အခွင့်အခါ သင့်လေတော့ ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင်အိမ်ကို ရောက်တော့ ဟွန်းသံအရင်ပေးလိုက်သည်။အရင်ကသူ့ကားဟွန်းသံ ကြားသည်နှင့် သူ့ချွေးမမှာအိမ်ထဲမှထွက်ခါသူ့ကို ထွက်ကြိုလေ့ရှိသည်။ဒီနေ့မှ လူရိပ်လူရောင်မမြင်သဖြင့် ကားပေါ်မှဆင်းပြီးအိမ်ထဲဝင်ကြည့်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းတွင် သူ၏ချွေးမလေးကို ဖင်သားဖြူဖြူလုံးလုံးလေးက ထမီလှန်ပြီးပေါ်နေသည်။ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဦးသိုက်မောင်းမြင်လိုက်ရတော့မျက်လုံးကခွာမရဖြစ်သွားသည်။နောက်မှ ဧည့်ခန်းထဲဝင်ပြီးအနားတိုးကြည့်လိုက်မှအေးအေးလှိုင်၏ ကျောကုန်းမို့မို့လေးကတုန်တုန်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဥိးသိုက်မောင်း သူ့ချွေးမပုံစံကိုကြည့်ပြီး တစ်ယောက်ယောက်သူ့ချွေးမကိုမုဒိန်းကျင့်သွား သလားလို့ထင်သွားသည်။ဒါကြောင့် သူ့ချွေးမပခုံးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲထူကာ လောတကြီးဆွဲလှည့်လိုက် သည်။ မြင်လိုက်ရသည်က အေးအေးလှိုင်၏ ဝိုင်းစက်နေသောမျက်လုံးများမှ မျက်ရည်စီးကြောင်းများနှင့် ပါးစပ်နားတဝိုက်တွင် သားရည်များပေပွနေသည်။ဘလောက်(စ်)အကျီကလဲ ကြယ်သီးသုံးလုံးပြုတ်ထွက်နေ သောကြောင့် လုံးထစ်သောရင်သားဆိုင်မှာ ဘရာစီယာအောက်မှဝင်းဝင်းဝါဝါပေါ်နေသည်။ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင်မျက်နှာပေါ်ဝဲကျနေသောဆံစများကို အသာသပ်တင်လိုက်ပြီး အသံကတုန်ရီစွာဖြင့်မေးလိုက် သည်။ “သ.မီး..အေး..ဒါ…ဒါ…..ဘယ်သူ.လုပ်တာလဲ..ဖေ့ဖေ့ကိုပြောပါဦး..ဘာဖြစ်တာလဲ….ပြောစမ်းပါဦး……” “အဖေ….ရယ်…သမီး..သမီး…ဟီး..ဟီး….” အေးအေးလှိုင်ဦးသိုက်မောင်း ရင်ခွင်ကိုခေါင်းတိုးဝင်ပြီး သည်းထန်စွာငိုကြွေးတော့သည်။ဦးသိုက်မောင်း အေးအေးလှိုင် ကျောပြင်ကို သပ်သပ်ပြီးစုပ်သပ်ကာချော့နေရသည်။အေးအေးလှိုင်ကို အသာဖေးမကာ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး မှသူ့ခါးကိုဖက်၊ရင်ခွင်ထဲခေါင်းထိုးဝင်ခါ ငိုနေသောချွေးမကိုအသာခေါင်းကိုမပြီးမှ “သမီး…သမီး..အဖေပြောတာနားထောင်နော်..သမီးအဖေ့ကိုပြောနော်..ဟုတ်ပြီလား…ငိုနေတာနဲ့ ဒီကိစ္စကမပြီးဘူး……ပြောနော်…အဖေဒီကိစ္စရှင်းပေးမယ်…ပြော…သမီးကို..ဘယ်သူကဘာလုပ်သလဲ” “ဘာ…..ဘာ…..မှ..မဟုတ်ပါဘူး…….အဖေရယ်..ဟင့်..ဟင့်…..ဟင့်”…