Day: August 26, 2021

ကုန်းလိုက်ချင်သည် (စ/ဆုံး) ” မမကို အရမ်းချစ်တာဘဲ မမရယ် ” ” အော်.. မောင်လေးရယ် မမလဲ မောင်လေးကို အရမ်းချစ်တယ် သိလား ” ” တကယ်နော် ” ” အော်.. မောင်လေးရယ်  တကယ်မို့လို့ မောင်လေးကို မမရဲ့ တကိုယ်လုံး လိုရာသုံးဖို့ ပုံအပ်ထားတာပေါ့ကွယ်.. ” ” ဒါပေမယ့်.. မမရယ် မောင်လေးလေ.. အခုလို တပတ်တခါလိုးရ တာကို အားမရဘူးသိလား.. မမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အမြဲတမ်းလိုးချင်နေတာသိလား ”  ” ဖြစ်လာမှာပေါ့ မောင်လေးရယ်.. အခုလည်း တပတ်တခါမက တော့ဘူး.. မောင်လေးလိုးချင်တဲ့ အချိန်တိုင်း မမအမြဲတမ်း အလိုးခံနေတာဘဲ မဟုတ်ဘူးလား ”  ” မမရဲ့ဟောဒီ ချစ်ချင်စရာ ညှစ်ချင်စရာ ကိုယ်ခန္ဓာနူးညံ့အိ…

မောင့်တသက် မကိုလိုးပေးပါ (စ/ဆုံး) ကျနော့်နာမည်အောင်အောင်။ တအိမ်လုံးက အောင်လေးလို့ပဲ ခေါ်ကြတယ်။ အိမ်မှာ ဖေဖေ မေမေ ညီမလေး ကျနော် လေးယောက်အပြင် အညာက  အိမ်ဖော်မလေး သန်းသန်းရယ် ပေါင်း ၅ယောက်နေထိုင်တယ်။ ကျနော့်မိဘတွေက ဈေးတခုမှာ ဖိုက်ဘာပုဂံတွေရောင်းတယ်။ တရက်ခရစ်စမတ်နဲ့ ဥပုဒ်  ဈေးနှစ်ရက်ပိတ်တဲ့နေ့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ညအိပ်သွားကြမယ်ပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ ၂၄ရက်ညနေမှာ ဖျားပါလေရော့။ ၂၅ရက်မနက်စောစော တအိမ်လုံး ကျိုက်ထီးရိုးသွားမယ့်အစီအစဉ်ကို အမေက အဖေ့အား   “ရှင်တို့ပဲသွားကြတော့ ကျမ အောင်လေးကို ပြုစုဖို့နေခဲ့မယ်”  ဆိုတော့ သန်းသန်းက  “အန်တီ လိုက်သွားပါ၊ အသန်းနေခဲ့လိုက်မယ်၊ မနှစ်တုန်းကလဲ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား အသန်းရောက်ဖူးနေပြီပဲ”  သန်းသန်းဟာ စကားပြောရင် အသန်း အသန်းလို့  ပြောလေ့ရှိတယ်။ အသန်းဟာ ကျနော်တို့အိမ်ကိုရောက်လာတော့ အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်ပါ။…

ဖြစ်ပါ့မလား မောင် (စ/ဆုံး) ကျွန်တော် ဂျီတီစီကျောင်းသားဘဝတုန်းကပေါ့ဗျာ။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ပထမနှစ်စတက်ချိန်ပေါ့ အဲဒီတုန်းက ကျောင်းကိုရောက်စမှာ တက္ကသိုလ်ကော လိပ်ဆိုတာ ရုပ်ရှင်တွေ ဝတ္ထုတွေထဲကလို စိမ်းစိမ်းစိုစို အေးအေးချမ်းချမ်းရှိမှာပဲလို့ ထင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် မှော်ဘီဂျီတီစီဟာ တကယ့်ကို မဲဇာပဲ ဗျို့။ ကြည့်လေရာမှာ ဖုန်တသောသောနဲ့ လယ်ကွင်းတွေ၊ အထက်တန်းကျောင်းအဆင့်သာရှိတဲ့ ကျောင်းဆောင်တွေ၊ မခံနိုင်လောက်အောင် ပူပြင်းတဲ့ နေရောင်တွေဟာ ကျွန်တော့်ရဲ့စိတ်ကူးထဲက ကောလိပ်ကျောင်းသားဘဝလေးကို ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တော့တာပဲ။ ကျွန်တော်ဆို ရောက်စက ချက်ချင်းတောင်  ကျောင်းပြောင်းဖို့ စိတ်ကူးမိခဲ့သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ဖြစ်ချင်တဲ့ အင်ဂျင်နီယာဖြစ်ဖို့ ဒီလောက်တော့ အဆင်းရဲခံနိုင်ရမှာပေါ့ဆိုတဲ့ အဖေ့ရဲ့စကားကြောင့် ကျွန်တော်ဆက်နေမိခဲ့တာ။ ဒါပေ မယ့် မကြာခင်မှာပဲ ကျောင်းမပြောင်းဖြစ်တာ မှန်လိုက်လေခြင်းလို့ ကျွန်တော်အမြင်မှန် ရသွားခဲ့ပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဒီလိုကန္တာရကြီးထဲမှာ  အိုအေစစ်လေးတစ်ခု မမျှော်လင့်ဘဲ…

ပါကင်စစ်စစ်လေးမို့ (စ/ဆုံး) ခြံဝက ခေါင်းလောင်းသံကြားရလို့ ထွက်ကြည့်လိုက်တာ ခြံဝမှာ မိန်းကလေးသုံးယောက် အထုပ်အပိုးတွေနဲ့ ရောက်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဘယ်သူတွေ ပါလိမ့်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ခြံတခါးသော့ယူပြီး အိမ်ပြင်ထွက် ခြံဝသွားကြည့်လိုက်တာ မေနဲ့ပူစူးအပြင် ကျနော်မသိတဲ့ ခပ်ချောချော အသားဖြူဖြူ  ကောင်မလေးတစ်ယောက်။ ဟိုညီအစ်မနှစ်ယောက်က ကျနော့်ကိုမြင်တာနဲ့ ဝမ်းသာသွားပြီး ထခုန်ကြတယ်။ ခြံတံခါးဖွင့်ပေးပြီး အိမ်ထဲခေါ်လာ ဧည့်ခန်းထဲရောက်မှ  “သူက ဘယ်သူလဲ” လို့မေးရတယ်။ ကျနော် မေးဆတ်ပြတာကို မေက  “ညီမတို့ရွာက သူ့မိဘဆုံးလို့ အဒေါ်အိမ်နေတာ အဒေါ့်ယောက်ျား နှိပ်စက် လို့ ညီမတို့လည်း ရန်ကုန်လာမယ် ဆိုတော့ သူကလည်း အလုပ်လုပ်ရအောင် လိုက်လာတာ”  ဆိုပြီးရှင်းပြတယ်။  “အေး နာမည်က”   ဆိုတော့  ကောင်မလေးက “သမီးနာမည် ထွေးထွေးလို့ ခေါ်ပါတယ် ”  လို့…

မေ့မရတဲ့ ကိုကို (စ/ဆုံး) “ဟာ စိတ်ပျက်စရာပဲကွာ ဖုန်းဘေလ်ကလည်း ကုန်သွားပြန်ပြီ”    ရုံးပိတ်ရက်မို့ မိမိအိမ်လေးထဲတွင်အေးဆေးစွာ အင်တာနက်  သုံးမည်ဟု ကြုံးဝါးထားကာ သုံးတောင်မသုံးရသေးဘူး ဘေလ်က ကုန်သွားသည်။ မင်းမင်းခန့်တယောက်ရေရွတ်ရင် ငွေတသောင်းထုပ်ယူကာ ခပ် လှမ်းလှမ်းကကုန်စုံဆိုင်လေးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူသည် ဤရပ်ကွတ်လေးသို့ ပြောင်းရွှေ့ကာ ငှါးရမ်းနေထိုင်သည်မှာ မကြာသေးပေ။ မနက်အလုပ်သို့ သွား ညပြန်အိပ်မို့လည်း သူအား လူသိပ်မသိပေ။ ခြံဝန်လေးနဲ့ တထပ်တိုက်ပုလေးက သူ့အတွက် အပန်းဖြေစရာပင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှ လူများလည်း အ ရောအနှော မလုပ်သောကြောင့် သက်သောင့်သက်သာရှိလှသည်။ ဖုန်ငွေဖြည့်ကဒ်ဝယ်ပြီး ပြန်အထွက်တွင် အိုး လှလိုက်တာ သူရင်ခုန်လောက်အောင်ပင် ကောင်မလေးမှာ လှရက်နိုင်လွန်းသည်။ အိမ်တွင်းအောင်လေးမို့  အသားရည်လေးမှာ ဝင်းဖန့်ကာ မထူမပါးမျက်ခုံလေးနှင့် မျက်နှာဝိုင်းလေးကို သူငေးကြည့်မိတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ…

ကြမ်းမှကြိုက်တဲ့မမ ကျွန်တော့်အဖေက အလုပ်ပြောင်းကျတော့ အရင်အိမ်ကို ရောင်းပြီး ရန်ကုန်မြို့ မြောက်ဒဂုံဘက်မှာ တိုက်ခန်းတစ်ခန်းကို ဝယ်လိုက်တော့ အဲ့ဒီမှာနေရတယ်။ ရန်ကုန်မှာက သိတဲ့အတိုင်းဘဲလေ ဘေးအခန်းမှာ ဘယ်သူနေမှန်းတောင် မသိကြဘူး။ အဖေက အလုပ်နှင့် နယ်ကို ထွက်သလို ကျွန်တော်လည်း တက္ကသိုလ်တက်ရတယ်။ တက္ကသိုလ်ကို ရောက်တော့ သူငယ်ချင်းအသစ် သုံးယောက်ရတယ်။ ဖြူဖွေးလို့ခေါ်တဲ့ တစ်ယောက်ရယ် ပိုးဟပ်ဖြူရယ် နေမျိုးရယ်။ ကျွန်တော်တို့လေးယောက်က စားသောက်နောက်ကြရင်းနှင့် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလို ခင်သွားကြတယ်။ ဖြူဖွေးက အသားမည်းတယ်ဗျ။ သူက  ကုလားလေ သူ့အသားအရည်က မီးသွေးနုရောင်ဆိုတော့ သူ့ကို ချစ်စနိုးနှင့် ဖြူဖွေး ခေါ်ကြတယ်။ နောက်တစ်ယောက် ပိုးဟပ်ဖြူက တရုတ်ဗျ။ အသား တွေက စက္ကူလိုဖြူပြီး လမ်းလျောက်ရင် ဘယ်နေမှာ ထိုးလဲသွားမလဲထင်ရတဲ့လူနာလို အဲ့ကြောင့်သူ့ကို ပိုးဟပ်ဖြူ လို့ခေါ်ကြတယ်။ နေမျိုးကတော့ မျက်လုံးနှစ်လုံးက…

အန်တီအိဖြူ ( စ / ဆုံး ) အန်တီအိဖြူရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက စောက်ရည်တွေနဲ့ ချွဲကျိစိုရွှဲနေပြီး ပူနွေးအိစက်နေတော့ သူ့လီးကြီး တစ်ချက်တစ်ချက် ထိုးဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း အသဲခိုက်အောင် လိုးလို့ကောင်းတယ်။ သူ့လိုးချက် ဆောင့်ချက်တိုင်းကို တစ်အင့်အင့်နဲ့ လည်ချောင်းသံပေးပြီး ကော့ခံရင်းလီးကို ပြန်ပြန်ဆွဲစုပ်ခံနေရတာကလည်း သိပ်အရသာရှိလွန်းနေတော့ လီးရည်တွေက လီးတန်သုတ်ပြွန်ထဲမှာ ပြည့်လာပြီး ပန်းထွက်ဖို့ အရှိန်ယူနေပြီ။ စိတ်က စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အရသာကို မက်မောလွန်းလို့ မပြီးလိုက်ချင်ပေမယ့် အတွေ့အကြုံနုသေးတဲ့ လူပျိုဆိုတော့ သူ့လီးက ဒဏ် မခံနိုင်သေးဘူး။ အဲဒါနဲ့ အန်တီအိဖြူရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲနစ်နေတဲ့လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းဝထိ ဆွဲထုတ်ပြီး လေးငါးချက်ဆတ် ဆ တ်လိုးပြီး အရင်းထိ အားရပါးရ တစ်ချက်ပစ်ဆောင့် ထည့်လိုက်မိတယ်။ အားမရသေးတော့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးကြီးမြုပ်ထား ပြီး နှစ်ချက်သုံးချက် ကပ်ကော့လိုးပစ်တယ်။…

ဆရာမ ကောင်းလားဟင် “ဟင့် သွား ဘာတွေလာမေးနေလဲ နားရှက်တယ်”  ကျောင်းဆင်းတော့ ဆောင်းဦးတယောက် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံနေပြီ၊ ဘယ်လို  များဖြစ်လာမလဲပေါ့၊   အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်ပြီးလွယ်အိပ်ထဲ ထည့်ထားပြီးပြီ၊ ပလေကပ်လုံချည်ပါးပါးလေးနဲ့ လီး  ထိပ်ပွတ်ပြီး   သူ့လီးက မာခြင်လာသဖြင့် စိတ်ကို မနည်း လျှော့ထားရသည်၊ ထုံးစံအတိုင်း ကားမှတ်တိုင်ရောက်တော့၊ ဆရာမဒေါ်  ထွေးရီ  နဲ့ ဆောင်းဦး တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် စကားတလုံးမှ မပြောဖြစ်ကြပဲ ကားအလာကိုစောင့်နေကြရသည်၊ ထုံးစံ အတိုင်း      သူတို့ မှတ်တိုင်မှာ လူအရမ်းအကျပ်ကြီးလည်း မဟုတ်၊ အချောင်ကြီးလည်း မဟုတ် ဘတ်စကားရောက်လာတော့      ဆရာမဒေါ်ထွေးရီကို ရှေ့မှတက်ခိုင်းပြီး ဆောင်းဦးက နောက်ကလိုက်သွား၏၊ ဒရိုင်ဘာနောက်ဘက် နေရာလေးတခုတွင်   …

မျိုချလိုက်ပါ သားရယ် အန်တီဆွေတစ်ယောက် နယ်ကလာတဲ့ Uniကျောင်းသားလေး  ဖိုးချစ်ကို အိမ်မှာထားခြင်းဖြစ်သည် မောင်ဖိုးချစ်က အလိုက်သိ သည် ထမင်းချက်သည် အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်သည် အန်တီဆွေ ကြောင်လေးများကို တယုတယဆက်ဆွသည် အန်တီဆွေ  ယောကျာ်းသည် ပွဲစားပီပီ အိမ်မကပ်ပေ ညတိုင်းလိုလိုktv မာဆတ်၌ အချိန်ကုန်တတ်သည် ကိုကျော်နိုင် ကားပွဲစားတန်း၌ အချိန် များစွာ ကုန်လွန်တတ်သောကြောင့် အန်တီဆွေတစ်ယောက် စိတ်ကုန်နေချေပြီတကား ရန်ခဏခဏဖြစ်သောကြောင့်  အိမ်ထောင်ရေးမသာယာနိုင်ပါ သို့သော် uni day ကနေ distence ပြောင်းတတ်ပြီ ပိုက်ဆံ စုနေသော မောင်ဖိုးချစ် သည် ကျောင်း ပြီးလျှင် အလုပ်အတည်တကျဖြစ်ချင်သောကြောင့် မိမိဦးလေးအိမ်မှာ လိုက်နေပါတော့သည် အစက တော့ အန်တီဆွေ မကြည်ပေ သူစိမ်းကောင်လေး ကို သူအိန်ပေါ်ခေါ်မထားချင်ပေ ကောင်လေးမှာ ရောက်ကတည်းက …

နင့်ဟာက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး (စ/ဆုံး) မန္တလေးမြို့ရဲ့ မြို့သစ်ရပ်ကွက်တစ်ခုမှာ ကျွန်တော်က ဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ ပညာသင်နေတဲ့ ပညာသင်တစ်ယောက်ပေါ့။  အသက်က 19 နှစ် အဖေကတော့ မရှိတော့ဘူး။ အမေက နောင်ရေးစိတ်အေး ရအောင်လို့ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့မှာ အလုပ် အပ်ပေးထားတာ နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့ အချိန်ကာလ တစ်ခုထဲကိုရောက်ရှိခဲ့ပါပြီ။ ဆင်းရဲခဲ့တဲ့ ဒဏ်ကို ဆက်ပြီး မခံစားချင်တာကြောင့် ပညာ ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ စိတ်ပါပါသင်လိုက်တော့ တော်တော်လေးကို ခရီးရောက်ပြီး အင်ဂျင် အပေါ်ပိုင်းတောင် ကိုင်နိုင်တဲ့  အဆင့်ရောက်ရှိခဲ့ပြီ။ လေကျွန်တော့်အကြေ ာင်း ပြောနေတာနဲ့ စာတောင်တော်တော်ရှည်သွားတော့မယ်။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်ပျက်က ဒီလိုဗျ။ ဆိုင်မှာ က အလုပ်ပါးနေတာနဲ့ ဖုန်းလေးတွေထုတ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြာကားတွေကူးယူပြီး ကြည့်နေတဲ့အချိန်မှာပဲ ဆိုင်ကို  ကလစ်ဆိုင်ကယ်နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရောက်လာခဲ့တယ်။ သူ့နာမည်က…