ပစ်မသွားနဲ့နော်
ပစ်မသွားနဲ့နော် စာရေးသူကငယ်ငယ်ကဝါသနာရှင်တယောက်ပေါ့..အချောင်းကောင်း၍ဖရီးစားရသောအခါများလည်းကြုံဖူးပါသည်.. ဒီဇာတ်လမ်းလေးက(၁၉၉၆)လောက်က.အတွေ့အကြုံလေးကိုအခြေခံပါသည်… ..ခုခေတ်ကတိုက်ခန်းတွေများ၍ချောင်းဖို့ကသိပ်မလွယ်တော့ပေ…..လှိုင်သာယာမြို့သစ်စပေါ်ပီးနောက်မြို့သစ်အစွန်းပိုင်းများတွင်တနေ့လုပ်တနေ့စားများစုပီးနေကြသောရပ်ကွက်တခုရှိသည်..ပေ၂၀ကိုတအိမ်ဆောက်နေကြတဲ့အချိန်ပေါ့ဗျာ..အိမ်ရှင်အများစုက ဆယ်ပေတခြမ်းကိုထရံကာပြီးငှါးစားကြသည့်အချိန်..ပေါ့..(မင်းမင်း…နယ်ကတက်လာပီး..ရန်ကုန်မှအသိတယောက်ဆီမှာတည်းခိုရင်းအလုပ်ရှာသည်..လှိုင်သာယာကစက်ရုံတခုမှာအလုပ်ရ၍..အလုပ်နှင့်နီးသော ထိုရပ်ကွက်တွင်အိမ်ငှါးနေရန်ရှာရပါတော့သည်). .အကျင်းချုပ်ပြောရရင်တော့..ဆယ်ပေခန်းလေးရတာပေါ့ဗျာ.. ခေါင်းရင်းခန်းအိမ်ငှါးက..လင်မယား..ခလေးကမရှိကြသေး..မင်းမင်းကခြေရင်းခန်းမှာနေသည်..ကိုကျော်ကြီးနှင့်မထား..ကလင်မယား..ကျော်ကြီးမှာကားစပါယ်ယာဖြစ်သည်…မထားမှာမင်းမင်းနှင့်တစက်ရုံထည်းအတူလုပ်ကြ၍မင်းမင်းနှင့်သိကြကာ သူတို့ခြေရင်ခန်းငှါးမည်ဟု.အိမ်ရှင်က ပြောသဖြင့် မင်းမင်းငှါးနေရန်အဆင်ပြေသွားလေသည်… ..။ အလုပ်ဆင်းချိန်လိုင်းကားစီးလျှင်မထားနှင့်မင်းမင်း ဆုံတတ်ကြသည်..မထားမှာလင်ရှိပေမဲ့..အပျိုအတိုင်းပင်..သင်ဇာဝင့်ကျော်လို ကိုယ်အနေအထားမျိုး..အသားအရည်ဝင်းဝါသည်..နှာတံသွယ်မျက်နှာဝိုင်းလေးနှင့်ကြည့်ကောင်းလှသည်.. သူမကိုစသိချိန်က အပျိုထင်၍ မင်းမင်း.. စကားဝင်ရောမိတ်ဆက်ပီး ခင်အောင်လုပ်ခဲ့သည်..လင်ရှိသည်ဟုသိရ၍..အနေအထိုင်ဆင်ခြင်လိုက်ရသည်.. ခုတော့ တအိမ်ထည်း မှာတခြမ်းစီနေကြသဖြင့် မင်းမင်းကျေနပ်နေမိသည်… အိမ်ပုံစံက […]