Author: book

ရုံးပိတ်ရက်တိုင်း လာလည်ပါ ကျမတို့အိမ်ကို ဦးထွတ်ခေါင် လာလည်ပါတယ်။ ကျမတို့အိမ်မှာက ကျမရယ်၊ ကျမယောက်ျားရယ်၊ သားရယ်နေကြတာပါ။ ဦးထွတ်ခေါင်က ကျမယောက်ျား အဖေရဲ့ညီပါ။ ရုံးရက်ရှည်ပိတ်လို့ လာလည်တာပါ။ ဦးထွတ်က အသက်၅၀ကျော် ဝန်းကျင်လောက်ရှိပါပြီ။ လူကြီးကတော့ ခန့်ခန့်ညားညားကြီးပါရှင်။ အိမ်ထောင်က သုံးဆက်ရှိပြီး လက်ရှိမန်းမ ဆုံးပါးသွားလို့ တကိုယ်တည်းသမားဖြစ်နေပါတယ်။ ရည်မွန်တာရယ်၊ အပြောချို အပြောကောင်းတာရယ် ကြောင့် မိန်းကလေးတွေက ဦးထွတ်ကို ခင်ကြပါတယ်။ ဦးထွတ်က အဲလိုဂွင်ဖန်ပြီးစားတဲ့ အပျိုပေါင်း မနည်းတော့ပါဘူးရှင်။ အိမ်ထောင်ရှင်မိန်းမတွေရော၊ အပျိုကြီးတွေရော သူမစားဖူးတာမရှိပါဘူး။ ဘဲသားတောင် စားဖူးချင်စားဖူးမှာပါ။ ကျမမှာ ပြန့်ကားနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေရှိတာကပဲ ဦးထွတ်ကို စိန်ခေါ်နေသလိုဖြစ်နေပါတယ်။ မောင်ကလည်း ဦးထွတ်နဲ့ ခပ်ခွာခွာနေဖို့ပြောပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မောင်က အိမ်မှာအမြဲမရှိဘူးလေ။ သားကလည်း ကျောင်းသားဆိုတော့ ညနေကျမှပဲ အိမ်ပြန်ရောက်တယ်။…

အိုးကောင်းလို့ဒိုးတောင်း ဖြန်း …. ဖြန်း … ဖြန်း …”ဒီနေ့ … ခင်မေလွင် ကံမကောင်းပါ ။ ဆရာမ အတန်တန်မှာလိုက်သည့် အိမ်စာ ယူမလာ၍ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော်တီး ခံလိုက်ရသည်။ဆရာမ ဒေါ်အိစန္ဒာက သူ့ကိုကြည့်မရဟု ခင်မေလွင် ထင်မိပါသည်။ အကြောင်းကတော့ တကသိုလ် တခုလုံးမှာ ဒေါ်အိစန္ဒာက အတောင့်ဆုံး ၊ အဖြောင့်ဆုံးလေ ။ သိတယ်မဟုတ်လား ။ အထူးသဖြင့် သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အယ်ပြီးကားထွက်နေတာ ။ အသားညိုပေမယ့် ရုပ်လဲလှ ၊ ဖင်တုံးကြီးကလဲ အိအိလေး ၊ ခါးလေးကလည်း သိမ်သိမ်လေးဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ အလှနတ်သမီးလေး မှတ်နေတာ ။ ခင်မေလွင်က ဆရာမနဲ့ ပြိုင်ဖက်ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်သွားတော့တာကိုး .. ။ ခင်မေလွင်က…

ဆရာမခြောက်ယောက် ကိုယ်တစ်ယောက် ဆရာမများဖြစ်သည့် နီလာ၊ ချယ်ရီ၊ စနိုး၊ သက်သက်ဇော်၊ ငြိမ်းနှင့် အိအိဇံတို့သည် ဂွင်ကောင်းး၍ ချောင်ကျသော ချယ်ရီအိမ်ကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။ သူမတို့မှာ နေ့စံ ညခံနတ်သမီးလေးတွေ ဖြစ်နေကြရသည်။ ညပိုင်းရောက်လျှင် ထွန်းထွန်း အမိန့်အတိုင်းကို လိုက်နာကြရသည်။ မဟုတ်ပါက လွန်ခဲ့သောလက ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် သူမတို့ကို စိတ်ဆိုးကာ မခိုင်အိမ်တွင် သွားအိပ်နေသည်။ သူမတို့မှာ ဆာလိုက်သည် ဖြစ်ချင်။ တစ်ယောက် အဖုတ် တစ်ယောက် ပွတ်ပေး လျက်ပေးလည်း လီးလောက် အရသာ မရှိ။ ထို့ကြောင့် ထွန်းထွန်းက သေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင် ဘဝကို ရောက်ခဲ့ရသည်။ “ဒီတစ်ပတ် ညတိုင်း ဆရာမဝတ်စုံ အပြည့်အစုံ ဝတ်လာကြ” သူမတို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းညိတ်ကြသည်။ ထိုအတိုင်း…

ယောက္ခမနှင့်တစ်ညတာ ( စ/ဆုံး) မိန်းမက အလုပ်ထဲကို ဖုန်းလှမ်းဆက်တယ်မောင်ရေ ကျမရန်ကုန်ဘုရင့်နောင်မှာ ကုန်စာရင်းတွေသွားရှင်းရမှာမို့ ညအိပ်သွားရမယ် အဲဒါမောင်အိမ်ပြန်နောက်ကျမှာလား သားလေးတစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာတဲ့ ကျနော်လည်းဆိုဒ်ထဲမှာဒီည လက်စအပြီးသတ်ရမှာမို့ နောက်ကျနိုင်ကြောင်းပြောရတယ်အာ့ဆိုလည်းရွာကို ဖုန်းဆက်ပြီးအမေ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်မယ်တဲ့ အေးအေးလို့ပြောပြီး ကျနော်လည်းဖုန်းချလိုက်တယ် ကျနော်ကဆိုဒ်မန်နေဂျာ ကျနော်နဲ့အတူမန်နေဂျာတစ်ယောက်ရှိတယ် သူကလည်းဒီကနေ့မှ မလာဆိုတော့ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း ပန်းရံသမားတွေနဲ့ အလုပ်သမားတွေနဘမ်းလုံးရတယ် ည၁၁နာရီလောက်ကျတော့ အားလုံးချွေးတလုံးလုံးပြီးသွားတယ် အလုပ်သိမ်းနေတုန်း ကျနော့်နဲ့အတူလုပ်တဲ့ မန်နေဂျာ ကိုဇော်လေးပေါက်ချလာတယ် ဆောရီးကိုဇော်ကြီးရာ ကျနော်အိမ်မှာ အရေးကြီးကိစ္စပေါ်လာလို့ ခင်ဗျားပင်ပန်းသွားပြီပေါ့ ကျနော်လည်း ပင်ပန်းတာတော့ ပြောမနေနဲ့ဆရာရေ သူ့နာမည်က ကိုဇော် ကျနော်လည်း ကိုဇော်ပါပဲ အလုပ်ထဲမှာ နာမည်ကွဲအောင် ဇော်ကြီး ဇော်လေး ခွဲရတယ် သူနဲ့ကျနော်က အသက်လည်းလပိုင်းပဲကွာတယ် ကျနော်ကလပိုင်းကြီးတော့ ဇော်ကြီး ဖြစ်သွားရော ကျနော်နဲ့ကိုဇော်လေးဟာ အတွဲညီတယ် အသာအနာတွက်ကြသူမဟုတ်…

သူဌေးကတော်မမလေး ဇန်နဝါရီလ ၅ ရက်နေ့ ၊ စနေနေ့ ဖြစ်သည်..။ သည်နေ့သည်ရက်ဟာ အခြားသူတွေ အတွက်တော့ ထူးခြားမည် မဟုတ်သော်လည်း ကိုခင်ကျော်နှင့် မအေးအေးဝင်းတို့အတွက်တော့ ထူးခြားသည့်နေ့ ရက် တစ်ရက် ဖြစ်သည်..။ သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ နှစ် နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသည်..။ ချစ်လို့ ခင်လို့ ချလို့ လိုးလို့ မဝသေးပဲ ကောင်းတုန်း…။ ဒါပေမယ့် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ချစ်တင်းနှီးနှော ကာမစပ်ယှက်ကြရသည့် အချိန်များက နည်းပါးလှသည်..။ ဒါကလည်း ကျန်းမာရေ ချို့တဲ့နေကြလို့ မဟုတ်..။ သူတို့၏ ကြီးပွားရေး စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများကြောင့် ဖြစ်သည်..။ အေးအေးဝင်းသည် အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရ တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ အစိုးရဌာနတစ်ခုတွင် အရာရှိမ တစ်ယောက်အဖြစ် အလုပ် လုပ်ကိုင်နေသည်..။ ခင်မောင်ကျော်ကတော့ အစိုးရ…

မိနှင်း (အပြာစာပေ)….(စ/ဆုံး) ကျနော်အကို တစ်ယောက် သင်္ဘောမှာ မထမတန်း အရာရှိ(Chief Officer) ဖြစ်တော့ အသက်က ၃၀ ရောက်ပြီ၊ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကရှိနေတော့ သင်္ဘောသားဖြစ်ကတည်းက လိုက်ရတဲ့ သင်္ဘော၊ ကုန်းပေါ်အများဆုံးနေရမှ ၃ လလောက်ပဲ၊ သင်္ဘောအရာရှိဖြစ်တော့ ညီဖြစ်တဲ့ကျနော်ကပဲ သူငယ်ချင်းကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ပေးပြီး လှော်ပေးလိုက်တာ သူငယ်ချင်းထဲက မိနှင်းနဲ့ အိမ်ထောင်ကျလေရော၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ကွန်ဒိုတစ်ခုမှာ အခန်းဝယ်လို့ သီးသန့်နေကြတယ်လေ၊ အကိုနဲ့ ယူလိုက်လို့ မရီးသာဖြစ်လာတယ်၊ ကျနော်တို့က သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ပေါင်းသင်းခဲ့တာကြာခဲ့တော့၊ မရီးလို လေးစားကြည့်လို့ကို မရ၊ သူက ပြောင်သလိုနောက်သလိုနဲ့ ကျနော်ကို လာဟောက်သေးတာ ကျနော်ကလဲ ဂရုမစိုက်၊ အကို သင်္ဘောက ပြန်ဆင်းလာပြီး ရန်ကုန်မှာ နားနေတဲ့ အချိန်ဆိုလဲ ကျနော်က သူတို့အိမ်ကို…

ဟော်နန်းဒေဝီ ရှမ်းပြည်ဆောင်းညသည် အအေးရက်စက်လွန်းနေသည်။  ‘အခွန်ဘဏ္ဍာန်တော်များကို ဗိုလ်ယက်ခနှင့် တပည့်များက သိမ်းပိုက် လိုက်ပါပြီ ခင်ဗျား’…  ‘ဟင်…တောက်…ယက်ခခွေးမျိုး’ စပ်ခွန်ကြာ လက်သီးနှစ်ဖက်ဆုပ်ရင်း…အံကြိတ်လိုက်သည်။ ‘မောင်ကျော်’  … ‘ဖရာ့’…   စောမြတ်သန္တာ … သမီးငယ် နို့စို့နေရာသလွန်ထက်မှ ဖရိုဖရဲလူးလဲထပြီး… စပ်ခွန်ကြာထံ အပြေးကလေး လာ၏။ ရုတ်တရက်ထလိုက်၍ ရှည်လျားသောနန်းတွင်းလုံချည်က ပိုးသားပျော့ပျော့မို့ လျောပုံဆင်းသွားလေရာ စောမြတ်သန္တာ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများမှာ ဝင်းကနဲပေါ်ထွက်သွားပြီးပေါင်တံ ဖြူဖြူကြီးများမှာ ခုံထမောက်မို့နေသော ေ-ာက်ဖုတ်ကလေးမှာလဲ  တန်းကနဲပြူးထွက်လာခဲ့ ရလေသည်။ ထိုအခါ စိုင်းဝဏ္ဏမျက်လုံးများက ဝင်းဝင်းတောက်ပသွားပြီး စောမြတ်သန္တာ၏ ေ-ာက်ဖုတ် လေးကို တဝကြီးမြင်လိုက်ရာ ရင်ထဲပူနွေးသွားပြီး တလှပ်လပှ ်ခံစားလိုက်ရလေသည်။ စောမြတ်သန္တာမှာလည်း ရှက်လွန်း၍ ထမီ ကို ကောက်ယူကာ….သလွန်စီသို့ ပြေးဝင်သွားလေသည်။ စပ်ခွန်ကြာမှာကျောပေးကာဟော်နန်းအပြင်သို့ အံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ ကြည့်ရင်း ဒေါသဖြစ်နေမိ၍…

မုန်း…မမေ့သ၍ “ဖြန်းးး!!!”လွှတ်စမ်း..ရသ နင်ငါ့ကို ခု လွှတ်…… ထူပူသွားတဲ့ ဘယ်ဘက်ပါးကြောင့် မမနဲ့ လူချင်းခွာပြီး ကျနော်အမြတ်တနိုးကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ မျက်နှာလေးကို ငေးရင်း…..။ နင် ငါ့ကို ဒီနေရာကို ချိန်းတာ ငါ့ကိုဖက်ပြီး ငါ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းဖို့လား?နင့်ရဲ့ အရေးတကြီး ကိစ္စရှိတယ်ဆိုတာ ဒါလားးးး? “မဟုတ်ဘူး မမ” မမနဲ့သန့်စင်ဆိုတဲ့ ဘီးကြဲ လက်ထပ်ဖို့တစ်ပတ်အလိုမှာ ကျနော့်ဘဝနဲ့ရင်းပြီးချစ်ခဲ့ရတဲ့ မမကို ခနတဖြုတ်အဖြစ်တွေ့ခွင့်မရှိတော့ ဘူးလား? “ပြောစမ်းပါအုံး ဒေါ်စုစုမောင်” ငြိတွယ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သံယောဇဉ် တွေက သဲထဲရေသွန် ဖြစ်ကုန်တာလား၊အသွေးအသားတွေပုံအောပြီး ချစ်ခဲ့ရတာတွေက တိမ်ပေါ် အရုပ်ရေးသလိုလား? “ခင်ဗျား ဗျာ”ရက်စက်လွန်းမနေဘူးလား? စကားလုံးတွေကို နှုတ်ခမ်းဝမှ တရစပ်ဖွင့်ဟရင်း ကျနော့်ပါးပြင်ထက်ဆီမှာ မျက်ရည်တွေ စကျလာပြန်တယ်….။ “နေရာကား အထင်ကရနယ်မြေ အင်းလျားကန်ဘောင်” ထိုကန်ဘောင်ထက်မှာ အင်းလျားရေပြင်ကိုဘေးခိုင်းပြီး မျက်ရည်စတွေနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်နေတဲ့…

ဗိုက်စောင့်(ဆောင့်)မင်းမင်း ကျတော်ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့… အလုပ်လုပ်ရန်.. ရန်ကုန်မြို့သို့.. တက်လာပါသည်။ဦးလေးအိမ်ရောက်တော့.. ဦးလေးမိန်းမ.. မသီတာနဲ့ပဲတွေ့တယ်.. သူ့ယောက်ကျား…အညာဘက်မှာ.. အာလူး ၊ကြက်သွန်သွားတင်တယ်။ ဦးလေးပြန်လာမှ.. အလုပ်ရှာပြောတယ်။ ခဏနေတော့.. ဦးလေးဆီဖုန်းဆက်တယ်.. ကျတော်ရောက်နေတဲ့အကြောင်း… ဘာတွေပြောလဲတော့.. မသိဘူး။ ပြီးမှ.. ” မင်းမင်း ရေ..နင့်ဦးလေးက..အိမ်မှာပဲနေ.. ဘယ်မှ မသွာနဲ့တဲ့..ငါ့နဲ့လောလောဆယ်.. ဈေးဝိုင်းရောင်းတဲ့.. သူ ပြန်လာရင်.. အလုပ်ရှာပေးမယ်တဲ့” ”ဟုတ်..မမသီတာ..” ကျတော်က.. တောကတက်လာတဲ့သူဆိုတော့.. ရန်ကုန်အိမ်လေးက.. ကျတော့အတွက် ကျဉ်းနေသလိုပဲ… ဘယ်တက်နိုင်မလဲ.. ကိုယ်က အလုပ်လုပ်ချင်တာကို… ရပ်ကွက် ဆိုင်ဆိုတော့.. ဝယ်သူတော့များသား… တနေ့တနေ့.. ဈေးရောင်းလိုက်.. အိမ်အလုပ်ကူလုပ်လိုက်နဲ့.. အချိန်တွေ ကုန်နေတယ်… ဦးလေးနဲ့မသီတာ.. အိမ်ထောင်ကြတာ..၃.. နှစ်လောက်ရှိပြီ.. ကလေးမရသေးဘူး. မသီတာက.. မွန်.စပ်တဲ့သဘောရှိတယ်.. အသားလည်းဖြူတယ်.. လက်ပြတ်.. ခါးတိုဝတ်တော့.. လက်မောင်းသားတွေက. ပြည့်တင်း…

စာကြည့်ခန်းထဲက မဂ်လာဦးည ကျွန်တော်တို့ရည်စားသက် သုံးလကျော် ဆယ်တန်စာမေးပွဲ ဖြေအပြီးမှာခိုးပြေးခဲ့ကြတယ် ခိုးပြေးတဲ့နေရာကတော့ ကျွန်တော်အဒေါ်အပျိုးကြီးဝယ်ထား တဲ့အိမ်ကိုခိုးပြေးခဲ့ကြတယ် အဒေါ်ကတာဝန်နဲ့နယ်ကိုသွားနေရ တာဆိုတော့ အဲ့အိမ်မှာဘယ်သူမှ မရှိ့ကြဘူး ကျွန်တော်ကတော့အဲ့အိမ်ကိုအရင်ထဲက တစ်လကိုတစ်ကြိမ် လောက်တော့သွားဖြစ်တယ်အဒေါ်က အိမ်ရှင်းဖို့ မီတာဆောင်ဖို့ အတွက် ဆိုပြီးအိမ်သော့အပိုပေးထားတယ် အဲ့တော့ကျွန်တော်တို့ ခိုးပြေးကြတော့ အဲ့အိမ်ကိုပဲခိုးပြေးခဲ့ကြတယ် အိမ်အပြင်ကိုတော့ထွက်လို့မရဘူးပေါ့ ဒါမှကျွန်တော်တို့ ဒီယောက်နေတယ်ဆိုတာကိုမသိကြမှာလေ စားဖို့သောက်ဖို့အတွက်ကို အရင်အဲ့အိမ်ကိုသွားထဲက ဝယ်ဖြည့်ထားတယ် ညဆိုရင်တော့အိမ်အပြင်မီးတွေက အချိန်အလိုအလျောက်စနစ်တပ်ထားတဲ့အတွက်ညနေခြောက်နာရီခွဲဆိုရင်လင်းနေပြီ အိမ်ထဲမှာတော့ညအိပ်မီးလောက်ပဲထွန်းလို့ရတယ် လိုက်ကာအထူတွေတက်ထားတော့အပြင်က ကြည့်ရင် ညအိပ်မီးလောက်ပဲထွန်ထား တာဆိုရင်အထဲကအလင်းက အပြင်ကိုမထွက်တော့ဘူး အဲကွန်းတော့ဖွင့်ထားလို့ရတယ် အိမ်ကဘယ်ဘက်ကိုငါးပေပဲခွာပြီး ကပ်ဆောက်ထားတော့ ညဘက်မှာပေသုံးဆယ်လောက် လွတ်နေပြီးညာဘက်ဘေးခြံကလဲလူမနေ အိပ်ခန်နဲ့အဲကွန်းက ညာဘက်မှာဆိုတော့ အဲ့ကွန်ဖွင်းထားတာဘယ်သူမှ မသိနိုင်တော့ဘူးပေါ့ အိမ်အခြေအနေကိုပြောပြနေတာ အကြောင်းရှိ့လို့ပါဗျာ တမျိုးမထင်ပါနဲ့ ကဲ့ကျွန်တို့ရဲ့ပထမဆုံး မင်္ဂလာဦးညအကြောင်းလာပြီဗျာ ကျွန်တော်တို့အဲ့အိမ်ကိုရောက်သွားတော့ည ရှစ်နာရီလောက်ဖြစ်နေပြီ အိမ်ထဲရောက်တော့ ကျွန်တော်က…