ဒုတိယလူ အိဖြူသဇင်ကျတော့လည်း ဇာတ်လမ်းက တမျိုး အဖေရော အမေရောက စည်းကမ်းကြီးသဖြင့် သူ့အတွက်က ဟိုဒီကိစ္စဆိုသည်မှာ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ လုပ်ရမည့် အရာလို့ထင်သည်၊ ညီညီ မှာသူ့ရီးစားလေး ကိုသူများတွေလို ဟိုကိုင် ဒီကိုင် လုပ်ချင်သည်၊ အိဖြူက လက်မခံ၊ အမှိုက်က ပြဿဒ် မီးလောင်ဆိုသလို စကားခနခန များလာပြီး နောက်ဆုံးတော့ ညီညီက ဟိုကောင်မလေးလိုလို ဒီကောင်မလေးလိုလို လုပ်လာရမှ အိဖြူက ဒီလောက် သစွာမရှိတာ သူ့အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ်မရွေးချင်တော့ ဆိုတာ ရီးစားအဖြစ်မှ ပြတ်စဲလိုက်သည်၊ နောက်အချစ်လည်း မရှာချင်တော့၊ စာကိုသာ ဖိကျက်နေတော့သည်၊ နိုင်နိုင်ကတော့ ထည်လဲ တွဲနေတော့သည်၊ အခုဆို ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်ပြန်လည်း သူ့အဖို့ မပျင်းတော့ပြီ၊ သူ့အဖို့တော့ ယောက်ျားလေး တော်တော်များများကိုလည်း မြည်းစမ်းဖူးလေပြီ၊ သူ့ ပထွေး…
အလှည့်ကျရင်
အလှည့်ကျရင် နောက်တနေ့ မနက်မှာ နိုးနေပေမယ့် အိပ်ရာထဲက သူ မထွက်ချင်လို့ ဆက်အိပ်နေတဲ့အချိန် ဖုန်း လာလို့ ကုတင်ဘေး ကပ်ရက် စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကို လှမ်းကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။ “ ထင်အောင်ကျော်လားဟင် …” “ ဟုတ်ကဲ့…မမ ” ဒေါ်ရွှေဖြူသန့် ..ခေါ်တာ ….။ “ ထင်အောင်ကျော် ရေ..နိုးပြီလား..စောစောစီးစီး ခေါ်ရတာတော့ အားနာတယ်ကွယ်…ဒါပေမယ့် ရွှေနန်း အိမ်က တယောက်ထဲ ထွက်သွားလို့..မမတို့ စိတ်ပူနေကြတယ် …ထင်အောင်ကျော် လိုက်ရှာပေးပါအုံးကွယ်….ဒီကောင်မလေး ညလဲ မအိပ်ဘူး..ငိုလိုက်တာလည်း အရမ်းဘဲ…” “ ဟုတ်ကဲ့မမ..ကျနော် အခုဘဲ လိုက်ရှာပါမယ် …” “ သူ ဘာဖြစ်တာလဲ..ရီးစားနဲ့ ကွဲတာလား….” “ ဟုတ်ပါတယ်..မမ…အဲဒီ သဘောပေါ့…” “ အေး..မင်းက သူ…
အကျိုးအမြတ်
အကျိုးအမြတ် မမ .. ဓါတ်ပုံရိုက်တာတော့ ဟုတ်ပါပြီ .. ဒါပေမယ့် .. ကျနော့် အလုပ်က ..” “နိုး .. နိုး .. စိတ်မပူနဲ့ .. ဇွဲ .. မမတာဝန်ယူတယ် .. မင်းရဲ့ဘော့စ် မင်းကို လက်ညိုးနဲ့တောင် မထိစေရဘူး” ရဲရဲကြီး အာမခံနေသော ဒေါ်နန်းယမုံကြောင့် ဇွဲ ပုခုံးတစ်ချက်သာ တွန့်ပြလိုက်သည်။ ဟုတ်သည်လေ။ သူမက ဒီလိုပြောမှတော့ ဘာဂရုစိုက်စရာ လိုနေသေးသနည်း။ နောက်ပြီး အခုအခြေအနေတွင် အလုပ်ပြုတ်မည့်ကိစ္စထက် မမဟု သူမကိုယ်သူမ သုံးနှုန်းနေသော ဒေါ်နန်းယမုံ .. လက်စားချေရန်ဆိုသော ခေါင်းစဉ်နှင့် ဘယ်လောက်အထိ လုပ်ဆောင်ချင်သည့်အချက်ကို ပိုစိတ်ဝင်စားနေမိသည်။ “ဟုတ်ကဲ့ .. ဒါဆို … ကျနော်တို့ ဘယ်လိုဆက်လုပ်ကြမှာလဲ…
လစ်တဲ့အချိန်
လစ်တဲ့အချိန် ကျနော်ခု ၁၇ရှိပြီ။ဆယ်တန်းပြန်ဖြေထားသည်။ စော်မချဖူးသေးပါ။ ဖာချဖို့ကျတော့ ပိုက်ဆံကမရှိ ရှိလည်းမချရဲ။ ထန်လည်းထန်သည်။မိထွေးစောက်ဖုတ်တော့ အနီးကပ်မြင်ဖူးသည်။ကလေး၂ယောက်မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နီရဲလန်ပြဲ ကြွက်နားရွက်တွေပင်လိပ်နေပြီ။ ဖင်ကြီးကတော့ကျန်သေးသည်။ဝလာလို့ပိုကိတ်လာသည်။အရမ်းကြီးတော့မဝသေး ပြည့်ရုံသာ။ နို့တွေကနည်းနည်းတော့တွဲနေပြီ။ အဖေနဲ့လိုးကြတိုင်းထချောင်းနေကြဆိုတော့ အကုန်သိနေပြီ။ အမေက ကျနော်၁၀နှစ်လောက်မှာ အဖေနှင့်ကွဲသည်။ ဖင်ဆော့တာအဖေမိပြီး ရိုက်ကြနှက်ကြတောင်ဖြစ်ကြသေးသည်။ အဖေက မာနကြီးသည်။ဒေါသကြီးသည်။အမေကို ကွာရှင်းပြီးနှင်ချသည်။ ကျနော့်ကိုအဖွားအိမ်ပို့ ထားလိုက်သည်။အမေကတော့ဘယ်ရောက်လို့ရောက်မှန်းမသိရ။အမေ့ကိုတွေ့ချင်ပေမယ့်အဖေ့ဆီမှ အမေ့အကြောင်းပြောသံမကြားရ မေးလျှင်လည်း အရိုက်ခံရသည်။ထိုကြောင့်မမေးရဲ။ ် ကြာကူလီဘဲကြီးလည်း ခြေထောက်ကျိုးပြီးမယားခိုးမှုနဲ့ထောင်ကျသည်။ အဖေလည်းရိုက်မှုနဲ့ထောင်ကျသည်။ ၆လကြာတော့ လွတ်ငြိမ်းနဲ့တိုးပြီးပြန်လွတ်လာသည်။နောက်၃နှစ် လောက်ကြာတော့ မိန်းမထပ်ယူသည်။ မိထွေးဆိုပေမယ့်ကျနော့်ကိုချစ်သည်။သူများမိထွေး တွေလိုမနှိပ်စက်။အဖေတို့က၃၀ကျော် လုပ်နိုင်တဲ့အရွယ်တစ်ခုလတ်တွေဆိုတော့ မင်္ဂလာဦးညမှာ ဘုလိုက်ကြတာမှ တဂျိန်းဂျိန်း။ ကျနော်အိပ်နေပြီထင်ပြီး ဘုနေကြတာ။ထရံသာခြားပေ မယ့် ဝါးကြမ်းခင်းဆိုတော့ တစ်ဆက်တည်းလေ။ ကျနော် ငလျင်လှုပ်သည် ထင်၍ကုန်းထသည်။ ပြီးမှအဖေတို့အခန်းထဲမှ တဘွတ်ဘွတ် တဘတ်ဘတ်…
ကြုံလေရာ
ကြုံလေရာ စီမံကိန်းအတွက်ဆိုကာ ခြံခတ်သိမ်းစည်းသွားတဲ့ လယ်ယာတွေကို ကြည့်ပြီး နန်းကြာညို သက်ပြင်းချမိပြန်သည်။ ဒီလယ်ယာတွေကို အနိုင်ကျင့်သိမ်းယူသွားကတည်းက သူမတို့မိသားစုအပါအဝင်တစ်ရွာလုံး ဒုက္ခရောက်နေရသည်။ လယ်ကလွဲလို့ဘာမှမလုပ်တတ်သော လယ်သမားတွေ ဘိုးဘွားပိုင်လယ်မြေတွေ မရှိတော့သောအခါ ဘဝပျက်ကြသည်။ အလုပ်အကို သစ်အတွက်မြို့တတ်သွားတဲ့သူတွေရှိသလို ကြွေးလည်ပင်းနစ်ကာ စီးပွားပျက်အပူမီးတောက်နေသော သူမတို့တွေလည်းရှိသည်။ ရွာဦးစေတီလေးတွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ထိုင်နေရင်း သက်ပျင်းအထပ်ထပ်ချမိသည်။ ရောက်ရှိလာမဲ့ မနက်ဖြန်တိုင်းကို ကြောက်မိပါသည်။ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ပင် သူမအိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ခြောက်ကပ်နေသော အိမ်ဝိုင်းလေးအတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝမ်းနည်းစိတ်က ကြီးစိုးလာပြန်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ခန့်ကထိ သူမတို့လယ်ယာလေးနဲ့ မချမ်းသာပေမဲ့ချောင်လည်စွာနေထိုင်နိုင်ပါသည်။ လယ်ယာတွေအသိမ်းခံရပြီးနောက်မှာ မိခင်ဖြစ်သူက နှလုံးရောဂါဖြင့်ဦးစွာဆုံးပါးသွားသည်။ နောက် အကြွေးတွေများများလာတော့ ဖခင်ကြီးလဲ့ စိတ်ဓာတ်ကျကာ မိမိကိုယ်ကို သက်သေသွားသည်။ အသက် ၂၁နှစ်အရွယ် အပျိုမလေး နန်းကြာညိုတစ်ယောက်သာ ဒုက္ခတွေနဲ့ကျန်ခဲ့သည်။ နန်းကြာညိုက အသက် ၂၁နှစ်အရွယ်ခန့်ရှိပြီမို့…
နှမျောမိတယ်
နှမျောမိတယ် ပျိုမေ အမျိုးသမီး ဘော်ဒါဆောင် အဆောင်မှူ းကတော့ ခွာညိုထွန်း အရပ်က ပုံမ န် ခါးက နဲနဲလေး တုတ်တယ် ဖင်ကကြီးတယ် ရင်က မောက်တယ် မျက်နာလေးဖြူဖြူချောချောလေး မိန်းခလေး ဘော်ဒါဆောင်မှာ အဆောင်မှူးး ခလေးအမေပဲ ဒါပေမဲ့ ခလေးတို့အမေ အပျိုတွေဆိုသလို အပျို လုပ်ချင်တော့ ခလေးအနားမရှိရင် အပျိုလုပ်ချင်ကြတယ် အဆောင်က မိန်းခလေးအဆောင်ဆိုပေမဲ့ ကျောင်းသူ မိဘများလာရင်တော့ တညတလေတော့ထားရတယ် တခါတလေ ကျောင်းသူအကိုတွေလာရင်တော့ ခါွညို ရှိုးလိုက်တယ် လန်းရင်တော့ ဒီမှာအိပ်ခိုင်းတယ် ဒါပေမဲ့ အကိုတွေကလည်း ရှိုးကြတာပဲ ခါွညိုဖင်ကိုကြည့်ကြတာပဲ တနေ့ကျောင်းသူလေး ယွန်းမီမီအကို က ယွန်းမီအတွက် ပိုက်ဆံ လာပို့်တော့ကောင်လေးက အလန်းဆိုတော့ အဆောင်လခပေးချင်တော့ခွာညိုရဲ့ ရုံးခန်းကိုဝင်လိုက်တော့ မောင်လေး လာ ကော်ဖီသောက်အုံးလေ…
ဆွဲငင်လျှက်
ဆွဲငင်လျှက် ပန်းနုရောင်ပြေးနေသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး ဖနောင့်လေးကို အသာအယာကြွ၍ သွယ်လျှသော သလုံးသားလေးကို ညင်သာစွာ မြှောက်ကြွကာ နောက်ထပ် လှေကားထစ်တစ်ခုကို လှမ်း၍ တက်လိုက်သည်။ ထမီစကတ် အောက်နားစတွင် ခွဲထားသော အကွဲစလေးက ဝဲကနဲ ကွဲဟသွားရာမှ ဖြူဖွေးသော ပန်းနုရောင် ပြေးနေသည့် အသားလေးများကို နုညက်လှသော ပေါင်ဖျားလောက်ထိ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ အောက်ဖက် လှေခါးထစ် ၉ ထစ် ၁၀ ထစ်မျှ အကွာမှ လှေခါးပေါ်သို့ လိုက်၍ တက်ခဲ့သော်လည်း အရပ် ၅ ပေ ၇ လက်မလောက်ရှိသော စည်သူစိုး၏ မျက်နှာက သူမ၏ ပေါင်လုံးများ နောက်ဖက်တွင် မျဉ်းတပြေးတည်း ရှိနေသည်။ စကပ်အကွဲစလေး ဝဲကနဲ ကွဲဟသွားချိန်တွင် သာမန်အားဖြင့် သူမ၏ ဒူးဆစ်လေးမျှကိုသာ…
ကျေနပ်စရာဘဝ
ကျေနပ်စရာဘဝ ကျော်က အမူးသမားတစ်ယောက် ဒါပေမဲ့မိဘအမွေအိမ်တစ်လုံး နဲ့လယ်ဆယ်ဧက ရှိတယ်။လယ်ကို မိဘလက်ထက်ထဲက လုပ်လာတဲ့ စာရင်းငှားနဲ့လွှဲထားပြီး ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အိမ်ခြံ ထဲမှာ အသီးအနှံ စိုက်စားပြီး အေးအေး ဆေးဆေးနေတယ်။ကျော်တို့ရွာက မြို့နဲ့အလှမ်းမဝေးပေမဲ့ ဆက်သွယ်ရေးလမ်း မရှိလို့ ခေါင်တယ်။ အိမ်ခြေနည်းလို့ ခြံကျယ် ကြီးတွေနဲ့နေကြတယ်။ကိုယ်ခြံဝန်း ထဲအပင်တွေ မျိုးစုံအောင်စိုက်ကြလို့ ဥယျာဉ်ခြံ ကြီးတွေ ဖြစ်လို့ တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်တောင် မမြင်ရဘူး။ဒါပေမဲ့ရွာ လယ်လမ်းမကြီးကို ဗဟိုထားလို့ အိမ်တန်းတန်းထားလို့ ရွာက သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရှိပြီး သာယာတယ်။ ရွာထိပ်ကနေ ရွာအဆုံးထိခြံကျယ်ကြီးတွေနဲ့နေကြလို့ ရွာတန်းရှည်တယ်လို့ထင်ရပေမဲ့ အိမ်ခြေကငါးဆယ်သာသာ ပဲရှိပါတယ်။ဒါတောင် ရွာအနောက်ဖက် တောထဲမှာ ဝါးခြံစောင့် ကော် ခြံစောင့် နေကြတဲ့ သူတွေပါပေါင်း မှအဲ့လောက်ရှိတာပါ။ကျော့်အိမ်က ရွာအဆုံး မှာရှိတယ်။ တောထဲ မှာနေတဲ့ ဖိုးငအေးက တောအရက်…
အဆုံးထိ
အဆုံးထိ ဂိုထောင်ထဲတင် မိဝေနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ပစ္စည်းထုတ်နေရင်းနဲ့ မိဝေကိုကျွန်တော်ကလှန်းစလိုက်သည်ဟိတ် မိဝေ နင်အောက်ကဘာခံဝတ်လာတာတုန်း အတုကြီးခံဝတ်လာတာမို့လား အံမာ ဘာအတုရမှာတုန်း မယုံရင်လာကိုင်ကြည့်လှည့်အယ် အဲဒါတော့ ကျွန်တော်မရဲသလိုဖြစ်သွားမိတယ် ဒါပေမဲ့မိဝေကမရဘူး ကျွန်တော့ရှေ့ကိုလာရပ်ပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့ဖင်ပေါ်ကိုတင်ပေးလိုက်တယ်။ မျက်နှာကလည်း ကျွန်တော့ကိုမော့ကြည့်ပြီးတော့ ဘယ်နဲ့လည်းဆိုတဲ့သဘောအေးဟ မာကျစ်နေတာပဲ ဟီးညစ်ကြည့်လေအင်း ကျွန်တော်လည်း မထူးဘူးဆိုပြီး မိဝေဖင်နှစ်ဘက်ကို ညစ်ကိုင်ပြစ်လိုက်သည်အာ ဖြေးဖြေးကိုင်လေဟီး မသိဘူးလေ မာမာကျစ်ကျစ်လေးမို့ ကိုင်ကောင်းတာနဲ့ ဟီးsorry sorryဟွင်း မပြောချင်ဘူးကဲကဲလုပ်ပစ္စည်းလိုတာတွေမြန်မြန်ထုတ် ကျွန်းလှအရင်တန်းသွားပြီးမှ ကန့်ဘလူပြန်အိပ်ရမယ် တည်းခိုခန်းရော ဖုန်းဆက်ပြီးပြီလားအေးဆက်ပြီးပါပြီဟအိုကေ ရပြီစုံပြီဟေ့ မိဝေရေ သွားကြစို့။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လည်းလိုတဲ့ပစ္စည်းတွေထည့် ငွေကောက်စရာစာရင်းတွေယူပြီးဆိုင်ကယ်နဲ့နှစ်ယောက်သားထွက်လာခဲ့ကြတယ် ၃နာရီခွဲလောက်လည်းမောင်းပြီးရော ကျွန်းလှရောက် ငွေခံ အော်ဒါကောက် ပြီးညနေလည်းရောက်ရော ကန့်ဘလူပြန်လာခဲ့ကြရော တည်းခိုးခန်းကတယောက်ခန်းနှစ်ခန်း မျက်နှာချင်းဆိုင် comကစီစဉ်ပေးတယ် တည်ခိုးခန်းရေမိုးချိုးအပြင်ထွက် ထမင်းစားညအတွက်မုန့်လေးဘာလေးဝယ်ပြီးပြန်လာခဲ့ကြတယ်…
မမရယ်
မမရယ် မေစိမ်းသည် ညီမ အငယ်ဆုံး မေညို က သူ့ယောကျ်ား ဦးဆန်နီကြီးက ပန်းသေနေတာမို့ သူနဲ့ မအိပ်တာ ကြာပြီ ဆိုပြီး ညည်းပြခဲ့ဘူးသလို ညီမ အလတ် မေနှောင်း ရဲ့ ယောကျ်ား သက်ထွေးအောင်က မေနှောင်းက သူ နဲ့ မအိပ်တော့တာ ကြာပြီလို့ ပြောပြတာကိုလည်း ကြားခဲ့ရသည် ။ မေစိမ်းလည်း မအံ့သြပါဘူး ။ လူတွေ အသီးသီးဟာ ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းနဲ့ ကိုယ် ရှိနေကြတာဘဲလေ ။ လူတွေက ကိုယ့်အတွင်းရေးကို ထုတ်မပြောကြလို့ပါ ။ သူ့ဟာနဲ့သူ အခက်အခဲတွေ ရှိကြစမြဲပါ ။ မေစိမ်း ဆိုရင်လည်း ယောကျ်ား ဦးဗလမောင်တင်နဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို နေ့မအိပ်ညမအိပ် ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်ခဲ့ကြတာ တော်တော်လေး ကြီးပွားလာခဲ့ကြတယ်လို့…