အပျံသင်စ အရွယ်
စိုးယုမော် အိပ်မက်မက်သလိုဖြစ်နေသည်။မချောနှင့်သူမနှစ်ယောက်သား မချောမိတ်ဆွေဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဆိုသူရဲ့ အိမ်ခန်းတစ်ခုထဲမှာ သဲကြီးမဲကြီး အချစ်ရေယာဉ်ကြောထဲ မျောခဲ့ကြပုံကို မျက်စိထဲပြန်လည်မြင်ယောင်လို့လာသည်။ ကုတင်ပေါ်ကနေလူးလဲထပြီး နဘေးကမှန်တင်ခုံရှေ့လျှောက်လာခဲ့ကာ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသည့် သူမရဲ့သဘာဝအလှကို ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် မှန်ထဲကနေ ငေးပြီးကြည့်နေမိသည်။ ရင်သားလေးနှစ်မြွှာက လုံးထင်းနေလျက် ဝမ်းဗိုက်သားချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နှင့် တင်ပဆုံသားလုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများက ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်လောက်အောင် ကြီးမားကားစွင့်နေကြပြီး ပေါင်လုံးပေါင်တန်များ ဖြောင့်စင်းသွယ်တန်းနေကာ ပုရိသတို့အကြိုက် ရုပ်လက္ခဏာမျိုးပင်ရှိနေပါသည်။
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မှန်ထဲကြည့်လိုက် နို့သီးထိပ်ကလေးစမ်းလိုက် ဖင်သားအိအိနှှစ်ဖက်ဆီ လက်ကရောက်သွားလိုက်နှင့် နောက်ဆုံး သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲအထိတိုးဝင်သွားကာ အရည်တစွတ်စွတ် ဖြစ်နေသေးသည့် အဖုတ်ဖောင်းမို့မို့ကလေးဆီ လက်ကရောက်ရှိ ပွတ်သပ်မိသွားသည်။ ဒီအဖုတ်က မချောကိုင်ချင်သလို ကိုင်သွားသော အဖုတ်ဖြစ်သည်။ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်သလို မရွံမရှာ အချိန်တွေအကြာကြီးဆွဲ၍လည်း မှုတ်ပေးခဲ့တာဖြစ်သည်။
“အင်း မချောတစ်ယောက် အိမ်ရှေ့သွားပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနဲ့များ စကားတွေတွတ်ထိုးနေကြသလားမသိ သူတို့နှစ်ယောက် တော်တော်ရင်းနှီးပုံတော့ရကြတယ် မတော်လို့ ငါ့ကိုများ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနဲ့ အဖုတ်ချင်းပွတ်ခိုင်းနေရင်တော့ ဒုက္ခပဲ ဟင်းဟင်း ဟင်း” စိတ်ထဲကရောက်တတ်ရာရာတွေးရင်း နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကလေးကွေးကာ ပြုံးလိုက်မိလေသည်။ ချောချောရင်တွေ တဒိတ်ဒိတခုန်လာသည်။ မှန်ရှေ့ကပြန်လာကာ အိပ်ရာကုတင်ထက်ပေါ် ဘုန်းကနဲ တစ်ကိုယ်လုံးပစ်လှဲအိပ်ချလိုက်ရာက သူမအဖုတ်ရပ်ဝန်း တစ်ဝိုက်ဆီကို လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် တဖွဖွတရွရွ ပွတ်သပ်နှူးဆွကစား၍ မချောနှင့်သူမ တွေ့ကြုံခဲ့ပြီးသော ကိုယ်တွေ့ချစ်အတွေ့အကြုံများကို ပြန်လည်စားမြုံ့ပြန်ကာ ရာဂအရှိန်ကလေးတဖြည်းဖြည်းရပြီး ဖီလင်တရိပ်ရိပ်တက်လာစဉ်မှာပင် … ကျွီကနဲ အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်သံကြားလိုက်ရပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ အခန်ထဲကိုရုတ်တရက်ဝင်ချလာတာတွေ့လိုက်ရကာ … “
ဟင် အန် အန်တီ ” “အော် စိုးစိုး …ကလေး နိုးနေပြီကိုး ဟင်း ဟင်းဟင်း ” ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ဗြုန်းကနဲရောက်လာခဲ့တာမို့ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားမဲ့စွာဖြင့် ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေမှုကို ဘယ်လိုမှ အလျင်မီအောင် ဖုံးကွယ်ချိန်ပင်မရတော့ဘဲ စိုးယုမော်လည်း မလုံမလဲဖြစ်နေသည့်သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ရမိရရာ ထမီတစ်ထည် ကောက်စွပ်ကာ ကမန်းကတန်း လွှမ်းခြုံထားလိုက်မိရင်း ပေါင်ကြားကိုလက်ကလေးနှစ်ဖက်နှင့် ကွယ်ကာဝှက်ကာဖြင့် ငိုရအခက်ရယ်ရအခက် ဆိုသော အခြေအနေကို ရောက်နေရတော့၏။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမြင့်က သူမကိုကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကိုတော်ရုံနှင့်မပိတ်နိုင်ဘဲဖြစ်နေကာ … “အဟင်းဟင်း ရတယ် သမီး နေတတ်သလိုနေလေ အန်တီတို့က မိန်းမချင်းပဲ အန်တီက နားလည်မှုရှိပြီးသားပါကွယ်” ပြောဆိုရင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ကုတင်အနားကိုရောက်ရှိလာကာ စိုးယုမော်နဘေးမှာ ကပ်၍ထိုင်ချလိုက်သည်။
“ကဲပါ ရှက်ပါနဲ့ ကလေးလေးကလည်း ” ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ အနားကပ်ထိုင်ရင်း စိုးယုမော်ကိုယ်လုံးနှင့် သူမကိုယ်လုံးကို ထိတွေ့ဖို့ကြိုးစားသည်။ စိုးယုမော် ဘယ်လိုပင် ရှောင်လွှဲရုန်းထွက်ချင်သော်လည်း မရတော့ပါ။ ကိုယ်လေးကို ယို့ယို့ပြီး ဘယ်ယိမ်းညာတိမ်း တိမ်ရှောင်နေပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ ဒေါ်ဝင်းဝင်မာလက်ထဲကိုသာ မလွှဲမရှောင်သာကျရောက်ရတော့သည်။ ကိုယ်ခန္ဓာချင်း ပူးကပ်သွာကြသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာအနမ်းများက သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကလေးတွေဆီ အဆက်မပြတ်ကျရောက်လို့လာပြီး သူမကိုယ်လုံးအားနှင့် စိုးယုမော်ကို ကုတင်ပေါ် အသာပင် တွန်းလှဲချလိုက်ပါသည်။
စိုးယုမော် ကုတင်ပေါ်ကိုပက်လက်ကလေး ဒူးထောင်ပေါင်ကားကြီး လှဲအိပ်ကျသွားခဲ့ရာ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမော်ရဲ့ကိုယ်လုံးအိအိကြီးက အနောက်ကနေ ထပ်ချပ်မကွာလိုက်ပါလာပြီး သူမကိုယ်ကလေးပေါ်ကနေ ပိပြိုအုပ်မိုးကျလာလေသည်။ အနမ်းတွေက အဆက်မပြတ်ပင် ဆက်လက်ကျရောက်လာသည်။ စိုးယုမော်အသက်ရှူမွန်းကြပ်လာရသလို သူမပါးစပ်ကလည်း အင်း အိုး အွင်း အွင်း အွန်းဟွန်း ဟွန်း ဟူ၍ စကားသံပင်ပီပီသသမပြောနိုင်ရှာဘဲ အနမ်းကြောရှည်စွာ ပါးစပ်ချင်းဖိကပ်စုပ်နမ်းမှုအောက်မှာ အလူးအလဲ မရှူသာမရှိုက်သာ ဖြစ်နေရလေတော့သည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာစုပ်ရုံနမ်းရုံမဟုတ်သေး။ သူမ၏အပျိုစင်ရင်သားလုံးလုံးခဲခဲကလေးနှစ်ဖက်ကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံကိုင်ဖျစ်ချေနယ်၍ ပေးနေပြီး ပါးစပ်ထဲကိုလည်း လျှာသွင်းပြီးမွှေနှောက် ခလောက်ကစားပေးသည်။ အောက်ကနေ စိုးယုမော်ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို သူမဒူးခေါင်းတစ်ဖက်အတင်းထိုးသွင်းကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အားပြဲပြဲဟဟလေးဖြစ်စေလိုက်ရာက အဆိုပါပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ စောက်ဖုတ်အုံကလေးကို သူမအပေါ်စီးကနေ စောက်ဖုတ်ချင်းထိကပ်မိအောင်ဖိဖိပြီး ဆီးခုံချင်းတရွှပ်ရွှပ်အသံများထွက်အောင်ပင် ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုပေးနေပေသည်။ စိုးယုမော် ရုန်ူထွက်မရနိုင်မှန်း တဖြည်းဖြည်းသိလာ၍ အတတ်နိုင်ဆုံး စိတ်ကို လျှော့ထားလိုက် ရတော့သည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို မသိမသာလိုက်ပါနေမိရင်း ကာမဂုဏ်ခံစားလိုစိတ်တွေ တဖြည်းဖြည်း နိုးကြွဖြစ်ပေါ် လာရပြန်သည်။
“အင်းဟင်း ဟင်း လွှတ် လွှတ်ပါ အသက် ရှူ ကြပ် ကြပ်တယ် အန်တီရယ်” နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းခွာပြီး အပေါ်ကနေ ရင်သားထိပ်ရှိနို့သီးချင်းထိတိုက်ပွတ်ဆွနေကြသလို အောက်ကနေလည်း ခြေထောက်နှစ်စုံကို စင်းစင်းကြီးလုပ်ကာ အဖုတ်ချင်းထိထိမိမိ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့မိကြရင်း စိုးယုမော် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနားနားကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးလျလျနှင့် မဝံ့မရဲကလေးတိုးလျိုးတောင်းပန်လိုက်မိသည်။ ကောင်မလေးတစ်ယောက်လုံး သူ့ဖက်ပါလာပြီဆိုတာကို အတွေ့အကြုံရင့်သူဖြစ်သည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သိနားလည်ပြီးဖြစ်ရာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်မလှုပ်နိုင်အောင် အထက်စီးကနေ ချုပ်ကိုင်ထားမှုအား အနည်းငယ်ဖြေလျှော့ပေးလိုက်ပြီး …
“ကဲ ဒါဖြင့် အန်တီလွှတ်ပေးမယ် သမီး အန်တီ့ကို မငြင်းရဘူးနော် အန်တီဘာလုပ်လုပ် ဟုတ်ပြီလား” “ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့” “အန်တီ သမီးကိုမှုတ်ပေးမယ် သမီးပိပိကလေး အရည်ပျော်ကျသွားအောင်ကို လုပ်ပေးမှာ အဟင်းဟင်း ဟင်း သမီး တကယ်မငြင်းရဘူးနော် ” “သ မီး မ မငြင်းတော့ပါဘူး အန်တီရယ် ဟင့်ဟင့် ဟင့်” ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတစ်ယောက် စိုးယုမော် ကိုယ်ပေါ်ကနေ အသာလျှောဆင်းလိုက်သည်။ သူမဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ စိုးယုမော်လည်း ကောင်းကောင်း သိနေပြီ။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ တစ်ကိုယ်လုံး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို တိုးဝင်ရောက်ရှိလာသည်။
စိုးယုမော်၏ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီဖြဲကားထုတ်လိုက်ရာက သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ရုန်းထွက်လို့မရအောင် အသေအချာဖိဖြဲထားလိုက်ရင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမြင့် ဦးခေါင်းက သူမပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ဖုတ်တည်နေရာတည့်တည့်ကို ဝက်ခေါင်းထိုးတိုးဝင်ကာ ရုတ်တရက် မှောက်အိပ်ကျလာလေသည်။ စိုးယုမော် ကိုယ်ကလေး ရုတ်ခြည်းပင် တောင့်တင်းလို့သွားရသည်။ ခါးလေးကို အပေါ်ငေါ့ထိုးလိုက်ရင်း သူမမျက်နှာကလေး ရှုှုံ့ကာမဲ့ကာဖြင့် သူမနှုတ်ဖျားဆီမှ အင့်အင်း အင်း ဟူသော ညည်းသံရှည်ကြီးက အဆက်မပြတ်ဆိုသလိုပင် မထွေးနိုင်မအံနိုင် ထွက်ပေါ်လာရလေပြီ။ စိုးယုမော် အသည်းခိုက်မတတ် ခံစားရသည်။
မချောလုပ်တာနှင့်မတူ တစ်မူထူးခြားပြီး လူတစ်ယောက်ရဲ့ကာမစိတ်ဆန္ဒကို အစွမ်းကုန် နိုးကြွထက်သန်လာအောင် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံနှူးဆွသည့်နေရာမှာ သူမကို အထူးတလည် စံထားရလောက်သည်ဟု စိတ်ထဲက တွေးထင်မိသွားသည်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံးကို လျှာပြားကြီးနှင့်ယက်ကာသပ်ကာဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုစတင်တွေ့ဆုံရာ အပေါ်ဖက် ထိပ်ကျကျနေရာမှာတည်ရှိသည့် ကာမရသာဖူးဖြစ်သော စောက်စိထိပ်ကလေးကို လျှာနှင့်တဆတ်ဆတ် အထက်အောက် ဘယ်ညာ လူးလာလှုပ်ခတ်နှူးဆွ၍ သွားနှင့်ပါ ခပ်ကြာကြာကလေး မနာကျင်အောင်ကိုက်ငုံခဲပြီး လက်ချောင်းများဖြင့် အခေါင်းပေါက် အဝကလေးထဲကို အားမနာပါးမနာ လှည့်ပတ်ထိုးမွှေကာ သူမလက်တစ်ဆုံး တဇွိဇွိတဇွပ်ဇွပ် အသံထွက်သည်အထိ အားပါးတရ လိုးဆောင့်သွင်းပေးနေသည်။
စိုးယုမော်စောက်ရည်တွေလည်း ဘယ်ကနေဘယ်လိုများ အထွက်ကြမ်းရတယ်မသိ။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ အပြတ်ဆောင့်သွင်းလေ အရည်တွေပိုလိုက်လာလေလေဖြစ်နေရကာ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကိုကော့ထိုးရင်း လုပ်ချင်ရာလုပ်ပစေတော့ ရယ်လို့ စိတ်ထဲကနှလုံးသွင်းပြီး ခါးအောက်ပိုင်းတစ်ခုလုုံး ဒေါ်ဝင်းဝင်းလက်ထဲဝကွက်အပ်ကာဖြင့် ရင်သားအုံနှစ်မြွှာကို ကိုယ့်ဖာသာ အားမလိုအားမရ ဆုပ်လိုက်နယ်လိုက်ညှစ်လိုက်နှင့် နို့သီးနှစ်လုံးကိုဖျစ်ချေကစားရင်း ရာဂအဆိပ်တက်ပြီး သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ နေရလေတော့၏။ “သမီး ချစ်တယ်ကွယ် သမီးအဖုတ်ကလေးက တစ်ခါမှအလိုးမခံဖူးသေးဘူးနဲ့တူတယ် ဟုတ်လားသမီး” “အင့်အင့် ဟုတ် ဟုတ် ” “အန်တီကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ် ကြိုက်ကောကြိုက်တယ်မဟုတ်လား”
“ကြိုက် ကြိုက်ပါတယ် ရှင် အား အ တ တအားမလုပ်နဲ့ နာ တယ်” “ခဏပါသမီးရဲ့ နောက် ကောင်းသထက်ကောင်းလာမှာပေါ့ သမီးကိုအန်တီလုပ်သလို အန်တီ့ကိုလည်း သမီးပြန်လုပ်ပေးရမယ်နော်” “ဟုတ် ဟုတ် ” ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း ဆက်လက်ချီတက်ပြီး စိုးယုမော်စောက်ရည်တဖြန်းဖြန်းထွက်ကျလာသည်အထိ လက်နှင့်ထိုးနှိုက် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ကာ အရည်တွေကိုပါးစပ်နှင့်ခံပြီး မရွံမရှာစုပ်နေလေသည်။ ဒီနောက်မှာတော့ သူမလုပ်နေကျထုံးစံအတိုင်း စိုးယုမော်ကိုယ်ပေါ် ကို စစ်စတီနိုင်းပုံစံ ခြေရင်းခေါင်းရင်ပြောင်းပြန်ဖြစ်အောင် တက်ခွလိုက်ပြီး သူမက စိုးယုမော်ခြေရင်းဖက်ဆီ မျက်နှာမူ၍ စိုးယုမော်ပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်ကာမျက်နှာအပ်ရင်း သူမဖင်သားအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်အား ကောင်မလေးရဲ့ မျက်နှာပေါ်တည့်တည့် စောက်ဖုတ်နှင့်မျက်နှာတေ့ချိန်၍ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ပြီး မှောက်ချပေးလိုက်ရာ တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ကိုတစ်ယောက် မျက်နှာအပ်မိလျက်သားဖြစ်သွားကြလေသည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း စိုးယုမော်၏အရည်ရ့ွှဲနစ်ပေကျံနေသော စောက်ပတ်မို့မို့ကလေးကို အရည်တွေပြောင်စင်သွားအောင် ဆက်လက်၍လျှာနှင့်ယက်သပ်ကာ မသိမသာ ဆွပေးနေပြန်သည်။ စိုးယုမော်လည်း ဒီအချိန်မှာ ရှက်နေလို့ ဘာမှမထူးတော့ပြီ်မို့ သူမမျက်နှာပေါ်တည့်တည့် ရောက်ရှိနေသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ စောက်ပတ်ကြီးကို သူ့အစ်မတော် ချောချောရဲ့ စောက်ပတ်အမှတ်နှင့်ပင် အောက်ကနေ အပေါက်ဝကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖြဲကာ ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်ပင့်ယက်ပေးလိုက်မိလေ၏။ “အား ကောင်းတယ် အ အား အရှီး ယက်ယက် ကလေး မမဝင်းကို အပြတ်ယက်ပေး မရပ်နဲ့ အ အ အိ အိ” ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက သူ့ကိုယ်သူ မမဝင်းတဲ့။
မမဝင်းနဲ့မမဝင်းရဲ့ချစ်ညီမလေးတို့ တစ်ချီပြီးအောင် အပြတ်အသတ်ကို နွှဲပစ်လိုက်ကြသည်။ တစ်ယောက်ဟာကိုတစ်ယောက် စုပ်နမ်းရုံသာမကဘဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဦးဆောင်ပြီး သူမအင်္ဂါဇပ်ထဲကို လက်နှင့်ပါ အသွင်းအထုတ်လုပ်ခိုင်းပြီး သူမကိုယ်တိုင်လည်း စိုးယုမော်ကို အပီအပြင်လက်ဝါးစောင်းတိုက်ကာ ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို အကြမ်းပတမ်း မရမကပင် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် စောက်ဖုတ်ကအရည်တဒီးဒီကျအောင်ဘဲ ထိုးသွင်းနှိုက်ဆွပေးသည်။ စိုးယုမော်ေူက်ဖုတ်အရမ်းရွနေပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ လုပ်သမျှကို မငြင်းဝံ့အောင်ဘဲဖြစ်နေရရှာသည်။
အချိန်မည်မျှအထိကြာမြင့်သွားသည်မသိ။ စိုးယုမော်လည်း လက်ပန်းကျကာ မောနေပြီ။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရဲ့မညှာမတာ ဆက်ဆံမှုအောက်မှာ သူမအင်္ဂါဇပ်တစ်ခုလုံး ထူပူကျိန်းစပ်သွားရသည်။ စောက်ပတ်ကလေးပြဲသွားပြီလားမသိ လို့လည်း တွေးလိုက်မိသည်။ ပြဲရွဲသွားလည်း မထူးတော့ပါ။ ခံစားရသည့်အရသာက သူမတူအောင်ထူးကဲလှသည်ဆိုတာ သူမအသိပဲ မဟုတ်လားလေ။ “စိုးစိုး မမနဲ့လိုက်ခဲ့ တို့ ချောချောအခန်းထဲ သွားချောင်းကြည့်ရအောင်” “မမရောက်နေပြီလား” “အင်း ရောက်နေလောက်ပြီ” စိုးယုမော် အဝတ်အစားကပျာကယာကောက်ဝတ်ပြီး သူမအနောက်ကနေလိုက်ခဲ့သည်။
အိပ်ခန်းအဝကနေ တံခါးအသာကလေးဟပြီး အထဲကိုချောင်းကြည့်လိုက်ရုံနှင့်ပင် ချောချောရဲ့ အခြေအနေမှန်ကို စိုးယုမော်လည်း ကောင်းစွာခန့်မှန်းမိလိုက်ပြီးဖြစ်သည်။ ချောချောကို ယောက်ျားနှစ်ယောက်ပေါင်းဆော်နေကြသည်။ ဦးညီဂျော်နှင့်လိုးသည့်အတွေ့အကြုံရှိပြီးဖြစ်၍ မချောသာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်နှင့် ပျော်ပါးမည်ဆိုပါက စိုးယုမော်အံ့သြမိမှာမဟုတ်ပေ။ ဒါပေမယ့် အခုကျတော့ မထင်မှတ်ဘဲ နှစ်ယောက်တောင်ဖြစ်နေသည်။
မချောတစ်ယောက် ရမ္မက်လိုဘ ဘယ်လောက်အထိကြီးသလဲဆိုတာ ဒီဖြစ်ရပ်က သက်သေပြနေသလိုပင်။ မမ ဝင်း ကြေးစား အငှား ခေါ်ထားသော ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်စလုံးက သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ရှိပြီး အရပ်မြင့်မြင့်ခပ်ပိန်ပိန်ပေမယ့် ခြေသလုံးပုလွေရိုး အသေလိုးသည် ဆိုတာလို သူတို့လီးကြီးတွေက လူနှင့်မလိုက်ဘဲ တစ်ယောက်ကဆိုလျှင် လီးမှာအဖုအထစ်တွေနှင့် လီးကြီးက ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ကြီးမားရှည်လျားပြီး ချောချောအနောက်ကနေ သူမဖင်ပေါက်ထဲကို မညှာမတာ တဘုတ်ဘုတ်တဘောက်ဘောက် အသံများထွက်အောင် ဖင်လိုးနေတာတွေ့ရကာ ကျန်တစ်ယောက်ကတော့ သူ့ရဲ့လီးရှည်ကြီးနှင့် ချောချောအောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်ကို တစ်ချက်ချင်းကော့ကော့ပြီး လိုးနေသည်။ နှစ်ယောက်ညှပ်လိုးခြင်းဖြစ်၍ အီဆိမ့်နေအောင်ခံစားရပြီး ချောချောလည်း မျက်နှာကလေးရှုံ့ကာမဲ့ကာနှင့် တအီးအီးညည်းတွားရင်း အရှေ့ရောအနောက်ရော လီးသွင်းလိုးမှုကို အံတကြိတ်ကြိတ်ကုန်းရုန်းခံကာ ဖီလင်တွေ စွတ်စက်တက်နေပုံရလေသည်။
“ဟား မမ မရတော့ဘူး ကလေးရယ် ဒါမျိုးဆို ကိုယ်တိုင်တောင် ဝင်နွှဲလိုက်ချင်တယ် ဟင်းး ” “ဟင်းး … အန်တီ အဲ မမ ဝင်းကြီး ကလဲ လုပ်ပြီ ခိခိ” ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက တစ်မှောင့်။ စိုးယုမော်အနောက်ကနေ သူမခါးလေးကိုပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း ပေါင်ခွဆုံရှိရာကို အသာဖွဖွပွတ်ပေးနေရာက တဖြည်းဖြည်းအရှိန်တက်လာပြီး စိုးယုမော်ရဲ့ခါးမှာဝတ်ထားသည့်ထမီကိုပင့်လှန်တင်လိုက်ကာ စောက်ပတ်ကိုနှိုက်ကာဆွကာ ပေးလိုက်ပြန်သည်။အဖုတ်ချည်းပဲ နှိုက်နေရာကနေ နို့တွေပါဖျစ်နယ်လိုက် နို့သီးလေးနှစ်ခုကို အပြန်အလှန် ဖျစ်လှိမ့်ချေပေးလိုက်နှင့် ရာဂဒီရေတလိမ့်လိမ့် ကြွတက်လာခဲ့ရသည်။
အခန်းထဲမှာလည်း … ငရဲနှင့်မြင့်ဇော် တစ်လှည့်စီလိုးမှုက ချောချော၏ကာမဂုဏ်ခံစားလိုမှုကို ထပ်ဆင့်မီးစာမြှင့်တင်ပေးလိုက်သလို တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ဆက်ဆံရတာလည်း ရှောရှောရှူရှူဖြစ်၍လာပြီး အပေးအယူလည်း တစ်စတစ်စကိုက်ညီလာကြသည်။ ဦးညီဂျော်တစ်ယောက်ကိုသာ ချောချောဖင်ခံဖူးသည်။ ယခုလို နှစ်ယောက်ညှပ်လိုးမှုက ပထမအကြိမ်ဖြစ်၍ ခါတိုင်းယောက်ျားနှစ်ယောက်လိုးလျှင်တောင်မှ ဝမ်းဘိုင်ဝမ်း လိုးဖြစ်တာချည်းပဲဖြစ်သည်။
တစ်ယောက်ပြီးမှ ကျန်တစ်ယောက်ကိုလိုးစေခဲ့သည်။ ယခုတော့ မိမိခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ လီးနှစ်ချောင်းတစ်ပြိုင်တည်း ဝင်ချည်ထွက်ချည် အချက်ကျကျ စည်းကိုက်ဝါးကိုက်လိုးသွင်းမှုက ချောချော၏ရမ္မက်မီးတောက်ကို ပိုမိုအားကောင်းလာစေပြီး သောက်သောက်လေ ငတ်မပြေနိုင်သည့် ကာမအရသာကို တရှိုက်မက်မက်ခံစားရင်း တစ်ချီပြီးလည်း နောက်ထပ်တစ်ချီ ထပ်ဆက်ရင်းဖြင့် ကာမဇောမသတ်နိုင်အောင် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကြလေတော့သည်။
ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်စလုံး လီးတွေလည်း ပူထူကျိန်းပြီး သူမစောက်ပတ်ရောဖင်ပေါက်ပါ ပွန်းပဲ့ကုန်သည်အထိ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပင် မီးကုန်ယမ်းကုန် စခန်းသွားလိုက်ကြပြီး သုံးယောက်လုံး အိပ်ခန်းထဲကကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဖလက်ပြသွားကြလေသည်။ ငရဲတို့နှစ်ယောက်က ဒေါင်းတင်မောင်းတင် အသည်ူအသန်ဆော်ချင်တိုင်းဆော်ခဲ့ရသဖြင့် ရမ္မက်လိုဘပြည့်ပြီး ဒီနေ့အဖို့လုံလောက်သွားသည်။ အပြင်ကနှစ်ယောက်လည်း သူတို့လုပ်နေပုံကြည့်ပြီး အချုင်းချင်းပွတ်လိုက်ဆွလိုက်နှင့်သုံးချီလောက်ပြီးသွားခဲ့ရာ နှစ်ယောက်လုံး လက်ပန်းကျပြီး အခန်းဝကနေ တိတ်တိတ်ကလေး လှည့်ပြန်သွားကြသည်။
စိုးယုမော်လည်း မောမောပန်းပန်းနှင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရင်ခွင်ထဲမှာပဲ မလှုပ်မယှက်လဲလျောင်းအိပ်စက်နေမိသည်။ သူမတော်တော်လည်းပင်ပန်းသွားခဲ့သည်။ ကာမမှုနိုင်နင်းသလောက် အကိုင်အတွယ်ကျွမ်းကျင်လွန်းလှသည့် ကာမကဝေဟုဆိုရမည်ဖြစ်သော မိန်းမကြီးနှစ်ယောက်လက်ထဲမှာ တစ်ခါမှမခံစားဖူးသည့်ကာမဂုဏ်ခံစားမှုအရသာကို အကြိမ်ကြိမ်အလီလီခံစားခဲ့ရသဖြင့်လည်း စိုးယုမော်တစ်ယောက်နှစ်ထောင်းအားရှိမှုနှင့်အတူ ခြေတွေလက်တွေမသယ်ချင် မလှုပ်ရှားချင်လောက်အောင် ရာဂအဆိပ်တွေ မပြေနိုင်မပျောက်နိုင် သူမခန္ဓာကိုယ်ရှိသွေးကြောအနှံ့အပြားထဲသို့ တရိပ်ရိပ်စီးဝင်ပျံ့နှံ့မှုကို တစ်ယောက်တည်း ဖီလင်ယူနေမိရင်း အိပ်ရာမှာဇိမ်နှင့်မှိန်းနေမိသည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကလည်း ဒီနေ့ညအဖို့ သူမကို ငရဲတို့လက်ထဲကို မအပ်သေးပါ။ အပျိုရိုင်းကလေးကို ကြောင်ကကြွက်ကိုကစားသလို သူမကိုယ်တိုင်ပဲ စိတ်ကြိုက်ချယ်လှယ်ကာ ကစားလိုက်ချင်သေးသည်။ အချိန်တော်တော်ကြီးကြာပြီး ငရဲအခန်းတံခါးလာခေါက်သည်အထိ နှစ်ယောက်သားစကားမပြောဘဲ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ကာ ရမ္မက်အရသာကို တအုံနွေးနွေးခံစားနေကြပြီး အပြင်ကတံခါးလာခေါက်သံကြားတော့မှပင် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း အိပ်ရာကလူူးလဲထကာ တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ငရဲကို သူမအခန်းထဲ ခေါ်သွင်းလာသည်။
စိုးယုမော်ငရဲကိုမြင်တော့ ကမန်းကတန်းလူးလဲထမည်ပြုသော်လည်း မမဝင်းက သူမကိုတားလိုက်သည်။ “နေ နေ ကိုယ့်ဖာသာ အေးဆေးအိပ်ပါ သမီးရဲ့ မမဝင်းနဲ့သူနဲ့စကားပြောဆိုစရာလေးရှိလို့ လာ မောင်လေး ဒီမှာပဲထိုင် မင်း ဒီက ချာတိတ်မလေးကိုရော သဘောကျသလား မမကို ပြောစမ်း” ငရဲကိုပြောရင်း တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ စိုးယုမော်ဖက်လှည့်ပြီးသူမခါးလေးကိုပွေ့ဖက်ပြီး ကြင်ကြင်နာနာအနမ်းပေးသည်။
စိုးယုမော်ယောက်ျားတစ်ယောက်အရှေ့မှာကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေသော်လည်း ဘာကြောင့်ရယ်မသိ ခါတိုင်းလောက် ရှက်အမ်းအမ်းနှင့်မနေတတ်မထိုင်တတ်ကြီး ဖြစ်မနေတော့။ အန်တီဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတစ်ယောက်လုံး သူမအရှေ့မှာ ရှိနေတာကြောင့်လည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်မည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သူမလက်ကို မသိမသာကလေး ကစားပေးလိုက်သည်။ အပေါ်ရောအောက်ပါ ရင်သားထိပ် လုံးလုံးအိအိကလေးကို လက်တစ်ဖက်က အသာဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လိုက်ရင်း ကောင်မလေးရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို သူမလက်တစ်ဖက် ထည့်ကာဖြင့် ပေါင်ခွဆုံရှိအကြောဆိုင်ကလေးကို ဖိပွတ်ကိုင်ပေးလိုက်ကာ …
“သမီး ခဏကလေး ထလိုက်စမ်း ဒါက မမရဲ့ချစ်မောင်လေးပေါ့ သူ့နာမည် ငရဲတဲ့ မမနဲ့သူနဲ့က အရင်းနှီးဆုံး မမ သူ့ကိုအချစ်ဆုံးပဲ” “ဟုတ် မ မ ” စိုးယုမော် လှဲအိပ်နေရာက အသာထလိုက်သည်။ ပေါင်ခွကြားကို လက်ကလေးဖုံးထားသည်။ ငရဲ သူမတို့နှစ်ယောက်ကြားထဲကို ချက်ချင်းရောက်လာပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာခါးလေးကိုလက်တစ်ဖက်က ထွေးဖက်ထားရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကလည်း ကောင်မလေးကိုယ်ပေါ်ကို ဟိုစမ်းစမ်းသည်စမ်းစမ်း မသိမသာပွတ်သပ်ထိတွေ့ကာဖြင့် သူမမျက်နှာကလေးကို တစိမ့်စိမ့်အရသာခံကြည့်နေပြီး နှစ်နှစ်ကာကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။
“မကြောက်နဲ့ မရှက်နဲ့နော် တို့ အလှကြည့်ရုံသက်သက် ဘာမှမလုပ်ပါဘူး” စိုးယုမော် သူမမျက်လုံးရွဲကြီးတွေနှင့် သူ့ကိုလှန်ကြည့်နေပြီး ပါးစပ်ကတစ်စုံတစ်ရာပြောဖို့ကို အလိုလိုဆွံ့အနေမိသည်။ ငရဲသူမလက်ကို အသာဖယ်လိုက်သည်။ ပေါင်ခွကြားရှိ အမွေးစုစုကလေးပေါက်နေသော အဖုတ်အုံဖောင်းအိအိကလေးကို စူးစိုက်ငေးကြည့်နေသည်။ “ခြေထောက်နှစ်ဖက်ဆင်းထား သမီး ပေါင်လေးတစ်ဖက်ကို ဒီဖက်နည်းနည်းဖြဲလိုက် ဒါမှ သူကြည့်လို့ရမှာပေါ့ သမီအဖုတ်ကလေး ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြဖူးသေးဘူးဆို အခု ပြကြည့်လိုက် သူကိုင်ချင်ကိုင်လို့ရအောင်”
“မမ ရယ် သ သမီး ရှက် ရှက် ” “မရှက်နဲ့ သူ့ကို မလိုးခိုင်းပါဘူး သမီးစောက်ဖုတ်လေးသူကြည့်ရုံကြည့်တာပဲ သမီးရော သူ့လီးကြည့်မယ်မဟုတ်လား သူ့လီးက ရိုးရိုးလီးတော့မဟုတ်ဘူး သမီးရဲ့ ဂေါ်လီလီး သမီးတွေ့ဖူးအောင်ကြည့်ထားလိုက် ငရဲ လုပ်ပေးလိုက်လေ ပြီးရင် မမစောစောက ပြောတဲ့အတိုင်း ချောချောကို တစ်ခုခုစီစဉ်ပေးလိုက်ရအောင် သူ မင်းနဲ့လိုက်မယ်ဆိုလည်း ခေါ်ချင်ခေါ်သွားပေါ့” “ကျွန်တော် ချောချောကို မေးလိုက်မယ်လေ သူ့သဘောအတိုင်းပေါ့” တစ်ဖက်ကပြောရင်း ငရဲသူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ ပုဆိုးအောက်မှပေါ်ထွက်လာသော သူ့လီးငပဲကြီးကို ငရဲတစ်ယောက် လက်နှင့်ကိုင်မပြီး လီးကိုတဆဆလုပ်ကာလုပ်ကာဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက်အနားမှာလာရပ်ပြသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို နီးနီးကပ်ကပ် ယခုမှပဲ စတင်မြင်ဖူးခြင်းဖြစ်၍ စိုးယုမော်မျက်တောင်ပင်မခတ်နိုင်ဘဲ ရင်သပ်ရှုမောငေးကြည့်နေမိသည်။
ငရဲကလည်း စိုးယုမော်ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ဖုတ်ကို သဲသဲမဲမဲငေးစိုက်ကြည့်ရင်း လီးကိုတောင်လာအောင်ပွတ်ပေးနေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း … “မင်းလီးတောင်အောင် မမစုပ်ပေးရမလား ငရဲ ဒါမှမဟုတ် ဂွင်းတိုက်ပေးရမလား ပြော ဟင်း တစ်နေ့လုံးလိုးချင်တိုင်းလိုးထားတာ မတောင်နိုင်ရင်တော့ ဒီကအပျိုပါကင်လေး မင်း မစားရဘဲနေမယ် ” သူမအပြောကြောင့် ငရဲဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်ပြီး …
“မစားဘဲဘယ်နေမလဲ မမရဲ့ မလုပ်နိုင်လည်း စရံကလေးဖြစ်ဖြစ်တော့ ကြိုပြီး သပ်ထားရမှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလားလို့ ဟဲဟဲ” “ကဲ ဘယ်လိုသဘောရလဲ အမိ ငရဲက နင့်ကို စရံအရင်ကြိုသပ်ထားမှာတဲ့ ကဲ ပြောစမ်း” စိုးယုမော် ရုတ်တရက်တော့ သူတို့လောကအခေါ်အဝေါ်တွေကို နားမလည်။ သူမက အစိမ်းသက်သက် အပျိုစင်မိန်းကလေး တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။ “သ သ မီး နား မလည်ဘူး မ မ ” “မှုတ်မှာတဲ့ သမီးရေ ညည်းအဖုတ်ကလေး သူမလိုးနိုင်ရင်တောင်မှ တစ်ချီပြီးအောင်တော့ ဘာဂျာပေးမှာတဲ့ ကဲ ဒါတော့ ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား ဟင်း ဟင်းဟင်း” “အို … ” စိုးယုမော် ရှက်တက်တက်နှင့်ခေါင်းလေးငုံ့လို့သွားသည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလက်တစ်ဖက်က ငရဲပေါင်ကြားကလီးကြီးကို ဆတ်ကနဲဆုပ်ဆွဲကိုင်လိုက်ရာက … “ကဲ သမီး မမဝင်းလုပ်တာ သေချာကြည့်ထားလိုက်နော် မမပြီရင် သမီးအလှည့်ပဲ ” လီးကိုဂွင်းထုပေးရင်း လဒစ်ကြီးကိုဖြဲကြည့်သည်။ လီးကိုယ်ထည်ပေါ်က အဖုအထစ်အလုံးကလေးတွေကို ဟိုစမ်းဒီစမ်းလုပ်ပြီး ပွတ်လိုက်သပ်လိုက် လီးကိုရှေ့သွားနောက်ပြန်ဂွင်းရိုက်လိုက်နှင့် စိုးယုမော်လည်း နဘေးကနေသူမလုပ်သမျှ မသိမသာခိုးခိုးကြည့်ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲကနေ ကျလိကျလိနှင့်မခံချိမခံသာဖြစ်ကာ တရွရွယားယံလာလေရာ သူမပေါင်ကြားထဲကို လက်ကလေးနှင့် အသာစမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ “အို …” စိုးယုမော် နှုတ်ခမ်းလေး ဝလုံးကလေးလိုဝိုင်းသွားမိသည်။
သူမထက်ဦးအောင် ဘယ်အချိန်ကတည်းက သူ့လက်က ရောက်နှင့်နေသလဲ မသိပါ။ ကိုယ့်အဖုတ်တစ်ခုလုံး သူ့လက်ကစမ်းစမ်း စမ်စမ်းနှင့်ဝင်ရောက်ကိုင်စမ်းနေတာကိုတောင် ရုတ်တရက် သတိမထားမိလိုက်တဲ့ အဖြစ်။ ငရဲလက်က အဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အထက်မှအောက် အောက်မှအထက်သို့ စုန်ချည်ဆန်ချည် ဖွဖွရွရွကလေး လက်စောင်းတိုက်ကာ ဒေါင်လိုက်အနေအထားအတိုင်း အသွားအပြန် ပွတ်ဆွဲပေးနေချေပြီ။ စိုးယုမော်တအားရှက်သွားပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းလဲ မသိတော့။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း လီးကို စိတ်ကြိုက် ဂွင်းထုပေးနေရာက တစ်ဆင့်တက်ကာ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို သူမပါးစပ်ထဲထည့်စုပ်ပေးနေပြီ။ ငရဲမျက်နှာကြီး စိုးယုမော်မျက်နှာရှေ့ကို နီးကပ်စွာရောက်ရှိလာသည်။
အသေအချာ သူမနားနားကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးလေးနှင့် … “ငါ နင့်အဖုတ်လေး မှုတ်ပေးမယ် အပျိုစောက်ဖုတ်ကလေး မမှုတ်ရတာကြာပြီ” “အို ကျ …ကျ ကျွန်မ ” စိုးယုမော် သူ့ကိုတားမရတော့။ သူမခေါင်းတွေလည်း ထူပူနေပြီ။ သူမနောက်ဆုံး သိလိုက်တာက ကုတင်င်္ကြိးပေါ်ကို သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဝုန်းကနဲ နောက်ပြန်လဲပြိုကျသွားခဲ့တာကိုပဲဖြစ်ပေတော့သည်။ ……… စိုးယုမော် ကုတင်ပေါ်မှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နှင့်ထွန့်လူးနေရလေသည်။ ငရဲအမှုတ်တော်တော်ကျွမ်းသည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကဲ့သို့ အာဂမိန်းမတစ်ယောက်ကိုပင် မှောက်လိုမှောက်လှန်လိုလှန် သူ့စိတ်ကြိုက်ထင်သလိုကစားနိုင်သည့်နောက်တော့ စိုးယုမော်လို ချာတိတ်မလေးဆိုတာ သူ့အတွက် မလောက်လေးမလောက်စား ကစားစရာသဘောလောက်ပဲရှိပေလိမ့်မည်။ ငရဲတစ်ယောက် စိုးယုမော်ပေါင်ခွကြားထဲဝင်ရောက်ပြီး ဘေးတစ်စောင်းလှဲအိပ်ချကာ စိုးယုမော်အပေါက်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူးပြီး ခပ်သွက်သွက်ကလေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေရင်း အစိကလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူနှစ်ခုကြားထဲ ညှပ်ဆွဲ၍ ဘယ်ညာလှုပ်နှူး ဆွကစားပေးသည်။ စိုးယုမော် နှုတ်မှတအိအိညည်းတွားကာ ကိုယ်ကလေးကော့လန်ပြီး အိပ်ရာခင်းကို သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ဆွဲထားရင်း ငရဲဆွသမျှ မချိအောင်ဘဲ ခံစားနေရရှာလေသည်။
ငရဲလည်း ကောင်မလေးရဲ့အပျိုစောက်ပတ် အနံ့အသက်က ချိုအီအီကလေးရှိနေပြီး ဘာနှင့်မှမတူသည့် အရသာမို့ စောက်ပတ်အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို သူ့လျှာတစ်ခုလုံး လိပ်သွင်းပြီး ဟိုး အထဲထိရောက်အောင် လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ခလောက်ကစားပေးလိုက်ရာ စိုးယုမော်ရဲ့ စောက်ခေါင်းကလေးထဲမှ ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များ ဝေါကနဲ ဒလဟောပင် အပြင်ထိတိုင် သွန်ထွက်ကျဆင်းလာရလေသည်။ ငရဲလည်း သူမစောက်ရည်တွေ အကုန်အစင်မျိုချကာ နို့ကိုင်လိုက်နယ်လိုက် သူမစောက်ဖုတ်တစ်ဝိုက်ကို ထပ်ခါတလဲလဲနမ်းစုပ်လိုက်နှင့် ဆက်လက်ဆွပေးနေပြန်သည်။
ဒီတစ်ကြိမ် စိုးယုမော်ရုန်းကန်ခြင်းသိပ်မရှိတော့ဘဲ အသာတကြည်ငြိမ်ခံနေရာ သူ့လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းစလုံး အဖုတ်လိုဏ်ခေါင်း ကြပ်တပ်တပ်ကလေးထဲ မရမက အတင်းထိုးထည့်ပြီး တဇွပ်ဇွပ်နှင့် ထပ်မံထည့်မွှေ လိုးဆောင့် ပေးလိုက်မိပြန်တော့သည်။ ကောင်မလေးလည်း တင်ပါးနှစ်ဖက်အိပ်ရာပေါ်ကိုကြွကြွတက်ကာ တအီးအီး တအင်းအင်း အဆက်မပြတ် ညည်းတွားနေလျက်ရှိလေသည်။ ငရဲသူမစောက်ဖုတ်တစ်ဝိုက်ကို ယက်လိုက်နမ်းလိုက်စုပ်လိုက်နှင့်လုပ်နေစဉ် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက ငရဲလီးကြီးကို အောက်ကနေ လီးတစ်ချောင်းလုံး လဒစ်ထိပ်ကနေအရင်းထိ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နမ်းကာ ကုန်းမှုတ်ပေးသည်။
လီးအောက်ခြေရှိ လဥတွဲတွဲနှစ်လုံးပင် မကျန်ပါချေ။ လချောင်းရောလဥပါ အားရပါးရစုပ်၍ အရသာခံနေရင်း ငရဲရဲ့လီးကြီးလည်း သူမအဆွကောင်းလွန်း၍ အကြိမ်ကြိမ် တိုက်ပွဲဝင်ပြီးတာတောင်မှ သံတုတ်ကြီးတစ်ချောင်းကဲ့သို့ မားမားမတ်မတ်ကြီး ပြန်လည် တောင်မတ်လာခဲ့ရလေသည်။ လီးတောင်လာတော့ ငရဲတစ်စခန်းထပြန်သည်။ “မမမာ ကျွန်တော်မပြန်ခင် တစ်ချီတော့ ဆွဲရအောင်ဗျာ ” “ကောင်မလေး လိုးမယ်မကြံနဲ့ မနက်ဖြန် ကျိန်းသေပေါက် မင်းအတွက်ဖြစ်စေ့မယ်” “နည်းနည်းကလေးဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ အဟဲ … ”
“ဟွင်းဟွင်း ဉာဏ်များမယ်မကြံနဲ့ လာထားစမ်း နင့်လီးသာ ငါ့အဖုတ်ထဲအရင်ထည့်ပေးလိုက် ဘယ်လောက် ထပ်လိုးနိုင်မလဲကြည့်မယ် ဟုတ်ပီလား လိုးနိုင်လို့ကတော့ စိုးစိုးအဖုတ်ထဲ ငါကိုယ်တိုင် အသေအချာလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ထည့်ပေးမယ်” ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သူ့လူစိတ်ထဲက အတွေးကို ကြိုသိနေသည်။ ရတုန်းရခိုက် ဇွတ်အတင်းကျင့်မည်ဆိုပါက မတော်တရော်တွေဖြစ်ကာ ကောင်မလေးစောက်ပတ် သူ့ဂေါ်လီလီးငပဲကြီးနှင့်တွေ့ပြီး အားလုံးစုတ်ပြတ်သတ်၍ ဆေးရုံဆေးခန်းအထိရောက်သွားနိုင်တာမို့ စိတ်ရှည်ရှည်ထားဖို့ ပြောဆိုတိုက်တွန်းရခြင်ပင်။ ငရဲလည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကို မလွန်ဆန်ဝံ့ဘဲ သူမဖြဲကားပေးလိုက်သည့်စောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးကြီး ဇွတ်ဗြွတ်ကနဲထည့်သွင်းကာ တရစပ် အားစိုက်လိုးရလေတော့သည်။ လိုးရင်းနှင့်လည်း စိုးယုမော်အခြေအနေကို လှမ်းအကဲခတ်ကြည့်လိုက်ပါသည်။
ဒီမှာတင် သူကိုယ်တိုင် အံ့အားသင့်ရသည့်အဖြစ်နှင့်ကြုံရတော့သည်။ စိုးယုမော် သူ့ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေခြင်းပင်။ ကောင်မလေးမျက်လုံးများက သူ့လီးကြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရဲ့စောက်ဖုတ်ဟပြဲပြဲကြီးထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် မရပ်မနားလိုးသွင်းနေမှုကို စိတ်ဝင်စားမှုကြီးစွာဖြင့် မမှိတ်မသုန်ငေးမောကြည့်ရှုလျက်ရှိတာ တွေ့ရသည်။ လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတာကြည့်ရင်း သူမလက်တစ်ဖက်က ပေါင်ခွဆုံရှိ သူမအင်္ဂါဇပ်ရှိရာကို အသာဖွဖွပွတ်သပ်ပေးနေပေသည်။ ငရဲ သူမကိုကြည့်တာ သိပေမယ့် စိုးယုမော်တစ်ချက်ကလေးမှ အကြည့်မပျက်သည့်အပြင် စောက်ဖုတ်ပွတ်ခြင်းကိုလည်း ရပ်တန့်လိုက်ခြင်းမရှိဘဲ ဆက်လက်၍ပွတ်မြဲပွတ်နေလေသည်။ စိုးယုမော်အတော်ကလေး အတင့်ရဲနေပြီး သူမအပြုအမူမှာ ငရဲရဲ့ကာမစိတ်ဆန္ဒကို ပို၍မီးထိုးမြှင့်တင်ပေးနေသလို သူ့ကိုလည်း တမင်တကာကြီး ဖိတ်ခေါ်မြှူဆွယ်နေပုံပေါက်သည်ဟု ငရဲထင်သည်။
ဒီကြားထဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကလည်း အောက်ကနေ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ငရဲလိုးဆောင့်ချက်အတိုင်း ကော့ကာကန်ကာဖြင့် … “ဆောင့် ဆောင့် မောင်လေး ဘာလို့ရပ်နေတာလဲ မင်းမလိုးနိုင်ရင်လည်း အစကတည်းကမလိုးနဲ့ကွာ မမအနေခက်တယ် ကျွတ် လီးကြီးတစ်ဆုံးထည့်ပြီး အသားကုန်လိုးပေးစမ်း ငရဲရာ ” “လိုနေတာပဲ မမမာရဲ့ ဒီထက်လိုးစေချင်ရင် ဖင်ကိုစက်တပ်ပြီးလိုးမှဖြစ်တော့မယ် ဟဲဟဲ ကဲ ကဲဗျာ အားရလား ကျေနပ်လား ” “အ အိ အင့်အင့် ဟင့် ကောင်း ကောင်းတယ် အဲဒီလို လုပ်ပါ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့် မင်းဂေါ်လီလုံးကြီးအထဲကိုမွှေမွှေပြီး လိုးပေးရင် တစိခါတည်း အီဆိမ့်သွားတာပဲ ငရဲ လိုးကွာ တရစပ်လိုး မမစောက်ပတ်ပြဲကွဲပစေ စိတ်ရှိလိုးစမ်း ဟင်းဟင်း” ငရဲလည်း နည်းနည်းကလေးမှ ခိုကပ်မနေတော့ဘဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရဲ့စောက်ပတ်ကို အဝင်ကြမ်းကြမ်း အထွက်ကြမ်းကြမ်းနှင့် တရစပ်ပင် လိုးပေးနေတော့သည်။ ငရဲလိုူတာကြည့်ပြီး စိုးယုမော်လည်း စောက်ပတ်ပွတ်တာ ပိုအားပါလာပုံရသည်။
သူမစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ အစိအသားတက်ကလေးကို လက်နှင့်ဆွကာဆွကာနှင့် လက်နှစ်ချောင်းပူး၍လည်း သူမစောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲ မဝင်ဝသ်အောင် အပီအပြင်ထည့်သွင်းကာ နှိုက်ဆောင့်ပေးနေတွေ့ရလေသည်။ တအင့်အင့်တဟင့်ဟင့်ညည်းလိုက်သော သူမအသံကလေးကိုပါကြားရသလားလို့ ငရဲစိတ်ကထင်လိုက်မိသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာစောက်ဖုတ် အခေါင်းပေါက်ထဲကို ရှောကနဲရှောကနဲ လီးကြီးထိုးစိုက်ကာ လိုးနေရင်းက ငရဲသူ့ဟာကြီးကို နောက်ထပ် အရှိန်ယူသည့်ပုံစံမျိုးလုပ်ပြိး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာစောက်ခေါင်းထဲကနေ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဗွပ်ကနဲ ပြန်လည်ဆွဲချွတ်ထုတ်ပြီး သူ့တန်ချောင်းကြီးကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ကိုင်မကာ လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ဆက်တိုက်ဂွင်းထုပစ်လိုက်သည်။ စိုးယုမော်ကို တမင်စိတ်ကြွအောင် လုပ်ပြလိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ သူမကလည်း ဒါကိုကောင်းကောင်းသတ်ထားလိုက်မိသည်။
စိုးယုမော် အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ကာ စောက်ပတ်ပွတ်ရင်း ငရဲလှုပ်ရှားမှုမှန်သမျှကို မျက်တောင်မခတ်စတမ်း အသေးစိပ်ငေးကြည့်နေသူဖြစ်၍ ငရဲသူ့လီးကို ဂွင်းတိုက်ပြတာမြင်မြင်ချင်းပင် အိပ်နေရာကနေ သူမကိုယ်ကလေးကုန်းကြွလာပြီး သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို သိသိသာသာပင် နဘေးနှစ်ဖက်ဆီကို တစ်ဖက်တစ်ချက် ဟဟပြဲပြဲလုပ်ကာ ဖြဲကားပေးလိုက်ရာက ငရဲဂွင်းတိုက်နေချိန်နှင့်တစ်ပြိုင်တည်းမှာပဲ သူမလက်တစ်ဖက်ကလည်း ပေါင်ကြားရှိစောက်ပတ်ကို တဖတ်ဖတ်လက်ပူတိုက်ပွတ်ဆွကာနှင့် အောက်ကနေတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ကော့၍ကော့၍ ပေးလိုက်တာကို ငရဲတစ်ယောက် ကောင်းကောင်းမြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီကောင်မလေး တော်တော်ကလေး မထိန်းသိမ်းနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေပြီ။ “တောက် … ငါလိုးမ …လိုးလိုက်ရလို့ကတော့ ကွာ ” ငရဲ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ပြောမိသည်။
“င ရဲ ဘာ ဖြစ် … တာတာလဲ … ဟင် ” ငရဲ ပါးစပ်က ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ပြောသံကြားရ၍ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာမေးလိုက်သည်။ “ဘာ ဘာ မှ မဖြစ်ပါဘူး မမရဲ့ ” “ပြောစမ်း နင် လိုးချင်တာ ငါ့လား ဒါမှမဟုတ် စိုးစိုးလား နှစ်ယောက်လုံးအပိုင်ကိုင်ချင်လို့မဟုတ်လား ” “ဟုတ်တယ် နှစ်ယောက်လုံးလိုးမှာ မမ ဟိုမှာကြည့်လေ ဖြစ်နေပုံက လိုးခွဲချင်စရာကြီး ” ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလှည့်ကြည့်သည်။ တကယ်ပြောရလျှင် သူမလှည့်ကြည့်စရာပင်မလိုပါ။ အခြေအနေကို ကြိုသိနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။ စိုးယုမော် အရမ်းကို လီးဆာနေပြီ။ လီးတစ်ချောင်းချောင်းနှင့်သာ မလိုးရလျှင် သူမအဖြစ်က သေဖွယ်ရာရှိသည် လို့ပင်ပြောရပေတော့မည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြီး စိုးယုမော်အနားသွားသည်။
သူမပေါင်ကြားထဲကို လက်နှင့် အသာနှိုက်စမ်းလိုက်ရင်းက ငရဲဖက်လှည့်ပြီး ခေါင်းညိတ်အချက်ပြလိုက်ရာ ငရဲမဆိုင်းမတွပင် ရောက်လာသည်။ “ငရဲ နင့်လီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ထည့်ကြည့်စမ်း စိုးစိုး ကလေး စိတ်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံးလျှော့ထား နာမှာကျင်မှာမကြောက်နဲ့ မိန်းမမှန်ရင် ဘယ်မိန်းမမဆို တစ်နေ့နေ့ လီးနဲ့ ဧကန်မုချတွေ့ရ လိုးရမယ့်သူချည်းပဲ စောက်ပတ်ထဲလီးထည့်လိုးတာ အဆန်းမဟုတ်ဘူး” ဆိုပြီး လေသံအေးအေးနှင့်ပြောရင်း သူမပေါင်နှှစ်ဖက်ကို နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီဖြဲကားထုတ်စေလိုက်ကာ စိုးယုမော်စောက်ပတ်ကို ဟဟပြဲပြဲကလေး လက်နှင့်ကိုင်ဖြဲပေးလိုက်သည်။
ငရဲလီးဒစ်ကြီးအပြဲသားနှင့် စိုးယုမော်အရှေ့ကို ရောက်လာသည်။ “ခဏနေဦး ငရဲ” “ဟာ ဘာလဲ” “သူ့ကို နင့်လီး စုပ်ပစေဦး မိန်းမတစ်ယောက်ကို လီးအရင်မစုပ်ခိုင်းဘဲ ဘယ်တော့မှမလိုးမိစေနဲ့ နောက်အကျင့်ပါသွားရင် မင်းတို့ယောက်ျားတွေပဲ ငတ်မှာ နားလည်လား” ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာပြောတာ ဟုတ်ပေသားပဲလို့ ငရဲတွေးမိသွားပြီး သူ့မမကို တအားအထင်ကြီးသွားသည်။ “ဟား လေးစားတယ်ဗျာ မမမာပြောပေလို့ပဲ ကဲ စိုးစိုး ကြားတယ်မဟုတ်လား ငါ့လီး ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးစမ်း” “ဟုတ် … ကို ကို ရဲ ” စိုးယုမော်လိမ္မာသည်။ ဒီလိုလိမ္မာအောင်လို့လည်း ရသလောက်အချိန်ကလေးယူပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ စိတ်ရှည်လက်ရှည် သင်ကြားပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဖြစ်သော ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့လီးကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် စိုးယုမော် ကောင်းစွာဆုပ်ကိုင်ခွင့်ရလိုက်သည်။ ကိုယ့်ဖာသာ လီးကိုင်ချင်စိတ်ဖြစ်မိတာကြာပြီ။ ဦးညီဂျော်လီးကို ကိုင်ချင်တာ။ တကယ်တမ်း ကိုင်မယ့်ကိုင်ရတော့ ငရဲရဲ့ ဂေါ်လီလီးကြီးဖြစ်နေသည်။ ဂေါ်လီလုံးအဖုဖုအထစ်ထစ်နှင့်မို့ ဟိုစမ်းဒီစမ်း ဖိလှိမ့်ပွတ်စမ်းရင်း လီးကို ခုမှအနီးကပ်မြင်ဖူးသူပီပီ တင်းပြောင်နေသော လဒစ်လုံးပြောင်ချောချောကြီးကိုရော လက်တစ်ဆုပ်စာလောက်ရှိမည့် လီးကိုယ်ထည်ကြီးကိုပါ ဖျစ်ညှစ်ဆွဲဆန့်ကြည့်နေမိရင်း သူမပေါင်ကြားရှိစောက်ပတ်ထဲမှ ဆစ်ကနဲဆစ်ကနဲ စောက်ရည်တွေ အပြင်ကိုစိမ့်ထွက်လာသည်ကို ခံစားသိလိုက်ရသည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလက်တစ်ဖက်က သူမခွကြားကိုစမ်းကိုင်လာသလို ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားကို သူမတစ်ကိုယ်လုံးမှောက်အိပ်ကျလာကာ မိမိစောက်ပတ်ကိုအနမ်းပေးလိုက်တာမို့ စိုးယုမော်လည်း ဇာတ်လမ်းတော့စချေပြီ ဟူ၍ စိတ်ကိုဒုံးဒုံးချလိုက်မိရင်း ကိုရဲ၏လီးငပဲကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ အပြည့်အဝပင် ထည့်သွင်းလိုက်ကာ မစုပ်တတ်စုပ်တတ်နှင့် စတင် စုပ်နမ်းပေးနေမိတော့သည်။ “အား ကောင်းတယ် စုပ် စုပ် ဒစ်လုံးကို အထက်အောက် လှည့်ပတ်ယက်ပြီးစုပ်ပေး ရေခဲချောင်းစုပ်သလိုစုပ် အဲ ဟုတ်ပြီ ဟား မိုက်တယ် အ အ ငါ့လီး အရည်တောင်ထွက်ချင်လာပြီ စုပ် စုပ်စမ်း လရည်ထွက်ပစေ စုပ် နာနာလေး စုပ်ပေး လချောင်းတစ်ခုလုံး အရင်းထိ ပါးစပ်ထဲဝင်အောင် သွင်းကြည့်လိုက် ရလား စိုးစိုး ” “အု အု ဝုဝု အု အူးး ဟူးး အု အွန် အွန်းးး ” ဟင့်အင်း မရဘူး ဟု ပြောချင်သော်လည်း ပြောလို့ကမရပါ။ လီးကြီး အာခေါင်ထဲမှာတစ်နေသည်။
ပြီးတော့ သူမလီးစုပ်သည့် အလုပ်တစ်ခုတည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်နေရတာမဟုတ်။ တစ်ဖက်ကနေ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက သူမစောက်ပတ်ကို ယက်လိုက်ဆွလိုက် လျှာထိုးမွှေ၍ စိတ်ကြိုက်နှူးဆွခလောက်ကစားလိုက်နှင့်မို့ ဖင်ကလေးတကြွကြွဖြစ်ကာ ခါးအောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ထွန့်လူးနေမိရင်း လီးကို လက်ထဲမှာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး တတ်သမျှမှတ်သမျှနှင့် ခက်ခဲပင်ပန်းစွာ စုပ်ပေးယက်ပေးနေရခြင်းဖြစ်ရာ တစ်ချက်တစ်ချက် မခံမရပ်နိုင်အောင် စောက်ပတ်အဆွခံရင်း ကျလိကျလိနှင့်မရိုးမရွ စောက်ပတ်ယားယံမှုဝေဒနာကြောင့် ထွက်ပြေးချင်သလိုလို အော်ဟစ်ခုန်ပေါက် ထုရိုက်ပစ်ချင်သလို ခံစားမှုမျိုးစုံကို အတင်းအဓမ္မ အောင့်အည်းသည်းခံရင်း ဇောချွေးတဒီးဒီးကျကာ သေချင်စော်ပင် နံသည်အထိ ဖြစ်နေရတော့၏။ စောက်ရည်တွေ တစ်ပြုံတစ်မကြီးအိုင်ထွန်းကာ ထွက်ကျလာသည်။
စိုးယုမော်ချည်းပဲမဟုတ် သူမစောက်ပတ်ကို လက်နှင့် အဆက်မပြတ်ထိုးမွှေလိုးပေးနေသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း ငရဲလီးနှင့်လိုးထားသည့်အရှိန်နှင့် စိုးယုမော်စောက်ပတ်ကိုဆွနေရာကနေ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ကာမစိတ်ရိုင်းများကြွသထက်ကြွကာ ဖီလင်တွေတက်ပြီး စောက်ပတ်ကအရည်အထွက်ကြမ်းလာသလို ပြီးလည်းပြီးချင်လာသည်။ ငရဲလီးလည်း မစုပ်တတ်စုပ်တတ် စုပ်ပေးနေသည့် စိုးယုမော်ကြောင့် လရည်ပန်းထွက်ချင်သလို လီးထိပ်ကကျင်ကနဲကျင်ကနဲ တစ်စုံတစ်ရာအချက်ပြလာလေသည်။ ငရဲ သူမခေါင်းလေးကို ရုတ်တရက် ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး …
“အား မရ မရတော့ဘူး ကလေးမ လွှတ် လွှတ်လိုက်တော့ နင့်စောက်ပတ် ငါ ခပ်မြန်မြန်လေး လိုးပေးမှဖြစ်တော့မယ် လရည်တအားထွက်ချင်လာပြီ ဟူး ” ငရဲ သူ့လီးကို စိုးယုမော်ပါးစပ်ကနေ အမြန်ဆုံး ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ပြီး မမမာကိုပါ စိုးယုမော်ပေါင်ကြားကနေဆွဲဖယ်လိုက်ရာက ကောင်မလေးစောက်ပတ်အပေါက်ဝကလေးထဲကို သူ့လီးထိပ်တေ့ပြီး ဘာမပြောညာမပြောအချက် ၅၀လောက် ဆောင့်လိုးချလိုက်ပြီး လရည်ဖြူပျစ်ပျစ်များ ကောင်မလေးစောက်ပတ်ထဲသို့ တဟုန်ထိုးပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။..ပြီး..
Zawgyi
အပ်ံသင္စ အ႐ြယ္
စိုးယုေမာ္ အိပ္မက္မက္သလိုျဖစ္ေနသည္။မေခ်ာႏွင့္သူမႏွစ္ေယာက္သား မေခ်ာမိတ္ေဆြေဒၚဝင္းဝင္းမာဆိုသူရဲ႕ အိမ္ခန္းတစ္ခုထဲမွာ သဲႀကီးမဲႀကီး အခ်စ္ေရယာဥ္ေၾကာထဲ ေမ်ာခဲ့ၾကပုံကို မ်က္စိထဲျပန္လည္ျမင္ေယာင္လို႔လာသည္။ ကုတင္ေပၚကေနလူးလဲထၿပီး နေဘးကမွန္တင္ခုံေရွ႕ေလွ်ာက္လာခဲ့ကာ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္ေနသည့္ သူမရဲ႕သဘာဝအလွကို ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ မွန္ထဲကေန ေငးၿပီးၾကည့္ေနမိသည္။ ရင္သားေလးႏွစ္ႁမႊာက လုံးထင္းေနလ်က္ ဝမ္းဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္ တင္ပဆုံသားလုံးလုံးဝိုင္းဝိုင္းႀကီးမ်ားက ရင္သပ္ရႈေမာျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားကားစြင့္ေနၾကၿပီး ေပါင္လုံးေပါင္တန္မ်ား ေျဖာင့္စင္းသြယ္တန္းေနကာ ပုရိသတို႔အႀကိဳက္ ႐ုပ္လကၡဏာမ်ိဳးပင္ရွိေနပါသည္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မွန္ထဲၾကည့္လိုက္ ႏို႔သီးထိပ္ကေလးစမ္းလိုက္ ဖင္သားအိအိႏွွစ္ဖက္ဆီ လက္ကေရာက္သြားလိုက္ႏွင့္ ေနာက္ဆုံး သူမလက္ကေလးတစ္ဖက္က ေပါင္ၾကားထဲအထိတိုးဝင္သြားကာ အရည္တစြတ္စြတ္ ျဖစ္ေနေသးသည့္ အဖုတ္ေဖာင္းမို႔မို႔ကေလးဆီ လက္ကေရာက္ရွိ ပြတ္သပ္မိသြားသည္။ ဒီအဖုတ္က မေခ်ာကိုင္ခ်င္သလို ကိုင္သြားေသာ အဖုတ္ျဖစ္သည္။ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္သလို မ႐ြံမရွာ အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီးဆြဲ၍လည္း မႈတ္ေပးခဲ့တာျဖစ္သည္။
“အင္း မေခ်ာတစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕သြားၿပီး ေဒၚဝင္းဝင္းမာနဲ႔မ်ား စကားေတြတြတ္ထိုးေနၾကသလားမသိ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးပုံေတာ့ရၾကတယ္ မေတာ္လို႔ ငါ့ကိုမ်ား ေဒၚဝင္းဝင္းမာနဲ႔ အဖုတ္ခ်င္းပြတ္ခိုင္းေနရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ ဟင္းဟင္း ဟင္း” စိတ္ထဲကေရာက္တတ္ရာရာေတြးရင္း ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းကေလးေကြးကာ ၿပဳံးလိုက္မိေလသည္။ ေခ်ာေခ်ာရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတခုန္လာသည္။ မွန္ေရွ႕ကျပန္လာကာ အိပ္ရာကုတင္ထက္ေပၚ ဘုန္းကနဲ တစ္ကိုယ္လုံးပစ္လွဲအိပ္ခ်လိုက္ရာက သူမအဖုတ္ရပ္ဝန္း တစ္ဝိုက္ဆီကို လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားျဖင့္ တဖြဖြတ႐ြ႐ြ ပြတ္သပ္ႏႉးဆြကစား၍ မေခ်ာႏွင့္သူမ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ၿပီးေသာ ကိုယ္ေတြ႕ခ်စ္အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို ျပန္လည္စားၿမဳံ႕ျပန္ကာ ရာဂအရွိန္ကေလးတျဖည္းျဖည္းရၿပီး ဖီလင္တရိပ္ရိပ္တက္လာစဥ္မွာပင္ … ကြၽီကနဲ အိပ္ခန္းတံခါး ပြင့္သံၾကားလိုက္ရၿပီး ေဒၚဝင္းဝင္းမာ အခန္ထဲကို႐ုတ္တရက္ဝင္ခ်လာတာေတြ႕လိုက္ရကာ … “
ဟင္ အန္ အန္တီ ” “ေအာ္ စိုးစိုး …ကေလး ႏိုးေနၿပီကိုး ဟင္း ဟင္းဟင္း ” ေဒၚဝင္းဝင္းမာ ျဗဳန္းကနဲေရာက္လာခဲ့တာမို႔ သူမကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္အစားမဲ့စြာျဖင့္ ဗလာကိုယ္လုံးတီးျဖစ္ေနမႈကို ဘယ္လိုမွ အလ်င္မီေအာင္ ဖုံးကြယ္ခ်ိန္ပင္မရေတာ့ဘဲ စိုးယုေမာ္လည္း မလုံမလဲျဖစ္ေနသည့္သူမခႏၶာကိုယ္ကို ရမိရရာ ထမီတစ္ထည္ ေကာက္စြပ္ကာ ကမန္းကတန္း လႊမ္းၿခဳံထားလိုက္မိရင္း ေပါင္ၾကားကိုလက္ကေလးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ကြယ္ကာဝွက္ကာျဖင့္ ငိုရအခက္ရယ္ရအခက္ ဆိုေသာ အေျခအေနကို ေရာက္ေနရေတာ့၏။ ေဒၚဝင္းဝင္းျမင့္က သူမကိုၾကည့္ၿပီး ပါးစပ္ကိုေတာ္႐ုံႏွင့္မပိတ္ႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနကာ … “အဟင္းဟင္း ရတယ္ သမီး ေနတတ္သလိုေနေလ အန္တီတို႔က မိန္းမခ်င္းပဲ အန္တီက နားလည္မႈရွိၿပီးသားပါကြယ္” ေျပာဆိုရင္း ေဒၚဝင္းဝင္းမာ ကုတင္အနားကိုေရာက္ရွိလာကာ စိုးယုေမာ္နေဘးမွာ ကပ္၍ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
“ကဲပါ ရွက္ပါနဲ႔ ကေလးေလးကလည္း ” ေဒၚဝင္းဝင္းမာ အနားကပ္ထိုင္ရင္း စိုးယုေမာ္ကိုယ္လုံးႏွင့္ သူမကိုယ္လုံးကို ထိေတြ႕ဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ စိုးယုေမာ္ ဘယ္လိုပင္ ေရွာင္လႊဲ႐ုန္းထြက္ခ်င္ေသာ္လည္း မရေတာ့ပါ။ ကိုယ္ေလးကို ယို႔ယို႔ၿပီး ဘယ္ယိမ္းညာတိမ္း တိမ္ေရွာင္ေနေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဒၚဝင္းဝင္မာလက္ထဲကိုသာ မလႊဲမေရွာင္သာက်ေရာက္ရေတာ့သည္။ ကိုယ္ခႏၶာခ်င္း ပူးကပ္သြာၾကသည္။ ေဒၚဝင္းဝင္းမာအနမ္းမ်ားက သူမႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကေလးေတြဆီ အဆက္မျပတ္က်ေရာက္လို႔လာၿပီး သူမကိုယ္လုံးအားႏွင့္ စိုးယုေမာ္ကို ကုတင္ေပၚ အသာပင္ တြန္းလွဲခ်လိုက္ပါသည္။
စိုးယုေမာ္ ကုတင္ေပၚကိုပက္လက္ကေလး ဒူးေထာင္ေပါင္ကားႀကီး လွဲအိပ္က်သြားခဲ့ရာ ေဒၚဝင္းဝင္းေမာ္ရဲ႕ကိုယ္လုံးအိအိႀကီးက အေနာက္ကေန ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္ပါလာၿပီး သူမကိုယ္ကေလးေပၚကေန ပိၿပိဳအုပ္မိုးက်လာေလသည္။ အနမ္းေတြက အဆက္မျပတ္ပင္ ဆက္လက္က်ေရာက္လာသည္။ စိုးယုေမာ္အသက္ရႉမြန္းၾကပ္လာရသလို သူမပါးစပ္ကလည္း အင္း အိုး အြင္း အြင္း အြန္းဟြန္း ဟြန္း ဟူ၍ စကားသံပင္ပီပီသသမေျပာႏိုင္ရွာဘဲ အနမ္းေၾကာရွည္စြာ ပါးစပ္ခ်င္းဖိကပ္စုပ္နမ္းမႈေအာက္မွာ အလူးအလဲ မရႉသာမရႈိက္သာ ျဖစ္ေနရေလေတာ့သည္။
ေဒၚဝင္းဝင္းမာစုပ္႐ုံနမ္း႐ုံမဟုတ္ေသး။ သူမ၏အပ်ိဳစင္ရင္သားလုံးလုံးခဲခဲကေလးႏွစ္ဖက္ကိုလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ စုံကိုင္ဖ်စ္ေခ်နယ္၍ ေပးေနၿပီး ပါးစပ္ထဲကိုလည္း လွ်ာသြင္းၿပီးေမႊေႏွာက္ ခေလာက္ကစားေပးသည္။ ေအာက္ကေန စိုးယုေမာ္ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကို သူမဒူးေခါင္းတစ္ဖက္အတင္းထိုးသြင္းကာ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္အားၿပဲၿပဲဟဟေလးျဖစ္ေစလိုက္ရာက အဆိုပါေပါင္ႏွစ္ဖက္အၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္အုံကေလးကို သူမအေပၚစီးကေန ေစာက္ဖုတ္ခ်င္းထိကပ္မိေအာင္ဖိဖိၿပီး ဆီးခုံခ်င္းတ႐ႊပ္႐ႊပ္အသံမ်ားထြက္ေအာင္ပင္ ထိေတြ႕ပြတ္တိုက္မႈေပးေနေပသည္။ စိုးယုေမာ္ ႐ုႏ္ူထြက္မရႏိုင္မွန္း တျဖည္းျဖည္းသိလာ၍ အတတ္ႏိုင္ဆုံး စိတ္ကို ေလွ်ာ့ထားလိုက္ ရေတာ့သည္။ ေဒၚဝင္းဝင္းမာဆြဲေခၚရာေနာက္ကို မသိမသာလိုက္ပါေနမိရင္း ကာမဂုဏ္ခံစားလိုစိတ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ႏိုးႂကြျဖစ္ေပၚ လာရျပန္သည္။
“အင္းဟင္း ဟင္း လႊတ္ လႊတ္ပါ အသက္ ရႉ ၾကပ္ ၾကပ္တယ္ အန္တီရယ္” ႏွစ္ေယာက္သား ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာၿပီး အေပၚကေန ရင္သားထိပ္ရွိႏို႔သီးခ်င္းထိတိုက္ပြတ္ဆြေနၾကသလို ေအာက္ကေနလည္း ေျခေထာက္ႏွစ္စုံကို စင္းစင္းႀကီးလုပ္ကာ အဖုတ္ခ်င္းထိထိမိမိ ပြတ္တိုက္ထိေတြ႕မိၾကရင္း စိုးယုေမာ္ ေဒၚဝင္းဝင္းမာနားနားကပ္ၿပီး ေလသံတိုးတိုးလ်လ်ႏွင့္ မဝံ့မရဲကေလးတိုးလ်ိဳးေတာင္းပန္လိုက္မိသည္။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လုံး သူ႔ဖက္ပါလာၿပီဆိုတာကို အေတြ႕အႀကဳံရင့္သူျဖစ္သည့္ ေဒၚဝင္းဝင္းမာ သိနားလည္ၿပီးျဖစ္ရာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ အထက္စီးကေန ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမႈအား အနည္းငယ္ေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုက္ၿပီး …
“ကဲ ဒါျဖင့္ အန္တီလႊတ္ေပးမယ္ သမီး အန္တီ့ကို မျငင္းရဘူးေနာ္ အန္တီဘာလုပ္လုပ္ ဟုတ္ၿပီလား” “ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့” “အန္တီ သမီးကိုမႈတ္ေပးမယ္ သမီးပိပိကေလး အရည္ေပ်ာ္က်သြားေအာင္ကို လုပ္ေပးမွာ အဟင္းဟင္း ဟင္း သမီး တကယ္မျငင္းရဘူးေနာ္ ” “သ မီး မ မျငင္းေတာ့ပါဘူး အန္တီရယ္ ဟင့္ဟင့္ ဟင့္” ေဒၚဝင္းဝင္းမာတစ္ေယာက္ စိုးယုေမာ္ ကိုယ္ေပၚကေန အသာေလွ်ာဆင္းလိုက္သည္။ သူမဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ စိုးယုေမာ္လည္း ေကာင္းေကာင္း သိေနၿပီ။ ေဒၚဝင္းဝင္းမာ တစ္ကိုယ္လုံး သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကို တိုးဝင္ေရာက္ရွိလာသည္။
စိုးယုေမာ္၏ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို နေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီၿဖဲကားထုတ္လိုက္ရာက သူမလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ႐ုန္းထြက္လို႔မရေအာင္ အေသအခ်ာဖိၿဖဲထားလိုက္ရင္း ေဒၚဝင္းဝင္းျမင့္ ဦးေခါင္းက သူမေပါင္ခြဆုံရွိ ေစာက္ဖုတ္တည္ေနရာတည့္တည့္ကို ဝက္ေခါင္းထိုးတိုးဝင္ကာ ႐ုတ္တရက္ ေမွာက္အိပ္က်လာေလသည္။ စိုးယုေမာ္ ကိုယ္ကေလး ႐ုတ္ျခည္းပင္ ေတာင့္တင္းလို႔သြားရသည္။ ခါးေလးကို အေပၚေငါ့ထိုးလိုက္ရင္း သူမမ်က္ႏွာကေလး ရႈွုံ႔ကာမဲ့ကာျဖင့္ သူမႏႈတ္ဖ်ားဆီမွ အင့္အင္း အင္း ဟူေသာ ညည္းသံရွည္ႀကီးက အဆက္မျပတ္ဆိုသလိုပင္ မေထြးႏိုင္မအံႏိုင္ ထြက္ေပၚလာရေလၿပီ။ စိုးယုေမာ္ အသည္းခိုက္မတတ္ ခံစားရသည္။
မေခ်ာလုပ္တာႏွင့္မတူ တစ္မူထူးျခားၿပီး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ကာမစိတ္ဆႏၵကို အစြမ္းကုန္ ႏိုးႂကြထက္သန္လာေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံႏႉးဆြသည့္ေနရာမွာ သူမကို အထူးတလည္ စံထားရေလာက္သည္ဟု စိတ္ထဲက ေတြးထင္မိသြားသည္။ ေစာက္ဖုတ္အုံတစ္ခုလုံးကို လွ်ာျပားႀကီးႏွင့္ယက္ကာသပ္ကာျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုစတင္ေတြ႕ဆုံရာ အေပၚဖက္ ထိပ္က်က်ေနရာမွာတည္ရွိသည့္ ကာမရသာဖူးျဖစ္ေသာ ေစာက္စိထိပ္ကေလးကို လွ်ာႏွင့္တဆတ္ဆတ္ အထက္ေအာက္ ဘယ္ညာ လူးလာလႈပ္ခတ္ႏႉးဆြ၍ သြားႏွင့္ပါ ခပ္ၾကာၾကာကေလး မနာက်င္ေအာင္ကိုက္ငုံခဲၿပီး လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ အေခါင္းေပါက္ အဝကေလးထဲကို အားမနာပါးမနာ လွည့္ပတ္ထိုးေမႊကာ သူမလက္တစ္ဆုံး တဇြိဇြိတဇြပ္ဇြပ္ အသံထြက္သည္အထိ အားပါးတရ လိုးေဆာင့္သြင္းေပးေနသည္။
စိုးယုေမာ္ေစာက္ရည္ေတြလည္း ဘယ္ကေနဘယ္လိုမ်ား အထြက္ၾကမ္းရတယ္မသိ။ ေဒၚဝင္းဝင္းမာ အျပတ္ေဆာင့္သြင္းေလ အရည္ေတြပိုလိုက္လာေလေလျဖစ္ေနရကာ ေအာက္ကေန ဖင္ႀကီးကိုေကာ့ထိုးရင္း လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ပေစေတာ့ ရယ္လို႔ စိတ္ထဲကႏွလုံးသြင္းၿပီး ခါးေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုုံး ေဒၚဝင္းဝင္းလက္ထဲဝကြက္အပ္ကာျဖင့္ ရင္သားအုံႏွစ္ႁမႊာကို ကိုယ့္ဖာသာ အားမလိုအားမရ ဆုပ္လိုက္နယ္လိုက္ညႇစ္လိုက္ႏွင့္ ႏို႔သီးႏွစ္လုံးကိုဖ်စ္ေခ်ကစားရင္း ရာဂအဆိပ္တက္ၿပီး သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ ေနရေလေတာ့၏။ “သမီး ခ်စ္တယ္ကြယ္ သမီးအဖုတ္ကေလးက တစ္ခါမွအလိုးမခံဖူးေသးဘူးနဲ႔တူတယ္ ဟုတ္လားသမီး” “အင့္အင့္ ဟုတ္ ဟုတ္ ” “အန္တီေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးမယ္ ႀကိဳက္ေကာႀကိဳက္တယ္မဟုတ္လား”
“ႀကိဳက္ ႀကိဳက္ပါတယ္ ရွင္ အား အ တ တအားမလုပ္နဲ႔ နာ တယ္” “ခဏပါသမီးရဲ႕ ေနာက္ ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာမွာေပါ့ သမီးကိုအန္တီလုပ္သလို အန္တီ့ကိုလည္း သမီးျပန္လုပ္ေပးရမယ္ေနာ္” “ဟုတ္ ဟုတ္ ” ေဒၚဝင္းဝင္းမာလည္း ဆက္လက္ခ်ီတက္ၿပီး စိုးယုေမာ္ေစာက္ရည္တျဖန္းျဖန္းထြက္က်လာသည္အထိ လက္ႏွင့္ထိုးႏႈိက္ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ကာ အရည္ေတြကိုပါးစပ္ႏွင့္ခံၿပီး မ႐ြံမရွာစုပ္ေနေလသည္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ သူမလုပ္ေနက်ထုံးစံအတိုင္း စိုးယုေမာ္ကိုယ္ေပၚ ကို စစ္စတီႏိုင္းပုံစံ ေျခရင္းေခါင္းရင္ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေအာင္ တက္ခြလိုက္ၿပီး သူမက စိုးယုေမာ္ေျခရင္းဖက္ဆီ မ်က္ႏွာမူ၍ စိုးယုေမာ္ေပါင္ၾကားထဲကို တိုးဝင္ကာမ်က္ႏွာအပ္ရင္း သူမဖင္သားအိအိကားကားႀကီးႏွစ္ဖက္အား ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚတည့္တည့္ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္မ်က္ႏွာေတ့ခ်ိန္၍ကုန္းကုန္းကြကြလုပ္ၿပီး ေမွာက္ခ်ေပးလိုက္ရာ တစ္ေယာက္ေစာက္ဖုတ္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာအပ္မိလ်က္သားျဖစ္သြားၾကေလသည္။
ေဒၚဝင္းဝင္းမာလည္း စိုးယုေမာ္၏အရည္ရ႕ႊဲနစ္ေပက်ံေနေသာ ေစာက္ပတ္မို႔မို႔ကေလးကို အရည္ေတြေျပာင္စင္သြားေအာင္ ဆက္လက္၍လွ်ာႏွင့္ယက္သပ္ကာ မသိမသာ ဆြေပးေနျပန္သည္။ စိုးယုေမာ္လည္း ဒီအခ်ိန္မွာ ရွက္ေနလို႔ ဘာမွမထူးေတာ့ၿပီ္မို႔ သူမမ်က္ႏွာေပၚတည့္တည့္ ေရာက္ရွိေနေသာ ေဒၚဝင္းဝင္းမာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို သူ႔အစ္မေတာ္ ေခ်ာေခ်ာရဲ႕ ေစာက္ပတ္အမွတ္ႏွင့္ပင္ ေအာက္ကေန အေပါက္ဝကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ၿဖဲကာ ပါးစပ္ႏွင့္စုပ္ လွ်ာႏွင့္ပင့္ယက္ေပးလိုက္မိေလ၏။ “အား ေကာင္းတယ္ အ အား အရွီး ယက္ယက္ ကေလး မမဝင္းကို အျပတ္ယက္ေပး မရပ္နဲ႔ အ အ အိ အိ” ေဒၚဝင္းဝင္းမာက သူ႔ကိုယ္သူ မမဝင္းတဲ့။
မမဝင္းနဲ႔မမဝင္းရဲ႕ခ်စ္ညီမေလးတို႔ တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ အျပတ္အသတ္ကို ႏႊဲပစ္လိုက္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္ဟာကိုတစ္ေယာက္ စုပ္နမ္း႐ုံသာမကဘဲ ေဒၚဝင္းဝင္းမာဦးေဆာင္ၿပီး သူမအဂၤါဇပ္ထဲကို လက္ႏွင့္ပါ အသြင္းအထုတ္လုပ္ခိုင္းၿပီး သူမကိုယ္တိုင္လည္း စိုးယုေမာ္ကို အပီအျပင္လက္ဝါးေစာင္းတိုက္ကာ ေကာင္မေလးရဲ႕ အဖုတ္အေခါင္းေပါက္ကေလးထဲကို အၾကမ္းပတမ္း မရမကပင္ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ကအရည္တဒီးဒီက်ေအာင္ဘဲ ထိုးသြင္းႏႈိက္ဆြေပးသည္။ စိုးယုေမာ္ေူက္ဖုတ္အရမ္း႐ြေနၿပီး ေဒၚဝင္းဝင္းမာ လုပ္သမွ်ကို မျငင္းဝံ့ေအာင္ဘဲျဖစ္ေနရရွာသည္။
အခ်ိန္မည္မွ်အထိၾကာျမင့္သြားသည္မသိ။ စိုးယုေမာ္လည္း လက္ပန္းက်ကာ ေမာေနၿပီ။ ေဒၚဝင္းဝင္းမာရဲ႕မညႇာမတာ ဆက္ဆံမႈေအာက္မွာ သူမအဂၤါဇပ္တစ္ခုလုံး ထူပူက်ိန္းစပ္သြားရသည္။ ေစာက္ပတ္ကေလးၿပဲသြားၿပီလားမသိ လို႔လည္း ေတြးလိုက္မိသည္။ ၿပဲ႐ြဲသြားလည္း မထူးေတာ့ပါ။ ခံစားရသည့္အရသာက သူမတူေအာင္ထူးကဲလွသည္ဆိုတာ သူမအသိပဲ မဟုတ္လားေလ။ “စိုးစိုး မမနဲ႔လိုက္ခဲ့ တို႔ ေခ်ာေခ်ာအခန္းထဲ သြားေခ်ာင္းၾကည့္ရေအာင္” “မမေရာက္ေနၿပီလား” “အင္း ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ” စိုးယုေမာ္ အဝတ္အစားကပ်ာကယာေကာက္ဝတ္ၿပီး သူမအေနာက္ကေနလိုက္ခဲ့သည္။
အိပ္ခန္းအဝကေန တံခါးအသာကေလးဟၿပီး အထဲကိုေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္႐ုံႏွင့္ပင္ ေခ်ာေခ်ာရဲ႕ အေျခအေနမွန္ကို စိုးယုေမာ္လည္း ေကာင္းစြာခန႔္မွန္းမိလိုက္ၿပီးျဖစ္သည္။ ေခ်ာေခ်ာကို ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ေပါင္းေဆာ္ေနၾကသည္။ ဦးညီေဂ်ာ္ႏွင့္လိုးသည့္အေတြ႕အႀကဳံရွိၿပီးျဖစ္၍ မေခ်ာသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးမည္ဆိုပါက စိုးယုေမာ္အံ့ၾသမိမွာမဟုတ္ေပ။ ဒါေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ မထင္မွတ္ဘဲ ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ျဖစ္ေနသည္။
မေခ်ာတစ္ေယာက္ ရမၼက္လိုဘ ဘယ္ေလာက္အထိႀကီးသလဲဆိုတာ ဒီျဖစ္ရပ္က သက္ေသျပေနသလိုပင္။ မမ ဝင္း ေၾကးစား အငွား ေခၚထားေသာ ေယာက္်ားသားႏွစ္ေယာက္စလုံးက သက္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ရွိၿပီး အရပ္ျမင့္ျမင့္ခပ္ပိန္ပိန္ေပမယ့္ ေျခသလုံးပုေလြ႐ိုး အေသလိုးသည္ ဆိုတာလို သူတို႔လီးႀကီးေတြက လူႏွင့္မလိုက္ဘဲ တစ္ေယာက္ကဆိုလွ်င္ လီးမွာအဖုအထစ္ေတြႏွင့္ လီးႀကီးက ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားရွည္လ်ားၿပီး ေခ်ာေခ်ာအေနာက္ကေန သူမဖင္ေပါက္ထဲကို မညႇာမတာ တဘုတ္ဘုတ္တေဘာက္ေဘာက္ အသံမ်ားထြက္ေအာင္ ဖင္လိုးေနတာေတြ႕ရကာ က်န္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕လီးရွည္ႀကီးႏွင့္ ေခ်ာေခ်ာေအာက္ကေန သူမေစာက္ပတ္ကို တစ္ခ်က္ခ်င္းေကာ့ေကာ့ၿပီး လိုးေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္ညႇပ္လိုးျခင္းျဖစ္၍ အီဆိမ့္ေနေအာင္ခံစားရၿပီး ေခ်ာေခ်ာလည္း မ်က္ႏွာကေလးရႈံ႕ကာမဲ့ကာႏွင့္ တအီးအီးညည္းတြားရင္း အေရွ႕ေရာအေနာက္ေရာ လီးသြင္းလိုးမႈကို အံတႀကိတ္ႀကိတ္ကုန္း႐ုန္းခံကာ ဖီလင္ေတြ စြတ္စက္တက္ေနပုံရေလသည္။
“ဟား မမ မရေတာ့ဘူး ကေလးရယ္ ဒါမ်ိဳးဆို ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဝင္ႏႊဲလိုက္ခ်င္တယ္ ဟင္းး ” “ဟင္းး … အန္တီ အဲ မမ ဝင္းႀကီး ကလဲ လုပ္ၿပီ ခိခိ” ေဒၚဝင္းဝင္းမာက တစ္ေမွာင့္။ စိုးယုေမာ္အေနာက္ကေန သူမခါးေလးကိုေပြ႕ဖက္လိုက္ရင္း ေပါင္ခြဆုံရွိရာကို အသာဖြဖြပြတ္ေပးေနရာက တျဖည္းျဖည္းအရွိန္တက္လာၿပီး စိုးယုေမာ္ရဲ႕ခါးမွာဝတ္ထားသည့္ထမီကိုပင့္လွန္တင္လိုက္ကာ ေစာက္ပတ္ကိုႏႈိက္ကာဆြကာ ေပးလိုက္ျပန္သည္။အဖုတ္ခ်ည္းပဲ ႏႈိက္ေနရာကေန ႏို႔ေတြပါဖ်စ္နယ္လိုက္ ႏို႔သီးေလးႏွစ္ခုကို အျပန္အလွန္ ဖ်စ္လွိမ့္ေခ်ေပးလိုက္ႏွင့္ ရာဂဒီေရတလိမ့္လိမ့္ ႂကြတက္လာခဲ့ရသည္။
အခန္းထဲမွာလည္း … ငရဲႏွင့္ျမင့္ေဇာ္ တစ္လွည့္စီလိုးမႈက ေခ်ာေခ်ာ၏ကာမဂုဏ္ခံစားလိုမႈကို ထပ္ဆင့္မီးစာျမႇင့္တင္ေပးလိုက္သလို တစ္ႀကိမ္ထက္တစ္ႀကိမ္ ဆက္ဆံရတာလည္း ေရွာေရွာရႉရႉျဖစ္၍လာၿပီး အေပးအယူလည္း တစ္စတစ္စကိုက္ညီလာၾကသည္။ ဦးညီေဂ်ာ္တစ္ေယာက္ကိုသာ ေခ်ာေခ်ာဖင္ခံဖူးသည္။ ယခုလို ႏွစ္ေယာက္ညႇပ္လိုးမႈက ပထမအႀကိမ္ျဖစ္၍ ခါတိုင္းေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္လိုးလွ်င္ေတာင္မွ ဝမ္းဘိုင္ဝမ္း လိုးျဖစ္တာခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။
တစ္ေယာက္ၿပီးမွ က်န္တစ္ေယာက္ကိုလိုးေစခဲ့သည္။ ယခုေတာ့ မိမိခႏၶာကိုယ္ထဲသို႔ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းတစ္ၿပိဳင္တည္း ဝင္ခ်ည္ထြက္ခ်ည္ အခ်က္က်က် စည္းကိုက္ဝါးကိုက္လိုးသြင္းမႈက ေခ်ာေခ်ာ၏ရမၼက္မီးေတာက္ကို ပိုမိုအားေကာင္းလာေစၿပီး ေသာက္ေသာက္ေလ ငတ္မေျပႏိုင္သည့္ ကာမအရသာကို တရႈိက္မက္မက္ခံစားရင္း တစ္ခ်ီၿပီးလည္း ေနာက္ထပ္တစ္ခ်ီ ထပ္ဆက္ရင္းျဖင့္ ကာမေဇာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ၾကေလေတာ့သည္။
ေယာက္်ားသားႏွစ္ေယာက္စလုံး လီးေတြလည္း ပူထူက်ိန္းၿပီး သူမေစာက္ပတ္ေရာဖင္ေပါက္ပါ ပြန္းပဲ့ကုန္သည္အထိ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ပင္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ စခန္းသြားလိုက္ၾကၿပီး သုံးေယာက္လုံး အိပ္ခန္းထဲကကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ဖလက္ျပသြားၾကေလသည္။ ငရဲတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေဒါင္းတင္ေမာင္းတင္ အသည္ူအသန္ေဆာ္ခ်င္တိုင္းေဆာ္ခဲ့ရသျဖင့္ ရမၼက္လိုဘျပည့္ၿပီး ဒီေန႔အဖို႔လုံေလာက္သြားသည္။ အျပင္ကႏွစ္ေယာက္လည္း သူတို႔လုပ္ေနပုံၾကည့္ၿပီး အခ်ဳင္းခ်င္းပြတ္လိုက္ဆြလိုက္ႏွင့္သုံးခ်ီေလာက္ၿပီးသြားခဲ့ရာ ႏွစ္ေယာက္လုံး လက္ပန္းက်ၿပီး အခန္းဝကေန တိတ္တိတ္ကေလး လွည့္ျပန္သြားၾကသည္။
စိုးယုေမာ္လည္း ေမာေမာပန္းပန္းႏွင့္ ေဒၚဝင္းဝင္းမာရင္ခြင္ထဲမွာပဲ မလႈပ္မယွက္လဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ေနမိသည္။ သူမေတာ္ေတာ္လည္းပင္ပန္းသြားခဲ့သည္။ ကာမမႈႏိုင္နင္းသေလာက္ အကိုင္အတြယ္ကြၽမ္းက်င္လြန္းလွသည့္ ကာမကေဝဟုဆိုရမည္ျဖစ္ေသာ မိန္းမႀကီးႏွစ္ေယာက္လက္ထဲမွာ တစ္ခါမွမခံစားဖူးသည့္ကာမဂုဏ္ခံစားမႈအရသာကို အႀကိမ္ႀကိမ္အလီလီခံစားခဲ့ရသျဖင့္လည္း စိုးယုေမာ္တစ္ေယာက္ႏွစ္ေထာင္းအားရွိမႈႏွင့္အတူ ေျခေတြလက္ေတြမသယ္ခ်င္ မလႈပ္ရွားခ်င္ေလာက္ေအာင္ ရာဂအဆိပ္ေတြ မေျပႏိုင္မေပ်ာက္ႏိုင္ သူမခႏၶာကိုယ္ရွိေသြးေၾကာအႏွံ႔အျပားထဲသို႔ တရိပ္ရိပ္စီးဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔မႈကို တစ္ေယာက္တည္း ဖီလင္ယူေနမိရင္း အိပ္ရာမွာဇိမ္ႏွင့္မွိန္းေနမိသည္။
ေဒၚဝင္းဝင္းမာကလည္း ဒီေန႔ညအဖို႔ သူမကို ငရဲတို႔လက္ထဲကို မအပ္ေသးပါ။ အပ်ိဳ႐ိုင္းကေလးကို ေၾကာင္ကႂကြက္ကိုကစားသလို သူမကိုယ္တိုင္ပဲ စိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ကာ ကစားလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ႀကီးၾကာၿပီး ငရဲအခန္းတံခါးလာေခါက္သည္အထိ ႏွစ္ေယာက္သားစကားမေျပာဘဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေပြ႕ဖက္ပြတ္သပ္ကာ ရမၼက္အရသာကို တအုံေႏြးေႏြးခံစားေနၾကၿပီး အျပင္ကတံခါးလာေခါက္သံၾကားေတာ့မွပင္ ေဒၚဝင္းဝင္းမာလည္း အိပ္ရာကလူူးလဲထကာ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ငရဲကို သူမအခန္းထဲ ေခၚသြင္းလာသည္။
စိုးယုေမာ္ငရဲကိုျမင္ေတာ့ ကမန္းကတန္းလူးလဲထမည္ျပဳေသာ္လည္း မမဝင္းက သူမကိုတားလိုက္သည္။ “ေန ေန ကိုယ့္ဖာသာ ေအးေဆးအိပ္ပါ သမီးရဲ႕ မမဝင္းနဲ႔သူနဲ႔စကားေျပာဆိုစရာေလးရွိလို႔ လာ ေမာင္ေလး ဒီမွာပဲထိုင္ မင္း ဒီက ခ်ာတိတ္မေလးကိုေရာ သေဘာက်သလား မမကို ေျပာစမ္း” ငရဲကိုေျပာရင္း တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ စိုးယုေမာ္ဖက္လွည့္ၿပီးသူမခါးေလးကိုေပြ႕ဖက္ၿပီး ၾကင္ၾကင္နာနာအနမ္းေပးသည္။
စိုးယုေမာ္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အေရွ႕မွာကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္ေနေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ ခါတိုင္းေလာက္ ရွက္အမ္းအမ္းႏွင့္မေနတတ္မထိုင္တတ္ႀကီး ျဖစ္မေနေတာ့။ အန္တီေဒၚဝင္းဝင္းမာတစ္ေယာက္လုံး သူမအေရွ႕မွာ ရွိေနတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ေဒၚဝင္းဝင္းမာ သူမလက္ကို မသိမသာကေလး ကစားေပးလိုက္သည္။ အေပၚေရာေအာက္ပါ ရင္သားထိပ္ လုံးလုံးအိအိကေလးကို လက္တစ္ဖက္က အသာဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္လိုက္ရင္း ေကာင္မေလးရဲ႕ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကို သူမလက္တစ္ဖက္ ထည့္ကာျဖင့္ ေပါင္ခြဆုံရွိအေၾကာဆိုင္ကေလးကို ဖိပြတ္ကိုင္ေပးလိုက္ကာ …
“သမီး ခဏကေလး ထလိုက္စမ္း ဒါက မမရဲ႕ခ်စ္ေမာင္ေလးေပါ့ သူ႔နာမည္ ငရဲတဲ့ မမနဲ႔သူနဲ႔က အရင္းႏွီးဆုံး မမ သူ႔ကိုအခ်စ္ဆုံးပဲ” “ဟုတ္ မ မ ” စိုးယုေမာ္ လွဲအိပ္ေနရာက အသာထလိုက္သည္။ ေပါင္ခြၾကားကို လက္ကေလးဖုံးထားသည္။ ငရဲ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲကို ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာၿပီး ေဒၚဝင္းဝင္းမာခါးေလးကိုလက္တစ္ဖက္က ေထြးဖက္ထားရင္း က်န္တစ္ဖက္ကလည္း ေကာင္မေလးကိုယ္ေပၚကို ဟိုစမ္းစမ္းသည္စမ္းစမ္း မသိမသာပြတ္သပ္ထိေတြ႕ကာျဖင့္ သူမမ်က္ႏွာကေလးကို တစိမ့္စိမ့္အရသာခံၾကည့္ေနၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။
“မေၾကာက္နဲ႔ မရွက္နဲ႔ေနာ္ တို႔ အလွၾကည့္႐ုံသက္သက္ ဘာမွမလုပ္ပါဘူး” စိုးယုေမာ္ သူမမ်က္လုံး႐ြဲႀကီးေတြႏွင့္ သူ႔ကိုလွန္ၾကည့္ေနၿပီး ပါးစပ္ကတစ္စုံတစ္ရာေျပာဖို႔ကို အလိုလိုဆြံ႕အေနမိသည္။ ငရဲသူမလက္ကို အသာဖယ္လိုက္သည္။ ေပါင္ခြၾကားရွိ အေမြးစုစုကေလးေပါက္ေနေသာ အဖုတ္အုံေဖာင္းအိအိကေလးကို စူးစိုက္ေငးၾကည့္ေနသည္။ “ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ဆင္းထား သမီး ေပါင္ေလးတစ္ဖက္ကို ဒီဖက္နည္းနည္းၿဖဲလိုက္ ဒါမွ သူၾကည့္လို႔ရမွာေပါ့ သမီအဖုတ္ကေလး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မျပဖူးေသးဘူးဆို အခု ျပၾကည့္လိုက္ သူကိုင္ခ်င္ကိုင္လို႔ရေအာင္”
“မမ ရယ္ သ သမီး ရွက္ ရွက္ ” “မရွက္နဲ႔ သူ႔ကို မလိုးခိုင္းပါဘူး သမီးေစာက္ဖုတ္ေလးသူၾကည့္႐ုံၾကည့္တာပဲ သမီးေရာ သူ႔လီးၾကည့္မယ္မဟုတ္လား သူ႔လီးက ႐ိုး႐ိုးလီးေတာ့မဟုတ္ဘူး သမီးရဲ႕ ေဂၚလီလီး သမီးေတြ႕ဖူးေအာင္ၾကည့္ထားလိုက္ ငရဲ လုပ္ေပးလိုက္ေလ ၿပီးရင္ မမေစာေစာက ေျပာတဲ့အတိုင္း ေခ်ာေခ်ာကို တစ္ခုခုစီစဥ္ေပးလိုက္ရေအာင္ သူ မင္းနဲ႔လိုက္မယ္ဆိုလည္း ေခၚခ်င္ေခၚသြားေပါ့” “ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာေခ်ာကို ေမးလိုက္မယ္ေလ သူ႔သေဘာအတိုင္းေပါ့” တစ္ဖက္ကေျပာရင္း ငရဲသူ႔ပုဆိုးကိုခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ပုဆိုးေအာက္မွေပၚထြက္လာေသာ သူ႔လီးငပဲႀကီးကို ငရဲတစ္ေယာက္ လက္ႏွင့္ကိုင္မၿပီး လီးကိုတဆဆလုပ္ကာလုပ္ကာျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အနားမွာလာရပ္ျပသည္။ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို နီးနီးကပ္ကပ္ ယခုမွပဲ စတင္ျမင္ဖူးျခင္းျဖစ္၍ စိုးယုေမာ္မ်က္ေတာင္ပင္မခတ္ႏိုင္ဘဲ ရင္သပ္ရႈေမာေငးၾကည့္ေနမိသည္။
ငရဲကလည္း စိုးယုေမာ္ေပါင္ခြၾကားရွိေစာက္ဖုတ္ကို သဲသဲမဲမဲေငးစိုက္ၾကည့္ရင္း လီးကိုေတာင္လာေအာင္ပြတ္ေပးေနသည္။ ေဒၚဝင္းဝင္းမာလည္း … “မင္းလီးေတာင္ေအာင္ မမစုပ္ေပးရမလား ငရဲ ဒါမွမဟုတ္ ဂြင္းတိုက္ေပးရမလား ေျပာ ဟင္း တစ္ေန႔လုံးလိုးခ်င္တိုင္းလိုးထားတာ မေတာင္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ဒီကအပ်ိဳပါကင္ေလး မင္း မစားရဘဲေနမယ္ ” သူမအေျပာေၾကာင့္ ငရဲဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ၿပီး …
“မစားဘဲဘယ္ေနမလဲ မမရဲ႕ မလုပ္ႏိုင္လည္း စရံကေလးျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ႀကိဳၿပီး သပ္ထားရမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ဟဲဟဲ” “ကဲ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ အမိ ငရဲက နင့္ကို စရံအရင္ႀကိဳသပ္ထားမွာတဲ့ ကဲ ေျပာစမ္း” စိုးယုေမာ္ ႐ုတ္တရက္ေတာ့ သူတို႔ေလာကအေခၚအေဝၚေတြကို နားမလည္။ သူမက အစိမ္းသက္သက္ အပ်ိဳစင္မိန္းကေလး တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္မဟုတ္လား။ “သ သ မီး နား မလည္ဘူး မ မ ” “မႈတ္မွာတဲ့ သမီးေရ ညည္းအဖုတ္ကေလး သူမလိုးႏိုင္ရင္ေတာင္မွ တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ေတာ့ ဘာဂ်ာေပးမွာတဲ့ ကဲ ဒါေတာ့ ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား ဟင္း ဟင္းဟင္း” “အို … ” စိုးယုေမာ္ ရွက္တက္တက္ႏွင့္ေခါင္းေလးငုံ႔လို႔သြားသည္။
ေဒၚဝင္းဝင္းမာလက္တစ္ဖက္က ငရဲေပါင္ၾကားကလီးႀကီးကို ဆတ္ကနဲဆုပ္ဆြဲကိုင္လိုက္ရာက … “ကဲ သမီး မမဝင္းလုပ္တာ ေသခ်ာၾကည့္ထားလိုက္ေနာ္ မမၿပီရင္ သမီးအလွည့္ပဲ ” လီးကိုဂြင္းထုေပးရင္း လဒစ္ႀကီးကိုၿဖဲၾကည့္သည္။ လီးကိုယ္ထည္ေပၚက အဖုအထစ္အလုံးကေလးေတြကို ဟိုစမ္းဒီစမ္းလုပ္ၿပီး ပြတ္လိုက္သပ္လိုက္ လီးကိုေရွ႕သြားေနာက္ျပန္ဂြင္း႐ိုက္လိုက္ႏွင့္ စိုးယုေမာ္လည္း နေဘးကေနသူမလုပ္သမွ် မသိမသာခိုးခိုးၾကည့္ရင္း သူမေပါင္ၾကားထဲကေန က်လိက်လိႏွင့္မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ကာ တ႐ြ႐ြယားယံလာေလရာ သူမေပါင္ၾကားထဲကို လက္ကေလးႏွင့္ အသာစမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။ “အို …” စိုးယုေမာ္ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဝလုံးကေလးလိုဝိုင္းသြားမိသည္။
သူမထက္ဦးေအာင္ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက သူ႔လက္က ေရာက္ႏွင့္ေနသလဲ မသိပါ။ ကိုယ့္အဖုတ္တစ္ခုလုံး သူ႔လက္ကစမ္းစမ္း စမ္စမ္းႏွင့္ဝင္ေရာက္ကိုင္စမ္းေနတာကိုေတာင္ ႐ုတ္တရက္ သတိမထားမိလိုက္တဲ့ အျဖစ္။ ငရဲလက္က အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ အထက္မွေအာက္ ေအာက္မွအထက္သို႔ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ဖြဖြ႐ြ႐ြကေလး လက္ေစာင္းတိုက္ကာ ေဒါင္လိုက္အေနအထားအတိုင္း အသြားအျပန္ ပြတ္ဆြဲေပးေနေခ်ၿပီ။ စိုးယုေမာ္တအားရွက္သြားၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းလဲ မသိေတာ့။ ေဒၚဝင္းဝင္းမာလည္း လီးကို စိတ္ႀကိဳက္ ဂြင္းထုေပးေနရာက တစ္ဆင့္တက္ကာ လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို သူမပါးစပ္ထဲထည့္စုပ္ေပးေနၿပီ။ ငရဲမ်က္ႏွာႀကီး စိုးယုေမာ္မ်က္ႏွာေရွ႕ကို နီးကပ္စြာေရာက္ရွိလာသည္။
အေသအခ်ာ သူမနားနားကပ္ၿပီး ေလသံတိုးတိုးေလးႏွင့္ … “ငါ နင့္အဖုတ္ေလး မႈတ္ေပးမယ္ အပ်ိဳေစာက္ဖုတ္ကေလး မမႈတ္ရတာၾကာၿပီ” “အို က် …က် ကြၽန္မ ” စိုးယုေမာ္ သူ႔ကိုတားမရေတာ့။ သူမေခါင္းေတြလည္း ထူပူေနၿပီ။ သူမေနာက္ဆုံး သိလိုက္တာက ကုတင္ႀကႋးေပၚကို သူမတစ္ကိုယ္လုံး ဝုန္းကနဲ ေနာက္ျပန္လဲၿပိဳက်သြားခဲ့တာကိုပဲျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ……… စိုးယုေမာ္ ကုတင္ေပၚမွာ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ႏွင့္ထြန႔္လူးေနရေလသည္။ ငရဲအမႈတ္ေတာ္ေတာ္ကြၽမ္းသည္။
ေဒၚဝင္းဝင္းမာကဲ့သို႔ အာဂမိန္းမတစ္ေယာက္ကိုပင္ ေမွာက္လိုေမွာက္လွန္လိုလွန္ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ထင္သလိုကစားႏိုင္သည့္ေနာက္ေတာ့ စိုးယုေမာ္လို ခ်ာတိတ္မေလးဆိုတာ သူ႔အတြက္ မေလာက္ေလးမေလာက္စား ကစားစရာသေဘာေလာက္ပဲရွိေပလိမ့္မည္။ ငရဲတစ္ေယာက္ စိုးယုေမာ္ေပါင္ခြၾကားထဲဝင္ေရာက္ၿပီး ေဘးတစ္ေစာင္းလွဲအိပ္ခ်ကာ စိုးယုေမာ္အေပါက္ထဲကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးၿပီး ခပ္သြက္သြက္ကေလး အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးေနရင္း အစိကေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထူထူႏွစ္ခုၾကားထဲ ညႇပ္ဆြဲ၍ ဘယ္ညာလႈပ္ႏႉး ဆြကစားေပးသည္။ စိုးယုေမာ္ ႏႈတ္မွတအိအိညည္းတြားကာ ကိုယ္ကေလးေကာ့လန္ၿပီး အိပ္ရာခင္းကို သူမလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ဆြဲထားရင္း ငရဲဆြသမွ် မခ်ိေအာင္ဘဲ ခံစားေနရရွာေလသည္။
ငရဲလည္း ေကာင္မေလးရဲ႕အပ်ိဳေစာက္ပတ္ အနံ႔အသက္က ခ်ိဳအီအီကေလးရွိေနၿပီး ဘာႏွင့္မွမတူသည့္ အရသာမို႔ ေစာက္ပတ္အေခါင္းေပါက္ကေလးထဲကို သူ႔လွ်ာတစ္ခုလုံး လိပ္သြင္းၿပီး ဟိုး အထဲထိေရာက္ေအာင္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ လွည့္ပတ္ေမႊေႏွာက္ခေလာက္ကစားေပးလိုက္ရာ စိုးယုေမာ္ရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းကေလးထဲမွ ကာမေရွ႕ေျပးအရည္ၾကည္မ်ား ေဝါကနဲ ဒလေဟာပင္ အျပင္ထိတိုင္ သြန္ထြက္က်ဆင္းလာရေလသည္။ ငရဲလည္း သူမေစာက္ရည္ေတြ အကုန္အစင္မ်ိဳခ်ကာ ႏို႔ကိုင္လိုက္နယ္လိုက္ သူမေစာက္ဖုတ္တစ္ဝိုက္ကို ထပ္ခါတလဲလဲနမ္းစုပ္လိုက္ႏွင့္ ဆက္လက္ဆြေပးေနျပန္သည္။
ဒီတစ္ႀကိမ္ စိုးယုေမာ္႐ုန္းကန္ျခင္းသိပ္မရွိေတာ့ဘဲ အသာတၾကည္ၿငိမ္ခံေနရာ သူ႔လက္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္းစလုံး အဖုတ္လိုဏ္ေခါင္း ၾကပ္တပ္တပ္ကေလးထဲ မရမက အတင္းထိုးထည့္ၿပီး တဇြပ္ဇြပ္ႏွင့္ ထပ္မံထည့္ေမႊ လိုးေဆာင့္ ေပးလိုက္မိျပန္ေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးလည္း တင္ပါးႏွစ္ဖက္အိပ္ရာေပၚကိုႂကြႂကြတက္ကာ တအီးအီး တအင္းအင္း အဆက္မျပတ္ ညည္းတြားေနလ်က္ရွိေလသည္။ ငရဲသူမေစာက္ဖုတ္တစ္ဝိုက္ကို ယက္လိုက္နမ္းလိုက္စုပ္လိုက္ႏွင့္လုပ္ေနစဥ္ ေဒၚဝင္းဝင္းမာက ငရဲလီးႀကီးကို ေအာက္ကေန လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး လဒစ္ထိပ္ကေနအရင္းထိ တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္နမ္းကာ ကုန္းမႈတ္ေပးသည္။
လီးေအာက္ေျခရွိ လဥတြဲတြဲႏွစ္လုံးပင္ မက်န္ပါေခ်။ လေခ်ာင္းေရာလဥပါ အားရပါးရစုပ္၍ အရသာခံေနရင္း ငရဲရဲ႕လီးႀကီးလည္း သူမအဆြေကာင္းလြန္း၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ တိုက္ပြဲဝင္ၿပီးတာေတာင္မွ သံတုတ္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကဲ့သို႔ မားမားမတ္မတ္ႀကီး ျပန္လည္ ေတာင္မတ္လာခဲ့ရေလသည္။ လီးေတာင္လာေတာ့ ငရဲတစ္စခန္းထျပန္သည္။ “မမမာ ကြၽန္ေတာ္မျပန္ခင္ တစ္ခ်ီေတာ့ ဆြဲရေအာင္ဗ်ာ ” “ေကာင္မေလး လိုးမယ္မႀကံနဲ႔ မနက္ျဖန္ က်ိန္းေသေပါက္ မင္းအတြက္ျဖစ္ေစ့မယ္” “နည္းနည္းကေလးျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ အဟဲ … ”
“ဟြင္းဟြင္း ဉာဏ္မ်ားမယ္မႀကံနဲ႔ လာထားစမ္း နင့္လီးသာ ငါ့အဖုတ္ထဲအရင္ထည့္ေပးလိုက္ ဘယ္ေလာက္ ထပ္လိုးႏိုင္မလဲၾကည့္မယ္ ဟုတ္ပီလား လိုးႏိုင္လို႔ကေတာ့ စိုးစိုးအဖုတ္ထဲ ငါကိုယ္တိုင္ အေသအခ်ာလက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ထည့္ေပးမယ္” ေဒၚဝင္းဝင္းမာ သူ႔လူစိတ္ထဲက အေတြးကို ႀကိဳသိေနသည္။ ရတုန္းရခိုက္ ဇြတ္အတင္းက်င့္မည္ဆိုပါက မေတာ္တေရာ္ေတြျဖစ္ကာ ေကာင္မေလးေစာက္ပတ္ သူ႔ေဂၚလီလီးငပဲႀကီးႏွင့္ေတြ႕ၿပီး အားလုံးစုတ္ျပတ္သတ္၍ ေဆး႐ုံေဆးခန္းအထိေရာက္သြားႏိုင္တာမို႔ စိတ္ရွည္ရွည္ထားဖို႔ ေျပာဆိုတိုက္တြန္းရျခင္ပင္။ ငရဲလည္း ေဒၚဝင္းဝင္းမာကို မလြန္ဆန္ဝံ့ဘဲ သူမၿဖဲကားေပးလိုက္သည့္ေစာက္ပတ္ထဲကို သူ႔လီးႀကီး ဇြတ္ႁဗြတ္ကနဲထည့္သြင္းကာ တရစပ္ အားစိုက္လိုးရေလေတာ့သည္။ လိုးရင္းႏွင့္လည္း စိုးယုေမာ္အေျခအေနကို လွမ္းအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ပါသည္။
ဒီမွာတင္ သူကိုယ္တိုင္ အံ့အားသင့္ရသည့္အျဖစ္ႏွင့္ႀကဳံရေတာ့သည္။ စိုးယုေမာ္ သူ႔ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနျခင္းပင္။ ေကာင္မေလးမ်က္လုံးမ်ားက သူ႔လီးႀကီး ေဒၚဝင္းဝင္းမာရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ဟၿပဲၿပဲႀကီးထဲကို ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ မရပ္မနားလိုးသြင္းေနမႈကို စိတ္ဝင္စားမႈႀကီးစြာျဖင့္ မမွိတ္မသုန္ေငးေမာၾကည့္ရႈလ်က္ရွိတာ ေတြ႕ရသည္။ လီးဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနတာၾကည့္ရင္း သူမလက္တစ္ဖက္က ေပါင္ခြဆုံရွိ သူမအဂၤါဇပ္ရွိရာကို အသာဖြဖြပြတ္သပ္ေပးေနေပသည္။ ငရဲ သူမကိုၾကည့္တာ သိေပမယ့္ စိုးယုေမာ္တစ္ခ်က္ကေလးမွ အၾကည့္မပ်က္သည့္အျပင္ ေစာက္ဖုတ္ပြတ္ျခင္းကိုလည္း ရပ္တန႔္လိုက္ျခင္းမရွိဘဲ ဆက္လက္၍ပြတ္ၿမဲပြတ္ေနေလသည္။ စိုးယုေမာ္အေတာ္ကေလး အတင့္ရဲေနၿပီး သူမအျပဳအမူမွာ ငရဲရဲ႕ကာမစိတ္ဆႏၵကို ပို၍မီးထိုးျမႇင့္တင္ေပးေနသလို သူ႔ကိုလည္း တမင္တကာႀကီး ဖိတ္ေခၚျမႇဴဆြယ္ေနပုံေပါက္သည္ဟု ငရဲထင္သည္။
ဒီၾကားထဲ ေဒၚဝင္းဝင္းမာကလည္း ေအာက္ကေန သူမဖင္သားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ငရဲလိုးေဆာင့္ခ်က္အတိုင္း ေကာ့ကာကန္ကာျဖင့္ … “ေဆာင့္ ေဆာင့္ ေမာင္ေလး ဘာလို႔ရပ္ေနတာလဲ မင္းမလိုးႏိုင္ရင္လည္း အစကတည္းကမလိုးနဲ႔ကြာ မမအေနခက္တယ္ ကြၽတ္ လီးႀကီးတစ္ဆုံးထည့္ၿပီး အသားကုန္လိုးေပးစမ္း ငရဲရာ ” “လိုေနတာပဲ မမမာရဲ႕ ဒီထက္လိုးေစခ်င္ရင္ ဖင္ကိုစက္တပ္ၿပီးလိုးမွျဖစ္ေတာ့မယ္ ဟဲဟဲ ကဲ ကဲဗ်ာ အားရလား ေက်နပ္လား ” “အ အိ အင့္အင့္ ဟင့္ ေကာင္း ေကာင္းတယ္ အဲဒီလို လုပ္ပါ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ မင္းေဂၚလီလုံးႀကီးအထဲကိုေမႊေမႊၿပီး လိုးေပးရင္ တစိခါတည္း အီဆိမ့္သြားတာပဲ ငရဲ လိုးကြာ တရစပ္လိုး မမေစာက္ပတ္ၿပဲကြဲပေစ စိတ္ရွိလိုးစမ္း ဟင္းဟင္း” ငရဲလည္း နည္းနည္းကေလးမွ ခိုကပ္မေနေတာ့ဘဲ ေဒၚဝင္းဝင္းမာရဲ႕ေစာက္ပတ္ကို အဝင္ၾကမ္းၾကမ္း အထြက္ၾကမ္းၾကမ္းႏွင့္ တရစပ္ပင္ လိုးေပးေနေတာ့သည္။ ငရဲလိုူတာၾကည့္ၿပီး စိုးယုေမာ္လည္း ေစာက္ပတ္ပြတ္တာ ပိုအားပါလာပုံရသည္။
သူမေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ အစိအသားတက္ကေလးကို လက္ႏွင့္ဆြကာဆြကာႏွင့္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူး၍လည္း သူမေစာက္ေခါင္းေပါက္ကေလးထဲ မဝင္ဝသ္ေအာင္ အပီအျပင္ထည့္သြင္းကာ ႏႈိက္ေဆာင့္ေပးေနေတြ႕ရေလသည္။ တအင့္အင့္တဟင့္ဟင့္ညည္းလိုက္ေသာ သူမအသံကေလးကိုပါၾကားရသလားလို႔ ငရဲစိတ္ကထင္လိုက္မိသည္။ ေဒၚဝင္းဝင္းမာေစာက္ဖုတ္ အေခါင္းေပါက္ထဲကို ေရွာကနဲေရွာကနဲ လီးႀကီးထိုးစိုက္ကာ လိုးေနရင္းက ငရဲသူ႔ဟာႀကီးကို ေနာက္ထပ္ အရွိန္ယူသည့္ပုံစံမ်ိဳးလုပ္ၿပိး ေဒၚဝင္းဝင္းမာေစာက္ေခါင္းထဲကေန လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဗြပ္ကနဲ ျပန္လည္ဆြဲခြၽတ္ထုတ္ၿပီး သူ႔တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္မကာ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန႔္ ဆက္တိုက္ဂြင္းထုပစ္လိုက္သည္။ စိုးယုေမာ္ကို တမင္စိတ္ႂကြေအာင္ လုပ္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ သူမကလည္း ဒါကိုေကာင္းေကာင္းသတ္ထားလိုက္မိသည္။
စိုးယုေမာ္ အိပ္ရာေပၚမွာ ပက္လက္အိပ္ကာ ေစာက္ပတ္ပြတ္ရင္း ငရဲလႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်ကို မ်က္ေတာင္မခတ္စတမ္း အေသးစိပ္ေငးၾကည့္ေနသူျဖစ္၍ ငရဲသူ႔လီးကို ဂြင္းတိုက္ျပတာျမင္ျမင္ခ်င္းပင္ အိပ္ေနရာကေန သူမကိုယ္ကေလးကုန္းႂကြလာၿပီး သူမေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္ကို သိသိသာသာပင္ နေဘးႏွစ္ဖက္ဆီကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ဟဟၿပဲၿပဲလုပ္ကာ ၿဖဲကားေပးလိုက္ရာက ငရဲဂြင္းတိုက္ေနခ်ိန္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပဲ သူမလက္တစ္ဖက္ကလည္း ေပါင္ၾကားရွိေစာက္ပတ္ကို တဖတ္ဖတ္လက္ပူတိုက္ပြတ္ဆြကာႏွင့္ ေအာက္ကေနတင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ေကာ့၍ေကာ့၍ ေပးလိုက္တာကို ငရဲတစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒီေကာင္မေလး ေတာ္ေတာ္ကေလး မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ “ေတာက္ … ငါလိုးမ …လိုးလိုက္ရလို႔ကေတာ့ ကြာ ” ငရဲ ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရ ေျပာမိသည္။
“င ရဲ ဘာ ျဖစ္ … တာတာလဲ … ဟင္ ” ငရဲ ပါးစပ္က ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ေျပာသံၾကားရ၍ ေဒၚဝင္းဝင္းမာေမးလိုက္သည္။ “ဘာ ဘာ မွ မျဖစ္ပါဘူး မမရဲ႕ ” “ေျပာစမ္း နင္ လိုးခ်င္တာ ငါ့လား ဒါမွမဟုတ္ စိုးစိုးလား ႏွစ္ေယာက္လုံးအပိုင္ကိုင္ခ်င္လို႔မဟုတ္လား ” “ဟုတ္တယ္ ႏွစ္ေယာက္လုံးလိုးမွာ မမ ဟိုမွာၾကည့္ေလ ျဖစ္ေနပုံက လိုးခြဲခ်င္စရာႀကီး ” ေဒၚဝင္းဝင္းမာလွည့္ၾကည့္သည္။ တကယ္ေျပာရလွ်င္ သူမလွည့္ၾကည့္စရာပင္မလိုပါ။ အေျခအေနကို ႀကိဳသိႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္။ စိုးယုေမာ္ အရမ္းကို လီးဆာေနၿပီ။ လီးတစ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းႏွင့္သာ မလိုးရလွ်င္ သူမအျဖစ္က ေသဖြယ္ရာရွိသည္ လို႔ပင္ေျပာရေပေတာ့မည္။ ေဒၚဝင္းဝင္းမာေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ၿပီး စိုးယုေမာ္အနားသြားသည္။
သူမေပါင္ၾကားထဲကို လက္ႏွင့္ အသာႏႈိက္စမ္းလိုက္ရင္းက ငရဲဖက္လွည့္ၿပီး ေခါင္းညိတ္အခ်က္ျပလိုက္ရာ ငရဲမဆိုင္းမတြပင္ ေရာက္လာသည္။ “ငရဲ နင့္လီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ထည့္ၾကည့္စမ္း စိုးစိုး ကေလး စိတ္ကိုအတတ္ႏိုင္ဆုံးေလွ်ာ့ထား နာမွာက်င္မွာမေၾကာက္နဲ႔ မိန္းမမွန္ရင္ ဘယ္မိန္းမမဆို တစ္ေန႔ေန႔ လီးနဲ႔ ဧကန္မုခ်ေတြ႕ရ လိုးရမယ့္သူခ်ည္းပဲ ေစာက္ပတ္ထဲလီးထည့္လိုးတာ အဆန္းမဟုတ္ဘူး” ဆိုၿပီး ေလသံေအးေအးႏွင့္ေျပာရင္း သူမေပါင္ႏွွစ္ဖက္ကို နေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီၿဖဲကားထုတ္ေစလိုက္ကာ စိုးယုေမာ္ေစာက္ပတ္ကို ဟဟၿပဲၿပဲကေလး လက္ႏွင့္ကိုင္ၿဖဲေပးလိုက္သည္။
ငရဲလီးဒစ္ႀကီးအၿပဲသားႏွင့္ စိုးယုေမာ္အေရွ႕ကို ေရာက္လာသည္။ “ခဏေနဦး ငရဲ” “ဟာ ဘာလဲ” “သူ႔ကို နင့္လီး စုပ္ပေစဦး မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လီးအရင္မစုပ္ခိုင္းဘဲ ဘယ္ေတာ့မွမလိုးမိေစနဲ႔ ေနာက္အက်င့္ပါသြားရင္ မင္းတို႔ေယာက္်ားေတြပဲ ငတ္မွာ နားလည္လား” ေဒၚဝင္းဝင္းမာေျပာတာ ဟုတ္ေပသားပဲလို႔ ငရဲေတြးမိသြားၿပီး သူ႔မမကို တအားအထင္ႀကီးသြားသည္။ “ဟား ေလးစားတယ္ဗ်ာ မမမာေျပာေပလို႔ပဲ ကဲ စိုးစိုး ၾကားတယ္မဟုတ္လား ငါ့လီး ေကာင္းေကာင္းစုပ္ေပးစမ္း” “ဟုတ္ … ကို ကို ရဲ ” စိုးယုေမာ္လိမၼာသည္။ ဒီလိုလိမၼာေအာင္လို႔လည္း ရသေလာက္အခ်ိန္ကေလးယူၿပီး ေဒၚဝင္းဝင္းမာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သင္ၾကားေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္ျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕လီးကို ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ စိုးယုေမာ္ ေကာင္းစြာဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရလိုက္သည္။ ကိုယ့္ဖာသာ လီးကိုင္ခ်င္စိတ္ျဖစ္မိတာၾကာၿပီ။ ဦးညီေဂ်ာ္လီးကို ကိုင္ခ်င္တာ။ တကယ္တမ္း ကိုင္မယ့္ကိုင္ရေတာ့ ငရဲရဲ႕ ေဂၚလီလီးႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ေဂၚလီလုံးအဖုဖုအထစ္ထစ္ႏွင့္မို႔ ဟိုစမ္းဒီစမ္း ဖိလွိမ့္ပြတ္စမ္းရင္း လီးကို ခုမွအနီးကပ္ျမင္ဖူးသူပီပီ တင္းေျပာင္ေနေသာ လဒစ္လုံးေျပာင္ေခ်ာေခ်ာႀကီးကိုေရာ လက္တစ္ဆုပ္စာေလာက္ရွိမည့္ လီးကိုယ္ထည္ႀကီးကိုပါ ဖ်စ္ညႇစ္ဆြဲဆန႔္ၾကည့္ေနမိရင္း သူမေပါင္ၾကားရွိေစာက္ပတ္ထဲမွ ဆစ္ကနဲဆစ္ကနဲ ေစာက္ရည္ေတြ အျပင္ကိုစိမ့္ထြက္လာသည္ကို ခံစားသိလိုက္ရသည္။
ေဒၚဝင္းဝင္းမာလက္တစ္ဖက္က သူမခြၾကားကိုစမ္းကိုင္လာသလို ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားကို သူမတစ္ကိုယ္လုံးေမွာက္အိပ္က်လာကာ မိမိေစာက္ပတ္ကိုအနမ္းေပးလိုက္တာမို႔ စိုးယုေမာ္လည္း ဇာတ္လမ္းေတာ့စေခ်ၿပီ ဟူ၍ စိတ္ကိုဒုံးဒုံးခ်လိုက္မိရင္း ကိုရဲ၏လီးငပဲႀကီးကို သူမပါးစပ္ထဲ အျပည့္အဝပင္ ထည့္သြင္းလိုက္ကာ မစုပ္တတ္စုပ္တတ္ႏွင့္ စတင္ စုပ္နမ္းေပးေနမိေတာ့သည္။ “အား ေကာင္းတယ္ စုပ္ စုပ္ ဒစ္လုံးကို အထက္ေအာက္ လွည့္ပတ္ယက္ၿပီးစုပ္ေပး ေရခဲေခ်ာင္းစုပ္သလိုစုပ္ အဲ ဟုတ္ၿပီ ဟား မိုက္တယ္ အ အ ငါ့လီး အရည္ေတာင္ထြက္ခ်င္လာၿပီ စုပ္ စုပ္စမ္း လရည္ထြက္ပေစ စုပ္ နာနာေလး စုပ္ေပး လေခ်ာင္းတစ္ခုလုံး အရင္းထိ ပါးစပ္ထဲဝင္ေအာင္ သြင္းၾကည့္လိုက္ ရလား စိုးစိုး ” “အု အု ဝုဝု အု အူးး ဟူးး အု အြန္ အြန္းးး ” ဟင့္အင္း မရဘူး ဟု ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း ေျပာလို႔ကမရပါ။ လီးႀကီး အာေခါင္ထဲမွာတစ္ေနသည္။
ၿပီးေတာ့ သူမလီးစုပ္သည့္ အလုပ္တစ္ခုတည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ေနရတာမဟုတ္။ တစ္ဖက္ကေန ေဒၚဝင္းဝင္းမာက သူမေစာက္ပတ္ကို ယက္လိုက္ဆြလိုက္ လွ်ာထိုးေမႊ၍ စိတ္ႀကိဳက္ႏႉးဆြခေလာက္ကစားလိုက္ႏွင့္မို႔ ဖင္ကေလးတႂကြႂကြျဖစ္ကာ ခါးေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံး ထြန႔္လူးေနမိရင္း လီးကို လက္ထဲမွာ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး တတ္သမွ်မွတ္သမွ်ႏွင့္ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ စုပ္ေပးယက္ေပးေနရျခင္းျဖစ္ရာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ေစာက္ပတ္အဆြခံရင္း က်လိက်လိႏွင့္မ႐ိုးမ႐ြ ေစာက္ပတ္ယားယံမႈေဝဒနာေၾကာင့္ ထြက္ေျပးခ်င္သလိုလို ေအာ္ဟစ္ခုန္ေပါက္ ထု႐ိုက္ပစ္ခ်င္သလို ခံစားမႈမ်ိဳးစုံကို အတင္းအဓမၼ ေအာင့္အည္းသည္းခံရင္း ေဇာေခြၽးတဒီးဒီးက်ကာ ေသခ်င္ေစာ္ပင္ နံသည္အထိ ျဖစ္ေနရေတာ့၏။ ေစာက္ရည္ေတြ တစ္ၿပဳံတစ္မႀကီးအိုင္ထြန္းကာ ထြက္က်လာသည္။
စိုးယုေမာ္ခ်ည္းပဲမဟုတ္ သူမေစာက္ပတ္ကို လက္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ထိုးေမႊလိုးေပးေနေသာ ေဒၚဝင္းဝင္းမာလည္း ငရဲလီးႏွင့္လိုးထားသည့္အရွိန္ႏွင့္ စိုးယုေမာ္ေစာက္ပတ္ကိုဆြေနရာကေန သူမကိုယ္တိုင္လည္း ကာမစိတ္႐ိုင္းမ်ားႂကြသထက္ႂကြကာ ဖီလင္ေတြတက္ၿပီး ေစာက္ပတ္ကအရည္အထြက္ၾကမ္းလာသလို ၿပီးလည္းၿပီးခ်င္လာသည္။ ငရဲလီးလည္း မစုပ္တတ္စုပ္တတ္ စုပ္ေပးေနသည့္ စိုးယုေမာ္ေၾကာင့္ လရည္ပန္းထြက္ခ်င္သလို လီးထိပ္ကက်င္ကနဲက်င္ကနဲ တစ္စုံတစ္ရာအခ်က္ျပလာေလသည္။ ငရဲ သူမေခါင္းေလးကို ႐ုတ္တရက္ ဆြဲဖယ္ပစ္လိုက္ၿပီး …
“အား မရ မရေတာ့ဘူး ကေလးမ လႊတ္ လႊတ္လိုက္ေတာ့ နင့္ေစာက္ပတ္ ငါ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လိုးေပးမွျဖစ္ေတာ့မယ္ လရည္တအားထြက္ခ်င္လာၿပီ ဟူး ” ငရဲ သူ႔လီးကို စိုးယုေမာ္ပါးစပ္ကေန အျမန္ဆုံး ဆြဲခြၽတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး မမမာကိုပါ စိုးယုေမာ္ေပါင္ၾကားကေနဆြဲဖယ္လိုက္ရာက ေကာင္မေလးေစာက္ပတ္အေပါက္ဝကေလးထဲကို သူ႔လီးထိပ္ေတ့ၿပီး ဘာမေျပာညာမေျပာအခ်က္ ၅၀ေလာက္ ေဆာင့္လိုးခ်လိုက္ၿပီး လရည္ျဖဴပ်စ္ပ်စ္မ်ား ေကာင္မေလးေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တဟုန္ထိုးပန္းထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။..ၿပီး..
Leave a Reply