ပျက်စီးပြိုကွဲ ခဲ့ရသော မိုးလင်းကတည်းက အသဲအသန်ရွာသွန်းနေသော ကိုရွှေမိုးက ညနေရောက်မှာသာ လုံးလုံးတိတ်သွားတော့သည်၊ဇွဲကိုက ဆိုင်ရှေ့မှာပစ္စည်းလေးတွေ ပြန်ခင်းရင်းဈေးဝယ်သူအလာကိုသာ ထိုင်စောင့်နေမိတော့သည်၊မိန်းမက ဆိုင်အတွင်းက စက်ချုပ်ရင်း ညည်းသံသဲ့သဲ့ကို ကြားမိတော့ ပြုံးမိပြန်သည်။ ကျွန်တော်နာမည်က ဇွဲကိုပါ ၊အမျိုးသမီး နာမည်က မိုးမြင့်သူပါ၊ကျွန်တော်က စက်ရုံတစ်ရုံမှာ စာရေးလုပ်တယ်၊သူကတော့ အရင်က အထည်ချုပ်စက်ရုံလုပ်ရင်း ကျွန်တော်နဲ့ညားပြီးတော့ စက်ချုပ်သင်တန်းလေးတက်ကာဆိုင်လေးဖွင့်လိုက်တာ၊မထင်မှတ်ပဲ အဆင်ပြေသွားတော့ဆိုင်လေးကို တိုးချဲ့ စက်ချုပ်ပစ္စည်း(အပို)လေးတွေပါရောင်းဖြစ်ခဲ့တယ်၊အိမ်ထောင်ကျတာ နှစ်နှစ်ကျော် သုံးနှစ်နီးပါးသာဖြစ်လာခဲ့တယ် ကလေးတော့မယူရသေးဘူး၊စီးပွားရှာကောင်းနေတုန်းမို့လည်းပါတာပေါ့ဗျာ၊၊ဟိုတွေးဒီတွေးတွေးနေရင်း ရောက်လာသောဈေးဝယ်သူကြောင့် ဇွဲကို ထရပ်လိုက်ရင်းက`ဘာယူမလည်း ညီမ´ ဟုတ် အကို ဟိုဟာ ထုပ်သီးလေးဝယ်ချင်လို့ ဟုတ်ကဲ့ရပါတယ် ညီမ ဒီဘက်မှာပါ၊လိုချင်တဲ့အရောင်ရှိရင်လည်း ပိတ်စ ပါလာရင်ရိုက်ပေးပါတယ် ဟုတ်ကဲ့ အဖြူလေးပဲပေးပါ တစ်ထုပ်ဘယ်လောက်လည်းဟင် ဆယ်လုံးပါတယ်ညီမ တစ်ထုပ် သုံးရာပါ ဟုတ် တစ်ထုပ်ပေးပါ ပြီးတော့—- ဇွဲကိုလည်းကောင်မလေး…