ရင်နှင့်အမျှ…မောင်

ရင်နှင့်အမျှ…မောင် (စ\ဆုံး)

အသားညိုညို မျက်နှာကအမြဲပြုံးချိုနေပြီး သဘောကောင်းမှန်းမြင်ရုံနဲ့သိသာစေတယ်။ လုပ်ငန်းရှင်ပေါက်စ အိမ်ထောင်မရှိ သမီး ရှင်တွေမျက်စိကျတဲ့အပြင် သူ့အနား ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရဆိုတဲ့ စကီတွေအများကြီး။ အနေတည်ပြီး မိန်းကလေးတွေနဲ့အလုပ်ကိစ္စက လွဲပြီးမပြောတတ်သူမို့ ရှိန်ကြတယ်။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ် ကိုဇော်မိုး မှာ အပြင်လူတွေမသိအောင် စိတ်ဖိစီးတာ တွေ ပျောက်ဖို့ အတွက် စတိဗ်ဂျော့ဆိုတဲ့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့်လေးဖွင့်ပြီး ဖြစ်ရပ်မှန်တွေရေးတင်တဲ့အကောင့်ပေါ့။ လူကုံတန်တွေ လူလတ်တန်း စား ဆင်းရဲသား လူတန်းစားအမျိုးမျိုးတွေကြားမှာ ဖြစ်လေ့ရှိတဲ့ အချစ်ရေး အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှု ဆက်စ်ကိစ္စတွေ ရေးတင် တော့ စာလည်းအရေးကောင်းသူဖြစ်တော့ လူသိများတဲ့စာရေးသူဖြစ်လာတယ်။

နန္ဒီ အသားဖြူဖြူ အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခပ်ပြည့်ပြည့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ သူက မိသားစုဖိစီးတာတွေများလို့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့် တစ်ခုကို ချယ်ရီဇော် ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ဖွင့်ပြီး ဆက်စ်ဆီ ဆန်ဆန်ပုံတွေတင် ချက်ဘောက်စ်မှာ ရိသလိုထေ့သလို တုတ်ပြခဲပြတာဇံ တွေကို Ss တင်ဆဲပြီး စိတ်ထွက်ပေါက်ရှာနေသူ ကြမ်းလွန်းလို့ တဖြည်းဖြည်း လူသိများ လာတယ်။ တစ်ခါတလေ အမြင်ကတ်လာ ရင် ပြောနေကျစကားက ၈ လက်မရှိမှ ငါ့လာပြကြဟဲ့ တဲ့။

မချယ်က အချစ်တက္ကသိုလ်မှာကျောင်းတော်သူတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ဖိုရမ်ထဲဝင် ပိုစ့်တွေတင်ရင်း မော်ကွန်းထိန်း ကွင်ပြုံး၊  ကျောင်းအုပ်ကြီးဖီဖီထွန်း၊ ချစ်စရာကောင်းသလိုအပြောပြတ်တဲ့မသိမ့်၊ သူ့ကိုချစ်တဲ့သူတွေအပေါ်ကလေးဆန်ပြီးချွဲနွဲ့တတ်တဲ့ ငွေ မွန်းလေး၊ပီဒီအက်ဖ်ဖိုင်တွေလုပ်ပေးတဲ့အကိုရီဆာ့ချာ၊ နောက် မီးမီးဆိုပြီး ချစ်စရာကောင်းတဲ့အစ်မ တွေနဲ့ လူရောစိတ်ပါရင်းနှီးလာ ကြတယ်။

တစ်နေ့တော့ ကိုဇော်မိုး က ချယ်ရီဇော် ဆိုတာကို သူနဲ့ခင်တဲ့သူနဲ့နာမည်တူနေတော့ လာမိတ်ဖွဲ့ စကားပြောပြီး ခင်မင်သွားကြ တယ်။   အဲ့ဒီလိုနဲ့ပေါ့ ခင်မင်မှုသက်တမ်းတွေ ကြာလာတဲ့အခါ ကိုဇော်မိုး က သူ ပထမဆုံး ရေးဖူးတဲ့ စာအုပ်ဖတ်ကြည့်မလားလို့ မေးတယ်။   ဖတ်ပြီးရင် ဝေဖန်ပေးပါမချယ်တဲ့။ သူ့စာအုပ်လေးနာမည်က ငပွေး တဲ့။ မချယ်တစ်ယောက် ရုံးမှာ ငပွေးစာဖတ်မိတာ  အရမ်းရယ်နေလို့ သူများတွေကစိတ်ဝင်စားပြီး လှည့်ကြည့်မိတဲ့အဖြစ်ရောက်ခဲ့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကိုဇော်မိုး ရယ် မချယ်ရယ် တစ်ရစ် ပြီးတစ်ရစ်ခင်မင်မှုတွေတိုးလာသလို သံယောဇဉ် လေးပါ မသိမသာလေး တွယ်လာကြတယ်။တစ်ယောက်မတွေ့ရင်တစ်ယောက် က နေကောင်းလား… မအားဘူးလား စသဖြင့် message လေးတွေချန်ထားတဲ့အကျင့်တွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြတယ်။ မချယ်က ကိုဇော်မိုး ရဲ့   ငပွေး ဆိုတဲ့စာ ဖတ်ပြီး pdf file လေး မသေမသပ်နဲ့ထုတ်ပေးဖြစ်တယ်။ သူအကြိုက်ဆုံးစာအုပ်လေးဖြစ်သလိုမချယ်သဘော အကျဆုံးစာလည်းဖြစ်နေပြန်တယ်။ ဒုတိယအကြိမ် pdf ကို လှလှပပ ပြင်ပြီး ထုတ်ပေးဖို့ ငွေမွန်းက ချယ်ချယ်နဲ့အူးစတိ အမှတ်တရဆိုပြီး ပြင်ပေးခဲ့တယ်။တကယ့်ကိုအမှတ်တရဖြစ်စေ ခဲ့တယ်။

တစ်ယောက်ရဲ့ခံစားချက်ကိုတစ်ယောက် ရင်ဖွင့်ခံစားရင်း နီးမှန်းမသိနီးလာခဲ့ကြတယ်။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်စလိုက် နောက်လိုက်နေလာရင်း ကိုဇော်မိုးရဲ့ သူငယ်ချင်း တွေဖြစ်တဲ့ ကိုဖိုက်နဲ့ကိုယ်တော်ကြီးတို့ကောင်းမှုနဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်လာကြတယ်။  အမှန်တော့ သူများမြှောက်ပေးတာထက် မစွန်းရင်းကလည်းရှိ ကန်စွန်းခင်းကလည်းငြိ ဆိုတာမျိုးပါ။ ဆိုးတိုင်ပင်ကောင်းတိုင်ပင်နဲ့ နေလာကြတယ်။ ကိုဇော်မိုး က အနေအေးသလောက် မချယ်က ဆတ်ဆတ်ထိမခံ။ တစ်ခုခုဆို သူ့ကို ကြောတယ် ထင်ရင် ပြန်ချေဖို့   ရယ်ဒီဖြစ်နေသူ။ တော်ရုံလူနဲ့လည်းသိပ်မရောသလို စီဘီမှာ မခင်ပဲ ယောင်လို့စကားမပြောသူ ကိုယ့်ကိုရိုင်းရင် ဆယ်ဆပိုရိုင်း တတ်သူဖြစ်လာတယ်။

ကိုဇော်မိုးရဲ့ ချစ်သူဖြစ်တဲ့ အချိန်မှာ မချယ်ဖက်က စိတ်ပူတဲ့သူရှိသလို မချယ်လို ဂျမ်းဒေါမနဲ့မကြိုက်စေချင်တဲ့သူတွေရှိကြတယ်။  သူတို့မသိတာတစ်ခုက မချယ်နဲ့ကိုဇော်မိုး နှစ်ယောက်ကြားမှာ ဖြတ်ဖို့မလွယ်တဲ့ ကြိုးတစ်ချောင်း ချည်နှောင်နေတာကိုပါပဲ။ မချယ် ဆိုးသမျှရစ်သမျှ ဂျီသမျှ အတော်သည်းခံနိုင်သူပါ။  မချယ်ရဲ့အကျင့်က တစ်ခုခုကို စိတ်ဆိုးမိရင် မပြေလွယ်သူ။ အတေးအမှတ် ထားတတ်သူမို့ ကိုဇော်မိုး အစစအရာရာ ထိန်းပေးနေရတယ်။  မချယ်ရဲ့မိသားစုအရေးသိလာတော့ ကိုဇော်မိုး ပြေလည်အောင် မ ချယ်ကို စိတ်လျှော့ဖို့  အဆင်ပြေစေဖို့ အကိုလိုမျိုး ဆုံးမသွန်သင်လိုက် နားလည်အောင် ဖျောင်းဖျလိုက်နဲ့ မချယ်က အရင်လို  စိတ်ကြမ်းလူကြမ်းကနေ တဖြည်းဖြည်း ချစ်တတ် နူးညံ့စပြုလာခဲ့တယ်။

မချယ်က ကိုဇော်မိုးနဲ့ချစ်ကတည်းက ဘယ်လိုအကြောင်းမျိုးနဲ့မှ မထားခဲ့ဖို့ ကတိတောင်းထားတယ်။ ကတိတည်သူမှန်းသိလို့  ကတိတောင်းခဲ့တာပေါ့။ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ကိုဇော်မိုးရဲ့အလုပ်တွေများလာတယ်။ ပြည်၊ မုံရွာ၊မကွေးထိပါ စီးပွားရေး နယ်ကျယ်လာ ခဲ့တယ်။ ရန်ကုန်မှာ နေရတာထက် နယ်မှာနေရတာများလာတာမို့ မချယ်နဲ့ တွတ်တီးတွတ်တာပြောဖို့ အချိန် မရှိသလောက်ဖြစ်လာ တယ်။ သူ့ရဲ့မကောင်းတဲ့အချက်တော့မဟုတ်ပေမယ့် အလုပ်လုပ်နေရရင် အရာအားလုံးမေ့ထားနိုင်တဲ့ သူမို့ မချယ်ရဲ့ စိတ်ဆိုး စိတ်ကောက် အရစ်တက်တာတွေ ခံလာရတော့ ကိုဇော်မိုး စိတ်ညစ်စပြုလာတယ်။  ကိုဇော်မိုး က ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းဘူး။ ခေါင်းကိုက် ဝေဒ နာကြောင့် အလုပ်ကိုနားမယ်အထိ သူ စဉ်းစားခဲ့တယ်။ မချယ်က ဒါကိုသိတော့ ကိုဇော်မိုး ကို ကတိတစ်ခုထပ် တောင်း ခဲ့တယ်။ မောင် ကျန်းမာအောင် နေမယ်လို့ ကတိပေးပါ ဆိုပြီးလေ။ “မောင်” ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို မချယ်ဘဝမှာ ဘယ်သူ့ကို မှမခေါ်ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့အသုံးအနှုန်းတစ်ခု။ ငယ်ငယ်က အရမ်းမှန်တဲ့ ဗေဒင်ဆရာက ဟောဖူးတယ် အရမ်းချစ်မိသူတစ် ယောက်ကို မောင် လို့ မခေါ်ပါနဲ့ တဲ့ ရင်ကွဲနာ ကျပြီး ရှင်ကွဲကွဲရမယ်တဲ့ လေ။

ကိုဇော်မိုး နဲ့ ချစ်ကြတော့ သူ့ကို မောင် လို့ ခေါ်ပါတဲ့။  မခေါ်ပဲနေလို့မရဘူးလားမေးတော့  သူ့ကို တစ်ကယ်ချစ်ရင် ခေါ်ပါတဲ့လေ။ ကိုယ်က  ဒါနဲ့ပတ်သက်ရင် ဆိုက်ကိုရှိတာမို့ ကြိုပြော ပြပေမယ့် မောင်က တျဲရယ် အစွဲအလန်းမထားပါနဲ့တဲ့လေ။  ဒီလိုနဲ့ ချစ်လိုက် အရစ်ခံလိုက်နဲ့နေနေရင်း ချစ်သူသက်တမ်းကြာလာခဲ့ တယ်။ နှစ်ယောက်လုံးအားလို့ တွေ့တဲ့အချိန်မှာ မောင့်ဆီက အနမ်းရယ် လက်ကိုင်တာကလဲပြီး နယ်မကျော်ခဲ့ဘူး။ လက်ထပ်မယ်  ဆိုတဲ့စကား မပြောဖြစ်ကြဘူး။ မချယ်က နှုတ်ခမ်းနီ ကြိုက်သူမို့ မောင်က ဆောင်းလေးရောင်းတဲ့ ခီခီ နှုတ်ခမ်းနီ ငါးချောင်း မုန့်တွေ နဲ့ ဝယ်ပြီး လက်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်။ မချယ် လက်ဆောင် ရလို့ပျော်တာထက် ချစ်သူက အသေးစိတ်ဂရုစိုက်တာမို့ ကြည်နူးရတယ် လေ။ မချယ်မောင့်ကို အားလုံးအမှန်တွေ ပြောပြခဲ့ပေမယ့် မောင့်ကိုလုံးဝ မသိစေချင်တဲ့အရာတစ်ခုကို လုံးဝမပြောခဲ့ဘူး။ မချယ် မှာ ငယ်စဉ်က ကားပေါ်ကပြုတ်ကျခဲ့လို့ ခေါင်းထဲသွေးခဲပိတ်ပြီး ခဏခဏ သတိလစ်တဲ့ ရောဂါ အဲ့ရောဂါရဲ့အကျိုးဆက်က ပြောနေ ရင်းစကားကိုမေ့ပြီး ဘာမှစဉ်းစားမရတာ ကမောက်ကမဖြစ်တာမျိုး… ကြီးလာရင် ပိုဆိုးမယ်ဆိုတာမို့ အဲ့တစ်ခုမပြောပြရက်ခဲ့ဘူး။  စိတ်ရင်းအမှန် က သူ့ကို ပျော်စေချင်ခဲ့တာ။

ကိုဇော်မိုးရဲ့ အချစ်ကထူးဆန်းတယ်။ ရင်ထဲရှိသလောက်ထုတ်မပြတတ်ဘူး။ သူ့အတွေးက နှလုံးသားချင်း သိနားလည်ပြီးသားမို့ တဲ့။ မချယ်ကျတော့ အချစ်ခံချင်တယ်။ ချစ်သူရဲ့ဂရုစိုက်တာခံချင်တယ်။ အသေးအဖွဲလေးတွေကို ချစ်သူကို တိုင်ပင် ပလီပလာ တီတီတာတာပြောချင်တယ်။ ကိုဇော်မိုး ကို စိတ်တိုစိတ်ဆိုးချင်ပေမယ့် အဲ့စိတ်ထက်အချစ်စိတ်ကသာနေတော့ မဆိုးရက်ဘူး။ မ ချယ်က ကိုဇော်မိုး နဲ့ ချစ်ပြီးမှ နွဲ့တတ် လာသလို အားကိုးစရာ မှီတွယ်စရာ ရင်ခွင်ကြီး ရလာတယ်လေ။ ကိုယ့်ထက် အစစအရာရာ  ပြည့်စုံသူမို့ သူဌေးကိုကြေးပ ရမယ့်အစား တန်ဖိုးနည်းပေမယ့် အမှတ်တရ ရှိစေမယ့် Handmade အရုပ်လေး လက်ဆောင် ပေးခဲ့ တယ် ချစ်သူများနေ့အမှတ်တရပေါ့။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မချယ်ရဲ့မွေးနေ့နီးလာတယ်။ တစ်ရက်မှာ အစောကြီး ဟက်ပီးဘတ်ဒေးပါတျဲရေ တဲ့ ရက်မှားပြီး ဘတ်ဒေးဝှစ်ရ်ှ ပေးလို့ အံ့ဩ မိပြီး ရယ်ရသေးတယ်။ တကယ်ကျရောက်တဲ့မွေးနေ့မှာတော့ မထင်မှတ်ထားတဲ့ လက်ဆောင် တစ်ခုက အမှတ်တရ  အနေနဲ့ ရောက်လာခဲ့တယ်။ မောင့်ကို အချိန်တိုင်း သတိရပေးပါ တဲ့ လေ။ ဘဝမှာ ရည်းစားတွေ   ထားခဲ့ဖူးပေမယ့် ဒီလို ပီတိမျိုး  ဂရုစိုက်ခြင်းမျိုး မရခဲ့ဖူးဘူး။   မချယ်လည်း ရုံးအလုပ်တွေရဲ့ ပရက်ရှာတွေ မခံနိုင်လွန်းလို့ လုပ်သက်ခွင့်ယူပြီး အမေ့ကို ဘုရားဖူးပို့။  အားတဲ့အချိန်လေး မောင်နဲ့လည်မယ်ဆိုပြီး Master Plan တွေချနေတဲ့အချိန်မှာ မပြောမဆိုနဲ့ မောင်က နယ်ဆိုက်ထဲ ခရီးထွက် သွားတယ်။ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မှန်းသိပေမယ့် စိတ်ဆိုးမိပြီး မောင့်ကို မခေါ်ပဲ သူငယ်ချင်း တွေနဲ့ ဘုရားဖူး ရတဲ့အချိန်မှာ ရသလိုလည် နေပြီး မောင့်ကို မဆက်သွယ်ပဲနေလိုက်တယ်လေ။

မှတ်မှတ်ရရ ကျိုက်ထီးရိုးက အသွား မောင့်ဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ်…. “တျဲ ဘယ်တွေသွား ဘယ်တွေရောက်နေတာလဲ” တဲ့     မောင်မအားဘူးမလား လိုက်မပို့အားဘူးထင်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သူငယ်ချင်း တွေစုပြီး လျှောက်လည်နေတာပြောတော့ အိမ်မှာပဲ  နေ ညကျရင် မောင်လာခေါ်မယ်တဲ့။ ခေါ်မနေပါနဲ့ ခညားနဲ့ ပြတ်ပြီ။ ကိုယ့်ကို အရေးမလုပ်တဲ့သူမျိုး မချစ်တာပဲကောင်းတယ်ဆို ပြီး ရန်လုပ် ဖုန်းချလိုက်တယ်။ သူဖုန်းခေါ်နေပေမယ့် မကိုင်တော့ဘူး။ ညမိုးချုပ်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တယ်။ သားအမိတွေ ညစာစား ပြီးတဲ့အချိန် ဖုန်းဝင်လာတယ် ။ တျဲရေ မောင် အိမ်ပျောက်နေလို့တဲ့။ အဝိုင်းပတ်ကို ကျော်နေတာ နှစ်ခါ ရှိပြီတဲ့။ စိတ်ကောက်နေတဲ့  ကြားက သနားမိပြီး တျဲဆင်းလာခဲ့မယ်မောင် လို့ပြောမိသွားတယ်။ အိမ်အောက်ဆင်း မလို့လုပ်တော့ အမေကဘယ်လဲတဲ့….  ကိုဇော်မိုး လာခေါ်နေတာအမေလို့ လိုက်သွားမယ်လို့ ခွင့်တောင်းပြီး အပြေးဆင်းခဲ့တယ်။( မောင်နဲ့ပတ်သက်ရင်အကြာကြီးပစ်မ ထားရက်သူပါမောင်)  မောင့်ကား ကိုယ့်ဘေးမှာလာရပ် တျဲ တက်လေ တဲ့။ မျက်စောင်းထိုးပြီး တက်လိုက်တယ်။

“တျဲ ယူကီမူဂီ  မုန့်စားချင်တယ်ဆို” သွားစို့တဲ့။ လူကို စိတ်ဆိုးနေမှန်းသိသားနဲ့ မသိသလို စကားရောဖွဲရောလုပ်တာလေ။ မုန့်ဆိုင်ရောက်တော့စား ချင်တဲ့မုန့်တွေက ကုန်တာခပ်များများမို့ ရှိတာပဲ ပါဆယ်ဝယ်ခဲ့ရတယ်။  မုန့်ဆိုင်မှာ တန်းစီတော့ သူ့လက် တံတောင်က ကိုယ့်ရဲ့ ရွှေ ရင်ဖြိုးမောက်ကိုထ ခဏခဏ ထိမိတယ်။ ဆောရီးနော် တျဲ မောင်မတော်တဆထိမိတာနော်။ “တျဲ” ကန်ဘောင်သွားထိုင်စို့…. ထိုင်စရာနေရာမရှိ…. ရခိုင်ဆိုင်သွားမယ်တျဲ(စိတ်ဆိုးရန်တွေ့မစိုးလို့ပါးစပ်ထဲအပြည့်မုန့်ထည့်နေတာ… အကြံဆိုးနက်)… ရခိုင်ဆိုင်ရောက်တော့ တျဲ ပုစွန်စားကြမလား တျဲကပုစွန်ကြိုက်တယ်လေ ဆိုပြီး ခွံ့မကျွေးရုံတမည် ဂရုစိုက်နေတော့ စိတ်ပြေမိရောပေါ့လေ။ သူနဲ့ အတူရှိတဲ့ အချိန်က မချယ်အတွက် အကုန်မြန်နေသလိုခံစားရတယ်။ အလုပ်အကြောင်းကို အားကြိုးမာန်တက် ပြောပြနေ တဲ့ မောင့်မျက်နှာကို ကြည့် နေရင်း နားထောင်လိုက် သူ့အခက်အခဲတွေ ပြောပြတာကို စကားထောက်လိုက်နဲ့ ဆယ်နာရီခွဲပါလေရော။

ပြန်ကြစို့တျဲ  ကားတံခါးကိုဆိုင်ကကောင်လေးကဖွင့်မလို့ပြေးအလာ သူက ရတယ်ညီလေး ကိုယ်ဖွင့်မယ်ဆိုပြီး တျဲတက်တော့ တဲ့  တံခါးဖွင့်ပေးတယ်။   လမ်းမှာ မောင်က အနမ်းတစ်ပွင့်လက်ဆောင်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မနက်ဖြန် အမေတို့ပါခေါ် ပြီး ရွှေတိဂုံသွား ကြစို့တဲ့လေ။ ကားပေါ်ကဆင်းခါနီး မောင်က အာဘွား ပေးတယ် အိပ်မက်လှလှမက်ပါစေ တဲ့   ညအိပ်တော့ အတွေးထဲ မောင် ရောက်လာတယ်။  တံတောင်နဲ့တွတ်မိတဲ့နေရာလေးကနာနေတော့ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ခံစားရတယ် ။ မောင့်ဆီက မက်ဆေ့ခ်ျ ရောက်လာတယ်…တျဲ မုန့်ဆိုင်မှာ အရမ်းနာသွားလားတဲ့။ မောင် တမင်လုပ်တာမဟုတ်ရပါဘူးဗျာတဲ့။ သူပြောမှ လူက စိတ်ထဲ ရှိန်း ခနဲ ဖြစ်ရောလေ။ အိပ်တော့မယ် မောင် ဆိုပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။မနက်လာခေါ်မယ်နော်တဲ့။  သူအဲ့လိုပြောမှ စိတ်ထဲ က တစ် မျိုးဖြစ်ပြီး ရင်သားကို ကိုင်ကြည့်မိလိုက်တယ်။ နို့သီးခေါင်းကို ထိမိတော့ ထောင်နေတာ ။ ပိပိလေးစမ်းမိတော့ အရည်လေးတွေစို နေတော့ လက်ကလေးနဲ့ အစေ့လေးကို ပွတ် လက်ချောင်း လေးထည့်ဆွကစားရင်း အာသာဖြေမိတော့တယ်။

မနက်ကျတော့ အစောလာခေါ်မယ်ဆိုတဲ့မောင်က သူ့ဆိုက်တွေထဲပတ်ကြည့်ပြီးမှလာတော့ ကိုးနာရီကျော်နေပြီ။ ရွှေတိဂုံဘုရားကို  အမေ့ကို အေးဆေး ဖူးစေပြီး မောင်နဲ့ကိုယ်က တစ်ပတ်ပတ် အရိပ်ရတဲ့နေရာလေးမှာ အတူထိုင်ကန်တော့ဖြစ်တယ်။ မောင်နဲ့အတူ  သွားရတဲ့အချိန်က ရှားပါးလွန်းတော့ အတူရှိနေရတဲ့အချိန်က မောင့် မေတ္တာ ရိပ်နဲ့ အေးချမ်းနေတာမျိုး ခံစားရတယ်။ ရွှေပလ္လင်မှာ  မနက်စာ အတူစား ပြီးတော့ အမေ့ကို အိမ်ပြန်ပို့တော့ မောင်က ကိုယ့်ကို သူနဲ့လိုက်စေချင်တဲ့ပုံမို့….အမေ သမီး ကိုဇော်မိုး နဲ့ ဘဏ် ခဏလိုက်ကူမို့။ နေ့လယ်စာလည်း အပြင်မှာပဲ စားမယ်အမေလို့ပြောပြီး ပြန်လိုက်ခဲ့တယ်။ မောင့်အလုပ်တွေပြီးတော့ ညနေစောင်း နေပြီ။ တျဲ ပျင်းနေပြီလား တဲ့လေ။ ညနေစာတျဲဘာစားချင်လဲ…ဘယ်သွား ကြမလဲတဲ့။

ကားပေါ်တက်တော့ မောင်က ကိုယ့်လက်ကို ကိုင်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်မှာဆွဲကပ်ထားတယ်။ ကိုယ်ကစနောက်နေကျပုံအတိုင်း မောင့်ကို  ဆွဲဆိတ်လိုက် နေလောင်လို့ညိုနေ တဲ့ မောင့်အသားအရည်နဲ့ နဂိုဖြူကိုယ့်အသားချင်း ယှဉ်ပြီး တွေ့လား မောင် တျဲကို ပြိုင်ဖြူမ လားဆိုပြီး စနောက်နေကြတယ်။ ကားမောင်း နေ တဲ့ မောင့်ပခုံးကိုမှီပြီး ပေါင်ပေါ်မှာမောင့်လက်နဲ့ကိုယ့်လက်တင်ထားရင်း မောင် က ဂီယာထိုးဖို့ လက်အဖြုတ် ကိုယ့်လက်က မတော်တဆ မောင့်ပုဆိုးထဲ ချော်ကျသွားပြီး မောင့်ညီလေးကိုင်မိသလိုဖြစ်သွားရ တယ်။ ထူပူပြီး မောင့်မျက်နှာကိုမော့အကြည့် မောင်က ရုတ်တရက် ကိုယ့်ကို အနမ်း  လန့်ပြီး မောင် ဂရုစိုက်မောင်းလေ ဆိုးနေပါ လား   “တျဲ မုန့်စားပြီးရင် ရုံးခန်း ခဏလိုက်ခဲ့ဦးနော်”  “ရတယ်လေမောင်…အရင်သွားပြီးမှ မုန့်စားမယ်လေ…”   သူ့ရုံးခန်းလိုက် သွားတယ်။ မရောက်ဖြစ်တာ ကြာပြီမို့ အခန်းအဆင်အပြင်ကပြောင်းနေတယ်။ “ဟယ် မောင်က အိပ်ခန်း တောင် ပြင်ထားတာပဲ။  အိမ်သာ ရေချိုးခန်း နဲ့ ရှယ်ပါလားမောင်”  “ဟုတ်တယ် တျဲ မောင် ခဏတဖြုတ်နားဖို့လေ။

တျဲ ခဏထိုင်ဦးနော်။ မောင် အလုပ်လေးလက်စသတ်မို့။ ဒါမှမဟုတ် တျဲ ညောင်းရင် ခဏ ဝင်နားလိုက်လေ…. ဟုတ် မောင်   အခန်း ထဲ ဝင် ခုတင်ပေါ် တက် ခြေလေးဆန့်ပြီး နားတာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။  တျဲရေ ထတော့ ညနေစောင်းကြီး အိပ်ပျော်သွား တာ လား။ ဖျားလိမ့်မယ်တျဲရေ ဆိုပြီး ဆွဲထူတာ  ကိုယ်က ခလေးဆိုးလို မောင်ဆွဲထူကွာ လို့ဂျီတယ်။ မောင့်ခမျာ ဆွဲထူရရှာတယ်။  ကိုယ်က ညစ်ပြီး ဆွဲထားတော့ မောင့်ခမျာ ကိုယ့်အပေါ် ပိကျလာပါရော  “မောင်” ထကွာ…တျဲကစတာကို ဖိထားတယ်   စကားမ ဆုံးခင် မောင့်ဆီက အနမ်းတွေ ဝင်လာတယ်။ ပါးကို ဖွဖွလေးကိုက်ပြီး မောင် အူယားလာပြီနော်တျဲ မရတော့ဘူး  အသက်ရှူကျပ် တယ်မောင် ခဏလွှတ်ပါ ဆိုမှ မောင်က ဖက်ထားတာလျှော့လေရဲ့  တျဲ…မောင့်ကိုချစ်တယ် မလားဟင်   ခညားဂျိကို မချစ်ပါဘူး  လူကို မတရားဖျစ်ညှစ်ပြီး ကိုက်ပြီး မှ  နာသွားလား…. မောင်က ဖွဖွလေးကိုက်တာ ဆိုပြီး လက်မောင်း သားကို ထပ်ကိုက်တယ်။  ကြက်သီးတွေ ထပြီး သူ့ပေါင်တွင်းကြော ဆွဲလိမ်ပစ်တော့ မောင်က လက်ကို အတင်းဆွဲပြီး ပေါင်ကိုစေ့လိုက်တယ်။

တျဲ ချစ်တယ်ကွာ သိလား မောင်အူယားအောင်မလုပ်နဲ့ နော် တဲ့  မောင့်ရင်ဘတ်စမ်းကြည့်ဆိုပြီး ရင်ဘတ်နားလက်ကပ်ထားတယ်။  ကိုယ်ကလည်း စချင်လာတာနဲ့ မောင့်ရင်ဘတ်ကအသံ တျဲနားထောင်ကြည့်မယ်ဆိုပြီး ရင်ဘတ်နား ကပ်နားထောင်ပြီး သူ့မေးစေ့ကို  ရွှတ် ကနဲ လှမ်း နမ်းလိုက်တာ မောင်က တျဲရယ် မောင့်စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် တျဲ ရယ် ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း လက် တွေက စနေနှစ်ခိုင်ပေါ်ပြေးလွှားပွတ်သပ်နေလိုက်… တင်ပါးကို ဖျစ်ချေနေလိုက်လုပ်နေတော့ ညီမလေးက စိုသလိုလို ရှုံ့ပွပွ ညှစ် ချင်သလိုလို ဖြစ်လာတယ်။   အို….မောင့်  လို့ အာမေဋိတ်သံထွက်သွားတယ်။ မောင်ရဲ့လက်က ညီမလေးကို အပေါ်ကနေအုပ်ကိုင် ထားပြီးသားဖြစ်နေတယ်။ ကိုယ်ဝတ်ထားတာက ဆွဲသားစကတ် အတို ဆိုတော့ မောင်က အပေါ်ကနေ ဖိပွတ်ကစားနေတော့ ညီမ လေးငိုစပြုနေပြီလေ။

တျဲ… မောင့် ညီလေး သနားပါတယ်တဲ့။ အပြင်ကိုထွက်ချင်လို့ တျဲခဏကိုင်ပြီး လေပေးရှူပါလား တဲ့… ပြောပြီး လက်ကို သူ့ညီ လေးဆီပို့တယ်။   အမလေးလို့စိတ်ထဲကနေ တမိလိုက်တယ်။ မောင့်ညီလေးကတင်းတင်းကြီး။ မောင်က ပုဆိုးကို ချွတ် အန်ဒါဝဲ ကို ချွတ်လိုက်တာ မောင့်ညီလေးက ခုန်ထွက်လာသလားအောက်မေ့ရတယ်။  မူဗီတွေထဲမှာသာ မြင်ဖူးတဲ့ ကိုယ် အပြင်မှာ  နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့မြင်လိုက်ရတာ အကြောတွေထောင်ပြီး နီရဲပြောင်တင်းနေ တဲ့ မောင့်ရဲ့ညီလေး ပါပဲ။ တျဲ မောင့်ညီလေးက တျဲညီမ လေးနဲ့ တွေ့ချင်တယ် တဲ့လေ။ ကိုယ် ငြင်းချင်တယ်   ငြင်းဆန်ဖို့စကားလုံးကထွက်မလာပဲ အာစေးမိထားသလိုပါပဲ။   တျဲ  လက်မြှောက်လိုက်….. အမိန့်နာခံတဲ့စစ်သား တစ်ယောက်လို မောင်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လိုက်လုပ် နေမိတယ်။ ဘရာဇီယာချိတ်ကို  မောင်ဖြုတ်လိုက်တယ်။ တျဲရယ် ဖြူဝင်းနေတာပဲဗျာ တဲ့။  ရင်သားတွေ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ် နို့သီးခေါင်းကို ချေလိုက်တော့ နေရခက် လာတယ်။ မောင်က နို့ကို စို့ပေးတော့ အဲ့ဒီလို ခံစားချက်မျိုးမရဖူးတော့ ရင်ထဲ ချားရဟတ်စီးရသလို လှိုက်ဖိုမောလာတယ်။ မောင် က တျဲ ထိုင်လိုက်ဦးတဲ့။

ထိုင်လိုက် တော့ မောင်ကပါထိုင်ချတယ်။ ပြီးတော့ ပေါင်ကိုဆွဲကားပြီး ခေါင်းကို ပေါင်ကြားဝင်ပြီး ညီမလေးကို နမ်းတယ်။   ဟာ  မောင် တျဲ ကို ငရဲကြီး အောင်လား   ကောင်းစေချင်လို့ ပါ တျဲရယ်   ပိပိထဲ မောင့်လျှာ နွေးနွေး ဝင်လာတဲ့အသိ   ငါ့ကို မောင်က ဒါ တွေလုပ်ပေးနေတာပါလားဆိုတဲ့ ပီတိ… မောင့်ကိုအားနာတဲ့အသိတွေက မောင့်အယုအယကြားမှာ အလိုက်သင့်မျောပါနေ ခဲ့ တယ်။ မောင် လုပ်ပေးတဲ့အရာတွေက ဘဝမှာ တစ်ခါမှမရဖူးတဲ့အထိအတွေ့မျိုး ဒီလိုခံစားချက်မျိုးက ခဏခဏ ခံစားချင်တဲ့စိတ် တွေ ဖြစ်နေ ခဲ့တယ်။  မောင်ထလာပြီး ကိုယ့်ကို နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းပြန်တယ်။ မောင့်ဆီက ကိုယ့်ညီမလေးရဲ့ ကြည်နူးမျက်ရည်နံ့ လေးရနေတာကိုက ဖီးလ်တစ်မျိုးပေးစွမ်းတယ်။ တျဲ မောင့်ညီလေးကို ပြုစုပေးမယ် မလားတဲ့။ မငြင်းရက်သူပါ မောင်  မောင် တျဲ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟင်…ဆိုတော့   စိတ်ထဲရှိသလိုသာ လုပ်ပါတျဲရယ်တဲ့။ မကိုက်မိရင်တော်ပါပြီ… ဒါလေးပဲ ချမ်းသာတာမလို့ပါ တဲ့။

ထိုင်ချလိုက်ပြီး မောင့်ညီလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ အရင် တို့ထိလိုက်တယ်။ ထိပ်ကလေးက ရဲပြီးတင်းပြောင်နေတယ်။ အပေါက် ကလေးထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေးတွေစို့နေတာ။ မောင့်ရဲ့ ညီလေးက မူဗီထဲကလို ဆိုဒ်လွန်မဟုတ်ပေမယ့်   လုံးပတ်ထွားတယ်။ ညီ လေးကို ချိုချဉ်စုပ်သလို   စုပ်လျက်ကြည့်တာ မောင့်ဆီက အာ့ ဆိုတဲ့အသံ ထွက်လာတယ်။  လိင်တံဘေးပတ်လည်ကို လျှာနဲ့ယက်  မူဗီထဲကလို မြင်ယောင်ကြည့်ပြီး မောင့်ကို ကျေနပ်စေတယ်။မောင့်ရဲ့ညီလေးမှာရှိတဲ့ ဥလေးကို ကိုင်ကြည့်ကစားမိနေတယ်။တျဲ  အပေါ်တက် တော့တဲ့…ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်တယ် လှဲအိပ်လိုက်တျဲ တဲ့…. ပက်လက်လှန်အိပ်တော့ မောင်က ညီမလေးကို ပွတ်ပြီး  လက်ခလယ် ကို မသိမသာထိုးထည့်တော့….အား…မောင် အရမ်းမထည့်နဲ့  နာတယ် ။ တျဲ မာစတာဘိတ်လုပ်ရင်မထည့်ဘူး လား။ ဟင့်အင်း မောင် အပေါ်ကပဲ ပွတ်တာ။

ပြောနေရင်း မောင်က သူ့ညီတော်မောင်ကို ပိပိထဲ ထည့်တော့…. အား နာတယ်မောင်….မနာစေဘူးတျဲ ပြောပြီး ချော့ထည့်တော့  လည်ချောင်းထိဝင်သလို တစ်ဆို့ဆို့နဲ့မာတင်းတင်းအရာတစ်ခုက ထိုးဝင်လာတယ်။ မောင်က တင်းမထားနက် အရမ်းနာမယ် တင်း ထားရင် တျဲ စိတ်ကို လျှော့ အသက်ရှူ တဲ့။ မရဘူးမောင် နာတယ်ဆိုတော့ မနာစေရဘူး မောင် လုပ်ပေးမယ်တျဲ တဲ့။    မောင်က  ပြန်ထုတ်ပြီး ညီမလေးကို လျှာနဲ့လျက်ပေးပြန်တယ်။ ပိပိထဲကအရည်တွေထွက်လာတယ်။ မောင်က ဒစ်ထိပ်လေးနဲ့ အစေ့လေးရှိ တဲ့မြောင်းလေးထဲ ထိုးကော် ပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့ အစိလေးကိုထိလိုက်ရင် ပိပိက ညှစ်ချင် မောင့်ရဲ့ ညီလေးကို ထည့်ပေး ရင်ပိုကောင်း မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးဝင်လာတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့လက်တွေက မောင့်ရဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေးကို ဆွဲဖျစ်ညှစ်မိရက်သားဖြစ်နေတယ် လေ။

အ့…..ရုတ်တရက် မောင်က ချစ်ရည်ပြည့်နေ တဲ့ ညီမလေးထဲကို မောင့်ရဲ့ ညီလေးကို ထည့်လိုက် တယ်။ မောင့်ရဲ့ အပြုအစုအယုအ ယကြောင့် ခုနကလို နာတယ်လို့ မခံစားမိတော့ပဲ ပေါင်ကိုကား မောင့်ခါးကို လှမ်းချိတ်ပြီး မောင့်ကို ဆွဲဖက်ထားလိုက်မိတော့တယ်။  မောင်က အသာအယာ အသွင်းအထုတ်လုပ်နေရင်း ချိုချို ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ဘယ်ညာစို့လိုက် နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေ တော့ ကာမအရသာထူးတယ်ဆိုတာ ဒါပါလား ဆိုပြီး စိတ်တွေက ပိုပိုထလာမိတယ်။ မောင်က ခါးကိုမတ်လိုက်ပြီး ကိုယ့်ခါးကို  လှမ်းဆွဲ အဝင်အထွက် ကို ပုံမှန်လေးလုပ်ပေးနေတယ်။ တျဲရယ် ကြပ်ကြပ်ကလေးစေးစေးလေးနဲ့ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာတဲ့။

ဗျစ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်  အင်း..ဟင်း..ဟင့် မောင်ရယ် အား…ရှီး ဆိုပြီး အသံထွက်တဲ့အထိပဲ။ မောင်က တျဲ ပြီးချင်နေပြီလား တျဲအဖုတ် က အရမ်းညှစ်နေတယ်။ မောင်လည်း ပြီးချင်နေပြီဆိုပြီး အသွင်းအထုတ် အရှိန်မြှင့်လာပြီး အချက်နှစ်ရာလောက်ဆောင့်အပြီးမှာ  သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်သွားပြီးတော့   နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားတယ်။  တျဲ ကောင်းလား ဟင် တဲ့။ သူ့ညီလေးကို ပိပိထဲက  မထုတ်ပဲ တပ်ထားရင်း မေးတယ်။   တျဲ လမ်းကောလျှောက်နိုင်ပါ့မလားတဲ့။ မောင့် အချစ်ကြမ်းသွားလို့ တျဲ ညကျရင် ပိပိနာနေ တော့မှာပဲတဲ့လေ။   မောင်နဲ့အတူ ညစာသွားစားကြတယ်။ ဗိုက်လည်း အရမ်းဆာနေသလို အိပ်လည်း အရမ်း အိပ်ချင်နေပြီ။ လူ လည်း ပင်ပန်းနေပေမယ့် ထုတ်ဖော်ပြောဖို့ခက်ခဲတဲ့ ကြည်နူးခြင်းခံစားရတယ်။ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ မောင့်ပခုံးကို မှီပြီး ပြန်ရတာ  ကြည်နူးစရာတွေအပြည့် နဲ့ပေါ့။ အိမ်ရှေ့ကားရပ်ပြီး မောင်က တျဲရေ အိပ်မက်လှလှမက်ပါစေ ဆိုပြီး အနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေချခဲ့တယ်။

မောင် ခဏလောက်ငုံ့ပါဦး ဆိုပြီး မောင့်နဖူးကို ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့   အမေက ငါထင်သားတဲ့ ဟို မအားတဲ့ ခရိုနီ ကို အတော်မှ နှိပ်စက်ခဲ့ရဲ့လားတဲ့။ အမေ့ကို စိတ်ထဲကတော့ သူကနှိပ်စက်တာ အမေလို့ ပြန်ပြောပြီး   တစ်ကယ်တမ်းကျတော့  အသံထွက်တာ ဟီးဟီး တဲ့။  ဒီလိုနဲ့ မောင်အားတဲ့ရက် ကိုယ်အားတဲ့ရက် တိုက်ဆိုင်ရင် ခရီးတိုလေးထွက် မောင်နဲ့ ချစ်ရည်လူးလိုက်  နဲ့ အချစ်ကာမတောမှာပျော်နေကြတယ်။ တစ်ရက်မှာ ဝမ်းသာဝမ်းနည်းသတင်း ရုံးမှာ Fax ဝင်လာတယ်။ ရာထူးတိုးနဲ့  နေပြည်တော်ကို ပြောင်းရမယ်တဲ့။ မောင့်ကို ပြောပြီး ငိုတော့ မောင်က တျဲရယ် မောင်က နေပြည်တော်ကို အလုပ်ကိစ္စ ခဏခဏ လာနေရမှာလေ။ မောင့်နှလုံးသားထဲမှာ တျဲပဲရှိတာ မောင် တျဲကို ပစ်မထားပါဘူးကွာ တဲ့။ အမေ့ကိုလည်း စိတ်ချ မောင်ရှိနေတယ် လေ တဲ့။ မောင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ ဖက်ပြီး ငိုမိတယ်။

နေပြည်တော်ကို ပြောင်းတဲ့နေ့က မောင်လိုက်ပို့တယ်။ မောင့်မျက်နှာကို တမော့မော့နဲ့ လစ်ရင် မေးဖျားကို လှမ်းနမ်းလိုက် မောင့် လက်မောင်းကို ဖွဖွလေးကိုက် မောင့်ပေါင်ပေါ် လက်တင် မောင့်ညီလေးကို ဖွဖွလေးကိုင် ဂွင်းထုလိုက်လုပ်နေတော့ မောင်က လူဇိုး မလေးနော်…မောင်အူယားလာပြီ…. ညကျရင် သတိထားတဲ့   ဟိုတယ်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်အတူ ရေချိုးခန်း ဝင် မောင်က ပိပိ လေးကို ရေဆေးပေး ပြီးတျဲ ပေါင်ကားလိုက်ကွာတဲ့။ မောင်က ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး လျှာအပြားလိုက် ပိပိထဲထည့် ယက်ပေးတာ  ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်လို့ မောင်အကျင့်လုပ်ပေးတာ တျဲ အဲ့အရသာကို အရမ်းကြိုက်မိနေတာလို့ပြောမိတဲ့အထိပဲ။   မောင့် ကို နို့သီးခေါင်းကို ဖွဖွလေးကိုက် တဖြည်းဖြည်း အောက်ကိုလျှောလာပြီး မောင့်ရဲ့ ဥ နှစ်လုံးလေးကို ပွတ် လီးဒစ်လေးကို လျှာလေး နဲ့ယက်ပေး မောင်ကြိုက်တဲ့ ထိပ်အပေါက်လေးထဲ လျှာထိပ်လေးထည့် လုပ်ပေးနေတော့ မောင်က ကောင်းလိုက်တာ တျဲရယ် မော င့်ညီလေး တျဲပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက် တဲ့။ ပါးစပ်ထဲထည့်တာ မောင့်ညီလေးက အကုန်မဝင်ဘူးလေ။ မောင်က အရမ်းမထည့်နဲ့တျဲ  အန်တတ်တယ်တဲ့။ ပြောပြီး မောင်က ခေါင်းကို ဆွဲ ပါးစပ်ထဲ ထိုးညှောင့်တယ်။ တျဲရေ ထတော့ ဟိုဖက်လှည့်ကုန်းလိုက်တဲ့။ မောင် က ဖင်ဝလေးကို လျှာနဲ့ယက်ပေး။လက်က ပိပိထဲကိုထည့်မွှေနေတယ်။

အ့ မောင်  နောက်ကနေ ပိပိထဲကို မောင့်ညီလေးထည့် လက်က နို့အုံကို လှမ်းညှစ်ပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်ေ န တဲ့ အရသာအသစ် ကို ဖီးလ်တက်မိနေတယ်။ မောင်က တျဲ မောင် နောက်ပေါက်လေး စမ်းကြည့်ချင်တယ်တဲ့။ ပြောပြီးထည့်တာ အရမ်းနာလို့  အသံထွက်အော်မိတယ်။ နာလွန်းလို့မျက်ရည်ကျတော့ မောင်က တျဲ မငိုနဲ့ မောင် မလုပ်တော့ဘူးနော် စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ချစ်တယ်  နော် သိလားဆိုပြီး နမ်းတယ်။ အဲ့ညက မောင်နဲ့ သုံးချီလောက် ဆွဲဖြစ်ကြတယ်။ မောင်က တော်တော် လုပ်နိုင်တဲ့သူ။ လေးဆယ့်ငါး မိနစ်လောက်အသာလေးပဲ။ ကိုယ်က မောင်နော် တပ်ထွက်လို့ တင်လိုက်မယ်လို့ ခဏခဏစလို့ များမခံချင်စိတ်နဲ့လုပ်သလား အောက်မေ့ရတယ်   စနေ တနဂ်နွေ နှစ်ရက်လုံး မောင်နဲ့ အပြင်ထွက်လည်လိုက် ညကျရင် အချစ်ပွဲနွှဲလိုက်နဲ့ မန်းဒေးကျ ရုံး လိုက်ပို့..ရုံးမှာသတင်းပို့ပြီး ရုံးကပေးတဲ့ ယာယီအခန်းကို မောင်လိုက်ပို့ပြီး ညနေခင်းမှာ မောငျပွနျသှားခဲ့တယျ။ အလုပ်တွေများ ရင် မောင့်ကို ခဏလောက်မေ့ထားလို့ရနေပေမယ့် အလုပ်ပါး တဲ့ အချိန် နားတဲ့အချိန်ေ တွေမှာ   မောင့်အကြောင်းတွေးမိတယ်။

ညအိပ်ရင် မောင် နဲ့ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးခဲ့တာတွေ  သတိရ အာသာဖြေရင်းနဲ့ နေ့ကိုလစား လကို နှစ်စားခဲ့တယျ။   တစ်ရက် အိမ်မှာ  ပိတ်ရက်မို့ နေနေရင်း ရုတ်တရက် အသက်ရှူ ကြပ်သလိုလိုဖြစ် သတိလ်သွားခဲ့တယ်၂ မိနစ်လောက်ပေါ့။   ငယျငယျက အဲ့လို ဖွဈ ခဲ့ဖူးတာ   သတိရလို့ ပြင်ပဆေးခန်းမှာ သွားပြတော့ ဆရာဝန်က ရာဇဝင်မေးလို့ ပြောပြရင်း ဓာတ်မှန်ရိုက်ဖြစ်တော့ ရောဂါဟောင်း ပြန်စချင်နေတာတွေ့ရတယ်   ဆရာကရှင်းပြတယ် သမီး စကားပြောနေရင်း စကားကို မေ့သွားတာမျိုး…ခဏခဏ သတိလစ်သလို မျိုးတွေ ငယ်ငယ်ကလို ဖြစ်လာဦးမှာပဲ တဲ့  သမီးတခြားဘာတွေဖြစ်သေးလဲမေးတော.   ဆရာ သမီး ဗိုက်လည်း ခဏခဏနာတယ်။  ရင်ဘတ်အောင့်တယ်ပြောတော့ ဆရာက သက်ဆိုင်ရာ နှလုံးအထူးကုနဲ့လွှဲပေးတယ်။

Medical check up လုပ်ပြီးလို့ အဖြေ သိရ   တဲ့အခါပထမဆုံး သတိရတာ မောင် နဲ့ အမေ   ဘယ်သူ့ကိုမှ မ ပြော ရက်ခဲ့ဘူး။    အ မေက အိပ်မက်မက်လို့ သမီးလေး နေမှ ကောင်းရဲ့လားတဲ့။အချိန်သိပ်မကွာပဲ မောင့်ဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ် ။တျဲရေ နေကောင်းရဲ့ လား တဲ့လေ။  ညတိုင်း ငိုမိတာ ရင်ဘတ်ပိုအောင့်လာတယ်  စိတ်မငြိမ်လို့ ခလုတ်ထိမှ အမိတဆိုသလို ဘုရားကိုအမြဲနားပူတိုက်မိ လာတယ်။ တရားတွေနာမိတော့စိတ်တွေအနည်ထိုင်စပြုလာတယ်။ ကိုယ့်ကြောင့် သူများတွေ စိတ်မဆင်းရဲစေချင်တော့ဘူး။ နေ့  တိုင်း Diary ရေး ဖြစ်ခဲ့တယ်။ မောင့်ကိုသတိရတိုင်း ရေးဖြစ်တယ်။ မောင့်မွေးနေ့ရောက်ခါနီးမို့ မြစ်ကြီးနားက မောင်လေးတစ် ယောက်နားက ပုဆိုးမှာပြီး လက်ဆောင်ထုပ်လေးပြင်ထားတယ်။

ဒီကာလကြားထဲမှ တ စ်ခုခုများငါ ဖြစ်ခဲ့ရင် ဆို တဲ့စိတ် နဲ့ အရာရာကိုပြင်ဆင်ထားဖို့ကြိုးစားမိလာတယ်။ အတူနေသူငယ်ချင်းတွေ ကို မှာထားတယ်။ ကိုယ် သာ တစ်ခုခုဖြစ်ရင် အမေ့ဆီပို့ဖို့ရယ် မောင့်ဆီပို့ဖို့ရယ်ကို လိပ်စာနဲ့တကွ  ပြောပြထားခဲ့တယ်။ မောင့် ဖက် က  ကိုယ့်ကို စိတ်ကုန်စေမယ့်ဖြစ်ရပ်မျိုး လုပ်ဖို့ကြိုးစားနေတုန်း တိုက်ဆိုင်စွာပဲ ဝေ ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးက ကိုယ်တွေဘဝထဲ ရောက်လာတယ်။ အမှန်တော့ သူ့ကို အစက သတိမထားမိဘူး။ သူက ကိုယ့်ကို မမကို ခင်လို့ ပါရောပြီး သူတစ်ကယ်ခင်ချင်တဲ့ကို ဇော်မိုးရဲ့ အကောင့်ကို အက် အသည်းလေးတွေပေး အတန်ရှည်ယူ အမမှုန် အထီးလင်းမလေး ဖြစ်နေတယ်။ သူ့ခံယူချက်က Fake   မှာ RS ဖြစ်တာ အပြင်မှာ ဖြစ်တာမဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဂရုစိုက်ဖို့မလိုဘူးတဲ့လေ။ သူက အိမ်ထောင်မပြုပဲ အပျိုကြီးလုပ်မှာတဲ့။  လင်ယူသားမွေးစိတ်ကုန်တယ်များ ထင်မိတာရယ်။ တကယ်တမ်းကျ မောင်ရေးတဲ့  စာ အသည်းပေးလိုက် Care ပေးလိုက်နဲ့ ပိုစ့်  တစ်ခုမှအလွတ်မပေးတဲ့ သူ ရိုးသားတဲ့ဖိုးသခွားမ လေးဖြစ် နေ တာကိုသ ိလာရတယ်။

မောင် သူ့ကို မကြိုက်မှန်းသိပေမယ့် မောင်ကိုယ့်ကိုစိတ်နာစေဖို့က သူနဲ့သမုတ်မှရမယ့်အခြေအနေဖြစ်လာတယ်။ ဝေ့ရဲ့  အနေအထိုင်မတတ်မှုတွေလည်းပံ့ပိုးပေးနေတယ်။   မောင့်ကို ပေးစားလိုက် စွပ်စွဲလိုက် ခဏခဏလုပ်နေတော့ မောင် ကိုယ့်ကို  စိတ်ကုန်လာပြီး   စကားမပြောပဲ နေလာတယ်။ ညတိုင်း လူမသိသူမသိ ခိုးငိုရတဲ့ရက် တွေ များလာခဲ့တယ်။   ကိုယ်နေ တဲ့လေးလွှာ  ပြတင်းပေါက်ကနေ ခုန်ချ လိုက်ချင်စိတ်တွေဖြစ် လာ ခဲ့ တယ်။ မောင် ကိုယ့်ကို ပစ်ထားတာခံနိုင်ရည်ရှိချင်ယောင်ဆောင်ရတာ  အရမ်းပင်ပန်းရတယ်။ မောင့်ဆီက အရင်လို တျဲ နေကောင်းရဲ့လား… တျဲရေ အလုပ်တွေဖိလုပ်မနေနဲ့….တျဲ…တျဲရေ….ဒီလို  ဂရုစိုက်ခြင်းတွေ ကြဲလာ ခဲ့ ပြီလေ။ မိနန္ဒီ နင့်အပြစ်နင်ခံဆိုပြီး အံကြိတ်ခံခဲ့ရပါတယ် မောင်။ မောင့်အတွက် နေ့စဉ် ကုသိုလ်ဒါနပြု ပေးဖြစ်တယ်။ ဘုရားရိပ်က အေးချမ်းတယ်။ မောင်အဆင်ပြေဖို့ဆုတောင်း ပေးဖြစ်တယ်။   မောင့်ကို ဒီ့ထက်ပိုပြီး စိတ်ပြတ်သွား စေချင်တယ်။ မောင် ပေးထားတဲ့ အမှတ်တရ ချစ်သက်လက်ဆောင် အားလုံးကို ကားဂိတ်ကနေပြန်ပို့ပေးလိုက်တယ်။

မောင့်ကိုလည်း ပြတ်ကြဖို့ တောင်းဆိုတယ်။ မောင်က အသစ်တွေ့နေပြီလား တျဲ တဲ့     ရင်ထဲကအောင့်နေပေမယ့် အပြုံးမပျက်  မောင်လည်း အသစ်ရနေသလို မချယ်ကောမရဘူးထင်လားလို့။ မောင်ပေးခဲ့တဲ့ လက်ဆောင်တွေအတွက် ကျွန်မ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခု လုံးပုံအပ်ခဲ့ ပြီးပြီမို့ အလကားမဖြစ်ပါဘူးလို့…စိတ်နာအောင်  ပြောခဲ့မိတယ်။ စိတ်တိုလို့ အသားတဆတ်ဆတ်တုန်နေ တဲ့ မောင့် မျက်နှာကို မြင်ယောင်ပြီး စိတ်ထဲကနေ ခွင့်မလွှတ်ပါနဲ့မောင်လို့   တောင်းပန်ရင်း….မောင်နဲ့ ဇာတ်လမ်းဖြတ်ခဲ့တယ်။  မောင့်ကို မ ချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ်  မောင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ ထားခဲ့ရသူပါ။ အရမ်းပဲ ချစ်ပါတယ်…  မောင်    ဒီစာလေးကို မောင်ဖတ်နေ  တဲ့ အချိန်မှာ တျဲက မောင်နဲ့အဝေးဆုံးမှာ ရောက်နေပါပြီမောင်။

တျဲ မောင့်ကို မထားခဲ့ချင်ပေမယ့် တျဲရဲ့ကုသိုလ် ကံနည်းခဲ့တော့ ကျန်းမာသက်ရှည်ဆိုတဲ့ ဆုမပါခဲ့ဘူးကွယ်။ မောင်နဲ့အတူ  အသက်ကြီးပြီး အိုမင်း သွားတဲ့အထိ ဘေးမှာ ဆေးပေးမီးယူ တိုင်ပင်ဖော်အနေနဲ့ နေသွားချင်ခဲ့သူပါမောင်။   မောင့်ကို ရင်နဲ့အမျှ  ချစ်ခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဘဝဆိုတာ ရှိခဲ့မယ်ဆိုရင် မောင်နဲ့တျဲ သက်ဆုံးတိုင် ပေါင်းဖက်ခွင့်လေးရပါရစေ မောင်။ မချစ်လို့ ထားရက်ခဲ့ တာမဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ်။ မောင့် ကို ချစ်လွန်းလို့ ထားခဲ့တာပါ။ မောင်နဲ့ ချစ်ခွင့်ရခဲ့တာ ဘုရားပေးတဲ့ဆုလာဘ်လို့ဆိုရင် မောင် နဲ့  ကွဲကွာခဲ့ရတာ ဘုရားပေးတဲ့ ပြစ်ဒဏ်ပေါ့နော်။ တျဲ မောင့်ကို အမှန်အတိုင်း မသိစေချင်ခဲ့လို့ မောင့်ကို ညာခဲ့မိတာ ခွင့်လွှတ်ပါ မောင် ရယ်။ တျဲ မရှိတော့ပေမယ့် တျဲကို ပေးထားတဲ့ကတိအတိုင်း မောင်ကျန်းကျန်းမာမာနဲ့ နေပေးပါ။ တိုက်ဆိုင်မှုရှိတဲ့အခါ တျဲကို  သတိရပေးပါ မောင်။ မောင့်ကို အရမ်း ချစ်ပါတယ်ရှင်။ အသွေးအသားထဲကချစ်ရသလို နှလုံးသားနဲ့ရင်းပြီးလည်း ချစ်ခဲ့ပါ  တယ်..မောင်

 

Zawgyi

 

ရင္ႏွင့္အမွ်…ေမာင္ (စ\ဆုံး)

အသားညိဳညိဳ မ်က္ႏွာကအၿမဲၿပဳံးခ်ိဳေနၿပီး သေဘာေကာင္းမွန္းျမင္႐ုံနဲ႔သိသာေစတယ္။ လုပ္ငန္းရွင္ေပါက္စ အိမ္ေထာင္မရွိ သမီး ရွင္ေတြမ်က္စိက်တဲ့အျပင္ သူ႔အနား ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရဆိုတဲ့ စကီေတြအမ်ားႀကီး။ အေနတည္ၿပီး မိန္းကေလးေတြနဲ႔အလုပ္ကိစၥက လြဲၿပီးမေျပာတတ္သူမို႔ ရွိန္ၾကတယ္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ ကိုေဇာ္မိုး မွာ အျပင္လူေတြမသိေအာင္ စိတ္ဖိစီးတာ ေတြ ေပ်ာက္ဖို႔ အတြက္ စတိဗ္ေဂ်ာ့ဆိုတဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္အေကာင့္ေလးဖြင့္ၿပီး ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြေရးတင္တဲ့အေကာင့္ေပါ့။ လူကုံတန္ေတြ လူလတ္တန္း စား ဆင္းရဲသား လူတန္းစားအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့ အခ်စ္ေရး အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈ ဆက္စ္ကိစၥေတြ ေရးတင္ ေတာ့ စာလည္းအေရးေကာင္းသူျဖစ္ေတာ့ လူသိမ်ားတဲ့စာေရးသူျဖစ္လာတယ္။

နႏၵီ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္မနိမ့္မျမင့္ ခပ္ျပည့္ျပည့္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္။ သူက မိသားစုဖိစီးတာေတြမ်ားလို႔ ေဖ့စ္ဘြတ္အေကာင့္ တစ္ခုကို ခ်ယ္ရီေဇာ္ ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ဖြင့္ၿပီး ဆက္စ္ဆီ ဆန္ဆန္ပုံေတြတင္ ခ်က္ေဘာက္စ္မွာ ရိသလိုေထ့သလို တုတ္ျပခဲျပတာဇံ ေတြကို Ss တင္ဆဲၿပီး စိတ္ထြက္ေပါက္ရွာေနသူ ၾကမ္းလြန္းလို႔ တျဖည္းျဖည္း လူသိမ်ား လာတယ္။ တစ္ခါတေလ အျမင္ကတ္လာ ရင္ ေျပာေနက်စကားက ၈ လက္မရွိမွ ငါ့လာျပၾကဟဲ့ တဲ့။

မခ်ယ္က အခ်စ္တကၠသိုလ္မွာေက်ာင္းေတာ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဖိုရမ္ထဲဝင္ ပိုစ့္ေတြတင္ရင္း ေမာ္ကြန္းထိန္း ကြင္ၿပဳံး၊  ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဖီဖီထြန္း၊ ခ်စ္စရာေကာင္းသလိုအေျပာျပတ္တဲ့မသိမ့္၊ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြအေပၚကေလးဆန္ၿပီးခြၽဲႏြဲ႕တတ္တဲ့ ေငြ မြန္းေလး၊ပီဒီအက္ဖ္ဖိုင္ေတြလုပ္ေပးတဲ့အကိုရီဆာ့ခ်ာ၊ ေနာက္ မီးမီးဆိုၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အစ္မ ေတြနဲ႔ လူေရာစိတ္ပါရင္းႏွီးလာ ၾကတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ကိုေဇာ္မိုး က ခ်ယ္ရီေဇာ္ ဆိုတာကို သူနဲ႔ခင္တဲ့သူနဲ႔နာမည္တူေနေတာ့ လာမိတ္ဖြဲ႕ စကားေျပာၿပီး ခင္မင္သြားၾက တယ္။   အဲ့ဒီလိုနဲ႔ေပါ့ ခင္မင္မႈသက္တမ္းေတြ ၾကာလာတဲ့အခါ ကိုေဇာ္မိုး က သူ ပထမဆုံး ေရးဖူးတဲ့ စာအုပ္ဖတ္ၾကည့္မလားလို႔ ေမးတယ္။   ဖတ္ၿပီးရင္ ေဝဖန္ေပးပါမခ်ယ္တဲ့။ သူ႔စာအုပ္ေလးနာမည္က ငေပြး တဲ့။ မခ်ယ္တစ္ေယာက္ ႐ုံးမွာ ငေပြးစာဖတ္မိတာ  အရမ္းရယ္ေနလို႔ သူမ်ားေတြကစိတ္ဝင္စားၿပီး လွည့္ၾကည့္မိတဲ့အျဖစ္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုေဇာ္မိုး ရယ္ မခ်ယ္ရယ္ တစ္ရစ္ ၿပီးတစ္ရစ္ခင္မင္မႈေတြတိုးလာသလို သံေယာဇဥ္ ေလးပါ မသိမသာေလး တြယ္လာၾကတယ္။တစ္ေယာက္မေတြ႕ရင္တစ္ေယာက္ က ေနေကာင္းလား… မအားဘူးလား စသျဖင့္ message ေလးေတြခ်န္ထားတဲ့အက်င့္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။ မခ်ယ္က ကိုေဇာ္မိုး ရဲ႕   ငေပြး ဆိုတဲ့စာ ဖတ္ၿပီး pdf file ေလး မေသမသပ္နဲ႔ထုတ္ေပးျဖစ္တယ္။ သူအႀကိဳက္ဆုံးစာအုပ္ေလးျဖစ္သလိုမခ်ယ္သေဘာ အက်ဆုံးစာလည္းျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ pdf ကို လွလွပပ ျပင္ၿပီး ထုတ္ေပးဖို႔ ေငြမြန္းက ခ်ယ္ခ်ယ္နဲ႔အူးစတိ အမွတ္တရဆိုၿပီး ျပင္ေပးခဲ့တယ္။တကယ့္ကိုအမွတ္တရျဖစ္ေစ ခဲ့တယ္။

တစ္ေယာက္ရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုတစ္ေယာက္ ရင္ဖြင့္ခံစားရင္း နီးမွန္းမသိနီးလာခဲ့ၾကတယ္။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စလိုက္ ေနာက္လိုက္ေနလာရင္း ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုဖိုက္နဲ႔ကိုယ္ေတာ္ႀကီးတို႔ေကာင္းမႈနဲ႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္လာၾကတယ္။  အမွန္ေတာ့ သူမ်ားေျမႇာက္ေပးတာထက္ မစြန္းရင္းကလည္းရွိ ကန္စြန္းခင္းကလည္းၿငိ ဆိုတာမ်ိဳးပါ။ ဆိုးတိုင္ပင္ေကာင္းတိုင္ပင္နဲ႔ ေနလာၾကတယ္။ ကိုေဇာ္မိုး က အေနေအးသေလာက္ မခ်ယ္က ဆတ္ဆတ္ထိမခံ။ တစ္ခုခုဆို သူ႔ကို ေၾကာတယ္ ထင္ရင္ ျပန္ေခ်ဖို႔   ရယ္ဒီျဖစ္ေနသူ။ ေတာ္႐ုံလူနဲ႔လည္းသိပ္မေရာသလို စီဘီမွာ မခင္ပဲ ေယာင္လို႔စကားမေျပာသူ ကိုယ့္ကို႐ိုင္းရင္ ဆယ္ဆပို႐ိုင္း တတ္သူျဖစ္လာတယ္။

ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ မခ်ယ္ဖက္က စိတ္ပူတဲ့သူရွိသလို မခ်ယ္လို ဂ်မ္းေဒါမနဲ႔မႀကိဳက္ေစခ်င္တဲ့သူေတြရွိၾကတယ္။  သူတို႔မသိတာတစ္ခုက မခ်ယ္နဲ႔ကိုေဇာ္မိုး ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ျဖတ္ဖို႔မလြယ္တဲ့ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ခ်ည္ေႏွာင္ေနတာကိုပါပဲ။ မခ်ယ္ ဆိုးသမွ်ရစ္သမွ် ဂ်ီသမွ် အေတာ္သည္းခံႏိုင္သူပါ။  မခ်ယ္ရဲ႕အက်င့္က တစ္ခုခုကို စိတ္ဆိုးမိရင္ မေျပလြယ္သူ။ အေတးအမွတ္ ထားတတ္သူမို႔ ကိုေဇာ္မိုး အစစအရာရာ ထိန္းေပးေနရတယ္။  မခ်ယ္ရဲ႕မိသားစုအေရးသိလာေတာ့ ကိုေဇာ္မိုး ေျပလည္ေအာင္ မ ခ်ယ္ကို စိတ္ေလွ်ာ့ဖို႔  အဆင္ေျပေစဖို႔ အကိုလိုမ်ိဳး ဆုံးမသြန္သင္လိုက္ နားလည္ေအာင္ ေဖ်ာင္းဖ်လိုက္နဲ႔ မခ်ယ္က အရင္လို  စိတ္ၾကမ္းလူၾကမ္းကေန တျဖည္းျဖည္း ခ်စ္တတ္ ႏူးညံ့စျပဳလာခဲ့တယ္။

မခ်ယ္က ကိုေဇာ္မိုးနဲ႔ခ်စ္ကတည္းက ဘယ္လိုအေၾကာင္းမ်ိဳးနဲ႔မွ မထားခဲ့ဖို႔ ကတိေတာင္းထားတယ္။ ကတိတည္သူမွန္းသိလို႔  ကတိေတာင္းခဲ့တာေပါ့။ တျဖည္းျဖည္း နဲ႔ ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕အလုပ္ေတြမ်ားလာတယ္။ ျပည္၊ မုံ႐ြာ၊မေကြးထိပါ စီးပြားေရး နယ္က်ယ္လာ ခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္မွာ ေနရတာထက္ နယ္မွာေနရတာမ်ားလာတာမို႔ မခ်ယ္နဲ႔ တြတ္တီးတြတ္တာေျပာဖို႔ အခ်ိန္ မရွိသေလာက္ျဖစ္လာ တယ္။ သူ႔ရဲ႕မေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ အလုပ္လုပ္ေနရရင္ အရာအားလုံးေမ့ထားႏိုင္တဲ့ သူမို႔ မခ်ယ္ရဲ႕ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ အရစ္တက္တာေတြ ခံလာရေတာ့ ကိုေဇာ္မိုး စိတ္ညစ္စျပဳလာတယ္။  ကိုေဇာ္မိုး က က်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းဘူး။ ေခါင္းကိုက္ ေဝဒ နာေၾကာင့္ အလုပ္ကိုနားမယ္အထိ သူ စဥ္းစားခဲ့တယ္။ မခ်ယ္က ဒါကိုသိေတာ့ ကိုေဇာ္မိုး ကို ကတိတစ္ခုထပ္ ေတာင္း ခဲ့တယ္။ ေမာင္ က်န္းမာေအာင္ ေနမယ္လို႔ ကတိေပးပါ ဆိုၿပီးေလ။ “ေမာင္” ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို မခ်ယ္ဘဝမွာ ဘယ္သူ႔ကို မွမေခၚဘူးလို႔ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့အသုံးအႏႈန္းတစ္ခု။ ငယ္ငယ္က အရမ္းမွန္တဲ့ ေဗဒင္ဆရာက ေဟာဖူးတယ္ အရမ္းခ်စ္မိသူတစ္ ေယာက္ကို ေမာင္ လို႔ မေခၚပါနဲ႔ တဲ့ ရင္ကြဲနာ က်ၿပီး ရွင္ကြဲကြဲရမယ္တဲ့ ေလ။

ကိုေဇာ္မိုး နဲ႔ ခ်စ္ၾကေတာ့ သူ႔ကို ေမာင္ လို႔ ေခၚပါတဲ့။  မေခၚပဲေနလို႔မရဘူးလားေမးေတာ့  သူ႔ကို တစ္ကယ္ခ်စ္ရင္ ေခၚပါတဲ့ေလ။ ကိုယ္က  ဒါနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဆိုက္ကိုရွိတာမို႔ ႀကိဳေျပာ ျပေပမယ့္ ေမာင္က တ်ဲရယ္ အစြဲအလန္းမထားပါနဲ႔တဲ့ေလ။  ဒီလိုနဲ႔ ခ်စ္လိုက္ အရစ္ခံလိုက္နဲ႔ေနေနရင္း ခ်စ္သူသက္တမ္းၾကာလာခဲ့ တယ္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးအားလို႔ ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင့္ဆီက အနမ္းရယ္ လက္ကိုင္တာကလဲၿပီး နယ္မေက်ာ္ခဲ့ဘူး။ လက္ထပ္မယ္  ဆိုတဲ့စကား မေျပာျဖစ္ၾကဘူး။ မခ်ယ္က ႏႈတ္ခမ္းနီ ႀကိဳက္သူမို႔ ေမာင္က ေဆာင္းေလးေရာင္းတဲ့ ခီခီ ႏႈတ္ခမ္းနီ ငါးေခ်ာင္း မုန႔္ေတြ နဲ႔ ဝယ္ၿပီး လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ မခ်ယ္ လက္ေဆာင္ ရလို႔ေပ်ာ္တာထက္ ခ်စ္သူက အေသးစိတ္ဂ႐ုစိုက္တာမို႔ ၾကည္ႏူးရတယ္ ေလ။ မခ်ယ္ေမာင့္ကို အားလုံးအမွန္ေတြ ေျပာျပခဲ့ေပမယ့္ ေမာင့္ကိုလုံးဝ မသိေစခ်င္တဲ့အရာတစ္ခုကို လုံးဝမေျပာခဲ့ဘူး။ မခ်ယ္ မွာ ငယ္စဥ္က ကားေပၚကျပဳတ္က်ခဲ့လို႔ ေခါင္းထဲေသြးခဲပိတ္ၿပီး ခဏခဏ သတိလစ္တဲ့ ေရာဂါ အဲ့ေရာဂါရဲ႕အက်ိဳးဆက္က ေျပာေန ရင္းစကားကိုေမ့ၿပီး ဘာမွစဥ္းစားမရတာ ကေမာက္ကမျဖစ္တာမ်ိဳး… ႀကီးလာရင္ ပိုဆိုးမယ္ဆိုတာမို႔ အဲ့တစ္ခုမေျပာျပရက္ခဲ့ဘူး။  စိတ္ရင္းအမွန္ က သူ႔ကို ေပ်ာ္ေစခ်င္ခဲ့တာ။

ကိုေဇာ္မိုးရဲ႕ အခ်စ္ကထူးဆန္းတယ္။ ရင္ထဲရွိသေလာက္ထုတ္မျပတတ္ဘူး။ သူ႔အေတြးက ႏွလုံးသားခ်င္း သိနားလည္ၿပီးသားမို႔ တဲ့။ မခ်ယ္က်ေတာ့ အခ်စ္ခံခ်င္တယ္။ ခ်စ္သူရဲ႕ဂ႐ုစိုက္တာခံခ်င္တယ္။ အေသးအဖြဲေလးေတြကို ခ်စ္သူကို တိုင္ပင္ ပလီပလာ တီတီတာတာေျပာခ်င္တယ္။ ကိုေဇာ္မိုး ကို စိတ္တိုစိတ္ဆိုးခ်င္ေပမယ့္ အဲ့စိတ္ထက္အခ်စ္စိတ္ကသာေနေတာ့ မဆိုးရက္ဘူး။ မ ခ်ယ္က ကိုေဇာ္မိုး နဲ႔ ခ်စ္ၿပီးမွ ႏြဲ႕တတ္ လာသလို အားကိုးစရာ မွီတြယ္စရာ ရင္ခြင္ႀကီး ရလာတယ္ေလ။ ကိုယ့္ထက္ အစစအရာရာ  ျပည့္စုံသူမို႔ သူေဌးကိုေၾကးပ ရမယ့္အစား တန္ဖိုးနည္းေပမယ့္ အမွတ္တရ ရွိေစမယ့္ Handmade အ႐ုပ္ေလး လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့ တယ္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔အမွတ္တရေပါ့။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မခ်ယ္ရဲ႕ေမြးေန႔နီးလာတယ္။ တစ္ရက္မွာ အေစာႀကီး ဟက္ပီးဘတ္ေဒးပါတ်ဲေရ တဲ့ ရက္မွားၿပီး ဘတ္ေဒးဝွစ္ရ္ွ ေပးလို႔ အံ့ဩ မိၿပီး ရယ္ရေသးတယ္။ တကယ္က်ေရာက္တဲ့ေမြးေန႔မွာေတာ့ မထင္မွတ္ထားတဲ့ လက္ေဆာင္ တစ္ခုက အမွတ္တရ  အေနနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေမာင့္ကို အခ်ိန္တိုင္း သတိရေပးပါ တဲ့ ေလ။ ဘဝမွာ ရည္းစားေတြ   ထားခဲ့ဖူးေပမယ့္ ဒီလို ပီတိမ်ိဳး  ဂ႐ုစိုက္ျခင္းမ်ိဳး မရခဲ့ဖူးဘူး။   မခ်ယ္လည္း ႐ုံးအလုပ္ေတြရဲ႕ ပရက္ရွာေတြ မခံႏိုင္လြန္းလို႔ လုပ္သက္ခြင့္ယူၿပီး အေမ့ကို ဘုရားဖူးပို႔။  အားတဲ့အခ်ိန္ေလး ေမာင္နဲ႔လည္မယ္ဆိုၿပီး Master Plan ေတြခ်ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မေျပာမဆိုနဲ႔ ေမာင္က နယ္ဆိုက္ထဲ ခရီးထြက္ သြားတယ္။ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ မွန္းသိေပမယ့္ စိတ္ဆိုးမိၿပီး ေမာင့္ကို မေခၚပဲ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ ဘုရားဖူး ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ရသလိုလည္ ေနၿပီး ေမာင့္ကို မဆက္သြယ္ပဲေနလိုက္တယ္ေလ။

မွတ္မွတ္ရရ က်ိဳက္ထီး႐ိုးက အသြား ေမာင့္ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္…. “တ်ဲ ဘယ္ေတြသြား ဘယ္ေတြေရာက္ေနတာလဲ” တဲ့     ေမာင္မအားဘူးမလား လိုက္မပို႔အားဘူးထင္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သူငယ္ခ်င္း ေတြစုၿပီး ေလွ်ာက္လည္ေနတာေျပာေတာ့ အိမ္မွာပဲ  ေန ညက်ရင္ ေမာင္လာေခၚမယ္တဲ့။ ေခၚမေနပါနဲ႔ ခညားနဲ႔ ျပတ္ၿပီ။ ကိုယ့္ကို အေရးမလုပ္တဲ့သူမ်ိဳး မခ်စ္တာပဲေကာင္းတယ္ဆို ၿပီး ရန္လုပ္ ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။ သူဖုန္းေခၚေနေပမယ့္ မကိုင္ေတာ့ဘူး။ ညမိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္။ သားအမိေတြ ညစာစား ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ဖုန္းဝင္လာတယ္ ။ တ်ဲေရ ေမာင္ အိမ္ေပ်ာက္ေနလို႔တဲ့။ အဝိုင္းပတ္ကို ေက်ာ္ေနတာ ႏွစ္ခါ ရွိၿပီတဲ့။ စိတ္ေကာက္ေနတဲ့  ၾကားက သနားမိၿပီး တ်ဲဆင္းလာခဲ့မယ္ေမာင္ လို႔ေျပာမိသြားတယ္။ အိမ္ေအာက္ဆင္း မလို႔လုပ္ေတာ့ အေမကဘယ္လဲတဲ့….  ကိုေဇာ္မိုး လာေခၚေနတာအေမလို႔ လိုက္သြားမယ္လို႔ ခြင့္ေတာင္းၿပီး အေျပးဆင္းခဲ့တယ္။( ေမာင္နဲ႔ပတ္သက္ရင္အၾကာႀကီးပစ္မ ထားရက္သူပါေမာင္)  ေမာင့္ကား ကိုယ့္ေဘးမွာလာရပ္ တ်ဲ တက္ေလ တဲ့။ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး တက္လိုက္တယ္။

“တ်ဲ ယူကီမူဂီ  မုန႔္စားခ်င္တယ္ဆို” သြားစို႔တဲ့။ လူကို စိတ္ဆိုးေနမွန္းသိသားနဲ႔ မသိသလို စကားေရာဖြဲေရာလုပ္တာေလ။ မုန႔္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့စား ခ်င္တဲ့မုန႔္ေတြက ကုန္တာခပ္မ်ားမ်ားမို႔ ရွိတာပဲ ပါဆယ္ဝယ္ခဲ့ရတယ္။  မုန႔္ဆိုင္မွာ တန္းစီေတာ့ သူ႔လက္ တံေတာင္က ကိုယ့္ရဲ႕ ေ႐ႊ ရင္ၿဖိဳးေမာက္ကိုထ ခဏခဏ ထိမိတယ္။ ေဆာရီးေနာ္ တ်ဲ ေမာင္မေတာ္တဆထိမိတာေနာ္။ “တ်ဲ” ကန္ေဘာင္သြားထိုင္စို႔…. ထိုင္စရာေနရာမရွိ…. ရခိုင္ဆိုင္သြားမယ္တ်ဲ(စိတ္ဆိုးရန္ေတြ႕မစိုးလို႔ပါးစပ္ထဲအျပည့္မုန႔္ထည့္ေနတာ… အႀကံဆိုးနက္)… ရခိုင္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ တ်ဲ ပုစြန္စားၾကမလား တ်ဲကပုစြန္ႀကိဳက္တယ္ေလ ဆိုၿပီး ခြံ႕မေကြၽး႐ုံတမည္ ဂ႐ုစိုက္ေနေတာ့ စိတ္ေျပမိေရာေပါ့ေလ။ သူနဲ႔ အတူရွိတဲ့ အခ်ိန္က မခ်ယ္အတြက္ အကုန္ျမန္ေနသလိုခံစားရတယ္။ အလုပ္အေၾကာင္းကို အားႀကိဳးမာန္တက္ ေျပာျပေန တဲ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ ေနရင္း နားေထာင္လိုက္ သူ႔အခက္အခဲေတြ ေျပာျပတာကို စကားေထာက္လိုက္နဲ႔ ဆယ္နာရီခြဲပါေလေရာ။

ျပန္ၾကစို႔တ်ဲ  ကားတံခါးကိုဆိုင္ကေကာင္ေလးကဖြင့္မလို႔ေျပးအလာ သူက ရတယ္ညီေလး ကိုယ္ဖြင့္မယ္ဆိုၿပီး တ်ဲတက္ေတာ့ တဲ့  တံခါးဖြင့္ေပးတယ္။   လမ္းမွာ ေမာင္က အနမ္းတစ္ပြင့္လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္ အေမတို႔ပါေခၚ ၿပီး ေ႐ႊတိဂုံသြား ၾကစို႔တဲ့ေလ။ ကားေပၚကဆင္းခါနီး ေမာင္က အာဘြား ေပးတယ္ အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ တဲ့   ညအိပ္ေတာ့ အေတြးထဲ ေမာင္ ေရာက္လာတယ္။  တံေတာင္နဲ႔တြတ္မိတဲ့ေနရာေလးကနာေနေတာ့ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီး ခံစားရတယ္ ။ ေမာင့္ဆီက မက္ေဆ့ခ္် ေရာက္လာတယ္…တ်ဲ မုန႔္ဆိုင္မွာ အရမ္းနာသြားလားတဲ့။ ေမာင္ တမင္လုပ္တာမဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာတဲ့။ သူေျပာမွ လူက စိတ္ထဲ ရွိန္း ခနဲ ျဖစ္ေရာေလ။ အိပ္ေတာ့မယ္ ေမာင္ ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။မနက္လာေခၚမယ္ေနာ္တဲ့။  သူအဲ့လိုေျပာမွ စိတ္ထဲ က တစ္ မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ရင္သားကို ကိုင္ၾကည့္မိလိုက္တယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းကို ထိမိေတာ့ ေထာင္ေနတာ ။ ပိပိေလးစမ္းမိေတာ့ အရည္ေလးေတြစို ေနေတာ့ လက္ကေလးနဲ႔ အေစ့ေလးကို ပြတ္ လက္ေခ်ာင္း ေလးထည့္ဆြကစားရင္း အာသာေျဖမိေတာ့တယ္။

မနက္က်ေတာ့ အေစာလာေခၚမယ္ဆိုတဲ့ေမာင္က သူ႔ဆိုက္ေတြထဲပတ္ၾကည့္ၿပီးမွလာေတာ့ ကိုးနာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ေ႐ႊတိဂုံဘုရားကို  အေမ့ကို ေအးေဆး ဖူးေစၿပီး ေမာင္နဲ႔ကိုယ္က တစ္ပတ္ပတ္ အရိပ္ရတဲ့ေနရာေလးမွာ အတူထိုင္ကန္ေတာ့ျဖစ္တယ္။ ေမာင္နဲ႔အတူ  သြားရတဲ့အခ်ိန္က ရွားပါးလြန္းေတာ့ အတူရွိေနရတဲ့အခ်ိန္က ေမာင့္ ေမတၱာ ရိပ္နဲ႔ ေအးခ်မ္းေနတာမ်ိဳး ခံစားရတယ္။ ေ႐ႊပလႅင္မွာ  မနက္စာ အတူစား ၿပီးေတာ့ အေမ့ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေတာ့ ေမာင္က ကိုယ့္ကို သူနဲ႔လိုက္ေစခ်င္တဲ့ပုံမို႔….အေမ သမီး ကိုေဇာ္မိုး နဲ႔ ဘဏ္ ခဏလိုက္ကူမို႔။ ေန႔လယ္စာလည္း အျပင္မွာပဲ စားမယ္အေမလို႔ေျပာၿပီး ျပန္လိုက္ခဲ့တယ္။ ေမာင့္အလုပ္ေတြၿပီးေတာ့ ညေနေစာင္း ေနၿပီ။ တ်ဲ ပ်င္းေနၿပီလား တဲ့ေလ။ ညေနစာတ်ဲဘာစားခ်င္လဲ…ဘယ္သြား ၾကမလဲတဲ့။

ကားေပၚတက္ေတာ့ ေမာင္က ကိုယ့္လက္ကို ကိုင္ၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္မွာဆြဲကပ္ထားတယ္။ ကိုယ္ကစေနာက္ေနက်ပုံအတိုင္း ေမာင့္ကို  ဆြဲဆိတ္လိုက္ ေနေလာင္လို႔ညိဳေန တဲ့ ေမာင့္အသားအရည္နဲ႔ နဂိုျဖဴကိုယ့္အသားခ်င္း ယွဥ္ၿပီး ေတြ႕လား ေမာင္ တ်ဲကို ၿပိဳင္ျဖဴမ လားဆိုၿပီး စေနာက္ေနၾကတယ္။ ကားေမာင္း ေန တဲ့ ေမာင့္ပခုံးကိုမွီၿပီး ေပါင္ေပၚမွာေမာင့္လက္နဲ႔ကိုယ့္လက္တင္ထားရင္း ေမာင္ က ဂီယာထိုးဖို႔ လက္အျဖဳတ္ ကိုယ့္လက္က မေတာ္တဆ ေမာင့္ပုဆိုးထဲ ေခ်ာ္က်သြားၿပီး ေမာင့္ညီေလးကိုင္မိသလိုျဖစ္သြားရ တယ္။ ထူပူၿပီး ေမာင့္မ်က္ႏွာကိုေမာ့အၾကည့္ ေမာင္က ႐ုတ္တရက္ ကိုယ့္ကို အနမ္း  လန႔္ၿပီး ေမာင္ ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းေလ ဆိုးေနပါ လား   “တ်ဲ မုန႔္စားၿပီးရင္ ႐ုံးခန္း ခဏလိုက္ခဲ့ဦးေနာ္”  “ရတယ္ေလေမာင္…အရင္သြားၿပီးမွ မုန႔္စားမယ္ေလ…”   သူ႔႐ုံးခန္းလိုက္ သြားတယ္။ မေရာက္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီမို႔ အခန္းအဆင္အျပင္ကေျပာင္းေနတယ္။ “ဟယ္ ေမာင္က အိပ္ခန္း ေတာင္ ျပင္ထားတာပဲ။  အိမ္သာ ေရခ်ိဳးခန္း နဲ႔ ရွယ္ပါလားေမာင္”  “ဟုတ္တယ္ တ်ဲ ေမာင္ ခဏတျဖဳတ္နားဖို႔ေလ။

တ်ဲ ခဏထိုင္ဦးေနာ္။ ေမာင္ အလုပ္ေလးလက္စသတ္မို႔။ ဒါမွမဟုတ္ တ်ဲ ေညာင္းရင္ ခဏ ဝင္နားလိုက္ေလ…. ဟုတ္ ေမာင္   အခန္း ထဲ ဝင္ ခုတင္ေပၚ တက္ ေျခေလးဆန႔္ၿပီး နားတာ ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ။  တ်ဲေရ ထေတာ့ ညေနေစာင္းႀကီး အိပ္ေပ်ာ္သြား တာ လား။ ဖ်ားလိမ့္မယ္တ်ဲေရ ဆိုၿပီး ဆြဲထူတာ  ကိုယ္က ခေလးဆိုးလို ေမာင္ဆြဲထူကြာ လို႔ဂ်ီတယ္။ ေမာင့္ခမ်ာ ဆြဲထူရရွာတယ္။  ကိုယ္က ညစ္ၿပီး ဆြဲထားေတာ့ ေမာင့္ခမ်ာ ကိုယ့္အေပၚ ပိက်လာပါေရာ  “ေမာင္” ထကြာ…တ်ဲကစတာကို ဖိထားတယ္   စကားမ ဆုံးခင္ ေမာင့္ဆီက အနမ္းေတြ ဝင္လာတယ္။ ပါးကို ဖြဖြေလးကိုက္ၿပီး ေမာင္ အူယားလာၿပီေနာ္တ်ဲ မရေတာ့ဘူး  အသက္ရႉက်ပ္ တယ္ေမာင္ ခဏလႊတ္ပါ ဆိုမွ ေမာင္က ဖက္ထားတာေလွ်ာ့ေလရဲ႕  တ်ဲ…ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္ မလားဟင္   ခညားဂ်ိကို မခ်စ္ပါဘူး  လူကို မတရားဖ်စ္ညႇစ္ၿပီး ကိုက္ၿပီး မွ  နာသြားလား…. ေမာင္က ဖြဖြေလးကိုက္တာ ဆိုၿပီး လက္ေမာင္း သားကို ထပ္ကိုက္တယ္။  ၾကက္သီးေတြ ထၿပီး သူ႔ေပါင္တြင္းေၾကာ ဆြဲလိမ္ပစ္ေတာ့ ေမာင္က လက္ကို အတင္းဆြဲၿပီး ေပါင္ကိုေစ့လိုက္တယ္။

တ်ဲ ခ်စ္တယ္ကြာ သိလား ေမာင္အူယားေအာင္မလုပ္နဲ႔ ေနာ္ တဲ့  ေမာင့္ရင္ဘတ္စမ္းၾကည့္ဆိုၿပီး ရင္ဘတ္နားလက္ကပ္ထားတယ္။  ကိုယ္ကလည္း စခ်င္လာတာနဲ႔ ေမာင့္ရင္ဘတ္ကအသံ တ်ဲနားေထာင္ၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး ရင္ဘတ္နား ကပ္နားေထာင္ၿပီး သူ႔ေမးေစ့ကို  ႐ႊတ္ ကနဲ လွမ္း နမ္းလိုက္တာ ေမာင္က တ်ဲရယ္ ေမာင့္စိတ္ေတြ ထိန္းမရေအာင္ တ်ဲ ရယ္ ဆိုၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္း လက္ ေတြက စေနႏွစ္ခိုင္ေပၚေျပးလႊားပြတ္သပ္ေနလိုက္… တင္ပါးကို ဖ်စ္ေခ်ေနလိုက္လုပ္ေနေတာ့ ညီမေလးက စိုသလိုလို ရႈံ႕ပြပြ ညႇစ္ ခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာတယ္။   အို….ေမာင့္  လို႔ အာေမဋိတ္သံထြက္သြားတယ္။ ေမာင္ရဲ႕လက္က ညီမေလးကို အေပၚကေနအုပ္ကိုင္ ထားၿပီးသားျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ္ဝတ္ထားတာက ဆြဲသားစကတ္ အတို ဆိုေတာ့ ေမာင္က အေပၚကေန ဖိပြတ္ကစားေနေတာ့ ညီမ ေလးငိုစျပဳေနၿပီေလ။

တ်ဲ… ေမာင့္ ညီေလး သနားပါတယ္တဲ့။ အျပင္ကိုထြက္ခ်င္လို႔ တ်ဲခဏကိုင္ၿပီး ေလေပးရႉပါလား တဲ့… ေျပာၿပီး လက္ကို သူ႔ညီ ေလးဆီပို႔တယ္။   အမေလးလို႔စိတ္ထဲကေန တမိလိုက္တယ္။ ေမာင့္ညီေလးကတင္းတင္းႀကီး။ ေမာင္က ပုဆိုးကို ခြၽတ္ အန္ဒါဝဲ ကို ခြၽတ္လိုက္တာ ေမာင့္ညီေလးက ခုန္ထြက္လာသလားေအာက္ေမ့ရတယ္။  မူဗီေတြထဲမွာသာ ျမင္ဖူးတဲ့ ကိုယ္ အျပင္မွာ  နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ျမင္လိုက္ရတာ အေၾကာေတြေထာင္ၿပီး နီရဲေျပာင္တင္းေန တဲ့ ေမာင့္ရဲ႕ညီေလး ပါပဲ။ တ်ဲ ေမာင့္ညီေလးက တ်ဲညီမ ေလးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္ တဲ့ေလ။ ကိုယ္ ျငင္းခ်င္တယ္   ျငင္းဆန္ဖို႔စကားလုံးကထြက္မလာပဲ အာေစးမိထားသလိုပါပဲ။   တ်ဲ  လက္ေျမႇာက္လိုက္….. အမိန႔္နာခံတဲ့စစ္သား တစ္ေယာက္လို ေမာင္ခိုင္းတဲ့အတိုင္း လိုက္လုပ္ ေနမိတယ္။ ဘရာဇီယာခ်ိတ္ကို  ေမာင္ျဖဳတ္လိုက္တယ္။ တ်ဲရယ္ ျဖဴဝင္းေနတာပဲဗ်ာ တဲ့။  ရင္သားေတြ ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ ႏို႔သီးေခါင္းကို ေခ်လိုက္ေတာ့ ေနရခက္ လာတယ္။ ေမာင္က ႏို႔ကို စို႔ေပးေတာ့ အဲ့ဒီလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးမရဖူးေတာ့ ရင္ထဲ ခ်ားရဟတ္စီးရသလို လႈိက္ဖိုေမာလာတယ္။ ေမာင္ က တ်ဲ ထိုင္လိုက္ဦးတဲ့။

ထိုင္လိုက္ ေတာ့ ေမာင္ကပါထိုင္ခ်တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေပါင္ကိုဆြဲကားၿပီး ေခါင္းကို ေပါင္ၾကားဝင္ၿပီး ညီမေလးကို နမ္းတယ္။   ဟာ  ေမာင္ တ်ဲ ကို ငရဲႀကီး ေအာင္လား   ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ပါ တ်ဲရယ္   ပိပိထဲ ေမာင့္လွ်ာ ေႏြးေႏြး ဝင္လာတဲ့အသိ   ငါ့ကို ေမာင္က ဒါ ေတြလုပ္ေပးေနတာပါလားဆိုတဲ့ ပီတိ… ေမာင့္ကိုအားနာတဲ့အသိေတြက ေမာင့္အယုအယၾကားမွာ အလိုက္သင့္ေမ်ာပါေန ခဲ့ တယ္။ ေမာင္ လုပ္ေပးတဲ့အရာေတြက ဘဝမွာ တစ္ခါမွမရဖူးတဲ့အထိအေတြ႕မ်ိဳး ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးက ခဏခဏ ခံစားခ်င္တဲ့စိတ္ ေတြ ျဖစ္ေန ခဲ့တယ္။  ေမာင္ထလာၿပီး ကိုယ့္ကို ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းျပန္တယ္။ ေမာင့္ဆီက ကိုယ့္ညီမေလးရဲ႕ ၾကည္ႏူးမ်က္ရည္နံ႔ ေလးရေနတာကိုက ဖီးလ္တစ္မ်ိဳးေပးစြမ္းတယ္။ တ်ဲ ေမာင့္ညီေလးကို ျပဳစုေပးမယ္ မလားတဲ့။ မျငင္းရက္သူပါ ေမာင္  ေမာင္ တ်ဲ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဟင္…ဆိုေတာ့   စိတ္ထဲရွိသလိုသာ လုပ္ပါတ်ဲရယ္တဲ့။ မကိုက္မိရင္ေတာ္ပါၿပီ… ဒါေလးပဲ ခ်မ္းသာတာမလို႔ပါ တဲ့။

ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေမာင့္ညီေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ အရင္ တို႔ထိလိုက္တယ္။ ထိပ္ကေလးက ရဲၿပီးတင္းေျပာင္ေနတယ္။ အေပါက္ ကေလးထိပ္မွာ အရည္ၾကည္ေလးေတြစို႔ေနတာ။ ေမာင့္ရဲ႕ ညီေလးက မူဗီထဲကလို ဆိုဒ္လြန္မဟုတ္ေပမယ့္   လုံးပတ္ထြားတယ္။ ညီ ေလးကို ခ်ိဳခ်ဥ္စုပ္သလို   စုပ္လ်က္ၾကည့္တာ ေမာင့္ဆီက အာ့ ဆိုတဲ့အသံ ထြက္လာတယ္။  လိင္တံေဘးပတ္လည္ကို လွ်ာနဲ႔ယက္  မူဗီထဲကလို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ၿပီး ေမာင့္ကို ေက်နပ္ေစတယ္။ေမာင့္ရဲ႕ညီေလးမွာရွိတဲ့ ဥေလးကို ကိုင္ၾကည့္ကစားမိေနတယ္။တ်ဲ  အေပၚတက္ ေတာ့တဲ့…ကုတင္ေပၚတက္လိုက္တယ္ လွဲအိပ္လိုက္တ်ဲ တဲ့…. ပက္လက္လွန္အိပ္ေတာ့ ေမာင္က ညီမေလးကို ပြတ္ၿပီး  လက္ခလယ္ ကို မသိမသာထိုးထည့္ေတာ့….အား…ေမာင္ အရမ္းမထည့္နဲ႔  နာတယ္ ။ တ်ဲ မာစတာဘိတ္လုပ္ရင္မထည့္ဘူး လား။ ဟင့္အင္း ေမာင္ အေပၚကပဲ ပြတ္တာ။

ေျပာေနရင္း ေမာင္က သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို ပိပိထဲ ထည့္ေတာ့…. အား နာတယ္ေမာင္….မနာေစဘူးတ်ဲ ေျပာၿပီး ေခ်ာ့ထည့္ေတာ့  လည္ေခ်ာင္းထိဝင္သလို တစ္ဆို႔ဆို႔နဲ႔မာတင္းတင္းအရာတစ္ခုက ထိုးဝင္လာတယ္။ ေမာင္က တင္းမထားနက္ အရမ္းနာမယ္ တင္း ထားရင္ တ်ဲ စိတ္ကို ေလွ်ာ့ အသက္ရႉ တဲ့။ မရဘူးေမာင္ နာတယ္ဆိုေတာ့ မနာေစရဘူး ေမာင္ လုပ္ေပးမယ္တ်ဲ တဲ့။    ေမာင္က  ျပန္ထုတ္ၿပီး ညီမေလးကို လွ်ာနဲ႔လ်က္ေပးျပန္တယ္။ ပိပိထဲကအရည္ေတြထြက္လာတယ္။ ေမာင္က ဒစ္ထိပ္ေလးနဲ႔ အေစ့ေလးရွိ တဲ့ေျမာင္းေလးထဲ ထိုးေကာ္ ပြတ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးေနေတာ့ အစိေလးကိုထိလိုက္ရင္ ပိပိက ညႇစ္ခ်င္ ေမာင့္ရဲ႕ ညီေလးကို ထည့္ေပး ရင္ပိုေကာင္း မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးဝင္လာတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕လက္ေတြက ေမာင့္ရဲ႕ ဖင္လုံးလုံးေလးကို ဆြဲဖ်စ္ညႇစ္မိရက္သားျဖစ္ေနတယ္ ေလ။

အ့…..႐ုတ္တရက္ ေမာင္က ခ်စ္ရည္ျပည့္ေန တဲ့ ညီမေလးထဲကို ေမာင့္ရဲ႕ ညီေလးကို ထည့္လိုက္ တယ္။ ေမာင့္ရဲ႕ အျပဳအစုအယုအ ယေၾကာင့္ ခုနကလို နာတယ္လို႔ မခံစားမိေတာ့ပဲ ေပါင္ကိုကား ေမာင့္ခါးကို လွမ္းခ်ိတ္ၿပီး ေမာင့္ကို ဆြဲဖက္ထားလိုက္မိေတာ့တယ္။  ေမာင္က အသာအယာ အသြင္းအထုတ္လုပ္ေနရင္း ခ်ိဳခ်ိဳ ကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ဘယ္ညာစို႔လိုက္ ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးေန ေတာ့ ကာမအရသာထူးတယ္ဆိုတာ ဒါပါလား ဆိုၿပီး စိတ္ေတြက ပိုပိုထလာမိတယ္။ ေမာင္က ခါးကိုမတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ့္ခါးကို  လွမ္းဆြဲ အဝင္အထြက္ ကို ပုံမွန္ေလးလုပ္ေပးေနတယ္။ တ်ဲရယ္ ၾကပ္ၾကပ္ကေလးေစးေစးေလးနဲ႔ လိုးလို႔ေကာင္းလိုက္တာတဲ့။

ဗ်စ္ ဖြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္  အင္း..ဟင္း..ဟင့္ ေမာင္ရယ္ အား…ရွီး ဆိုၿပီး အသံထြက္တဲ့အထိပဲ။ ေမာင္က တ်ဲ ၿပီးခ်င္ေနၿပီလား တ်ဲအဖုတ္ က အရမ္းညႇစ္ေနတယ္။ ေမာင္လည္း ၿပီးခ်င္ေနၿပီဆိုၿပီး အသြင္းအထုတ္ အရွိန္ျမႇင့္လာၿပီး အခ်က္ႏွစ္ရာေလာက္ေဆာင့္အၿပီးမွာ  သုတ္ရည္ေတြပန္းထြက္သြားၿပီးေတာ့   ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူၿပီးသြားတယ္။  တ်ဲ ေကာင္းလား ဟင္ တဲ့။ သူ႔ညီေလးကို ပိပိထဲက  မထုတ္ပဲ တပ္ထားရင္း ေမးတယ္။   တ်ဲ လမ္းေကာေလွ်ာက္ႏိုင္ပါ့မလားတဲ့။ ေမာင့္ အခ်စ္ၾကမ္းသြားလို႔ တ်ဲ ညက်ရင္ ပိပိနာေန ေတာ့မွာပဲတဲ့ေလ။   ေမာင္နဲ႔အတူ ညစာသြားစားၾကတယ္။ ဗိုက္လည္း အရမ္းဆာေနသလို အိပ္လည္း အရမ္း အိပ္ခ်င္ေနၿပီ။ လူ လည္း ပင္ပန္းေနေပမယ့္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဖို႔ခက္ခဲတဲ့ ၾကည္ႏူးျခင္းခံစားရတယ္။ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေမာင့္ပခုံးကို မွီၿပီး ျပန္ရတာ  ၾကည္ႏူးစရာေတြအျပည့္ နဲ႔ေပါ့။ အိမ္ေရွ႕ကားရပ္ၿပီး ေမာင္က တ်ဲေရ အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ ဆိုၿပီး အနမ္းတစ္ပြင့္ေႁခြခ်ခဲ့တယ္။

ေမာင္ ခဏေလာက္ငုံ႔ပါဦး ဆိုၿပီး ေမာင့္နဖူးကို ျပန္နမ္းလိုက္တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့   အေမက ငါထင္သားတဲ့ ဟို မအားတဲ့ ခ႐ိုနီ ကို အေတာ္မွ ႏွိပ္စက္ခဲ့ရဲ႕လားတဲ့။ အေမ့ကို စိတ္ထဲကေတာ့ သူကႏွိပ္စက္တာ အေမလို႔ ျပန္ေျပာၿပီး   တစ္ကယ္တမ္းက်ေတာ့  အသံထြက္တာ ဟီးဟီး တဲ့။  ဒီလိုနဲ႔ ေမာင္အားတဲ့ရက္ ကိုယ္အားတဲ့ရက္ တိုက္ဆိုင္ရင္ ခရီးတိုေလးထြက္ ေမာင္နဲ႔ ခ်စ္ရည္လူးလိုက္  နဲ႔ အခ်စ္ကာမေတာမွာေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ တစ္ရက္မွာ ဝမ္းသာဝမ္းနည္းသတင္း ႐ုံးမွာ Fax ဝင္လာတယ္။ ရာထူးတိုးနဲ႔  ေနျပည္ေတာ္ကို ေျပာင္းရမယ္တဲ့။ ေမာင့္ကို ေျပာၿပီး ငိုေတာ့ ေမာင္က တ်ဲရယ္ ေမာင္က ေနျပည္ေတာ္ကို အလုပ္ကိစၥ ခဏခဏ လာေနရမွာေလ။ ေမာင့္ႏွလုံးသားထဲမွာ တ်ဲပဲရွိတာ ေမာင္ တ်ဲကို ပစ္မထားပါဘူးကြာ တဲ့။ အေမ့ကိုလည္း စိတ္ခ် ေမာင္ရွိေနတယ္ ေလ တဲ့။ ေမာင့္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ဖက္ၿပီး ငိုမိတယ္။

ေနျပည္ေတာ္ကို ေျပာင္းတဲ့ေန႔က ေမာင္လိုက္ပို႔တယ္။ ေမာင့္မ်က္ႏွာကို တေမာ့ေမာ့နဲ႔ လစ္ရင္ ေမးဖ်ားကို လွမ္းနမ္းလိုက္ ေမာင့္ လက္ေမာင္းကို ဖြဖြေလးကိုက္ ေမာင့္ေပါင္ေပၚ လက္တင္ ေမာင့္ညီေလးကို ဖြဖြေလးကိုင္ ဂြင္းထုလိုက္လုပ္ေနေတာ့ ေမာင္က လူဇိုး မေလးေနာ္…ေမာင္အူယားလာၿပီ…. ညက်ရင္ သတိထားတဲ့   ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္အတူ ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္ ေမာင္က ပိပိ ေလးကို ေရေဆးေပး ၿပီးတ်ဲ ေပါင္ကားလိုက္ကြာတဲ့။ ေမာင္က ေပါင္ၾကားထဲဝင္ၿပီး လွ်ာအျပားလိုက္ ပိပိထဲထည့္ ယက္ေပးတာ  ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရယ္လို႔ ေမာင္အက်င့္လုပ္ေပးတာ တ်ဲ အဲ့အရသာကို အရမ္းႀကိဳက္မိေနတာလို႔ေျပာမိတဲ့အထိပဲ။   ေမာင့္ ကို ႏို႔သီးေခါင္းကို ဖြဖြေလးကိုက္ တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ကိုေလွ်ာလာၿပီး ေမာင့္ရဲ႕ ဥ ႏွစ္လုံးေလးကို ပြတ္ လီးဒစ္ေလးကို လွ်ာေလး နဲ႔ယက္ေပး ေမာင္ႀကိဳက္တဲ့ ထိပ္အေပါက္ေလးထဲ လွ်ာထိပ္ေလးထည့္ လုပ္ေပးေနေတာ့ ေမာင္က ေကာင္းလိုက္တာ တ်ဲရယ္ ေမာ င့္ညီေလး တ်ဲပါးစပ္ထဲ ထည့္လိုက္ တဲ့။ ပါးစပ္ထဲထည့္တာ ေမာင့္ညီေလးက အကုန္မဝင္ဘူးေလ။ ေမာင္က အရမ္းမထည့္နဲ႔တ်ဲ  အန္တတ္တယ္တဲ့။ ေျပာၿပီး ေမာင္က ေခါင္းကို ဆြဲ ပါးစပ္ထဲ ထိုးေညႇာင့္တယ္။ တ်ဲေရ ထေတာ့ ဟိုဖက္လွည့္ကုန္းလိုက္တဲ့။ ေမာင္ က ဖင္ဝေလးကို လွ်ာနဲ႔ယက္ေပး။လက္က ပိပိထဲကိုထည့္ေမႊေနတယ္။

အ့ ေမာင္  ေနာက္ကေန ပိပိထဲကို ေမာင့္ညီေလးထည့္ လက္က ႏို႔အုံကို လွမ္းညႇစ္ၿပီး အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေ န တဲ့ အရသာအသစ္ ကို ဖီးလ္တက္မိေနတယ္။ ေမာင္က တ်ဲ ေမာင္ ေနာက္ေပါက္ေလး စမ္းၾကည့္ခ်င္တယ္တဲ့။ ေျပာၿပီးထည့္တာ အရမ္းနာလို႔  အသံထြက္ေအာ္မိတယ္။ နာလြန္းလို႔မ်က္ရည္က်ေတာ့ ေမာင္က တ်ဲ မငိုနဲ႔ ေမာင္ မလုပ္ေတာ့ဘူးေနာ္ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ခ်စ္တယ္  ေနာ္ သိလားဆိုၿပီး နမ္းတယ္။ အဲ့ညက ေမာင္နဲ႔ သုံးခ်ီေလာက္ ဆြဲျဖစ္ၾကတယ္။ ေမာင္က ေတာ္ေတာ္ လုပ္ႏိုင္တဲ့သူ။ ေလးဆယ့္ငါး မိနစ္ေလာက္အသာေလးပဲ။ ကိုယ္က ေမာင္ေနာ္ တပ္ထြက္လို႔ တင္လိုက္မယ္လို႔ ခဏခဏစလို႔ မ်ားမခံခ်င္စိတ္နဲ႔လုပ္သလား ေအာက္ေမ့ရတယ္   စေန တနဂ္ေႏြ ႏွစ္ရက္လုံး ေမာင္နဲ႔ အျပင္ထြက္လည္လိုက္ ညက်ရင္ အခ်စ္ပြဲႏႊဲလိုက္နဲ႔ မန္းေဒးက် ႐ုံး လိုက္ပို႔..႐ုံးမွာသတင္းပို႔ၿပီး ႐ုံးကေပးတဲ့ ယာယီအခန္းကို ေမာင္လိုက္ပို႔ၿပီး ညေနခင္းမွာ ေမာင်ပြန်သွားခဲ့တယ်။ အလုပ္ေတြမ်ား ရင္ ေမာင့္ကို ခဏေလာက္ေမ့ထားလို႔ရေနေပမယ့္ အလုပ္ပါး တဲ့ အခ်ိန္ နားတဲ့အခ်ိန္ေ ေတြမွာ   ေမာင့္အေၾကာင္းေတြးမိတယ္။

ညအိပ္ရင္ ေမာင္ နဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့တာေတြ  သတိရ အာသာေျဖရင္းနဲ႔ ေန႔ကိုလစား လကို ႏွစ္စားခဲ့တယ်။   တစ္ရက္ အိမ္မွာ  ပိတ္ရက္မို႔ ေနေနရင္း ႐ုတ္တရက္ အသက္ရႉ ၾကပ္သလိုလိုျဖစ္ သတိလ္သြားခဲ့တယ္၂ မိနစ္ေလာက္ေပါ့။   ငယ်ငယ်က အဲ့လို ဖြဈ ခဲ့ဖူးတာ   သတိရလို႔ ျပင္ပေဆးခန္းမွာ သြားျပေတာ့ ဆရာဝန္က ရာဇဝင္ေမးလို႔ ေျပာျပရင္း ဓာတ္မွန္႐ိုက္ျဖစ္ေတာ့ ေရာဂါေဟာင္း ျပန္စခ်င္ေနတာေတြ႕ရတယ္   ဆရာကရွင္းျပတယ္ သမီး စကားေျပာေနရင္း စကားကို ေမ့သြားတာမ်ိဳး…ခဏခဏ သတိလစ္သလို မ်ိဳးေတြ ငယ္ငယ္ကလို ျဖစ္လာဦးမွာပဲ တဲ့  သမီးတျခားဘာေတြျဖစ္ေသးလဲေမးေတာ.   ဆရာ သမီး ဗိုက္လည္း ခဏခဏနာတယ္။  ရင္ဘတ္ေအာင့္တယ္ေျပာေတာ့ ဆရာက သက္ဆိုင္ရာ ႏွလုံးအထူးကုနဲ႔လႊဲေပးတယ္။

Medical check up လုပ္ၿပီးလို႔ အေျဖ သိရ   တဲ့အခါပထမဆုံး သတိရတာ ေမာင္ နဲ႔ အေမ   ဘယ္သူ႔ကိုမွ မ ေျပာ ရက္ခဲ့ဘူး။    အ ေမက အိပ္မက္မက္လို႔ သမီးေလး ေနမွ ေကာင္းရဲ႕လားတဲ့။အခ်ိန္သိပ္မကြာပဲ ေမာင့္ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္ ။တ်ဲေရ ေနေကာင္းရဲ႕ လား တဲ့ေလ။  ညတိုင္း ငိုမိတာ ရင္ဘတ္ပိုေအာင့္လာတယ္  စိတ္မၿငိမ္လို႔ ခလုတ္ထိမွ အမိတဆိုသလို ဘုရားကိုအၿမဲနားပူတိုက္မိ လာတယ္။ တရားေတြနာမိေတာ့စိတ္ေတြအနည္ထိုင္စျပဳလာတယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူမ်ားေတြ စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေန႔  တိုင္း Diary ေရး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေမာင့္ကိုသတိရတိုင္း ေရးျဖစ္တယ္။ ေမာင့္ေမြးေန႔ေရာက္ခါနီးမို႔ ျမစ္ႀကီးနားက ေမာင္ေလးတစ္ ေယာက္နားက ပုဆိုးမွာၿပီး လက္ေဆာင္ထုပ္ေလးျပင္ထားတယ္။

ဒီကာလၾကားထဲမွ တ စ္ခုခုမ်ားငါ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဆို တဲ့စိတ္ နဲ႔ အရာရာကိုျပင္ဆင္ထားဖို႔ႀကိဳးစားမိလာတယ္။ အတူေနသူငယ္ခ်င္းေတြ ကို မွာထားတယ္။ ကိုယ္ သာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ အေမ့ဆီပို႔ဖို႔ရယ္ ေမာင့္ဆီပို႔ဖို႔ရယ္ကို လိပ္စာနဲ႔တကြ  ေျပာျပထားခဲ့တယ္။ ေမာင့္ ဖက္ က  ကိုယ့္ကို စိတ္ကုန္ေစမယ့္ျဖစ္ရပ္မ်ိဳး လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတုန္း တိုက္ဆိုင္စြာပဲ ေဝ ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ကိုယ္ေတြဘဝထဲ ေရာက္လာတယ္။ အမွန္ေတာ့ သူ႔ကို အစက သတိမထားမိဘူး။ သူက ကိုယ့္ကို မမကို ခင္လို႔ ပါေရာၿပီး သူတစ္ကယ္ခင္ခ်င္တဲ့ကို ေဇာ္မိုးရဲ႕ အေကာင့္ကို အက္ အသည္းေလးေတြေပး အတန္ရွည္ယူ အမမႈန္ အထီးလင္းမေလး ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႔ခံယူခ်က္က Fake   မွာ RS ျဖစ္တာ အျပင္မွာ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔မလိုဘူးတဲ့ေလ။ သူက အိမ္ေထာင္မျပဳပဲ အပ်ိဳႀကီးလုပ္မွာတဲ့။  လင္ယူသားေမြးစိတ္ကုန္တယ္မ်ား ထင္မိတာရယ္။ တကယ္တမ္းက် ေမာင္ေရးတဲ့  စာ အသည္းေပးလိုက္ Care ေပးလိုက္နဲ႔ ပိုစ့္  တစ္ခုမွအလြတ္မေပးတဲ့ သူ ႐ိုးသားတဲ့ဖိုးသခြားမ ေလးျဖစ္ ေန တာကိုသ ိလာရတယ္။

ေမာင္ သူ႔ကို မႀကိဳက္မွန္းသိေပမယ့္ ေမာင္ကိုယ့္ကိုစိတ္နာေစဖို႔က သူနဲ႔သမုတ္မွရမယ့္အေျခအေနျဖစ္လာတယ္။ ေဝ့ရဲ႕  အေနအထိုင္မတတ္မႈေတြလည္းပံ့ပိုးေပးေနတယ္။   ေမာင့္ကို ေပးစားလိုက္ စြပ္စြဲလိုက္ ခဏခဏလုပ္ေနေတာ့ ေမာင္ ကိုယ့္ကို  စိတ္ကုန္လာၿပီး   စကားမေျပာပဲ ေနလာတယ္။ ညတိုင္း လူမသိသူမသိ ခိုးငိုရတဲ့ရက္ ေတြ မ်ားလာခဲ့တယ္။   ကိုယ္ေန တဲ့ေလးလႊာ  ျပတင္းေပါက္ကေန ခုန္ခ် လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ လာ ခဲ့ တယ္။ ေမာင္ ကိုယ့္ကို ပစ္ထားတာခံႏိုင္ရည္ရွိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတာ  အရမ္းပင္ပန္းရတယ္။ ေမာင့္ဆီက အရင္လို တ်ဲ ေနေကာင္းရဲ႕လား… တ်ဲေရ အလုပ္ေတြဖိလုပ္မေနနဲ႔….တ်ဲ…တ်ဲေရ….ဒီလို  ဂ႐ုစိုက္ျခင္းေတြ ႀကဲလာ ခဲ့ ၿပီေလ။ မိနႏၵီ နင့္အျပစ္နင္ခံဆိုၿပီး အံႀကိတ္ခံခဲ့ရပါတယ္ ေမာင္။ ေမာင့္အတြက္ ေန႔စဥ္ ကုသိုလ္ဒါနျပဳ ေပးျဖစ္တယ္။ ဘုရားရိပ္က ေအးခ်မ္းတယ္။ ေမာင္အဆင္ေျပဖို႔ဆုေတာင္း ေပးျဖစ္တယ္။   ေမာင့္ကို ဒီ့ထက္ပိုၿပီး စိတ္ျပတ္သြား ေစခ်င္တယ္။ ေမာင္ ေပးထားတဲ့ အမွတ္တရ ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္ အားလုံးကို ကားဂိတ္ကေနျပန္ပို႔ေပးလိုက္တယ္။

ေမာင့္ကိုလည္း ျပတ္ၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။ ေမာင္က အသစ္ေတြ႕ေနၿပီလား တ်ဲ တဲ့     ရင္ထဲကေအာင့္ေနေပမယ့္ အၿပဳံးမပ်က္  ေမာင္လည္း အသစ္ရေနသလို မခ်ယ္ေကာမရဘူးထင္လားလို႔။ ေမာင္ေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္ေတြအတြက္ ကြၽန္မ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခု လုံးပုံအပ္ခဲ့ ၿပီးၿပီမို႔ အလကားမျဖစ္ပါဘူးလို႔…စိတ္နာေအာင္  ေျပာခဲ့မိတယ္။ စိတ္တိုလို႔ အသားတဆတ္ဆတ္တုန္ေန တဲ့ ေမာင့္ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္ၿပီး စိတ္ထဲကေန ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ေမာင္လို႔   ေတာင္းပန္ရင္း….ေမာင္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းျဖတ္ခဲ့တယ္။  ေမာင့္ကို မ ခ်စ္လို႔မဟုတ္ပါဘူးေမာင္ရယ္  ေမာင့္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ထားခဲ့ရသူပါ။ အရမ္းပဲ ခ်စ္ပါတယ္…  ေမာင္    ဒီစာေလးကို ေမာင္ဖတ္ေန  တဲ့ အခ်ိန္မွာ တ်ဲက ေမာင္နဲ႔အေဝးဆုံးမွာ ေရာက္ေနပါၿပီေမာင္။

တ်ဲ ေမာင့္ကို မထားခဲ့ခ်င္ေပမယ့္ တ်ဲရဲ႕ကုသိုလ္ ကံနည္းခဲ့ေတာ့ က်န္းမာသက္ရွည္ဆိုတဲ့ ဆုမပါခဲ့ဘူးကြယ္။ ေမာင္နဲ႔အတူ  အသက္ႀကီးၿပီး အိုမင္း သြားတဲ့အထိ ေဘးမွာ ေဆးေပးမီးယူ တိုင္ပင္ေဖာ္အေနနဲ႔ ေနသြားခ်င္ခဲ့သူပါေမာင္။   ေမာင့္ကို ရင္နဲ႔အမွ်  ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဘဝဆိုတာ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေမာင္နဲ႔တ်ဲ သက္ဆုံးတိုင္ ေပါင္းဖက္ခြင့္ေလးရပါရေစ ေမာင္။ မခ်စ္လို႔ ထားရက္ခဲ့ တာမဟုတ္ပါဘူးေမာင္ရယ္။ ေမာင့္ ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ထားခဲ့တာပါ။ ေမာင္နဲ႔ ခ်စ္ခြင့္ရခဲ့တာ ဘုရားေပးတဲ့ဆုလာဘ္လို႔ဆိုရင္ ေမာင္ နဲ႔  ကြဲကြာခဲ့ရတာ ဘုရားေပးတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေပါ့ေနာ္။ တ်ဲ ေမာင့္ကို အမွန္အတိုင္း မသိေစခ်င္ခဲ့လို႔ ေမာင့္ကို ညာခဲ့မိတာ ခြင့္လႊတ္ပါ ေမာင္ ရယ္။ တ်ဲ မရွိေတာ့ေပမယ့္ တ်ဲကို ေပးထားတဲ့ကတိအတိုင္း ေမာင္က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ေနေပးပါ။ တိုက္ဆိုင္မႈရွိတဲ့အခါ တ်ဲကို  သတိရေပးပါ ေမာင္။ ေမာင့္ကို အရမ္း ခ်စ္ပါတယ္ရွင္။ အေသြးအသားထဲကခ်စ္ရသလို ႏွလုံးသားနဲ႔ရင္းၿပီးလည္း ခ်စ္ခဲ့ပါ  တယ္..ေမာင္