ကိုကိုညီလေးမာနေတယ်

ကိုကိုညီလေးမာနေတယ်

သူငယ်ချင်း ငါတော်တော်အခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့ပါကွာ။ကူညီပေးပါလား ခက်တယ်ကွာ။မင်းကလဲ ဇွတ်ကြီးပဲ။အေး ရရင် ငါပြောမယ်။မင်းကိုဆက်သွယ်လို့ရမယ့်ဖုန်းပေးခဲ့” ”အေးအေး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ” ငြိမ်းချမ်း တယောက် မငြိမ်းချမ်းနိုင်သေးပါ။သူထောင်ကလွတ်လာတာမကြာသေး။သူထောင်ကျရတာလဲ ခုသူမျက်နှာအောက်ကျပြီးအကူအညီတောင်းနေရတဲ့ ဝေယံဟိန်းရဲ့ အပြစ်လဲမကင်းပေ။သူတို့တွေက တောင်ကြီးနည်းပညာတက္ကသိုလ်က ပထမနှစ်ကတည်းက တဆောင်တည်းနေခဲ့ခင်ခဲ့ကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ။မေဂျာတွေမတူကြပေမယ့် ဆိုးဖော်ဆိုးဖက်ငတ်ဖော်ငတ်ဖက်တွေမို့ ညီအကိုတွေထက်ချစ်ကြသည်။သူက မိဘမရှိ။ဦးလေးဖြစ်သူက ကြည့်ရှူ့စောင့်ရှောက်ထားတာ။

ညီအကိုသားချင်းမရှိတော့ သူငယ်ချင်းတွေကို အရမ်းမင်သည်။ဒါကြောင့် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ပတ်သတ်လာရင် အစစအရာရာ အနစ်နာခံသည်မို့ သူငယ်ချင်းအပေါင်းအသင်းတွေပေါသည်။နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲဖြေပြီးညမှာတော့ သူငယ်ချင်းတွေ ခွဲရတော့မယ်ဆိုပြီး သောက်ကြစားကြသည်။ပြီးတော့ လျှောက်လည်ကြတော့ သူက မသွားချင်။မူးနေလို့ တခုခုဖြစ်မှာစိုးလို့တားသေးသည်။ဝေယံထက်က မရ။အတင်းကိုသွားချင်နေသည်။သူကတော်တော်မူးနေသည်။ဆိုင်ကယ်သူစီးမယ်ဆိုတော့လဲ ပေးမစီး။သူ့နောက်ကဘယ်သူ့မှမလိုက်ရဲ။သူကလိုက်ပြီး ထိန်းရသည်။လျှောက်လည်ကြရင်း လုံခြုံရေးရဲတွေနဲ့ ငြိကာ ပြသာနာတက်ကြသည်။သူက အတန်တန်တားတဲ့ ကြားက ဝေယံထက်က တားမရ။ရဲတွေကစက်နဲ့ လူခေါ်တော့ ရောက်လာတဲ့အခါ ထွက်ပြေးကြရင်း ဆိုင်ကယ်တစ်စီးကိုဖြတ်ကျုံးလိုက်သည်။သူတို့လဲ ဆေးရုံရောက်သွားသည်။

ဝေယံထက်တိုက်လိုက်တဲ့ဆိုင်ကယ်က မောင်းတဲ့ကောင်မလေး နေရာမှာပွဲချင်းပြီးဆုံးသွားလို့ ကောင်မလေးရဲ့မိဘတွေက အမှုဖွင့်ထားသည်လို့ သူငယ်ချင်းတွေက ပြောသည်။ဝေယံထက်ကြောက်နေသည်။သူ့မိဘတွေချက်ချင်းလိုက်လာပြီး အမှုပိတ်ပေးဖို့ လုပ်ပေမယ့်မရ။ထောင်ကသေချာပေါက်ကျမည့်မို့ ဝေယံထက် အဖမ်းမခံပဲ ထွက်ပြေးမယ်လုပ်သည်။သူငယ်ချင်းတွေက အတင်းတားရသည်။နောက်ဆုံး သူက သူ့မှာ ဘာမှမရှိ။

သူ့ဦးလေးကလဲ သူ့ဟာနဲ့သူ။သူထောင်ကျလို့ ဝမ်းနည်းမယ့်သူမရှိ။ဝေယံထက်က မိဘအသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ သူ့ကောင်မလေးကလဲ တငိုငိုတရီရီ။နောက်ဆုံး သူဘယ်သူ့ကိုမှမတိုင်ပင်ပဲ ဆိုင်ကယ်ကိုသူမောင်းတာပါလို့ ဝန်ခံလိုက်သည်။သူငယ်ချင်းအားလုံးအံ့သြကုန်ကြသလို သူတို့ကိစ္စကို သိတဲ့ရဲတယောက်ကတောင်သူ့ကို မင်းထောင်ကျမှာနော်လို့ သတိပေးသည်။နောက်ဆုံး သူထောင်ကျသွားတော့ ဝေယံထက်က ထောင်ကထွက်လာရင် ဘာပဲအကူအညီလိုလို သူ့ဆီလာခဲ့ပါ သူပြန်ပြီးကျေးဇူးဆပ်ချင်ပါတယ်လို့ပြောသည်။သူထောင်ကျတော့ အင်းစိန်ထောင်ကျသည်။ထောင်ဝင်စာလာတွေ့မယ့်သူမရှိ။လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်လောက်က သူ့သူငယ်ချင်း ဇွဲနိုင်က လာတွေ့သည်။သူငယ်ချင်းတွေအားလုံးအကြောင်းပြောပြသည်။

ဝေယံထက်က အိမ်ထောင်ကျနေပြီ။သူ့ကောင်မလေးနဲ့မဟုတ်။သူဌေးသမီးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးသူဌေးဖြစ်နေပြီ။ကျန်တဲ့သူငယ်ချင်းတွေက ဘယ်သူကဘယ်မှာရှိတယ်ဆိုပြီးပြောသည်။နောက်ပိုင်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေတယောက်ပြီးတယောက်လာတွေ့ကြသည်။ဝေယံထက်တော့မပါ။သူထောင်ကလွတ်တော့ သွားစရာမရှိ။ဦးလေးက ဆုံးသွားတာနှစ်နှစ်ကျော်ပြီ။တကောင်ကြွက်တစ်မျက်နှာ။နေစရာမရှိ။စားစရာမရှိ။ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းမှာကပ်နေပြီးအလုပ်ရှာပေမယ့် ထောင်ထွက်တစ်ဦးမို့အလုပ်ကမခန့်ချင်။သူ့သူငယ်ချင်းတွေက နိုင်ငံခြားမှာရောက်တဲ့သူနဲ့ နယ်မှာရောက်တဲ့သူနဲ့။

နောက်ဆုံး ဝေယံထက်ဆီသွားပြီအကူအညီတောင်းတော့ ရှောင်ဖယ်ဖယ်။ ”တောက် ဒီခွေးသား ကျေးဇူးရှိလို့ ကျေးဇူးဆပ်တာပေါ့ကွာ” ”ထားလိုက်ပါကွာ။ငါလဲအရမ်းကိုအခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့။အေးလေ သူလဲ ငါလိုထောင်ထွက်တစ်ဦးကို ဘယ်လိုအလုပ်ပေးချင်မလဲ။သူကခုဆို ကုမ္ပဏီရဲ့တာဝန်ရှိတဲ့သူ။ပြီးတော့ သူဌေးအငယ်စားလေ” ”ဘာဆိုင်လဲကွာ သူအစား မင်းထောင်ကျခံတာလေ။

အားလုံးသိတာပဲ” ”နေပါစေကွာ” ”ချမ်းကြီး မင်းနည်းနည်းတော့ သည်းခံပေးကွာ။ငါအမြန်ဆုံး အလုပ်ရှာပေးမယ်။ငါလဲ အလုပ်တွေမပြတ်သေးလို့။သူငယ်ချင်းစိတ်ချ။မင်းကိုမှမယုံရင်ဘယ်သူ့ကိုမှယုံစရာမရှိဘူး။မင်းရဲ့ အကြောင်းကို ငါတို့အသိဆုံးပဲ။ရော့သူငယ်ချင်း မင်းအသုံးလိုနေမှာစိုးလို့။ဒီတိုင်းပေးရင်မင်းကယူမှာမဟုတ်ဘူး။မင်းအဆင်ပြေတဲ့တနေ့ကျ ပြန်ဆပ် ဟုတ်ပြီလား” ”အေးကျေးဇူးကွာငါမင်းဆီက ယူနေရတာများလှပြီ” ”မလိုဘူးဟျောင့်။နောကတခါဆို လက်သီ ဟားဟားဟား” ဒီလိုနဲ့ ဆယ့်ငါးရက်လောက်ကြာတော့ ဇွဲနိုင်ကအပေါင်းအသင်းတွေကို ပြောလိုက်သည်ထင်သည်။

ဝေယံထက် သူ့ကို သူ့အိမ်မှာ ခြံစောင့် အလုပ်ကိုပေးသည်။သူလဲ ဝမ်းသာသွားသည်။အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း ဆောက်နဲ့ထွင်းသလို သူ့မိန်းမ ဥမ္မာခင်က သူ့ကို ကြည့်ပြီး ကိုကိုက ဘယ်လိုလူနဲ့အပေါင်းအသင်းလုပ်တာလဲမသိဘူး ဒီလိုထောင်ထွက်တစ်ဦးကို အရေးအရာလုပ်ပြီး အလုပ်ပေးသေး လို့သူ့ကိုအထင်သေးတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်ကာ ပြောတော့ သူ့ဘဝမှာ တခါမှဒီလို အထင်အမြင်သေးတဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်ကာ ပြောတာမခံခဲ့ရဘူးပေ။ထောင်ကျတော့လဲ ထောင်ထဲမှာအလိုက်သိမှုအနစ်နာခံမှုတွေကြောင့် လူခင်များရသလို ထောင်ကထွက်တော့လဲ ထောင်ထွက်မှန်းမသိကြ။သိတော့လဲ သူ့ရဲ့အပြောအဆို အပြုအမူနေပုံထိုင်ပုံတွေကြောင့် အထင်သေးမခံရ။အလုပ်လိုချင်သော်လည်း ထောင်ထွက်တစ်ဦးမို့ မခန့်ချင်တာကို နားလည်သည်။

ခုလို ရှေ့မှာ ပေါ်တင်ပြောပြီးအထင်သေးတဲ့အကြည့်မျိုးနှိမ့်ချတဲ့အမူအရာမျိုးကိုခံလိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမှာတော်တော်ကိုဒေါသထွက်သွားရပေမယ့် မျက်နှာမပျက်မိအောင်ထိန်းလိုက်ရသည်။ရုပ်လေးလှသလောက် အထင်သေးအမြင်သေးရှိတဲ့ဥမ္မာခင်ပါလား။ သူဝေယံထက်တို့အိမ်မှာနေစဉ်အတွင်း ဝေယံထက်ကတစ်မျိုး ဥမ္မာခင်ကတမျိုး နှိမ်ကာ ဆက်ဆံတက်သည်။ဝေယံထက်က သူငယ်ချင်းကောင်းမပီသ။သူ့ကို သူငယ်ချင်းများက ဆက်သွယ်လို့အဆင်ပြေစေရန် သူထောင်ကထွက်လာချင်း ဖုန်းတစ်လုံးဝယ်ပေးထားသည်။

အဆင်ပြေလားမေးတော့ အဆင်ပြေတယ်လို့သာပြောရသည်။သူငယ်ချင်းတွေဆုံတဲ့အခါမျိုးတွင် ဝေယံထက်က ဘယ်တော့မှမခေါ်။နောက်မှသူငယ်ချင်းတွေမေးမှ သိရသည်။ဆုံမည်ကိုသူမသိဘူးပြောတော့ သူငယ်ချင်းတွေက မင်းမလိုက်ချင်ဘူးလိုဝေယံထက်ကပြောတယ်လို့ပြန်ပြောကြသည်။သူတခါတလေတော့ ဝေယံထက်တို့လင်မယားအကြောင်းပြောမိသည်။သူ့ကို သူငယ်ချင်းတယောက်အနေနဲ့မဆက်ဆံချင်တောင်မှ အိမ်စေတယောက်လိုမဆက်ဆံသင့်ဘူးလို့မြင်မိသည်။ထမင်းဟင်းစားရတာတောင် ခွဲခြားမှုရှိသည်။စိတ်ထဲမှာ တော်တော်ကို စိတ်နာမိသည်။သူတို့မှာသမီးလေးတယောက်ရှိသည်။နှစ်နှစ်နီးပါးရှိပြီးချစ်စရာအတော်ကောင်းသည်။ကလေးက သူ့ကိုခင်ပေမယ့် သူတို့တွေက မဆက်ဆံခိုင်း။တစ်နှစ်နီးပါလုပ်ပြီးတော့ သူငယ်ချင်း သက်ဦးရဲ့အကူအညီနဲ့ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်ရသည်။အင်ဂျင်နီယာတစ်ဦးလဲဖြစ်တာမို့ လစာကမဆိုးပေ။

သူ့ရဲ့လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ အနစ်နာခံမှု ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှုတွေကြောင့်တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ သြစတြေးလျကိုသွားဖို့ တာဝန်ပေးခံရသည်။သုံးနှစ်လောက်ကြာတော့သူပြန်လာတော့ ပိုက်ဆံအတော်များများစုမိတာမို့ တိုက်ခန်းတစ်ခန်းနဲ့ ကားတစ်စီးဝယ်ကာ ပိုတဲ့ငွေတွေကို ဘဏ်မှာစုထားနိုင်သည်။အပိုသုံးစရာလဲမရှိတာမို့ သူ့အတွက် လစာက ပိုရုံမက စုပင်စုနိုင်သည်။ချစ်ရမယ့်သူလဲမတွေ့သေးတာကြောင့် ကြေးစားတွေနဲ့ တွေ့လိုက် ကကတွေနဲ့တွေ့လိုက်နဲ့ ဘဝကိုပျော်ပျော်ကြီးဖြတ်သန်းနေသည်။သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဆုံတော့ ဝေယံထက်နဲ့ပါတွေ့သည်။သူကတော့မျက်နှာပြောင်ပြောင်ပင်။သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ သိပ်မကျေနပ်ပေမယ့် ဘာမှတော့မပြောတော့။ဝေယံထက်တို့က အိမ်ကို ငှါးကာ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းမှာ ပြောင်းနေသည်တဲ့။

သူသွားလည်တော့ ဥမ္မာခင်ကပါ အပြောအဆိုပြောင်းလဲလာသည်။သူက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ မန်နေဂျာတစ်ဦးဖြစ်နေသည့်အပြင် အနေအထားကလဲ ပြောင်းလဲလာသည်ကိုး။သြော် လူတွေ လူတွေ ပိုက်ဆံမရှိရင် သူငယ်ချင်းကအစ ပြောင်းလဲ လာပါလားလို့တွေးမိလိုက်သည်။ နောက်ပိုင်းမှာ သူဝေယံထက်တို့ လင်မယားနဲ့မကြာခဏဆုံဖြစ်သည်။ဘန်ကောက်တို့ စင်ကာပူတို့သွားရင်လဲ တူတူသွားဖြစ်သည်။ဝေယံထက်တို့ ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီနဲ့ သူတို့ကုမ္ပဏီက အပြန်အလှန်ဆက်ဆံမှုရှိသည်ကိုး။သူတို့ဆီက ယန္တယားတွေကို ငှါးရမ်းအသုံးပြုတာမို့ အမြဲဆက်ဆံမှုရှိနေသည်။သူလဲခုဆို ကုမ္ပဏီက အရေးပါတဲ့နေရာတစ်ခုကိုအချိန်တိုအတွင်းမှာရယူနိုင်ခဲ့သည်။သူ့ရဲ့ ရိုးသားမှု ကြိုးစားမှုကြောင့် အသိအမှတ်ပြုခံရသည်လို့ သူထင်မိသည်။

ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်မှာ သူ ဘန်ကောက်ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားရသည်။သုံးရက်လောက်နေပြီး အလုပ်ပြီးတော့ အပြန်အတွက်လက်ဆောင်ဝယ်ဖို့အသွားမှာ ဥမ္မာခင်နဲ့ဆုံသည်။ ”ဟယ် ကိုငြိမ်းချမ်း ဒီရောက်နေတာလား” ”ဟုတ်တယ်။ ဥမ္မာတို့လဲရောက်နေတာလား။တယောက်တည်းလား။သမီးရော” ”သမီးကမပါဘူး။ကျောင်းတက်ရတာမို့ သူ့အဘွားတွေနဲ့နေခဲ့တယ်။ကိုကိုက အလုပ်ကိစ္စနဲ့ စင်္ကာပူကိုမနေ့ကသွားတယ်။ဒီနေ့ပြန်ရောက်မယ်ပြောတာပဲ” ”အော် ဟုတ်လားဒါဆိုတယောက်တည်းပေါ့။မနေ့ကရောက်တာလား” ”ဟုတ်တယ် ကိုကိုကတစ်လလောက်ရှိပြီ။လှမ်းခေါ်လို့လာတော့မှ အရေးပေါ်ကုမ္ပဏီကခိုင်းလို့သွားရတာ” သူတို့နှစ်ယောက် ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာထိုင်ရင်းပြောနေကြသည်။တော်တော်လေးကြာတော့ ဥမ္မာခင်လဲ ပြန်သွားသည်။သူလဲဥမ္မာခင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကိုကြည့်ရင်းနဲ့မှ အင်း ဒီဆော်ကမဆိုးပါဘူး။ကိုယ်လုံးကငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့။အသားကလဲဖြူ။သူဌေးသမီးဆိုတော့ တစ်သင်လုံးအလုပ်ကြမ်းလဲမလုပ်ဖူးတော့ အသားအရည်ကအစတော်တော်လှတာပဲ။စိတ်ဓာတ်လေးကသာမကောင်းတာ။ဝေယံတော့ ဘယ်လိုစားလဲတော့မသိဘူး။

သူသာဆိုရင်ဆိုတဲ့အတွေမျိုးတွေးနေမိလိုက်သည်။ကိုယ်လုံးကတော့ သူ့အကြိုက်ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးပင်။ဥမ္မခင်ကို အရင်ကအကြောင်းတွေပြန်တွေးမိရင်း ဒီဆော်ကို ဖြုတ်ရလို့ကတော့ အရှက်ဆိုတာဘာမှန်းမသိအောင်ကိုလုပ်မယ်ဆိုပြီးစိတ်ရိုင်းတွေဝင်မိသည်။သူဟိုတယ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ဥမ္မခင်ဆီဖုန်းဆက်ကာပြန်ရောက်ပြီလားမေးတော့ ရောက်ပြီဆိုပြီးပြောသည်။နာရီဝက်လောက်စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ညနေခြောက်နာရီခွဲကျော်တော့ ဥမ္မာခင်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ဝေယံထက်က ပြန်မလာဖြစ်တော့ဘူးတဲ့။သူ့ဟာသူပြန်ဖို့ပြောတာမို့ ဘယ်နေ့ပြန်မှာလဲမေးတော့ သူကလဲ ဥမ္မာခင်ဘယ်နေ့ပြန်မလဲမေးလိုက်သည်။မနက်ဖြန်လေယာဉ်လက်မှတ်မရနိုင်တာမို့သဘက်ခါမှပြန်မယ်ပြောတာနဲ့ သူလဲ တူတူပြန်ကြတာပေါ့ပြောလိုက်သည်။ညနေစာတူတူစားကြမလားမေးလိုက်တော့ ဥမ္မာခင်ကလဲ စားမယ်လို့ပြောသည်။

သူလဲ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဥမ္မာခင် တည်းတဲ့ဟိုတယ်ဆီထွက်လာလိုက်ပြီးခေါ်တော့ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာမှ ထွက်လာသည်။ဇီးရိုးကွာတားဂျင်းဘောင်းဘီအကြပ်လေးနဲ့ ချိုင်းပြတ်အနက်လေးကိုဝတ်ထားသည်။ဖြူတဲ့အသားနဲ့လိုက်ဖက်သလို ခြေအိတ်အဖြူဝေါ့ကင်းရူးအနက်ကိုဝတ်ထားတာမို့ တကယ့်လူငယ်စတိုင်လ်အပြည့်ပင်။ သူတိူ့ဆိုင်ကောင်းကောင်းတစ်ဆိုင်မှာ ဝင်ပြီးညနေစာစားလိုက်ကြသည်။သူ့ကို သောက်ချင်သောက်လေလို့ပြောတာနဲ့ သူလဲ ဘီယာလောက်သာမှာပြီးသောက်သည်၊ဥမ္မာခင်ကလဲ သူလဲသောက်မယ်ဆိုပြီးယူသောက်သည်။နှစ်ခွက်လောပ်သောက်ပြီးတော့ဥမ္မာခင်မူးနေပြီ။သူ့ယောက်ကျားကိုမကျေနပ်တာရင်ဖွင့်သည်။စီးပွားရေးကိုပဲ မဲလုပ်ပြီးသူနဲ့သမီးကိုသိပ်ဂရုမစိုက်ကြောင်း၊ ဒီလိုတွေသွားလာရတာ သူကအတင်းလိုက်နေလို့သာသွားနေရကြောင်း။မိသားစုကိုအချိန်မပေးကြောင်းပြောသည်။

သူလဲ အလိုက်သင့်နားထောင်ရင်း ဘီယာကိုထည့်ပေးနေသည်။ခုလဲ သူမကို သူစိမ်းနယ်မှာတယောက်တည်းထားခဲ့ကြောင်း ပြီးတော့ပြန်မလာနိုင်တော့ပဲ တယောက်တည်းပြန်ခိုင်းကြောင်းမကျေနပ်ချက်တွေကို ရင်ဖွင့်နေသည်။တော်တော်လေးလဲ မူးနေတာမို့ ပြန်မယ်ပြောတော့ မပြန်ချင်သေးဘူး ကချင်သေးတယ်လုပ်နေသည်။သူလဲ ကိုယ့်နိုင်ငံမဟုတ်တာမို့ ပြန်တာပဲကောင်းတယ်ပြောပေမယ့်မရ။ဒါကြောင့်သူလဲ တက္ကစီတစ်စီးတားကာ ကလပ်တခုကိုသွားခိုင်းလိုက်သည်။ကလပ်ရောက်တော့ ဥမ္မာခင် ကနေလေသည်။သူလဲ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့သာကြည့်နေတော့သည်။ခဏကြာတော့ သူ့ကို အတင်းလာဆွဲခေါ်ကာ တွဲကဖို့ခေါ်တာနဲ့ သူလဲ အလိုက်သင့် ကလိုက်သည်။ကနေရင်းနဲ့ သူမရဲ ရင်တွေတင်တွေကို မကြာခဏထိမိသည်။

သူမကတော့ မသိ။မောလာတော့ ဘီယာထပ်သောက်ပြန်သည်။ဒီလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲချင်တာကြာပြီတဲ့။ကဲချင်လို့ သမီးကိုထားခဲ့ပြီးလာတာ ယောက်ကျားကမရှိလို့ မကဲရဘူးဆိုပြီးစိတ်ပျက်နေတာ သူ့ကိုကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောနေသည်။ကလပ်ကနေပြန်လာတော့ သူမတော်တော်မူးနေပြီ။သူလဲ သူမဟိုတယ်ထိလိုက်ပို့ပြီး အခန်းထိလိုက်ပို့ပေးရသည်။ဓာတ်လှေကားစီးတော့ သူမ မဟန်နိုင်။သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ။သူလဲ ဖက်ထားရင်းနဲ့ နို့တွေကိုမကြာခဏထိမိရသည်။သောက်လဲ သောက်ထားတာမို့ စိတ်ကလဲ စိတ်ရိုင်းဝင်မိသည်။အခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးပိတ်ပြီးသူမကို ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ ်ပက်လက်တင်လိုက်သည်။သူမကတော့ မူးနေပြီမို့ မသိတော့။သူဘေးနားမှာထိုင်ရင်း အကျႌလတ်ပြတ်အကြပ်အောက်ကနေ အသက်ရှူတိုင်းမို့မို့တက်လာတဲ့ ရင်သားတွေကြည့်ရင်း စိတ်က ထလာသည်။ဥမ္မာခင်ကိုအရင်ကမကျေနပ်တာတွေကို တွေးမိပြီး ဥမ္မာခင်ရဲ့ နို့တွေကိုလက်ကလှမ်းလိုက်ပြီး ကိုင်လိုက်သည်။

အကျႋကိုအောက်ကနေမပြီးချွတ်လိုက်သည်။အတွင်းခံကိုပါတခါတည်းချွတ်လိုက်သည်။နို့တွေကိုလက်နဲ့ အသာပွတ်သပ်ကိုင်လိုက်ပြီးနို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးကို ငုံ့ကာစို့လိုက်တော့ အင်းခနဲ အသံနဲ့အတူရင်ဘတ်က ကော့လာသည်။ဥမ္မာခင်မျက်လုံကမဖွင့်ပေ။သူနို့တွေကိုစို့ရင်း လက်က ပေါင်တွေကို ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ဂျင်းဘောင်းဘီတိုကို ဖိနပ်ကိုမချွတ်တော့ပဲ ချွတ်လိုက်သည်။ပင်တီမရမ်းရောင်လေးပဲကျန်တော့သည်။ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်နဲ့ လိုက်ဖက်လှသည်။ပင်တီပေါ်ကနေ လက်နဲ့ထက်အောက်ပွတ်ဆွဲချလိုက်သည်။ပင်တီကိုချွတ်လိုက်တော့ အမွှေးတွေက ဆေးနဲ့ချွတ်ထားသည်ထင်သည်။ပါးပါးစုစုလေး။သူပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ပြီး လက်ခလယ်နဲ့ အဖုတ်ထဲကိုထည့်လိုက်တော့ အဖုတ်က အရည်တွေနဲ့။အတွင်းထဲကို ဝင်သွားတော့ သူလဲ ကလိပေးလိုက်သည်။ဂျီစပေါ့နေရာကို မှန်းကာ ခပ်ဆက်ဆက်ကလိလိုက်တော့ ဥမ္မာခင် ဖင်က ကြွကြွတက်လာပြီး ပါးစပ်က မတိုးမကျယ်အသံနဲ့ ညည်းနေသည်။

သူလဲ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အသာမကာ ကုတင်ပေါ်ထောက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ချိတ်လိုက်ပြီးကိုယ်ကိုငိုက်လိုက်တော့ ဖင်ကကြွလာသည်။သူလဲ ဥမ္မာခင်အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်ရာ ”ဗျစ် ဗျစ် ” ”အ ဟ ဟ အာ့ ဟင် ကို ငြိမ်းချမ်း” အဖုတ်ထဲသို့ လီးက ကြပ်ပြီးဝင်သွားရာ ဥမ္မာခင် ညည်းသံနဲ့အတူ မျက်လုံးပွင့်သွားပြီးကြည့်လိုက်ရာ ငြိမ်းချမ်းကို တွေ့လိုက်ရတော့ အလန့်တကြားဖြစ်သွားသည်။အစက သူမ မူးမူးနဲ့ကိုကိုက လုပ်ပေးနေတာလို့ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေပြီးအဖုတ်ထဲကို လီးကြီးပြီးဝင်လာတော့ နာသွားလို့ ယောင်ယမ်းမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာမှ ငြိမ်းချမ်းကို တွေ့တော့ အတင်း ရုန်းတော့ ငြိမ်းချမ်းက သူမကို ဖိထားပြီးလီးကို အဆုံးထိထည့်လိုက်သည်။ဥမ္မာခင်ခမျာ အဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်စွာလီးကဝင်သွားပြီး နာသွားရသည်။ ”ဖယ် ကိုငြိမ်းချမ်း မယုတ်မာနဲ့နော်။ရှင့်သူငယ်ချင်း မိန်းမကို ဒီလိုလုပ်စရာလား ဖယ်နော် ကျွန်မအော်လိုက်မှာ” ”မထူးပါဘူး ဥမ္မာရယ်။ကိုယ့်လီးတချောင်းလုံး မင်းအဖုတ်ထဲကိုဝင်နေပြီဟာကို။အော်တော့လဲ ဘာထူးမှာလဲ။

ဘယ်သူကကြားမှာမို့လဲ ငြိမ်ငြိမ်သာ လိုးတာခံလိုက်စမ်းပါ” ”ရှင် လူယုတ်မာ။အောက်တန်းစား။ထောင်ထွက်ပီပီ ခွေးကျင်းခွေးကြံ ကြံတယ် ခွေးကြီး ဟင့် ဟင့် ” ”ငို ငို ကြိုက်သလောက်သာငိုစမ်း ဟဲဟဲ ကောင်းလိုက်တာကွာ။မင်းအဖုတ်က ကလေးတယောက်အမေဆိုပေမယ့် ကြပ်နေတာပဲ။လိုးလို့ကောင်းတာ ဟား” ငြိမ်းချမ်းကြမ်းပြီ။အစက ဒီလောက်ထိကြမ်းဖို့မရှိပေ။ဥမ္မာခင်က သူ့အရှိုက်ထိစေမယ့် စကားကို နစ်နစ်နာနာပြောတာကြောင့် အရင်ကတည်းက နာနေတဲ့အခံရှိတော့ စိတ်က လွတ်သွားသည်။ဥမ္မာခင် ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ တဖြည်းဖြည်းမောလာသည်။လူကမူးလဲမူးနေတာမို့ အားမပါ။ငြိမ်းချမ်းလဲ လီးကို မဆောင့်သေးပဲ အဆုံးထိထည့်ထားရင်းနဲ့ ဥမ္မာခင်ရိုက်ပုတ်နေတာတွေကို လက်နဲ့လိုက်ဆွဲရင်း ပါးစပ်က ပြောချင်ရာတွေပြောနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဥမ္မာခင်အားပျော့လာတော့ နို့တွေကို လက်နဲ့ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ရင်း ”အား ကောင်းလိုက်တာကွာ။နို့တွေက အိတင်းနေတာပဲ။

ကောင်မ ဆေးတွေသုံးပြီးယောက်ကျားကို ဆွဲဆောင်ထားတာမဟုတ်လားဟားဟားဟား” ”ကိုငြိမ်းချမ်းရယ် တော်ပါတော့ ဥမ္မာကို သနားပါ။လွှတ်ပါတော့ အဟင့်ဟင့် အိ အိ” ဥမ္မာခင် မရုန်းနိုင်တော့ လေပျော့နဲ့တောင်းပန်သည်။ငြိမ်းချမ်းခုချိန်မှတော့မရတော့။လူကလဲ မူနေပြီမို့ စိတ်ရိုင်းက ဝင်နေပြီ။နောင်ခါလာနောင်ခါဈေးလို့ သဘောထားကာ ရှေ့ဆက်တွန်းနေသည်။နို့တွေကို ကိုင်လိုက် ညှစ်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလဲ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်းတွေပြောနေသည်။ဥမ္မာခင် ဘဝမှာ ဒီလိုတစ်တစ်ခွခွပြောတာတခါမှ မကြားဖူးသလို အပြောလဲမခံရဘူး။ခုလို တစိမ်းတဦးရဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ခြင်းခံရတာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ပင်။သူမယောက်ကျားတောင် ခုလို တခါမှမကိုင်ဖူး။ငြိမ်းချမ်းက တစ်တစ်ခွခွပြောသလို နေရာအစုံကို လိုက်ပြီးကိုင်နေတာမို့ စိတ်ကအရမ်းကို ဝမ်းနည်းလာပြီး ကိုကို့ကို အရမ်းသတိရမိသည်။ကိုကို့ကို သူမသစ္စာဖောက်သလို ဖြစ်သွားပြီလို့တွေးမိပြီး မျက်ရည်က ကျလာပြန်သည်။

ဒါကိုငြိမ်းချမ်းက တွေ့တော့ တဟားဟားနဲ့ ရယ်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ကိုင်ကာ ခါးအားနဲ့ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးခပ်ဆက်ဆက်ဆောင့်ချလိုက်တော့ ”အ့ ကျွတ်ကျွတ် နာတယ် ဖယ်ပါတော့ တော်ပါတော့ အီးဟီးဟီး ” ”ကောင်းလိုက်တဲ့ အဖုတ်။ကြပ်နေတာပဲ လိုးရတာ။စောက်ကောင်မ အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်ကွာ”ပြောပြောဆိုဆို ငြိမ်းချမ်းတယောက် ကြမ်းပြီ။ဥမ္မာခင်တယောက် ဝမ်းနည်းပက်လက်နဲ့ ငိုနေပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း အဖုတ်ထဲက လီးကို မသိမသာ လက်ခံလာသည်။အရည်တွေက ထွက်လာကာ လီးက အဝင်အထွက်ချောလာသည်။ငြိမ်းချမ်းရဲ့ဆောင့်အားက အားနဲ့မာန်နဲ့ဆောင့်နေတာမို့ တချက်ဆောင့်တိုင်း အင့်ခနဲ အင့်ခနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားကာ သားအိမ်ဝက ပူခနဲ ပူခနဲဖြစ်သွားသည်။ အသိစိတ်နဲ့ လူက ငြင်းဆန်နေပေမယ့် ကိုယ်ခန္ဓာအစိတ်အပိုင်းတွေက တဖြည်းဖြည်းလက်ခံလာသည်။ပြည့်ဝတဲ့အရသာက တကိုယ်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျံ့နှံ့လာသည်။

ငြိမ်းချမ်းက ဥမ္မာခင်းနားကိုကပ်ကာ တစ်တစ်ခွခွတွေပြောပြီးဆောင့်နေဆဲပင်။ ”အဟင့် ဟင့် အင့် အင့် အင့် တော်ပြီ တော်ပြီ ဟင့် ဟင့်”နှုတ်ခမ်းက ငြင်းနေပေမယ့် သူမယောက်ကျားနဲ့ ကွာခြားစွာ ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာပေးနေတာကို စိတ်က တဖြည်းဖြည်းပါလာသည်။သူမ ငြင်းဆန်ချင်သည်။မဟုတ်ဘူး ဒါငါမဟုတ်ဘူး။ငါ့ကို တခြားလူတယောက်က မုဒိန်းကျင့်နေတာ ။ငါလက်သင့်မခံဘူး တွေးနေပေမယ့် မူးကလဲမူး ဆောင့်ချက်တိုင်းက သူမအရင်က ဘာလိုအပ်မှန်းမသိတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ်မေးမိတဲ့အရာက ဒါပါလားဆိုတာသိသွားပြီး စိတ်ကနှစ်ခွဖြစ်နေသည်။

ငြိမ်းချမ်းလဲ ဥမ္မာခင်ရဲ့ အပြောင်းအလဲ ကိုသတိထားမိတာကြောင့် ဥမ္မာခင်နားကိုကပ်ကာ စိတ်ကြွစေရန် ထပ်ပြီးတစ်တစ်ခွခွပြောလိုက်ကာ လိးကိုတဆုံးထုတ် တဆုံးထည့် မှန်မှန်ဆောင့်နေသည်။အဖုတ်က အရည်တွေနဲ့ လီးဝင်တိုင်း တဗြွတ်ဗြွတ် တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ အသားခြင်းရိုက်တဲ့အသံကလဲ အခန်းထဲမှာဆူညံနေသည်။ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ချိတ်ကာ ကိုယ်က ရှေ့ကိုငိုက်ထားတာမို့ ဖင်ကြီးက ကြွတက်နေကာ လီးတချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အတွင်းထဲကိုနက်နက်ဝင်သွားကာ ဖိလိုက်တိုင်း မွေ့ရာကအတွင်းဖက်ဝင်သွားပြီးပြန်ကန်လာပြန်တာမို့ တချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ပြန်ပြန်ကန်ကန်တက်လာတာမို့ ဆောင့်ချက်တိုင်းက ဥမ္မာခင့်အတွက် ရူးသွပ်မှုဖြစ်စေသည်။

မရတော့ပေ။ဥမ္မခင် ဆန္ဒကို အသိနဲ့ ဘယ်လိုမှထိန်းချုပ်လို့မရတော့။အထိအတွေ့နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားပြီ။မိန်းမကိစ္စကို ကျွမ်းကျင်ဆရာကျတဲ့ ငြိမ်းချမ်းရဲ့အောက်မှာ ကျရှုံးသွားပြီ။ ”အ ဟ ဟ အင့် အင့်” ”ကောင်းလား ဥမ္မာကောင်းလား”မဖြေ။ ဒါကြောင့် သူ နို့သီးခေါင်းတွေကို ညှစ်လိုက်ရင်း ”ကောင်မ မေးနေတယ် ငါလိုးတာကောင်းလားလို့ ခံလို့ကောင်းလား ဖြေစမ်း” ”အား ကျွတ်ကျွတ် ကောင်းတယ် အ ဟင့် ဟင့် နာတယ်” ငြိမ်းချမ်းပြုံးလိုက်သည်။သူတချက်ချင်းဆောင့်လိုက်ပြီးနို့တွေကိုငုံ့ကာစို့လိုက်သည်။ဥမ္မာခင် စိတ်ကအရမ်းကို ကြွလာသည်။ပြီးချင်လာသည်။အရမ်းအရမ်းကို ကောင်းလာကာ ”အ အင့် အင့် ဆောင့် ဆောင့် မရပ်နဲ့ ခပ်နာနာလေးဆောင့်ပေး ကောင်းတယ် ဟား ကောင်းတယ် အား အား ပြီးပြီ အစ် အစ် ပြီးပြီ အ အ ဟားးးး”ဥမ္မာခင် ပြီးသွားပြီသူ့ကိုအတင်းဖက်ကာဖင်ကိုအတင်းကော့ကာ ကပ်ထားပြီးတဆက်ဆက်နဲ့ ဖြစ်နေသည်။ခြေတွေက ကုပ်ကွေးတက်ကာ ပါးစပ်က ဘယ်လိုအသံတွေမှန်းမသိ။

သူ ဥမ္မာခင်ကို ပြန်ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ရာ ဥမ္မာခင်လဲ မွတ်သိပ်စွာပြန်နမ်းလေသည်။ ”ဥမ္မာ ကိုယ်မပြီးသေးဖူး လိုးချင်သေးတယ်” ”အဟင့် ဒီလောက်အကြာကြီးကို မပြီးသေးဘူးလား။စိတ်ညစ်ပါတယ်”မူနေသည်။ ”ကုန်းပေးစမ်းပါ” ”သူ့စိတ်ကြီးပဲ လူကိုအရုပ်လေးကျနေတာပဲ။ဖယ်ဦးလေ သူကဖိထားမှတော့ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲလို့” ငြိမ်းချမ်းလဲ ထလိုက်ရာဗလွတ်ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ လှ့ျံကျလာသည်။ဥမ္မခင်လဲ ရင်ထဲ ဟာခနဲ ဖြစ်သွားသည်။အနားက ပင်တီကိုအမြန်ယူကာ အဖုတ်ကိုအုပ်ကာသုတ်လိုက်ပြီးငြိမ်းချမ်းလီးကိုကြည့်မိလိုက်တော့ ရင်ထဲဖိုသွားသည်။ဟယ်အကြီးကြီးပဲ။ကုတင်အစွန်းမှာပဲ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ငြိမ်းချမ်းလဲ ဥမ္မာခင်ရဲ့ တင်ပါးတွေကို ညှစ်လိုက်ပြီး ဖျန်းခနဲရိုက်ကာ ”တောက် လှလိုက်တဲ့ဖင်ကွာ ” ”အ နာတယ် ဘာလို့ရိုက်တာလဲ” ”လှလို့ရိုက်တာ မင်းဖင်က လုံးနေတာပဲ”ပြောရင်တဖတ်ဖတ်နဲ့ရိုက်နေသည်။ဖြူဖွေးတဲ့တင်ပါးတွေက လက်ရာတွေနဲ့ နီရဲလာသည်။

ဥမ္မာခင်မှာ သိတက်စအရွယ်ကတည်းက ခုချိန်ထိ သူဌေးသမီးတစ်ဦးလဲဖြစ်တာမို့ ဒီလိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမဆက်ဆံခံရဖူးပေ။ယောက်ကျားရတော့လဲ ယောက်ကျားက နုနုညံ့ညံ့သာ ဆက်ဆံသည်။လင်မယားချင်းလုပ်ရင်လဲ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမလုပ်။ဒါကြောင့်ခုလို ဆက်ဆံခံရတာပထမဆုံးမို့ စိတ်ထဲမှာ အထူးအဆန်းဖြစ်ကာ သဘောကျလာသလိုလို။ငြိမ်းချမ်းက တင်ပါးတွေကိုရိုက်ရင်း ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်ရာ နီရဲရဲ ခရေပွင့်လေးကိုတွေ့လိုက်ရတော့ အဖွင့်မခံရသေးမှန်းသိလိုက်တာမို့ တရက်တော့ ခရေခြွေပစ်မယ်လို့စိတ်ကကြိမ်းရင်း စအိုကို လက်မနဲ့ကုတ်ခြစ်ကာ ”တောက် ခရေပွင့်လေးက ချစ်စရာလေးကွာ ” ဥမ္မာခင် ဖင်ဝယားသွားပြီး ရှုံသွားသည်။ ”ဟင့် လုပ်စရာရှိတာမလုပ်ဘူး ယားတယ် ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ အို အဟင့် ယားပါတယ်ဆို” ငြိမ်းချမ်းရဲ့အပြောအဆို အကိုင်အတွယ်တွေကြောင့် ဥမ္မာခင် စိတ်က တက်ကြွလာရပြန်သည်။

ငြိမ်းချမ်းလဲ ကုန်းတဲ့ပုံစံကို ပြင်ပြီးနောက်ကနေ ဥမ္မာခင့်အဖုတ်ဝကိုတေ့ကာ လီးနဲ့ထည့်လိုက်ရာ ”ဗြိ ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ်” ”ဟ အ အ ဖြေးဖြေး နာတယ် အာ့ ရှီး ”လီးကတဆုံဝင်သွားပြီး သားအိမ်ဝကို ဒုတ်ခနဲဆောင့်လိုက်ရာ ဥမ္မာခင်အောင့်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ငြိမ်းချမ်းလဲ ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ”အ ဖြေးဖြေး အောင့်တယ်”ငြိမ်းချမ်းလဲ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကိုင်ပြီး လီးကိုဖြေးဖြေးချင်းတဝက်လောက်ဆွဲထုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထည့်လိုက်တော့ ဥမ္မာခင် ရှီးခနဲ ဖြစ်သွားပြီး အရသာခံနေသည်။သူလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းတချက်ချင်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။အချက်ပေါင်းသုံးဆယ်လောက်ကျ ဥမ္မာခင် ခံနိုင်လာကာ ဆောင့်စေချင်လာသည်။တအင့်အင့်နဲ့ နောက်ကို ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ကောင်းသွားသည်။ဆောင့်ချက်တိုင်း ဖင်ကတုန်တုန်သွားသလို ပခုံးကျော်ကျော်ဆံပင် နီညိုရောင်ကလဲ ဝဲခနဲ ဝဲခနဲခါသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း သူသဘောကျမိသည်။

ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ရင်းနဲ့ ခါးကို ကိုင်ကာခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးလိုက်တော့ ”အား ကျွတ်ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ ဟ ဟ အင်းဆောင့် ဆောင့် အိ အိ အိ” သူမေးစရာမလိုတော့။သူ့အလိုလို ဖြစ်လာပြီ။သူခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့် ရင်း ပြီးချင်လာပြီ။ဒါကြောင့်သူ ”ဥမ္မာခင် ငါအထဲမှာပြီးလိုက်ရမလား” ”အင်း ပြီးလိုက် ရတယ် ဆောင့်ဆောင့် ဥမ္မာလဲ ပြီးတော့မယ် ဟား အ အ” သူလဲ ဆက်တိုက်မရပ်မနားဆောင့်ချလိုက်သည်။လီးတစ်ခုလုံး ကျင်တက်လာကာ လီးကိုအဆုံးထိဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီး အရည်တွေကို ပန်းထည့်လိုက်ချိန်ပဲ ဥမ္မာခင်လဲ ပြီးသွားကာ သူ့လီးကို တချက်တချက်ညှစ်နေသည်။နှစ်ယောက်သာ ကုတင်ပေါ်သို့ ဘေးတိုက်လှဲချကာ အနားယူလိုက်ကြသည်။ဥမ္မာခင် နို့လုံးကျစ်ကျစ်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာတော့မှ ဥမ္မာခင်က ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။သူလဲ တစ်ရှူးထယူကာ သုတ်လိုက်ပြီး အမှိုက်ခြင်းထဲထည့်ကာ အတွင်းခံဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ အနားယူလိုက်သည်။

ဥမ္မာခင်ပြန်ထွက်လာတော့ တပတ်ကို ပတ်ထားသည်။ကုတင်နားရောက်တော့ ”ဟင့် ဘာလုပ်နေတာလဲ ပြန်တော့လေ” ”မပြန်ပါဘူး မင်းကို လိုးလို့မှမဝသေးတာ” ”ဟင့် စကားကလဲ ကြမ်းလိုက်တာ”သူမကို ဆွဲချလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ စောင်ခြုံ ပြီး နှစ်ယောက်သားဖက်ရင်းနဲ့အိပ်ပျော်သွားသည်။မနက်ခြောက်နာရီလောက်ကျ သူနိုးလာတော့ ဥမ္မာခင်ကသူ့ဘေးနားမှာ မနိုးသေး။သူလဲ ဥမ္မာခင်ပတ်ထားတဲ့တပတ်ကိုချွတ်လိုက်ကာ နို့တွေကိုကိုင်လိုက်တော့ ”အင် ဟာကွာ သူများအိပ်ချင်နေသေးတဲ့ဟာကို။ညတုန်းကလဲ သူနှိပ်စက်ထားပြီးပြီ။ခုအိပ်ချင်သေးတယ်ကွာ” ”အိပ်လေ။ကိုယ်ဟာကိုကိုင်တာကို” ဥမ္မာခင်ဆက်ပြီးအိပ်နေတော့ သူနို့တွေကို ကုန်းစို့လိုက်ပြီးလက်တဖက်ကျန်တဲ့နို့ကို ရွရွလေးပွတ်ချေကစားနေလိုက်သည်။နို့သီးခေါင်းတွေကိုကလိလိုက်ချေလိုက်နဲ့လုပ်နေရာ ဥမ္မာခင် လဲ အသက်ရှူသံပြင်းလာကာ သူ့ခေါင်းကို ထိုးဖွနေပြီး ရင်ကကော့ကော့တက်လာသည်။နို့တွေစို့နေရင်းနဲ့ လက်ကတဖြည်းဖြည်းချင်းအောက်ဖက်ကိုဆင်းကာ ပေါင်တွေကိုပွတ်ပေးလိုက်သည်။

ဥမ္မာခင်လဲ တရွရွဖြစ်လာပြီး ပေါင်ကကားလိုက်စုလိုက်ဖြစ်နေသည်။သူလဲနို့တွေကိုစို့ရင်းတဖြည်းဖြည်းနဲ့ အောက်ကိုဆင်းကာဗိုက်တွေကိုလိုက်စုပ်လိုက်ကာနို့တွေကိုလက်နဲ့ချေနေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းချင်းအောက်ကိုဆင်းလိုက်တော့ ”အို့ မလုပ်နဲ့လေ။ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မယ် အို မလုပ်နဲ့ အ အ ရှီး ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ” သူလဲပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲကာအစေ့ကို လျှာနဲ့ကလော်လိုက်ရာကော့တက်သွားသည်။အစေ့ကို ဆက်တိုက် လျှာနဲ့ကလိလိုက်ရာ ထွန့်ထွန့်လူးသွားပြီး မွေ့ရာခင်းတွေကို လက်နဲ့ဆုတ်ချေကာ ကိုယ်ကကြွတက်လာလိုက်ပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့။အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ထွက်လာသည်။သူအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို စုပ်လိုက်ရာ အ ခနဲအသံနဲ့အတူ လူကတဆက်ဆက်တုန်နေသည်။

အဖုတ်အတွင်းထဲကို လျှာနဲ့ဝင်နိုင်သလောက်ထည့်ကာ ကလိလိုက်တော့ ဥမ္မာခင်တယောက် အသံတွေကမရပ်တော့။ဖင်ဝကို လျှာနဲ့ကလိလိုက်ပြန်ရာ ဆက်ခနဲတုန်သွားရပြန်သည်။လက်မနဲ့ အစေ့ကိုချေပြီး အဖုတ်ထဲကို လက်နဲ့ကလိ ခရေကိုဝလုံးရေးနေတော့ ဥမ္မာခင် ဘယ်လိုမှမခံနိုင်တော့။လူကတဆက်ဆက်တုန်လာကာ အုခနဲ မပီမသအသံနဲ့အတူ ခြေချောင်းတွေကွေးတက်သွားပြီး ပြီးသွားသည်။ ”ကိုရယ် ဘယ်လို လုပ်တာလဲကွာ။ဥမ္မာ့ကို ငရဲပေးနေတာလား” ”မကောင်းဘူးလား” ”ကောင်းတယ်”ရှက်သံနဲ့ဖြေသည်။ ”ဒီလို တခါမှမခံဖူးဖူးလား” ”ဟင့်အင်း မခံဖူးဘူး” ”ကဲ ဒီတခါ ကိုယ့်အလှည့် လီးစုပ်ပေး” ပြောပြီးဥမ္မာခင်ပါးစပ်နားလီးကိုထိုးပေးလိုက်သည်။ ဥမ္မာခင်တယောက် ငြိမ်းချမ်းကို စွဲသွားသည်။ငြိမ်းချမ်းနဲ့မှ သူမ မရဖူးတာရခဲ့ရတာပင်။ခုလောလောဆယ်မှာသူမယောက်ကျားနဲ့သမီးကိုမေ့ထားလိုက်သည်။

ငြိမ်းချမ်းရဲ့ လီးကို စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပေးနေသည်။ငြိမ်းချမ်းက အပြောအဆို သူမအပေါ်ဆက်ဆံတာက သူမကို တန်ဖိုးမထားမှန်းသိပေမယ့် သူမ နှစ်သက်နေမိသည်။ဒါလဲ အထက်တန်းလွှာထဲက ပေါက်ဖွားလာတဲ့သူမရဲ့ စိတ္တဇလားပင်။သူမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံတာ ပြောဆိုတာ နှစ်သက်သဘောကျမိကာ သာယာနေသည်။ငြိမ်းချမ်းရဲ့ ပြုစုမှုတွေကို တန်းတန်းစွဲမိနေသည်။ငြိမ်းချမ်းက သူမ ပါးစပ်ထဲမှာပင်ပြီးသွားတာမို့ ညှီစို့စို့အရည်တွေပိုမြိုချမိပေမယ့် မထွေးထုတ်မိ။အန်ချင်သလိုလိုဖြစ်သွားပေမယ့် သဘောကျမိသည်။

နှစ်ယောက်သား ရေအတူတူချိုးလိုက်ကြသည်။ငြိမ်းချမ်းက ဆက်ဆံတဲ့အချိန်သာ သူမကို ဖာသာသာသဘောထားဆက်ဆံပေမယ့် ကျန်တဲ့အချိန်မှာ သူမယောက်ကျားထက် ယုယကာ အပြောကောင်းတာတွေကြောင့် သူမ သဘောကျရပြန်သည်။ရေချိုးအဝတ်လဲ ပြီး မနက်စာစားကာ လေယာဉ်လတ်မှတ်သွားဝယ်လိုက်သည်။သူမယောက်ကျားဖုန်းဆက်တော့ မနက်ဖြန်ပြန်မယ်လို့ပြောသည်။ငြိမ်းချမ်းနဲ့ တွေ့တယ်ပြောတော့ ငြိမ်းချမ်းနဲ့စကားပြောချင်တယ်ဆိုလိုသူတို့နှစ်ယောက်ပြောနေကြသည်။ဂရုစိုက်ပေးဖို့ ဘာညာမှာနေတာနေမည်။နှစ်ယောက်သား ငြိမ်းချမ်းတည်းတဲ့ဟိုတယ်ကိုသွားကာ အဝတ်အစားတွေအိတ်တွေယူကာ သူမဆီကိုပြောင်းလာခဲ့သည်။သူမကလဲ ငြိမ်းချမ်းကို ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ဒီကကိစ္စတွေကိုမေ့ပစ်လိုက်ပြီး အရင်လို ပဲဆက်နေကြမယ်ပြောတော့ ငြိမ်းချမ်းကလဲ လက်ခံသည်။ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းပဲ သူတို့ လုပ်ကြပြန်သည်။

ငြိမ်းချမ်းက ဥမ္မာခင်ကို ကြမ်းကြမ်းတမျိုး နုနုညံ့ညံ့တသွယ် မနုမကြမ်းတဖုံးဆက်ဆံသည်။သူမ အစွဲကြီးစွဲမိသွားသည်။တရက်နဲ့တညလုံး ပုံစံမျိုးစုံ သူမကို လုပ်သည်။ဇာတ်ကားတွေကြည့်ကာ ဇာတ်ကားထဲကပုံစံအတိုင်းလုပ်သည်။ငြိမ်းချမ်းကို သူမအံ့သြမိတာက ဘယ်လောက်လုပ်လုပ် လီးက အချိန်တန်ပြန်မတ်လာတာပင်။တကယ်လုပ်နိုင်သည်ပင်။သူမလဲ ငြိမ်းချမ်းနဲ့တွေ့မှ လုပ်တယ်ဆိုတာဒါပါလားလို့ပြောရမလိုပင်။ နောက်ရက်ရန်ကုန်ရောက်တော့ သူမက ငြိမ်းချမ်းကို အခွင့်အရေးရရင်လဲ ပြန်တွေ့ချင်တယ်လို့ပြောသည်။ ငြိမ်းချမ်းလဲ ဥမ္မာခင်ကို လုပ်လိုက်ရလို့ကျေနပ်နေသည်။သူမကို ဖာသာသာဆက်ဆံလိုက် ကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်သည်။သူပြန်ရောက်တော့ ကွန်ပျူတာနဲ့ သူခိုးရိုက်ခဲ့တဲ့ သူနဲ့ဥမ္မာခင်လိုးတာကို ပြန်ကြည့်ဖြစ်တော့ ဥမ္မာခင်ကို လိုးချင်သေးသည်။

တရက်ရက်တော့ နောက်ပေါက်ကိုဖွင့်မည်လို့လဲ တေးထားလိုက်သည်။ဒီဗီဒီယိုဖိုင်သာ ဝေယံထက်ဆီပို့လိုက်ရင် သွေးတက်သေမလား သူ့ကိုလာသတ်မလားတခုခုပင်။ဒါပေမယ့် သူမလုပ်။အဲလောက်ထိ လုပ်ဖို့စိတ်ကူးမရှိပေ။ဒါကြောင့် သူလဲ အလွယ်တကူရှာလို့မရနိုင်တဲ့ နေရာမှာသေချာသိမ်းထားလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အနည်းဆုံးတော့တလတခါဆုံဖြစ်သည်။မဆုံဆုံအောင်လဲ သူလိုက်ချိတ်သည်။ဆုံတိုင်း သူ့ကိုအိမ်ထောင်ပြုဖို့ပြောကြသည်။အားလုံးထဲ သူတယောက်သာကျန်တော့တာကိုး။သူငယ်ချင်းမိန်းကလေးတွေထဲက အပျိုတွေနဲ့ချိတ်ပေးမယ့်သူနဲ့။သူကတော့တကယ်မချစ်တဲ့သူကိုမယူချင်သေး။

ပြီးတော့ သူ့အားနည်းချက်ကြောင့် တော်ရုံမိန်းကလေးပြန်မကြိုက်မှာကို သူစိုးရိမ်သည်။တရက်မှာ သူ့ဘဝအတွက်အရေးပါလာမယ့်ကောင်မလေးတယောက်ကို သူအမှတ်မထင်ဆုံတွေ့လိုက်သည်။တွေ့တာကလဲ တကယ့်အမှတ်မထင်။ပလာဇာမှာသူဈေးဝယ်ပြီးအပြန် ကားရပ်ထားရာနေရာရောက်တော့ သူ့ကာနဲ့ပုံစံတူအရောင်တူ ကားတစ်စီးကသူ့ကားဘေးရပ်ထားတာမို့ သူလဲ သေချာကြည့်လိုက်မိသည်။အမျိုးအစား အရောင် အစတူပြီးနံပါတ်ကသာနည်းနည်းကွဲတာ။သူလဲ ဖုန်းလာတာနဲ့ ကားပေါ်မတက်သေးပဲ ကားနားမှာဖုန်းပြောနေသည်။ဖုန်းပြောနေရင်း ကောင်မလေးတယောက်လာတာကိုတွေ့လိုက်သည်။လက်ကလဲ အိတ်တွေနဲ့ ဖုန်းပြောလာသည်ကိုတွေ့လိုက်သည်။ပုံစံလေးက ခုခေတ်မော်ဒယ်တွေလိုပင်။

ရုပ်ကိုမြင်လိုက်ရတော့ သူရင်တွေအရမ်းခုန်သွားသလိုပင်။ကျော်လယ်လောက်ဆံပင်က လမ်းလျှောက်တိုင်းလွင့်နေသည်။အပြာဝမ်းဆက်လေးနဲ့လှမ်းလာပုံက သူ့ရင်ထဲမှာ အရမ်းကို စွဲမိသွားသည်။သူဖုန်းချလိုက်ပြီးသူမကိုဆက်ပြီးငေးနေတော့ သူငေးနေတာကို မျက်စောင်းတချက်ထိုးပြီးဖုန်းဆက်ပြောနေသည်။ကားသော့ကိုထုတ်ကာ ရမုဒ်နဲ့ဖွင့်လိုက်ပြီးဖုန်းကိုဆက်ပြောနေသည်။သူ့ဘေးနာရပ်ထားတဲ့ကားက ဒီကောင်မလေးကားကိုး။

သူတိုက်ဆိုင်စွာ သူ့ကားနဲ့ပုံစံတူအရောင်တူဆိုတော့ ရင်တောင်ခုန်သွားမိသည်။သူမက ဖုန်းပြောနေရင်း ဘာတွေရှုပ်မှန်းမသိရှုပ်နေတဲ့လက်တွေနဲ့ သူ့ကားကိုဖွင့်လိုက်တော့ သူရီချင်သွားမိလို့ ပြုံးလိုက်မိတော့ သူ့ကို မျက်စောင်းတချက်ဒိုင်းဆိုထိုးလိုက်ပြီးကားတံခါးပိတ်လိုက်ပြီးကားစက်နှိုးနေပုံရသည်။သူလဲကားမှန်တံခါးကို ခေါက်လိုက်တော့ သူ့ကို လာကြောင်မနေနဲ့ပုံစံနဲ့ကြည့်သည်။သူကလဲ ဒီကားကသူ့ကားလို့အမူအရာနဲ့ပြပေမယ့်ဂရုမစိုက်ပဲဖုန်းချလိုက်ကာ ကားစက်နှိုးနေပုံရသည်။သူလဲ ထပ်ပြီးမှန်ကိုခေါက်လိုက်တော့ ဆက်ခနဲတံခါးဖွင့်ကာထွက်လာပြီးသူ့ကို ရန်တွေ့သည်။ ”ဘာလို့ တံခါးမှန်လာလာခေါက်နေတာလဲ။အူုကြောင်ကြောင်လာမလုပ်နဲ့။လုံခြုံးရေးခေါ်ပြီးဖမ်းခိုင်းလိုက်မယ် ဘာမှတ်နေလဲ။ဟင်း ”ရန်တွေ့နေတဲ့ပုံက တကယ့် အသည်းယားစရာလေး။သူတချက်ရီလိုက်ပြီး ”ကားစက်နှိုးလို့ရလား” ”မရဘူး။ဘာလဲ ရှင်လုပ်ထားတာလား။ဟယ်တကယ်ပဲ ကြည့်စမ်း အဲ့လိုလုပ်စားနေတာလား။ပုံစံနဲမလိုက်။အေးလေ ခုခေတ်ကြီးက ဒီလိုပုံစံတွေနဲ့လုပ်စားနေတာအများကြီးပဲကိုး။

ကဲ ရှင်ဘယ်လိုလုပ်ထားတာလဲ ပိုက်ဆံလိုချင်ရင်ဘယ်လောက်လဲပြော ကျွန်မသွားစရာရှိသေးတယ်ရှင့်” ”အော် ကလေးမရယ် ပြောချင်ရာစွတ်ပြောနေတော့တာပဲ။ကိုယ့်ကားလဲကိုယ်သေချာကြည့်ပါဦး” ”ဒီမှာ ကျွန်မက ကလေးမ မဟုတ်ဘူး။လူနာတွေကိုကုနေတဲ့ဆရာဝန်တစ်ဦးရှင့်။ပြောချင်ရာစွတ်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး။ဟုတ်တာကိုပြောနေတာ။ကားကို ဘာကြည့်စရာလိုလဲ ကိုယ့်ကားကိုသိပြီးသား” ”အမလေးဗျာ ဒီစိတ်နဲ့ လူနာကုတယ်ဆိုတော့ စွာတာနဲ့တင် လူနာအသက်တိုမယ်” ”ဘာပြောတယ်။ရှင် ရှင်နော်။စိတ်တိုလာပြီ။လူနာဆိုရင် ဒီလိုမဆက်ဆံဖူးသဘောပေါက်။ကဲ ရှင်ကားနှိုးလို့ရအောင် လုပ်ပေးမှာလာမလုပ်ပေးရင် ရဲခေါ်လိုက်မယ်” ”ဟားဟားဟား ရဲခေါ်ရင် မင်းသာ အဖမ်းခံရမှာသိလား။

ခု မင်းဝင်ထိုင်ပြီး စက်နှိုးတာ ကိုယ့်ကား မင်းလေးရဲ့ကားက ဟိုဖက်မှာ” ”ဘာ ရှင် ”သူမဆက်ပြောမယ်လုပ်ပြီးမှ ကားတံခါးကိုငုံ့ကြည့်လိုက် ဟိုဖက်ကားကို ကြည့်လိုက်နဲ့ပြီးမှ မျက်နှာကြီးနီရဲသွားကာ ”ဒါဆိုစောစောက ပြောပါလားလို့” ”ပြောမလို့လေ သူပဲ စွတ်ကောနေပြီး” ”ဘာလို့ကျွန်မတံခါးဖွင့်တော့ရတာလဲ” ”ရမှာပေါ့ မင်းကတံခါးဖွင့်ပြီးကိုယ့်ဟာကိုဘာတွေရှုပ်နေမှန်းမသိဘူး။သေချာမှမကြည့်တာ။ကိုယ်ကတံခါးဖွင့်ပြီး ဖုန်းလာလို့ဖုန်းပြောနေတာ။မင်းကခပ်တည်တည်နဲ့ ဝင်ထိုင်ပြီး စက်နှိုးနေတာလေ” ”အာ မသိဘူး မသိဘူး”ပြောပြောဆိုဆို ရှက်ရမ်းရမ်းပြီးသူမကားဆီပြေးသွားပြီး ကားစက်နှိုးကာ ထွက်သွားသည်။သူလဲ ”ဟိတ် ဟိတ် မင်းပစ္စည်းတွေကျန်ခဲ့ပြီဟေ့”မကြားတော့ သူလဲ လိုက်ပြီးပေးဖို့ ကားပေါ်တက်တော့ အလုပ်ထဲက အမ်ဒီကဖုန်းခေါ်တာနဲ့ ဖုန်းပြောနေတာနဲ့ မမှီတော့။သူလဲ အိတ်တွေကိုကြည့်လိုက်မိသည်။တခုခုတွေ့လို့တွေ့ငြား။

မိန်းကလေးအသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေ၊အဝတ်တွေနဲ့ အတွင်းခံတွေ။သူမ ဝယ်လာတာတွေ ကိုကြည့်ရင်း သူ့ရင်ထဲမှာတဒိတ်ဒိတ်နဲ့ နွေးနွေးလေးခုန်မေသည်။အချစ်ဆိုတာဒါလား။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆုံတော့ ပြောပြတေယ့ ရီလိုက်ကြတာ။ဒါမင်းဖူးစာနေမယ်။ပစ္စည်းတွေကိုတော့ ခိုးခိုးမနမ်းနဲ့နော်ဆိုပြီးစကြသည်။သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ ကောင်မလေးရေ ဖူးစာမှန်ရင် ပြန်ဆုံပါရစေလို့။ ဥမ္မာခင်လဲ ငြိမ်းချမ်းနဲ့ တွေ့ပြီးနောက် သူမယောက်ကျားနဲ့လုပ်တိုင်း တခုခုလိုနေသလိုလို။သူမယောက်ကျားက ငြိမ်းချမ်းလောက်မကြီး လုပ်လဲမလုပ်နိုင်။ပြီးတော့ လူက ဗိုက်ကရွှဲကာ ဝနေတာမို့ အရမ်းကြီးအကြမ်းမလုပ်နိုင်။သူမကိုချစ်လို့လဲပါမည်။အစက သူမ ဒါကိုသဘောကျပေမယ့် ငြိမ်းချမ်းက သူမကိုပက်ပက်စက်စက်ကြမ်းသွားတော့ တခါတလေခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ်ခံချင်မိသည်။

သူမယောက်ကျားက လီးကိုသာစုပ်ခိုင်းပြီး သူမကိုတခါမှ မယက်ပေးဖူး။ယက်ပေးဖို့ပြောရမှာလဲ ရှက်သည်။တခါတလေခံချင်မိသည်။ငြိမ်းချမ်းကို တခါတလေ သတိရမိသည်။သူမလိုအပ်ချက်တွေမပြည့်တိုင်းပင်။ဒါကြောင့်သူမယောက်ကျားနိုင်ငံခြားသွားတော့ ငြိမ်းချမ်းကို ဖုန်းဆက်ကာမရှက်နိုင် ချိန်းမိသည်။ငြိမ်းချမ်းက သူ့တိုက်ခန်းလာဖို့ချိန်းတာမို့ သူမသမီးကို ကျောင်းပို့ပြီးကားကိုအိမ်မှာထားကာ အငှါးကားနဲ့ ငြိမ်းချမ်းချိန်းတဲ့နေရာကိုလာလိုက်ပြီး ငြိမ်းချမ်းနဲ့ လိုးဖြစ်သည်။

သူမ စိတ်တွေတင်းကြပ်နေတာတွေ ငြိမ်းချမ်းနဲ့တွေ့မှ ပေါက်ခွဲပစ်လိုက်သည်။ ”အား လုပ် လုပ် အားရပါးရလုပ် ကို မညှာနဲ့ ဥမ္မာ့ ဖင်တွေကို ရိုက်ပြီးဆောင့်ပေးပါ အား အား” ငြိမ်းချမ်းလဲ ဖင်တွေကို တဖျန်းဖျန်းနဲ့ရိုက်ကာအားရပါးရဆောင့်လိုက်ရင်း ”ကောင်မ ကောင်းလား ငါလိုးတာကောင်းလား” ”အား ကောင်းတယ် ကို လိုးတာအရမ်းကောင်းတယ် အရမ်းကြိုက်တယ် အာ့ အင့် အင့် အင့်”နှစ်ယောက်သားအခန်းထဲမှာ အသံတွေနဲ့ဆူညံနေသည်။ဥမ္မာခင်က တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းမှုက အမြဲဂရုတစိုက်လုပ်တာမို့ သန့်ရှင်းကာ လုပ်ရတာကောင်းသည်။တသက်လုံး ဒီလိုအဆက်ဆံမခံဖူးတော့ ခုလိုလုပ်ရပြောရတာကို သဘောကျကာ သူပြောသလိုလုပ်ပေးသည်။နှစ်ယောက်သား ပြီးသွားတော့ အနားယူနေရင်းစကားပြောနေလိုက်သည်။စိတ်ထလာတော့ ပြန်လုပ်ကြပြန်သည်။ညနေသုံးနာရီကျော်တော့ အိမ်ကိုပြန်သွားသည်။နောက်ရက်ကျလဲ လာပြန်သည်။

သူ့မယောက်ကျားပြန်မလာမချင်းသူ့ဆီလာလာကုန်းသည်။ဥမ္မာခင်က ငြိမ်းချမ်းလုပ်တာကိုစွဲလန်းနေတာပင်။ငြိမ်းချမ်းက ပြသာနာမတက်အောင်တော့ရှောင်ရသည်။ဥမ္မာခိုင်ကလဲ အလိုရမက်တခုအတွက်သာ ငြိမ်းချမ်းနဲ့ငြိနေပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေးနဲ့ မိသားစုဂုဏ်သိက္ခာမကျဆင်းစေရန်တော့ရှောင်ရသည်။ ”ကိုချမ်း ဒါက မီ့သူငယ်ချင်းဒေါက်တာနန်းစံခမ်းတဲ့ နန်း ဒါက တို့တွေရဲ့ဆရာ ကိုငြိမ်းချမ်းတဲ့” ”တွေ့ရတာဝမ်းတာပါတယ်ဗျာ။ကားကိုသေချာပါကင်ထိုးခဲ့ရဲ့လား မှားနေမှာစိုးလို့” ”ရှင်နော်” ”ကိုချမ်းတို့က သိနေကြတာလား” ”မီမီကလဲ ငါဟိုတခါနင်တို့ကိုပြောတာ သူနဲ့မှားတာလေ” ”ဟယ် ဟုတ်လားခ်ခ်ခ်” ”ကဲ နန်း နန်းရဲ့ ပစ္စည်းတွေ ကိုယ့်ဆီမှာပါလာတယ်။ခု လဲ ကားထဲမှာပါတယ် ပြန်ကျရင်ယူသွားနော်” ”ဟုတ် ဟိုတခါက နန်းလဲ လောနေတာနဲ့ကားမှားသွားတာ။နန်းအမှားအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်” ”ရပါတယ်ဗျာ။

ကားမှားတာထားပါ။ကားထဲက အပြင်အဆင်က မတူပါဘူးဗျာ မသိဘုးလား” ”ကားထဲမှာ ပြင်ထားတာက အခင်းပဲကွဲတာ ကျန်တာက တူနေတော့ မှားသွားတာ အဟီး” ”အဲ့လို ကိုချမ်းရေ နန်းက လုပ်လိုက်ရင်အရာရာနဲ့အကြောင်းကြောင်းချည်းပဲ” ”နင်နော် ”သူတို့နှစ်ယောက်ရင်းနှီးသွားကြသည်။နောက်ပိုင်းမှာလဲ နန်းနဲ့သူနှစ်ယောက်တည်းတွေ့သည်အထိသူ ရင်နှီးအောင်ကြိုးစားခဲ့သည်။နန်းနဲ့မိတ်ဆက်ပေးခဲ့တဲ့ သူတိူ့ရုံးက ကောင်မလေး သူ့တပည့်ရဲ့ရည်းစား မီမီချိုကိုအရမ်းကျေးဇူးတင်မိသည်။သူနဲ့နန်းက အရင်ကတည်းကသူငယ်ချင်းတွေ။တစ်လမ်းထဲနေတာ။တက္ကသိုလ်ကွဲသွားပေမယ့် အတွဲကမပျက်ခဲ့။မီမီချို့ဆီက သတင်းအချက်အလက်ရသည်။နန်းမှာ ရည်ရွယ်ထားတဲ့သူမရှိသေး။သူအရမ်းကိုအားတက်သွားမိသည်။သူနန်းရဲ့အချစ်ကိုရဖို့အတွက် ချစ်ရေးဆိုတော့ နန်းကလဲ စဉ်းစားပေးမည်တဲ့။သူလဲ နန်းနဲ့တွေ့ပြီးကတည်းက ဥမ္မာခင်ကို နည်းနည်းချင်းရှောင်လာသည်။ဥမ္မာခင်က ဝေယံထက်မရှိတာနဲ့ သူ့ကိုချိန်းသည်။သူကလဲ သုံးခါချိန်းရင် တစ်ခါလောက်သာတွေ့သည်။

တွေ့သည့်အခါတိုင်းမှာတော့ ဥမ္မာခင်ကို ပက်ပက်စက်စက်လုပ်ဖြစ်သည်။ပြောရမယ်ဆိုရင် ဥမ္မာခင်က သူနဲ့ကျမှ ဗလဘိုင်လိုက်ရသည်လို့ပြောရမည်။ခုချိန်ထိတော့ ဥမ္မာခင်ကိုနောက်ပေါက်မဖွင့်ဖြစ်သေး။ခရေချွေမယ်တောင်းတော့ ကြောက်နေတာနဲ့မချွေဖြစ်။ တစ်ရက်မှာတော့ သူ့ဘဝ အမှောင်ဖုံးတဲ့ရက်ကိုရောက်လာခဲ့သည်။ဘယ်လိုမှရှောင်လို့မရနိုင်ခဲ့။နန်းကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲမိတ်ဆက်ပေးတော့ ဝေယံထက်က သူမကို ”နင်က နန်းမာလာရဲ့. ညီမမဟုတ်လား” ”ဟုတ် အကိုက ဝေယံ” ”ဝေယံထက်ပါ ” ”ဒါဆို သူ သူက ” သူသဘောပေါက်လိုက်သည်။သူတို့ ဆိုင်ကယ်နဲ့တိုက်မိတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ ညီမ။

အာကာတို့ ဇွဲနိုင်တို့က မှတ်မိသည်။တရားရုံးမှာ ပါလာတာကိုတွေ့ဖူးသည်ကိုး။သူတို့ကိုလဲ တွေ့ဖူးသည်မို့ ချက်ချင်းမှတ်မိသည်။နန်းစံခမ်းသူ့ကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး ”ရှင်က ကျွန်မ အမ ဘဝကို သေအောင်သတ်ခဲ့ပြီးတာအားမရလို့ ကျွန်မကိုပါ ကြံချင်သေးတာလား ဟင်” ”မဟုတ်ပါဘူးနန်းရယ် ကို တကယ်မသိခဲ့ပါဘူး” ”ရှင့်ကို သေတဲ့အထိကျွန်မ နာကျည်းမုန်းတီးနေတာ။ကျွန်မအချစ်ဆုံးအမကိုသတ်ခဲ့တဲ့ရှင့်ကို သေတဲ့အထိ ခွင့်မလွှတ်ဘူး ကျွန်မနဲ့ ရှင့်ရဲ့ ပတ်သတ်မှုက ဒီမျှပါပဲ။ရှက်တက်ရင်နောက်ဘယ်တော့မှ မပတ်သတ်ပါနဲ့” ပြောပြီး သူမထွက်သွားသည်။သူ အရှင်လတ်လတ် မြေမြိုသွားသလိုပင်။ဟာလာဟင်းလင်းကြီးဖြစ်သွားသည်။သူငယ်ချင်းတွေက သူ့ကိုအားပေးပေမယ့် သူမကြားတော့။ဝေယံထက်က သူ့ကိုတောင်းပန်ပေမယ့် သူနားမထောင်နိုင်တော့။သူ့ဘဝမှာ ဘာမှအဓိပ္ပါယ်မရှိတော့။သူသုံးရက်တိတိ အခန်းထဲကမထွက်။ဖုန်းလဲပိတ်ထားသည်။

သူငယ်ချင်းတွေ အိမ်ကို လာရှာတာသိပေမယ့် သူဖွင့်မပေး။သူရုံးကို သွားကာ ထွက်ခွင့်ပေးရင်ပေး မပေးရင်လဲ ဒီနေရာနဲ့ဝေးရာကိုပို့ပေးဖို့တောင်းဆိုတော့ သူ့ဆရာက မေးရာ အကြောင်းစုံပြောပြလိုက်သည်။သူ့ဆရာလဲ သူ့ကို စင်္ကာပူမှာသွားနေဖို့တာဝန်ပေးတာနဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှနှုတ်မဆက်ပဲ စင်္ကာပူကိုသူထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။စင်္ကာပူရောက်တော့ သူအလုပ်ထဲမှာပဲ အာရုံနှစ်ထားလိုက်ကာ ကျန်တာအားလုံးကိုမေ့ထားလိုက်သည်။ရောက်ပြီးနှစ်လလောက်နေမှ သူငယ်ချင်းတွေကို ဆက်သွယ်သည်။ဥမ္မာခင်က သူ့ကို မက်ဆေ့ချ်ပို့ထားတာမနည်းပေ။သူစင်္ကာပူရောက်တော့ သူ့ယောက်ကျားနဲ့အလည်လာရင်းလစ်ရင်လာတွေ့သည်။

သူလဲ မထိန်းတော့။သူစင်္ကာပူမှာတစ်နှစ်ကျော်ကြာသည်။ဥမ္မာခင်နဲ့နှစ်ခေါက်သာတွေ့သည်။လိုင်းပေါ်မှာတော့ ပြောဖြစ်ကြသည်။သူလဲ နည်းနည်းအနည်ထိုင်စပြုလာပြီ။ပြန်ခေါ်တာနဲ့ သူလဲ ပြန်လာခဲ့သည်။အာကာတို့က သူ့ကို နန်းဆီသူတို့သွားရှင်းပြထားတဲ့အကြောင်းပြောသည်။မီမီချိုတို့ကလဲယူပြီးသွားပြီ။မီမီချိုက အကြောင်းစုံသိလို့ သူ့ကို နန်းဆီသွားတွေ့ပြီးရှင်းပြဖို့တိုက်တွန်းပေမယ့် သူမသွားရဲ။နန်းက ပစ်ပစ်ခါခါပြောလိုက်ရင် ဒီတစ်ခါသူအသက်ရှင်သန်ဖို့အတွက်သိပ်မလွယ်ကူနိုင်။သူမခံစားနိုင်တာကြောင့် သတ္တိနည်းနေရသည်။သူရန်ကုန်ရောက်ပြီး တစ်လကျော်လောက်အကြာမှာ ဥမ္မာခင်က သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ဝေယံထက်နိုင်ငံခြားမနက်ကသွားသည်တဲ့။သူလဲသိသည်။ဝေယံထက်က စင်္ကာပူ မှာ ဆယ်ရက်လောက်ကြာမည်။

ဒါကြောင့် သူမနက်ဖြန်ကျ သူတို့အိမ်မှာတွေ့ဖို့အဆင်ပြေမလားမေးတော့ သမီးကိုကျောင်းပို့ပြီးရင်အားပြီတဲ့။သူလဲ မနက်ကျ ဥမ္မာခင်တို့ကွန်ဒိုနားမှာစောင့်နေလိုက်သည်။ဥမ္မာခင်ထွက်သွားတော့ သူလဲ ဥမ္မာခင်တို့အထပ်ကိုသွားကာ သော့ကိုထားခဲ့တဲ့နေရာကနေယူပြီး တံခါးဖွင့်ကာပြန်ပိတ်ပြီးစောင့်နေလိုက်သည်။နာရီဝက်ကျော်လောက်ကြာတော့ ဥမ္မာခင်ပြန်ရောက်လာသည်။မတွေရတာတစ်နှစ်နီးပါးရှိပေမယ့် ဥမ္မာခင်က အရင်အတိုင်းမပြောင်းလဲပေ။လှနေဆဲပဲ။မိုးပြာရောင်အပျော့သားကိုဝမ်းဆက်အကြပ်ဝတ်ထားသည်။ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ကပ်နေတာမို့ကောက်ကြောင်းအလှကထင်းသည်။သူလဲဥမ္မာခင်ကို ဒီတခေါက်တွေ့ပြီးရင် နောက်ထပ်မတွေ့ပဲနေကြရအောင်လို့ပြောတော့ ဥမ္မာခင်ကလဲ လက်ခံသည်။တကယ်လို့ တွေ့ရင်တောင်မှ ခုလိုအမြဲမတွေ့ဖို့ပြောသည်။ဒီတခေါက်တော့ သူဥမ္မာခင်ရဲ့ခရေကို ရအောင်ချွေတော့မည်။ပြောလဲပြောထားသည်။

ဥမ္မာခင်တို့အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ သူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းက ခန်းနားထည်ဝါသည်။ရေခဲသေတ္တာ တီဗွီ အဲကွန်းအစုံရှိသလို အိပ်ရာကလဲ အကောင်းစား။ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း စကားပြောကာ ဥမ္မာခင်ရဲ့ ဖင်ကို သူညှစ်လိုက် ပင်တီကြိုးကို ဆွဲလိုက် ရိုက်လိုက်လုပ်နေသည်။ဥမ္မာခင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ကာနမ်းလိုက်ပြီး ”ဒီပါးစပ်က ခုပဲနမ်းရမှာတအောင့်နေကြအားမှာမဟုတ်တော့ဘူး” ”အမယ် ဘာလို့လဲ” ”ကို့လီးကို စုပ်ပေးရမှာမို့” ”သွား ဒါမျိုးတော့တက်တယ်”ပြောပြီးသူ့ကို နမ်းသည်။အတော်ကြာနမ်းပြီးတော့ ဥမ္မာခင်ကိုထခိုင်းလိုက်ပြီး သူလဲမတ်တပ်ရပ်ကာ လီးကိုစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ဥမ္မာခင်လဲ သူ့အကျႌ ဘောင်းဘီတွေကိုချွတ်လိုက်တော့ အောက်က ကောင်က မာထန်နေသည်။ ”ခစ်ခ်စ သူ့ဟာကြီးက အမြဲတမ်းရယ်ဒီပဲ”ပြောပြီး စုပ်ပေးသည်။လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ကလိလိုက် စုပ်လိုက် ဘောတွေကို စုပ်လိုက်နဲ့ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးနေသည်။

သူလဲ ကောင်းလာတာမို့ ဥမ္မာခင်ဆံပင်တွေကိုဆွဲကာ ပါးစပ်ကို ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ဥမ္မာခင်ကို ကုတင်စောင်းပေါ်ခေါင်းတင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်သည်။ဥမ္မာခင်လဲ ပုလွေကျွမ်းနေပြီမို့ အလိုက်သင့်နေပေးသည်။သူလဲ ကောင်းလွန်းလာကာ ပါးစပ်ထဲကိုပန်းလိုက်ပြီးအပြင်ထုတ်ကာ ဥမ္မာခင်မျက်နှာပေါ်ပန်းလိုက်သည်။ ”ဟင့် ညစ်ပတ်တယ် သူများမျက်နှာတွေ ပေကုန်ပြီ”သူလဲ တစ်ရှူးယူကာသုတ်ပေးလိုက်သည်။ဥမ္မာခင်ရေဘူးထုတ်ကာ ပလုပ်ကျင်းလိုက်ပြီးသူ့ကိုလာဖက်သည်။သူလဲ ဥမ္မာခင်ကိုအဝတ်တွေချွတ်ခိုင်းလိုက်သည်။အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့ အတွင်းခံ ပန်းရောင်လေးသာကျန်တော့ သူလဲ ချွတ်လိုက်ရင်း ”ဥမ္မာက ကိုယ့်လီးနဲ့လိုးတယ်လို့သဘောထားပြီးကိုယ့်ဟာကို ကလိ ကိုယ်က နို့တွေကိုင်ပေးမယ်”ပြောပြီးဥမ္မာခင်ကို နောက်ကနေဖက်ကာ နို့တွေကိုညှစ်လိုက် ကလိလိုက်လုပ်နေသည်။

ဥမ္မာခင်လဲ အစေ့ကိုကလိလိုက် အဖုတ်ထဲ ကလိလိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်းအရှိန်တက်လာသည်။ပါးစပ်ကလဲ ကို့် လီးနဲ့ဆိုအရမ်းကောင်းမှာပဲပြောကာ ကလိနေသည်။သူလဲနို့တွေချေတာကိုရပ်ပြီးဥမ္မာခင်ကိုနောက်ကနေ ခေါင်းအုံးခုကာမှီခိုင်းပြီးရှေ့ကနေ ဥမ္မာခင့်နို့နှစ်လုံးကြားကိုလီးနဲ့လုပ်နေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဥမ္မာခင်လဲ အရှိန်တက်လာကာ လက်နဲ့တချီပြီးသွားသည်။နှစ်ယောက်သားအမောဖြေနေလိုက်ကြသည်။တော်တော်လေးကြာတော့ ဥမ္မာခင်ကို သူ့အပေါ်ခွလိုင်းကာ နှစ်ယောက်သားခြောက်ကိုးပုံစံလုပ်ကြသည်။ဥမ္မာခင်က သူ့လီးကိုစုပ်ပေးသည်။သူလဲ အစေ့ကိုစုပ်လိုက်အဖုတ်ကိုကလိလိုက်လုပ်ရင်း ဖင်ထဲကိုလဲ ကလိနေသည်။ဖင်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူးကာကလိနေရင်းအသားကျလာတာနဲ့ ဖင်ဝကိုလျှာနဲ့ကလိလိုက်ပြီးအဖုတ်ကအရည်တွေယူကာ လက်သုံးချောင်းပူးကာထည့်လိုက်ပြန်သည်။ဖင်က ယမ်းခါလာတာမို့ အစေ့ကို စုပ်ပေးလိုက်ရင်းထည့်လိုက်သည်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖင်က လက်သုံးချောင်းကို ခံနိုင်လာသည်။ဥမ္မာခင် က ”ကို ဥမ္မာ့ကို လိုးပေးပါတော့ အရမ်းခံချင်နေပြီ ကို့ရဲ့လီးနဲ့ ဥမ္မထဲကိုထည့်ပြီး လိုးပေးပါ” သူလဲကလိနေတာတွေရပ်ကာ ဥမ္မာခင်ကို သူ့အပေါ်ကနေဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ဥမ္မာခင်လဲ သူ့အပေါ်ကနေ အားနဲ့မာန်နဲ့ဆောင့်နေသည်။မေ့ွရာက သူမဆောင့်တိုင်းအောက်ကိုနစ်နစ်ဝင်သွားသည်အထိ ဆောင့်သည်။ပါးစပ်ကလဲ တအင်းအင်းနဲ့ အရမ်းကိုမာန်တက်နေသည်။တော်တော်လေးကြာတော့ သူလဲဥမ္မာခင်ကို ပက်လက်လှန်ကာခြေထောက်တွေကိုကိုင်ခိုင်းထားပြီးအပေါ်ကနေ တရစပ်ဆောင့်လိုက်သည်။အခန်းထဲမှာ တဖွတ်ဖွတ်တဗျွတ်ဗျွတ် တအားအားနဲ့ ဆူညံနေသည်။ဒီလိုအနေအထားသာ ဝေယံထက်တွေ့လို့ကတော့ သွေးတက်သေနိုင်သည်။သူ့ရဲ့ချစ်ဇနီးလေးကို သူတို့နှစ်ယောက်အိပ်တဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာ ပိုးစိုးပက်စက် လိုးနေတာကိုး။သူ့ဆောင့်ချက်တွေကြာလာတာနဲ့အမျှ ဥမ္မာခင်လဲ ပြီးသွားရသည်။

အရမ်းကိုကောင်းတာမို့ သူမ ငြိမ်းချမ်းကို တင်းတင်းကြီးဖက်ထားလိုက်သည်။အတော်လေးကြာမှ ငြိမ်းချမ်းက ဖင်ချတော့မယ်ဆိုကာမှ သူမလဲ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ကိုယ်ကို မွေ့ရာပေါ်မှာဝပ်ထားလိုက်ပြီးဖင်ကိုထောင်ပေးလိုက်သည်။ငြိမ်းချမ်းက ဖင်ကိုဖြဲကာလက်နဲ့ကလိလိုက်ပြန်သည်။ပြီးတော့ ဖင်ကိုဖျန်းခနဲရိုက်ကာ ”တောက် ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင် ဒီဖင်ကိုဘယ်သူအရင်စလိုးဖူးတာလဲကောင်မ”ဖျန်းခနဲရိုက်လိုက်ပြန်သည်။ ”အ ဥမ္မာရဲ့ ဖင်ကို ကို ပထမဆုံးလိုးဖူးတာပါ” ”မင်းရဲ့ဖင်ပါကင်ကို ဘယ်မှာအဖွင့်ခံမှာလဲ” ”ဥမ္မာရဲ့ ဘယ်သူမှမလိုးဖူးသေးတဲ့ဖင်ကို ဥမ္မာတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်အိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကို ပထမဆုံးလိုးတာလို့ အဟင့် လုပ်ပေးတော့ကွာ ဥမ္မာဖင်က တအားယားလာပြီ”

”မလိုးခင် လီးကိုုစုပ်ပေးဦး” ဥမ္မာခင်လဲ ကုန်းထားရာမှ ကုတင်အောက်ဆင်းကာ ငြိမ်းချမ်းရှေ့ ဒူးထောက်ပြီး လီးကိုအငမ်းမရစုပ်ပေးလေသည်။ငြိမ်းချမ်းလဲ ဥမ္မာခင်လိုမိန်းကလေးမျိုး ထပ်ပြီးလဲမတွေ့နိုင်တော့သလို ဒီလို တဏှာကြီးတဲ့သူမျိုးလဲ ထပ်မတွေ့နိုင်။ပြီးတော့ မကျေနပ်ချက်နဲ့လုပ်ခဲ့တာမို့ ညှာတာဖို့စိတ်မကူး။ဥမ္မာခင်ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲကိုလေးငါးခြောက်ချက်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ဥမ္မာခင်လဲ လီးက အာခေါင်ကိုမထောက်မိအောင်ကြိုးစားပြီးစုပ်လိုက်ရသည်။သူမကိုပြန်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ”ကဲ ဖင်ကိုဖြဲပေးစမ်း” ”ဟင့် သူပဲအမျိုးမျိုး အနိုင်ကျင့်တယ်”ပြောပြီးဖြူသွယ်တဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နောက်ပြန်ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကိုဖြဲပေးလိုက်တော့ စအိုဝရဲရဲကထင်းခနဲပေါ်လာသည်။ခရေပွင့်ပေါ်ကို တံတွေးထွေးချလိုက်ပြီးမျက်လုံးကစားလိုက်ရာ မှန်တင်ခုံပေါ်မှာ ခေါင်းလိမ်းဆီဘူးတွေ့တာနဲ့လှမ်းယူလိုက်ပြီးအဖုံးဖွင့်တော့ ”အဲ့ဒါ ကိုကို့ရဲ့ ခေါင်းလိမ်းဆီဗူး။

သူအရမ်းကြိုက်လို့ သိပ်တောင်မလိမ်းဘူးခ်ခ် ”သူလဲဖင်ဝကိုလောင်းချကာ လီးကိုလဲ လိမ်းလိုက်ပြီး ”စောက်ကောင်မ ဖင်ကိုမရှုံထားနဲ့ ဖွင့်ထား။ရှုံ့ထားရင် နာလိမ့်မယ်”ပြောပြီးခရေဝကို လီးထောက်လိုက်ကာ ဖိထည့်လိုက်ရာ ”ဗြစ် ဗျိ ဗျိ” ”ဟ အ အ အင်း” နာသွားကာ ဖင်ဝရှုံ့လိုက်မိပေမယ့် သတိရလို့ ပြန်ဖွင့်ပေးထားလိုက်သည်။ကြီးမားတဲ့ လီးက ကျဉ်းကြပ်တဲ့စအိုဝကိုထိုးခွဲကာ ဝင်လာတာမို့ ဖင်ဝတခုလုံးမီးစနဲ့ထိုးခံရသလိုပူခနဲဖြစ်သွားပြီးနာကျင်မှုက ဖင်ဝမှတဆင့် တကိုယ်လုံးကို ပျံ့သွားသည်။ငြိမ်းချမ်းလဲ ခေါင်းလိမ်းဆီကိုအနည်းငယ်လောင်းချလိုက်ပြီး နည်းနည်းထည့်လိုက်ပြန်သည်။နာကျင်လွန်းလို့ ဖင်ဖြဲထားတဲ့ လက်တွေက တဆက်ဆက်တုန်နေသည်။သူလဲ အစေ့ကို လှမ်းပြီးကလိလိုက်ပြီး ထပ်ထည့်လိုက်သည်။

လီးကတစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားတော့ဆက်မသွင်းတော့ပဲ အစေ့ကိုကလိလိုက်ပြန်သည်။ဥမ္မာခင်တယောက် နာလို့တအအ အော်နေပေမယ့် ငြင်းတာတော့မငြင်း။သူလဲလီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ကျွံဝင်နေတဲ့စအိုဝက ပြန်ကပ်ပါလာသည်။ဒူးကိုအားပြု ပြီး လုပ်နေတာမို့ တကိုယ်လုံးရဲ့ဝိတ်ကိုဒူးပေါ်ထောက်ထားတဲ့လက်မှာ အားပြုထားရသည်။လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။အစေ့ကို ကလိတာကြောင့်ရော ဖင်ဝက နာကျင်မှုက အကျင့်ရသွားတာကြောင့်နာတာဖြည်းဖြည်းချင်းသက်သာလာကာ အဲ့ဒီနာကျင်မှုရဲ့အရသာကို ဥမ္မာခင်တယောက် ခံစားလာရသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ခံနိုင်လာကာ ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်စပြုလာသည်။ငြိမ်းချမ်းရဲ့လီးကိုတဆုံးထည့်စေချင်တာမို့ ”ကို ဥမ္မာ့ဖင်ထဲကို လီးအကုန်ထည့်ချင်ထည့်လေ။ခံနိုင်ပြီ” သူလဲလီးကိုပြန်ထုတ်ပြီးတဆုံးထိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်လိုက်သည်။ ”ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ်” ”အ ရှီး ကျွတ်ကျွတ် ရတယ် ခံနိုင်တယ် အာ့ ဟာ့ အီး”နာကျင်မှုတွေနဲ့အတူ ခံစားမှုတမျိုးက သူမတကိုယ်လုံးကို ဆူပွက်သွားသလို အရမ်းကို ဟော့လာသည်။ပြင်းပြတဲ့ဆန္ဒတခုကို တောင့်တမိလိုက်သည်။

ဖင်ကို ညှစ်ပေးလိုက် ဖွင့်ပေးလိုက်လုပ်လိုက်သည်။ငြိမ်းချမ်းလဲ လီးတဝက်လောက်ထုတ်ပြီးတဆုံးထည့်လိုက်လုပ်ပေးနေရင်း ဖင်ကညှစ်တဲ့ဒဏ်ကြောင့် အရမ်းကိုကောင်းနေသည်။ ”အား ရှီးကောင်းလိုက်တာကွာ။ကောင်မ ဖင်ကကျပ်ထုတ်နေတာပဲ။ကြိုက်လား ဖင်ခံရတာကို” ”ကြိုက်တယ် အား အရမ်းမိုက်တယ်။ဖင်ခံရတာကြိုက်တယ် အ အ ဆောင့်ဆောင်”သူလဲ ဒူးအားကိုသုံးကာ ခပ်ဆက်ဆက်ဖိလိုးလိုက်သည်။တအိုးအိုးနဲ့ရမက်သံပြင်းစွာညည်းနေသည်။ကျဉ်းကြပ်တဲ့စအိုကိုလုပ်ရတာမို့ သူ့လီးကို တင်းကြပ်စွာညှစ်ထားမှုကြောင့် ပြီးချင်လာတာမို့ သူလီးကို ဖင်ပေါက်ထဲက ထုတ်လိုက်ပြီး ”ညောင်းပြီ။နောက်နဲနဲဆုတ်”ပြောပြီး ကုတင်စွန်းဖက်ကိုဆွဲကာနေရာချပေးလိုက်သည်။ဖင်ကိုတံတွေးထွေးချလိုက်ပြီးလီးကိုခေါင်းလိမ်းဆီကိုသုတ်ကာ ”ဖင်ခံလို့ကောင်းလား စောက်ကောင်မ” ”ဖျန်း” ”အား ကောင်းတယ် ကိုရယ် ဖင်ခံလို့အရမ်းကောင်းတယ် လုပ်လေ ”ဖင်ကိုတဖျန်းဖျန်းရိုက်ရင်း ဥမ္မာခင်စိတ်ကိုပိုကြွအောင်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ဥမ္မာခင်လဲ အရမ်းကိုဟော့နေပြီ။

ဖင်ကိုပြန်ဖြဲခိုင်းကာ လီးကိုတဆုံးထည့်လိုက်ပြန်သည်။ဥမ္မာခင်လဲ ခံနိုင်လာပြီမို့ သူမညှာတော့ လက်ကိုဖယ်ခိုင်းကာ အစေ့ကို ချေခိုင်းပြီးဖင်သားနှစ်ခြမ်းကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ဖြဲကာတရစပ်ဆောင့်လိုက်သည်။အခန်းထဲမှာ လူနှစ်ဦးရဲ့ကျေနပ်အားရတဲ့ညည်းညူသံက လွှမ်းနေသည်။ဖင်ကိုရိုက်လိုက် လိုးလိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီးချင်လာသည်။သူလဲ ဥမ္မာခင်ရဲ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲလိုက်တော့ ရမက်တွေထန်နေတဲ့မျက်နှာကိုနမ်းလိုက်ပြီးနောက်ကနေဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ဥမ္မာခင်ရဲ့ လိုးပါလိုးပါဆိုတဲ့အသံက ကြားရတဲ့သူအဖို့ ပိုပြီးအားတက်စေသည်။သူလဲမညှာမတာဆောင့်လိုက်ရင်း လီးတစ်ခုလုံး ကျဉ်တက်လာကာ ဖင်ကကြွက်သားတွေကလဲ အရမ်းကိုညှစ်လာတာမို့ သုတ်ရည်တွေမထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။

ဥမ္မာခင်လဲ အရမ်းကိုဟော့ကာ ပြီးသွားပြီး ငြိမ်းချမ်းရဲ့လီးတစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်ထားလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ လဲကျသွားသည်။နှစ်ယောက်လုံးချွေးတွေနဲ့ရွှဲနေသည်။မောဟိုက်နေတာမို့ အမောဖြေနေကြသည်။မျက်နှာတွေက ကျေနပ်အားရတဲ့မျက်နှာတွေ။အတော်လေးကြာမှ ဥမ္မာခင်က သူ့ကို ဖယ်ခိုင်းကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ သူလဲနောက်ကနေလိုက်ဝင်သွားသည်။ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ သူ့လီးကိုဥမ္မာခင်က ဆေးပေးသလို သူကလဲ ဥမ္မာခင်ကို ဆေးပေးလိုက်သည်။ပြန်ထွက်လာတော့ ဥမ္မာခင်က ဘီရိုထဲကအဝတ်ထုတ်ကာဝတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုလဲ သူမယောက်ကျားပုဆိုးထုတ်ပေးလို့ဝတ်လိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်တက်ကာ တယောက်ကို တယောက်ဖက်ထားရင်း စကားတွေပြောနေကြသည်။အတော်ကြာတော့ မျက်ခုံးကစင်းလာတာမျု့ မှေးလိုက်ကြသည်။ပြန်နိုးလာတော့ နောက်တခါထပ်လုပ်ကြပြန်သည်။

ဒီတခါတော့ ဖင်က နည်းနည်းနာနေသေးတာမို့ အဖုတ်ကိုပဲ လုပ်ဖြစ်သည်။ခဏနားပြီးပြန်စိတ်ပါလာတော့ ဖင်ကိုပဲလုပ်လိုက်သည်။ဥမ္မာခင် ဖင်ခံရတာိကုကြိုက်သွားသည်။လေးနာရီထိုးခါနီးတော့ ဥမ္မာခင်က ရေချိုးအလှပြင်အဝတ်လဲကာ သူ့သမီးကိုကျောင်းသွားကြိုသည်။သူလဲ ယူစရာရှိတာတွေယူ အဝတ်လဲကာ ပြန်လာလိုက်သည်။ညကျ ဥမ္မာခင်နဲ့ လိုင်းပေါ်မှာစကားပြောဖြစ်ကြသည်။နောက်ရက်လဲ ဥမ္မာခင့်အိမ်ကိုသွားပြီး လုပ်သည်။ဒီတခါတော့ ဖင်ကိုပဲလုပ်လိုက်သည်။ညနေကျ လမ်းလျှောက်တာတောင်နည်းနည်း ကွတတ ဖြစ်နေသည်။ငြိမ်းချမ်းလဲ ဝေယံထက်ပြန်မလာခင်ချိန်ထိ ဥမ္မာခင်နဲ့လုပ်ဖြစ်သည်။ပြန်လာခါနီးတစ်ရက်အလိုမှာတော့ နားလိုက်သည်။မနားလို့လဲမဖြစ်။သူလုပ်ထားတာနဲ့ ဥမ္မာခင်လဲ ဘလဗိုင်လိုက်နေပြီ။သူတို့နှစ်ယောက် ရှေ့ရှောက် အတက်နိုင်ဆုံးမတွေ့တော့ဖို့ တိုင်ပင်ဖြစ်သည်။ သူလဲ အလုပ်ကိုအာရုံစိုက်ပြီးစိတ်နှစ်ကာ လုပ်နေလိုက်သည်။သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တော့ အမြဲတမ်းနီးပါးဆုံဖြစ်သည်။သူငယ်ချက်းတွေက နန်းစံခမ်းကိုသွားတွေ့ဖို့ပြောပေမယ့် သူမေ့ထားပဲကောင်းပါတယ်ဆိုပြီး နေလိုက်သည်။

တစ်ရက်မှာတော့ မီမီချိုကသူ့ကို ဖုန်းဆက်ပြီးအားရင် ခဏလာခဲ့ပါဆိုလို့သွားတော့ မီမီချိုတို့နဲ့အတူ နန်းကိုပါတွေ့လိုက်ရသည်။ ”နန်း နေကောင်းတယ်နော်” ”ကောင်းလို့ ခုလိုတွေ့ရတာပေါ့” ”နန်းနင်ဟာလေ စကားကောင်းကောင်းပြောလေ” ”ပြောတာပဲ သူမေးတာက ဟုတ်မှမဟုတ်တာ” ”ကဲပါ ကိုချမ်း မီတို့ ဟိုဖက်သွားလိုက်ဦးမယ်။စကားအေးဆေးပြောကြဦး။စိတ်ချမယ်နော် ”ပြောပြီးသူ့မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြကာ ထွက်သွားကြသည်။ ”နန်း ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့မတောင်းဆိုချင်ပါဘူး။ဒါပေမယ့် မရည်ရွယ်ပဲ ဖြစ်သွားတာကိုတော့ ကို ဘယ်လိုရှင်းပြရမှန်းမသိတော့ဘူး” ”ဘာမှလာရှင်းပြမနေနဲ့။ယောက်ကျားကြီးဖြစ်ပြီး သတ္တိကလဲမရှိဘူး။ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ဖို့မကြိုးစားဖူး။ထွက်ပြေးဖို့ပဲဟင်း မပြောချင်ဘူး” ”နန်းရဲ့ အမုန်းကိုဘယ်လိုမှမခံစားနိုင်လို့ပါ။ကိုယ့်ဘဝမှာ တစ်ဦးတည်းသောတစ်ခုတည်းသောမျှော်လင့်ချက်က နန်းပါ။

နန်းကသာ ကို့ကို ထပ်ပြီးနာကျည်းမုန်းတီးပြီးပြောရင် ကိုယ် ဘယ်လိုမှမခံစားနိုင်လို့ပါ” ”ခုကျ ခံနိုင်ပြီပေါ့ အဲ့လိုလား” ”ခုလဲ မခံနိုင်ဘူး။ကျေးဇူးပြုပြီး ကို့ကို မုန်းမသွားပါနဲ့လို့တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ။ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်ဆိုးကို ကိုယ်လဲ ဘယ်လိုမှမေ့မရခဲ့ပါဘူး။ကိုယ် နန်း သိအောင်ဘယ်လိုရှင်းပြရမလဲမသိတော့ဘူး” ”ဘာမှ ရှင်းပြမနေနဲ့။ကိုအာကာတို့ ကိုဝေယံတို့ ရှင်းပြပြီးပြီ။အိမ်ကိုလဲ လာပြီးဖေဖေတို့မေမေတို့ကို တောင်းပန်ပြီးလို့ ဖေဖေတို့က ဖြစ်ပြီးခဲ့တာတွေကို ပြန်ပြီး အပြစ်မယူတော့ဘူးတဲ့။အဲ့တုန်းကလဲ နောက်ပိုင်းမှ သိရတာ ရှင်ကြီးက ဟီးရိုးကြီးလုပ်ပြီး အပြစ်ခံသွားတာကို လွန်မှသိလိုက်ရလို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိရတယ်တဲ့။အဲ့ကလေးကိုတွေ့ရင်လဲ အိမ်ကိုလာလည်ပါ။

အပြစ်မရှိပဲနဲ့အပြစ်ခံသွားတဲ့အတွက်လဲ စိတ်မကောင်းပါဘူးလို့ပြောပေးပါတဲ့” ”ဟင် ဟိုကောင်တွေကိုယ့်ကို ဘာမှမပြောဘူး” ”နန်းကို တွေ့ဖို့ကောမပြောဘူးလား” ”ပြောတော့ပြောတယ်။ကိုယ်ကမှမတွေ့ရဲတာကို” ”မုန်းဖို့ကောင်းတာ။ဒီက ခွင့်လွှတ်လို့ ဘယ်နေ့များလာမလဲစောင့်နေတာ သူကယောက်ကျားဖြစ်ပြီး သတ္တိမရှိလို့ မီတို့ကို အကူအညီတောင်းပြီး ခုလိုတွေ့ဖို့လုပ်လိုက်ရတာ သိပြီလား” ”ဟား တကယ်ကြီးလား အားပျော်လိုက်တာကွာ ကိုယ်တကယ်မသိလို့ပါ” ”ဟင်း မပြောချင်ဘူး ဒီမှာမိန်းကလေးဖြစ်ပြီး သူ့ကို” ဒီလိုနဲ့ တစ်နှစ်နီးပါအကြာ တခုသောတနင်္ဂနွေနေ့မှာ ”တိမ်ပြာပြာနေ့တနေ့ Sunday မှာကွယ် မင်္ဂဆောင်ပွဲလေး ကျင်းပနေပါတယ်။ သူများကို အားကျမိတယ် ချစ်လေးရယ်” သတို့သား ငြိမ်းချမ်းနဲ့ သတို့သမီး နန်းစံခမ်းတို့ရဲ့မင်္ဂလာဆောင်လေးတခု။

သတို့သားမျက်နှာက မှိုရတဲ့မျက်နှာနဲ့။သူငယ်ချင်းတွေက မင်းပါစပ် နာရွက်တက်ချိတ်နေပြီဆိုပြီး နှိပ်ကွပ်နေကြသည်။သတို့သမီးကတော့ ပြုံးနေပြီး မျက်လုံးအိမ်ထဲမှာ သတို့သားကိုချစ်တဲ့စိတ်အပြည့်နဲ့။ မင်္ဂလာဦးအိပ်ခန်းထဲမှာ နန်းစံခမ်းတယောက်တည်း။မင်္ဂလာကုတင်ကို သူ့စိတ်ကြိုက်ပြင်ဆင်ထားတာ။ခုတော့ကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။လင်ယောက်ကျား ပြန်လာနေပြီ။သူငယ်ချင်းတွေက ခုနကမှပြန်သွားကာ အမျိုးမျိုးစသွားကြသည်။သူမဘဝမှာ ထိန်းသိမ်းခဲ့ရတဲ့အပျိုစင်ဘဝကို ဒီည ချစ်ရတဲ့သူကို ပေးရတော့မည်။အတွေ့အကြုံက စာတွေ့သာရှိပြီး ကိုယ့်တွေ့မရှိခဲ့။ချစ်သူဘဝမှာ ကိုကိုကလဲ အခွင့်အရေးမယူ။

မင်္ဂလာဦးညမှ အပျိုဘဝကိုစွန့်လွှတ်မယ်လို့လဲပြောထားတာကြောင့်။သူစိတ်လှုပ်ရှားစွာ တောင်တွေမြောက်တွေး။ တံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်တော့ ချစ်ရတဲ့ဇနီးနန်း။ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေသည်။သူဝင်လာတော့တုန်သွားတာကိုတွေ့တော့ သူရီချင်သွားသည်။သူလဲ အဝတ်အစားချွတ်ပြီးရေချိုးလိုက်ဦးမယ်ပြောကာ ရေဝင်ချိုးလိုက်သည်။ရေချိုးခန်းကထွက်လာတော့ တပတ်လာပေးပြီး အဝတ်ထုတ်ပေးထားသည်။သူလဲ ရေသုတ်နေရင်း ညအိပ်ဂါဝန်ပန်းရောင်လေးနဲ့ လှနေတဲ့ချစ်သူကိုကြည့်ရင်း သူတကယ်ကြီး မိသားစုဘဝကို ပိုင်ဆိုင်ရပြီလို့ တွေးမိလိုက်သည်။သူအဝတ်ဝတ်ပြီးတော့ ”နန်း အိပ်ကြစို့လေ ပင်ပန်းနေတဲ့ဟာ” ”အင် မအိပ်ချင်သေးဘူး။အိပ်ချင် အိပ်နှင့် နန်း တီဗွီကြည့်မလို့” ”အာ မကြည့်နဲ့တော့လေ အိပ်ရအောင်” ”မအိပ်သေးပါဘူးဆို။ဘာလဲ ရပြီဆိုပြီး ချုပ်ချယ်ချင်တာလား ဟင်းဟင်း ဒါမျိုးမရဘူးနော်”

”ကဲ ဒီလောက် မှရှိလှတာ လာလေ့”ပြောပြီးနန်းကိုပွေ့ချီလိုက်တော့ ”အမေ့ ဘာလုပ်တာလဲ မအိပ်သေးဘူးနော် လွှတ် လွှတ်” ကုတင်ပေါ်တင်ပြီး နန်းရဲ့မျက်နှာချောချောလေးကို အနမ်းမိုးရွာချလိုက်ရာ အသံတိတ်သွားသလို နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တော့ မျက်လုံးက မှေ့စင်းသွားသည်။ နန်းတယောက် ချစ်ရတဲ့ကိုကို့ရဲ့ အနမ်းတွေအောက်မှာ လွင့်မျောသွားသည်။ကိုကို့ရဲ့ ကြင်နာယုယမှုတွေအောက်မှာ အပေါ်တက်သွားလိုက် အောက်ကိုကျလာလိုက်ဖြစ်နေရသည်။ ”ကိုကို နာတယ်ဖြေးဖြေး” ”အစမို့နော် နန်း စိတ်ကိုလျှော့ထား” နန်းကိုသတိပေးရင်း နန်းရဲ့အဖုတ်လေးထဲလီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်း အရည်တွေနဲ့ချောလာတာကြောင့် ဆက်ခနဲ ထိုးချကာအဆုံးထိဝင်သွားသည်။

”အား ရှီး နာတယ် ကိုကိုရယ် အဟင့်ဟင့်” ငြိမ်းချမ်းလဲ နို့တွေကိုတလှည့်စီစုပ်ရင်း ခဏရပ်ကာထားလိုက်သည်။တကိုယ်လုံးကိုပွတ်သပ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။နန်းလဲ ခံနိုင်လာခဲ့ရသည်။ကိုကို့ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ နန်း အရမ်းကို ကောင်းခဲ့ရသည်။မင်္ဂလာဦးညမှာ ကိုကိုက နန်းကို ပညာတော်တော်များများသင်ပေးခဲ့သည်။အိမ်ထောင်သက် နည်းနည်းကြာလာတာနဲ့အမျှ နန်းလဲ ကိုကို့ရဲ့သင်ပြပေးမှုကြောင့် ပညာတော်တော်များများတက်လာရသည်။ကိုကိုနဲ့ အတွဲညီညီအိပ်ရာထဲမှာ ဆက်ဆံတက်လာပြီ။ကိုကို့က သူ့အပေါ် အရမ်းကိုချစ်ပြီး အစစအရာရာ ကောင်းတာကြောင့် နန်းလဲ ကိုကို့အပေါ်မှာ မိန်းမကောင်းအဖြစ်နေပေးသည်။နန်းက လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်သေးပေမယ့် ကိုကိုက ကလေးယူချင်တာကြောင့် အိမ်ထောင်ကျပြီးတစ်နှစ်ကျော်မှာ ကိုကို့အတွက် ရင်သွေးလွယ်ထားရတော့ ကိုကိုအရမ်းပျော်သွားတဲ့မျက်နှာက သူမချစ်လို့မဝ။

ငြိမ်းချမ်းဘဝခုမှ တကယ်ငြိမ်းချမ်းသွားရတာပင်။ပျော်ရွင်စရာမိသားစုလေးတခုကို ဖန်တီးထားနိုင်ပြီ။ချစ်ရတဲ့ဇနီးရယ် ချစ်ရတဲ့သမီးရယ်အပြင် ခုနောက်ထပ်ကိုယ်ဝန်ကို နန်းကလွယ်ထားသည်။သူ့အတွက်အရာရာပြီးပြည့်စုံပြီ။ဒီမိသားစုဘဝလေးကို ဘယ်လိုမှအပျက်စီးမခံနိုင်။သူအိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက မိန်းမရှုပ်ခြင်းကိုလုံးဝရှောင်လိုက်သလို ဥမ္မာခင်နဲ့လဲ လုံးဝမှမပတ်သတ်တော့။သူမယူခင်နှစ်ပတ်လောက်အလိုမှာ ဥမ္မာခင်နဲ့ ငါးရက်အတူနေပေးလိုက်သည်။နောက်နောင်ဘယ်တော့မှထပ်မတွေ့ကြတော့နဲ့လို့ပြောခဲ့လိုက်သည်။တခါတခါမှာတော့ဥမ္မာခင်တို့လင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်မှာ သူနဲ့ ဥမ္မာခင်တို့ လုပ်တာကို ဗီဒီယိုခိုးရိုက်ထားတာကို ပြန်ကြည့်ပြီး သတိတော့ရမိသား။ဒါပေမယ့် ထပ်တော့မဆုံလိုတော့။

ဒီဗွီဒီယိုဖိုင်တွေကိုတော့ဖျက်ပစ်ရမှာနှမြောတာမို့ မျက်နှာတွေကိုတော့ editလုပ်ကာဖျက်ထားပြီး မူရင်းကိုတော့အပြီးတိုင်ဖျက်ပစ်လိုက်သည်။ခုချိန်မှာတော့ သူစိတ်ထဲမှာ ဝေယံထက်နဲ့ ဥမ္မာခင်တို့အပေါ် ထားတဲ့ အမုန်းတွေက ပြေသွားလေပြီ။ရှေ့ဆက် သူ့ဘဝကို သာယာအောင်လုပ်မယ်လို့တွေးပြီး အိပ်မောကျနေတဲ့ သမီးကို အသာလေးနမ်းလိုက်ပြီး နန်းရဲ့ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်တော့ ”ကိုကို ခုထိမအိပ်သေးဘူးလား” ”အင်းအိပ်မလို နန်းရဲ့” သူ့ဖက်လှည့်ကာရင်ခွင်ထဲဝင်လာတော့သူနန်းကိုဖက်ထားလိုက်သည်။ ”ကိုကို စိတ်လာနေတာလား မာနေတယ်”ပြောပြီးနန်းက သူ့လက်ကလေးနဲ့ အသာထုပေးနေသည်။သူလဲအလိုက်သိတဲ့နန်းကိုခပ်ဖွဖွလေးနမ်းပြီး ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်မိလေသည်။

 

Zawgyi

 

ကိုကိုညီေလးမာေနတယ္

သူငယ္ခ်င္း ငါေတာ္ေတာ္အခက္အခဲ ျဖစ္ေနလို႔ပါကြာ။ကူညီေပးပါလား ခက္တယ္ကြာ။မင္းကလဲ ဇြတ္ႀကီးပဲ။ေအး ရရင္ ငါေျပာမယ္။မင္းကိုဆက္သြယ္လို႔ရမယ့္ဖုန္းေပးခဲ့” ”ေအးေအး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြာ” ၿငိမ္းခ်မ္း တေယာက္ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေသးပါ။သူေထာင္ကလြတ္လာတာမၾကာေသး။သူေထာင္က်ရတာလဲ ခုသူမ်က္ႏွာေအာက္က်ၿပီးအကူအညီေတာင္းေနရတဲ့ ေဝယံဟိန္းရဲ႕ အျပစ္လဲမကင္းေပ။သူတို႔ေတြက ေတာင္ႀကီးနည္းပညာတကၠသိုလ္က ပထမႏွစ္ကတည္းက တေဆာင္တည္းေနခဲ့ခင္ခဲ့ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ။ေမဂ်ာေတြမတူၾကေပမယ့္ ဆိုးေဖာ္ဆိုးဖက္ငတ္ေဖာ္ငတ္ဖက္ေတြမို႔ ညီအကိုေတြထက္ခ်စ္ၾကသည္။သူက မိဘမရွိ။ဦးေလးျဖစ္သူက ၾကည့္ရႉ႔ေစာင့္ေရွာက္ထားတာ။

ညီအကိုသားခ်င္းမရွိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းမင္သည္။ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပတ္သတ္လာရင္ အစစအရာရာ အနစ္နာခံသည္မို႔ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြေပါသည္။ေနာက္ဆုံးႏွစ္စာေမးပြဲေျဖၿပီးညမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ခြဲရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေသာက္ၾကစားၾကသည္။ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္လည္ၾကေတာ့ သူက မသြားခ်င္။မူးေနလို႔ တခုခုျဖစ္မွာစိုးလို႔တားေသးသည္။ေဝယံထက္က မရ။အတင္းကိုသြားခ်င္ေနသည္။သူကေတာ္ေတာ္မူးေနသည္။ဆိုင္ကယ္သူစီးမယ္ဆိုေတာ့လဲ ေပးမစီး။သူ႔ေနာက္ကဘယ္သူ႔မွမလိုက္ရဲ။သူကလိုက္ၿပီး ထိန္းရသည္။ေလွ်ာက္လည္ၾကရင္း လုံၿခဳံေရးရဲေတြနဲ႔ ၿငိကာ ျပသာနာတက္ၾကသည္။သူက အတန္တန္တားတဲ့ ၾကားက ေဝယံထက္က တားမရ။ရဲေတြကစက္နဲ႔ လူေခၚေတာ့ ေရာက္လာတဲ့အခါ ထြက္ေျပးၾကရင္း ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကိုျဖတ္က်ဳံးလိုက္သည္။သူတို႔လဲ ေဆး႐ုံေရာက္သြားသည္။

ေဝယံထက္တိုက္လိုက္တဲ့ဆိုင္ကယ္က ေမာင္းတဲ့ေကာင္မေလး ေနရာမွာပြဲခ်င္းၿပီးဆုံးသြားလို႔ ေကာင္မေလးရဲ႕မိဘေတြက အမႈဖြင့္ထားသည္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာသည္။ေဝယံထက္ေၾကာက္ေနသည္။သူ႔မိဘေတြခ်က္ခ်င္းလိုက္လာၿပီး အမႈပိတ္ေပးဖို႔ လုပ္ေပမယ့္မရ။ေထာင္ကေသခ်ာေပါက္က်မည့္မို႔ ေဝယံထက္ အဖမ္းမခံပဲ ထြက္ေျပးမယ္လုပ္သည္။သူငယ္ခ်င္းေတြက အတင္းတားရသည္။ေနာက္ဆုံး သူက သူ႔မွာ ဘာမွမရွိ။

သူ႔ဦးေလးကလဲ သူ႔ဟာနဲ႔သူ။သူေထာင္က်လို႔ ဝမ္းနည္းမယ့္သူမရွိ။ေဝယံထက္က မိဘအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလးကလဲ တငိုငိုတရီရီ။ေနာက္ဆုံး သူဘယ္သူ႔ကိုမွမတိုင္ပင္ပဲ ဆိုင္ကယ္ကိုသူေမာင္းတာပါလို႔ ဝန္ခံလိုက္သည္။သူငယ္ခ်င္းအားလုံးအံ့ၾသကုန္ၾကသလို သူတို႔ကိစၥကို သိတဲ့ရဲတေယာက္ကေတာင္သူ႔ကို မင္းေထာင္က်မွာေနာ္လို႔ သတိေပးသည္။ေနာက္ဆုံး သူေထာင္က်သြားေတာ့ ေဝယံထက္က ေထာင္ကထြက္လာရင္ ဘာပဲအကူအညီလိုလို သူ႔ဆီလာခဲ့ပါ သူျပန္ၿပီးေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္လို႔ေျပာသည္။သူေထာင္က်ေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္က်သည္။ေထာင္ဝင္စာလာေတြ႕မယ့္သူမရွိ။လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဇြဲႏိုင္က လာေတြ႕သည္။သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးအေၾကာင္းေျပာျပသည္။

ေဝယံထက္က အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီ။သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔မဟုတ္။သူေဌးသမီးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသူေဌးျဖစ္ေနၿပီ။က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘယ္သူကဘယ္မွာရွိတယ္ဆိုၿပီးေျပာသည္။ေနာက္ပိုင္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြတေယာက္ၿပီးတေယာက္လာေတြ႕ၾကသည္။ေဝယံထက္ေတာ့မပါ။သူေထာင္ကလြတ္ေတာ့ သြားစရာမရွိ။ဦးေလးက ဆုံးသြားတာႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။တေကာင္ႂကြက္တစ္မ်က္ႏွာ။ေနစရာမရွိ။စားစရာမရွိ။ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာကပ္ေနၿပီးအလုပ္ရွာေပမယ့္ ေထာင္ထြက္တစ္ဦးမို႔အလုပ္ကမခန႔္ခ်င္။သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ႏိုင္ငံျခားမွာေရာက္တဲ့သူနဲ႔ နယ္မွာေရာက္တဲ့သူနဲ႔။

ေနာက္ဆုံး ေဝယံထက္ဆီသြားၿပီအကူအညီေတာင္းေတာ့ ေရွာင္ဖယ္ဖယ္။ ”ေတာက္ ဒီေခြးသား ေက်းဇူးရွိလို႔ ေက်းဇူးဆပ္တာေပါ့ကြာ” ”ထားလိုက္ပါကြာ။ငါလဲအရမ္းကိုအခက္အခဲ ျဖစ္ေနလို႔။ေအးေလ သူလဲ ငါလိုေထာင္ထြက္တစ္ဦးကို ဘယ္လိုအလုပ္ေပးခ်င္မလဲ။သူကခုဆို ကုမၸဏီရဲ႕တာဝန္ရွိတဲ့သူ။ၿပီးေတာ့ သူေဌးအငယ္စားေလ” ”ဘာဆိုင္လဲကြာ သူအစား မင္းေထာင္က်ခံတာေလ။

အားလုံးသိတာပဲ” ”ေနပါေစကြာ” ”ခ်မ္းႀကီး မင္းနည္းနည္းေတာ့ သည္းခံေပးကြာ။ငါအျမန္ဆုံး အလုပ္ရွာေပးမယ္။ငါလဲ အလုပ္ေတြမျပတ္ေသးလို႔။သူငယ္ခ်င္းစိတ္ခ်။မင္းကိုမွမယုံရင္ဘယ္သူ႔ကိုမွယုံစရာမရွိဘူး။မင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကို ငါတို႔အသိဆုံးပဲ။ေရာ့သူငယ္ခ်င္း မင္းအသုံးလိုေနမွာစိုးလို႔။ဒီတိုင္းေပးရင္မင္းကယူမွာမဟုတ္ဘူး။မင္းအဆင္ေျပတဲ့တေန႔က် ျပန္ဆပ္ ဟုတ္ၿပီလား” ”ေအးေက်းဇူးကြာငါမင္းဆီက ယူေနရတာမ်ားလွၿပီ” ”မလိုဘူးေဟ်ာင့္။ေနာကတခါဆို လက္သီ ဟားဟားဟား” ဒီလိုနဲ႔ ဆယ့္ငါးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဇြဲႏိုင္ကအေပါင္းအသင္းေတြကို ေျပာလိုက္သည္ထင္သည္။

ေဝယံထက္ သူ႔ကို သူ႔အိမ္မွာ ၿခံေစာင့္ အလုပ္ကိုေပးသည္။သူလဲ ဝမ္းသာသြားသည္။အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္းသလို သူ႔မိန္းမ ဥမၼာခင္က သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး ကိုကိုက ဘယ္လိုလူနဲ႔အေပါင္းအသင္းလုပ္တာလဲမသိဘူး ဒီလိုေထာင္ထြက္တစ္ဦးကို အေရးအရာလုပ္ၿပီး အလုပ္ေပးေသး လို႔သူ႔ကိုအထင္ေသးတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ကာ ေျပာေတာ့ သူ႔ဘဝမွာ တခါမွဒီလို အထင္အျမင္ေသးတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ကာ ေျပာတာမခံခဲ့ရဘူးေပ။ေထာင္က်ေတာ့လဲ ေထာင္ထဲမွာအလိုက္သိမႈအနစ္နာခံမႈေတြေၾကာင့္ လူခင္မ်ားရသလို ေထာင္ကထြက္ေတာ့လဲ ေထာင္ထြက္မွန္းမသိၾက။သိေတာ့လဲ သူ႔ရဲ႕အေျပာအဆို အျပဳအမူေနပုံထိုင္ပုံေတြေၾကာင့္ အထင္ေသးမခံရ။အလုပ္လိုခ်င္ေသာ္လည္း ေထာင္ထြက္တစ္ဦးမို႔ မခန႔္ခ်င္တာကို နားလည္သည္။

ခုလို ေရွ႕မွာ ေပၚတင္ေျပာၿပီးအထင္ေသးတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးႏွိမ့္ခ်တဲ့အမူအရာမ်ိဳးကိုခံလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ကိုေဒါသထြက္သြားရေပမယ့္ မ်က္ႏွာမပ်က္မိေအာင္ထိန္းလိုက္ရသည္။႐ုပ္ေလးလွသေလာက္ အထင္ေသးအျမင္ေသးရွိတဲ့ဥမၼာခင္ပါလား။ သူေဝယံထက္တို႔အိမ္မွာေနစဥ္အတြင္း ေဝယံထက္ကတစ္မ်ိဳး ဥမၼာခင္ကတမ်ိဳး ႏွိမ္ကာ ဆက္ဆံတက္သည္။ေဝယံထက္က သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမပီသ။သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဆက္သြယ္လို႔အဆင္ေျပေစရန္ သူေထာင္ကထြက္လာခ်င္း ဖုန္းတစ္လုံးဝယ္ေပးထားသည္။

အဆင္ေျပလားေမးေတာ့ အဆင္ေျပတယ္လို႔သာေျပာရသည္။သူငယ္ခ်င္းေတြဆုံတဲ့အခါမ်ိဳးတြင္ ေဝယံထက္က ဘယ္ေတာ့မွမေခၚ။ေနာက္မွသူငယ္ခ်င္းေတြေမးမွ သိရသည္။ဆုံမည္ကိုသူမသိဘူးေျပာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းမလိုက္ခ်င္ဘူးလိုေဝယံထက္ကေျပာတယ္လို႔ျပန္ေျပာၾကသည္။သူတခါတေလေတာ့ ေဝယံထက္တို႔လင္မယားအေၾကာင္းေျပာမိသည္။သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အေနနဲ႔မဆက္ဆံခ်င္ေတာင္မွ အိမ္ေစတေယာက္လိုမဆက္ဆံသင့္ဘူးလို႔ျမင္မိသည္။ထမင္းဟင္းစားရတာေတာင္ ခြဲျခားမႈရွိသည္။စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္နာမိသည္။သူတို႔မွာသမီးေလးတေယာက္ရွိသည္။ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးရွိၿပီးခ်စ္စရာအေတာ္ေကာင္းသည္။ကေလးက သူ႔ကိုခင္ေပမယ့္ သူတို႔ေတြက မဆက္ဆံခိုင္း။တစ္ႏွစ္နီးပါလုပ္ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း သက္ဦးရဲ႕အကူအညီနဲ႔ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာအလုပ္ရသည္။အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးလဲျဖစ္တာမို႔ လစာကမဆိုးေပ။

သူ႔ရဲ႕လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႔ အနစ္နာခံမႈ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈေတြေၾကာင့္တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ၾသစေၾတးလ်ကိုသြားဖို႔ တာဝန္ေပးခံရသည္။သုံးႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့သူျပန္လာေတာ့ ပိုက္ဆံအေတာ္မ်ားမ်ားစုမိတာမို႔ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းနဲ႔ ကားတစ္စီးဝယ္ကာ ပိုတဲ့ေငြေတြကို ဘဏ္မွာစုထားႏိုင္သည္။အပိုသုံးစရာလဲမရွိတာမို႔ သူ႔အတြက္ လစာက ပို႐ုံမက စုပင္စုႏိုင္သည္။ခ်စ္ရမယ့္သူလဲမေတြ႕ေသးတာေၾကာင့္ ေၾကးစားေတြနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ ကကေတြနဲ႔ေတြ႕လိုက္နဲ႔ ဘဝကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးျဖတ္သန္းေနသည္။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆုံေတာ့ ေဝယံထက္နဲ႔ပါေတြ႕သည္။သူကေတာ့မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ပင္။သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္မေက်နပ္ေပမယ့္ ဘာမွေတာ့မေျပာေတာ့။ေဝယံထက္တို႔က အိမ္ကို ငွါးကာ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းမွာ ေျပာင္းေနသည္တဲ့။

သူသြားလည္ေတာ့ ဥမၼာခင္ကပါ အေျပာအဆိုေျပာင္းလဲလာသည္။သူက ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ မန္ေနဂ်ာတစ္ဦးျဖစ္ေနသည့္အျပင္ အေနအထားကလဲ ေျပာင္းလဲလာသည္ကိုး။ေၾသာ္ လူေတြ လူေတြ ပိုက္ဆံမရွိရင္ သူငယ္ခ်င္းကအစ ေျပာင္းလဲ လာပါလားလို႔ေတြးမိလိုက္သည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူေဝယံထက္တို႔ လင္မယားနဲ႔မၾကာခဏဆုံျဖစ္သည္။ဘန္ေကာက္တို႔ စင္ကာပူတို႔သြားရင္လဲ တူတူသြားျဖစ္သည္။ေဝယံထက္တို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီနဲ႔ သူတို႔ကုမၸဏီက အျပန္အလွန္ဆက္ဆံမႈရွိသည္ကိုး။သူတို႔ဆီက ယႏၲယားေတြကို ငွါးရမ္းအသုံးျပဳတာမို႔ အၿမဲဆက္ဆံမႈရွိေနသည္။သူလဲခုဆို ကုမၸဏီက အေရးပါတဲ့ေနရာတစ္ခုကိုအခ်ိန္တိုအတြင္းမွာရယူႏိုင္ခဲ့သည္။သူ႔ရဲ႕ ႐ိုးသားမႈ ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ အသိအမွတ္ျပဳခံရသည္လို႔ သူထင္မိသည္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္မွာ သူ ဘန္ေကာက္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားရသည္။သုံးရက္ေလာက္ေနၿပီး အလုပ္ၿပီးေတာ့ အျပန္အတြက္လက္ေဆာင္ဝယ္ဖို႔အသြားမွာ ဥမၼာခင္နဲ႔ဆုံသည္။ ”ဟယ္ ကိုၿငိမ္းခ်မ္း ဒီေရာက္ေနတာလား” ”ဟုတ္တယ္။ ဥမၼာတို႔လဲေရာက္ေနတာလား။တေယာက္တည္းလား။သမီးေရာ” ”သမီးကမပါဘူး။ေက်ာင္းတက္ရတာမို႔ သူ႔အဘြားေတြနဲ႔ေနခဲ့တယ္။ကိုကိုက အလုပ္ကိစၥနဲ႔ စကၤာပူကိုမေန႔ကသြားတယ္။ဒီေန႔ျပန္ေရာက္မယ္ေျပာတာပဲ” ”ေအာ္ ဟုတ္လားဒါဆိုတေယာက္တည္းေပါ့။မေန႔ကေရာက္တာလား” ”ဟုတ္တယ္ ကိုကိုကတစ္လေလာက္ရွိၿပီ။လွမ္းေခၚလို႔လာေတာ့မွ အေရးေပၚကုမၸဏီကခိုင္းလို႔သြားရတာ” သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာထိုင္ရင္းေျပာေနၾကသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ဥမၼာခင္လဲ ျပန္သြားသည္။သူလဲဥမၼာခင္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔မွ အင္း ဒီေဆာ္ကမဆိုးပါဘူး။ကိုယ္လုံးကငါးရံ႕ကိုယ္လုံးေလးနဲ႔။အသားကလဲျဖဴ။သူေဌးသမီးဆိုေတာ့ တစ္သင္လုံးအလုပ္ၾကမ္းလဲမလုပ္ဖူးေတာ့ အသားအရည္ကအစေတာ္ေတာ္လွတာပဲ။စိတ္ဓာတ္ေလးကသာမေကာင္းတာ။ေဝယံေတာ့ ဘယ္လိုစားလဲေတာ့မသိဘူး။

သူသာဆိုရင္ဆိုတဲ့အေတြမ်ိဳးေတြးေနမိလိုက္သည္။ကိုယ္လုံးကေတာ့ သူ႔အႀကိဳက္ငါးရံ႕ကိုယ္လုံးေလးပင္။ဥမၼခင္ကို အရင္ကအေၾကာင္းေတြျပန္ေတြးမိရင္း ဒီေဆာ္ကို ျဖဳတ္ရလို႔ကေတာ့ အရွက္ဆိုတာဘာမွန္းမသိေအာင္ကိုလုပ္မယ္ဆိုၿပီးစိတ္႐ိုင္းေတြဝင္မိသည္။သူဟိုတယ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ဥမၼခင္ဆီဖုန္းဆက္ကာျပန္ေရာက္ၿပီလားေမးေတာ့ ေရာက္ၿပီဆိုၿပီးေျပာသည္။နာရီဝက္ေလာက္စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ညေနေျခာက္နာရီခြဲေက်ာ္ေတာ့ ဥမၼာခင္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ေဝယံထက္က ျပန္မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးတဲ့။သူ႔ဟာသူျပန္ဖို႔ေျပာတာမို႔ ဘယ္ေန႔ျပန္မွာလဲေမးေတာ့ သူကလဲ ဥမၼာခင္ဘယ္ေန႔ျပန္မလဲေမးလိုက္သည္။မနက္ျဖန္ေလယာဥ္လက္မွတ္မရႏိုင္တာမို႔သဘက္ခါမွျပန္မယ္ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ တူတူျပန္ၾကတာေပါ့ေျပာလိုက္သည္။ညေနစာတူတူစားၾကမလားေမးလိုက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ကလဲ စားမယ္လို႔ေျပာသည္။

သူလဲ ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲကာ ဥမၼာခင္ တည္းတဲ့ဟိုတယ္ဆီထြက္လာလိုက္ၿပီးေခၚေတာ့ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ထြက္လာသည္။ဇီး႐ိုးကြာတားဂ်င္းေဘာင္းဘီအၾကပ္ေလးနဲ႔ ခ်ိဳင္းျပတ္အနက္ေလးကိုဝတ္ထားသည္။ျဖဴတဲ့အသားနဲ႔လိုက္ဖက္သလို ေျခအိတ္အျဖဴေဝါ့ကင္း႐ူးအနက္ကိုဝတ္ထားတာမို႔ တကယ့္လူငယ္စတိုင္လ္အျပည့္ပင္။ သူတိူ႔ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ဆိုင္မွာ ဝင္ၿပီးညေနစာစားလိုက္ၾကသည္။သူ႔ကို ေသာက္ခ်င္ေသာက္ေလလို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ ဘီယာေလာက္သာမွာၿပီးေသာက္သည္၊ဥမၼာခင္ကလဲ သူလဲေသာက္မယ္ဆိုၿပီးယူေသာက္သည္။ႏွစ္ခြက္ေလာပ္ေသာက္ၿပီးေတာ့ဥမၼာခင္မူးေနၿပီ။သူ႔ေယာက္က်ားကိုမေက်နပ္တာရင္ဖြင့္သည္။စီးပြားေရးကိုပဲ မဲလုပ္ၿပီးသူနဲ႔သမီးကိုသိပ္ဂ႐ုမစိုက္ေၾကာင္း၊ ဒီလိုေတြသြားလာရတာ သူကအတင္းလိုက္ေနလို႔သာသြားေနရေၾကာင္း။မိသားစုကိုအခ်ိန္မေပးေၾကာင္းေျပာသည္။

သူလဲ အလိုက္သင့္နားေထာင္ရင္း ဘီယာကိုထည့္ေပးေနသည္။ခုလဲ သူမကို သူစိမ္းနယ္မွာတေယာက္တည္းထားခဲ့ေၾကာင္း ၿပီးေတာ့ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ပဲ တေယာက္တည္းျပန္ခိုင္းေၾကာင္းမေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ရင္ဖြင့္ေနသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးလဲ မူးေနတာမို႔ ျပန္မယ္ေျပာေတာ့ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး ကခ်င္ေသးတယ္လုပ္ေနသည္။သူလဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမဟုတ္တာမို႔ ျပန္တာပဲေကာင္းတယ္ေျပာေပမယ့္မရ။ဒါေၾကာင့္သူလဲ တကၠစီတစ္စီးတားကာ ကလပ္တခုကိုသြားခိုင္းလိုက္သည္။ကလပ္ေရာက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ ကေနေလသည္။သူလဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔သာၾကည့္ေနေတာ့သည္။ခဏၾကာေတာ့ သူ႔ကို အတင္းလာဆြဲေခၚကာ တြဲကဖို႔ေခၚတာနဲ႔ သူလဲ အလိုက္သင့္ ကလိုက္သည္။ကေနရင္းနဲ႔ သူမရဲ ရင္ေတြတင္ေတြကို မၾကာခဏထိမိသည္။

သူမကေတာ့ မသိ။ေမာလာေတာ့ ဘီယာထပ္ေသာက္ျပန္သည္။ဒီလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကဲခ်င္တာၾကာၿပီတဲ့။ကဲခ်င္လို႔ သမီးကိုထားခဲ့ၿပီးလာတာ ေယာက္က်ားကမရွိလို႔ မကဲရဘူးဆိုၿပီးစိတ္ပ်က္ေနတာ သူ႔ကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာေနသည္။ကလပ္ကေနျပန္လာေတာ့ သူမေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ။သူလဲ သူမဟိုတယ္ထိလိုက္ပို႔ၿပီး အခန္းထိလိုက္ပို႔ေပးရသည္။ဓာတ္ေလွကားစီးေတာ့ သူမ မဟန္ႏိုင္။သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ။သူလဲ ဖက္ထားရင္းနဲ႔ ႏို႔ေတြကိုမၾကာခဏထိမိရသည္။ေသာက္လဲ ေသာက္ထားတာမို႔ စိတ္ကလဲ စိတ္႐ိုင္းဝင္မိသည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ၿပီးသူမကို ကုတင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ ္ပက္လက္တင္လိုက္သည္။သူမကေတာ့ မူးေနၿပီမို႔ မသိေတာ့။သူေဘးနားမွာထိုင္ရင္း အက်ႌလတ္ျပတ္အၾကပ္ေအာက္ကေန အသက္ရႉတိုင္းမို႔မို႔တက္လာတဲ့ ရင္သားေတြၾကည့္ရင္း စိတ္က ထလာသည္။ဥမၼာခင္ကိုအရင္ကမေက်နပ္တာေတြကို ေတြးမိၿပီး ဥမၼာခင္ရဲ႕ ႏို႔ေတြကိုလက္ကလွမ္းလိုက္ၿပီး ကိုင္လိုက္သည္။

အက်ႋကိုေအာက္ကေနမၿပီးခြၽတ္လိုက္သည္။အတြင္းခံကိုပါတခါတည္းခြၽတ္လိုက္သည္။ႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔ အသာပြတ္သပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးကို ငုံ႔ကာစို႔လိုက္ေတာ့ အင္းခနဲ အသံနဲ႔အတူရင္ဘတ္က ေကာ့လာသည္။ဥမၼာခင္မ်က္လုံကမဖြင့္ေပ။သူႏို႔ေတြကိုစို႔ရင္း လက္က ေပါင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေနလိုက္သည္။ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုကို ဖိနပ္ကိုမခြၽတ္ေတာ့ပဲ ခြၽတ္လိုက္သည္။ပင္တီမရမ္းေရာင္ေလးပဲက်န္ေတာ့သည္။ျဖဴဝင္းတဲ့အသားအရည္နဲ႔ လိုက္ဖက္လွသည္။ပင္တီေပၚကေန လက္နဲ႔ထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲခ်လိုက္သည္။ပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ အေမႊးေတြက ေဆးနဲ႔ခြၽတ္ထားသည္ထင္သည္။ပါးပါးစုစုေလး။သူေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားလိုက္ၿပီး လက္ခလယ္နဲ႔ အဖုတ္ထဲကိုထည့္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔။အတြင္းထဲကို ဝင္သြားေတာ့ သူလဲ ကလိေပးလိုက္သည္။ဂ်ီစေပါ့ေနရာကို မွန္းကာ ခပ္ဆက္ဆက္ကလိလိုက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ ဖင္က ႂကြႂကြတက္လာၿပီး ပါးစပ္က မတိုးမက်ယ္အသံနဲ႔ ညည္းေနသည္။

သူလဲ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို အသာမကာ ကုတင္ေပၚေထာက္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ခ်ိတ္လိုက္ၿပီးကိုယ္ကိုငိုက္လိုက္ေတာ့ ဖင္ကႂကြလာသည္။သူလဲ ဥမၼာခင္အဖုတ္ထဲကို ထည့္လိုက္ရာ ”ဗ်စ္ ဗ်စ္ ” ”အ ဟ ဟ အာ့ ဟင္ ကို ၿငိမ္းခ်မ္း” အဖုတ္ထဲသို႔ လီးက ၾကပ္ၿပီးဝင္သြားရာ ဥမၼာခင္ ညည္းသံနဲ႔အတူ မ်က္လုံးပြင့္သြားၿပီးၾကည့္လိုက္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အလန႔္တၾကားျဖစ္သြားသည္။အစက သူမ မူးမူးနဲ႔ကိုကိုက လုပ္ေပးေနတာလို႔ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနၿပီးအဖုတ္ထဲကို လီးႀကီးၿပီးဝင္လာေတာ့ နာသြားလို႔ ေယာင္ယမ္းမ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာမွ ၿငိမ္းခ်မ္းကို ေတြ႕ေတာ့ အတင္း ႐ုန္းေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းက သူမကို ဖိထားၿပီးလီးကို အဆုံးထိထည့္လိုက္သည္။ဥမၼာခင္ခမ်ာ အဖုတ္ထဲမွာ ျပည့္သိပ္စြာလီးကဝင္သြားၿပီး နာသြားရသည္။ ”ဖယ္ ကိုၿငိမ္းခ်မ္း မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္။ရွင့္သူငယ္ခ်င္း မိန္းမကို ဒီလိုလုပ္စရာလား ဖယ္ေနာ္ ကြၽန္မေအာ္လိုက္မွာ” ”မထူးပါဘူး ဥမၼာရယ္။ကိုယ့္လီးတေခ်ာင္းလုံး မင္းအဖုတ္ထဲကိုဝင္ေနၿပီဟာကို။ေအာ္ေတာ့လဲ ဘာထူးမွာလဲ။

ဘယ္သူကၾကားမွာမို႔လဲ ၿငိမ္ၿငိမ္သာ လိုးတာခံလိုက္စမ္းပါ” ”ရွင္ လူယုတ္မာ။ေအာက္တန္းစား။ေထာင္ထြက္ပီပီ ေခြးက်င္းေခြးႀကံ ႀကံတယ္ ေခြးႀကီး ဟင့္ ဟင့္ ” ”ငို ငို ႀကိဳက္သေလာက္သာငိုစမ္း ဟဲဟဲ ေကာင္းလိုက္တာကြာ။မင္းအဖုတ္က ကေလးတေယာက္အေမဆိုေပမယ့္ ၾကပ္ေနတာပဲ။လိုးလို႔ေကာင္းတာ ဟား” ၿငိမ္းခ်မ္းၾကမ္းၿပီ။အစက ဒီေလာက္ထိၾကမ္းဖို႔မရွိေပ။ဥမၼာခင္က သူ႔အရႈိက္ထိေစမယ့္ စကားကို နစ္နစ္နာနာေျပာတာေၾကာင့္ အရင္ကတည္းက နာေနတဲ့အခံရွိေတာ့ စိတ္က လြတ္သြားသည္။ဥမၼာခင္ ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းေမာလာသည္။လူကမူးလဲမူးေနတာမို႔ အားမပါ။ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ လီးကို မေဆာင့္ေသးပဲ အဆုံးထိထည့္ထားရင္းနဲ႔ ဥမၼာခင္႐ိုက္ပုတ္ေနတာေတြကို လက္နဲ႔လိုက္ဆြဲရင္း ပါးစပ္က ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဥမၼာခင္အားေပ်ာ့လာေတာ့ ႏို႔ေတြကို လက္နဲ႔ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္ရင္း ”အား ေကာင္းလိုက္တာကြာ။ႏို႔ေတြက အိတင္းေနတာပဲ။

ေကာင္မ ေဆးေတြသုံးၿပီးေယာက္က်ားကို ဆြဲေဆာင္ထားတာမဟုတ္လားဟားဟားဟား” ”ကိုၿငိမ္းခ်မ္းရယ္ ေတာ္ပါေတာ့ ဥမၼာကို သနားပါ။လႊတ္ပါေတာ့ အဟင့္ဟင့္ အိ အိ” ဥမၼာခင္ မ႐ုန္းႏိုင္ေတာ့ ေလေပ်ာ့နဲ႔ေတာင္းပန္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းခုခ်ိန္မွေတာ့မရေတာ့။လူကလဲ မူေနၿပီမို႔ စိတ္႐ိုင္းက ဝင္ေနၿပီ။ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေဈးလို႔ သေဘာထားကာ ေရွ႕ဆက္တြန္းေနသည္။ႏို႔ေတြကို ကိုင္လိုက္ ညႇစ္လိုက္နဲ႔ ပါးစပ္ကလဲ ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းေတြေျပာေနသည္။ဥမၼာခင္ ဘဝမွာ ဒီလိုတစ္တစ္ခြခြေျပာတာတခါမွ မၾကားဖူးသလို အေျပာလဲမခံရဘူး။ခုလို တစိမ္းတဦးရဲ႕ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ျခင္းခံရတာ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ပင္။သူမေယာက္က်ားေတာင္ ခုလို တခါမွမကိုင္ဖူး။ၿငိမ္းခ်မ္းက တစ္တစ္ခြခြေျပာသလို ေနရာအစုံကို လိုက္ၿပီးကိုင္ေနတာမို႔ စိတ္ကအရမ္းကို ဝမ္းနည္းလာၿပီး ကိုကို႔ကို အရမ္းသတိရမိသည္။ကိုကို႔ကို သူမသစၥာေဖာက္သလို ျဖစ္သြားၿပီလို႔ေတြးမိၿပီး မ်က္ရည္က က်လာျပန္သည္။

ဒါကိုၿငိမ္းခ်မ္းက ေတြ႕ေတာ့ တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ၿပီး ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ညႇစ္ကိုင္ကာ ခါးအားနဲ႔ လီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီးခပ္ဆက္ဆက္ေဆာင့္ခ်လိုက္ေတာ့ ”အ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ နာတယ္ ဖယ္ပါေတာ့ ေတာ္ပါေတာ့ အီးဟီးဟီး ” ”ေကာင္းလိုက္တဲ့ အဖုတ္။ၾကပ္ေနတာပဲ လိုးရတာ။ေစာက္ေကာင္မ အရမ္းလိုးလို႔ေကာင္းတယ္ကြာ”ေျပာေျပာဆိုဆို ၿငိမ္းခ်မ္းတေယာက္ ၾကမ္းၿပီ။ဥမၼာခင္တေယာက္ ဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ ငိုေနေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္း အဖုတ္ထဲက လီးကို မသိမသာ လက္ခံလာသည္။အရည္ေတြက ထြက္လာကာ လီးက အဝင္အထြက္ေခ်ာလာသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ေဆာင့္အားက အားနဲ႔မာန္နဲ႔ေဆာင့္ေနတာမို႔ တခ်က္ေဆာင့္တိုင္း အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားကာ သားအိမ္ဝက ပူခနဲ ပူခနဲျဖစ္သြားသည္။ အသိစိတ္နဲ႔ လူက ျငင္းဆန္ေနေပမယ့္ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းေတြက တျဖည္းျဖည္းလက္ခံလာသည္။ျပည့္ဝတဲ့အရသာက တကိုယ္လုံးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပ်ံ႕ႏွံ႔လာသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းက ဥမၼာခင္းနားကိုကပ္ကာ တစ္တစ္ခြခြေတြေျပာၿပီးေဆာင့္ေနဆဲပင္။ ”အဟင့္ ဟင့္ အင့္ အင့္ အင့္ ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ဟင့္ ဟင့္”ႏႈတ္ခမ္းက ျငင္းေနေပမယ့္ သူမေယာက္က်ားနဲ႔ ကြာျခားစြာ ကာမအရသာကို ျပည့္ဝစြာေပးေနတာကို စိတ္က တျဖည္းျဖည္းပါလာသည္။သူမ ျငင္းဆန္ခ်င္သည္။မဟုတ္ဘူး ဒါငါမဟုတ္ဘူး။ငါ့ကို တျခားလူတေယာက္က မုဒိန္းက်င့္ေနတာ ။ငါလက္သင့္မခံဘူး ေတြးေနေပမယ့္ မူးကလဲမူး ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းက သူမအရင္က ဘာလိုအပ္မွန္းမသိတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေမးမိတဲ့အရာက ဒါပါလားဆိုတာသိသြားၿပီး စိတ္ကႏွစ္ခြျဖစ္ေနသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ဥမၼာခင္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲ ကိုသတိထားမိတာေၾကာင့္ ဥမၼာခင္နားကိုကပ္ကာ စိတ္ႂကြေစရန္ ထပ္ၿပီးတစ္တစ္ခြခြေျပာလိုက္ကာ လိးကိုတဆုံးထုတ္ တဆုံးထည့္ မွန္မွန္ေဆာင့္ေနသည္။အဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔ လီးဝင္တိုင္း တႁဗြတ္ႁဗြတ္ တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ အသားျခင္း႐ိုက္တဲ့အသံကလဲ အခန္းထဲမွာဆူညံေနသည္။ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ခ်ိတ္ကာ ကိုယ္က ေရွ႕ကိုငိုက္ထားတာမို႔ ဖင္ႀကီးက ႂကြတက္ေနကာ လီးတခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အတြင္းထဲကိုနက္နက္ဝင္သြားကာ ဖိလိုက္တိုင္း ေမြ႕ရာကအတြင္းဖက္ဝင္သြားၿပီးျပန္ကန္လာျပန္တာမို႔ တခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ျပန္ျပန္ကန္ကန္တက္လာတာမို႔ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းက ဥမၼာခင့္အတြက္ ႐ူးသြပ္မႈျဖစ္ေစသည္။

မရေတာ့ေပ။ဥမၼခင္ ဆႏၵကို အသိနဲ႔ ဘယ္လိုမွထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေတာ့။အထိအေတြ႕ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားၿပီ။မိန္းမကိစၥကို ကြၽမ္းက်င္ဆရာက်တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ေအာက္မွာ က်ရႈံးသြားၿပီ။ ”အ ဟ ဟ အင့္ အင့္” ”ေကာင္းလား ဥမၼာေကာင္းလား”မေျဖ။ ဒါေၾကာင့္ သူ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ညႇစ္လိုက္ရင္း ”ေကာင္မ ေမးေနတယ္ ငါလိုးတာေကာင္းလားလို႔ ခံလို႔ေကာင္းလား ေျဖစမ္း” ”အား ကြၽတ္ကြၽတ္ ေကာင္းတယ္ အ ဟင့္ ဟင့္ နာတယ္” ၿငိမ္းခ်မ္းၿပဳံးလိုက္သည္။သူတခ်က္ခ်င္းေဆာင့္လိုက္ၿပီးႏို႔ေတြကိုငုံ႔ကာစို႔လိုက္သည္။ဥမၼာခင္ စိတ္ကအရမ္းကို ႂကြလာသည္။ၿပီးခ်င္လာသည္။အရမ္းအရမ္းကို ေကာင္းလာကာ ”အ အင့္ အင့္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ မရပ္နဲ႔ ခပ္နာနာေလးေဆာင့္ေပး ေကာင္းတယ္ ဟား ေကာင္းတယ္ အား အား ၿပီးၿပီ အစ္ အစ္ ၿပီးၿပီ အ အ ဟားးးး”ဥမၼာခင္ ၿပီးသြားၿပီသူ႔ကိုအတင္းဖက္ကာဖင္ကိုအတင္းေကာ့ကာ ကပ္ထားၿပီးတဆက္ဆက္နဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။ေျခေတြက ကုပ္ေကြးတက္ကာ ပါးစပ္က ဘယ္လိုအသံေတြမွန္းမသိ။

သူ ဥမၼာခင္ကို ျပန္ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္ရာ ဥမၼာခင္လဲ မြတ္သိပ္စြာျပန္နမ္းေလသည္။ ”ဥမၼာ ကိုယ္မၿပီးေသးဖူး လိုးခ်င္ေသးတယ္” ”အဟင့္ ဒီေလာက္အၾကာႀကီးကို မၿပီးေသးဘူးလား။စိတ္ညစ္ပါတယ္”မူေနသည္။ ”ကုန္းေပးစမ္းပါ” ”သူ႔စိတ္ႀကီးပဲ လူကိုအ႐ုပ္ေလးက်ေနတာပဲ။ဖယ္ဦးေလ သူကဖိထားမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔” ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ထလိုက္ရာဗလြတ္ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြ လွ႔်ံက်လာသည္။ဥမၼခင္လဲ ရင္ထဲ ဟာခနဲ ျဖစ္သြားသည္။အနားက ပင္တီကိုအျမန္ယူကာ အဖုတ္ကိုအုပ္ကာသုတ္လိုက္ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းလီးကိုၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ရင္ထဲဖိုသြားသည္။ဟယ္အႀကီးႀကီးပဲ။ကုတင္အစြန္းမွာပဲ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ဥမၼာခင္ရဲ႕ တင္ပါးေတြကို ညႇစ္လိုက္ၿပီး ဖ်န္းခနဲ႐ိုက္ကာ ”ေတာက္ လွလိုက္တဲ့ဖင္ကြာ ” ”အ နာတယ္ ဘာလို႔႐ိုက္တာလဲ” ”လွလို႔႐ိုက္တာ မင္းဖင္က လုံးေနတာပဲ”ေျပာရင္တဖတ္ဖတ္နဲ႔႐ိုက္ေနသည္။ျဖဴေဖြးတဲ့တင္ပါးေတြက လက္ရာေတြနဲ႔ နီရဲလာသည္။

ဥမၼာခင္မွာ သိတက္စအ႐ြယ္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ သူေဌးသမီးတစ္ဦးလဲျဖစ္တာမို႔ ဒီလိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမဆက္ဆံခံရဖူးေပ။ေယာက္က်ားရေတာ့လဲ ေယာက္က်ားက ႏုႏုညံ့ညံ့သာ ဆက္ဆံသည္။လင္မယားခ်င္းလုပ္ရင္လဲ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမလုပ္။ဒါေၾကာင့္ခုလို ဆက္ဆံခံရတာပထမဆုံးမို႔ စိတ္ထဲမွာ အထူးအဆန္းျဖစ္ကာ သေဘာက်လာသလိုလို။ၿငိမ္းခ်မ္းက တင္ပါးေတြကို႐ိုက္ရင္း ဖင္ႏွစ္ျခမ္းကို ၿဖဲလိုက္ရာ နီရဲရဲ ခေရပြင့္ေလးကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အဖြင့္မခံရေသးမွန္းသိလိုက္တာမို႔ တရက္ေတာ့ ခေရေႁခြပစ္မယ္လို႔စိတ္ကႀကိမ္းရင္း စအိုကို လက္မနဲ႔ကုတ္ျခစ္ကာ ”ေတာက္ ခေရပြင့္ေလးက ခ်စ္စရာေလးကြာ ” ဥမၼာခင္ ဖင္ဝယားသြားၿပီး ရႈံသြားသည္။ ”ဟင့္ လုပ္စရာရွိတာမလုပ္ဘူး ယားတယ္ ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ အို အဟင့္ ယားပါတယ္ဆို” ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕အေျပာအဆို အကိုင္အတြယ္ေတြေၾကာင့္ ဥမၼာခင္ စိတ္က တက္ႂကြလာရျပန္သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ကုန္းတဲ့ပုံစံကို ျပင္ၿပီးေနာက္ကေန ဥမၼာခင့္အဖုတ္ဝကိုေတ့ကာ လီးနဲ႔ထည့္လိုက္ရာ ”ၿဗိ ျဗစ္ ျဗစ္ ျဗစ္” ”ဟ အ အ ေျဖးေျဖး နာတယ္ အာ့ ရွီး ”လီးကတဆုံဝင္သြားၿပီး သားအိမ္ဝကို ဒုတ္ခနဲေဆာင့္လိုက္ရာ ဥမၼာခင္ေအာင့္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ က်င္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ”အ ေျဖးေျဖး ေအာင့္တယ္”ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ညႇစ္ကိုင္ၿပီး လီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းတဝက္ေလာက္ဆြဲထုတ္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ထည့္လိုက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ ရွီးခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး အရသာခံေနသည္။သူလဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။အခ်က္ေပါင္းသုံးဆယ္ေလာက္က် ဥမၼာခင္ ခံႏိုင္လာကာ ေဆာင့္ေစခ်င္လာသည္။တအင့္အင့္နဲ႔ ေနာက္ကို ျပန္ျပန္ေဆာင့္ေပးေနသည္။သူလဲ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ ေကာင္းသြားသည္။ေဆာင့္ခ်က္တိုင္း ဖင္ကတုန္တုန္သြားသလို ပခုံးေက်ာ္ေက်ာ္ဆံပင္ နီညိဳေရာင္ကလဲ ဝဲခနဲ ဝဲခနဲခါသြားသည္ကို ၾကည့္ရင္း သူသေဘာက်မိသည္။

ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ရင္းနဲ႔ ခါးကို ကိုင္ကာခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုးလိုက္ေတာ့ ”အား ကြၽတ္ကြၽတ္ ေကာင္းလိုက္တာ ဟ ဟ အင္းေဆာင့္ ေဆာင့္ အိ အိ အိ” သူေမးစရာမလိုေတာ့။သူ႔အလိုလို ျဖစ္လာၿပီ။သူခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ ရင္း ၿပီးခ်င္လာၿပီ။ဒါေၾကာင့္သူ ”ဥမၼာခင္ ငါအထဲမွာၿပီးလိုက္ရမလား” ”အင္း ၿပီးလိုက္ ရတယ္ ေဆာင့္ေဆာင့္ ဥမၼာလဲ ၿပီးေတာ့မယ္ ဟား အ အ” သူလဲ ဆက္တိုက္မရပ္မနားေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။လီးတစ္ခုလုံး က်င္တက္လာကာ လီးကိုအဆုံးထိေဆာင့္ထည့္လိုက္ၿပီး အရည္ေတြကို ပန္းထည့္လိုက္ခ်ိန္ပဲ ဥမၼာခင္လဲ ၿပီးသြားကာ သူ႔လီးကို တခ်က္တခ်က္ညႇစ္ေနသည္။ႏွစ္ေယာက္သာ ကုတင္ေပၚသို႔ ေဘးတိုက္လွဲခ်ကာ အနားယူလိုက္ၾကသည္။ဥမၼာခင္ ႏို႔လုံးက်စ္က်စ္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ ဥမၼာခင္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။သူလဲ တစ္ရႉးထယူကာ သုတ္လိုက္ၿပီး အမႈိက္ျခင္းထဲထည့္ကာ အတြင္းခံဝတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ အနားယူလိုက္သည္။

ဥမၼာခင္ျပန္ထြက္လာေတာ့ တပတ္ကို ပတ္ထားသည္။ကုတင္နားေရာက္ေတာ့ ”ဟင့္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ျပန္ေတာ့ေလ” ”မျပန္ပါဘူး မင္းကို လိုးလို႔မွမဝေသးတာ” ”ဟင့္ စကားကလဲ ၾကမ္းလိုက္တာ”သူမကို ဆြဲခ်လိုက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ ေစာင္ၿခဳံ ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားဖက္ရင္းနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။မနက္ေျခာက္နာရီေလာက္က် သူႏိုးလာေတာ့ ဥမၼာခင္ကသူ႔ေဘးနားမွာ မႏိုးေသး။သူလဲ ဥမၼာခင္ပတ္ထားတဲ့တပတ္ကိုခြၽတ္လိုက္ကာ ႏို႔ေတြကိုကိုင္လိုက္ေတာ့ ”အင္ ဟာကြာ သူမ်ားအိပ္ခ်င္ေနေသးတဲ့ဟာကို။ညတုန္းကလဲ သူႏွိပ္စက္ထားၿပီးၿပီ။ခုအိပ္ခ်င္ေသးတယ္ကြာ” ”အိပ္ေလ။ကိုယ္ဟာကိုကိုင္တာကို” ဥမၼာခင္ဆက္ၿပီးအိပ္ေနေတာ့ သူႏို႔ေတြကို ကုန္းစို႔လိုက္ၿပီးလက္တဖက္က်န္တဲ့ႏို႔ကို ႐ြ႐ြေလးပြတ္ေခ်ကစားေနလိုက္သည္။ႏို႔သီးေခါင္းေတြကိုကလိလိုက္ေခ်လိုက္နဲ႔လုပ္ေနရာ ဥမၼာခင္ လဲ အသက္ရႉသံျပင္းလာကာ သူ႔ေခါင္းကို ထိုးဖြေနၿပီး ရင္ကေကာ့ေကာ့တက္လာသည္။ႏို႔ေတြစို႔ေနရင္းနဲ႔ လက္ကတျဖည္းျဖည္းခ်င္းေအာက္ဖက္ကိုဆင္းကာ ေပါင္ေတြကိုပြတ္ေပးလိုက္သည္။

ဥမၼာခင္လဲ တ႐ြ႐ြျဖစ္လာၿပီး ေပါင္ကကားလိုက္စုလိုက္ျဖစ္ေနသည္။သူလဲႏို႔ေတြကိုစို႔ရင္းတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေအာက္ကိုဆင္းကာဗိုက္ေတြကိုလိုက္စုပ္လိုက္ကာႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔ေခ်ေနလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေအာက္ကိုဆင္းလိုက္ေတာ့ ”အို႔ မလုပ္နဲ႔ေလ။ငရဲေတြႀကီးကုန္ေတာ့မယ္ အို မလုပ္နဲ႔ အ အ ရွီး ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲကြာ” သူလဲေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုၿဖဲကာအေစ့ကို လွ်ာနဲ႔ကေလာ္လိုက္ရာေကာ့တက္သြားသည္။အေစ့ကို ဆက္တိုက္ လွ်ာနဲ႔ကလိလိုက္ရာ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားၿပီး ေမြ႕ရာခင္းေတြကို လက္နဲ႔ဆုတ္ေခ်ကာ ကိုယ္ကႂကြတက္လာလိုက္ျပဳတ္က်သြားလိုက္နဲ႔။အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြက ထြက္လာသည္။သူအဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို စုပ္လိုက္ရာ အ ခနဲအသံနဲ႔အတူ လူကတဆက္ဆက္တုန္ေနသည္။

အဖုတ္အတြင္းထဲကို လွ်ာနဲ႔ဝင္ႏိုင္သေလာက္ထည့္ကာ ကလိလိုက္ေတာ့ ဥမၼာခင္တေယာက္ အသံေတြကမရပ္ေတာ့။ဖင္ဝကို လွ်ာနဲ႔ကလိလိုက္ျပန္ရာ ဆက္ခနဲတုန္သြားရျပန္သည္။လက္မနဲ႔ အေစ့ကိုေခ်ၿပီး အဖုတ္ထဲကို လက္နဲ႔ကလိ ခေရကိုဝလုံးေရးေနေတာ့ ဥမၼာခင္ ဘယ္လိုမွမခံႏိုင္ေတာ့။လူကတဆက္ဆက္တုန္လာကာ အုခနဲ မပီမသအသံနဲ႔အတူ ေျခေခ်ာင္းေတြေကြးတက္သြားၿပီး ၿပီးသြားသည္။ ”ကိုရယ္ ဘယ္လို လုပ္တာလဲကြာ။ဥမၼာ့ကို ငရဲေပးေနတာလား” ”မေကာင္းဘူးလား” ”ေကာင္းတယ္”ရွက္သံနဲ႔ေျဖသည္။ ”ဒီလို တခါမွမခံဖူးဖူးလား” ”ဟင့္အင္း မခံဖူးဘူး” ”ကဲ ဒီတခါ ကိုယ့္အလွည့္ လီးစုပ္ေပး” ေျပာၿပီးဥမၼာခင္ပါးစပ္နားလီးကိုထိုးေပးလိုက္သည္။ ဥမၼာခင္တေယာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းကို စြဲသြားသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔မွ သူမ မရဖူးတာရခဲ့ရတာပင္။ခုေလာေလာဆယ္မွာသူမေယာက္က်ားနဲ႔သမီးကိုေမ့ထားလိုက္သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ လီးကို စိတ္ပါလက္ပါစုပ္ေပးေနသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းက အေျပာအဆို သူမအေပၚဆက္ဆံတာက သူမကို တန္ဖိုးမထားမွန္းသိေပမယ့္ သူမ ႏွစ္သက္ေနမိသည္။ဒါလဲ အထက္တန္းလႊာထဲက ေပါက္ဖြားလာတဲ့သူမရဲ႕ စိတၱဇလားပင္။သူမကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ဆံတာ ေျပာဆိုတာ ႏွစ္သက္သေဘာက်မိကာ သာယာေနသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ ျပဳစုမႈေတြကို တန္းတန္းစြဲမိေနသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းက သူမ ပါးစပ္ထဲမွာပင္ၿပီးသြားတာမို႔ ညႇီစို႔စို႔အရည္ေတြပိုၿမိဳခ်မိေပမယ့္ မေထြးထုတ္မိ။အန္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္သြားေပမယ့္ သေဘာက်မိသည္။

ႏွစ္ေယာက္သား ေရအတူတူခ်ိဳးလိုက္ၾကသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းက ဆက္ဆံတဲ့အခ်ိန္သာ သူမကို ဖာသာသာသေဘာထားဆက္ဆံေပမယ့္ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမေယာက္က်ားထက္ ယုယကာ အေျပာေကာင္းတာေတြေၾကာင့္ သူမ သေဘာက်ရျပန္သည္။ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲ ၿပီး မနက္စာစားကာ ေလယာဥ္လတ္မွတ္သြားဝယ္လိုက္သည္။သူမေယာက္က်ားဖုန္းဆက္ေတာ့ မနက္ျဖန္ျပန္မယ္လို႔ေျပာသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ ေတြ႕တယ္ေျပာေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔စကားေျပာခ်င္တယ္ဆိုလိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေျပာေနၾကသည္။ဂ႐ုစိုက္ေပးဖို႔ ဘာညာမွာေနတာေနမည္။ႏွစ္ေယာက္သား ၿငိမ္းခ်မ္းတည္းတဲ့ဟိုတယ္ကိုသြားကာ အဝတ္အစားေတြအိတ္ေတြယူကာ သူမဆီကိုေျပာင္းလာခဲ့သည္။သူမကလဲ ၿငိမ္းခ်မ္းကို ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဒီကကိစၥေတြကိုေမ့ပစ္လိုက္ၿပီး အရင္လို ပဲဆက္ေနၾကမယ္ေျပာေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းကလဲ လက္ခံသည္။ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ သူတို႔ လုပ္ၾကျပန္သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းက ဥမၼာခင္ကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ်ိဳး ႏုႏုညံ့ညံ့တသြယ္ မႏုမၾကမ္းတဖုံးဆက္ဆံသည္။သူမ အစြဲႀကီးစြဲမိသြားသည္။တရက္နဲ႔တညလုံး ပုံစံမ်ိဳးစုံ သူမကို လုပ္သည္။ဇာတ္ကားေတြၾကည့္ကာ ဇာတ္ကားထဲကပုံစံအတိုင္းလုပ္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းကို သူမအံ့ၾသမိတာက ဘယ္ေလာက္လုပ္လုပ္ လီးက အခ်ိန္တန္ျပန္မတ္လာတာပင္။တကယ္လုပ္ႏိုင္သည္ပင္။သူမလဲ ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ေတြ႕မွ လုပ္တယ္ဆိုတာဒါပါလားလို႔ေျပာရမလိုပင္။ ေနာက္ရက္ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ သူမက ၿငိမ္းခ်မ္းကို အခြင့္အေရးရရင္လဲ ျပန္ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔ေျပာသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ဥမၼာခင္ကို လုပ္လိုက္ရလို႔ေက်နပ္ေနသည္။သူမကို ဖာသာသာဆက္ဆံလိုက္ ၾကင္ၾကင္နာနာဆက္ဆံလိုက္နဲ႔ လုပ္ေပးလိုက္သည္။သူျပန္ေရာက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ သူခိုး႐ိုက္ခဲ့တဲ့ သူနဲ႔ဥမၼာခင္လိုးတာကို ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ ဥမၼာခင္ကို လိုးခ်င္ေသးသည္။

တရက္ရက္ေတာ့ ေနာက္ေပါက္ကိုဖြင့္မည္လို႔လဲ ေတးထားလိုက္သည္။ဒီဗီဒီယိုဖိုင္သာ ေဝယံထက္ဆီပို႔လိုက္ရင္ ေသြးတက္ေသမလား သူ႔ကိုလာသတ္မလားတခုခုပင္။ဒါေပမယ့္ သူမလုပ္။အဲေလာက္ထိ လုပ္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိေပ။ဒါေၾကာင့္ သူလဲ အလြယ္တကူရွာလို႔မရႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာေသခ်ာသိမ္းထားလိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အနည္းဆုံးေတာ့တလတခါဆုံျဖစ္သည္။မဆုံဆုံေအာင္လဲ သူလိုက္ခ်ိတ္သည္။ဆုံတိုင္း သူ႔ကိုအိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ေျပာၾကသည္။အားလုံးထဲ သူတေယာက္သာက်န္ေတာ့တာကိုး။သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးေတြထဲက အပ်ိဳေတြနဲ႔ခ်ိတ္ေပးမယ့္သူနဲ႔။သူကေတာ့တကယ္မခ်စ္တဲ့သူကိုမယူခ်င္ေသး။

ၿပီးေတာ့ သူ႔အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ ေတာ္႐ုံမိန္းကေလးျပန္မႀကိဳက္မွာကို သူစိုးရိမ္သည္။တရက္မွာ သူ႔ဘဝအတြက္အေရးပါလာမယ့္ေကာင္မေလးတေယာက္ကို သူအမွတ္မထင္ဆုံေတြ႕လိုက္သည္။ေတြ႕တာကလဲ တကယ့္အမွတ္မထင္။ပလာဇာမွာသူေဈးဝယ္ၿပီးအျပန္ ကားရပ္ထားရာေနရာေရာက္ေတာ့ သူ႔ကာနဲ႔ပုံစံတူအေရာင္တူ ကားတစ္စီးကသူ႔ကားေဘးရပ္ထားတာမို႔ သူလဲ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိသည္။အမ်ိဳးအစား အေရာင္ အစတူၿပီးနံပါတ္ကသာနည္းနည္းကြဲတာ။သူလဲ ဖုန္းလာတာနဲ႔ ကားေပၚမတက္ေသးပဲ ကားနားမွာဖုန္းေျပာေနသည္။ဖုန္းေျပာေနရင္း ေကာင္မေလးတေယာက္လာတာကိုေတြ႕လိုက္သည္။လက္ကလဲ အိတ္ေတြနဲ႔ ဖုန္းေျပာလာသည္ကိုေတြ႕လိုက္သည္။ပုံစံေလးက ခုေခတ္ေမာ္ဒယ္ေတြလိုပင္။

႐ုပ္ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ သူရင္ေတြအရမ္းခုန္သြားသလိုပင္။ေက်ာ္လယ္ေလာက္ဆံပင္က လမ္းေလွ်ာက္တိုင္းလြင့္ေနသည္။အျပာဝမ္းဆက္ေလးနဲ႔လွမ္းလာပုံက သူ႔ရင္ထဲမွာ အရမ္းကို စြဲမိသြားသည္။သူဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးသူမကိုဆက္ၿပီးေငးေနေတာ့ သူေငးေနတာကို မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးၿပီးဖုန္းဆက္ေျပာေနသည္။ကားေသာ့ကိုထုတ္ကာ ရမုဒ္နဲ႔ဖြင့္လိုက္ၿပီးဖုန္းကိုဆက္ေျပာေနသည္။သူ႔ေဘးနာရပ္ထားတဲ့ကားက ဒီေကာင္မေလးကားကိုး။

သူတိုက္ဆိုင္စြာ သူ႔ကားနဲ႔ပုံစံတူအေရာင္တူဆိုေတာ့ ရင္ေတာင္ခုန္သြားမိသည္။သူမက ဖုန္းေျပာေနရင္း ဘာေတြရႈပ္မွန္းမသိရႈပ္ေနတဲ့လက္ေတြနဲ႔ သူ႔ကားကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူရီခ်င္သြားမိလို႔ ၿပဳံးလိုက္မိေတာ့ သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းတခ်က္ဒိုင္းဆိုထိုးလိုက္ၿပီးကားတံခါးပိတ္လိုက္ၿပီးကားစက္ႏႈိးေနပုံရသည္။သူလဲကားမွန္တံခါးကို ေခါက္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို လာေၾကာင္မေနနဲ႔ပုံစံနဲ႔ၾကည့္သည္။သူကလဲ ဒီကားကသူ႔ကားလို႔အမူအရာနဲ႔ျပေပမယ့္ဂ႐ုမစိုက္ပဲဖုန္းခ်လိုက္ကာ ကားစက္ႏႈိးေနပုံရသည္။သူလဲ ထပ္ၿပီးမွန္ကိုေခါက္လိုက္ေတာ့ ဆက္ခနဲတံခါးဖြင့္ကာထြက္လာၿပီးသူ႔ကို ရန္ေတြ႕သည္။ ”ဘာလို႔ တံခါးမွန္လာလာေခါက္ေနတာလဲ။အူုေၾကာင္ေၾကာင္လာမလုပ္နဲ႔။လုံၿခဳံးေရးေခၚၿပီးဖမ္းခိုင္းလိုက္မယ္ ဘာမွတ္ေနလဲ။ဟင္း ”ရန္ေတြ႕ေနတဲ့ပုံက တကယ့္ အသည္းယားစရာေလး။သူတခ်က္ရီလိုက္ၿပီး ”ကားစက္ႏႈိးလို႔ရလား” ”မရဘူး။ဘာလဲ ရွင္လုပ္ထားတာလား။ဟယ္တကယ္ပဲ ၾကည့္စမ္း အဲ့လိုလုပ္စားေနတာလား။ပုံစံနဲမလိုက္။ေအးေလ ခုေခတ္ႀကီးက ဒီလိုပုံစံေတြနဲ႔လုပ္စားေနတာအမ်ားႀကီးပဲကိုး။

ကဲ ရွင္ဘယ္လိုလုပ္ထားတာလဲ ပိုက္ဆံလိုခ်င္ရင္ဘယ္ေလာက္လဲေျပာ ကြၽန္မသြားစရာရွိေသးတယ္ရွင့္” ”ေအာ္ ကေလးမရယ္ ေျပာခ်င္ရာစြတ္ေျပာေနေတာ့တာပဲ။ကိုယ့္ကားလဲကိုယ္ေသခ်ာၾကည့္ပါဦး” ”ဒီမွာ ကြၽန္မက ကေလးမ မဟုတ္ဘူး။လူနာေတြကိုကုေနတဲ့ဆရာဝန္တစ္ဦးရွင့္။ေျပာခ်င္ရာစြတ္ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ဟုတ္တာကိုေျပာေနတာ။ကားကို ဘာၾကည့္စရာလိုလဲ ကိုယ့္ကားကိုသိၿပီးသား” ”အမေလးဗ်ာ ဒီစိတ္နဲ႔ လူနာကုတယ္ဆိုေတာ့ စြာတာနဲ႔တင္ လူနာအသက္တိုမယ္” ”ဘာေျပာတယ္။ရွင္ ရွင္ေနာ္။စိတ္တိုလာၿပီ။လူနာဆိုရင္ ဒီလိုမဆက္ဆံဖူးသေဘာေပါက္။ကဲ ရွင္ကားႏႈိးလို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးမွာလာမလုပ္ေပးရင္ ရဲေခၚလိုက္မယ္” ”ဟားဟားဟား ရဲေခၚရင္ မင္းသာ အဖမ္းခံရမွာသိလား။

ခု မင္းဝင္ထိုင္ၿပီး စက္ႏႈိးတာ ကိုယ့္ကား မင္းေလးရဲ႕ကားက ဟိုဖက္မွာ” ”ဘာ ရွင္ ”သူမဆက္ေျပာမယ္လုပ္ၿပီးမွ ကားတံခါးကိုငုံ႔ၾကည့္လိုက္ ဟိုဖက္ကားကို ၾကည့္လိုက္နဲ႔ၿပီးမွ မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲသြားကာ ”ဒါဆိုေစာေစာက ေျပာပါလားလို႔” ”ေျပာမလို႔ေလ သူပဲ စြတ္ေကာေနၿပီး” ”ဘာလို႔ကြၽန္မတံခါးဖြင့္ေတာ့ရတာလဲ” ”ရမွာေပါ့ မင္းကတံခါးဖြင့္ၿပီးကိုယ့္ဟာကိုဘာေတြရႈပ္ေနမွန္းမသိဘူး။ေသခ်ာမွမၾကည့္တာ။ကိုယ္ကတံခါးဖြင့္ၿပီး ဖုန္းလာလို႔ဖုန္းေျပာေနတာ။မင္းကခပ္တည္တည္နဲ႔ ဝင္ထိုင္ၿပီး စက္ႏႈိးေနတာေလ” ”အာ မသိဘူး မသိဘူး”ေျပာေျပာဆိုဆို ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီးသူမကားဆီေျပးသြားၿပီး ကားစက္ႏႈိးကာ ထြက္သြားသည္။သူလဲ ”ဟိတ္ ဟိတ္ မင္းပစၥည္းေတြက်န္ခဲ့ၿပီေဟ့”မၾကားေတာ့ သူလဲ လိုက္ၿပီးေပးဖို႔ ကားေပၚတက္ေတာ့ အလုပ္ထဲက အမ္ဒီကဖုန္းေခၚတာနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတာနဲ႔ မမွီေတာ့။သူလဲ အိတ္ေတြကိုၾကည့္လိုက္မိသည္။တခုခုေတြ႕လို႔ေတြ႕ျငား။

မိန္းကေလးအသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ၊အဝတ္ေတြနဲ႔ အတြင္းခံေတြ။သူမ ဝယ္လာတာေတြ ကိုၾကည့္ရင္း သူ႔ရင္ထဲမွာတဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ ေႏြးေႏြးေလးခုန္ေမသည္။အခ်စ္ဆိုတာဒါလား။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆုံေတာ့ ေျပာျပေတယ့ ရီလိုက္ၾကတာ။ဒါမင္းဖူးစာေနမယ္။ပစၥည္းေတြကိုေတာ့ ခိုးခိုးမနမ္းနဲ႔ေနာ္ဆိုၿပီးစၾကသည္။သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေကာင္မေလးေရ ဖူးစာမွန္ရင္ ျပန္ဆုံပါရေစလို႔။ ဥမၼာခင္လဲ ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ ေတြ႕ၿပီးေနာက္ သူမေယာက္က်ားနဲ႔လုပ္တိုင္း တခုခုလိုေနသလိုလို။သူမေယာက္က်ားက ၿငိမ္းခ်မ္းေလာက္မႀကီး လုပ္လဲမလုပ္ႏိုင္။ၿပီးေတာ့ လူက ဗိုက္က႐ႊဲကာ ဝေနတာမို႔ အရမ္းႀကီးအၾကမ္းမလုပ္ႏိုင္။သူမကိုခ်စ္လို႔လဲပါမည္။အစက သူမ ဒါကိုသေဘာက်ေပမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းက သူမကိုပက္ပက္စက္စက္ၾကမ္းသြားေတာ့ တခါတေလခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးလုပ္ခံခ်င္မိသည္။

သူမေယာက္က်ားက လီးကိုသာစုပ္ခိုင္းၿပီး သူမကိုတခါမွ မယက္ေပးဖူး။ယက္ေပးဖို႔ေျပာရမွာလဲ ရွက္သည္။တခါတေလခံခ်င္မိသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းကို တခါတေလ သတိရမိသည္။သူမလိုအပ္ခ်က္ေတြမျပည့္တိုင္းပင္။ဒါေၾကာင့္သူမေယာက္က်ားႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းကို ဖုန္းဆက္ကာမရွက္ႏိုင္ ခ်ိန္းမိသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းက သူ႔တိုက္ခန္းလာဖို႔ခ်ိန္းတာမို႔ သူမသမီးကို ေက်ာင္းပို႔ၿပီးကားကိုအိမ္မွာထားကာ အငွါးကားနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းခ်ိန္းတဲ့ေနရာကိုလာလိုက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ လိုးျဖစ္သည္။

သူမ စိတ္ေတြတင္းၾကပ္ေနတာေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ေတြ႕မွ ေပါက္ခြဲပစ္လိုက္သည္။ ”အား လုပ္ လုပ္ အားရပါးရလုပ္ ကို မညႇာနဲ႔ ဥမၼာ့ ဖင္ေတြကို ႐ိုက္ၿပီးေဆာင့္ေပးပါ အား အား” ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ဖင္ေတြကို တဖ်န္းဖ်န္းနဲ႔႐ိုက္ကာအားရပါးရေဆာင့္လိုက္ရင္း ”ေကာင္မ ေကာင္းလား ငါလိုးတာေကာင္းလား” ”အား ေကာင္းတယ္ ကို လိုးတာအရမ္းေကာင္းတယ္ အရမ္းႀကိဳက္တယ္ အာ့ အင့္ အင့္ အင့္”ႏွစ္ေယာက္သားအခန္းထဲမွာ အသံေတြနဲ႔ဆူညံေနသည္။ဥမၼာခင္က တကိုယ္ရည္သန႔္ရွင္းမႈက အၿမဲဂ႐ုတစိုက္လုပ္တာမို႔ သန႔္ရွင္းကာ လုပ္ရတာေကာင္းသည္။တသက္လုံး ဒီလိုအဆက္ဆံမခံဖူးေတာ့ ခုလိုလုပ္ရေျပာရတာကို သေဘာက်ကာ သူေျပာသလိုလုပ္ေပးသည္။ႏွစ္ေယာက္သား ၿပီးသြားေတာ့ အနားယူေနရင္းစကားေျပာေနလိုက္သည္။စိတ္ထလာေတာ့ ျပန္လုပ္ၾကျပန္သည္။ညေနသုံးနာရီေက်ာ္ေတာ့ အိမ္ကိုျပန္သြားသည္။ေနာက္ရက္က်လဲ လာျပန္သည္။

သူ႔မေယာက္က်ားျပန္မလာမခ်င္းသူ႔ဆီလာလာကုန္းသည္။ဥမၼာခင္က ၿငိမ္းခ်မ္းလုပ္တာကိုစြဲလန္းေနတာပင္။ၿငိမ္းခ်မ္းက ျပသာနာမတက္ေအာင္ေတာ့ေရွာင္ရသည္။ဥမၼာခိုင္ကလဲ အလိုရမက္တခုအတြက္သာ ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ၿငိေနေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ မိသားစုဂုဏ္သိကၡာမက်ဆင္းေစရန္ေတာ့ေရွာင္ရသည္။ ”ကိုခ်မ္း ဒါက မီ့သူငယ္ခ်င္းေဒါက္တာနန္းစံခမ္းတဲ့ နန္း ဒါက တို႔ေတြရဲ႕ဆရာ ကိုၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့” ”ေတြ႕ရတာဝမ္းတာပါတယ္ဗ်ာ။ကားကိုေသခ်ာပါကင္ထိုးခဲ့ရဲ႕လား မွားေနမွာစိုးလို႔” ”ရွင္ေနာ္” ”ကိုခ်မ္းတို႔က သိေနၾကတာလား” ”မီမီကလဲ ငါဟိုတခါနင္တို႔ကိုေျပာတာ သူနဲ႔မွားတာေလ” ”ဟယ္ ဟုတ္လားခ္ခ္ခ္” ”ကဲ နန္း နန္းရဲ႕ ပစၥည္းေတြ ကိုယ့္ဆီမွာပါလာတယ္။ခု လဲ ကားထဲမွာပါတယ္ ျပန္က်ရင္ယူသြားေနာ္” ”ဟုတ္ ဟိုတခါက နန္းလဲ ေလာေနတာနဲ႔ကားမွားသြားတာ။နန္းအမွားအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္” ”ရပါတယ္ဗ်ာ။

ကားမွားတာထားပါ။ကားထဲက အျပင္အဆင္က မတူပါဘူးဗ်ာ မသိဘုးလား” ”ကားထဲမွာ ျပင္ထားတာက အခင္းပဲကြဲတာ က်န္တာက တူေနေတာ့ မွားသြားတာ အဟီး” ”အဲ့လို ကိုခ်မ္းေရ နန္းက လုပ္လိုက္ရင္အရာရာနဲ႔အေၾကာင္းေၾကာင္းခ်ည္းပဲ” ”နင္ေနာ္ ”သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရင္းႏွီးသြားၾကသည္။ေနာက္ပိုင္းမွာလဲ နန္းနဲ႔သူႏွစ္ေယာက္တည္းေတြ႕သည္အထိသူ ရင္ႏွီးေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့သည္။နန္းနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့ သူတိူ႔႐ုံးက ေကာင္မေလး သူ႔တပည့္ရဲ႕ရည္းစား မီမီခ်ိဳကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္မိသည္။သူနဲ႔နန္းက အရင္ကတည္းကသူငယ္ခ်င္းေတြ။တစ္လမ္းထဲေနတာ။တကၠသိုလ္ကြဲသြားေပမယ့္ အတြဲကမပ်က္ခဲ့။မီမီခ်ိဳ႕ဆီက သတင္းအခ်က္အလက္ရသည္။နန္းမွာ ရည္႐ြယ္ထားတဲ့သူမရွိေသး။သူအရမ္းကိုအားတက္သြားမိသည္။သူနန္းရဲ႕အခ်စ္ကိုရဖို႔အတြက္ ခ်စ္ေရးဆိုေတာ့ နန္းကလဲ စဥ္းစားေပးမည္တဲ့။သူလဲ နန္းနဲ႔ေတြ႕ၿပီးကတည္းက ဥမၼာခင္ကို နည္းနည္းခ်င္းေရွာင္လာသည္။ဥမၼာခင္က ေဝယံထက္မရွိတာနဲ႔ သူ႔ကိုခ်ိန္းသည္။သူကလဲ သုံးခါခ်ိန္းရင္ တစ္ခါေလာက္သာေတြ႕သည္။

ေတြ႕သည့္အခါတိုင္းမွာေတာ့ ဥမၼာခင္ကို ပက္ပက္စက္စက္လုပ္ျဖစ္သည္။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဥမၼာခင္က သူနဲ႔က်မွ ဗလဘိုင္လိုက္ရသည္လို႔ေျပာရမည္။ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဥမၼာခင္ကိုေနာက္ေပါက္မဖြင့္ျဖစ္ေသး။ခေရေခြၽမယ္ေတာင္းေတာ့ ေၾကာက္ေနတာနဲ႔မေခြၽျဖစ္။ တစ္ရက္မွာေတာ့ သူ႔ဘဝ အေမွာင္ဖုံးတဲ့ရက္ကိုေရာက္လာခဲ့သည္။ဘယ္လိုမွေရွာင္လို႔မရႏိုင္ခဲ့။နန္းကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲမိတ္ဆက္ေပးေတာ့ ေဝယံထက္က သူမကို ”နင္က နန္းမာလာရဲ႕. ညီမမဟုတ္လား” ”ဟုတ္ အကိုက ေဝယံ” ”ေဝယံထက္ပါ ” ”ဒါဆို သူ သူက ” သူသေဘာေပါက္လိုက္သည္။သူတို႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔တိုက္မိတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ ညီမ။

အာကာတို႔ ဇြဲႏိုင္တို႔က မွတ္မိသည္။တရား႐ုံးမွာ ပါလာတာကိုေတြ႕ဖူးသည္ကိုး။သူတို႔ကိုလဲ ေတြ႕ဖူးသည္မို႔ ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိသည္။နန္းစံခမ္းသူ႔ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး ”ရွင္က ကြၽန္မ အမ ဘဝကို ေသေအာင္သတ္ခဲ့ၿပီးတာအားမရလို႔ ကြၽန္မကိုပါ ႀကံခ်င္ေသးတာလား ဟင္” ”မဟုတ္ပါဘူးနန္းရယ္ ကို တကယ္မသိခဲ့ပါဘူး” ”ရွင့္ကို ေသတဲ့အထိကြၽန္မ နာက်ည္းမုန္းတီးေနတာ။ကြၽန္မအခ်စ္ဆုံးအမကိုသတ္ခဲ့တဲ့ရွင့္ကို ေသတဲ့အထိ ခြင့္မလႊတ္ဘူး ကြၽန္မနဲ႔ ရွင့္ရဲ႕ ပတ္သတ္မႈက ဒီမွ်ပါပဲ။ရွက္တက္ရင္ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မပတ္သတ္ပါနဲ႔” ေျပာၿပီး သူမထြက္သြားသည္။သူ အရွင္လတ္လတ္ ေျမၿမိဳသြားသလိုပင္။ဟာလာဟင္းလင္းႀကီးျဖစ္သြားသည္။သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ကိုအားေပးေပမယ့္ သူမၾကားေတာ့။ေဝယံထက္က သူ႔ကိုေတာင္းပန္ေပမယ့္ သူနားမေထာင္ႏိုင္ေတာ့။သူ႔ဘဝမွာ ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိေတာ့။သူသုံးရက္တိတိ အခန္းထဲကမထြက္။ဖုန္းလဲပိတ္ထားသည္။

သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္ကို လာရွာတာသိေပမယ့္ သူဖြင့္မေပး။သူ႐ုံးကို သြားကာ ထြက္ခြင့္ေပးရင္ေပး မေပးရင္လဲ ဒီေနရာနဲ႔ေဝးရာကိုပို႔ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုေတာ့ သူ႔ဆရာက ေမးရာ အေၾကာင္းစုံေျပာျပလိုက္သည္။သူ႔ဆရာလဲ သူ႔ကို စကၤာပူမွာသြားေနဖို႔တာဝန္ေပးတာနဲ႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွႏႈတ္မဆက္ပဲ စကၤာပူကိုသူထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။စကၤာပူေရာက္ေတာ့ သူအလုပ္ထဲမွာပဲ အာ႐ုံႏွစ္ထားလိုက္ကာ က်န္တာအားလုံးကိုေမ့ထားလိုက္သည္။ေရာက္ၿပီးႏွစ္လေလာက္ေနမွ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဆက္သြယ္သည္။ဥမၼာခင္က သူ႔ကို မက္ေဆ့ခ်္ပို႔ထားတာမနည္းေပ။သူစကၤာပူေရာက္ေတာ့ သူ႔ေယာက္က်ားနဲ႔အလည္လာရင္းလစ္ရင္လာေတြ႕သည္။

သူလဲ မထိန္းေတာ့။သူစကၤာပူမွာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသည္။ဥမၼာခင္နဲ႔ႏွစ္ေခါက္သာေတြ႕သည္။လိုင္းေပၚမွာေတာ့ ေျပာျဖစ္ၾကသည္။သူလဲ နည္းနည္းအနည္ထိုင္စျပဳလာၿပီ။ျပန္ေခၚတာနဲ႔ သူလဲ ျပန္လာခဲ့သည္။အာကာတို႔က သူ႔ကို နန္းဆီသူတို႔သြားရွင္းျပထားတဲ့အေၾကာင္းေျပာသည္။မီမီခ်ိဳတို႔ကလဲယူၿပီးသြားၿပီ။မီမီခ်ိဳက အေၾကာင္းစုံသိလို႔ သူ႔ကို နန္းဆီသြားေတြ႕ၿပီးရွင္းျပဖို႔တိုက္တြန္းေပမယ့္ သူမသြားရဲ။နန္းက ပစ္ပစ္ခါခါေျပာလိုက္ရင္ ဒီတစ္ခါသူအသက္ရွင္သန္ဖို႔အတြက္သိပ္မလြယ္ကူႏိုင္။သူမခံစားႏိုင္တာေၾကာင့္ သတၱိနည္းေနရသည္။သူရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး တစ္လေက်ာ္ေလာက္အၾကာမွာ ဥမၼာခင္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ေဝယံထက္ႏိုင္ငံျခားမနက္ကသြားသည္တဲ့။သူလဲသိသည္။ေဝယံထက္က စကၤာပူ မွာ ဆယ္ရက္ေလာက္ၾကာမည္။

ဒါေၾကာင့္ သူမနက္ျဖန္က် သူတို႔အိမ္မွာေတြ႕ဖို႔အဆင္ေျပမလားေမးေတာ့ သမီးကိုေက်ာင္းပို႔ၿပီးရင္အားၿပီတဲ့။သူလဲ မနက္က် ဥမၼာခင္တို႔ကြန္ဒိုနားမွာေစာင့္ေနလိုက္သည္။ဥမၼာခင္ထြက္သြားေတာ့ သူလဲ ဥမၼာခင္တို႔အထပ္ကိုသြားကာ ေသာ့ကိုထားခဲ့တဲ့ေနရာကေနယူၿပီး တံခါးဖြင့္ကာျပန္ပိတ္ၿပီးေစာင့္ေနလိုက္သည္။နာရီဝက္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဥမၼာခင္ျပန္ေရာက္လာသည္။မေတြရတာတစ္ႏွစ္နီးပါးရွိေပမယ့္ ဥမၼာခင္က အရင္အတိုင္းမေျပာင္းလဲေပ။လွေနဆဲပဲ။မိုးျပာေရာင္အေပ်ာ့သားကိုဝမ္းဆက္အၾကပ္ဝတ္ထားသည္။ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ကပ္ေနတာမို႔ေကာက္ေၾကာင္းအလွကထင္းသည္။သူလဲဥမၼာခင္ကို ဒီတေခါက္ေတြ႕ၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္မေတြ႕ပဲေနၾကရေအာင္လို႔ေျပာေတာ့ ဥမၼာခင္ကလဲ လက္ခံသည္။တကယ္လို႔ ေတြ႕ရင္ေတာင္မွ ခုလိုအၿမဲမေတြ႕ဖို႔ေျပာသည္။ဒီတေခါက္ေတာ့ သူဥမၼာခင္ရဲ႕ခေရကို ရေအာင္ေခြၽေတာ့မည္။ေျပာလဲေျပာထားသည္။

ဥမၼာခင္တို႔အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူတို႔လင္မယားအိပ္ခန္းက ခန္းနားထည္ဝါသည္။ေရခဲေသတၱာ တီဗြီ အဲကြန္းအစုံရွိသလို အိပ္ရာကလဲ အေကာင္းစား။ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ရင္း စကားေျပာကာ ဥမၼာခင္ရဲ႕ ဖင္ကို သူညႇစ္လိုက္ ပင္တီႀကိဳးကို ဆြဲလိုက္ ႐ိုက္လိုက္လုပ္ေနသည္။ဥမၼာခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ကာနမ္းလိုက္ၿပီး ”ဒီပါးစပ္က ခုပဲနမ္းရမွာတေအာင့္ေနၾကအားမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး” ”အမယ္ ဘာလို႔လဲ” ”ကို႔လီးကို စုပ္ေပးရမွာမို႔” ”သြား ဒါမ်ိဳးေတာ့တက္တယ္”ေျပာၿပီးသူ႔ကို နမ္းသည္။အေတာ္ၾကာနမ္းၿပီးေတာ့ ဥမၼာခင္ကိုထခိုင္းလိုက္ၿပီး သူလဲမတ္တပ္ရပ္ကာ လီးကိုစုပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ဥမၼာခင္လဲ သူ႔အက်ႌ ေဘာင္းဘီေတြကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ေအာက္က ေကာင္က မာထန္ေနသည္။ ”ခစ္ခ္စ သူ႔ဟာႀကီးက အၿမဲတမ္းရယ္ဒီပဲ”ေျပာၿပီး စုပ္ေပးသည္။လီးထိပ္ကို လွ်ာနဲ႔ကလိလိုက္ စုပ္လိုက္ ေဘာေတြကို စုပ္လိုက္နဲ႔ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပးေနသည္။

သူလဲ ေကာင္းလာတာမို႔ ဥမၼာခင္ဆံပင္ေတြကိုဆြဲကာ ပါးစပ္ကို ေဆာင့္လိုးလိုက္သည္။ဥမၼာခင္ကို ကုတင္ေစာင္းေပၚေခါင္းတင္ၿပီး ပါးစပ္ကို လိုးလိုက္သည္။ဥမၼာခင္လဲ ပုေလြကြၽမ္းေနၿပီမို႔ အလိုက္သင့္ေနေပးသည္။သူလဲ ေကာင္းလြန္းလာကာ ပါးစပ္ထဲကိုပန္းလိုက္ၿပီးအျပင္ထုတ္ကာ ဥမၼာခင္မ်က္ႏွာေပၚပန္းလိုက္သည္။ ”ဟင့္ ညစ္ပတ္တယ္ သူမ်ားမ်က္ႏွာေတြ ေပကုန္ၿပီ”သူလဲ တစ္ရႉးယူကာသုတ္ေပးလိုက္သည္။ဥမၼာခင္ေရဘူးထုတ္ကာ ပလုပ္က်င္းလိုက္ၿပီးသူ႔ကိုလာဖက္သည္။သူလဲ ဥမၼာခင္ကိုအဝတ္ေတြခြၽတ္ခိုင္းလိုက္သည္။အဝတ္ေတြခြၽတ္လိုက္ေတာ့ အတြင္းခံ ပန္းေရာင္ေလးသာက်န္ေတာ့ သူလဲ ခြၽတ္လိုက္ရင္း ”ဥမၼာက ကိုယ့္လီးနဲ႔လိုးတယ္လို႔သေဘာထားၿပီးကိုယ့္ဟာကို ကလိ ကိုယ္က ႏို႔ေတြကိုင္ေပးမယ္”ေျပာၿပီးဥမၼာခင္ကို ေနာက္ကေနဖက္ကာ ႏို႔ေတြကိုညႇစ္လိုက္ ကလိလိုက္လုပ္ေနသည္။

ဥမၼာခင္လဲ အေစ့ကိုကလိလိုက္ အဖုတ္ထဲ ကလိလိုက္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္းအရွိန္တက္လာသည္။ပါးစပ္ကလဲ ကို႔္ လီးနဲ႔ဆိုအရမ္းေကာင္းမွာပဲေျပာကာ ကလိေနသည္။သူလဲႏို႔ေတြေခ်တာကိုရပ္ၿပီးဥမၼာခင္ကိုေနာက္ကေန ေခါင္းအုံးခုကာမွီခိုင္းၿပီးေရွ႕ကေန ဥမၼာခင့္ႏို႔ႏွစ္လုံးၾကားကိုလီးနဲ႔လုပ္ေနလိုက္သည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဥမၼာခင္လဲ အရွိန္တက္လာကာ လက္နဲ႔တခ်ီၿပီးသြားသည္။ႏွစ္ေယာက္သားအေမာေျဖေနလိုက္ၾကသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ဥမၼာခင္ကို သူ႔အေပၚခြလိုင္းကာ ႏွစ္ေယာက္သားေျခာက္ကိုးပုံစံလုပ္ၾကသည္။ဥမၼာခင္က သူ႔လီးကိုစုပ္ေပးသည္။သူလဲ အေစ့ကိုစုပ္လိုက္အဖုတ္ကိုကလိလိုက္လုပ္ရင္း ဖင္ထဲကိုလဲ ကလိေနသည္။ဖင္ထဲကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာကလိေနရင္းအသားက်လာတာနဲ႔ ဖင္ဝကိုလွ်ာနဲ႔ကလိလိုက္ၿပီးအဖုတ္ကအရည္ေတြယူကာ လက္သုံးေခ်ာင္းပူးကာထည့္လိုက္ျပန္သည္။ဖင္က ယမ္းခါလာတာမို႔ အေစ့ကို စုပ္ေပးလိုက္ရင္းထည့္လိုက္သည္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဖင္က လက္သုံးေခ်ာင္းကို ခံႏိုင္လာသည္။ဥမၼာခင္ က ”ကို ဥမၼာ့ကို လိုးေပးပါေတာ့ အရမ္းခံခ်င္ေနၿပီ ကို႔ရဲ႕လီးနဲ႔ ဥမၼထဲကိုထည့္ၿပီး လိုးေပးပါ” သူလဲကလိေနတာေတြရပ္ကာ ဥမၼာခင္ကို သူ႔အေပၚကေနေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ဥမၼာခင္လဲ သူ႔အေပၚကေန အားနဲ႔မာန္နဲ႔ေဆာင့္ေနသည္။ေမ့ြရာက သူမေဆာင့္တိုင္းေအာက္ကိုနစ္နစ္ဝင္သြားသည္အထိ ေဆာင့္သည္။ပါးစပ္ကလဲ တအင္းအင္းနဲ႔ အရမ္းကိုမာန္တက္ေနသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ သူလဲဥမၼာခင္ကို ပက္လက္လွန္ကာေျခေထာက္ေတြကိုကိုင္ခိုင္းထားၿပီးအေပၚကေန တရစပ္ေဆာင့္လိုက္သည္။အခန္းထဲမွာ တဖြတ္ဖြတ္တဗြၽတ္ဗြၽတ္ တအားအားနဲ႔ ဆူညံေနသည္။ဒီလိုအေနအထားသာ ေဝယံထက္ေတြ႕လို႔ကေတာ့ ေသြးတက္ေသႏိုင္သည္။သူ႔ရဲ႕ခ်စ္ဇနီးေလးကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အိပ္တဲ့အိပ္ရာေပၚမွာ ပိုးစိုးပက္စက္ လိုးေနတာကိုး။သူ႔ေဆာင့္ခ်က္ေတြၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဥမၼာခင္လဲ ၿပီးသြားရသည္။

အရမ္းကိုေကာင္းတာမို႔ သူမ ၿငိမ္းခ်မ္းကို တင္းတင္းႀကီးဖက္ထားလိုက္သည္။အေတာ္ေလးၾကာမွ ၿငိမ္းခ်မ္းက ဖင္ခ်ေတာ့မယ္ဆိုကာမွ သူမလဲ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ကိုယ္ကို ေမြ႕ရာေပၚမွာဝပ္ထားလိုက္ၿပီးဖင္ကိုေထာင္ေပးလိုက္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းက ဖင္ကိုၿဖဲကာလက္နဲ႔ကလိလိုက္ျပန္သည္။ၿပီးေတာ့ ဖင္ကိုဖ်န္းခနဲ႐ိုက္ကာ ”ေတာက္ ေကာင္းလိုက္တဲ့ဖင္ ဒီဖင္ကိုဘယ္သူအရင္စလိုးဖူးတာလဲေကာင္မ”ဖ်န္းခနဲ႐ိုက္လိုက္ျပန္သည္။ ”အ ဥမၼာရဲ႕ ဖင္ကို ကို ပထမဆုံးလိုးဖူးတာပါ” ”မင္းရဲ႕ဖင္ပါကင္ကို ဘယ္မွာအဖြင့္ခံမွာလဲ” ”ဥမၼာရဲ႕ ဘယ္သူမွမလိုးဖူးေသးတဲ့ဖင္ကို ဥမၼာတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္အိပ္တဲ့ ကုတင္ေပၚမွာ ကို ပထမဆုံးလိုးတာလို႔ အဟင့္ လုပ္ေပးေတာ့ကြာ ဥမၼာဖင္က တအားယားလာၿပီ”

”မလိုးခင္ လီးကိုုစုပ္ေပးဦး” ဥမၼာခင္လဲ ကုန္းထားရာမွ ကုတင္ေအာက္ဆင္းကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရွ႕ ဒူးေထာက္ၿပီး လီးကိုအငမ္းမရစုပ္ေပးေလသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ဥမၼာခင္လိုမိန္းကေလးမ်ိဳး ထပ္ၿပီးလဲမေတြ႕ႏိုင္ေတာ့သလို ဒီလို တဏွာႀကီးတဲ့သူမ်ိဳးလဲ ထပ္မေတြ႕ႏိုင္။ၿပီးေတာ့ မေက်နပ္ခ်က္နဲ႔လုပ္ခဲ့တာမို႔ ညႇာတာဖို႔စိတ္မကူး။ဥမၼာခင္ေခါင္းကိုကိုင္ကာ ပါးစပ္ထဲကိုေလးငါးေျခာက္ခ်က္ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။ဥမၼာခင္လဲ လီးက အာေခါင္ကိုမေထာက္မိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးစုပ္လိုက္ရသည္။သူမကိုျပန္ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီး ”ကဲ ဖင္ကိုၿဖဲေပးစမ္း” ”ဟင့္ သူပဲအမ်ိဳးမ်ိဳး အႏိုင္က်င့္တယ္”ေျပာၿပီးျဖဴသြယ္တဲ့လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေနာက္ျပန္ဖင္သားႏွစ္ျခမ္းကိုၿဖဲေပးလိုက္ေတာ့ စအိုဝရဲရဲကထင္းခနဲေပၚလာသည္။ခေရပြင့္ေပၚကို တံေတြးေထြးခ်လိုက္ၿပီးမ်က္လုံးကစားလိုက္ရာ မွန္တင္ခုံေပၚမွာ ေခါင္းလိမ္းဆီဘူးေတြ႕တာနဲ႔လွမ္းယူလိုက္ၿပီးအဖုံးဖြင့္ေတာ့ ”အဲ့ဒါ ကိုကို႔ရဲ႕ ေခါင္းလိမ္းဆီဗူး။

သူအရမ္းႀကိဳက္လို႔ သိပ္ေတာင္မလိမ္းဘူးခ္ခ္ ”သူလဲဖင္ဝကိုေလာင္းခ်ကာ လီးကိုလဲ လိမ္းလိုက္ၿပီး ”ေစာက္ေကာင္မ ဖင္ကိုမရႈံထားနဲ႔ ဖြင့္ထား။ရႈံ႕ထားရင္ နာလိမ့္မယ္”ေျပာၿပီးခေရဝကို လီးေထာက္လိုက္ကာ ဖိထည့္လိုက္ရာ ”ျဗစ္ ဗ်ိ ဗ်ိ” ”ဟ အ အ အင္း” နာသြားကာ ဖင္ဝရႈံ႕လိုက္မိေပမယ့္ သတိရလို႔ ျပန္ဖြင့္ေပးထားလိုက္သည္။ႀကီးမားတဲ့ လီးက က်ဥ္းၾကပ္တဲ့စအိုဝကိုထိုးခြဲကာ ဝင္လာတာမို႔ ဖင္ဝတခုလုံးမီးစနဲ႔ထိုးခံရသလိုပူခနဲျဖစ္သြားၿပီးနာက်င္မႈက ဖင္ဝမွတဆင့္ တကိုယ္လုံးကို ပ်ံ႕သြားသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ေခါင္းလိမ္းဆီကိုအနည္းငယ္ေလာင္းခ်လိုက္ၿပီး နည္းနည္းထည့္လိုက္ျပန္သည္။နာက်င္လြန္းလို႔ ဖင္ၿဖဲထားတဲ့ လက္ေတြက တဆက္ဆက္တုန္ေနသည္။သူလဲ အေစ့ကို လွမ္းၿပီးကလိလိုက္ၿပီး ထပ္ထည့္လိုက္သည္။

လီးကတစ္ဝက္ေလာက္ဝင္သြားေတာ့ဆက္မသြင္းေတာ့ပဲ အေစ့ကိုကလိလိုက္ျပန္သည္။ဥမၼာခင္တေယာက္ နာလို႔တအအ ေအာ္ေနေပမယ့္ ျငင္းတာေတာ့မျငင္း။သူလဲလီးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ကြၽံဝင္ေနတဲ့စအိုဝက ျပန္ကပ္ပါလာသည္။ဒူးကိုအားျပဳ ၿပီး လုပ္ေနတာမို႔ တကိုယ္လုံးရဲ႕ဝိတ္ကိုဒူးေပၚေထာက္ထားတဲ့လက္မွာ အားျပဳထားရသည္။လီးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္ထည့္လိုက္ျပန္သည္။အေစ့ကို ကလိတာေၾကာင့္ေရာ ဖင္ဝက နာက်င္မႈက အက်င့္ရသြားတာေၾကာင့္နာတာျဖည္းျဖည္းခ်င္းသက္သာလာကာ အဲ့ဒီနာက်င္မႈရဲ႕အရသာကို ဥမၼာခင္တေယာက္ ခံစားလာရသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ခံႏိုင္လာကာ ဖင္ခံရတာကို ႀကိဳက္စျပဳလာသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕လီးကိုတဆုံးထည့္ေစခ်င္တာမို႔ ”ကို ဥမၼာ့ဖင္ထဲကို လီးအကုန္ထည့္ခ်င္ထည့္ေလ။ခံႏိုင္ၿပီ” သူလဲလီးကိုျပန္ထုတ္ၿပီးတဆုံးထိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထည့္လိုက္သည္။ ”ျဗစ္ ျဗစ္ ျဗစ္” ”အ ရွီး ကြၽတ္ကြၽတ္ ရတယ္ ခံႏိုင္တယ္ အာ့ ဟာ့ အီး”နာက်င္မႈေတြနဲ႔အတူ ခံစားမႈတမ်ိဳးက သူမတကိုယ္လုံးကို ဆူပြက္သြားသလို အရမ္းကို ေဟာ့လာသည္။ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵတခုကို ေတာင့္တမိလိုက္သည္။

ဖင္ကို ညႇစ္ေပးလိုက္ ဖြင့္ေပးလိုက္လုပ္လိုက္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ လီးတဝက္ေလာက္ထုတ္ၿပီးတဆုံးထည့္လိုက္လုပ္ေပးေနရင္း ဖင္ကညႇစ္တဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ အရမ္းကိုေကာင္းေနသည္။ ”အား ရွီးေကာင္းလိုက္တာကြာ။ေကာင္မ ဖင္ကက်ပ္ထုတ္ေနတာပဲ။ႀကိဳက္လား ဖင္ခံရတာကို” ”ႀကိဳက္တယ္ အား အရမ္းမိုက္တယ္။ဖင္ခံရတာႀကိဳက္တယ္ အ အ ေဆာင့္ေဆာင္”သူလဲ ဒူးအားကိုသုံးကာ ခပ္ဆက္ဆက္ဖိလိုးလိုက္သည္။တအိုးအိုးနဲ႔ရမက္သံျပင္းစြာညည္းေနသည္။က်ဥ္းၾကပ္တဲ့စအိုကိုလုပ္ရတာမို႔ သူ႔လီးကို တင္းၾကပ္စြာညႇစ္ထားမႈေၾကာင့္ ၿပီးခ်င္လာတာမို႔ သူလီးကို ဖင္ေပါက္ထဲက ထုတ္လိုက္ၿပီး ”ေညာင္းၿပီ။ေနာက္နဲနဲဆုတ္”ေျပာၿပီး ကုတင္စြန္းဖက္ကိုဆြဲကာေနရာခ်ေပးလိုက္သည္။ဖင္ကိုတံေတြးေထြးခ်လိုက္ၿပီးလီးကိုေခါင္းလိမ္းဆီကိုသုတ္ကာ ”ဖင္ခံလို႔ေကာင္းလား ေစာက္ေကာင္မ” ”ဖ်န္း” ”အား ေကာင္းတယ္ ကိုရယ္ ဖင္ခံလို႔အရမ္းေကာင္းတယ္ လုပ္ေလ ”ဖင္ကိုတဖ်န္းဖ်န္း႐ိုက္ရင္း ဥမၼာခင္စိတ္ကိုပိုႂကြေအာင္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ဥမၼာခင္လဲ အရမ္းကိုေဟာ့ေနၿပီ။

ဖင္ကိုျပန္ၿဖဲခိုင္းကာ လီးကိုတဆုံးထည့္လိုက္ျပန္သည္။ဥမၼာခင္လဲ ခံႏိုင္လာၿပီမို႔ သူမညႇာေတာ့ လက္ကိုဖယ္ခိုင္းကာ အေစ့ကို ေခ်ခိုင္းၿပီးဖင္သားႏွစ္ျခမ္းကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ၿဖဲကာတရစပ္ေဆာင့္လိုက္သည္။အခန္းထဲမွာ လူႏွစ္ဦးရဲ႕ေက်နပ္အားရတဲ့ညည္းညဴသံက လႊမ္းေနသည္။ဖင္ကို႐ိုက္လိုက္ လိုးလိုက္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿပီးခ်င္လာသည္။သူလဲ ဥမၼာခင္ရဲ႕ဆံပင္ေတြကိုဆြဲလိုက္ေတာ့ ရမက္ေတြထန္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကိုနမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ကေနေဆာင့္လိုးလိုက္သည္။ဥမၼာခင္ရဲ႕ လိုးပါလိုးပါဆိုတဲ့အသံက ၾကားရတဲ့သူအဖို႔ ပိုၿပီးအားတက္ေစသည္။သူလဲမညႇာမတာေဆာင့္လိုက္ရင္း လီးတစ္ခုလုံး က်ဥ္တက္လာကာ ဖင္ကႂကြက္သားေတြကလဲ အရမ္းကိုညႇစ္လာတာမို႔ သုတ္ရည္ေတြမထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ပန္းထုတ္လိုက္ရသည္။

ဥမၼာခင္လဲ အရမ္းကိုေဟာ့ကာ ၿပီးသြားၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕လီးတစ္လုံးကို ဆြဲညႇစ္ထားလိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ထပ္ရက္သား ကုတင္ေပၚမွာ လဲက်သြားသည္။ႏွစ္ေယာက္လုံးေခြၽးေတြနဲ႔႐ႊဲေနသည္။ေမာဟိုက္ေနတာမို႔ အေမာေျဖေနၾကသည္။မ်က္ႏွာေတြက ေက်နပ္အားရတဲ့မ်က္ႏွာေတြ။အေတာ္ေလးၾကာမွ ဥမၼာခင္က သူ႔ကို ဖယ္ခိုင္းကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ သူလဲေနာက္ကေနလိုက္ဝင္သြားသည္။ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူ႔လီးကိုဥမၼာခင္က ေဆးေပးသလို သူကလဲ ဥမၼာခင္ကို ေဆးေပးလိုက္သည္။ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဥမၼာခင္က ဘီ႐ိုထဲကအဝတ္ထုတ္ကာဝတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုလဲ သူမေယာက္က်ားပုဆိုးထုတ္ေပးလို႔ဝတ္လိုက္ၿပီးကုတင္ေပၚတက္ကာ တေယာက္ကို တေယာက္ဖက္ထားရင္း စကားေတြေျပာေနၾကသည္။အေတာ္ၾကာေတာ့ မ်က္ခုံးကစင္းလာတာမ်ဳ႕ ေမွးလိုက္ၾကသည္။ျပန္ႏိုးလာေတာ့ ေနာက္တခါထပ္လုပ္ၾကျပန္သည္။

ဒီတခါေတာ့ ဖင္က နည္းနည္းနာေနေသးတာမို႔ အဖုတ္ကိုပဲ လုပ္ျဖစ္သည္။ခဏနားၿပီးျပန္စိတ္ပါလာေတာ့ ဖင္ကိုပဲလုပ္လိုက္သည္။ဥမၼာခင္ ဖင္ခံရတာိကုႀကိဳက္သြားသည္။ေလးနာရီထိုးခါနီးေတာ့ ဥမၼာခင္က ေရခ်ိဳးအလွျပင္အဝတ္လဲကာ သူ႔သမီးကိုေက်ာင္းသြားႀကိဳသည္။သူလဲ ယူစရာရွိတာေတြယူ အဝတ္လဲကာ ျပန္လာလိုက္သည္။ညက် ဥမၼာခင္နဲ႔ လိုင္းေပၚမွာစကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ေနာက္ရက္လဲ ဥမၼာခင့္အိမ္ကိုသြားၿပီး လုပ္သည္။ဒီတခါေတာ့ ဖင္ကိုပဲလုပ္လိုက္သည္။ညေနက် လမ္းေလွ်ာက္တာေတာင္နည္းနည္း ကြတတ ျဖစ္ေနသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ေဝယံထက္ျပန္မလာခင္ခ်ိန္ထိ ဥမၼာခင္နဲ႔လုပ္ျဖစ္သည္။ျပန္လာခါနီးတစ္ရက္အလိုမွာေတာ့ နားလိုက္သည္။မနားလို႔လဲမျဖစ္။သူလုပ္ထားတာနဲ႔ ဥမၼာခင္လဲ ဘလဗိုင္လိုက္ေနၿပီ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ေရွာက္ အတက္ႏိုင္ဆုံးမေတြ႕ေတာ့ဖို႔ တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ သူလဲ အလုပ္ကိုအာ႐ုံစိုက္ၿပီးစိတ္ႏွစ္ကာ လုပ္ေနလိုက္သည္။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာ့ အၿမဲတမ္းနီးပါးဆုံျဖစ္သည္။သူငယ္ခ်က္းေတြက နန္းစံခမ္းကိုသြားေတြ႕ဖို႔ေျပာေပမယ့္ သူေမ့ထားပဲေကာင္းပါတယ္ဆိုၿပီး ေနလိုက္သည္။

တစ္ရက္မွာေတာ့ မီမီခ်ိဳကသူ႔ကို ဖုန္းဆက္ၿပီးအားရင္ ခဏလာခဲ့ပါဆိုလို႔သြားေတာ့ မီမီခ်ိဳတို႔နဲ႔အတူ နန္းကိုပါေတြ႕လိုက္ရသည္။ ”နန္း ေနေကာင္းတယ္ေနာ္” ”ေကာင္းလို႔ ခုလိုေတြ႕ရတာေပါ့” ”နန္းနင္ဟာေလ စကားေကာင္းေကာင္းေျပာေလ” ”ေျပာတာပဲ သူေမးတာက ဟုတ္မွမဟုတ္တာ” ”ကဲပါ ကိုခ်မ္း မီတို႔ ဟိုဖက္သြားလိုက္ဦးမယ္။စကားေအးေဆးေျပာၾကဦး။စိတ္ခ်မယ္ေနာ္ ”ေျပာၿပီးသူ႔မ်က္ေစ့တဖက္မွိတ္ျပကာ ထြက္သြားၾကသည္။ ”နန္း ကိုယ့္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔မေတာင္းဆိုခ်င္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ မရည္႐ြယ္ပဲ ျဖစ္သြားတာကိုေတာ့ ကို ဘယ္လိုရွင္းျပရမွန္းမသိေတာ့ဘူး” ”ဘာမွလာရွင္းျပမေနနဲ႔။ေယာက္က်ားႀကီးျဖစ္ၿပီး သတၱိကလဲမရွိဘူး။ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ဖို႔မႀကိဳးစားဖူး။ထြက္ေျပးဖို႔ပဲဟင္း မေျပာခ်င္ဘူး” ”နန္းရဲ႕ အမုန္းကိုဘယ္လိုမွမခံစားႏိုင္လို႔ပါ။ကိုယ့္ဘဝမွာ တစ္ဦးတည္းေသာတစ္ခုတည္းေသာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က နန္းပါ။

နန္းကသာ ကို႔ကို ထပ္ၿပီးနာက်ည္းမုန္းတီးၿပီးေျပာရင္ ကိုယ္ ဘယ္လိုမွမခံစားႏိုင္လို႔ပါ” ”ခုက် ခံႏိုင္ၿပီေပါ့ အဲ့လိုလား” ”ခုလဲ မခံႏိုင္ဘူး။ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကို႔ကို မုန္းမသြားပါနဲ႔လို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ။ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ဆိုးကို ကိုယ္လဲ ဘယ္လိုမွေမ့မရခဲ့ပါဘူး။ကိုယ္ နန္း သိေအာင္ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲမသိေတာ့ဘူး” ”ဘာမွ ရွင္းျပမေနနဲ႔။ကိုအာကာတို႔ ကိုေဝယံတို႔ ရွင္းျပၿပီးၿပီ။အိမ္ကိုလဲ လာၿပီးေဖေဖတို႔ေမေမတို႔ကို ေတာင္းပန္ၿပီးလို႔ ေဖေဖတို႔က ျဖစ္ၿပီးခဲ့တာေတြကို ျပန္ၿပီး အျပစ္မယူေတာ့ဘူးတဲ့။အဲ့တုန္းကလဲ ေနာက္ပိုင္းမွ သိရတာ ရွင္ႀကီးက ဟီး႐ိုးႀကီးလုပ္ၿပီး အျပစ္ခံသြားတာကို လြန္မွသိလိုက္ရလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရတယ္တဲ့။အဲ့ကေလးကိုေတြ႕ရင္လဲ အိမ္ကိုလာလည္ပါ။

အျပစ္မရွိပဲနဲ႔အျပစ္ခံသြားတဲ့အတြက္လဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူးလို႔ေျပာေပးပါတဲ့” ”ဟင္ ဟိုေကာင္ေတြကိုယ့္ကို ဘာမွမေျပာဘူး” ”နန္းကို ေတြ႕ဖို႔ေကာမေျပာဘူးလား” ”ေျပာေတာ့ေျပာတယ္။ကိုယ္ကမွမေတြ႕ရဲတာကို” ”မုန္းဖို႔ေကာင္းတာ။ဒီက ခြင့္လႊတ္လို႔ ဘယ္ေန႔မ်ားလာမလဲေစာင့္ေနတာ သူကေယာက္က်ားျဖစ္ၿပီး သတၱိမရွိလို႔ မီတို႔ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ခုလိုေတြ႕ဖို႔လုပ္လိုက္ရတာ သိၿပီလား” ”ဟား တကယ္ႀကီးလား အားေပ်ာ္လိုက္တာကြာ ကိုယ္တကယ္မသိလို႔ပါ” ”ဟင္း မေျပာခ်င္ဘူး ဒီမွာမိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး သူ႔ကို” ဒီလိုနဲ႔ တစ္ႏွစ္နီးပါအၾကာ တခုေသာတနဂၤေႏြေန႔မွာ ”တိမ္ျပာျပာေန႔တေန႔ Sunday မွာကြယ္ မဂၤေဆာင္ပြဲေလး က်င္းပေနပါတယ္။ သူမ်ားကို အားက်မိတယ္ ခ်စ္ေလးရယ္” သတို႔သား ၿငိမ္းခ်မ္းနဲ႔ သတို႔သမီး နန္းစံခမ္းတို႔ရဲ႕မဂၤလာေဆာင္ေလးတခု။

သတို႔သားမ်က္ႏွာက မႈိရတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔။သူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းပါစပ္ နာ႐ြက္တက္ခ်ိတ္ေနၿပီဆိုၿပီး ႏွိပ္ကြပ္ေနၾကသည္။သတို႔သမီးကေတာ့ ၿပဳံးေနၿပီး မ်က္လုံးအိမ္ထဲမွာ သတို႔သားကိုခ်စ္တဲ့စိတ္အျပည့္နဲ႔။ မဂၤလာဦးအိပ္ခန္းထဲမွာ နန္းစံခမ္းတေယာက္တည္း။မဂၤလာကုတင္ကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ျပင္ဆင္ထားတာ။ခုေတာ့ကုတင္ေပၚထိုင္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။လင္ေယာက္က်ား ျပန္လာေနၿပီ။သူငယ္ခ်င္းေတြက ခုနကမွျပန္သြားကာ အမ်ိဳးမ်ိဳးစသြားၾကသည္။သူမဘဝမွာ ထိန္းသိမ္းခဲ့ရတဲ့အပ်ိဳစင္ဘဝကို ဒီည ခ်စ္ရတဲ့သူကို ေပးရေတာ့မည္။အေတြ႕အႀကဳံက စာေတြ႕သာရွိၿပီး ကိုယ့္ေတြ႕မရွိခဲ့။ခ်စ္သူဘဝမွာ ကိုကိုကလဲ အခြင့္အေရးမယူ။

မဂၤလာဦးညမွ အပ်ိဳဘဝကိုစြန႔္လႊတ္မယ္လို႔လဲေျပာထားတာေၾကာင့္။သူစိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေတာင္ေတြေျမာက္ေတြး။ တံခါးဖြင့္ဝင္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္ရတဲ့ဇနီးနန္း။ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနသည္။သူဝင္လာေတာ့တုန္သြားတာကိုေတြ႕ေတာ့ သူရီခ်င္သြားသည္။သူလဲ အဝတ္အစားခြၽတ္ၿပီးေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ေျပာကာ ေရဝင္ခ်ိဳးလိုက္သည္။ေရခ်ိဳးခန္းကထြက္လာေတာ့ တပတ္လာေပးၿပီး အဝတ္ထုတ္ေပးထားသည္။သူလဲ ေရသုတ္ေနရင္း ညအိပ္ဂါဝန္ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔ လွေနတဲ့ခ်စ္သူကိုၾကည့္ရင္း သူတကယ္ႀကီး မိသားစုဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ရၿပီလို႔ ေတြးမိလိုက္သည္။သူအဝတ္ဝတ္ၿပီးေတာ့ ”နန္း အိပ္ၾကစို႔ေလ ပင္ပန္းေနတဲ့ဟာ” ”အင္ မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး။အိပ္ခ်င္ အိပ္ႏွင့္ နန္း တီဗြီၾကည့္မလို႔” ”အာ မၾကည့္နဲ႔ေတာ့ေလ အိပ္ရေအာင္” ”မအိပ္ေသးပါဘူးဆို။ဘာလဲ ရၿပီဆိုၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်င္တာလား ဟင္းဟင္း ဒါမ်ိဳးမရဘူးေနာ္”

”ကဲ ဒီေလာက္ မွရွိလွတာ လာေလ့”ေျပာၿပီးနန္းကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္ေတာ့ ”အေမ့ ဘာလုပ္တာလဲ မအိပ္ေသးဘူးေနာ္ လႊတ္ လႊတ္” ကုတင္ေပၚတင္ၿပီး နန္းရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးကို အနမ္းမိုး႐ြာခ်လိုက္ရာ အသံတိတ္သြားသလို ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးက ေမွ႔စင္းသြားသည္။ နန္းတေယာက္ ခ်စ္ရတဲ့ကိုကို႔ရဲ႕ အနမ္းေတြေအာက္မွာ လြင့္ေမ်ာသြားသည္။ကိုကို႔ရဲ႕ ၾကင္နာယုယမႈေတြေအာက္မွာ အေပၚတက္သြားလိုက္ ေအာက္ကိုက်လာလိုက္ျဖစ္ေနရသည္။ ”ကိုကို နာတယ္ေျဖးေျဖး” ”အစမို႔ေနာ္ နန္း စိတ္ကိုေလွ်ာ့ထား” နန္းကိုသတိေပးရင္း နန္းရဲ႕အဖုတ္ေလးထဲလီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုက္ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးေနရင္း အရည္ေတြနဲ႔ေခ်ာလာတာေၾကာင့္ ဆက္ခနဲ ထိုးခ်ကာအဆုံးထိဝင္သြားသည္။

”အား ရွီး နာတယ္ ကိုကိုရယ္ အဟင့္ဟင့္” ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ႏို႔ေတြကိုတလွည့္စီစုပ္ရင္း ခဏရပ္ကာထားလိုက္သည္။တကိုယ္လုံးကိုပြတ္သပ္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။နန္းလဲ ခံႏိုင္လာခဲ့ရသည္။ကိုကို႔ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြေအာက္မွာ နန္း အရမ္းကို ေကာင္းခဲ့ရသည္။မဂၤလာဦးညမွာ ကိုကိုက နန္းကို ပညာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသင္ေပးခဲ့သည္။အိမ္ေထာင္သက္ နည္းနည္းၾကာလာတာနဲ႔အမွ် နန္းလဲ ကိုကို႔ရဲ႕သင္ျပေပးမႈေၾကာင့္ ပညာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတက္လာရသည္။ကိုကိုနဲ႔ အတြဲညီညီအိပ္ရာထဲမွာ ဆက္ဆံတက္လာၿပီ။ကိုကို႔က သူ႔အေပၚ အရမ္းကိုခ်စ္ၿပီး အစစအရာရာ ေကာင္းတာေၾကာင့္ နန္းလဲ ကိုကို႔အေပၚမွာ မိန္းမေကာင္းအျဖစ္ေနေပးသည္။နန္းက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္ေသးေပမယ့္ ကိုကိုက ကေလးယူခ်င္တာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွာ ကိုကို႔အတြက္ ရင္ေသြးလြယ္ထားရေတာ့ ကိုကိုအရမ္းေပ်ာ္သြားတဲ့မ်က္ႏွာက သူမခ်စ္လို႔မဝ။

ၿငိမ္းခ်မ္းဘဝခုမွ တကယ္ၿငိမ္းခ်မ္းသြားရတာပင္။ေပ်ာ္႐ြင္စရာမိသားစုေလးတခုကို ဖန္တီးထားႏိုင္ၿပီ။ခ်စ္ရတဲ့ဇနီးရယ္ ခ်စ္ရတဲ့သမီးရယ္အျပင္ ခုေနာက္ထပ္ကိုယ္ဝန္ကို နန္းကလြယ္ထားသည္။သူ႔အတြက္အရာရာၿပီးျပည့္စုံၿပီ။ဒီမိသားစုဘဝေလးကို ဘယ္လိုမွအပ်က္စီးမခံႏိုင္။သူအိမ္ေထာင္က်ၿပီးကတည္းက မိန္းမရႈပ္ျခင္းကိုလုံးဝေရွာင္လိုက္သလို ဥမၼာခင္နဲ႔လဲ လုံးဝမွမပတ္သတ္ေတာ့။သူမယူခင္ႏွစ္ပတ္ေလာက္အလိုမွာ ဥမၼာခင္နဲ႔ ငါးရက္အတူေနေပးလိုက္သည္။ေနာက္ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွထပ္မေတြ႕ၾကေတာ့နဲ႔လို႔ေျပာခဲ့လိုက္သည္။တခါတခါမွာေတာ့ဥမၼာခင္တို႔လင္မယားအိပ္တဲ့ကုတင္မွာ သူနဲ႔ ဥမၼာခင္တို႔ လုပ္တာကို ဗီဒီယိုခိုး႐ိုက္ထားတာကို ျပန္ၾကည့္ၿပီး သတိေတာ့ရမိသား။ဒါေပမယ့္ ထပ္ေတာ့မဆုံလိုေတာ့။

ဒီဗြီဒီယိုဖိုင္ေတြကိုေတာ့ဖ်က္ပစ္ရမွာႏွေျမာတာမို႔ မ်က္ႏွာေတြကိုေတာ့ editလုပ္ကာဖ်က္ထားၿပီး မူရင္းကိုေတာ့အၿပီးတိုင္ဖ်က္ပစ္လိုက္သည္။ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူစိတ္ထဲမွာ ေဝယံထက္နဲ႔ ဥမၼာခင္တို႔အေပၚ ထားတဲ့ အမုန္းေတြက ေျပသြားေလၿပီ။ေရွ႕ဆက္ သူ႔ဘဝကို သာယာေအာင္လုပ္မယ္လို႔ေတြးၿပီး အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ သမီးကို အသာေလးနမ္းလိုက္ၿပီး နန္းရဲ႕ပါးေလးကိုနမ္းလိုက္ေတာ့ ”ကိုကို ခုထိမအိပ္ေသးဘူးလား” ”အင္းအိပ္မလို နန္းရဲ႕” သူ႔ဖက္လွည့္ကာရင္ခြင္ထဲဝင္လာေတာ့သူနန္းကိုဖက္ထားလိုက္သည္။ ”ကိုကို စိတ္လာေနတာလား မာေနတယ္”ေျပာၿပီးနန္းက သူ႔လက္ကေလးနဲ႔ အသာထုေပးေနသည္။သူလဲအလိုက္သိတဲ့နန္းကိုခပ္ဖြဖြေလးနမ္းၿပီး ေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္မိေလသည္။