Month: August 2021

အတန်းဖော်သူငယ်ချင်း နီလာတစ်ယောက်အလုပ်ကိစ္စနှင့် ရန်ကုန်ကိုရောက်လာသည်။မနေ့ညနေကကားစီးမနက်ရန်ကုန်ရောက်တော့တစ်ဦးတည်း ယောင်ချာချာဖြစ် နေတော့ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့  ဂျော့ကိုသတိရလိုက်သည်။ဂျော့ဆိုတာကငယ်ငယ်ကတည်းကအတူ   စားအတူ ကစားနေခဲ့တဲ့အကောင်  တရပ်ကွက်လုံးမှာမိန်းကလေးတွေ  ချည်းမွေးထားကြတဲ့ကြားကသူ  တစ်ယောက်တည်းပဲယောက်ျား  လေးပါတော့သူငယ်ချင်းအားလုံးရဲ့ကစားဖော်ယောက်ျားလေး။မိသားစုထဲမှာသားအကြီးမြေးအကြီးဝိုင်း   ချစ်ကြတဲ့အကောင်၊ ရပ်ကွက်ကလဲ  ချစ်ကြတယ်။တမျိုးလုံးသည်းသည်းလှုပ်တော့မုန်းဖို့ကောင်းပေမယ့်  လူကလူဆိုးတော့မဖြစ်ဘူး။ခင်စရာ   အရမ်း ကောင်းတယ်။ဒီကောင်ကို  ခေါ်ပြီးနှိပ်စက်မယ်တွေးကာဖုန်း  ဆက်လိုက်တယ်။ မနက်အလုပ်သွားခါနီးဖုန်းဝင်လာ တော့ကျနော်မသိတဲ့နံပါတ်တစ်ခုပါ   ပဲ။ဒါပေမယ့်ကျနော်ကိုင်ပြီးထူး  လိုက်တယ်။   “ဟလို”   “ဟဲ့ ငဂျာ့ငါပါ၊နီလာလေ”   “အေး မခေါ်စဖူးအခေါ်ထူးလို့ဘာ များလဲလင်ရလို့ဖိတ်စာပေးပို့မလို့    လား”   “လဖွတ် ဒါပဲခုလုတ် တိုက်နေတာပဲ၊  လင်မယူတော့ဘူး၊မိန်းမပဲယူတော့   မယ်”  “မိုက်တယ်နင့်ကိုယူရင်နောက်တစ်   ယောက်ပါထပ်ရမယ်”  “မသာ  ဒါပဲစဉ်းစားနေတာပဲ” “ဟားးး၊ကဲပြော”    “ငါရန်ကုန်ရောက်နေတယ်ဟ”  “ဟုတ်လား၊ဘယ်မှာတည်းလဲ”  “ဟိုတယ်မှာပေါ့ဟယ်”   “ရန်ကုန်ရောက်တာများငါ့အိမ်မ   လာဘူး”  “မလာရဲပါဘူး၊နင့်အမေကိုကြောက်  လို့”  “ကြောက်စရာမလိုပါဘူးဟာ၊ငါတို့  အသက်လည်းသုံးဆယ်ပဲကျော်နေ   ပြီ”  “မသိဘူးဟာ၊ငယ်ငယ်ကတည်းက  ကြောက်ရတာဆိုတော့၊သိတယ်မ …

မနောဖြူတဲ့ဆရာမလေး ကျနော်ဇော်မိုးတစ်ယောက် ကျေးလက်ဖွံ့ဖြိုးရေးလုပ်ငန်းမှာ  တင်ဒါတွေပြိုင်ပြီးနောက်မှာတင်ဒါအောင်မြင်ခဲ့အတွက်  စစ်ကိုင်းတိုင်း   ဒေသကြီးရဲ့တောရွာဖက်မှာလမ်း  ဖောက်ပြီးတံတားလေးတွေဆောက်  ဖို့အတွက်တပည့်များနှင့်ရောက်ရှိခဲ့   တာ တစ်လကျော်ခဲ့ပြီ။ရွာနှင့်လည်း  တမိုင်ခန့်ဝေးတဲ့နေရာမှာပဲအခြေချ  စခန်းဆောက်ပြီးနေခဲ့တယ်။ရွာနှင့်  ဝေးပြီးနေတာကလည်း ပြသနာတွေ  နှင့်ကင်းအောင်နေခဲ့တာဖြစ်တယ်။  ရွာဆိုတော့မီးမရှိသလို တယ်လီဖုန်း  တို့အင်တာနက်တို့မရှိဘူး။မြို့နဲ့မိုင်   လေး ဆယ်ကျော်ဝေးပါတယ်။တကယ်ဆိုမိုင်လေးဆယ်လောက်ကနီးနီးလေးပါ။သို့သော်လမ်းတွေကဆိုး  ရွားလွန်းတဲ့အတွက်ခရီးဖင့်ရ တယ်။လမ်းဆိုပေမယ့်တစ်ကြောင်းထိုးမြေသားလမ်းဖြစ်ပြီးသစ်ခုတ်ဝါးခုတ်တဲ့လမ်းကြောင်းကိုလမ်းဖောက်တဲ့  လမ်းပါ။ကျနော် တို့လမ်းကတော့ဌာနကလမ်းအူကြောင်းပေးထားတဲ့  လမ်းအတိုင်းပဲဖောက်ရတာပါ။  တောလမ်းလဲဖြစ်တဲ့အတွက်ရေရှိတဲ့နေရာ မှာပဲစခန်းချနေထိုင်တာ  ဖြစ်ပါတယ်။လုပ်ငန်းအတွက်  ရေတွင်းနှင့်မီးစက်ကတော့ပါရပါ  တယ်။ကျနော်နေတဲ့တဲကိုတော့ရုံး  အဖြစ်စီစဉ်ပြီးဘေးတချက်တချက်စီမှာအိပ်ခန်းစီစဉ်ထားခဲ့တာပါ။ ကျေးရွာလူကြီးတွေကတော့အဝင်အထွက်ရှိပါတယ်။သူတို့အကူအညီနှင့်ဒေသကထွက်တဲ့သစ်ဝါးအလွယ်  တကူရရှိသလို၊လိုအပ် တဲ့ဝါးထရံ  ယက်တာတို့သက်ကယ်ပျစ်တာတို့ကိုတော့ရွာကလူတွေကိုခိုင်းထားပါ  တယ်။ရွာဖက်ကတော့ဈေးလာ  ရောင်းကြ တယ်။ကျေးရွာကလိုအပ်  တဲ့အကူအညီတချို့ရသလိုကိုယ့်  ဘက်ကလည်းတတ်နိုင်တဲ့အကူအညီကိုပေးတော့ရွာလူကြီးများနှင့် အဆင်တပြေဖြစ်ခဲ့တယ်။လုပ်ငန်းလဲ စပြီးမြေတူးစက်တွေမြေထိုးစက်   တွေနှင့်မြေသယ်ကားတွေကအထိုင်  ကျနေပါပြီ။လမ်းလွှဲ တွေလဲကြိုပြီးစီမံပြီးထားပါပြီ။မြို့ပေါ်ပစ္စည်းအ  ဝယ်ထွက်ရတာလဲမလွယ်ပါဘူး။တ  ပတ်စာရိက္ခာကိုမြို့ပေါ်တက်ဝယ်ရ   သလို  စက်တွေအတွက်ဆီကိုမြို့ပေါ် မှာရပါတယ်။ရွာသူရွာသားများ   အနေနဲ့ကတော့မဖြစ်မနေမြို့ပေါ်  သွားရမယ်ဆိုမှဆိုင်ကယ်နှင့်သွား    ကြရတယ်။ဖုန်အလူးလူးနဲ့ပေါ့ဗျာ။  ကျနော်ကတော့ပုံမှန်ဆိုရင်တော့နှစ်  ပတ်တကြိမ်သွားရမှာပါ။ဒါပေမယ့် …

မုသားမဲ့ အချစ်ဒဏ် အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး သားးးးးး သားးးးးးးးး ဘာဖြစ်တာလည်း   ဟင် သား ဘာဖြစ်လို့လည်းးးးးးး ဘွားလေး   အိပ်မက်တွေ မက် ပြီး ထအော်ပြန်ပြီလား သား  ပြန်အိပ်လိုက်အုံးနော် မနက်အလုပ်သွားရအုံးမယ် မဟုတ်လား သား  ဟုတ်ကဲ့ ဘွားလေး   သား  ရေသောက်ပြီး ပြန်အိပ်လိုက်ပါ့မယ် ဘွားလေးလည်း သားကြောင့် အိပ်ရေးပျက်သွားပြီ  ဘွားလေးလည်း အိပ်တော့နော် သား လည်းအိပ်ပြီနော် ဘွားလေး  ဘွားလေး အိပ်ယာထဲပြန်ဝင်သွားတော့မှ ကျနော်လည်း ကြမ်းပြင်ကအိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး ခြင် တောင်ကိုပြန်ချရင်း နဖူးပေါ်လက်တင်ရင်း အသိစိတ်ကလွင့်ပျံ့နေရင်း အတိတ်က ပုံရိပ်တစ်ချို့မျက်စိထဲပြန်မြင်ယောင်လာမိပါ တော့တယ်  သား လင်းခန့်  ဗျာ အမေ ဘာပြောမလို့လည်း သားအိပ်တော့မလို့ မနက်အလုပ်ဆင်းရအုံးမှာ အမေရယ်   ခဏလေးပါ  သားရယ် ကျနော် အိပ်ယာကလူးလဲထလိုက်ပြီး အမေ့ပါးနှစ်ဖက်ကိုဖျစ်ညစ်လိုက်ရင်း…

လိုင်းသွင်းခံရသူကလေး “ပြွတ်ပြွတ်–အား–ပြွတ်ဗြစ်ဒုတ်–အမလေး ကိုရယ်–အင့်–အား–ကောင်းလိုက်တာ–အ–အ–“ “ကိုလည်း ကောင်းနေပြီ–ပြီးတော့ မယ်”   အထည်ချုပ်သမလေး ဟေမာကျော်တယောက် ချစ်သူမင်းမောင်၏ရင်ခွင်အောက်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကား ပေးထားပြီး အလိုးခံရင်း အရသာတွေ့နေသည်။နယ်မှလာကာ အဆောင်မှာနေပြီး အထည်ချုပ်စက်ရုံဆင်းနေသောဟေမာ ကျော်သည် ငယ်ရွယ်သူတို့သဘာဝချစ်သူထားမိရာမှ ချစ်သက်တမ်းတလကျော်ကျော်လောက်မှာပင် ပါကင်အဖွင့်ခံခဲ့ရသည်။ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်ပြီးစ ခန္ဓာကိုယ်ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော်လည်း အပျိုစစ်စစ်လေးမို့ မင်းမောင်၏ ငါးလက်မခန့်သာရှိသော လီးဒဏ်ကိုပင် မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့်ခံခဲ့ရသည်။အခုတော့ ၂ လအတွင်းမှာ ဆယ်ကြိမ်ခန့်အလိုးခံပြီးချိန်မှာတော့ လီးအရသာကို  သိနေပေပြီ။ စက်ရုံဟောင်းကြီးတစ်ခု၏ဘေး ချုံကွယ်အမှောင်ရိပ်က မြက်ခင်းပြင်မှာ အလိုးခံရင်း အရှိန်တက်လာခိုက် ပြီးကာနီးပြီဖြစ်သော  မင်းမောင်က တရစပ်လိုးလေတော့သည်။ထိုအခိုက်မှာပင် သူမတို့နှစ်ဦးအပေါ် လက်နှိပ်ဓာတ်မီးရောင်များဖြာကျလာသည်။မျက် စေ့လေးမှိတ်ပြီးအလိုးခံနေသော ဟေမာကျော်ကမသိ။မင်းမောင်ကသိသော်လည်း အလိုးကိုမရပ်ပဲ ဆက်လိုးနေသည်။   “ဟေမာ– ကိုလိုးတာ အလိုးခံလ်ု့ကောင်းလားဟင်”   “ကောင်းတယ်ကိုရယ် အရမ်းကောင်းတယ်– လိုး–အ–လိုးစမ်းပါကိုရယ်–အားရပါးရ လိုးစမ်းပါ-ဟင်–ဟင်–အို–ကို–လွှတ်–လွှတ်တော့-လူ–လူ”   မျက်လုံးလေးဖွင့်လိုက်ချိန်မှာ ဓါတ်မီးရောင်များကိုမြင်လိုက်ရသော…

အလွမ်းပြေအနမ်း ( စ/ဆုံး ) ဘုတလင်မြို့နယ်ဆိုတာ မိုးနည်းရေရှား ဒေသ၊ အဲဒီထဲကမှ ဆင်သေရွာက ကလူတွေကတော့ ကန်ရေကိုသာ အဓိက အသုံးပြုကြရတယ်။ ရေကန်ကလည်း ရွာနဲ့မနီးမဝေးမှာရှိပြီ ရွာသူရွာသား အပျိုကာလသား တို့စုပေါင်းရေခပ်ကြသည်မှာ ပျော်စရာဓလေ့တစ်ခုလိုဖြစ်နေပါတယ်၊ရေခပ်ရေထမ်း အလုပ်ကိုစီဖြင့်နောက်ပြောင်ကြ သမီးရည်းစား စကားပြောဆိုကြတို့မှာ ရွာဓလေ့ပင်မဟုတ်ပါလား။ ခင်မာလာတို့က ရွာတွင် ဆွေကြီးမျိုးကြီး၊ စားနိုင်သောက်နိုင်၊ ဦးလေးဖြစ်သူကလဲ အရာရှိကြီးဆိုတော့ခင်မာလာအမေ မုဆိုးမ ဒေါ်တင်တင်ကြီးကတော့ခပ်စွာစွာ။ ခင်မာလာကလဲ အမေ့ဖြစ်သူသွေးအပြည့်ပါသည်။ လူပျိုလေးများကို အစမခံဘဲ ခပ်တင်းတင်းနေလေ့ရှိသည်။ ခင်မာလာအမ တင်မာလာကတော့ပိုပြီးဆိုးသည်။ တလောကလုံးသူလုပ်စာဘဲထိုင်စားနေသလိုလို။ သားမိသုံးယောက်က ရွာအစွန်က နှစ်ထပ်တိုက်ကြီးကို အပေါထပ်မှာလူနေပြီး အောက်ထပ်ကိုတော့ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်ထားကြတယ်။ သားမိသုံးယောက်လုံး တစ်ယောက်တစ်မျိုးဆီ လှပါတယ်။ ဒေါ်တင်တင်ကြီးကတော့ အသက် 35 လောက်ဆိုတော့တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးပေါ့။ သမီးနှစ်ယောက်မွေးဘူးပေမယ့် သူတင်ပါးကြီးတွေက အယ်ထွက်နေတာဘဲ နိ့ကြီးနှစ်လုံးကလဲ…

အပျိုကြီးရဲ့အထူးလက်ဆောင် ကျမ မသီသီမြင့် အသက်သုံးဆယ့် ငါးရှိပြီ။ကျမရန်ကုန်ကိုရောက်လာ   တယ်။ဇာတိကတော့အညာက၊အညာသူဆိုပြီးမဲမဲသဲသဲ မဟုတ်ဘူး။  အသားတော့ဖြူယုံမကဝင်းတယ်။  လှလားလို့မေးရင်တော့ရွာမှာတော့  ကွမ်းတောင်ကိုင်စာရင်းမဝင်ပေမယ့်ရွက် ကြမ်းရေကြိုအဆင့်ပေါ့။အ   သားဖွေးယုံလေးထိန်းထားနိုင်တယ်။ပြောစရာအပြစ်ကတော့နို့သေး   တာတစ်ခုပဲ။ဒီအသက်အရွယ် အထိ  အပျိုကြီးဘဝနှင့်နေခဲ့တာ။ဘာစိတ်  မှတော့မရှိခဲ့ဘူး၊ခုဒီအရွယ်ရောက်မှ   ကျမစိတ်ကတမျိုးကိုဖြစ်လာတယ်။ဖြစ်ပုံကဒီ လို။မောင်လေးကရန်  ကုန်မှာအိမ်ထောင်ကျတယ်။သူတို့ကတိုက်ခန်းငှားနေကြတာ။သူ  တို့မှာသမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ကျမ တူမလေးပေါ့၊ကျမတို့ရဲ့အသဲ  လေးလေ။တနှစ်နီးနီးရှိပြီ၊အဲဒီက  နေပြီးတော့ကျမကိုရန်ကုန်ကိုခေါ်  တယ်။ဘာလို့ခေါ်လဲဆိုရင်သူ နိုင်ငံ   ခြားသွားရမယ့်ရက်နီးလာလို့တဲ့။ သူ့သမီးနှင့်သူ့မိန်းမကိုထားခဲ့ရမှာ  စိတ်မချလို့ဆိုတော့ကျမလိုက်သွား  ရတယ်။ရွာမှာအမေနဲ့ညီမကိုထား   ခဲ့ရတယ်။အဲဒီမှာကျ မကသူတို့နေတဲ့မြို့ကိုလိုက်လာရတဲ့အခါသူတို့  တိုက်ခန်းကHallခန်း၊ငှားနေတာ  လဲဖြစ်လေတော့ အခန်းတွေကန့်မထားဘူး  လိုက်ကာခန်းဆီးလေးပဲကာထား   တယ်။ကျမလည်းခန်းဆီးရှေ့အိမ်  ရှေ့မှာပဲအိပ်ရတယ်။ကျမမောင်က  နိုင်ငံခြားထွက်ခါနီးတော့ အမရှိနေ  တာတောင်မရှောင်ဘူးရှင့်။ညဆိုသူ  တို့လိုးသံတဖတ်ဖတ်နှင့်ကျမယောက်မကလည်းတအားညည်းတယ်။   အမှန်ဆိုရွာ မှာမကြားဖူးတဲ့အရာ  တွေ၊အစကတော့ရှက်တာပေါ့၊   အသံကြားတိုင်းရင်တုန်ပန်းတုန်  အမြဲဖြစ်ရသည်။။ သူတို့လုပ်ရင်ကြားရတဲ့အသံတွေက  ဒါမျိုးမကြားဖူးတဲ့ကျမအတွက်  တော့တမျိုးကြီးပဲရှင့်။တပြွတ်ပြွတ်  စုပ်သံတွေလည်းကြားရ တယ်။  အမှန်ဆိုရင်ကျမရှိတော့မောင်လေး  ရှောင်ရမှာ၊ဒါပေမယ့်သူနိုင်ငံခြား  သွားရတော့မယ်ဆိုတော့ရိက္ခာယူ   သည့်သဘော…

အချစ်ကြောင့်ရှင်သန်ခြင်း နှင်းတွေဝေတဲ့သီတင်းကျွတ် လကိုရောက်ခဲ့ပြီမနက်ဖြန်သီတင်း  ကျွတ်မီးထွန်းပွဲတော်လုပ်ကြတော့  မည်မည်။ဟိုနေရာကကျွတ်စီ ကျွတ်စီနှင့်အသံကြားရသည်။မနောရဲ့  ဗိုလ်အောင်၊စပယ်ပန်းလေးချစ်သူစ  သည့်သီချင်းသံများကိုလေအသင့်   မှာကြားရတဲ့ အတွက် မခင်လေးသိမ့်  တစ်ယောက်ဒေါသစိတ်၊ဝမ်းနည်း  စိတ်တို့ဖြစ်လာသည်။အိပ်ရာကလူး  လထလိုက်ပေမယ့်ထ၍မရပေ။ အားယူပြီးထထိုင်လိုက်ရပေမယ့်  လမ်းထလျောက်နိုင်သည့်ဘဝမ  ဟုတ်ပေ။တစ်ခြားတစ်ယောက်ကထူမပေးမှသာလမ်းလျောက် နိုင်  သည့်ဘဝ။ဝမ်းနည်းစိတ်ကြောင့်အလိုလိုနေရင်းမျက်ရည်များကျလာ  သည်။ဆီးကလည်းသွားချင်လာပြန်   သည်။ထို့ကြောင့်  ပင် “ကျွတ် ကျွတ် ညီမလေး နှင်းနှင်းရေ “   “ရှင် မမသမီးလာပြီ” ညီမလေးနှင်းနှင်းကိုလှမ်းခေါ်လိုက်   ရသည်၊  နှင်းနှင်းမှာအမဖြစ် သူမခင်လေးသိမ့်   အားကူညီရန်ရောက်လာပြီးအမ  ဖြစ်သူ၏မျက်နှာကိုကြည့်ကာစိတ်  မကောင်းဖြစ်ရသည်။ “မမရယ် စိတ်မကောင်းတာတွေမ တွေးပါနဲ့လား”   “အင်းငါမတွေးချင်ပါဘူးနှင်းနှင်း၊  ဒါပေမယ့်ဒီအချိန်ဒီရာသီရောက်ရင်  ငါရဲ့ ဒဏ်ရာဟောင်းကပြန်ပေါ်လာ  တယ်၊ငါဒီလူ့ကိုအရမ်းစိတ်နာတယ်”  “ကဲပါမမရယ်၊လူဆိုတာကဖြစ်ချိန်   တန်လို့ဖြစ်ရမှာမဟုတ် လား”  “အေးလေ ဒါပေမယ့်ငါဒီလိုဖြစ်ရင်  ငါကိုတော့လာကြည့်သင့်တယ်မ   ဟုတ်လား၊စားပြီးနားမလည်လုပ်   တာမျိုး၊ချစ်တယ် ဆိုပြီးဒုက္ခိတဖြစ်  တော့စွန့်ပစ်သွားတဲ့လူမျိုးကလူ့  လောကမှာရှိသင့်လားနှင်းနှင်း”   “သူလည်းသူ့အကြောင်းနဲ့သူရှိပါ …

လှိုင်း နဲ့ တွေ့ခဲ့တဲ့လေ အချိန်ကာလတစ်ခုမှာ ကျနော် အိမ်ပေါ်ကဆင်းခဲ့ဖူးတယ် ဘာကြောင့် ဆိုတာကို အသေးစိတ်ပြောမနေချင်တော့ဘူးဗျာ…   ဖအေ နဲ့  သားတွေမှာ ဖြစ်တတ်တဲ့ ထူးမခြားနား အကြောင်းအရာတွေကြောင့်ပါပဲ…  သားအဖ နှစ်ယောက်ကြား ဗျာများနေတဲ့   အမေ့ မျက်နာ လဲ လှည့်မကြည့်ဖြစ်ဘူး အဲ့ဒီအချိန်ကပေါ့ …   ဖုံးတစ်လုံး… ဆိုင်ကယ်တစ်စီး… ငွေလေးငါးသောင်း နဲ့ အဝတ်အစားသုံးစုံ လောက် အိတ်ထဲထည့်ပီး  ဆင်းလာလိုက်တာ  သန်းဇော် ဆိုတဲ့ အပေါင်းအသင်း တစ်ယောက်အိမ် အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး  တက်နေဖြစ်တယ်…  သန်ဇော်တို့အိမ်မှာက သူရယ် သူ့အဖေ အမေ နဲ့ သူ့ညီ လေးယောက်ပဲနေကြတယ်   အားလုံးကလဲ ကိုယ်နဲ့  ရင်းနှီးကြတော့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပါပဲ…  ဒီကောင့်မိဘတွေကိုတော့ အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာတာ အသိမပေးဖြစ်ဘူး   တော်ကြာ ငါ့တူ  ဘာဖြစ်တယ်…

နှင်းဆီ နွမ်း ဆရာမ လွမ်း စာကိုသေချာမလုပ်ဘူး စာကိုစိတ်မဝင်စားဘူး မနေ့ကတည်းက သေချာသင်ပေးတာ အာရုံကဘယ်ကိုရောက်နေတာလည်း ပြော စမ်း ဆိုပြီး ခေါင်းကိုဒေါက်ခနဲ ခေါက်ခံထိရင်း အောင်မြင့်မြတ် တစ်ယောက်ခေါင်းလေးပွတ်ရင်း အားးး သေပါပြီဗျာ နာလိုက်တာ ဝသန် ကလည်း မတရားပဲ ခေါက်ပစ်တာ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း မညှာဘူး ဘာ ဝသန် ငါ နင့်ထက် အသက် ၁၃နှစ်လောက်ကြီး တယ် နားလည်လား ပြီးတော့ ငါ့ အလယ်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဆိုတာ သိထားအုံး အောင်မြင့်မြတ် နင့် က အခုမှ 9တန်းကျောင်းသားနော် ရိုရိုသေသေဆက်ဆံ မကြိုက်ဘူး ငါ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က အကူအညီတောင်းလို့ နင့်ကို စာလာသင်ပေး တာ သဘောပေါက်နော် ငါကျူ ရှင်သင်တဲ့ ဆရာမ မဟုတ်ဘူး သဘောပေါက်ထား ကြားလား…

အကို လိုး မယ် ဆို အဆင်သင့်ပါ (စ ဆုံး ) ကျနော်လည်း နေ့တိုင်းလိုလို လိုးချင်စိတ်ပေါ်လာတတ်သလို လိုးစရာ ချစ်သူလည်းမရျိခဲ့ဘူးလေ သိတယ်မဟုတ်လာ မလေးရှာမှာတော့ ကျားတွေသျားတော့ မိန်းခလေး တွေ လူလွတ်ဆိုတာမရှိခဲ့ဘူးလေ ကျနော့လို ရုပ်မလှတော်ကီ မကောင်းတဲ့ သူအတွက် မလေးရှားမှာ မြန်မာ မိန်းခလေး တစ်ယောက် ချစ်သူရ ဖို့ ခက်ခဲလွန်းပါ့ဒီလိုနဲ့ပဲ အားတိုင်း ကေအယ်စင်တာ/ကိုတာရာယာ/ ပူဒူး/ ဂျလန်အလော့/ စသဖြင့် ဖာမတွေရှိတဲ့ မလေး ကွာလာလမ်ပူ တစ်မြို့လုံး အမြဲပတ်ခဲ့ပီး လိုးခဲ့ရတာလေတနေ့ ဖာခန်းမသွားပဲ အညောင်းပြေအောင်ဆိုပီး မာဆက်သွားလိုက်တာ ခံန္ဓာကိုယ်လေးက ဝိုင်းစုခိုင်သိန်း မျိုး နုတ်ခမ်းနီလေးနဲ့ ဂျင်းဘောင်ဘီတိုလေးက ပေါင်းရင်း ထိပဲရှိတယ် အောက်ခံဘောင်းဘီတောင်ထင်ရတယ် အပေါ်ပိုင်းမှာတော့ လုံလုံခြုံခြုံ ဝတ်ထားပါတယ်…