ကိုယ်စားလိုသည်

ကိုယ်စားလိုသည်

ကျုပ်ကတပ်မတော်သားကြီး။ အောင်မောင်း။ တပ်ထဲမှာ ပျော်ပျော်နေခဲ့တယ်။ မိန်းမ မယူခဲ့ဘူး။ တပ်မှာပျော်ပေမယ့် အသက်ပြည့်တဲ့အထိ မနေခဲ့ရဘူး။ ဆေးပင်စင်ယူလိုက်ရတယ်။ ဒါနှင့်တပ်ထဲကထွက်တော့ ကျနော်မှာ ပိုက်ဆံနည်းနည်းစုမိတယ်။ ရွာဘက်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်တယ်။ အသက်က တော်တော်ကွာပါတယ်။ ကျနော်က ငါးဆယ့်ငါး၊ သူကသုံးဆယ့်ငါးပေါ့။ ကျနော်ပင်စင်ယူလိုက်ရတဲ့အခါ ကျတော့စားဝတ်နေရေး အဆင်ပြေအောင် ဈေးထဲမှာဆိုင်ခန်းလေးဖွင့်ပြီး ဈေးရောင်းတယ်။ပြသနာက့ ကျနော်ပဲဗျတပ်ထဲက ထွက်လာကတည်းက လူက ရှူနာရှိုက်ကုန်းဖြစ်နေပီ။ ပြောရရင် မိန်းမကို ကောင်းကောင်းမလိုးနိုင်ဘူးလေ။ အားရအောင် မလိုးနိုင်ဘူး။ တပ်ထွက်စစ်စစ်ပါ။ ဒါနှင့် ဘာလို့မိန်းမယူလဲမေးရင် ဆေးပေးမီးယူ လိုအပ်တယ်မလား။ ကျနော်ကျန်းမာရေးက ညံ့လာပြီလေ။ ကျနော့်မိန်းမသုံးဆယ့်ငါးဆိုတော့ တင်းတင်းရင်းရင်းရှိသေးတယ်။ လုံးကြီးပေါက်လှပေါ့။ တဏှာစိတ်ကပြင်းတယ်။

ကျနော်ကြိုးစားပြီး လိုးသေး တယ်။ သူအာသာမပြေဘူး။ ဒါပေမယ့် မိန်းမသားဆိုတော့ တောင်းဆိုတာမျိုးမရှိဘူး။ ကျနော်လည်း တစ်ခါလိုးတိုင်း တစ်ခါအားဆုတ်ယုတ်သလို ခံစားလာ့ရပြီး မလိုးဝံ့တော့ဘူး။ အခုလည်း ကျန်းမာရေးက ညံ့ဖျင်းလာပီ။ ကျနော်ဈေးဆိုင်တောင် မသွားနိုင်တော့ဘူး။ မိန်းမပဲ လွှတ်ထားရတာ။ ဈေးဆိုင်ဆိုတာက မနက်ဆို ပစ္စည်းတွေထုတ် ညနေဆိုသွင်း။ လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းဝယ်ထည့်ပေါ့ ကျနော်မသွားနိုင်တော့ ကျနော့်မိန်းမက သီလင်တနိုင်တယ်လေ။ သူက မနက်အစောကြီး ဈေးဆိုင့်ဖွင့်သိန်းရတာနှင့်ကြာရင် အဆင်မပြေတော့ဘူး။ ဒါတောင် ကျနော်တို့မှာ သားသမီးမရှိလို့။ ကူဖော်လောင်ဖက်လိုလာပီ။ ကျနော်စဉ်းစားကြည့်တယ်။ ငါသေရင် ငါ့ပစ္စည်းဥစ္စာတွေ မိန်းမဆီပဲရောက်မှာ သူ့လည်း ဆွေမျိုးသားချင်းနည်းတယ်။

အသက်ကြီးရင် သူ့ကိုပြုစုမယ့်သူကလည်းမရှိဘူး။ အင်း.. ငါ့အကိုကြီးသားကိုခေါ်ပြီး အမွေစား အမွေခံခေါ်မှပါ။ ဒါနဲ့ကျနော့အကိုကြီးရဲ့သား မင်းသူ ကိုခေါ်လိုက်တယ်။ မင်းသူက အသက်နှစ်ဆယ် လူကောင်ကထွားတယ်။ ရွာသားဆိုတော့ ဗလလည်းရှိတယ်။ လုပ်ရည် ကိုင်ရည်လည်းရှိတယ်။ “ငါ့တူ..မင်းသူ” “ဗျာ ဦလေး ” “ဒါမင်းဒေါ်လေး သူ့နာမည် ဒေါ်စမ်းမော်တဲ့မင်း.. သူနှင့် ဈေးရောင်း လိုအပ်တာကူညီ” “ဟုတ်ကဲ့ဦးလေး’” မင်းသူလည်း အဒေါ်ကို အခုမှမြင်ဖူးတယ်။ မြို့သူအဒေါ်ဆိုတာကလည်း အသက်က ငယ်သေးတော့ ရုပ်ကလည်း သန့်သေးတယ်။ဈေးရောင်းတာဆိုတော့ သပ်သပ်ယပ်ယပ်လေး ဝတ်စားရတော့ အဒေါ်ကလှနေတယ်လေ။ အဒေါ်က ဖင်ကြီးရင်ကြီးပဲပြောရရင် အရမ်းကိတ်တယ်။ “အင်း လေ ဦးလေးကနေမကောင်းဘူးဆိုတော့ အဒေါ်ကို မကြိတ်နိုင်ဘူးထင်ရဲ့ အဒေါ့်အိုးကြီးက ကားနေတာပဲ” မင်းသူတွေးနေတုန်း “မင်းသူ” “ဗျာ ဒေါ်လေး” “ကဲငါတို့ဈေးသွားရအောင်” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” ဒေါ်လေးနှင့်မင်းသူဈေးလိုက်သွားတယ်။ ဒေါ်လေးဆီက ရေမွှေးနံ့လေးတသက်းသင်းရတယ် လူပျိုလေး မင်းသူစိတ်ထဲ တမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်လေ။ ဆိုင်ခန်းကိုရောက်တော့ ဒေါ်လေးက “မင်းသူ ရော့သော့ ဆိုင်ဖွင့်” “”ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” မင်းသူဆိုင်ဖွင့်တော့ ဆိုင်ခန်းထဲပစ္စည်းတွေ ကျပ်သိပ်ပြီးထည့်ထားတယ်။

မနက်အစောကြီး ဆိုင်ဖွင့်ရတာမို့ မီးရောင်မှိန်ပြပြထဲ လမ်းကျဉ်းကလေးမှာ နှစ်ယောက်သား ပစ္စည်းတွေယူပြီးဆိုင်ရှေ့ခင်းရတော့တယ်။ အဒေါ်က ဟိုနေရာဘာပစ္စည်းချ။့ဒီနေရာဘာပစ္စည်းချနဲ့ ခိုင်းပြီး သူကိုယ်တိုင်းလည်းလုပ် မင်းသူလည်းခိုင်းပေါ့။ အဲမှာ ပြသနာတက်တာကမင်းသူ။ ဆိုင်ခန်းထဲလမ်းက ကျဉ်းတော့ အဒေါ်နောက်က ကပ်ပြီးပစ္စည်းတွေဝင်ယူရတယ်။ အဒေါ်တင်ပြီး ထိပြီးသွားရလေ မင်းသူလီးကတောင်လေ။ “အာ ဒုက္ခပဲ အဒေါ်သိသွားရင်တော့ပြသနာပဲ” ဒေါ်စမ်းမော်သိတယ်။ ဒီလိုကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ်ထဲ လူချင်းကကပ်ပြီး အလုပ်လုပ်နေရတာ။ သွေးမတော် သားမစပ်။ လင်နဲ့တော်မှ ရတဲ့တူ။ နောက်ပြီး ငယ်ငယ်ကထိန်းကျောင်းလာတာ မဟုတ်တော့ မင်းသူစိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေမှန်းသိတယ်။မင်းသူလို လူပျိုအရွယ်မပြောနဲ့ သူတောင်တမျိုးကြီး ဖိုးသိုးဖတ်သပ်ခံစားရတာ။ ဟန်မပျက်ရအောင်သာ မင်းသူကိုခိုင်းရင်း “ငါ့တူရေ နင့်မလည်း အိုးတိုးအမ်းတန်းနဲ့ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ” “ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး လမ်းကကျဉ်းတော့ ဒေါ်လေးကိုထိနေလို့” “အမလေးဟယ် ထိရောဘာဖြစ်မှာလဲ ငါက နင့်အဒေါ်လေထိထိ အားမနာနဲ့” “ဟုတ်ဒေါ်လေး” “အယ် ငါမင်းသူကို အားပေးအားမြှောက် ပြုနေပီလားမသိဘူး..့တော်ကြာ ကောင်လေးအတင့်ရဲလာမှ’” တွေးမိပြီး ဒေါ်စမ်းမော်ရင်ထဲ တမျိုးကြီးခံစားလိုက်ရသလို ရှက်သလိုလိုလေးဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲလည်း တမျိုးကြီးခံစားလိုက်ရတယ်။ မင်းသူလည်း အဒေါ်က အားနာစရာမလိုဘူး ပြောမှတော့ ခုနကလီးနှင့်တင်သားမထိအောင် ဂရုစိုက်နေရာကနေ အခုတော့ ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ အဒေါ်တင်သားကြီးတွေကို မရှောင်တော့ပဲ ပွတ်သတ်သွားတော့တယ်။

အိစက်စက်တင်သားကြီးတွေကမင်းသူအတွက် ရင်ခုန်စရာကြီးမို့ လီးကတောင်နေတယ်။ ဒေါ်စမ်းမော်လည်း မင်းသူ လီးနှင့် မိမိတင်သားကြီးကို တစ်ခါထိတိုင်း စိတ်ကထလာတယ်။့ ယောက်ျားမလိုးနိုင်တာ ကြာခဲ့ပီလေ။ တောင့်တနေတဲ့အချိန်ကြီးမှာ ဒီလိုကြီးထိတွေ့နေရတော့ စိတ်တွေဂယောက်ဂယက်။ ဒီလိုနဲ့မင်းသူ နေ့လည်ဈေးရောင်း ညနေဈေး ဆိုင်ပြန်သိမ်း။ မနက်ကဝေဒနာညနေပြန်ဖြစ်။ ဆိုင်သိမ်းတော့လည်း ဒီလမ်းကျဉ်လေးမှာပဲ မနက်ကလိုပဲ သိမ်းရတာကိုး။ မင်းသူတော့ စိတ်တွေကမတည်မငြိမ် အဒေါ်ကို ပစ်မှားမိနေတယ်။ စကားတောင် မပြောရဲဘူး။ ဒေါ်စမ်းမော်လည်း မင်းသူစိတ်တွေ တစ်ခုခုဖြစ်နေပြီဆိုတာသိတော့ မင်းသူကို စကားမရှိစကားရှာပြီး ပြောနေမိတယ်။ အိမ်ကိုပြန်ရောက်ပြန်တော့လည်း ဒေါ်စမ်းမော်ထမင်းချက်ရတယ်။ မင်းသူလည်း ထမင်းချက်တာ ကူပေးတယ်။ ဒေါ်စမ်းမော်က အိမ်ရောက်ပြီမို့ အိမ်နေအဝတ်အစားဖြစ်တဲ့ လည်ဟိုက်ဂါဝန်ကြီးပဲ ဝတ်ထားတာ။ မင်းသူလည်း ဒေါ်စမ်းမော်ရင်ဘတ်ကြီး ချောင်းကြည့်လိုက် တင်ဆုံကြည့်တွေလှမ်းကြည့်လိုက်နဲ့ တံတွေးတွေပဲမြိုချနေမိတယ်။

“ကဲငါ့တူရေ ချက်လို့ပြုတ်တော့လို့ပြီးပြီ၊ ငါရေအရင်ချိုးမယ် ပြီးတော့နင်ချိုးပေါ့” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” ဒေါ်လေးပြောပြီးအခန်းထဲ့ဝင်သွားတယ်။ ပြီးမှ ထမီရင်ရှားပြီးထွက်လာတယ်။ ရင်သားဖွေးဖွေးနဲ့ ရေလဲထမီပါးပါးထဲမှ ကြွရွနေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကြည့်ရင်း လီးကတောင်လာပြန်ပြီ။ ရေချိုးသံတဘွမ်းဘွမ်းကြားရတယ်။ တော်တော်ကြာရေချိုးပြီး ဒေါ်လေးရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး “မင်းလည်း ရေချိုးတော့မင်းသူ” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” မင်းသူထရပ်တော့ပုဆိုး ထဲကလီးကြီးရှေ့ကို ငေါထွက်နေတယ်။ ဒေါ်စမ်းမော်တချက်ကလေး ငေးကြည့်မိပြီးအသိဝင်လာကာ အခန်းထဲသနပ်ခါးသွေးရင်း “အမလေး မင်းသူ ငါ့ကိုပစ်မှားနေတယ်၊ ဟီဟိ လီးကြီးကလည်း အကြီးကြီးပဲ။ ဒီကောင်လေးတော့ ဟင်းးဟင်းး” မင်းသူရေထျိုးခန်းဝင်ပြီး ရေချိုးရင်း ဒေါ်လေး စမ်းမော်ကိုမှန်းကာ တစ်ချီထုလိုက်တယ်။ထုချိန်ဆို ဘာမှလုပ်မရဘူး၊၊ ကြာကြာလေး ဖီးအပြည့်နဲ့ထုနေတုန်း “ဟေ့ မင်းသူကြာလှချည်လား” တံခါးခေါက်ရင်း ဒေါ်စမ်းမော်ပြောတော့ “ဟုတ်ဒေါ်လေး ပြီးပြီ၊ပြီးပြီ” “မင်းသူရယ် ရေချိုးတယ်သာပြောတာ ရေေ့လာင်းသံတောင် မကြားရဘူး” မင်းသူသူခိုးလူမိသလိုရှက်သွားပြီး ရေကိုတ ဗွမ်းဗွမ်းလောင်းချိုးလိုက်ရတယ်လေ။ “မင်းသူရေ ရေချိုးပြီး မင်းဦလေးခေါ်အုံး ထမင်းစားမယ်လို့” “ဟုတ်ဒေါ်လေး…ဦလေးရေ ထမင်းစားရအောင်” “အေး အေးလာပြီကွ” ဦလေးတို့နှင့်ထမင်းအတူစားကာ ထိုတည ကုန်ဆုံးလိုက်ရတာပေါ့ဗျာ။ မင်းသူ တနေ့ထက်တနေ့ ဒေါ်စမ်းမော်နဲ့ ပိုရင်းနီးလာတယ်။ ဈေးဆိုင်ဖွင့်ချိန်သိမ်းချိန်ဆို ဒေါ်စမ်းမော်တင်ကြီးကို သူ့လီးနှင့်မထိ ထိအောင်လုပ်တတ်လာတယ်။

ဒေါ်စမ်းမော်လည်း ဒီအထိအတွေ့မှာ သာယာလာလို့ ဘာမှမပြောဘူး။ အိမ်မှာ လင်ကြီးငုတ်တုတ်ရှိလို့သာ ပေါ်တင်မလုပ်ရဲတာ။ အခုလည်း မင်းသူနောက်က လီးနှင့်ထောက်ရင် အဖုတ်မှာအရည်တစီစီနဲ့ တစ်ခါတလေ လည်း စိတ်ထဲကလုပ်ပစ်ချင်စိတ်က ဖြစ်နေတယ်။ တနေ့ ညနေဆိုင်သိမ်းရင်း မင်းသူက ပစ္စည်းတစ်ခုအထဲသွားထည့်ရာမှာ သူ့ကိုနောက်က ပွတ်ပြီးသွားတော့ သူကပစ္စည်းအပေါ် လှမ်းတင်ချိန် မင်းသူအပေါ်တင်ကြီးနှင့် ဖိသလိုဖြစ်သွားတော့ “အာ့ ” “အယ်မင်းသူ ဘာဖြစ်သွားလဲ ” “ဟီး နာသွားတယ်” “ပြစမ်းဘယ်အနားနာသွားလဲ” “ပြလို့မဖြစ်တဲ့နေရာ” “ဟားး ဘာဖြစ်သွားလဲ” “မသိဘူး ဒေါ်လေး” “ကဲဆိုင်ခန်းတံခါးပိတ်လိုက်ငါကြည့်ပေးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့” မင်းသူဆိုင်ခန်းတံခါးထပိတ်လိုက်တယ်။ပြီးမှ “ဒေါ်လေး ဒီမှာကြည့်ပေးစမ်းပါအုံး” “နင်ပဲ ပြလို့မရတဲ့နေရာဆို” “အင်းဒေါ်လေးကြည့်ပေးမယ်ဆိုလို့” “အင်းပါ ကဲပြ” မင်းသူ ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်တယ်။

“အမလေးမင်းသူနင့်ဟာကြီးကလဲ” “ဒေါ်လေးသေချာကြည့်ပေးစမ်းပါ နာနေတယ်” “အေးပါဟ” ဒေါ်စမ်းမော်ဒူးထောက့်ထိုင်ကာ မင်းသူလီးကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ လီးတအားတောင်လာတယ်။ လီးက အိမ်ယောက်ကျားထက် အများကြီးကြီးတယ်။ အကြောတွေထောင်ထလို့ ဒစ်ကြီးက မှိုပွင့်သဏ္ဋာန်ဖြစ်နေတာ။ ဒေါ်စမ်းမော် သေချာကိုင်ကြည့်နေတုန်း လီးထိပ်က အရည်ကြည်တွေစိမ့်ထွက်လာတယ်။ ကြည့်ရင်းနှင့် ဒေါ်စမ်းမော်စဖုတ်က စိမ့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ယားနေတော့တယ်။မင်းသူလည်း စိတ်ကထိန်းမရတော့ ဒေါ်စမ်းမော်ခေါင်းကိုင်ကာ ဒေါ်စမ်းမော် ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ရာ “အု ဝု အု ..အာ့အာ့… ထွီ မင်းသူ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ” “ဒေါ်လေးကျနော်မနေနိုင်တော့လို့ပါ” “ဟေ့ နင့်ဦးလေးသိရင် ငါတို့ပြသနာတက်မယ်” “မသိအောင်နေမယ်ဗျာ.. ကျနော်အရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ” မင်းသူလည်း အခြေအနေကောင်းမှန်းသိတော့ အရဲစွန့်တောင်းဆိုလိုက်တယ်။့ ဒေါ်စမ်းမော်လည်း စိတ်ကအရမ်းပါနေပြီ။ “ကဲ အဲလောက်ဖြစ်နေရင်လည်း လုပ် တော့ ငါကုန်းပေးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” ဒေါ်စမ်းမော်မင်းသူလီးကြီးနှင့် အလိုးခံချင်နေတာကြာပြီ။ အခုလိုအနေအထားမှာ လက်လွတ်မခံတော့ဘူး။ အိပ်ပြီးခံလို့ရတဲ့ နေရာမဟုတ်တော့ ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ မင်းသူလည်း ဒေါ်စမ်းမော်နောက်ကဝင်ပြီး အဖုတ်ကို တချက်စမ်းလိုက်တယ်။

အလိုးမခံရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့အဖုတ်က အရည်တွေစိုရွဲနေတာမို့ကုန်းပြီး တချက်ယက်လိုက်တယ်။ “ပလပ် ပလပ်” “အိုး …အာ့ အာ့ မင်းသူရယ်ကောင်းလိုက်တာ” “ဒေါ်လေး အဖုတ်ယက်မခံဖူးဘူးမလား” “အင်း..မခံဖူးဘူး နင့်ဦလေးကယက်မပေးဖူးဘူး” ‘”နောက်ဆိုရင် ကျနော်ကောင်းကောင်းယက်ပေးပါ့မယ် ဒေါ်လေး” “အေး ဟယ် ငါလည်းခံကြည့်ချင်တယ်။ အခုကအချိန်မရဘူးနင်တစ်ခါတည်းသာ လိုးတော့ ငါအရမ်းခံချင်ပြီ” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး’” မင်းသူပြောရင်း လီးကိုအဖုတ်ကိုတေ့ပြီး ထည့်လိုက်တယ်။ “ဗျစ် ..ဗျိ ဗြိ ဗြိ” လီးက အဖုတ်ထဲပြည့်ကျပ်ပြီးဝင်သွားတယ်။”အာ့ လား လား မင်းသူရယ်တလုံးတခဲကြီးပဲ နင့်နေတာပဲဟယ်” “ကောင်းရဲ့လား ဒေါ်လေး” “အေး အရမ်းကောင်းနေပြီ လိုးစမ်းပါဟာ” မင်းသူ တဖြေးဖြေးလိုးရာကနေ ကြမ်းလိုက်တယ်။ “ဗျိ..ဇွိ ဗျိ ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဖွတ်ဖန်းဖန်း’” “အာ့ရှီးရှီး အီးးအားး အာ့အိုးအိုး” “ဘွတ်ဖွတ် ဘွတ်ဖန်းဖန်းဖန်း” မင်းသူလီးကအလုံးအထည်ကလည်းကြီး ရှည်လည်း ရှည်တော့ ဒေါ်စမ်းမော် အသံမထွက်မိရအောင် ကြိတ်ညည်းမိတယ်။

အားကောင်းမောင်းသန် လူငယ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဆောင့်ချက်က အရသာကောင်းကောင်းပေးနိုင်စွမ်းရှိနေတော့။ လင်ဖြစ်သူ ကိုအောင်မောင်းမပေးနိုင်တဲ့ ကာမအရသာကို အခုမှ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ခံစားရပြီ။ “အားးမင်းသူရေ ကောင်းလိုက်တာကွယ်အိုး အားအားး” အလိုးမခံရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့အဖုတ်က အရမ်းပဲဇိမ်ရှိနေတယ့်။ တချက်တချက် မင်းသူလိုးချက်က အရမ်းထိတယ်။ လီးဝင်ပြီး ပြန်ထွက်သွားမှာကိုတောင် စိုးရိမ်မိနေတယ်။ မင်းသူလည်း လိုးရတာ အရမ်းကောင်းနေတဲ့အတွက် တဖန်းဖန်းမြည်အောင် လိုးလိုက်တယ်။ဒေါ်စမ်းမော်လည်း အရမ်းကောင်းလာပြီး မင်းသူ့လီးကြီးကို ကြိုက်သွားရတော့တယ်။ မင်းသူလိုးချိန် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတော့ “ဗျိ..ဇွိ ဗျိ ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဖွတ်ဖန်းဖန်း’” “အာ့မင်းသူ အိုး ဘယ်လိုကြီးလဲ အားးငါတမျိုးကြီး အား ထွက်ပီထွက်ပီ အားး အားး” ဒေါ်စမ်းမော် တစ်ယောက်မင်းသူနှင့်တွေ့မှ ပြီးဆုံးတဲ့အရသာကို ခံစားရလိုက်ပြီး မင်းသူလည်း ပြီးတော့မှာမို့ အားကုန်ဆောင့်လိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲသုတ်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။

အိမ်ကိုဟန်မပျက်ပြန်ခဲ့ကြပြီး ပုံမှန်ချက်ပြုတ်စားသောက်နေကြပေမယ့် ကျမစမ်းမော်စိတ်က ဆယ်ကျော်သက်ပမာ ပျော်ရွှင်နေမိတယ်။ ကျမပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်ဘူး မင်းသူလေးကြည့်တော့လည်း မှိူရတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ ပျော်နေတာ။ မျက်နှာပိုးသတ်ရအောင် မနည်းကြိတ်ပြောရတယ်။့ကာမဆိုတာ သောက်လေငတ်လေ ပဲမို့ခိုးစားရတာက မလွတ်မလပ်နဲ့ ဆိုင်ခန်းလေးမှာပဲ အားမရပါဘူး။ ယောက်ျားအလစ်ကိုပဲ ချောင်းနေရတယ်။ ယောက်ကျားက ကျန်းမာရေးညံ့တော့ မနက်ဆို လမ်းလျောက်ပြီး လေ့ကျင့်ခန်းလေးလုပ်ပြီး အိမ်မှာနေရတယ်လေ။ ကိုအောင်မောင်းကို အိမ်ကလေအပြင်ကို သွားစေချင်တယ်။ တနေ့ထက်တနေ့က မင်းသူလေးနှင့် အေးအေးဆေးဆေး လိုးချင်တဲ့စိတ်က ပြင်းပြလာတယ်။ မင်းသူရဲ့အဖုတ်ယက်တာကို ခံချင်တယ်။ ဆိုင်ခန်းမှာက မလွတ်လပ်ဘူးလေ။ ဒီတော့လည်း မာယာသုံးရတော့တာပေါ့။

“ကိုကြီးအောင်မောင်း” “ဘာလဲ မိန်းမ” “ကိုကြီးလည်းအိမ်မှာပဲနေရတာ ကြာတော့ မငြီးမွေ့ဘူးလား” “ငြီးမွေ့တာပေါ့ မိန်းမရာ” “အင်းလေ မင်းသူရောက်လာတော့ ဆိုင်ကိစ္စလည်း ကိုကြီးပူစရာမလိုတော့ဘူး၊ လေကောင်းလေသန့်လေးရအောင် မင်းသူအဖေတို့ဆီ သွားပါလား။့ အဲမှာစိတ်အေးလက်အေးနဲ့ ဆွေမျိုးတွေဆီလည်ပေါ့” “အေး ဟ ငါလည်းသွားချင်နေတာ” “အဲဒါဆိုလည်းသွားလေ ကိုကြီးအောင်မောင်း” “အေး ငါမနက်ဖြန်သွားမယ်၊ နောက်ဆို ငါ့ကျန်းမာရေးကြောင့် မသွားဖြစ်လောက်တော့ဘူး” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီးအောင်မောင်း” နောက်တရက် ကိုအောင်မောင်းရွာဘက်သွားတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဆိုင်သာဖွင့်ရတာ။ စိတ်က မပါဘူး။ အိမ်ပြန်ချင်စိတ်က များနေပြီလေ။ ဒါနှင့်ပဲ ဆိုင်ကိုစောစောပိတ်ပြီး အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်။အိမ်လည်းရောက်တော့ “မမ ” “အယ် မင်းသူဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ” “မမလို့ ခေါ်တာလေ” “အယ်တမျိုးကြီးဟယ်” “ဟုတ်တယ်မမရဲ့ ဒေါ်လေးခေါ်ပြီးလိုးရတာ တမျိုးကြီးမို့လို့” “ဟေ့ မင်းသူ နင့်ဦးလေးရှေ့ကြဒေါ်လေးပဲခေါ်” “ဟုတ်ကဲ့မမ.. မမရယ်…ရင်အရမ်းခုန်တာပဲ” “အေး ငါလည်းရင်တွေခုန်နေတာပါ” မင်းသူ မမကိုဖက်ပြီးမမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ရင်ခုန်သံသာမက တဏှာစိတ်ကြောင့် အသက်ရှူသံပါ မြန်လာတယ်။

တကယ်တော့ ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ နမ်းလိုက်တာပါပဲ။ ဒေါ်စမ်းမော်လည်း ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ မင်းသူလျှာကပါးစပ်ထဲဝင်လာပြီးမွှေတယ်။ ဒေါ်စမ်းမော်ဆယ်ကျော်သက်တစ်ယောက်လို ရင်တွေတငိမ့်သိမ့်ခုန်ပြီး စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေတာကြောင့် အဖုတ်ထဲက အရည်တွေစိုရွှဲလာနေပြီ။ မင်းသူလည်း အဝတ်တွေကိုချွတ်ပြီးဒေါ်စမ်းမော်အဝတ်တွေပါ ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ဒေါ်စမ်းမော်ရဲ့နို့ကို တလှည့်စီစို့ပေးလိုက်တယ်။့ “ပြွတ် .ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ မောင်လေး အာ့အင်းဟင်းးး” ကာမစိတ်တွေကပြင်းပြစွာဖြစ်ပေါ်ပြီးစမ်းမော် ညည်းတွားမိတယ်။ မင်းသူလီးကြီးကိုစမ်းပြီး ဆွပေးနေလိုက်တယ်။ မင်းသူလီးက ဒေါ်စမ်းမော်လက်ထဲ တဖြေးဖြေးကြီးထွားပြီး မာတောင်နေပြီ။ “မမ မောင်လေးမှုတ်ပေးမယ်” “အင်းမောင်လေး မမလည်းအယက်ခဲချင်လှပြီ” မင်းသူလည်း ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး အဖုတ်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးကို နမ်းလိုက်တယ်။”ရွှပ်” “”အာ့ ရှီးရှီး” အမွေးတွေ့ကြားဖြဲပြီးအစေ့ကလေးကို စုပ်လိုက်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့..ရှီး..ရှီးးး မောင်လေးရယ် အားးးး” အစေ့ကိုအားရအောင်စုပ်ပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖြဲကာ လျှာကို အပြားလိုက်လုပ်ကာ ယက်လိုက်ရာ “ပလပ် ပလပ် ပလပ်” “အားးးးအီးဟီးးးဟီး…မောင်လေး” ဒေါ်စမ်းမော်တကိုယ်လုံးတုန်သွားကာ ငှက်ဖျားထသကဲ့သို့ အော်ညည်းမိတော့တယ်၊ အရည်တွေ စိုရွဲနေတဲ့အဖုတ်ကိုလျှာစုချွန်ကာ ထိုးမွှေပြီးစုပ်ယူလိုက်ယက်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်တယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ်” “အားးအိုးးအင်းဟင်းးဟင်းးး” ဒေါ်စမ်းမော်မှာ အလိုံးရသလိုမဟုတ်ပဲထူးခြားတဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် အရသာထူးကိုခံစားရပြီး ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။ “အားတော်ပြီပြီးသွားလိမ့်မယ် မောင်လေး ” “ပြီးလေမမ ” “မမကလိုးပြီးအတူတူပြီးချင်တာ” “အာ့ဆိုလည်း မောင်လေးလီးစုပ်ပေးအုံးလေ” “အေး ပါ မမလည်းစုပ်ချင်နေတာ” မင်းသူလီးကို မမမျက်နှာရှေ့ထိုးပေးလိုက်တယ်။ မျက်နှာရှေ့လီးတယမ်းယမ်းဖြစ်လာတော့ ဒေါ်စမ်းမော်လည်း မင်းသူလီးကိုဖမ်းကိုင်ပြီး ဂွင်းသုံးလေးချက်တိုက်ပေးလိုက်တယ်။ လီးထိပ်က အရည်ကြည်တွေထွက်လာတော့မှ ဒေါ်စမ်းမော်ပါးစပ်ထဲ လီးကိုငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်တယ်။”ပြွတ် ပြွတ်” “အားးးးရှီးးးရီးးကောင်းလိုက်တာမမရာ၊ လီးထိပ်လေးလျှာနှင့်ထိုးပေး” “အေးမောင်လေး” ဒေါ်စမ်းမေညိလည်းမင်းသူပြောသမျှနာခံကာ လီးအပေါ်ဝလျှာနှင့်ထိုးမွှေပေးလိုက်တယ်။ “ပလပ် ပလပ်” “အားးးအိုးးးဟူးးးရှီးရှီးအားးးးးးအားး ကောင်းလိုက်တာဗျာ” မင်းသူပြီးသွားမှာတောင်စိုးရိမ်သွားတယ်။

“မောင်လေးရပြီလား ” “ရပြီမမ” “လုပ်တော့မလား” “လုပ်တော့မယ်မမ” “အင်းလုပ် ” ဒေါ်စမ်းမော်အိပ်ရာပေါ်လှချပြီး အလိုးခံရန်စောင့်စဉ် “မမခါးအောက်ခံလိုက်မယ်” “အင်းခံလေ” ဒေါ်စမ်းမော်ခါးကိုကြွပေးလိုက်တယ်။့ မင်းသူလည်း မမခါးအောက်ခေါင်းအုံးခံပြီး ပေါင်ကြားဒူးထောက်ဝင်ကာ အစေ့နေရာကို တချက်နှစ်ချက်ခန့်ချော်ထိုးလိုက်တယ်။ “အားလားးလားး မောင်လေး အိုး လိုးပါတော့” မင်းသူမမအဖုတ်ထဲလီးကို တဖြေးဖြေးထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ဒေါ်စမ်းမော်လည်း မိမိအဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာကိုကြည့်ရင်း စိတ်တအားကြွလာတယ်။”ဗျစ် ဗြိ ဗျိ” “အားးမောင်လေး အခုမှအားရပါးရရှိလိုက်တာကွာ” “”ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ်” “အားအိုးးအင်းဟင်းးဟင်း” ဒေါ်စမ်းမော် အားရပါးရညည်းညူပြီး အော်လိုက်တယ်။့ မင်းသူလည်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်လိုးရပြီမို့ ဆောင့်သွင်းပြီးလိုးပေးလိုက်ရာ “”ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်း” “အားအိုးးအင်းဟင်းးဟင်း ကောင်းတယ် အားလိုးလိုးမြန်မြန်လေးလိုး” စောက်ဖုတ်ထဲမှာအမြှပ်တစီစီထနေပြီ။ “””ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်း” “အားအိုးးအင်းဟင်းးဟင်း ကောင်းတယ်” အားကောင်းမောင်းသန်မင်းသူလိုးချက်က ဒေါ်စမ်းမော်ကြာကြာမနေနိုင်တော့ဘူး။

“အားဟားးဟားးမောင်လေးမမပြီးတော့မယ့် ပြီး တော့ မယ် အားးး” “မမပြီးပေမယ့်မောင်လေးမပြီးသေးဘူး မမ” “အေး ပါ မင်းပြီးအောင်လုပ်” “ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်း” “အားဟားးဟားးရှီး ရှီးရှီးမောင်လေးမမပြီးပြီ ပြီးပြီ အား ရှီးရှီး..အား”. ဒေါ်စမ်းမော်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ မင်းသူလီူကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး “မမကုန်းပေးအုံး ” “အင်း ကုန်းပေးမယ်” ဒေါ်စမ်းမော်လူးလဲထကာကုန်းပေးလိုက်တယ်။ မင်းသူလည်း ဒေါ်စမ်းမော်နောက်ကနေပြီး လီးကိုထည့်လိုက်တယ်။ “ြပြတ် ” “အိုး အားရှီးကောင်းတယ်မောင်လေး ” “””ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်း” “အားအိုးးအင်းဟင်းးဟင်း ကောင်းတယ်” နောက်ကနေဒူးကွေးပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန် ခါးကိုင်ဆွဲပြီးလိုးပေးလိုက်ရာ ဒေါ်စမ်းမော်လည်း အော်ညည်းရင်း ဒုတိယအကြိမ်ပြီးဆုံးဖို ြ့ဖစ်လာပြန်တယ်။”””ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်း” “အားဟားးဟားးမောင်လေးမမပြီးတော့မယ်” မင်းသူလည်းပြီးချင်လာပြီမို့စိတ်မထိန်းတော့ပဲ သုတ်ကို အဖုတ်ထဲပန်းထည့်လိုက်ပြီး ဒေါ်စမ်းမော်ကို ရှေ့သို့တွန်းလှဲကာ လီးကိုအဖုတ်ထဲစိမ်ရင်း ဒေါ်စမ်းမော်အပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့တယ်။ အဖုတ်ထဲသွင်းပြီး ဇိမ်ခံနေသောမင်းသူကို “ကိုယ်တော်လေး ဇိမ်ခံမနေနဲ့တော့ မမလေးနေပြီ” “ဟုတ်ကဲ့မမ” မင်းသူလည်းမမဘေးလှဲချလိုက်ပြီး မမကိုဆွဲဓက်ကာ အနမ်းလေးတပွင့်ပေးရင် “မမကောင်းလား” “အရမ်းကောင်းတယ် မောင်လေးရယ်” မောပန်းနေကြတဲ့နှစ်ယောက်သား အဝတ်မဝတ်နိုင်ပဲ ဖက်ပြီးအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

ဦးအောင်မောင်းရွာပြန်သွားတော့ ရွာက ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းကိုသွားရောက်ပြီး ကန်တော့လိုက်တယ်။ “ဒကာကြီးအောင်မောင်း မင်းလည်း ပျောက်သွားလိုက်တာ အခုမှပဲ ရွာပြန်လာတော့တယ်” “တင်ပါ့ဘုရား” “အေး ဒကာကြီးလည်း အသက်အရွယ်ရလာပြီပဲ၊ တရားရောအားထုတ်ဖြစ်လား” “မထုတ်ဖြစ်ပါဘူးဘုရား” “အေးကွယ်သေရင်ကိုယ့်နောက်ပါမှာ ဒါနနှင့်သီလပဲ မဟုတ်လား” “တင်ပါ့ဘုရား” “အေး ကွယ် တဏှာလောဘနောက်ပဲလိုက်နေရင် ဘယ်လူဖြစ်ရကျိုးနပ်ပါ့မလဲကွယ်” “တင်ပါ့ဘုရား” “အေးဒီမှာတရားစခန်းဖွင့်ထားတယ် ၊အချိန်ရရင် တရားအားထုတ်သွား” “တင်ပါ့ဘုရား” ဦးအောင်မောင်းစဉ်းစားကြည့်တယ်။ကျန်းမာရေးကြောင့် စီးပွားရေးတောင် မလုပ်နိုင်တော့ဘူး တဏှာရာဂရော မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာလှပြီ။ နောက်ဆံတင်းစရာ သားသမီးကလည်း မရှိဘူး။ မိန်းမအပေါ် မှာလည်း ကျန်းမာရေးကြောင့် လင်မယားလိုမနေဖြစ်ပဲ မောင်နှမလိုပဲနေဖြစ်တယ်။ တဏှာကုန်လို့လား။ မဟုတ်ဘူး ကျန်းမာရေးကြောင့်သာဖြစ်တယ်။ အခုအသက်လည်း ကြာကြာနေနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ဒီတော့ ငါအချိန်ရတုန်း တရားအားထုတ်မယ်ဆိုပြီး တရားအားထုတ်ခဲ့တယ်။ တရားအသိလေး ရင်ဝယ်မှတ်ပြီး ရန်ကုန်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်။ ရန်ကုန်မှာတော့ မင်းသူနဲ့ဒေါ်စမ်းမော်ကတော့ တဏှာကြောမှာ မြောနေရာက ဦးအောင်မောင်းရောက်လာလို့ အရှိန်သတ်လိုက်ကြတယ်။

ဒါပေမယ့်လည်း စားနေကြအရာမစားရရင် နေမထိထိုင် မသာဖြစ်တော့ ခိုးပြီးစားရာက ဦးအောင်မောင်း ရိပ်မိသွားတော့တယ်။ တနေ့တော့ မင်းသူမရှိချိန်မှာ “စမ်းမော်” “ရှင်ကိုကြီး””အင်းးးငါ နင်နဲ့မင်းသူကိုရိပ်မိတယ်””ရှင်ကိုကြီး” “အေး ငါသိတယ် ငါကမွေးစားရအောင်ခေါ်တာ နင်က အမှန်အကန်မွေးစားလိုက်တာပေါ့””ကိုကြီး ကျမကိုခွင့်လွှတ်ပါ””အေးပါ ငါ့မှာတရားရှိပါတယ်။ ငါ့ကိုယ်စား ငါ့တူလုပ်ပေးတယ်လို့ပဲ မှတ်ပါတယ်””ရှင်ကိုကြီး’” “အေးဟုတ်တယ်လေ ။့ဒီကိစ္စကငါက လူတွေဖွင့်ပြောရင် ငါကိုယ့်ပေါင် ကိုယ်လှန်ထောင်းသလိုပဲဖြစ်မှာ အိုကြီးအိုမရောက်မှ ငါကတရားစွဲရင် နင်ထောင်ကျမယ်.. နင်ထောင်ကျရင် ငါ့ကိုပြုစုမယ့်သူ မရှိတော့ဘူး” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီးတရားတော့မစွဲပါနှင့်ရှင်””အေးတရားလည်းမစွဲဘူး နင်လည်း ငါ့ကို အကိုကြီးတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီးပြုစုပါ” “ဟုတ်ကဲ့ပါကိုကြီး” “အေးတစ်ခုတော့ပြောမယ် လူသိအောင်တော့ မနေကြနဲ့၊ ဒီနေ့ကစပြီး နင်နဲ့ငါခွဲအိပ်မယ်.. ငါလည်း တရားအားထုတ်မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါကိုကြီး” “တစ်ခုပြောမယ့် မင်းသူကငယ်သေးတယ်။နောက်ကျရင် ပြသနာမတက်စေနှင့် ငါပြောတာလည်း သူမသိပါစေနှင့်” “ဟုတ်ကဲ့ပါကိုကြီး” ဦးအောင်မောင်းလည်း ထိုနေ့ကစပြီး တရားလေးမှတ်ပြီး အေးချမ်းစွာနေတော့တယ်။ တဏှာရာဂအဆုံးမသတ်နိုင်တဲ့ ဒေါ်စမ်းမော်ကတော့ ဦးအောင်မောင်းကိုယ်စားမင်းသူနဲ့ပဲ…. တဏှာတောမှာ ပျော်နေကြတော့တယ်။ ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

ကိုယ္စားလိုသည္

က်ဳပ္ကတပ္မေတာ္သားႀကီး။ ေအာင္ေမာင္း။ တပ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။ မိန္းမ မယူခဲ့ဘူး။ တပ္မွာေပ်ာ္ေပမယ့္ အသက္ျပည့္တဲ့အထိ မေနခဲ့ရဘူး။ ေဆးပင္စင္ယူလိုက္ရတယ္။ ဒါႏွင့္တပ္ထဲကထြက္ေတာ့ က်ေနာ္မွာ ပိုက္ဆံနည္းနည္းစုမိတယ္။ ႐ြာဘက္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္တယ္။ အသက္က ေတာ္ေတာ္ကြာပါတယ္။ က်ေနာ္က ငါးဆယ့္ငါး၊ သူကသုံးဆယ့္ငါးေပါ့။ က်ေနာ္ပင္စင္ယူလိုက္ရတဲ့အခါ က်ေတာ့စားဝတ္ေနေရး အဆင္ေျပေအာင္ ေဈးထဲမွာဆိုင္ခန္းေလးဖြင့္ၿပီး ေဈးေရာင္းတယ္။ျပသနာက့ က်ေနာ္ပဲဗ်တပ္ထဲက ထြက္လာကတည္းက လူက ရႉနာရွိုက္ကုန္းျဖစ္ေနပီ။ ေျပာရရင္ မိန္းမကို ေကာင္းေကာင္းမလိုးနိုင္ဘူးေလ။ အားရေအာင္ မလိုးနိုင္ဘူး။ တပ္ထြက္စစ္စစ္ပါ။ ဒါႏွင့္ ဘာလို႔မိန္းမယူလဲေမးရင္ ေဆးေပးမီးယူ လိုအပ္တယ္မလား။ က်ေနာ္က်န္းမာေရးက ညံ့လာၿပီေလ။ က်ေနာ့္မိန္းမသုံးဆယ့္ငါးဆိုေတာ့ တင္းတင္းရင္းရင္းရွိေသးတယ္။ လုံးႀကီးေပါက္လွေပါ့။ တဏွာစိတ္ကျပင္းတယ္။

က်ေနာ္ႀကိဳးစားၿပီး လိုးေသး တယ္။ သူအာသာမေျပဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမသားဆိုေတာ့ ေတာင္းဆိုတာမ်ိဳးမရွိဘူး။ က်ေနာ္လည္း တစ္ခါလိုးတိုင္း တစ္ခါအားဆုတ္ယုတ္သလို ခံစားလာ့ရၿပီး မလိုးဝံ့ေတာ့ဘူး။ အခုလည္း က်န္းမာေရးက ညံ့ဖ်င္းလာပီ။ က်ေနာ္ေဈးဆိုင္ေတာင္ မသြားနိုင္ေတာ့ဘူး။ မိန္းမပဲ လႊတ္ထားရတာ။ ေဈးဆိုင္ဆိုတာက မနက္ဆို ပစၥည္းေတြထုတ္ ညေနဆိုသြင္း။ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းဝယ္ထည့္ေပါ့ က်ေနာ္မသြားနိုင္ေတာ့ က်ေနာ့္မိန္းမက သီလင္တနိုင္တယ္ေလ။ သူက မနက္အေစာႀကီး ေဈးဆိုင့္ဖြင့္သိန္းရတာႏွင့္ၾကာရင္ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ ဒါေတာင္ က်ေနာ္တို႔မွာ သားသမီးမရွိလို႔။ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္လိုလာပီ။ က်ေနာ္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ငါေသရင္ ငါ့ပစၥည္းဥစၥာေတြ မိန္းမဆီပဲေရာက္မွာ သူ႕လည္း ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းနည္းတယ္။

အသက္ႀကီးရင္ သူ႕ကိုျပဳစုမယ့္သူကလည္းမရွိဘူး။ အင္း.. ငါ့အကိုႀကီးသားကိုေခၚၿပီး အေမြစား အေမြခံေခၚမွပါ။ ဒါနဲ႕က်ေနာ့အကိုႀကီးရဲ႕သား မင္းသူ ကိုေခၚလိုက္တယ္။ မင္းသူက အသက္ႏွစ္ဆယ္ လူေကာင္ကထြားတယ္။ ႐ြာသားဆိုေတာ့ ဗလလည္းရွိတယ္။ လုပ္ရည္ ကိုင္ရည္လည္းရွိတယ္။ “ငါ့တူ..မင္းသူ” “ဗ်ာ ဦေလး ” “ဒါမင္းေဒၚေလး သူ႕နာမည္ ေဒၚစမ္းေမာ္တဲ့မင္း.. သူႏွင့္ ေဈးေရာင္း လိုအပ္တာကူညီ” “ဟုတ္ကဲ့ဦးေလး’” မင္းသူလည္း အေဒၚကို အခုမွျမင္ဖူးတယ္။ ၿမိဳ႕သူအေဒၚဆိုတာကလည္း အသက္က ငယ္ေသးေတာ့ ႐ုပ္ကလည္း သန႔္ေသးတယ္။ေဈးေရာင္းတာဆိုေတာ့ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ေလး ဝတ္စားရေတာ့ အေဒၚကလွေနတယ္ေလ။ အေဒၚက ဖင္ႀကီးရင္ႀကီးပဲေျပာရရင္ အရမ္းကိတ္တယ္။ “အင္း ေလ ဦးေလးကေနမေကာင္းဘူးဆိုေတာ့ အေဒၚကို မႀကိတ္နိုင္ဘူးထင္ရဲ႕ အေဒၚ့အိုးႀကီးက ကားေနတာပဲ” မင္းသူေတြးေနတုန္း “မင္းသူ” “ဗ်ာ ေဒၚေလး” “ကဲငါတို႔ေဈးသြားရေအာင္” “ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး” ေဒၚေလးႏွင့္မင္းသူေဈးလိုက္သြားတယ္။ ေဒၚေလးဆီက ေရေမႊးနံ႕ေလးတသက္းသင္းရတယ္ လူပ်ိဳေလး မင္းသူစိတ္ထဲ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ဆိုင္ခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ေဒၚေလးက “မင္းသူ ေရာ့ေသာ့ ဆိုင္ဖြင့္” “”ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး” မင္းသူဆိုင္ဖြင့္ေတာ့ ဆိုင္ခန္းထဲပစၥည္းေတြ က်ပ္သိပ္ၿပီးထည့္ထားတယ္။

မနက္အေစာႀကီး ဆိုင္ဖြင့္ရတာမို႔ မီးေရာင္မွိန္ျပျပထဲ လမ္းက်ဥ္းကေလးမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ပစၥည္းေတြယူၿပီးဆိုင္ေရွ႕ခင္းရေတာ့တယ္။ အေဒၚက ဟိုေနရာဘာပစၥည္းခ်။့ဒီေနရာဘာပစၥည္းခ်နဲ႕ ခိုင္းၿပီး သူကိုယ္တိုင္းလည္းလုပ္ မင္းသူလည္းခိုင္းေပါ့။ အဲမွာ ျပသနာတက္တာကမင္းသူ။ ဆိုင္ခန္းထဲလမ္းက က်ဥ္းေတာ့ အေဒၚေနာက္က ကပ္ၿပီးပစၥည္းေတြဝင္ယူရတယ္။ အေဒၚတင္ၿပီး ထိၿပီးသြားရေလ မင္းသူလီးကေတာင္ေလ။ “အာ ဒုကၡပဲ အေဒၚသိသြားရင္ေတာ့ျပသနာပဲ” ေဒၚစမ္းေမာ္သိတယ္။ ဒီလိုက်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္ထဲ လူခ်င္းကကပ္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနရတာ။ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္။ လင္နဲ႕ေတာ္မွ ရတဲ့တူ။ ေနာက္ၿပီး ငယ္ငယ္ကထိန္းေက်ာင္းလာတာ မဟုတ္ေတာ့ မင္းသူစိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနမွန္းသိတယ္။မင္းသူလို လူပ်ိဳအ႐ြယ္မေျပာနဲ႕ သူေတာင္တမ်ိဳးႀကီး ဖိုးသိုးဖတ္သပ္ခံစားရတာ။ ဟန္မပ်က္ရေအာင္သာ မင္းသူကိုခိုင္းရင္း “ငါ့တူေရ နင့္မလည္း အိုးတိုးအမ္းတန္းနဲ႕ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ” “ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး လမ္းကက်ဥ္းေတာ့ ေဒၚေလးကိုထိေနလို႔” “အမေလးဟယ္ ထိေရာဘာျဖစ္မွာလဲ ငါက နင့္အေဒၚေလထိထိ အားမနာနဲ႕” “ဟုတ္ေဒၚေလး” “အယ္ ငါမင္းသူကို အားေပးအားျမႇောက္ ျပဳေနပီလားမသိဘူး..့ေတာ္ၾကာ ေကာင္ေလးအတင့္ရဲလာမွ’” ေတြးမိၿပီး ေဒၚစမ္းေမာ္ရင္ထဲ တမ်ိဳးႀကီးခံစားလိုက္ရသလို ရွက္သလိုလိုေလးျဖစ္သြားၿပီး အဖုတ္ထဲလည္း တမ်ိဳးႀကီးခံစားလိုက္ရတယ္။ မင္းသူလည္း အေဒၚက အားနာစရာမလိုဘူး ေျပာမွေတာ့ ခုနကလီးႏွင့္တင္သားမထိေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ေနရာကေန အခုေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘူး။ အေဒၚတင္သားႀကီးေတြကို မေရွာင္ေတာ့ပဲ ပြတ္သတ္သြားေတာ့တယ္။

အိစက္စက္တင္သားႀကီးေတြကမင္းသူအတြက္ ရင္ခုန္စရာႀကီးမို႔ လီးကေတာင္ေနတယ္။ ေဒၚစမ္းေမာ္လည္း မင္းသူ လီးႏွင့္ မိမိတင္သားႀကီးကို တစ္ခါထိတိုင္း စိတ္ကထလာတယ္။့ ေယာက္်ားမလိုးနိုင္တာ ၾကာခဲ့ပီေလ။ ေတာင့္တေနတဲ့အခ်ိန္ႀကီးမွာ ဒီလိုႀကီးထိေတြ႕ေနရေတာ့ စိတ္ေတြဂေယာက္ဂယက္။ ဒီလိုနဲ႕မင္းသူ ေန႕လည္ေဈးေရာင္း ညေနေဈး ဆိုင္ျပန္သိမ္း။ မနက္ကေဝဒနာညေနျပန္ျဖစ္။ ဆိုင္သိမ္းေတာ့လည္း ဒီလမ္းက်ဥ္ေလးမွာပဲ မနက္ကလိုပဲ သိမ္းရတာကိုး။ မင္းသူေတာ့ စိတ္ေတြကမတည္မၿငိမ္ အေဒၚကို ပစ္မွားမိေနတယ္။ စကားေတာင္ မေျပာရဲဘူး။ ေဒၚစမ္းေမာ္လည္း မင္းသူစိတ္ေတြ တစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီဆိုတာသိေတာ့ မင္းသူကို စကားမရွိစကားရွာၿပီး ေျပာေနမိတယ္။ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ေဒၚစမ္းေမာ္ထမင္းခ်က္ရတယ္။ မင္းသူလည္း ထမင္းခ်က္တာ ကူေပးတယ္။ ေဒၚစမ္းေမာ္က အိမ္ေရာက္ၿပီမို႔ အိမ္ေနအဝတ္အစားျဖစ္တဲ့ လည္ဟိုက္ဂါဝန္ႀကီးပဲ ဝတ္ထားတာ။ မင္းသူလည္း ေဒၚစမ္းေမာ္ရင္ဘတ္ႀကီး ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ တင္ဆုံၾကည့္ေတြလွမ္းၾကည့္လိုက္နဲ႕ တံေတြးေတြပဲၿမိဳခ်ေနမိတယ္။

“ကဲငါ့တူေရ ခ်က္လို႔ျပဳတ္ေတာ့လို႔ၿပီးၿပီ၊ ငါေရအရင္ခ်ိဳးမယ္ ၿပီးေတာ့နင္ခ်ိဳးေပါ့” “ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး” ေဒၚေလးေျပာၿပီးအခန္းထဲ့ဝင္သြားတယ္။ ၿပီးမွ ထမီရင္ရွားၿပီးထြက္လာတယ္။ ရင္သားေဖြးေဖြးနဲ႕ ေရလဲထမီပါးပါးထဲမွ ႂကြ႐ြေနတဲ့ ဖင္ႀကီးေတြၾကည့္ရင္း လီးကေတာင္လာျပန္ၿပီ။ ေရခ်ိဳးသံတဘြမ္းဘြမ္းၾကားရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေရခ်ိဳးၿပီး ေဒၚေလးေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး “မင္းလည္း ေရခ်ိဳးေတာ့မင္းသူ” “ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး” မင္းသူထရပ္ေတာ့ပုဆိုး ထဲကလီးႀကီးေရွ႕ကို ေငါထြက္ေနတယ္။ ေဒၚစမ္းေမာ္တခ်က္ကေလး ေငးၾကည့္မိၿပီးအသိဝင္လာကာ အခန္းထဲသနပ္ခါးေသြးရင္း “အမေလး မင္းသူ ငါ့ကိုပစ္မွားေနတယ္၊ ဟီဟိ လီးႀကီးကလည္း အႀကီးႀကီးပဲ။ ဒီေကာင္ေလးေတာ့ ဟင္းးဟင္းး” မင္းသူေရထ်ိဳးခန္းဝင္ၿပီး ေရခ်ိဳးရင္း ေဒၚေလး စမ္းေမာ္ကိုမွန္းကာ တစ္ခ်ီထုလိုက္တယ္။ထုခ်ိန္ဆို ဘာမွလုပ္မရဘူး၊၊ ၾကာၾကာေလး ဖီးအျပည့္နဲ႕ထုေနတုန္း “ေဟ့ မင္းသူၾကာလွခ်ည္လား” တံခါးေခါက္ရင္း ေဒၚစမ္းေမာ္ေျပာေတာ့ “ဟုတ္ေဒၚေလး ၿပီးၿပီ၊ၿပီးၿပီ” “မင္းသူရယ္ ေရခ်ိဳးတယ္သာေျပာတာ ေရေ့လာင္းသံေတာင္ မၾကားရဘူး” မင္းသူသူခိုးလူမိသလိုရွက္သြားၿပီး ေရကိုတ ဗြမ္းဗြမ္းေလာင္းခ်ိဳးလိုက္ရတယ္ေလ။ “မင္းသူေရ ေရခ်ိဳးၿပီး မင္းဦေလးေခၚအုံး ထမင္းစားမယ္လို႔” “ဟုတ္ေဒၚေလး…ဦေလးေရ ထမင္းစားရေအာင္” “ေအး ေအးလာၿပီကြ” ဦေလးတို႔ႏွင့္ထမင္းအတူစားကာ ထိုတည ကုန္ဆုံးလိုက္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ မင္းသူ တေန႕ထက္တေန႕ ေဒၚစမ္းေမာ္နဲ႕ ပိုရင္းနီးလာတယ္။ ေဈးဆိုင္ဖြင့္ခ်ိန္သိမ္းခ်ိန္ဆို ေဒၚစမ္းေမာ္တင္ႀကီးကို သူ႕လီးႏွင့္မထိ ထိေအာင္လုပ္တတ္လာတယ္။

ေဒၚစမ္းေမာ္လည္း ဒီအထိအေတြ႕မွာ သာယာလာလို႔ ဘာမွမေျပာဘူး။ အိမ္မွာ လင္ႀကီးငုတ္တုတ္ရွိလို႔သာ ေပၚတင္မလုပ္ရဲတာ။ အခုလည္း မင္းသူေနာက္က လီးႏွင့္ေထာက္ရင္ အဖုတ္မွာအရည္တစီစီနဲ႕ တစ္ခါတေလ လည္း စိတ္ထဲကလုပ္ပစ္ခ်င္စိတ္က ျဖစ္ေနတယ္။ တေန႕ ညေနဆိုင္သိမ္းရင္း မင္းသူက ပစၥည္းတစ္ခုအထဲသြားထည့္ရာမွာ သူ႕ကိုေနာက္က ပြတ္ၿပီးသြားေတာ့ သူကပစၥည္းအေပၚ လွမ္းတင္ခ်ိန္ မင္းသူအေပၚတင္ႀကီးႏွင့္ ဖိသလိုျဖစ္သြားေတာ့ “အာ့ ” “အယ္မင္းသူ ဘာျဖစ္သြားလဲ ” “ဟီး နာသြားတယ္” “ျပစမ္းဘယ္အနားနာသြားလဲ” “ျပလို႔မျဖစ္တဲ့ေနရာ” “ဟားး ဘာျဖစ္သြားလဲ” “မသိဘူး ေဒၚေလး” “ကဲဆိုင္ခန္းတံခါးပိတ္လိုက္ငါၾကည့္ေပးမယ္” “ဟုတ္ကဲ့” မင္းသူဆိုင္ခန္းတံခါးထပိတ္လိုက္တယ္။ၿပီးမွ “ေဒၚေလး ဒီမွာၾကည့္ေပးစမ္းပါအုံး” “နင္ပဲ ျပလို႔မရတဲ့ေနရာဆို” “အင္းေဒၚေလးၾကည့္ေပးမယ္ဆိုလို႔” “အင္းပါ ကဲျပ” မင္းသူ ပုဆိုးခြၽတ္ခ်လိဳက္တယ္။

“အမေလးမင္းသူနင့္ဟာႀကီးကလဲ” “ေဒၚေလးေသခ်ာၾကည့္ေပးစမ္းပါ နာေနတယ္” “ေအးပါဟ” ေဒၚစမ္းေမာ္ဒူးေထာက့္ထိုင္ကာ မင္းသူလီးကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လီးတအားေတာင္လာတယ္။ လီးက အိမ္ေယာက္က်ားထက္ အမ်ားႀကီးႀကီးတယ္။ အေၾကာေတြေထာင္ထလို႔ ဒစ္ႀကီးက မွိုပြင့္သဏၬာန္ျဖစ္ေနတာ။ ေဒၚစမ္းေမာ္ ေသခ်ာကိုင္ၾကည့္ေနတုန္း လီးထိပ္က အရည္ၾကည္ေတြစိမ့္ထြက္လာတယ္။ ၾကည့္ရင္းႏွင့္ ေဒၚစမ္းေမာ္စဖုတ္က စိမ့္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး ယားေနေတာ့တယ္။မင္းသူလည္း စိတ္ကထိန္းမရေတာ့ ေဒၚစမ္းေမာ္ေခါင္းကိုင္ကာ ေဒၚစမ္းေမာ္ ပါးစပ္ထဲထိုးထည့္ရာ “အု ဝု အု ..အာ့အာ့… ထြီ မင္းသူ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ” “ေဒၚေလးက်ေနာ္မေနနိုင္ေတာ့လို႔ပါ” “ေဟ့ နင့္ဦးေလးသိရင္ ငါတို႔ျပသနာတက္မယ္” “မသိေအာင္ေနမယ္ဗ်ာ.. က်ေနာ္အရမ္းလုပ္ခ်င္ေနၿပီ” မင္းသူလည္း အေျခအေနေကာင္းမွန္းသိေတာ့ အရဲစြန႔္ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။့ ေဒၚစမ္းေမာ္လည္း စိတ္ကအရမ္းပါေနၿပီ။ “ကဲ အဲေလာက္ျဖစ္ေနရင္လည္း လုပ္ ေတာ့ ငါကုန္းေပးမယ္” “ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး” ေဒၚစမ္းေမာ္မင္းသူလီးႀကီးႏွင့္ အလိုးခံခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။ အခုလိုအေနအထားမွာ လက္လြတ္မခံေတာ့ဘူး။ အိပ္ၿပီးခံလို႔ရတဲ့ ေနရာမဟုတ္ေတာ့ ကုန္းေပးလိုက္တယ္။ မင္းသူလည္း ေဒၚစမ္းေမာ္ေနာက္ကဝင္ၿပီး အဖုတ္ကို တခ်က္စမ္းလိုက္တယ္။

အလိုးမခံရတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အဖုတ္က အရည္ေတြစို႐ြဲေနတာမို႔ကုန္းၿပီး တခ်က္ယက္လိုက္တယ္။ “ပလပ္ ပလပ္” “အိုး …အာ့ အာ့ မင္းသူရယ္ေကာင္းလိုက္တာ” “ေဒၚေလး အဖုတ္ယက္မခံဖူးဘူးမလား” “အင္း..မခံဖူးဘူး နင့္ဦေလးကယက္မေပးဖူးဘူး” ‘”ေနာက္ဆိုရင္ က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းယက္ေပးပါ့မယ္ ေဒၚေလး” “ေအး ဟယ္ ငါလည္းခံၾကည့္ခ်င္တယ္။ အခုကအခ်ိန္မရဘူးနင္တစ္ခါတည္းသာ လိုးေတာ့ ငါအရမ္းခံခ်င္ၿပီ” “ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး’” မင္းသူေျပာရင္း လီးကိုအဖုတ္ကိုေတ့ၿပီး ထည့္လိုက္တယ္။ “ဗ်စ္ ..ဗ်ိ ၿဗိ ၿဗိ” လီးက အဖုတ္ထဲျပည့္က်ပ္ၿပီးဝင္သြားတယ္။”အာ့ လား လား မင္းသူရယ္တလုံးတခဲႀကီးပဲ နင့္ေနတာပဲဟယ္” “ေကာင္းရဲ႕လား ေဒၚေလး” “ေအး အရမ္းေကာင္းေနၿပီ လိုးစမ္းပါဟာ” မင္းသူ တေျဖးေျဖးလိုးရာကေန ၾကမ္းလိုက္တယ္။ “ဗ်ိ..ဇြိ ဗ်ိ ဘြတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖြတ္ဖန္းဖန္း’” “အာ့ရွီးရွီး အီးးအားး အာ့အိုးအိုး” “ဘြတ္ဖြတ္ ဘြတ္ဖန္းဖန္းဖန္း” မင္းသူလီးကအလုံးအထည္ကလည္းႀကီး ရွည္လည္း ရွည္ေတာ့ ေဒၚစမ္းေမာ္ အသံမထြက္မိရေအာင္ ႀကိတ္ညည္းမိတယ္။

အားေကာင္းေမာင္းသန္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္က အရသာေကာင္းေကာင္းေပးနိုင္စြမ္းရွိေနေတာ့။ လင္ျဖစ္သူ ကိုေအာင္ေမာင္းမေပးနိုင္တဲ့ ကာမအရသာကို အခုမွ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ခံစားရၿပီ။ “အားးမင္းသူေရ ေကာင္းလိုက္တာကြယ္အိုး အားအားး” အလိုးမခံရတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အဖုတ္က အရမ္းပဲဇိမ္ရွိေနတယ့္။ တခ်က္တခ်က္ မင္းသူလိုးခ်က္က အရမ္းထိတယ္။ လီးဝင္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားမွာကိုေတာင္ စိုးရိမ္မိေနတယ္။ မင္းသူလည္း လိုးရတာ အရမ္းေကာင္းေနတဲ့အတြက္ တဖန္းဖန္းျမည္ေအာင္ လိုးလိုက္တယ္။ေဒၚစမ္းေမာ္လည္း အရမ္းေကာင္းလာၿပီး မင္းသူ႕လီးႀကီးကို ႀကိဳက္သြားရေတာ့တယ္။ မင္းသူလိုးခ်ိန္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာေတာ့ “ဗ်ိ..ဇြိ ဗ်ိ ဘြတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖြတ္ဖန္းဖန္း’” “အာ့မင္းသူ အိုး ဘယ္လိုႀကီးလဲ အားးငါတမ်ိဳးႀကီး အား ထြက္ပီထြက္ပီ အားး အားး” ေဒၚစမ္းေမာ္ တစ္ေယာက္မင္းသူႏွင့္ေတြ႕မွ ၿပီးဆုံးတဲ့အရသာကို ခံစားရလိုက္ၿပီး မင္းသူလည္း ၿပီးေတာ့မွာမို႔ အားကုန္ေဆာင့္လိုက္ၿပီး အဖုတ္ထဲသုတ္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။

အိမ္ကိုဟန္မပ်က္ျပန္ခဲ့ၾကၿပီး ပုံမွန္ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ေနၾကေပမယ့္ က်မစမ္းေမာ္စိတ္က ဆယ္ေက်ာ္သက္ပမာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနမိတယ္။ က်မပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး မင္းသူေလးၾကည့္ေတာ့လည္း မွိူရတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ ေပ်ာ္ေနတာ။ မ်က္ႏွာပိုးသတ္ရေအာင္ မနည္းႀကိတ္ေျပာရတယ္။့ကာမဆိုတာ ေသာက္ေလငတ္ေလ ပဲမို႔ခိုးစားရတာက မလြတ္မလပ္နဲ႕ ဆိုင္ခန္းေလးမွာပဲ အားမရပါဘူး။ ေယာက္်ားအလစ္ကိုပဲ ေခ်ာင္းေနရတယ္။ ေယာက္က်ားက က်န္းမာေရးညံ့ေတာ့ မနက္ဆို လမ္းေလ်ာက္ၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းေလးလုပ္ၿပီး အိမ္မွာေနရတယ္ေလ။ ကိုေအာင္ေမာင္းကို အိမ္ကေလအျပင္ကို သြားေစခ်င္တယ္။ တေန႕ထက္တေန႕က မင္းသူေလးႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး လိုးခ်င္တဲ့စိတ္က ျပင္းျပလာတယ္။ မင္းသူရဲ႕အဖုတ္ယက္တာကို ခံခ်င္တယ္။ ဆိုင္ခန္းမွာက မလြတ္လပ္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့လည္း မာယာသုံးရေတာ့တာေပါ့။

“ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္း” “ဘာလဲ မိန္းမ” “ကိုႀကီးလည္းအိမ္မွာပဲေနရတာ ၾကာေတာ့ မၿငီးေမြ႕ဘူးလား” “ၿငီးေမြ႕တာေပါ့ မိန္းမရာ” “အင္းေလ မင္းသူေရာက္လာေတာ့ ဆိုင္ကိစၥလည္း ကိုႀကီးပူစရာမလိုေတာ့ဘူး၊ ေလေကာင္းေလသန႔္ေလးရေအာင္ မင္းသူအေဖတို႔ဆီ သြားပါလား။့ အဲမွာစိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြဆီလည္ေပါ့” “ေအး ဟ ငါလည္းသြားခ်င္ေနတာ” “အဲဒါဆိုလည္းသြားေလ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္း” “ေအး ငါမနက္ျဖန္သြားမယ္၊ ေနာက္ဆို ငါ့က်န္းမာေရးေၾကာင့္ မသြားျဖစ္ေလာက္ေတာ့ဘူး” “ဟုတ္ကဲ့ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္း” ေနာက္တရက္ ကိုေအာင္ေမာင္း႐ြာဘက္သြားေတာ့ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆိုင္သာဖြင့္ရတာ။ စိတ္က မပါဘူး။ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္က မ်ားေနၿပီေလ။ ဒါႏွင့္ပဲ ဆိုင္ကိုေစာေစာပိတ္ၿပီး အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္။အိမ္လည္းေရာက္ေတာ့ “မမ ” “အယ္ မင္းသူဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ” “မမလို႔ ေခၚတာေလ” “အယ္တမ်ိဳးႀကီးဟယ္” “ဟုတ္တယ္မမရဲ႕ ေဒၚေလးေခၚၿပီးလိုးရတာ တမ်ိဳးႀကီးမို႔လို႔” “ေဟ့ မင္းသူ နင့္ဦးေလးေရွ႕ၾကေဒၚေလးပဲေခၚ” “ဟုတ္ကဲ့မမ.. မမရယ္…ရင္အရမ္းခုန္တာပဲ” “ေအး ငါလည္းရင္ေတြခုန္ေနတာပါ” မင္းသူ မမကိုဖက္ၿပီးမမႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္နမ္းလိုက္တယ္။ ရင္ခုန္သံသာမက တဏွာစိတ္ေၾကာင့္ အသက္ရႉသံပါ ျမန္လာတယ္။

တကယ္ေတာ့ ရမက္ျပင္းျပင္းနဲ႕ နမ္းလိုက္တာပါပဲ။ ေဒၚစမ္းေမာ္လည္း ျပန္နမ္းေပးလိုက္တယ္။ မင္းသူလွ်ာကပါးစပ္ထဲဝင္လာၿပီးေမႊတယ္။ ေဒၚစမ္းေမာ္ဆယ္ေက်ာ္သက္တစ္ေယာက္လို ရင္ေတြတငိမ့္သိမ့္ခုန္ၿပီး စိတ္ေတြ အရမ္းလႈပ္ရွားေနတာေၾကာင့္ အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြစို႐ႊဲလာေနၿပီ။ မင္းသူလည္း အဝတ္ေတြကိုခြၽတ္ၿပီးေဒၚစမ္းေမာ္အဝတ္ေတြပါ ခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ေဒၚစမ္းေမာ္ရဲ႕နို႔ကို တလွည့္စီစို႔ေပးလိုက္တယ္။့ “ႁပြတ္ .ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့ ေမာင္ေလး အာ့အင္းဟင္းးး” ကာမစိတ္ေတြကျပင္းျပစြာျဖစ္ေပၚၿပီးစမ္းေမာ္ ညည္းတြားမိတယ္။ မင္းသူလီးႀကီးကိုစမ္းၿပီး ဆြေပးေနလိုက္တယ္။ မင္းသူလီးက ေဒၚစမ္းေမာ္လက္ထဲ တေျဖးေျဖးႀကီးထြားၿပီး မာေတာင္ေနၿပီ။ “မမ ေမာင္ေလးမႈတ္ေပးမယ္” “အင္းေမာင္ေလး မမလည္းအယက္ခဲခ်င္လွၿပီ” မင္းသူလည္း ေပါင္ၾကားထဲဝင္ၿပီး အဖုတ္မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို နမ္းလိုက္တယ္။”႐ႊပ္” “”အာ့ ရွီးရွီး” အေမြးေတြ႕ၾကားၿဖဲၿပီးအေစ့ကေလးကို စုပ္လိုက္တယ္။ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အာ့..ရွီး..ရွီးးး ေမာင္ေလးရယ္ အားးးး” အေစ့ကိုအားရေအာင္စုပ္ၿပီး အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားၿဖဲကာ လွ်ာကို အျပားလိုက္လုပ္ကာ ယက္လိုက္ရာ “ပလပ္ ပလပ္ ပလပ္” “အားးးးအီးဟီးးးဟီး…ေမာင္ေလး” ေဒၚစမ္းေမာ္တကိုယ္လုံးတုန္သြားကာ ငွက္ဖ်ားထသကဲ့သို႔ ေအာ္ညည္းမိေတာ့တယ္၊ အရည္ေတြ စို႐ြဲေနတဲ့အဖုတ္ကိုလွ်ာစုခြၽန္ကာ ထိုးေမႊၿပီးစုပ္ယူလိုက္ယက္လိုက္ လုပ္ေပးလိုက္တယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ပလပ္ ပလပ္” “အားးအိုးးအင္းဟင္းးဟင္းးး” ေဒၚစမ္းေမာ္မွာ အလိုံးရသလိုမဟုတ္ပဲထူးျခားတဲ့အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ အရသာထူးကိုခံစားရၿပီး ၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္လာတယ္။ “အားေတာ္ၿပီၿပီးသြားလိမ့္မယ္ ေမာင္ေလး ” “ၿပီးေလမမ ” “မမကလိုးၿပီးအတူတူၿပီးခ်င္တာ” “အာ့ဆိုလည္း ေမာင္ေလးလီးစုပ္ေပးအုံးေလ” “ေအး ပါ မမလည္းစုပ္ခ်င္ေနတာ” မင္းသူလီးကို မမမ်က္ႏွာေရွ႕ထိုးေပးလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာေရွ႕လီးတယမ္းယမ္းျဖစ္လာေတာ့ ေဒၚစမ္းေမာ္လည္း မင္းသူလီးကိုဖမ္းကိုင္ၿပီး ဂြင္းသုံးေလးခ်က္တိုက္ေပးလိုက္တယ္။ လီးထိပ္က အရည္ၾကည္ေတြထြက္လာေတာ့မွ ေဒၚစမ္းေမာ္ပါးစပ္ထဲ လီးကိုငုံၿပီးစုပ္ယူလိုက္တယ္။”ႁပြတ္ ႁပြတ္” “အားးးးရွီးးးရီးးေကာင္းလိုက္တာမမရာ၊ လီးထိပ္ေလးလွ်ာႏွင့္ထိုးေပး” “ေအးေမာင္ေလး” ေဒၚစမ္းေမညိလည္းမင္းသူေျပာသမွ်နာခံကာ လီးအေပၚဝလွ်ာႏွင့္ထိုးေမႊေပးလိုက္တယ္။ “ပလပ္ ပလပ္” “အားးးအိုးးးဟူးးးရွီးရွီးအားးးးးးအားး ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ” မင္းသူၿပီးသြားမွာေတာင္စိုးရိမ္သြားတယ္။

“ေမာင္ေလးရၿပီလား ” “ရၿပီမမ” “လုပ္ေတာ့မလား” “လုပ္ေတာ့မယ္မမ” “အင္းလုပ္ ” ေဒၚစမ္းေမာ္အိပ္ရာေပၚလွခ်ၿပီး အလိုးခံရန္ေစာင့္စဥ္ “မမခါးေအာက္ခံလိုက္မယ္” “အင္းခံေလ” ေဒၚစမ္းေမာ္ခါးကိုႂကြေပးလိုက္တယ္။့ မင္းသူလည္း မမခါးေအာက္ေခါင္းအုံးခံၿပီး ေပါင္ၾကားဒူးေထာက္ဝင္ကာ အေစ့ေနရာကို တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ခန႔္ေခ်ာ္ထိုးလိုက္တယ္။ “အားလားးလားး ေမာင္ေလး အိုး လိုးပါေတာ့” မင္းသူမမအဖုတ္ထဲလီးကို တေျဖးေျဖးထိုးထည့္လိုက္တယ္။ ေဒၚစမ္းေမာ္လည္း မိမိအဖုတ္ထဲ လီးဝင္လာကိုၾကည့္ရင္း စိတ္တအားႂကြလာတယ္။”ဗ်စ္ ၿဗိ ဗ်ိ” “အားးေမာင္ေလး အခုမွအားရပါးရရွိလိုက္တာကြာ” “”ဗ်စ္ ဘြတ္ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဘြတ္” “အားအိုးးအင္းဟင္းးဟင္း” ေဒၚစမ္းေမာ္ အားရပါးရညည္းၫူၿပီး ေအာ္လိုက္တယ္။့ မင္းသူလည္း စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္လိုးရၿပီမို႔ ေဆာင့္သြင္းၿပီးလိုးေပးလိုက္ရာ “”ဗ်စ္ ဘြတ္ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဘြတ္ ဖန္းဖန္း” “အားအိုးးအင္းဟင္းးဟင္း ေကာင္းတယ္ အားလိုးလိုးျမန္ျမန္ေလးလိုး” ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာအျမႇပ္တစီစီထေနၿပီ။ “””ဗ်စ္ ဘြတ္ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဘြတ္ ဖန္းဖန္း” “အားအိုးးအင္းဟင္းးဟင္း ေကာင္းတယ္” အားေကာင္းေမာင္းသန္မင္းသူလိုးခ်က္က ေဒၚစမ္းေမာ္ၾကာၾကာမေနနိုင္ေတာ့ဘူး။

“အားဟားးဟားးေမာင္ေလးမမၿပီးေတာ့မယ့္ ၿပီး ေတာ့ မယ္ အားးး” “မမၿပီးေပမယ့္ေမာင္ေလးမၿပီးေသးဘူး မမ” “ေအး ပါ မင္းၿပီးေအာင္လုပ္” “ဗ်စ္ ဘြတ္ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဘြတ္ ဖန္းဖန္း” “အားဟားးဟားးရွီး ရွီးရွီးေမာင္ေလးမမၿပီးၿပီ ၿပီးၿပီ အား ရွီးရွီး..အား”. ေဒၚစမ္းေမာ္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ မင္းသူလီူကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး “မမကုန္းေပးအုံး ” “အင္း ကုန္းေပးမယ္” ေဒၚစမ္းေမာ္လူးလဲထကာကုန္းေပးလိုက္တယ္။ မင္းသူလည္း ေဒၚစမ္းေမာ္ေနာက္ကေနၿပီး လီးကိုထည့္လိုက္တယ္။ “ျျပတ္ ” “အိုး အားရွီးေကာင္းတယ္ေမာင္ေလး ” “””ဗ်စ္ ဘြတ္ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဘြတ္ ဖန္းဖန္း” “အားအိုးးအင္းဟင္းးဟင္း ေကာင္းတယ္” ေနာက္ကေနဒူးေကြးၿပီး မီးကုန္ယမ္းကုန္ ခါးကိုင္ဆြဲၿပီးလိုးေပးလိုက္ရာ ေဒၚစမ္းေမာ္လည္း ေအာ္ညည္းရင္း ဒုတိယအႀကိမ္ၿပီးဆုံးဖို ျ့ဖစ္လာျပန္တယ္။”””ဗ်စ္ ဘြတ္ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဘြတ္ ဖန္းဖန္း” “အားဟားးဟားးေမာင္ေလးမမၿပီးေတာ့မယ္” မင္းသူလည္းၿပီးခ်င္လာၿပီမို႔စိတ္မထိန္းေတာ့ပဲ သုတ္ကို အဖုတ္ထဲပန္းထည့္လိုက္ၿပီး ေဒၚစမ္းေမာ္ကို ေရွ႕သို႔တြန္းလွဲကာ လီးကိုအဖုတ္ထဲစိမ္ရင္း ေဒၚစမ္းေမာ္အေပၚ ေမွာက္ခ်လိဳက္ေတာ့တယ္။ အဖုတ္ထဲသြင္းၿပီး ဇိမ္ခံေနေသာမင္းသူကို “ကိုယ္ေတာ္ေလး ဇိမ္ခံမေနနဲ႕ေတာ့ မမေလးေနၿပီ” “ဟုတ္ကဲ့မမ” မင္းသူလည္းမမေဘးလွဲခ်လိဳက္ၿပီး မမကိုဆြဲဓက္ကာ အနမ္းေလးတပြင့္ေပးရင္ “မမေကာင္းလား” “အရမ္းေကာင္းတယ္ ေမာင္ေလးရယ္” ေမာပန္းေနၾကတဲ့ႏွစ္ေယာက္သား အဝတ္မဝတ္နိုင္ပဲ ဖက္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။

ဦးေအာင္ေမာင္း႐ြာျပန္သြားေတာ့ ႐ြာက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကိုသြားေရာက္ၿပီး ကန္ေတာ့လိုက္တယ္။ “ဒကာႀကီးေအာင္ေမာင္း မင္းလည္း ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ အခုမွပဲ ႐ြာျပန္လာေတာ့တယ္” “တင္ပါ့ဘုရား” “ေအး ဒကာႀကီးလည္း အသက္အ႐ြယ္ရလာၿပီပဲ၊ တရားေရာအားထုတ္ျဖစ္လား” “မထုတ္ျဖစ္ပါဘူးဘုရား” “ေအးကြယ္ေသရင္ကိုယ့္ေနာက္ပါမွာ ဒါနႏွင့္သီလပဲ မဟုတ္လား” “တင္ပါ့ဘုရား” “ေအး ကြယ္ တဏွာေလာဘေနာက္ပဲလိုက္ေနရင္ ဘယ္လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ပါ့မလဲကြယ္” “တင္ပါ့ဘုရား” “ေအးဒီမွာတရားစခန္းဖြင့္ထားတယ္ ၊အခ်ိန္ရရင္ တရားအားထုတ္သြား” “တင္ပါ့ဘုရား” ဦးေအာင္ေမာင္းစဥ္းစားၾကည့္တယ္။က်န္းမာေရးေၾကာင့္ စီးပြားေရးေတာင္ မလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး တဏွာရာဂေရာ မလုပ္ျဖစ္တာ ၾကာလွၿပီ။ ေနာက္ဆံတင္းစရာ သားသမီးကလည္း မရွိဘူး။ မိန္းမအေပၚ မွာလည္း က်န္းမာေရးေၾကာင့္ လင္မယားလိုမေနျဖစ္ပဲ ေမာင္ႏွမလိုပဲေနျဖစ္တယ္။ တဏွာကုန္လို႔လား။ မဟုတ္ဘူး က်န္းမာေရးေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္။ အခုအသက္လည္း ၾကာၾကာေနနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ဒီေတာ့ ငါအခ်ိန္ရတုန္း တရားအားထုတ္မယ္ဆိုၿပီး တရားအားထုတ္ခဲ့တယ္။ တရားအသိေလး ရင္ဝယ္မွတ္ၿပီး ရန္ကုန္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ မင္းသူနဲ႕ေဒၚစမ္းေမာ္ကေတာ့ တဏွာေၾကာမွာ ေျမာေနရာက ဦးေအာင္ေမာင္းေရာက္လာလို႔ အရွိန္သတ္လိုက္ၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း စားေနၾကအရာမစားရရင္ ေနမထိထိုင္ မသာျဖစ္ေတာ့ ခိုးၿပီးစားရာက ဦးေအာင္ေမာင္း ရိပ္မိသြားေတာ့တယ္။ တေန႕ေတာ့ မင္းသူမရွိခ်ိန္မွာ “စမ္းေမာ္” “ရွင္ကိုႀကီး””အင္းးးငါ နင္နဲ႕မင္းသူကိုရိပ္မိတယ္””ရွင္ကိုႀကီး” “ေအး ငါသိတယ္ ငါကေမြးစားရေအာင္ေခၚတာ နင္က အမွန္အကန္ေမြးစားလိုက္တာေပါ့””ကိုႀကီး က်မကိုခြင့္လႊတ္ပါ””ေအးပါ ငါ့မွာတရားရွိပါတယ္။ ငါ့ကိုယ္စား ငါ့တူလုပ္ေပးတယ္လို႔ပဲ မွတ္ပါတယ္””ရွင္ကိုႀကီး’” “ေအးဟုတ္တယ္ေလ ။့ဒီကိစၥကငါက လူေတြဖြင့္ေျပာရင္ ငါကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းသလိုပဲျဖစ္မွာ အိုႀကီးအိုမေရာက္မွ ငါကတရားစြဲရင္ နင္ေထာင္က်မယ္.. နင္ေထာင္က်ရင္ ငါ့ကိုျပဳစုမယ့္သူ မရွိေတာ့ဘူး” “ဟုတ္ကဲ့ ကိုႀကီးတရားေတာ့မစြဲပါႏွင့္ရွင္””ေအးတရားလည္းမစြဲဘူး နင္လည္း ငါ့ကို အကိုႀကီးတစ္ေယာက္လို သေဘာထားၿပီးျပဳစုပါ” “ဟုတ္ကဲ့ပါကိုႀကီး” “ေအးတစ္ခုေတာ့ေျပာမယ္ လူသိေအာင္ေတာ့ မေနၾကနဲ႕၊ ဒီေန႕ကစၿပီး နင္နဲ႕ငါခြဲအိပ္မယ္.. ငါလည္း တရားအားထုတ္မယ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါကိုႀကီး” “တစ္ခုေျပာမယ့္ မင္းသူကငယ္ေသးတယ္။ေနာက္က်ရင္ ျပသနာမတက္ေစႏွင့္ ငါေျပာတာလည္း သူမသိပါေစႏွင့္” “ဟုတ္ကဲ့ပါကိုႀကီး” ဦးေအာင္ေမာင္းလည္း ထိုေန႕ကစၿပီး တရားေလးမွတ္ၿပီး ေအးခ်မ္းစြာေနေတာ့တယ္။ တဏွာရာဂအဆုံးမသတ္နိုင္တဲ့ ေဒၚစမ္းေမာ္ကေတာ့ ဦးေအာင္ေမာင္းကိုယ္စားမင္းသူနဲ႕ပဲ…. တဏွာေတာမွာ ေပ်ာ္ေနၾကေတာ့တယ္။ ၿပီးပါၿပီ။