ကျနော်နှင့် သားဖွားဆရာမလေး (စ/ဆုံး) ကျွန်တော်က မန္တလေးဇာတိဖြစ်ပြီး ၁၀တန်းအောင်တော့အမှတ်မှီသဖြင့် (တီတီစီ ) ကျာင်းသို့တက်ခဲ့သည်။ ကျောင်းဆင်းပြီး ခန္တီးမြို့သို့တာဝန်ကျသဖြင့် သဘောင်္ပေါ်ရောက်နေသည်။ အခန်းယူထားသဖြင့် ဘေးဘက်ခုတင်မှာ မည်သူနှင့်ကျမည်ကို ရင်ခုန်မိသည်။ သားအမိလား ဘာလားတော့မသိ။အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်နှင့် အမကြီးတစ်ယောက်အခန်းထဲသို့ဝင်လာသည်။ အဒေါ်ကြီးပုံကနေကောင်းဟန်မရှိ ။အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နှင့်လှဲတော့သည်။ အမကြီးကထိုင်စရာနေရာမရှိတော။အပြင်ဘက်ထွက်လမ်းလျှောက်လိုက် သူ့အဒေါ်ကို လာကြည့်လိုက်လုပ်နေတော့ ကျွန်တော်ကုတင်မှာ ထိုင်ရန်ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ကုတင်မှာ ထိုင်လို့ရပါတယ်ခင်ဗျ းးးးးးးးး ကျေးဇူးပါမောင်လေးရယ်။အဒေါ်က လမ်းကျဆင်းမှာရယ်းးးးးး စကားဝဲတယ်နော်အမ တိုင်းရင်းသားလားဗျ းးးးးး ဗမာပါပဲကွယ် ဒေသသံပါ ။အထက်ပိုင်းကစကားသံတွေက ဒီလိုချည်းပါပဲးးးးးးးးဒါနဲ့မောင်လေးက ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ ခန္တီးဗျ။တာဝန်နဲ့ ဆရာဝန်လား မဟုတ်ဖူးခင်ဗျ ကျောင်းဆရာပါ ထက်ပြလား မူလတန်းပါဗျ ကျွန်တော့်အကြောင်းမေး သူမအကြောင်းလည်းပြောရင်း အတော်ခင်မင်လာသည်။ မမက သားဖွားဆရာမတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း အဒေါ်ကိုလိုက်ပို့တာဖြစ်ကြောင်းသိရသည်။ အဒေါ်ကြီးက ကုတင်ပေါ်မှာအိမ်မောကျလျက်။ မမရုပ်ရည်…
အပျိုကညာလေးရဲ့ ကလဲ့စား
အပျိုကညာလေးရဲ့ ကလဲ့စား (စ/ဆုံး) တစ်နေ. ကျမတိုအိမ်ကို ဖေဖေ သူငယ်ချင်းဆိုသူနဲ.သူ.မိသားစုရောက်လာပါတယ် အိမ်မှာတလလောက်တည်းမှာမို.စိတ်ညစ်သွားမိတယ်ဒါပေမယ့်လာမှတော့ဧည့်ခံရမှာပေါ့ အဲဒီလူကြီးနာမည်ကဦးမြင့်စိုးတဲ့ဌာနတစ်ခုကအရာရှိကြီးဘဲသူသမီးနဲ.မိန်းမလဲပါတယ် မိန်းမကကြူကြူတဲ့သမီးကတော့အသက် ၁၅နှစ်အရွယ်ဘဲရှိသေးတယ် နာမည်က ရိုစီ တဲ့လေ။ ကျမအားတဲ့ချိန်ဆို လည်စရာပတ်စရာရှောက်ပို.ရတယ် သူ.သမီးလေးက ကျမကိုအတော်ခင်ပါတယ် သူ.မိန်းမကတော့မာနခပ်ကြီးကြီး ကျမတို.နဲ.မရောဘူးဒါပေမယ့်ငနဲကြီးက အခွင့်ရေးရတိုင်း အချိုးစားလှပတဲ့ကျမဘော်ဒီကို တစိုက်စိုက်ငေးကြည့်နေတက်တယ်ကျမလဲစိတ်ထင်တာပါလို.ဘဲ ဖြေသိမ့်လိုက်တယ်။တစ်နေ.တော့ သူ.ရုံးကိစ္စနဲ. လှည်းကူးသွားဖို.ကျမကိုအဖော်ခေါ်ပါတယ် သူ.သမီးလဲပါတာပေါ့ အိမ်ကထွက်ပြီး ဝင်ဒါမီယာ သူအမျိုးအိမ်မှာ ကောင်မလေးကိုချထားခဲ့တယ် ခုတော့သူနဲ.ကျမနှစ်ယောက်ထဲခရီးဆက်ရတော့မယ် ။ ကျမစိတ်ထင်နေပေမယ့်ပစ်မှားရာရောက်မှာဆိုးလို့ဆက်မတွေးတော့ဘူး ။ကားလေးကတရိပ်ရိပ်နဲ. သွားရင်းလှည်းကူးမြို.ထဲဝင်လာပါတယ် ခြံကကျယ်လွန်းတော့ တခြားအိမ်တွေနဲ.သီးခြားဖြစ်နေတာပေါ့။ကဲ သမီးဒီမှာခဏစောင့်နေနော်ဦး မြို.ထဲသွားစားစရာဝယ်လိုက်အုံးမယ် ကိုယ့်အိမ်လိုသဘောထားဟို.ရှိုးကစ်ထဲမှာ ကက်စက်ရှိတယ် အောက်ကအံဆွဲ ထဲမှာစာအုပ်တွေရှိတယ်သူလဲ ထွက်သွားရော ကျမကတ်စက်ဖွင့်ဖို.ခွေလိုက်ရှာတော့တစ်ခွေထဲတွေ.တယ် ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ ကတ်စက်မှာဖွင့်စရာတခွေထဲရှိတာရယ်စရာတော့ကောင်းသား ဒါပေမယ့် ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ဆိုပြီးထဲ့လိုက်တော့ ငြိမ့်ညောင်းလွမ်းမောဖို.ကောင်းတဲ့ တီလုံးတွေထွက်လာတယ်ကျမလဲ အံဆွဲထဲ ကစာအုပ်တွေယူပြီး ဆက်တီရှိရာပြန်လာခဲ့တယ်…
ကျမရဲ့သုံးလွန်းတင်
ကျမရဲ့သုံးလွန်းတင် (စ/ဆုံး) ကျမလိုမိန်းကလေးတယောက်မှာ အတူနေတဲ့ယောကျာ်းနှစ်ယောက်ရှိတယ်ဆို ယုံမလားဟင်… ထူးခြားတဲ့ကျမဘဝကဒီလိုစခဲ့ပါတယ်လူတိုင်းကိလေသာတဏှာနဲ့မကင်းပါဖူး.. ကျမလဲလူတယောက်ပဲမို့အပြစ်ရှိတယ်လို့မခံစားရပါဖူး.. ကျမ အသက် ၁၉နှစ်အရွယ်မှာ ကိုကိုနဲ့စတွေ့ခဲ့တယ် ကိုကိုက ကျမထက်၆နှစ်ကြီးတယ်လေ.. ဒီအရွယ်ထိ ပိပိပြားပြားနေလာခဲ့တဲ့ကျမ ကိုကိုရဲ့စူးရဲတဲ့အကြည့်တွေမခံနိုင်ပါဖူး.. တိုတိုပြောရရင်ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြတယ် နှစ်သစ် နေ့လေးမှာပေါ့..။ ကျမကအဖြေပေးတာနဲ့ကိုကိုက ကျမကိုမျက်နှာအနှံ့အနမ်းတွေပေးလိုက်တာ ကျမမှာ ရင်ထဲမောပြီးနေရောဘဲလေ.. ကိုကိုကတဆင့်တက်ပြီး ကျမအင်္ကျီအောက်ထဲလက်ရှိုထည့်တယ် နို့ကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်စကိုင်ပါတော့တယ်..အထိအတွေ့ကြောင့်သာယာတာရောကြောက်တာကောပေါင်းပြီးလှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်ပါဖူး လူတွေလဲရှိတယ်ကိုကိုဆိုတော့ ကိုကိုက လူကြားထဲမှာနှိုက်ရတာကြိုက်တာတဲ့လေ.. ကိုကိုအမိန့်တိုင်းပါဘဲ ကျမကသိပ်ချစ်တာကိုး… ကျမက ကိုယ်လုံးလှတဲ့မိန်းမတယောက်ပါ ရင်၃၅ ခါး၂၄ တင် ၃၆ နဲ့လုံးကြီးပေါက်လှပေါ့ ကိုကိုကသိပ်ကဲတာဘဲ ကျမနို့ကို ကိုင်ရုံအားမရလို့ ဘော်လီကိုပင့်ပြီးအငမ်းမရစို့တယ်လေ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာနဲ့ထိုးပြီး နို့အုံကြီးတခုလုံးကို စုပ်စွဲပြီးစို့တာ အို ဆွေမျိုးကိုမေ့ရောပဲ ကျမလေဖြစ်နိုင်ရင်ကျမနို့နှစ်လုံးကိုကိုကို့ပါးစပ်ထဲခံတွင်းထဲတသက်လုံးသိမ်းထားစေချင်လိုက်တာ ကျမမှ ကောင်းလွန်းလို့ အား..အင်း…နဲ့အသံပေါင်းစုံထွက်နေပါတယ်.. ဒါနဲ့ကိုကိုက သဲလေးဟိုတယ်သွားရအောင်နော်ဆိုတော့ မငြင်းချင်တော့ပါဖူးလေ…..
နက်ရှိုင်းတဲ့အချစ်
နက်ရှိုင်းတဲ့အချစ် (စ/ဆုံး) မိုးစက် နှုတ်ခမ်းတွေ နဲ့ မဲဇာ နှုတ်ခမ်းတွေ တော်တော် နဲ့ ခွာလို့မရကြဘူး ..။ နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်နေကြတာ အကြာကြီး . .။ မဲဇာ ကလဲ မိုးစက် ကို ဖက်ထားတာ ကိုယ်တွေ ပူးကပ်နေ သည် ..။ မိုးစက် ရဲ့ မို့မောက် ကော့တင်းနေတဲ့ ရင်သားတွေ မဲဇာရဲ့ ရင်ဘတ်ကြီး မှာတအားကပ် နေသည် ..။ မဲဇာ ရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက မိုးစက် ခါးလေး ကို တအားဖက်ထားရာက အောက်ဘက် ကို ရွေ့လျား သွား သည် ..။ ခါးသေးသေးလေး အောက် က ဝိုက်ကားဖုထွက်နေတဲ့ တင်ပါးအိအိတွေ ကို ပွတ်သပ်နေ…
အငြိမ့်မင်းသမီးလေး
အငြိမ့်မင်းသမီးလေး (စ/ဆုံး) လူ့ ဘဝက မရိုးရှင်းပေမယ့် ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့အတွေ့ကြုံတိုင်းမှာ ပေးဆပ်မှု့ရှိကို ရှိနေပါတယ်။ပြည်စုံပြီ ထင်တဲ့ ဘဝရဲ့ အတိတ်တွေမှာ ဝမ်းနည်းမှု့တွေက လက်ပြ နူတ်ဆက်နေကြတုန်းပဲ။ဖြစ်သင့်တာထက် ဖြစ်ချင်တာတွေ လုပ်မိတဲ့ခါ အားရကျေနပ်ခြင်းနဲ့အတူ မဖိတ်ခေါ်ပဲ ရောက်လာတတ်တဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက် အရာတွေက နေရယူတတ်ကြတယ်။ ထာပါးဗျာ ကျုပ်ပုံပြင်လေး ပြောပြမယ် အပြင်းပြေပေါ့။အင်း ဘာပုံပြင် လည်းတော့ မမေးနဲ့ ခင်ဗျား လိုင်းဖွင့်ပြီး ဖုန်းစခွင်ပေါ်ကနေ အေးဆေးလေး ဖတ်နေဗျာ။အရည်ချင်း ရှိပါလျက် ရှေးခေတ် မိဘုရားခေါင်ကြီး တယောက်ကြောင့် ရွှေနန်းတော်ထဲ နန်းတွင်းမင်းသမီး နေရာကနေ လက်စွဲအပျိုတော်လေး ဖြစ်သွားရတဲ့ အငြိမ့်သမလေး အကြောင်းဗျ။အဲဒီခေတ်က နန်းတွင်း သဘင်လောကမှာ နာမည်ကျော်ကြားတဲ့ ဆယ်လီ တစ်ယောက်ပေါ့။ တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ် မင်းလုပ်တဲ့သူကလည်း ခေသူတော့မဟုတ်ဘူးဗျ တကယ် တကယ်။မင်းမျိုးမင်းနွယ်…
ငယ်ကအချစ် နှစ်ပေါင်းတစ်ရာ
ငယ်ကအချစ် နှစ်ပေါင်းတစ်ရာ (စ/ဆုံး) လူတိုင်းမှာ နှလုံးသားတခုစီ ရှိကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမဆီမှာ ရှိတဲ့ နှလုံးသားကိုတော့ ဖောက်ထုတ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ နှလုံးသားမရှိရင် အသက်ဆက်မရှင်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိပေမဲ့ ကျမ ဆက်ပြီး မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ။ ဒီလို ဆောင်းလေမြူးတဲ့ ညချမ်းအခါမျိုးဆို သာတောင် ဆိုးလှပါသည်။ ခုတင်တွေးရင် နှလုံးသားထဲ တဆစ်ဆစ်နာလှ၏။ တသက်မှာ တယောက်သာ ချစ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ်တွေမို့ ကျမ လုံးဝယုံကြည်ခဲ့ပြီ။ ယနေ့ထက်တိုင် သူ့ရဲ့ ပုံရိပ်တွေ၊ သူ့ရဲ့စကားသံတွေ၊ သူ့ရဲ့အနံ့အသက်လေးတွေ၊ သူ့ရဲ့အထိအတွေ့တွေက ကျမ ကိုယ်ခန္တာနဲ့ နှလုံးသားကို လှည့်ပတ်လှောင်မြိုက်လို့ ကောင်းနေတုန်း။ ပူလောင်လွန်းလှတယ် ပြောမလား၊ သေချင်လောက်အောင် ဘဝကို စိတ်ကုန်စေတာလား ဆိုတာသေချာမသိ။ ယခုမှာတော့ သာ၍သာ ဆိုးနေလေပြီ။ ကျမဘဝမှာ သတိရ အမှတ်ရစရာ ညအချိန်တွေက…
အရသာမျိုးစုံ
အရသာမျိုးစုံ သူ့နံမည်က ဖြိုးကိုကို။ ဒါပေမယ့် အသိမိတ်ဆွေတွေရော၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေကရော ဖြိုးလေးလို့ ခေါ်ကြတယ်။ အရပ်ရှည်ပေမယ့် ပိန်ပြီးသွယ်တယ်။ အသားဖြူတော့။ ပိုးဟပ်ဖြူလို့ ကျောင်းမှာတုန်းက နံမည်ပြောင်ခေါ်ကြတယ်။ အလုပ်လုပ်တာက ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းသုံး ပစ္စည်းတွေ ရောင်းတဲ့ ကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ ဂိုဒေါင်စာရင်းကိုင်တဲ့အလုပ်လုပ်တယ်။ ဂိုဒေါင်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း ကိုရာဇာနဲ့ ခင်ခဲ့တယ်။ ကိုရာဇာက အရပ်မြင့်ပြီး အသားညိုတယ်။ အလေးတွေဘာတွေ မတော့ ကိုယ်လုံးက ခပ်တောင့်တောင့်ပဲ။ သူက ကုမ္ပဏီရဲ့ ရှယ်ယာဝင် တစ်ယောက်။ ဖြိုးလေးနဲ့ ကိုရာဇာ စတွေ့ကတည်းက ခင်ခင်မင်မင် မိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုရာဇာမှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ရှိတယ်။ နဒီတဲ့။ နံမည်နဲ့ လိုက်အောင် လူကလည်း လှတယ်။ ချောတယ် သွက်တယ်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ ကိုရာဇာနဲ့ လိုက်တယ်။…
နာမည်ကြီး မော်ဒယ်
နာမည်ကြီး မော်ဒယ် (စ/ဆုံး) ကြီးမုန်းသည် သူ့ညီဇော်ဇော် နဲ့ သူ့ကွယ်ရာမှာ တိတ်တဆိတ် ကမြင်းတဲ့ ဟံသာစိုးထွဋ် ကို ဆုံးမ မှ ဖြစ်မည် ဆိုပြီး ဟံသာစိုးထွဋ်ကို သူတို့ တခါတရံ ချိန်းတွေ့တတ်တဲ့ လှည်းကူးက သူ့ခြံထဲကို ခေါ်သွားသည် ..။ ဟံသာစိုးထွဋ်ကတော့ ကြီးမုန်း သူ့ကို မကျေနပ်ဖြစ်နေတာကို မသိ ..။ မရိပ်မိ …။ ကြီးမုန်း ရဲ့ အကြံအစည်က နံမည်ကြီးနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဟံသာစိုးထွဋ်ကို အရှက်ခွဲပစ်ဖို့ ..။ တကယ်တော့ စောစောထဲက ကြီးမုန်း ရာဟုကို ပြဖို့ ဆိုပြီး ဟံသာရဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး ပုံတွေကို ခိုးရိုက်ထားခဲ့သည် ။ ဟံသာကို အရှက်ခွဲဖို့ ဒီပုံတွေကို အင်တာနက် တင်လိုက်နိုင်သည်…
မငြင်းဆန်နိုင်ပါ
မငြင်းဆန်နိုင်ပါ (စ/ဆုံး) တတိယနှစ် နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသူလေး ခင်နှင်းဦး အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေရှိခဲ့ပေမယ့်….သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ဝင်စားသလိုရှိခဲ့ပေမယ့်….ပညာရေးကို ဦးစားပေး၍ အချစ်ကိုငြင်းပယ်ခဲ့ သည်။တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ရောက်တော့ အလှတွေပိုမိုကြွယ်ဝပြည့်စုံလာသော ခင်နှင်းဦးအား ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေ ပိုများလာသည်။ ဒီထဲကမှ သူမစိတ်ကြိုက်တစ်ယောက်ကို စိတ်တိုင်းကျရွေးချယ်ခဲ့သည်။သူ့နာမည်က စိုးသီဟ တဲ့….အရပ် မြင့်မြင့်နှင့် အားကစားသမားတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးမျိုး….။ခင်နှင်းဦးနှင့် တစ်တန်းတည်းပထမနှစ်ကျောင်းသားတစ် ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး….စိုးသီဟနှင့် တွဲခဲ့တာ ပထမနှစ်မှသည် အခုတတိယနှစ်နောက်ဆုံးရောက်သည်ထိပင်ဖြစ် သည်။စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦးအားအတော်ချစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး မကြိုက်တာဘာမျှမလုပ်။ ခင်နှင်းဦးသဘောမတူလျှင် နောက်ဆုတ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူဘဝမှာ သုံးနှစ်မြောက်သည်ထိ သန့်သန့်စင်စင်ရှိနေခဲ့သည်။ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ တော့ ခင်နှင်းဦး၏ဘဝတစ်သက်တာတွင် ရင်အခုန်ရဆုံးနေ့ရက် တစ်ရက်အဖြစ် ဆုံဆည်းတွေ့ကြုံခဲ့ရလေသည်။ ကျောင်း ပိတ်ထားတာ တစ်ပတ်ခန့်ရှိပြီမို့ ခင်နှင်းဦး ချစ်သူကို လွမ်းနေမိသည်။ ဖုန်းနှင့်အဆက်အသွယ်ရသော်လည်း…
ပျော်ရွှင်သောခရီးလမ်း
ပျော်ရွှင်သောခရီးလမ်း (စ/ဆုံး) သူရလည်း ခရီးလမ်းတစ်လျောက် အချိန်တော်တော်ကြာအောင်တွေးလိုက်တာ နောက်ကနေ ပုခုံးကို လာပုတ်မှ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူရ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ ”လာလေကွာ…။ မင်းမလည်း အလွမ်းသယ်နေတာနဲ့ မပြီးတော့ဘူး။ ငါတို့က မင်းကိုစောင့်နေတာ။ ဒီမှာ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဘာမှလုပ်တတ်တာမဟုတ်ဘူး။” ”အေးပါကွာ။ လာပါပြီ။” သူရ စိတ်ကိုတစ်ချက်တင်းပြီး အလုပ်တွေကို ဆက်ပြီးလုပ်လိုက်သည်။ ကားငှားတာ၊ ကားသမားနဲ့ စာချုပ်ချုပ်တာ၊ ခရီးစဉ်ရွေးတာတွေအားလုံး သူရ တစ်ယောက်ထဲ ဦးဆောင်ပြီးလုပ်ထားတာဖြစ်လို့ ကိစ္စတော်တော်များများ သူရမပါလို့မပြီးဖြစ်နေသည်။ ထိုင်ခုံနေရာတွေအားလုံးချထားပေးပြီးတော့ ကျန်တဲ့ ယူစရာရှိတာတွေ အားလုံးမမေ့ကျန်ခဲ့အောင် အကုန်လုံးလိုက်စစ်ရသည်။ သူရ တို့သွားရတဲ့ မြို့က မွန်ပြည်နယ်ရဲ့ မြို့တော် အနီးမြို့ငယ်လေးတစ်မြို့။ ပိုပြီးတိတိကျကျပြောရရင်တော့ မော်လမြိုင်နဲ့ မိုင်ခြောက်ဆယ်လောက်ဝေးတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ဖြစ်သည်။ သူရတို့ အဲဒီမြို့ကိုရောက်တော့ ဆေးရုံအုပ်က အစည်းအဝေးရှိလို့ နေပြည်တော်သွားတာ…