မိုးတိမ်တိုက်နှင့်တစ်ညတာလွင့်မျောခြင်း (စ/ဆုံး)
ခင့်လင်တော်မောင်မလုပ်ဖူးသော အလုပ်ကို သူလုပ်လိုက်ပြန်ပြီ။ လိင်တံကို အဆုံးထိုးသွင်းထားကာ ကပ်ညှောင့်သောအခါ ခင့်သားအိမ်ခေါင်းကို အဆက်မပြတ် ပွတ်တိုက်ကစားသလိုမျိုးမို့ အရမ်းထိနေပါတော့၏။ ထို့အပြင် သူက ဘယ်လိုများလုပ်နေသည် မသိ သားအိမ်ခေါင်းကို တနေရာတည်းမှာ ပွတ်ဆောင့်နေသည်မျိုး မဟုတ်ဘဲ နေရာအနှံ့ဝိုက်ကာ တို့ကာ ထိနေသဖြင့် ထူးကဲလှ၏။ အိပ်ယာခင်းကို လက်နှင့်တင်းတင်းဆုပ်မိရသည်အထိ ခင့်မှာ အရသာထူး၏ ကောင်းမွန်မ၍ကို တဟင့်ဟင့် ခံစားနေရပါ၏။ သူကလည်း ခင်ကောင်းနေမှန်း သိသည်ထင်၏။ တချက်ပြီးတချက်ပိုပြင်းလာသလို သူ့လိင် တံကလည်း ကြာလေ၊ မာလေ၊ ကြီးလေ၊ ရှည်လည်ဟုပင် ခင်ထင်လာရအောင် ကောင်းသထက် ကောင်းနေပါတော့၏။ ကာမအရသာကို ကိုနဲ့ကျမှပင် ခင့် မှာ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားဖူးတော့သည်ဟု ဆိုရမလိုပင်ဖြစ်၏။ “ဟင့်ဟင့်… ကိုရယ်… အင့်… အဟင့်” အစရှိသော ခင့်ချစ်စဖွယ် ညည်းညူသံလေး များ၊ ကျေနပ်သံလေးများက တခန်းလုံးတွင် နာပျော်ဖွယ် အဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်နေလေ၏။ ထိုအတိုင်း ၁၅မိနစ်ခန့်ကြာလာသောအခါ ခင်မခံနိုင်ပြန်တော့ ပါ။ “ခဏနားပါရစေဦး ကိုမိုးရယ်… ခင် အသက်ရှူပါရစေဦးရှင်… ဟင့်…” အဲတော့လည်း စောစောက ကိုမြင့်နိုင်နှင့် ဖုန်းပြောနေတုန်းကလိုပင် ကိုက သူ့ လိင်တံကို အသာဆွဲထုတ်၊ အသာထိုးသွင်း ပေးကာ ခင့်ကို နားစေပါ၏။ ခင့်ရင်မှာ တငြိမ့်ငြိမ့်ဖြစ်ရပြန်ပြီ။ အမောပြေတော့ သူ့ကို ခင်ပြောမိရ၏။ “ကို ပြီး ချင်ရင် ခင့်ထဲမှာပဲ ပြီးလို့ရတယ်နော်၊ ခင် သားကြောဖြတ်ထားတယ်…”
သူက လိင်တံကို အပြီးထုတ်လိုက်ရင်း “ရပြီ ခင် ပက်လက်ပြန်လှန်တော့နော်…” ဟုသာ ပြန်ပြောလေ၏။ ခင်ခြေပစ်လက်ပစ်ဖြစ်နေပြီ။ ခင့်လင်သားပင် ခင့်ကို ယခုကဲ့သို့ ဖတ်ဖတ်မောအောင် မလုပ်ဖူးပေ။ ကိုကတော့ တကယ့် ယောက်ျားတယောက်ပါပဲ။ ခင်က ပက်လက်ပြန်လှန်ရင်း ဒူးထောင်ကာ ပေါင် များကို ဖြဲပြီး ကို့အတွက် အဆင်သင့်ပြင်ပေးလိုက်၏။ ကိုက ခင့်ကိုယ် ပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီးနောက် သူ့လိင်တံကို အသာအယာပြန်ထိုးသွင်း၏။ ဘယ်လောက်မောနေပေမယ့် ကို့လိင်တံကြီး တိုးဝင်လာပြန်တော့လည်း အရသာတွေ့သွားရပြန်သည်မို့ ကို့ကို အားပါးတရဖက် လိုက်မိရပြန်၏။ လိင်တံကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ထားရင်း ကိုက ခင့်မျက်နှာအနှံကို နမ်းနေပြန်၏။“ချစ်တယ် ခင်ရယ်…” ဟုလည်း တိုးတိုးပြော၏။ “ခင်လည်း ကို့ကို သိပ်ချစ်တာပါပဲ ကိုရယ်… ရင်ထဲမှာ နင့်နေအောင် ချစ်တာပါကွယ်…” ကို့မျက်နှာကိုလည်း ခင်ပြန်နမ်းမိရပြန်၏။ ကိုက ထိုအချိန်မှာပင် ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲတွင်ရှိနေသာ သူ့တံ ဆာကြီးကို ညင်သာစွာ အသွင်းအထုတ် လုပ်နေပြန်၏။ ခင်လည်းကို့ကို အားကျမခံပင်၊ အောက်မှ ညင်သာစွာပြန်လည်ကော့တင်ပေးနေမိရပါ၏။ “စောစောက လမ်းမှာပြောတဲ့စကားကို ခင်ပြန်ရုတ်သိမ်းချင်နေပြီကိုရယ်…” ကိုက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခင့်မျက်နှာလေးကိုသာ မြတ်နိုးစွာကြည့်နေ လေ၏။ “ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ရင် ကို့ကို တနည်းနည်းနဲ့ ခင်ပြန်ဆုံချင်တယ်၊ အမြဲတန်းမဟုတ်တောင် တခါတလေပေါ့၊ ခင်ရူးတော့မယ် ထင်ပါရဲ့ ကိုရယ်… ကိုက ခင့်ကို သိပ်ဖမ်းစားနိုင်တာပဲ…” “ခင့်ဆန္ဒကအဓိကပါ ခင်ရယ်.. ကိုယ်က ခင်လိုအပ်တဲ့အချိန်မှာ ခင့်နားမှာ အမြဲရှိနေမယ့်သူပါ…” “ခင်ချစ်ပါတယ်ဆို မှ ကိုက ခင့်ကို ချွဲနေပြန်ပြီကွာ… မချွဲပါနဲ့ကိုရယ်၊ ခင်ကျေနပ်ပြီးသားပါးရှင်…” သူက ခင့်န၍တ်ခမ်းလေးကို တို့နမ်းလိုက်ပြန်၏။ “ဒီနုတ်ခမ်းလေးတွေကို မြင်ကတည်းက နမ်းချင်ခဲ့တာ၊ ၁၅နှစ်ကျော်မှပဲ နမ်းရတော့တယ်” ဟုပြောပြန်သေး၏။
“ကျေနပ်ပြီလား ကို…” “ဟင့်အင်း… နမ်းရတော့ ပိုနမ်းချင်လာတယ်၊ အခုလိုနေရတော့ ပိုပြီးစွဲလန်းလာတာပေါ့ ခင်ရယ်…” ခင်မျက်နှာပျက်ချင်ချင်ဖြစ် သွား၏။ “ခင်လည်း အတူတူပါပဲ ကိုရယ်.. ဒါပေမယ့်…” သူက ခင့်ကို စကားဆက်ခွင့်မပေးတော့ဘဲ န၍တ်ခမ်းကိုဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်၏။ ခင့်မျက်လုံးများ စင်းကျသွားသည်တွင် သူ့ လက်နှစ်ဖက်က ခင့်ဒူးကို တွန်းကာ ခင့်ကို ခြေဆင်းခိုင်းပြန်၏။ ထို့နောက် ကို့လိင်တံကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲ အဆုံးထည့်ထားပြန် ကာ ကပ်ညှောင့်နေပြန်တော့၏။ မကြာပါ ခင့်အာရုံက ချက်ချင်းပြောင်းသွား၏။ တတ်လည်း တတ်နိုင်လွန်းတဲ့ကိုပါပဲ။ သူ့ညှောင့်ချက်က ညင်သာ သော်လည်း သွက်လက်ပြီး ခင့်ကို ထိနေပြန်တော့၏။ အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုအတိုင်း ဆက်ညှောင့်နေတော့ ခင်ဘယ်လိုမှ အားမရတော့ပါ။ အရည် တွေ ပိုလိုက်လာသလို ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ထောင်ကာ ဖြဲပေးမိရပြန်လေပြီ။ ဒီအခါမှာ သူက အညှောင့်ရပ်ပြီး ခင့်ကိုယ်ပေါ်မှထကာ ဒူးထောက်ပြီးညှောင့် ပြန်၏။ ခင့်ရာဂစိတ်များ ပြန်ကြွတက်လာ ရပြန်ပြီ။ ဒူးထောက်ပြီး အချက်ပေါင်းများစွာ ညှောင့်ပြီးသွားပြန်သောအခါ ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်လိုက်ပြန်၏။ ခင့် ကို စောစောကလိုပင် ပြီး အောင် လုပ်ပေဦးတော့မည်ဟု ခင်တွေးနေမိဆဲမှာ သူကလိင်တံကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲ ထိုးသွင်းထားရင်းကပင် မွေ့ယာပေါ် ဖင်ချ ထိုင်လိုက် ကာ ခင့်တင်ပါးကိုကျော်ပြီး ခြေဆင်းလိုက်၏။ ဘာတွေလုပ်ဦးမှာပါလိမ့်ဟု ခင်တွေးနေမိ၏။ “ဒူးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ပိုက်ထား ခင်…” ဟု သူက ခိုင်းပြန်သည့်အတွက် ခင်လည်း သူခိုင်းသည့်အတိုင်း ဒူးကိုလက်နှင့်ပိုက်ထား လိုက်ရပြန်၏။ သူကထိုအခါတွင်မှ နောက်သို့ အသာလှဲလိုက်ပြီး ခင့် အင်္ဂါဇာတ်ထဲမှ သူ့လိင်တံကို ကော့ထိုးပါတော့၏။ ခင်အကြီးအကျယ်ထိပြီ။ မာတောင်နေသော လိင်တံက ခင့်အင်္ဂါဇာတ် အပေါ်ပိုင်းရှိ ဂျီစပေါ့ကို ထိထိ မိမိကြီး ထိုးတိုက်နေသော အနေအထားကို သူရွေးချယ်လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်ပါ၏။
ခင့်လင်တော်မောင်သည် ဂျီစပေါ့ ဘယ်နားရှိမှန်းသိဖို့ ခင်းစွ၊ ကြားတောင်ကြားဖူးရဲ့လား။ ခင်မသေချာလှပေ။ ကိုကတော့ စလာကတည်းက ခင့်ကို ဂျီစပေါ့ နှင့် ပြီးခိုင်းသလို ဒုတိယအချီမှာလည်း ဂျီစပေါ့နှင့်အစိကို တလှည့်စီပွတ်ကာ ပြီးခိုင်းနိုင်ခဲ့၏။ ယခုလည်း ဂျီစပေါ့ကိုမှ သေချာထိသော နည်းကို သုံးတတ် ပေ၏။ ခင့်ညည်းသံလေးတွေ ညံစီလာရပြန်၏။ သူက အောက်မှ သွက်သွက်မြန်မြန်ကြီး ကော့ကာ ဆောင့်ထိုးနေပေ၏။ မကြာပါ။ ထုံးစံအတိုင်းပင်၊ ဂျီစ ပေါ့ကို မိမိရရထိလာသောအခါ ခင်ဆီးသွားချင်သလို ဖြစ်လာပြီ။ ကျင်ခနဲ ကျင်ခနဲအရသာထူး။ “ဟင့်ဟင့်… ကိုရယ်… အို… ဟင့်… ဟင့်… ဟာ့ဒါး… ဟာ့ ဒါး… ပလိစ်… ဟင့်…၏ ဟင့်…” ကို့ကိုတော့ ခင်မရှက်နိုင်တော့ပါ။ ဒီ့ထက် ပြင်းပြင်းကြမ်းကြမ်းလေး လ၍ပ်ရှားပေးဖို့ တောင်းပန်လိုက်မိရပါတော့၏။ ကိုကလည်း ခင့်အကြိုက်ကို သိပုံပါပဲ။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းသလို ထိထိမိမိလည်းရှိ၏။ သွက်လည်းသွက်၏။ ထိုအတိုင်း နောက်ထပ် ၅မိနစ်ခန့် မနားတမ်းညှောင့်နေသောအခါတွင်မူ ခင်ပြီးတော့မည်မှာ သေချာလာတော့၏။ “ဟင့်… ကိုရယ်… အိုင်(မ်) ကမ်းမင်း အဂိန်း… အို… အဟင့်… ကိုရေ… အိုင်(မ်) ကမ်းမင်း… အာ… အာ… အင့်… အဟင့် အိုင်(မ်)… အ… အ… အ…” ဒီတချီပြီးသည်က ၃ချီထဲတွင် အပြင်းဆုံးများဖြစ်နေသလားမသိ။ သူက နောက်ထပ် ၄- ၅ ၁၀ချက်လောက်ဆက်ဆောင့်ပြီး အလောသုံးဆယ်ထလိုက်၏။ ထို့နောက် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အချက်များစွာ ဆက်ဆောင့်ပြန်ရာ ခင့် မှာပြီးသည့်အရှိန်က လုံးလုံးပြန်မကျတော့ဘဲ ပြီးပြီးရင်း ပြီးရင်း ဆက်ဖြစ်နေပါတော့၏။ သူက ညှောင့်နေရင်းက ခင့်ကို မောသံဖြင့်လှမ်းမေးနေချေ သေး၏။
“ကိုယ်လည်း ပြီးလိုက်ချင်ပြီ ခင်ရယ်၊ ပြီးရတော့မလားဟင်…” တဲ့။ ခင့်မှာ မောနေရသည့်အထဲ သူ့ကို ထုရိုက်ချင်သွားရလောက်အောင် မချိတင်ကဲ ဖြစ် သွားရပါတော့၏။ လင်တော်မောင်ကို ခေါ် ပြလိုက်ချင်သွားရပြန်ပြီ။ သူပြီးချင်တာတောင် ခင့်ဆီက ခွင့်တောင်းနေသည့် ဒီယောက်ျားကို ခင်မချစ်ဘဲ မစွဲ လန်းဘဲမနေနိုင်တော့ပါ။ သူ့အမေးကို န၍တ်နှင့်မဖြေနိုင်တော့ဘဲ ခေါင်းကိုသာ သွက်သွက်ညိတ်ပြလိုက်ရ၏။ သူက ချက်ချင်းလိုပင် ဒူးထောက်လိုက်ကာ ခ င့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်၏။ “ခြေထောက်တွေ တအားထောင်ပြီး ဖြဲပေးထားပါ ခင်ရယ်… နော်…” သူခိုင်းသည့်အတိုင်း ဒူးခေါက်ကွေးမှနေပြီး ခြေထောက်များကို ဆွဲထောင်ဆန့်တန်းကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို တအားဖြဲပေးထား လိုက်ပါ၏။ ခင်ပြီးနေသည့်အရှိန်ကတော့ တက်လို့ကောင်းနေဆဲ။ သူ့ ဆောင့်ချက်က ပြင်းသော်လည်း မသွက်တော့။ တချက်ချင်း မိမိရရကြီးဆောင့်နေသည်မှာ ခင့်သားအိမ်ခေါင်းကို ခပ်ကြမ်း ကြမ်းဆောင့်မိနေသည်မို့ အရသာက ပြင်းလှ၏။ ထိုအတိုင်းတချက်ချင်းဆောင့်နေရာမှ ၇ခကျြမွောကျမှာတော့ ခင့်မှာ “အမေ့… သေပါပြီကိုရယ်…” ဟု ညည်းရလောက်အောင် ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းလှသော ဆောင့်ချက်က တိုးဝင်လာပါ၏။ ခင့်သားအိမ်ခေါင်းကို တင်းပုတ်နှင့်ထုလိုက်သကဲ့သို့ပင် ပြင်းထန်လှ၏။ ထိုအချက်နောက်မှာ တော့ သူဆက်မဆောင့်တော့ပါ။ သို့ရာတွင် သူ့သုတ်ရည်တွေက ခင့်သားအိမ်ခေါင်းကို စူးစူးရဲရဲပင် ပန်းနေပါလေ၏။
“အို…” ခင်ပျော်လိုက်တာ၊ ခင့်ပြီးခြင်းမှာ အခုမှပင် ပြည့်စုံသွားပါတော့၏။ လိင်တံကြီးကလည်း တချက်ပန်းတိုင်း တချက်ပွလာသလို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်က လည်း တချက် အပန်းခံရ တိုင်း တချက်ကြုံ့ဝင်နေသလိုဖြစ်နေတော့ရာ အကောင်းတကာ့ အကောင်းဆုံးအရသာပင်ဖြစ်ပါတော့၏။ ခင်သူ့ကို မြတ်နိုး တွယ်တာစွာပင် လက်နှင့်ရော ခြေနှင့်ပါ ဖက်ထားမိသည်သာမက တင်ပါးများကိုလည်း အတင်းကော့ပေး ထားမိရပါ၏။ သူ့သုတ်ရည်တွေကလည်း တော်တော်နှင့် မကုန်နိုင်ပါ။ လွန်ခဲ့သည့် ၁၅နှစ်ကတည်းက ခင့်အတွက် စုထားခဲ့လေသလားဟု အောက်မေ့ရလောက်အောင်ပင် ပန်းလို့မဆုံးဖြစ်နေသည်မို့ ခင့်မှာလည်း အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေမိပါတော့၏။ “ကို့ကို ခင်အရမ်းချစ်သွားပြီကွယ်…” “ကိုလည်း ခင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ…” “ဟုတ်ရဲ့လား ကိုရာ၊ ခင် က ကလေးအမေ အဖွားကြီးဖြစ်နေပြီလေ…” “ကလေးအမေအဖွားကြီးက ဘာတွေ လုပ်ထားမှန်းမှမသိတာ.. နစ်ပယ်(လ်)တွေဆိုလည်း ပန်းရောင်ထလို့၊ ဗာ(လ်)ဗာကလည်း စိုး တိုက်(တ်) ” အဲလိုတွေပြောတော့လည်း ခင်ရှက်သလိုလိုပင်။ သူပြောတာက ခင့်နို့သီးလေးတွေက ပန်းရောင်တဲ့၊ ခင့် ဟို… အခေါင်းကလည်း သိပ်ကြပ်တာပဲတဲ့။ “နောက်ပြီးတော့ ခင့်ကို ကိုယ်က ဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅နှစ်ကတည်းက ချစ်ခဲ့တာလေ…” “ယုံပါတယ် ကိုရယ်…” ခင် သက်ပြင်းချမိရ၏။ “ခင်တို့နှစ်ယောက်တော့ ဒုက္ခပဲနော်…” “ဘာဖြစ်လို့လဲ…” “ကံ၅ပါးမှာ တပါးပျက်သွားပြီလေ…” “ဘာလဲ၊ ကာမသေုမိစဆှာစာရ လား…” “ဒါပေါ့ ကိုရယ်…” “ခင်ရယ် အားလုံး ဖြစ်ခဲ့ကြပြီ.. ဘာလို့ မဟုတ်တာတွေလျှောက်တွေးနေမှာလဲ… ဘဝမှာ ဖြစ်ချိန်တန်ရင်ဖြစ်မှာ၊ ပျက်ချိန်တန် ပျက်မှာပေါ့… ဒါကို စိတ်အလေးမခံပါနဲ့ နော်…” “ကိုကတော့နော်… ခင်ချစ်ပါတယ်ဆိုမှ ပိုချစ်အောင် နည်းမျိုးစုံလုပ်နေတော့တာပဲ…” “ဘာလဲ ခင်ရဲ့…” “ကို့စကားကိုလည်း ခင်ချစ်သွားလို့ပြောတာ… ခင့်ကို သိပ်စွဲလန်းအောင်မလုပ်နဲ့နော်၊ တော်ကြာ ခင်က ကိုယ့်ကိုမခွဲနိုင်တော့ ပါဘူးဆိုမှ ကို ပြေးပေါက်မှား နေလိမ့်မယ်…” သူက ခင့်ပါးကို ဖိဖိလေး နမ်းလိုက်၏။ ခင့်ရင်မှာ တသိမ့်သိမ့်ကြည်နူးရပြန်၏။ ကာမကိစ္စပြီးသွားလျှင် ချက်ချင်းလိုပင် တရှူးရှူး အိပ်မောကျသွားတတ်သော လင်တော်မောင်ကို ဖျတ်ခနဲ သတိရလိုက်မိသေး၏။
“ကို့ကို မေးရဦးမယ်…” “မေး…” “ကို မိန်းမတွေအကြောကို ဘာလို့ အဲလောက်တောင်သိတာလဲဟင်…” “ဘာတွေသိနေလို့လဲ ခင်ရဲ့…” “ကိုက မသိချင် ယောင်ဆောင်နေပြန်ပြီ… ဥပမာ ကိုရာ၊ ဂျီစပေါ့ကို ကိုဘယ်လိုလုပ်သိနေတာလဲ” “ဒါလား… ခင်ကရော ဘယ်လိုသိလဲ…” ခင် ခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်မိရ၏။ ကိုက ခင့်ကို ဆရာမကြီးလို့ ထင်နေပြီနဲ့တူတယ်။ ခင်က စာအုပ်တွေ အရမ်းဖတ်တော့ “စာအုပ်တွေထဲမှာ ဖတ်ဘူးတာပေါ့… ခင်ထင်တယ်၊ ခင့်အကိုတွေ က ဆရာဝန်တွေဆိုတော့ သူတို့ရဲ့ အနာတော်မီစာအုပ်ထဲမှာ ငယ်ငယ်က ဖတ်ဘူးတာလား မသိဘူး..” “ကိုလည်း ခင့်လိုပါပဲ.. စာအုပ်တွေထဲမှာ ဖတ်ဖူး တာ… နောက်ပြီးတော့ လက်တွေ့စမ်းကြည့်တာပဲ…” “ခင်တော့ ဖတ်ရုံပဲ ဖတ်ဘူးတာ၊ လက်တွေ့ကတော့ ကိုနဲ့တွေ့မှ သိတော့တာ… နောက်တခုရှိသေး တယ် ကိုရဲ့… ကို့ကို ပြောပြရင် ကိုယုံပါ့မလားမသိဘူး.. ခင်လေ… ကို ခင့်အောက်ပိုင်းကို နမ်းပေးတော့ အရမ်းအားနာတာပဲ.. ဗီဒီယိုတွေထဲမှာတော့ ကြည့် ဘူးတာပေါ့… ဒါပေမယ့် ဗမာယောက်ျားတွေ လုပ်မှာမဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ထားတာ.. ကိုနမ်းပေးတော့ ခင့်ရင်ထဲမှာ အရမ်းလည်း ကြည်နူးတယ်၊ အရမ်းလည်း အားနာတာပဲ…” “ခင်ကလည်းကွာ… ကိုယ်က ခင့်ကို အရမ်းချစ်လို့ပဲဟာ…” “ယုံပါတယ်ကိုရယ်… ခင်လည်း ကို့ကို နမ်းပေးတာ ပထမဆုံးအကြိမ် ပဲ၊ ကို့အတွက် အဆင်မှပြေရဲ့လား မသိဘူး.. ခင့်ဘဝမှာ ယောက်ျားတယောက်ရဲ့ အဲဒီ့နေရာကို နမ်းဖို့မဆိုထားနဲ့ လက်နဲ့တောင် မကိုင်ဖူးဘူးဆိုရင် ကိုယုံမ လား…” “တကယ်…” “ဟုတ်တယ် ကိုရဲ့… ကိုနဲ့ကျမှ ခင်လည်း ဘာတွေဖြစ်ကုန်မှန်းမသိဘူး၊ ရှက်တာလည်း မရှိတော့၊ ကြောက်တာလည်း မရှိတော့ဘူး.. ခင့်ကိုတော့ ကို တော်တော်အထင်သေးသွားမှာပဲနော်…” “ကြံကြံဖန်ဖန်ခင်ရယ်၊ ဘာလို့အထင်သေးရမှာလဲ… ခင်ပြောသလိုပဲ အခုလိုသိရတော့ ပိုတောင် ကြည်နူးသေးတယ်.. ဒါနဲ့နေပါဦး.. ခင်က ဆက်စ် ဗီဒီယိုတွေကြည့်ဖူးတယ်လား…” ခင်ရယ်လိုက်ပြန်၏။
“ကြည့်ဖူးတာပေါ့ ကိုရဲ့.. ခင့်မှာ ဗရုတ်သူငယ်ချင်းတယောက်ရှိတယ်၊ လွင်မာတဲ့.. အဲဒီ့ကောင်က သိပ်ကဲတာ… သူ့ဆီမှာ အဲလို အခွေတွေ အများကြီးပဲ… သူ့အိမ်သွားလည်တဲ့အခါဆို ခင်တို့ကို ပြတော့တာပဲ… မကြည့်ချင်ဘူးပြောလည်း မရဘူး… ကိုကတော့ ယောက်ျားလေးဆိုတော့ ခင့်ထက်တောင် ကြည့်ဖူး မှာပေါ့နော်…” “ဒါပေါ့ ခင်ရဲ့…” ခင် ခဏငြိမ်နေ၏။ သူက ပက်လက်အနေအထားဖြင့် ခင့်ကို ဘယ်လက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ထားသလို ခင်က သူ့ဘက်သို့စောင်း ကာ သူ့ကို ဖက်လည်းဖက် ခွလည်းခွထားလေ၏။ ညားခါစ ဇနီးမောင်နှံလိုပင်ဖြစ်၏။ တယောက်ကိုတယောက် ယုယုယယပိုက်ထွေးရင်း အိပ်မောကျသွား ခဲ့ကြသလို မနက်လင်း၍ နိုးလာတော့လည်း တယောက်ကို တယောက် ပိုက်ထွေးထားဆဲဖြစ်၏။ သူက အရင်နိုးနေသည်ထင်၏။ ခင်နိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့် လိုက်သောအခါ ခင့်မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသောသူ့ကိုမြင်ရ၏။ စောင်ထူထူအောက်တွင် တယောက်နှင့်တယောက် ဖက်ထားရသည်မှာ ဇိမ်ရှိလှ သလိုပင်။ ခင်တခါမှ မလုပ်ဖူးသောအလုပ်တခုဖြစ်သည့် ဝတ်လ်စလ်အိပ်ခြင်းကိုလည်း သူနှင့်မှ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါ၏။ နှစ်ယောက်စလုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း အနေအထားဖြင့် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ကြရာ နိုးလာတော့လည်း တယောက်အသား တယောက် ထိလျက်အနေအထား ဖြစ်သဖြင့် ပိုပြီးနွေးထွေးနေ၏။ သူက ခင့်န၍တ်ခမ်းကို နမ်းပြီး မင်္ဂလာနံနက်ခင်းဟု န၍တ်ဆက်၏။ ထိုအနမ်းသည် ထိုနေ့တနေ့တာအတွက် ညားခါစသူတို့ နှစ်ဦးအား လင်မယားကိစ္စများ ဆောင်ရွက်ဖြစ်စေရန် နိုးဆော်သော အနမ်းလည်းဖြစ်၏။
တနေကုန်အခန်းအောင်းကြ၏။ နံနက်စာနှင့် နေ့လည်စာကို အခန်းသို့ပင် မှာယူစားသောက်ကြ၏။ ခင့်ကိုယ်မှာ အဝတ် မကပ်ဘဲ အကြာဆုံးနေဖူးခြင်း လည်းဖြစ်၏။ မနက်စာနှင့် နေ့လည်စာလာပို့ချိန်တွင် သူကခါးကို မွေးပွမျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ပတ်ကာ ထွက်ယူ၏။ ခင်က အိပ်ခန်းတွင်းမှာ ဒီတိုင်း ကျန်ရစ်၏။ ခင့်ကိုယ်မှာ အဝတ်မကပ်ဘဲ အကြာဆုံးနေခြင်းဖြစ်သလို ကာမစပ်ယှက်မ၍ကို ခံယူရာတွင်လည်း အကြာဆုံးပင်ဖြစ်ပါ၏။ မနက်မိုးလင်း မျက်စိနှစ်လုံးပွင့်ပြီး နုတ်ဆက်အနမ်းမှာ ကတည်းက ခင့်မှာ တချီပြီးရ၏။ ထို့နောက် မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်ပြီး ရေချိုး ကြပြန်တော့ ရေချိုးကန်ထဲမှာ စပ်ယှက်ပြန်သေး၏။ ထိုမှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ရာပေါ် ပြန်ရောက်လာကြကာစပ်ယှက်ဖြစ်ပြန်၏။ အရှိန်တက်လာခိုက်မှာ ပြင်းပြင်းထန်ထန်၊ ထို့နောက် ယုယုယယညင်ညင်သာသာ၊ ထို့နောက် ပြင်းပြင်းထန်ထန်။ သူကလည်း နည်းပေါင်းစုံကို သုံး၏။ ခင့်ကိုယ်ကို ခေါင်းမှ ခြေဖျားအထိ သူနမ်းသလို သူ့ကို လည်း ခင်က ထိုအတိုင်း နမ်းဖြစ်၏။ နေ့လည်စာ စား ချိန် ရောက်သောအခါ ခင် သုံးချီပြီးနေခဲ့ပြီ။ သူကမူ ပြီးအောင်မလုပ်သေး။ အတော်လည်း ထိန်းနိုင် သော ကိုပင်ဖြစ်ပါ၏။ သူ့နည်းပေါင်းစုံထဲတွင် ခင်အနှစ်သက်ဆုံးပုံစံမှာ ခင့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းကွေးလျက် ထောင်ထားခိုင်းကာ သူက ခင် နှင့်ထောင့်မှန်ကျအနေအထားမှာနေပြီး ထိုးသွင်းသောနည်းဖြစ်၏။ သူက ဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့် ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲထိုး ဆောင့်ပေးခြင်းဖြစ်၏။ ခင်က ပက်လက်၊ ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲသို့ သူ့တံဆာကို ဒူးထောက်ကာ သွင်းပြီးနောက် သူက ခင့်ညာဘက်ခြမ်းသို့ ဘေးတိုက်လှဲချလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် တ ယောက်ကိုတယောက် နမ်းရ၍ပ်ရန်၊ ပွေ့ဖက်ရန် မဖြစ်နိုင်တော့သော်လည်း လက်ချင်း ဆုပ်ထားလို့ရသည်၊ သူက ခင့်နို့များကို လှမ်းပြီးဆုပ်နယ်ပွတ်သပ် ကစားနိုင်၏။
ခင့်အစိလေးကို လက်နှင့်လှမ်းကစားနိုင်၏။ အကောင်းဆုံးမှာ အဝင်အထွက်ဖြစ်၏။ ထိုနည်းမှာ ကော့ထိုးသော နည်းပြီးလျှင် ခင်အကြိုက်ဆုံးဖြစ်၏။ ကော့ ထိုးသောနည်းမှာတော့ ခင့်ဂျီစပေါ့ကို မိမိရရထိ သဖြင့် ခင်သဘောကျ၏။ အားအရဆုံးမှာတော့ ခင့်ကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းကာ သူက နောက်မှ သွင်းထား လျက်ကြမ်းကြမ်းသွက်သွက် ကပ်ညှောင့်သော နည်းပင်ဖြစ်၏။ ဒုတိယအားအအရဆုံးကတော့ သူက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ အားပါးတရ ထိုးဆောင့် ချက်များပင်ဖြစ် ပါ၏။ မည်သည့်နည်းနှင့်ဖြစ်စေ၊ ခင့်အတွက်ကတော့ ကောင်းနေသည်ချည်းပင်။ သူ့လိင်တံတင်မက သူ့လျှာကပါ ခင့်ကို အရသာစုံ ပေးနိုင် လွန်းပါ၏။ ခင်လည်း အားကျမခံပင် အင်္ဂါဇာတ်နှင့်တင်မကဘဲ နုတ်ခမ်းများလျှာများဖြင့်ပါ သူ့လိင်တံကို အရသာများပြန်ပေး ဖြစ်ခဲ့ပါ၏။ အစာစားတော့ ရော၊ စားပြီးလို့ ခဏတဖြုတ်နားတော့ရော တယောက်ကိုတယောက် ဖက်လျက်သာ။ ဝတ်လစ်စလ် အနေအထားဖြင့်သာ။ ပြီးရင်တော့ ကို့ရဲ့ မဆုံးနိုင်သော အနမ်းရှည်မှ အစပြုကာ ခင်တယောက် ကာမဂုဏ်အာရုံကို အပြည့်အဝခံစားရပြန် လေ၏။ ထူးခြားသည်မှာ နာရီပေါင်းများစွာ စပ်ယှက်နေကြသည်ဖြစ် လည်း တယောက်ကိုတယောက် ညည်းငွေ့သည်မရှိ၊ ဝသည် မရှိ၊ အားရသည်မရှိအောင်ဖြစ်နေကြခြင်းသာဖြစ်၏။ ကိမ်ဖန်များလာလေလေ၊ တယောက်နှင့် တယောက် အပေးအယူမျှလာလေလေ၊ ပိုပြီး အရသာတွေ့လေလေ၊ တယောက်ကိုတယောက် ပိုပြီး တပ်မက်လာလေလေသာဖြစ်၏။ ညစာကိုတော့ အပြင်ထွက်စားဖြစ်ကြ၏။ မနေ့က ဆိုင်လေးမှာ ကဗျာဆန်ဆန်၊ ဖယောင်းတိုင်မီးလေးနှင့် နွေးနွေးထွေးထွေး။ ခင်ကြိုက်သော ဝိုင်အဖြူအေးအေးနှင့်။ ဆိုင် သို့ အသွားရော၊ အပြန်မှာပါ သူ့ကိုတွယ်မှီရင်း၊ လက်ချင်းတွဲရင်း လမ်းလျှောက်ရသော အရသာကို ခင်ခံစားရ၏။ ညစာစားရင်းနှင့် ခင် သူ့ကို ပြောဖြစ်သော စကားတခွန်းရှိသေး၏။
“အိုင်(မ်) ဂက်တင်း ဟော်နီ…” လို့ပင်။ မြန်မာလို ဆိုရင်တော့ ခင့်ရာဂစိတ်တွေ ကြွကလာပြန်ပြီဟု ပြောလိုက်မိခြင်းပင်ဖြစ်၏။ သူကလည်း ခင့်လိုပါပဲဟု ပြန်ပြောကာ ခင့်လက်ကလေးကို ဆွဲယူပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ အသာတင်ပေး၏။ ခင်စမ်းကြည့်လိုက်တော့ အဟုတ်ပင်၊ သူ့လိင်တံကြီးက မာနေပြန်၏။ ခင့် ရင်မှာ အရမ်းကြည်နူးရ၏။ တနေကုန် စပ်ယှက်ခဲ့တာတောင် သူဆန္ဒရှိနေတုန်းဆိုသော အသိကြောင့်ဖြစ်၏။ “အိုင်(မ်) အောလ်စိုး ဒရစ်ပင်း ဝကျ(တ်) ” ဟု ခင်သူ့ကို ပြန်ပြောလိုက်မိရသေး၏။ ခင်လည်း ကို့လိုပဲ ရွှဲရွှဲစိုနေပါပြီရှင်ဟု ပြော လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်ပါ၏။ မြန်မာလို ပြောရအောင်တော့ ခင့်န၍တ်က မရဲ လှပါ။ ထို့ကြောင့် ညစာကို ခပ်လောလောစားသောက်ခဲ့ကြပြီး အခန်းသို့ မြန်မြန်ပင်ပြန်ခဲ့ကြပြန်၏။ ထို့နောက်တွင်ကား ခင်တို့၏မဆုံးနိုင်သော ချစ်ပွဲကြီး ပင်ဖြစ်ပါ၏။ နောက်တည ဆုံခွင့်မရှိတော့သည်ကို နှစ်ယောက်လုံးက သိနေကြသဖြင့် အိပ်ဖို့ကို မစဉ်းစားဖြစ်ကြတော့။ ချစ်ပြီးရင်း ချစ်ဖို့သာ အားသန်နေ ကြ၏။ ကိုမြင့်နိုင်က ထုံးစံအတိုင်း ညဖက်တွင် ဖုန်းဆက်၏။ သူက ထုံးစံအတိုင်း ကိုမြင့်နိုင်နှင့် ခင်ဖုန်းပြောနေတုန်းမှာ ခင့်ကို နောက်ကနေ စပ်ယှက်နေ သေး၏။ ဒီတခါမှာတော့ ခင် ရဲသွားပြီ။ ကိုမြင့်နိုင်နှင့်စကားပြော လုံးလုံးမပျက်ဘဲ သူပေးနေသော အရသာကို ခံယူလိုက်နိုင်သလို သူ့စည်းချက်နှင့်ညီအောင် လည်း ခင့်တင်ပါးကို ဝိုက်ကာ၊ ခင့်ကာနှင့် ကုန်းပေးလိုက်နိုင်ခဲ့ပါ၏။ ညနှစ်နာရီသာသာတွင်တော့ ခင် မောလှပြီမို့ မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွား၏။ သူလည်း အိပ်ပျော်သွားပါ၏။ ၄နာရီ၁၀မိနစ်ခန့်တွင် ခင်နိုးလာ၏။ ဝိုင်ကြောင့် ရင်ပူပြီးနိုးလာခြင်းဖြစ်၏။ ရေထ သောက်ရန် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ အထွက်တွင် သူလည်း ဖျတ်ခနဲနိုးလာ၏။ ရေကို တဝသောက်ကြ၊ ဆီးသွားကြပြီးသည့်နောက်တွင်ကား မတိုင်ပင် ထားဘဲနှင့် စိတ်ဇောသန်သန် စပ်ယှက်ဖြစ်ကြပြန်၏။ လေယာဉ်ချိန်က မနက်၁၀နာရီ။ ၉နာရီ ကွင်းအရောက်ပေါ့။ ခင်တို့နှစ်ယောက် မနက်စာပင် မစားဖြစ်တော့ချေ။ ၄နာရီလုံးလုံး မနားတမ်း စပ်ယှက်နေဖြစ် ကြ၏။ ခင်က အားမရနိုင်သလို သူလည်း အားမရနိုင်ဟန်မတူပါ။ ၇နာရီခှဲသောအခါတွင်မူ ခင်သူ့ကို သတိ ပေးရပြီ။ ထိုအခါကျမှ သူက ပွဲသိမ်းဖို့ကြိုးစား တော့၏။ အဲတော့လည်း ခင့်မှာ ဖတ်ဖတ်မောရပြန်၏။ သူ့ကော့ထိုးနည်းကို အသုံးပြုကာ ခင့်ကို ပေါက်ကွဲပွင့်ထွက်အောင်ပြီးစေခြင်း ဖြစ်သလို သူ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ၂၄နာရီကြာ မပြီးအောင်ထိန်းကာ စုဆောင်းထားသည်များကို ခင့်အင်္ဂါဇာတ်ထဲ အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်း နှင့် အမြောက်အများပန်း ထုတ်ပေးလေတော့၏။
၈နာရီလောက်ကျတော့မှ ကမန်းကတန်း ရေချိုးအဝတ်လဲကြ။ သူကလည်း အခန်းပြန် ပစ္စည်းသိမ်း၊ ခင်လည်း ပစ္စည်းသိမ်းကာ အငှားယာဉ်ပေါ်ရောက် တော့ ၈နာရီ ၄၅မိနစ်ပင်ရှိနေလေပြီ။ လေဆိပ်မှာလည်း မြန်မာတယောက်မှမရှိသဖြင့် ခင်နှင့်သူမှာ တယောက်ကိုတယောက်ပွေ့ဖက်ထားမြဲ။ လေယာဉ်ပေါ် မှာ လည်း နမ်းကြမြဲ။ တွတ်ထိုးကြမြဲ။ ဘန်ကောက်ရောက်တော့မှ ကိုယ်ရှိန်သပ်ကြရ၏။ ဘန်ကောက်မှာတော့ မြန်မာတွေ များသဖြင့် အသိက တွေ့ချင် တွေ့နေနိုင် သည်မို့ တယောက်နှင့်တယောက် မျက်လုံးနှင့်မှလွဲပြီး မချစ်နိုင်ကြ။ ကံကောင်းချင်တော့ ရန်ကုန်အပြန် ထိုင်းလေယာဉ်မှာကျတော့ သူရော၊ ခင် ပါ ပထမတန်းက စီးနင်းလိုက်ပါကြသည်မို့ ထို အတန်းမှာ တခြားမြန်မာခရီးသည် တယောက်မှ မတွေ့ရပေ။ နိုင်ငံခြားသားပင် နှစ်ဦးသာပါသည်မို့ ခင်နှင့်သူ တို့ တွတ်ထိုးနိုင်၊ နမ်း နိုင်ကြသေး၏။ နာရီဝက်သာသာကြာသော ထိုခရီးစဉ်က နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် မြန်ဆန်လွန်းလှ၏။ သေချာသည်ကတော့ ရန် ကုန်ရောက်လျှင် ခွဲကြရဦးမည်၊ လွမ်းကြရဦးမည်သာဖြစ်၏။ သို့သော် လင်တော်မောင်က အမေရိက မှ တော်တော်နှင့် ပြန်ရောက်ဦးမည်မဟုတ်သည့် အတူတူ ခင် သူနှင့်တွေ့ခွင့်ရအောင် အားထုတ်မိဦးမည်လည်း ဖြစ်နေပါတော့၏။
Zawgyi
မိုးတိမ္တိုက္ႏွင့္တစ္ညတာလြင့္ေမ်ာျခင္း (စ/ဆုံး)
ခင့္လင္ေတာ္ေမာင္မလုပ္ဖူးေသာ အလုပ္ကို သူလုပ္လိုက္ျပန္ၿပီ။ လိင္တံကို အဆုံးထိုးသြင္းထားကာ ကပ္ေညႇာင့္ေသာအခါ ခင့္သားအိမ္ေခါင္းကို အဆက္မျပတ္ ပြတ္တိုက္ကစားသလိုမ်ိဳးမို႔ အရမ္းထိေနပါေတာ့၏။ ထို႔အျပင္ သူက ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ေနသည္ မသိ သားအိမ္ေခါင္းကို တေနရာတည္းမွာ ပြတ္ေဆာင့္ေနသည္မ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ေနရာအႏွံ႔ဝိုက္ကာ တို႔ကာ ထိေနသျဖင့္ ထူးကဲလွ၏။ အိပ္ယာခင္းကို လက္ႏွင့္တင္းတင္းဆုပ္မိရသည္အထိ ခင့္မွာ အရသာထူး၏ ေကာင္းမြန္မ၍ကို တဟင့္ဟင့္ ခံစားေနရပါ၏။ သူကလည္း ခင္ေကာင္းေနမွန္း သိသည္ထင္၏။ တခ်က္ၿပီးတခ်က္ပိုျပင္းလာသလို သူ႔လိင္ တံကလည္း ၾကာေလ၊ မာေလ၊ ႀကီးေလ၊ ရွည္လည္ဟုပင္ ခင္ထင္လာရေအာင္ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေနပါေတာ့၏။ ကာမအရသာကို ကိုနဲ႔က်မွပင္ ခင့္ မွာ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ခံစားဖူးေတာ့သည္ဟု ဆိုရမလိုပင္ျဖစ္၏။ “ဟင့္ဟင့္… ကိုရယ္… အင့္… အဟင့္” အစရွိေသာ ခင့္ခ်စ္စဖြယ္ ညည္းညဴသံေလး မ်ား၊ ေက်နပ္သံေလးမ်ားက တခန္းလုံးတြင္ နာေပ်ာ္ဖြယ္ အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚေနေလ၏။ ထိုအတိုင္း ၁၅မိနစ္ခန႔္ၾကာလာေသာအခါ ခင္မခံႏိုင္ျပန္ေတာ့ ပါ။ “ခဏနားပါရေစဦး ကိုမိုးရယ္… ခင္ အသက္ရႉပါရေစဦးရွင္… ဟင့္…” အဲေတာ့လည္း ေစာေစာက ကိုျမင့္ႏိုင္ႏွင့္ ဖုန္းေျပာေနတုန္းကလိုပင္ ကိုက သူ႔ လိင္တံကို အသာဆြဲထုတ္၊ အသာထိုးသြင္း ေပးကာ ခင့္ကို နားေစပါ၏။ ခင့္ရင္မွာ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ အေမာေျပေတာ့ သူ႔ကို ခင္ေျပာမိရ၏။ “ကို ၿပီး ခ်င္ရင္ ခင့္ထဲမွာပဲ ၿပီးလို႔ရတယ္ေနာ္၊ ခင္ သားေၾကာျဖတ္ထားတယ္…”
သူက လိင္တံကို အၿပီးထုတ္လိုက္ရင္း “ရၿပီ ခင္ ပက္လက္ျပန္လွန္ေတာ့ေနာ္…” ဟုသာ ျပန္ေျပာေလ၏။ ခင္ေျခပစ္လက္ပစ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ခင့္လင္သားပင္ ခင့္ကို ယခုကဲ့သို႔ ဖတ္ဖတ္ေမာေအာင္ မလုပ္ဖူးေပ။ ကိုကေတာ့ တကယ့္ ေယာက္်ားတေယာက္ပါပဲ။ ခင္က ပက္လက္ျပန္လွန္ရင္း ဒူးေထာင္ကာ ေပါင္ မ်ားကို ၿဖဲၿပီး ကို႔အတြက္ အဆင္သင့္ျပင္ေပးလိုက္၏။ ကိုက ခင့္ကိုယ္ ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔လိင္တံကို အသာအယာျပန္ထိုးသြင္း၏။ ဘယ္ေလာက္ေမာေနေပမယ့္ ကို႔လိင္တံႀကီး တိုးဝင္လာျပန္ေတာ့လည္း အရသာေတြ႕သြားရျပန္သည္မို႔ ကို႔ကို အားပါးတရဖက္ လိုက္မိရျပန္၏။ လိင္တံကို အဆုံးထိ ထိုးထည့္ထားရင္း ကိုက ခင့္မ်က္ႏွာအႏွံကို နမ္းေနျပန္၏။“ခ်စ္တယ္ ခင္ရယ္…” ဟုလည္း တိုးတိုးေျပာ၏။ “ခင္လည္း ကို႔ကို သိပ္ခ်စ္တာပါပဲ ကိုရယ္… ရင္ထဲမွာ နင့္ေနေအာင္ ခ်စ္တာပါကြယ္…” ကို႔မ်က္ႏွာကိုလည္း ခင္ျပန္နမ္းမိရျပန္၏။ ကိုက ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲတြင္ရွိေနသာ သူ႔တံ ဆာႀကီးကို ညင္သာစြာ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေနျပန္၏။ ခင္လည္းကို႔ကို အားက်မခံပင္၊ ေအာက္မွ ညင္သာစြာျပန္လည္ေကာ့တင္ေပးေနမိရပါ၏။ “ေစာေစာက လမ္းမွာေျပာတဲ့စကားကို ခင္ျပန္႐ုတ္သိမ္းခ်င္ေနၿပီကိုရယ္…” ကိုက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ခင့္မ်က္ႏွာေလးကိုသာ ျမတ္ႏိုးစြာၾကည့္ေန ေလ၏။ “ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ရင္ ကို႔ကို တနည္းနည္းနဲ႔ ခင္ျပန္ဆုံခ်င္တယ္၊ အၿမဲတန္းမဟုတ္ေတာင္ တခါတေလေပါ့၊ ခင္႐ူးေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ ကိုရယ္… ကိုက ခင့္ကို သိပ္ဖမ္းစားႏိုင္တာပဲ…” “ခင့္ဆႏၵကအဓိကပါ ခင္ရယ္.. ကိုယ္က ခင္လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခင့္နားမွာ အၿမဲရွိေနမယ့္သူပါ…” “ခင္ခ်စ္ပါတယ္ဆို မွ ကိုက ခင့္ကို ခြၽဲေနျပန္ၿပီကြာ… မခြၽဲပါနဲ႔ကိုရယ္၊ ခင္ေက်နပ္ၿပီးသားပါးရွင္…” သူက ခင့္န၍တ္ခမ္းေလးကို တို႔နမ္းလိုက္ျပန္၏။ “ဒီႏုတ္ခမ္းေလးေတြကို ျမင္ကတည္းက နမ္းခ်င္ခဲ့တာ၊ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္မွပဲ နမ္းရေတာ့တယ္” ဟုေျပာျပန္ေသး၏။
“ေက်နပ္ၿပီလား ကို…” “ဟင့္အင္း… နမ္းရေတာ့ ပိုနမ္းခ်င္လာတယ္၊ အခုလိုေနရေတာ့ ပိုၿပီးစြဲလန္းလာတာေပါ့ ခင္ရယ္…” ခင္မ်က္ႏွာပ်က္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ သြား၏။ “ခင္လည္း အတူတူပါပဲ ကိုရယ္.. ဒါေပမယ့္…” သူက ခင့္ကို စကားဆက္ခြင့္မေပးေတာ့ဘဲ န၍တ္ခမ္းကိုဖိကပ္နမ္းစုပ္လိုက္၏။ ခင့္မ်က္လုံးမ်ား စင္းက်သြားသည္တြင္ သူ႔ လက္ႏွစ္ဖက္က ခင့္ဒူးကို တြန္းကာ ခင့္ကို ေျခဆင္းခိုင္းျပန္၏။ ထို႔ေနာက္ ကို႔လိင္တံကို ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲ အဆုံးထည့္ထားျပန္ ကာ ကပ္ေညႇာင့္ေနျပန္ေတာ့၏။ မၾကာပါ ခင့္အာ႐ုံက ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြား၏။ တတ္လည္း တတ္ႏိုင္လြန္းတဲ့ကိုပါပဲ။ သူ႔ေညႇာင့္ခ်က္က ညင္သာ ေသာ္လည္း သြက္လက္ၿပီး ခင့္ကို ထိေနျပန္ေတာ့၏။ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုအတိုင္း ဆက္ေညႇာင့္ေနေတာ့ ခင္ဘယ္လိုမွ အားမရေတာ့ပါ။ အရည္ ေတြ ပိုလိုက္လာသလို ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း ေထာင္ကာ ၿဖဲေပးမိရျပန္ေလၿပီ။ ဒီအခါမွာ သူက အေညႇာင့္ရပ္ၿပီး ခင့္ကိုယ္ေပၚမွထကာ ဒူးေထာက္ၿပီးေညႇာင့္ ျပန္၏။ ခင့္ရာဂစိတ္မ်ား ျပန္ႂကြတက္လာ ရျပန္ၿပီ။ ဒူးေထာက္ၿပီး အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ေညႇာင့္ၿပီးသြားျပန္ေသာအခါ ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္လိုက္ျပန္၏။ ခင့္ ကို ေစာေစာကလိုပင္ ၿပီး ေအာင္ လုပ္ေပဦးေတာ့မည္ဟု ခင္ေတြးေနမိဆဲမွာ သူကလိင္တံကို ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲ ထိုးသြင္းထားရင္းကပင္ ေမြ႕ယာေပၚ ဖင္ခ် ထိုင္လိုက္ ကာ ခင့္တင္ပါးကိုေက်ာ္ၿပီး ေျခဆင္းလိုက္၏။ ဘာေတြလုပ္ဦးမွာပါလိမ့္ဟု ခင္ေတြးေနမိ၏။ “ဒူးႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ပိုက္ထား ခင္…” ဟု သူက ခိုင္းျပန္သည့္အတြက္ ခင္လည္း သူခိုင္းသည့္အတိုင္း ဒူးကိုလက္ႏွင့္ပိုက္ထား လိုက္ရျပန္၏။ သူကထိုအခါတြင္မွ ေနာက္သို႔ အသာလွဲလိုက္ၿပီး ခင့္ အဂၤါဇာတ္ထဲမွ သူ႔လိင္တံကို ေကာ့ထိုးပါေတာ့၏။ ခင္အႀကီးအက်ယ္ထိၿပီ။ မာေတာင္ေနေသာ လိင္တံက ခင့္အဂၤါဇာတ္ အေပၚပိုင္းရွိ ဂ်ီစေပါ့ကို ထိထိ မိမိႀကီး ထိုးတိုက္ေနေသာ အေနအထားကို သူေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါ၏။
ခင့္လင္ေတာ္ေမာင္သည္ ဂ်ီစေပါ့ ဘယ္နားရွိမွန္းသိဖို႔ ခင္းစြ၊ ၾကားေတာင္ၾကားဖူးရဲ႕လား။ ခင္မေသခ်ာလွေပ။ ကိုကေတာ့ စလာကတည္းက ခင့္ကို ဂ်ီစေပါ့ ႏွင့္ ၿပီးခိုင္းသလို ဒုတိယအခ်ီမွာလည္း ဂ်ီစေပါ့ႏွင့္အစိကို တလွည့္စီပြတ္ကာ ၿပီးခိုင္းႏိုင္ခဲ့၏။ ယခုလည္း ဂ်ီစေပါ့ကိုမွ ေသခ်ာထိေသာ နည္းကို သုံးတတ္ ေပ၏။ ခင့္ညည္းသံေလးေတြ ညံစီလာရျပန္၏။ သူက ေအာက္မွ သြက္သြက္ျမန္ျမန္ႀကီး ေကာ့ကာ ေဆာင့္ထိုးေနေပ၏။ မၾကာပါ။ ထုံးစံအတိုင္းပင္၊ ဂ်ီစ ေပါ့ကို မိမိရရထိလာေသာအခါ ခင္ဆီးသြားခ်င္သလို ျဖစ္လာၿပီ။ က်င္ခနဲ က်င္ခနဲအရသာထူး။ “ဟင့္ဟင့္… ကိုရယ္… အို… ဟင့္… ဟင့္… ဟာ့ဒါး… ဟာ့ ဒါး… ပလိစ္… ဟင့္…၏ ဟင့္…” ကို႔ကိုေတာ့ ခင္မရွက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဒီ့ထက္ ျပင္းျပင္းၾကမ္းၾကမ္းေလး လ၍ပ္ရွားေပးဖို႔ ေတာင္းပန္လိုက္မိရပါေတာ့၏။ ကိုကလည္း ခင့္အႀကိဳက္ကို သိပုံပါပဲ။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းသလို ထိထိမိမိလည္းရွိ၏။ သြက္လည္းသြက္၏။ ထိုအတိုင္း ေနာက္ထပ္ ၅မိနစ္ခန႔္ မနားတမ္းေညႇာင့္ေနေသာအခါတြင္မူ ခင္ၿပီးေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာလာေတာ့၏။ “ဟင့္… ကိုရယ္… အိုင္(မ္) ကမ္းမင္း အဂိန္း… အို… အဟင့္… ကိုေရ… အိုင္(မ္) ကမ္းမင္း… အာ… အာ… အင့္… အဟင့္ အိုင္(မ္)… အ… အ… အ…” ဒီတခ်ီၿပီးသည္က ၃ခ်ီထဲတြင္ အျပင္းဆုံးမ်ားျဖစ္ေနသလားမသိ။ သူက ေနာက္ထပ္ ၄- ၅ ၁၀ခ်က္ေလာက္ဆက္ေဆာင့္ၿပီး အေလာသုံးဆယ္ထလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး အခ်က္မ်ားစြာ ဆက္ေဆာင့္ျပန္ရာ ခင့္ မွာၿပီးသည့္အရွိန္က လုံးလုံးျပန္မက်ေတာ့ဘဲ ၿပီးၿပီးရင္း ၿပီးရင္း ဆက္ျဖစ္ေနပါေတာ့၏။ သူက ေညႇာင့္ေနရင္းက ခင့္ကို ေမာသံျဖင့္လွမ္းေမးေနေခ် ေသး၏။
“ကိုယ္လည္း ၿပီးလိုက္ခ်င္ၿပီ ခင္ရယ္၊ ၿပီးရေတာ့မလားဟင္…” တဲ့။ ခင့္မွာ ေမာေနရသည့္အထဲ သူ႔ကို ထု႐ိုက္ခ်င္သြားရေလာက္ေအာင္ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္ သြားရပါေတာ့၏။ လင္ေတာ္ေမာင္ကို ေခၚ ျပလိုက္ခ်င္သြားရျပန္ၿပီ။ သူၿပီးခ်င္တာေတာင္ ခင့္ဆီက ခြင့္ေတာင္းေနသည့္ ဒီေယာက္်ားကို ခင္မခ်စ္ဘဲ မစြဲ လန္းဘဲမေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ သူ႔အေမးကို န၍တ္ႏွင့္မေျဖႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းကိုသာ သြက္သြက္ညိတ္ျပလိုက္ရ၏။ သူက ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ ဒူးေထာက္လိုက္ကာ ခ င့္ကိုယ္ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္၏။ “ေျခေထာက္ေတြ တအားေထာင္ၿပီး ၿဖဲေပးထားပါ ခင္ရယ္… ေနာ္…” သူခိုင္းသည့္အတိုင္း ဒူးေခါက္ေကြးမွေနၿပီး ေျခေထာက္မ်ားကို ဆြဲေထာင္ဆန႔္တန္းကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တအားၿဖဲေပးထား လိုက္ပါ၏။ ခင္ၿပီးေနသည့္အရွိန္ကေတာ့ တက္လို႔ေကာင္းေနဆဲ။ သူ႔ ေဆာင့္ခ်က္က ျပင္းေသာ္လည္း မသြက္ေတာ့။ တခ်က္ခ်င္း မိမိရရႀကီးေဆာင့္ေနသည္မွာ ခင့္သားအိမ္ေခါင္းကို ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္းေဆာင့္မိေနသည္မို႔ အရသာက ျပင္းလွ၏။ ထိုအတိုင္းတခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ေနရာမွ ၇ခက်ျေမြာက်မွာေတာ့ ခင့္မွာ “အေမ့… ေသပါၿပီကိုရယ္…” ဟု ညည္းရေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းလွေသာ ေဆာင့္ခ်က္က တိုးဝင္လာပါ၏။ ခင့္သားအိမ္ေခါင္းကို တင္းပုတ္ႏွင့္ထုလိုက္သကဲ့သို႔ပင္ ျပင္းထန္လွ၏။ ထိုအခ်က္ေနာက္မွာ ေတာ့ သူဆက္မေဆာင့္ေတာ့ပါ။ သို႔ရာတြင္ သူ႔သုတ္ရည္ေတြက ခင့္သားအိမ္ေခါင္းကို စူးစူးရဲရဲပင္ ပန္းေနပါေလ၏။
“အို…” ခင္ေပ်ာ္လိုက္တာ၊ ခင့္ၿပီးျခင္းမွာ အခုမွပင္ ျပည့္စုံသြားပါေတာ့၏။ လိင္တံႀကီးကလည္း တခ်က္ပန္းတိုင္း တခ်က္ပြလာသလို ခင့္အဂၤါဇာတ္က လည္း တခ်က္ အပန္းခံရ တိုင္း တခ်က္ႀကဳံ႕ဝင္ေနသလိုျဖစ္ေနေတာ့ရာ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆုံးအရသာပင္ျဖစ္ပါေတာ့၏။ ခင္သူ႔ကို ျမတ္ႏိုး တြယ္တာစြာပင္ လက္ႏွင့္ေရာ ေျခႏွင့္ပါ ဖက္ထားမိသည္သာမက တင္ပါးမ်ားကိုလည္း အတင္းေကာ့ေပး ထားမိရပါ၏။ သူ႔သုတ္ရည္ေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မကုန္ႏိုင္ပါ။ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၅ႏွစ္ကတည္းက ခင့္အတြက္ စုထားခဲ့ေလသလားဟု ေအာက္ေမ့ရေလာက္ေအာင္ပင္ ပန္းလို႔မဆုံးျဖစ္ေနသည္မို႔ ခင့္မွာလည္း အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနမိပါေတာ့၏။ “ကို႔ကို ခင္အရမ္းခ်စ္သြားၿပီကြယ္…” “ကိုလည္း ခင့္ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ…” “ဟုတ္ရဲ႕လား ကိုရာ၊ ခင္ က ကေလးအေမ အဖြားႀကီးျဖစ္ေနၿပီေလ…” “ကေလးအေမအဖြားႀကီးက ဘာေတြ လုပ္ထားမွန္းမွမသိတာ.. နစ္ပယ္(လ္)ေတြဆိုလည္း ပန္းေရာင္ထလို႔၊ ဗာ(လ္)ဗာကလည္း စိုး တိုက္(တ္) ” အဲလိုေတြေျပာေတာ့လည္း ခင္ရွက္သလိုလိုပင္။ သူေျပာတာက ခင့္ႏို႔သီးေလးေတြက ပန္းေရာင္တဲ့၊ ခင့္ ဟို… အေခါင္းကလည္း သိပ္ၾကပ္တာပဲတဲ့။ “ေနာက္ၿပီးေတာ့ ခင့္ကို ကိုယ္က ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ႏွစ္ကတည္းက ခ်စ္ခဲ့တာေလ…” “ယုံပါတယ္ ကိုရယ္…” ခင္ သက္ျပင္းခ်မိရ၏။ “ခင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ ဒုကၡပဲေနာ္…” “ဘာျဖစ္လို႔လဲ…” “ကံ၅ပါးမွာ တပါးပ်က္သြားၿပီေလ…” “ဘာလဲ၊ ကာမေသုမိစဆွာစာရ လား…” “ဒါေပါ့ ကိုရယ္…” “ခင္ရယ္ အားလုံး ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီ.. ဘာလို႔ မဟုတ္တာေတြေလွ်ာက္ေတြးေနမွာလဲ… ဘဝမွာ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ရင္ျဖစ္မွာ၊ ပ်က္ခ်ိန္တန္ ပ်က္မွာေပါ့… ဒါကို စိတ္အေလးမခံပါနဲ႔ ေနာ္…” “ကိုကေတာ့ေနာ္… ခင္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုမွ ပိုခ်စ္ေအာင္ နည္းမ်ိဳးစုံလုပ္ေနေတာ့တာပဲ…” “ဘာလဲ ခင္ရဲ႕…” “ကို႔စကားကိုလည္း ခင္ခ်စ္သြားလို႔ေျပာတာ… ခင့္ကို သိပ္စြဲလန္းေအာင္မလုပ္နဲ႔ေနာ္၊ ေတာ္ၾကာ ခင္က ကိုယ့္ကိုမခြဲႏိုင္ေတာ့ ပါဘူးဆိုမွ ကို ေျပးေပါက္မွား ေနလိမ့္မယ္…” သူက ခင့္ပါးကို ဖိဖိေလး နမ္းလိုက္၏။ ခင့္ရင္မွာ တသိမ့္သိမ့္ၾကည္ႏူးရျပန္၏။ ကာမကိစၥၿပီးသြားလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ တရႉးရႉး အိပ္ေမာက်သြားတတ္ေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ကို ဖ်တ္ခနဲ သတိရလိုက္မိေသး၏။
“ကို႔ကို ေမးရဦးမယ္…” “ေမး…” “ကို မိန္းမေတြအေၾကာကို ဘာလို႔ အဲေလာက္ေတာင္သိတာလဲဟင္…” “ဘာေတြသိေနလို႔လဲ ခင္ရဲ႕…” “ကိုက မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနျပန္ၿပီ… ဥပမာ ကိုရာ၊ ဂ်ီစေပါ့ကို ကိုဘယ္လိုလုပ္သိေနတာလဲ” “ဒါလား… ခင္ကေရာ ဘယ္လိုသိလဲ…” ခင္ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္မိရ၏။ ကိုက ခင့္ကို ဆရာမႀကီးလို႔ ထင္ေနၿပီနဲ႔တူတယ္။ ခင္က စာအုပ္ေတြ အရမ္းဖတ္ေတာ့ “စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဘူးတာေပါ့… ခင္ထင္တယ္၊ ခင့္အကိုေတြ က ဆရာဝန္ေတြဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အနာေတာ္မီစာအုပ္ထဲမွာ ငယ္ငယ္က ဖတ္ဘူးတာလား မသိဘူး..” “ကိုလည္း ခင့္လိုပါပဲ.. စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူး တာ… ေနာက္ၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႕စမ္းၾကည့္တာပဲ…” “ခင္ေတာ့ ဖတ္႐ုံပဲ ဖတ္ဘူးတာ၊ လက္ေတြ႕ကေတာ့ ကိုနဲ႔ေတြ႕မွ သိေတာ့တာ… ေနာက္တခုရွိေသး တယ္ ကိုရဲ႕… ကို႔ကို ေျပာျပရင္ ကိုယုံပါ့မလားမသိဘူး.. ခင္ေလ… ကို ခင့္ေအာက္ပိုင္းကို နမ္းေပးေတာ့ အရမ္းအားနာတာပဲ.. ဗီဒီယိုေတြထဲမွာေတာ့ ၾကည့္ ဘူးတာေပါ့… ဒါေပမယ့္ ဗမာေယာက္်ားေတြ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ထားတာ.. ကိုနမ္းေပးေတာ့ ခင့္ရင္ထဲမွာ အရမ္းလည္း ၾကည္ႏူးတယ္၊ အရမ္းလည္း အားနာတာပဲ…” “ခင္ကလည္းကြာ… ကိုယ္က ခင့္ကို အရမ္းခ်စ္လို႔ပဲဟာ…” “ယုံပါတယ္ကိုရယ္… ခင္လည္း ကို႔ကို နမ္းေပးတာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ပဲ၊ ကို႔အတြက္ အဆင္မွေျပရဲ႕လား မသိဘူး.. ခင့္ဘဝမွာ ေယာက္်ားတေယာက္ရဲ႕ အဲဒီ့ေနရာကို နမ္းဖို႔မဆိုထားနဲ႔ လက္နဲ႔ေတာင္ မကိုင္ဖူးဘူးဆိုရင္ ကိုယုံမ လား…” “တကယ္…” “ဟုတ္တယ္ ကိုရဲ႕… ကိုနဲ႔က်မွ ခင္လည္း ဘာေတြျဖစ္ကုန္မွန္းမသိဘူး၊ ရွက္တာလည္း မရွိေတာ့၊ ေၾကာက္တာလည္း မရွိေတာ့ဘူး.. ခင့္ကိုေတာ့ ကို ေတာ္ေတာ္အထင္ေသးသြားမွာပဲေနာ္…” “ႀကံႀကံဖန္ဖန္ခင္ရယ္၊ ဘာလို႔အထင္ေသးရမွာလဲ… ခင္ေျပာသလိုပဲ အခုလိုသိရေတာ့ ပိုေတာင္ ၾကည္ႏူးေသးတယ္.. ဒါနဲ႔ေနပါဦး.. ခင္က ဆက္စ္ ဗီဒီယိုေတြၾကည့္ဖူးတယ္လား…” ခင္ရယ္လိုက္ျပန္၏။
“ၾကည့္ဖူးတာေပါ့ ကိုရဲ႕.. ခင့္မွာ ဗ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရွိတယ္၊ လြင္မာတဲ့.. အဲဒီ့ေကာင္က သိပ္ကဲတာ… သူ႔ဆီမွာ အဲလို အေခြေတြ အမ်ားႀကီးပဲ… သူ႔အိမ္သြားလည္တဲ့အခါဆို ခင္တို႔ကို ျပေတာ့တာပဲ… မၾကည့္ခ်င္ဘူးေျပာလည္း မရဘူး… ကိုကေတာ့ ေယာက္်ားေလးဆိုေတာ့ ခင့္ထက္ေတာင္ ၾကည့္ဖူး မွာေပါ့ေနာ္…” “ဒါေပါ့ ခင္ရဲ႕…” ခင္ ခဏၿငိမ္ေန၏။ သူက ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ခင့္ကို ဘယ္လက္ျဖင့္သိုင္းဖက္ထားသလို ခင္က သူ႔ဘက္သို႔ေစာင္း ကာ သူ႔ကို ဖက္လည္းဖက္ ခြလည္းခြထားေလ၏။ ညားခါစ ဇနီးေမာင္ႏွံလိုပင္ျဖစ္၏။ တေယာက္ကိုတေယာက္ ယုယုယယပိုက္ေထြးရင္း အိပ္ေမာက်သြား ခဲ့ၾကသလို မနက္လင္း၍ ႏိုးလာေတာ့လည္း တေယာက္ကို တေယာက္ ပိုက္ေထြးထားဆဲျဖစ္၏။ သူက အရင္ႏိုးေနသည္ထင္၏။ ခင္ႏိုးလာၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္ လိုက္ေသာအခါ ခင့္မ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနေသာသူ႔ကိုျမင္ရ၏။ ေစာင္ထူထူေအာက္တြင္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ဖက္ထားရသည္မွာ ဇိမ္ရွိလွ သလိုပင္။ ခင္တခါမွ မလုပ္ဖူးေသာအလုပ္တခုျဖစ္သည့္ ဝတ္လ္စလ္အိပ္ျခင္းကိုလည္း သူႏွင့္မွ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း အေနအထားျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၾကရာ ႏိုးလာေတာ့လည္း တေယာက္အသား တေယာက္ ထိလ်က္အေနအထား ျဖစ္သျဖင့္ ပိုၿပီးေႏြးေထြးေန၏။ သူက ခင့္န၍တ္ခမ္းကို နမ္းၿပီး မဂၤလာနံနက္ခင္းဟု န၍တ္ဆက္၏။ ထိုအနမ္းသည္ ထိုေန႔တေန႔တာအတြက္ ညားခါစသူတို႔ ႏွစ္ဦးအား လင္မယားကိစၥမ်ား ေဆာင္႐ြက္ျဖစ္ေစရန္ ႏိုးေဆာ္ေသာ အနမ္းလည္းျဖစ္၏။
တေနကုန္အခန္းေအာင္းၾက၏။ နံနက္စာႏွင့္ ေန႔လည္စာကို အခန္းသို႔ပင္ မွာယူစားေသာက္ၾက၏။ ခင့္ကိုယ္မွာ အဝတ္ မကပ္ဘဲ အၾကာဆုံးေနဖူးျခင္း လည္းျဖစ္၏။ မနက္စာႏွင့္ ေန႔လည္စာလာပို႔ခ်ိန္တြင္ သူကခါးကို ေမြးပြမ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီး ပတ္ကာ ထြက္ယူ၏။ ခင္က အိပ္ခန္းတြင္းမွာ ဒီတိုင္း က်န္ရစ္၏။ ခင့္ကိုယ္မွာ အဝတ္မကပ္ဘဲ အၾကာဆုံးေနျခင္းျဖစ္သလို ကာမစပ္ယွက္မ၍ကို ခံယူရာတြင္လည္း အၾကာဆုံးပင္ျဖစ္ပါ၏။ မနက္မိုးလင္း မ်က္စိႏွစ္လုံးပြင့္ၿပီး ႏုတ္ဆက္အနမ္းမွာ ကတည္းက ခင့္မွာ တခ်ီၿပီးရ၏။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳး ၾကျပန္ေတာ့ ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွာ စပ္ယွက္ျပန္ေသး၏။ ထိုမွ ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ရာေပၚ ျပန္ေရာက္လာၾကကာစပ္ယွက္ျဖစ္ျပန္၏။ အရွိန္တက္လာခိုက္မွာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္၊ ထို႔ေနာက္ ယုယုယယညင္ညင္သာသာ၊ ထို႔ေနာက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္။ သူကလည္း နည္းေပါင္းစုံကို သုံး၏။ ခင့္ကိုယ္ကို ေခါင္းမွ ေျခဖ်ားအထိ သူနမ္းသလို သူ႔ကို လည္း ခင္က ထိုအတိုင္း နမ္းျဖစ္၏။ ေန႔လည္စာ စား ခ်ိန္ ေရာက္ေသာအခါ ခင္ သုံးခ်ီၿပီးေနခဲ့ၿပီ။ သူကမူ ၿပီးေအာင္မလုပ္ေသး။ အေတာ္လည္း ထိန္းႏိုင္ ေသာ ကိုပင္ျဖစ္ပါ၏။ သူ႔နည္းေပါင္းစုံထဲတြင္ ခင္အႏွစ္သက္ဆုံးပုံစံမွာ ခင့္ကို ပက္လက္လွန္ခိုင္းၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းေကြးလ်က္ ေထာင္ထားခိုင္းကာ သူက ခင္ ႏွင့္ေထာင့္မွန္က်အေနအထားမွာေနၿပီး ထိုးသြင္းေသာနည္းျဖစ္၏။ သူက ေဘးတိုက္အေနအထားျဖင့္ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲထိုး ေဆာင့္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ ခင္က ပက္လက္၊ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲသို႔ သူ႔တံဆာကို ဒူးေထာက္ကာ သြင္းၿပီးေနာက္ သူက ခင့္ညာဘက္ျခမ္းသို႔ ေဘးတိုက္လွဲခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တ ေယာက္ကိုတေယာက္ နမ္းရ၍ပ္ရန္၊ ေပြ႕ဖက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေသာ္လည္း လက္ခ်င္း ဆုပ္ထားလို႔ရသည္၊ သူက ခင့္ႏို႔မ်ားကို လွမ္းၿပီးဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ ကစားႏိုင္၏။
ခင့္အစိေလးကို လက္ႏွင့္လွမ္းကစားႏိုင္၏။ အေကာင္းဆုံးမွာ အဝင္အထြက္ျဖစ္၏။ ထိုနည္းမွာ ေကာ့ထိုးေသာ နည္းၿပီးလွ်င္ ခင္အႀကိဳက္ဆုံးျဖစ္၏။ ေကာ့ ထိုးေသာနည္းမွာေတာ့ ခင့္ဂ်ီစေပါ့ကို မိမိရရထိ သျဖင့္ ခင္သေဘာက်၏။ အားအရဆုံးမွာေတာ့ ခင့္ကို ေလးဘက္ကုန္းခိုင္းကာ သူက ေနာက္မွ သြင္းထား လ်က္ၾကမ္းၾကမ္းသြက္သြက္ ကပ္ေညႇာင့္ေသာ နည္းပင္ျဖစ္၏။ ဒုတိယအားအအရဆုံးကေတာ့ သူက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ အားပါးတရ ထိုးေဆာင့္ ခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္ ပါ၏။ မည္သည့္နည္းႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ခင့္အတြက္ကေတာ့ ေကာင္းေနသည္ခ်ည္းပင္။ သူ႔လိင္တံတင္မက သူ႔လွ်ာကပါ ခင့္ကို အရသာစုံ ေပးႏိုင္ လြန္းပါ၏။ ခင္လည္း အားက်မခံပင္ အဂၤါဇာတ္ႏွင့္တင္မကဘဲ ႏုတ္ခမ္းမ်ားလွ်ာမ်ားျဖင့္ပါ သူ႔လိင္တံကို အရသာမ်ားျပန္ေပး ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။ အစာစားေတာ့ ေရာ၊ စားၿပီးလို႔ ခဏတျဖဳတ္နားေတာ့ေရာ တေယာက္ကိုတေယာက္ ဖက္လ်က္သာ။ ဝတ္လစ္စလ္ အေနအထားျဖင့္သာ။ ၿပီးရင္ေတာ့ ကို႔ရဲ႕ မဆုံးႏိုင္ေသာ အနမ္းရွည္မွ အစျပဳကာ ခင္တေယာက္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံကို အျပည့္အဝခံစားရျပန္ ေလ၏။ ထူးျခားသည္မွာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ စပ္ယွက္ေနၾကသည္ျဖစ္ လည္း တေယာက္ကိုတေယာက္ ညည္းေငြ႕သည္မရွိ၊ ဝသည္ မရွိ၊ အားရသည္မရွိေအာင္ျဖစ္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္၏။ ကိမ္ဖန္မ်ားလာေလေလ၊ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ အေပးအယူမွ်လာေလေလ၊ ပိုၿပီး အရသာေတြ႕ေလေလ၊ တေယာက္ကိုတေယာက္ ပိုၿပီး တပ္မက္လာေလေလသာျဖစ္၏။ ညစာကိုေတာ့ အျပင္ထြက္စားျဖစ္ၾက၏။ မေန႔က ဆိုင္ေလးမွာ ကဗ်ာဆန္ဆန္၊ ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးႏွင့္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး။ ခင္ႀကိဳက္ေသာ ဝိုင္အျဖဴေအးေအးႏွင့္။ ဆိုင္ သို႔ အသြားေရာ၊ အျပန္မွာပါ သူ႔ကိုတြယ္မွီရင္း၊ လက္ခ်င္းတြဲရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရေသာ အရသာကို ခင္ခံစားရ၏။ ညစာစားရင္းႏွင့္ ခင္ သူ႔ကို ေျပာျဖစ္ေသာ စကားတခြန္းရွိေသး၏။
“အိုင္(မ္) ဂက္တင္း ေဟာ္နီ…” လို႔ပင္။ ျမန္မာလို ဆိုရင္ေတာ့ ခင့္ရာဂစိတ္ေတြ ႂကြကလာျပန္ၿပီဟု ေျပာလိုက္မိျခင္းပင္ျဖစ္၏။ သူကလည္း ခင့္လိုပါပဲဟု ျပန္ေျပာကာ ခင့္လက္ကေလးကို ဆြဲယူၿပီး သူ႔ေပါင္ေပၚသို႔ အသာတင္ေပး၏။ ခင္စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဟုတ္ပင္၊ သူ႔လိင္တံႀကီးက မာေနျပန္၏။ ခင့္ ရင္မွာ အရမ္းၾကည္ႏူးရ၏။ တေနကုန္ စပ္ယွက္ခဲ့တာေတာင္ သူဆႏၵရွိေနတုန္းဆိုေသာ အသိေၾကာင့္ျဖစ္၏။ “အိုင္(မ္) ေအာလ္စိုး ဒရစ္ပင္း ဝက်(တ္) ” ဟု ခင္သူ႔ကို ျပန္ေျပာလိုက္မိရေသး၏။ ခင္လည္း ကို႔လိုပဲ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနပါၿပီရွင္ဟု ေျပာ လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါ၏။ ျမန္မာလို ေျပာရေအာင္ေတာ့ ခင့္န၍တ္က မရဲ လွပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ညစာကို ခပ္ေလာေလာစားေသာက္ခဲ့ၾကၿပီး အခန္းသို႔ ျမန္ျမန္ပင္ျပန္ခဲ့ၾကျပန္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ကား ခင္တို႔၏မဆုံးႏိုင္ေသာ ခ်စ္ပြဲႀကီး ပင္ျဖစ္ပါ၏။ ေနာက္တည ဆုံခြင့္မရွိေတာ့သည္ကို ႏွစ္ေယာက္လုံးက သိေနၾကသျဖင့္ အိပ္ဖို႔ကို မစဥ္းစားျဖစ္ၾကေတာ့။ ခ်စ္ၿပီးရင္း ခ်စ္ဖို႔သာ အားသန္ေန ၾက၏။ ကိုျမင့္ႏိုင္က ထုံးစံအတိုင္း ညဖက္တြင္ ဖုန္းဆက္၏။ သူက ထုံးစံအတိုင္း ကိုျမင့္ႏိုင္ႏွင့္ ခင္ဖုန္းေျပာေနတုန္းမွာ ခင့္ကို ေနာက္ကေန စပ္ယွက္ေန ေသး၏။ ဒီတခါမွာေတာ့ ခင္ ရဲသြားၿပီ။ ကိုျမင့္ႏိုင္ႏွင့္စကားေျပာ လုံးလုံးမပ်က္ဘဲ သူေပးေနေသာ အရသာကို ခံယူလိုက္ႏိုင္သလို သူ႔စည္းခ်က္ႏွင့္ညီေအာင္ လည္း ခင့္တင္ပါးကို ဝိုက္ကာ၊ ခင့္ကာႏွင့္ ကုန္းေပးလိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါ၏။ ညႏွစ္နာရီသာသာတြင္ေတာ့ ခင္ ေမာလွၿပီမို႔ ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြား၏။ သူလည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပါ၏။ ၄နာရီ၁၀မိနစ္ခန႔္တြင္ ခင္ႏိုးလာ၏။ ဝိုင္ေၾကာင့္ ရင္ပူၿပီးႏိုးလာျခင္းျဖစ္၏။ ေရထ ေသာက္ရန္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ အထြက္တြင္ သူလည္း ဖ်တ္ခနဲႏိုးလာ၏။ ေရကို တဝေသာက္ၾက၊ ဆီးသြားၾကၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ကား မတိုင္ပင္ ထားဘဲႏွင့္ စိတ္ေဇာသန္သန္ စပ္ယွက္ျဖစ္ၾကျပန္၏။ ေလယာဥ္ခ်ိန္က မနက္၁၀နာရီ။ ၉နာရီ ကြင္းအေရာက္ေပါ့။ ခင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ မနက္စာပင္ မစားျဖစ္ေတာ့ေခ်။ ၄နာရီလုံးလုံး မနားတမ္း စပ္ယွက္ေနျဖစ္ ၾက၏။ ခင္က အားမရႏိုင္သလို သူလည္း အားမရႏိုင္ဟန္မတူပါ။ ၇နာရီခွဲေသာအခါတြင္မူ ခင္သူ႔ကို သတိ ေပးရၿပီ။ ထိုအခါက်မွ သူက ပြဲသိမ္းဖို႔ႀကိဳးစား ေတာ့၏။ အဲေတာ့လည္း ခင့္မွာ ဖတ္ဖတ္ေမာရျပန္၏။ သူ႔ေကာ့ထိုးနည္းကို အသုံးျပဳကာ ခင့္ကို ေပါက္ကြဲပြင့္ထြက္ေအာင္ၿပီးေစျခင္း ျဖစ္သလို သူ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ၂၄နာရီၾကာ မၿပီးေအာင္ထိန္းကာ စုေဆာင္းထားသည္မ်ားကို ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္း ႏွင့္ အေျမာက္အမ်ားပန္း ထုတ္ေပးေလေတာ့၏။
၈နာရီေလာက္က်ေတာ့မွ ကမန္းကတန္း ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲၾက။ သူကလည္း အခန္းျပန္ ပစၥည္းသိမ္း၊ ခင္လည္း ပစၥည္းသိမ္းကာ အငွားယာဥ္ေပၚေရာက္ ေတာ့ ၈နာရီ ၄၅မိနစ္ပင္ရွိေနေလၿပီ။ ေလဆိပ္မွာလည္း ျမန္မာတေယာက္မွမရွိသျဖင့္ ခင္ႏွင့္သူမွာ တေယာက္ကိုတေယာက္ေပြ႕ဖက္ထားၿမဲ။ ေလယာဥ္ေပၚ မွာ လည္း နမ္းၾကၿမဲ။ တြတ္ထိုးၾကၿမဲ။ ဘန္ေကာက္ေရာက္ေတာ့မွ ကိုယ္ရွိန္သပ္ၾကရ၏။ ဘန္ေကာက္မွာေတာ့ ျမန္မာေတြ မ်ားသျဖင့္ အသိက ေတြ႕ခ်င္ ေတြ႕ေနႏိုင္ သည္မို႔ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ မ်က္လုံးႏွင့္မွလြဲၿပီး မခ်စ္ႏိုင္ၾက။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ရန္ကုန္အျပန္ ထိုင္းေလယာဥ္မွာက်ေတာ့ သူေရာ၊ ခင္ ပါ ပထမတန္းက စီးနင္းလိုက္ပါၾကသည္မို႔ ထို အတန္းမွာ တျခားျမန္မာခရီးသည္ တေယာက္မွ မေတြ႕ရေပ။ ႏိုင္ငံျခားသားပင္ ႏွစ္ဦးသာပါသည္မို႔ ခင္ႏွင့္သူ တို႔ တြတ္ထိုးႏိုင္၊ နမ္း ႏိုင္ၾကေသး၏။ နာရီဝက္သာသာၾကာေသာ ထိုခရီးစဥ္က ႏွစ္ေယာက္စလုံးအတြက္ ျမန္ဆန္လြန္းလွ၏။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ရန္ ကုန္ေရာက္လွ်င္ ခြဲၾကရဦးမည္၊ လြမ္းၾကရဦးမည္သာျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ လင္ေတာ္ေမာင္က အေမရိက မွ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္ေရာက္ဦးမည္မဟုတ္သည့္ အတူတူ ခင္ သူႏွင့္ေတြ႕ခြင့္ရေအာင္ အားထုတ္မိဦးမည္လည္း ျဖစ္ေနပါေတာ့၏။