ဒါလေးများ အချိန်က ညနေဆည်းဆာ အချိန်ဖြစ်သည်။ ရွာလမ်းတလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက်ရှိသော အသားနီစပ်စပ်နှင့် တရုတ်ကပြားပုံပေါက်နေသော လူတယောက် လျှောက်လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ ခြံတခြံရှေ့သို့ရောက်လျှင် ရပ်၍ ခြံထဲသို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြံထဲတွင် သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတလုံးရှိနေသော်လည်း အိမ်ရှေ့တွင် ခြံစပ်ထိ စိုက်ပျိုးထားသည့် ရွက်လှပင်များ၊ ကိုရန်ကြီးပင်များ၊ ဖလံတောင်ဝှေးပင်များကြောင့် ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးမှာ အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်၏ လည်ပေါ်နေရာလောက်သာဖြစ်၍ နေရလေသည်။ ခြံစည်းရိုးမှာ မဒမတိုင်နှင့် ဝါးကပ်တိုင်များ ကာရံထားပြီး ခြံတံခါးမှာမူ ဖွင့်ထားသဖြင့် ထိုသူမှာခြံဝင်းအတွင်းသို့လျှောက်ဝင်ခဲ့လေသည်။ ” တင္လေွရ.. ဟေ့ တင္လွ “ခြံထဲသို့ လှမ်းမျှော်၍ ခေါ်လိုက်ပြီး အတန်ငယ်မျှ နားစွင့်လိုက်သည်။ အထဲမှ အသံမကြားရသဖြင့် ထိုသူက ထပ်၍ ခေါ်ပြန်သည်။ ” တင္လေွရ.. တင္လွ မရွိဘူးလား “” အကိုခင်ရွှေလား.. လာလေဝင်ခဲ့လေ…..
ချိုမိုင်မိုင်လုပ်နဲ့
ချိုမိုင်မိုင်လုပ်နဲ့ ဖြစ်ပုံက ဒီလိုလေးးးဗျ ကျနော် ပျင်းးလို့ဆို သူငယ်ချင်းးတွေနဲ့ ကလပ် သွားမူးးပီးးးက နေတုန်းးးဘေးးနားး အသားးဖြူဖြူဒေါင်ကောင်းးကောင်းး ကိုယ်လုံးးလှလှ နဲ့အမျိုးးးသမီးးတစ်ဦးးးကနေတာတွေ့တော့ နည်းးနည်းးစိတ်ဝင်စားးသွားတယ်တစ်ချက်လှည့်ကြည့်မိတော့ သူအကျီၤ လည်ဟိုက်လေးး ကြားထဲက မို့ထွက်နေတဲ့ရင်သားလေးးက သူ့ရဲ့ ကခုန်မှုကြားမှာ လှုပ်ခါ နေတော့ လူလဲ က နေရင်းးက ခဏငြိမ် မသွားးတယ် ဒါကိုသူလဲ သတိထားမိပုံရတယ်သူ့မျက်လုံးးလေးးအကြည့်တစ်ချက်ကလဲ ရင်ကိုလုပ်ခါသွားစေသလို ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိတဲ့ အပြုံးးလေးးကြောင့် ကျနော်သူ့နား အသာတိုးးသွားမိတော့ သူဘက်က လဲ welcome ပါလို့ လက်ရပ် မခေါ်သော်လည်း ရှောင်ထွက်သွားခြင်းးမရှိသောကြောင့် ကျနော်ရှေ့ဆက်တိုးးရန်ဝန်မလေးတော့ပဲသူနဲ့တွဲကဖို့ လက်ကမ်းပေးလိုက်တော့ တီလုံသံများနဲ့အတူဟန်ချက်ညီစွာပဲ ကျနော့်လက်လေးကို ဖမ်းဆုတ်ကိုင်ကာ အတူတွဲကကြတာပေါ့ ကျနော်ဆိုတဲ့ငပဲကလဲ အခွင့်အရေးးကိုရသလို အသုံးချတက်သူမို့ဟန်ဆောင်နေတော့ပဲ။ သူ့ရင် ခါးးသေးးသေးးသွယ်သွယ်လေးကို ဖက်ကာ ရင်ချင်းးကပ် တွဲကမိပြန်သည် ဒီလိုနဲ့…
ချစ်မြဲချစ်လျက်
ချစ်မြဲချစ်လျက် “မသစ္စာ” “ရှင်…ကိုအေး” “ကျနော်..မသစ္စာ..ကို.ချစ်တယ်” “သိပါတယ်..ကိုအေး…ဒါပေမယ့် သစ္စာအကြောင်း ကိုအေးဘယ်လောက်သိလို့လဲဟင်” “ကျနော်သိသင့်သလောက်သိပါတယ်၊ မသစ္စာက အပျိုမဟုတ်ဘူး.. တစ်ခုလပ်ဆိုတာလေ” “ဟုတ်တယ်..ကိုအေး အဲဒါတွေကအမှန်ပဲ” “နောက်ပြီး မသစ္စာယောက်ျားကို ကျနော်မြင်ဖူးပါတယ်” “အော်..ဟုတ်လား” “ဟုတ်တယ်မသစ္စာ၊ ဒီလူက.လူယုတ်မာပဲ” “ဘာဖြစ်လို့လဲ” “မသစ္စာတို့အကြောင်းတွေလူတကာကိုလည်း ပြောနေတာ၊ အဲဒါမသစ္စာသိလား” “သိပါတယ်” “ဗျာ” “ဘာလဲ ကိုအေး.. သစ္စာကိုစိတ်ပျက်သွားပြီ မဟုတ်လား” “အဲလိုမဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ ကျနော်မသစ္စာကို လက်ထပ်ပါရစေ” “ကိုအေး..သေချာစဉ်းစားပြီးမှ ကျမဘဝကိုဝင်ခဲ့ပါ၊ ရှင်ပြန်ရုတ်သိမ်းချင်လဲ ဖြစ်ပါတယ်” “မဟုတ်ဘူး..မသစ္စာကျနော်မသစ္စာကိုချစ်တယ်။ အဲဒါတွေသိနေတာကြာပါပြီ၊ ကျနော်သေသေချာချာ စဉ်းစားပြီးမှကို ချစ်ရေးဆိုခဲ့တာ၊ အခုလက်ထပ်မယ်” “..သေချာလေးစဉ်းစားပါ.၊ သစ္စာ..ဘဝက တခုလပ်ကနေ နှစ်ခုလပ်နှစ်လင်ကွာဘဝ မဖြစ်ချင်ဘူး” “မသစ္စာ..ကျနော်လူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းမှာပါ” “မဟုတ်ဘူး ကိုအေးသစ္စာလည်း ကိုအေးကို သဘောကျပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် သစ္စာအကြောင်းကို သစ္စာသေချာရှင်းပြမယ်၊…
နာတော့နာတယ်
နာတော့နာတယ် အာစီတစ်ထပ်တိုက်လေးက အကြမ်းထည်ပြီးတော့မည်။ ကန်ထရိုက်တာက ဦးအေးမောင်ဖြစ်သည်။ ဦးအေးမောင်မှာ အရင်ကလက်သမားဆရာ၊ ပန်းရံဆရာကြီးဖြစ်သည်။ သူကအများတွေလို လက်သမားသီးသန့်၊ ပန်းရံသီးသန့် ကျွမ်းကျင်တာမျိုးမဟုတ်ပေ။ လက်သမားလုပ်ငန်းကော၊ ပန်းရံလုပ်ငန်းပါ ကျွမ်းကျင်တာဖြစ်သည်။ ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်မှု၊ အလုပ်တွင်စေ့စပ်သေချာမှု၊ ပိုင်ရှင်အပေါ် စေတနာတွေထားမှုတွေကြောင့် လူတွေက သူ့ကိုတဖြည်းဖြည်း ယုံကြည်စိတ်ချလာပြီး အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးကို `ဝ´ ကွက်အပ်သည်အထိ ဖြစ်လာကာ ဦးအေးမောင် တစ်ယောက် ကန်ထရိုက်တစ်ယောက်ဖြစ်လာသည်။ “ မောင်ကျော်ရေ………မောင်ကျော် ” “ လာပြီဆရာ…… ” ဦးအေးမောင်၏ ခေါ်သံကြောင့် ပေကြိုးတစ်ချောင်းဖြစ် အလုပ်ရှုပ်နေသော အသက်(၂၅)နှစ်အရွယ် လောက်ရှိသော လူငယ်တစ်ဦးက ဦးအေးမောင်၏ အနားသို့ရောက်လာသည်။ “ ငါအမိုးပြားဝယ်ဖို့သွားဦးမယ်………….လှသန်းကို ခေါ်သွားမယ်….မင်းဒီမှာနေလိုက်ဦး…” “ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ… ” မောင်ကျော်မှာ လက်သမားလည်းမဟုတ်၊ ပန်းရံလည်းမဟုတ်၊ ကန်ထရိုက်တာ ဦးအေးမောင်၏…
ဒူးတွေချောင်
ဒူးတွေချောင် ကျွန်တော်က အားရင်အားသလို ရွားဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ခရေပင်ကြီးကို ဝန်းရံထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သွားပြီးနေလေ့ရှိပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာ နိမ့်မြင့်မရွေး လက်ခံပေးနေတဲ့နေရာဆိုတော့ စဏ္ဍာလ လို့ခေါ်တဲ့တောင်းစားတဲ့သူတွေလာရင်လည်း အဲဒီဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လာရောက်တည်းခိုလေ့ရှိတယ်။ကျွန်တော်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာနေရင် သူတို့က. ကွပ်ပျစ်နားက ဇရပ်ပေါ်မှာနေကြပြီး ချက်ပြုတ်စားသောက်နေကြတယ်။တစ်ရက်မှာတော့ ကျွန်တော်ရယ် သူငယ်ချင်းသုံးလေးယောက်ရယ် ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်နေတုန်းမှာပဲ “ညီလေးတို့…ဆေးလိပ်လေးမပါဘူးလား”ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စဏ္ဍာလကြီးတစ်ယောက်က ဆေးလိပ်လာတောင်းတယ်။”လာဘ်သိပ် လိုက်တာကွာ””မပါဘူး ဗျာ ပါလည်းမတိုက်ဘူး”အသံမျိုးစုံနဲ့အတူ နှာခေါင်းရှုံ့သူကရှုံ့ပြီး ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေထထွက်သွားကြပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း သူ့မျက်နှာကြည့်ပြီးသနားသွားတာနဲ့ “ဦးလေး…ဆေးလိပ်အရမ်းသောက်ချင်နေလား”လို့မေးလိုက်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ ”အဲဒါဆို ခဏစောင့် ကျွန်တော့်မှာတော့မပါသေးဘူး ဝယ်လာပေးမယ်”လို့ပြောလိုက်တော့ “ပိုက်ဆံယူသွားလေ…ဦးတို့ဆိုရင် ဆိုင်တွေကမရောင်းချင်သလိုနှင်ထုတ်ကြတယ် အဲဒါကြောင့်မဝယ်ရဲလို့ပါ” လို့ပြောလာတော့ “ရပါတယ် ကျွန်တော် ဝယ်တိုက်ပါ့မယ်”ပြောပြီးထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ဈေးဆိုင်ရောက်တော့ ရွှေရောင် ဒူးယားဘူးလေးတစ်ဘူးဝယ်တော့ ဆိုင်ကအစ်မကြီးက”ဟဲ့ကောင်လေး နင်သောက်မလို့ဆိုမရောင်းဘူးနော် အိမ်တိုင်လိုက်မယ်”လို့ပြောနေလို့ “ဧည့်သည်တိုက်ဖို့ပါ”လို့ မနည်းပြောပြီးဝယ်လာခဲ့ရပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းပြန်ရောက်တော့ စဏ္ဍာလကြီးကိုဆေးလိပ်ဘူးပေးလိုက်တာ အငမ်းမရဖွင့်သောက်ပါတော့တယ် “ကျေးဇူးပဲကွာ အရမ်းသောက်ချင်နေတာ”လို့ပြောတော့…
အမူ့တော်
အမူ့တော် ဖွင့်ထားသော အဲကွန်းကြောင့် အခန်းတစ်ခုလုံးအေးစိမ့်နေသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းကား ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဝိုင်းဝန်းပြီး အိစက်နေသော တင်ပါးများကဆိုဖာပေါ်တွင်ပိပြားပြီးမြုပ်ဝင်သွားသည်။ သိမ်ကျင်သောခါးကြောင့် သူမတင်ပါးအလှများကပိုပေါ်လွင်သွားသည်။ အသက်(၃၀)ကျော်နေပြီဖြစ်သော်လည်း လှပလှသော သူမတင်သားရင်သားများနှင့်ချောမောလှပသော ရုပ်ရည်ကြောင့် မြင်သူတိုင်းက (၂၅)နှစ်ခန့်ဟုသာထင်မြင်ကြသည်။ သူမရောက်ရှိနေသော နေရာကား တရုတ်ပြည်မှာဖြစ်သည်။ တရုတ်သူဌေးတစ်ယောက်၏ မယားငယ်ဖြစ်ခဲ့ပြီး တရုတ်နိုင်ငံသားခံယူထားသဖြင့် တရုတ်ပြည်ကြီးတွင်ကောင်းကောင်းနေထိုင်ခွင့်ရခဲ့သည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူတရုတ်သူဌေးကား သူမကိုကောင်းကောင်းထားသည်။ ငွေကြေးဆိုလျျင်လည်းသုံးမကုန်အောင်ထောက်ပံ့ပေးထားသည်။ ပထမက သူမလူကုန်ကူးခံခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ရသည့်သူဌေးကသဘောကောင်းသဖြင့်သူမလည်းကံကောင်းခဲ့သည်။ သူမညီမများဖြစ်သူ ချိုဇင်ဝင်းကိုပင် ခေါ်ထားနိုင်ခဲ့ပြီ။ ချိုဇင်ဝင်းကား အသက်(၁၈)နှစ်ခန့်ရှိပြီ။ သူမလိုပင်ရုပ်ရည်ချောမောလှပသည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းရဲ့ခင်ပွန်းကား တရုတ်ပြည်မကြီးမှာ ကုမ္ပဏီရှိပြီး မယားကြီးလည်းရှိသည်။ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းထံသို့ (၄)လလောက်မှတစ်ခါခန့်ပြန်လာတတ်သည်။ ဒေါ်သန်းသန်းဝင်းကား ငယ်စဉ်က သူမရည်စားဖြစ်သူမှ သူမအချစ်ကိုအသုံးချပြီး လှည့်စားကာ တရုတ်ပြည်ခေါ်လာကာ တရုတ်မယားအဖြစ်ရောင်းစားခြင်းခံခဲ့ရသဖြင့် မြန်မာယောကျၤားတွေကိုစိတ်နာသွားခဲ့သည်။ ဒါကြောင့်သူမလူကုန်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ မြန်မာပြည်မှ အဆက်အသွယ်များဖြင့် အလုပ်လုပ်ရန်ခေါ်လာပြီး တရုတ်မအိမ်ထောင်သည်များထံတွင် ဈေးကောင်းကောင်းဖြင့်…
မကြုံဘူးသော
မကြုံဘူးသော မယုံတော့မရှိနဲ့ ဟင်းတခွက်ပေးရုံ ၊ လ္ဘက်ရည်တခွက် တိုက်ရုံနဲ့ သူနဲ့အိပ်ခွင့်ရတဲ့ မိန်းမတယောက် သီဟတို့ရွာမှာ တကယ်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းမက သီဟတို့ ရွာသူ စစ်စစ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ ယောက်ျား ကိုစိန်ထွားက ဒီရွာသား။ ကိုစိန်ထွားနဲ့ညားတော့ သူလည်း ဒီရွာသူ ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ သူ့အသားရေက ဖြူဝင်းနေသည့်အတွက် သူ့နာမည်က မဖြူဝင်း။ မဖြူဝင်း ဒီရွာကို ရောက်စက အ သက် ၂၀ ကျော်ရုံရှိအုံးမှာပါ။ သူ့ယောက်ျား စိန်ထွားက နယ်လှည့်ပြီး လက်သမားအလုပ် လုပ်သူဆို တော့ အဲဒီလို နယ်လှည့်အလုပ်လုပ်ရင်း မဖြူဝင်းနဲ့ ညားခဲ့ တာပါ။ ကိုစိတ်ထွားအသက်က ၃၀ ပေါ့။ မဖြူဝင်းက အချောအလှကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပလီပလာ ခရာတတ်တဲ့ အမူအယာ ၊…
အရသာကောင်း
အရသာကောင်း ကျမနာမည်က နွယ်နွယ်ဝင်း.. နွယ် လို့ပဲအတိုခေါက်ခေါ်ကြတယ်။ အသက်က ၂၄ ထဲမှာပေါ့.. အိမ်ထောင်ကျတာ ၃ နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ ယောက်ကျားက ကိုဆန်းထူးတဲ့။ ကားပွဲစားလုပ်တဲ့သူပါပဲ။ ဆက်မပြောခင် ကျမရဲ့ ခန္တာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေအကြောင်း အကြမ်းဖျဉ်းပြောပြမယ်။ ကျမက အသားအရမ်းမဖြူပေမဲ့ ဝင်းတဲ့အထဲမှာပါတယ်။ ခြေသလုံးတွေ ပေါင်တန်တွေနဲ့ တခြားအတွင်းသားတွေက တရုတ်မတွေလို မဖြူပေမဲ့ဝင်းဝါပြီး ဆွဲဆောင်အားကောင်းတဲ့အထဲမှာပါတယ်။ နောက် ကျမရဲ့နို့လေးတွေက အိမ်ထောင်မကျခင်က အတော်ပြားပြီးသေးတဲ့အထဲမှာပါပေမဲ့နောက်ပိုင်း ကိုဆန်းထူးက လိုးကာနီးတိုင်း နို့တွေကို အသေညှစ်လွန်းတော့ အိမ်ထောင်သက် ၃ နှစ်အတွက် ဆူပြီးမို့လာလိုက်တာ အခုဆိုကိုဆန်းထူးရဲ့ ယောက်ကျားလက်ဝါးနဲ့တောင် ပြည့်ချင်သလိုလိုဖြစ်နေပြီ။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ တင်ပါး၊ ဖင်ပေါ့ .. အရမ်းလှတဲ့အထဲမှာ မပါပေမဲ့ ခါးလေးကသေးပြီး ဗိုက်မထွက်တော့ ဖင်က နောက်ကိုကောက်ပြီးဝိုင်းနေတယ်။ အဲလိုဖြစ်နေတာ ဖင်လှတယ်လို့…
အငယ်ဆုံးလေး
အငယ်ဆုံးလေး သူငယ်ချင်းနာမည်ကကြွက်သိုး ငယ်ငယ်ကတည်းကဆော့ဖော်ဆော့ဖက် ဒီကောင်က၇တန်းလောက်မှာကျောင်းထွက်သွားတယ် အပြင်လောကအကြောင်းနောကြေတယ် ဒီကောင့်ကြောင့်ပဲဂွင်းထုတတ်လာတာ နှာကိစ္စကတော့ စကားပြောတိုင်းပါတယ် သူ့အမလင်မယားလိုးတာပါ ခြောင်းပြီးထုတဲ့ကောင် သူ့အမအကြီးဆုံး လင်နှစ်ယောက်ယူထားတယ် ခြံဝိုင်းထဲမှာပဲ အိမ်ဆောက်နေတယ် ပထမယောကျၤားသေပြီးတော့ ဒုတိယအိမ်ထောင်ထူတယ်ပေါ့ ဖင်အငြိမ်ဆုံးပေါ့ ကျနော်တို့ကမကြီးမခိုင်လို့ခေါ်ကြတယ် သူ့အောက်ကတော့ တင်မာဝင်း သူကတော့ ၂လင်ကွာ ခလေးတစ်ယောက်အမေ ကြားထဲမှာ အပျော်ကုံးတဲ့လင်တွေကလည်းမနည်းလှ ကြွက်သိုးအထက်က အစ်ကိုကအရက်သမား စိတ်ကောင်းရှိတယ် အငယ်ဆုံးကောင်မလေးကလည်း အပျိုဖြန်းဆတ်စလူးထနေပြီ။ ကြွက်သိုးက ကျနော့်အပေါ်သဘောအတော်ကောင်းတဲ့ကောင်သူမိန်းမယူပြီးတော့တောင် သူ့မိန်းမကိုလေးဘက်ထောက်ခိုင်းထားပြီး ကျနော့်ကို တံခါးအကွယ်ကနေခေါ်ထုတ်ပြီး သူ့မိန်းမစောက်ပတ်ကို ပြတယ် သူ့မိန်းမက မသိရှာ ကျနော်လည်းလက်နဲ့ထိကိုင်ကြည့်မိတယ် မိန်းမယူထားပေမဲ့ကျနော်နဲ့အတွဲမပြတ် သူတို့တစ်အိမ်လုံးက ကျနော်နဲ့ကြွက်သိုးကို လင်မယားလို့ခေါ်ကြတယ် ကြွက်သိုးက ကျနော့်ကို ပြောဖူးတယ် ငဇော်မင်းကိုစိတ်ချတာတစ်ခုရှိတယ် မင်းမှာကြာကူလီစိတ်မရှိတာပဲ ငါကတော့ ရလို့ကတော့အကုန်လိုးမှာ ဒါ့ကြောင့်လဲ ကြွက်သိုးကကျနော့်ကို စိတ်ချတာ ကြွက်သိုးက…
ပြတ်နေတာ
ပြတ်နေတာ ငစော် ရေ ………ဗျာ….တီခိုင်…. မင်းကလဲ တစ်နေ့ တစ်နေ့ ကွန်ပြူတာရှေ့ကမထတော့ဘူး ကျောင်းမသွားသေးဘူးလား သွားမှာ ပါ ဗျာ ဘာလုပ်မလို့လဲ ……. ….မင်းအမေ ကော ဈေးသွားတယ် အန်တီခိုင် အေး အေး မနက်ကတည်းကမမြင်လို့ပါ ကဲ ကဲ သွားပြီ မောင်စော်…. ရေ ဟုတ် ..က ဲ့ … အန်တီ အန်တီခိုင် ဆိုတာ အသက်လေးဆယ်ငါး …အရွယ် အမေ ရ ဲ့ ညီမ အရင်းအငယ်ဆုံး အမေက အကြီးဆုံး အန်တီက တရားဓမ္မ နှင့်ပျော်မွေ့တာများသည် ခတ်မှီပေမယ့် ဘုရားတရားမြဲသည် သူယောင်္ကျားက မြို့ထဲတွင် ကွန်ပြူနဲ့ပက်သက်သော ပစ္စည်း များလက်ကားပေးသောဆိုင်ဖွင့်ထားသည် တည်းခိုခန်းများ …အဝေးပြေးကားများ ..ထောင်ထားသည်…