Author: book

စတုတ္ထမြောက်ဇနီး ဒီတစ်ခေါက်ခြံထဲကိုလာတာဦးစိုင်းမောင်တစ်ယောက်ထဲဖြစ်လို့နန်းခမ်းနွယ်အံ့အောနေသည်။ခါတိုင်းတောင်ကြီးကနေဟဲဟိုးကော်ဖီခြံကိုလာတိုင်းစော်တစ်ပွေအမြဲတန်းပါလာတတ်လို့နန်းခမ်းနွယ်ကချက်ပြုတ်ပေးပြီးတာနဲ့အိမ်ပြန်ပြီးရှောင်နေရသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုဝက်လက်ပေါင်းစားချင်တယ်ဆိုလို့မီးဖိုထဲမှာအလုပ်ရှုပ်နေတုန်းဦးစိုင်းမောင်ဝင်လာလို့”ဟဲဟဲ……..ဒီတစ်ခေါက်……..အန်ကယ်လာတာ……..ထူးဆန်းနေပါလား”လို့ပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်က”ဘာကိုထူးစမ်းတာလဲ”လို့ပြန်မေးလို့ရှမ်းသံဝဲဝဲလေးနဲ့”စော်မပါတော့တာလေ” လို့ပြောအပြီးမှာဦးစိုင်းမောင်က”ဒီမှာရှိနေတာဘဲ”လို့နန်းခမ်းနွယ်ကိုလက်ညှိုးထိုး ပြသည်။နန်းခမ်းနွယ်ရင်တွေတုန်ပြီးမျက်လုံးတွေပြာသွားသည်။နန်းခမ်းနွယ်ကသူရဲ့အလုပ်သမားဖြစ်သည့်အပြင်တစ်ခုလပ်ဖြစ်တာကိုသူသိရက်နဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကိုသူကမယားလိုနေမယ်ပြောတာဖြစ်လို့အံ့အောပြီးရင်တုန်သွားတာဖြစ်လေသည်။ ဟာ….အန်ကယ်ကလည်း…..နန်းခမ်းနွယ်ကအလုပ်သမားပါလို့ ညှိုးငယ်စွာပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်ကတကယ့်ကိုချမ်းသာပြီးအလုပ်သမားတွေကိုလည်းပြည့်စုံအောင်ထားသူဖြစ်သည်။သူ့ဖာသူမိန်းမပွေပေမဲ့လူတန်စားမခွဲခြားလို့နန်းခမ်းနွယ်အပါအဝင်အလုပ်သမားအားလုံးကလေးစားပြီးချစ်ကြသည်။ဒီကော်ဖီခြံကလည်းသူမလုပ်ရင်ဖြစ်ရဲ့သားနဲ့အလုပ်သမားတွေအလုပ်လက်မဲ့မဖြစ်အောင်သူလုပ်နေတယ်ဆိုတာလည်းအားလုံးသိသည်။သူ့အကျိုးကိုရှေ့မထားဘဲသူအပန်းဖြေရန်အတွက်သာရည်စူးပြီးဘန်ဂလိုလေးတစ်လုံးဆောက်ကာတပါတ်တစ်ညအိပ်လောက်လာအပန်းဖြေခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ထားပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ကချောတယ်……..စေတနာလည်းကောင်းတယ်……..ဒါကြောင့်နောက်လာတိုင်းစော်ခေါ်မလာဘဲ……..နန်းခမ်းနွယ်နဲ့နေမယ်”လို့ပြောပြီးနန်းခမ်းနွယ်နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကိုနမ်းလိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်အတွက်လုံးဝမထင်ထားတာမို့ထပ်အံ့အောနေရပြန်တော့သည်။”အန်ကယ်ရယ်……..ဟင်းချက်အုံးမယ်လေ”ဆိုတော့ဦးစိုင်းမောင်အားမလိုအားမရဖြစ်သွားပြီးလွှတ်လိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကအိမ်ထောင်ကွဲပြီးကတည်းကဦးစိုင်းမောင်ကော်ဖီခြံမှာဝင်လုပ်ခဲ့တာနှစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ခြံထဲမှာအလုပ်သမားတွေနေဘို့တန်းလျားဆောက်ပေးထားလို့လည်းအတော်အဆင်ပြေသည်။လစာတစ်သိန်းဆိုပေမဲ့ ဆန်ဆီဆားကိုအခမဲ့ထောက်ပံ့လို့စားဝတ်နေရေးပူစရာမလို။နန်းခမ်းနွယ်လိုတစ်ဦးတည်းနေတဲ့ဘဝကသာသာယာယာဖြစ်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကတစ်ခုလပ်ဆိုပေမဲ့ကိုယ်လုံးကအတော်တောင့်သည်။အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေလို့ဖြူတဲ့အသားကနေလောင်ထားပေမဲ့အတော်ကြည့်ကောင်းသည်။အသက်ကလည်းသုံးဆယ်ဝန်းကျင်မို့ငယ်ဂုဏ်ကမပျောက်သေး။ဦးစိုင်းမောင်တွေးနေရင်းနန်းခမ်းနွယ်ကိုစားမယ်လို့တွေးမိသည်။ ဒါကြောင့်ဒီ အပတ်ဂေါက်ကွင်းကစော်တွေကိုခေါ်မလာဘဲတစ်ဦးတည်းလာခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဟင်းချက်နေတဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကိုနောက်ကနေကြည့်ရင်းဦးစိုင်းမောင်စိတ်ပိုကြွပြီးလီးကတောင်လာသည်။”နန်းခမ်းနွယ်မကျက်သေးဘူးလားကွာ”လို့မေးတော့ “ဟယ်ကလေးကျနေတာဘဲကွယ်”လို့နန်းခမ်းနွယ်ကပြောသည်။ဦးစိုင်းမောင်က”နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆို……..ကလေးလေးလိုဘဲပေါ့”လို့သူဌေးကြီးကြွေနေရှာပြီ။နန်းခမ်းနွယ်ကတခစ်ခစ်ရီပြီး”ပြီးမှခိျိုချို တိုက်မယ်နော်”လို့လှည့်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်မီးဖိုထဲကနေထမင်းစားစားပွဲပေါ်ဟင်းတွေတင်ပြီးအုပ်ဆောင်နဲ့အုပ်သည်။ပြီး”အန်ကယ်……..နန်းခမ်းနွယ်ရေပြန်ချိုးအုံမယ်”လို့ပြောသည်။ဦးစိုင်းလူက”ချိုးမနေပါနဲ့ကွာ”ဆိုကလေးလိုထပ်ပူဆာပြန်သည်။နန်းခမ်းနွယ်က”ချွေး တွေနဲ့ကွာ….ရွံစရာကြီး”လို့ပြောပြီးဆင်းပြေးသွားသည်။ဦးစိုင်လုလည်းရေချိုးလိုက်သည်။နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်ပြီးထမင်းဝိုင်းပြင်နေတုန်း။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ပြီးနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကိုနမ်းရင်းတစ်ကိုယ်လုံးပွတ်သပ်လေသည်။နန်းခမ်းနွယ်က”ထမင်းစားပါအုံး”ပြောတော့”ချစ်ချင်ပြီနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”ဆိုထမီကိုအတင်းဆွဲချွတ်သည်။”အိုကွာ”ဆိုဘဲပြောရသေးသည်ဦးစိုင်းမောင်လက်ကစောက်ပတ်ကြီးထဲမွှေနှောက်နေလေပြီ။နန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ကအရည်တွေစမ်းမိတော့ဦးစိုင်းမောင်ကလည်းနန်းခမ်းနွယ်စိတ်ပါနေတယ်ဆိုတာကိုသိသွားသည်။နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ခြေတဖက်ကိုဦးစိုင်းမောင်ကဆွဲမပြီးထိုင်ခုံပေါ်တင်ကာ ဘာဂျာကိုင်ဘို့လုပ်သည်။နန်းခမ်းနွယ်က”အန်ကယ်……..နန်းခမ်းနွယ်ကသူများလိုးပြီးသားနော်”လို့ပြောပေမဲ့မရ။စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးလျာကြီးကနန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ပေါ်ထိလာသည်။”ရွီှးကိုကြီးရယ်……..ရွံစရာကြီးကိုကွာ”ဆိုနန်းခမ်းနွယ်ကော့ပေးလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်မွှေးတွေကလည်းတစ်ချက်ချက် စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်မိထိုးမိနေလို့နန်းခမ်းနွယ်တအားကောင်းနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ငုံ့ကြ ည့်ပြီးဖီးလ်ယူလိုက်သည် ကာမဆန္ဒဆိုတာအလုပ်ရှင်နဲ့အလုပ်သမားဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်တောင်မရှိပါလားလို့နန်းခမ်းနွယ်တွေးမိလိုက်သည်။”ဝူး……..ကိုကြီး နန်းခမ်းနွယ်အရမ်းယားတယ်ဝေ့……..ဖြေးဖြေးယက်ပါကွာ”လို့စောက်စိကကြင်ကနဲဖြစ်သွားလို့နန်းခမ်းနွယ်ပြောလိုက်ရသည်။”ဝို့……..တော်ပြီလေကွာ……..နန်းခမ်းနွယ်မလိုးရသေးဘဲ……..တစ်ခါပြီးပြီ”ဆိုတော့မှဦးစိုင်းမောင်ရပ်ပြီးနန်းခမ်းနွယ်ကိုတင်းတင်းကြပ်ြက်ပ်ဖက်ထားသည်။ပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ကတအားသန့်တယ်”လို့ပြောသည်။နန်းခမ်းနွယ်လည်းဦးစိုင်းမောင်ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ဘွားကနဲလီး ကြီးကပေါ်လာသည်။လုံးပတ်ကလည်းခပ်တုတ်တုတ်အရှည်ကလည်းခုနှစ်ပေခွဲလောက်ရှိသည်။”ဝေး……..အကြီးကြီးဘဲ……..ဒါကြောင့်တောင် ကြီးကကောင်မတွေ……..ပြန်တဲ့နေ့တိုင်း……..မျက်တွင်းကျတာကို”ဆိုပြော ပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးလျာနဲ့တစ်ချက်ပင့်ယက်ပြီးနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်ခါးကော့လာပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ရယ်အရမ်းကောင်းတာဘဲ” လို့နန်းခမ်းနွယ်ကိုချီးကြူးနေတော့သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကအပျိုစဖြစ်ကတည်းကယောကျာ်းလီးကိုစိတ်ဝင်စားသူဖြစ်သည်။အဲ့ဒီကတည်းအိမ်မှာလူလစ်တိုင်းအစ်ကိုအခန်းထဲထဲကအောအခွေကိုခိုးခိုးကြည့်တတ်သည်။တခါတလေလည်းအပြာစာအုပ်တွေ့ရင်ခိုးဖတ်တတ်သည်။အောကားထဲကလီးစုပ်တာကိုမှတ်သားထားပြီးစိတ်ပါလို့လက်နဲ့အာသာဖြေတိုင်းငှက်ပျောသီးကိုအခွံခွါကာလီးလို့သဘောထားစုပ်ကြည့်တတ်သည်။ဒါ့ကြောင့်လီးစုပ်တာကျွမ်းကျင်ခြင်းဖြစ်သည်။နောက်သူကျွမ်းကျင်တာတွေလည်းဆက်လာအုံးမည်ဖြစ်သည်။ “နန်းခမ်းနွယ်တော်ပြီ……..တော်ကြာတို့……..မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်”လို့ဦးစိုင်းမောင် ပြောယူရတော့သည်။”ကဲ……..ကိုကြီးက……..နန်းခမ်းနွယ်ပြောသလို……..နေရမယ်”ဆိုတော့သူဌေးကြီးခမျာကလေးလေးလိုခေါင်းငြိမ့်ပြရသည်။ ပြီးနန်းခမ်းနွယ်က”ထိုင်ခုံပေါ်မှာလျောချထိုင်……..ဟုတ်တယ်အဲ့လို……..နန်းခမ်းနွယ်ကကိုကြီးမပင်ပမ်းအောင်အပေါ်ကလိုးပေးမယ်”ဆိုကျောပေးခွလိုက်သည်။ဒူးနှစ်ချောင်းကွေးကာစာက်ပတ်အဝမှာလီးတေ့ပြီးဖင်ကိုဝိုက်လို့ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တော့သည်။”အီး……..အို့ဟိုး……..တော်လိုက်တဲ့နန်းခမ်းနွယ်”ဆိုအပေးကောင်းလွန်းလို့ဦးနန်းခမ်းနွယ်လူထပ်ချီးကျူးရပြန်သည်။”ဘွပ်ဘွပ်……..ဘွပ်ဘွပ်”နဲ့ဆောင့်ချက်ကမြန်လာသည်။”ကိုကြီးရယ်……..ကောင်းရဲ့လား” ဆိုတော့”အရမ်းကောင်းတာဘဲနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”ဆိုတကဲ့ဖီးလ်သံနဲ့ဦးစိုင်းမောင် ုပြောလိုက်သည်။”အို….အို…..နန်းခမ်းနွယ်ပြီးနေပြီ….အအ……..အီး”နန်းခမ်းနွယ်လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်းပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။ပြီး”ကိုကြီးနောက်ကဆောင့်တော့”ဆို ဦးစိုင်းမောင်ကိုလက်နောက်ပြန်ဆွဲပြီးလီးကျွတ်မသွားစေဘဲလေးဘက်ကုန်ပေးလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါဦးစိုင်းမောင်အလှည့်မို့ဦးစိုင်းမောင်ဆောင့်တော့သည်။ဆောင့်လို့လီးတဆုံးဝင်တိုင်းနန်းခမ်းနွယ်ကဖင်ကိုမြန်မြန်ခါပေးနေပြန်သည်။အပေးကောင်းတဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကြောင့်ဦးစိုင်းမောင်အရမ်းခိုက်သွားတော့သည်။”အီး……..ကိုကြီးရယ်…..လိုးပါ……နန်းခမ်းနွယ်တအားကောင်းတယ်……..ကိုကြီးရယ်……..ကိုကြီးရဲ့လီးကြီးကို……..နန်းခမ်းနွယ်တအားဆွဲသွားပြီကွာ……လိုးလိုး……ကိုကြီးလိုး”နဲ့နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ညီးပြောပြောသံနဲ့လှုပ်ရှားဟန်ကြောင့်ဦးစိုင်းမောင်”အို့ဟို……အီးဟီး”ဆိုအော်ကာနန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲလီးရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ပြီးအပေါ်ကနေနန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ကာဝက်မှေးမှေးရင်းဟောဟဲဟောဟဲနဲ့မောနေသည်။သူ့ခမျာပိုက်ဆံချမ်းသာလို့ဆေးကောင်းမှီဝဲပြီးလီးတောင်ရပေမဲ့အသက်အရွယ်အရအမောဖေါက်နေပါလားလို့နန်းခမ်းနွယ်တွေးလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီးနန်းခမ်းနွယ်က။ နန်းခမ်းနွယ်ခနပြန်မယ်……တော်ကြာကျန်တဲ့…..အလုပ်သမားတွေ…..ရိပ်မိကုန်မှာစိုးလို့…..ဆိုတော့နေ့ခင်းစားဘို့ရှမ်းခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲ ဝယ်ခဲ့ဆိုငွေနှစ်သိန်းခွဲထုတ်ပေးသည်။”ဟာ……..တစ်ပွဲမှသုံးရာပါ……..အများကြီးမလိုဘူးလေ”ဆိုတော့”နန်းခမ်းနွယ်အတွက်မုန့်ဘိုးလေ”လို့ပြောသည်။ ပြီး”နန်းခမ်းနွယ်ကတို့မယားလေ….မယားဆိုတော့မယား……..စာရိတ်ပေးရမပေါ့”လို့ဆက်ပြောသည်။နန်းခမ်းနွယ်ကစိတ်ထဲကနေတော်သေးတာပေါ့မယားစာရိတ်ဆိုလို့လို့တွေးမိလိုက်သည်။ နေ့လည်နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်တော့အလုပ်သမားခေါင်းနဲ့ဦးစိုင်းမောင်ခြံအ ကြောင်းစကားပြောနေကြသည်။နန်းခမ်းနွယ်လည်းရှမ်းခေါက်ဆွဲနဲ့တို့ဟူး ကြော်ကိုဧည့်ခန်းစားပွဲသွားချပေးလိုက်သည်။ပြီးမီးဖိုတည်ကာကော်ဖီ ဖျော်ဘို့ရေနွေးသယ်ရင်းထိုင်နေသည်။ဦးစိုင်းမောင်မီးဖိုထဲဝင်လာတော့မှအလုပ်သမားခေါင်းပြန်သွားတာကိုသိရသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကထပြီးဦးစိုင်လုကိုဖက်ကာလီးကိုစမ်းကြည့်တော့ပျော့ခွေနေသည်။ပြီး”လိုးပေးအုံးမှာလား”လို့ယောကျာ်းတွေကြိုက်တဲ့အသုံးအနှုံးကိုပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြကာအိမ်သာထဲဝင်သွားသည်။ကော်ဖီဖျောပြီးသွားချပေးတော့ဦးစိုင်းမောင်ကဘေးခေါ်ထိုင်ခိုင်ပြီးလီးပျော့ကြီးကိုပုလွေကိုင်ခိုင်းသည်။နန်းခမ်းနွယ်ကလီးပျော့ကြီးကိုနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်သားနဲ့အရင်းကနေအဖျားထိကိုက်ပေးလိုက်သည်။”နန်းခမ်းနွယ်ကလီးစုပ်တာ……အရမ်းကျွမ်းတယ်နော်”ပြောတော့နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ပြီး”ကိုကြီး…….နန်းခမ်းနွယ်ကိုအထင်သေးသွားတာလား……နန်းခမ်းနွယ်က…..ကိုကြီးကောင်းမယ်ထင်တဲ့ဟာမျိုး……လုပ်ပေးကြည့်တာ…..နန်းခမ်းနွယ်အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပေမဲ့…..လီးမစုပါဖူးဘူး”လို့သူ ကျေနပ်အောင်ချွေးသိမ့်လိုက်သည်။ဦးစိုင်းမောင်ကပြာပြာသလဲနဲ့”အဲ့လိုအဓိပ္ပာယ်မဟုတ်ဘူးနန်းခမ်းနွယ်”ဆိုပြန်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လည်းလီးပျော့ကြီးကိုငုံ ပြီးလီးတောင်ဘို့လီးထဲကသွေးကြောတွေဆီသွေးများများရောက်အောင်ဆက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးပျော့ကြီးမာစပြုတော့လက်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းဂွင်းထုပေးနေသည်။ ခါတိုင်းလီးကအဲ့လိုတစ်ချီပြီးနာရီပိုင်းမှာတောင်လေ့တောင်ထမရှိခဲ့ပေမဲ့နန်းခမ်းနွယ်လုပ်ပေးလို့ခုတောင်နေတာကိုဦးစိုင်းမောင်အံ့အောနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကလည်းလီးတောင်နေတာကျမသွားအောင်ဆက်ပြီးလက်နဲ့ဖွဖွလေးညှစ်ပေးနေလေသည်။”လာအခန်းထဲသွားရအောင်”လို့ဦးစိုင်းမောင်ကပြောပြီးခါးခြင်းဖက်ကာဝင်သွားကြသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ကဗျာဆန်ဆန်ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ပန်းချီးကားတွေကလှလွန်းလို့နန်းခမ်းနွယ်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ဒီအိပ်ခန်းထဲကိုဘယ်အလုပ်သမားမှမရောက်ဖူးပါ။သူပြန်ရင်သူ့အိပ်ယာကိုသူဖာသာသိမ်းပြီးပြန်တတ်သည်။ခုတော့နန်းခမ်းနွယ်ကပထမဆုံးရောက်ဖူးသည့်အလုပ်သမားဖြစ်သည်။…

ဆေးစွမ်းနဲ့နွားသိုးကြိုးပြတ် နာမည်က နှင်းဝေ… ဒီဇင်ဘာလ နှင်းတွေကျတဲ့အချိန်ကြီးမွေးလို့ အလွယ်တကူနဲ့လှလှလေးပေးထားကြတာ။ ဆွေမျိုးထဲမှာ သမီးမိန်းကလေးဆိုလို့ နှင်းဝေတစ်ယောက်ထဲ။ ဝမ်းကွဲဆိုလို့ မောင်တွေ အကိုတွေချည်း ဒါ့ထက်ဆိုးတာ နှင်းေ၀ ဦးလေးက ရပ်ကွက် လူမိုက်။ ဓါးထိုးမှုနဲ့ ထောင်ထဲကထွက်တဲ့အချိန် တူမလေးမွေးမှ မိုက်တာရပ်တော့တာ။ နှင်းေ၀ မွေးကတည်းက တဆွေတမျိုးလုံးစီးပွားတက်တော့ အကုန်လုံးကဝိုင်းချစ်ကြတာပေါ့။ဦလေးကလည်း လူမိုက် အကိုတွေမောင်တွေလည်း များတော့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ရည်းစားကမရ။ ညားမယ့်ညားတော့လည်း အညာသား နဲ့မှညားတော့တာ။ အပျိုကြီးပေါက်စဖြစ်နေတဲ့အချိန် အသက်သုံးဆယ့်ငါး ရန်ကုန်လာပြီး အလုပ်လုပ်တဲ့ မလည်မဝယ် အညာသားနဲ့ ညားပါလေရော။ မောင်အညာသားက ရန်ကုန်မှာ အဲကွန်းတွေပြင်တယ်။ အဲ့တုန်းက နှင်းေ၀ အဆောင်နေတုန်း အဲကွန်းလာပြင်တဲ့ မောင်ညာသားနဲ့ငြိပြီး အပိုင်ဝိုက်ပလိုက်တာ။ မဝိုက်လို့လဲမရဘူးလေ ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေနဲ့ညားဖို့ကတော့ မဖြစ်နိုင်။ အညာသားကလည်းအိမ်ကိုလာတောင်းတော့ ဆွေစုံမျိုးစုံပဲ။ တွဲတာ…

မနေနိုင်တော့ဘူးဦးရယ် အခု အချိန်ထိ ကားတွေ ဒီလောက်ပေါနေတာတောင် အသစ်မလဲပေးတဲ့ မေမေ တို့ကိုတခါတလေ အရမ်းစိတ်ကုန်တယ် ။ အဘိုးငယ်ငယ်ကတည်း က စီးခဲ့တဲ့ရှေးဟောင်းမို့တဲ့လေ ။ နံပါတ် အသစ်တွေ ကားအသစ်တွေ စီးနေကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ ကြားမှာ ဒီ… ဈ… နံပါတ်ကားကြီး တကားကား နဲ့ရှက်လိုက်တာ အရမ်းပဲ ။ အဲ့ကား ကြီး နဲ့သွားရတာ ထက်စာရင် ခြေလျှင်သွားလိုက်ရတာ ကမှ တော်သေး ။ တကယ်ပဲ စိတ်ကုန်တယ် ။အခုလည်း ဖေဖေ ခရီးသွားနေပါတယ် ဆို မှ ဒီကားကြီးကို မောင်းပြီး လိုက်ပို့ရအုံးမယ် ။ စိတ်ညစ်ညစ် နဲ့ကား ဂိုထောင်ဆီ ထွက်လာခဲ့တယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ကားစက်က နှိုးလို့ကိုမရပါ ။ဖေဖေ လည်း အမြဲ…

မွေးစားသောဆော်ကြီး သား ထပီလား ဒီမှာ ထမင်းကြော်ထားတယ်နော် “ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ” အမေ့အား စကားပြန်ပီးနောက် စိုးကျော် လက်ဆေးကန်တွင် မျက်နှာသစ်လိုက်သည်။ မျက်နှာသစ်ပြီးနောက် ထမင်းကြော်စားနေတုန်း ကော်ဖီပန်းကန်ကိုင်၍ အမေရောက်လာကာ ဘေးနားဝင်ထိုင်ရင်း… “ငါ့သားရယ် အမေ့အသက် ၅၀နီးပါပီ သားရယ် ငါ့သားသာ လိမ်လိမ်မာမာ အေးအေးဆေးဆေးနေသွား ဘာမှမလုပ်ပဲ အမေတို့သားအမိ ဒီတိုင်းထိုင်စားလို့ရပါတယ် မဆိုးပါနဲ့တော့ကွယ်” “မေမေရယ် သားမဆိုးတော့ပါဖူးဗျာ ဒီလောက် ဖြစ်ခဲ့ပီးမှ သားဆက်မိုက်နေရင် သားပဲ ပျက်စီးမှာပေါ့ သားနားလည်ပါပီ မေမေ” “ကဲပါ သားလေး သိရင် အမေ မပြောတော့ပါဘူးကွယ် ငါ့သား အလုပ်နောက်ကျနေဦးမယ် စား စား” “အော် သားရေ ညကျ အမေတို့ ဧည့်ခံပွဲ တခုသွားရမယ်နော် ညစာစားပွဲပါကွယ် မွေးနေပွဲပါ အမေ့သူငယ်ချင်း သားလိုက်ခဲ့ရမယ်နော်”…

ထန်လို့အကောင်းဆုံးအရွယ် ကျော်ဝင်းက…..အိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်စက်သူဖြစ်၏ အောက်ထပ်အခန်းနှင့်အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်းဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည်။ ကျော်ဝင်းအသံမကြားရအောင် ခုတင်ပေါ်က အသာအယာဆင်းလိုက်သည်။ သူ့အခန်းမှာ မီးမှောင်နေသဖြင့် အောက်ထပ်အခန်းထဲရှိ မီးရောင်က လက်တစ်လုံးခန့် ပေါက်နေသော ကြမ်းပြင်ကို အရောင်ဟပ်နေသည်။ ထိုအပေါက်မှ အောက်ထပ်အခန်းဆီသို့ အသာလေးချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဦးထွန်းမောင်နှင့် သူ့အဒေါ် မတင်သောင်းတို့…အဝတ်အစားကင်းကွာ ဗလာကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့် လိုးနေကြသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင် အထင်းသားကြီး မြင်တွေ့ရသည်။အပေါ်ထပ်နှင့် အောက်ထပ်အကွာအဝေးမှာ ခွန်နှစ်ပေလောက် ကျော်ကျော်မျှသာရှိသဖြင့် မြင်ရသော မြင်ကွင်းမှာ ဝေးလှသည်မဟုတ်။ ထို့အပြင်….ဘတ္ထရီဖန်ချောင်း မီးဖြစ်သဖြင့် အလင်းရောင်က လင်းထိန်နေသည်။ မတင်သောင်းလက်နှစ်ဖက်က ဘေးသို့ဆန့်ချထားပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ခံနေသည်။ အသက်အရွယ်ကြောင့်လားမသိ ဦးထွန်းမောင် လိုးနေပုံက အားမာန်သိပ်မပါလှ။ ကြာခင်မှာပင် ဦးထွန်းမောင် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲတုန်လှုပ်ကာ ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ရှုံ့ခွက်သွားပြီး ဆောင့်နေသော…

နို့မပြတ်သေးသောသမတ် ကျနော့် ရည်းစား လှိုင်လှိုင်နှင်းနဲ့ တွေ့ဖို့ သူမ အိမ်ဖက်ကို ကျနော် ဆိုင်ကယ်နဲ့ ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့် နာမည်က ဝေယံ အသက်က နှစ်ဆယ် ကျောင်းပြီးထားတာ မကြာသေးတော့ လောလောဆယ် အလုပ် အကိုင် မရှိ တစ်ရာကိုး တစ်ရာ့တစ်ဆယ် ပေါ့ဗျာ။ လှိုင်လှိုင်နှင်းက ဆယ့်ကိုး နှစ် သူမနဲ့ ရည်းဖြစ်တာ တစ်နှစ်လောက် ရှိပြီ။ လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့ မိဘတွေနဲ့ ကျနော့် မိဘတွေက မိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်ကြပါတယ်။ လူကြီးချင်းကလည်း ခင်မင်နေတော့ လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့ အိမ်ကို ကျနော်က တံခါးမရှှိ ဓါးမရှိ ဝင် ထွက် သွားလာပေါ့။ ပြီးတော့ နှစ်ဖက် မိဘတွေကလည်း သဘောတူထားတော့ တခါတလေ သူမတို့ အိမ်နဲ့ ကျနော်တို့အိမ်မှာ…

အပျိုလေးနဲ့အတွေ့အကြုံ လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်ကပေါ့ အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ မိထ္တီလာကို သွားဖို့ ကျနော် ကားဂိတ်ကို ဆင်းလာခဲ့တယ်။ ကားဂိတ် ရောက်တော့ လက်မှတ် ဖြတ်ပြီး ယဉ်ရပ်နား စခန်းမှာ ထိုင်စောင့် နေလိုက်ပါတယ်။ ညနေ ငါးနာရီလောက်မှာ ကားစက်နှိုးတော့ ကားပေါ် တက်ပြီး ထိုင်ရမယ့် ခုံမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ထိုင်ပြီး မကြာခင်မှာ ကျနော်တို့နဲ့ ရွယ်တူ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်နဲ့ ကောင်လေး တစ်ယောက် ရောက်လာပြီး ကျနော့် ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပါတယ်။ ကျနော့် ဘေးမှာ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်က ထိုင်ပြီး နောက် ကောင်မလေးက သူမ ဘေး ဟိုတဖက် အစွန်မှာ သူမတို့နဲ့ ပါလာတဲ့ ကောင်လေးက တဖက်မှာ ထိုင်လိုက်ကြတယ်။…

စားချင်တာမို့လားစားချင်တာမို့လား တပ်တွင်း အစည်းအဝေး စောပြီးလို့ အားနေတဲ့ တစ်ရက် ဗကမျိုးစည်သူ ပျင်းလို့ ဖေ့ဘုတ် ဖွင့်ပြီး ဟိုပွတ် ဒီပွတ် လုပ်နေတယ်။ မျိုးစည်သူ က အရာရှိငယ် လူပျိုဆောင်မှာ နေတယ်။ အရာရှိဆိုတော့ သီးသန့် အခန်း ရတယ်လေ။ တပ်ရင်းမှူး နဲ့ အခြားအရာရှိတွေ တိုင်းမှူးလမ်းကြောင်း ပါသွားလို့ မျိုးစည်သူ သိပ်အလုပ်မရှိဘူး။ အရာရှိလူပျိုဆောင် ဟာ တိတ်ဆိတ်လို့။ နေ့ခင်းက စားဖိုမှူးလာပို့သွားတဲ့ ပဲဟင်းနဲ့ ငါးကြော်နှပ်ကိုတောင် ပျင်းလို့ မစားသေးဘူး။ ဗိုက်ကလည်း မဆာသေးဘူးကိုး။ ဘီယာသောက်ရအောင်လည်း နေ့ခင်းကြီးကို မျိုးစည်သူ မသောက်တတ်။ ပျင်းစရာကောင်းလှတဲ့ နေ့ခင်းပါလား။ ဖေ့ဘုတ် ပေါ်က မော်ဒယ်တွေကို လိုက်ပြီး ရွေးကြည့်နေလိုက်တယ်။ မော်ဒယ်တွေပုံကိုသာ ရှာရတာ နိုင်ငံရေး အကြောင်းတွေကို…

တအားစောင့်နေတာ ၇တန်းအောင်ပြီး၈တန်းတတ်စလောက်ကပေါ့ အရွယ်လဲနည်းနည်းရောက်လာပြီလူပျိုဝင်လာပြီစိုတော့ကာမစိတ်တွေလဲတဖွားဖွားပေါ့ တစ်ဖွားဖွားစိုတာနဲ့တွေ့သမျှဖင်တွေကြည့်ပြီးအိမ်ရောက်ရင်မှန်းမှန်းထုရတာကလဲအရသာရှိသကိုး.. ၈တန်းကျောင်းစတတ်တော့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရတယ်ကျွန်တော်ကလဲလူအေးစိုတော့သိပ်အပေါင်းသင်းမရှိဘူး ကျွန်တော်ပေါင်းမိတဲ့ကောင်ကလဲလူအေးဘဲစိုပါတော့ နာမည်က”မြတ်မင်း”တဲ့အေးလိုက်တဲ့ပုံများရေခဲတုံးကြနေတာဘဲ။ အဲ ဒါပေမယ့်တနှာကာမတော့ကြီးရော ဒါကတော့ကျွန်တော်ရောဘဲလေ အတန်းထဲမှာမြန်မာစာသင်တဲ့ဆရာမအိမ်နဲ့မြတ်မင်းအိမ်ကကပ်လျက်ဘဲ အဲ့ဒီဆရာမနာမည်က”ဒေါ်ဥမ္မာကျော်”တဲ့ဗျ။ စာအရမ်းအသင်ပြကောင်းတယ်အမြဲတန်းမျက်နှာလေးကပြုံးပြုံးရွင်ရွင်ဘဲ အသက်ကတော့..၂၄လောက်ရှိပြီထင်တယ်ခုထိနုပြိုထွားကြိုင်းနေတုန်းဘဲ မြတ်မင်းစိူတဲ့အကောင်ကလဲဆရာမရေချိုးနေရင်ခိုးခိုးကြည့်ပြီးအိုးတွေတောင့်ကြောင်းနို့တွေကားကြောင်းကျွန်တော့်ကိုပြောပြောနေကြဗျ။ ဟုတ်တယ်ဗျဆရာမကဖင်ကအကြီးကြီးဘဲတောင့်တင်းနေတာဘဲတစ်ခါတစ်လေစိုဘစ်ယာပါထင်းနေတာဘဲ.အရပ်တော့ပုတယ်ဗျ ပုပုထွားထွားလေးပေါ့.ကျောက်သင်ပုန်းကိုမမှီလို့ခြေထောက်ထောက်ပြီးစာရေးနေရင်ထဘီနဲ့အကျႌဟဟလေးထဲကအသားလေးတွေကဝင်းနေတာဘဲ.ဘော်လီအဖြူလေးတောင်မြင်နေရတယ်.တစ်နေ့ကျွန်တော်နဲ့မြတ်မင်းကျောင်းတတ်ခေါင်းလောင်းအသံမကြားမိဘဲကျောင်းဆီးခြံမှာဆရာမအကြောင်းဖလှယ်ပြောရင်းကာမဆာလောင်နေကြတယ်။ အဲ့အချိန်ဆရာမရောက်လာတယ်.ဆရာမကအတန်းပိုင်စိုတော့ဘာနေနေအစွန်းထင်းမခံဘူးလေလိုက်ခေါ်တယ်ကျွန်တော်တို့ကို.ကျွန်တော်တို့ကလဲအားတိုင်းဆီးခြံဘဲသွားနေတော့ဆရာမကသိနေတာ. “ဟဲ့”မြတ်မင်းနဲ့ ကျော်ကျော်” ကျောင်းတတ်နေပြီလေ နင်တို့မသိဘူးလား”ကျွန်တော်တို့ဆရာမအသံကြားတော့လန့်ပြီးထလိုက်တာခုနကဆရာမအိုးအကြောင်းပြောရင်းလီးကို၂ယောက်သားစွနေတာ ခုထလိုက်တော့တောင်ပြီးတန်းနေတာဘဲဆရာမအဖုတ်ကို.ဆရာမမျက်မှောင်ကုတ်ပြီးမသိခြင်ယောင်ဆောင်ပြီး။ “ဟဲ့”လာကြဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲငါ့နောက်လိုက်ခဲ့စာသင်မယ်” ဟုတ်ဟုတ်ဆရာမ” “ကျွန်တော်တို့၂ယောက်လဲလီးတွေမြင်သွားတဲ့ဆရာမကိုမျက်နှာမကြည့်ဘဲခေါင်းငုံပြီးနောက်ကလိုက်လာကြတယ်.မြတ်မင်းကတိုးတိုးလေးပြောတယ်”ကျော်ကျော်”ဟေ့ကောင် ဆရာမဖင်ကြီးကြည့်စမ်းဘစ်ရာထင်ပြီးတင်းနေတာဘဲဟ”အေးကွလိုးချင်စရာကြီး ။ “ဆရာမဖင်ကိုဒီတစ်ခါအနီးကပ်သေချာမြင်ဘူးတာဘဲ”လိူးချင်လိုက်တာကွာ”ဟူကျွန်တော်လဲတီးတိုးပြောလိုက်တယ်”။ ဆရာမကကြားသွားပုံရတယ်ဗျကျွန်တော်တ်ု့ကိုနောက်လှည့်ကြည့်ပြီး”သေမယ်နော်ဟဲ့အကောင်တွေ”မိုက်မရိုင်းကြနဲ့ဟွင်း” လန်းသွားတာပေါ့ ဆရာမကြားတယ်ဟတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လက်ကုတ်ရင်းမချိပြုံးပြူံးပြီးလာခဲ့ကြတယ် စာသင်ခန်းထဲရောက်တော့ဆရာမမျက်နှာကပြုံးတာလိုလိုရှက်တာလိုလိုဖြစ်နေတယ်ဗျကျွန်တော်တို့ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့်feelတွေတတ်နေလားမသိဘူး ပေါင်ကြားထဲလက်ထည့်ပြီးကျောင်းသားတွေကိုစာလိုက်ဖတ်ခိုင်းနေတာ။ နောက်နေ့မနက်ဒီနေ့ကဆရာမကိုမလိူးခင်တစ်ရက်ပေါ့ ကျွန်တော်နဲ့မြတ်မင်းမနေ့ကဆရာမအိုးအကြောင်းပြောရင်းရီရီမောမောကျောင်းလာကြတယ်။ အဲ့ဒီမှာတွေ့ရတဲ့မြင်ခွင်းကစိတ်ထဲတလပ်လပ်နဲ့ပေါင်ကြောကနေတစ်ဆင့်လီးကြောထဲထိဖီလ်းတွေရောက်လာပြီးလီးပါမသိမသာတောင်လာတယ်.ဘာလို့စိုတော့ ဆရာမဒီနေ့ဝတ်လာတဲ့အပေါ်အကျႌအဖြူကအပါးသားလေးအထဲကိုထင်းထင်းနေအောင်မြင်နေရတာ မြင်လား မြတ်မင်း ဆရာမနို့အုံကအကြီးကြီးဘဲဖြူဖွေးနေတာဘဲဟ။ အေးကွကျော်ကျော်ရ ဆံပင်ကနေဆွဲပြီးလိုးလိုက်ရင်တော်တော်ဖီလ်းရှိမှာဘဲကွာ ငါလိုးချင်နေပြီကျော်ကျော်ရေ..’မြတ်မင်းဟျောင့်ငါလဲလိုးချင်တယ် တကယ်လိုးခွင့်ရရင်ငါအရင်လိုးမှာကွရှင်းလား.ကျွန်တော်ဟောက်သံနဲ့ပြောလိုက်တော့မြတ်မင်းတွန့်သွားတယ်အစကတည်းကလူကြောက်စိုတော့ကျွန်တော်တစ်ချက်ဘဲလေဟဲဟဲ. “အေးပါကွာ”စဖုတ်ကစဖုတ်ဘဲလိုးရကျေနပ်ပါတယ်ကွာကျော်ကျော်ရာ”မင်းအရင်လိုးပေါ့ ပြီးမှငါလိုးတာပေါ့”။ ဒီလိုဘဲလေမစားရအညှော်ခံတာတောင်သူများထက်အရင်လိုးချင်တာဗျ။ ဒါပေမယ့်ကျောင်းခန်းထဲရောက်တော့ဆရာမဝင်လာပုံကကြွကြွရွရွနဲ့နို့တွေကလဲခုန်တတ်နေတာဘဲ မှန်းကြည့်ရင်အသီးလေးတောင်မြင်ရမှာဘဲ.ဖင်ကလဲဘေးတိုက်ဝင်လာတော့တင်းပြီးကော့တတ်နေတာဗျ.ဒါနဲ့ဘဲစာသင်နေကြတယ်.ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုချလိုက်သည်.လုပ်မယ်ကွာလို့စိတ်ထဲမှာပြောရင်း.မြတ်မင်းကိုပါပြောလိုက်တယ်”ဟျောင့်မင်းလုပ်ရဲလား”ဘာလဲဟ”ဘာမေးတာလဲငကျော်ရ” မင်းကိုလုပ်ရဲလားလို့မေးနေတာငတုန်းရဲ့”မြတ်မင်းပြုံးတတ်သွားပြီးမျက်နှာပြန်သေ သွားတယ်။ ရှေ့ကဆရာမကိုမြတ်မင်းလှမ်းကြည့်ပြီးကျွန့်ကိုပြန်ပြောတယ်..ဟျောင့်ငါလဲမင်းလိုဘဲတအားဆာနေပြီမရတော့ဘူး မင်းလိုအတွေးမျိုးငါလဲခုတွေးနေတာကွ။ “စိတ်ချင်းတူနေတဲ့ကျွန်တော်တို့၂ယောက်.စကားကိုဘောင်ဖွဲ့ပြောစရာမလိုဘဲ.ခေါင်းညှိတ်ပြပြီးစာဆက်သင်နေကြတယ်….

နိုးထလာသောစိတ် “ပြန်တော့မှာလားကွ” “သွားတော့မယ် ကိုကြီးစိုးရာ အိမ်မှာက တီလေးတယောက်ထဲဗျ” “ဗညားရာ မင်းလဲ မိန်းမတောင် ရပါဦးမလားကွာ” “အဲ့ဒါတွေက နောက်မှပါဗျာ အရေးကြီးတာက ကျနော့်ရဲ့ တဦးတည်းသောဆွေမျိုးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အဒေါ်ပါဗျာ” “အေးပါကွာ သိပါတယ် ငါကစတာပါကွာ ကျေးဇူသိတတ်တာ မမှားပါဘူး ဗညားရာ” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဗညားအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဗညားရဲ့ နာမည်အပြည့်အစုံက ဗညားမောင်မောင်။ စက်မှုတက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်ကို ဗိသုကာဘာသာရပ်ဖြင့် တက်ရောက်နေသော ကျောင်းသားတယောက် ဖြစ်သည်။ သူကတဦးထဲသောသားဖြစ်ကာ သူခြောက်တန်းအရောက်တွင် ကားမတော်တဆမှုဖြင့် မိဘများ ကွယ်လွန်ခဲ့လေရာ သူ့အမေ၏ ညီမအရင်း တီလေးဆုမြတ်နှင့် သူ့ယောက်ျား အန်ကယ်လင်းသူက စောင့်ရှောက်ခဲ့လေသည်။ အဖေကလည်း တကောင်ကြွက်ဖြစ်ကာ အမေဘက်ကလည်း ပြေးကြည့်မှ ညီမနှစ်ယောက်ရှိသည်ဖြစ်ရာ။ ဗညားဘဝမှာ ဆွေမျိုးဆို၍ တီလေးဆုမြတ် တယောက်ထဲသာ ရှိလေသည်။…