Author: book

အပေးကောင်းတယ် ညဦးက အဖန်ရည်သောက်တာ များသွားသည်ကတစ်ကြောင်း၊ ကျွနု်ပ်သိပ်ကြိုက်တဲ့ ဘာညာကွိကွလဲ မလုပ်ရတာ ကြာပြီဆိုတော့ စိတ်ဆာလာတာက တစ်ကြောင်းကြောင့် အိပ်ယာကနိုးလာတယ် ။ အလိုအပ်ဆုံးဖြစ်တဲ့ မိန်းမကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တရှူးရှူးနဲ့အိပ်နေတာများ ထမီတောင်လန်ပြန်လို့ ။ ဟင်..အမွှေးတွေ ရိတ်ထားပါလား ။ အမြင်တစ်မိုျးထူးနေတဲ့ မီးလောင်ဖုကြီးလို စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ကုျပ်စိတ်ကို မြှူဆွယ်နေသလိုဘဲ ။ ဘယ်လောက်ကောင်းတယ်ဆိုတာ စောက်ဖုတ်မှာမြှော့ပါတဲ့မိန်းမကို လိုးဖူးတဲ့ သူတိုင်းသိကြလိမ့်မယ် ။ ကုျပ်မှာ တန်းတန်းစွဲ ဖြစ်နေရတာပေါ့။ပြီးတော့ ထားခင်က အောက်ပေးလဲကောင်းတယ် မဟုတ်လား။ မနာလိုဖြစ်မနေပါနဲ့ဗျာ။ကုျပ်တောင် ကံကောင်းလွန်းလို့ ။ ခင်ဗျားတို့လည်း သိတဲ့အတိုင်းဘဲ မိန်းမအယောက်တစ်ရာမှာ တစ်ယောက်တောင် စောက်ဖုတ်မြှော့ပါဖို့ဆိုတာ အရှားသားမဟုတ်လား။ အဲတာကြောင့် ထားလေးကို ကုျပ်စွဲနေရတာပေါ့ဗျာ။ထားခင်ဟာ ဖင်သရမ်းတယ်လို့ နာမည်ပျက်ရှိပေမယ့် ကုျပ်နဲ့ကျတော့လည်း ငြိမ်လို့ ။ကြင်နာတတ်တာလည်း…

တစ်သွင်သွင်စီးရင်း ဒီနေ့က ချစ်သူများနေမို့ လမ်းပျော်မှာ လူတွေကိုလဲ အတော်ကိုရှုပ်ရှပ်ခက်ကာနေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ လမ်းထိပ် တစ်နေရာကနေပဲ ချစ်သူလေး နွယ် ထွက်အလာကို စောင့်နေခဲ့သည်။ နွယ်က ကျောင်းပြီး ခါစမို့ အလုပ်ခွင်ထဲဝင်ကာ အလုပ်လုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထိုကပဲ အစပြုခဲ့တယ်လို့ခေါ်မလား ကျွန်တော်နဲ့ နွယ်မှာ ဆန်းပြားတဲ့အချစ်တစ်ခုကို စတင်ထိတွေ့မိသွားသည်။ နွယ်က ကျောင်းတတ်နေစဉ် ကာလတစ်လျောက်လုံးမှာ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်လေးသာ ဝတ်တတ်စားတတ်သော်လည်း အလုပ်ထဲရောက်တော့ ကောက်ကြောင်းများ ထင်းထင်းပေါ်သော သူမတို့ရုံးရဲ့ ယူနီဖောင်း ကို ဝတ်ဆင်ရတော့သည်။ သူမ ကျောင်းတတ်နေစဉ်က သူမရဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် အင်္ကျီလေး ရင်ဟိုက်နေရင်ပင် သဝန်တိုတတ်တဲ့ ကျွန်တော် ခုတော့ သူရဲ့ရုံးအဝတ်အစားနဲ့ ပုံစံလေးကို ရင်ခုန်ကာနေတတ်ခဲ့ပြီး ။ ကျွန်တော်နဲ့ နွယ်က အချစ်ကို တန်ဖိုးထားတတ် သူတွေမို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်…

လူလစ်တဲ့အချိန် ကျနော်ခု အသက် ဆယ့်ခွန်ရှိပြီ။ဆယ်တန်းပြန်ဖြေထားသည်။ စော်မချဖူးသေးပါ။ ဖာချဖို့ကျတော့ ပိုက်ဆံကမရှိ ရှိလည်းမချရဲ။ ထန်လည်းထန်သည်။မိထွေးစောက်ဖုတ်တော့ အနီးကပ်မြင်ဖူးသည်။ကလေး နှစ်ယောက်မွေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နီရဲလန်ပြဲ ကြွက်နားရွက်တွေပင်လိပ်နေပြီ။ ဖင်ကြီးကတော့ကျန်သေးသည်။ ဝလာလို့ပိုကိတ်လာသည်။အရမ်းကြီးတော့မဝသေး ပြည့်ရုံသာ။ နို့တွေကနည်းနည်းတော့တွဲနေပြီ။ အဖေနဲ့လိုးကြတိုင်းထချောင်းနေကြဆိုတော့ အကုန်သိနေပြီ။အမေက ကျနော်၁၀နှစ်လောက်မှာ အဖေနှင့်ကွဲသည်။ ဖင်ဆော့တာအဖေမိပြီး ရိုက်ကြနှက်ကြတောင်ဖြစ်ကြသေးသည်။ အဖေက မာနကြီးသည်။ဒေါသကြီးသည်။ အမေကို ကွာရှင်းပြီးနှင်ချသည်။ ကျနော့်ကိုအဖွားအိမ်ပို့ ထားလိုက်သည်။အမေကတော့ဘယ်ရောက်လို့ရောက်မှန်းမသိရ။အမေ့ကိုတွေ့ချင်ပေမယ့်အဖေ့ဆီမှ အမေ့အကြောင်းပြောသံမကြားရ မေးလျှင်လည်း အရိုက်ခံရသည်။ထိုကြောင့်မမေးရဲ။ ်ကြာကူလီဘဲကြီးလည်း ခြေထောက်ကျိုးပြီးမယားခိုးမှုနဲ့ထောင်ကျသည်။ အဖေလည်းရိုက်မှုနဲ့ထောင်ကျသည်။ ခြောက်လကြာတော့ လွတ်ငြိမ်းနဲ့တိုးပြီးပြန်လွတ်လာသည်။နောက်၃နှစ် လောက်ကြာတော့ မိန်းမထပ်ယူသည်။မိထွေးဆိုပေမယ့်ကျနော့်ကိုချစ်သည်။သူများမိထွေး တွေလိုမနှိပ်စက်။အဖေတို့က သုံးဆယ်ကျော် လုပ်နိုင်တဲ့အရွယ်တစ်ခုလတ်တွေဆိုတော့ မင်္ဂလာဦးညမှာ ဘုလိုက်ကြတာမှ တဂျိန်းဂျိန်း။ ကျနော်အိပ်နေပြီထင်ပြီး ဘုနေကြတာ။ထရံသာခြားပေ မယ့် ဝါးကြမ်းခင်းဆိုတော့ တစ်ဆက်တည်းလေ။ ကျနော် ငလျင်လှုပ်သည် ထင်၍ကုန်းထသည်။ ပြီးမှအဖေတို့အခန်းထဲမှ…

ထိချက်ကပြင်းတယ် ကိုမျိုးဝေ…ဗျာ….ကိုမျိုးဝေ…..အော်……ပြောပါနဒီနှင်းရဲ့“ဟိုလေ…သော်သော့်ကိုလာနွိုးနော်”“အင်းပါ နဒီနှင်းရယ်”“သေသေချာချာလာနွိုးနော်….အင်း…ကားကစထွက်မှာ သုံးနာရီဆိုတော့ နှစ်နာရီလောက်လာနွိုးသိလား”“အင်းပါ….နှစ်နာရီ….နှစ်နာရီ…..မဖြစ်သေးပါဘူး…ကိုမျိုးဝေရယ်….နှစ်နာရီလာနွိုးတော့ နဒီနှင်း ပြင်မှာဆင်မှာနဲ့ဆိုတော့ သုံးနာရီမမှီဘဲနေအုန်းမယ်….ဒီတော့..”” ““ဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ နဒီနှင်းပြောလေ….”” ““မထူးပါဘူး ကိုမျိုးဝေရယ်….နဒီနှင်းဆီ တစ်နာရီလာနွိုး…နောက်ပြီး နဒီနှင်းက အိမ်အောက်ထပ်မှာတစ်ယောက်ထည်းအိပ်မှာ…….ကိုမျိုးဝေလာနွိုးရင် အလွယ်တကူဖြစ်အောင်….ဒီတော့ ကိုမျိုးဝေတစ်နာရီ နဒီနှင်းဆီကိုလာနွိုုးသိပြီလား”” ““သိပါပြီ မဖုရားလေးရယ်…”” ““ကိုမျိုးဝေနော် ကိုမျိုးဝေ…..သော်သော့်ကို သိပ်မစနဲ့….ဒါပဲနော် လာမနွိုးရင်တော့ ကိုမျိုးဝေတာဝန်ဘဲ…..”” ““အင်းပါနဒီနှင်းရယ် …..လာနွိုးပါ့မယ်”” ကိုမျိုးဝေတစ်ယောက်စိတ်ပျက်မိနေသည်။ နဒီနှင်းဆိုတာက ကိုမျိုးဝေနှင့်လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ရုံးတစ်ရုံးထဲတွင်အလုပ်အတူတူလုပ်ကြသူများဖြစ်သည်။ ကိုမျိုးဝေနှင့်နဒီနှင်းတို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လူပျို၊ အပျိုများဖြစ်ကြသည်။ကိုမျိုးဝေက နယ်သို့ခဏခဏထွက်ရသည်။ သို့အတွက် ကိုမျိုးဝေမှာ အတွေ့အကြုံတွေ စုံသင့်သလောက်စုံသည်။ နောက်ပြီးကိုမျိုးဝေပေါင်းသင်းသောလူများမှာ စီးပွားရေးဘက်တွင် အထိုက်အလျောက်ကောင်းသောသူများဖြစ်ကြသည်။ ဒီအတွက်ကိုမျိုးဝေမှာ တစ်ခြားလူများထက်စာလျှင်ပို၍အတွေ့အကြုံရှိသည်။ ရုံးမှာရှိသောလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များထဲတွင်မှ နဒီနှင်းက ကိုမျိုးဝေကို ဦးစားအပေးဆုံးဖြစ်သည်။ ရုံးသို့ထမင်းချိုင့်ထည့်လာပြီး ကိုမျိုးဝေနှင့်အတူတူစားသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်လျှင် ကိုမျိုးဝေနောက်က အမြဲတမ်းကပ်ပါလာသည်။ ဘာပဲလုပ်လုပ်…

အမည်ခံအပျိုကြီး ထက်နိုင်ကို နဲ့ စိမ်းလဲ့ဝေက အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝတည်းက ချစ်သူရည်းစားတွေပါ။ အခု တက္ကသိုလ်တက်တော့လဲ အတူတူပဲ။ နှစ်ယောက်လုံးက အထန်တွေချည်းမို့ အဆင်ပြေရင်ပြေသလို လိင်ဆက်ဆံလေ့ရှိပါတယ်။ တက္ကသိုလ်ဝန်းမှာ သူတို့မဖွယ်မရာလုပ်နေတာကို သန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းနဲ့ ဆရာ ဆရာမတွေ မကြာခဏမိပေမဲ့ ဇင့်ကိုအဖေတိုင်ကွန်းကြီးက အသပြာနဲ့ ဖြေရှင်းပေးတော့ ဘာပြဿနာမှမဖြစ်ပါဘူး။ ထက်နိုင်ကိုက စိမ်းလဲ့ဝေကို အစွဲကြီးစွဲနေတော့ စိမ်းလဲ့ဝေက လွှမ်းမိုးထားနိုင်ပါတယ်။ မိဘတွေ အိမ်မှာမရှိတဲ့အချိန်ဆိုလဲ ထက်နိုင်ကိုက စိမ်းလဲ့ဝေကို အိမ်ခေါ်ပြီး ဖြုတ်လေ့ရှိပါတယ်။ ရတဲ့အခွင့်အရေးကို ဖြုန်းမပစ်ပါဘူး။ ထက်နိုင်ကိုရော စိမ်းလဲ့ဝေပါ လိင်ဆက်ဆံတိုင်း အသစ်အဆန်းတွေလုပ်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်ကြပါတယ်။ ထက်နိုင်ကို ဝင့်ရည်ကို စသတိထားမိတာ စာမေးပွဲ မစခင်နှစ်လလောက်အလိုကပါ။ အရင်က အတန်းလစ်တာများတာကတကြောင်း၊ စိမ်းလဲ့ဝေရှိနေတာကတကြောင်းမို့ ဝင့်ရည်ကို သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ ဝင့်ရည်အတန်းထဲဝင်လာတာကြည့်ပြီး ထက်နိုင်ကိုတယောက်မင်သက်သွားရတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ အဲဒီနေ့က…

ဆာနေကြသူများ အစများ၏ အစမှ စရမည်ဆိုလျင်တော့ မိုးဆွေ၏ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ အန်တီမိုးက စရမည်ထင်သည်။ အန်တီမိုးက တစ်ခုလပ်မလေး ဖြစ်သည်။ သမီးလေး တယောက်ရှိသည်။ သမီးလေးပင် ဆယ်တန်းအောင်၍ တက္ကသိုလ်အဝေးသင် တက်နေပြီဖြစ်ရာ အန်တီမိုးအသက်မှာလည်း လေးဆယ်ပင် စွန်းနေပြီ ဖြစ်သည်။ အန်တီမိုးက နေ့ခင်းဘက်တွင် ရုံးသွားတတ်ပြီး ညကျလျင်တော့ သူတို့အား ဂိုက်သဘောမျိုး စာသင်ပေးတတ်သည်။ ညဂိုက်များမတိုင်မီလည်း အန်တီမိုးက အပြင်တွင် ဂိုက်လိုက်ပြသည်။ ထိုဂိုက်များပြီးမှ အိမ်ပြန်လာပြီး သူတို့အား စာသင်ပေးသည်။ သူတို့ဆိုသည့် ဂိုက်လိုက်သူများမှာ မိုးဆွေနှင့်အတူ မိုးဆွေ၏ အစ်မရူပါခင်၊ တင်ထွန်းနှင့် တင်ထွန်း၏ ညီမလေး နှင်းသူဇာခင်၊ တင်စိုး၊ ဇော်ထက်နှင့် မိန်းကလေး သုံးယောက်ပါသည်။ မိန်းကလေး သုံးယောက်မှာ အိမ်နီးချင်းမှ သင်းသင်းချို၊ မိုးမိုးဆောင်းနှင့် ပိုပိုခင်တို့ဖြစ်သည်။…

ပျိုမျစ်နုနယ်သော မင်းအောင်နှင့် မဝင်းကြည်တို့က ရပ်ဆွေရပ်မျိုးဟု ပြောရမည့် တစ်ရွာတည်းသားတွေဖြစ်သည်။ ရွာမှာနေစဉ်ထဲက ခြံခြင်းကပ် အိပ်ချင်းကပ်လျက်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်ဖြစ်သည်။ မဝင်းကြည်က လွန်ခဲ့သော ၄နှစ်ခန့်ကထဲက ကိုရွှေတင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ မြို့သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ ရွာမှာကအလယ်တန်းကျောင်းသာ ရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းမရှိသဖြင့် ၈တန်းအောင်ပြီး ကျောင်းဆက်တတ်မည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူတိုင်း မြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်။ မြို့တွင်လည်း နီးစပ်ရာဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများ၏ နေအိမ်တွင်အတူနေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မင်းအောင်တစ်ယောက် ၈တန်းအောင်ပြီး ၉တန်းတွင်ကျောင်းဆက်တက်ရန်အတွက် မြို့သို့ရောက်ခဲ့ရသည်။ မင်းအောင်၏မိဘများနှင့်ကလဲ မဝင်းကြည်နှင့်ကသားချင်းတွေလိုဖြစ်နေပြန်၊ နောက်ပြီး မင်းအောင်၏အဒေါ်နှင့်ကလည်း မဝင်းကြည်နှင့်က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လေတော့။ မဝင်းကြည်သည် မင်းအောင်ကျောင်းတက်ရန်အတွက် အိမ်တွင်နေထိုင်ရန် လက်ခံထားခဲ့ရလေသည်။ လယ်တွေခြံတွေရှိသော မင်းအောင် ၏မိဘများက မဝင်းကြည်တို့အတွက် တစ်လလျှင်ဆန်တစ်အိပ်နှင့် ငွေတစ်သောင်းအား မင်းအောင်၏ စားစရိတ်အတွက်ဆိုကာပေးသဖြင့်လဲ မဝင်းကြည်တို့လင်မယားက မင်းအောင်ကိုလိုလိုလားလားထားခဲ့သည်လည်း ဖြစ်သည်။ မင်းအောင် ငယ်စဉ်ကလေးဘဝက…

ပြင်းပြလာတယ် မျက်ရည်လည်ရွဲနှင့် ထပ်ပြီးစဉ်းစားဖို့ တောင်းပန်ခဲရသည်။ နီနီကတားတော့ မတားခဲ့ပါ။အသက် နှစ်ဆယ် ဆိုတော့လဲလေကအကြောင်းကောင်းကောင်းကြီးမဟုတ်ပေမဲ့လည်းသိသင့်သလောက်သိထားသည်။ မေမေက ငယ်ရွယ်နုပျိုဆဲဖြစ်၍ ကျန်းမာသန်စွမ်းမှုလဲရှိလေတော့ နီနီ ကိုယ်ချင်းစာမိပါသည်။ မေမေကို မတားခဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် ကိုတင်အောင်က မေမေအရှိန်ဖြင့် သူမအပေါ်ခပ်တည်တည်ကြီး ဆက်ဆံတာကို နီနီက မကြိုက်။ ဒီအိမ်တွင်လူကများများစားစား ရှိတာမဟုတ်။ မေမေတို့ လင်မယားရယ် … နီနီရယ် … နီနီနဲ့သက်တူရွယ်တူလောက်ပင်ရှိမည့် မောင်မောင်ဆိုသော ဒရိုင်ဘာကောင်လေးရယ် … ဒါေလေးပဲရှိသည်။ ဘာပဲပြောပြေအာ နီနီကတော့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ပျော်ပျော် ရွှင်ရွှင်ဖြင့် ရှိစေချင်တာတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။တင်အောင်က ဖြူဖြူချောချော လူရည်သန့်ဖြစ်ကာ အရပ်မြင့်မြင့် တောင့်တောင့်တင်းတင်းလည်းရှိသည်။ မိန်းကလေး တွေစိတ်ကူးယဉ်ချင်သည့် ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့မှနင်း၍ လျှောက်လာသော အန်ကယ်၏ခြေသံက နီနီ၏အခန်းရှေ့တွင်ရပ်၍သွားသည်။ နီနီသည် မှန်ထဲကို…

တစ်ခုလပ်မိန်းမပျို ကျွန်တော်၏ အလုပ်မှာ မမယွန်း တို့ဖွင့်ထားသော အိမ်ဆိုင်လေးကို နေ့စဉ် မုန့်ပို့ပေးရပါသည်. မိဘတွေခြင်းလည်း ရင်းနှီးကြသော ဒီနှစ်အိမ်တွင် ကျွန်တော့်အတွက် မမယွန်းတို့ မိသားစုနဲ့ စားအိမ်သောက်အိမ်ပဲပေါ့. အေးချမ်းတည်ငြိမ်သော အပြုံးပိုင်ရှင်နှင့် စကားပြောဖြစ်ရင် ပိုပျော်သလိုပါပဲ.စိတ်မကောင်းစရာတခုကတော့ မမယွန်း ဟာ ဆေးသမားယောကျာ်းနဲ့အပြီးကွဲကွာထားတည့် တစ်ခုလပ်မိန်းမပျိုပေါ့. ကျွန်တော်အသက်နှစ်ဆယ့်ရှစ် မမက သုံးဆယ့်ငါး မမ အိမ်ထောင်ပျက်သွားတာ သုံးနှစ်ကျော်အချိန် တနေ့မှာပေါ့လေ. ပို့နေကြ မုန့်တွေနဲ့ မမယွန်းတို့အိမ်ထဲကိုရောက်သွားတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ လူတစ်ယောက်မှ မတွေ့ရသော အခက်ကျုံနေရသည် အပေါ့သွားချင်စိတ်ဖြစ်လာသော ကျွန်တော် နောက်ဖေးသို့သွားခိုက် မထင်မှတ်ပဲ ညည်းသံသဲ့သဲ့ကို ကြားမိလိုက်သည်. မိန်းမတစ်ယောက်၏ အသံ…. မမယွန်း ၏အသံ. ရပ်တန့်သွားသော ခြေထောက်သည်။ အလိုလို အခန်းဘေးသို့ ကပ်မိသွားသည်.ဟနေသော သုံးထပ်သားကြားမှ မြင်လိုက်မိသည်က မမယွန်း…

အပြုအစုကရှယ်ပဲ မင်းမင်း ဒီနေ့ စိတ်ညစ်နေတယ်။ ဒီကုမ္မဏီကို ရောက်တာ တနှစ်ခွဲကျော်ပြီ အထက်အရာရှိနဲ့ လုံးဝမတည့်။ စလုံး အဖိုးကြီးက ရှေးရိုးဆန်တယ်။ လက်အောက်က အာအီး တွေရော အာတိအို တွေရော သူရစ်တဲ့ ဒဏ်မခံနိုင်ကြ။ ခဏခဏ ဂဂျီဂဂျောင်ကျတော့ လက်အောက်ဝန်ထမ်းမမြဲ။ ဒီနေ့လဲ မင်းမင်း ချစ်သူနဲ့ ညဖက်ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ချိန်းထားတာ ဘယ်လိုမှ ထွက်မရ။ အိုဗာတိုင် ဆင်းရအုံးမည်။ ဒီ အလုပ် ရောက်ပြီးကတည်းက ချစ်သူနဲ့က တဂျက်ဂျက်။ ခုလဲ စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ နင်နဲ့ငါ ပြတ်ပြီတဲ့။ ပြတ်လဲ အေးတာပဲ သိပ်တော့ ခံစားမနေပါဘူး။ တွဲကတည်းကလဲ ကျောင်းသူ ချာတိတ်ဆိုတော့ ဂဂျီဂဂျောင် အရမ်းကျတဲ့ ချာတိတ်။ “မင်း သွားချင်သွားလေ။ ငါ နင့် တာဝန်ယူထားပေးမယ်” အထက်က…