Author: book

တိုးတိုးလေးချစ်ကျမယ် မမခင်ဆိုတာ ကိုသိပ်ခိုက်နေသော ဆော်ကြီးပေါ့။ နို့ကကြီး ခါးကသေး ဖင်ကအယ်ပီးတော့ ကောက်နေတာ စိတ်ကူးနဲ့မှန်းပီး ပီးခဲ့ရတာ အကြ ိမ်ကြိမ်ပါပဲ။မမခင်က အပျိုကြီးဗျ သူမက ရွာမှာတော့ အပြစ်မှားခံရဆုံး မိန်းမပျို အပျိုကြီးပေါ့လေ ဒီလိုနဲ့ပေါ့ ရွာမှာ ဘုရားပွဲ ကျင်းပတဲ့ ညလေးကို ဘယ်တော့မှ မမေ့နိုင်တော့လောက်အောင် အမှတ်တရ ဖြစ်နေမိခဲ့တယ်။ အ့ညက မမခင်ရယ် ကျနော်ရယ် သူ့တူမ ဆုဆုရယ်ပေါ့ ကျနော်ကတော့ ပွဲကောင်းလား မကောင်းလား မသိပါဘူး မမခင်နားမှာ ပေါင်ချင်းထိပီး ပွဲထိုင်ကြည့်နေရတော့ အပျော်လွန်နေမိတာ ဘေးနားမှာကလဲ ငနဲတွေက မျက်စိအဆာကျွေးနေတာဆိုတော့ ကိုက ကံကောင်းသူပေါ့ ပွဲခင်းရဲ့ ဘေးနား မရောက်တရောက်ဆိုတော့လဲ ဒီလိုပေါ့လေ ဒီလိုနဲ့ ပွဲကြည့်လာတာ စတိတ်ရှိုးပီးတော့ ညက ၁၂ခွဲကျော်လာခဲ့ပီ ဆုဆုလေးကတော့…

မောင့်သဘောတဲ့ “မောင်တော်တော့နော်ကားထဲမှာကွာဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူးအသက်ရှု လည်းကြပ်တယ်..မောင်ရဲ့”လွှတ်ဖူးကွာနမ်းလို့မဝသေးဘူးဗျတော်တော့နော်မောင်အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်…နောက်ရက်တွေရှိသေးတယ်ကွာ..။ ဟုတ် မမ..။ အဲ့နေ့က ဆိုင်ကို နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လာတယ်..မမကားပေါ်က လေလေးတချွန်ချွန်နဲ့ပစ္စည်းထုပ်တွေ ဆွဲပြီးဆင်းလာတဲ့ ကျနော့်ကို သက်မောင်က မျက်မှောက်ကုတ်ပြီးကြည့်တော့ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခန်းထဲတန်းဝင်ခဲ့တယ်…အဲ့နေညက တစ်ညလုံး မမအကြောင်းတွေးပြီး အာရုဏ်တက်လောက်မှ အိပ်ပျော်သွားတယ်..။ သုတ ငါအိမ်ကို ခနပြန်မယ်…မေမေနေမကောင်းလို့..။ အေးပြန်လေ..သက်မောင်အန်တီနေမကောင်းဘူးဆို မင်းအေးဆေးမှ ပြန်လာခဲ့..ဟုတ်ပြီလား။ ဒီလိုနဲ့သက်မောင်လည်းမြို့ကိုပြန်သွားတော့ဆိုင်မှာတစ်ယောက်တည်းကြီးကြပ်နေရချိန်မမနဲ့တောင်အပြင်ထွက်ဖို့မအားတဲ့အခြေနေမျိုးရောက်သွားရတယ်။ ဖုန်းကတော့ပြောဖြစ်ပေမယ့် အပြင်အတူလျှောက်လည်ဖို့တောင် ဒီရက်ပိုင်းမဖြစ်နိုင်တဲ့အကြောင်း “မမကို”ရှင်းပြထားရတယ် ညနေ…ဆိုင်ပိတ်ချိလောက်ကျတော့မမ ဆိုင်ကိုရောက်လာတယ်..လက်ထဲမှာလည် ငါးဆင့်ချိုင့်(စတီးလ်)လေးကိုဆွဲလာပြီး ကျနော့် နားရောက်တော့ “မောင် ပင်ပန်းနေပြီးလား” ညစာ စားဖို့ အသင့်ယူလာတယ်..မောင်နဲ့အတူ ညစာစားမယ်..။ “ညစာ”ဟုတ်လား မမ ဟင်…အင်းညစာလေ ဘာဖြစ်ဟာ..မောင်နော် ညစာဆိုတာ ထမင်းတူစားမယ်လို့ပြောတာ……လျှောက်တွေးမနေနဲ့…ဟွင်းး မမနဲ့အတူ ညစာစားပြီးတော့ ရေခဲသေတ္တာထဲ ကျနော်ဝယ်ထားတဲ့ စတော်ဘယ်ရီသီးလေးတွေကို ဖျော်စက်ထဲ နွားနို့်စိမ်းလေးထည့်ဖျော်ပြီး…

ချစ်လွန်းလို့ ခုတင်ပေါ်ဒူးလေးထောင်ထိုင်နေတဲ့သူမ ထမီလေးကိုအသာမတင်ပီးအမွှေးရေးရေးနဲ့ခြေသလုံးလေးတေကိုပွတ်သပ်ဆုပ် နယ်ပီးအနမ်းလေးပေးလိုက်တယ်။ အပြင်ပန်း အသားညိုတယ်ထင်ရပေမဲ့ထမီဘဲအမြဲဝတ်တဲ့ ချစ်သူလေးရဲ့အတွင်းသားလေးကဝင်းမွတ်နေတာဘဲ့ပေါင်သားလေးကိုအသာလေးလျာထိပ်နဲ့ပွတ်စွဲပေးပီး အတွင်းသားနုနုလေးကို စုတ်စွဲလိုက်တယ် သူဆီကအသက်ရူုသံလေးကြားနေရတာ နုညံ့သောအသားစိုင်နှစ်ခုအထိတွေ့ လက်တွေက အတွင်းခံပန်းရောင် ဖောင်းဖောင်းလေးဆီ အကွဲကျောင်းလေးအတိုင်းစုန်ဆန်စွဲလိုက်တယ် သူမပေါင်မှာအနီကွက်လေးတေအစီရီ သူလူးလွန့်လာနေပြီ အတွင်းခံလေးလဲစိုထိုင်းနေပြီ။ ချစ်သူ့ထမီလေးကိုအသာယာလေးဆွဲချွတ်လိုက်တယ် အိုး နေမထိထားတဲ့ပေါင်တံသွယ်လေးတွေက သေးွကြောစိမ်းလေးတွေတောင်မြင်နေရတယ့်။ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားတဲ့သူမလေးကိုတက်မက်စွာကြည့်နေမိတယ်။ ပန်းနုရောင်ပင်တီပေါ်ကဘဲအဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးငုံပီးအကွဲကြားလေးကိုလျာဖျားလေးနဲ့နာနာလေးထိုးလိုက်တယ် ။သူမအံသြစွာကြည့်ရင်း ကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်ဆံပင်တေကိုဖွတယ်။ သူမဖင်လုံးလေးကိုညှစ်ဖြစ်ဆုတ်နယ်နေရင်း ဖုဖုလေးတခုလုံးဝါးမြို့နေပစ်လိုက်တာ ဖင်လေးတွေကလဲအိစက်တင်းမာနေတာဘဲ ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ သူမကကိုယ်လုံးသိပ်လှတော့ အရင်ကဆိုအဝေးကဘဲကြည်ြ့ပီးမှန်း ခဲ့ရတာလေ တွေးရင်းစိတ်တေပိုထန်ပြီးဘောင်းဘိလေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ။ပေါင်ကြားလေးတွေကဘောင်းဘီရာမထင်ဘဲ ဖြူနေတာ အိုး အမွှေးရေးရေးနဲ့ပိပိလေး တက်မက်စွာငုံခဲလိုက်တယ် အွန်း း း သူမဆီကညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ကြားမိတော့ပေါင်အောက်က လက်ထည့်ပီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲမျက်နှာကိုဖိနှစ်ထားလိုက်တယ် ပိပိလေးတခုလုံး ပါးစပ်ထဲငုံခဲ့ထားပီး လျာနဲ့အထဲမှာ ယက်ပစ်လိုက်တယ် သူမ ပိပိလေးမှာအရည်တွေစိမ့်စိမ့်ထွက်လာပီးအမွှေးလေးတွေက စိုလဲ့နေပီ။ အောက်ခြေအဝလေးကိုလျှာဖျားလေး ထိုးထည့်ကလိတော့…

ခွင့်လွှတ်ပါဦးလေးရယ် ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ။ ကျွန်တော်အမေရဲ့အကို ကျနော့်ဦးလေးပေါ့။ နာမည်က ဦးခိုင်သိန်း။ သူ့မိန်းမက ငယ်ငယ်လေးဗျ။ ဦးလေးအသက်က ၄၅လောက်ရှိပြီ။ ဦးလေးမိန်းမနာမည်က မသက်သက်တဲ့။ အသက်က ၃၀ ဝန်းကျင်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်ဗျ။ ဇာက်လမ်းအစကတော့ ကျနော်ဦးလေးက ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ် လုပ်တယ်။ သားသမီးသာ မရှိသေးတာ စီးပွားရေးသောင်းကျန်းတယ်။ ဦးလေးက ကျနော်ကလည်း ဦးလေးမိန်းမကို တခါတခါ ဦးလေးမိန်းမကို ခိုးခိုးပြီး နို့တွေဖင်တွေကို ကြည့်တတ်တာကို ယောကျာ်းသာရှိတာ ဖင်တွေ ရင်တွေက အော်ဒီဂျင်နယ်ပဲလေ။ ကျနော်က ကျောင်းပိတ်ရက်ကလည်း ဖြစ်နေတော့ အိမ်မှာပဲ နေဖြစ်တဲ့ အချိန်ဆိုတော့ ညနေ ၅နာရီလောက် ကျတော့ဦးလေးရောက်လာတယ်။ ဦးလေးက ကုန်ဝယ်သွာဖို့ ကျနော့်ကို သူ့အိမ်ဖက်ကြည့်ပေးထားဖို့ မှာခဲ့တယ်လေ။ ဒီကလည်း အဆင်သင့်ပေါ့ဗျာ။ “ဟုတ့်ကဲ့” ဆိုပြီးပြောလိုက်တယ်။ ညနေထမင်းစားပြီး ဦးလေးတို့အိမ်ဖက်…

ဖလန်းဖလန်း အန်တီ ကျော်မင်းတစ်ယောက် ညနေပိုင်း အလုပ်များ လက်စသတ်ပီး သူ၏ ရုံးမှ ကားမှတ်တိုင်မှာ ကားစီးရန် စောင့်နေလိုက်သည် သူ့ အသက်မှာ ၂၂ နှစ်ဖြစ်ပါသည် ဘွဲ့ရပြီး မကြာခင် အလုပ်လျှောက်ရာ ယခုလုပ်နေသော ရုံးတွင် အလုပ်ရပါသည် ကားထိုးရပ်လိုက်စဉ် လူများဆင်းပီး မိမိလည်း တက်ပီး မကြာခင် ကားစထွက်ကာ နောက်မှတ်တိုင်အရောက်မှာ လူများထပ်တက်လာပါသည် ထိုစဉ် မိမိ ဘေးကပ်လျက်မှ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်လာရပ်သည် ကြည့်လိုက်ရာ ထိုအမျိုးသမီးသည် အသက် ၃၅ နှစ် လောက်ရှိမည်ဟုခန့်မှန်းရပီး လုံးကြီးပေါက်လှအကိတ်ကြီး တယောက်ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့ရသည် တဖြေးဖြေးလူများ ကြပ်ညှပ်လာပီး သူမနှင့်သူ ထပ်ရပ်ဖြစ်နေသည် သူလည်း သူမကို သူ့ရှေ့တွင် နေစေကာ သူက သူမ နောက်မှ ကပ်ကာ ရပ်လိုက်သည် သူမလည်း…

အထာပိုင်တဲ့ ကျော်ကြီး သူငယ်ချင်း ၃ယောက်.. ဖြူဖွေး.. နှင်းအိ.. ကျော်ကြီး.. တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် စာမေးပွဲဖြေပြီးလို့ ၃ယောက်သား ပျော်ပျော်ပါးပါး ချောင်းသာကို ခရီးထွက်ကြတာပေါ့ ချောင်းသာရောက်တော့ တည်းခိုခန်းတခုမှာ ဖြူဖွေးနဲ့ နှင်းအိက တခန်း.. ကျော်ကြီးက တယောက်ထဲ တခန်းပေါ့ ညက အိပ်ရေးပျက်လာကြတာတော့ တည်းခိုခန်းရောက်တာနဲ့ တရေးတမော အိပ်နှင့်လိုက်ကြတာပေါ့.. နေပူတာလည်း ပါတာပေါ့.. ညနေကျမှ ပျော်ပျော်ပါးပါး အုန်းရေသောက်ကြ.. ပင်လယ်ထဲဆင်းပြီး ရေဆော့ကြတော့တာပေါ့… အဲ့အချိန်မှာ မတော်တဆ ဖြူဖွေးက ရေမွမ်းသွားတာကို ကျော်ကြီးနဲ့ နှင်းအိတို့ တွေ့တော့ ဖြူဖွေးကို ကျော်ကြီးက ရေထဲကနေ ပွေ့ပြီး ကမ်းစပ်ပေါ်ခေါ်လာရော.. အရေးပေါ်ကယ်နည်းနဲ့ ကျော်ကြီးက ပြုစုပေးလိုက်တာပေါ့ တော်သေးတာပေါ့.. ဖြူဖွေး ပုံမှန်အသက်ပြန်ရှုလာလို့.. အဲ့အချိန်မှာ ကျော်ကြီးရဲ့လက်က ဖြူဖွေးရဲ့…

ဒေါ်ခင်လေး ကျနော့်ရည်းစားလှိုင်လှိုင်နှင်းနဲ့တွေ့ဖို့သူမအိမ်ဖက်ကိုကျနော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ထွက်လာခဲ့တယ်ကျနော့်နာမည်ကဝေယံ အသက်က၂၀ ကျောင်းပြီးထားတာမကြာသေးတော့လောလောဆယ်အလုပ်အကိုင်မရှိ ၁၀၉ ၁၁၀ပေါ့ဗျာ။ လှိုင်လှိုင်နှင်းက၁၉နှစ်သူမနဲ့ရည်းဖြစ်တာတစ်နှစ်လောက်ရှိပြီလှိုင်လှိုင်နှင်းတို့မိဘတွေနဲ့ကျနော့်မိဘတွေကမိတ်ဆွေတွေဖြစ်ကြပါတယ်။ လူကြီးချင်းကလည်းခင်မင်နေတော့လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အိမ်ကိုကျနော်ကတံခါးမရှှိဓါးမရှိဝင်ထွက်သွားလာပေါ့ပြီးတော့နှစ်ဖက် မိဘတွေကလည်းသဘောတူထားတော့တခါတလေသူမတို့အိမ်နဲ့ကျနော်တို့အိမ်မှာတွေ့ကြစကားပြောကြပါတယ်။ လှိုင်လှိုင်နှင်းအမေကဒေါ်ခင်လေးအသက်၄၂နှစ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီအန်တီခင်လေးကခေတ်မှီပြီးပွင့်လင်းတယ် လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အဖေကကွန်ဒေါင်းလေးစီးထောင်ထားပြီးအုတ်သဲကျောက်တိုက်တဲ့အလုပ်လုပ်ပါတယ်။ သုံးစီးကိုလူငှားများကိုမောင်းခိုင်းပြီးတစ်စီးကသူကိုယ်တိုင်မောင်းပါတယ် ဦးကမနက်ဆိုကားထွက်ပြီးညမှောင်မှအိမ်ပြန်ရောက်တတ်တယ်။ လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အိမ်ရှေ့မှာဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီးခြံထဲဝင်လာခဲ့တယ်။လှိုင်လှိုင်နှင်းကအိမ်ရှေ့ကဒန်းလေးပေါ်မှာထိုင်နေတယ်။ ကျနော်သူမဘေးမှာထိုင်ပြီးကျနော်တို့စကားပြောနေလိုက်ကြတယ်။ကျနော့်ယောက္ခမလောင်းဒေါ်ခင်လေးကအငြိမ်နေတတ် သူမဟုတ်အိမ်မှုအလုပ်တစ်ခုခုလုပ်နေရမှခုလည်းကျနော်တို့ရှေ့မလှမ်းမကမ်းမှာကုန်းကွပြီးပန်းအိုးထဲကမြက်တွေကိုနှုတ်နေတယ်။ လှိုင်လှိုင်နှင်းနဲ့စကားပြောနေရာကအန်တီရဲ့သိပ်မတုတ်တဲ့ခါး လေးအောက်ကကားစွင့်လုံးဝန်းတဲ့တင်ကြီးကိုမသိမသာကြည့်နေလိုက်တယ်ကျနော့်ရည်းစားလှိုင်လှိုင်နှင်းကသူမအမေလို မကိတ်လှဘော်ဒီကသာမန်လောက်ပဲရှိတာကျနော်ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်းငယ်ငယ်လေးတွေထက်အန်တီမမကြီးအရွယ်တွေကို စိတ်ဝင်စားတဲ့သူကျနော်တို့ရည်းစားသက်တမ်းတစ်နှစ်ပဲရှိသေးပေမယ့်လှိုင်လှိုင်နှင်းကိုလိုးဆော်ခဲ့တာလေးငါးဆယ်ကြိမ်မကတော့ပါဘူး။ကျနော်ခုတလောဘယ်လိုဖြစ်တယ် မသိဘူးဗျာအန်တီခင်လေးကိုအရမ်းဖီးနေမိပြီးတခါတလေအန်တီ့ကိုဂွင်းတောင်မှန်းထုဖြစ်ခဲ့ပါတယ် “သားဝေယံရေခဏလာပါအုံးကွယ်” ပန်းအိုးမတာမနိုင်လို့ထင်ပါရဲ့အန်တီကျနော်ကိုလှမ်းခေါ်တယ်။ “လာပြီ အန်တီ” အန်တီ့နားကိုလျှောက်လာပြီးပန်းအိုးမတဲ့အခါအန်တီကဟိုနေရာမှာထားမယ်သားဆိုပြီးသူမကလည်းမကူပါတယ်။ ပန်းအိုးကလေးချက်နှစ်ယောက်မရတယ်အန်တီဝတ်ထားတာကဆွဲသားလည်ဟိုက်ဆိုတော့ငုံ့လိုက်တဲ့အချိန်မှာဘရာစီယာထဲက နို့ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကိုကျနော်တစွန်းတစမြင်လိုက်ရတယ်ပန်းအိုးမနေရင်းကအန်တီရဲ့ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်အလှအပကိုခံစား ပြီးထားရမယ့်နေရာမှာပန်းအိုးကိုချလိုက်တယ်အန်တီလက်ဆေးဖို့ရေကန်ဖက်ကိုထွက်သွားတဲ့အခါပခုံးကျော်ရုံအုံထူနက်မှောင် တဲ့ဆံပင်များကဝဲခနဲဖြထွက်သွားပြီးကားစွင့်လုံးဝန်းတဲ့ အန်တီ့တင်စိုင်ကြီးတလုံးတက်တလုံးဆင်းသွားတာရင်သပ်ရှုမောဖွယ်ဖြစ်နေတော့တယ် ဂလုခနဲစတွေးမြိုချပြီးဒန်းနားသွားပြီးလှိုင်လှိုင်နှင်းဘေးမှာထိုင်လိုက်တယ်။ ဒီလိုနဲ့တနေ့ပေါ့အိမ်မှာအလှူရှိလို့လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့ကိုဖိတ်ဖို့ညနေလေးနာရီလောက်မှာသူမတို့အိမ်ဖက်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ခြံတံခါးဖွင့်ပြီးခြံထဲဝင်ကာတံခါးကိုပြန်ပိတ်ထားလိုက်ပြီးအိမ်ထဲကိုကျနော်ဝင်လာခဲ့တယ်။ “လှိုင်လှိုင်ရေ အန်တီ” “ဝေယံထိုင်အုံးသမီးတော့သူ့အမအိမ်သွားတာမနက်မှပြန်လာမယ်တဲ့” အန်တီကအိပ်ခန်းထဲကထမီရင်လျားနဲ့သူ့ဆီလျှောက်လာပြီးပြောတယ်။ “ဟုတ်အန်တီမနက်သားတို့အိမ်မှာအလှူရှိလို့လာဖိတ်တာပါ” ကျနော်ဆက်တီမှာထိုင်လိုက်တယ်။ရေချိုးဖို့အန်တီအိမ်ထဲကနေအိမ်ရှေ့ရေကန်ဖက်ကိုထွက်သွားတယ်။ ကျနော်ထိုင်နေရာပြူတင်းပေါက်နဲ့ရေကန်က၆ပေကျော်လောက်ပဲကွာတယ်အန်တီကရေတွေတဗွမ်းဗွမ်းလောင်းချိုး ပြီးကျနော်ထိုင်နေရာဖက်ကိုကျောပေးကာထိုင်ချလို့ဆပ်ပြာကိုစိမ်ပြေနပြေတိုက်နေတာဗျာရင်လျားကိုတဖက်ကကိုင် လို့နို့တွေပါဂျီးတွန်းနေတာကျနော်ကြည့်နေရင်းကလီးတောင်လာတယ်ရေကန်ကအုတ်တံတိုင်းနဲ့နီးပြီးလုံခြုံတာတကြောင်းပြီး တော့ကျနော်ကလည်းသူမသမီးရဲ့ချစ်သူဆိုပြီးအန်တီကအေးဆေးစိမ်ပြေနပြေဂျီးတွန်းနေတာယောက္ခမလောင်းရဲ့ရေစို ကိုယ်လုံးအလှကိုကျနော်တဝကြီးရှုစားနေလိုက်တယ်။ပုဆိုးထဲကကျနော့်လီးကြီးကပေါက်ကွဲထွက်မလိုပဲတောင်မတ် နေတယ်ကျနော်ကြည့်ပြီး၃မိနစ်လောက်ကြာတော့အန်တီရေချိုးတာကိုလက်စသတ်ပြီးရေလဲထမီလဲနေပါတယ်။အန်တီဒီဖက်လှည့်မလာခင်ကျနော်ဖုံးပွတ်နေလိုက်တယ်။ “ဝုန်းးးးးးးး” “အို့ အမေ့” အိမ်ထဲအဝင်မှာအန်တီလျှော်လဲသွားတယ်ကျနော်အန်တီ့ဆီလျှောက်လာပြီးသူမဘေးမှာထိုင်လိုက်တယ်။ “အန်တီခြေခေါက်လဲသွားတာလား” “အားး ကျွတ် ကျွတ် ဟုတ်တယ်သား…

ကိုကြီးရဲ့ စိမ်း တစ်နေ့သောအခါ ရန်ကုန်မြို့နဲ့များစွာမဝေးလှသော ဆင်ခြေဖုန်းဒေသရှိ အိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင်တက္ကစီတစ်စင်း ဆိုက်ရောက်လာကာ ကားပေါ်မှ အသက် ၂၅ နှစ်အရွယ်လူငယ်တစ်ဦး အထုပ်အပိုးတွေနှင့် ဆင်းလာပါသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် ကားခကိုရှင်းပေးရင်း အထုပ်အပိုးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင်မနင်းဆွဲလာကာ အိမ်ရှေ့ အရောက်တွင်။“ မေမေ ရေ..မေမေ..သားပြန်လာပြီ ” လို့ အသံပြုလိုက်ရာ အထဲမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာပြီး“ မေမေကြီးရေ ကိုကြီး ပြန်လာပြီ ” လို့ ဆိုရာ ကိုကြီးလို့ အခေါ်ခံရသော ထိုလူငယ်လေးသည် လာကြိုသောကောင်မလေးအား နားမလည်သလို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး“ ဟဲ့..နေစမ်းပါဦး..နင်ကဘယ်သူလဲ ”“ ဟို.. ဟို… ”“ ပြောလေ နင့်ကိုငါအရင်တစ်ခေါက်က မတွေ့ပါဘူး ” လို့ မေးခွန်းထုတ်နေတုန်း။ “ ဟယ်.. ငါ့သားလေး ပြန်လာပြီတော်.. ဒီတစ်ခါတော့…

ဇရပ်တောင်ပံကျိုး နှင့်ကြောင်ခံတွင်းပြတ် ကျွန်တော့အမည်ကို မိတ်မဆက်တော့ပါဘူးဗျာ။ မိတ်ဆက်လို့လည်း ကျွန်တော့မိတ်က ပိုမရှည်တော့ပါဘူးဗျာ ။ ဟုတ်တေဟုတ် ခိ.. ခိ… အခုဇတ်လမ်းက.. ဒီလိုဗျ…….. ကျွန်တော်က ပထမနှစ်ကျောင်းသားပါ (…)မေဂျာပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်နှင့်အခန်းတူတဲ့ သဉ္ဇာကို ကျွန်တော်က အရမ်းကြွေမိပါတေဗျာ။ သူကလည်း အရမ်းကို ပွင့်လင့်သူလေဗျာ။ ကျောင်းကို သူလာရင် ကြွေတဲ့ဘဲတွေကလည်းပရမ်းများတာကိုဗျ။ သူကကျွန်တော့လို ကောင်ကို သိပ်ဂရုမစိုက်ပေမဲ့လည်း ကျွန်တော်က သူ့ကိုဂရုစိုက်ပြီး သူလိုအင်သမျှကို တတ်နိုင်သမျကြိုးစားပေး၊ အနေနီးတော့ ချစ်သူဖြစ်သွားကြပါတေဗျ။ ဒါပေမဲ့လည်း ငွေကြေးမရှိ ဆင်းရဲတော့လည်း တစ်ခါတစ်ခါ စကားများကြ ရန်ဖြစ်ခဲ့ပါတေဗျ။ သူကကျွန်တော့ကို…. အောင်ဇော်..နင်နှင့်ငါပြတ်ပြီ .. ပြောပြီး ပြတ်စဲသွားကြပါတေဗျ………….. ကျွန်တော့အမေနှင့် ကျွန်တော့သူငယ်ချင်းတွေက အားကုန်ပြီး အမျိုးမျိုးဘဲ နှိစ်သိမ့်ပေမဲ့ ကျွန်တော်က သူ့ကိုချစ်မိနေတော့လည်း သူ့ကိုပြန်လိုက်ပြီး တောင်းပန်တော့…

ရည်းစားဦးလေး ကျတော် တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်မှာ ဆော်ရနေပီ မသူတဲ့ ။မသူကတော့ ဆယ်တန်းမအောင်ဘူး ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာဝန်ထမ်းဝင်လူပ်နေတာပေါ့ ။ မသူက ကျတော့်ကိုအရမ်းချစ်တာ ကျောင်းဖွင့်ပီဆိုတာနဲ့ အဝတ်အစား အသုံးအဆောင်ကအစဝယ်ဝယ်ပေးလိုက်တာ။ ဒတိယနှစ်ယောက်တော့ ကျတော်တခြားကောင်မလေးကို စိတ်ကစားမိတယ်။ မသူဘယ်လိုသိသွားလဲမသိဘူး ကျတော်နေတဲ့မြို့ပေါ်အဆောင်ကိုဒေါသတကြီးနဲ့လိုက်လာတာပေါ့။ ကိုမျိုး ရှိလား အကို ဟုတ်ကဲ့ သူ့အခန်းထဲမှာအိပ်နေတယ်ဗျ မသူလည်းအခန်းတခါးဆွဲဖွင့်လိုက်တယ် ပီးပြန်ပိတ်ပီးဂလန့်ထိုးလိုက်တယ်။ ဟဲ့ ကိုမြိုးထပါဦး ဟာ မ ဘာလဲ နင်လန့်သွားတာလား အမ် ဘာဖြစ်လို့လဲ မ နင်ကောင်မတစ်ယောက်နဲ့ရှုပ်နေတယ်လို့ ငါကြားတယ် ဟာ မကလဲ မသူကဒေါသကြီးတယ် ကျတော့်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းပီး လက်မောင်းတေကိုတဖျန်းဖျန်းရိုက်တယ် နင့်ပေါ်ငါမကောင်းခဲ့လို့လား နင့်ပေါ်ငါသစ္စာဖောက်ခဲ့လား ဟီးးးး ဟာ မရယ်မငိုပါနဲ့ဗျာ ကျတော်လည်းဖက်ပီး ကုတင်ပေါ်ဆွဲထိုင်လိုက်တယ်။ဒါမယ့် အဆင်ပြေအောင်တော့ လုပ်မှ အဆောင်ထကမ်ြးနေရင်အရှက်ကွဲမှာ။ ကျတော်လည်း တော်ကီတွေအမျိုးမျိုးလွှတ်ရတာပေါ့ နဲနဲတော့ဒေါသပြေသွားပုံရတယ်။…