နောက်မီး ဖြာသူများ

နောက်မီး ဖြာသူများ

ကျနော့်ဇနီဖြစ်သူ အစောနှင့် တွေဆုံရခြင်းမှာ အတော်ကလေး ထူးသည်တော့မဟုတ်ပါ။ကျနော်မြို့ဖက်သွားလေတိုင်း အစောတို့ရွာကလေးကို ခဏတဖြုတ်လောက်တော့ဝင်ပြီး အမောအပန်းဖြေရသည်သာ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ အပန်းဖြေချင်စဖွယ်ဖြစ်ရခြင်းမှာလည်း အစောတို့ရွာဦးထိပ်တွင် ထန်းတောကြီးရှိသောကြောင့်ဖြစ်၏။ထိုထန်းတောအုပ်ကလေးတွင် ကျနော်နှင့် အစော နှဖူးစာဆုံခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏။ တစ်နေ့တွင် ဈေးဝယ်ပြီးအပြန် ထန်ရည်အမူးလွန်ကာ အပြန်ခက်နေချိန်ဝယ် လှည်းမောင်းလာသည့်အစောက ကျနော့်အား သနားညှာတာစွားဖြင့် တင်ဆောင်ခဲ့ပါသည်။

အစောမှာ တစ်ခါတစ်ခါ ကျနော့်ထံကို ခေါင်းကလေး သမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီး ‘အင်း.. အခုထက်ထိ အမူးလည်း မပြေသေးဘူး၊ လူကထန်းရည်တမြမြပေမဲ့ လူကတော့ လူချောပါ.. အဟိ’ ဟု တယောက်ထဲပြောကာ ကြိတ်၍ရယ်မောလိုက်ပါသေးသည်။ တဖန် ကျနော်တကယ်ပင်အိပ်ပျော်သတိမရဖြစ်နေပြီဟုထင်နေသဖြင့် ကျနော်၏နဖူးများကို မသိမသာ စမ်းသပ်လိုက်ပြန်သေး၏။ကျနော်သည် သူ၏သဘောကို သိလိုသောကြောင့် အာ-အာ-အင်-အင်နှင့် ညီးညူရာက သူမ၏တင်ပါးကြီးကို ခေါင်းနဲ့တိုးယင်း ခါးကို သိမ်းဖက်ထားလိုက်ရာ ရုတ်တရက်ဆိုသော် ‘အို’ ဟုအသံကလေးက ကြောက်ကြောက်လန့်လန့် ပွင့်ကန်ထွက်လာပါတော့၏။

သို့ပေမဲ့ သူကလေးမှာ အာမေဋိတ်အသံကလေးနှင့် ယောင်ယမ်းလိုက်ပေမဲ့ ရုန်းကန်ခြင်းမပြုဘဲ ကျနော်က သူမ၏ခါးကို ယစ်ဖွဲထားလေသည့်လက်ကြီးကို မရဲတရဲနှင့်ကိုင်တွယ်လျက်ရှိပါသည်။အစော၏ခါးနှင့် ပေါင်ရင်းကို ထိတွေ့နေရသဖြင့်လည်း အစောကတော့ မပြောတတ်။ ကျနော်ကတော့ ချစ်ရမ္မက်တွေ မီးဟုန်းဟုန်းတောက်လာရပါ၏။ရင်တစ်ခုလုံးမှာလည်း ရေငတ်သူပမာဖြစ်လရသလို တစ်ကိုယ်လုံးတွင်လည်း ဓာတ်လိုက်ခံရသူပမာ တဒိန်းဒိန်းနှင့် ဖြစ်နေတော့၏။

အစောကိုယ်တိုင်လည်း ကျနော့်လိုပင် ခံစာရလျက်ရှိကြောင်း မပြောပဲနှင့် သိသာလျက်ရှိပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူမ၏ ကိုယ်ကလေးမှာ တရွေ့ရွေ့ကျနော့ဆီသို့ မှီကျလာသလို နတ်ပူးသည့်သဖွယ် တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်ကလေး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရ၏။ ထိုအချိန်မှာပင် ချောင်းတံတားလေးကို ရောက်လာပြီး နွားများကို ရေတိုက်လိုက်ပါသည်။

ကျနော်သည် သူလေး၏ခါးကြီးကို တွယ်ဖက်ထားရာ လက်များပြေလျော့ကျသွားပြီး သူကလေး၏ တုတ်တုတ်ဖြိုးဖြိုး ပေါင်တံကြီးများအပေါ် လက်ရောက်ကာ မသိမသာဆုတ်ကိုင်ထားမိ၏။ ကျနော်ဆုတ်ကိုင်ထားယုံမက အသာအယာပွတ်သပ်နေသကဲ့သို့ ပေါင်ရင်ကိုတိုးဖိကာထားမိပါသည်။ ထိုသို့ ကျနော်၏အပြုအမူကြောင့်ပင် သူကလေးကိုယ်တိုင်ပင် မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာဟန်ရှိပါသည်။ကျနော်မှာ ကြာရှည်စွာ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ချက်ခြင်းပင် သူမဘက်လှည့်ကာ သူမ၏ ခါးကလေးကို ရစ်ပတ်နေလိုက်မိသည်။ထို့နောက်မတော့ ကျနောဟာ အစောကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲယူလိုက်ရာက-‘အစော.. ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်နော် ချစ်တယ်မဟုတ်လား’ ဟု အာလုတ်သံကြီးနှင့်ပြောယင်း ကမန်းကတန်းသူလေး၏ ပါးကလေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် မွှေးလိုက်ပါ၏။

ထိုအခါမှာတော့ သူကလေးမှာ မျက်ရည်ကလေးအဝင့်သားနှင့် ဘာမှပြန်မပြောနိုင်တော့ပဲ-‘လွှတ်ပါ-လွှတ်ပါ အကိုရယ်’‘ဟဲဟဲ- ဘာရမလဲ အစောရယ် အကိုက နိုးနေတာကြာပြီ၊ အခုမှ ရှက်မနေပါနဲ့ အစောရာ’ ကျနောက လက်ရော နှုတ်ခမ်းရော ပြောင်းဆန်ကာအလုပ်ပေးကာ သူကလေး၏ ကိုယ်လေးကိုု ခပ်သွက်သွက်ကလေး ပွေ့ချီလျက် ခြုံတောကြီးအတွင်း ပြေးဝင်မိပါတော့သည်။ ‘ဟင့်အင်း.. ဟင့်အင်း.. ညီမ ဒီအထိတော့ မလိုက်လျောပါရစေနဲ့ အကိုရယ်’အစောခမြာ သနားစရာ တောင်းပန်ရှာပေမဲ့ ကျားသတ္တဝါ ကျနော်ကတော့ အကြင်နာတွေဖက်၍ လက်လွှတ်လိမ့်မည် မထင်ပါနဲ့။

ကျနော်ရဲ့ လျှင်မြန်သွက်လက်လှတဲ့ လက်တွေက အစောရဲ့ အသားစိုင် အသားခဲတွေကို ဆွဲယူဆုပ်ကိုင် ပိုင်နိုင်စွာ အသုံးချနေပါတယ်။ ပြေလျော့လျော့ အစောရဲ့ ထမီကို ချွတ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ ခုံးခုံးမို့မို့ ဖောင်းအိ နေတဲ့ အစောက်ဖုတ်ဟာ လက်တဝါးမျှရှိတာကို ကျနော်ဟာ လက်နဲ့ အသာအယာ အုပ်ကိုင်နေသည့်အချိန်မှာ အစောတစ်ကိုယ်လုံး တွန့်၍လာရာမှ‘အို-အကို ဟင့်ဟင့်-ညီမ ရှက်ပါတယ် အကိုရယ်’အဲဒီလို ညီးတွားရွတ်ဆိုနေပြန်ပါတယ်။

ကျနော်ဟာ တစ်ဆင့်ပိုကဲပြီး လက်ဝါးကို အစောစောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် တစောင်းပွတ်တိုက်ပေးလိုက်ပြန်ပါတယ်။ အစောမှာလည်း တွန့်၍တွန့်၍သွားပြီး သူ့လက်ကလေးနဲ့ ကျနော့်ရဲ့ လက်များကို ဖက်ယင်း တဟင်းဟင်း ညီးတွားနေရှာတယ်။ ကျနော်လည်း အလွတ်မပေးဘဲ အစောရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းဖက်ထားပြီး ပါးမို့မို့ကလေးကိုပါ နှုတ်ခေါင်းကြီးနစ်မြှုပ်သွားအောင် မွှေးကြူလိုက်ပါတယ်။ ပါးကလေးကို မွှေးကြူရာက တဆင့် သန္တာရောင်နှုတ်ခမ်းကလေးကို ကျနော့်နှုတ်ခမ်းနှင့် ငုံပြီး တမျှင်းမျှင်း စုပ်ယူလိုက်တော့ အစောမှာ အသဲနှလုံးကို ဆွဲယူနှုတ်သလို ခံစားလိုက်ရ၏။

ကျနော်ဟာ အတွေ့အကြုံရှိထားသူမို့ အပျိုရိုင်းပန်းကလေး အစောကို ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းမလုပ်ပဲ အစောစိတ်ပါလက်ပါ ဖြစ်လာစေရန် နူးနှပ်၍နေပါသည်။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနေယင်းက လက်ကလည်း အစောရဲ့ အပေါ်အင်္ကျီကျယ်သီးကလေးတွေကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေပါသည်။

ကျယ်သီးကလေးတွေ အကုန်လုံးပြုတ်သွားသည့်အခါ တင်းရင်ပြည့်ဖြိုးပြီး လုံးဝန်းနေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကို အတင်းချုပ်နှောင်ထားတဲ့ အတွင်းခံဇာဘော်လီကလေးကို တွေ့ရတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျွန်တော်ဟာ အတွင်းခံဇာဘော်လီချိတ်တွေကို ဖြုတ်ပြီး ခွာလိုက်တဲ့အခါ အတွင်းခံရဲ့ ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်မှုအောက်မှ လွတ်လပ်ပြီဖြစ်တဲ့ ရွှေရင်နှစ်မွှာဟာ ထင်းလင်းစွာ ပေါ်ထွက်လာပါတော့တယ်။ လုံးဝန်းသည့် ရွှေအဆင်းဝင်းဝင်းဝါလျက် နို့သီးလေးက ပတ္တမြားခဲပမာ ရဲရဲနီလျက်ရှိပါသည်။

ကျနော်က အစောရဲ့ နို့ကို လက်ဝါးနဲ့ အသာအယာအုပ်ကိုင်ပြီး ဆုတ်ချေပွတ်သပ်ပေးယင်းက ဘယ်လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြားတွင် နို့သီးထိပ်ကလေးကို လှိမ့်ကစားပြီး အမျိုးမျိုးနဲ့ ချော့မြူထားရာမှ အစောပေါင်နှစ်လုံးကို ဘေးတစ်ဖက်ဆီ ကား၍ထားပြီး အစောပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲငုတ်တုတ်ဝင်ထိုင်ပြီး ကျနော်ရဲ့လီးနဲ့ အစောရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကိုပွတ်တိုက်ပြီး အသာအယာထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

ထိုအခါ အစောဟာ တွန့်တွန့်လူးမျှနာကြင်သွားသလိုရှိပြီး လက်ကလည်း ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားပြီး‘အား.. အမေ့.. အင်း.. နာတယ်.. နာတယ်.. အကိုရယ်’ပါးစပ်ကလည်းပြော ခေါင်းတခါခါနှင့် ရုန်းကန်နေပါသည်။ ကျနော်ဟာ ဆက်မသွင်းသေးပဲ ရပ်ထားရာမှ အစောရဲ့ တုန်ခါနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းကလေးကို ငုံ၍ စုပ်ယူတဲ့အခါမှာ အစောမှာမည်သို့သောအရသာ ခံစားရသည်မသိ။ ပါးစပ်မှ တအင်းအင်း တဟင်းဟင်း ညီးညူနေရှာပါတယ်။

ကျနော်ဟာ သွင်းလက်စလီးကို အသာအယာ အနှုတ်အသွင်းပြုယင်းက‘ညီမ.. နာသေးသလားဟင်..’ လို့ အစောရဲ့ နားနားတိုးကပ်ပြီးမေးတော့ အစောဟာ မျက်လုံးလေး စုံမှိတ်ထားရာက မပွင့်တပွင့်အသံကလေးနှင့်-‘နာတာပေ့ါ အကိုရယ်’ လို့ဖြေရှာတယ်။

အခုတော့လည်း သူ၏အချော့အမြူ အနှုးအဆွးကောင်းမှုကြောင့် ဖီလင်တက်လာပြန်သည်။ ကျနော်သည် တဝက်သာသာဆောင့်ပေးနေရာမှ အစောခံနိုင်လာမှန်းသိ၍ လီးကြီးကို အဖုတ်ဝသို့ ဒစ်ပေါ်ထိဆွဲထုန်ပြီး ပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။အရည်များကြောင့် ချောမွေ့စွာဝင်သွားပြီး အစောတစ်ချက်ကော့ပေးလိုက်သော်လည်း အသံထွက်မလာတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် ကျနော့်လီးကို အဖျားအထိဆွဲထုတ်ပြီး အရင်းထိတိုင်ဆွက်တိုက်ကြီး ဆောင့်ချပေးနေတော့သည်။ အစောမှာ ခံစားရသော အရသာများကောင်းနေ၍ ရင်မှာငြိမ့်ကနဲ့ သိမ့်ကနဲ့ ဖြစ်နေရတော့သည်။ တင်းမှာထောင်တနေသော လီးကြီးက အဖုတ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားသောအခါ ရင်မှာစို့တက်သွားပြီး ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါ ရင်မှာဟာကျန်ခဲ့၏။

ထိုအခါများတွင် အစောသူ့ကို အတင်းပင်ဖက်တွက်ထားမိ၏။ ကျနော်သည် အစောရဲ့ ဒူးနှစ်လုံးကိုဖက်ပြီး တဖြည်းဖြည်း တချက်ချင်းဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေပါသည်။ အစောမှာ ခံစားနေရတဲ့ အရသာက တဖြည်းဖြည်းကောင်းလာသလိုရှိသဖြင့် ကျနော်ရဲ့ကြောကို တအားဖက်ထားယင်း ‘အချစ်… ချစ်… ချစ်လိုက်စမ်းပါ ကိုရယ်… သဘောရှိအကို’ပါးစပ်ကပြော အောက်ကနေပြီး ခါးကလေးကော့ပေးနေပါသည်။ ကျနော်လည်း အစောကို အစောအလိုကျ အားပါးတရာကုန်းဆောင့်နေပါတော့သည်။အရှိန်ရလာတော့ ကျနော်မှာ စိတ်ကို လွှတ်ယင်း အားရပါးရ ဆောင့်နေမိတော့သည်။ ‘အို.. အကိုရယ် ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ပါ.. တကယ်တည်းမှဘဲ အကိုရယ်… အဟင့်အဟင့်’ကျနော်မှာ ပြီးကာနီးမို့ ရှိသမျှအစွမ်းကုန်အားပြုပြီး၊ ဖိ၍ဖိ၍ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေပါသည်။

အစောမှာ လူးလွန့်ရာမှ ‘အဟင့်…ဟင့်.. အကို.. အကို.. နာနာဆောင့်လိုးစမ်းပါ.. တအားဆောင့်စမ်းပါ. ဟုတ်ပြီးအကို.. အား..ဟင့်.. ကောင်း.. ကောင်းလိုက်တာ.. ဟင်းဟင်းဟင်း’ကျနော်လည်း နောက်ဆုံးပြီးကာနီးပြီးဖြစ်၍ အစော၏စောက်ဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းကလေးထဲသို့ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆက်တိုကကြီး ဆောင့်လိုးထည့်လိုုက်ရာ၊ အစောမှာ တစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်ခါပြီး ကျနော့်ကို သိမ်းကြုံးပွေ့ဖက်လိုက်ချိန်မှာ နှစ်ဦးသာ လောကအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားလိုုက်ရပါတော့သည်။ ကျနော့်ဇနီးအစောနှင့်ရခဲ့သည်မှာလည်း ဤအဖြစ်အပျက်ကလေးက စခဲ့ပါသည်။

ကျနော်တို့အိမ်ကလေးမှာ ရွာအစွန်တွင်ရှိပြီး ကျနော်၏ဇနီးအသံကိုလည်း မကြား၊ မီးခိုးလည်းမတွေ့ရ။ ကျနောသည် နွားတင်းကုန်းထဲဝင်လာကာ အိမ်မဆီသို့ လှမ်းလာခဲ့သည့်တိုင်အောင် အစော၏အသံမှာ လုံးဝပျောက်ကွယ်နေပါသည်။ ကျနော်အိမ်အနီးကပ်လာကာ ထရံပေါက်မှ ချောင်းကြည့်ရန်အတွက် ကုန်းလိုက်စဉ်မှာပင်-‘ကိုခိုင်.. ပြန်ပါတော့.. အိမ်ကလူကြီးကို ထမင်းသွားပို့ရအုံးမယ်.. ကိုခိုင်ရယ်’ ဟု ပြောလိုက်သံကြောင့် ကျနော်၏ ဦးခေါင်းမှာ ချာချာလည်းသွားတော့သည်။ ထိုအသံကြောင့် လျှင်မြန်စွာ ထရံပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ၊ ပဒုမပေါင်တို ဇာတ်ခင်းနေသည်ကို ဘွားကနဲ တွေ့ရပါသည်။ ဇာတ်လိုက်က အံ့သြစွာကြုံတွေ့ရပါ၏။ ကျနော်၏ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း ဖြစ်နေသောကြောင့်ပါ။ သူတို့နှစ်ဦး၏ မြင်ကွင်းမှာလည်း ရှင်းလင်းလှပါသည်။

အင်မတန်မှလည်း ရဲရဲတင်းတင်း ဆက်ဆံနေသည်ကို တွေ့ရပါသည်။‘မြန်မြန်ရှင်.. မြန်မြန်.. ရှင်ဟာ ဇွတ်ကြီးပဲ’‘ဟဲဟဲဟဲ.. ငါက ဇွတ်မဟုတ်ရပါဘူးကွာ.. မင်းကစလို့ ငါကလိုးနေရတာမဟုတ်လား’ခိုင်ဦး၏အသံက ပေါ်ထွက်လာခဲ့ပါသည်။ ကျနော်သည် သူငယ်ချင်းကို ယုံစားမိသောကြောင့်လာ၊ တဖန် ကျနော့်မိန်းမ အစောကိုယ်တိုင်ကလည်း တဏှာကြီးလှသော မိန်းမတဦးမို့လား၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော့်အဖို့ အတော်ကလေး ဒေါသဖြစ်လာသော်လည်း၊ သူတို့နှစ်ပါကြည်ဇာတ်ထုတ်ကို အစအဆုံးကြည့်နေမိပါသည်။ ခိုင်ဦးရော အစောပါ အဝတ်အစားမရှိကြပါ။ အစောမှာ တကိုယ်လုံးဖြူဖွေးသောအဖြစ်က သူ၏တင်ပါးကြီးတွေ ကော့ကော့ကာ ထုံးစံအတိုင်းပင် ကော့ပေးနေသလို ခိုင်ဦးကလည်း အစော၏ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့အပေးဆွဲတင်ကာ ဒလကြမ်း အသောနှင်လျက် ကာမဇာတ်ထုတ်ကြီးကို သွင်သွင်ကြီးခင်းနေပါ၏။

ခိုင်ဦး၏လီးကြီးကလည်း အတော်ကလေးပင် ခေါ်တောဆန်ဆန်ကြီးမားလှသလို တအားဆောင့်ကာဆောင့်ကာလိုးလိုက်သောအခါမှာတော့ အစော၏တင်ပါးကြီးတွေပင် ကြုံ့ကာကြုံ့ကာ ဝင်သွားတော့သည်ကို တွေ့ရပါသည်။ ကျနော်၏စိတ်တွေမှာလည်း မီးဟုန်းဟုန်းတောက်ကာလာရပါ၏။ ခပ်စောစောက ဆာလောင်မွတ်သိပ်ခြင်းအပြည့်နှင့် မိုးသဲလေသဲပြေးလွှားလာရခြင်းတွေသည် ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကွယ်၍ သွားတော၏။

ကျနော်သည် နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ပါသည်။ ကျနော်လာခဲ့သည်မှာ သိပ်မကြာလှသေးပါ။ ထိုသို့သောအချိန်ဝယ် ဒင်းတို့နှစ်ယောက်ကို သုတ်သင်ပစ်ရန် အကောင်းဆုံးအချိန်မို့ ကျနော်သည် နံရံတွင်ထိုးထားသော ကိုင်းခုတ်ဓားကိုယူ၍ အိမ်ပေါ်သို့ လျှင်မြန်စွာတက်ပြီး သစ္စာဖောက်သော သူငယ်ချင်းနှင့် ဖောက်ပြန်သော မိန်းမကို အဆုံးစီရင်လိုက်ပါတော့သည်။ အလှည့်မရှောင် ဝရမ်းပြေးဂျပန်များကြီးစိုးသောအချိန် ကျွန်တော်ရွာတွင် မနေရဲတော့ပါ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ကျနော့်မိန်းမ အစောနှင့် ခိုင်ဦးကို သတ်ခဲ့မိသည့်အတွက် ကျွန်တော် ဝရမ်းပြေး လူသတ်သမားဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။

ကျနော်ထွက်ပြေးလိုက်ခြင်းမှာ ပိုဆိုးသွား၏။ ကျနော်ထွက်ပြေးရာကပင် အထူးနာမည်ကြီးလှသော ဓားမြ ဗိုလ်ယက္ခလက်အောက်သို့ ရောက်သွား၏။ ကျနော်မှာ ငယ်ရွယ်သူဖြစ်သည့်အပြင် လူသတ်ဝရမ်းပြေးတစ်ယောက်မို့ ဗိုလ်ယက္ခအနေဖြင့် အတော်ကလေးသဘောကျသွားပြီး ကျနော့်ကို သူကိုယ်တိုင် သေနတ်ပစ်သင်ပေးမည့်အကြောင်း ပြောပါသည်။ အံ့သြစရာကောင်းလှသည်မှာ ဗိုလ်ယက္ခတွင် မိန်းမနှစ်ယောက်ယူထားခြင်းဖြစ်ရာ၊ တစ်ဦးက အသက်ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးဖြစ်သလို တစ်ဦးကလည်း အသက်နှစ်ဆယ်ခန့်ကော်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။ ရုပ်ချောကလေးတွေဖြစ်ရာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရောဘာမျှ အပြစ်ဆိုစရာတစ်ရွေးသာမျှမရှိပါ။

ယခုလို အချောအလှကလေးတွေမြင်ရသောအခါ ကျနော့်ရင်ထဲလှုပ်ရှားသွားသည်ကတော့ မှန်ပါသည်။ ကျနော့်ကို ဗိုလ်ယက္ခက သေနတ်ပစ်သင်ပေးရာတွင် ဆယ်ရက်အတွင်း ခြောက်လုံးပြူရော ရိုင်ဖယ်အပစ်ပါ ကျွမ်းကျင်ခဲ့လေ၏။ နောက်ဆုံတွင် ကျနော်မှာ ဗိုလ်ယက္ခ၏ လူယုံတစ်ဦးဖြစ်ခဲ့၏။ သူသည် ကျနော့်ကို စိတ်ချယုံကြည်သည့်အတိုင်း တစ်ခါတစ်ရံ စခန်းတွင် အစောင့်ထားခဲ့သည်။

တစ်နေ့မှာတော့…‘ရှင့်ကိုကြည့်ရတာ တမှိုင်မှိုင်နဲ့ မမတို့ဆီမှာနေရတာ မပျော်ဘူးလား’အနှင်းမှာ ကျနော့်ထက် အများကြီးငယ်သည့်တိုင်အောင် သူ့ကိုယ်သူ မမဟု ခေါ်ခဲ့သည်ကြောင့် ကျနော်က သိပ်ပြီးရီချင်နေပါသည်။ ‘ရှင်ဒီမှာနေရတာ မပျော်ဘူးလား’‘ပျော်တယ်ဗျာ… ပျော်တယ်’‘အမလေး.. ရှင်ကလည်း စိတ်ကြီးပါဘဲလား’‘လူတစ်ယောက်မှာ စိတ်တစ်ခုတော့ ရှိတာပေ့ါ’‘ဟား.. ဟား.. ဟား.. သိပ်ရယ်စရာစကားပြောတဲ့လူဘဲ.. ရှင်ဘာလဲ.. ရီးစာပျက်လာလို့လား.. ဒါမှမဟုတ် မယားလင်ငယ်နေပြီး သူများနောက်လိုက်သွားလို့လား’ထိုစကားကြားလိုက်သောအခါ ကျနော့်မှာ အနာပေါ်ဒုတ်ကျသွားသလို ဆတ်ဆတ်ခါ နာမိလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဗြုံးကနဲ မတ်တပ်ရပ်ကာ အနှင်း၏ ပုခုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကလေး ဆွဲကိုင်မိ၏။

‘ရှင်ကျမပြောလိုက်တာများ စိတ်ဆိုးသွားသလားဟင်’‘ကျနော့်ကိုထပ်မံပြီး ဘုစကားပြောတာထက် ခင်ဗျားလင်တော်မောင် ငွေဘယ်လောက်.. ရွှေဘယ်လောက် ရလာမလဲ တွက်နေတာက ပိုကောင်းပါလိမ့်မယ်နှော’‘ကျမဟာ ရွှေငွေမက်တဲ့ မိန်းမမဟုတ်သလို သူ့ကိုလည်း ချစ်လို့ယူရတာမဟုတ်ဘူး အတင်းဓားမြတိုက်ပြီး သိမ်းပိုက်ထားလို့ ယူနေရတာ’‘အနှင်းက ရဲတင်းစွာပင် ကျနော့်လက်ကိုကိုင်ပြီး‘ကျမရှင့်ကို အားကိုးပါရစေလား’

‘ကျုပ်.. ဗိုလ်ယက္ခကို သစ္စာမဖောက်ဘူး’‘ကျမ.. ရှင့်ကို မြင်မြင်ချင်းဘဲ အားကိုးတယ်.. ယုံကြည်မိတယ်.. ကျမကိုသာ ကယ်မယ်ဆိုရင် ရှင့်သဘောရှိပါ.. ရှင့်ကိုလဲ မြင်မြင်ချင်း ချစ်နေခဲ့မိတာဘဲ’သူမသည် ကျနော့်ရင်ခွင်အတွင်း သူ့ကိုယ်လုံးကလေး ပစ်လှဲချလိုက်ပါသည်။ ကျနော့်စိတ်တွေမှာ ဒိန်းကနဲဖြစ်သွားရ၏။

မိန်းမတွေ ဖောက်ပြားမှုက လက်တွေ့တွေနေရချေပြီ။ ကျနော့်ချစ်ဇနီးအစောသည် ကျွန်တော်မရှိတုန်း နောက်မီးလင်းခဲ့သလို ဗိုလ်ယက္ခဇနီးချောကလေးမှာလည်း နောက်မီးလင်းရန် မြူဆွယ်နေပြီဖြစ်ပါသည်။ ကျနော်က သူမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းတွန်းဖယ် ပစ်လိုက်သောအခါ သူမက နှုတ်ခမ်းကလေးစူလိုက်ကာ ‘ရှင်.. ကျမကို မချစ်ဘူးလား’‘ငါ.. မင်းကို သနားတယ်.. ပြီးတော့ သစ္စာလည်း မဖောက်ချင်ဘူး’‘ရှင်တော်တော်မိုက်တာဘဲ.. ဒီနေရာမျိုးဟာ လူပြတ်တဲ့နေရာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး၊ ရှင့်ကို ကျမကချစ်နေတယ်.. ပြောင်ဘဲပြောတဲ့ဟာကို ငြင်းပယ်ရင် ရှင့်ဆရာကို ကျမက တနည်းနည်းနဲ့ ဂျောက်တွန်းရမှာဘဲ’ကျနော်သည် ထောင်းကနဲ့ ဒေါသထွက်သွားပါသည်။

ထို့ကြောင့် သူမပုခုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး‘မင်းလဲ နောက်မီးလင်းချင်တဲ့ မိန်းမတစ်ယေက်ဘဲ.. ကဲ.. မင်းလိုချင်တာ ကာမဘဲမဟုတ်လား.. ရှင်းရှင်းပြောဟေ့ ကျုပ်က ရှင်းရှင်းဘဲကြိုက်တယ်’ကျနော်က ထိုကဲ့သို့ မျက်လုံးမျက်ဆံပြူးမေးလိုက်သောအခါ အနှင်းမှာ မျက်နှာကလေးပေါ်တွင် သွေးခြေဥကလေး ပေါ်ထွက်လာကာ ရှက်သွားဟန်ရှိပါသည်။ ‘ခုမှ ရှက်မနေပါနဲ့ကွာ.. ကဲ.. ကဲ.. ငါ့ကိုလည်း ဂျောက်မတွန်းနဲ့တော့.. မင်းအင်္ကျီတွေ ချွတ်စမ်း’‘အို ဘာလို့ချွတ်ရမှာလဲ’ဒီတစ်ခါတော့ အနှင်းမှာ ပိုမိုရှက်သွားဟန်တူပါသည်။ ကျနော်က ခပ်ချဉ်ချဉ်ရှိလေသောကြောင့် သူကလေူအား ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြောဆိုနေခြင်းဖြစ်သည်။

‘မင်းအခုမှ ရှက်နေသလား.. ငါ့ကို ချစ်တယ်ဆို ငါကလည်း ဘွင်းဘွင်းဘဲ.. ခပ်ရှင်းရှင်းဘဲ ချစ်ပြမယ်.. မင်းရဲ့ တကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေချွတ်ကွာ’ကျနော်မှာ ခပ်စောစောကလို မဟုတ်တော့ဘဲ ယခုလို နီးနီးစပ်စပ်ရှေ့တော်ရောက်လာသူလေးအား လက်မလွှတ်ချင်တော့၍ ဆူဆူဖြိုးဖြိုးကိုယ်လုံးကလေးကို ဗြုံးကနဲ ဆွဲယူကာ သူကလေး၏ပါးရော လည်ပင်းပါ ဒလစပ်နမ်းလိုက်မိသည်။

ကျနော်၏ မြန်ဆန်မှုမှာ အံ့သြစရာ သူမ၏ယောကျ်ားအကျီသဖွယ်ချုပ်ထားသော စစ်အင်္ကျီကျယ်သီးတွေကို ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ကျယ်သီးတွေ ပြုတ်သွားလျှင် အတွင်းမှ တင်းတင်းရင်းရင်း ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် ဖွံဖြိုးကားပေါ်ထွက်နေသော အတွင်းခံဘော်လီအင်္ကျီအတွင်းမှ ရင်သားအနည်းငယ် ပေါ်ထွက်နေသည်ကို တွေ့ရပါသည်။ ယခုအခါတွင် အနှင်းမှာ မြေပြင်ပေါ်တွင် ကိုယ်ကိုလှဲချလျက် ဘော်လီအင်္ကျီမှ တွယ်ထားလေသော ဂျိတ်ကြီးများကို သူမကိုယ်တိုင်က ရက်ရက်ရောရောနှင့် ဖြုတ်ချပစ်လိုက်ပါသည်။

ဘော်လီဂျိတ်ကလေး ပြုတ်သွားလျှင် ဝင်းဝင်းဝါဝါနှင့် တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်ကလေး ရင်သားအစုံမှာ ကျနော့်နှလုံးကို ခုန်၍သွား၏။ ကျနော် သူမ၏ပါးမို့မို့ကလေးကို ကုန်း၍နမ်းလိုက်ပါသည်။ အနှင်းမှာ ကျနော်၏ ရင်ပတ်ကျယ်ကြီးအောက်တွင် ပြားပြားဝပ်နေပါသည်။ သူမ၏အလှဖူး ရင်သားထိပ်မှ နို့သီးလုံးကလေးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ယူနေရာကပ် ကျနော်၏လက်များမှာ သူမ၏အောက်ပိုင်းကို တရွေ့ရွေ့ ပွတ်သပ်နေမိရာ နှင်း၏ ဖြူဖွေးတုတ်ဖြိုးနေသော ပေါင်တံကြီးတွေက အလိုလိုပင် အပေါ်သို့ ထောင်ကားလာပါတော့သည်။

သူမ၏ ပိုးပျော့ထမီကလေးမှာလည်း လျှောကနဲနေအောင်ပင် မြေပြင်ဝယ် ပုံကျသွားလေတော့သည်။ ထိုအခါမှတော့ အအိုဟုသာ ဆိုလင့်ကစား ဖောင်းဖောင်းကြွကြွဖြိုးဖြိုးလှလှ အသားအစိုင်အခဲကလေးများမှာ သူ့နေရာနှင့်သူ အပြစ်ဆိုမရအောင် တည်ရှိနေသလို နှစ်သွယ်သော မျက်နှာသွယ်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကလေးသည် ဖူးပွင့်ကာ ခိုနားချင်စဖွယ်တည်ရှိနေ၏။

ကျနော်သည် အနှင်း၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်ပေးယင်း နို့သီးကလေးကို စုပ်ယူနေရာမှ လျှာဖြင့်ထိုးကလိပေးလိုက်သည်။ အနှင်းမှာ တွန့်တွန့်သွားကာ ရင်ကိုကော့ပေးနေယင်းမှ‘အဟင့်ဟင့်.. ယားတယ်.. အဟိ’ကျနော်သည် အထက်ပိုင်းရှိ နှုတ်ခမ်း၊ လည်တိုင်၊ ရင်သား၊ ခါး၊ နောက်ကြောပြင်တို့ကို ပွတ်သပ်ပေးခြင်းဖြင့် ကာမခလုတ်တို့ကို ဖွင့်လေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အနှင်း၏ အတွင်းသားတို့ကိုလည်းကောင်း၊

ပေါင်ဂွဆုံရှိ ဖောင့်မို့မို့စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်လေရာ အနှင်းမှာ တဟင့်ဟင့် ကာမဆိပ်များ တကိုယ်လုံးသို့ ပျံ့နှံ့ကုန်၏။အနှင်း၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကလေးမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်စေ့ကလေးကို လက်ညှိုးနှင့် လက်မညှပ်ကာ အသာအယာဆွဲပေးသောအခါ အနှင်းမှာ တွန့်ကနဲဖြစ်သွား၍ စောက်စေ့ကလေးမှာလည်း မာတတ်တတ်နှင့် ချွန်တောင်မတ်လာလေသည်။အနှင့်မှာ ကာမအဓိကသော့ချက် စောက်စေ့ကလေးကို သေချာစွာ ကလိခံနေရသောကြောင့် ခါးကလေးတွ့န်တွန့်ကာသွား၏။

ဖင်ကလေး မြှောက်မြှောက်ကာ သွား၏။ လျှပ်စစ်နှင့် တို့သလိုု ဖြတ်ဖြတ်လူးမျှ ခံစားနေရ၏။ ‘အို.. ယားတယ်- အဟိ.. ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး၊ စောက်ဖုတ်ထဲက သိပ်ယားလာပြီ- လုပ်ပါတော့- ဟင်းဟင်းဟင်း’အနှင်းမှာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာကာ ကျနော့်ကို တင်းကြပ်စွားဖက်ထားတော့၏။ အနှင်း၏စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်၍ပွတ်သပ်ပေးနေသော ကျနော့လက်များကြောင့် ကာမစိတ်များ ထကြွလာကာ အနှင်း၏စောက်ဖုတ်မှ အရည်ကြည်တို့ စိုစိစိ ဖြစ်နေလေ၏။

ကျနော့အဖို့ သည်လိုအခြေအနေတွင် ပိုကောင်းသောကြောင့် အနှင်းကိုယ်လုံးကလေးကို မြေပေါ်တွင်လှဲလိုက်စေသည်။ အနှင်း၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဘေးသို့ကားလိုက်စေရာ ဖြူဖွေး၍ ဖောင်းဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်မှာ ဟပြဲကလေး ဖြစ်သွား၏။ စောက်စေ့ကလေးအောက်မှ စောက်ခေါင်းကလေးမှာ ခံချင်လာပြီး ပွစိပွစိဖြစ်နေလေသည်။ ကျနောသည် ဝတ်ထားသောပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်၏။

ထိုအခါ ကျနော့်လီးကြီးမှာ အနှင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ပျော်မြူးနေချင်ရှာသောကြောင့် တဆတ်ဆတ်နှင့် ခေါင်းညိမ့်နေရှာလေသည်။ကျနော်သည် တဆတ်ဆတ်နှင့် မာ၍တောင်နေသော လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ အနှင်း၏ပေါင်ကြားထဲသို့ ဆောင့်ညောင့်ဝင်ထိုင်ပြီး အနှင်း၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကလေးကို အထက်အောက်ပွတ်တိုက်ပေးရာ အနှင်းမှာ ကိုယ်ကလေးတွန့်၍ ဖင်ကိုမြှောက်ပေးယင်း- ‘အကိုရယ် ကျမသိပ်ယားလွန်းလို့ လိုးမှာဖြင့် မြန်မြန်လိုးစမ်းပါ’အနှင်းမှာ ရမ္မက်တံခိုးများတက်ကြွသောလေသံဖြင့် ကျနော့်ကို တစ်လုံချင်းပြောနေ၏။

ကျနော်သည် ရှုံ့လိုက် ကျယ်လိုက်ဖြစ်နေသော အနှင်းစောက်ဖုတ်အဝကို ကျနော့်လီးထိပ်နှင့် တေ့၍ အသာဖိချလိုက်ရာ အနှင်း၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတစ်ချောင်းလုံး တင်းကြပ်စွာ ဝင်သွားတော့၏။ ‘အား- ကောင်းလိုက်တာရှင်ရယ်’အနှင်းမှာ သူမစောက်ခေါင်းထဲဝင်စေချင်သော ကျနော့်လီးကြီး ဝင်သွားသောကြောင့် ကာမဆန္ဒပြည်ဝသွားလေသည်။ ကျနော်သည် လီးကို အနှင်းစောက်ဖုတ်ထဲသို့ အရင်းအထိ သိပ်သွင်းကာ ဖိကပ်ထား၏။ ထို့နောက် အသာပြန်ကြွ၍ တဖတ်ဖတ်နှင့် ကြွချီ ထိုးချီ လိုးနေလေတော့၏။

အနှင်း၏စောက်ဖုတ်၊ စောက်စေ့နေရာ၊ အချိုင့်အရှိုက်၏ ဖောင့်မို့သော နှုတ်ခမ်းသာတို့နှင့် ကျနော့်လီးအရင်းထက်နားမှ အသာပြင်တို့ ရိုက်ခတ်သံကြောင့် တဖတ်ဖတ် တဖောက်ဖောက် မြည်သံတို့မှာ ဆူညံနေ၏။ ကျနော်၏လီးကို အနှင်း၏စောက်ဖုတ်မှ ဆွဲအနှုတ်တွင် ပြွတ်ကနဲအသံကြားရသလို ပြန်၍ဆောင့်သွင်းလိုက်သောအခါ စွိ ဟု ထွက်လာပြန်သည်။ အမှတ်တမဲ့ဘေးမှ နားထောင်နေသူရှိပါက ထိုနေရာမှာပင် ထိုအသံနှင့် ယောက်ျားမိန်းမမရွေး ကာမအရေတို့ ထွက်ကျနိုင်ပေ၏။အနှင်းမှာ ကျနော့်ပုခုံးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်၍ ကော့၍ကော့၍ပေးနေလေ၏။ ထို့ကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြွက်သားမှာ ရှုံ့ရှုံ့သွားရာ ကျနော်၏လီး ပြန်အသွင်းတွင် ကျပ်ကျပ်သွား၏။ ကျနော့မှာ ပို၍ပို၍ ကောင်းမွန်နေ၏။

ကာမဖီလင်များ တဖြည်းဖြည်းတက်လာသောကြောင့် နှစ်ဦးစလုံး ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားကြကာ ကျနော့လီးမှ သုတ်ရည်များ အနှင်းစောက်ဖုတ်ထဲသို့ နွေးကနဲ တဆစ်ဆစ် ထွက်ကုန်လေသည်။အနှင်းမှာ ကျနော့်ကိုယ်လုံးကိုု တအားဖက်၍ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဖက်ထားသော လက်များ ပြေလျော့သွား၏။ ကျနော့်လီးမှ သုတ်ရည်များက အနှင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ အပြင်သို့ ဖင်ကြားမှ စီးဆင်းကာ ပုဆိုးပေါ်သို့ စိုကုန်လေတော့သည်။

အနှင်း၏ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာ အစောထက်ပင်သာလှ၏။အနှင်းက အစောလောက်ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် မဖွံ့ဖြိုးပေမဲ့ တင်ကြီးတွေက အစောထက်ပင် စွဲမက်စရာကောင်းနေပါသည်။ထမီမရှိသော တင်ပါးနှင့်အတူ ဖြိုးဖြိုး မြမြ ကြွကြွရွရွလှပလေသည့် ပေါင်တံတွေနှင့် သွယ်ဖြာသွားလေသော ခြေသလုံးသားများက သူမ၏အလှသရုပ်ကို အင်မတန်မှ အထောက်အကူဖြစ်လေ၏။တဖန်သူမ၏ မျက်လုံးမျက်ခုံး မျက်တောင်များအောက်မှ မျက်လုံးးများမှာ ပတ္တမြားလေးနှစ်လုံးပမာ တလက်လက်ဝင်းလက်လျက်ရှိ၏။

အပျိုတုံးကဆိုလျှင် ထိုမျက်လုံးအစုံမှာ အဘယ်မျှ ပိုမိုကြည့်ကောင်းမည်ကို မခန့်မှန်းနိုင်အောင်ဖြစ်ရ၏။ ယခုပ်င သူကလေး၏ မျက်လုံးအစုံမှာ အညှို့ဓာတ်အပြည့်နှင့်အတူ သူမ၏ တင်ပါးကြီးတွေကို မြှင့်ကာ မြှင့်ကာပေးလိုက်ယုံမက သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ရမ္မက်ဇောပြင်းထန်ပြီး ကျနော့်နှုတ်ခမ်းတွေကို တအားကုန်ငုံ၍စုပ်ယူလိုက်၏။လည်ပင်းတွေကိုရော နားရွက်တွေကိုပါ မနာမကျင်ကိုက်လိုက်ပြီး တဟင့်ဟင့် ဖြစ်နေရှာ၏။

သူမသည် ကျနော်၏ကြောပြင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အသကုန်ဖက်ထား၏။ လက်တဖက်ကလည်း ကျနော်၏ခါးကို ထိုးလိုက်။ ရင်ပတ်ကျယ်ကြီးကို ဆွဲလိုက်နှင့် ရမ္မက်ဟုန်ကို ပြသလျှက်ရှိပါသည်။ ကျနော်နှင့် အနှင်းတို့မှာ ဘက်ညီညီ၊ ကျနော်ကလိုးလိုက်၊ ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူမက အကော့၊ အပင့်၊ အမြှောက်တို့နှင့် ပေးနေသည်မို့ ကျနော်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ပြလိုက်ရာတွင် သူမမှာ ခါးကလေး ခွက်ဝင်သွားသည်အထိ အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသံမြည်သွားသလို အပြုံးပွင့်တွေမှာလည်း ဝင့်ကာ ဝင့်ကာလာသည်ကို တွေ့ရ၏။

နောက်ဆုံးမတော့ သူကလေးက‘ရှင်ဟာ ကျမတွေ့ခဲ့ဘူးတဲ့ယောက်ျားတွေထဲမှာတော့ စွဲမက်စရာပါဘဲရှင်’‘ရှင်က ကျမကို မေ့သွားပြီပေ့ါလေ’‘အို-ဘယ်မှာ မေ့နိုင်မှာလဲအနှင်း တကယ်ပါ- အနှင်းကို မမေ့ပါဘူး’ကျနော်မှာ ယခုအခါ မိန်းမတွေသဘောကျအောင် ပြောဆိုတတ်သောအနေအထားကို ရောက်ခဲ့ပြီမို့ အရင်က မိန်းမတွေကို မုန်းလို့ ကင်းကင်းနေခဲ့သလောက် ယခုတော့ မိန်းမတွေကို ကိုယ်ကချော့နိုင်သလောက် သူတို့ကလေးတွေကို ကိုယ်ကလိုက်ပေးနိုင်သဘောက် ကိုယ့်အတွက် ဘဲရီးဂွတ်ပါလား ဟူသောအတွေးဖြင့် ဆေးဆောင်စရာမလိုသောအဖြစ်ကို ရောက်လာရပါတော့သည်။ဗိုလ်ယက္ခ အပြင်ထွက်သွားသည်ဆိုလျှင် နေ့တိုင်းဆိုသလို အနှင်းမှာ ကျနော့်ထံရောက်လာစမြဲဖြစ်ရာ တီတီတာတာ ပြောဆိုနေမြဲဖြစ်ပါတော့သည်။

 

Zawgyi

 

ေနာက္မီး ျဖာသူမ်ား

က်ေနာ့္ဇနီျဖစ္သူ အေစာႏွင့္ ေတြဆုံရျခင္းမွာ အေတာ္ကေလး ထူးသည္ေတာ့မဟုတ္ပါ။က်ေနာ္ၿမိဳ႕ဖက္သြားေလတိုင္း အေစာတို႔႐ြာကေလးကို ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ေတာ့ဝင္ၿပီး အေမာအပန္းေျဖရသည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အပန္းေျဖခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ရျခင္းမွာလည္း အေစာတို႔႐ြာဦးထိပ္တြင္ ထန္းေတာႀကီးရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ထိုထန္းေတာအုပ္ကေလးတြင္ က်ေနာ္ႏွင့္ အေစာ ႏွဖူးစာဆုံခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။ တစ္ေန႔တြင္ ေဈးဝယ္ၿပီးအျပန္ ထန္ရည္အမူးလြန္ကာ အျပန္ခက္ေနခ်ိန္ဝယ္ လွည္းေမာင္းလာသည့္အေစာက က်ေနာ့္အား သနားညႇာတာစြားျဖင့္ တင္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။

အေစာမွာ တစ္ခါတစ္ခါ က်ေနာ့္ထံကို ေခါင္းကေလး သမင္လည္ျပန္ၾကည့္ၿပီး ‘အင္း.. အခုထက္ထိ အမူးလည္း မေျပေသးဘူး၊ လူကထန္းရည္တျမျမေပမဲ့ လူကေတာ့ လူေခ်ာပါ.. အဟိ’ ဟု တေယာက္ထဲေျပာကာ ႀကိတ္၍ရယ္ေမာလိုက္ပါေသးသည္။ တဖန္ က်ေနာ္တကယ္ပင္အိပ္ေပ်ာ္သတိမရျဖစ္ေနၿပီဟုထင္ေနသျဖင့္ က်ေနာ္၏နဖူးမ်ားကို မသိမသာ စမ္းသပ္လိုက္ျပန္ေသး၏။က်ေနာ္သည္ သူ၏သေဘာကို သိလိုေသာေၾကာင့္ အာ-အာ-အင္-အင္ႏွင့္ ညီးညဴရာက သူမ၏တင္ပါးႀကီးကို ေခါင္းနဲ႔တိုးယင္း ခါးကို သိမ္းဖက္ထားလိုက္ရာ ႐ုတ္တရက္ဆိုေသာ္ ‘အို’ ဟုအသံကေလးက ေၾကာက္ေၾကာက္လန႔္လန႔္ ပြင့္ကန္ထြက္လာပါေတာ့၏။

သို႔ေပမဲ့ သူကေလးမွာ အာေမဋိတ္အသံကေလးႏွင့္ ေယာင္ယမ္းလိုက္ေပမဲ့ ႐ုန္းကန္ျခင္းမျပဳဘဲ က်ေနာ္က သူမ၏ခါးကို ယစ္ဖြဲထားေလသည့္လက္ႀကီးကို မရဲတရဲႏွင့္ကိုင္တြယ္လ်က္ရွိပါသည္။အေစာ၏ခါးႏွင့္ ေပါင္ရင္းကို ထိေတြ႕ေနရသျဖင့္လည္း အေစာကေတာ့ မေျပာတတ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခ်စ္ရမၼက္ေတြ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္လာရပါ၏။ရင္တစ္ခုလုံးမွာလည္း ေရငတ္သူပမာျဖစ္လရသလို တစ္ကိုယ္လုံးတြင္လည္း ဓာတ္လိုက္ခံရသူပမာ တဒိန္းဒိန္းႏွင့္ ျဖစ္ေနေတာ့၏။

အေစာကိုယ္တိုင္လည္း က်ေနာ့္လိုပင္ ခံစာရလ်က္ရွိေၾကာင္း မေျပာပဲႏွင့္ သိသာလ်က္ရွိပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမ၏ ကိုယ္ကေလးမွာ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕က်ေနာ့ဆီသို႔ မွီက်လာသလို နတ္ပူးသည့္သဖြယ္ တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္ကေလး ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေခ်ာင္းတံတားေလးကို ေရာက္လာၿပီး ႏြားမ်ားကို ေရတိုက္လိုက္ပါသည္။

က်ေနာ္သည္ သူေလး၏ခါးႀကီးကို တြယ္ဖက္ထားရာ လက္မ်ားေျပေလ်ာ့က်သြားၿပီး သူကေလး၏ တုတ္တုတ္ၿဖိဳးၿဖိဳး ေပါင္တံႀကီးမ်ားအေပၚ လက္ေရာက္ကာ မသိမသာဆုတ္ကိုင္ထားမိ၏။ က်ေနာ္ဆုတ္ကိုင္ထားယုံမက အသာအယာပြတ္သပ္ေနသကဲ့သို႔ ေပါင္ရင္ကိုတိုးဖိကာထားမိပါသည္။ ထိုသို႔ က်ေနာ္၏အျပဳအမူေၾကာင့္ပင္ သူကေလးကိုယ္တိုင္ပင္ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္လာဟန္ရွိပါသည္။က်ေနာ္မွာ ၾကာရွည္စြာ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ခ်က္ျခင္းပင္ သူမဘက္လွည့္ကာ သူမ၏ ခါးကေလးကို ရစ္ပတ္ေနလိုက္မိသည္။ထို႔ေနာက္မေတာ့ က်ေနာဟာ အေစာကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲယူလိုက္ရာက-‘အေစာ.. ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္ေနာ္ ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား’ ဟု အာလုတ္သံႀကီးႏွင့္ေျပာယင္း ကမန္းကတန္းသူေလး၏ ပါးကေလးမ်ားကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ေမႊးလိုက္ပါ၏။

ထိုအခါမွာေတာ့ သူကေလးမွာ မ်က္ရည္ကေလးအဝင့္သားႏွင့္ ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ-‘လႊတ္ပါ-လႊတ္ပါ အကိုရယ္’‘ဟဲဟဲ- ဘာရမလဲ အေစာရယ္ အကိုက ႏိုးေနတာၾကာၿပီ၊ အခုမွ ရွက္မေနပါနဲ႔ အေစာရာ’ က်ေနာက လက္ေရာ ႏႈတ္ခမ္းေရာ ေျပာင္းဆန္ကာအလုပ္ေပးကာ သူကေလး၏ ကိုယ္ေလးကိုု ခပ္သြက္သြက္ကေလး ေပြ႕ခ်ီလ်က္ ၿခဳံေတာႀကီးအတြင္း ေျပးဝင္မိပါေတာ့သည္။ ‘ဟင့္အင္း.. ဟင့္အင္း.. ညီမ ဒီအထိေတာ့ မလိုက္ေလ်ာပါရေစနဲ႔ အကိုရယ္’အေစာချမာ သနားစရာ ေတာင္းပန္ရွာေပမဲ့ က်ားသတၱဝါ က်ေနာ္ကေတာ့ အၾကင္နာေတြဖက္၍ လက္လႊတ္လိမ့္မည္ မထင္ပါနဲ႔။

က်ေနာ္ရဲ႕ လွ်င္ျမန္သြက္လက္လွတဲ့ လက္ေတြက အေစာရဲ႕ အသားစိုင္ အသားခဲေတြကို ဆြဲယူဆုပ္ကိုင္ ပိုင္ႏိုင္စြာ အသုံးခ်ေနပါတယ္။ ေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့ အေစာရဲ႕ ထမီကို ခြၽတ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ ခုံးခုံးမို႔မို႔ ေဖာင္းအိ ေနတဲ့ အေစာက္ဖုတ္ဟာ လက္တဝါးမွ်ရွိတာကို က်ေနာ္ဟာ လက္နဲ႔ အသာအယာ အုပ္ကိုင္ေနသည့္အခ်ိန္မွာ အေစာတစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္၍လာရာမွ‘အို-အကို ဟင့္ဟင့္-ညီမ ရွက္ပါတယ္ အကိုရယ္’အဲဒီလို ညီးတြား႐ြတ္ဆိုေနျပန္ပါတယ္။

က်ေနာ္ဟာ တစ္ဆင့္ပိုကဲၿပီး လက္ဝါးကို အေစာေစာက္ဖုတ္ကြဲေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ တေစာင္းပြတ္တိုက္ေပးလိုက္ျပန္ပါတယ္။ အေစာမွာလည္း တြန႔္၍တြန႔္၍သြားၿပီး သူ႔လက္ကေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ လက္မ်ားကို ဖက္ယင္း တဟင္းဟင္း ညီးတြားေနရွာတယ္။ က်ေနာ္လည္း အလြတ္မေပးဘဲ အေစာရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးကို သိမ္းဖက္ထားၿပီး ပါးမို႔မို႔ကေလးကိုပါ ႏႈတ္ေခါင္းႀကီးနစ္ျမႇဳပ္သြားေအာင္ ေမႊးၾကဴလိုက္ပါတယ္။ ပါးကေလးကို ေမႊးၾကဴရာက တဆင့္ သႏၲာေရာင္ႏႈတ္ခမ္းကေလးကို က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ငုံၿပီး တမွ်င္းမွ်င္း စုပ္ယူလိုက္ေတာ့ အေစာမွာ အသဲႏွလုံးကို ဆြဲယူႏႈတ္သလို ခံစားလိုက္ရ၏။

က်ေနာ္ဟာ အေတြ႕အႀကဳံရွိထားသူမို႔ အပ်ိဳ႐ိုင္းပန္းကေလး အေစာကို ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္းမလုပ္ပဲ အေစာစိတ္ပါလက္ပါ ျဖစ္လာေစရန္ ႏူးႏွပ္၍ေနပါသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ယူေနယင္းက လက္ကလည္း အေစာရဲ႕ အေပၚအက်ႌက်ယ္သီးကေလးေတြကို တစ္လုံးခ်င္းျဖဳတ္ေနပါသည္။

က်ယ္သီးကေလးေတြ အကုန္လုံးျပဳတ္သြားသည့္အခါ တင္းရင္ျပည့္ၿဖိဳးၿပီး လုံးဝန္းေနတဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာကို အတင္းခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ အတြင္းခံဇာေဘာ္လီကေလးကို ေတြ႕ရတယ္ဆိုရင္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အတြင္းခံဇာေဘာ္လီခ်ိတ္ေတြကို ျဖဳတ္ၿပီး ခြာလိုက္တဲ့အခါ အတြင္းခံရဲ႕ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္မွ လြတ္လပ္ၿပီျဖစ္တဲ့ ေ႐ႊရင္ႏွစ္မႊာဟာ ထင္းလင္းစြာ ေပၚထြက္လာပါေတာ့တယ္။ လုံးဝန္းသည့္ ေ႐ႊအဆင္းဝင္းဝင္းဝါလ်က္ ႏို႔သီးေလးက ပတၱျမားခဲပမာ ရဲရဲနီလ်က္ရွိပါသည္။

က်ေနာ္က အေစာရဲ႕ ႏို႔ကို လက္ဝါးနဲ႔ အသာအယာအုပ္ကိုင္ၿပီး ဆုတ္ေခ်ပြတ္သပ္ေပးယင္းက ဘယ္လက္ညႇိဳးႏွင့္ လက္မၾကားတြင္ ႏို႔သီးထိပ္ကေလးကို လွိမ့္ကစားၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေခ်ာ့ျမဴထားရာမွ အေစာေပါင္ႏွစ္လုံးကို ေဘးတစ္ဖက္ဆီ ကား၍ထားၿပီး အေစာေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲငုတ္တုတ္ဝင္ထိုင္ၿပီး က်ေနာ္ရဲ႕လီးနဲ႔ အေစာရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးကိုပြတ္တိုက္ၿပီး အသာအယာထိုးသြင္းလိုက္ပါတယ္။

ထိုအခါ အေစာဟာ တြန႔္တြန႔္လူးမွ်နာၾကင္သြားသလိုရွိၿပီး လက္ကလည္း က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို တြန္းထားၿပီး‘အား.. အေမ့.. အင္း.. နာတယ္.. နာတယ္.. အကိုရယ္’ပါးစပ္ကလည္းေျပာ ေခါင္းတခါခါႏွင့္ ႐ုန္းကန္ေနပါသည္။ က်ေနာ္ဟာ ဆက္မသြင္းေသးပဲ ရပ္ထားရာမွ အေစာရဲ႕ တုန္ခါေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္နမ္းလိုက္ပါတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းကေလးကို ငုံ၍ စုပ္ယူတဲ့အခါမွာ အေစာမွာမည္သို႔ေသာအရသာ ခံစားရသည္မသိ။ ပါးစပ္မွ တအင္းအင္း တဟင္းဟင္း ညီးညဴေနရွာပါတယ္။

က်ေနာ္ဟာ သြင္းလက္စလီးကို အသာအယာ အႏႈတ္အသြင္းျပဳယင္းက‘ညီမ.. နာေသးသလားဟင္..’ လို႔ အေစာရဲ႕ နားနားတိုးကပ္ၿပီးေမးေတာ့ အေစာဟာ မ်က္လုံးေလး စုံမွိတ္ထားရာက မပြင့္တပြင့္အသံကေလးႏွင့္-‘နာတာေပ့ါ အကိုရယ္’ လို႔ေျဖရွာတယ္။

အခုေတာ့လည္း သူ၏အေခ်ာ့အျမဴ အႏႈးအဆြးေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဖီလင္တက္လာျပန္သည္။ က်ေနာ္သည္ တဝက္သာသာေဆာင့္ေပးေနရာမွ အေစာခံႏိုင္လာမွန္းသိ၍ လီးႀကီးကို အဖုတ္ဝသို႔ ဒစ္ေပၚထိဆြဲထုန္ၿပီး ျပန္ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။အရည္မ်ားေၾကာင့္ ေခ်ာေမြ႕စြာဝင္သြားၿပီး အေစာတစ္ခ်က္ေကာ့ေပးလိုက္ေသာ္လည္း အသံထြက္မလာေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ့္လီးကို အဖ်ားအထိဆြဲထုတ္ၿပီး အရင္းထိတိုင္ဆြက္တိုက္ႀကီး ေဆာင့္ခ်ေပးေနေတာ့သည္။ အေစာမွာ ခံစားရေသာ အရသာမ်ားေကာင္းေန၍ ရင္မွာၿငိမ့္ကနဲ႔ သိမ့္ကနဲ႔ ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။ တင္းမွာေထာင္တေနေသာ လီးႀကီးက အဖုတ္အတြင္းသို႔ ဝင္သြားေသာအခါ ရင္မွာစို႔တက္သြားၿပီး ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာအခါ ရင္မွာဟာက်န္ခဲ့၏။

ထိုအခါမ်ားတြင္ အေစာသူ႔ကို အတင္းပင္ဖက္တြက္ထားမိ၏။ က်ေနာ္သည္ အေစာရဲ႕ ဒူးႏွစ္လုံးကိုဖက္ၿပီး တျဖည္းျဖည္း တခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းေနပါသည္။ အေစာမွာ ခံစားေနရတဲ့ အရသာက တျဖည္းျဖည္းေကာင္းလာသလိုရွိသျဖင့္ က်ေနာ္ရဲ႕ေၾကာကို တအားဖက္ထားယင္း ‘အခ်စ္… ခ်စ္… ခ်စ္လိုက္စမ္းပါ ကိုရယ္… သေဘာရွိအကို’ပါးစပ္ကေျပာ ေအာက္ကေနၿပီး ခါးကေလးေကာ့ေပးေနပါသည္။ က်ေနာ္လည္း အေစာကို အေစာအလိုက် အားပါးတရာကုန္းေဆာင့္ေနပါေတာ့သည္။အရွိန္ရလာေတာ့ က်ေနာ္မွာ စိတ္ကို လႊတ္ယင္း အားရပါးရ ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။ ‘အို.. အကိုရယ္ ျဖည္းျဖည္းေဆာင့္ပါ.. တကယ္တည္းမွဘဲ အကိုရယ္… အဟင့္အဟင့္’က်ေနာ္မွာ ၿပီးကာနီးမို႔ ရွိသမွ်အစြမ္းကုန္အားျပဳၿပီး၊ ဖိ၍ဖိ၍ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနပါသည္။

အေစာမွာ လူးလြန႔္ရာမွ ‘အဟင့္…ဟင့္.. အကို.. အကို.. နာနာေဆာင့္လိုးစမ္းပါ.. တအားေဆာင့္စမ္းပါ. ဟုတ္ၿပီးအကို.. အား..ဟင့္.. ေကာင္း.. ေကာင္းလိုက္တာ.. ဟင္းဟင္းဟင္း’က်ေနာ္လည္း ေနာက္ဆုံးၿပီးကာနီးၿပီးျဖစ္၍ အေစာ၏ေစာက္ဖုတ္က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲသို႔ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ဆက္တိုကႀကီး ေဆာင့္လိုးထည့္လိုုက္ရာ၊ အေစာမွာ တစ္ကိုယ္လုံး သိမ့္သိမ့္တုန္ခါၿပီး က်ေနာ့္ကို သိမ္းႀကဳံးေပြ႕ဖက္လိုက္ခ်ိန္မွာ ႏွစ္ဦးသာ ေလာကအရသာကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ခံစားလိုုက္ရပါေတာ့သည္။ က်ေနာ့္ဇနီးအေစာႏွင့္ရခဲ့သည္မွာလည္း ဤအျဖစ္အပ်က္ကေလးက စခဲ့ပါသည္။

က်ေနာ္တို႔အိမ္ကေလးမွာ ႐ြာအစြန္တြင္ရွိၿပီး က်ေနာ္၏ဇနီးအသံကိုလည္း မၾကား၊ မီးခိုးလည္းမေတြ႕ရ။ က်ေနာသည္ ႏြားတင္းကုန္းထဲဝင္လာကာ အိမ္မဆီသို႔ လွမ္းလာခဲ့သည့္တိုင္ေအာင္ အေစာ၏အသံမွာ လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္ေနပါသည္။ က်ေနာ္အိမ္အနီးကပ္လာကာ ထရံေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ရန္အတြက္ ကုန္းလိုက္စဥ္မွာပင္-‘ကိုခိုင္.. ျပန္ပါေတာ့.. အိမ္ကလူႀကီးကို ထမင္းသြားပို႔ရအုံးမယ္.. ကိုခိုင္ရယ္’ ဟု ေျပာလိုက္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္၏ ဦးေခါင္းမွာ ခ်ာခ်ာလည္းသြားေတာ့သည္။ ထိုအသံေၾကာင့္ လွ်င္ျမန္စြာ ထရံေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ရာ၊ ပဒုမေပါင္တို ဇာတ္ခင္းေနသည္ကို ဘြားကနဲ ေတြ႕ရပါသည္။ ဇာတ္လိုက္က အံ့ၾသစြာႀကဳံေတြ႕ရပါ၏။ က်ေနာ္၏ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပါ။ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ျမင္ကြင္းမွာလည္း ရွင္းလင္းလွပါသည္။

အင္မတန္မွလည္း ရဲရဲတင္းတင္း ဆက္ဆံေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။‘ျမန္ျမန္ရွင္.. ျမန္ျမန္.. ရွင္ဟာ ဇြတ္ႀကီးပဲ’‘ဟဲဟဲဟဲ.. ငါက ဇြတ္မဟုတ္ရပါဘူးကြာ.. မင္းကစလို႔ ငါကလိုးေနရတာမဟုတ္လား’ခိုင္ဦး၏အသံက ေပၚထြက္လာခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္သည္ သူငယ္ခ်င္းကို ယုံစားမိေသာေၾကာင့္လာ၊ တဖန္ က်ေနာ့္မိန္းမ အေစာကိုယ္တိုင္ကလည္း တဏွာႀကီးလွေသာ မိန္းမတဦးမို႔လား၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ့္အဖို႔ အေတာ္ကေလး ေဒါသျဖစ္လာေသာ္လည္း၊ သူတို႔ႏွစ္ပါၾကည္ဇာတ္ထုတ္ကို အစအဆုံးၾကည့္ေနမိပါသည္။ ခိုင္ဦးေရာ အေစာပါ အဝတ္အစားမရွိၾကပါ။ အေစာမွာ တကိုယ္လုံးျဖဴေဖြးေသာအျဖစ္က သူ၏တင္ပါးႀကီးေတြ ေကာ့ေကာ့ကာ ထုံးစံအတိုင္းပင္ ေကာ့ေပးေနသလို ခိုင္ဦးကလည္း အေစာ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကို သူ႔အေပးဆြဲတင္ကာ ဒလၾကမ္း အေသာႏွင္လ်က္ ကာမဇာတ္ထုတ္ႀကီးကို သြင္သြင္ႀကီးခင္းေနပါ၏။

ခိုင္ဦး၏လီးႀကီးကလည္း အေတာ္ကေလးပင္ ေခၚေတာဆန္ဆန္ႀကီးမားလွသလို တအားေဆာင့္ကာေဆာင့္ကာလိုးလိုက္ေသာအခါမွာေတာ့ အေစာ၏တင္ပါးႀကီးေတြပင္ ႀကဳံ႕ကာႀကဳံ႕ကာ ဝင္သြားေတာ့သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ က်ေနာ္၏စိတ္ေတြမွာလည္း မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ကာလာရပါ၏။ ခပ္ေစာေစာက ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္းအျပည့္ႏွင့္ မိုးသဲေလသဲေျပးလႊားလာရျခင္းေတြသည္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကြယ္၍ သြားေတာ၏။

က်ေနာ္သည္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္လာခဲ့သည္မွာ သိပ္မၾကာလွေသးပါ။ ထိုသို႔ေသာအခ်ိန္ဝယ္ ဒင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သုတ္သင္ပစ္ရန္ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္မို႔ က်ေနာ္သည္ နံရံတြင္ထိုးထားေသာ ကိုင္းခုတ္ဓားကိုယူ၍ အိမ္ေပၚသို႔ လွ်င္ျမန္စြာတက္ၿပီး သစၥာေဖာက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ေသာ မိန္းမကို အဆုံးစီရင္လိုက္ပါေတာ့သည္။ အလွည့္မေရွာင္ ဝရမ္းေျပးဂ်ပန္မ်ားႀကီးစိုးေသာအခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ္႐ြာတြင္ မေနရဲေတာ့ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ေနာ့္မိန္းမ အေစာႏွင့္ ခိုင္ဦးကို သတ္ခဲ့မိသည့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ဝရမ္းေျပး လူသတ္သမားျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။

က်ေနာ္ထြက္ေျပးလိုက္ျခင္းမွာ ပိုဆိုးသြား၏။ က်ေနာ္ထြက္ေျပးရာကပင္ အထူးနာမည္ႀကီးလွေသာ ဓားျမ ဗိုလ္ယကၡလက္ေအာက္သို႔ ေရာက္သြား၏။ က်ေနာ္မွာ ငယ္႐ြယ္သူျဖစ္သည့္အျပင္ လူသတ္ဝရမ္းေျပးတစ္ေယာက္မို႔ ဗိုလ္ယကၡအေနျဖင့္ အေတာ္ကေလးသေဘာက်သြားၿပီး က်ေနာ့္ကို သူကိုယ္တိုင္ ေသနတ္ပစ္သင္ေပးမည့္အေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းလွသည္မွာ ဗိုလ္ယကၡတြင္ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ယူထားျခင္းျဖစ္ရာ၊ တစ္ဦးက အသက္ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ေလးျဖစ္သလို တစ္ဦးကလည္း အသက္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ေကာ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ႐ုပ္ေခ်ာကေလးေတြျဖစ္ရာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေရာဘာမွ် အျပစ္ဆိုစရာတစ္ေ႐ြးသာမွ်မရွိပါ။

ယခုလို အေခ်ာအလွကေလးေတြျမင္ရေသာအခါ က်ေနာ့္ရင္ထဲလႈပ္ရွားသြားသည္ကေတာ့ မွန္ပါသည္။ က်ေနာ့္ကို ဗိုလ္ယကၡက ေသနတ္ပစ္သင္ေပးရာတြင္ ဆယ္ရက္အတြင္း ေျခာက္လုံးျပဴေရာ ႐ိုင္ဖယ္အပစ္ပါ ကြၽမ္းက်င္ခဲ့ေလ၏။ ေနာက္ဆုံတြင္ က်ေနာ္မွာ ဗိုလ္ယကၡ၏ လူယုံတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့၏။ သူသည္ က်ေနာ့္ကို စိတ္ခ်ယုံၾကည္သည့္အတိုင္း တစ္ခါတစ္ရံ စခန္းတြင္ အေစာင့္ထားခဲ့သည္။

တစ္ေန႔မွာေတာ့…‘ရွင့္ကိုၾကည့္ရတာ တမႈိင္မႈိင္နဲ႔ မမတို႔ဆီမွာေနရတာ မေပ်ာ္ဘူးလား’အႏွင္းမွာ က်ေနာ့္ထက္ အမ်ားႀကီးငယ္သည့္တိုင္ေအာင္ သူ႔ကိုယ္သူ မမဟု ေခၚခဲ့သည္ေၾကာင့္ က်ေနာ္က သိပ္ၿပီးရီခ်င္ေနပါသည္။ ‘ရွင္ဒီမွာေနရတာ မေပ်ာ္ဘူးလား’‘ေပ်ာ္တယ္ဗ်ာ… ေပ်ာ္တယ္’‘အမေလး.. ရွင္ကလည္း စိတ္ႀကီးပါဘဲလား’‘လူတစ္ေယာက္မွာ စိတ္တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပ့ါ’‘ဟား.. ဟား.. ဟား.. သိပ္ရယ္စရာစကားေျပာတဲ့လူဘဲ.. ရွင္ဘာလဲ.. ရီးစာပ်က္လာလို႔လား.. ဒါမွမဟုတ္ မယားလင္ငယ္ေနၿပီး သူမ်ားေနာက္လိုက္သြားလို႔လား’ထိုစကားၾကားလိုက္ေသာအခါ က်ေနာ့္မွာ အနာေပၚဒုတ္က်သြားသလို ဆတ္ဆတ္ခါ နာမိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿဗဳံးကနဲ မတ္တပ္ရပ္ကာ အႏွင္း၏ ပုခုံးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကေလး ဆြဲကိုင္မိ၏။

‘ရွင္က်မေျပာလိုက္တာမ်ား စိတ္ဆိုးသြားသလားဟင္’‘က်ေနာ့္ကိုထပ္မံၿပီး ဘုစကားေျပာတာထက္ ခင္ဗ်ားလင္ေတာ္ေမာင္ ေငြဘယ္ေလာက္.. ေ႐ႊဘယ္ေလာက္ ရလာမလဲ တြက္ေနတာက ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္ေႏွာ’‘က်မဟာ ေ႐ႊေငြမက္တဲ့ မိန္းမမဟုတ္သလို သူ႔ကိုလည္း ခ်စ္လို႔ယူရတာမဟုတ္ဘူး အတင္းဓားျမတိုက္ၿပီး သိမ္းပိုက္ထားလို႔ ယူေနရတာ’‘အႏွင္းက ရဲတင္းစြာပင္ က်ေနာ့္လက္ကိုကိုင္ၿပီး‘က်မရွင့္ကို အားကိုးပါရေစလား’

‘က်ဳပ္.. ဗိုလ္ယကၡကို သစၥာမေဖာက္ဘူး’‘က်မ.. ရွင့္ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းဘဲ အားကိုးတယ္.. ယုံၾကည္မိတယ္.. က်မကိုသာ ကယ္မယ္ဆိုရင္ ရွင့္သေဘာရွိပါ.. ရွင့္ကိုလဲ ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္ေနခဲ့မိတာဘဲ’သူမသည္ က်ေနာ့္ရင္ခြင္အတြင္း သူ႔ကိုယ္လုံးကေလး ပစ္လွဲခ်လိုက္ပါသည္။ က်ေနာ့္စိတ္ေတြမွာ ဒိန္းကနဲျဖစ္သြားရ၏။

မိန္းမေတြ ေဖာက္ျပားမႈက လက္ေတြ႕ေတြေနရေခ်ၿပီ။ က်ေနာ့္ခ်စ္ဇနီးအေစာသည္ ကြၽန္ေတာ္မရွိတုန္း ေနာက္မီးလင္းခဲ့သလို ဗိုလ္ယကၡဇနီးေခ်ာကေလးမွာလည္း ေနာက္မီးလင္းရန္ ျမဴဆြယ္ေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္က သူမကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတြန္းဖယ္ ပစ္လိုက္ေသာအခါ သူမက ႏႈတ္ခမ္းကေလးစူလိုက္ကာ ‘ရွင္.. က်မကို မခ်စ္ဘူးလား’‘ငါ.. မင္းကို သနားတယ္.. ၿပီးေတာ့ သစၥာလည္း မေဖာက္ခ်င္ဘူး’‘ရွင္ေတာ္ေတာ္မိုက္တာဘဲ.. ဒီေနရာမ်ိဳးဟာ လူျပတ္တဲ့ေနရာ ဘယ္သူမွမရွိဘူး၊ ရွင့္ကို က်မကခ်စ္ေနတယ္.. ေျပာင္ဘဲေျပာတဲ့ဟာကို ျငင္းပယ္ရင္ ရွင့္ဆရာကို က်မက တနည္းနည္းနဲ႔ ေဂ်ာက္တြန္းရမွာဘဲ’က်ေနာ္သည္ ေထာင္းကနဲ႔ ေဒါသထြက္သြားပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သူမပုခုံးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး‘မင္းလဲ ေနာက္မီးလင္းခ်င္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယက္ဘဲ.. ကဲ.. မင္းလိုခ်င္တာ ကာမဘဲမဟုတ္လား.. ရွင္းရွင္းေျပာေဟ့ က်ဳပ္က ရွင္းရွင္းဘဲႀကိဳက္တယ္’က်ေနာ္က ထိုကဲ့သို႔ မ်က္လုံးမ်က္ဆံျပဴးေမးလိုက္ေသာအခါ အႏွင္းမွာ မ်က္ႏွာကေလးေပၚတြင္ ေသြးေျခဥကေလး ေပၚထြက္လာကာ ရွက္သြားဟန္ရွိပါသည္။ ‘ခုမွ ရွက္မေနပါနဲ႔ကြာ.. ကဲ.. ကဲ.. ငါ့ကိုလည္း ေဂ်ာက္မတြန္းနဲ႔ေတာ့.. မင္းအက်ႌေတြ ခြၽတ္စမ္း’‘အို ဘာလို႔ခြၽတ္ရမွာလဲ’ဒီတစ္ခါေတာ့ အႏွင္းမွာ ပိုမိုရွက္သြားဟန္တူပါသည္။ က်ေနာ္က ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ရွိေလေသာေၾကာင့္ သူကေလူအား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေျပာဆိုေနျခင္းျဖစ္သည္။

‘မင္းအခုမွ ရွက္ေနသလား.. ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ဆို ငါကလည္း ဘြင္းဘြင္းဘဲ.. ခပ္ရွင္းရွင္းဘဲ ခ်စ္ျပမယ္.. မင္းရဲ႕ တကိုယ္လုံး အဝတ္အစားေတြခြၽတ္ကြာ’က်ေနာ္မွာ ခပ္ေစာေစာကလို မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ယခုလို နီးနီးစပ္စပ္ေရွ႕ေတာ္ေရာက္လာသူေလးအား လက္မလႊတ္ခ်င္ေတာ့၍ ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးကိုယ္လုံးကေလးကို ၿဗဳံးကနဲ ဆြဲယူကာ သူကေလး၏ပါးေရာ လည္ပင္းပါ ဒလစပ္နမ္းလိုက္မိသည္။

က်ေနာ္၏ ျမန္ဆန္မႈမွာ အံ့ၾသစရာ သူမ၏ေယာက်္ားအက်ီသဖြယ္ခ်ဳပ္ထားေသာ စစ္အက်ႌက်ယ္သီးေတြကို ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။ က်ယ္သီးေတြ ျပဳတ္သြားလွ်င္ အတြင္းမွ တင္းတင္းရင္းရင္း ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးႏွင့္ ဖြံၿဖိဳးကားေပၚထြက္ေနေသာ အတြင္းခံေဘာ္လီအက်ႌအတြင္းမွ ရင္သားအနည္းငယ္ ေပၚထြက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ယခုအခါတြင္ အႏွင္းမွာ ေျမျပင္ေပၚတြင္ ကိုယ္ကိုလွဲခ်လ်က္ ေဘာ္လီအက်ႌမွ တြယ္ထားေလေသာ ဂ်ိတ္ႀကီးမ်ားကို သူမကိုယ္တိုင္က ရက္ရက္ေရာေရာႏွင့္ ျဖဳတ္ခ်ပစ္လိုက္ပါသည္။

ေဘာ္လီဂ်ိတ္ကေလး ျပဳတ္သြားလွ်င္ ဝင္းဝင္းဝါဝါႏွင့္ တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္ကေလး ရင္သားအစုံမွာ က်ေနာ့္ႏွလုံးကို ခုန္၍သြား၏။ က်ေနာ္ သူမ၏ပါးမို႔မို႔ကေလးကို ကုန္း၍နမ္းလိုက္ပါသည္။ အႏွင္းမွာ က်ေနာ္၏ ရင္ပတ္က်ယ္ႀကီးေအာက္တြင္ ျပားျပားဝပ္ေနပါသည္။ သူမ၏အလွဖူး ရင္သားထိပ္မွ ႏို႔သီးလုံးကေလးေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ယူေနရာကပ္ က်ေနာ္၏လက္မ်ားမွာ သူမ၏ေအာက္ပိုင္းကို တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ပြတ္သပ္ေနမိရာ ႏွင္း၏ ျဖဴေဖြးတုတ္ၿဖိဳးေနေသာ ေပါင္တံႀကီးေတြက အလိုလိုပင္ အေပၚသို႔ ေထာင္ကားလာပါေတာ့သည္။

သူမ၏ ပိုးေပ်ာ့ထမီကေလးမွာလည္း ေလွ်ာကနဲေနေအာင္ပင္ ေျမျပင္ဝယ္ ပုံက်သြားေလေတာ့သည္။ ထိုအခါမွေတာ့ အအိုဟုသာ ဆိုလင့္ကစား ေဖာင္းေဖာင္းႂကြႂကြၿဖိဳးၿဖိဳးလွလွ အသားအစိုင္အခဲကေလးမ်ားမွာ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အျပစ္ဆိုမရေအာင္ တည္ရွိေနသလို ႏွစ္သြယ္ေသာ မ်က္ႏွာသြယ္ၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ကေလးသည္ ဖူးပြင့္ကာ ခိုနားခ်င္စဖြယ္တည္ရွိေန၏။

က်ေနာ္သည္ အႏွင္း၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ပြတ္သပ္ေပးယင္း ႏို႔သီးကေလးကို စုပ္ယူေနရာမွ လွ်ာျဖင့္ထိုးကလိေပးလိုက္သည္။ အႏွင္းမွာ တြန႔္တြန႔္သြားကာ ရင္ကိုေကာ့ေပးေနယင္းမွ‘အဟင့္ဟင့္.. ယားတယ္.. အဟိ’က်ေနာ္သည္ အထက္ပိုင္းရွိ ႏႈတ္ခမ္း၊ လည္တိုင္၊ ရင္သား၊ ခါး၊ ေနာက္ေၾကာျပင္တို႔ကို ပြတ္သပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ကာမခလုတ္တို႔ကို ဖြင့္ေလသည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း အႏွင္း၏ အတြင္းသားတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊

ေပါင္ဂြဆုံရွိ ေဖာင့္မို႔မို႔ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္သပ္ေလရာ အႏွင္းမွာ တဟင့္ဟင့္ ကာမဆိပ္မ်ား တကိုယ္လုံးသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ကုန္၏။အႏွင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းကေလးမွ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ကေလးကို လက္ညႇိဳးႏွင့္ လက္မညႇပ္ကာ အသာအယာဆြဲေပးေသာအခါ အႏွင္းမွာ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြား၍ ေစာက္ေစ့ကေလးမွာလည္း မာတတ္တတ္ႏွင့္ ခြၽန္ေတာင္မတ္လာေလသည္။အႏွင့္မွာ ကာမအဓိကေသာ့ခ်က္ ေစာက္ေစ့ကေလးကို ေသခ်ာစြာ ကလိခံေနရေသာေၾကာင့္ ခါးကေလးတြ႕န္တြန႔္ကာသြား၏။

ဖင္ကေလး ေျမႇာက္ေျမႇာက္ကာ သြား၏။ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ တို႔သလိုု ျဖတ္ျဖတ္လူးမွ် ခံစားေနရ၏။ ‘အို.. ယားတယ္- အဟိ.. က်မမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေစာက္ဖုတ္ထဲက သိပ္ယားလာၿပီ- လုပ္ပါေတာ့- ဟင္းဟင္းဟင္း’အႏွင္းမွာ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ ျဖစ္လာကာ က်ေနာ့္ကို တင္းၾကပ္စြားဖက္ထားေတာ့၏။ အႏွင္း၏ေစာက္ဖုတ္ကို ကိုင္၍ပြတ္သပ္ေပးေနေသာ က်ေနာ့လက္မ်ားေၾကာင့္ ကာမစိတ္မ်ား ထႂကြလာကာ အႏွင္း၏ေစာက္ဖုတ္မွ အရည္ၾကည္တို႔ စိုစိစိ ျဖစ္ေနေလ၏။

က်ေနာ့အဖို႔ သည္လိုအေျခအေနတြင္ ပိုေကာင္းေသာေၾကာင့္ အႏွင္းကိုယ္လုံးကေလးကို ေျမေပၚတြင္လွဲလိုက္ေစသည္။ အႏွင္း၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေဘးသို႔ကားလိုက္ေစရာ ျဖဴေဖြး၍ ေဖာင္းေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္မွာ ဟၿပဲကေလး ျဖစ္သြား၏။ ေစာက္ေစ့ကေလးေအာက္မွ ေစာက္ေခါင္းကေလးမွာ ခံခ်င္လာၿပီး ပြစိပြစိျဖစ္ေနေလသည္။ က်ေနာသည္ ဝတ္ထားေသာပုဆိုးကို ခြၽတ္လိုက္၏။

ထိုအခါ က်ေနာ့္လီးႀကီးမွာ အႏွင္း၏ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ေပ်ာ္ျမဴးေနခ်င္ရွာေသာေၾကာင့္ တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ေခါင္းညိမ့္ေနရွာေလသည္။က်ေနာ္သည္ တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ မာ၍ေတာင္ေနေသာ လီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္၍ အႏွင္း၏ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ေဆာင့္ေညာင့္ဝင္ထိုင္ၿပီး အႏွင္း၏ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကေလးကို အထက္ေအာက္ပြတ္တိုက္ေပးရာ အႏွင္းမွာ ကိုယ္ကေလးတြန႔္၍ ဖင္ကိုေျမႇာက္ေပးယင္း- ‘အကိုရယ္ က်မသိပ္ယားလြန္းလို႔ လိုးမွာျဖင့္ ျမန္ျမန္လိုးစမ္းပါ’အႏွင္းမွာ ရမၼက္တံခိုးမ်ားတက္ႂကြေသာေလသံျဖင့္ က်ေနာ့္ကို တစ္လုံခ်င္းေျပာေန၏။

က်ေနာ္သည္ ရႈံ႕လိုက္ က်ယ္လိုက္ျဖစ္ေနေသာ အႏွင္းေစာက္ဖုတ္အဝကို က်ေနာ့္လီးထိပ္ႏွင့္ ေတ့၍ အသာဖိခ်လိုက္ရာ အႏွင္း၏ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး တင္းၾကပ္စြာ ဝင္သြားေတာ့၏။ ‘အား- ေကာင္းလိုက္တာရွင္ရယ္’အႏွင္းမွာ သူမေစာက္ေခါင္းထဲဝင္ေစခ်င္ေသာ က်ေနာ့္လီးႀကီး ဝင္သြားေသာေၾကာင့္ ကာမဆႏၵျပည္ဝသြားေလသည္။ က်ေနာ္သည္ လီးကို အႏွင္းေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ အရင္းအထိ သိပ္သြင္းကာ ဖိကပ္ထား၏။ ထို႔ေနာက္ အသာျပန္ႂကြ၍ တဖတ္ဖတ္ႏွင့္ ႂကြခ်ီ ထိုးခ်ီ လိုးေနေလေတာ့၏။

အႏွင္း၏ေစာက္ဖုတ္၊ ေစာက္ေစ့ေနရာ၊ အခ်ိဳင့္အရႈိက္၏ ေဖာင့္မို႔ေသာ ႏႈတ္ခမ္းသာတို႔ႏွင့္ က်ေနာ့္လီးအရင္းထက္နားမွ အသာျပင္တို႔ ႐ိုက္ခတ္သံေၾကာင့္ တဖတ္ဖတ္ တေဖာက္ေဖာက္ ျမည္သံတို႔မွာ ဆူညံေန၏။ က်ေနာ္၏လီးကို အႏွင္း၏ေစာက္ဖုတ္မွ ဆြဲအႏႈတ္တြင္ ႁပြတ္ကနဲအသံၾကားရသလို ျပန္၍ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေသာအခါ စြိ ဟု ထြက္လာျပန္သည္။ အမွတ္တမဲ့ေဘးမွ နားေထာင္ေနသူရွိပါက ထိုေနရာမွာပင္ ထိုအသံႏွင့္ ေယာက္်ားမိန္းမမေ႐ြး ကာမအေရတို႔ ထြက္က်ႏိုင္ေပ၏။အႏွင္းမွာ က်ေနာ့္ပုခုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္၍ ေကာ့၍ေကာ့၍ေပးေနေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႂကြက္သားမွာ ရႈံ႕ရႈံ႕သြားရာ က်ေနာ္၏လီး ျပန္အသြင္းတြင္ က်ပ္က်ပ္သြား၏။ က်ေနာ့မွာ ပို၍ပို၍ ေကာင္းမြန္ေန၏။

ကာမဖီလင္မ်ား တျဖည္းျဖည္းတက္လာေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးစလုံး ဖိန္းကနဲ ရွိန္းကနဲ ျဖစ္သြားၾကကာ က်ေနာ့လီးမွ သုတ္ရည္မ်ား အႏွင္းေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ေႏြးကနဲ တဆစ္ဆစ္ ထြက္ကုန္ေလသည္။အႏွင္းမွာ က်ေနာ့္ကိုယ္လုံးကိုု တအားဖက္၍ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားေလသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဖက္ထားေသာ လက္မ်ား ေျပေလ်ာ့သြား၏။ က်ေနာ့္လီးမွ သုတ္ရည္မ်ားက အႏွင္း၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အျပင္သို႔ ဖင္ၾကားမွ စီးဆင္းကာ ပုဆိုးေပၚသို႔ စိုကုန္ေလေတာ့သည္။

အႏွင္း၏ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္မွာ အေစာထက္ပင္သာလွ၏။အႏွင္းက အေစာေလာက္ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ မဖြံ႕ၿဖိဳးေပမဲ့ တင္ႀကီးေတြက အေစာထက္ပင္ စြဲမက္စရာေကာင္းေနပါသည္။ထမီမရွိေသာ တင္ပါးႏွင့္အတူ ၿဖိဳးၿဖိဳး ျမျမ ႂကြႂကြ႐ြ႐ြလွပေလသည့္ ေပါင္တံေတြႏွင့္ သြယ္ျဖာသြားေလေသာ ေျခသလုံးသားမ်ားက သူမ၏အလွသ႐ုပ္ကို အင္မတန္မွ အေထာက္အကူျဖစ္ေလ၏။တဖန္သူမ၏ မ်က္လုံးမ်က္ခုံး မ်က္ေတာင္မ်ားေအာက္မွ မ်က္လုံးးမ်ားမွာ ပတၱျမားေလးႏွစ္လုံးပမာ တလက္လက္ဝင္းလက္လ်က္ရွိ၏။

အပ်ိဳတုံးကဆိုလွ်င္ ထိုမ်က္လုံးအစုံမွာ အဘယ္မွ် ပိုမိုၾကည့္ေကာင္းမည္ကို မခန႔္မွန္းႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရ၏။ ယခုပ္င သူကေလး၏ မ်က္လုံးအစုံမွာ အညႇိဳ႕ဓာတ္အျပည့္ႏွင့္အတူ သူမ၏ တင္ပါးႀကီးေတြကို ျမႇင့္ကာ ျမႇင့္ကာေပးလိုက္ယုံမက သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း ရမၼက္ေဇာျပင္းထန္ၿပီး က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တအားကုန္ငုံ၍စုပ္ယူလိုက္၏။လည္ပင္းေတြကိုေရာ နား႐ြက္ေတြကိုပါ မနာမက်င္ကိုက္လိုက္ၿပီး တဟင့္ဟင့္ ျဖစ္ေနရွာ၏။

သူမသည္ က်ေနာ္၏ေၾကာျပင္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အသကုန္ဖက္ထား၏။ လက္တဖက္ကလည္း က်ေနာ္၏ခါးကို ထိုးလိုက္။ ရင္ပတ္က်ယ္ႀကီးကို ဆြဲလိုက္ႏွင့္ ရမၼက္ဟုန္ကို ျပသလွ်က္ရွိပါသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ အႏွင္းတို႔မွာ ဘက္ညီညီ၊ က်ေနာ္ကလိုးလိုက္၊ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း သူမက အေကာ့၊ အပင့္၊ အေျမႇာက္တို႔ႏွင့္ ေပးေနသည္မို႔ က်ေနာ္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေဆာင့္ျပလိုက္ရာတြင္ သူမမွာ ခါးကေလး ခြက္ဝင္သြားသည္အထိ အင့္ကနဲ အင့္ကနဲ အသံျမည္သြားသလို အၿပဳံးပြင့္ေတြမွာလည္း ဝင့္ကာ ဝင့္ကာလာသည္ကို ေတြ႕ရ၏။

ေနာက္ဆုံးမေတာ့ သူကေလးက‘ရွင္ဟာ က်မေတြ႕ခဲ့ဘူးတဲ့ေယာက္်ားေတြထဲမွာေတာ့ စြဲမက္စရာပါဘဲရွင္’‘ရွင္က က်မကို ေမ့သြားၿပီေပ့ါေလ’‘အို-ဘယ္မွာ ေမ့ႏိုင္မွာလဲအႏွင္း တကယ္ပါ- အႏွင္းကို မေမ့ပါဘူး’က်ေနာ္မွာ ယခုအခါ မိန္းမေတြသေဘာက်ေအာင္ ေျပာဆိုတတ္ေသာအေနအထားကို ေရာက္ခဲ့ၿပီမို႔ အရင္က မိန္းမေတြကို မုန္းလို႔ ကင္းကင္းေနခဲ့သေလာက္ ယခုေတာ့ မိန္းမေတြကို ကိုယ္ကေခ်ာ့ႏိုင္သေလာက္ သူတို႔ကေလးေတြကို ကိုယ္ကလိုက္ေပးႏိုင္သေဘာက္ ကိုယ့္အတြက္ ဘဲရီးဂြတ္ပါလား ဟူေသာအေတြးျဖင့္ ေဆးေဆာင္စရာမလိုေသာအျဖစ္ကို ေရာက္လာရပါေတာ့သည္။ဗိုလ္ယကၡ အျပင္ထြက္သြားသည္ဆိုလွ်င္ ေန႔တိုင္းဆိုသလို အႏွင္းမွာ က်ေနာ့္ထံေရာက္လာစၿမဲျဖစ္ရာ တီတီတာတာ ေျပာဆိုေနၿမဲျဖစ္ပါေတာ့သည္။