တော်လို့ စမူဆာ ဆုချတာ

တော်လို့ စမူဆာ ဆုချတာ

တပ်ထဲတွင်း အစည်းအဝေး စောပြီးလို့ အားနေတဲ့ တစ်ရက် ဗိုလ်ကြီး မျိုးစည်သူ ပျင်းလို့ ဖေ့ဘွတ် ဖွင့်ပြီး ဟိုပွတ် ဒီပွတ် လုပ်နေတယ်။ မျိုးစည်သူ က အရာရှိငယ် လူပျိုဆောင်မှာ နေတယ်။ အရာရှိဆိုတော့ သီးသန့် အခန်း ရတယ်လေ။ တပ်ရင်းမှူး နဲ့ အခြားအရာရှိတွေ တိုင်းမှူးလမ်းကြောင်း ပါသွားလို့ မျိုးစည်သူ သိပ်အလုပ်မရှိဘူး။ အရာရှိလူပျိုဆောင် ဟာ တိတ်ဆိတ်လို့။ နေ့ခင်းက စားဖိုမှူးလာပို့သွားတဲ့ ပဲဟင်းနဲ့ ငါးကြော်နှပ်ကိုတောင် ပျင်းလို့ မစားသေးဘူး။ ဗိုက်ကလည်း မဆာသေးဘူးကိုး။ ဘီယာသောက်ရအောင်လည်း နေ့ခင်းကြီးကို မျိုးစည်သူ မသောက်တတ်။ ပျင်းစရာကောင်းလှတဲ့ နေ့ခင်းပါလား။ ဖေ့ဘွတ် ပေါ်က မော်ဒယ်တွေကို လိုက်ပြီး ရွေးကြည့်နေလိုက်တယ်။ မော်ဒယ်တွေပုံကိုသာ ရှာရတာ နိုင်ငံရေး အကြောင်းတွေကို မနည်းရှောင်နေရတယ်။

မျိုးစည်သူ က တပ်မတော်သားပေမယ့် နိုင်ငံရေး အငြင်းအခုန်တွေကို ဝါသနာမပါ။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ စစ်သားအလုပ်မဟုတ်ဘူးလို့ သူက ယူဆထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမကိစ္စကြတော့ စစ်သားဖြစ်ဖြစ်၊ ဘာဖြစ်ဖြစ် အမျိုးသားအကျိုးစီးပွါးမို့လား။ မျိုးစည်သူမှာ အရင်က ရည်းစားရှိတယ်။ သိပ်ပြီးတော့ သူ့ကို တွယ်ကပ်ချုပ်ခြယ်လွန်းလို့ လမ်းခွဲလိုက်တယ်။ဒီကောင်မလေး က သူ့ကို ချစ်တယ်လို့ မထင်ပါဘူး။ အရာရှိမို့ လိုချင်တာလို့ မျိုးစည်သူထင်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ သူနဲ့လည်း ပြတ်ပြီး သိပ်မကြာဘူး။ နောက်တစ်တပ်က အရာရှိ ဗက တစ်ယောက်နဲ့ ကြိုက်သွားပြန်ရော။ မလွမ်းလောက်ပါဘူး။ မျိုးစည်သူ ဖေ့ဘွတ် ကြည့်နေရင်း မထင်မှတ်တဲ့ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံ တက်လာတယ်။ မက်ဆေ့ဂျာ က နေတက်လာတာ။ မေလှမွန် ပုံပို့တယ် ဆိုပြီး ကတောင်ကနဲ တက်လာတာ လန့်တောင်သွားတယ်။

မေလှမွန် တဲ့ ဘယ်သူပါလိမ့်။ သူ့ သူငယ်ချင်းစာရင်း ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ အမကြီးတစ်ယောက်ပါ။ ဘယ်သူက စပြီး အပ် မိမှန်းတောင် မသိဘူး။ ဘာပို့ပါလိမ့် ကြည့်လိုက်ဦးမှ။ ဒီအရွယ် အမကြီးတွေ ပို့တာဆို ဆရာတော်ကြီးရဲ့ မေတ္တာစာ လူ ၇ ယောက်ကို ဖြန့်ဝေပါတို့ ဘာတို့ပဲ နေမှာပဲ။ “ဟင်” မျိုးစည်သူရုတ်တရက် ကြောင်သွားတယ်။ ပုံက အဲဒီအမကြီးပုံမှ အစစ်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ အဝတ်မပါဘူး။ ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့။ အမကြီး က ပုံထဲမှာ ရီဝေဝေ မျက်နှာနဲ့ ကင်မရာကို ကြည့်နေတယ်။ အသက်က အနည်းဆုံး ၄၅ လောက်ရှိပြီ။ အလှပြင်ထားသေးတယ်။ ခပ်တွဲတွဲ နုတ်ခမ်းထူထူမှာ ဆိုးဆေးပါးပါးခြယ်ထားတယ်။ မျက်နှာမှာ အရေးအကြောင်း နည်းနည်းရှိပေမယ့် ငယ်ငယ်က လှခဲ့တယ်ဆိုတာတွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ်။

ပါးစပ်လေးက ဟ သယောင် မဟ သယောင်နဲ့။ စွဲပြီး နုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းချင်စရာ။ ပြီးတော့ နို့ကြီးတွေက အသက်။ ညိုညို လုံးလုံးထွားထွားကြီး။ နို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးတွေက ထောင်နေသယောင်။ အပျိုနို့ လိုတော့ ခပ်သေးသေးဘယ်ဟုတ်မလဲ။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖြစ်ညှစ်ကိုင်ပြီး ငပဲကို အလယ်ကထည့် ညှောင့်လိုက်ရရင် အားပါးပါး။ ခါးကတော့ နည်းနည်းတုတ်ပြီး အရစ်လေးတွေ တွေ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ မြန်မာအမျိုးသမီးတစ်ယောက် ဒီအရွယ် မှာ ဒီလောက် ကျန်တာ တော်တော်လှနေပြီပြောရမယ်။ ကဲ အဓိက ပစ္စည်းကြီးအကြောင်းလာပြီ။ အမွှေးတွေရိတ်ထားလို့ သေချာမြင်နေရတယ်။ သပြေသီးမှည့်ရောင် ဘက်ကို ပြေးတဲ့ ညိုမဲမဲ အကွဲကြောင်းကြီး။ နူတ်ခမ်းသားလေးတွေတော့ နည်းနည်းထူတယ်။ ခပ်ပြူးပြူး အစေ့လေးကို တွေ့တယ်။ဟူး။ လက်နဲ့ နိူက်ချင်စရာ။ မျိုးစည်သူ ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးဟာ ပုဆိုးထဲမှာ တစ်ယမ်းယမ်း နဲ့ ထောင်ထ လာပြီ။ ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိတာနဲ့ အဲဒီပုံကို အသည်းလေးပေးလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ ခင်ဗျားတို့ မက်ဆေ့ဂျာ ထဲကို စော်ကြီးတစ်ပွေက ဝတ်လစ်စလစ် တကယ့် ဖူးပုံကြီး ရိုက်ပို့လာရင် ဘာလုပ်မလဲ။ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူးမို့လား။ ပြီးတော့ စာတက်လာတယ်။

“ဟာသွားပြီ ၊ မှားမို့တာ”

“ရပါတယ် အမ။ မရှက်ပါနဲ့ ကျွန်တော် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါဘူး” လို့ မျိုးစည်သူ ပြန်ပို့လိုက်တာ။ “ရှက်လိုက်တာ သေချင်တာပဲ ဗိုလ်ကြီးရယ်။ ကန်တော့နော်။ သူငယ်ချင်းမ တစ်ယောက်ကို လှမ်းစတာပါ။” အမကြီး မမေလှမွန် နဲ့ မျိုးစည်သူ ဟာ ဒီလိုပဲ ခင်သွားခဲ့ကြပါတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကို ဗိုလ်ကြီးလို့ မခေါ်ဘဲ မောင်လေး လို့ ခေါ်တယ်။ မျိုးစည်သူလည်း သူ့ပုံတွေအောက်မှာ သွားပြီးတော့ မှတ်ချက်လေးတွေ ရေးတယ်။ ရယ်လည်းရယ်ချင်တယ်။ ဓမ္မစကူးလ်မှာ စာသင်ပေးနေတဲ့ ပုံလေးတွေတင်ထားရင် သူပို့လာတဲ့ သပြေရောင် အကွဲကြောင်းနဲ့ ဆက်ဆီပုံကို မြင်ပြီး ရယ်ချင်တာပဲ။

ပြောရဦးမယ်။ မျိုးစည်သူ က ဒီပုံကို ဆေ့ဗ်ထားတယ်။ လက်နဲ့ အာသာဖြေတိုင်း မမေလှမွန် ပုံကို ကြည့်ပြီး ဖီးယူရတာပဲ။ တစ်ရက် မျိုးစည်သူ အရဲစွန့်ပြီး စာပို့လိုက်တယ်။ “မမေ ကျွန်တော့်ကို ပုံလေးပို့ပါဦး” လို့။ သူက ပြန်ပို့တယ်။ “အမ အကောင့် မှာ အများကြီးတင်ထားတာလေ” “အဲဒါမဟုတ်ဘူးလေ ဟိုတခါပို့ထားတဲ့ ပုံမျိုးလေးပါ” “ဟာ ရှက်တယ်ကွာ။ မောင်လေး တော်တော်ဖြစ်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား” မျိုးစည်သူ ဘာပြောရမှန်းမသိဘူး။“မင်း မမေ ကို ဘယ်လို သဘောထားတာလဲ။ မမေ ကို ချစ်လို့လား” “ဗျာ” “မဗျာ နဲ့ သိပါတယ်။ စားရုံပဲ စားချင်တာမို့လား။ မမေက လည်း ကိုယ့်ထက်အများကြီးငယ် တဲ့ သူနဲ့ တရားဝင် မတွဲပါဘူး မကြောက်ပါနဲ့” “အဲဒီလောက်ကြီး မဟုတ်ပါဘူး မမေ ရယ်။ ပုံလေးကြည့်ချင်လို့ပါ” “မသိဘူးကွာ။ မမေကို စားချင်ရုံ သက်သက်ပဲ စိတ်ထဲထားတဲ့ သူကို မပို့ပါရစေနဲ့။ တကယ်ချစ်ခင် တက်မက် တယ် သံယောဇဉ် ရှိတယ်ဆိုမှ စဉ်းစားမယ်။ မေ လည်း မောင်လေးကို သဘောကျပါတယ်” “ဗျာ ဟုတ်” အဲဒီနေ့ကတော့ ပုံမပို့ပေးဘူး။ ပိုပြီးတော့ ပွင့်လင်းသွားခဲ့တယ်။

မမေလှမွန် နဲ့ မျိုးစည်သူတို့ စကားတွေ ပြောနေရင်းနဲ့ ခင်သွားခဲ့တယ်။ အဲဒီနောက် ပုံလေးတွေရော ဗီဒီယိုလေးတွေရော ရတော့တာပဲ။ မျိုးစည်သူ ဟာ မေလှမွန် ရဲ့ ပုံတွေကို ကြည့်တိုင်း ဘယ်တော့မှ မရိုးဘူး။ နို့ကြီးတွေကို အမြဲတမ်း စို့ချင်တယ်။ ပစ္စည်း ညိုညိုအာအာကြီးကိုလည်း ဘယ်လို ကလိုင်းချင်မှန်းမသိဘူး။ ဗီဒီယိုထဲမှာ မမေ က အမြဲတမ်း ကလိ ပြတယ်။ အားရှီးနဲ့ သူ့ညည်းသံလေးကို သိပ်သဘောကျတာပဲ။ တစ်ရက်တစ်ရက် အာသာဖြေတိုင်း မေလှမွန် ရဲ့ လိင်အင်္ဂါကလိပြတဲ့ ဗီဒီယိုကို အမြဲဖွင့်ကြည့်ရတယ်။ ဗီဒီယို ရဲ့ အစမှာ မမေလှမွန် ဟာ သူ့ရင်ဖုံးအင်္က ျီ ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဖွင့်တယ်။

အင်္ကျီကို ဖွင့်တာ ၂ မိနစ်လောက် ကြာနေတော့ အားမလို အားမရတောင် ဖြစ်ဖြစ်လာတယ်။ ကြယ်သီးတွေကို တဗြုတ်ဗြုတ် ဖယ်လိုက်ပြီးနောက်မှာ ဘရာအနက်ရောင်ထဲက လျှံထွက်နေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်မွှာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ခေါင်းမည်းမည်းကြီး နဲ့ တုန်နေတဲ့ နို့ကို နယ်ပြနေတာ အားရစရာကြီး။ မမေ ဟာ နို့ကြီးကို နယ်နေရင်း အားမလို အားမရဖြစ်လာတယ် ထင်တယ်။ တအီးအီး နဲ့ ညည်းလာတယ်။ ဘရာဇီယာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ နို့ကို နယ်နေရင်းနဲ့ လုံချည်က လျော့ကျလာခဲ့တယ်။လုံချည်အောက်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပြာလေးကို တွေ့နေရတယ်။ အပြာရောင် ဘောင်းဘီထဲကို လက်ထည့်ပြီး အပြင်ကနေ နိူက်ပြနေတယ်။ နောက်တော့ အားမရဖြစ်လာပြီး ဘောင်းဘီကို လုံးဝချွတ်ထုတ်လိုက်တယ်။ အားပါးပါး မျိုးစည်သူ သိပ်ကြိုက်တဲ့ သပြေရောင် အကွဲကြောင်းကြီး။ အရည်တွေကို ရွှဲစိနေတာပဲ။ ပေါင်ကို ဖြဲပြီး အစေ့ထိပ်ကို တဇိဇိ နဲ့ ပွတ်ပြတယ်။ အော်လိုက်တာလည်း စုံနေတာပဲ။ မျိုးစည်သူ နာမည်တောင်ပါသေးတယ်။

၁၀ မိနစ်လောက် မျိုးစုံ ပွတ်ပြ၊ ချေပြရင်း သူလည်း ခြေကုန် လက်ပန်းကျပြီး ပြီးသွားတယ်။ ဒီဘက်မှာလည်း မျိုးစည်သူ တစ်ယောက်ပြီးပါပြီပေါ့။ မျိုးစည်သူနဲ့ မမေလှမွန် တို့ဟာ အွန်လိုင်းမှာ စကားပြောရင်း တကယ်နားလည်မှု ရလာကြတယ်။ ဆိုက်ဘာ စုံတွဲပေါ့။ ရည်းစားလည်းမဟုတ်ဘူး။ မိတ်ဆွေ စုံတွဲပေါ့လေ။ တစ်ရက် မမေလှမွန် က ထူးထူးခြားခြားပြောလာတယ်။“မောင်လေး မမေ နဲ့ မတွေ့ချင်ဘူးလား” “ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲအမရယ်။ ကျွန်တော့်မှာ နေ့တိုင်း အမကို ရော်ရမ်းမှန်းဆနေရတာပါ ဟီးဟီး” “အေး မမေ လည်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူ မောင်လေး တာဝန်ကျတဲ့ မြို့ကို ဘုရားဖူးလာမလို့” “ဗျာ မမေ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဟာကို ဘယ်လိုတွေ့ရမတုန်း” “မင်းတွေ့ချင်သလားသာ ပြောပါ။ သူတို့ ဘုရားသွားဖူးတဲ့ တစ်ရက် နားချင်တယ်ဆိုပြီး ဟိုတယ်မှာ နေခဲ့မှာပေါ့” “မမေ တကယ်ပြောတာနော်” မမေလှမွန် က အင်းလို့ တစ်ခွန်းတည်းပြောတယ်။ ဗကမျိုးစည်သူ ရင်တွေတောင် တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်တယ်။

“ဟယ်လို” “ဟုတ်ကဲ့ မေလှမွန် ပါရှင့်” “မမေ ကျွန်တော်ပါ။ မျိုးစည်သူ ပါ မ ရဲ့။ ကျွန်တော် ဟိုတယ်အောက်ကို ရောက်နေပြီ” “ဟာဗိုလ်ကြီး ရောက်နေပြီလား။ မ က ရေတောင် မချိုးရသေးဘူး။ အောက်နားကဆိုင်မှာပဲ ဘီယာပုလင်း နည်းနည်းလောက်ဝယ်ခဲ့ပါလား။ မ ဟိုတယ်ကနေ စားစရာ မှာထားမယ်။ တူးအိုဖိုး ကို တက်ခဲ့ ချစ်ရေ” “ဟုတ် ဟုတ်” မျိုးစည်သူ က ဟိုတယ်အောက်နားက ပုလင်းဆိုင်ကနေ ဘီယာ လေးပုလင်း ဝယ်လိုက်တယ်။ လိုလိုမယ်မယ် အာလူးကြော်ထုတ်တွေပါ ဝယ်လိုက်သေးတယ်။

ဟိုတယ် ဧည့်ကြိုကို တူးအိုဖိုး သွားချင်လို့ ဆိုပြီး ပြောလိုက်တော့ ကောင်မလေး က အခန်းကို ဖုန်းလှမ်းဆက် တယ်။ “ဟုတ်ကဲ့ တက်ခဲ့ပါတဲ့ ဆရာ” မျိုးစည်သူ တစ်ချက် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး အပေါ်ထပ်ကို လှေကားအတိုင်းပဲ တက်သွားလိုက်တယ်။ တူအိုဖိုး ရှေ့ရောက်တော့ တံခါးခေါက်လိုက်တယ်။ “မ ရေ မ မ” တံခါးပွင့်သွားတယ်။ “ကဲ ရောက်လာပြီပေါ့လေ။ ဝင်ပါရှင်” “မ သူငယ်ချင်းတွေရော” “ရေတံခွန်သွားမယ်လို့ ပြောတယ်။ ဟိုမှာ ညအိပ်လိမ့်မယ်။ အေးအေးဆေးဆေးပဲ” တကယ်တမ်းတွေ့ကြတော့ ဘာက စပြောရမှန်းမသိ။ မမေလှမွန်က ဘီယာပုလင်းတစ်ပုလင်းကို ဖောက်လိုက်ပြီး ကျန်ပုလင်းတွေကို ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်လိုက်တယ်။

နှစ်ယောက်တူတူ ဘီယာသောက်နေရင်း နဲ့ သူ့မြို့ ကိုယ့်မြို့အကြောင်းတွေ ပြောနေကြတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ သိတယ်မဟုတ်လား။ မျိုးစည်သူ က လုပ်ငန်းစချင်နေပေမယ့် မစ သေးဘူး။ အပြင်မှာပါ စကားစမြည် ရင်းနှီးသွားဖို့ လိုတယ်လေ။ ဘီယာသောက်ရင်းနဲ့ မျိုးစည်သူက မမေလှမွန် ရဲ့ လက်ကလေးကို အုပ်ပြီး ကိုင်လိုက်တယ်။ မေလှမွန်ပြုံးနေတယ်။ “ဘယ်လိုလဲ အပြင်မှာ မလှလို့ စိတ်ပျက်သွားပြီလား” “ဟာ မဟုတ်ပါဘူး။ လှပါတယ် မရဲ့” မျိုးစည်သူ နဲ့ မမေလှမွန်တို့က ယှဉ်ပြီးထိုင်နေကြတာလေ။ မျိုးစည်သူ က မမေလှမွန် ရဲ့ ပုခုံးကို ဖက်ပြီး သူ့ရင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တော့ မမကြီးက အလိုက်သင့်ပါလာတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဘီယာတစ်ပုလင်း ကုန်သွားခဲ့တယ်။ မျိုးစည်သူ က မေလှမွန်ရဲ့ နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ လက်ကျန် သနပ်ခါး နံ့လေးနဲ့ ချွေးနံ့လေးပေါင်းပြီးရတယ်။

“ခေါင်းမလျှော်ရသေးဘူး ချစ်ရဲ့” “ရပါတယ်မ ရယ်။ မ ကိုပဲ နမ်းချင်တာပါ” ဗီဒီယိုထဲမှာပဲ လိင်ကိစ္စတွေ ပြောနေကြရာကနေ ခု အပြင်မှာ ပထမဆုံး ချစ်ကြပြီပေါ့။ မျိုးစည်သူ ဟာ မမေလှမွန်ရဲ့ မေးဖျားကို ဆက်ခနဲမလိုက်ပြီး ပါးကြီးကို နမ်းလိုက်တယ်။ မေလှမွန်ကလည်း သူ့ကို ပြန်နမ်းပါတယ်။ သူတို့ တမင်ကို နူတ်ခမ်းကို ရှောင်နမ်းနေကြတယ်။ နူတ်ခမ်းအနမ်းက ပြီးမှလေ။ ကြာတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး။ မမကြီးရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ နူတ်ခမ်းလေးက ထော်လာတယ်။ မျိုးစည်သူက အပေါ်နူတ်ခမ်းကို ငုံပြီးတော့ စုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မမေလှမွန် က ချက်ခြင်းပြန်မနမ်းသေးဘူး အလိုက်သင့်လေး ငြိမ်ခံနေတယ်။

မျိုးစည်သူ က အပေါ်နူတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်၊ သူ့လျှာနဲ့ ထိုးလိုက် အကြာကြီး လုပ်နေမှ တုန့်ပြန်မှုတွေ ပြန်ရောက်လာတယ်။ လာမယ့်လာတော့လည်း မြန်လိုက်တာ။ မေလှမွန်ရဲ့ လျှာနုနု လုံးလုံးကြီးက သူ့ပါးစပ်ထဲကို ရောက်လာတယ်။ လျှာလျှာခြင်း နမ်းကြတာ ဆိုတာ လျှာခြင်းပဲ ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြသလိုလို။ “လျှာလေးထုတ်ပေးပါ မရယ်။ မောင် စုပ်ချင်လို့” မေလှမွန်က ငြိမ်နေပေးတယ်။ သူ့လျှာကြီးကို မျိုးစည်သူဟာ တက်တက်မက်မက် စုပ်လိုက်တယ်။ မေလှမွန် ရဲ့ ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေက ပိုပြီးတော့ တင်းကျပ်လာတယ်။သူ့ရဲ့ အိမ်နေရင်း ဂါဝန် ရင်ညွှန့်ကြားထဲကနေ လက်ထည့်လိုက်တယ်။ သူအမြဲကိုင်ကြည့်ချင်ခဲ့တဲ့ နို့ကြီးတွေပါလား။ “အိပ်ရာပေါ် သွားရအောင် ကလေးရယ်” တဲ့။ မျိုးစည်သူ ဟာ မမေလှမွန် ကို လက်က ဆွဲလာပြီး အိပ်ရာပေါ် ဆွဲလှဲချလိုက်တယ်။ မရသေးဘူး နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းတော့တာပဲ။ ဒီတစ်ခါတော့ အနမ်းတွေက တော်တော်ကြမ်းလာပြီ။ နမ်းရင်းနဲ့ မမေလှမွန် က သူ့အပေါ်ကို ပြန်ရောက်လာတယ်။ အပေါ်ကနေ ကစ်စ်ပေးနေတာ အားရပါးရ။ မမေလှမွန် က မျိုးစည်သူရဲ့ ရှပ်အင်္က ျီ ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း လိုက်ဖြုတ်တယ်။

မျိုးစည်သူဟာ ခုဆိုရင် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနဲ့။ စစ်သားဆိုတော့ အဆီပိုမရှိ၊ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့။ မမေလှမွန် ရဲ့ ဂါဝန်ကြီးကို ပင့်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မကျွတ်ပါဘူး။ “ပေးပေး မ ဖာသာ ချွတ်လိုက်မယ်” တဲ့။ အားပါးပါး အမြဲတမ်းမြင်ပြီး လိင်အာသာဖြေခဲ့ရတဲ့ နို့ကြီးကို အပြင်မှာ တွေ့နေရပါလား။ “ဟာ မင်းကလည်း ခုလိုကြီး မကြည့်နဲ့ကွာ မ ရှက်တယ်” “ကြည့်နေကျပဲဟာ မ ကလဲ” “မတူဘူးကွ။ ခုဟာက အပြင်မှာ ဖြစ်နေပြီ” ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဖြစ်သွားတဲ့အခါ ဖက်ရတာပိုပြီး ကောင်းလာတယ်။ ဒါကြောင့် လူတွေဟာ လိင်ဆက်ဆံရင် တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ကြတာပါ။ ဖက်ထားပြီး ပြန်နမ်းကြတယ်။

နူတ်ခမ်းက မလွှတ်တမ်းခဲထားပြီး နမ်းနေရင်း လက်တွေကလည်း မမေလှမွန်ရဲ့ နို့ကြီး၂ လုံးကို အားပါးတရ ချေနေမိတယ်။ ညည်းသံလေးတွေ သဲ့သဲ့ကြားရတယ်။ မမေလှမွန်ဟာ တဖြည်းဖြည်း ထန်လာပြီးတော့ မျိုးစည်သူရဲ့ ဘောင်းဘီ အပြင်ဘက်ကနေ မာတောင်နေတဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပြီး နမ်းနေတာပဲကို မိနစ် ၂၀ လောက် ကြာသွားတယ်။ “ကဲ ကလေး မင်းဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့ မ လည်း မရှက်တော့ဘူး။ တော်တော်ထန်လာပြီ” ဟာ -ီး ထီပေါက်တယ်ဆိုတာ ဒါကို ပြောတာပဲ။ မျိုးစည်သူဟာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း အနေအထားအတိုင်း ဖြစ်သွားအောင် ဘောင်းဘီ၂ ထပ်လုံးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ရှယ်ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ မမေလှမွန်ဟာ အောက်ကို ကုန်းဆင်းသွားပြီး မာနေတဲ့ မျိုးစည်သူရဲ့ လိင်တံကြီး ထိပ်ကို ငုံထားလိုက်တယ်။ ပါးစပ်ထဲမှာ ငုံထားပြီးတော့ လျှာနဲ့ လိုက်လျက်နေတယ်။

“ကန်တော့နော် မမေ” မမေက ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။ ထိပ်ဖျားကို ငုံထားရာကနေ အားရပါးရ စုပ်ထည့်လိုက်တယ်။ ဝါရင့်တာ သိသာတယ်။ ဒီလောက် ပါးစပ်ထဲထည့် စုပ်နေတာ လုံးဝ သွားနဲ့ မကိုက်မိဘူး။ ကျင်ကနဲ နေအောင် ဘယ်လောက် ကောင်းသွားတယ်ဆိုတာ အစုပ်ခံဖူးတဲ့ ငနဲတိုင်း သိပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မမေလှမွန်ဟာ ခပ်မြန်မြန်လေးစုပ်တယ်။ စုပ်ပြီးတော့ ပစ္စည်းနဲ့ ပတ်လည်ကို လျှာနဲ့ လိုက်လျက်နေတာ အားရစရာ ကောင်းတယ်။ မျိုးစည်သူနဲ့ ပစ္စည်းတောင့်ကြီးကို ကိုင်လိုက်ပြီးတော့ ဥတွေကိုရော ဖင်ကြားတွေကိုရော လိုက်လျက်တာပဲ။ မျိုးစည်သူ ဟာ တအားအား စုပ်တသပ်သပ် နဲ့ ဖြစ်နေတယ်။

“မ ရယ်။ နားလိုက်ဦး နို့မို့ဆို မလုပ်ရဘဲနဲ့ ပြီးသွားတော့မယ်” ရော့ အမောပြေဆိုပြီး ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ ခိုးစားနေကြသူတွေနဲ့ မတူတော့ဘဲ ချစ်သူ နှစ်ဦးလိုလို။ နို့စို့မယ်နော် မ ဆိုပြီး မျိုးစည်သူက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားပါးတရာ ကြည့်နေမိတယ်။ နို့သီးထိပ် အတောင့်လိုက်ကြီးတွေကို အားရပါးရ စို့တော့တာပဲ။ သူမနေနိုင်တော့ဘူး။ တစ်ဖက်ကို ဖြစ်ညှပ်စထားပြီး တစ်ဖက်ကို စို့နေတာ။ မမေလှမွန် ဟာ တအီးအီး တအားအား နဲ့ အော်တယ်။ အော်တာ မှ တကယ့်ကို အော်တာနော်။ ညည်းနေတာမဟုတ်ဘူး။ ဟိုတယ်ခန်း အပြင်က ကြားမှာတောင် ကြောက်ရတယ်။

“အား မောင်လေးရယ်။ ကလေးရယ်။ ကောင်းလိုက်တာ။ အား ကောင်းလိုက်တာ။ ကြမ်းကြမ်းလေး စို့ပါကွာ မင်းကလည်း အား အား အား အား။ အမေလေး အား ရှီး ရှီး” နို့ကြီးတွေဟာ ကြီးပေမယ့် ပျော့တွဲတွဲကြီးတွေမဟုတ်ဘူး။ နို့စို့လို့ ကောင်းလိုက်တာ။ မျိုးစည်သူ မနေနိုင်တော့ဘူး။ အမြဲတမ်းတွေ့နေကျ သပြေရောင် အဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးကို လျှာနဲ့ လျက်တော့မယ်။ မျိုးစည်သူ တဖြည်းဖြည်း အောက်ဆင်းသွားတော့ မမေလှမွန်က အလိုက်တသိ ပေါင်ကို ကားပေးတယ်။ အားပါးပါး ပစ္စည်းကြီးက အွန်လိုင်းမှာတွေ့ခဲ့တုန်းကအတိုင်းပဲ လှလိုက်တာ။ အမွှေးတွေလည်း ရိတ်ထားတယ်။မျိုးစည်သူ ဟာ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ဟာကြီးကို မရွံနိုင်တော့ဘူး။ သူလည်း တအားထန်နေပြီလေ။ အားရပါးရ လျက်ချလိုက်တယ်။ လက်မနှက်ဖက်နဲ့ ဖြဲထားပြီးတော့ ပြူးထွက်လာတဲ့ အစေ့ကို ကစ်ဆင် ပေးတာ။ လျှာနဲ့ လည်း အပေါ်အောက် ပွတ်ချပေးတယ်။ မမေလှမွန်လား။ ဖီးတက်တာမှ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို တုန်နေတာပဲ။ တုန်တက်နေတာ။

“မောင်လေးရယ် တော်လိုက်တာ တော်လိုက်တာ” နဲ့ပဲ ပြောနေတယ်။ လက်ခလယ်နဲ့ အဖုတ်ခေါင်းကြီးထဲကို ထိုးထည့်ရင်း လျှာနဲ့ လည်း ထိပ်ဖျားကို စုပ်ပေးနေတော့ မမေလှမွန်မှာ ဘာတွေ အော်မိလို့ အော်မိမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ တရှီးရှီး တရှားရှားနဲ့။ ကဲ လုပ်ငန်းစတော့မယ် ။ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးပဲလေ။ အပေါ်ကနေ ပစ္စည်းကို အရင်းကနေကိုင်ပြီး မမေလှမွန် ရဲ့ အဖုတ်ရည် ရွှဲရွှဲကြီးကို တေ့လိုက်တယ်။ “ဖြည်းဖြည်းထည့်နော် ကလေး။ မ က မလုပ်တာ ကြာပြီ” လို့ ပြောတယ်။ ဇိကနဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ပထမပိုင်းတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်တာပေါ့။ မမေလှဟာ မျက်လုံးလေး မှေးလို့ တိုးတိုးလေး ညည်းရင်းခံနေတယ်။ ခဏနေတော့ သူလည်း ဖီးတက်လာပုံရတယ်။ အောက်ကနေ ပြန်ဆောင့်ပေးနေတယ်။ ပစ္စည်းကြီးနှစ်ခုလုံးဟာ တဏှာရည်တွေ ထန်နေတာမို့ တဗွက်ဗွက်နဲ့ အသံတွေ မြည်နေတဲ့။ မမေလှမွန် က အော်လိုက်၊ မျိုးစည်သူက ညည်းလိုက်နဲ့ တကယ့်အားရစရာကြီးပေါ့။ “မ လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား” ခေါင်းငြိမ့်ရင်း လေးဘက်ထောက်ပေးတယ်။

ဖင်လုံးကြီးဟာ ကော့နေတာပဲ။ ဖင်ကြီးကို ကိုင်ပြီး လုပ်ရတာလည်း တမျိုးကောင်းတာပဲ။ “မောင်လေးရေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးနဲ့ မြန်မြန်လေးလုပ်လိုက် ပြိုင်တူပြီးရအောင် မမ ပြီးတော့မယ်” မျိုးစည်သူလည်း စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ တဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ ဆက်တိုက် အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့တကိုယ်လုံးက အကြောတွေ တုန်ယီပြီး ပြီးသွားတယ်။ သုတ်ရည်တွေလည်း ဘယ်လောက်တောင်ပန်းထွက်သွားတယ်မသိဘူး။ “ဆွဲမထုတ်နဲ့ဦး မောင်လေးရယ်။ မ ကို ဖက်ထားပေးပါ” တဲ့ ပြောတယ်။ နောက်ကနေ ပစ္စည်းကို ထည့်ထားပြီး ခါးကနေ ဖက်ထားပေးတယ်။ မမေလှမွန်က ခေါင်းကို လှည့်ပြီး မျိုးစည်သူနဲ့ မေးဖျားကို ကြင်ကြင်နာနာလေး နမ်းလိုက်တယ်။ “တော်လွန်းလို့ ဆုချတာနော် ကောင်လေး” တဲ့။ပြီးပါပြီ…

 

Zawgyi

 

ေတာ္လို႔ စမူဆာ ဆုခ်တာ

တပ္ထဲတြင္း အစည္းအေဝး ေစာၿပီးလို႔ အားေနတဲ့ တစ္ရက္ ဗိုလ္ႀကီး မ်ိဳးစည္သူ ပ်င္းလို႔ ေဖ့ဘြတ္ ဖြင့္ၿပီး ဟိုပြတ္ ဒီပြတ္ လုပ္ေနတယ္။ မ်ိဳးစည္သူ က အရာရွိငယ္ လူပ်ိဳေဆာင္မွာ ေနတယ္။ အရာရွိဆိုေတာ့ သီးသန႔္ အခန္း ရတယ္ေလ။ တပ္ရင္းမႉး နဲ႕ အျခားအရာရွိေတြ တိုင္းမႉးလမ္းေၾကာင္း ပါသြားလို႔ မ်ိဳးစည္သူ သိပ္အလုပ္မရွိဘူး။ အရာရွိလူပ်ိဳေဆာင္ ဟာ တိတ္ဆိတ္လို႔။ ေန႕ခင္းက စားဖိုမႉးလာပို႔သြားတဲ့ ပဲဟင္းနဲ႕ ငါးေၾကာ္ႏွပ္ကိုေတာင္ ပ်င္းလို႔ မစားေသးဘူး။ ဗိုက္ကလည္း မဆာေသးဘူးကိုး။ ဘီယာေသာက္ရေအာင္လည္း ေန႕ခင္းႀကီးကို မ်ိဳးစည္သူ မေသာက္တတ္။ ပ်င္းစရာေကာင္းလွတဲ့ ေန႕ခင္းပါလား။ ေဖ့ဘြတ္ ေပၚက ေမာ္ဒယ္ေတြကို လိုက္ၿပီး ေ႐ြးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ေမာ္ဒယ္ေတြပုံကိုသာ ရွာရတာ နိုင္ငံေရး အေၾကာင္းေတြကို မနည္းေရွာင္ေနရတယ္။

မ်ိဳးစည္သူ က တပ္မေတာ္သားေပမယ့္ နိုင္ငံေရး အျငင္းအခုန္ေတြကို ဝါသနာမပါ။ နိုင္ငံေရးဆိုတာ စစ္သားအလုပ္မဟုတ္ဘူးလို႔ သူက ယူဆထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမကိစၥၾကေတာ့ စစ္သားျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြါးမို႔လား။ မ်ိဳးစည္သူမွာ အရင္က ရည္းစားရွိတယ္။ သိပ္ၿပီးေတာ့ သူ႕ကို တြယ္ကပ္ခ်ဳပ္ျခယ္လြန္းလို႔ လမ္းခြဲလိုက္တယ္။ဒီေကာင္မေလး က သူ႕ကို ခ်စ္တယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ အရာရွိမို႔ လိုခ်င္တာလို႔ မ်ိဳးစည္သူထင္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ သူနဲ႕လည္း ျပတ္ၿပီး သိပ္မၾကာဘူး။ ေနာက္တစ္တပ္က အရာရွိ ဗက တစ္ေယာက္နဲ႕ ႀကိဳက္သြားျပန္ေရာ။ မလြမ္းေလာက္ပါဘူး။ မ်ိဳးစည္သူ ေဖ့ဘြတ္ ၾကည့္ေနရင္း မထင္မွတ္တဲ့ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံ တက္လာတယ္။ မက္ေဆ့ဂ်ာ က ေနတက္လာတာ။ ေမလွမြန္ ပုံပို႔တယ္ ဆိုၿပီး ကေတာင္ကနဲ တက္လာတာ လန႔္ေတာင္သြားတယ္။

ေမလွမြန္ တဲ့ ဘယ္သူပါလိမ့္။ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းစာရင္း ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အမႀကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ဘယ္သူက စၿပီး အပ္ မိမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ဘာပို႔ပါလိမ့္ ၾကည့္လိုက္ဦးမွ။ ဒီအ႐ြယ္ အမႀကီးေတြ ပို႔တာဆို ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေမတၱာစာ လူ ၇ ေယာက္ကို ျဖန႔္ေဝပါတို႔ ဘာတို႔ပဲ ေနမွာပဲ။ “ဟင္” မ်ိဳးစည္သူ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ပုံက အဲဒီအမႀကီးပုံမွ အစစ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဝတ္မပါဘူး။ ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႕။ အမႀကီး က ပုံထဲမွာ ရီေဝေဝ မ်က္ႏွာနဲ႕ ကင္မရာကို ၾကည့္ေနတယ္။ အသက္က အနည္းဆုံး ၄၅ ေလာက္ရွိၿပီ။ အလွျပင္ထားေသးတယ္။ ခပ္တြဲတြဲ ႏုတ္ခမ္းထူထူမွာ ဆိုးေဆးပါးပါးျခယ္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာမွာ အေရးအေၾကာင္း နည္းနည္းရွိေပမယ့္ ငယ္ငယ္က လွခဲ့တယ္ဆိုတာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္။

ပါးစပ္ေလးက ဟ သေယာင္ မဟ သေယာင္နဲ႕။ စြဲၿပီး ႏုတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းခ်င္စရာ။ ၿပီးေတာ့ နို႔ႀကီးေတြက အသက္။ ညိုညို လုံးလုံးထြားထြားႀကီး။ နို႔သီးေခါင္းညိုညိုႀကီးေတြက ေထာင္ေနသေယာင္။ အပ်ိဳနို႔ လိုေတာ့ ခပ္ေသးေသးဘယ္ဟုတ္မလဲ။ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ျဖစ္ညွစ္ကိုင္ၿပီး ငပဲကို အလယ္ကထည့္ ေညွာင့္လိုက္ရရင္ အားပါးပါး။ ခါးကေတာ့ နည္းနည္းတုတ္ၿပီး အရစ္ေလးေတြ ေတြ႕တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဒီအ႐ြယ္ မွာ ဒီေလာက္ က်န္တာ ေတာ္ေတာ္လွေနၿပီေျပာရမယ္။ ကဲ အဓိက ပစၥည္းႀကီးအေၾကာင္းလာၿပီ။ အေမႊးေတြရိတ္ထားလို႔ ေသခ်ာျမင္ေနရတယ္။ သေျပသီးမွည့္ေရာင္ ဘက္ကို ေျပးတဲ့ ညိုမဲမဲ အကြဲေၾကာင္းႀကီး။ ႏူတ္ခမ္းသားေလးေတြေတာ့ နည္းနည္းထူတယ္။ ခပ္ျပဴးျပဴး အေစ့ေလးကို ေတြ႕တယ္။ဟူး။ လက္နဲ႕ နိူက္ခ်င္စရာ။ မ်ိဳးစည္သူ ရဲ႕ ပစၥည္းႀကီးဟာ ပုဆိုးထဲမွာ တစ္ယမ္းယမ္း နဲ႕ ေထာင္ထ လာၿပီ။ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိတာနဲ႕ အဲဒီပုံကို အသည္းေလးေပးလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ခင္ဗ်ားတို႔ မက္ေဆ့ဂ်ာ ထဲကို ေစာ္ႀကီးတစ္ေပြက ဝတ္လစ္စလစ္ တကယ့္ ဖူးပုံႀကီး ရိုက္ပို႔လာရင္ ဘာလုပ္မလဲ။ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူးမို႔လား။ ၿပီးေတာ့ စာတက္လာတယ္။

“ဟာသြားၿပီ ၊ မွားမို႔တာ”

“ရပါတယ္ အမ။ မရွက္ပါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာပါဘူး” လို႔ မ်ိဳးစည္သူ ျပန္ပို႔လိုက္တာ။ “ရွက္လိုက္တာ ေသခ်င္တာပဲ ဗိုလ္ႀကီးရယ္။ ကန္ေတာ့ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းမ တစ္ေယာက္ကို လွမ္းစတာပါ။” အမႀကီး မေမလွမြန္ နဲ႕ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ ဒီလိုပဲ ခင္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕ကို ဗိုလ္ႀကီးလို႔ မေခၚဘဲ ေမာင္ေလး လို႔ ေခၚတယ္။ မ်ိဳးစည္သူလည္း သူ႕ပုံေတြေအာက္မွာ သြားၿပီးေတာ့ မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ေရးတယ္။ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္တယ္။ ဓမၼစကူးလ္မွာ စာသင္ေပးေနတဲ့ ပုံေလးေတြတင္ထားရင္ သူပို႔လာတဲ့ သေျပေရာင္ အကြဲေၾကာင္းနဲ႕ ဆက္ဆီပုံကို ျမင္ၿပီး ရယ္ခ်င္တာပဲ။

ေျပာရဦးမယ္။ မ်ိဳးစည္သူ က ဒီပုံကို ေဆ့ဗ္ထားတယ္။ လက္နဲ႕ အာသာေျဖတိုင္း မေမလွမြန္ ပုံကို ၾကည့္ၿပီး ဖီးယူရတာပဲ။ တစ္ရက္ မ်ိဳးစည္သူ အရဲစြန႔္ၿပီး စာပို႔လိုက္တယ္။ “မေမ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပုံေလးပို႔ပါဦး” လို႔။ သူက ျပန္ပို႔တယ္။ “အမ အေကာင့္ မွာ အမ်ားႀကီးတင္ထားတာေလ” “အဲဒါမဟုတ္ဘူးေလ ဟိုတခါပို႔ထားတဲ့ ပုံမ်ိဳးေလးပါ” “ဟာ ရွက္တယ္ကြာ။ ေမာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား” မ်ိဳးစည္သူ ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး။“မင္း မေမ ကို ဘယ္လို သေဘာထားတာလဲ။ မေမ ကို ခ်စ္လို႔လား” “ဗ်ာ” “မဗ်ာ နဲ႕ သိပါတယ္။ စား႐ုံပဲ စားခ်င္တာမို႔လား။ မေမက လည္း ကိုယ့္ထက္အမ်ားႀကီးငယ္ တဲ့ သူနဲ႕ တရားဝင္ မတြဲပါဘူး မေၾကာက္ပါနဲ႕” “အဲဒီေလာက္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူး မေမ ရယ္။ ပုံေလးၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ” “မသိဘူးကြာ။ မေမကို စားခ်င္႐ုံ သက္သက္ပဲ စိတ္ထဲထားတဲ့ သူကို မပို႔ပါရေစနဲ႕။ တကယ္ခ်စ္ခင္ တက္မက္ တယ္ သံေယာဇဥ္ ရွိတယ္ဆိုမွ စဥ္းစားမယ္။ ေမ လည္း ေမာင္ေလးကို သေဘာက်ပါတယ္” “ဗ်ာ ဟုတ္” အဲဒီေန႕ကေတာ့ ပုံမပို႔ေပးဘူး။ ပိုၿပီးေတာ့ ပြင့္လင္းသြားခဲ့တယ္။

မေမလွမြန္ နဲ႕ မ်ိဳးစည္သူတို႔ စကားေတြ ေျပာေနရင္းနဲ႕ ခင္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ပုံေလးေတြေရာ ဗီဒီယိုေလးေတြေရာ ရေတာ့တာပဲ။ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ ေမလွမြန္ ရဲ႕ ပုံေတြကို ၾကည့္တိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးဘူး။ နို႔ႀကီးေတြကို အၿမဲတမ္း စို႔ခ်င္တယ္။ ပစၥည္း ညိုညိုအာအာႀကီးကိုလည္း ဘယ္လို ကလိုင္းခ်င္မွန္းမသိဘူး။ ဗီဒီယိုထဲမွာ မေမ က အၿမဲတမ္း ကလိ ျပတယ္။ အားရွီးနဲ႕ သူ႕ညည္းသံေလးကို သိပ္သေဘာက်တာပဲ။ တစ္ရက္တစ္ရက္ အာသာေျဖတိုင္း ေမလွမြန္ ရဲ႕ လိင္အဂၤါကလိျပတဲ့ ဗီဒီယိုကို အၿမဲဖြင့္ၾကည့္ရတယ္။ ဗီဒီယို ရဲ႕ အစမွာ မေမလွမြန္ ဟာ သူ႕ရင္ဖုံးအကၤ ်ီ ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္တယ္။

အကၤ်ီကို ဖြင့္တာ ၂ မိနစ္ေလာက္ ၾကာေနေတာ့ အားမလို အားမရေတာင္ ျဖစ္ျဖစ္လာတယ္။ ၾကယ္သီးေတြကို တျဗဳတ္ျဗဳတ္ ဖယ္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ ဘရာအနက္ေရာင္ထဲက လွ်ံထြက္ေနတဲ့ နို႔ႀကီး ႏွစ္မႊာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေခါင္းမည္းမည္းႀကီး နဲ႕ တုန္ေနတဲ့ နို႔ကို နယ္ျပေနတာ အားရစရာႀကီး။ မေမ ဟာ နို႔ႀကီးကို နယ္ေနရင္း အားမလို အားမရျဖစ္လာတယ္ ထင္တယ္။ တအီးအီး နဲ႕ ညည္းလာတယ္။ ဘရာဇီယာကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။ နို႔ကို နယ္ေနရင္းနဲ႕ လုံခ်ည္က ေလ်ာ့က်လာခဲ့တယ္။လုံခ်ည္ေအာက္မွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အျပာေလးကို ေတြ႕ေနရတယ္။ အျပာေရာင္ ေဘာင္းဘီထဲကို လက္ထည့္ၿပီး အျပင္ကေန နိူက္ျပေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အားမရျဖစ္လာၿပီး ေဘာင္းဘီကို လုံးဝခြၽတ္ထုတ္လိုက္တယ္။ အားပါးပါး မ်ိဳးစည္သူ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ သေျပေရာင္ အကြဲေၾကာင္းႀကီး။ အရည္ေတြကို ႐ႊဲစိေနတာပဲ။ ေပါင္ကို ၿဖဲၿပီး အေစ့ထိပ္ကို တဇိဇိ နဲ႕ ပြတ္ျပတယ္။ ေအာ္လိုက္တာလည္း စုံေနတာပဲ။ မ်ိဳးစည္သူ နာမည္ေတာင္ပါေသးတယ္။

၁၀ မိနစ္ေလာက္ မ်ိဳးစုံ ပြတ္ျပ၊ ေခ်ျပရင္း သူလည္း ေျခကုန္ လက္ပန္းက်ၿပီး ၿပီးသြားတယ္။ ဒီဘက္မွာလည္း မ်ိဳးစည္သူ တစ္ေယာက္ၿပီးပါၿပီေပါ့။ မ်ိဳးစည္သူနဲ႕ မေမလွမြန္ တို႔ဟာ အြန္လိုင္းမွာ စကားေျပာရင္း တကယ္နားလည္မႈ ရလာၾကတယ္။ ဆိုက္ဘာ စုံတြဲေပါ့။ ရည္းစားလည္းမဟုတ္ဘူး။ မိတ္ေဆြ စုံတြဲေပါ့ေလ။ တစ္ရက္ မေမလွမြန္ က ထူးထူးျခားျခားေျပာလာတယ္။“ေမာင္ေလး မေမ နဲ႕ မေတြ႕ခ်င္ဘူးလား” “ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲအမရယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေန႕တိုင္း အမကို ေရာ္ရမ္းမွန္းဆေနရတာပါ ဟီးဟီး” “ေအး မေမ လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူ ေမာင္ေလး တာဝန္က်တဲ့ ၿမိဳ႕ကို ဘုရားဖူးလာမလို႔” “ဗ်ာ မေမ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ဟာကို ဘယ္လိုေတြ႕ရမတုန္း” “မင္းေတြ႕ခ်င္သလားသာ ေျပာပါ။ သူတို႔ ဘုရားသြားဖူးတဲ့ တစ္ရက္ နားခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ဟိုတယ္မွာ ေနခဲ့မွာေပါ့” “မေမ တကယ္ေျပာတာေနာ္” မေမလွမြန္ က အင္းလို႔ တစ္ခြန္းတည္းေျပာတယ္။ ဗကမ်ိဳးစည္သူ ရင္ေတြေတာင္ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္တယ္။

“ဟယ္လို” “ဟုတ္ကဲ့ ေမလွမြန္ ပါရွင့္” “မေမ ကြၽန္ေတာ္ပါ။ မ်ိဳးစည္သူ ပါ မ ရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္ ဟိုတယ္ေအာက္ကို ေရာက္ေနၿပီ” “ဟာဗိုလ္ႀကီး ေရာက္ေနၿပီလား။ မ က ေရေတာင္ မခ်ိဳးရေသးဘူး။ ေအာက္နားကဆိုင္မွာပဲ ဘီယာပုလင္း နည္းနည္းေလာက္ဝယ္ခဲ့ပါလား။ မ ဟိုတယ္ကေန စားစရာ မွာထားမယ္။ တူးအိုဖိုး ကို တက္ခဲ့ ခ်စ္ေရ” “ဟုတ္ ဟုတ္” မ်ိဳးစည္သူ က ဟိုတယ္ေအာက္နားက ပုလင္းဆိုင္ကေန ဘီယာ ေလးပုလင္း ဝယ္လိုက္တယ္။ လိုလိုမယ္မယ္ အာလူးေၾကာ္ထုတ္ေတြပါ ဝယ္လိုက္ေသးတယ္။

ဟိုတယ္ ဧည့္ႀကိဳကို တူးအိုဖိုး သြားခ်င္လို႔ ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလး က အခန္းကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ တယ္။ “ဟုတ္ကဲ့ တက္ခဲ့ပါတဲ့ ဆရာ” မ်ိဳးစည္သူ တစ္ခ်က္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး အေပၚထပ္ကို ေလွကားအတိုင္းပဲ တက္သြားလိုက္တယ္။ တူအိုဖိုး ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ တံခါးေခါက္လိုက္တယ္။ “မ ေရ မ မ” တံခါးပြင့္သြားတယ္။ “ကဲ ေရာက္လာၿပီေပါ့ေလ။ ဝင္ပါရွင္” “မ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ” “ေရတံခြန္သြားမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဟိုမွာ ညအိပ္လိမ့္မယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ” တကယ္တမ္းေတြ႕ၾကေတာ့ ဘာက စေျပာရမွန္းမသိ။ မေမလွမြန္က ဘီယာပုလင္းတစ္ပုလင္းကို ေဖာက္လိုက္ၿပီး က်န္ပုလင္းေတြကို ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္လိုက္တယ္။

ႏွစ္ေယာက္တူတူ ဘီယာေသာက္ေနရင္း နဲ႕ သူ႕ၿမိဳ႕ ကိုယ့္ၿမိဳ႕အေၾကာင္းေတြ ေျပာေနၾကတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိတယ္မဟုတ္လား။ မ်ိဳးစည္သူ က လုပ္ငန္းစခ်င္ေနေပမယ့္ မစ ေသးဘူး။ အျပင္မွာပါ စကားစျမည္ ရင္းႏွီးသြားဖို႔ လိုတယ္ေလ။ ဘီယာေသာက္ရင္းနဲ႕ မ်ိဳးစည္သူက မေမလွမြန္ ရဲ႕ လက္ကေလးကို အုပ္ၿပီး ကိုင္လိုက္တယ္။ ေမလွမြန္ၿပဳံးေနတယ္။ “ဘယ္လိုလဲ အျပင္မွာ မလွလို႔ စိတ္ပ်က္သြားၿပီလား” “ဟာ မဟုတ္ပါဘူး။ လွပါတယ္ မရဲ႕” မ်ိဳးစည္သူ နဲ႕ မေမလွမြန္တို႔က ယွဥ္ၿပီးထိုင္ေနၾကတာေလ။ မ်ိဳးစည္သူ က မေမလွမြန္ ရဲ႕ ပုခုံးကို ဖက္ၿပီး သူ႕ရင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ေတာ့ မမႀကီးက အလိုက္သင့္ပါလာတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ဘီယာတစ္ပုလင္း ကုန္သြားခဲ့တယ္။ မ်ိဳးစည္သူ က ေမလွမြန္ရဲ႕ နဖူးေလးကို နမ္းလိုက္တယ္။ လက္က်န္ သနပ္ခါး နံ႕ေလးနဲ႕ ေခြၽးနံ႕ေလးေပါင္းၿပီးရတယ္။

“ေခါင္းမေလွ်ာ္ရေသးဘူး ခ်စ္ရဲ႕” “ရပါတယ္မ ရယ္။ မ ကိုပဲ နမ္းခ်င္တာပါ” ဗီဒီယိုထဲမွာပဲ လိင္ကိစၥေတြ ေျပာေနၾကရာကေန ခု အျပင္မွာ ပထမဆုံး ခ်စ္ၾကၿပီေပါ့။ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ မေမလွမြန္ရဲ႕ ေမးဖ်ားကို ဆက္ခနဲမလိုက္ၿပီး ပါးႀကီးကို နမ္းလိုက္တယ္။ ေမလွမြန္ကလည္း သူ႕ကို ျပန္နမ္းပါတယ္။ သူတို႔ တမင္ကို ႏူတ္ခမ္းကို ေရွာင္နမ္းေနၾကတယ္။ ႏူတ္ခမ္းအနမ္းက ၿပီးမွေလ။ ၾကာေတာ့ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ မမႀကီးရဲ႕ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ႏူတ္ခမ္းေလးက ေထာ္လာတယ္။ မ်ိဳးစည္သူက အေပၚႏူတ္ခမ္းကို ငုံၿပီးေတာ့ စုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ မေမလွမြန္ က ခ်က္ျခင္းျပန္မနမ္းေသးဘူး အလိုက္သင့္ေလး ၿငိမ္ခံေနတယ္။

မ်ိဳးစည္သူ က အေပၚႏူတ္ခမ္းကို စုပ္လိုက္၊ သူ႕လွ်ာနဲ႕ ထိုးလိုက္ အၾကာႀကီး လုပ္ေနမွ တုန႔္ျပန္မႈေတြ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ လာမယ့္လာေတာ့လည္း ျမန္လိုက္တာ။ ေမလွမြန္ရဲ႕ လွ်ာႏုႏု လုံးလုံးႀကီးက သူ႕ပါးစပ္ထဲကို ေရာက္လာတယ္။ လွ်ာလွ်ာျခင္း နမ္းၾကတာ ဆိုတာ လွ်ာျခင္းပဲ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကသလိုလို။ “လွ်ာေလးထုတ္ေပးပါ မရယ္။ ေမာင္ စုပ္ခ်င္လို႔” ေမလွမြန္က ၿငိမ္ေနေပးတယ္။ သူ႕လွ်ာႀကီးကို မ်ိဳးစည္သူဟာ တက္တက္မက္မက္ စုပ္လိုက္တယ္။ ေမလွမြန္ ရဲ႕ ဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြက ပိုၿပီးေတာ့ တင္းက်ပ္လာတယ္။သူ႕ရဲ႕ အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္ ရင္ၫႊန႔္ၾကားထဲကေန လက္ထည့္လိုက္တယ္။ သူအၿမဲကိုင္ၾကည့္ခ်င္ခဲ့တဲ့ နို႔ႀကီးေတြပါလား။ “အိပ္ရာေပၚ သြားရေအာင္ ကေလးရယ္” တဲ့။ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ မေမလွမြန္ ကို လက္က ဆြဲလာၿပီး အိပ္ရာေပၚ ဆြဲလွဲခ်လိဳက္တယ္။ မရေသးဘူး ႏူတ္ခမ္းေတြကို ျပန္နမ္းေတာ့တာပဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အနမ္းေတြက ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းလာၿပီ။ နမ္းရင္းနဲ႕ မေမလွမြန္ က သူ႕အေပၚကို ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အေပၚကေန ကစ္စ္ေပးေနတာ အားရပါးရ။ မေမလွမြန္ က မ်ိဳးစည္သူရဲ႕ ရွပ္အကၤ ်ီ ၾကယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္း လိုက္ျဖဳတ္တယ္။

မ်ိဳးစည္သူဟာ ခုဆိုရင္ အေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းနဲ႕။ စစ္သားဆိုေတာ့ အဆီပိုမရွိ၊ က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႕။ မေမလွမြန္ ရဲ႕ ဂါဝန္ႀကီးကို ပင့္ၿပီး ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မကြၽတ္ပါဘူး။ “ေပးေပး မ ဖာသာ ခြၽတ္လိုက္မယ္” တဲ့။ အားပါးပါး အၿမဲတမ္းျမင္ၿပီး လိင္အာသာေျဖခဲ့ရတဲ့ နို႔ႀကီးကို အျပင္မွာ ေတြ႕ေနရပါလား။ “ဟာ မင္းကလည္း ခုလိုႀကီး မၾကည့္နဲ႕ကြာ မ ရွက္တယ္” “ၾကည့္ေနက်ပဲဟာ မ ကလဲ” “မတူဘူးကြ။ ခုဟာက အျပင္မွာ ျဖစ္ေနၿပီ” ကိုယ္လုံးတီးနဲ႕ ျဖစ္သြားတဲ့အခါ ဖက္ရတာပိုၿပီး ေကာင္းလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြဟာ လိင္ဆက္ဆံရင္ တစ္ကိုယ္လုံး ခြၽတ္ၾကတာပါ။ ဖက္ထားၿပီး ျပန္နမ္းၾကတယ္။

ႏူတ္ခမ္းက မလႊတ္တမ္းခဲထားၿပီး နမ္းေနရင္း လက္ေတြကလည္း မေမလွမြန္ရဲ႕ နို႔ႀကီး၂ လုံးကို အားပါးတရ ေခ်ေနမိတယ္။ ညည္းသံေလးေတြ သဲ့သဲ့ၾကားရတယ္။ မေမလွမြန္ဟာ တျဖည္းျဖည္း ထန္လာၿပီးေတာ့ မ်ိဳးစည္သူရဲ႕ ေဘာင္းဘီ အျပင္ဘက္ကေန မာေတာင္ေနတဲ့ ပစၥည္းႀကီးကို ပြတ္ေပးေနတယ္။ ႏူတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္ၿပီး နမ္းေနတာပဲကို မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ၾကာသြားတယ္။ “ကဲ ကေလး မင္းေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ မ လည္း မရွက္ေတာ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ထန္လာၿပီ” ဟာ -ီး ထီေပါက္တယ္ဆိုတာ ဒါကို ေျပာတာပဲ။ မ်ိဳးစည္သူဟာ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း အေနအထားအတိုင္း ျဖစ္သြားေအာင္ ေဘာင္းဘီ၂ ထပ္လုံးကို ခြၽတ္လိုက္တယ္။ ရွယ္ကိုယ္လုံးႀကီးနဲ႕ မေမလွမြန္ဟာ ေအာက္ကို ကုန္းဆင္းသြားၿပီး မာေနတဲ့ မ်ိဳးစည္သူရဲ႕ လိင္တံႀကီး ထိပ္ကို ငုံထားလိုက္တယ္။ ပါးစပ္ထဲမွာ ငုံထားၿပီးေတာ့ လွ်ာနဲ႕ လိုက္လ်က္ေနတယ္။

“ကန္ေတာ့ေနာ္ မေမ” မေမက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ ထိပ္ဖ်ားကို ငုံထားရာကေန အားရပါးရ စုပ္ထည့္လိုက္တယ္။ ဝါရင့္တာ သိသာတယ္။ ဒီေလာက္ ပါးစပ္ထဲထည့္ စုပ္ေနတာ လုံးဝ သြားနဲ႕ မကိုက္မိဘူး။ က်င္ကနဲ ေနေအာင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းသြားတယ္ဆိုတာ အစုပ္ခံဖူးတဲ့ ငနဲတိုင္း သိပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ မေမလွမြန္ဟာ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးစုပ္တယ္။ စုပ္ၿပီးေတာ့ ပစၥည္းနဲ႕ ပတ္လည္ကို လွ်ာနဲ႕ လိုက္လ်က္ေနတာ အားရစရာ ေကာင္းတယ္။ မ်ိဳးစည္သူနဲ႕ ပစၥည္းေတာင့္ႀကီးကို ကိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဥေတြကိုေရာ ဖင္ၾကားေတြကိုေရာ လိုက္လ်က္တာပဲ။ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ တအားအား စုပ္တသပ္သပ္ နဲ႕ ျဖစ္ေနတယ္။

“မ ရယ္။ နားလိုက္ဦး နို႔မို႔ဆို မလုပ္ရဘဲနဲ႕ ၿပီးသြားေတာ့မယ္” ေရာ့ အေမာေျပဆိုၿပီး ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းလိုက္တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ခိုးစားေနၾကသူေတြနဲ႕ မတူေတာ့ဘဲ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးလိုလို။ နို႔စို႔မယ္ေနာ္ မ ဆိုၿပီး မ်ိဳးစည္သူက နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားပါးတရာ ၾကည့္ေနမိတယ္။ နို႔သီးထိပ္ အေတာင့္လိုက္ႀကီးေတြကို အားရပါးရ စို႔ေတာ့တာပဲ။ သူမေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ဖက္ကို ျဖစ္ညွပ္စထားၿပီး တစ္ဖက္ကို စို႔ေနတာ။ မေမလွမြန္ ဟာ တအီးအီး တအားအား နဲ႕ ေအာ္တယ္။ ေအာ္တာ မွ တကယ့္ကို ေအာ္တာေနာ္။ ညည္းေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုတယ္ခန္း အျပင္က ၾကားမွာေတာင္ ေၾကာက္ရတယ္။

“အား ေမာင္ေလးရယ္။ ကေလးရယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ။ အား ေကာင္းလိုက္တာ။ ၾကမ္းၾကမ္းေလး စို႔ပါကြာ မင္းကလည္း အား အား အား အား။ အေမေလး အား ရွီး ရွီး” နို႔ႀကီးေတြဟာ ႀကီးေပမယ့္ ေပ်ာ့တြဲတြဲႀကီးေတြမဟုတ္ဘူး။ နို႔စို႔လို႔ ေကာင္းလိုက္တာ။ မ်ိဳးစည္သူ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ အၿမဲတမ္းေတြ႕ေနက် သေျပေရာင္ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို လွ်ာနဲ႕ လ်က္ေတာ့မယ္။ မ်ိဳးစည္သူ တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ဆင္းသြားေတာ့ မေမလွမြန္က အလိုက္တသိ ေပါင္ကို ကားေပးတယ္။ အားပါးပါး ပစၥည္းႀကီးက အြန္လိုင္းမွာေတြ႕ခဲ့တုန္းကအတိုင္းပဲ လွလိုက္တာ။ အေမႊးေတြလည္း ရိတ္ထားတယ္။မ်ိဳးစည္သူ ဟာ အရည္ေတြ႐ႊဲေနတဲ့ ဟာႀကီးကို မ႐ြံနိုင္ေတာ့ဘူး။ သူလည္း တအားထန္ေနၿပီေလ။ အားရပါးရ လ်က္ခ်လိဳက္တယ္။ လက္မႏွက္ဖက္နဲ႕ ၿဖဲထားၿပီးေတာ့ ျပဴးထြက္လာတဲ့ အေစ့ကို ကစ္ဆင္ ေပးတာ။ လွ်ာနဲ႕ လည္း အေပၚေအာက္ ပြတ္ခ်ေပးတယ္။ မေမလွမြန္လား။ ဖီးတက္တာမွ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးကို တုန္ေနတာပဲ။ တုန္တက္ေနတာ။

“ေမာင္ေလးရယ္ ေတာ္လိုက္တာ ေတာ္လိုက္တာ” နဲ႕ပဲ ေျပာေနတယ္။ လက္ခလယ္နဲ႕ အဖုတ္ေခါင္းႀကီးထဲကို ထိုးထည့္ရင္း လွ်ာနဲ႕ လည္း ထိပ္ဖ်ားကို စုပ္ေပးေနေတာ့ မေမလွမြန္မွာ ဘာေတြ ေအာ္မိလို႔ ေအာ္မိမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ တရွီးရွီး တရွားရွားနဲ႕။ ကဲ လုပ္ငန္းစေတာ့မယ္ ။ ေလွႀကီးထိုး ရိုးရိုးပဲေလ။ အေပၚကေန ပစၥည္းကို အရင္းကေနကိုင္ၿပီး မေမလွမြန္ ရဲ႕ အဖုတ္ရည္ ႐ႊဲ႐ႊဲႀကီးကို ေတ့လိုက္တယ္။ “ျဖည္းျဖည္းထည့္ေနာ္ ကေလး။ မ က မလုပ္တာ ၾကာၿပီ” လို႔ ေျပာတယ္။ ဇိကနဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ပထမပိုင္းေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္တာေပါ့။ မေမလွဟာ မ်က္လုံးေလး ေမွးလို႔ တိုးတိုးေလး ညည္းရင္းခံေနတယ္။ ခဏေနေတာ့ သူလည္း ဖီးတက္လာပုံရတယ္။ ေအာက္ကေန ျပန္ေဆာင့္ေပးေနတယ္။ ပစၥည္းႀကီးႏွစ္ခုလုံးဟာ တဏွာရည္ေတြ ထန္ေနတာမို႔ တဗြက္ဗြက္နဲ႕ အသံေတြ ျမည္ေနတဲ့။ မေမလွမြန္ က ေအာ္လိုက္၊ မ်ိဳးစည္သူက ညည္းလိုက္နဲ႕ တကယ့္အားရစရာႀကီးေပါ့။ “မ ေလးဘက္ေထာက္ေပးပါလား” ေခါင္းၿငိမ့္ရင္း ေလးဘက္ေထာက္ေပးတယ္။

ဖင္လုံးႀကီးဟာ ေကာ့ေနတာပဲ။ ဖင္ႀကီးကို ကိုင္ၿပီး လုပ္ရတာလည္း တမ်ိဳးေကာင္းတာပဲ။ “ေမာင္ေလးေရ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးနဲ႕ ျမန္ျမန္ေလးလုပ္လိုက္ ၿပိဳင္တူၿပီးရေအာင္ မမ ၿပီးေတာ့မယ္” မ်ိဳးစည္သူလည္း စိတ္ကို လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႕ ဆက္တိုက္ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္ေပးလိုက္တယ္။ သူ႕တကိုယ္လုံးက အေၾကာေတြ တုန္ယီၿပီး ၿပီးသြားတယ္။ သုတ္ရည္ေတြလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ပန္းထြက္သြားတယ္မသိဘူး။ “ဆြဲမထုတ္နဲ႕ဦး ေမာင္ေလးရယ္။ မ ကို ဖက္ထားေပးပါ” တဲ့ ေျပာတယ္။ ေနာက္ကေန ပစၥည္းကို ထည့္ထားၿပီး ခါးကေန ဖက္ထားေပးတယ္။ မေမလွမြန္က ေခါင္းကို လွည့္ၿပီး မ်ိဳးစည္သူနဲ႕ ေမးဖ်ားကို ၾကင္ၾကင္နာနာေလး နမ္းလိုက္တယ္။ “ေတာ္လြန္းလို႔ ဆုခ်တာေနာ္ ေကာင္ေလး” တဲ့။ၿပီးပါၿပီ…