ဦး..မလုပ်ပါနဲ့ဆို.. တကယ်တော့အလိုးခံရန် ဘယ်လိုအနေ အထားမျိုးနေပေးရမည်ကို မေးလိုသည်။ မမေးတတ်သလို နူတ်လည်းမရဲသေးသည်မို့ ပြောတတ်သလောက်သာပြောလိုက်သည်။ “ပက်လက်အိပ်..ပေါင်ကားထား” ခိုင်ကြူသင်းသည်မွှေ့ယာလေးပေါ်ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ “ပေါင်ကိုစင်းပြီးကားမထားနဲ့လေ..။ ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ပြီးကားပေးထား.” “ဒီလိုမျိုးလား” “ဟုတ်တယ်” မိမိအပေါ် တက်ကာလုပ်တော့မည်ဟုတွေးကာ ခိုင်ကြူသင်းမျက်စေ့စုံမှိတ် ထားသည်။ မျက်နှာသာမက တစ်ကိုယ်လုံးပင် သွေးရောင်လျှမ်းကာ ရဲတွတ်နီမြန်းနေ သည်။ ကိုစိုးနောင်က ကောင်မလေး၏နိူ့နှစ်လုံးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ဆွဲနယ် ညှစ်သည်။ နိူ့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီခပ်ကြမ်းကြမ်းကုန်းစို့သည်။ ထို့နောက် ရှပ်ဟိုက်သောဝမ်းပျဉ်သားတစ်လျှောက် လျှာလေးနှင့်တို့လိုက်၊ နူတ်ခမ်းများနှင့်ခပ်ဖိဖိ စုတ်ပေးလိုက်လုပ်ရင်း အောက်သို့ရွေ့ဆင်းသည်။ ခိုင်ကြူသင်း တုန်တခိုက်ခိုက်နှင့် တဟင်းဟင်းဖြစ်နေသည်။ “လုပ်ပါဦးလေးရဲ့..လုပ်ပါတော့..အမလေးနော်..အိုးအမေ့.. ယားတယ်ဦးလေး ရဲ့..ယားတယ်..ကြည့်ပါလား..လုပ်ပါလို့ဆိုနေမှ..အဟင့်ဟင့်” ကိုစိုးနောင်သည် ချက်နက်နက်လေးထဲ လျှာထိုးမွှေကာတစ်ချက်ကလိလိုက် သေးသည်။ အောက်သို့ပို၍လျှောကျသွားကာနောက်ဆုံးတွင် ခိုင်ကြူသင်းပေါင်ကြား ခေါင်းရောက်သွားလေသည်။ “ဟာ..ဦးလေး..အဲဒါမလုပ်ပါနဲ့။ မကောင်းပါဘူး။ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်..ဟာ.. မလုပ်ပါနဲ့ဆို..အီး.” မိမိစောက်ပတ်ကိုရက်ပေးတော့မှသိသည်နှင့် ခိုင်ကြူသင်း အမောတကော…