Author: book

မနေနိုင်မထိုင်နိုင် လှလှ ပြန်ပြီလား.. “ဟုတ်ဆရာမ…အိမ်မှာ အဖေတစ်ယောက်တည်းမို့´´ ဆရာမလှလှသည် အမှတ်၂ ရပ်ကွက်၌ တိုက်ခန်းငှားနေသည်။အဖေရောဂါသည်ကြီးကိုပြုစုရသည်။ဆရာမလှလှမှာ အသက်၃၀ကျော် ခပ်ချောချောဖြစ်သည်။သူ့အဖေသည် အသက်၅၀ကျော် ခြေထောက်များကိုလေဖြတ်ထားသည်။ဆရာမသည် သဘောကောင်းသူဖြစ်၍အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေများသူ ဖြစ်သည်။ကျောင်းမှ ဆရာ ဆရာမများကလည်းချစ်ခင်ကြသည်။ ဆရာမများကျောင်းအားလပ်ရပ်များတွင် ဆရာမလှလှကိုကူညီရင်း ဆရာမလှလှအိမ်တွင် ချက်ပြုတ်စားသောက်ကြသည်။အဘိုးကြီးကို ဝိုင်းဝန်းပြုစုကြသည်။ဆရာမ၏အခင်မင်ရဆုံး မိတ်ဆွေမှာ ဆရာမဒေါ်သက်ဖြစ်သည်။ ဒေါ်သက်သည် ဆရာမလှလှနှင့် ဘဝချင်းတူညီသူဖြစ်သည်။ဒေါ်သက် ငယ်ရွယ်စဉ်ကပင် မိဘများဆုံးပါးခဲ့ရာ ဆွေမျိုးများကပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့သူဖြစ်သည်။ယခုအခါ မြို့ကျောင်းတွင်တာဝန်ကျ၍ အဆောင်တွင် နေထိုင်ရသူဖြစ်သည်။ဒေါ်သက်သည်အခြားဆရာ ဆရာမများနှင့်မတူ အဆို အက မယ်ပြိုင်ပွဲများတွင် ဆုရရှိသူဖြစ်၍ ကျောင်းပွဲများရှိလျှင်ကျောင်းသူများကိုအဆိုအက သင်ပေးရသူဖြစ်သည်။ပါးတွင်သနပ်ခါးလေးများပါးပါးလိမ်း၍ သူ၏နက်မောင်လှသောဆံပင်များကို ထုံးထားသည်မှာခန့်ညားလှသည်။နေ့ခင်းအချိန်များသည် ဆရာမဒေါ်သက်၏ ကိုယ်လုံးအလှဆုံးအချိန်ဖြစ်သည်။ ဆရာမ၏ကျောင်းစိမ်းအကျီ ၤမှာအလွန်ပါးလွှာသည်။မနက်ကျောင်းလာလျှင်လက်ရှည်အကျီ ၤအပါးကိုအပေါ်မှ ဝတ်လာသော်လည်း နေ့ခင်းအချိန်တွင် အပေါ်အကျီၤကိုချွတ်၍နေတတ်သည်။ထိုအခါ ကျောင်းအကျီ ၤအဖြူရောင်အောက်မှာ ထင်ရှားလှသောအနက်ရော်မြန်မာဘော်လီနှင့် ဝင်းဝါလှသောနို့အုံကြီးများကို အထင်အရှားမြင်ရချိန်ဖြစ်သည်။ဆရာမ၏နို့အုံအပေါ်မှ…

မကြုံဘူးသေးတဲ့ ရသာထူးကြီး ယမင်းတစ်ယောက် အမေရီကန် တွင် ကျောင်းသွားတက်ပြီး မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်နေသည်မှာ သုံးလခန့်ရှိပြီ။ ရည်းစားကလဲ တခြားမိန်းမနဲ့ ယူသွားပြီ နဂိုက ကာမစိတ်ထန်သော ယမင်းတယောက် လီးနဲ့ဝေးတာ ကြာပြီဖြစ်သောကြောင့် လက်နဲ့ဆန္ဒဖြေနေရသည်မှာ အားမရနိုင်တော့ပေ။ ထို့ကြောင့် သူမလို စိတ်ထန်သော သူငယ်ချင်း ၃ ယောက်ကို ခေါ်ကာ ဘားတခုတွင် ဝိုင်သောက်ရင်း ကာမဆန္ဒပြည့်စေဖို့ တောင့်တောင့်တင်းတင်း ဘဲနှစ်ပွေလောက်ငှားပြီး အလိုးခံကြဖို့ တိုင်ပင်နေကြသည်။ ယမင်းက သူကျောင်းတက်စဉ်က အမေရီကန် တွင် နိုင်ငံစုံက သူငယ်ချင်းမများဖြင့် ကပွဲများသွားကာ ကဲကြ၊ ဘဲများငှားကာ အလိုးခံကြပုံများကို ပြောပြနေသည်။ ” ပော့ကောင်တွေရ အမေရီကန် က ကပွဲတွေမှာ ဘဲကြီးတွေက တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ လီးက အကြီးကြီးတွေပာ၊ လီးကြီးကို လက်နဲ့ကိုင်ရမ်းပြီး လာကြည့်တဲ့စော်တွေကို…

ကောင်းလိုက်တာ မိချိုရယ် ကားကလဲ ကျပ်လိုက်တာ ညနေရုံးဆင်း ချိန်ဆိုတော့ပိုဆိုး လူကြပ်တာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီးအနောက်ကနေ သူ့လီးကြီးနဲ့ လာထောက်ထားတယ် ချိုလဲ ဘယ်လိုမှရှောင်မရတာနဲ့ ငြိမ်နေလိုက်ရတယ်အဲ့တော့မှပိုဆိုးတယ် အနောက်ကနေထောက်ရင်းလက်ကထမီစကပ်အကွဲထဲဝင်လာ ပြီး အဖုတ်ကိုနှိုက်တယ်နောက်လက်တဖက်ကလဲ တင်ပါးတွေကို နယ်နေတယ်နောက်ပြီး နားနား ကိုကပ်ပြီး လေသံနဲ့ပြောတယ်”ကလေးမ နင့်ဖင်က တင်းနေတာပဲ” “စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲအကြီးကြီးပဲစောက်ရည်တွေလဲရွှဲနေတာပဲ”ကျွန်မလဲ “အဲ့လိုမပြောပါနဲ့” လို့ပြောလိုက်တယ် ပိုတောင်ဆိုးသွားတယ်”ဘာမပြောရမှာလဲ ခု နင့်ဖင်ကို ငါ့လီးနဲ့ထောက်ထားတာ””နင်ခံလို့ကောင်းတယ်မလား” “စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေတာရော ကြိုက်တယ်မလား” “ငါ့လီးနဲ့ နင့်စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးချင်တာ”ကျွန်မလဲ “ဟင့်အင်း အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်” ။ “နင့်စောက်ပတ်ကြီး ပြဲသွားအောင် ငါ့လီးကြီးနဲ့လိုးပေးမယ်” “နင် အလိုးခံရတာ ကြိုက်တယ်မလား””ဟင့်အင်း ကျွန်မ မသိဘူး””မသိရင် ငါပြမယ်ဆိုပြီး” ကျွန်မ အဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်ထည့်ပြီး လိုးသလို လုပ်ပါတယ်”ကျွန်မလဲ အရမ်းကောင်းနေတာနဲ့…

ငယ်ချစ်ဦးမို့ မမေ့နိုင် တက္ကစီ တစ်စီး လမ်းဘေး သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် ရပ်ထားသည် ။ ကားပေါ်တွင်တော့ တက္ကစီ ဒရိုင်ဘာနှင့် နောက်ခန်းတွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသော အမျိုးသား တစ်ဦး ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ခုနှစ်နာရီခွဲသာသာရှိသေးသည် ။ ကားဘက်မှန်ထဲ ကို ခနခန လှမ်းလှမ်းကြည့်နေမိသည် ။ မကြာပါ …. အဖြူအစိမ်းဝတ်စုံလေးနဲ့ ခြင်းတောင်းလေးဆွဲလာသော ဆရာမ တစ်ယောက် ဖြတ်လျောက်လာသည် ။ ဆရာမ က ကားတံခါးနားအရောက် ခြေအစုံ ရပ်တန့်သွားကာ ဘေးဘီသို့ တစ်ချက် ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ပီး ကားတံခါးလေး ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည် ။ “မောင် ….စောင့်နေတာ ကြာပီလား “ “မကြာသေးပါဘူး အခုလေးတင်ပဲ ရောက်တာ ကျောင်းကို ခွင့်တိုင်လာခဲ့တယ်မလား…

မောင် မဆိုးနဲ့ကွာ ဇော်ထွန်းနိုင်ဆိုတဲ့ကျနော်ကအခု တစ်ကောင်ကြွက်ဖြစ်နေပြီ။ငယ် ငယ်ကတည်းကအမေဆုံးတယ်။ ကျောင်းပြီးတော့အဖေဆုံးပါးသွား ပြန်တယ်။လူ့လောကအလယ်မှာ တစ်ယောက်တည်းကျန်နေတယ်။ ပျင်းရိစရာအရမ်းကောင်းတယ်။ ဒါတောင်မှအဖေကနေစရာအခန်း လေးတခန်းပေးထားခဲ့ပြီးပညာ လေးတတ်အောင်ကျောင်းထားပေးခဲ့လို့ပါ။ ကျနော်မှာနေထိုင်ဖို့အိမ်ရှိတယ်။အဲဒီအတွက်စိတ်မပူရဘူး၊ ဒါပေမယ့်ငွေမရှိဘူး။ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်ဝင်ရင်းကခင်ခင်ငြိမ်းဆိုတဲ့မိန်းကလေးနှင့်တွေ့ကြတယ်။ ခင်ခင်ငြိမ်းကလည်းနယ်ကပဲအဆောင်မှာနေရင်းအလုပ်လာလုပ်တာပါ။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖေးမကူညီကြရင်းနီးစပ်လာခဲ့တယ်။ ကုမ္ပဏီက(စီအီးအို) ကလည်းသဘော ကျတယ်။ရိုးသားတဲ့အပြင်လုပ်ငန်းစီစဉ်တာကောင်းမွန်တဲ့အတွက်သူ ဌေးကလည်းချစ်တယ်။အစက တော့ကျနော်ခင်ခင်ငြိမ်းအပေါ်ရိုးရိုးသားသားပဲခင်တယ်။စနောက်တာ တော့ရှိတယ်။ခင်ငြိမ်းလဲဒီလိုပဲနေ မှာပါ။ဒါပေမယ့်ခင်ငြိမ်းကကျနော့်အတွက်ဆိုရင်စေတနာပိုပါတယ်။ ယောက်ကျားလေးကတစ်ယောက်တည်းဘဝဆိုတော့ကောင်းကောင်းချက်မစားနိုင်ဖြစ်သလိုပဲ ချက်ပြုတ်စားသောက်တတ်တာ။ သူကတော့သူ့ဘာသာချက်ပြုတ်စားတတ် တဲ့အတွက်အမြဲပဲကျနော့်အတွက်ဟင်းပိုထည့်ခဲ့တယ်။ ”ခင်ငြိမ်း ဘာချ က်လာသလဲ” ကိုဇော် ကရောဘာချက်လာသလဲ” “ကြက်ဥကြော်ပဲ” “ထင်သားပဲ” အင်းလေငါလဲဒါပဲချက်တတ်တယ်” လာပါခင်ငြိမ်းမှာစုံတယ်၊ခင်ငြိမ်းအပိုချက်လာတယ်” “ဟဲ့ခင်ငြိမ်းနင်ကကိုဇော့်အတွက်ပဲ ချက်လာသလား၊ငါတို့အတွက်မပါဘူးလား” (စီအီးအို) ကလှမ်းစတယ်။ “အာဆရာကလည်းဆရာမှာကအ စစအရာရာပြည့်စုံတယ်၊သမီးဟင်းဆရာဘယ်စားမလဲ” ”နင်ကမကျွေးချင်ရင်ဒီလိုပဲ” ”မဟုတ်ပါဘူးဆရာရယ်၊ဆရာစား ချင်တာပြောခင်ငြိမ်းသေချာချက် လာပါ့မယ်” ”ဟားးးဟားးစတာပါခင်ငြိမ်းရာ၊ကိုဇော်ကိုပဲသေချာချက်ကျွေးလိုက်ပါ။ ဒီကောင်ဟင်းကြည့်လိုက်ရင်ကြက်ဥကြော်ပဲ” ”ဟုတ်တယ်ဆရာရေ” “ကိုဇော် မင်းငါ့ဆီကဟင်းလာယူ၊မင်းအမလဲ မင်းအတွက်ပိုထည့်ပေးလိုက်တယ်””ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ” “ခင်ငြိမ်းနင်နှော်ငါမပြောမရှိနဲ့၊ ကိုဇော်ကငါတွေ့ဖူးတဲဝန်ထမ်းထဲ မှာ…

အဲ့ဒီနေ့က ကျောင်းမသွားဖြစ်ခဲ့ပါ ကျောင်းသွားခါနီး ကျောင်းဝတ်စုံလေးဝတ်ပီး မှန်တင်ခုံရှေ့ မှာ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ အိမ်ထောက်ကျခဲ့ပီးသား ဆိုပေမယ့် လှဆဲပဆဲ ယု ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ပီး ကျေနပ်မိတယ်။ ဒီနေ့ မေမေ က အစောကြီးကတည်းက ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ထွက်သွားသည်မို့ အိမ်မှာ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ အိမ်ထောင်ကွဲပီးကတည်းက မေမေရယ် ယုရယ် နှစ်ယောက်သား အတူတူနေတဲ့အိမ်လေးပေါ့။ ရူးရူးမိုက်မိုက်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ပေမယ့် သဘောထားခြင်း ဆီနဲ့ရေလို ကွာခြားမှုကြောင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်း ကြာကြာမခံခဲ့။ အတိတ်ကိုပြန်မတွေးချင်တော့သည်မို့ သက်ပြင်တစ်ချက်ချလိုက်ရင်း ဆံထုံးလေးကို သေချာပြင်ဆင်လိုက်သည်။ ကြိမ်ဆွဲခြင်းတောင်းလေးထဲ လိုအပ်တာတွေ ဖြည့်ပီး စောနေသေးသည်မို့ အခန်းထဲ အဝတ်တွေ ခန သိမ်းလိုက်နေလိုက်တုန်း အိမ်ရှေ့တံခါးခေါက်သံကြားသည်မို့ သွားဖွင့်လိုက်မိတယ်။ ( အော်… ကိုကြီး တစ်ယောက်ထဲလား မမ မပါဘူးလား…

ကိုဗစ်အချစ် မမမိုး စိတ်လေနေပါသည်. ယောက်ျားကမလေးရှားမှာအလုပ်သွားလုပ်တာ၆လပဲရှိသေးသည်.. တနေ့တခါတောင်ဖုန်းမဆက်ဘူး.အလုပ်များလို့ဆိုပီး အကြောင်းပြနေသည်.. ဒီကြားထည်းကိုဗစ်ကပေါ်လာပြန် သည်..အိမ်မှာယောက်္ခမရယ်..ယောက်ျားရဲ့ညီရယ်.မမိုးရယ်သုံးယောက်ထည်းရှိသည်.. …..အသက်၅၀ယောက်ခမကစာအုပ်ဖတ်လိုက်အိပ်လိုက်နှင့်ဟုတ်နေသည်.. မတ်တော်မောင် ကလည်းဖုန်းပွတ်လိုက် အိပ်လိုက်နှင့်သာယာနေကြသည်.. ကိုဗစ်ရောဂါကြောင့်ဘယ်မှမထွက်ချင်ကြအိမ်တွင်းအောင်းကာလဖြစ်ပေသည်.. တိုက်ခန်းမှာနေကြသဖြင့်အခန်းသုံးခန်း မှာတယောက်တခန်းအောင်းရင်အချိန်ဖြုန်းနေရတာငြီးငွေ့စရာပေ… …….တနေ့တနေ့ဖေ့ဘွတ်နဲ့တင်အချိန်ကုန်လေသည်.. …”ဟဲ့.အောင်လေး..နင်အပြင်မသွားဘူးလား”. .အောင်လေးဆိုသည်မှာ ယောက်ျားရဲ့ညီဖြစ်သည်.. ..အဝေးသင်တက်နေပီးအလုပ်မရှိသေးပေ.. ..”မမိုးရယ် ကိုဗစ်များနေလို့ဘယ်မှမသွား ချင်ဘူး..”. . …”နင်မသွားရင်င့ကိုဇတ်ကြောဆွဲပေးဟာ အိပ်လိုက်စားလိုက်နဲ့အကြောတက်နေလို့” …အောင်လေးအသက်၁၈နှစ်ရှိပီ.. ရီးစားထားတာလဲမတွေ့ရ..အပြင်အလည်အပတ်လဲမသွား အိမ်မြဲသူဖြစ်သည်… ခိုင်းရင်တော့လုပ်ပေးတတ်ပြီးလိမ်မာလေသည်… …”ဟုတ်..မမိုး..ခဏလေးနော်..ဒါလေးပီးရင်လာနှိပ်ပေးမယ်”. . ဂိမ်းဆော့နေရင်းနဲ့မို့..ပီးရင်လာမယ်ပြောလေသည်… အောင်လေးက သူ့အမေကိုအမြဲနှိပ်ပေးနေကြဖြစ်၍.. မမိုးလည်းအနှိပ်ခံချင်မိသည်.. …မမိုး ဧည့်ခန်းခုံမှာထိုင်ရင်း တီဗီ ကြည့်ပီး စောင့်နေလေသည်… ..အမှန်တော့ အောင်လေး ဂိမ်းမဆော့ပါ ဖေ့ဘွတ်မှာ ဆော်ကြူနေခြင်းဖြစ်သည်. ..အောင်လေးက ကုန်ကမြင်းလေးဖြစ်သည်..အိမ်မှာဆိုလိမ်မာသလိုနှင့်အပြင်မှာ ဆော်အရမ်းကြောင်သည်.. ရပ်ကွဲထဲမှာတော့မကြောင်ပါ..ကျောင်းတတ်ချိန်ဆိုရင် အိုးကောင်းတဲ့ဆော်ကိုမှရွေးပီးကြောင်သည်..ရရင် ချိန်းတွေ့ပီး နို့နှိုက်ဖင်ကိုင်လုပ်သည်..ဘွတ်လို့ရရင်လည်း ဘွတ်သည်. .အောင်လေးကဆော်ကြည်ဘဲစာရင်းထဲပါသည်…

မယုံရင်ပုံပြင်မှတ် စပါယ်ရေညီမလေး” “ရှင်..မမ” “ဘာလုပ်နေလဲဟေ့” “စာကျက်နေတယ်.မမ” “အေးငါအဝတ်လျှော်နေလို့.ထမင်းအိုးလေးထကြည့်ပါဦး” “ဟုတ်ကဲ့မမ” သင်းသင်းနှင့်စပါယ်ဖြူတို့ညီအမ နှင့်အဖေကြီးတို့အိမ်မှာနေရတယ်၊ ငယ်စဉ်ကတည်းကမိဘတွေမရှိကြလို့အဖိုးဖြစ်သူနှင့်လာနေတာလေ။ အခုသင်းသင်းအိမ်ထောက်ကျပြီ။ ဆယ်တန်းမအောင်လို့ညီမဖြစ်သူကို ဆယ်တန်းအောင်စေချင်လို့သာ စာကျက်ခိုင်းနေရတာ။ကျောင်းသာ ထားပေးရတယ်စီးပွားရေးကမပြည့်စုံဘူးလေ။ စပါယ်တောင်ဆယ့် ခြောက်နှစ်ဖြစ်ပြီ၊ကျမအသက်ကဆယ့်ရှစ်နှစ် ကျမကစပါယ်လောက်မလှပေမယ့်စပါယ်ထက်အသားဖြူတယ်။ ဒီအရွယ်ရောက်တော့ကျမမှာရည်းစားရှိတယ်။ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်ကကိုလူအေးလေးမောင်မောင်လေ။ရိုးသားလို့ကိုချစ်တာရှင့်။သူက လည်းလက်ထပ်မယ်ချည်းပြောနေတာ။သူလည်းအဒေါ်အိမ်မှာနေ တယ်။ကုမ္ပဏီကားမောင်းတယ်လေ။လူကဖြူနွဲ့နွဲ့နှင့်စကားပြောကယဉ်ကျေးတယ်လေ။ အဲဒါနှင့်ကျမနှင့်သူလက်ထပ်လိုက် ကြတယ်။ညီမလေးနှင့်အဖေကြီးကတခန်းကျမတို့ကတခန်းပေါ့၊ အိမ်ထောင်ကျတော့အခန်းခွဲအိပ် တာလေ။စပါယ်ကကြောက်တတ်တယ်။ တစ်ယောက်တည်းမအိပ်ရဲဘူး။အိမ်ထောင်ကျတော့ကျမတို့ လင်မယားကထုံးစံအတိုင်းလိုးဖြစ်တာပေါ့ “သင်းးသင်းးအိပ်ရအောင်”” “အဖေကြီးတို့မအိပ်သေးဘူး” “မအိပ်သေးလည်းဘာဖြစ်လဲ၊ကိုအရမ်းပင်ပန်းနေလို့အိပ်ချင်နေပြီ” “အင်းပါကိုမောင်” “စပါယ်ရယ်မမတို့အိပ်တော့မယ်၊ညီမလေးတို့အိပ်ကြတော့” “ဟုတ်မမ” “လာလေသင်းသင်း”” “လာပါပြီ၊ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကိုမသိဘူး” “ဟီးဟီး.မင်္ဂလာဦးညလေသင်း သင်း” “အဲဒါဘာလုပ်ရမှာလဲလို့” ကျမလည်းသိရက်သားနှင့်မေး လိုက်တယ် “အေး.ဟေ့လိုးမလို့ဟေ့လိုးမလိုး”အသံတိုးတိုးလေးလုပ်ပြီး ကျမကိုပြောတယ် “ခစ်..ခစ်..ခစ်” ကျမသူ့ပုံကိုကြည့်ပြီးရယ်မိတယ် လေ၊လင်မယားဖြစ်ပြီဆိုတော့လိုးလို့ရနေပြီလေ “ဟင်းနှော်ညီမလေးကြားမယ်” “ကြားကြားကွာ” “ကဲအိပ်တော့ဆိုပြီးကျမသူ့ဘေးနားအိပ်တယ်။သူကကျမကိုဖက်တော့ကျမလည်းပြန်ဖက်လိုက်တယ်။ ရင်တွေကတော့တဒိန်းဒိန်းခုန်နေတာ ပေါ့၊သူကနမ်းပြန်တယ်သူ့အနမ်းကိုပဲ ကျမကသာသာယာယာလေးခံယူလိုက်ရတယ်လေ။ ရင်ထဲမှာကုလားဘုရားပွဲလှည့်နေသလိုပဲ ။နှုတ်ခမ်းလေးတွေနမ်းရတာအရမ်းကောင်းပြီးပိပိထဲမှာရွစိကိုထိုးလို့ပေါ့။ ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့အကြင်နာ…

မေ့မရသောအလွမ်း စာရေးသူကငယ်ငယ်ကဝါသနာရှင်တယောက်ပေါ့.. အချောင်းကောင်း၍ ဖရီးစားရသောအခါများလည်းကြုံဖူးပါသည်.. ဒီဇာတ်လမ်းလေးက(၁၉၉၆)လောက်က .အတွေ့အကြုံလေးကိုအခြေခံပါသည်… ..ခုခေတ်ကတိုက်ခန်းတွေများ၍ချောင်းဖို့ကသိပ်မလွယ်တော့ပေ… ..လှိုင်သာယာမြို့သစ်စပေါ်ပီးနောက်မြို့သစ်အစွန်းပိုင်းများတွင်တနေ့လုပ်တနေ့စားများ စုပီးနေကြသောရပ်ကွက်တခုရှိသည်. .ပေ၂၀ကိုတအိမ်ဆောက်နေကြတဲ့အချိန်ပေါ့ဗျာ.. အိမ်ရှင်အများစုက ဆယ်ပေတခြမ်းကိုထရံကာပြီးငှါးစားကြသည့်အချိန်..ပေါ့.. (မင်းမင်း…နယ်ကတက်လာပီး..ရန်ကုန်မှအသိတယောက်ဆီမှာတည်းခိုရင်းအလုပ်ရှာသည်.. လှိုင်သာယာကစက်ရုံတခုမှာအလုပ်ရ၍..အလုပ်နှင့်နီးသော ထိုရပ်ကွက်တွင်အိမ်ငှါးနေရန်ရှာရပါတော့သည်). .အကျင်းချုပ်ပြောရရင်တော့.. ဆယ်ပေခန်းလေးရတာပေါ့ဗျာ.. ခေါင်းရင်းခန်းအိမ်ငှါးက.. လင်မယား..ခလေးကမရှိကြသေး.. မင်းမင်းကခြေရင်းခန်းမှာနေသည်.. ကိုကျော်ကြီးနှင့်မထား..ကလင်မယား.. ကျော်ကြီးမှာကားစပါယ်ယာဖြစ်သည်.. ..မထားမှာမင်းမင်းနှင့်တစက်ရုံထည်းအတူလုပ်ကြ၍မင်းမင်းနှင့်သိကြကာ သူတို့ခြေရင်ခန်းငှါးမည်ဟု. အိမ်ရှင်က ပြောသဖြင့် မင်းမင်းငှါးနေရန်အဆင်ပြေသွားလေသည်… ..အလုပ်ဆင်းချိန်လိုင်းကားစီးလျှင်မထားနှင့်မင်းမင်း ဆုံတတ်ကြသည်.. မထားမှာလင်ရှိပေမဲ့..အပျိုအတိုင်းပင်.. သင်ဇာဝင့်ကျော်လို ကိုယ်အနေအထားမျိုး..အသားအရည်ဝင်းဝါသည်. .နှာတံသွယ်မျက်နှာဝိုင်းလေးနှင့်ကြည့်ကောင်းလှသည်.. သူမကိုစသိချိန်က အပျိုထင်၍ မင်းမင်း.. စကားဝင်ရောမိတ်ဆက်ပီး ခင်အောင်လုပ်ခဲ့သည်..လင်ရှိသည်ဟုသိရ၍..အနေအထိုင်ဆင်ခြင်လိုက်ရသည်.. ခုတော့ တအိမ်ထည်း မှာတခြမ်းစီနေကြသဖြင့် မင်းမင်းကျေနပ်နေမိသည်… အိမ်ပုံစံက သစ်သားအိမ် အလည်က ထရံတောက်လျှောက်ကာထားသည်.. ရေချိုးလျှင်နောက်ဖေးမှာ ချိုးကြသည်.. အိမ်ရှေ့ခန်း အိပ်ခန်းရှိပီး မီးဖိုချောင်မရှိပါ..အိမ်သာမှာတခုထည်းရှိသည်..ထမင်းဟင်းချက်လျှင် ရေကပြင်မှာပဲ ချက်ကြပီး..ရေချိုးနေရာနှင့်အိမ်သာမှာဆယ်ပေလောက်သာကွာသည်… မင်းမင်းထိုအိမ်မှာစနေတဲ့နေ့မှာချောင်းဂွင်ရလေသည်.. နောက်ဖေးမှရေချိုးသံကြားလိုက်ရသည်…..

ဆရာမြနှင့်သူ၏ချစ်သူများ ခင်လေးနှင့်ဇင်ဇင် အိမ်ပြန်ရောက်ပီးနောက်လွန်စွာပျော်ရွှင်နေကြသည်… ..ခင်လေးမှာ အမေဖြစ်သူကို သူရရှိခဲ့သောအောင်လက်မှတ်နှင့်ရိုက်ထားခဲ့သောပုံများပြသလေသည်.. ဒေါ်ခင်မမ..မျက်ရည်များကျရင်.သူမသမီးကို ဖက်လိုက်ကာ… “သမီးလေးတော်လိုက်တာ အမေမွေးရကြိုးနပ်တယ် ဟင့်”. . ထို့နောက် ခင်လေးရဲ့ဖုန်းမှ ပုံများကိုယူကြည့်ရာတွင်…. “ဟင်….”ဒေါ်ခင်မမ..လက်များပင်တုန်နေသည်… “အမေ ဘာဖစ်တာလဲ..”. . “ဒါ ဘယ်သူလဲသမီး”. .. ခင်လေးနှင့်ဇင်ဇင်နှစ်ယောက်ကြား ဆရာမြင့်ကိုမေးလေသည်.. “သမီးတို့ဆရာပါ အမေသိလို့လာ”. . “သိပါဘူး..ငယ်ငယ်လေးမိုအံသြတာပါ”. …သားမိနှစ်ယောက်အိပ်ယာဝင်ကြသည်. သမီးဖြစ်သူ၏ဖွံထွားကာစ ကိုယ်လုံးလေးနှင့်ချစ်စရာကောင်းသော မျက်နှာလေးက ခင်မမငယ်စဉ်ကလို.. ချောမောလှပလှလေသည်….. ….. အခန်း၃… …ခင်လေးနှင့်ဇင်ဇင်တို့စင်ကာပူမှာကျောင်းတတ်ရမည်ဖြစ်သည်… ဆရာမြက အားလုံးအကုန်ကျခံပီး… မအိက အားလုံးစီစဉ်ပေးရလေသည်… ဆရာမြကိုယ်တိုင်စင်ကာပူထိလိုက်ပို့မည်ဖြစ်၍..ခင်လေးတို့ပျော်နေကြပါသည်.. ..ဇင်ဇင်၏မိဘများက လေဆိပ်လိုက်ပို့သော်လည်း..ခင်လေးအမေလိုက်မလာပါ.. ..နှစ်နာရီလောက်ကြာခရီးစဉ်ဖြစ်၍. ဆရာမြအတွက်မထူးဆန်းပေမဲ့… ခင်လေးနှင့်ဇင်ဇင် ရင်ခုန်နေရသည်… သုံးယောက်တွဲခုံဖြစ်သည်… ခင်လေးက ပြတင်းမှန်ဘက်ထိုင်၍ဇင်ဇင်ကအလည်မှာ..ဆရာမြက ဘေးမှာ… လေယာဉ် စပျံသန်းချိန် ငြိမ့်ခနဲလှုပ်သွားသဖြင့်..ဇင်ဇင်ကလန့်ပီး…