အပျိုကြီးနောင်တ

အပျိုကြီးနောင်တ

ညိုမီသည်အသက် ၂၇ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သဖြင့်အပျိုကြီးစာရင်းသို့ဝင်စပြု လေပြီ။အရပ် ၅ပေ ၄လက်မကျစ်လစ်တောင့်တင်းသောကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်ရှိပြီး မဖြူမညိုခပ်လတ်လတ်အသားဖြင့် အလှကြီးမဟုတ် သော်လည်းရွက်ကြမ်းရေချိုထက်သာသောရုပ်ရည်ရှိပါသည်။ဆံပင်မှာ ခါးလယ်ခန့်ရှိပြီးထူထဲသွယ်တန်းသောမျက်ခုံးမဲမဲကလေးနှင့်အတူဝိုင်း စက်တောက်ပသောမျက်လုံးအစုံရှိပါသည်။ဖြောင့်စင်းသောနှာတန်က လေးနှင့်ညီညာဖြူဖွေးသောသွားတန်းကလေးကြောင့်ပြုံးရီလိုက်လျင် ပို၍ချစ်စရာကောင်းပါသည်။နှုတ်ခမ်းလေးကမူအနည်းငယ်ထူသလိုရှိ သော်လည်း ထိုနခမ်းထူလေးများကြောင့်ပင်တနည်းတဖုံစွဲဆောင်မှုရှိ သောမျက်နှာလေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားပါသည်။ အသက် ၂၇ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်းနုနယ်ပျိုမြစ်သောမျက်နှာလေး ကြောင့် ၂၀ ကျော်ခါစအပျိုကလေးလိုဖြစ်ပါသည်။ညိုမီသည်အပျိုကြီး ဖြစ်လာသော်လည်းတက္ကသိုလ်တက်စဉ်က။ပထမနှစ်တွင်ရည်းစား တယောက်နှင့်နောက်ဆုံးနှစ်တွင်ရည်းစားတယောက်ထားခဲ့ဘူးပါသည် ပထမနှစ်တုန်းက အထက်တန်းကျောင်းကတည်းကသူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကောင်လေးတယောက်နှင့်ချစ်သူဖြစ်ခဲ့ဘူးပါသည်။ထိုကောင်လေးမှာ ညိုမီနှင့်သက်တူရွယ်တူဖြစ်ခါ အရပ်မြင့်မြင့်အသားဖြူဖြူကြံ့ခိုင်သော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နှင့်လူချောကလေးဖြစ်သဖြင့်ညိုမီနှင့် ရှေ့သွား နောက်လိုက်ညီပါသည်။ ပြီးတော့သူတို့နှစ်ယောက်တယောက်ကိုတယောက်အတော်ချစ်ခဲ့ကြပါ သည်။မကြာခဏချိန်းတွေ့ပြီးချစ်ရည်လူးခဲ့ကြဘူးသော်လည်းအလွန် အကျွံအဆငိ့သို့အရောက်မခံပါ။အလွန်ဆုံး သရီးဒီ ရုပ်ရှင်သွားကြည့် ကြပြီးရုပ်ရှင်ရုံထဲတွင်နခမ်းစုပ်နမ်းခြင်းနှင့်ဟိုကိုင်သည်ပွတ် သာလုပ်ခဲ့ ကြဘူးလေသည်။သို့သော်ကောင်လေးမှာမျက်နှာများသူဖြစ်ပြီးရည်း စားတွေမှိုလိုပေါက်ထားသည်ကိုလက်ပူးလက်ကြပ်သိရှိသဖြင့်ညိုမီဘက်ကအဆက်ဖြတ်လိုက်သဖြင့်ရည်းစားသက်တမ်းတနှစ်တောင်မပြည့်လိုက်ပါ။

ရည်းစားနှင့်အဆက်ဖြတ်ခါစက လွမ်းသလိုလိုဆွေးသလိုလိုဖြစ်ပြီး ဂဏာမငြိမ်သလိုခံစားရသော်လည်းခဏသာဖြစ်ပါသည်။ဤသို့ဖြင့် အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာ ၂ နှစ်တိုင်တယောက်တည်းနေလာခဲ့ပြီးနောက် ဆုံးနှစ်ကျမှတက္ကသိုလ်မှဆရာပေါက်စလေးတဦး၏အချစ်ကိုလက်ခံ လိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။သို့သောထိုဆရာမှာညိုမီ့အပေါ်အချစ်ထက်တဏှာများသည်ဟုညိုမီခံစားမိလေသည်။ချိန်းတွေ့တိုင်းရသမျှအခွင့်အရေး ယူတတ်ပါသည်။ညိုမီလည်းသွေးနှင့်ကိုယ် သားနှင့်ကိုယ်ဖြစ်သဖြင့် သာယာမိသော်လည်းဒါကိုချည်းစိတ်အားသန်နေသောသူ့ကိုညိုမီ စိတ်ပျက်လာခဲ့သည်။သို့ဖြင့်သီးသန့်ခန်းကလေးများပါသောကော်ဖီဆိုင်အတွင်းညိုမီကိုတစတစအတင်းကြမ်းလာပြီးကာမကိုဇွတ်ယူရယူရန် ကြိုးစားသဖြင့်အချိုသပ်ရှောင်တိမ်းကာ နောက်ပိုင်းအဆက်ဖြတ်လိုက် လေသည်။ ကျောင်းပြီးနောက် ညိုမီတွင်အခက်အခဲမရှိပါ။ညိုမီ့မိဘများတည်ထောင် ထားသောကုမ္ပဏီတွင်အလုပ်ဝင်လုပ်လိုက်ရုံသာဖြစ်လေသည်။ညိုမီတို့ မှာညီအမနှစ်ယောက်သာရှိပြီးအမကြီးကတော့ဗိုလ်မှူးတယောက်နှင့်အိမ်ထောင်ကျ၍ယောက်ကျားတာဝန်ကျရာကျိုင်းတုံသို့လိုက်သွားရ သဖြင့်ညိုမီတယောက်သာကုမ္ပဏီကိုဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ဘို့ဖြစ်လာရလေသည်။ထို့ကြောင့်ဘွဲ့ရပြီးနောက်ကုမ္ပဏီတွင်အလုပ်ဝင်လုပ်ရင်း စာရင်းကိုင်သင်တန်း ၂ နှစ်တက်ခါကုမ္ပဏီ၏စာရင်းများကိုကိုင်ရသဖြင့် အခုဆိုလျင်ညိုမီမှာကုမ္ပဏီတွင်အရေးပါသူတယောက်ဖြစ်နေလေပြီ။ ကုမ္ပဏီမှာညိုမီ၏မိဘများတဦးတည်းပိုင်မဟုတ်ဘဲရှယ်ယာတဝက်သာ ထည့်ဝင်ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်းဖြစ်လေသည်။ကျန်ရှယ်ယာတဝက်ကိုအခြား တဘက်မှဦးလေးအရွယ်လူကြီးတယောက်နှင့်သူ့အမအပါမောင်နှမ နှစ်ယောက်ကပိုင်ဆိုင်ထားခြင်းဖြစ်လေသည်။သို့ရာတွင်ထိုကုမ္ပဏီကို ညိုမီမွေးခါစကပင်စပ်တူ တည်ထောင်လာကြခြင်းဖြစ်ပြီးအချင်းချင်း ညီညွတ်သင့်တင့်သဖြင့်တစတစအောင်မြင်လာကာအခုဆိုလျင်ဝန်ထမ်း တစ်ရာခန့်ရှိသောကုမ္ပဏီကြီးတခုဖြစ်နေပေပြီ။

အခြားတဘက်မှကုမ္ပဏီရှယ်ယာတဝက်ပိုင်ဆိုင်သူမောင်နှမနှစ်ယောက် အနက်အမကြီးဖြစ်သူရောသူမ၏ခင်ပွန်းဖြစ်သူပါဖေဖေတို့နှင့်ငယ်သူ ငယ်ချင်းများဖြစ်ပြီးအသက်မှာလည်းဖေဖေနှင့်ရွယ်တူ ၄၈ နှစ်ခန့်ရှိကြ လေပြီ။သူမ၏မောင်ဖြစ်သူ ဦးလေးမြင့်ကတော့အသက် ၄၂ သာရှိသေး ပြီးသားတယောက်နှင့်မုဆိုးဘိုဖြစ်လေသည်။ ဦးလေးမြင့်၏ဇနီးမှာသူ၏ အမနှင့်သူငယ်ချင်းဖြစ်ပြီးဦးလေးမြင့်ထက် ၆ နှစ်ခန့်ကြီးကာရင်သား ကင်ဆာဖြင့်ကွယ်လွန်သွားသည်မှာသုံးနှစ်ခန့်ရှိလေပြီ။ ဦးလေးမြင့်၏သားမှာအသက် ၁၈ ၁၉ ခန့်ရှိပြီးသားသမီးမရှိသောဦးလေးမြင့်၏ အမကြီးလင်မယားကခေါ်ယူမွေးစားကာကျောင်းထားပေးသဖြင့် ဆေးတက္ကသိုလ် ၂ တွင်ဒုတိယနှစ်ပင်ရောက်နေလေပြီ။ ကုမ္ပဏီတွင်အဓိကဒိုင်းခံလုပ်နေသူမှာဦးလေးမြင့်ပင်ဖြစ်ပြီးသူ့ကို MD အဖြစ်ယုံကြည်စိတ်ချစွာလွှဲအပ်လုပ်ကိုင်စေသလိုဦးလေးမြင့် ကလည်းကြိုးကြိုးစားစားလုပ်ကိုင်ရှာပါသည်။သူ့မှာကုမ္ပဏီရုံးလေးထပ် တိုက်ကြီး၏အပေါ်ဆုံးထပ်တွင်တကိုယ်တည်းနေထိုင်ရရှာပြီး ကုမ္ပဏီ အလုပ်များကိုနေ့နေ့ညည တာဝန်ယူလုပ်ကိုင်ရလေသည်။ထမင်းကို တော့ကြုံသလို သူ့အမအိမ်သွားစားလိုက် ညိုမီတို့အိမ်လာစားလိုက် ဝယ်စားလိုက် ဖြေရှင်းနေရရှာလေသည်။ဦးလေးမြင့်ကညနေပိုင်း တွင်နည်းနည်းပါးပါးသောက်တတ်စားတတ်သဖြင့် အပြင်တွင်သာညစာ စားသည်ကများပါသည်။ညိုမီကုမ္ပဏီသို့အလုပ်ဝင်အပြီးမှာတော့မေမေ ကဦးလေးမြင့်အတွက်မနက်စာကိုညိုမီနှင့်တပါးတည်းထမင်းချိုင့်ထည့် ပေးလေသည်။ညိုမီကတော့နေ့တိုင်းလိုလိုပင်ဦးလေးမြင့်၏မနက်စာကို ချိုင့်ထဲမှပန်းကန်ပြား ပန်းကန်လုံးများထဲသို့ထည့်၍ပြင်ဆင်ကျွေးမွေးရ တော့သည်။ ထို့အပြင်တွင် ကုမ္ပဏီတွင် ၂၄ နာရီရှိနေသော MD ဖြစ်သူဦးလေးမြင့် နှင့် ကုမ္ပဏီတခုလုံး၏ငွေစာရင်းများကိုကိုင်ထားသူညိုမီတို့မှာနေ့စဉ် လက်ပွန်းတတီးလုပ်ကိုင်နေရတော့သည်။တကယ်တော့ညိုမီအဖို့ဦးလေးမြင့်မှာလူစိမ်းတယောက်မဟုတ်ပါ။

ညိုမီကလေးဘဝကပင်ဦးလေးအရင်းတယောက်လိုသိရှိကျွမ်းဝင်နေသူတယောက်သာဖြစ်လေသည်။ သို့သော် တနေ့တွင်မေမေက သူတို့အိပ်ခန်းရှိရာအပေါ်ထပ်မှဆင်းလာပြီးဧည့် ခန်းနှင့်ကပ်ရက်စာကြည့်ခန်းအတွင်းသို့ခေါ်ယူစကားပြောလေသည်။ ညိုမီ့စိတ်ထဲတွင်ဤသို့သီးသန့်ကြီးမပြောဘူးသဖြင့်စိတ်ထဲတွင်အနည်း ငယ်ထူးဆန်းကာစာကြည့်ခန်းအတွင်းဝင်သွားလေသည်။ စာကြည့်ခန်းထဲကကုလားထိုင်များပေါ်သားအမိနှစ်ယောက်မျက်နှာချင်း ဆိုင်ထိုင်မိကြတော့မေမေကအိမ်ဖော်ကောင်မလေးကိုကော်ဖီနှစ် ခွက်ယူလာခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် “သမီးကိုမေမေတခုမေးချင်လို့ပါ” “ဟုတ်ပြောပါမေမေ” “အင်း သမီးမှာချစ်သူရည်းစားများရှိနေပြီလား” “ဟုတ် မေမေ အခုတော့မရှိတော့ပါဘူး။အရင်ကတော့ရှိခဲ့ဘူးပါတယ် ဒါပေမဲ့အခုတော့သူတို့လည်းအိမ်ထောင်ကျကုန်ပါပြီ” “ဒါဆိုလည်းသမီးစိတ်ထဲမှာရည်စူးစဉ်းစားထားတဲ့သူရောမရှိဘူး လား”။အာ မေမေကလဲ မရှိပါဘူး တွေ့လည်းမတွေ့သေးဘူး” “ဒါဆိုလျင်မေမေတို့စဉ်းစားထားတာတခုရှိတယ်” “ဟုတ် ပြောပါမေမေ ” “ကုမ္ပဏီရဲ့ရေရှည်အကျိုးစီးပွားကိုမျှော်ကြည့်လိုက်လျင် မေမေတို့ အနေနဲ့ကြည့်လိုက်ရင်သမီးတယောက်ဘဲဆက်လုပ်မယ့်သူရှိတယ်။ သမီးအမကလည်းသူ့အိမ်ထောင်နဲ့သူ လုပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး” “ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ” “အဲဒါ တကယ်လို့သမီးအိမ်ထောင်ကျသွားရင် သမီးကလိုက်သွားရမယ့်လူမျိုးဆိုအဆင်မပြေဘူး” “ဟုတ်” “တခါသူ့ကိူကုမ္ပဏီထဲထည့်မယ်ဆိုပြန်လျင်လည်း ဟိုဘက်ကရှယ်ယာ ရှင်တွေသဘောကရှိသေးတယ်” “ဟုတ်ကဲ့” “တခါဟိုဘက်မှာလည်းမောင်မြင့်က အသက်၄၂ နှစ်ဆိုတော့ အရွယ်ရှိ သေးတယ်။ နောက်အိမ်ထောင်ထူမှာဘဲ။အို အေ ထူကိုထူမှာပါ” ညိုမီ့မှာတစုံတခုကိုရိပ်စားမိသလိုလိုဖြစ်လာသည်။ “အဲဒါ ဟိုနေ့က မသင်း(ဦးလေးမြင့်အမကြီး)တို့လင်မယားနဲ့ ညီးအဖေရော အမေတို့တိုင်ပင်ဖြစ်ကြတယ်”။

ညိုမီခမျာမျက်နှာလေးသိသိသာသာငယ်သွားရှာသည်။မေမေကဆက်၍ “အဲဒါ မေမေတို့သမီးကိုမောင်မြင့်နဲ့လက်ထပ်ပေးချင်တယ်။ဒါဆိုကုမ္ပဏီမှာနောက်ထပ်လူစိမ်းဝင်မလာတော့ဘူး အရှည်အတွက်လည်း စိတ်ချရမယ် မောင်မြင့်ကမုဆိုးဘိုဆိုပေမယ့် သိပ်အကြီးကြီးမဟုတ် သေးပါဘူး ညနေနည်းနည်းပါးပါးသောက်တတ်တယ်ဆိုပေမဲ့ ဟော့ ဟော့ရမ်းရမ်းလည်းမဟုတ်ပါဘူး သူ့ခမျာအထီးကျန်နေရှာလို့ အပျင်းပြေလုပ်တာနဲ့တူပါတယ် ဒါလည်းနောက်ပိုင်းသမီး ထိန်းသွား လို့ရပါတယ်။ မေမေအလေးအနက်ထားပြောချင်တာကအခုကုမ္ပဏီ အောင်မြင်လာတာမောင်မြင့်ကြောင့်ဘဲ သူ့လက်သူ့ခြေလုပ်နေတာ ဘဲ အပင်ပန်းလည်းခံတယ် ရိုးလည်းရိုးပါတယ် ဟယ်” “မေမေရယ် သူကသမီးအဖေအရွယ်ဖြစ်နေပြီ” “ဟဲ့ အဲဒါများ ယောက်ကျားမောင်ပဉ္ဇင်း မိန်းမ ပုခက်တွင်း တဲ့ ယောက်ကျားကပဉ္ဇင်းခံတဲ့အရွယ်ရောက်နေဦး မိန်းမကပုခက်ထဲမွေး ကင်းစအရွယ်လောက်အသက်ကွာရင်တောင်အိမ်ထောင်ပြုနိုင်ပါတယ် ကွယ်”။ဟုတ် ဟုတ် ဟို ဟို သမီးစဉ်းစားပါရစေဦး မေမေ” မေမေသည်သိသိသာသာမျက်စိမျက်နှာပျက်နေရှာသောညိုမီ၏ငိုမဲ့မဲ့ မျက်နှာလေးကိုကြည့်လျက် “အေးပါ သမီးရယ် စဉ်းစားပါ သမီးဖေဖေကလည်းပြောပါတယ် သမီးသဘောမတူဘဲဇွတ်မလုပ်ပါနဲ့တဲ့ စဉ်းစားပါသမီးရယ် ဒါပေမဲ့ ဖြစ်သင့်တာကိုလည်းထည့်စဉ်းစားပေးပါ သမီးလည်းလူကြီး ဖြစ်နေပြီဘဲ မေမေတို့ဇွတ်မလုပ်ပါဘူး” “ကဲ သွား နားတော့သမီး” ညိုမီသည်အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ဦးလေးအရင်းသဖွယ်နေထိုင်လာခဲ့ သောဦးလေးမြင့်ကိုပြန်မြင်ယောင်စဉ်းစားမိလေသည်။ ဦးလေးမြင့်ကားအသားညိုညိုထောင်ထောင်မောင်မောင်းရုပ်ကခပ်ကြမ်း ကြမ်းကြီးဖြစ်လေသည်။ပြီးတော့နဖူးကလည်းပြောင်လိုက်သေး။ ဗိုက်ကလည်းဘီယာသောက်တာများတော့နည်းနည်းပူနေပြီ။ဒါတောင် အရပ်ကမြင့်နေလို့နည်းနည်းတော်သေးတယ်။ဟင်း ညိုမီခမျာထိုညကတော်တော်နှင့်အိပ်မပျော်ပါ။

သူမစဉ်းစားထားသောသူမ၏ခင်ပွန်းလောင်းသည်ဒီလိုပုံမဟုတ်ပါ။ဒီလောက်ကြီးလည်းအ သက်မကွာပါ။သူမစဉ်းစားထားတာက သူမခင်ပွန်းလောင်းသည်အရပ် မြင့်မြင့် အသားဖြူဖြူ အချောကြီးမဟုတ်တောင် ဒီလိုရုပ်ကြမ်းရုပ်ဆိုး ကြီးတော့မဟုတ်။စိတ်ကူးယဉ်ကြည့်လို့ပင်မရ။ ညိုမီစိတ်ကူးထဲတွင် ဦးလေးမြင့်ကိုကြိုးစားချစ်ကြည့်သည်မရပါ။ ပြီးတော့ညိုမီသည်ယခုခေတ်၏သမီးပျိုကလေးဖြစ်သည်။ယောက်ကျား နှစ်ယောက်နှင့်လည်းအပေါ်ယံထိတွေ့ဘူးသည်။ဗွိဒိယို များလိင် ဇတ်လမ်းများဖတ်၍နားလည်းသည်။ အသက် ၂၇ ၂၈ ရောက် လာပြီဖြစ်သောမိန်းမပျိုတယောက်အနေဖြင့်တကိုယ်ရည်အာသာဖြေ ခြင်းမျိုးမကင်းပါ။အနည်းဆုံးတပါတ်တကြိမ်တော့ပွတ်သပ်နှိုးဆွအာသာ ဖြေသည်။သို့သော်စိတ်ကူးထဲတွင်သူမကိုတက်လိုးပေးသောယောက် ကျားသည်ဦးလေးမြင့်လိုပုံမျိုးမဟုတ်။ဟင်း ဒုက္ခပါဘဲ။ နောက်တနေ့ကုမ္ပဏီရုံးခန်းရောက်တော့ဦးလေးမြင့်ကိုရင်ဆိုင်ရမှာဝန် လေးနေသေည်။နေ့လယ်ဘက်မေမေထည့်ပေးလိုက်သောထမင်းချိုင့် ကိုဦလေးမြင့်အတွက်ပြင်ပေးရင်းခါတိုင်းလိုတခါတည်းမစားဖြစ်တော့။ ရင်ခံနေသည်ဟုအကြောင်းပြကာဦးလေးမြင့်၏ MD ရုံးခန်းအပြင်ဘက်ထွက်ခါကိုယ့်စားပွဲကိုယ်ထိုင်နေမိသည်။ဦးလေးမြင့်စားပြီးလောက်တော့မှပန်းကန်မျာသွားသိမ်းသည်။ဦးလေးမြင့်ကိုအသာခိုးအကဲ ခပ်လိုက်တော့ခပ်တည်တည်။ ဟင်း သူလည်းဒီကိစ္စကိုသိပြီးသားဖြစ်နေမှာပါ။မသိချင်ယောင်ဆောင် ပြီးရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ။ ဟွန့် မုန်းစရာ ကြည့်ရင်နဲ့ဦးလေးမြင့်၏နှုတ်ခမ်း မွှေးများနှင့်မုတ်ဆိတ်မွှေးငုတ်တိုများကိုသတိထားမိသွားသည်။ ဟင်း ကိုယ့်အမွှေးတောင်ကိုယ်ပြောင်အောင်မရိပ်ဘူး။ရုပ်ဆိုးရတဲ့ကြား ထဲ။ဟွန့် ခေါင်းလည်းသေချာဖီးမထားဘူး ဆံပင်ကလည်းဘုတ်သိုက် နဲ့ ။ ထိုနေ့ကညိုမီသည်ဦးလေးမြင့်ကိုအသေအချာလိုက်ကြည့်လျက်အပြစ် တွေသာမြင်နေမိသည်။တကယ်တော့ ဦးလေးမြင့်သည်ခါတိုင်းလည်း ဒီပုံစံပါဘဲ။

ကနေ့ကျမှညိုမီကိုယ်တိုင်ကထိုင်အကဲခပ်နေမိသညိဖြစ်၏ ဟိုကတော့ခပ်တည်တည်။ညိုမီကိုပုံမှန်အတိုင်းခိုင်းစရာရှိလျင်ခိုင်း သည်။မေးစရာရှိလျင်မေးသည်။ ဒါကိုညိုမီအတွင်းစိတ်ကမကျေနပ်။သူကဒါကိုသိပြီးသားဆိုရင်ငါ့ကို အရေးထားရမှာပေါ့။နည်းနည်းတော့ဂရုစိုက်သင့်ပါတယ်။ဟင်း ထိုနေ့ကရုံးဆင်း၍ကားမောင်းပြန်လာတော့မှညိုမီ ကိုယ့်ဘာသာပြန်၍ ဂရုစိုက်မိသွားသည်။ ဟာ ငါ တနေကုန်ဒီလူကြီးအကြောင်းဘဲစဉ်းစားမိနေပါလား။ငါဘာ ဖြစ်နေတာလဲ။စဉ်းစားမိတော့ရင်သည်တဒိတိဒိတိခုန်လာသည်။ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်လည်း ရှက်သွားသည်။စိတိလှုပ်ရှားလွန်းသဖြင့် ကားကိုလမ်းဘေးတွင်ခေတ္တရပ်ထားရသည်။ ညကျတော့ ထမင်းစားပြီးသားအမိသားအဖသုံးယောက်တီဗွိ ကြည့် ရင်းဖေဖေက တီဗွိ အသံနှိမ့်ကာဟိုနေ့ကမေမေပြောသောကိစ္စကို ထပ်ပြောသည်။ “သမီးသဘောမတူလျင်ဇွတ်မလုပ်ပါဘူး”ဟုစကားပိတ်သည်။ “သမီးသူ့ကိုမချစ်ဘူးဖေဖေ။ဒါပေမဲ့ ဖေဖေတို့မေမေတို့ပြောတာနား လည်ပါတယ်။သမီးမှာလည်းဘယ်သူမှမရှိသေးလို့လက်ခံရမှာပါ။ သူ့ကိုတော့မချစ်ဘူး ဒါပေမဲ့သူကတော့သမီးကိုချစ်ရမယ်” ညိုမီသည် ပြောပြီးတာနှင့် မျက်လွှာလေးချ၍နခမ်းကိုကိုက်ထားလိုက် လေသည်။မေမေက “အေးပါ သမီးလေးရယ် သမီးလည်းနောက်တော့သူ့ကိုချစ်လာမှာပါ။ မောင်မြင့်ကအခုကိစ္စကိုမသိသေးဘူးသမီးရဲ့ သမီးသဘောကိုမေးပြီး မှသူ့ကိုပြောပြမယ်လို့မသင်းကပြောလို့ပါ။” “ဟင် မေမေတို့ကလည်း သူကဘာမျှမပြောသေးဘဲနဲ့သမီးကလက်ခံ လိုက်တယ်ဆိုတော့ သမီးအောက်တာပေါ့ မိန်းကလေးဖြစ်ပြီး – “သမီး ရယ် သမီးအောက်မကျပါဘူး။မသင်းကိုသမီးလေးကမိဘစကားနားထောင်ပြီးခေါင်းညိမ့်ရတာပါလို့ိုပြောပါ့မယ်။ပြီးတော့ သမီးလေးသဘောတူတယ်ဆိုတာမပြောပါနဲ့အုံးလို့ပိတ်ထားလိုက်ပါ့ မယ်။ဒီလိုစီစဉ်ထားတယ်လို့တော့ ပြောခိုင်းလိုက်မယ် နော်” “ဟုတ်ကဲ့ ဒါပေမယ့် ဦးလေးမြင့်ကိုတော့ပြောပြလိုက်။

သူကသမီးကို ချစ်ခင်စုံမင်လို့လက်ထပ်ချင်ပါတယ်လို့အရင်ဆုံးခွင့်တောင်းရမယ် ဒါပြီးမှဆက်စီစဉ်ပါမေမေ သမီးအိပ်တော့မယ်” ထိုနေ့မှတရက်အကျော်တွင်ဦးလေးမြင့်သိသိသာသာပုံစံပြောင်းသွား သည်။ညိုမီကိုခိုးခိုးကြည့်သည်။ပြီးတော့ ညိုမီနှင့်စကားပြောတိုင်းပြော တိုင်းလည်းခဏခဏမှားသည်။ပြီးတော့သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်စားလားသည်။မုတ်ဆိတ်ကျင်စွယ်များကိုပြောင်စင်အောင်ရိပ်၍ခေါင်းကိုလည်း ကျော့နေအောင်ဖီးလာသည်။ဦးလေးမြင့်အနားကပ်လိုက်လျင်သင်းပျံ့ သောရေမွှေးနံပင်ရလာသည်။ အဟိ ဘာပြောပြောညိုမီအနည်းငယ်ကျေနပ်သွားသည်။ဒီလိုကျတော့ လည်းဦးလေးမြင့်ကရုပ်အဆိုးကြီးမဟုတ်ပါဘူး။ညိုမီကိုဂရုစိုက်အရေး ပေးခြင်းခံရသဖြင့် သဘောကျလာသည်။သို့သော်အပြင်ပန်းတွင်ညိုမီ သူ့ကိုယခင်ကထက်ပို၍ခပ်တည်တည်ဆက်ဆံသည်။မျက်နှာကျောကို အစွမ်းကုန်တင်းထားသည်။ ဦးလေးမြင့်ခမျာပြာရိပြာယာမျက်နှာချိုသွေး နေတာမြင်ရတော့စိတ်ထဲကကြိတ်၍ကျေနပ်နေမိသည်။ဦးလေးမြင့်လက်ထပ်ခွင့်တောင်းသောနေ့ကိုတော့ညိုမီမှတ်မှတ်ရရဖြစ် နေသည်။ ထိုနေ့ကသူ့ရုံးခန်းအတွင်းညိုမီ့ကိုခေါ်တော့နည်းနည်းရိပ်မိနေသည်။ ဦးလေးမြင့်သည်ဟန်မဆောင်တတ်။သူ့မျက်နှာကတခုခုကိုထိတ်လန့် နေသလိုဖြစ်နေသည်။မျက်စိပျက်မျက်နှာပျက်။ ညိုမီထိုင်လိုက်တော့သူ့စားပွဲကထလာပြီးညိုမီအနားလာရပ်သည်။ ပြီးနော့ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ဖြင့် “ညိုမီ ဟိုဟာ ဦးလေ ညိုမီကိုချစ်ပါတယ် ချစ်တယ် အဲ အဲဒါ ဦးကိုလက်ထပ်ခွင့်ပေးပါနော်” ထို့နောက်ညိုမီဘေးကြမ်းပေါ်တွင်ဒူထောက်လိုက်ပြီးသူ့လက်ထဲကဘူး ကလေးကိုကမ်းပေးသည်။ညိုမီသိပါသည် လက်စွပ်ဖြစ်မှာပေါ့ လင်ထပ်လက်စွပ်ပေါ့။အောင်မြင်သောကုမ္ပဏီတခု၏ MD ဖြစ်သဖြင့် လက်စွပ်ကလဲတန်ဘိုးကြီးမှာပါ။ “ဒီမှာ ဦးလေးမြင့် ညိုမီ့ကိုတကယ်ချစ်တာလား” “အေး အေးပါတကယ်ချစ်တာပါ” “တသက်လုံးဒီလိုချစ်သွားမှာလား” “အေး အေးပါ တသက်လုံးချစ်သွားပါ့မယ်” “ဘယ်လောက်ကြာကြာချစ်ပေးရမယ်”။
အင်း အင်းပါကလေးရယ်” “ညိုမီ ဦးလေးကိုရှင်းရှင်းပြောထားမယ်။ညိုမီဦးလေးကိုမချစ်ဘူး။”

ဦးလေးမြင့်မျက်ဝန်းများသည်ညို့ခနဲဖြစ်သွားသည်။မျက်နှာလေးကလည်းငယ်ကျသွားသည်။ “ဒါပေမယ့်ဖေဖေနဲ့မေမေစိတ်ချမ်းသာအောင်ညိုမီဦးလေးမြင့်ကိုလက် ထပ်ပါ့မယ်။ပြီးေ့တာ့ကုမ္ပဏီရေရှည်တည်တန့်ရေးအတွက်ပေါ့ ညိုမီ ဦးလေးမြင့်ကိုမချစ်ဘဲလက်ထပ်ရတဲ့အတွက်ဦးလေးမြင့်ကညိုမီ သဘောကျအတိုင်းနေပေးရမယ် အိမ်ထောင်ရေးနဲ့ပတ်သက်လို့ညိုမီ သဘောမတူဘဲဘာမှလုပ်ခွင့်မရှိဘူး။ဟုတ်ပြီလား။ ညိုမီဘက်ကလည်းဦးလေးမြင့်ကိုသက်ဆုံးတိုင်မဖောက်ပြန်ဘဲပေါင်း သင်းသွားပါ့မယ်လို့ကတိပေးပါတယ်” “အေးပါ ကလေးရယ် တသက်လုံးကလေးသဘောအတိုင်းဖြစ်စေရပါ့ မယ်ကွယ်” ဦးလေးမြင့်မျက်နှာမှာအီလယ်လယ်ဖြင့်ငို၍ရယ်၍မရသောမျက်နှာပုံ ဖြစ်နေလေသည်။ညိုမီအတွင်းစိတ်အတွင်းမှသနားမိသလိုလိုဖြစ်လာ သော်လည်းပြန်တင်း၍။ဒီမယ် ဦးလေးမြင့် လက်စွပ်ဘူးကိုဖောက်ပြီးညိုမီဘာသာဝတ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး ဦးလေးမြင့်ကညိုမီ့လက်မှာစွပ်ပေးရမှာ” “အော် အေးပါ ကလေးရယ်” ဦးလေးမြင့်သည်တုန်ရီသောလက်ဖြင့်လက်စွပ်ဘူးကိုဖွင့်၍အဖိုးတန် စိန်လက်စွပ်ကလေးကို ညိုမီလက်သူကြွယ်တွင်စွပ်ပေးလိုက်လေသည်။ လက်စွပ်ဝတ်ပြီးသော်လည်းညိုမီ့လက်ဖမိုးလေးကိုအုပ်၍ကိုင်ထား လေသည်။ “အို လွှတ်ပါ” ညိုမီသည်ပျော့ကျသွားသောစိတ်ကိုတင်း၍ ဟင်း မိန်းမရဘူးပြီးသား လူအိုကြီးကများအခုမှဘာ အ,ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလဲဟုတမင်တွေးပစ်လိုက်သည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်များနောက်ပိုင်း နှစ်လအကြာ၌ – ညိုမီတို့လက်ထပ်ပွဲကိုအကြီးအကျယ်မလုပ်ပဲသင့်တင့်စွာသာပြုလုပ် လိုက်ကြလေသည်။ဦးမြင့်ကညိုမီတို့အိမ်သို့လိုက်နေရလေသည်။အိမ် အောက်ထပ်ရှိအစကတည်းကကျယ်ဝန်းသောညိုမီ၏အပျိုခန်း က်ုလင်မယားအိပ်ခန်းအဖြစ်ပြင်ဆင်ပြောင်းလဲလိုက်သည်။ဖေဖေနှင့် မေမေတို့ကအပေါ်ထပ်တွင်နေသဖြင့်လွတ်လပ်ပါသည်။

ထိုနေ့ မင်္ဂလာဦးညတွင်တော့မင်္ဂလာပွဲညနေတွင်ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းအားလုံးနှင့်ရင်းနှီသောမိတ်ဆွေများ နှင့်ဆွေမျိုးများကို ဟော်တယ်တခုတွင် ဒင်နာ ကျွေးသည်။ရှစ် ယောက်တဝိုင်းလျင်ဘလက်လေဘယ်တလုံးစီချပေးထားသည်။မိန်း ကလေးများအတွက်ဝိုင်နှင့်အချိုရည်များပေးသည်။တနေကုန်ကြပ် ကြပ်ထုတ်ထုတ်မြန်မာသတို့သမီးဝတ်စုံဝတ်ထားခဲ့ရသဖြင့် ယခု ညပွဲ မှာတော့အပေါ်အောက်တဆက်တည်းဂါဝန်လေးဝတ်လာခဲ့သည်။ အချိန်မရသည့်အထဲဆံထုံးကိုဖြေချနေရတာကြာသဖြင့် ရေချိုးချိန်မရခဲ့။ အတွင်းခံများကိုတော့လဲလှယ်ဝတ်ဆင်လာခဲ့သည်။ ညစာစားပွဲတွင်သီချင်းဆိုသူဆို ကသူကဖြင့်အတော်ညနက်သွားသည်။ ဦးလေးမြင့်ကညိုမီမျက်စောင်းထိုးနေသည့်ကြားကအရက်အတော် သောက်လိုက်သည်ထင်သည်။တကယ်ကညိုမီကိုပွဲများမှတပါးအရင်လို နေ့တိုင်းမသောက်ဖို့ကတိပေးပြီးသား။ကနေ့ပွဲမှာနောက်ရက်များမ သောက်ရတော့မည်ဖြစ်သဖြင့်အတိုးချသောက်နေသည်လား။ညစာစားပွဲအပြီးအိမ်ပြန်တော့ဦးလေးမြင့်နှင့်ညိုမီကကားတစီး။ဦးလေး မြင့်ကတော်တော်သောက်ထားပေမယ့်ခပ်တည်တည်။အိနြေ္ဒရရ။မူး သည့်အရိပ်အယောင်မတွေ့ရ။အရက်ဂျိုးကြီးနေမှာပါဟုညိုမီစိတ်ထဲမှ ခပ်ချဉ်ချဉ်တွေးပစ်လိုက်သည်။အိမ်ရောက်တော့ညိုမီအခန်းထဲတန်းဝင် သွားသည်။ပင်ပန်းလှပြီ။ရေမိုးချိုးပြီးအိပ်တော့မည်။အပျိုကြီး၏မင်္ဂလာဦး ညဖြစ်သော်လည်းဒီညတော့နားချင်သည်။ဦးလေးမြင့်ကတော့ဧည့်ခန်းထဲတွင်ဖေဖေနှင့် အလုပ်ကိစ္စထိုင်စကားပြောနေသည်။နက်ဖြန်မနက်ညိုမီတို့ပြင်ဦးလွင်သို့ဟန်နီးမွန်းသွားမည်။အချိန်တော့ကြာကြာမရ။ နှစ်ညလောက်အိပ်ပြီးပြန်လာကြမှာဖြစ်သည်။ ကုမ္ပဏီအလုပ်တွေကရှိ သေးသည်။ ဦးလေးမြင့်အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ဝင်လာတော့ညိုမီပင်မှေးခနဲြဖြစ်သွားပြီ။

တသက်လုံးအသက်ဆယ်နှစ်ကတည်းကစ၍တယောက်တည်းအိပ် လာခဲ့သောအပျိုကြီးသည်ယနေ့ညတော့တစိမ်းယောက်ကျားကြီး တယောက်နှင့်တကုတင်တည်းအိပ်ရတော့မည်။ညိုမီရင်သည်တဒိန်ဒိန်း မခုန်သောလည်းငြိမ့်ငြိမ့်လေးတုန်ခါနေသည်။သို့သော်ကြောက်တော့ မကြောက်။တသက်လုံးဦးလေးအရင်းလိုဆက်ဆံခဲ့ရသောကြောင့် ဖြစ်ပေမည်။ဦးလေးမြင့်ကအဝတ်အစားများချွတ်၍သဘက်ကြီးတထည် ကိုခါးပတ်လျက်ရေချိုးခန်းထဲဝင်မည်လုပ်တော့ “ဟာ ဦးလေးမြင့် ဒီအချိန်ကြီးရေချိုးမလို့လား။ ကိုယ့်အသက်အရွယ်ကို ကြည့်ဦး ပြီးတော့အရက်တွေကသောက်ထားသေးတာ” “အေး အေး ဒါဆိုရေမချိုးတော့ပါဘူး။ ရေပတ်တိုက် မျက်နှာသစ်လိုက် ဦးမယ်” ဦးလေးမြင့်ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်သွားတော့ ညိုမီ ဦးလေးမြင့်အိပ်မည့် ဘက်ကိုကျောပေးပြီးလှဲနေလိုက်သည်။အဲယားကွန်းဖွင့်ထားသဖြင့် စောင်လေးကိူခါးအထက်ထိဆွဲခြုံထားလိုက်သည်။ညိုမီသည်ခါတိုင်း လိုပင်ညဝတ်အင်းကျီ ဘောင်းဘီပျော့ပျော့အောက်များတွင်အတွင်းခံ မပါ။ခဏအကြာဦးလေးမြင့်ရေချိုးခန်းထဲမှထွက်လာပြီး ညဝတ်များဝတ် ရင်း “ညိုမီ သမီး အိပ်ပြီလား ဒို့စကားနည်းနည်းပြောချင်လို့”။အင်းပါ မြန်မြန်ပြော ညိုမီအိပ်ချင်နေပြီ” “ဟိုဟာပါ ဒို့အခုလက်ထပ်ပြီးသွားကြပြီလေ အဲဒါ” “လက်ထပ်ပြီးလည်းဒီညတော့မရဘူး ညိုမီအရမ်းပင်ပန်းနေပြီ” “ဟာ အဲဒါမဟုတ်ပါဘူး ဟို လက်ထပ်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ဒို့ကိုဦး လေးလို့မခေါ်ပါနဲ့တော့ ဟို အကိုကြီး လို့ခေါ်ပါ့လား” “ဟွန့် အကိုကြီးအရွယ်မှမဟုတ်တာ ခေါ်နိုင်ပါဘူး။ “ဟာ” ထို့နောက်ဦးလေးမြင့်အသံတိတ်သွားသဖြင့်မျက်ခွံအသာလှန်ကြည့် လိုက်တော့ကုတင်စောင်းတွင်ငူငူကြီးထိုင်နေသည်ကိုတွေ့ရသဖြင့် သနားသွားကာ “ဒါပေမဲ့ ဦးလေးမြင့်လို့မခေါ်တော့ပါဘူး။ဦး လို့ခေါ်မယ်။ပြီးတော့ ညိုမီကိုလည်းညိုမီလို့ဘဲခေါ်ပါ သမီးလို့မခေါ်ပါနဲ့ သမီးသမီး လို့ခေါ်ပြီး နောက်ကျတော့ ဟွန်း” “နောက်ကျတော့ ဘာဖြစ်လဲ ဟင်ညိုမီ” “မသိဘူး ဟင့် ညိုမီအိပ်တော့မယ်” ညိုမီတဘက်သို့စောင်းနေရာမှနောက်ကျောဘက်မှ ဦးကုတင်ပေါ်တက်လာသည်ကိုသိလိုက်သည်။

နောက်ဦးကိုယ်ကြီးကသူ့အပေါ်ကိုင်းမိုးထား ပြီးမျက်နှာချင်းကပ်ခါသူမပါးကလေးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်ကိုခံစား သိရှိလိုက်သည်။ ညိုမီရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားလေပြီ။ဦးထံမှအရက်နဲ့နှင့် ရောပြွမ်းသော ဘာရယ်ဟုမသိနိုင်သောယောက်ကျားကိုယ်နံ့ကိုရလိုက် သည်။ဦးကဘာမျှမလုပ်ရသေးမီပင်ပါးကလေးနမ်းတာနှင့် ညိုမီတကိုယ်လုံးပျော့ကျသွားလေပြီ။ညိုမီစိတ်ထဲတွင်တစုံတခုကိုတောင့်တလာ သည်။တဘက်သို့စောင်းလှည့်နေရာမှပက်လက်လှန်လိုက်ချင်စိတ်ကို တအားထိန်ချုပ်ထားရသည်။ဦးနမ်းတာကလည်းကြာလိုက်တာ။ဦးက ညိုမီ့ပါးပြင်နုနုလေးကိုသူ့နှာခေါင်းကြီးကပ်လျက်အကြာကြီးရှိုက်နမ်းနေ သည်။ညိုမီတကိုယ်လုံးကသွေးများအပြင်းအထန်စီးဆင်းနေသလိုခံစား နေမိသည်။သူမပါးကိုရှိုက်နမ်းနေသောဦးနှာခေါင်းကြီးခွါသွားမှာကို အပြင်းအထန်စိုးရိမ်နေမိသည်။ပြီးတော့ညိုမီ့ဟာကလေးကစိုတိုတိုဖြစ် လာသည်။ဦးကသူ့နှာခေါင်းကိုခွါလိုက်ရင်းညို့မီပခုံးလေးကိုအသာ ကိုင်လိုက်သည်။ဦးကပခုံးကိုကိုင်လိုက်သည်နှင့်ညိုမီတကိုယ်လုံးဓာတ် လိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။တုန်ယင်နေသောညိုမီ့ကိုယ်ကလေးသည် ဦးကဆွဲလှန်လိုက်ခြင်းမရှိပါဘဲပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ” ဟင့် ဦးနော်” သူ့ဘာသာပက်လက်လှန်ရင်း ရှက်စနိုးဖြစ်သွားသောညိုမီသည်သူမမျက် နှာလေးကိုဦးရင်ခွင်ထဲတိုးဝှက်ထားလိုက်သည်။ ဟင်း ဦးကလူလည်ကြီးဘဲ ညိုမီ့မျက်နှာလေးကိုမေးစေ့မှကိုင်၍ဆွဲမော့လိုက်သည်။ရှက်နေသောညို မီသည်မျက်လုံးကိုအတင်းမှိတိထားပြီး ဦးကနခမ်းကိုနမ်းသောမည်ထင် သောကြောင့်ခပ်ဟဟလေးလုပ်ပေးထားလိုက်သည်။သို့သော်သူမထင် သလိုဦးကနခမ်းကိုမနမ်း။အပျိုကြီးမမညိုမီ၏လည်တိုင်ကလေးကိုတိုက် စစ်ဆင်လာသည်။ပူနွေးစွတ်စိုနေသောဦးနခမ်းအစုံကညိုမီ့လည်တိုင် လေးကိုဖိကပ်စုပ်ယူလိုက်သည်။ “အို ဦးရယ်” အပျိုကြီးခမျာတော့ တဆင့်ပြီးတဆင့်ဆွတ်ခွါနေရပြီ။ဦးစုပ်ယူနေသော လည်တိုင်လေးကိုစင်းပေးထားပြီးခေါင်းလေးမော့ကာပက်လက်ကလေး ပြန်ဖြစ်သွားသည်။

ပြီးတော့ဦးခေါင်းကိုပွေ့ဖက်၍ဦးဆံပင်ပွယောင်း ယောင်းတွေကိုသပ်ပေးနေမိသည်။ဦးကသိပ်လည်တာဘဲ။ဦးလက် တဖက်သည်အခုခံမပါသောညိုမီညဝတ်အင်းကျီလေးအောက်မှရှိုသွင်း ၍ညိုမီ၏ချပ်ရပ်သောဗိုက်သားလေးကိုအသာအယာပွတ်ပေးနေသည်။ ညိုမီ့တကိုယ်လုံးတွန့်လိန်သွားသည်။ခါကလေးပင်ကော့လာသည်။ ” အင့် အဟစ် အဟစ်” ညိုမီအောက်ကပိပိလေးကတော့အချစ်ရည်များရွှဲနေလေပြီ။ဦးကိုငံ့လင့် နေပေပြီ။ ဦးဟာလေ။အရင်ဆုံးအပေါ်ပိုင်းကိုမကိုင်ဘဲမျှော့ကြိုးတပ်ညိုမီ့ညဝတ် ဘောင်းဘီလေးထဲလက်ထည့်၍ညိုမီ့ဟာလေးကိုတန်းပွတ်သပ်လိုက် သည်။စိုနေသောညိုမီ့စောက်မွှေးလေးများကိုအသာအယာပွတ်သပ် ဆော့ကစားပေးနေသည်။ညိုမီ့မှာရှက်စိတ်ဖြင့်ဦးလက်ကိုအတင်းဆွဲ ဖယ်မိသည်။ညိုမီဟာလေးကိုဦးလာကိုင်တာကိုရှက်သည်မဟုတ်။ ညိုမီ့ပိပိလေးအချစ်ရည်များဖြင့်စိုရွှဲနေသည်ကိုဦးသိသွားသဖြင့်ရှက်မိခြင်းဖြစ်သည်။သို့သော်ညိုမီမှာအားအင်များယုတ်လျော့နေပေပြီ။ ပျော့ခွေသွားကာဦးအလိုကျအလိုက်သင့်နေပေးလိုစိတ်များသာရှိတော့ သည်။ဦးကညိုမီ့စောက်ဖုတ်အုံလေးကိုလက်ဝါးဖြင့်အုပ်မိုးပွတ်သပ်ရင်းတချက်တချက်အစိငုတ်ကလေးကိုတို့ထိကစားနေသည်။ ညိုမီအနေဖြင့်ရည်းစားနှစ်ယောက်ထားခဲ့ဘူးသဖြင့်လွန်ကျူးကျူးမဖြစ် ခဲ့သည့်တ်ုင်အပေါ်ယံအပရိကထိတွေ့မှုများကိုကြုံခဲ့ဘူးပြီဖြစ်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ဖိုဓာတ်ဖြင့်ထိဆွေ့ရသည့်တိုင်ထိုစဉ်ကစိတ်လွတ် လပ်မှုမရှိ။အလွန်အကျွံဖြစ်သွားမည်ကိုသတိထားထိန်းချုပ်နေရသဖြင့် ကြည်နူးသင့်သလောက်ကြည်နူးမှုမရှိ။ပြီးတော့ထိုနှိုးဆွမှုများသည်အဆုံး စွန်ထိခွင့်ပြုရန်မဖြစ်နိုင်ကြောင်းအသိကြောင့်တကိုယ်လုံးတောင့်တင်း နေခဲ့ရသည်။အခုတော့ညိုမီနှင့်ဦးသည်တရားဝင်လင်မယားဖြစ်သွား ပြီ။ဦးစိတ်တိုင်းကျချော့မြှူပြီးလို့ညိုမီရောဦးရောအဆင်သင့်ဖြစ်သွားပြီ ဆိုရင်နှစ်ယောက်အတူတူအဆုံးစွန်ထိတက်လှမ်းကြမယ်နော်။ညိုမီသည်အောက်ကသာယာမှုများကိုခံစားရင်းရောက်တတ်ရာရာတွေး တောနေရာမှသတိထားမိတော့ ညိုမီ့အောက်ပိုင်းကညဝတ်ဘောင်းဘီ လေးကိုဦးကချွတ်ပြီးလေပြီ။ညိုမီမှာအမှတ်တမဲ့ဖြင့်ဦးဘောင်းဘီချွတ်တာကိုကူညီပေးခဲ့မိလေပြီ။

အခုတော့ညိုမီ့မှာဖင်တုံးလုံးလေးဖြစ်သွား လေပြီ။အဟင့်။တခါအပေါ်ပိုင်းကလည်းညဝတ်အင်းကျီအပွကိုအပေါ် သို့လိပ်တင်ထားသဖြင့် တင်းရင်းမာတင်းသောညိုမီ့နို့ကလေးများ လည်းဟာလာဟင်းလင်ဖြစ်နေပေပြီ။ ပန်းနုရောင်နို့သီးခေါင်းကလေးများ သည်လည်းချစ်စိတ်ဖြင့်တင်းမာတောင်ထနေလေပြီ။ ပိုဆိုးတာကဦးကိုယ်လုံးကြီးကညိုမီ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားရောက်နေပြီး ညိုမီအပေါ်ဖိကပ်ထားမိလေပြီ။ဟင့်အင်း။မလေးပါဘူး။ဦးကိုယ်လုံး ကြီးသည်ညိုမီ၏ချစ်စိတ်ကြောင့်မလေးပါ။ပေါ့ပေါ့လေးပါ။ညိုမီသည် ပြင်းထန်သောလိင်စိတ် ဖြင့်ဦးကျောကြီးကိုသိုင်းဖက်ထားရင်း ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုအပေါ်မြှောက်၍ကားပေးလိုက်သည်။ဦးဟာကြီး ကထောင်ထလျက်ညိုမီ့ဆီးစပ်နှင့်စောက်ပတ်နခမ်းသားများကိုဟိုထိုး သည်ထိုး ထိုးမိနေသည်။ အင့် ဟင့် ဟင့်။ ညိုမီသည်သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုဦးပြုပြင်ပေးသည့်အတိုင်းအလိုက်သင့့်လှုပ်ရှားရင်းသူမနို့ကြီးကိုစုပ်ယူနေသောဦးခေါင်းကိုပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန်သည်။ဦးသည်သူ့ခါးကိုအသာလေးမပြီးတဆတ်ဆတ်တောင်ထ နေသောသူ၏လီးကြီးကို ညိုမီစောက်ပတ်အဝလေးသို့တေ့လိုက်သည်။ ဟင်း သူကကျွမ်းလိုက်တာ။လက်နဲ့မကိုင်ဘဲလာတေ့မိအောင်ချိန်တတ် တယ်။အမှန်မှာညိုမီမှာတိုးဝင်လာသောလီးကြီးအဆင်ပြေသွားအောင် ဖင်ကလေးယမ်း၍လှုပ်ရှားပေးသောကြောင့်လည်းဖြစ်သည်။တေ့မိသွား သည်နှင့်အရည်များရွှဲနေသဖြင့်စောက်ခေါင်းအတွင်းဒစ်ကြီးစွပ်ခနဲဝင် သွားသည်။ “ပြွတ် စွပ် အိ အဟင့် ဟင့် ဦးနော်” ညိုမီ့မှာတခါမှမကြုံဘူးသေးသောယောက်ကျားတယောက်၏လီးပူပူ နွေးနွေးကြီးသူမစောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားသည်နှင့်လှိုက်ခနဲဖြစ်ကာလေ ထဲသို့လွင့်ပါသွားသလိုခံစားရလေသည်။

ထို့ပြင် ညိုမီ့ဘာသာပင်မသိ လိုက်ဘဲဖင်ကြီးကိုကော့ပေးလိုက်မိသဖြင့်လီးကြီးကစောက်ခေါင်းအတွင်းတဝက်မကဝင်သွားလေသည်။ “ပြွတ် ပလပ် စွပ် အိုး နာတယ်ဦးရဲ့ အဟင့်ဟင့်” တကယ်တော့ရှိတယ်ဆိုရုံမျှသာကျန်တော့သောညိုမီ့အပျိုမှေးအပေါက် ကိုလီးထိပ်တေ့မိခြင်းမျှသာဖြစ်လေသည်။စောက်ပတ်ထဲကစစ်ခနဲဖြစ် သွားသော်လည်းညိုမီမနာပါ။ ဦးကိုချွဲချင်သောစိတ်ဖြင့်သာညီးတွား လိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ဦးသည်ညိုမီံနခမ်းလေးများကိုပြောင်း၍စုပ် ယူရင်းညိုမီနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ကာလီးကိုတဆုံးလိုးသွင်း လိုက်လေတော့သည်။ ” ပြွတ် ဖတ် စွပ် ဒုတ်” ဦးလီးထိပ်ကညိုမီ့သားအိမ်ခေါင်းကိုဆောင့်မိသော်လည်းထိန်းလိုးပေး ထားသဖြင့်ညိုမီ့မှာသိပ်မအောင့်လိုက်ပါ။အောင့်သက်သက်စွဲမက်ဖွယ် အရသာ ကိုသာဖြစ်ပေါ်စေလေသည်။ ” ပြွတ် ဖတ် စွပ် စွပ် ဖတ် ဖတ် အီး အား ဦးရယ်” ထို့နောက်ဦးသည်ညိုမီစောက်ဖုတ်လေးကိုစည်းချက်မှန်မှန်ဖြင့်လိုးပေး လေတော့သည်။ညိုမီကလည်းအောက်မှခါးလေးကော့ခါကော့ခါဖင် ကလေးကြွပြီးလီးအဝင်အထွက်နှင့်အကိုက်အပေးအယူမျှတစွာအလိုး ခံလေတော့သည်။ထို့အပြင်သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဦးခါးကိုအတင်း ဆွဲချိတ်ထားလေသည်။ညိုမီ့စိတ်ထဲမှာသူမစောက်ပတ်ထဲမှဦးလီးကြီး ဆွဲချွတ်သွားမည်ကိုစိုးရိမ်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်ညိုမီ့စိတ်အတွင်း တွင်လောလောဆယ်အစိုးရိမ်ဆုံးမှာသူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှဦးလီး ကြီးပြန်ထွက်သွားမည်ကိုပင်ဖြစ်လေသည်။ ဦးကခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးလိုက် ခပ်ချော့ချော့လျှော့လိုးလိုက် တချီတချီတွင်လီးကိုညိုမီ့စောက်ခေါင်းအတွင်းတဆုံးသွင်းလျက်ဆီးခုံ ခြင်းဖိကပ်ခ့စိမ်ထားလိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်။ညိုမီမှာအသည်းတ ယားယားရင်တဖိုဖိုဖြင့်စောက်ခေါင်းကြွက်သားများဖြင့်ရစ်ပတ်စုပ်ယူ ပေးမိလေသည်။

ညိုမီသည်ကာမအရှိန်များအမြင့်ဆုံးနီးပါးတက်လာပြီး သူမ၏လိင်ဆက်ဆံဖော်ဦးကိုသူမကဲ့သို့လိင်အရသာပြည့်ပြည်ဝဝခံစား စေလိုသောစေတနာများပိုနေလေပြီ။ထို့ကြောင့်လည်းသူမကိုလိုးပေး နေသာဦးလီးချောင်းကြီးကိုသူမစောက်ခေါင်းအတွင်းကြွက်သားများဖြင့် ဖင်ကလေးရှုံ့ကာရှုံ့ကာဖြစ်ညှစ်ပေးရင်းအတတ်နိုင်ဆုံးပြုစုပေးလေသည်။ညိုမီသည်ဦးကဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းဦး၏တွဲလဲကျနေသော ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးကသူမဖင်စအိုဝလေးကိုတဖတ်ဖတ်ရိုက်ပေးနေသဖြင့် ထူးကဲအီစိမ့်သောအရသာထူးကိုစောက်ဖုတ်ရောဖင်ပါခံစားရရှိနေလေ သည်။ ညိုမီသည်ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သောဦး၏လိင်ဆက်ဆံမှုကိုသတိလစ်ခမန်း အပြည့်အဝခံစားရင်း-ဟင်း ဦးကသူ့အရင်မိန်းမကြီးကိုလည်းဒီလို လိုး ပေးခဲ့တာဘဲ-ဟုအတွေးဝင်ကာမနာလိုသဝန်တိုစိတိကလေးဝင်လာမိ ပြန်လေသည်။ထို့ကြောင့်သူ့အပေါ်အုပ်မိုး၍ပျော့တချီပြင်းတလှည့် ဆောင့်လိုးပေးနေသောဦး၏ရင်အုံကြီးကိုခေါင်းကလေးထောင်လျက် ခပ်နာနာကိုက်မိလိုက်လေသည်။ ” အား နာလိုက်တာ ညိုမီ ဘာလို့လာကိုက်တာလဲ ဟင်း” “ဟွန့် မုန်းလို့ ဦးကိုမုန်းလို့” ညိုမီကနခမ်းလေးစူ၍ခပ်စွာစွာပြောလိုက်သော်လည်းအောက်ပိုင်းကမူ လိုးဆောင့်ချက်နှင့်အညီဖင်ကြီးကိုကော့ပေးလိုက်လေသည်။ညိုမီ့ရင်ထဲတွင်ပြင်းထန်သောလိင်စိတ်နှင့်အတူ သူမကိုအရသာကောင်း မွန်ပြည့်ဝစွာလိုးပေးနေသောဦးကိုကြင်နာသနားစိတ် ချစ်ခင်မြတ်နိုးစိတ် များတစတစသက်ဝင်လာလေပြီ။

သို့ဖြင့်ညိုမီ့မှာဦး၏အပြုအစုယုယမှုအောက်တွင် နှစ်ချီဆက်တိုက်ပြည့် ပြည့်ဝဝပြီးသွားပြီးတချီပြီးတိုင်းဦးအပေါ်မြတ်နိုးတွယ်တာချစ်စိတ်များ တိုးသထက်တိုးလာလေသည်။ နောက်ဆုံးဦးကသူ၏ပူနွေးသောလီးရည်များကိုညိုမီ့စောကခေါင်းအတွင်းပန်းထည့်လိုက်သောအခါညိုမီ့မှာမျက်လုံးများပြာဝေသွားသည့် တိုင်အောင်စောက်ပတ်ကလေးပွစိပွစိဖြင့် အပြီးကြီးပြီးသွားလေတော့ သည်။ ထို့နောက်သူမကိုယ်သူမပင်ဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲချွေးများစိုရွှဲနေသောဦး ကိုယ်လုံးကိုသဘက်ဖြင့်သုတ်ပေးရင်း အဆီပြန်နေသောဦးမျက်နှာကြီး ကိုတရှုံ့ရှုံ့နမ်းမိလေတော့သည်။ ထို့နောက် ပြင်ဦးလွင်သို့ဟန်းနီးမွန်းသွားရင်းညိုမီတို့လင်မယားနှစ် ယောက်မျက်တွင်းများကျအောင်အားရပါးရလိင်ဆက်ဆံခဲ့ကြသလို ညိုမီ၏အချစ်များဦးအပေါ်တွင်အပြည့်အမောက်သွန်းဖြိုးထားလေပြီ။ နောက်ပိုင်းရက်များတွင်တော့ညိုမီ၏မေမေ အမြင်ကပ်လောက်အောင် ဦးအိမ်သာဝင်တာကြာလျင်ပင်စိတ်မဖြောင့်နိုင်ဘဲအပြင်မှတံခါးသွား ခေါက်သည်အထိ အပျိုကြီးမရွှေညိုမီတယောက်ကဲကဲလှုပ်ခဲ့သည်မှာ ကလေးသုံးယောက်ရသည်အထိဖြစ်လေတော့သတည်း…..ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

အပ်ိဳႀကီးေနာင္တ

ညိဳမီသည္အသက္ ၂၇ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္သျဖင့္အပ်ိဳႀကီးစာရင္းသို႔ဝင္စျပဳ ေလၿပီ။အရပ္ ၅ေပ ၄လက္မက်စ္လစ္ေတာင့္တင္းေသာကိုယ္လုံး ကိုယ္ေပါက္ရွိၿပီး မျဖဴမညိဳခပ္လတ္လတ္အသားျဖင့္ အလွႀကီးမဟုတ္ ေသာ္လည္း႐ြက္ၾကမ္းေရခ်ိဳထက္သာေသာ႐ုပ္ရည္ရွိပါသည္။ဆံပင္မွာ ခါးလယ္ခန႔္ရွိၿပီးထူထဲသြယ္တန္းေသာမ်က္ခုံးမဲမဲကေလးႏွင့္အတူဝိုင္း စက္ေတာက္ပေသာမ်က္လုံးအစုံရွိပါသည္။ေျဖာင့္စင္းေသာႏွာတန္က ေလးႏွင့္ညီညာျဖဴေဖြးေသာသြားတန္းကေလးေၾကာင့္ၿပဳံးရီလိုက္လ်င္ ပို၍ခ်စ္စရာေကာင္းပါသည္။ႏႈတ္ခမ္းေလးကမူအနည္းငယ္ထူသလိုရွိ ေသာ္လည္း ထိုနခမ္းထူေလးမ်ားေၾကာင့္ပင္တနည္းတဖုံစြဲေဆာင္မႈရွိ ေသာမ်က္ႏွာေလးကိုပိုင္ဆိုင္ထားပါသည္။ အသက္ ၂၇ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္းႏုနယ္ပ်ိဳျမစ္ေသာမ်က္ႏွာေလး ေၾကာင့္ ၂၀ ေက်ာ္ခါစအပ်ိဳကေလးလိုျဖစ္ပါသည္။ညိဳမီသည္အပ်ိဳႀကီး ျဖစ္လာေသာ္လည္းတကၠသိုလ္တက္စဥ္က။ပထမႏွစ္တြင္ရည္းစား တေယာက္ႏွင့္ေနာက္ဆုံးႏွစ္တြင္ရည္းစားတေယာက္ထားခဲ့ဘူးပါသည္ ပထမႏွစ္တုန္းက အထက္တန္းေက်ာင္းကတည္းကသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေကာင္ေလးတေယာက္ႏွင့္ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ဘူးပါသည္။ထိုေကာင္ေလးမွာ ညိဳမီႏွင့္သက္တူ႐ြယ္တူျဖစ္ခါ အရပ္ျမင့္ျမင့္အသားျဖဴျဖဴႀကံ့ခိုင္ေသာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ႏွင့္လူေခ်ာကေလးျဖစ္သျဖင့္ညိဳမီႏွင့္ ေရွ႕သြား ေနာက္လိုက္ညီပါသည္။ ၿပီးေတာ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တေယာက္ကိုတေယာက္အေတာ္ခ်စ္ခဲ့ၾကပါ သည္။မၾကာခဏခ်ိန္းေတြ႕ၿပီးခ်စ္ရည္လူးခဲ့ၾကဘူးေသာ္လည္းအလြန္ အကြၽံအဆငိ့သို႔အေရာက္မခံပါ။အလြန္ဆုံး သရီးဒီ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ ၾကၿပီး႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲတြင္နခမ္းစုပ္နမ္းျခင္းႏွင့္ဟိုကိုင္သည္ပြတ္ သာလုပ္ခဲ့ ၾကဘူးေလသည္။သို႔ေသာ္ေကာင္ေလးမွာမ်က္ႏွာမ်ားသူျဖစ္ၿပီးရည္း စားေတြမႈိလိုေပါက္ထားသည္ကိုလက္ပူးလက္ၾကပ္သိရွိသျဖင့္ညိဳမီဘက္ကအဆက္ျဖတ္လိုက္သျဖင့္ရည္းစားသက္တမ္းတႏွစ္ေတာင္မျပည့္လိုက္ပါ။

ရည္းစားႏွင့္အဆက္ျဖတ္ခါစက လြမ္းသလိုလိုေဆြးသလိုလိုျဖစ္ၿပီး ဂဏာမၿငိမ္သလိုခံစားရေသာ္လည္းခဏသာျဖစ္ပါသည္။ဤသို႔ျဖင့္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ၂ ႏွစ္တိုင္တေယာက္တည္းေနလာခဲ့ၿပီးေနာက္ ဆုံးႏွစ္က်မွတကၠသိုလ္မွဆရာေပါက္စေလးတဦး၏အခ်စ္ကိုလက္ခံ လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။သို႔ေသာထိုဆရာမွာညိဳမီ့အေပၚအခ်စ္ထက္တဏွာမ်ားသည္ဟုညိဳမီခံစားမိေလသည္။ခ်ိန္းေတြ႕တိုင္းရသမွ်အခြင့္အေရး ယူတတ္ပါသည္။ညိဳမီလည္းေသြးႏွင့္ကိုယ္ သားႏွင့္ကိုယ္ျဖစ္သျဖင့္ သာယာမိေသာ္လည္းဒါကိုခ်ည္းစိတ္အားသန္ေနေသာသူ႔ကိုညိဳမီ စိတ္ပ်က္လာခဲ့သည္။သို႔ျဖင့္သီးသန႔္ခန္းကေလးမ်ားပါေသာေကာ္ဖီဆိုင္အတြင္းညိဳမီကိုတစတစအတင္းၾကမ္းလာၿပီးကာမကိုဇြတ္ယူရယူရန္ ႀကိဳးစားသျဖင့္အခ်ိဳသပ္ေရွာင္တိမ္းကာ ေနာက္ပိုင္းအဆက္ျဖတ္လိုက္ ေလသည္။ ေက်ာင္းၿပီးေနာက္ ညိဳမီတြင္အခက္အခဲမရွိပါ။ညိဳမီ့မိဘမ်ားတည္ေထာင္ ထားေသာကုမၸဏီတြင္အလုပ္ဝင္လုပ္လိုက္႐ုံသာျဖစ္ေလသည္။ညိဳမီတို႔ မွာညီအမႏွစ္ေယာက္သာရွိၿပီးအမႀကီးကေတာ့ဗိုလ္မႉးတေယာက္ႏွင့္အိမ္ေထာင္က်၍ေယာက္က်ားတာဝန္က်ရာက်ိဳင္းတုံသို႔လိုက္သြားရ သျဖင့္ညိဳမီတေယာက္သာကုမၸဏီကိုဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ဘို႔ျဖစ္လာရေလသည္။ထို႔ေၾကာင့္ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ကုမၸဏီတြင္အလုပ္ဝင္လုပ္ရင္း စာရင္းကိုင္သင္တန္း ၂ ႏွစ္တက္ခါကုမၸဏီ၏စာရင္းမ်ားကိုကိုင္ရသျဖင့္ အခုဆိုလ်င္ညိဳမီမွာကုမၸဏီတြင္အေရးပါသူတေယာက္ျဖစ္ေနေလၿပီ။ ကုမၸဏီမွာညိဳမီ၏မိဘမ်ားတဦးတည္းပိုင္မဟုတ္ဘဲရွယ္ယာတဝက္သာ ထည့္ဝင္ပိုင္ဆိုင္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။က်န္ရွယ္ယာတဝက္ကိုအျခား တဘက္မွဦးေလးအ႐ြယ္လူႀကီးတေယာက္ႏွင့္သူ႔အမအပါေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကပိုင္ဆိုင္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။သို႔ရာတြင္ထိုကုမၸဏီကို ညိဳမီေမြးခါစကပင္စပ္တူ တည္ေထာင္လာၾကျခင္းျဖစ္ၿပီးအခ်င္းခ်င္း ညီၫြတ္သင့္တင့္သျဖင့္တစတစေအာင္ျမင္လာကာအခုဆိုလ်င္ဝန္ထမ္း တစ္ရာခန႔္ရွိေသာကုမၸဏီႀကီးတခုျဖစ္ေနေပၿပီ။

အျခားတဘက္မွကုမၸဏီရွယ္ယာတဝက္ပိုင္ဆိုင္သူေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အနက္အမႀကီးျဖစ္သူေရာသူမ၏ခင္ပြန္းျဖစ္သူပါေဖေဖတို႔ႏွင့္ငယ္သူ ငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၿပီးအသက္မွာလည္းေဖေဖႏွင့္႐ြယ္တူ ၄၈ ႏွစ္ခန႔္ရွိၾက ေလၿပီ။သူမ၏ေမာင္ျဖစ္သူ ဦးေလးျမင့္ကေတာ့အသက္ ၄၂ သာရွိေသး ၿပီးသားတေယာက္ႏွင့္မုဆိုးဘိုျဖစ္ေလသည္။ ဦးေလးျမင့္၏ဇနီးမွာသူ၏ အမႏွင့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၿပီးဦးေလးျမင့္ထက္ ၆ ႏွစ္ခန႔္ႀကီးကာရင္သား ကင္ဆာျဖင့္ကြယ္လြန္သြားသည္မွာသုံးႏွစ္ခန႔္ရွိေလၿပီ။ ဦးေလးျမင့္၏သားမွာအသက္ ၁၈ ၁၉ ခန႔္ရွိၿပီးသားသမီးမရွိေသာဦးေလးျမင့္၏ အမႀကီးလင္မယားကေခၚယူေမြးစားကာေက်ာင္းထားေပးသျဖင့္ ေဆးတကၠသိုလ္ ၂ တြင္ဒုတိယႏွစ္ပင္ေရာက္ေနေလၿပီ။ ကုမၸဏီတြင္အဓိကဒိုင္းခံလုပ္ေနသူမွာဦးေလးျမင့္ပင္ျဖစ္ၿပီးသူ႔ကို MD အျဖစ္ယုံၾကည္စိတ္ခ်စြာလႊဲအပ္လုပ္ကိုင္ေစသလိုဦးေလးျမင့္ ကလည္းႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္ကိုင္ရွာပါသည္။သူ႔မွာကုမၸဏီ႐ုံးေလးထပ္ တိုက္ႀကီး၏အေပၚဆုံးထပ္တြင္တကိုယ္တည္းေနထိုင္ရရွာၿပီး ကုမၸဏီ အလုပ္မ်ားကိုေန႔ေန႔ညည တာဝန္ယူလုပ္ကိုင္ရေလသည္။ထမင္းကို ေတာ့ႀကဳံသလို သူ႔အမအိမ္သြားစားလိုက္ ညိဳမီတို႔အိမ္လာစားလိုက္ ဝယ္စားလိုက္ ေျဖရွင္းေနရရွာေလသည္။ဦးေလးျမင့္ကညေနပိုင္း တြင္နည္းနည္းပါးပါးေသာက္တတ္စားတတ္သျဖင့္ အျပင္တြင္သာညစာ စားသည္ကမ်ားပါသည္။ညိဳမီကုမၸဏီသို႔အလုပ္ဝင္အၿပီးမွာေတာ့ေမေမ ကဦးေလးျမင့္အတြက္မနက္စာကိုညိဳမီႏွင့္တပါးတည္းထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ ေပးေလသည္။ညိဳမီကေတာ့ေန႔တိုင္းလိုလိုပင္ဦးေလးျမင့္၏မနက္စာကို ခ်ိဳင့္ထဲမွပန္းကန္ျပား ပန္းကန္လုံးမ်ားထဲသို႔ထည့္၍ျပင္ဆင္ေကြၽးေမြးရ ေတာ့သည္။ ထို႔အျပင္တြင္ ကုမၸဏီတြင္ ၂၄ နာရီရွိေနေသာ MD ျဖစ္သူဦးေလးျမင့္ ႏွင့္ ကုမၸဏီတခုလုံး၏ေငြစာရင္းမ်ားကိုကိုင္ထားသူညိဳမီတို႔မွာေန႔စဥ္ လက္ပြန္းတတီးလုပ္ကိုင္ေနရေတာ့သည္။တကယ္ေတာ့ညိဳမီအဖို႔ဦးေလးျမင့္မွာလူစိမ္းတေယာက္မဟုတ္ပါ။

ညိဳမီကေလးဘဝကပင္ဦးေလးအရင္းတေယာက္လိုသိရွိကြၽမ္းဝင္ေနသူတေယာက္သာျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ တေန႔တြင္ေမေမက သူတို႔အိပ္ခန္းရွိရာအေပၚထပ္မွဆင္းလာၿပီးဧည့္ ခန္းႏွင့္ကပ္ရက္စာၾကည့္ခန္းအတြင္းသို႔ေခၚယူစကားေျပာေလသည္။ ညိဳမီ့စိတ္ထဲတြင္ဤသို႔သီးသန႔္ႀကီးမေျပာဘူးသျဖင့္စိတ္ထဲတြင္အနည္း ငယ္ထူးဆန္းကာစာၾကည့္ခန္းအတြင္းဝင္သြားေလသည္။ စာၾကည့္ခန္းထဲကကုလားထိုင္မ်ားေပၚသားအမိႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ထိုင္မိၾကေတာ့ေမေမကအိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးကိုေကာ္ဖီႏွစ္ ခြက္ယူလာခိုင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ “သမီးကိုေမေမတခုေမးခ်င္လို႔ပါ” “ဟုတ္ေျပာပါေမေမ” “အင္း သမီးမွာခ်စ္သူရည္းစားမ်ားရွိေနၿပီလား” “ဟုတ္ ေမေမ အခုေတာ့မရွိေတာ့ပါဘူး။အရင္ကေတာ့ရွိခဲ့ဘူးပါတယ္ ဒါေပမဲ့အခုေတာ့သူတို႔လည္းအိမ္ေထာင္က်ကုန္ပါၿပီ” “ဒါဆိုလည္းသမီးစိတ္ထဲမွာရည္စူးစဥ္းစားထားတဲ့သူေရာမရွိဘူး လား”။အာ ေမေမကလဲ မရွိပါဘူး ေတြ႕လည္းမေတြ႕ေသးဘူး” “ဒါဆိုလ်င္ေမေမတို႔စဥ္းစားထားတာတခုရွိတယ္” “ဟုတ္ ေျပာပါေမေမ ” “ကုမၸဏီရဲ႕ေရရွည္အက်ိဳးစီးပြားကိုေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္လ်င္ ေမေမတို႔ အေနနဲ႔ၾကည့္လိုက္ရင္သမီးတေယာက္ဘဲဆက္လုပ္မယ့္သူရွိတယ္။ သမီးအမကလည္းသူ႔အိမ္ေထာင္နဲ႔သူ လုပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး” “ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမ” “အဲဒါ တကယ္လို႔သမီးအိမ္ေထာင္က်သြားရင္ သမီးကလိုက္သြားရမယ့္လူမ်ိဳးဆိုအဆင္မေျပဘူး” “ဟုတ္” “တခါသူ႔ကိူကုမၸဏီထဲထည့္မယ္ဆိုျပန္လ်င္လည္း ဟိုဘက္ကရွယ္ယာ ရွင္ေတြသေဘာကရွိေသးတယ္” “ဟုတ္ကဲ့” “တခါဟိုဘက္မွာလည္းေမာင္ျမင့္က အသက္၄၂ ႏွစ္ဆိုေတာ့ အ႐ြယ္ရွိ ေသးတယ္။ ေနာက္အိမ္ေထာင္ထူမွာဘဲ။အို ေအ ထူကိုထူမွာပါ” ညိဳမီ့မွာတစုံတခုကိုရိပ္စားမိသလိုလိုျဖစ္လာသည္။ “အဲဒါ ဟိုေန႔က မသင္း(ဦးေလးျမင့္အမႀကီး)တို႔လင္မယားနဲ႔ ညီးအေဖေရာ အေမတို႔တိုင္ပင္ျဖစ္ၾကတယ္”။

ညိဳမီခမ်ာမ်က္ႏွာေလးသိသိသာသာငယ္သြားရွာသည္။ေမေမကဆက္၍ “အဲဒါ ေမေမတို႔သမီးကိုေမာင္ျမင့္နဲ႔လက္ထပ္ေပးခ်င္တယ္။ဒါဆိုကုမၸဏီမွာေနာက္ထပ္လူစိမ္းဝင္မလာေတာ့ဘူး အရွည္အတြက္လည္း စိတ္ခ်ရမယ္ ေမာင္ျမင့္ကမုဆိုးဘိုဆိုေပမယ့္ သိပ္အႀကီးႀကီးမဟုတ္ ေသးပါဘူး ညေနနည္းနည္းပါးပါးေသာက္တတ္တယ္ဆိုေပမဲ့ ေဟာ့ ေဟာ့ရမ္းရမ္းလည္းမဟုတ္ပါဘူး သူ႔ခမ်ာအထီးက်န္ေနရွာလို႔ အပ်င္းေျပလုပ္တာနဲ႔တူပါတယ္ ဒါလည္းေနာက္ပိုင္းသမီး ထိန္းသြား လို႔ရပါတယ္။ ေမေမအေလးအနက္ထားေျပာခ်င္တာကအခုကုမၸဏီ ေအာင္ျမင္လာတာေမာင္ျမင့္ေၾကာင့္ဘဲ သူ႔လက္သူ႔ေျခလုပ္ေနတာ ဘဲ အပင္ပန္းလည္းခံတယ္ ႐ိုးလည္း႐ိုးပါတယ္ ဟယ္” “ေမေမရယ္ သူကသမီးအေဖအ႐ြယ္ျဖစ္ေနၿပီ” “ဟဲ့ အဲဒါမ်ား ေယာက္က်ားေမာင္ပၪၨင္း မိန္းမ ပုခက္တြင္း တဲ့ ေယာက္က်ားကပၪၨင္းခံတဲ့အ႐ြယ္ေရာက္ေနဦး မိန္းမကပုခက္ထဲေမြး ကင္းစအ႐ြယ္ေလာက္အသက္ကြာရင္ေတာင္အိမ္ေထာင္ျပဳႏိုင္ပါတယ္ ကြယ္”။ဟုတ္ ဟုတ္ ဟို ဟို သမီးစဥ္းစားပါရေစဦး ေမေမ” ေမေမသည္သိသိသာသာမ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ေနရွာေသာညိဳမီ၏ငိုမဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္လ်က္ “ေအးပါ သမီးရယ္ စဥ္းစားပါ သမီးေဖေဖကလည္းေျပာပါတယ္ သမီးသေဘာမတူဘဲဇြတ္မလုပ္ပါနဲ႔တဲ့ စဥ္းစားပါသမီးရယ္ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္သင့္တာကိုလည္းထည့္စဥ္းစားေပးပါ သမီးလည္းလူႀကီး ျဖစ္ေနၿပီဘဲ ေမေမတို႔ဇြတ္မလုပ္ပါဘူး” “ကဲ သြား နားေတာ့သမီး” ညိဳမီသည္အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဦးေလးအရင္းသဖြယ္ေနထိုင္လာခဲ့ ေသာဦးေလးျမင့္ကိုျပန္ျမင္ေယာင္စဥ္းစားမိေလသည္။ ဦးေလးျမင့္ကားအသားညိဳညိဳေထာင္ေထာင္ေမာင္ေမာင္း႐ုပ္ကခပ္ၾကမ္း ၾကမ္းႀကီးျဖစ္ေလသည္။ၿပီးေတာ့နဖူးကလည္းေျပာင္လိုက္ေသး။ ဗိုက္ကလည္းဘီယာေသာက္တာမ်ားေတာ့နည္းနည္းပူေနၿပီ။ဒါေတာင္ အရပ္ကျမင့္ေနလို႔နည္းနည္းေတာ္ေသးတယ္။ဟင္း ညိဳမီခမ်ာထိုညကေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္ပါ။

သူမစဥ္းစားထားေသာသူမ၏ခင္ပြန္းေလာင္းသည္ဒီလိုပုံမဟုတ္ပါ။ဒီေလာက္ႀကီးလည္းအ သက္မကြာပါ။သူမစဥ္းစားထားတာက သူမခင္ပြန္းေလာင္းသည္အရပ္ ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴျဖဴ အေခ်ာႀကီးမဟုတ္ေတာင္ ဒီလို႐ုပ္ၾကမ္း႐ုပ္ဆိုး ႀကီးေတာ့မဟုတ္။စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္လို႔ပင္မရ။ ညိဳမီစိတ္ကူးထဲတြင္ ဦးေလးျမင့္ကိုႀကိဳးစားခ်စ္ၾကည့္သည္မရပါ။ ၿပီးေတာ့ညိဳမီသည္ယခုေခတ္၏သမီးပ်ိဳကေလးျဖစ္သည္။ေယာက္က်ား ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္လည္းအေပၚယံထိေတြ႕ဘူးသည္။ဗြိဒိယို မ်ားလိင္ ဇတ္လမ္းမ်ားဖတ္၍နားလည္းသည္။ အသက္ ၂၇ ၂၈ ေရာက္ လာၿပီျဖစ္ေသာမိန္းမပ်ိဳတေယာက္အေနျဖင့္တကိုယ္ရည္အာသာေျဖ ျခင္းမ်ိဳးမကင္းပါ။အနည္းဆုံးတပါတ္တႀကိမ္ေတာ့ပြတ္သပ္ႏႈိးဆြအာသာ ေျဖသည္။သို႔ေသာ္စိတ္ကူးထဲတြင္သူမကိုတက္လိုးေပးေသာေယာက္ က်ားသည္ဦးေလးျမင့္လိုပုံမ်ိဳးမဟုတ္။ဟင္း ဒုကၡပါဘဲ။ ေနာက္တေန႔ကုမၸဏီ႐ုံးခန္းေရာက္ေတာ့ဦးေလးျမင့္ကိုရင္ဆိုင္ရမွာဝန္ ေလးေနေသည္။ေန႔လယ္ဘက္ေမေမထည့္ေပးလိုက္ေသာထမင္းခ်ိဳင့္ ကိုဦေလးျမင့္အတြက္ျပင္ေပးရင္းခါတိုင္းလိုတခါတည္းမစားျဖစ္ေတာ့။ ရင္ခံေနသည္ဟုအေၾကာင္းျပကာဦးေလးျမင့္၏ MD ႐ုံးခန္းအျပင္ဘက္ထြက္ခါကိုယ့္စားပြဲကိုယ္ထိုင္ေနမိသည္။ဦးေလးျမင့္စားၿပီးေလာက္ေတာ့မွပန္းကန္မ်ာသြားသိမ္းသည္။ဦးေလးျမင့္ကိုအသာခိုးအကဲ ခပ္လိုက္ေတာ့ခပ္တည္တည္။ ဟင္း သူလည္းဒီကိစၥကိုသိၿပီးသားျဖစ္ေနမွာပါ။မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ၿပီး႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ။ ဟြန႔္ မုန္းစရာ ၾကည့္ရင္နဲ႔ဦးေလးျမင့္၏ႏႈတ္ခမ္း ေမႊးမ်ားႏွင့္မုတ္ဆိတ္ေမႊးငုတ္တိုမ်ားကိုသတိထားမိသြားသည္။ ဟင္း ကိုယ့္အေမႊးေတာင္ကိုယ္ေျပာင္ေအာင္မရိပ္ဘူး။႐ုပ္ဆိုးရတဲ့ၾကား ထဲ။ဟြန႔္ ေခါင္းလည္းေသခ်ာဖီးမထားဘူး ဆံပင္ကလည္းဘုတ္သိုက္ နဲ႔ ။ ထိုေန႔ကညိဳမီသည္ဦးေလးျမင့္ကိုအေသအခ်ာလိုက္ၾကည့္လ်က္အျပစ္ ေတြသာျမင္ေနမိသည္။တကယ္ေတာ့ ဦးေလးျမင့္သည္ခါတိုင္းလည္း ဒီပုံစံပါဘဲ။

ကေန႔က်မွညိဳမီကိုယ္တိုင္ကထိုင္အကဲခပ္ေနမိသညိျဖစ္၏ ဟိုကေတာ့ခပ္တည္တည္။ညိဳမီကိုပုံမွန္အတိုင္းခိုင္းစရာရွိလ်င္ခိုင္း သည္။ေမးစရာရွိလ်င္ေမးသည္။ ဒါကိုညိဳမီအတြင္းစိတ္ကမေက်နပ္။သူကဒါကိုသိၿပီးသားဆိုရင္ငါ့ကို အေရးထားရမွာေပါ့။နည္းနည္းေတာ့ဂ႐ုစိုက္သင့္ပါတယ္။ဟင္း ထိုေန႔က႐ုံးဆင္း၍ကားေမာင္းျပန္လာေတာ့မွညိဳမီ ကိုယ့္ဘာသာျပန္၍ ဂ႐ုစိုက္မိသြားသည္။ ဟာ ငါ တေနကုန္ဒီလူႀကီးအေၾကာင္းဘဲစဥ္းစားမိေနပါလား။ငါဘာ ျဖစ္ေနတာလဲ။စဥ္းစားမိေတာ့ရင္သည္တဒိတိဒိတိခုန္လာသည္။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လည္း ရွက္သြားသည္။စိတိလႈပ္ရွားလြန္းသျဖင့္ ကားကိုလမ္းေဘးတြင္ေခတၱရပ္ထားရသည္။ ညက်ေတာ့ ထမင္းစားၿပီးသားအမိသားအဖသုံးေယာက္တီဗြိ ၾကည့္ ရင္းေဖေဖက တီဗြိ အသံႏွိမ့္ကာဟိုေန႔ကေမေမေျပာေသာကိစၥကို ထပ္ေျပာသည္။ “သမီးသေဘာမတူလ်င္ဇြတ္မလုပ္ပါဘူး”ဟုစကားပိတ္သည္။ “သမီးသူ႔ကိုမခ်စ္ဘူးေဖေဖ။ဒါေပမဲ့ ေဖေဖတို႔ေမေမတို႔ေျပာတာနား လည္ပါတယ္။သမီးမွာလည္းဘယ္သူမွမရွိေသးလို႔လက္ခံရမွာပါ။ သူ႔ကိုေတာ့မခ်စ္ဘူး ဒါေပမဲ့သူကေတာ့သမီးကိုခ်စ္ရမယ္” ညိဳမီသည္ ေျပာၿပီးတာႏွင့္ မ်က္လႊာေလးခ်၍နခမ္းကိုကိုက္ထားလိုက္ ေလသည္။ေမေမက “ေအးပါ သမီးေလးရယ္ သမီးလည္းေနာက္ေတာ့သူ႔ကိုခ်စ္လာမွာပါ။ ေမာင္ျမင့္ကအခုကိစၥကိုမသိေသးဘူးသမီးရဲ႕ သမီးသေဘာကိုေမးၿပီး မွသူ႔ကိုေျပာျပမယ္လို႔မသင္းကေျပာလို႔ပါ။” “ဟင္ ေမေမတို႔ကလည္း သူကဘာမွ်မေျပာေသးဘဲနဲ႔သမီးကလက္ခံ လိုက္တယ္ဆိုေတာ့ သမီးေအာက္တာေပါ့ မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး – “သမီး ရယ္ သမီးေအာက္မက်ပါဘူး။မသင္းကိုသမီးေလးကမိဘစကားနားေထာင္ၿပီးေခါင္းညိမ့္ရတာပါလို႔ိုေျပာပါ့မယ္။ၿပီးေတာ့ သမီးေလးသေဘာတူတယ္ဆိုတာမေျပာပါနဲ႔အုံးလို႔ပိတ္ထားလိုက္ပါ့ မယ္။ဒီလိုစီစဥ္ထားတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာခိုင္းလိုက္မယ္ ေနာ္” “ဟုတ္ကဲ့ ဒါေပမယ့္ ဦးေလးျမင့္ကိုေတာ့ေျပာျပလိုက္။

သူကသမီးကို ခ်စ္ခင္စုံမင္လို႔လက္ထပ္ခ်င္ပါတယ္လို႔အရင္ဆုံးခြင့္ေတာင္းရမယ္ ဒါၿပီးမွဆက္စီစဥ္ပါေမေမ သမီးအိပ္ေတာ့မယ္” ထိုေန႔မွတရက္အေက်ာ္တြင္ဦးေလးျမင့္သိသိသာသာပုံစံေျပာင္းသြား သည္။ညိဳမီကိုခိုးခိုးၾကည့္သည္။ၿပီးေတာ့ ညိဳမီႏွင့္စကားေျပာတိုင္းေျပာ တိုင္းလည္းခဏခဏမွားသည္။ၿပီးေတာ့သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္စားလားသည္။မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္မ်ားကိုေျပာင္စင္ေအာင္ရိပ္၍ေခါင္းကိုလည္း ေက်ာ့ေနေအာင္ဖီးလာသည္။ဦးေလးျမင့္အနားကပ္လိုက္လ်င္သင္းပ်ံ႕ ေသာေရေမႊးနံပင္ရလာသည္။ အဟိ ဘာေျပာေျပာညိဳမီအနည္းငယ္ေက်နပ္သြားသည္။ဒီလိုက်ေတာ့ လည္းဦးေလးျမင့္က႐ုပ္အဆိုးႀကီးမဟုတ္ပါဘူး။ညိဳမီကိုဂ႐ုစိုက္အေရး ေပးျခင္းခံရသျဖင့္ သေဘာက်လာသည္။သို႔ေသာ္အျပင္ပန္းတြင္ညိဳမီ သူ႔ကိုယခင္ကထက္ပို၍ခပ္တည္တည္ဆက္ဆံသည္။မ်က္ႏွာေက်ာကို အစြမ္းကုန္တင္းထားသည္။ ဦးေလးျမင့္ခမ်ာျပာရိျပာယာမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး ေနတာျမင္ရေတာ့စိတ္ထဲကႀကိတ္၍ေက်နပ္ေနမိသည္။ဦးေလးျမင့္လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေသာေန႔ကိုေတာ့ညိဳမီမွတ္မွတ္ရရျဖစ္ ေနသည္။ ထိုေန႔ကသူ႔႐ုံးခန္းအတြင္းညိဳမီ့ကိုေခၚေတာ့နည္းနည္းရိပ္မိေနသည္။ ဦးေလးျမင့္သည္ဟန္မေဆာင္တတ္။သူ႔မ်က္ႏွာကတခုခုကိုထိတ္လန႔္ ေနသလိုျဖစ္ေနသည္။မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္။ ညိဳမီထိုင္လိုက္ေတာ့သူ႔စားပြဲကထလာၿပီးညိဳမီအနားလာရပ္သည္။ ၿပီးေနာ့ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ျဖင့္ “ညိဳမီ ဟိုဟာ ဦးေလ ညိဳမီကိုခ်စ္ပါတယ္ ခ်စ္တယ္ အဲ အဲဒါ ဦးကိုလက္ထပ္ခြင့္ေပးပါေနာ္” ထို႔ေနာက္ညိဳမီေဘးၾကမ္းေပၚတြင္ဒူေထာက္လိုက္ၿပီးသူ႔လက္ထဲကဘူး ကေလးကိုကမ္းေပးသည္။ညိဳမီသိပါသည္ လက္စြပ္ျဖစ္မွာေပါ့ လင္ထပ္လက္စြပ္ေပါ့။ေအာင္ျမင္ေသာကုမၸဏီတခု၏ MD ျဖစ္သျဖင့္ လက္စြပ္ကလဲတန္ဘိုးႀကီးမွာပါ။ “ဒီမွာ ဦးေလးျမင့္ ညိဳမီ့ကိုတကယ္ခ်စ္တာလား” “ေအး ေအးပါတကယ္ခ်စ္တာပါ” “တသက္လုံးဒီလိုခ်စ္သြားမွာလား” “ေအး ေအးပါ တသက္လုံးခ်စ္သြားပါ့မယ္” “ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခ်စ္ေပးရမယ္”။
အင္း အင္းပါကေလးရယ္” “ညိဳမီ ဦးေလးကိုရွင္းရွင္းေျပာထားမယ္။ညိဳမီဦးေလးကိုမခ်စ္ဘူး။”

ဦးေလးျမင့္မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ညိဳ႕ခနဲျဖစ္သြားသည္။မ်က္ႏွာေလးကလည္းငယ္က်သြားသည္။ “ဒါေပမယ့္ေဖေဖနဲ႔ေမေမစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ညိဳမီဦးေလးျမင့္ကိုလက္ ထပ္ပါ့မယ္။ၿပီးေ့တာ့ကုမၸဏီေရရွည္တည္တန႔္ေရးအတြက္ေပါ့ ညိဳမီ ဦးေလးျမင့္ကိုမခ်စ္ဘဲလက္ထပ္ရတဲ့အတြက္ဦးေလးျမင့္ကညိဳမီ သေဘာက်အတိုင္းေနေပးရမယ္ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ညိဳမီ သေဘာမတူဘဲဘာမွလုပ္ခြင့္မရွိဘူး။ဟုတ္ၿပီလား။ ညိဳမီဘက္ကလည္းဦးေလးျမင့္ကိုသက္ဆုံးတိုင္မေဖာက္ျပန္ဘဲေပါင္း သင္းသြားပါ့မယ္လို႔ကတိေပးပါတယ္” “ေအးပါ ကေလးရယ္ တသက္လုံးကေလးသေဘာအတိုင္းျဖစ္ေစရပါ့ မယ္ကြယ္” ဦးေလးျမင့္မ်က္ႏွာမွာအီလယ္လယ္ျဖင့္ငို၍ရယ္၍မရေသာမ်က္ႏွာပုံ ျဖစ္ေနေလသည္။ညိဳမီအတြင္းစိတ္အတြင္းမွသနားမိသလိုလိုျဖစ္လာ ေသာ္လည္းျပန္တင္း၍။ဒီမယ္ ဦးေလးျမင့္ လက္စြပ္ဘူးကိုေဖာက္ၿပီးညိဳမီဘာသာဝတ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး ဦးေလးျမင့္ကညိဳမီ့လက္မွာစြပ္ေပးရမွာ” “ေအာ္ ေအးပါ ကေလးရယ္” ဦးေလးျမင့္သည္တုန္ရီေသာလက္ျဖင့္လက္စြပ္ဘူးကိုဖြင့္၍အဖိုးတန္ စိန္လက္စြပ္ကေလးကို ညိဳမီလက္သူႂကြယ္တြင္စြပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ လက္စြပ္ဝတ္ၿပီးေသာ္လည္းညိဳမီ့လက္ဖမိုးေလးကိုအုပ္၍ကိုင္ထား ေလသည္။ “အို လႊတ္ပါ” ညိဳမီသည္ေပ်ာ့က်သြားေသာစိတ္ကိုတင္း၍ ဟင္း မိန္းမရဘူးၿပီးသား လူအိုႀကီးကမ်ားအခုမွဘာ အ,ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလဲဟုတမင္ေတြးပစ္လိုက္သည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားေနာက္ပိုင္း ႏွစ္လအၾကာ၌ – ညိဳမီတို႔လက္ထပ္ပြဲကိုအႀကီးအက်ယ္မလုပ္ပဲသင့္တင့္စြာသာျပဳလုပ္ လိုက္ၾကေလသည္။ဦးျမင့္ကညိဳမီတို႔အိမ္သို႔လိုက္ေနရေလသည္။အိမ္ ေအာက္ထပ္ရွိအစကတည္းကက်ယ္ဝန္းေသာညိဳမီ၏အပ်ိဳခန္း က္ုလင္မယားအိပ္ခန္းအျဖစ္ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။ေဖေဖႏွင့္ ေမေမတို႔ကအေပၚထပ္တြင္ေနသျဖင့္လြတ္လပ္ပါသည္။

ထိုေန႔ မဂၤလာဦးညတြင္ေတာ့မဂၤလာပြဲညေနတြင္ကုမၸဏီဝန္ထမ္းအားလုံးႏွင့္ရင္းႏွီေသာမိတ္ေဆြမ်ား ႏွင့္ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို ေဟာ္တယ္တခုတြင္ ဒင္နာ ေကြၽးသည္။ရွစ္ ေယာက္တဝိုင္းလ်င္ဘလက္ေလဘယ္တလုံးစီခ်ေပးထားသည္။မိန္း ကေလးမ်ားအတြက္ဝိုင္ႏွင့္အခ်ိဳရည္မ်ားေပးသည္။တေနကုန္ၾကပ္ ၾကပ္ထုတ္ထုတ္ျမန္မာသတို႔သမီးဝတ္စုံဝတ္ထားခဲ့ရသျဖင့္ ယခု ညပြဲ မွာေတာ့အေပၚေအာက္တဆက္တည္းဂါဝန္ေလးဝတ္လာခဲ့သည္။ အခ်ိန္မရသည့္အထဲဆံထုံးကိုေျဖခ်ေနရတာၾကာသျဖင့္ ေရခ်ိဳးခ်ိန္မရခဲ့။ အတြင္းခံမ်ားကိုေတာ့လဲလွယ္ဝတ္ဆင္လာခဲ့သည္။ ညစာစားပြဲတြင္သီခ်င္းဆိုသူဆို ကသူကျဖင့္အေတာ္ညနက္သြားသည္။ ဦးေလးျမင့္ကညိဳမီမ်က္ေစာင္းထိုးေနသည့္ၾကားကအရက္အေတာ္ ေသာက္လိုက္သည္ထင္သည္။တကယ္ကညိဳမီကိုပြဲမ်ားမွတပါးအရင္လို ေန႔တိုင္းမေသာက္ဖို႔ကတိေပးၿပီးသား။ကေန႔ပြဲမွာေနာက္ရက္မ်ားမ ေသာက္ရေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္အတိုးခ်ေသာက္ေနသည္လား။ညစာစားပြဲအၿပီးအိမ္ျပန္ေတာ့ဦးေလးျမင့္ႏွင့္ညိဳမီကကားတစီး။ဦးေလး ျမင့္ကေတာ္ေတာ္ေသာက္ထားေပမယ့္ခပ္တည္တည္။အိေျႏၵရရ။မူး သည့္အရိပ္အေယာင္မေတြ႕ရ။အရက္ဂ်ိဳးႀကီးေနမွာပါဟုညိဳမီစိတ္ထဲမွ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေတြးပစ္လိုက္သည္။အိမ္ေရာက္ေတာ့ညိဳမီအခန္းထဲတန္းဝင္ သြားသည္။ပင္ပန္းလွၿပီ။ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးအိပ္ေတာ့မည္။အပ်ိဳႀကီး၏မဂၤလာဦး ညျဖစ္ေသာ္လည္းဒီညေတာ့နားခ်င္သည္။ဦးေလးျမင့္ကေတာ့ဧည့္ခန္းထဲတြင္ေဖေဖႏွင့္ အလုပ္ကိစၥထိုင္စကားေျပာေနသည္။နက္ျဖန္မနက္ညိဳမီတို႔ျပင္ဦးလြင္သို႔ဟန္နီးမြန္းသြားမည္။အခ်ိန္ေတာ့ၾကာၾကာမရ။ ႏွစ္ညေလာက္အိပ္ၿပီးျပန္လာၾကမွာျဖစ္သည္။ ကုမၸဏီအလုပ္ေတြကရွိ ေသးသည္။ ဦးေလးျမင့္အိပ္ခန္းတံခါးဖြင့္ဝင္လာေတာ့ညိဳမီပင္ေမွးခနဲျျဖစ္သြားၿပီ။

တသက္လုံးအသက္ဆယ္ႏွစ္ကတည္းကစ၍တေယာက္တည္းအိပ္ လာခဲ့ေသာအပ်ိဳႀကီးသည္ယေန႔ညေတာ့တစိမ္းေယာက္က်ားႀကီး တေယာက္ႏွင့္တကုတင္တည္းအိပ္ရေတာ့မည္။ညိဳမီရင္သည္တဒိန္ဒိန္း မခုန္ေသာလည္းၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးတုန္ခါေနသည္။သို႔ေသာ္ေၾကာက္ေတာ့ မေၾကာက္။တသက္လုံးဦးေလးအရင္းလိုဆက္ဆံခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပမည္။ဦးေလးျမင့္ကအဝတ္အစားမ်ားခြၽတ္၍သဘက္ႀကီးတထည္ ကိုခါးပတ္လ်က္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္မည္လုပ္ေတာ့ “ဟာ ဦးေလးျမင့္ ဒီအခ်ိန္ႀကီးေရခ်ိဳးမလို႔လား။ ကိုယ့္အသက္အ႐ြယ္ကို ၾကည့္ဦး ၿပီးေတာ့အရက္ေတြကေသာက္ထားေသးတာ” “ေအး ေအး ဒါဆိုေရမခ်ိဳးေတာ့ပါဘူး။ ေရပတ္တိုက္ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ ဦးမယ္” ဦးေလးျမင့္ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းဝင္သြားေတာ့ ညိဳမီ ဦးေလးျမင့္အိပ္မည့္ ဘက္ကိုေက်ာေပးၿပီးလွဲေနလိုက္သည္။အဲယားကြန္းဖြင့္ထားသျဖင့္ ေစာင္ေလးကိူခါးအထက္ထိဆြဲၿခဳံထားလိုက္သည္။ညိဳမီသည္ခါတိုင္း လိုပင္ညဝတ္အင္းက်ီ ေဘာင္းဘီေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအာက္မ်ားတြင္အတြင္းခံ မပါ။ခဏအၾကာဦးေလးျမင့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွထြက္လာၿပီး ညဝတ္မ်ားဝတ္ ရင္း “ညိဳမီ သမီး အိပ္ၿပီလား ဒို႔စကားနည္းနည္းေျပာခ်င္လို႔”။အင္းပါ ျမန္ျမန္ေျပာ ညိဳမီအိပ္ခ်င္ေနၿပီ” “ဟိုဟာပါ ဒို႔အခုလက္ထပ္ၿပီးသြားၾကၿပီေလ အဲဒါ” “လက္ထပ္ၿပီးလည္းဒီညေတာ့မရဘူး ညိဳမီအရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ” “ဟာ အဲဒါမဟုတ္ပါဘူး ဟို လက္ထပ္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ဒို႔ကိုဦး ေလးလို႔မေခၚပါနဲ႔ေတာ့ ဟို အကိုႀကီး လို႔ေခၚပါ့လား” “ဟြန႔္ အကိုႀကီးအ႐ြယ္မွမဟုတ္တာ ေခၚႏိုင္ပါဘူး။ “ဟာ” ထို႔ေနာက္ဦးေလးျမင့္အသံတိတ္သြားသျဖင့္မ်က္ခြံအသာလွန္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ကုတင္ေစာင္းတြင္ငူငူႀကီးထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသျဖင့္ သနားသြားကာ “ဒါေပမဲ့ ဦးေလးျမင့္လို႔မေခၚေတာ့ပါဘူး။ဦး လို႔ေခၚမယ္။ၿပီးေတာ့ ညိဳမီကိုလည္းညိဳမီလို႔ဘဲေခၚပါ သမီးလို႔မေခၚပါနဲ႔ သမီးသမီး လို႔ေခၚၿပီး ေနာက္က်ေတာ့ ဟြန္း” “ေနာက္က်ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ဟင္ညိဳမီ” “မသိဘူး ဟင့္ ညိဳမီအိပ္ေတာ့မယ္” ညိဳမီတဘက္သို႔ေစာင္းေနရာမွေနာက္ေက်ာဘက္မွ ဦးကုတင္ေပၚတက္လာသည္ကိုသိလိုက္သည္။

ေနာက္ဦးကိုယ္ႀကီးကသူ႔အေပၚကိုင္းမိုးထား ၿပီးမ်က္ႏွာခ်င္းကပ္ခါသူမပါးကေလးကိုခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္ကိုခံစား သိရွိလိုက္သည္။ ညိဳမီရင္တဒိန္းဒိန္းခုန္သြားေလၿပီ။ဦးထံမွအရက္နဲ႔ႏွင့္ ေရာႁပြမ္းေသာ ဘာရယ္ဟုမသိႏိုင္ေသာေယာက္က်ားကိုယ္နံ႔ကိုရလိုက္ သည္။ဦးကဘာမွ်မလုပ္ရေသးမီပင္ပါးကေလးနမ္းတာႏွင့္ ညိဳမီတကိုယ္လုံးေပ်ာ့က်သြားေလၿပီ။ညိဳမီစိတ္ထဲတြင္တစုံတခုကိုေတာင့္တလာ သည္။တဘက္သို႔ေစာင္းလွည့္ေနရာမွပက္လက္လွန္လိုက္ခ်င္စိတ္ကို တအားထိန္ခ်ဳပ္ထားရသည္။ဦးနမ္းတာကလည္းၾကာလိုက္တာ။ဦးက ညိဳမီ့ပါးျပင္ႏုႏုေလးကိုသူ႔ႏွာေခါင္းႀကီးကပ္လ်က္အၾကာႀကီးရႈိက္နမ္းေန သည္။ညိဳမီတကိုယ္လုံးကေသြးမ်ားအျပင္းအထန္စီးဆင္းေနသလိုခံစား ေနမိသည္။သူမပါးကိုရႈိက္နမ္းေနေသာဦးႏွာေခါင္းႀကီးခြါသြားမွာကို အျပင္းအထန္စိုးရိမ္ေနမိသည္။ၿပီးေတာ့ညိဳမီ့ဟာကေလးကစိုတိုတိုျဖစ္ လာသည္။ဦးကသူ႔ႏွာေခါင္းကိုခြါလိုက္ရင္းညိဳ႕မီပခုံးေလးကိုအသာ ကိုင္လိုက္သည္။ဦးကပခုံးကိုကိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ညိဳမီတကိုယ္လုံးဓာတ္ လိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္။တုန္ယင္ေနေသာညိဳမီ့ကိုယ္ကေလးသည္ ဦးကဆြဲလွန္လိုက္ျခင္းမရွိပါဘဲပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ ” ဟင့္ ဦးေနာ္” သူ႔ဘာသာပက္လက္လွန္ရင္း ရွက္စႏိုးျဖစ္သြားေသာညိဳမီသည္သူမမ်က္ ႏွာေလးကိုဦးရင္ခြင္ထဲတိုးဝွက္ထားလိုက္သည္။ ဟင္း ဦးကလူလည္ႀကီးဘဲ ညိဳမီ့မ်က္ႏွာေလးကိုေမးေစ့မွကိုင္၍ဆြဲေမာ့လိုက္သည္။ရွက္ေနေသာညိဳ မီသည္မ်က္လုံးကိုအတင္းမွိတိထားၿပီး ဦးကနခမ္းကိုနမ္းေသာမည္ထင္ ေသာေၾကာင့္ခပ္ဟဟေလးလုပ္ေပးထားလိုက္သည္။သို႔ေသာ္သူမထင္ သလိုဦးကနခမ္းကိုမနမ္း။အပ်ိဳႀကီးမမညိဳမီ၏လည္တိုင္ကေလးကိုတိုက္ စစ္ဆင္လာသည္။ပူေႏြးစြတ္စိုေနေသာဦးနခမ္းအစုံကညိဳမီ့လည္တိုင္ ေလးကိုဖိကပ္စုပ္ယူလိုက္သည္။ “အို ဦးရယ္” အပ်ိဳႀကီးခမ်ာေတာ့ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ဆြတ္ခြါေနရၿပီ။ဦးစုပ္ယူေနေသာ လည္တိုင္ေလးကိုစင္းေပးထားၿပီးေခါင္းေလးေမာ့ကာပက္လက္ကေလး ျပန္ျဖစ္သြားသည္။

ၿပီးေတာ့ဦးေခါင္းကိုေပြ႕ဖက္၍ဦးဆံပင္ပြေယာင္း ေယာင္းေတြကိုသပ္ေပးေနမိသည္။ဦးကသိပ္လည္တာဘဲ။ဦးလက္ တဖက္သည္အခုခံမပါေသာညိဳမီညဝတ္အင္းက်ီေလးေအာက္မွရႈိသြင္း ၍ညိဳမီ၏ခ်ပ္ရပ္ေသာဗိုက္သားေလးကိုအသာအယာပြတ္ေပးေနသည္။ ညိဳမီ့တကိုယ္လုံးတြန႔္လိန္သြားသည္။ခါကေလးပင္ေကာ့လာသည္။ ” အင့္ အဟစ္ အဟစ္” ညိဳမီေအာက္ကပိပိေလးကေတာ့အခ်စ္ရည္မ်ား႐ႊဲေနေလၿပီ။ဦးကိုငံ့လင့္ ေနေပၿပီ။ ဦးဟာေလ။အရင္ဆုံးအေပၚပိုင္းကိုမကိုင္ဘဲေမွ်ာ့ႀကိဳးတပ္ညိဳမီ့ညဝတ္ ေဘာင္းဘီေလးထဲလက္ထည့္၍ညိဳမီ့ဟာေလးကိုတန္းပြတ္သပ္လိုက္ သည္။စိုေနေသာညိဳမီ့ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားကိုအသာအယာပြတ္သပ္ ေဆာ့ကစားေပးေနသည္။ညိဳမီ့မွာရွက္စိတ္ျဖင့္ဦးလက္ကိုအတင္းဆြဲ ဖယ္မိသည္။ညိဳမီဟာေလးကိုဦးလာကိုင္တာကိုရွက္သည္မဟုတ္။ ညိဳမီ့ပိပိေလးအခ်စ္ရည္မ်ားျဖင့္စို႐ႊဲေနသည္ကိုဦးသိသြားသျဖင့္ရွက္မိျခင္းျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ညိဳမီမွာအားအင္မ်ားယုတ္ေလ်ာ့ေနေပၿပီ။ ေပ်ာ့ေခြသြားကာဦးအလိုက်အလိုက္သင့္ေနေပးလိုစိတ္မ်ားသာရွိေတာ့ သည္။ဦးကညိဳမီ့ေစာက္ဖုတ္အုံေလးကိုလက္ဝါးျဖင့္အုပ္မိုးပြတ္သပ္ရင္းတခ်က္တခ်က္အစိငုတ္ကေလးကိုတို႔ထိကစားေနသည္။ ညိဳမီအေနျဖင့္ရည္းစားႏွစ္ေယာက္ထားခဲ့ဘူးသျဖင့္လြန္က်ဴးက်ဴးမျဖစ္ ခဲ့သည့္တ္ုင္အေပၚယံအပရိကထိေတြ႕မႈမ်ားကိုႀကဳံခဲ့ဘူးၿပီျဖစ္သည္။ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္ဖိုဓာတ္ျဖင့္ထိေဆြ႕ရသည့္တိုင္ထိုစဥ္ကစိတ္လြတ္ လပ္မႈမရွိ။အလြန္အကြၽံျဖစ္သြားမည္ကိုသတိထားထိန္းခ်ဳပ္ေနရသျဖင့္ ၾကည္ႏူးသင့္သေလာက္ၾကည္ႏူးမႈမရွိ။ၿပီးေတာ့ထိုႏႈိးဆြမႈမ်ားသည္အဆုံး စြန္ထိခြင့္ျပဳရန္မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းအသိေၾကာင့္တကိုယ္လုံးေတာင့္တင္း ေနခဲ့ရသည္။အခုေတာ့ညိဳမီႏွင့္ဦးသည္တရားဝင္လင္မယားျဖစ္သြား ၿပီ။ဦးစိတ္တိုင္းက်ေခ်ာ့ျမႇဴၿပီးလို႔ညိဳမီေရာဦးေရာအဆင္သင့္ျဖစ္သြားၿပီ ဆိုရင္ႏွစ္ေယာက္အတူတူအဆုံးစြန္ထိတက္လွမ္းၾကမယ္ေနာ္။ညိဳမီသည္ေအာက္ကသာယာမႈမ်ားကိုခံစားရင္းေရာက္တတ္ရာရာေတြး ေတာေနရာမွသတိထားမိေတာ့ ညိဳမီ့ေအာက္ပိုင္းကညဝတ္ေဘာင္းဘီ ေလးကိုဦးကခြၽတ္ၿပီးေလၿပီ။ညိဳမီမွာအမွတ္တမဲ့ျဖင့္ဦးေဘာင္းဘီခြၽတ္တာကိုကူညီေပးခဲ့မိေလၿပီ။

အခုေတာ့ညိဳမီ့မွာဖင္တုံးလုံးေလးျဖစ္သြား ေလၿပီ။အဟင့္။တခါအေပၚပိုင္းကလည္းညဝတ္အင္းက်ီအပြကိုအေပၚ သို႔လိပ္တင္ထားသျဖင့္ တင္းရင္းမာတင္းေသာညိဳမီ့ႏို႔ကေလးမ်ား လည္းဟာလာဟင္းလင္ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ပန္းႏုေရာင္ႏို႔သီးေခါင္းကေလးမ်ား သည္လည္းခ်စ္စိတ္ျဖင့္တင္းမာေတာင္ထေနေလၿပီ။ ပိုဆိုးတာကဦးကိုယ္လုံးႀကီးကညိဳမီ့ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားေရာက္ေနၿပီး ညိဳမီအေပၚဖိကပ္ထားမိေလၿပီ။ဟင့္အင္း။မေလးပါဘူး။ဦးကိုယ္လုံး ႀကီးသည္ညိဳမီ၏ခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္မေလးပါ။ေပါ့ေပါ့ေလးပါ။ညိဳမီသည္ ျပင္းထန္ေသာလိင္စိတ္ ျဖင့္ဦးေက်ာႀကီးကိုသိုင္းဖက္ထားရင္း ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကိုအေပၚေျမႇာက္၍ကားေပးလိုက္သည္။ဦးဟာႀကီး ကေထာင္ထလ်က္ညိဳမီ့ဆီးစပ္ႏွင့္ေစာက္ပတ္နခမ္းသားမ်ားကိုဟိုထိုး သည္ထိုး ထိုးမိေနသည္။ အင့္ ဟင့္ ဟင့္။ ညိဳမီသည္သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးကိုဦးျပဳျပင္ေပးသည့္အတိုင္းအလိုက္သင့့္လႈပ္ရွားရင္းသူမႏို႔ႀကီးကိုစုပ္ယူေနေသာဦးေခါင္းကိုပြတ္သပ္ေပးေနမိျပန္သည္။ဦးသည္သူ႔ခါးကိုအသာေလးမၿပီးတဆတ္ဆတ္ေတာင္ထ ေနေသာသူ၏လီးႀကီးကို ညိဳမီေစာက္ပတ္အဝေလးသို႔ေတ့လိုက္သည္။ ဟင္း သူကကြၽမ္းလိုက္တာ။လက္နဲ႔မကိုင္ဘဲလာေတ့မိေအာင္ခ်ိန္တတ္ တယ္။အမွန္မွာညိဳမီမွာတိုးဝင္လာေသာလီးႀကီးအဆင္ေျပသြားေအာင္ ဖင္ကေလးယမ္း၍လႈပ္ရွားေပးေသာေၾကာင့္လည္းျဖစ္သည္။ေတ့မိသြား သည္ႏွင့္အရည္မ်ား႐ႊဲေနသျဖင့္ေစာက္ေခါင္းအတြင္းဒစ္ႀကီးစြပ္ခနဲဝင္ သြားသည္။ “ႁပြတ္ စြပ္ အိ အဟင့္ ဟင့္ ဦးေနာ္” ညိဳမီ့မွာတခါမွမႀကဳံဘူးေသးေသာေယာက္က်ားတေယာက္၏လီးပူပူ ေႏြးေႏြးႀကီးသူမေစာက္ေခါင္းထဲဝင္သြားသည္ႏွင့္လႈိက္ခနဲျဖစ္ကာေလ ထဲသို႔လြင့္ပါသြားသလိုခံစားရေလသည္။

ထို႔ျပင္ ညိဳမီ့ဘာသာပင္မသိ လိုက္ဘဲဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေပးလိုက္မိသျဖင့္လီးႀကီးကေစာက္ေခါင္းအတြင္းတဝက္မကဝင္သြားေလသည္။ “ႁပြတ္ ပလပ္ စြပ္ အိုး နာတယ္ဦးရဲ႕ အဟင့္ဟင့္” တကယ္ေတာ့ရွိတယ္ဆို႐ုံမွ်သာက်န္ေတာ့ေသာညိဳမီ့အပ်ိဳေမွးအေပါက္ ကိုလီးထိပ္ေတ့မိျခင္းမွ်သာျဖစ္ေလသည္။ေစာက္ပတ္ထဲကစစ္ခနဲျဖစ္ သြားေသာ္လည္းညိဳမီမနာပါ။ ဦးကိုခြၽဲခ်င္ေသာစိတ္ျဖင့္သာညီးတြား လိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ဦးသည္ညိဳမီံနခမ္းေလးမ်ားကိုေျပာင္း၍စုပ္ ယူရင္းညိဳမီႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုဆုပ္ကိုင္ကာလီးကိုတဆုံးလိုးသြင္း လိုက္ေလေတာ့သည္။ ” ႁပြတ္ ဖတ္ စြပ္ ဒုတ္” ဦးလီးထိပ္ကညိဳမီ့သားအိမ္ေခါင္းကိုေဆာင့္မိေသာ္လည္းထိန္းလိုးေပး ထားသျဖင့္ညိဳမီ့မွာသိပ္မေအာင့္လိုက္ပါ။ေအာင့္သက္သက္စြဲမက္ဖြယ္ အရသာ ကိုသာျဖစ္ေပၚေစေလသည္။ ” ႁပြတ္ ဖတ္ စြပ္ စြပ္ ဖတ္ ဖတ္ အီး အား ဦးရယ္” ထို႔ေနာက္ဦးသည္ညိဳမီေစာက္ဖုတ္ေလးကိုစည္းခ်က္မွန္မွန္ျဖင့္လိုးေပး ေလေတာ့သည္။ညိဳမီကလည္းေအာက္မွခါးေလးေကာ့ခါေကာ့ခါဖင္ ကေလးႂကြၿပီးလီးအဝင္အထြက္ႏွင့္အကိုက္အေပးအယူမွ်တစြာအလိုး ခံေလေတာ့သည္။ထို႔အျပင္သူမေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဦးခါးကိုအတင္း ဆြဲခ်ိတ္ထားေလသည္။ညိဳမီ့စိတ္ထဲမွာသူမေစာက္ပတ္ထဲမွဦးလီးႀကီး ဆြဲခြၽတ္သြားမည္ကိုစိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္ညိဳမီ့စိတ္အတြင္း တြင္ေလာေလာဆယ္အစိုးရိမ္ဆုံးမွာသူမေစာက္ေခါင္းေလးထဲမွဦးလီး ႀကီးျပန္ထြက္သြားမည္ကိုပင္ျဖစ္ေလသည္။ ဦးကခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္လိုးလိုက္ ခပ္ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေလွ်ာ့လိုးလိုက္ တခ်ီတခ်ီတြင္လီးကိုညိဳမီ့ေစာက္ေခါင္းအတြင္းတဆုံးသြင္းလ်က္ဆီးခုံ ျခင္းဖိကပ္ခ့စိမ္ထားလိုက္လုပ္ေပးေနေလသည္။ညိဳမီမွာအသည္းတ ယားယားရင္တဖိုဖိုျဖင့္ေစာက္ေခါင္းႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ရစ္ပတ္စုပ္ယူ ေပးမိေလသည္။

ညိဳမီသည္ကာမအရွိန္မ်ားအျမင့္ဆုံးနီးပါးတက္လာၿပီး သူမ၏လိင္ဆက္ဆံေဖာ္ဦးကိုသူမကဲ့သို႔လိင္အရသာျပည့္ျပည္ဝဝခံစား ေစလိုေသာေစတနာမ်ားပိုေနေလၿပီ။ထို႔ေၾကာင့္လည္းသူမကိုလိုးေပး ေနသာဦးလီးေခ်ာင္းႀကီးကိုသူမေစာက္ေခါင္းအတြင္းႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ ဖင္ကေလးရႈံ႕ကာရႈံ႕ကာျဖစ္ညႇစ္ေပးရင္းအတတ္ႏိုင္ဆုံးျပဳစုေပးေလသည္။ညိဳမီသည္ဦးကေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္းဦး၏တြဲလဲက်ေနေသာ ေဂြးစိႀကီးႏွစ္လုံးကသူမဖင္စအိုဝေလးကိုတဖတ္ဖတ္႐ိုက္ေပးေနသျဖင့္ ထူးကဲအီစိမ့္ေသာအရသာထူးကိုေစာက္ဖုတ္ေရာဖင္ပါခံစားရရွိေနေလ သည္။ ညိဳမီသည္ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ေသာဦး၏လိင္ဆက္ဆံမႈကိုသတိလစ္ခမန္း အျပည့္အဝခံစားရင္း-ဟင္း ဦးကသူ႔အရင္မိန္းမႀကီးကိုလည္းဒီလို လိုး ေပးခဲ့တာဘဲ-ဟုအေတြးဝင္ကာမနာလိုသဝန္တိုစိတိကေလးဝင္လာမိ ျပန္ေလသည္။ထို႔ေၾကာင့္သူ႔အေပၚအုပ္မိုး၍ေပ်ာ့တခ်ီျပင္းတလွည့္ ေဆာင့္လိုးေပးေနေသာဦး၏ရင္အုံႀကီးကိုေခါင္းကေလးေထာင္လ်က္ ခပ္နာနာကိုက္မိလိုက္ေလသည္။ ” အား နာလိုက္တာ ညိဳမီ ဘာလို႔လာကိုက္တာလဲ ဟင္း” “ဟြန႔္ မုန္းလို႔ ဦးကိုမုန္းလို႔” ညိဳမီကနခမ္းေလးစူ၍ခပ္စြာစြာေျပာလိုက္ေသာ္လည္းေအာက္ပိုင္းကမူ လိုးေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အညီဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေပးလိုက္ေလသည္။ညိဳမီ့ရင္ထဲတြင္ျပင္းထန္ေသာလိင္စိတ္ႏွင့္အတူ သူမကိုအရသာေကာင္း မြန္ျပည့္ဝစြာလိုးေပးေနေသာဦးကိုၾကင္နာသနားစိတ္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစိတ္ မ်ားတစတစသက္ဝင္လာေလၿပီ။

သို႔ျဖင့္ညိဳမီ့မွာဦး၏အျပဳအစုယုယမႈေအာက္တြင္ ႏွစ္ခ်ီဆက္တိုက္ျပည့္ ျပည့္ဝဝၿပီးသြားၿပီးတခ်ီၿပီးတိုင္းဦးအေပၚျမတ္ႏိုးတြယ္တာခ်စ္စိတ္မ်ား တိုးသထက္တိုးလာေလသည္။ ေနာက္ဆုံးဦးကသူ၏ပူေႏြးေသာလီးရည္မ်ားကိုညိဳမီ့ေစာကေခါင္းအတြင္းပန္းထည့္လိုက္ေသာအခါညိဳမီ့မွာမ်က္လုံးမ်ားျပာေဝသြားသည့္ တိုင္ေအာင္ေစာက္ပတ္ကေလးပြစိပြစိျဖင့္ အၿပီးႀကီးၿပီးသြားေလေတာ့ သည္။ ထို႔ေနာက္သူမကိုယ္သူမပင္ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘဲေခြၽးမ်ားစို႐ႊဲေနေသာဦး ကိုယ္လုံးကိုသဘက္ျဖင့္သုတ္ေပးရင္း အဆီျပန္ေနေသာဦးမ်က္ႏွာႀကီး ကိုတရႈံ႕ရႈံ႕နမ္းမိေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ျပင္ဦးလြင္သို႔ဟန္းနီးမြန္းသြားရင္းညိဳမီတို႔လင္မယားႏွစ္ ေယာက္မ်က္တြင္းမ်ားက်ေအာင္အားရပါးရလိင္ဆက္ဆံခဲ့ၾကသလို ညိဳမီ၏အခ်စ္မ်ားဦးအေပၚတြင္အျပည့္အေမာက္သြန္းၿဖိဳးထားေလၿပီ။ ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္ေတာ့ညိဳမီ၏ေမေမ အျမင္ကပ္ေလာက္ေအာင္ ဦးအိမ္သာဝင္တာၾကာလ်င္ပင္စိတ္မေျဖာင့္ႏိုင္ဘဲအျပင္မွတံခါးသြား ေခါက္သည္အထိ အပ်ိဳႀကီးမေ႐ႊညိဳမီတေယာက္ကဲကဲလႈပ္ခဲ့သည္မွာ ကေလးသုံးေယာက္ရသည္အထိျဖစ္ေလေတာ့သတည္း…..ၿပီးပါၿပီ။