့ခင်ပွန်းကား တရုတ်ပြည်မကြီးမှာ ကုမ္ပဏီရှိပြီး မယားကြီးလည်းရှိသည်။ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းထံသို့ (၄)လလောက်မှတစ်ခါခန့်ပြန်လာတတ်သည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းကား ငယ်စဉ်က သူမရည်စားဖြစ်သူမှ သူမအချစ်ကိုအသုံးချပြီး လှည့်စားကာ တရုတ်ပြည်ခေါ်လာကာ တရုတ်မယားအဖြစ်ရောင်းစားခြင်းခံခဲ့ရသဖြင့် မြန်မာယောကျၤားတွေကိုစိတ်နာသွားခဲ့သည်။ ဒါကြောင့်သူမလူကုန်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ မြန်မာပြည်မှ အဆက်အသွယ်များဖြင့် အလုပ်လုပ်ရန်ခေါ်လာပြီး တရုတ်မအိမ်ထောင်သည်များထံတွင် ဈေးကောင်းကောင်းဖြင့်…

မကြုံဘူးသော မယုံတော့မရှိနဲ့ ဟင်းတခွက်ပေးရုံ ၊ လ္ဘက်ရည်တခွက် တိုက်ရုံနဲ့ သူနဲ့အိပ်ခွင့်ရတဲ့ မိန်းမတယောက် သီဟတို့ရွာမှာ တကယ်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းမက သီဟတို့ ရွာသူ စစ်စစ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ ယောက်ျား ကိုစိန်ထွားက ဒီရွာသား။ ကိုစိန်ထွားနဲ့ညားတော့ သူလည်း ဒီရွာသူ ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ သူ့အသားရေက ဖြူဝင်းနေသည့်အတွက် သူ့နာမည်က မဖြူဝင်း။ မဖြူဝင်း ဒီရွာကို ရောက်စက အ သက် ၂၀ ကျော်ရုံရှိအုံးမှာပါ။ သူ့ယောက်ျား စိန်ထွားက နယ်လှည့်ပြီး လက်သမားအလုပ် လုပ်သူဆို တော့ အဲဒီလို နယ်လှည့်အလုပ်လုပ်ရင်း မဖြူဝင်းနဲ့ ညားခဲ့ တာပါ။ ကိုစိတ်ထွားအသက်က ၃၀ ပေါ့။ မဖြူဝင်းက အချောအလှကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပလီပလာ ခရာတတ်တဲ့ အမူအယာ ၊…

အရသာကောင်း ကျမနာမည်က နွယ်နွယ်ဝင်း.. နွယ် လို့ပဲအတိုခေါက်ခေါ်ကြတယ်။ အသက်က ၂၄ ထဲမှာပေါ့.. အိမ်ထောင်ကျတာ ၃ နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ ယောက်ကျားက ကိုဆန်းထူးတဲ့။ ကားပွဲစားလုပ်တဲ့သူပါပဲ။ ဆက်မပြောခင် ကျမရဲ့ ခန္တာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေအကြောင်း အကြမ်းဖျဉ်းပြောပြမယ်။ ကျမက အသားအရမ်းမဖြူပေမဲ့ ဝင်းတဲ့အထဲမှာပါတယ်။ ခြေသလုံးတွေ ပေါင်တန်တွေနဲ့ တခြားအတွင်းသားတွေက တရုတ်မတွေလို မဖြူပေမဲ့ဝင်းဝါပြီး ဆွဲဆောင်အားကောင်းတဲ့အထဲမှာပါတယ်။ နောက် ကျမရဲ့နို့လေးတွေက အိမ်ထောင်မကျခင်က အတော်ပြားပြီးသေးတဲ့အထဲမှာပါပေမဲ့နောက်ပိုင်း ကိုဆန်းထူးက လိုးကာနီးတိုင်း နို့တွေကို အသေညှစ်လွန်းတော့ အိမ်ထောင်သက် ၃ နှစ်အတွက် ဆူပြီးမို့လာလိုက်တာ အခုဆိုကိုဆန်းထူးရဲ့ ယောက်ကျားလက်ဝါးနဲ့တောင် ပြည့်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေပြီ။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ တင်ပါး၊ ဖင်ပေါ့ .. အရမ်းလှတဲ့အထဲမှာ မပါပေမဲ့ ခါးလေးကသေးပြီး ဗိုက်မထွက်တော့ ဖင်က နောက်ကိုကောက်ပြီးဝိုင်းနေတယ်။ အဲလိုဖြစ်နေတာ ဖင်လှတယ်လို့…

အငယ်ဆုံးလေး သူငယ်ချင်းနာမည်ကကြွက်သိုး ငယ်ငယ်ကတည်းကဆော့ဖော်ဆော့ဖက် ဒီကောင်က၇တန်းလောက်မှာကျောင်းထွက်သွားတယ် အပြင်လောကအကြောင်းနောကြေတယ် ဒီကောင့်ကြောင့်ပဲဂွင်းထုတတ်လာတာ နှာကိစ္စကတော့ စကားပြောတိုင်းပါတယ် သူ့အမလင်မယားလိုးတာပါ ခြောင်းပြီးထုတဲ့ကောင် သူ့အမအကြီးဆုံး လင်နှစ်ယောက်ယူထားတယ် ခြံဝိုင်းထဲမှာပဲ အိမ်ဆောက်နေတယ် ပထမယောကျၤားသေပြီးတော့ ဒုတိယအိမ်ထောင်ထူတယ်ပေါ့ ဖင်အငြိမ်ဆုံးပေါ့ ကျနော်တို့ကမကြီးမခိုင်လို့ခေါ်ကြတယ် သူ့အောက်ကတော့ တင်မာဝင်း သူကတော့ ၂လင်ကွာ ခလေးတစ်ယောက်အမေ ကြားထဲမှာ အပျော်ကုံးတဲ့လင်တွေကလည်းမနည်းလှ ကြွက်သိုးအထက်က အစ်ကိုကအရက်သမား စိတ်ကောင်းရှိတယ် အငယ်ဆုံးကောင်မလေးကလည်း အပျိုဖြန်းဆတ်စလူးထနေပြီ။ ကြွက်သိုးက ကျနော့်အပေါ်သဘောအတော်ကောင်းတဲ့ကောင်သူမိန်းမယူပြီးတော့တောင် သူ့မိန်းမကိုလေးဘက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး ကျနော့်ကို တံခါးအကွယ်ကနေခေါ်ထုတ်ပြီး သူ့မိန်းမစောက်ပတ်ကို ပြတယ် သူ့မိန်းမက မသိရှာ ကျနော်လည်းလက်နဲ့ထိကိုင်ကြည့်မိတယ် မိန်းမယူထားပေမဲ့ကျနော်နဲ့အတွဲမပြတ် သူတို့တစ်အိမ်လုံးက ကျနော်နဲ့ကြွက်သိုးကို လင်မယားလို့ခေါ်ကြတယ် ကြွက်သိုးက ကျနော့်ကို ပြောဖူးတယ် ငဇော်မင်းကိုစိတ်ချတာတစ်ခုရှိတယ် မင်းမှာကြာကူလီစိတ်မရှိတာပဲ ငါကတော့ ရလို့ကတော့အကုန်လိုးမှာ ဒါ့ကြောင့်လဲ ကြွက်သိုးကကျနော့်ကို စိတ်ချတာ ကြွက်သိုးက…

ပြတ်နေတာ ငစော် ရေ ………ဗျာ….တီခိုင်…. မင်းကလဲ တစ်နေ့ တစ်နေ့ ကွန်ပြူတာရှေ့ကမထတော့ဘူး ကျောင်းမသွားသေးဘူးလား သွားမှာ ပါ ဗျာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ……. ….မင်းအမေ ကော ဈေးသွားတယ် အန်တီခိုင် အေး အေး မနက်ကတည်းကမမြင်လို့ပါ ကဲ ကဲ သွားပြီ မောင်စော်…. ရေ ဟုတ် ..က ဲ့ … အန်တီ အန်တီခိုင် ဆိုတာ အသက်လေးဆယ်ငါး …အရွယ် အမေ ရ ဲ့ ညီမ အရင်းအငယ်ဆုံး အမေက အကြီးဆုံး အန်တီက တရားဓမ္မ နှင့်ပျော်မွေ့တာများသည် ခတ်မှီပေမယ့် ဘုရားတရားမြဲသည် သူယောင်္ကျားက မြို့ထဲတွင် ကွန်ပြူနဲ့ပက်သက်သော ပစ္စည်း များလက်ကားပေးသောဆိုင်ဖွင့်ထားသည် တည်းခိုခန်းများ …အဝေးပြေးကားများ ..ထောင်ထားသည်…

ဆန်းသစ်သော မြောက်ဥက္ကလာကိုပြန်သော မီနီဘက်စ်လေးထိုးရပ်လာတော့ လူအုပ်ကြီးနဲ့အတူ မသီတာလဲကားပေါ်တိုးတက်လိုက်ရသည်။ အရမ်းကြီးမကျပ်သော်လည်း လူအပြည့်နှင့်ပင်။ ဒါတောင် စနေနေ့နေ့လည်ခင်းပဲရှိသေးသည်၊ ရုံးဆင်းချိန်ဆိုလျှင်ကားပေါ်တက်ဖို့တောင်မနည်း။ သီတာက ရန်ကုန်မှာအလုပ်လာလုပ်တာ ၃နှစ်ရှိပြီဆိုတော့ ရန်ကုန်ပါးဝနေပြီဆိုပါတော့။ သူတို့နားက ကုန်စုံဆိုင်မှလုပ်ရင်းတဖက်က ပွဲစားတောင်လုပ်နေပြီး သူတို့မြောက်ဥက္ကလာ အဝိုင်းကြီးထိပ်နားမှာတင် သူပွဲစားလုပ်ပေးထားတာ တော်တော်များပြီ။ ဒီနေ့လည်း မြို့ထဲမှာ အိမ်ရောင်းမယ့်သူရှိလို့စကားပြောပြီး ပြန်လာတာ။ ရေခဲဆိုင်နားရောက်တော့ လူတစ်အုပ်တက်လာပီး အတော်ကျပ်သွားသည်။ မတ်တပ်ရပ်သူတွေနှစ်တန်းကနေ သုံးတန်းဖြစ်သွားသည်။ သူ့နောက်မှာတော့ ခုနကသူ့ကိုကွတ်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေသည့်ကောင်လေးတစ်ယောက်၊ အမူးသမားတွေ ကုလားတွေနဲ့စာရင်တော့ တော်သေးတာပေါ့ဟုတွေးသည်။ ရန်ကုန်မှာဘက်စ်ကားစီးရင်ဒီလိုပဲ မသီတာလိုအိုးကောင်းကောင်းမျိုးဆိုလျှင် အထောက်ခံဖို့သာပြင်ထားပေတော့ပဲ၊ ကံကောင်းတာတစ်ခုက သူကလဲကြိုက်တယ်လေ။ ယောကျာၤးနဲ့အနေဝေးနေတဲ့အချိန်မှာ ဒီလိုကိစ္စဖြစ်လာရင်သူမအတွက် ဖြေရှင်းစရာနှစ်နည်းပဲရှိတယ်။ တစ်နည်းက သူနှင့်ငွေကြေးကိစ္စတွေနဲ့ငြိထားသော သူ့ကုန်စုံဆိုင်သူဌေး ဦးအောင်မိုး၊ သူကတော့ သူမကိုတွေ့လျှင်ငန်းငန်းတက် ပြောတာတော့ သူ့သမီးအကြီးမကြီးနဲ့တူလို့သူ့စိတ်ထရပါသတဲ့ ကဲ။ အဖိုးကြီးဖြစ်လို့သိပ်ဆန္ဒမပြည့်ဝသလို သူလဲသိပ်ဖီလ်းမလာ၊ သူအဖိုးကြီးဆီမသွားကြာပြီ။…

လွတ်လမ်းမရှိ တစ်ခါတစ်လေကျတော့ လောကကြီးကမတရားပေ။ ဒီလိုအဖြစ်အပျက်မျိုးတွေကနေရာတကာတိုင်းမှာရှိတတ်တယ်။ ဒီလိုနေ့ရက်မျိုးမှာမှ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကျွန်တော်အလုပ်နောက်ကျသည်။ကားတွေကလဲကျပ်လိုက်တာမပြောပါနဲ့တော့။ ထွက်လာတုန်းကအစောကြီးပင်။ ကုမ္ပဏီရုံးခန်းထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ဟဲ့ မောင်မောင်ကျော်နင့်ကို မန်နေဂျာ မငယ်မေးနေတယ်။ နင်ကလဲနောက်ကျလိုက်တာ။ ဒီနေ့မှ နောက်ကျနေရတယ်လို့။ ကားတွေကျပ်နေလို့ပါအမရဲ့။ အေး ငါတို့ကတော့နားလည်ပါတယ်။ မငယ်ကတော့သိတဲ့အတိုင်းနင်တော့ပြောခံရအုံးမယ်။ စာရင်းကိုင် မမြတ်ရွှေစင်ရဲ့အမေးကိုဖြေရင်း မန်နေဂျာရုံးခန်းဘက်သို့ သူသွားလိုက်သည်။ မန်နေဂျာ မငယ်ဆိုတာက ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ရဲ့တူမ။ အပျိုကြီး။ အသက်က(40) လောက်ရှိပေမဲ့ ရုပ်ကချောသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲလှသည်။ ဒါပေမဲ့ငွေကြေးချမ်းသာသူ တွေပီပီ မာနကကြီးသည်။ သြဝါဒကတော့ခံရပေဦးမည်။ စိတ်ပင်လေသွားသည်။အခန်းရှေ့ရောက်တော့ သူမှန်တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ရင်း။ ဝင်ခွင့်ပြုပါ မမ။ အေး နင်ရောက်လာပြီလား။ ဝင်ခဲ့ပြောစရာရှိတယ်။ အထဲမှ မငယ်ရဲ့စကားကိုကြားတော့ ကျွန်တော်လဲဖိနပ်လေးကိုချွတ်ပြီး အခန်းထဲကိုကုတ်ချောင်းချောင်းလရွံ့တွံ့တွံ့ဖြင့်ဝင်လိုက်သည်။ အဆူခံရဖို့ကသေချာနေတာကိုး။ မငယ်က သူမထိုင်နေသော ဆုံလည်ထိုင်ခုံဘေးတွင် ရိုရိုကျိုးကျိုးလေးရပ်နေသောကောင်လေးမောင်မောင်ကျော်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ ကဲ ဆိုစမ်းပါဦး ကိုယ်တော်…

အရသာဖူး လမ်းထိပ်ရှိ ပျံကျဈေးလေးမှာ အရင်ကထက်ပိုပြီး စည်လာသည်။ဘန်းခင်းရောင်းသော ဈေးသည်များနှင့် ဝါးတဲ ပလတ်စတစ်မိုးဆိုင်တန်းလေးက လမ်းဒေါင့်တဖြတ်ပင် ကျော်၍ သွားခဲ့ချေပြီ။ တနေ့တနေ့ ဈေးရောင်းချသူ ဈေးသည်တွေ တိုးလာသလို အနီးအနားရှိ တခြားရပ်ကွက်တွေ ကလဲ ဒီပျံကျဈေးလေးကို လာပြီးအားပေးကြတော့ ဈေးဝယ်သူတွေကပါ ကြိတ်ကြိတ်တိုး စည်ကားနေသည်။ ဈေးတည်နေရာကလဲ ကတ္တရာလမ်းမကြီး နှစ်ခုကြားတွင် ထိုလမ်းမကြီးနှစ်ခုကို ထိပ်တိုက် ကန့်လန့်ဖြတ်ရှိ နေသော လမ်း၏ ဝဲယာလမ်းဘေးတွင် ရှိသည်။ ဈေးရှိနေသောလမ်းက ကတ္တရာမခင်းရသေး။ ကျောက်ကြမ်းလမ်း ဖြစ်ပြီး ချိုင့်ခွက်ကြီးတွေပင် ရှိနေလေတော့ ဘယ်ကား၊ ဘယ်ဆိုက်ကားကမှ ဈေးရှိသောလမ်းထဲကို ဖြတ်မမောင်း။ ဒီတော့ ဈေးသည်ရော ဈေးဝယ်ကြသူတွေရော လွတ်လွတ်လပ်လပ် စိတ်ချလက်ချရှိတော့ ဒီပျံကျဈေးလေးက တနေ့တခြား စည်သထက် စည်ကားလာရလေသည်။ ပျံကျဈေးလေးတနေ့တခြား စည်ကားလေ တပြုံးပြုံးဖြင့်…

စိတ်ကြိုက်သာ ” အ … အမေ့ … ကိုမင်းနိုင် … ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါရှင် … အဟင့် ဟင့် ” ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးထားရ၏။ ကော့ထွက်ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်သားစိုင် ဖွေးဖွေး ၂ခြမ်းကြား စောက်ပတ်မှာ ဖေါင်းကြွ ထွက်နေ ပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ခါးလေး အား လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲလိုးနေ၏။ ဦးမင်းနိုင် လီးကြီး သူမအဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတိုင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများက အလိုလျောက် ညှစ်ပေး မိနေပြန်၏။ လင်တော်မောင်၏ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားမှ ခဏ ပြန်လာသော ဦးမင်းနိုင်အား…