ချစ်ရေ သွန်းပြီ

ချစ်ရေ သွန်းပြီ

ခံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခု၊ နှစ်ဧကခန့် ကျယ်ဝန်းသည်။ ထိုခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ တစ်ထပ်တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင်ဆေးသုတ်ထားသည်။ တစ်ထပ်တိုက်ဆိုပေမယ့် ခပ်သေးသေးတော့မဟုတ်ပါ။အဆောက်အဦးပမာဏပင် ပေ(၅၀) ပတ်လည်လောက်ရှိသည်။ တစ်ထပ်တိုက်လေး၏ နောက်မီးဖိုချောင်နှင့် တည့်တည့်လောက်ရှိ တိုက်လေး၏ ဘေးဖက်နား တွင် ရေစင်တစ်ခုရှိပြီး ထိုရေစင်၏ရှေ့ အိမ်ရှေ့ဘက်နားတွင်တော့ ကားဂိုဒေါင်လေးတစ်ခုရှိလေသည်။ တဖန်တိုက်လေး၏ နောက်ဖက်ခြံဝန်း၏ ဒေါင့်လောက်တွင် ဂိုဒေါင်လိုလို သစ်သားအိမ်လေးတစ်လုံးရှိလေသည်။ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင်တော့ သီးပင်၊ စားပင်၊ အပင်ကြီးများ၊ အရိပ်ရ အပင်ကြီးများအပြင် အိမ်ရှေ့ဖက်တွင်တော့ ပန်းအလှများ စိုက်ပျိုးလျက် ခုံတန်းလျား လေးများနှင့်အတူ ပန်းခြံလေးသဖွယ် ပြုလုပ်ထားလေသည်။

အချိန်က ည(၁၀)နာရီကျော်ပြီဖြစ်သည်။ ခြံဝန်းထဲရှိ ပန်းခြံလေးထဲတွင် လူတစ်ယောက် ထိုင်နေပြီး လက်ထဲမှ စီးကရက်ကို ဖွာ၍ တစုံတရာကို စဉ်းစားတွေးတော၍နေသည်။ ထိုသူကတော့ ဤခြံဝန်းနှင့် တိုက်တို့၏ ပိုင်ရှင် သူဌေးကြီး ဦးကျင်မောင်၏ လူယုံတပည့်ရင်းလည်းဖြစ် သူဌေးကြီးနှင့် သူဌေးကြီးကတော် သန္တာလတ်တို့၏ ဒရိုက်ဘာလည်းဖြစ်သည့် အသက်(၃၅)နှစ်လောက်ရှိသည့် ညွှန့်မောင်ဆိုသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။ ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် စီးကရက်ဖွာ ရင်း မမလေး(သန္တာလတ်)၏ အကြောင်းကို စဉ်းစား၍နေသည်။သန္တာလတ်မှာအသက်(၃၀)ပင်မပြည့်တတ်သေးသော်လည်းအသက်(၆၀)အရွယ် ဦးကျင်မောင်ကို လက်ထပ်ခဲ့ သည်။ သန္တာလတ်မှာ အပြစ်ပြောစရာမရှိလောက်အောင် ချောမောလှပသူလေးဖြစ်သည်။ ယခု သဌေးကြီးဦးကျင်မောင် ခရီး ထွက်သွားခိုက်တွင် သန္တာလတ်မှာ ညွှန့်မောင်ကို ရေလာမြောင်းပေးတွေ လုပ်နေသည်။ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကို ပင် ညွှန့်မောင်မြင်ဖူးခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမအား ညွှန့်မောင် ရှောင်ခဲ့ပါသည်။ ကိုယ်ထိလက်ရောက် မကျူးလွန်ခဲ့ပါ။ ဒါကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် ခြားထားသော တံတိုင်းက ထူထဲကြီးမားလှသည်။ ညွှန့်မောင် အသက်(၂၀)ပတ်ဝန်း ကျင်အရွယ်ထဲက ဦးကျင်မောင်ထံ ရောက်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။

သန္တာလတ်မှာ ဆန္ဒတွေ ဘယ်လိုလုပ်ပြည့်ဝနိုင်ပါတော့မ လဲဟု တွေးရင်း ညွှန့်မောင် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့လက်ထဲမှ အစီခံနားရောက်နေပြီဖြစ်သော စီးကရက် ကို လက်ညှိုးဖြင့် တောက်ထုတ်လိုက်ပြီး လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်သည်။ ည(၁၁)နာရီရှိပြီဖြစ်သည်။ ထိုင်နေရာမှ ညွှန့်မောင် မတ်တပ်ထ၍ ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်ရန် အိမ်ဘေးဖက်မှ ပတ်၍ နောက်ဖေးဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။သူစပြီးအိမ်ထဲကထွက်လာကတည်းကမီးဖိုချောင်ဘေးတံခါးကထွက်လာခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး ယခုလည်း သူပြန်စေ့ထားခဲ့သော မီးဖိုချောင်တံခါးမှပင် ပြန်၍ ဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။ တံခါးရှေ့သို့အရောက် စေ့ထား သောတံခါးကို တွန်းဖွင့်မည်အလုပ် ညွှန့်မောင်၏ အကြည့်က အိမ်ဘေးဖက်သို့ ရောက်၍သွားသည်။ ဟာ…ဘာလဲ မသိဘူး….ကားဂိုဒေါင်နှင့်တိုက်နံဘေးကြားသန္တာလတ်၏ အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်ဘေးတွင် မာလီကုလား အီစွတ်မှာ နံရံကိုကပ် ၍ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက်သည်ကို ညွှန့်မောင် တွေ့လိုက်ရသည်။ ညွှန့်မောင်တံခါးရှေ့မှခွာ၍ နောက်သို့ဆုတ်ကာ အနီးရှိ ပန်းရုံ အကွယ်မှနေ၍ ကြည့်နေလိုက်သည်။ အီစွတ်က ငုတ်တုတ်လဲထိုင်ချပြီးရောသူ့လက်တစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့မြှောက်၍ သူ၏ ခေါင်းပေါ်သို့ရောက်နေသော ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးကို လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် သုံးလေးချက်မျှ ခေါက်လိုက်သည်။ အခန်းထဲ တွင် မီးချောင်းဖွင့်ထားသည်။ ထိုပြတင်းပေါက်မှာ သူဌေးကြီးဦးကျင်မောင်နှင့် သန္တာလတ်တို့ အိပ်သည့် ကုတင်ကြီး၏ ခေါင်း ရင်းဘေးဖက်တွင် ရှိလေသည်။

အီစွတ်က မှန်တံခါးကို ခေါက်လိုက်သော်လည်း ဘာမှ ထူးခြားလာမှုကို မတွေ့ရပေ။ ခဏမျှ ကြာတော့ အီစွတ်က မှန်တံခါးကို လက်တစ်ဖက်မြှောက်၍ ခေါက်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လေးငါးချက်လောက် ခေါက် လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တအောင့်မျှကြာတော့ မှန်ပြတင်းပေါက်အတွင်းဖက်မှ ကာထားသော လိုက်ကာစလေး ဘေးသို့ ရွှေ့သွားပြီး သန္တာလတ်၏ မျက်နှာ မှန်တံခါးအတွင်းမှ ပေါ်လာသည်။ သန္တာလတ်က ပြတင်းပေါက်ရှေ့အောက်ဖက် သို့ ကြည့်လိုက်သည်။ အီစွတ်ကိုတွေ့လျှင် ခဏနေရန် လက်ကာပြပြီး မှန်ပြတင်းတံခါးအတွင်းမှ သန္တာလတ် မျက်နှာက ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ ခဏအကြာ ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးက ပွင့်၍သွားသည်။ သန္တာလတ်က တံခါးရွက်များကို ဖောက် ချိတ်များ ချိတ်၍ အသေအချာဖွင့်လိုက်သည်။ အီစွတ် ငုတ်တုတ်ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်သည်။သန္တာလတ်၏ လက်တစ်ဖက် အပြင်သို့ထွက်လာပြီးငါးရာတန်တစ်ရွက်လှမ်းပေးလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အီစွတ်က ငါးရာတန်ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး သန္တာလတ်ကို ဆလံပေးလိုက် သည်။ သန္တာလတ်က အီစွတ်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်မှ ပျောက်ကွယ်၍ သွားသည်။ ထိုအခါတွင် အီစွတ်က သူ၏ နောက်နားရှိ ကားဂိုဒေါင်ဘေးသို့ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးဖြင့် လျှောက်လာပြီး ခွေးခြေအရွယ် သစ်သားခုံတစ်လုံးကို ယူလာသည်။ ပြီးတော့ ဖွင့်ထားသော ပြတင်းပေါက်ဆီသို့ လျှောက်လာပြီး ပြတင်းပေါက်ရှေ့တွင် သစ်သားခုံကို ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော အီစွတ်၏ ကိုယ်လုံးကြီးက မဲ မှောင်၍နေသည်။ အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ တစ်ကိုယ်လုံး ခိုင်မာတောင့်တင်းကာ ကြွက်သားတွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အဖုအ ထစ်တွေ ကြွ၍နေသည်။

ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော သူ၏လီးတန်ကြီးက တောင်မတ်၍ နေသည်။ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသည် နှင့် အီစွတ်က သစ်သားခုံလေးပေါ်တက်၍ ရပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ပြတင်းပေါက်နှင့် သူ၏ကိုယ်လုံးမှာ အံကိုက်ဖြစ်၍နေ သည်။ အီစွတ်က ပြတင်းပေါက်ဖက်သို့ လှည့်ကာ တစောင်မကျတကျလေး ရပ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေက ပြတင်း ပေါက်ဝမှနေ၍ အခန်းတွင်းသို့ ကြည့်ရင်း သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးက ပို၍ တင်းပြောင်တောင်မတ်လာသည်။ ညွှန့်မောင် သေသေချာချာကြည့်မိသည်။ အီစွတ် သူ့လီးကို ဆီတစ်မျိုးမျိုး သုတ်လိမ်းလာမှန်း သိသာလှသည်။ လီး ကြီးမှာ မဲနက်၍ အခန်းတွင်းမှ မီးချောင်းအလင်းရောင်နှင့် ပြောင်လက်၍နေသည်။ အီစွတ်မျက်လုံးတွေက အခန်းတွင်းသို့ တ စိုက်မတ်မတ်ကြည့်၍နေသည်။အိပ်ခန်းတွင်းတွင်ရှိသည့် သန္တာလတ်ကို ညွှန့်မောင် မမြင်ရချေ။ သန္တာလတ် ဘယ်လိုရှိသည် ကို သူသိချင်လာသည်။ ပြတင်းပေါက်ရှေ့သို့ မသွားဘဲ အခန်းထဲသို့ မြင်နိုင်မည့်နည်းလမ်းကို သူစဉ်းစားမိလိုက်သည်။ သူ ရောက်နေရာ အရှေ့ဖက်နားရှိ ရေစင်ပေါ်သို့ တက်သည့်လှေကားအတိုင်း ညွှန့်မောင် တက်လာခဲ့သည်။ ရေစင်ပေါ်ထိ မ တက်တော့ဘဲ လှေကားတဝက်လောက်တွင် ညွှန့်မောင် ရပ်လိုက်သည်။ မြင်ရပါပြီ။ အိပ်ခန်းထဲမှ သန္တာလတ်ကို မြင်လိုက်ရ ပါပြီ။ သန္တာလတ်က ခြေရင်းဖက်ရှိ ကုတင်တိုင်တစ်ခုကို ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအလျားလိုက် ကပ်ထောင်၍ ကိုယ်ကို ခပ်လျှော လျှောလေးမှီကာ အိပ်ယာပေါ်တွင် အီစွတ်ဖက်သို့လှည့်၍ ထိုင်နေသည်။သန္တာလတ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ် ချွတ်မထားပေမယ့် အောက်ပိုင်းတွင် ထဘီမရှိဘဲ အပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော ရင် စေ့အကျႌလေး၏ ရင်ဘတ်ရှိ အကျႌကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ထားကာ နို့အုံနှစ်လုံးက အထင်းသားပေါ်ထွက်၍နေသည်။

ခပ် လျှောလျှောမှီ၍ ထိုင်ရင်း ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားထားပြီး သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲ တွင်ရှိ၍နေသည်။ ပြီးတော့ သူမလက်က တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသဖြင့် ညွှန့်မောင် သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ညွှန့်မောင် သိ လိုက်ပါပြီ။ သန္တာလတ်၏ ပေါင်ကြားထဲမှ လက်ကကိုင်ထားတာက ရာဘာလီးအတုဖြစ်သည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထည့်ကာ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည်။သူမ၏ မျက်လုံးတွေက အီစွတ်ကို စိုက်၍ကြည့်နေသည်။ အထူးသဖြင့် အီ စွတ်၏ တောင်မတ်တင်းပြောင်နေသော ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသည့်လီးကြီးကိုဖြစ်သည်။စောက်ပတ်ထဲသို့ ရာဘာလီးအတုကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေရင်း ကျန်သော သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဟင်းလင်းပေါ်နေသော သူမ၏ နို့အုံနှစ် လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ဆုတ်ချေ၍ပေးနေသည်။ နို့သီးလေးတွေကိုလည်း သူမဘာသာ လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် ညှပ်ညှပ် ပြီး ပွတ်လှည့်ပေးသည်။ သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေးတွင် ချွေးစေးလေးတွေ ပျံ၍နေသည်။ မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံး နီမြန်းကာ ရာဂစိတ်တွေ ထကြွနေသော သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာ အိုလျက် ငိုချင်သလို မဲ့တဲ့တဲ့လေး ဖြစ်နေပုံမှာ သူမ၏ မျက်နှာလေးကို သေသေချာ ချာကြည့်လိုက်ရသည်နှင့် ညွှန့်မောင်၏ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားရလေ သည်။

အီစွတ်ကလည်း မတ်တပ်ရပ်လျက်က တောင်မတ်တင်းပြောင်နေသော သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသည့် လီးမဲမဲကြီးကို တငေါက်ငေါက်ဖြစ်အောင် လုပ်ပြလိုက် လက်ညှိုးလက်မနှင့် ညှပ်၍ လီးကို အရင်းထိ ဖြဲပြလိုက်ဖြင့် လုပ်ပြသည်။ ထိုအခါမျိုး တွင် သန္တာလတ်မှာ နောက်သို့မှီထားသောသူမ၏ဦးခေါင်းလေးကို ရှေ့သို့ ဟပ်ကနဲ ကြွလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးဟလျက် မျက် တောင်မခတ် လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်ကာ လက်တစ်ဖြင့် ကိုင်ထားသော ရာဘာလီးကို ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်လိုးပစ်လိုက် လေသည်။လက်တစ်ဖက်နှင့်နို့တွေကိုနယ်ရင်း ရာဘာလီးတုကို ကိုင်ထားသော လက်က ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေသည်။ သန္တာလတ်၏ မျက်လုံးတွေက တချက်တချက် စင်းစင်းကျသွားသည်။လီးကို အရင်းထိဖြဲထားသော အီစွတ်က လည်း သူ့လက်ကို မလွှတ်တော့ဘဲ လီးကြီးကို ဖြဲမြဲတိုင်း ဖြဲပြထားသည်။ သန္တာလတ်အားမလိုအားမရဖြင့်နောက်သို့မှီထားသည့်ကိုယ်လုံးလေးမှာကြွ၍လာပြီး ရှေ့သို့ငိုက်ကာ ရာဘာလီး တုဖြင့် အားရပါးရကြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ မကြာမီမှာပင် သန္တာလတ်မှာ ခါးလေးဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးမှာ စေ့လိုက်ခွာလိုက်ဖြစ်သွားရလေသည်။ ညွှန့်မောင် ရေစင်လှေကားပေါ်မှ ပြန်၍ဆင်းလာ သည်။ ပြီးတော့ စောစောက သူကြည့်နေခဲ့သော ပန်းရုံလေးထဲဝင်ကာ ဆက်၍ ကြည့်နေသည်။

အီစွတ်က သစ်သားခုံပေါ်မှ အောက်သို့ဆင်း၍ ရပ်လိုက်သည်။ သန္တာလတ် ပြတင်းပေါက်ဝသို့ ရောက်၍လာသည်။ အပြင်မှရပ်နေသော အီစွတ်၏ကိုယ်လုံးကို သန္တာလတ်က လှမ်း၍ဖက်လိုက်သကဲ့သို့ အီစွတ်ကလည်းသန္တာလတ်ကို ဖက်သည်။ ဖက်တာမှ အတင်းကို ကြုံး၍ ဖက်သည်။ သန္တာလတ်မှာ မျက်လုံးလေးတွေကို မှိတ်၍ ကိုယ်လုံးလေးကို ကျုံ့၍နေရသည်။ ခဏတာ အားရပါးရဖက်ထားပြီး တော့မှ လူချင်းခွာလိုက်ကာ အီစွတ်က သူ၏အဝတ်အစားများနှင့် သစ်သားခုံလေးကို ကိုင်၍ထွက်ခွာသွားသလို သန္တာလတ် ကလည်း အီစွတ်၏ ကျောပြင်ကြီးကိုလှမ်းကြည့်ရင်း ပြတင်းပေါက်မှန်တံခါးတွေကို ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အတွင်းမှလိုက်ကာလေးကို ဆွဲ၍ကာလိုက်လေတော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကိစ္စပြီးသွားကြပြီ။ မပြီးသေးသည်မှာ ညွှန့်မောင် ဖြစ်သည်။ ပုဆိုးအတွင်းမှ မတ်၍တောင်နေသော လီးကြီးက ပြန်၍ကျမသွားသည့်အပြင် တဆတ်ဆတ်ဖြင့် ခုန်၍နေသေးသည်။ ညွှန့်မောင် သက်ပြင်းအကြိမ်ကြိမ်ချရင်း စေ့ထားသော မီးဖိုချောင်တံခါးကို ဖွင့်၍ဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့အိမ်အတွင်းဖက်သို့ လျှောက်လာရင်း အကြံတစ်ခုရသွားကာ ရွှေမိ၏အိပ်ခန်းရှေ့သို့အရောက် ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းတံခါးကို အသံအုပ်၍ခေါက်လိုက်သည်။ အနည်းငယ်မျှ ကြာသွားတော့မှ အခန်းတံခါးက ပွင့်သွားသည်။

ဟင်….အကို…လာ…ဝင်…ညွှန့်မောင် အခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်တော့ ရွှေမိက တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။ဘာလဲ….လုပ်မလို့လား.ရွှေမိက ညွှန့်မောင်၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆွဲလှုပ်၍ မျက်နှာလေးမော့၍ ရယ်ကြဲကြဲလေး မေးသည်။ ညွှန့်မောင် ပါးစပ်နှင့် မဖြေပါ။ ရွှေမိကို အတင်းဖက်ပြီး နမ်းသည်။ ထိုအခါ ရွှေမိ၏ ချက်အောက်သို့ လာ၍ ထောက်သော ညွှန့်မောင်၏ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးက ရွှေမိ၏ အမေးကို အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။ အကို…နေအုံး..ရွှေမိက အတန်ငယ်ရုန်းဖယ်လိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က သူမကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ဘာလဲ ရွှေမိ…အကို့ကိုတော့ အားနာပါတယ်….ကျမ ထဘီတွေလာနေတယ်….လုပ်လို့မရဘူး..ဟင်….ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ….ညွှန့်မောင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ပြောသည်။စိတ်မပူပါနဲ့ အကို….အကို ကျေနပ်အောင်တော့ကျမတတ်နိုင်ပါတယ်.ပြောပြီးသည်နှင့် ရွှေမိက သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် ဝတ်ထားသော အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ နို့အုံကြီး နှစ်လုံး ဖွေးကနဲပေါ်လာသည်နှင့် ညွှန့်မောင်က လှမ်း၍ကိုင်သည်။ ရွှေမိက ညွှန့်မောင်၏ ပုဆိုးကို ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ လာ အကို…ပြောလည်းပြော ရွှေမိက အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ ထိုအခါ ညွှန့်မောင်က ကုတင်ပေါ်လှမ်း တက်လိုက်ပြီး ရွှေမိ၏ ဘေးတွင် ဒူးထောက်၍ ငုံ့ကာ ရွှေမိ၏ နို့အုံနှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး အားရပါးရ စို့လေတော့ သည်။ ရွှေမိ၏ လက်တစ်ဖက်က ညွှန့်မောင်၏ ဗိုက်အောက်သို့ရောက်သွားပြီး လီးတန်ကြီးကို လက်လေးဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုတ် ကာ ဂွင်းတိုက်၍ပေးသည်။

နို့နှစ်လုံးကို စို့နေရာမှ ညွှန့်မောင်က တစ်ချက် တစ်ချက် ရွှေမိ၏ မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍ လှမ်း၍ နမ်းလိုက်သေးသည်။ ရွှေမိကလည်း လီးတန်ကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးရုံမျှမက လက်ဖဝါးထဲသို့ ဂွေးအုကြီးကို ထည့်ပြီး ပွတ်ပေး သည်။ ဖွဖွလေး ဆုတ်ပေးသည်။ ညွှန့်မောင်၏ အသက်ရှုသံတွေ တရှုးရှုးဖြစ်၍လာသည်။ အကို ပက်လက်လှဲလိုက်….ညွှန့်မောင်က အိပ်ယာပေါ်သို့ ပက်လက်လှဲချလိုက်တော့ ရွှေမိက ဘေးမှနေ၍ ငုံ့ကာ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းနိုင်သလောက် သွင်းလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့်လီးချောင်းကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာစုပ်ပေးသည်အား.အားအီး….အူး…ညွှန့်မောင်၏ မျက်နှာကြီး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ ရွှေမိက လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေရုံမျှမက ပါးစပ်တွင်းတွင် သူမ၏လျှာ လေးဖြင့်လည်း လီးဒစ်ကြီးကို လှည့်ပတ်၍ ယက်နေသေးသည်။ ယောက်ျားရင့်မကြီးဖြစ်လျက် ညွှန့်မောင် ကိုယ်လုံးကြီး တ ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။အီး…အား…အူး…အိုး…အား….အား….ညွှန့်မောင် ဖင်ကြီးကြွတက်လာသည်။ ရွှေမိကသူမ၏ပါးစပ်ထဲမှလီးကြီးကိုထုတ်လိုက်ပြီး တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေသောလီးကြီးကိုလက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကာခပ်သွက်သွက်ကြီးဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်သည်အိုး…အိုး…အား….အင်း..တခဏအတွင်း လီးထိပ်အပေါက်လေးမှ သုတ်ရည်များမှာ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်း၍ထွက်လာခိုက် လက်မှလီးကို ဆက်၍ ခပ်သွက်သွက်ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ရွှေမိမှာ ဘေးမှနေ၍ ညွှန့်မောင်ပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ အငမ်းမရနမ်းလိုက်ပါလေတော့သည်။ အိပ်ယာထ ရေချိုးသော အလေ့အကျင့်ရှိသည့် ညွှန့်မောင်မှာ ရေချိုးခန်းရှိသော မီးဖိုချောင်ဖက်သို့ ဝင်၍အလာ ထူး ထူးဆန်းဆန်းမြင်ကွင်းတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ အဝင်မှာပင် ညွှန့်မောင် ခြေစုံရပ်၍ ကြည့်နေမိသည်။

သူ ကြည့်နေသော အရာကတော့ အပေါ်က တီရှပ်အဖြူပွပွလေးကိုဝတ်ကာ အောက်ကထဘီအနက်ရောင်လေးကို တိုတိုလေး ဝတ်ပြီး နောက်တွင်စုစည်းထားသော ဆံပင်လေးကို အပေါ်သို့လှန်၍ ခေါက်တင်ပြီး ဆံညှပ်နှင့်ညှပ်ထားကာ သူ့ကိုကျောပေး ၍ ချက်ပြုတ်နေသော သန္တာလတ် ပင်ဖြစ်လေသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲတွင် တစ်ခါဘူးမျှ သန္တာလတ် ချက်ပြုတ်နေသည်ကို မတွေ့ဖူးသည့်အပြင် ထဘီတိုတိုလေးနှင့် နောက်ကျောမှမြင်နေရသော သန္တာလတ်၏ အလှကလည်း ကျော့ရှင်းသပ်ရပ်၍ နေသည်။ ထဘီတိုတိုလေးဝတ်ထားသဖြင့် ခြေသလုံးသားလေးက ဝင်းနေသလို ဆံပင်ကိုအပေါ်သို့ လှန်၍ညှပ်ထားသဖြင့် ဂုတ်ပိုးသားလေးကလည်း ဝင်း၍နေသည်။ တဖန် ထဘီတိုတိုလေးကို တင်းတင်းလေးဆွဲဝတ်ထားသဖြင့် သူမ၏ ဝိုင်းစက်မို့ ဖောင်းနေသော တင်သားတွေက တစ်ရစ်ပေါ်လွင်၍နေသည်။ဟေ့…ဘာကြည့်နေတာလဲ….လူကို မမြင်ဖူးတာကျနေတာဘဲ…ဟင်း…ဟင်း…အကိုညွှန့်မောင်ကြီးနော်….အခုတ လော တမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်….သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ သူရှိနေတာကို သိနေသည်။ မိန်းမတွေ အာရုံခံစားမှုက ယောက်ျားတွေထက် ပို၍ထက်သည် ဆိုသည်မှာ မှန်နေသည်။ ဒါ့အပြင် အခုတလောတမျိုးဖြစ်နေတာက သန္တာလတ်ဖြစ်သည်။ ဒါကို ညွှန့်မောင်ကပဲ တမျိုးဖြစ်နေ ပြန်သတဲ့။ တတ်လည်း တတ်နိုင်တဲ့ မိန်းမတွေဟု ညွှန့်မောင် တွေးလိုက်သည်။ ဗြုံးကနဲတော့ ညွှန့်မောင် ရှက်သွားပြီး မျက်နှာရဲသွားသည်။ ပြီးတော့မှ သူ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်လိုက်ပြီး သန္တာလတ်အနီးသို့ လျှောက်၍လာကာ သူမ၏ နောက်နားတွင် ရပ်လိုက်သည်။ မမလေး ထမင်းဟင်းချက်တာ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးလို့ပါ…နောက်ပြီး…ရွှေမိ ဒီမနက်ရွာပြန်သွားတယ်လေ…ကဲ ဆက်ပြောပါအုံး….နောက်ပြီး ဘာဖြစ်လဲ….မမလေးကို နောက်ကနေကြည့်ရတာ ခါတိုင်းထက် ပိုပြီး လှလာသလားလို့…”ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် ရွတ်ပြီ။

ဟင်း…ဟင်း…ဒီမှာ သူကြိုက်တဲ့ ကြက်သားနဲ့ ဘူးသီး ကာလသားချက် ချက်ထားပါတယ်နော်….ပြီးတော့ စားပွဲ ပေါ်မှာလည်း သူကြိုက်တဲ့ နန်းကြီးသုပ်နဲ့ ကော်ဖီအိုး အဆင်သင့်ရှိပါတယ်…ရေချိုးပြီး စားတော်မူပါနော်.ချောချောလှလှ မွှေးမွှေးပျံ့ပျံ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်က အနားတွင်ရပ်လျက်က သူ့ကို ရင်းရင်းနှီးနှီးသူငယ်ချင်း ပမာ ပြောဆိုဆက်ဆံနေတော့ ညွှန့်မောင် ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမိတာ အမှန်ပါ။ ကဲ….ရေသွားချိုးတော့လေ….ညွှန့်မောင် ကလေးတစ်ယောက်ပမာ ချက်ချင်းရေချိုးခန်းရှေ့သို့ လှည့်ထွက်လာပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက် သည်အော်…အကို…ဒီနေ့ ဆိုင်သွားစရာရှိတယ်….ညီမ ဘာသာ ကားမောင်းသွားမယ်….ထမင်းချိုင့်လည်း ထည့်သွား မယ်….အကို အိမ်စောင့်….အိမ်မှာ စားလိုက် အိပ်လိုက်နဲ့ အားမွေးထား…မီးဖိုပေါ်မှ ဟင်းအိုးကိုချရင်း သန္တာလတ်က လှမ်း၍ပြောသည်။“အကို” တဲ့ “ညီမ” တဲ့ ပေါ်တင်ကြီး အသုံးအနှုန်း တွေက ချက်ချင်းပြောင်းသွားသည်ဟိတ်.ဘာကြည့်နေတာလဲ….ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်တော့လေ….သန္တာလတ်က နောက်သလို ပြောင်သလိုဖြင့် လက်ညှိုးလေးထိုးကာ သူ့ကိုပြောလိုက်တော့ ညွှန့်မောင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးပိတ်ကာ ရေချိုးနေလိုက်တော့သည်။ ညကျလျှင် တိုက်ကြီးတစ်လုံးထဲ၌ သူနှင့် သန္တာလတ်တို့ နှစ်ယောက်ထဲရှိနေ အိပ်နေရမည့်အရေးကိုတွေး၍ ညွှန့်မောင်မှာ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်၍နေသည်။ ညနေငါးနာရီလောက်တွင် သန္တာလတ် အိမ်သို့ ပြန်လာသည်။အကို တစ်ယောက်ထဲ ပျင်းနေပြီလား..ညီမလည်း စောစောပြန်လာချင်တာ ပေးလေ.သန္တာလတ် လက်ထဲမှ ထမင်းချိုင့်နှင့် အထုတ်တွေကို လှမ်း၍ယူသည်။

သန္တာလတ်က ထမင်းချိုင့်ကိုပဲ လှမ်း၍ပေး သည်။ အော်…အကို…ကားက ဆီသိပ်မလိုက်ချင်ဘူး….အရင်လုပ်နေကျ ဝပ်ရှော့က ည(၉)နာရီထိ ဖွင့်တယ်မဟုတ်လား. …သွားလုပ်ပေးပါအုံး….ရော့ ကားသော့နဲ့ ပိုက်ဆံ….သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင် ဆွဲယူထားသော လက်ထဲမှ ထမင်းချိုင့်ကို ပြန်၍ယူပြီး သူမ၏လက်ထဲမှ ကားသော့နှင့် ငွေ စက္ကူတစ်ထပ်ကို လှမ်းပေးသည်။ ညွှန့်မောင်က သန္တာလတ် လှမ်းပေးသည်တို့ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ အော်…အကို ပြန်လာရင် အကို့ကို ပြစရာတစ်ခုရှိတယ်သိလား…ဘာလဲ….အခုပြပါလား….ဟွန်း….သွားမှာသွားစမ်းပါ….ပြန်လာတော့ သိရမှာပေါ့….ညွှန့်မောင် လှည့်၍ထွက်ခဲ့သည်။ သန္တာလတ်ကတော့ အိမ်မှာ သူနှင့်နှစ်ယောက်ထဲရှိသည်ဟူသောအတွေးဖြင့် အ နေရဲ အပြောရဲဖြင့် ဖြစ်နေချေပြီ။ ဆက်၍ဘယ်လိုစခန်းသွားရမည်လဲဟူသော အတွေးဖြင့် ညွှန့်မောင်မှာ ရင်လေးစွာဖြင့် သက်ပြင်းမကြာခဏချနေရလေတော့သည်။ ညွှန့်မောင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည(၁၀)နာရီရှိပြီ။ အိမ်ရှေ့တံခါးတွင် သော့တန်းလန်းနှင့်ဖြစ်၍ ဖွင့်ပြီးဝင်ခဲ့သည်။သန္တာလတ်၏ အခန်းထဲတွင် မီးလင်းနေသေးသဖြင့် သန္တာလတ်မှာ အိပ်သေးပုံမရချေ။ သူ၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ပြီး ညွှန့်မောင် အဝတ်အစားတွေ လဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆေးလိပ်သောက်ချင်လာသဖြင့် စီးကရက်တစ်လိပ်မီးညှိပြီး အခန်းထဲတွင်ပင် သောက်နေလိုက်သည်။ တစ်အိမ်လုံးက တိတ်ဆိတ်၍နေသည်။ ဤအိမ်ထဲတွင် သူနှင့် သန္တာလတ်တို့နှစ်ယောက်ထဲပါလား ဆိုသည့်အတွေးက ညွှန့်မောင်ကို ခြောက်လှန့်၍နေသည်။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း သူတွေ့ကြုံခဲ့ရ၊ တွေ့မြင်ခဲ့ရသည့် သန္တာလတ်နှင့် ပတ်သက်သည့်ကိစ္စတွေကိုလည်း ညွှန့်မောင် ပြန်၍တွေးမိနေသည်။ မတည်ငြိမ်သောစိတ်ကြောင့် သူသောက်နေသော စီးက ရက်မှာ အကုန်မြန်သွားသည်။ အစီခံသာ ကျန်တော့သည့် စီးကရက်တိုကို ဆေးလိပ်ခွက်ထဲသို့ ထိုးနစ်လိုက်သည်။

အကိုရေ…အကို…ညီမဆီလာပါအုံး….ဒီမှာ ပြစရာရှိလို့..လှမ်းခေါ်လိုက်သော သန္တာလတ်၏ အသံစာစာလေးကြောင့် ညွှန့်မောင်မှာ လေးပင်သောခြေလှမ်းများဖြင့် သူ၏ အိပ် ခန်းထဲမှထွက်၍ သန္တာလတ်၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ လျှောက်၍လာသည်။ သူမ၏ အိပ်ခန်းမှာ တံခါးဖွင့်၍ထားသည်။ အိပ်ခန်းဝ ရောက်၍ လှမ်းဝင်လိုက်လျှင်ပင် ညွှန့်မောင်မှာ သင်းပျံ့သောမွှေးရနံ့များနှင့်အတူ သန္တာလတ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိလိုက် သည်။ အဝါရောင်ဂါဝန်ပါးပါးလေးကို တထပ်တည်းဝတ်ထားသော သန္တာလတ်မှာ မီးရောင်ကို ကျောပေး၍ ရပ်နေသည်။ သူမ ၏ အတွင်းအင်္ဂါအစုံကထင်းလင်းလျက်လှပလွန်းသော ပန်းပုရုပ်လေးပမာ ညွှန့်မောင်ကို ဖမ်းစားလိုက်သည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်နှင့် ညွှန့်မောင်က သန္တာလတ်ကို ခြေစုံရပ်၍ ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ ရမက်တွေလွှမ်းနေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် သန္တာလတ်ကလည်း သူ့ကို တုန့်ပြန်၍ကြည့်နေသည်။ခဏနေတော့မှ သန္တာလတ်က ပြုံးလိုက်သည်။ လာ အကို….ပြစရာရှိလို့…အသံကို တမင်တိုး၍ပြောကြောင်း သိသာလှသည်။ ညွှန့်မောင်မှာ အခန်းထဲသို့ဆက်၍ဝင်လာပြီး ကုတင်ခြေရင်းအ နားတွင် ရပ်နေသော သန္တာလတ်၏ ရှေ့တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်ပြန်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေကတော့ သန္တာလတ်ဆီမှ မခွာပေ။ ညွှန့်မောင် အနားသို့ရောက်လာသည်နှင့် ကုတင်ခြေရင်းတွင် တင်ထားသော သူမ၏ စကပ်အညိုရောင်လေးကို ဆွဲ ယူကာ ညွှန့်မောင်ဖက်သို့ ပြုံး၍လှည့်လိုက်သည်။ အကို….ဒီမှာကြည့်စမ်း….ညွှန့်မောင် ကြည့်လိုက်သည်။ အညိုရောင်စကပ်လေး၏ ပိတ်သားလေးတွေမှာ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ကော်နှင့်ကပ်ထားသ လို လေးငါးနေရာ၌ ကပ်၍နေသည်။ ညွှန့်မောင် မစဉ်းစားတတ်။ ကြောင်၍ ကြည့်နေသည်။ သူ့ကို အကဲခတ်သလို ကြည့်နေ သော သန္တာလတ်က ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ဘေးသို့ တိုးကပ်လိုက်သည်။ဘာအခုမှ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလဲ….ညွှန့်မောင်၏ လက်မောင်းကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့်ထုရင်း အားမလိုအားမရပြောသည်။

အကိုလေ….ဟိုတစ်နေ့ညက အခန်းဝမှာ လာပြီးသောင်းကျန်းသွားတာ….အဲဒါ အဲဒီစကပ်လေးနဲ့ ညီမသုတ်ထား တာဟွန်း ဘာမှန်းလဲမသိဘူး….ဝင်လာရင်ရရဲ့သားနဲ့နောက်ဆုံးစကားကိုတော့ သန္တာလတ်မှာ ညွှန့်မောင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်ပြီးပြောသည်။ အကိုကတော့ တကယ်ပါပဲ….လက်ထဲက စကပ်လေးကို ကုတင်ခြေရင်းသို့ ပစ်တင်လိုက်ပြီး ညွှန့်မောင်ရင်ခွင်ထဲသို့ရောက်နေသော သူမ၏ ကိုယ် လုံးလေးအား ညွှန့်မောင်၏ ရှေ့ဖက်နှင့် ရင်ဘတ်အုံကြီးတို့ကို ပွတ်သပ်လှည့်ပတ်၍ပြောသည်။ ညွှန့်မောင် သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားသည်။ သန္တာလတ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏မျက်နှာလေးကို ငုံ့၍နမ်းသည်။ သူ့ကို တစ် ကိုယ်လုံးထိတွေ့လျက်ရှိသည့် သန္တာလတ်၏ ခန္ဓာကိုယ်လုံးလေးက ဂါဝန်ပါးလေးတစ်ထပ်တည်းသာ ဝတ်ထားသဖြင့်ပကတိ အသားနှင့် ထိတွေ့နေသလို ထိတွေ့ခံစားနေရသည့်အပြင် သန္တာလတ်ကလည်း မျက်လုံးလေးများမှိတ်ကာ မျက်နှာလေးကို မော့ပြီး အနမ်းခံသည်။ ပြီးတော့ တဖြည်းဖြည်းသူမ၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးနှစ်ခုက ဟ၍ လာသည်။ ညွှန့်မောင်၏ နှုတ်ခမ်း အစုံက သန္တာလတ်၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံ့၍ နမ်းစုပ်လိုက်သည်။သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ ခြေဖျားလေးထောက်ကာမြင့်တက်လာရင်း လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကလည်း ညွှန့်မောင်ကိုအတင်းကြုံး၍ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ချိုမြိန်သော သူမ၏ တုန့်ပြန် အနမ်းက ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် သူမကို လွှတ်မပေးချင်အောင် ဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ ညွှန့်မောင်၏ လက်တွေက သန္တာလတ်၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးပေါ်တွင် ရွေ့လျားပြေးလွှား၍နေသည်။ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကားကားစွင့်စွင့် တင်သားအစုံမှ သည် ပုခုံးလုံးလုံးလေးတွေအထိတိုင်အောင် စုန်ဆန်ရွေ့လျား၍နေသည်။ တဖြည်းဖြည်း သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်များမှာ တရှိန်ရှိန်မြင့်တက်လာကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်တော့ သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေးက ညွှန့်မောင်၏ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီး ဆီသို့ ပြေးကပ်လိုက်သည်။ မောလိုက်တာ အကိုရယ်…တအားကုန် ပြေးလိုက်ရသလိုပဲ..ညွှန့်မောင်၏ ကိုယ်လုံးကို ဖက်ထားသော သန္တာလတ်၏ လက်ကလေးတွေက ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ ဖက်တွယ်၍ထားသည်။

ကို. ဟင်….လာ ကိုရယ်….တို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတာဟာ….သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်ပြီး သန္တာလတ်က ကုတင်ဘေးသို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ကုတင်ဘေးရောက်သည်နှင့် ရပ်လိုက် သည်။ သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ပါးတစ်ဖက်ကို ဖိကပ်၍ နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုဖက်ထားသည့် လက်အစုံကို ဖယ်ရှားလိုက် သည်။ ပြီးလျှင် သူမက ကိုယ်ပေါ်ရှိ ဂါဝန်ပါးလေးကို လျှောကနဲ ချွတ်ချလိုက်သည်။ ကို….ညီမ လှလားဟင်…အင်း….ညွှန့်မောင်က ဝမ်းခေါင်းသံကြီးနှင့် ပြောရင်း ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်သွားသော သန္တာလတ်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အငမ်းမ ရဆွဲဖက်လိုက်ပြန်သည်။ နေအုံးလေ ကိုရယ်….ကို့ အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးအုံးမယ်…ညွှန့်မောင်တစ်ယောက် အသိဉာဏ်ကင်းမဲ့သော စက်ရုပ်ပမာဖြစ်နေချေပြီ။ သူဝတ်ထားသော ရှပ်အကျႌကြယ်သီး လေးတွေကို တထောက်ထောက်ဖြုတ်နေသော သန္တာလတ်၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို တို့ထိပွတ်သပ်ကစားနေသည်။ညွှန့်မောင် အကျႌကျွတ်သွားပြီ။ ခါးမှပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး သန္တာလတ်က ငုံ့ကြည့်သည်။ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတောင့်တင်းလှသော ညွှန့်မောင်၏ လီးတန်ကြီးက သူမ၏ အသဲနှလုံးကို ထိုးဆွလိုက်သလို လီးကြီးကို မြင်ပြီး ရင်ထဲတွင် ငြိမ့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရ သည်။ လာ ကိုရယ်….ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင်လား…ညွှန့်မောင်၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲခေါ်ရင်း သန္တာလတ်က ကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာ လှဲချလိုက်တော့ ညွှန့်မောင်က လည်း သူမ၏ ဘေးတွင် လက်ထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်သည်။ဟင့်ကွယ်….အဲလိုကြီး ကြည့်နေတော့မှာလား….ဆီးစပ်မှ အမွှေးမဲလေးတွေကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ပြီးမှ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကိုငုံ့၍စို့သည်။သူ့လက်ကသူမ၏ ပေါင်တန်တစ်ဖက်ကိုစုန်ဆန်ပွတ်နေရင်း စောက်ဖုတ်လေးပေါ်ရောက်၍သွားသည်။

သန္တာလတ် တွန့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။ မာမာလေးတင်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက စိုစွတ်၍နေသည်။ နှုတ်ခမ်းသားနှစ် ခုကို အသာလေးဖြဲကာ အစေ့လေးကို စမ်းလိုက်သည်။ အစေ့လေးက မာ၍တောင့်တောင့်လေးဖြစ်နေသည်။ သန္တာလတ် မျက်လုံးနှစ်လုံးမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို မချင့်မရဲဖြင့် ကိုက်ထားသည်။ အဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်စဉ် နို့စို့ပေးနေ သော အာရုံက ပျက်၍စုပ်အားက လျော့သွားသောကြောင့် သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ခေါင်းကို အသာလေးဖိ၍ ချပေး သည်။ ညွှန့်မောင်၏ အသက်ရှုသံက နှစ်ယောက်ထဲရှိသောအခန်းတွင်းဝယ် တဖြေးဖြေးကျယ်၍လာသည်။ စောက်ပတ်ကို နှိုက်၍ စောက်စေ့လေးကို ထိထိနေသဖြင့် စောက်ရည်တို့က တစိမ့်စိမ့်ထွက်လာကြသည်။ လိုးတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လျက် ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ရင်သားအစုံဆီမှ မျက်နှာကို ခွာလိုက်ကာ ကိုယ်လုံးကိုအကြွ သန္တာလတ်က သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်၍ လှဲချလိုက်ပြီး အပေါ်စီးမှနေရာယူကာ ညွှန့်မောင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် အတင်းဖိ၍ စုပ်သည်။ညွှန့်မောင်က သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး ကျောပြင်လေးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနှင့် ပွတ်၍ပေးသည်။ သန္တာလတ်၏ လျှာ က ညွှန့်မောင်၏ ပါးစပ်တွင်းဝယ် မွှေနှောက်၍နေသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖြုတ်ကာ မျက်နှာချင်းခွာလိုက်ပြီး ညွှန့်မောင်၏ မျက်နှာကို စိမ်းစိမ်းကြည့်ကာ သန္တာလတ်က သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်သို့ ခွ၍ တက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကိုကြွ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကာ ညွှန့်မောင်၏လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး ဖင်သားအစုံကို ကြွကာ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ပြီး တဖြေးဖြေးထိုင်ချသည်။

အ….အ…အင်း…တုတ်ခိုင်လွန်းသောလီးက ထစ်ထစ်နေသဖြင့် အံလေးကိုကြိတ်၍ အားဖြင့် ဖိဖိချသည်။ဗြစ်….ဗြစ်…အ…အင်း….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်….အဟင်း…စောက်ခေါင်းထဲလီးဝင်သွားသည်နှင့် ထပ်၍ထွက်လာသော အရည်များကြောင့် လီးဝင်ဖြောင့်ကာ တဆုံးဝင်သွား သည်။ သန္တာလတ်က ညွှန့်မောင်၏ ရင်အုပ်ကြီးပေါ် လက်လေးနှစ်ဖက်ထောက်၍ ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး ဆောင့်သည်။ဗြွတ်…ဖွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်.သန္တာလတ်က သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ဆောင့်၍ ဆောင့်၍အချ ညွှန့်မောင်ကလည်း အောက်မှနေ၍ ပြန်ကော့၍ ဆောင့် ပေးသည်။ ပလွတ်….စွပ်….စွပ်….အင်း..ဟင်း…ကို…အင်း…ကောင်းလားဟင်….ကောင်းတယ် လတ်ရယ်….ဆောင့်….ဆောင့်….သန္တာလတ် တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်နေရာမှ ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်၍လာသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ထွက်လာသော အရည်ကြည်တွေက လီးအရင်းရှိ လမွှေးတွေပေါ်ကိုပင် ရွှဲနစ်၍နေသည်။ ခဏအကြာခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်နေရာမှ သန္တာလတ်၏ ဆောင့်ချက်တွေမှာ နှေး၍လာသည်။ပြွတ်..ပလွတ်….ဖွတ်…စွပ်….စွပ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ကို…လုပ်ပေးအုံးကွာ….လတ်….မောပြီမောသံလေးနှင့် ပြောလိုက်ပြီး သန္တာလတ်က ဘေးသို့လှမ်းဆင်းလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ပြွတ်ကနဲ ထွက်သွား သော လီးတန်ကြီးက အရည်များပေပွလျက် ကျန်ခဲ့သည်ကိုသန္တာလတ်က အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ထားလိုက်သည်။ ညွှန့်မောင် ထလိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဒူးကွေး၍ရင်ဘတ်ပေါ်တွန်းတင်လိုက် ပြီး သူက ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ စောက်ခေါင်းဝသို့ လီးကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းသည်။ ပြွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်….သန္တာလတ်၏ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။

သန္တာလတ်၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ သူမက တစ်တီတူးလေးလို ခြေထောက်လေးတွေကို ညွှန့်မောင်တွန်းတင်ထားသည့်အတိုင်းထားလိုက်သည်။ ညွှန့်မောင်က သူမ၏ နို့ နှစ်လုံးကို ဘေးမှပတ်၍ ဆွဲဆွဲပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက်မှ ပုခက်လွှဲသလို ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ပွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်..ဖွတ်…ဗြစ်…စွပ်…စွပ်….အင်း…ဟင်း….ကို….အားနည်းနည်းထည့်အုံး….ဟင်း…ဟင်း..ပြွတ်..ပြွတ်..ဒုတ်..ပြွတ်…ပြွတ်.အား…အား…ကောင်းလိုက်တာ….ကိုရယ်….နို့ကို နာနာကိုင်စမ်းပါ..အင်း…ဟုတ်ပြီ….ပြင်းပြင်းဆောင့်…ဆောင့် ….အ….ပြွတ်….ဒုတ်…ဗြွတ်…ပြွတ်….စွတ်…ဖွတ်….ဟုတ်ပြီ…ဟုတ်ပြီ….။ သန္တာလတ်မှာ ကာမမီးတွေ တောက်လောင်ပြီး အားမလိုအားမရနှင့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် ကြားမှမပီမသနှင့် ပြောသည်။ပြွတ်.စွတ်…ပြွတ်…အင်း…ကို..အင်း…ဟင်း…ဟင်း.လတ်…ပြီးချင်ပြီ…ဆောင့်..ဆောင့်.အား.အမလေးအား.အိုး….အီး….။ ညွှန့်မောင်က သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို အတင်းညှစ်၍ ဆွဲကာ အားသွန်၍ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ သန္တာလတ်မှာ စောက် ခေါင်းထဲက ရှီးကနဲသုတ်ရည်များပန်းထွက်ခိုက် ညွှန့်မောင်မှာလည်း(၁၀)ချက်မျှအံကြိတ်၍ ဆောင့်လိုက်ပြီးသုတ်ရည်များ ကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ အထဲတွင် ပြည့်လျှံသွားသော နှစ်ယောက်စလုံး၏ သုတ်ရည်များက စောက်ပတ်ဝကို လီး တုတ်တုတ်ကြီးကအပြည့်အကြပ်ပိတ်ဆို့ထားသည့်ကြားမှပင် အပြင်သို့ တစိမ့်စိမ့်စီးထွက်လာကြလေတော့သည်။ ပြီးပါပြီ

 

Zawgyi

 

ခ်စ္ေရ သြန္းၿပီ

ခံဝန္းက်ယ္ႀကီးတစ္ခု၊ ႏွစ္ဧကခန႔္ က်ယ္ဝန္းသည္။ ထိုၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီးအတြင္းရွိ တစ္ထပ္တိုက္ေလးက စိမ္းျပာ ေရာင္ေဆးသုတ္ထားသည္။ တစ္ထပ္တိုက္ဆိုေပမယ့္ ခပ္ေသးေသးေတာ့မဟုတ္ပါ။အေဆာက္အဦးပမာဏပင္ ေပ(၅၀) ပတ္လည္ေလာက္ရွိသည္။ တစ္ထပ္တိုက္ေလး၏ ေနာက္မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္ တည့္တည့္ေလာက္ရွိ တိုက္ေလး၏ ေဘးဖက္နား တြင္ ေရစင္တစ္ခုရွိၿပီး ထိုေရစင္၏ေရွ႕ အိမ္ေရွ႕ဘက္နားတြင္ေတာ့ ကားဂိုေဒါင္ေလးတစ္ခုရွိေလသည္။ တဖန္တိုက္ေလး၏ ေနာက္ဖက္ၿခံဝန္း၏ ေဒါင့္ေလာက္တြင္ ဂိုေဒါင္လိုလို သစ္သားအိမ္ေလးတစ္လုံးရွိေလသည္။ ၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီးထဲတြင္ေတာ့ သီးပင္၊ စားပင္၊ အပင္ႀကီးမ်ား၊ အရိပ္ရ အပင္ႀကီးမ်ားအျပင္ အိမ္ေရွ႕ဖက္တြင္ေတာ့ ပန္းအလွမ်ား စိုက္ပ်ိဳးလ်က္ ခုံတန္းလ်ား ေလးမ်ားႏွင့္အတူ ပန္းၿခံေလးသဖြယ္ ျပဳလုပ္ထားေလသည္။

အခ်ိန္က ည(၁၀)နာရီေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည္။ ၿခံဝန္းထဲရွိ ပန္းၿခံေလးထဲတြင္ လူတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနၿပီး လက္ထဲမွ စီးကရက္ကို ဖြာ၍ တစုံတရာကို စဥ္းစားေတြးေတာ၍ေနသည္။ ထိုသူကေတာ့ ဤၿခံဝန္းႏွင့္ တိုက္တို႔၏ ပိုင္ရွင္ သူေဌးႀကီး ဦးက်င္ေမာင္၏ လူယုံတပည့္ရင္းလည္းျဖစ္ သူေဌးႀကီးႏွင့္ သူေဌးႀကီးကေတာ္ သႏၲာလတ္တို႔၏ ဒ႐ိုက္ဘာလည္းျဖစ္သည့္ အသက္(၃၅)ႏွစ္ေလာက္ရွိသည့္ ၫႊန႔္ေမာင္ဆိုေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္တစ္ေယာက္ စီးကရက္ဖြာ ရင္း မမေလး(သႏၲာလတ္)၏ အေၾကာင္းကို စဥ္းစား၍ေနသည္။သႏၲာလတ္မွာအသက္(၃၀)ပင္မျပည့္တတ္ေသးေသာ္လည္းအသက္(၆၀)အ႐ြယ္ ဦးက်င္ေမာင္ကို လက္ထပ္ခဲ့ သည္။ သႏၲာလတ္မွာ အျပစ္ေျပာစရာမရွိေလာက္ေအာင္ ေခ်ာေမာလွပသူေလးျဖစ္သည္။ ယခု သေဌးႀကီးဦးက်င္ေမာင္ ခရီး ထြက္သြားခိုက္တြင္ သႏၲာလတ္မွာ ၫႊန႔္ေမာင္ကို ေရလာေျမာင္းေပးေတြ လုပ္ေနသည္။ သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးကို ပင္ ၫႊန႔္ေမာင္ျမင္ဖူးခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူမအား ၫႊန႔္ေမာင္ ေရွာင္ခဲ့ပါသည္။ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မက်ဴးလြန္ခဲ့ပါ။ ဒါကလည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ ျခားထားေသာ တံတိုင္းက ထူထဲႀကီးမားလွသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္ အသက္(၂၀)ပတ္ဝန္း က်င္အ႐ြယ္ထဲက ဦးက်င္ေမာင္ထံ ေရာက္ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။

သႏၲာလတ္မွာ ဆႏၵေတြ ဘယ္လိုလုပ္ျပည့္ဝႏိုင္ပါေတာ့မ လဲဟု ေတြးရင္း ၫႊန႔္ေမာင္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့လက္ထဲမွ အစီခံနားေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ စီးကရက္ ကို လက္ညႇိဳးျဖင့္ ေတာက္ထုတ္လိုက္ၿပီး လက္ပတ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ည(၁၁)နာရီရွိၿပီျဖစ္သည္။ ထိုင္ေနရာမွ ၫႊန႔္ေမာင္ မတ္တပ္ထ၍ ရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ထဲသို႔ ျပန္ဝင္ရန္ အိမ္ေဘးဖက္မွ ပတ္၍ ေနာက္ေဖးဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။သူစၿပီးအိမ္ထဲကထြက္လာကတည္းကမီးဖိုေခ်ာင္ေဘးတံခါးကထြက္လာခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ယခုလည္း သူျပန္ေစ့ထားခဲ့ေသာ မီးဖိုေခ်ာင္တံခါးမွပင္ ျပန္၍ ဝင္ရမည္ျဖစ္သည္။ တံခါးေရွ႕သို႔အေရာက္ ေစ့ထား ေသာတံခါးကို တြန္းဖြင့္မည္အလုပ္ ၫႊန႔္ေမာင္၏ အၾကည့္က အိမ္ေဘးဖက္သို႔ ေရာက္၍သြားသည္။ ဟာ…ဘာလဲ မသိဘူး….ကားဂိုေဒါင္ႏွင့္တိုက္နံေဘးၾကားသႏၲာလတ္၏ အိပ္ခန္းျပတင္းေပါက္ေဘးတြင္ မာလီကုလား အီစြတ္မွာ နံရံကိုကပ္ ၍ ငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္သည္ကို ၫႊန႔္ေမာင္ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္တံခါးေရွ႕မွခြာ၍ ေနာက္သို႔ဆုတ္ကာ အနီးရွိ ပန္း႐ုံ အကြယ္မွေန၍ ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ အီစြတ္က ငုတ္တုတ္လဲထိုင္ခ်ၿပီးေရာသူ႔လက္တစ္ဖက္ကို အေပၚသို႔ေျမႇာက္၍ သူ၏ ေခါင္းေပၚသို႔ေရာက္ေနေသာ ျပတင္းေပါက္မွန္တံခါးကို လက္ညႇိဳးထိပ္ေလးျဖင့္ သုံးေလးခ်က္မွ် ေခါက္လိုက္သည္။ အခန္းထဲ တြင္ မီးေခ်ာင္းဖြင့္ထားသည္။ ထိုျပတင္းေပါက္မွာ သူေဌးႀကီးဦးက်င္ေမာင္ႏွင့္ သႏၲာလတ္တို႔ အိပ္သည့္ ကုတင္ႀကီး၏ ေခါင္း ရင္းေဘးဖက္တြင္ ရွိေလသည္။

အီစြတ္က မွန္တံခါးကို ေခါက္လိုက္ေသာ္လည္း ဘာမွ ထူးျခားလာမႈကို မေတြ႕ရေပ။ ခဏမွ် ၾကာေတာ့ အီစြတ္က မွန္တံခါးကို လက္တစ္ဖက္ေျမႇာက္၍ ေခါက္ျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေခါက္ လိုက္သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တေအာင့္မွ်ၾကာေတာ့ မွန္ျပတင္းေပါက္အတြင္းဖက္မွ ကာထားေသာ လိုက္ကာစေလး ေဘးသို႔ ေ႐ႊ႕သြားၿပီး သႏၲာလတ္၏ မ်က္ႏွာ မွန္တံခါးအတြင္းမွ ေပၚလာသည္။ သႏၲာလတ္က ျပတင္းေပါက္ေရွ႕ေအာက္ဖက္ သို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။ အီစြတ္ကိုေတြ႕လွ်င္ ခဏေနရန္ လက္ကာျပၿပီး မွန္ျပတင္းတံခါးအတြင္းမွ သႏၲာလတ္ မ်က္ႏွာက ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ခဏအၾကာ ျပတင္းေပါက္မွန္တံခါးက ပြင့္၍သြားသည္။ သႏၲာလတ္က တံခါး႐ြက္မ်ားကို ေဖာက္ ခ်ိတ္မ်ား ခ်ိတ္၍ အေသအခ်ာဖြင့္လိုက္သည္။ အီစြတ္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္လိုက္သည္။သႏၲာလတ္၏ လက္တစ္ဖက္ အျပင္သို႔ထြက္လာၿပီးငါးရာတန္တစ္႐ြက္လွမ္းေပးလိုက္သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အီစြတ္က ငါးရာတန္ကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး သႏၲာလတ္ကို ဆလံေပးလိုက္ သည္။ သႏၲာလတ္က အီစြတ္ကို ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး ျပတင္းေပါက္မွ ေပ်ာက္ကြယ္၍ သြားသည္။ ထိုအခါတြင္ အီစြတ္က သူ၏ ေနာက္နားရွိ ကားဂိုေဒါင္ေဘးသို႔ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးျဖင့္ ေလွ်ာက္လာၿပီး ေခြးေျခအ႐ြယ္ သစ္သားခုံတစ္လုံးကို ယူလာသည္။ ၿပီးေတာ့ ဖြင့္ထားေသာ ျပတင္းေပါက္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လာၿပီး ျပတင္းေပါက္ေရွ႕တြင္ သစ္သားခုံကို ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ ၏ ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားေတြအားလုံးကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားေသာ အီစြတ္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးက မဲ ေမွာင္၍ေနသည္။ အလုပ္ၾကမ္းသမားပီပီ တစ္ကိုယ္လုံး ခိုင္မာေတာင့္တင္းကာ ႂကြက္သားေတြက သူ႔ေနရာႏွင့္သူ အဖုအ ထစ္ေတြ ႂကြ၍ေနသည္။

ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးက ေတာင္မတ္၍ ေနသည္။ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားသည္ ႏွင့္ အီစြတ္က သစ္သားခုံေလးေပၚတက္၍ ရပ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ျပတင္းေပါက္ႏွင့္ သူ၏ကိုယ္လုံးမွာ အံကိုက္ျဖစ္၍ေန သည္။ အီစြတ္က ျပတင္းေပါက္ဖက္သို႔ လွည့္ကာ တေစာင္မက်တက်ေလး ရပ္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ျပတင္း ေပါက္ဝမွေန၍ အခန္းတြင္းသို႔ ၾကည့္ရင္း သူ၏ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္လွေသာ လီးႀကီးက ပို၍ တင္းေျပာင္ေတာင္မတ္လာသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္မိသည္။ အီစြတ္ သူ႔လီးကို ဆီတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး သုတ္လိမ္းလာမွန္း သိသာလွသည္။ လီး ႀကီးမွာ မဲနက္၍ အခန္းတြင္းမွ မီးေခ်ာင္းအလင္းေရာင္ႏွင့္ ေျပာင္လက္၍ေနသည္။ အီစြတ္မ်က္လုံးေတြက အခန္းတြင္းသို႔ တ စိုက္မတ္မတ္ၾကည့္၍ေနသည္။အိပ္ခန္းတြင္းတြင္ရွိသည့္ သႏၲာလတ္ကို ၫႊန႔္ေမာင္ မျမင္ရေခ်။ သႏၲာလတ္ ဘယ္လိုရွိသည္ ကို သူသိခ်င္လာသည္။ ျပတင္းေပါက္ေရွ႕သို႔ မသြားဘဲ အခန္းထဲသို႔ ျမင္ႏိုင္မည့္နည္းလမ္းကို သူစဥ္းစားမိလိုက္သည္။ သူ ေရာက္ေနရာ အေရွ႕ဖက္နားရွိ ေရစင္ေပၚသို႔ တက္သည့္ေလွကားအတိုင္း ၫႊန႔္ေမာင္ တက္လာခဲ့သည္။ ေရစင္ေပၚထိ မ တက္ေတာ့ဘဲ ေလွကားတဝက္ေလာက္တြင္ ၫႊန႔္ေမာင္ ရပ္လိုက္သည္။ ျမင္ရပါၿပီ။ အိပ္ခန္းထဲမွ သႏၲာလတ္ကို ျမင္လိုက္ရ ပါၿပီ။ သႏၲာလတ္က ေျခရင္းဖက္ရွိ ကုတင္တိုင္တစ္ခုကို ေခါင္းအုံးတစ္လုံးအလ်ားလိုက္ ကပ္ေထာင္၍ ကိုယ္ကို ခပ္ေလွ်ာ ေလွ်ာေလးမွီကာ အိပ္ယာေပၚတြင္ အီစြတ္ဖက္သို႔လွည့္၍ ထိုင္ေနသည္။သႏၲာလတ္မွာ ဝတ္လစ္စလစ္ ခြၽတ္မထားေပမယ့္ ေအာက္ပိုင္းတြင္ ထဘီမရွိဘဲ အေပၚပိုင္းတြင္ ဝတ္ထားေသာ ရင္ ေစ့အက်ႌေလး၏ ရင္ဘတ္ရွိ အက်ႌၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ထားကာ ႏို႔အုံႏွစ္လုံးက အထင္းသားေပၚထြက္၍ေနသည္။

ခပ္ ေလွ်ာေလွ်ာမွီ၍ ထိုင္ရင္း ဒူးႏွစ္လုံးကို ေထာင္ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖဲကားထားၿပီး သူမ၏ လက္တစ္ဖက္က ေပါင္ၾကားထဲ တြင္ရွိ၍ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမလက္က တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ၫႊန႔္ေမာင္ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။ ၫႊန႔္ေမာင္ သိ လိုက္ပါၿပီ။ သႏၲာလတ္၏ ေပါင္ၾကားထဲမွ လက္ကကိုင္ထားတာက ရာဘာလီးအတုျဖစ္သည္။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထည့္ကာ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။သူမ၏ မ်က္လုံးေတြက အီစြတ္ကို စိုက္၍ၾကည့္ေနသည္။ အထူးသျဖင့္ အီ စြတ္၏ ေတာင္မတ္တင္းေျပာင္ေနေသာ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္လွသည့္လီးႀကီးကိုျဖစ္သည္။ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ရာဘာလီးအတုကို ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ လုပ္ေပးေနရင္း က်န္ေသာ သူမ၏ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဟင္းလင္းေပၚေနေသာ သူမ၏ ႏို႔အုံႏွစ္ လုံးကို တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး ဆုတ္ေခ်၍ေပးေနသည္။ ႏို႔သီးေလးေတြကိုလည္း သူမဘာသာ လက္ညႇိဳးလက္မတို႔ျဖင့္ ညႇပ္ညႇပ္ ၿပီး ပြတ္လွည့္ေပးသည္။ သႏၲာလတ္၏ မ်က္ႏွာေလးတြင္ ေခြၽးေစးေလးေတြ ပ်ံ၍ေနသည္။ မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုလုံး နီျမန္းကာ ရာဂစိတ္ေတြ ထႂကြေနေသာ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးမွာ အိုလ်က္ ငိုခ်င္သလို မဲ့တဲ့တဲ့ေလး ျဖစ္ေနပုံမွာ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးကို ေသေသခ်ာ ခ်ာၾကည့္လိုက္ရသည္ႏွင့္ ၫႊန႔္ေမာင္၏ ေတာင္မတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ တင္းကနဲ တင္းကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားရေလ သည္။

အီစြတ္ကလည္း မတ္တပ္ရပ္လ်က္က ေတာင္မတ္တင္းေျပာင္ေနေသာ သူ၏ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္လွသည့္ လီးမဲမဲႀကီးကို တေငါက္ေငါက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ျပလိုက္ လက္ညႇိဳးလက္မႏွင့္ ညႇပ္၍ လီးကို အရင္းထိ ၿဖဲျပလိုက္ျဖင့္ လုပ္ျပသည္။ ထိုအခါမ်ိဳး တြင္ သႏၲာလတ္မွာ ေနာက္သို႔မွီထားေသာသူမ၏ဦးေခါင္းေလးကို ေရွ႕သို႔ ဟပ္ကနဲ ႂကြလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးဟလ်က္ မ်က္ ေတာင္မခတ္ လီးႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ကာ လက္တစ္ျဖင့္ ကိုင္ထားေသာ ရာဘာလီးကို ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ ေလသည္။လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ႏို႔ေတြကိုနယ္ရင္း ရာဘာလီးတုကို ကိုင္ထားေသာ လက္က ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးေနသည္။ သႏၲာလတ္၏ မ်က္လုံးေတြက တခ်က္တခ်က္ စင္းစင္းက်သြားသည္။လီးကို အရင္းထိၿဖဲထားေသာ အီစြတ္က လည္း သူ႔လက္ကို မလႊတ္ေတာ့ဘဲ လီးႀကီးကို ၿဖဲၿမဲတိုင္း ၿဖဲျပထားသည္။ သႏၲာလတ္အားမလိုအားမရျဖင့္ေနာက္သို႔မွီထားသည့္ကိုယ္လုံးေလးမွာႂကြ၍လာၿပီး ေရွ႕သို႔ငိုက္ကာ ရာဘာလီး တုျဖင့္ အားရပါးရႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။ မၾကာမီမွာပင္ သႏၲာလတ္မွာ ခါးေလးဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး ေထာင္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးမွာ ေစ့လိုက္ခြာလိုက္ျဖစ္သြားရေလသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္ ေရစင္ေလွကားေပၚမွ ျပန္၍ဆင္းလာ သည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာေစာက သူၾကည့္ေနခဲ့ေသာ ပန္း႐ုံေလးထဲဝင္ကာ ဆက္၍ ၾကည့္ေနသည္။

အီစြတ္က သစ္သားခုံေပၚမွ ေအာက္သို႔ဆင္း၍ ရပ္လိုက္သည္။ သႏၲာလတ္ ျပတင္းေပါက္ဝသို႔ ေရာက္၍လာသည္။ အျပင္မွရပ္ေနေသာ အီစြတ္၏ကိုယ္လုံးကို သႏၲာလတ္က လွမ္း၍ဖက္လိုက္သကဲ့သို႔ အီစြတ္ကလည္းသႏၲာလတ္ကို ဖက္သည္။ ဖက္တာမွ အတင္းကို ႀကဳံး၍ ဖက္သည္။ သႏၲာလတ္မွာ မ်က္လုံးေလးေတြကို မွိတ္၍ ကိုယ္လုံးေလးကို က်ဳံ႕၍ေနရသည္။ ခဏတာ အားရပါးရဖက္ထားၿပီး ေတာ့မွ လူခ်င္းခြာလိုက္ကာ အီစြတ္က သူ၏အဝတ္အစားမ်ားႏွင့္ သစ္သားခုံေလးကို ကိုင္၍ထြက္ခြာသြားသလို သႏၲာလတ္ ကလည္း အီစြတ္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း ျပတင္းေပါက္မွန္တံခါးေတြကို ပိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အတြင္းမွလိုက္ကာေလးကို ဆြဲ၍ကာလိုက္ေလေတာ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိစၥၿပီးသြားၾကၿပီ။ မၿပီးေသးသည္မွာ ၫႊန႔္ေမာင္ ျဖစ္သည္။ ပုဆိုးအတြင္းမွ မတ္၍ေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးက ျပန္၍က်မသြားသည့္အျပင္ တဆတ္ဆတ္ျဖင့္ ခုန္၍ေနေသးသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္ သက္ျပင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ရင္း ေစ့ထားေသာ မီးဖိုေခ်ာင္တံခါးကို ဖြင့္၍ဝင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့အိမ္အတြင္းဖက္သို႔ ေလွ်ာက္လာရင္း အႀကံတစ္ခုရသြားကာ ေ႐ႊမိ၏အိပ္ခန္းေရွ႕သို႔အေရာက္ ရပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ခန္းတံခါးကို အသံအုပ္၍ေခါက္လိုက္သည္။ အနည္းငယ္မွ် ၾကာသြားေတာ့မွ အခန္းတံခါးက ပြင့္သြားသည္။

ဟင္….အကို…လာ…ဝင္…ၫႊန႔္ေမာင္ အခန္းထဲသို႔ လွမ္းဝင္လိုက္ေတာ့ ေ႐ႊမိက တံခါးကို ပိတ္လိုက္သည္။ဘာလဲ….လုပ္မလို႔လား.ေ႐ႊမိက ၫႊန႔္ေမာင္၏ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို ဆြဲလႈပ္၍ မ်က္ႏွာေလးေမာ့၍ ရယ္ႀကဲႀကဲေလး ေမးသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္ ပါးစပ္ႏွင့္ မေျဖပါ။ ေ႐ႊမိကို အတင္းဖက္ၿပီး နမ္းသည္။ ထိုအခါ ေ႐ႊမိ၏ ခ်က္ေအာက္သို႔ လာ၍ ေထာက္ေသာ ၫႊန႔္ေမာင္၏ ပုဆိုးအတြင္းမွ လီးႀကီးက ေ႐ႊမိ၏ အေမးကို အေျဖေပးလိုက္ပါသည္။ အကို…ေနအုံး..ေ႐ႊမိက အတန္ငယ္႐ုန္းဖယ္လိုက္ေတာ့ ၫႊန႔္ေမာင္က သူမကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ဘာလဲ ေ႐ႊမိ…အကို႔ကိုေတာ့ အားနာပါတယ္….က်မ ထဘီေတြလာေနတယ္….လုပ္လို႔မရဘူး..ဟင္….ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ….ၫႊန႔္ေမာင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ေျပာသည္။စိတ္မပူပါနဲ႔ အကို….အကို ေက်နပ္ေအာင္ေတာ့က်မတတ္ႏိုင္ပါတယ္.ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေ႐ႊမိက သူမ၏ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းတြင္ ဝတ္ထားေသာ အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ႏို႔အုံႀကီး ႏွစ္လုံး ေဖြးကနဲေပၚလာသည္ႏွင့္ ၫႊန႔္ေမာင္က လွမ္း၍ကိုင္သည္။ ေ႐ႊမိက ၫႊန႔္ေမာင္၏ ပုဆိုးကို ဆြဲ၍ခြၽတ္လိုက္သည္။ လာ အကို…ေျပာလည္းေျပာ ေ႐ႊမိက အိပ္ယာေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္လွဲလိုက္သည္။ ထိုအခါ ၫႊန႔္ေမာင္က ကုတင္ေပၚလွမ္း တက္လိုက္ၿပီး ေ႐ႊမိ၏ ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္၍ ငုံ႔ကာ ေ႐ႊမိ၏ ႏို႔အုံႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး အားရပါးရ စို႔ေလေတာ့ သည္။ ေ႐ႊမိ၏ လက္တစ္ဖက္က ၫႊန႔္ေမာင္၏ ဗိုက္ေအာက္သို႔ေရာက္သြားၿပီး လီးတန္ႀကီးကို လက္ေလးျဖင့္ ဖြဖြေလး ဆုတ္ ကာ ဂြင္းတိုက္၍ေပးသည္။

ႏို႔ႏွစ္လုံးကို စို႔ေနရာမွ ၫႊန႔္ေမာင္က တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေ႐ႊမိ၏ မ်က္ႏွာေလးကို လွမ္း၍ လွမ္း၍ နမ္းလိုက္ေသးသည္။ ေ႐ႊမိကလည္း လီးတန္ႀကီးကို ဂြင္းတိုက္ေပး႐ုံမွ်မက လက္ဖဝါးထဲသို႔ ေဂြးအုႀကီးကို ထည့္ၿပီး ပြတ္ေပး သည္။ ဖြဖြေလး ဆုတ္ေပးသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္၏ အသက္ရႈသံေတြ တရႈးရႈးျဖစ္၍လာသည္။ အကို ပက္လက္လွဲလိုက္….ၫႊန႔္ေမာင္က အိပ္ယာေပၚသို႔ ပက္လက္လွဲခ်လိုက္ေတာ့ ေ႐ႊမိက ေဘးမွေန၍ ငုံ႔ကာ လီးတန္ႀကီးကို အရင္းမွကိုင္ၿပီး သူမပါးစပ္ထဲသို႔ သြင္းႏိုင္သေလာက္ သြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာျဖင့္လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ကာစုပ္ေပးသည္အား.အားအီး….အူး…ၫႊန႔္ေမာင္၏ မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႕မဲ့သြားသည္။ ေ႐ႊမိက လီးႀကီးကို အားရပါးရ စုပ္ေန႐ုံမွ်မက ပါးစပ္တြင္းတြင္ သူမ၏လွ်ာ ေလးျဖင့္လည္း လီးဒစ္ႀကီးကို လွည့္ပတ္၍ ယက္ေနေသးသည္။ ေယာက္်ားရင့္မႀကီးျဖစ္လ်က္ ၫႊန႔္ေမာင္ ကိုယ္လုံးႀကီး တ ဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။အီး…အား…အူး…အိုး…အား….အား….ၫႊန႔္ေမာင္ ဖင္ႀကီးႂကြတက္လာသည္။ ေ႐ႊမိကသူမ၏ပါးစပ္ထဲမွလီးႀကီးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး တံေတြးမ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ေနေသာလီးႀကီးကိုလက္ဖဝါးေလးျဖင့္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ဆုပ္ကာခပ္သြက္သြက္ႀကီးဂြင္းတိုက္ပစ္လိုက္သည္အိုး…အိုး…အား….အင္း..တခဏအတြင္း လီးထိပ္အေပါက္ေလးမွ သုတ္ရည္မ်ားမွာ ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ ပန္း၍ထြက္လာခိုက္ လက္မွလီးကို ဆက္၍ ခပ္သြက္သြက္ဂြင္းတိုက္ေပးရင္း ေ႐ႊမိမွာ ေဘးမွေန၍ ၫႊန႔္ေမာင္ေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္ေတာ့ ၫႊန႔္ေမာင္က သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို အတင္းဆြဲဖက္ကာ အငမ္းမရနမ္းလိုက္ပါေလေတာ့သည္။ အိပ္ယာထ ေရခ်ိဳးေသာ အေလ့အက်င့္ရွိသည့္ ၫႊန႔္ေမာင္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းရွိေသာ မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္သို႔ ဝင္၍အလာ ထူး ထူးဆန္းဆန္းျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႔ အဝင္မွာပင္ ၫႊန႔္ေမာင္ ေျခစုံရပ္၍ ၾကည့္ေနမိသည္။

သူ ၾကည့္ေနေသာ အရာကေတာ့ အေပၚက တီရွပ္အျဖဴပြပြေလးကိုဝတ္ကာ ေအာက္ကထဘီအနက္ေရာင္ေလးကို တိုတိုေလး ဝတ္ၿပီး ေနာက္တြင္စုစည္းထားေသာ ဆံပင္ေလးကို အေပၚသို႔လွန္၍ ေခါက္တင္ၿပီး ဆံညႇပ္ႏွင့္ညႇပ္ထားကာ သူ႔ကိုေက်ာေပး ၍ ခ်က္ျပဳတ္ေနေသာ သႏၲာလတ္ ပင္ျဖစ္ေလသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲတြင္ တစ္ခါဘူးမွ် သႏၲာလတ္ ခ်က္ျပဳတ္ေနသည္ကို မေတြ႕ဖူးသည့္အျပင္ ထဘီတိုတိုေလးႏွင့္ ေနာက္ေက်ာမွျမင္ေနရေသာ သႏၲာလတ္၏ အလွကလည္း ေက်ာ့ရွင္းသပ္ရပ္၍ ေနသည္။ ထဘီတိုတိုေလးဝတ္ထားသျဖင့္ ေျခသလုံးသားေလးက ဝင္းေနသလို ဆံပင္ကိုအေပၚသို႔ လွန္၍ညႇပ္ထားသျဖင့္ ဂုတ္ပိုးသားေလးကလည္း ဝင္း၍ေနသည္။ တဖန္ ထဘီတိုတိုေလးကို တင္းတင္းေလးဆြဲဝတ္ထားသျဖင့္ သူမ၏ ဝိုင္းစက္မို႔ ေဖာင္းေနေသာ တင္သားေတြက တစ္ရစ္ေပၚလြင္၍ေနသည္။ေဟ့…ဘာၾကည့္ေနတာလဲ….လူကို မျမင္ဖူးတာက်ေနတာဘဲ…ဟင္း…ဟင္း…အကိုၫႊန႔္ေမာင္ႀကီးေနာ္….အခုတ ေလာ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနတယ္….သူ႔ကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲ သူရွိေနတာကို သိေနသည္။ မိန္းမေတြ အာ႐ုံခံစားမႈက ေယာက္်ားေတြထက္ ပို၍ထက္သည္ ဆိုသည္မွာ မွန္ေနသည္။ ဒါ့အျပင္ အခုတေလာတမ်ိဳးျဖစ္ေနတာက သႏၲာလတ္ျဖစ္သည္။ ဒါကို ၫႊန႔္ေမာင္ကပဲ တမ်ိဳးျဖစ္ေန ျပန္သတဲ့။ တတ္လည္း တတ္ႏိုင္တဲ့ မိန္းမေတြဟု ၫႊန႔္ေမာင္ ေတြးလိုက္သည္။ ၿဗဳံးကနဲေတာ့ ၫႊန႔္ေမာင္ ရွက္သြားၿပီး မ်က္ႏွာရဲသြားသည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ၿပီး သႏၲာလတ္အနီးသို႔ ေလွ်ာက္၍လာကာ သူမ၏ ေနာက္နားတြင္ ရပ္လိုက္သည္။ မမေလး ထမင္းဟင္းခ်က္တာ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးလို႔ပါ…ေနာက္ၿပီး…ေ႐ႊမိ ဒီမနက္႐ြာျပန္သြားတယ္ေလ…ကဲ ဆက္ေျပာပါအုံး….ေနာက္ၿပီး ဘာျဖစ္လဲ….မမေလးကို ေနာက္ကေနၾကည့္ရတာ ခါတိုင္းထက္ ပိုၿပီး လွလာသလားလို႔…”ၫႊန႔္ေမာင္တစ္ေယာက္ ႐ြတ္ၿပီ။

ဟင္း…ဟင္း…ဒီမွာ သူႀကိဳက္တဲ့ ၾကက္သားနဲ႔ ဘူးသီး ကာလသားခ်က္ ခ်က္ထားပါတယ္ေနာ္….ၿပီးေတာ့ စားပြဲ ေပၚမွာလည္း သူႀကိဳက္တဲ့ နန္းႀကီးသုပ္နဲ႔ ေကာ္ဖီအိုး အဆင္သင့္ရွိပါတယ္…ေရခ်ိဳးၿပီး စားေတာ္မူပါေနာ္.ေခ်ာေခ်ာလွလွ ေမႊးေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က အနားတြင္ရပ္လ်က္က သူ႔ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးသူငယ္ခ်င္း ပမာ ေျပာဆိုဆက္ဆံေနေတာ့ ၫႊန႔္ေမာင္ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမိတာ အမွန္ပါ။ ကဲ….ေရသြားခ်ိဳးေတာ့ေလ….ၫႊန႔္ေမာင္ ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ ခ်က္ခ်င္းေရခ်ိဳးခန္းေရွ႕သို႔ လွည့္ထြက္လာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ သည္ေအာ္…အကို…ဒီေန႔ ဆိုင္သြားစရာရွိတယ္….ညီမ ဘာသာ ကားေမာင္းသြားမယ္….ထမင္းခ်ိဳင့္လည္း ထည့္သြား မယ္….အကို အိမ္ေစာင့္….အိမ္မွာ စားလိုက္ အိပ္လိုက္နဲ႔ အားေမြးထား…မီးဖိုေပၚမွ ဟင္းအိုးကိုခ်ရင္း သႏၲာလတ္က လွမ္း၍ေျပာသည္။“အကို” တဲ့ “ညီမ” တဲ့ ေပၚတင္ႀကီး အသုံးအႏႈန္း ေတြက ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားသည္ဟိတ္.ဘာၾကည့္ေနတာလဲ….ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ေတာ့ေလ….သႏၲာလတ္က ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုျဖင့္ လက္ညႇိဳးေလးထိုးကာ သူ႔ကိုေျပာလိုက္ေတာ့ ၫႊန႔္ေမာင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ၿပီး တံခါးပိတ္ကာ ေရခ်ိဳးေနလိုက္ေတာ့သည္။ ညက်လွ်င္ တိုက္ႀကီးတစ္လုံးထဲ၌ သူႏွင့္ သႏၲာလတ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေန အိပ္ေနရမည့္အေရးကိုေတြး၍ ၫႊန႔္ေမာင္မွာ ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္၍ေနသည္။ ညေနငါးနာရီေလာက္တြင္ သႏၲာလတ္ အိမ္သို႔ ျပန္လာသည္။အကို တစ္ေယာက္ထဲ ပ်င္းေနၿပီလား..ညီမလည္း ေစာေစာျပန္လာခ်င္တာ ေပးေလ.သႏၲာလတ္ လက္ထဲမွ ထမင္းခ်ိဳင့္ႏွင့္ အထုတ္ေတြကို လွမ္း၍ယူသည္။

သႏၲာလတ္က ထမင္းခ်ိဳင့္ကိုပဲ လွမ္း၍ေပး သည္။ ေအာ္…အကို…ကားက ဆီသိပ္မလိုက္ခ်င္ဘူး….အရင္လုပ္ေနက် ဝပ္ေရွာ့က ည(၉)နာရီထိ ဖြင့္တယ္မဟုတ္လား. …သြားလုပ္ေပးပါအုံး….ေရာ့ ကားေသာ့နဲ႔ ပိုက္ဆံ….သႏၲာလတ္က ၫႊန႔္ေမာင္ ဆြဲယူထားေသာ လက္ထဲမွ ထမင္းခ်ိဳင့္ကို ျပန္၍ယူၿပီး သူမ၏လက္ထဲမွ ကားေသာ့ႏွင့္ ေငြ စကၠဴတစ္ထပ္ကို လွမ္းေပးသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္က သႏၲာလတ္ လွမ္းေပးသည္တို႔ကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးဆီသို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ေအာ္…အကို ျပန္လာရင္ အကို႔ကို ျပစရာတစ္ခုရွိတယ္သိလား…ဘာလဲ….အခုျပပါလား….ဟြန္း….သြားမွာသြားစမ္းပါ….ျပန္လာေတာ့ သိရမွာေပါ့….ၫႊန႔္ေမာင္ လွည့္၍ထြက္ခဲ့သည္။ သႏၲာလတ္ကေတာ့ အိမ္မွာ သူႏွင့္ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိသည္ဟူေသာအေတြးျဖင့္ အ ေနရဲ အေျပာရဲျဖင့္ ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။ ဆက္၍ဘယ္လိုစခန္းသြားရမည္လဲဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ၫႊန႔္ေမာင္မွာ ရင္ေလးစြာျဖင့္ သက္ျပင္းမၾကာခဏခ်ေနရေလေတာ့သည္။ ၫႊန႔္ေမာင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည(၁၀)နာရီရွိၿပီ။ အိမ္ေရွ႕တံခါးတြင္ ေသာ့တန္းလန္းႏွင့္ျဖစ္၍ ဖြင့္ၿပီးဝင္ခဲ့သည္။သႏၲာလတ္၏ အခန္းထဲတြင္ မီးလင္းေနေသးသျဖင့္ သႏၲာလတ္မွာ အိပ္ေသးပုံမရေခ်။ သူ၏ အိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္ၿပီး ၫႊန႔္ေမာင္ အဝတ္အစားေတြ လဲလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လာသျဖင့္ စီးကရက္တစ္လိပ္မီးညႇိၿပီး အခန္းထဲတြင္ပင္ ေသာက္ေနလိုက္သည္။ တစ္အိမ္လုံးက တိတ္ဆိတ္၍ေနသည္။ ဤအိမ္ထဲတြင္ သူႏွင့္ သႏၲာလတ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲပါလား ဆိုသည့္အေတြးက ၫႊန႔္ေမာင္ကို ေျခာက္လွန႔္၍ေနသည္။ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း သူေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရ၊ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည့္ သႏၲာလတ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ကိစၥေတြကိုလည္း ၫႊန႔္ေမာင္ ျပန္၍ေတြးမိေနသည္။ မတည္ၿငိမ္ေသာစိတ္ေၾကာင့္ သူေသာက္ေနေသာ စီးက ရက္မွာ အကုန္ျမန္သြားသည္။ အစီခံသာ က်န္ေတာ့သည့္ စီးကရက္တိုကို ေဆးလိပ္ခြက္ထဲသို႔ ထိုးနစ္လိုက္သည္။

အကိုေရ…အကို…ညီမဆီလာပါအုံး….ဒီမွာ ျပစရာရွိလို႔..လွမ္းေခၚလိုက္ေသာ သႏၲာလတ္၏ အသံစာစာေလးေၾကာင့္ ၫႊန႔္ေမာင္မွာ ေလးပင္ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ သူ၏ အိပ္ ခန္းထဲမွထြက္၍ သႏၲာလတ္၏ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ေလွ်ာက္၍လာသည္။ သူမ၏ အိပ္ခန္းမွာ တံခါးဖြင့္၍ထားသည္။ အိပ္ခန္းဝ ေရာက္၍ လွမ္းဝင္လိုက္လွ်င္ပင္ ၫႊန႔္ေမာင္မွာ သင္းပ်ံ႕ေသာေမႊးရနံ႔မ်ားႏွင့္အတူ သႏၲာလတ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိလိုက္ သည္။ အဝါေရာင္ဂါဝန္ပါးပါးေလးကို တထပ္တည္းဝတ္ထားေသာ သႏၲာလတ္မွာ မီးေရာင္ကို ေက်ာေပး၍ ရပ္ေနသည္။ သူမ ၏ အတြင္းအဂၤါအစုံကထင္းလင္းလ်က္လွပလြန္းေသာ ပန္းပု႐ုပ္ေလးပမာ ၫႊန႔္ေမာင္ကို ဖမ္းစားလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိသည္ႏွင့္ ၫႊန႔္ေမာင္က သႏၲာလတ္ကို ေျခစုံရပ္၍ ၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။ ရမက္ေတြလႊမ္းေနေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ သႏၲာလတ္ကလည္း သူ႔ကို တုန႔္ျပန္၍ၾကည့္ေနသည္။ခဏေနေတာ့မွ သႏၲာလတ္က ၿပဳံးလိုက္သည္။ လာ အကို….ျပစရာရွိလို႔…အသံကို တမင္တိုး၍ေျပာေၾကာင္း သိသာလွသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္မွာ အခန္းထဲသို႔ဆက္၍ဝင္လာၿပီး ကုတင္ေျခရင္းအ နားတြင္ ရပ္ေနေသာ သႏၲာလတ္၏ ေရွ႕တြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္လိုက္ျပန္သည္။ သူ႔မ်က္လုံးေတြကေတာ့ သႏၲာလတ္ဆီမွ မခြာေပ။ ၫႊန႔္ေမာင္ အနားသို႔ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ တင္ထားေသာ သူမ၏ စကပ္အညိဳေရာင္ေလးကို ဆြဲ ယူကာ ၫႊန႔္ေမာင္ဖက္သို႔ ၿပဳံး၍လွည့္လိုက္သည္။ အကို….ဒီမွာၾကည့္စမ္း….ၫႊန႔္ေမာင္ ၾကည့္လိုက္သည္။ အညိဳေရာင္စကပ္ေလး၏ ပိတ္သားေလးေတြမွာ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ေကာ္ႏွင့္ကပ္ထားသ လို ေလးငါးေနရာ၌ ကပ္၍ေနသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္ မစဥ္းစားတတ္။ ေၾကာင္၍ ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔ကို အကဲခတ္သလို ၾကည့္ေန ေသာ သႏၲာလတ္က ၿပဳံးလိုက္ၿပီး သူ႔ေဘးသို႔ တိုးကပ္လိုက္သည္။ဘာအခုမွ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလဲ….ၫႊန႔္ေမာင္၏ လက္ေမာင္းကို လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင့္ထုရင္း အားမလိုအားမရေျပာသည္။

အကိုေလ….ဟိုတစ္ေန႔ညက အခန္းဝမွာ လာၿပီးေသာင္းက်န္းသြားတာ….အဲဒါ အဲဒီစကပ္ေလးနဲ႔ ညီမသုတ္ထား တာဟြန္း ဘာမွန္းလဲမသိဘူး….ဝင္လာရင္ရရဲ႕သားနဲ႔ေနာက္ဆုံးစကားကိုေတာ့ သႏၲာလတ္မွာ ၫႊန႔္ေမာင္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးဝင္ၿပီးေျပာသည္။ အကိုကေတာ့ တကယ္ပါပဲ….လက္ထဲက စကပ္ေလးကို ကုတင္ေျခရင္းသို႔ ပစ္တင္လိုက္ၿပီး ၫႊန႔္ေမာင္ရင္ခြင္ထဲသို႔ေရာက္ေနေသာ သူမ၏ ကိုယ္ လုံးေလးအား ၫႊန႔္ေမာင္၏ ေရွ႕ဖက္ႏွင့္ ရင္ဘတ္အုံႀကီးတို႔ကို ပြတ္သပ္လွည့္ပတ္၍ေျပာသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္ သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားသည္။ သႏၲာလတ္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို သိမ္းႀကဳံးဖက္လိုက္ၿပီး သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို ငုံ႔၍နမ္းသည္။ သူ႔ကို တစ္ ကိုယ္လုံးထိေတြ႕လ်က္ရွိသည့္ သႏၲာလတ္၏ ခႏၶာကိုယ္လုံးေလးက ဂါဝန္ပါးေလးတစ္ထပ္တည္းသာ ဝတ္ထားသျဖင့္ပကတိ အသားႏွင့္ ထိေတြ႕ေနသလို ထိေတြ႕ခံစားေနရသည့္အျပင္ သႏၲာလတ္ကလည္း မ်က္လုံးေလးမ်ားမွိတ္ကာ မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ၿပီး အနမ္းခံသည္။ ၿပီးေတာ့ တျဖည္းျဖည္းသူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံးေလးႏွစ္ခုက ဟ၍ လာသည္။ ၫႊန႔္ေမာင္၏ ႏႈတ္ခမ္း အစုံက သႏၲာလတ္၏ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ငုံ႔၍ နမ္းစုပ္လိုက္သည္။သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးမွာ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ကာျမင့္တက္လာရင္း လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကလည္း ၫႊန႔္ေမာင္ကိုအတင္းႀကဳံး၍ဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခ်ိဳၿမိန္ေသာ သူမ၏ တုန႔္ျပန္ အနမ္းက ၫႊန႔္ေမာင္တစ္ေယာက္ သူမကို လႊတ္မေပးခ်င္ေအာင္ ျဖစ္သြားရေလေတာ့သည္။ ၫႊန႔္ေမာင္၏ လက္ေတြက သႏၲာလတ္၏ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးေပၚတြင္ ေ႐ြ႕လ်ားေျပးလႊား၍ေနသည္။ လုံးလုံးက်စ္က်စ္ကားကားစြင့္စြင့္ တင္သားအစုံမွ သည္ ပုခုံးလုံးလုံးေလးေတြအထိတိုင္ေအာင္ စုန္ဆန္ေ႐ြ႕လ်ား၍ေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း သူတို႔၏ ခႏၶာကိုယ္အပူခ်ိန္မ်ားမွာ တရွိန္ရွိန္ျမင့္တက္လာၾကသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ေတာ့ သႏၲာလတ္၏ မ်က္ႏွာေလးက ၫႊန႔္ေမာင္၏ ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီး ဆီသို႔ ေျပးကပ္လိုက္သည္။ ေမာလိုက္တာ အကိုရယ္…တအားကုန္ ေျပးလိုက္ရသလိုပဲ..ၫႊန႔္ေမာင္၏ ကိုယ္လုံးကို ဖက္ထားေသာ သႏၲာလတ္၏ လက္ကေလးေတြက ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲ ဖက္တြယ္၍ထားသည္။

ကို. ဟင္….လာ ကိုရယ္….တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာဟာ….သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဖက္ၿပီး သႏၲာလတ္က ကုတင္ေဘးသို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္။ ကုတင္ေဘးေရာက္သည္ႏွင့္ ရပ္လိုက္ သည္။ သႏၲာလတ္က ၫႊန႔္ေမာင္၏ ပါးတစ္ဖက္ကို ဖိကပ္၍ နမ္းလိုက္ၿပီး သူ႔ကိုဖက္ထားသည့္ လက္အစုံကို ဖယ္ရွားလိုက္ သည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမက ကိုယ္ေပၚရွိ ဂါဝန္ပါးေလးကို ေလွ်ာကနဲ ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ကို….ညီမ လွလားဟင္…အင္း….ၫႊန႔္ေမာင္က ဝမ္းေခါင္းသံႀကီးႏွင့္ ေျပာရင္း ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားေသာ သႏၲာလတ္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို အငမ္းမ ရဆြဲဖက္လိုက္ျပန္သည္။ ေနအုံးေလ ကိုရယ္….ကို႔ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ေပးအုံးမယ္…ၫႊန႔္ေမာင္တစ္ေယာက္ အသိဉာဏ္ကင္းမဲ့ေသာ စက္႐ုပ္ပမာျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။ သူဝတ္ထားေသာ ရွပ္အက်ႌၾကယ္သီး ေလးေတြကို တေထာက္ေထာက္ျဖဳတ္ေနေသာ သႏၲာလတ္၏ ႏို႔အုံေလးႏွစ္လုံးကို တို႔ထိပြတ္သပ္ကစားေနသည္။ၫႊန႔္ေမာင္ အက်ႌကြၽတ္သြားၿပီ။ ခါးမွပုဆိုးကို ျဖည္ခ်လိုက္ၿပီး သႏၲာလတ္က ငုံ႔ၾကည့္သည္။ တုတ္ခိုင္ရွည္လ်ားေတာင့္တင္းလွေသာ ၫႊန႔္ေမာင္၏ လီးတန္ႀကီးက သူမ၏ အသဲႏွလုံးကို ထိုးဆြလိုက္သလို လီးႀကီးကို ျမင္ၿပီး ရင္ထဲတြင္ ၿငိမ့္ကနဲ ခံစားလိုက္ရ သည္။ လာ ကိုရယ္….ကုတင္ေပၚသြားၾကရေအာင္လား…ၫႊန႔္ေမာင္၏ လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲေခၚရင္း သႏၲာလတ္က ကုတင္ေပၚသို႔တက္ကာ လွဲခ်လိုက္ေတာ့ ၫႊန႔္ေမာင္က လည္း သူမ၏ ေဘးတြင္ လက္ေထာက္၍ ထိုင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္သည္။ဟင့္ကြယ္….အဲလိုႀကီး ၾကည့္ေနေတာ့မွာလား….ဆီးစပ္မွ အေမႊးမဲေလးေတြကို လက္ဖဝါးျဖင့္ ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီးမွ ၫႊန႔္ေမာင္က သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုငုံ႔၍စို႔သည္။သူ႔လက္ကသူမ၏ ေပါင္တန္တစ္ဖက္ကိုစုန္ဆန္ပြတ္ေနရင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚေရာက္၍သြားသည္။

သႏၲာလတ္ တြန႔္ကနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္။ မာမာေလးတင္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြက စိုစြတ္၍ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ ခုကို အသာေလးၿဖဲကာ အေစ့ေလးကို စမ္းလိုက္သည္။ အေစ့ေလးက မာ၍ေတာင့္ေတာင့္ေလးျဖစ္ေနသည္။ သႏၲာလတ္ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးမွိတ္ၿပီး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို မခ်င့္မရဲျဖင့္ ကိုက္ထားသည္။ အဖုတ္ေလးကို စမ္းလိုက္စဥ္ ႏို႔စို႔ေပးေန ေသာ အာ႐ုံက ပ်က္၍စုပ္အားက ေလ်ာ့သြားေသာေၾကာင့္ သႏၲာလတ္က ၫႊန႔္ေမာင္၏ ေခါင္းကို အသာေလးဖိ၍ ခ်ေပး သည္။ ၫႊန႔္ေမာင္၏ အသက္ရႈသံက ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေသာအခန္းတြင္းဝယ္ တေျဖးေျဖးက်ယ္၍လာသည္။ ေစာက္ပတ္ကို ႏႈိက္၍ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိထိေနသျဖင့္ ေစာက္ရည္တို႔က တစိမ့္စိမ့္ထြက္လာၾကသည္။ လိုးေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လ်က္ ၫႊန႔္ေမာင္က သူမ၏ ရင္သားအစုံဆီမွ မ်က္ႏွာကို ခြာလိုက္ကာ ကိုယ္လုံးကိုအႂကြ သႏၲာလတ္က သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဖက္၍ လွဲခ်လိုက္ၿပီး အေပၚစီးမွေနရာယူကာ ၫႊန႔္ေမာင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ အတင္းဖိ၍ စုပ္သည္။ၫႊန႔္ေမာင္က သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ၿပီး ေက်ာျပင္ေလးကို သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးႏွင့္ ပြတ္၍ေပးသည္။ သႏၲာလတ္၏ လွ်ာ က ၫႊန႔္ေမာင္၏ ပါးစပ္တြင္းဝယ္ ေမႊေႏွာက္၍ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ျဖဳတ္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းခြာလိုက္ၿပီး ၫႊန႔္ေမာင္၏ မ်က္ႏွာကို စိမ္းစိမ္းၾကည့္ကာ သႏၲာလတ္က သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးေပၚသို႔ ခြ၍ တက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကိုႂကြ၍ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ကာ ၫႊန႔္ေမာင္၏လီးတုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ၿပီး ဖင္သားအစုံကို ႂကြကာ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ၿပီး တေျဖးေျဖးထိုင္ခ်သည္။

အ….အ…အင္း…တုတ္ခိုင္လြန္းေသာလီးက ထစ္ထစ္ေနသျဖင့္ အံေလးကိုႀကိတ္၍ အားျဖင့္ ဖိဖိခ်သည္။ျဗစ္….ျဗစ္…အ…အင္း….ျဗစ္….ႁပြတ္….ပလြတ္….အဟင္း…ေစာက္ေခါင္းထဲလီးဝင္သြားသည္ႏွင့္ ထပ္၍ထြက္လာေသာ အရည္မ်ားေၾကာင့္ လီးဝင္ေျဖာင့္ကာ တဆုံးဝင္သြား သည္။ သႏၲာလတ္က ၫႊန႔္ေမာင္၏ ရင္အုပ္ႀကီးေပၚ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ေထာက္၍ ဖင္ႀကီးကို ႂကြႂကြၿပီး ေဆာင့္သည္။ႁဗြတ္…ဖြတ္….ဖြတ္….ပလြတ္….ျဗစ္….ျဗစ္….ႁပြတ္.သႏၲာလတ္က သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍အခ် ၫႊန႔္ေမာင္ကလည္း ေအာက္မွေန၍ ျပန္ေကာ့၍ ေဆာင့္ ေပးသည္။ ပလြတ္….စြပ္….စြပ္….အင္း..ဟင္း…ကို…အင္း…ေကာင္းလားဟင္….ေကာင္းတယ္ လတ္ရယ္….ေဆာင့္….ေဆာင့္….သႏၲာလတ္ တစ္ခ်က္ျခင္း ေဆာင့္ေနရာမွ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္၍လာသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ထြက္လာေသာ အရည္ၾကည္ေတြက လီးအရင္းရွိ လေမႊးေတြေပၚကိုပင္ ႐ႊဲနစ္၍ေနသည္။ ခဏအၾကာခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္ေနရာမွ သႏၲာလတ္၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြမွာ ေႏွး၍လာသည္။ႁပြတ္..ပလြတ္….ဖြတ္…စြပ္….စြပ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…ကို…လုပ္ေပးအုံးကြာ….လတ္….ေမာၿပီေမာသံေလးႏွင့္ ေျပာလိုက္ၿပီး သႏၲာလတ္က ေဘးသို႔လွမ္းဆင္းလိုက္သည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ႁပြတ္ကနဲ ထြက္သြား ေသာ လီးတန္ႀကီးက အရည္မ်ားေပပြလ်က္ က်န္ခဲ့သည္ကိုသႏၲာလတ္က အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးအစုံကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။ ၫႊန႔္ေမာင္ ထလိုက္ၿပီး သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဒူးေကြး၍ရင္ဘတ္ေပၚတြန္းတင္လိုက္ ၿပီး သူက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ ေစာက္ေခါင္းဝသို႔ လီးကိုေတ့ၿပီး ဖိသြင္းသည္။ ႁပြတ္….ကြၽတ္….ကြၽတ္….သႏၲာလတ္၏ မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့သြားသည္။

သႏၲာလတ္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူမက တစ္တီတူးေလးလို ေျခေထာက္ေလးေတြကို ၫႊန႔္ေမာင္တြန္းတင္ထားသည့္အတိုင္းထားလိုက္သည္။ ၫႊန႔္ေမာင္က သူမ၏ ႏို႔ ႏွစ္လုံးကို ေဘးမွပတ္၍ ဆြဲဆြဲၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လ်က္မွ ပုခက္လႊဲသလို ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။ပြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္..ဖြတ္…ျဗစ္…စြပ္…စြပ္….အင္း…ဟင္း….ကို….အားနည္းနည္းထည့္အုံး….ဟင္း…ဟင္း..ႁပြတ္..ႁပြတ္..ဒုတ္..ႁပြတ္…ႁပြတ္.အား…အား…ေကာင္းလိုက္တာ….ကိုရယ္….ႏို႔ကို နာနာကိုင္စမ္းပါ..အင္း…ဟုတ္ၿပီ….ျပင္းျပင္းေဆာင့္…ေဆာင့္ ….အ….ႁပြတ္….ဒုတ္…ႁဗြတ္…ႁပြတ္….စြတ္…ဖြတ္….ဟုတ္ၿပီ…ဟုတ္ၿပီ….။ သႏၲာလတ္မွာ ကာမမီးေတြ ေတာက္ေလာင္ၿပီး အားမလိုအားမရႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြတဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည့္ ၾကားမွမပီမသႏွင့္ ေျပာသည္။ႁပြတ္.စြတ္…ႁပြတ္…အင္း…ကို..အင္း…ဟင္း…ဟင္း.လတ္…ၿပီးခ်င္ၿပီ…ေဆာင့္..ေဆာင့္.အား.အမေလးအား.အိုး….အီး….။ ၫႊန႔္ေမာင္က သူမ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အတင္းညႇစ္၍ ဆြဲကာ အားသြန္၍ေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္။ သႏၲာလတ္မွာ ေစာက္ ေခါင္းထဲက ရွီးကနဲသုတ္ရည္မ်ားပန္းထြက္ခိုက္ ၫႊန႔္ေမာင္မွာလည္း(၁၀)ခ်က္မွ်အံႀကိတ္၍ ေဆာင့္လိုက္ၿပီးသုတ္ရည္မ်ား ကို ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ အထဲတြင္ ျပည့္လွ်ံသြားေသာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ သုတ္ရည္မ်ားက ေစာက္ပတ္ဝကို လီး တုတ္တုတ္ႀကီးကအျပည့္အၾကပ္ပိတ္ဆို႔ထားသည့္ၾကားမွပင္ အျပင္သို႔ တစိမ့္စိမ့္စီးထြက္လာၾကေလေတာ့သည္။ ၿပီးပါၿပီ