အချစ်နှင့်ခဏတာ

အချစ်နှင့်ခဏတာ (စ/ဆုံး)

ဇော်မိုးဆိုတဲ့ကျနော်ဟာရှစ်တန်းအောင်ကတည်းကမြို့ မှာကျောင်းတက်ခဲ့တယ်။  ရွာမှာတော့သူငယ်တန်းကြီးသူငယ်   တန်း ကလေးတက်ရတာရယ်အရေး  အခင်းကိုပထမတန်းလောက်မှာကြုံ   ခဲ့ရတာရယ်ကြောင့်မြို့မှအတန်း  တူတွေထက်အသက်က  တစ်နှစ် လောက်ပိုကြီးတယ်။ရှစ်တန်း နှစ်ရောက်တော့လူပျိုဖြစ်စပြုလာတယ်လေ။မြို့ကိုရောက်တော့ဦး  လေးအိမ်မှာနေရတာ ပေါ့။ဦလေး  ကလည်းအလွန်အရေးပေးတယ်။  အိမ်မှာအမဝမ်းကွဲတွေလည်း  ကျောင်းတက်တဲ့သူနှင့်အကိုဝမ်း  ကွဲတွေကအလုပ် လုပ်တဲ့သူနှင့်   တပျော်ကြီးပါပဲ။တစ်ခုတော့ရှိ တယ်ရွာမှာလည်းအမတွေပဲရှိလို့  ယောက်ျားလေးလို့သာပြောတယ်  ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းမရှိဘူး၊ဂွင်းတောင်မတိုက်တတ်ဘူး၊ပြောရင်   ယုံမှာမဟုတ်ဘူး။မြို့ကအိမ်မှာကလူပျိုတွေရောလူအိုတွေရေစုံ နေ  တာလေ။အဲဒီရောက်မှမျိုးစုံတတ် လာတယ်။ဂွင်းမတိုက်တော့လီးက  အရေပြားကရှေ့မှာဖုံးနေလို့ဆေး  ခန်းကဆရာဝန် အခြောက်ကိုဆေး ခန်းပြတာကနေလုပ်ပေးတယ်။

အရေခွံနောက်လှန်ပြီးချုပ်ပေး လိုက်တယ်။အဲဒါလည်းလုပ်ပြီးလူ  ကထွားလာလိုက်တာတော်တော်ကြီးကိုအရပ်တွေရှည်လာ တယ်။စားတာ  လည်းတစ်အားစားလာတယ်။အိမ်  မှာရှိတဲ့လူပျိုကြီးနှစ်ယောက်  တောင်အံ့ဩသင့်တယ်။  အဲဒီနှစ်ယောက်ကဝိတ် ပေါကြီးတွေ။ဗလတွေကနည်းတာကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး၊လူတွေကကြောက်   တတ်သေးတယ်။ကျနော်နှင့် ကတော့တစ်ခြားစီပေါ့။ သူတို့ကျ နော်ကိုပြောသေးတယ်။လူကမူကြို လီးကတက္ကသိုလ်တဲ့။  ပြောရင်လည်းပြောချင်စရာသူတို့  ဝိတ်ပေါတွေထက်တော့ သာတယ်။  အမြဲအတွင်းခံဝတ်နေရတယ်။ ဦးလေးအိမ်မှာကားကြီးလေးစီးရှိတယ်။အားလုံးကကားမောင်းသူနှင့်  စပါယ်ယာတွေရှိ တယ်။ကားမောင်း  သူခြောက်ဦး နောက်လိုက်ရှစ်ဦး၊ထမင်းချက်  တစ်ဦးရှိတယ်။မြို့ကိုရောက်က  တည်းကားအကြောင်း စိတ်ဝင်စား တယ်။ပြင်ရင်လည်းအမြဲတန်းစောင့်ကြည့်ပြီးတောက်တိုမယ်ရလုပ်   ပေးတယ်။

ကိုးတန်းဖြေပြီးတော့  ကျနော်ကကား ကိုနည်းနည်းတီမိ ခေါက်မိဖြစ်လာတယ်။ဆယ်တန်း   ရောက်တော့အားကိုးရနေပြီ။မြို့ကကိစ္စတွေအကုန်လုံးစီစဉ်တတ်လာ   တယ်။ကျနော်တို့ခေတ်ကဆယ် တန်းအောင်ပြီးတနှစ်နားရတော့ ဦးလေးကသစ်ကားဆွဲမယ်ဆိုပြီး  တောထဲကိုလွှတ်တယ်။ကျနော် က မြို့ပေါ်မှာငပွေးဖြစ်နေပြီ။ကားသမားတွေကျနော့်ကိုဖျားနေကြတာ  ။ကားကိုမြန်မြန်ပြင်ခိုင်းပြီးကားသမားတွေကို လက်ဖက်ရည်တိုက်အပြာကားကိုဗီဒီယိုရုံ မှာခေါ်ပြတယ်။ဇာတ်ကားမပြီးခင်   သွားပြီးရုံပေါက်ဝကနေနာမည် တွေခေါ်တတ်လို့ ကားသမားတွေ စိတ်ညစ်ရတယ်။ဦးလေးဆိုကျနော့် ကိုနောက်ကွယ်မှာဆရာကြီးလို့ခေါ်တာ။

တောထဲရောက်တော့ပျော်စရာပါ။ ကျနော်တို့လူပျို လူလွတ်တွေကတနေရာ၊ အိမ်ထောင်ရှိတဲ့လူတွေကတဲတွေ ဆောက်ပေါ့။ အခြားလူတွေလည်း  အများကြီးဗျ။ဦးလေးကခေါင်းဆောင်ပါ။ကျန်တဲ့ကားအဖွဲ့တွေနှင့်လည်းရင်းနီးပြီးသားလူ  တွေပေါ့။   တော ထဲမှာစခန်းချတော့ချောင်း  ဘေးမှာချရတယ်ဗျ။ရေချိုးရေကူး အကုန်လုပ်လို့ရတယ်။မနက်ပိုင်းကလေးသာအလုပ်ရှုပ်တာနေ့လည်    ဖက်အားတယ်။လေသနပ်တလက်  လည်းယူလာပြီးငှက်ပစ်လေ့ရှိ  တယ်လေ။မြို့ကရိက္ခာတွေချက်ရ  တာပေါ့။ တစ်ခါတလေလည်းရွာ တွေမှာဒီဇယ်နှင့်ကြက်နှင့်လဲ  ပြီးလည်းချက်စားရတယ်။မြို့ပေါ်  လမ်းကနေမိုင်နှစ်ဆယ်လောက်  တောထဲ ဝင်ပြီးအဲဒီလမ်းကနေသစ်  စက်ကိုမိုင်နှစ်ဆယ်လောက်သွားရသေးတယ်။အဲဒီကရွာကလူတွေကသူ့တို့စိုက်ပျိုးသီးနှံတွေကိုကျနော် တို့ကား  နှင့်လိုက်ပြီးမြို့ကိုပို့ရတာဗျ။တောထဲဆိုတော့စာသင်ကျောင်း  မရှိဘာမရှိနှင့်သနားဖို့ကောင်းတယ်။စာမသင်ရတော့ကငယ် ငယ် လေးနှင့်လင်ယူသားမွေးတွေအများ  ကြီးဗျ။အပျိုဖြစ်ရင်အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်တာများတယ်။ကား  လာပြီဆိုထွက်ပြီးကြည့်နေကြတာ လေ။ကလေးကတစ်ယောက်ဗိုက် ကတစ်လုံးနှင့်ကြည့်လိုက်ရင်ဆယ်ခြောက်နှစ်ဆယ့်ခုနှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ။အဲဒါ နှင့်ကျနော်တို့ထမင်းချက်ကိုမေးလိုက်တော့မှဒီမှာ ကဒီလိုပဲတဲ့။မင်းကြည့်နေငါ့ဆီ ကိုတစ်ယောက်လာလိမ့်မယ်။

အဲဒီကောင်လာမေးကြည့်တဲ့။ နောက်ရက်သူပြောတဲ့သူလာတယ်။ “ဟေ့ကောင်မေးလိုက် ၊မေးလိုက်” “ဘာမေးမလို့လဲအကို” “မင်း အိမ်ထောင်ကျစကဟာကိုမေး ခိုင်းတာ” “ဒီလိုအကိုရ၊ကျနော်တို့ဖက် မိန်းခလေးကနည်းတယ်၊ကျနော် လည်းမိန်းမကလိုချင်တော့၊ ရွာမှာအပျိုဖြစ်စပြုနေတဲ့ကျနော့်မိန်းမ ကိုတောင်းရတာ၊ဝက်တစ်ကောင် ဝယ်ပေးရင်ရတယ်လေ” “ဗျာ..ဝက်တစ်ကောင်နှင့်ပြီး ရောလား” “ဒီမှာကဒီထုံးစံပဲ” “နေပါဦးခင်များမိန်းမကအသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ” “ဆယ့်လေးနှစ်လောက်ထင်တယ်” “ဟေ့ ကောင်ပိုမပြောနှင့်” ထမင်းချက်ဘဲကဝင်ထောက်တယ် “ခင်များနေစမ်းပါဒီမှာကောင်း ခန်းရောက်နေပြီ” “အဲဒါနှင့်ဝက်ပေါ်ပြီး ရွာသားတွေကိုထမင်းကျွေးမင်္ဂလာဆောင်ပေါ့ဗျာ”

“အဲဒီတော့မင်္ဂလာဆောင်ညကသူ တို့အိမ်မှာအိပ်ရတယ်၊မင်းမြင် တဲ့အတိုင်းအိမ်ကအတွင်းတစ်ခန်း အပြင်တစ်ခန်းပဲရှိတာငါတို့က  အတွင်းခန်းပေါ့ကွာ” “ဒါပေါ့အခုမှအိမ်ထောင်ကျတာ” “ငါ့ယောက္ခမတွေကအပြင်မှာပေါ့” “အင်းးလေဆက်ပြော”  “ငါကအရမ်း လိုးချင်နေပြီ၊အဲဒါ  နှင့်ငါကလှုပ်ရှားတာကွ၊ပထမဆုံး ဖက်နမ်းလိုက်တယ်၊” “အားးမိုက်တယ်ဆက်ပြော”  “အဲဒီမှာငါ့မိန်းမလေ   အ မေရယ်ဒီလူကြီးကျမကိုနမ်းနေ  တယ်တဲ့” “ငါ့လီးမှကွာ..ငါ့မှာခဏငြိမ်နေရပြန်ရော၊သူလည်းမအိပ်ဘူးငါ  လညိးခနနေတော့သူ့နို့ ကိုအပေါ်က  ကိုင်တာ အမေရေ.ငါ့နို့ကိုကိုင်နေပြန် ပြီအော်ပြန်တယ်ကွာ၊ငါ့မှာအပြင်မှာယောက်္ခမတွေရှိတော့ငြိမ်ရပြန်  ရောကွာ၊ ငါလည်းမထူးဘူးသူ့အ ဖုတ်ကိုလည်းကိုင်လိုက်တာ၊ ငါလိုးမကြာ အမေရေ.ဒီမှာငါ့ဟာကြီးကိုလာ ကိုင်နေတယ်တဲ့ကွာ”  “ဟားးး ဟားးးခင်များကကလေးကို ယူထားတာကိုးဗျ” “အဲဒါနှင့်ငါ့ယောက်္ခမတွေမနေ  နိုင်တော့ဘူထင်တယ်နှစ်ယောက်  လုံးထပြီးအီးပါ ချင်သလိုလုပ်  ပြီးထွက်သွားကြတာ၊ငါလည်းအို   ကေပြီဆိုပြီးထမီချွတ်ပြီးလိုး လိုက်တာဗြုတ်ဗြုတ်ဗျစ်ဗျစ်မည် ပြီးသူလည်းအ မေရယ်အဘရယ် အော်လိုက်တာငါ့မှာသူ့ပါးစပ် ကြီးအတင်းပိတ်ရတော့တယ်။

နာလို့ဆိုပြီးသူ့အဖုတ်ကိုမီး ခွက်ထွန်းကြည့်တာ။သွေးတွေ ထွက်လို့ဆိုပြီးတစ်ညလုံးငိုနေ လို့ကောင်းကောင်းမအိပ်ရပါဘူး ကြာ” “ဟားးးးဟားးးအခုကောဗျာ”  “သူလီးဝင်တာကောင်မှန်းသိသွားပြီ” “ဟားးးးဟားးးးးဟားးးး” ကျနော်လည်းသူ့အကြောင်းကြားရ ပြီးလီးတောင်လာလို့ချောင်းထဲရေချိုးသလိုဆင်းကူးပြီးရေထဲမှာဂွင်း ထုပစ်ရတယ်။ တောထဲမှာလည်းရိက္ခာကအရက် ကအစဝယ် ထားရတယ်။ဆေးတွေ ပတ္တီးတွေနှင့်အရက်ပျံတွေလည်း ဝယ်ရတယ်။အရက်ပျံပုလင်းက ဝှက်ထားရသေးတယ်ဗျ။အရက်ပြန်လို့ ဆားခပ်သောက်တဲ့လူလည်းရှိတယ်။ တကယ်မလွယ်ဘူး၊အရက်ပြတ်ရင် အရက်သမားတွေကဆင်ဝိုင်းဘက် သွားသောက်ကြတာ။

တစ်နာရီလောက်အထက်ကိုတောင်ကုန်းတွေဖြတ်ပြီးလမ်းလျောက်ရ တယ်။အရက်ကသုံးဆဈေးများတာကြောင့်ခဏခဏလည်း မသောက်နိုင်ဘူး။ နှာဘူးထတဲ့သူတွေအပင်ပန်းခံပြီးသွားတာ။အဲဒီမှာကရင်မကြီး  တစ်ယောက်ရှိတယ်တဲ့။အသက် သုံးဆယ်ကျော် လောက်ဖြူဖြူဖွေး ဖွေးကြီးတဲ့။နောက်မှအေးအေးဆေး ဆေးသွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အဲဒီဆင်စခန်းဟာကျနော့်ဘဝရဲ့ အမှတ်တရဖြစ်ခဲ့တာဆိုရင်မမှား   ဘူးပေါ့ဗျာ။ကျနော်မြို့ပေါ်ကို ခဏခဏမဆင်းတော့အဲဒီအမျိုးသ မီးနှင့်မကြုံရသေးဘူး။သူက ရိက္ခာတွေဝယ်ပြီးပို့ပေးတာလေ။ ဒီလိုနှင့်တစ်လကျော်သွားတော့ တခြားကားအဖွဲ့ကားပိုင်မိန်းမ သူတို့မြို့ကလိုက်လာတယ်။  သူနှင့် ကျနော်ကရင်းနီးပါတယ်။ အဲဒီမှာသူ့မိန်းမလိုက်လာတယ် လို့အသံကြားတာနှင့်အားလုံးက ပတ်ဝန်ကျင်ရှင်းလင်းရေးလုပ်ကြ တယ်။အမှန်ကချောင်းကြည့်ဖို့အ တွက်လမ်းကြောင်းရှင်းတာပါ။ အဲနေ့ကအလုပ်သိမ်းပြီးအရက် တွေထိုင်သောက်ကြတယ်။

သစ်တောဘက်ကတောခေါင်းကို ကျော်ဆွေရောက်လာလို့ပိုစည်  တာပေါ့။သူကမယ်ဒလင်သမားလေ ။သူလည်းဆင်စခန်းဖက်မှာနေတာ။ လရောင်အောက်မှာမယ်ဒလင်တီး ရင်းသီချင်းဆိုကြတာညဆယ်နာရီ ကျော်မှဝိုင်းသိမ်းတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာမိန်းမ ရောက်လာတဲ့ကားပိုင်ကဖလက်ပြနေပြီ။ ကျနော်စိတ်ပျက်သွားပြီးကို့ယ့်နေရာကို ကိုကျော်ဆွေကိုခေါ်ပြီးအိပ်မယ် ဆိုပြီးခေါ်လာ တယ်။ကားပိုင်ကို လည်းသူ့လူတွေတွဲပြီးတဲပေါ်တင် ပို့ခဲ့တယ်။အားလုံးကမီးမှိတ်ကြတယ်။ဒါပေမယ့်ကားပိုင်တို့တဲက တံခါးသာ ပိတ်ပြီးမီးမငြိမ်းထား ဘူးဗျ။အမှန်ကကားပိုင်မိန်းမက ညအိပ်ရင်မီးဖွင့်ထားမှအိပ်တာ။ ခဏကြာတော့ကျနော်ကို လာခေါ်လို့ဝိတ် ပေါနှင့်အတူလိုက်သွားတယ်။လူကများပြီးချောင်း ကြည့်ပေါက်ကနှစ်ပေါက်တည်း ဆိုတော့လုကြည့်ရတယ်ဗျ။ အသံမထွက် အောင်တစ်ယောက်ခေါင်းတစ်ယောက်ဖယ်ကြည့်ရတာ ဗ်။

ကားပိုင်ကမူးသာနေတယ်။လီးက တော့မိုးပေါ်ထောင်နေတာ။သူ့မိန်းမကဘယ်လောက်တောင်ထန်နေလဲ မသိဘူး။သူ့ယောက်ျား လီးကို စုပ်နေတာတပြွတ်ပြွတ်အသံတွေ ထွက်နေတယ်။ငါးမိနစ်လောက် အားရအောင်စုပ်ပြီးလုံချည်ချွတ်ကာအပေါ်ကခွပြီး ဆောင့်တော့တာပဲ ။အဖုတ်ကအမွှေးတွေနှင့်နက်မှောင်နေတာ။သူကဆံပင်ဂုတ်ဝဲကို အကြေသားကောက်ပြီးဖွထားလို့  တချက် ဆောင့်တိုင်းဆံပင်တွေက ဖွာကနဲဖွာကနဲဖြစ်နေတာ။ကြမ်း  ခင်းကဝါးကြမ်းခင်းထားတော့တ  ကျီကျီနှင့်မြည်နေတာဗျို့။  ကျနော် လီးတောင်တာအောင့်   တောင်အောင့်တယ်ဗျ။သူတို့မပြီး ခင်ထွက်လာပြီးတစ်ချီထုလိုက်သေးတယ်။ညအိပ်ရာဝင်တော့လည်းသူ  တို့လုပ်တာချည်းပဲမြင်ယောင်နေ တယ်ဗျာ။ကျနော်လည်းစမ်းကြည့် ချင်လာတယ်ဗျာ။

နောက်ရက်ကသစ်လုံးတင်တဲ့ ဖောက်ကလပ်ကကြံခိုင်ရေးလုပ် တာနှင့်ကားတွေအားလုံးပြင်ကြ တယ်။နည်းနည်းပါးပါးဆီထိုးဘီး   ဖာနပ်ကြပ်ပေါ့။ကိုကျော်ဆွေပြန်မယ်ဆိုလို့တားထားပြီးနေ့လည်ကျ မှကျနော်လည်းသူတို့နှင့်ဆင်စ ခန်းဖက်ကိုလိုက်ခဲ့တယ်။ ကို ကျော်ဆွေကသူ့အိမ်ကိုတစ်ခါ တည်းမသွားပဲဆင်အုပ်စုခေါင်း ဆောင်ဖထီးကြီးကျနော်ကိုခေါ် သွားလို့ကျနော်လည်းလိုက်ခဲ့တယ်။ ဖထီးတဲအသွားမှာစာသင်နေတဲ့ တဲလေးကိုတွေ့တော့ကျနော် သတိထားမိပြီးစာသင်ခန်းဖက်ကို သေသေချာချာကြည့်လိုက်မိတယ် ဗျ။အဲဒီမှာဆရာမလေးနှစ်ယောက် ကိုမြင်ခဲ့တယ်။ကရင်မလေး နှစ်ယောက်ပေါ့။တစ်ယောက်က အရပ်ရှည်ရှည်လေးနှင့်အရမ်းလှ တယ်။ကျနော့်ရင်ထဲစမ်းချောင်း လေးဖြတ်စီးဆင်းသွားတယ်။ ဝိတ်ပေါတွေကရယ်နေသေးတာ။

ကျနော်ငေးလိူ့ကောင်းကောင်း နှင့် ကြည့်နေတုန်းကိုကျော်ဆွေကကျနော်ပုခုံးကိုတွန်းပြီး “ဟေ့ကောင်ဖထီးတူမတွေကွ၊ဒီက ခလေးတွေစာသင်ပေးနေတာ” “အရမ်း လှတယ်ဗျာ” “ဟေ့ကောင်ကြွေသွားတာလား” “ဟုတ်တယ်’” “သောက်ကလေး ဟိုကဘွဲ့ရပြီးပြီ၊မင်းကအခုမှဆယ် တန်းအောင်ရုံပဲ ရှိသေး” “အချစ်မှာငယ်တာကြီးတာမရှိဘူး ဗ်” “အာ..ဒုက္ခပဲမင်းဦးလေးသိရင် ငါခေါင်းကျိမ်းတော့မယ်” “ဘာမှမဖြစ်ဘူး” “အေး..ဟိုမှာဖထီးရှိတယ်လာ” “ဝေး..ကျော်ဆွေ.မင်းရောက် လာပါလား၊ဟားသားငယ်လေး  လေးပါသကိုး.လာဟ” ကျနော် လည်းတဲပေါ်ထိုင်တော့ဖ ထီးကစားစရာတောငှက်ပျောနှင့် ဧည့်ခံတာဗျ၊ကျနော်လည်းကောက် စားတာအစေ့တွေနှင့်မို့ထွေး ထုတ်ပစ်ရတယ်” “မြို့သားငါတို့ဆီမှာဆင်းရဲတယ်ကွ” “ဖထီးကညည်းရော့မယ်ဆင်ဆယ် ကောင်နှင့်ဆယ်ဘီးကားနှစ်စီး ပိုင်နေတာ ကို” “ဒီမှာအစားဆင်းရဲတာပြောတာပါ ၊နေအုံးငါ့တူမတွေမှာကော်ဖီနှင့်မုန့်ရှိတယ်၊ငါခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ်” ကျနော်လည်းသူတို့တဲ ရှေ့ကမီး ဖိုကိုကြည့်နေတယ်။လာတဲ့လူ တိုင်းကပါတဲ့ဟင်းစီးဟင်းရွက် တွေတွေ့ကရာအသားတွေရော ထည့်ပြီးချက်နေတာတွေ့ရ တယ်။

အဲဒါသူတို့ဟင်းတဲ့။တောကြောင် သားတွေ၊တောင်ဂဏန်းတွေရော အကုန့်ပြီးချက်တာဗျ။ခဏကြာ တော့ဆရာမလေးနှစ်ယောက် ကော်ဖီခွက်နှင့်မြေပဲဝေဖာတွေ လာချတယ်။ကြည့်ရယုံနှင့်ဗိုက်က အလိုလိုပြည့်သွားတယ်။ “လာတူမငါမိတ်ဆက်ပေးမယ်” “သူက  ဇော်မိုးတဲ့၊သူဌေးးတူလေ သူဌေးကိုယ်စားလှယ်ပေါ့” “ကျမကနန့်အဲယာ၊သူကနန့်စော ယဉ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါခင်မျ၊ကျနော့်ကို ခင်နိုင်ပါတယ်၊လိုတာရှိရင်ပြောပါ” လိပ်လိုပဲကိုယ့်ဖက်ကိုယက်လိုက်တယ် “သူလည်းဆယ်တန်းအောင်ပြီး သားဗျ” ကိုကျော်ဆွေ ဝင်ထောက်တယ်။ ဟိုနှစ်ယောက်ကမုန့်တွေဝါးနေ တယ်ဗျ “ဟုတ်ကဲ့ပါကျမတို့စာသွားသင် လိုက်ပါဦးမယ်” ကျနော်ခိုက်နေတဲ့နန့် စောယဉ် ကပြောပြီးထထွက်တယ်။ “အော်..ဟုတ်ကဲ့..၊ဟုတ်ကဲ့” ကျနော်သူသွားရာကိုငေးကြည့်နေ လို့၊ကိုကျော်ဆွေက “ဟေ့ ကောင်..ကော်ဖီသောက်အုံးဟ” ကျနော့်အဖြစ်ကိုဖထီးတောင်ကြည့်ပြီးပြုံးနေလို့ကျနော်နည်းနည်းရှက် သွားမိတယ်” ဖထီးဆီက နေပြန်တော့ကိုကျော် ဆွကအရက်သောက်ချင်တယ်ဆို လို့အရက်ဆိုင်ဖက်ကိုလှည့်သွား တယ်။အဲဒီမှာရှူခင်းကမိုက်တယ်ဗျ။ ရေပြင်ကအကျယ်ကြီးရေတွေစီး ဆင်းနေတာချောင်းထဲဒူးခေါင်း လောက်ဖြတ်ရတယ်၊၊အိမ်ခြေအ စိတ်လောက်ရှိတယ်။အားလုံး  ချောင်းနားမှာဆောက်ထားကြတာ။

အရက်ဆိုင်ဘေးမှာချောင်းကကပ် နေတာဗျ။အရက်ဆိုင်ရောက်တော့ ဝါးထိုင်ခုံမှာထိုင်ရင်းအရက် မှာလိုက်တာ၊ပဲခြမ်းကျော်နှင့် လာချပေးတယ်။ “ဝေ့.ဆရာဧည့်သည်တွေပါလာပါ လား” “အေးဟုတ်တယ် ဟ” ဆော်ကြီးကဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေ ဆေးငါးကြီးလိုဗျ။ ယောက်ျားက ဆင်ထိုးသေလို့မုဆိုးမဖြစ်နေတာ၊၊သူကဒီရပ်ကွက်မှာဆရာမကြီးပေါ့။ သူ့ကိုလိုးချင်တဲ့လူတွေတစ်ပုံ ကြီး၊ကျနော်ကိုသေသေချာချာစူး စိုက်ကြည့်နေတာ။ပြီးမှကျနော့်အနားဝင်ထိုင်ပြီး “မောင်လေး..ဆတ်သားစားမလား ၊ရှိတယ်” “ကောင်းတာပေါ့ စေတနာနှင့်ကျွေး တာကို” အမကြီးချက်ချင်းယူပေးတယ်၊ “အေး.ငါကိုလည်းမှတ်ထားဦး..စောမူအေးတဲ့၊” “ဟုတ်မစော” သူက အနားကိုထိုင်နေတာကျနော် ကကိုကျော်ဆွေကို “ကိုကျော်ဆွေ.ပြောအုံးလေဗျ” “ဘာလဲဟ..ဆရာမလေးအကြောင်း “ “အေးးနင် တော့ပြသနာပဲ၊ဘယ် ဆရာမလဲ” “နန့်စောယဉ်ကိုပြောတာအမ” “အေး..အဲဒါပြသနာရှိတယ်ပြောစမ်းပါဦး ကိုကျော်ဆွေကဟိုနှစ် ကောင် ငါနှင့်တဲခဏလိုက်ပို့ဦးမယ်ဒ လင်တွေထားလိုက်ဦးမယ်” သူတို့တွေထွက်သွားမှ “ငါပြောတာနန့်စောယဉ်ကိုဆင်ဦး စီးထီး ကော်ကလိုက်နေတာဟ” “ဟာသွားပါပြီနောက်ကျသွားပြီ လားကြာ” “နောက်တော့မကျငေးဘူး၊သူ့မရ လည်းဘာဖြစ်လဲငါရှိတယ်”  “ဗျာ” “အေး..ငါလုပ်ပေးမယ်သိလား၊ငါ့ ကိုလည်းတစ်ခုလုပ်ပေးပေါ့” “အမလုပ်ပေးမယ်ဆို၊ကျနော် လည်းအမကိုလုပ်ပေး မယ်လေ” “အေး..အဲဒါဆိုနင်တို့ကားမြို့ ပေါ်ဘယ်တော့တက်မှာလည်း” “နောက်နှစ်ရက်လောက်တက်မှာ” “ဘာလုပ်မလို့လဲ” “ငါ အရက်တွေကုန်နေပြီ၊ငါမြို့ တက်ဝယ်မယ်လေ၊အဲဒါနင်လိုက်ခဲ့။

ညနေဘက်မှတက်မယ်” “အဲဒါဆိုအမညအိပ်ရမှာပေါ့” “အေးငါတည်းခိုခန်းမှာအိပ်မယ်၊ နင်ညလာအိပ်ပေး၊မနက်ကျရင်သူ  တို့မှာ တဲ့ပစ္စည်းနင်သွားပို့ ပေးလေ၊ငါလည်းပြောထားပေးမယ်၊ဟိုမှာနင့်လူတွေလာပြီမသိစေနှင့်” “ဟုတ်ကဲ့” “ဟေ့ကောင်အဆင်ပြေ လား၊” “ဘာလဲဗ်” “မင်းကောင်မလေးကိုပြောတာ” “အေးကြိုးစားရမှာပေါ့၊ပြိုင် ဘက်ရှိတယ်” “ဘယ်သူလဲဟ” “အယ်ထီးကော် တဲ့” “ဟ..အဲဒီကောင်ဆိုမလွယ်ဘူးဟ၊ စိတ်ဆတ်တယ်၊သူသိသွားရင်အ ချိန်မရွေးပြသနာပေါ်နိုင်တယ်” “ပေါ်.ပေါ်ဗျာ” “အင်း ဘယ်လိုမှတားမရပါလား” “ကဲသောက်.ပြီးမင်းတို့ပြန်ကြ” ကျနော်လည်းအမြည်းစားပြီးပြန် လာလိုက်တယ်။ခြေထောက်တွေ  က တက်ကြွနေတာဗျ။ နောက်တစ်ရက်မြို့ပေါ်တက်မယ့် ကားနှင့်ကျနော်လိုက်ခဲ့တယ်။ မကရင်မကြီးလည်းပါတယ်။ သူကိုဈေးနားချ ပေးပြီးအိမ်ဖက် ကိုလှည့်တယ်။စီစဉ်စရာတွေစီစဉ် ပြီးအိမ်မှာညမအိပ်ဖြစ်တဲ့အ ကြောင်းပြောတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေနှင့်ချိန်းထား တဲ့အကြောင်းရွှီးရတာပေါ့။ ညဘက်ရှစ်နာရီလောက်ဆိုက်ကား ငှားပြီးမကရင်မရှိရာကိုလစ်လာ လိုက်တယ်။

တည်းခိုခန်းမှာမက ရင် မကနှစ်ယောက်ခန်းယူထားတယ်။ ကျနော်လည်းသူ့အခန်းမေးပြီးတက်ခဲ့တယ်။အခန်းရှေ့ရောက်တော့တံခါးခေါက်တော့ကရင် မဖွင့်ပေးပြီး “စောသားပဲမောင်လေး” “စောစောအိပ်လို့ရတာပေါ့” “အေးဒါဆိုလည်းလာ၊အဝတ်အစား ချွတ်လိုက်တော့” ကျနော် လည်းအဝတ်အစားချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊၊နည်းနည်းတော့ကြောက် နေတယ်လီးကသိပ်မတောင်ဘူး “လာမောင်လေးအိပ်လိုက်..မမ  စုပ်ပေးမယ်၊အမလေးလူကသာ ငယ်တယ်လီးကအကြီးကြီးပဲ” “အမယောက်ျားလောက်ကြီးလို့ကြီးလို့လား” “ငါ့ယောက်ျားကတို တိုနှင့်တုတ် တုတ်ဟ၊နင့်ဟာကပိုကြီးပြီးပို ရှည်တယ်” ပြောရင်းနှင့်ကိုကျနော့်လီးကိုစုပ်လိုက်တယ်။ပူနွေးနွေးအာငွေ့ နှင့်သူ့စုပ်ချက် ကြောင့်ကျနော်တချက်အော်လိုက်မိတယ် “ပြွတ်…ပြွတ်” “အားးးးးးရှီးး၊အားးကောင်း လိုက်တာမမရာ” “ပြွတ်..ပြွတ်” “အားးလား လားရှီး” လီးဒစ်တွေကိုလျှာနှင့်ယက်ပေး တယ်ဗျ။ “ပလပ်..ပလပ်” “အားး.အိုး..အရမ်းကောင်းတယ်ဗျ” ကရင်မကြီးကအားတက် လာပြီး ဂွေးဥတွေပါစုပ်ဆွဲလိုက်တာ အောင့်သလိုခံစားရတယ်။လီးကို ငုံပြီးကွင်းတိုက်ပေးတာကျနော် မျက်လုံးတွေတောင်စင်းလာ တယ်။

အရမ်းကောင်းတာကိုး။လီးကအ ဆမတန်တောင်ပြီးလွှတ်လိုက်ရင် ချက်နားတောင်ကပ်နေတာဗျ။ ကရင်မကြီးကလီးစုပ်တာရပ်ပြီး  အင်ကီၤျတွေပါချွတ်ပစ်တာဗျ။နို့ကြီးကတစ်လုံးတစ်ခဲကြီးဗျ။ ကျနော်လည်းစို့ချင်လာတာကြောင့်စို့ပစ်လိုက်တယ် ကျနော် လည်းနို့အုံကြီးကိုငုံခဲပြီးတပြွတ်ပြွတ်စို့ပစ်လိုက်တယ်။ “မောင်လေးအောက်ကဟာကြီး ပါပွတ်ပေး” ကျနော်လည်းဘေးကနေနို့စို့ ရင်း သူ့အဖုတ်ကိုပွတ်ပေးလိုက်တာ။ ဘယ်ကတည်းကခံချင်နေတာလဲ မသိအဖုတ်တစ်ခုလုံးစိုရွဲနေတာပါဗျ။အဖုတ်မပွတ်ဘူးတော့ ဘယ် လိုလုပ်ရတာမသိတာကြောင့်လက် နှင့်သာထိုးလိုက်တယ် “မောင်လေးအစေ့ကိုပွတ်” ကျနော်လည်းပွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ “အားးးအဲလိုမပွတ်နှင့်နာတယ်” “ဘယ်လိုပွတ်ရမမှာလဲ” “ဒီလိုပွတ်” “ဒီလိုလား” “အေးးးဟုတ်တယ်” ကျနော်လည်းသူပြသလိုပွတ် လိုက် မှသူ့ဆီကညည်းသံတွေထွက်လာ တယ်။သူကလက်ဦးဆရာပေါ့ဗျာ။ နို့တွေကိုလှိမ့်လှိမ့်ပြီး စို့ပစ်လိုက်တယ်။နို့သီးခေါင်းတွေ ကိုလျှာဖျားနှင့်တော့တော့ပြီး ယက်ပစ်လိုက်တယ်ဗျ။အဖုတ် လည်းအပွတ်ခံရပြီး နို့တွေလည်းစို့ခံရတော့ကရင်မ ကြီးလည်း တော်တော်လေးအသံ ထွက်ပြီးညည်းတယ်။ကျနော် လည်းလိုးချင်နေတာကြာပြီအခု လိုပင့်သကူလိုးရတယ်ဆိုတော့ရှယ်ပဲပေါ့။

“ရပြီမောင်လေးလိုးတော့” ကျနော်လည်းသူ့ပေါင်ကြားထဲဒူး ထောက်ဝင်ပြီးလီးကိုထည့်လိုက် တယ်။ “ဗျစ်…ဗျစ်..ဘွတ်” “အားးးး ကောင်းတယ်” “ကျနော်လည်းသူ့ပေါင်ကိုအပေါ် တွန်းတင်ပြီးအပေါ်ကနေစိုက်ချ လိုးတယ်။ “ဗျစ်…ဗျစ်..ဇွိ.. ဇွိ” “အားးလားးလိုး တတ်လိုက်တာ အိုးးးး” “ဇွပ်..ဖတ်..ဖတ်…..ဖန်းးးးဖန်းး” “အားးမောင်လေးးကောင်းတယ်၊ ပြီးသွာိးလိမ့်မယ်၊အာရုံလွှဲ လိုးးး”  ကျ နော်လည်းတခြားအာရုံလွှဲ လိုက်တာနန့်စောယဉ်ပုံပဲမြင်လာ လို့ပိုအားထည့်လိုက်မိတယ်” “အားးအင့်..ဟင့်..ဖြေးဖြေး နှင့်မှန်မှန်လိုး ပေးပါမောင် လးရယိ “ကျနော်လည်းလိုးနေရင်းက နန့်စောယဉ်ပဲမြင်လာလို့အားရပါးရလိုးတာပြီးချင်သလိုဖြစ်လာ တယ်။  “မောင် လေးအာရုံလွှဲလေ” “ကျနော် နောက်ဆုံးဘုရားစာတွေပဲရွတ်ရ တယ်။လိုးနေရင်းမေ့တာမို့ပြန် ပြန်ရွတ်ရင်းဆယ်မိနစ်လောက် ကြာ သွားတယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်းဖန်းးးးး” “အားးးအင့်..အာ့..ရှီးးရှိးးငါပြီးတော့မယ်..အာ့.အာ့ရှီး…ရှီး” “ကျနော်လည်း သူပြီးတော့မယ်ဆို တာသိလို့အာရုံပြန်စုစည်းပြီး အားရပါးရလိုးပစ်လိုက်တယ်။

အချက်တစ်ရာလောက်လည်းလိုး ပြီးတော့သူလည်းပြီးကျနော် လည်းပြီးသွားတာပေါ့ “အားရလိုက်တာမောင်လေးရာ၊ ငါ့မှာအရင် ကကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ပွတ်နေရတာ” “ကျနော်လိုးတာကောင်းလား” “ကောင်းတာပေါ့ဟယ်..အီဆိမ့်နေ တာပဲ၊လီးကလည်းကြီး ရှည်က လည်းရှည်တော့အရမ်းကောင်း တယ်။ဒီနေ့အားရအောင်လိုးပေးစမ်းပါ။ခဏသာနေရတယ်” အမောခံနိုင်ပြီးအားရှိတဲ့ကျ နော်လီးကပြန်တောင်လာတယ်။ “မမ..မှုတ်ပေးဦးထပ်လုပ်မယ်” “အေးစုပ်ပေးမယ်” သူကပြန်စုပ်ပေးတော့လီးကအ စွန်းကုန် တောင်လာပြန်ရော “ကျနော်ဒီတစ်ခါကုန်းလိုးချင် တယ်” “လိုးလေ..ကုန်းပေးမယ်” “ကျနော်လည်းနောက်ကနေဒူး  ထောက်ပြီးလီး ကိုသွင်းလိုက်တယ်။ဖွံ့ထွားတဲ့ဖင်ကြီးနှင့်စအိုဝ  ညိုညိုကြီးကိုမြင်ရတယ်ဗျ။ မီးရောင်နှင့်ပြူးထွက်နေတဲ့အ ဖုတ်ပြူးပြူးကြီးက လည်းအားရ စရာကောင်းနေတယ်။လိုးလိုက် တိုင်းအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ လိပ်ဝင်သွားတာကိုကြည့့်ပီးအားရကျေနင်္ပတယ်ဗျ။

“ဗျစ်…ဗျစ်…ဘွတ်…ဘွတ်” “အာ့..အင့်…ဟင့့်ဟင့်.. မောင်လေးး” ကျနော်လည်းဒူးထောက်ပြီးလိုးနေ ရာကနေခွေးလိုးလိုးသလို လိုးဖို့ဒူးကွေးကာအပေါ်စီးမှဆက်ဆံ လိုက်တာ တချက်ဆောင့်ချတိုင်းမကရင်မ ဟာတအင့်အင်းနှင့်ကိုအော်နေ သေးတာပါ။  “ဗျိ  ဇွီ…ဗျစ်..ဗျစ်…ဘွတ်..ဖတ်.. ဖတ်…ဘု” “အာ့..အား..အရမ်းကောင်းတယ် မောင်လေး..အားးမြန်..မြန်လုပ် ကွာ..မမပြီးတော့မယ်”  “ဇွပ် ဖန်းးးဖန်းးးးဖတ်..ဘတ်..ဘွတ်…ဖန်းးးဖန်းး” အာ့ားရှီးးးအားးးးးအိုးးးးးးးးအာ့ရှီးးအိုးးးး” လိုးချိန် ဆယ့်ငါးမိနစ်ကျော်ကျော် လောက် မှာသူပြီးသွားတယ်။ဒါပေမယ့်ကျ နော်မပြီးနိုင်ဘူးဒူးကွေးလိုးရလို့သာဒူးတွေပူလာပြီးညောင်း နေတော့တယ်။ကျနော် လည်းအိပ် ရာပေါ်လှဲချလိုက်တယ် “မောင်လေးမပြီးဘူးလား” “ဟုတ်တယ်မမ” “အေးးးငါမှုတ်ပေးမယ်” ဆိုပြီးတော်တော်လေး ကြာအောင် မှုတ်ပေမယ့်လီးကမကျပဲနေတယ်” “အားးးငါလည်းအာညောင်းပြီဟ” “မမဖင်လိုးချင်လို့ရလား”  “လိုးချင်တာလိုးရ တယ်” “ငါဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးမယ် မောင်လေး” သူဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလို့ ကျနော်လည်းသူ့ဖင်ကိုတံတွေး  ဆွတ်လိုက် ပြီးလီးကိုထည့်လိုက် တယ်။လီးကဖင်ထဲကိုတင်းကျပ်ပြီး ဝင်သွားတယ် “ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်.ငါ့ဖင်ကွဲ  သွားမယ်” “အင်း..မမ..”

“ဗျစ်…ဗျစ်……” “အားးးးးထိတယ်ကွာ” “ဇွိ…ဘွတ်….ဖတ်…ဖတ်..ဘွတ်….” “အိုးးး..ဟးးးဟ၊ားးအားး* “ဇွပ်..ဖတ်..ဖတ်..ဘွတ်..ဘွတ်” ကျနော်ကျပ်လွန်းလို့ပြီးချင်လာတယ်။ “မမကျနော်ပြီးတော့မယ်” “အေးးလိုးးပြီးအောင်လိုးးး” “ဇွပ် ဖတ်..ဖတ်…ဖန်းဇွိ..ဗျိ..ဗျိ” အားးးးအိုးးဟူးးးးးးး ကျနော်လည်းအော်ပြီးဖင်ထဲကို သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီးလီး ကိုချွတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက် တယ်။ “အားးကောင်းလိုက်တာကောငငွလးရာ.နင့်လီးကအရမ်းမိုက်တယ်၊ငါစွဲသွားပြီနောက်လုပ်ပေးသိလား” “ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့” ကျနော်လည်းနောက်နေ့မနက်မှာ ကရင်မကြီးနှင့်သူ့ပစ္စည်တွေတင် ပြီးတောထဲပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။ဆင်စ ခန်းဖက် အထိလိုက်ပို့ပြီးဆရာမ လေးတေ့မှာတဲ့ပစ္စည်းအချို့ကိုယူပြီးဆရာမလေးဆီကိုသွားခဲ့တယ်။ အဟီးရီးစာစာတစ်စောင်လည်းရေး  ပြီးယူသွားတာပေါ့။ ကျောင်းဖက်သွားပြီးပေးတာပါ။ “မနန့်စောယဉ်..ဒီမှာပစ္စည်းတွေ လာပို့တာပါ” “အားနာစရာရှင်.ကျမတို့လာယူ မှာပေါ့” “အပန်းမကြီးပါဘူး၊ကျနော်က မနန့်စောရင်နှင့်တွေ့ချင်လို့ပါ” “ရှင်” “ဟုတ်တယ်ဗျ၊မနန့်စောယဉ်.. ကျနော်မနန့်စောယဉ်ကို မြင်ကတည်းချစ်မိတာ” “ရှင်..အာကိုဇော်မိုးကလည်း” ကျနော်လည်းလာလာချင်း ဆောက်နှင့်ထွင်းပစ်လိုက်တယ်

၊ပြိုင်ဘက်ရှိနေလို့အချိန်ဆွဲ လို့မဖြစ်ဘူးလေ “ရော့ပါ..ကျနော်ရေးထားတဲ့စာပါ” မနန့်လည်းကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာယူထားလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်းလစ်လာခဲ့လိုက်တယ်။နောက်နေ့တွေမှာလည်းအကြောင်းမ ရှိအကြောင်းရှာပြီးမနန့်ဆီကိုသွားသေးတယ်ဗျ။ ညနေပိုင်းရောက်  ရင်ကိုကျော်ဆွေနှင့်ကရင်မဆိုင်သွားတာပေါ့။ကရင်မကြီးကဟန်မ ပျက်ဧည့်ခံရှာတယ်။ကျနော် လည်းနောက်နေ့ တွေမှာကားသ မားတွေအားရင်ဆင်စခန်းပဲ  ခေါ်ပြီးကရင်မဆိုင်ဖက်ကိုပဲသွားနေကြတာလေ။မနန့်မှာကိုဇော်မိုးဆင်စခန်းလာ ကတည်းကသတိထားမိတယ်။ ရွှေစွန်ညိုဘာလိုလို့ဝဲပါတယ်။ မထွေးလိုလို့ဝဲပါတယ်။ဒါပေမယ့် အယ်ထီးကော်ကသူ့ကိုအရင်ချစ် ရေးဆိုထားတော့ ဝေခွဲရခက်ခဲနေပါတယ်။အယ်ထီး ကော်နှင့်လူမျိုးတူဘာသာတူလေ၊ သူ့ဘဝကိုလည်းစာနာတယ်။ တခြားအရာ တွေပေါ်မှာသာစိတ် ဆတ်ပေမယ့်သူ့အပေါ်မှာစိတ် ရှည်တယ်။သူ့အပေါ်တကယ်ချစ် တာလည်းသိတယ်။ကိုဇော်မိုးတစ် ယောက်က အသက်ကလေးကငယ် ငယ်လူကောင်ထွားပြီးနေလောင် နေလို့သာအသက်ကြီးသလိုဖြစ်နေ တာ။

အခုလည်းတနေ့တနေ့ဒီလမ်း   ခရီးကိုမညည်းမညူလာနေတာသနားမိတယ်။တဖြေးဖြေးနှင့်သနားရာကကိုဇော်မိုးကိုချစ်လာသလိုဖြစ်နေပြီ။ကိုဇော်မိုးကလည်း အဖြေတောင်းတာအ မဲခြောက်ဖုတ်တောင်းသလိုတကျီ ကျီနှင့်အခုဆိုကျောင်းကိုလာလွန်းအားကြီးလို့ညီအမတစ်ဝမ်းကွဲ ကျောင်း အတူတူပြတဲ့သူနှင့်တောင်အတော်ကြီး သွးင်းနီးနေပြီ “အယဉ်..ညည်းဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ” “ငါမစဉ်းစားတတ်ပါဘူးဟယ်” “ငါသိပါ တယ်ဟာ၊နင်ဇော်မိုးဘက်ပါနေပြီ” “အင်းလေ.ငါဝန်ခံပါတယ်၊ဒါပေမယ့်အယ်ထီးကော်ကိုလည်းသနာနေ တယ်” “ငါးရံ့နှစ်ကောင် ဖမ်းသလို ့ဖြစ်နေမယ်နှော်၊နှစ်ယောက်စ လုံးကမလွယ်ဘူးနှော်” “အေးပါဟယ်” “ငိုဇော်မိုးကပြောတယ်၊” “ဘာတုန်းဟ” “လှေနံန  ဖက်ကိုနင်းတယ်ဆိုရင် လည်းသူ့ဘက်ကိုပိုပိုသာသာ နင်းလိုက်ပါတဲ့” “သူကဗိုလ်အောင်ဒင်ပေါ့” “ဟုတ်တယ်၊ဟုတ်တယ်.ဗိုလ်  အောင်ဒင်.၊ဗိုလ်အောင်ဒင်”“ဟားးဟားးးအဟင်းးဟင်းးးးး”  ရယ်နေရင်းကဇော်မိုးမျက်နှာလေးကွက်ပြီးမြင်လိုက်တယ် “အော်..ကို ဇော်မိုးရယ်” တနေ့မနန့်ဆီကိုသွားပြီးကရင်မအ ရက်ဆိုင်ထိုင်နေတုန်းအယ်ထီးကော်ရောက်လာတယ်။လူကငှက်ဖျားမိ ထားသလို ပါ

“ဇော်မိုးဆိုတာမင်းလား” “အေး.ငါပဲ” “မင်းဆင်စခန်းကိုမလာနှင့်ဟေ့ ကောင်” “ငါ့ဘာသာလာတာဘာဖြစ်လဲကွာ” “ဟေ့ကောင် မင်းကိုငါပြောထားပြီးပြီနှော်၊” “လာတော့ဘာဖြစ်လဲ” “မင်းတော်တော်သတ္တိရှိတာလား” “အေး..” “အေးအဲဒါဆိုတပွဲတလမ်း လောက် စမ်းရအောင်” ကျနော်လည်းကြောက်နေရင်မနန့်နှင့်လွဲရတော့မည်မို့ “လုပ်လေကြာသလားလို့” ကျနော်ကြားဖူးတာက  ကရင်တွေလက်ဝှေ့ထိုးတတ်တယ် ဆိုတာသိတယ်။ကျနော်လည်းရိုး ရာနပန်း(ကျင်)ကိုငယ်ငယ်ကတတ်တယ်။ရွာမှာလည်းသင် ထားတာ၊ အိမ်ကဝိတ်သမားတွေနှင့်လည်း ခဏခဏကစားနေကြမို့လို့လုံးထွေး ပီးသတ်ပုတ်ဖို့စဉ်းစားလိုက်တယ် “ဟဲ့တော်ကြ..ငါ ဆိုင်မှာရန်မဖြစ်နှင့်ထီးကော်နင့်ကိုဦးစီးနှင့် တိုင်မှာ” “နင်ကဘာလို့နာနေတာလဲ” “ဟဲ့ငါဆိုင်လာတဲ့ဧည့်သည်၊ငါ့ စီးပွားရေးကိုနင်လာ ဖျက်တာ” ‘”ဟေ့ထီးကော်..ဘာဖြစ်တာလဲ” “ဖထီး..ဘာမှမဖြစ်ဘူး” “မဖြစ်ရင်ပြန်” ထီးကော်ပြန်သွားသည်။

“ဖိုးခွား..မင်းလည်းပြန်” “ဟုတ်ကဲ့..ဖထီး” “လစ်ကြမယ်ဟေ့” အားလုံးလည်းစခန်းကိုပြန်လာခဲ့ ကြတယ် နန့်စောယဉ်မှာ တင်း ကြားပြီးရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်ကာဇော်မိုးအတွက် စိတ်ပူသွားတယ်။ထီးကော်ကဓား အမြဲတန်းပါတယ်လေ။ဓားနှင့်တော့ မထိုးရဲ လောက်ဘူး၊ဇော်မိုးတို့အဖွဲ့ကကားပေါ်မှာငြိမ်းချမ်းရေးအဖွဲ့ တံဆိပ်တတ်ထားတယ်။ဓားနှင့်ထိုး ရင်အားလုံးပြသနာတက်နိုင်တယ် ဆိုတာအားလုံးကသိထားကြတယ် လေ။ နောက်နေ့ကျတော့တခြားလူတွေ ခေါ်မရလို့ညနေစောင်းမှာကျနော် လည်း စ်ယောက် တည်းတက် လာတယ်။လေလေးကကျောဖက် ကနေပြီးတိုက်နေလို့မပူပါဘူး တောင်တက်ခရီးတွေဆိုပေမယ့် အေးအေးဆေးဆေး တက်လာခဲ့ တယ်။ တကယ်တမ်းတော့အယ်ထီးကော် ဟာဆင်ဦးစီးပီပီဆင်ကြံကြံနေတာ ကိုကျနော်မသိခဲ့ဘူး။သူစီးတဲ့ ဆင်က မုန်ယိုစပြုနေတာလေ။ ကျနော်လေးပုဆိုးလေးမပြီးပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နှင့်တောင်ပေါ်ကိုတက်လာခဲ့တယ်။အဲဒီအချိန်မှာ နောက်ကအသံကြားလို့လှမ်းကြည့် လိုက်တယ် “ကျည်..ဝူး” “ဟာဆင်ပဲ” ကျနော်လည်းခြေသုတ်တင်ပြီးပြေး တက်တယ်၊ဆင်ကကျနော့ကို မြင်ပြီး လိုက်တော့တာပဲ၊လေကသူ့ဘက် ကတိုင်တာရယ်၊တောင်တက်ဖြစ် နေတာရယ်ကြောင့်ကျနော့အနား ကိုချက်ချင်းမရောက် ဘူး။ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေလိုက်လာတယ်။

ဆင်ပြေးအားကိုကျနော်ဘယ်လိုမှ မယှဉ်နိုင်ဘူးလေ။ကျနော်အကြံရ ပြီးပုဆိုးကိုချွတ်ချပြီး ထပ်ပြေးတယ်။ ဆင်ကကျနော့်ပုဆိုးကို တက်နင်း ပြီးကျန်နေတယ်။တော်ကြာမှဆက် လိုက်လာတော့ကျနော်လည်းအကျႌ ထပ်ချွတ်ပြီးထပ်ပစ်ထားခဲ့တယ်။ ဆင်ကအ ကျႌကိုထပ်နင်းပြီးခြေ ထောက်နှင့်နင်းပြီးထပ်လိုက်လာ တယ်။ကျနော်လည်းအသက်လု ပြီးပြေးတာဆင်ဝိုင်းနားရောက် လာ တယ်။ကျနော်ဆက်ပြေးတယ်။ လူတွေအားလုံးဆူညံကုန်ကြတယ်။ ကျနော်စာသင်ကျောင်းဘက်ပြေး ပြီးပက်လက်လှန်ပြီးအမော ဖြေရ တော့တယ်။ နန့်စောယဉ်မှာကိုဇော်မိုးတစ် ယောက်အဝတ်အစားမပါပဲပြေး လာတာမြင်ရတယ်။ဆင်ဝိုင်းဘက် ကလည်း ဆူညံနေတော့သဘော ပေါက်လိုက်ပြီးဖထီးပုဆိုးတစ် ထည်ယူပြီးအမောဖြေနေတဲ့ ဇော်မိုးကိုသွားခြုံပေးရတယ်။ အတွင်းခံပါလို့ သာပေါ့မျက်စိ ရှက်စရာကြီးပါ“ကျနော်လည်းမနန့်လာပို့တဲ့ပု ဆိုးကိုချက်ချင်းမဝတ်ပဲချွေး တွေသုတ်ပြီးမှဝတ်ရတယ်” မနန့်မှာဇော် မိုးဖြစ်ပုံကို ကြည့်ပြီးသနားလွန်းလို့မျက်ရည်တောင်ကျတယ်။

“ဇော်မိုး၊နောက်တစ်ယောက်ထဲ မလာနင့်” “လာမှာပဲမနန့်ကချစ်တယ်ပြောမှ” “ဒီလိုဖြစ်နေတာတောင်နင်ကပြော နိုင်သေးတယ်”  “ဖြေပါမနန့်” “အေး.ချစ်တယ်.ချစ်တယ်” ကျနော်ပျော်ပြီးမနန့်ကိုဖက် နမ်းပစ်လိုက်တယ် “အို..လွှတ်တော့ဟိုမှာဖထီးလာ ပြီ”  ကျ နော်လည်းပြန်လွှတ်ပစ်လိုက် တယ်” “ဖိုးခွားဘာမှမဖြစ်ဘူလား၊ ငါတောင်းပန်တယ်၊တယ်မိုက်တဲ့ ထီးကော်” “ရပါတယ်ဖထီး”  ကျ နော်ကတော့သာယာနေပြီဖြစ် ပေမယ့်အယ်ထီးကော်ကမလုပ်သင့် တဲ့အရာကိုလုပ်တဲ့အတွက်ဆင် စခန်းတစ်ခုလုံးရဲ့ညိုညင်မှု့ကိုခံ ရတယ်ဗျ။ကျနော်မှာလည်း ဦးလေးတောင်ပေါ်တက်လာပြီး ကြိမ်းမောင်းဒဏ်တော်တော်ခံ လိုက်ရတယ်။ “ဟေ့ကောင်.မင်းကယူ မှာမို့လို့ လား” “ယူမှာဦးလေး” “စဉ်းစားမင်းကကျောင်းဆက်တက် ရအုံးမှာ၊နောက်ပြီးသူကခရစ်ယာန်ကွ” “ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ ဦးလေး”  “အင်း..မင်းကအချစ်ဦးဆိုတော့ရူးနေတာပေါ့ကွာ” နောက်ဆင်ဝိုင်းဘက်မသွားနှင့်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဦးလေး” ကျနော်ဦးလေး စိတ်ချမ်းသာ အောင်ပြောလိုက်ရတယ်၊အခုမှ အဖြေရတာဘယ့်နှယ်သွားမတွေ့လို့ ရမလား ကျနော်ကအေးအေးဆေးဆေးဖြစ် သွားပြီ၊ဒါပေမယ့်အယ်ထီးကော် ဒုက္ခက မုန်ယိုပြီးတောထဲဝင်သွားတဲ့ဆင် နောက်ကိုလိုက်ရတော့တယ်။

ပဲ့ချိတ်နှစ်ယောက်ခေါ်ပြီး ဆက်ခြေရာနှင့်ဆင်ချေးတုံးကို ကြည့်ပြီးလိုက်သွားတာ။သူစိတ် မဖြောင့်ပါဘူး၊ဆရာမလေးက  ကျနော် နှင့်ကြိုက်သွားမှာကိုအ ရမ်းစိုးရိမ်နေတာ။ သူတကယ်လည်းအဲဒီနေ့ကချစ်သူ တွေဖြစ်သွားတာမသိခဲ့ဘူး။ဆင် အခြေအနေကို ကြည့်ရင်းကဆယ် ရက်လောက်ကြာတယ်။သူစိတ်မ ရှည်တော့တာနှင့်မုန်ယိုလို့မ ပြီးသေးတဲ့ဆင်ကိုအတင်းဖမ်းဖို့ကြိုးစားရင်း ကဦးခေါင်းပေါ်တက် ပြီးစခန်းဖက်ကိုခေါ်ဖို့ကြိုး စားတယ်။ဆင်ကဝါးတောဖက် ကိုဖြတ်ပြေးတော့ဆင်ကိုမထိန်း နိုင်အဲဆင်ခေါ်ရာ ကိုပါသွားတယ်။ ဝါးတောဖြတ်ပြေးတဲ့အခါဝါးထိုး လို့တစ်ကိုယ်လုံးသွေးအလိမ်း လိမ်းနှင့်နောက်ဆုံးမှာဆင်ပြေးတဲ့သစ်ပင်နား ရောက်တော့သစ်ပင် နှင့်တိုက်မိပြီးဆင်ပေါ်ကပြုတ် ကျကျန်ခဲ့တယ်။သူများကိုမကောင်းကြံတဲ့စိတ်ကလက်ငင်းအကျိုးပေး တာပါ။ ပဲ့ချိတ်တွေကစောင်ပခက် လုပ်ပြီးထမ်းခေါ်လို့သာစခန်းကိုရောက်ရတယ်။ဖထီးလည်းသူ့ တူဖြစ်ပြီးအားကိုးရတဲ့သူဖြစ်  တော့ပြာ ပြာသလဲပါ။မြို့ပေါ်ဆေး ရုံပို့ဖို့အတွက်ကျနော်တို့ကားစခန်းကိုလာတဲ့အခါ။ကျနော်တို့စ ခန်းမှာလည်းကားကတစ်စီးထဲသာ  ရှိ တယ်။ကျနော့်ကိုလုပ်ကြံထား သူမို့မပို့ချင် ကြပါဘူး။ကျနော်လည်းလူ့အသက် ကယ်လို့ရရဲ့သားနှင့်မကယ်ဖြစ် ရင်နောင်စိတ်မ ကောင်းဖြစ်ရမှာ မို့ဆေးရုံကိုပို့ခိုင်းလိုက် တယ်။ဖထီးလည်းဆေးရုံကိုလိုက် သွားရတော့တယ်။

ဆင်စခန်းမှာဖထီးမရှိတော့ကျနော့်အကြိုက်ပေါ့ဗျာ။ညဘက်မှာမဆီ ကိုကျနော်သွားလည်တော့တယ်။ သမီးရည်းစားဖြစ်ပြီဆို တော့ မနှင့်မောင်ဖြစ်ပြီလေ။ “အယဉ်ရေ.မောင်လာတယ်” “အေး..ညည်းပဲခေါ်တော့” “ကောင်မခေါ်တာလေးကိုသဝန်တို နေတယ်” “နင်ခေါ်ချင်ရှာပေါ့ဟ”  “မရတတ်လို့ပါနှော်” “ကောင်မ..ညည်းငါ့ဘဲများ ကြိုက်နေလားမသိဘူး” “ကြိုက်ရင်ရောနင်ပေးမှာမို့  လို့ လား” “မလုပ်ပါနှင့်အချစ်ကဝေစားလို့မရဘူး၊မတစ်ယောက်တည်းသာချစ် တာပါ” “သွားအပိုတွေ” “ကျနော်တို့ချောင်းကမ်းဘေး ခဏ သွားမယ်လိုက်ဦးမလား” “မလိုက်တော့ပါဘူး၊မစားရညှော် ခံကြီး” “အင်းသူကလည်းတစ်ဒုက္ခ” “အဟင်းးဟင်းး” “မ..လာ သွားရအောင်” လသာသာမှာချောင်းရေတသွင်စီး လို့ကျောက်စရစ်ခဲလေးတွေအပေါ် လမ်းလျောက်ရတာအရမ်းကို ကောင်းတယ် ဗျ။ ကျောက်တုံးတွေကြားထိုင်လိုက် ပြီးမရဲ့မျက်နှာကိုငေးကြည့် လိုက်တယ်။သနပ်ခါးအဖွေးသား နှင့်ချစ်စရာကောင်းတဲ့မမျက်နှာ လေးကိုမွှေးကြူလိုက်ပြီးသာသာ ယာယာလေးပွေ့ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်း ပါးလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ရင်ခုန်သံတွေ ကတဒိန်းဒိန်းနှင့်ကိုမြည်နေတာလေ။

ရင်ခုန်သံတွေမြန်လေကျနော့လီး ကတောင်လေပေါ့ဆိပ်ကွယ်ရာအ ရပ်မှာနှစ်ယောက်သားချိန်းတွေ့ တာလေ။ဖိုမဓာတ်ကလောင် မြိုက် နေတာပေါ့။ကျနော်မကိုအရမ်း လည်းချစ်တယ်၊မြတ်လည်းမြတ်နိုး တယ်၊ဒါပေမယ့်စိတ်လည်းမချဘူး။ ချစ်သက်သေလေး များ၊အမှတ်တရ လေးတွေများများဖြစ်အောင်လုပ် ထားချင်တာလေ။အဲဒီတော့လည်း “သိပ်ချစ်တယ်မရယ်” “အွန်း.ဟွန်းး ဟင်း….မ..လည်း ချစ်ပါတယ်ကွယ်” နှုတ်ခမ်လေးနမ်းစုပ်ရင်းလည် တိုင်လေးကိုပါမာကင်ပေးလိုက် တယ်” “အားးယားတယ် မောင်” ယားတယ်ဆိုလို့လွှတ်လိုက်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းကိုပြန်နမ်းစုပ်ပြီး လျှာဖျားလေးထည့်လိုက်တယ်။  မကလျှာဖျားလေးကိုပြန်စုပ် လာ တယ်ဗျ။ကျနော်လည်းအခြေ အနေကောင်းပြီဆိုပြီး အကျႌနောက်ကျောကသူ့ဘော်လီ ချိတ်ကိုဖြုတ်ပစ်ပြီးအကျႌကို  တွန်း တင်ပြီးနို့ချိုချိုကို ခေါင်းငုံစို့လိုက်တော့ မကကျနော့်ခေါင်းလေးကိုကိုင်ပေး ထားတယ်ဗျ။ကျနော်လည်း ကရင်မကြီးသင်ပေးထားတဲ့ အတိုင် းစို့လိုက်တာပေါ့ဗျာ။ “အာ့…မောင်ရယ်” “ပြွတ်….ပြွတ်…ပလပ်..ပလပ်” “အင့်..ဟင့်..ဟင့်..အာ့..” ကျနော်လည်းမထွက် တဲ့နို့ကိုစို့ပြီးကျနော်ကမကိုဖက်ထားတယ်။

သိပ်စို့လို့ကောင်းလွန်းတဲ့ နို့လေးတွေ၊ဘယ်လောက်ပဲစို့စို့အားမရနိုင်ပါဘူးဗျာ။အဖုတ်ကို လည်းကိုင်ကြည့်ချင်လာတယ်။ လက် တဖက်အောက်ချပြီးမပေါင် ကြားထဲကိုလျိုပြီးသွင်းလိုက် တယ်။ “အာ့..မောင်အဲဒါကိုမလုပ် နှင့်မောင်” “ခဏလေးကိုင်ကြည့်ချင်တာပါ မရယ်” “ဟာကွာလူဆိုးလေးပဲကွာ” “ခွင့်ပြုပါမရယ်” “လူတွေမြင်ပါ့မယ်မောင်” “မမြင်ပါဘူးမရယ်၊ခဏလေးနှော်” “ဟ င်းးးး”ဆိုပြီးသက်ပြင်းချ လိုက်သံကျနော်ကြားတယ်။ဒါဆို ရပြီထပ်ပြီးခွင့်ပြုချက်တောင်းနေရင်ကျနော်မိုက်မဲရာကျတော့ မှာပေါ့”  ပင်တီကိုဘေးဖယ်ပြီးအဖုတ်ထဲ လက်ညိုးလေးသွင်းလိုက်ပြီးစမ်း ကြည့်လိုက်တယ်။အမွေးနုနုလေး တွေကိုစမ်းမိတယ်ဗျ။ပြီးတော့  မှနေရာမှန်ကိုရောက်သွားတာ။ ကရင်မကြီးသင်ပေးထားတဲ့၊ အဖုတ်ပွတ်နည်းကစနစ်ကျသ လားမသိ မ တစ်ယောက်ညည်း သံတွေထွက် လာတယ်။ “အာ့..အင့်..ဟင်းးးဟင်းးး းမောင်ရယ်” ကျနော်လည်းအဖုတ်ထဲလက်ညိုး ထည့်လိုက်တော့အရည်တွေစို စိုစိ စိဖြစ်နေတယ်လေ “အာ့..မောင်ရယိ..နာတယ်” “ကျနော်လက်ကိုပြန်ထုတ်ပြီးကရင်မကြီးသင်ပေးထားတဲ့အစေ့ပွတ်  နည်း အတိုင်းဖီလ်းဖြစ်လာစေဖို့ ပွတ်ပေးလိုက်တယ် “အာ့..အိုးးဟိုးးးဟိုးးးးးးးး အင့်..ဟင့်..ဟင့့်” ငါးမိနစ်လောက်ပွတ်တာအထဲမှာ မနည်းစိုလာတယ်။ကျနော်လည်း နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းပြီးအစေ့ ကိုသေသေချာချာပွတ်ပေးလိုက် တယ်ဗျ။

“အာ့..အင်းးးဟင်းးးးဟင်းးးးအာ့..ရှီး..ရှီးး”ထိုစဉ်မှာပဲဆင်ဝိုင်းဘက်ကဓာတ် မီးတချက်လင်းလက်လာလို့ “မောင်လူတွေလာတယ်”  ကျနော်လည်းရပ်ပစ်လိုက်ရတယ် “ဟာကွာ..အရေးကောင်းမှ” “ခစ်…ခစ်..ခစ်” “မောင်သူ့တို့အနားမရောက် ခင်ပြန်ရအောင်” “အ င်းးးးး” ကျနော်လည်းမထချထချင်နှင့်ထ ပြီးသူ့ကိုလိုက်ပို့ရတာပေါ့ဗျာ။ သူ့ကိုလိုက်ပို့တော့ဟို တစ်ယောက်ပြုံးစိစိနှင့် “ပျော်ခဲ့ကြ တယ်ပေါ့” “အင်းးပေါ့ဗျာ” “လုပ်ပါ..လုပ်ပါဒီမှာတစ်ယောက် ထဲက်န္ခဲ့ရတာ” “ဟောဗျာနောက်အခေါက်ခေါ်ပါ့ မယ့်” “အားးးး” မက ကျနော့်ဗိုက်ကိုလိမ်တာဗျ “ကဲပြန်တော့နှော်မောင်” “ဟဲ့ဒီမှာအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါလား” “ဖထီးသိလို့မိုးမီးလောင့်ပါမယ်ဟယ်” “ရပါ တယ်ဟငါမပြောပါဘူး၊ ငါအခန်းခွဲအိပ်ပါ့မယ်” “ကောင်မတော်တော်ရွနေတယ်၊ ဘာလဲချောင်းကြည့်မလို့လား” “အေးဟဲ့..ဟီးးးး ဟီးး” မောင်ပြန်လေ၊ဒီကောင်မတော် တော်ရွနေတာဆုံးမရအုံးမယ်” “တာ့တာ.မ” ကျနော်လည်းတောင်ပြန်ဖြစ်လာ တယ်။စိတ်ထဲ မှာဆန္ဒအရမ်းပြင်း ပြနေတာဗျာ။

ကိုကျော်ဆွေတဲ ဘက်ကိုပြန်ရင်းကရင်မအရက် ဆိုင်ဘက်ကိုလျောက်တော့ကရင်မ ကြီးကဆိုင် သိမ်းနေပြီ  “ကောင်လေးငါ့ဆီကိုမလာတကြာ ပြီနှော်” “စိတ်ကရောက်ပါတယ်” “စိတ်လာလို့မရဘူးလူလာမှဟ၊ဒီနေ့ဒီမှာအိပ် သွား၊” ကျနော်လည်းရေငတ်တုန်းတွင်းထဲ ကျဆိုသလိုကရင်မကြီးကိုအဲနေ့ည ကသုံးချီကျွေးပြီးမနက်လေးနာ ရီလောက်ထကာကို  ကျော်ဆွေတဲ  ဖက်သွားအိပ်တယ်။ နောက်တရက်ရောက်တော့စနေမှာ မြို့ကိုတက်ပြီးအယ်ထီးကော်ကို သတင်းမေးမယ်ဆိုတော့ ကျနော် ပျော်ပြီလေ။စနေသွားပြီးတနင်္ဂနွေမှပြန်ရမှာကိုး။စနေနေ့ကျတော့သူ တို့ကကားလမ်းဖက်ကနှစ်ယောက် သားကြိုတယ်။ ကျနော်လည်းမြို့ကိုလိုက်ခဲ့တယ်။အိပ်စင်မှာသူတို့ကို ထားပြီးရှေ့ခန်းမှာကျနော်ထိုင်လိုက်ခဲ့တယ်။သစ်လုံးတွေချပြီးမြို့ ထဲမှာကျ နော်တို့ကိုထားပြီးကား ကပြန်ထွက်သွားလို့အိမ်ဖက်ကိုကျနော်ခြေဦးမလှမ်းတော့ဘူးရောက် တဲ့အချိန်ကလည်းခြောက်နာရီထိုး ပြီ ကားကမနက်ပြင်မယ်ဆိုပြီးထွက်သွားတာလေ။တည်းခိုခန်းရောက် တော့နှစ်ယောက်ခန်းနှစ်ခန်းယူ လိုက်တယ်။မရဲ့သူငယ်ချင်းက ရယ် ကျဲကျဲလုပ်နေတာလေ။

“ကိုဇော်မိုး.အခန်းပြောင်းပေးရမလား” “အခုတော့မပြောင်းနှင့်ဦး” “ဟယ်လုပ်ပြီ၊ညည်းတော့၊ရေမိုး ချိုးဆေးရုံကိုသွားရအောင်   ၊မောင်မလိုက်ခဲ့နှင့်” “အာ..ဘာလို့လည်းမ” “ဖထီးသိသွားမှာစိုးလို့” “ပြီးရောပြန်လာရင်ထမင်းသွားစားမယ်” သူတို့ရေမိုးချိုးပြီးဆေး ရုံ ဖက်သွားကြပြီးတစ်နာရီကျော် လောက်ပြန်လာတယ်” “မောင်ထမင်းစားရအောင်” “သွားလေ” “ထီးကော်အခြေအနေဘယ်လို လဲ” “နောက်တပတ်လောက်ဆိုဆင်းရ မယ်ထင်တာပဲတဲ့” “သူ့ဆင်ရော” “ဖမ်းထားပြီးထူးခတ်ထားတယ်” “ဖထီးကဘာပြောသေး လဲ” “ထွေထွေထူးထူးမပြောပါဘူး၊ ထီးကော်ကမောင့်ကိုကျေးဇူးတင် ကြောင်းပြောပေးပါတဲ့။ သူတောင်းပန်ပါတယ်တဲ့” “အမြင် မှန်ရသွားပြီပေါ့” “သူလည်းစိတ်ကောင်းရှိပါတယ် မောင်။မ.ကြောင့်သာအဲဒီလိုဖြစ် တာပါ” “အော်..ဆင်ရောဦးစီးရောမုန်ယိုတာ ပေါ့” “မောင်ကလည်းပြောရော့မယ်” ထမင်းသွားစားပြီးတည်းခိုခန်း ပြန်လာတော့၊ “ဟေ့ငါတော့အိပ်ပြီ.လော့ချလိုက်ပြီနှော်၊၊ အယဉ်ဒီမှာအိတ်တွေ” “ဟဲ့..ဟဲ့..အို..လုပ်ပြီ”  “လာပါမ..မောင်နှင့်စကားပြောရ အောင်” “ဟင်းနှော်စကားပြောမယ်ဆို ပြီးတော့”

“ချစ်လို့ပါမရာ” အခန်းထဲဝင်ပြီးတော့မက “မောင်ဟိုဘက်လှည့်၊မ.အကျႌလဲမ လို့” “ကျနော်လည်းအခန်းပြင်ဘက် ကိုပြူတင်း ပေါက်ဖက်မှလှမ်း ကြည့်နေလိုက်ပြီး “ရပြီလားးး” “အင်းးးး”ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့မကဂါဝန်ကြီးနှင့်ဗျ “ညဝတ်တဲ့အကျႌ ကလေးနှင့်လည်း လွတာပဲ” “သွားအပိုတွေသိပ်ပြော” “ကြည့်လို့ကိုမဝဘူး” “ဆိုပြီးတင်းတင်းလေးဖက်ထား လိုက်တယ်။ခါး အထက်စမ်းကြည့် တော့ဘော်လီမပါဘူးဗျ။ “ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ” “ဘာရီတာလဲ.ဟွန်း” ကျနော်သူ့ကိုဖက်ပြီးအိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှဲ လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာကန့်လန့်ပေါ့။ သူကအောက်ကကျနော်ကအပေါ် ကလေ။ “ချစ်တယ်..မရယ်” “အင်းးး” ငျနော်လည်းမ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်း စုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ “မောင်မီးပိတ်အုံးလေ” “မ..အလှကိုကြည့်ချင်လို့ပါမရယ်၊မပိတ်တော့ဘူး” “အင်းရှက်တယ် မောင်” “မရှက်ပါနှင့်မရယ်မောင်တို့လက်ထပ်ပြီးလည်းဒီလိုပဲနေမှာ” ကျနော်လည်းနမ်းစုပ်လိုက်တာမ ကလည်းပြန်နမ်းပါတယ်။ ပါးစပ်အ တွင်းမှာလျှာတွေတိုက်ပွဲတွေ ဖြစ်တာပေါ့။အသံကတော့တပြွတ် ပြွတ်နှင့်ဗျ။ရင်ချင်းဆိုင်တဲ့တိုက်ပွဲတွေပါဖြစ်နေတာ။

အဲဒီကတော့ရင်ခုန်သံတိုက်ပွဲပေါ့၊သူ့အသံလည်းတစ်ဒိန်းဒိန်းနှင့်ပေါ့၊။အချစ်နှင့်ကာမတိုက်ပွဲမှာကာမ ဖက်ကအလေးသာနေပါပြီ။  ကျနော်ကတောင်ကုန်းတိုက်ပွဲနွဲ မယ်ဆိုပြီး ဂါဝန်စကိုမလိုက်တယ်။ ပထမဆုံးတွေ့တာကမြက်ခင်း လေးပေါ့သူကခပ်ပါးပါးလေးနှင့်  မို့မောက်နေတာလေ။သူကနောက် ဆုံးတိုက်ပွဲမို့လို့ရှောင် ရှားပြီးတောင်ကုန်းဖွေးဖွေးဆီ သို့ချီတက်လိုက်တယ်။တောင်ကုန်းနှစ် လုံးကလည်းနှစ်လက်မလောက် သာကပ်နေတာပုပုဝိုင်းဝိုင်းပန်းကန်လုံးလေးမှောက်ထားသလိုပါဗျ ။ရန်သူကတောက်ထိပ်မှာ ရောက်နေလို့ကျနော့်ပါးစပ်ကြီးဟပြီးစုပ်ပစ် လိုက်တယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့…အင်းးဟင့်းး” ညည်းသံတွေထွက်လာပြီ။အဌာ ရသဆယ့်ရှစ်ရပ်ထဲကကရင်မ ကြီးသင်ပေးတဲ့နို့စို့တိုက်ပွဲမှာရန်သူတွေခေါင်းထောင်လာတယ်။လျှာလက်နက်ကိုထုတ်လိုက် ပြီးခေါင်း ဆောင်နှစ်ယောက်ကိုဖိနှိပ်ပြီး ယက်ပေးလိုက်တယ်။တောင်ကုန်း  တစ်ခုလုံးကိုခြုံငုံပြီးစို့ ပစ်လိုက်တယ်။  “ပြွတ်..ပြွတ်”  “.အင်း.ဟင်းးးဟင်းအင်း..မောင် ရယ်..အာ့!မကိုနှိပ်စက်နေသလိုပဲ” ဟောရန်သူအရှုံးပေးသွားပြီ၊ဒီတော့ခေါင်းဆောင်တွေဘေးက ဘုသေး လေးတွေကတချက်ချင်းလျှာနှင့် ဖိပြီးယက်လိုက်တာ။ဖြူဖွေးတဲ့ နို့ဟာပန်းရောင်သန်းသွားတော့ တယ်” ကျနော်လည်းနိုစို့ ပြီးဗိုက်သားပြင်လေးကိုလျှာနှင့်ယက်ပြီးချက် ပေါက်လေးကိုလျှာထိုးမွှေပစ် လိုက်တယ်။

ချက်ပတ်လည်ကို လည်းအသေအချာ ဝိုက်ပြီးယက် ပေးလိုက်တာမတစ်ယောက်မှာအိပ် ရာခင်းစကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ပြီးတဟင်းးဟင်းအော်ညည်း နေပြီလေ။ကျနော် ချက်ကိုယက် တာရွံမယ်ထင်သလား၊ ဒွါရကိုးပေါက်တစ်ပေါက်ပါပေမယ့်အဓိကပွိုင့်ကိုကျနော်ယက်အုံးမှာ။ ဒီချက်လောက် ကတော့အပျော့ပေါ့ ဗျာ။ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာသာရွံ ရင်ရွံမယ်။ဒီလိုစိတ်တွေဖြစ်နေ ပြီဆိုရင်တကိုယ်လုံးတောင်ယက် ပစ်လိုက်ဦး မှာ။ ကျနော်လည်းမရဲ့ချက်တွေကို ယက်ပေးပြီးတော့မှကုတင်အောက် ကိုလျှောဆင်းလိုက်တယ်။ မရဲ့ပေါင်လေးကိုမြှောက်ပြီး မရဲ့ ပိပိကိုသေသေချာချာကြည့် တော့မှအရမ်းလှတာကိုတွေ့ရတယ်ဗျ။အသားဖြူတဲ့ကရင်မဆိုတော့ ဖြူဖွေးတဲ့အသားအရေနှင့်လိုက်  ဖက်တဲ့ပိပိမှာပန်းဆီရောင်နှုတ် ခမ်းသားတွေကွပ်ပြီးအရွက် ကလေးနည်းနည်းကလေးနှင့်ဗျ။ “အာ..မောင်ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ ကွာ” “သိပ်လှလို့ပါမရယ်” “အဲဒါကလည်းလှတယ်ပေါ့၊ အပိုတွေသိပ်ပြောတတ်တယ်” “တကယ်ပါမရဲ့၊အရမ်းကိုချစ်စ ရာကောင်း တယ်” “အင်…သွားအပိုတွေ” “မပိုပါဘူး၊ချစ်လွန်းလို့ဟောဒီလိုလေးလုပ်ပစ်ချင်တယ်” ဆိုပြီးလျှာကိုအပြားလိုက်ယက် လိုက်တယ်  “ပလပ်..ပလပ်” “အိုးမောင်မလုပ်နှင့်..ဘုန်းကံတွေနိမ့်ကုန်ပါ့မယ်ကွယ်” “နိမ့်ပါစေလုပ်မှာပဲ” “အာ..မောင်ကလည်း” “မ ကျေနပ်ရင်ပြန်လုပ်ပေးပေါ့” “အွန်း..လူလည်ကလေး” ကျနော်လည်းပြောပြီးအဖုတ်တ လျောက်အပေါ်အောက်စုံချည်ဆန် ချည်ယက်ပေးလိုက်တယ်။

တင်သားကိုပါမြှောက်ထားလို့စအိုဝနီတာရဲလေးကိုပါမြင်နေရတယ်။ အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီးစအိုဝကနေအပေါ်တောက်လျောက်ယက်လိုက် တော့..မ..တစ်ယောက်ထွန့်ထွန့် လူးသွားပြီး “မောင်အဲဒီကိုမလုပ်နှင့်လေ၊ရောဂါတွေရကုန်ပါ့မယ်” “မရပါ ဘူး..မရာ..ဗီဒီယိုတွေမှာ လုပ်တာမြင်ဘူးတယ်” “ဟာကြာ” ကျနော်လည်းပိပိအထဲလျှာဝင် သထက်ဝင်အောင်အကွဲကြောင်း ကြားလျှာကိုစုချွန်ပြီးအထဲနှစ် ကာထိုးမွှေပစ်လိုက်တော့ “အားးးမောင်ရယ်” အရွက်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုတချက် ချင်းယက်ပေးပြီးထွက် လာတဲ့အ ရည်တွေကစိမ့်ထွက်လာတော့မြို ချပစ်လိုက်တယ်ဗျ။ “အာ့မောင်..မ..မနေတတ်တော့ဘူး” သူကခါးကိုကြွပြီးအိပ်ရာခင်း တွေကိုတင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်နေတာ တွေ့ရတယ်ဗျ။ ကျနော်လည်းနောက်ဆုံးလက်နက် အဖြစ်မရဲ့ဖီလ်းစေ့နေရာကိုလက် နှင့်ဖြဲ ပြီးစုပ်ပြီးအဖုတ်ထဲ ကိုလက်နှင့်မွှေလိုက်တယ်။ “အားးးအာ့..အင့်..ဟင်းးးးဟင်းးးးမောင်” ‘”ပြွတ်…..ပြွတ်..” အာ့..ရှီးးးးရှီးးးအားးးး”  မ..တကိုယ်လုံးလည်းတွန့်လိမ် လာပြီးပိပိထဲကအရည်တွေတလှိမ့် ချင်းထွက်လာတော့တယ်ဗျာ။.

မ…တစ်ယောက်ပြီး သွားပြီလေ။ ကျနော့်အလှည့်ရောက်ပြီတိုတော့ ကျနော်အပေါ်အကျႌကိုချွတ်လိုက် တယ်။ပြီးတော့ပုဆိုးကိုဖြေချ လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်မယ်လုပ်တော့မကထလာပြီး “လာလူဆိုးလေးမောင်မောင်သူ များကိုမျော့နေအောင်လုပ်တာ. မင်းကို ပြန်လုပ်မှာ”  “ဟားးးအကြိုက်ပေါ့” မ..ကကျနော့်ဘောင်းဘီကိုအောက် သိုဆွဲချလိုက်ရာတောင်နေသော ကျနော့်လီးကထောင်းက နဲအပြင် ကိုထွက်လာသဖြင့် “အမလေးတော့” “အယ်..အကြီးကြီးပဲ” “မကြောက်ပါနှင့်မ..ကလည်း” “ဖြစ်ပါ့မလားမောင်” “မတော်လို့ပြန်အမ်းလိုက်ရတယ်ဆိုတာမကြားဖူးပါဘူးမ” “မ..ကြောက်တယ်ကွယ်” “မကြောက်ပါနှင့်..အားလုံးကဘုရားပေးထား တဲ့အတိုင်းပါ” “အင်းပြောတတ်လိုက်တာနှော်” “ပြွတ်..ပြွတ်” “အိုးးးးးကောင်းလှချည်လားးအာ့…….ပါးးပါးး” မ.ကတော့ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်လိုက်၊သကြားလုံးစုပ်သလို စုပ်လိုက်တာကြောင့်ကျနော့်လီး ဟာမှိုပွင့်လိုပဲဒစ်ကြီးကကား ထွက်လာတယ် လေ။

..မ..ကတချက်ချက်စုပ်လိုက် တိုင်းသွားနှင့်ညိနေတော့ကျနော်လည်းတော်တော်ခံစားရတယ်။ သွားနှင့်ညိမှာပေါ့၊လီးကအစွန်းကုန် တောင်လာတာ၊ နှစ်လက်မလောက်နီးနီးထွားလာ တာကိုး၊လီးကိုစုပ်ပြီးနှုတ်ခမ်းလေးစုစုသွားတာကိုကချစ်စရာပါ   ။နောက်တော့ ပါးစပ်ဟဟပြီးစုပ်ရ  တာအာညောင်းလာတယ်ထင်ပါ  တယ်။လီးဒစ်တွေပဲလျှာနှင့်ယက်  တော့တယ်။ဖီလ်းတွေရှိပြီးလီးက   အစွန်းကုန်တောင်လွန်းလို့  ဥတွေတောင်အောင့်လာတော့တယ် ။ကရင်မကြီးသင်ထားတဲ့အာရုံလွှဲ  နည်းကအရမ်းအဆင်ပြေ တယ်။ အာရုံလွှဲတာလည်းကျွမ်းကျင်နေ ပြီလေ။ “မ..တော်ပြီကွာ” “မရဘူး.သူများတုန်းကမတရား  လုပ်နေပြီးတော့”  “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”  “အားးတော်ပါပြီ၊ကြောက်ပါပြီ” “ဒီလိုမှပေါ့.လူဆိုးလေး” မ…ရပ်လိုက်တော့ကျနော်လည်း မကိုကုတင်ပေါ် ပြန်တင်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ် ခိုင်းပြီးပေါင်ကိုကားကာအပေါ် ကိုမြှောက်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးမှအစေ့နေရာကိုချော်ထိုး လေးလေးငါးဆယ်ချက်ကလေးထိုးလိုက်တယ် မ..မှာကျင်တက်သွားပြီး “အာ့….အင့်..အားးးကျင်တယ် မောင်” ကျနော်ကမလည်း ပြောပြီးတော့ လီးကိုမပိပိထဲထိုးတည့်တယ်၊၊

လီးကနှစ်လက်မလောက်သာထည့် ရတာတော်တော်ကြီးကျပ်တယ်ဗျ “ဗျစ်” “အာ့..မောင်” “နာလို့လား..” “အင်းးး” “ခဏတော့နာ မယ်မ” ကျနော်လည်းမ.ရဲ့နို့ကိုကုန်း ပြီးစို့လိုက်တယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့….အင့်ဟင်းး” ကျနော်လည်းနို့စို့ရင်းက တ ဖြေးဖြေးလီးကိုချော့သွင်းတယ် လီးပြုတ်ထွက်သွားမှာစိုးလို့အ ရမ်းနောက်မဆုတ်ရဲဘူး မကတော့မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အောက် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်နေရှာ တယ်။ “ဗျစ်…ဗျစ်….ဗျစ်” “အင့်..ဟင့်..ဟင့်..” “ကျနော်ရှေ့ကိုတိုးပြီးလိုး လိုက်တော့တယ်။လီးကတင်း ကြပ် ပြီးဝင်သွားတယ် “ဗျစ်…..ဗျစ်…ဗျစ်..ဖောက်..ဗြိ” “အားးးးး.အင်းးဟင်းးးးသေပါ ပြီမောင်ရယ်” လီးကတင်းကနဲဖြစ်ပြီးအထဲ ကို ကျွံဝင်သွားတာအသံကဖောက်က နဲဗြိကနဲမည်တာ။ မ.ရဲ့အမှေးပါးပေါက်သွားပြီဆို တာကျနော်သိလိုက်ပါပြီ” မ..က လန့်တ ကြားအော်တော့ မ..အသံတိတ်သွားအောင်နှုတ်ခမ်း ကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။မ..အသံလေးငြိမ်သွားတယ်။ရင်ခုန်သံတွေပါ နည်းနည်း မြန်သွားသလိုဖြစ်သွား တယ်လေ။အမှေးပါးပေါက်သွားပြီ မို့လို့ကျနော်လည်းဖြေးဖြေး နှင့်မှန်မှန်လိုးလိုက်တယ်ဗျ။

ဒါကစိတ်ရှည်မှရမယ်။ကရင်မကြီး လိုအအိုသာဆိုအဲလောက်စိတ် ရှည်စရာမလိုဘူး၊အားရှိပါးရှိ ဆွဲလိုက်ရုံပဲ။ဒီအထဲမှာပဲအာရုံစိုက် နေတာရယ်၊အရမ်းကျပ်တာ ရယ်ကြောင့်ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာ တာကြောင့်အာရုံလွဲရအောင်မတ် တပ်ရပ်ပြီးတချက်ချင်းလိုးနေရ တယ်ဗျ။ “ဇွိ…ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျစ်..ဘွတ်…ဖတ်..ဖတ်” “အာ့..အင့်..အင်းးဟင်းးဟင်းးး ဟင်းးး” မကတော့မျက်နှာလေးရှုံမဲ့ပြီးအံ ကြိတ် ခံနေတာဗျ။အသံလေးတွေ ကတချက်တချက်ထွက်လာတယ်။ လိုးချိန်ဆယ်မိနစ်လောက်ရှိလာ တော့သူ့အသံကပိုထွက်တယ်။ မျက်နှာလည်းရှုံမဲ့မနေတော့ဘူး၊ အနာသက်သာလာတဲ့ပုံဖြစ်တော့ ကျနော်အရှိန်လေးတင်ပြီး မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်တယ် “ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဘွတ်… ဖတ်..ဖတ်..ဖတ် ဥရိုက်သံကတိုင်ပင်ညီလာတယ် သူကတဖတ်ဖတ်နှင့်ကြားနေတာ လေ “အင့်..ဟင်းးး ဟင်းးးအင်းးးးးးးးဟင့်” ဒါကတကယ်ကောင်းနေပြီ ဆိုတာပြတဲ့ခြင်ထောင်သံ “အာ့..အားးးးးရှီးးးးအားး” ဟားးသူအရမ်းကောင်းနေ ပြီသူ ပြီးတော့မယ်။အားသုံးပြီးတဖန်း ဖန်းမြည်အောင်လိုးပစ်တယ်။

“ဇွိ..ဇွပ်…ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ် ဥရိုက်သံတဖန်းဖန်းထွက်လာတယ်။မကခြေကားနေရတာကို ပုံစံပြောင်းပြီးကျနော့်ခါးကိုလာချိတ် တယ်။ခါးချိတ်ထားလို့ ကိုယ်လုံးအားမသုံးတော့ပဲခါးအားကိုသုံးပြီးမြန်မြန်လိုးလိုက်တယ် “ဖတ်..ဖွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်၊ဇွိ .ဗြိ..ဗြိ” “အားးမောင်ရယ်.အားရှီးးရှီးး အားး၊ပြီးပြီ၊ပြီးပြီ” သူပြီးသွားမှလွှဲထားတဲ့အာရုံ ကိုစုစည်းပြီးမြန်မ်ြလေးလိုးလိုက်တယ်။ “ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်”  “အားးးအိုးးးးအားးးးးး”ကျနော့်လီးထိပ်တွေကျင်တက်လာ ပြီးသုတ်တွေထွက်သွားတယ်၊၊ လီးကိုပြန် ထုတ်တော့များလွန်းတဲ့သုတ်တွေဟာပြန်ထွက်လာတယ်၊ လီးနှင့်သုတ်မှာပန်းရောင် လိုဖြစ်တာကြောင့်ကျနော်ကျေနပ် သွားတာ ပေါ့ဗျာ။ ကျနော်ပြီးသွားလည်းချစ်သူကို ဖက်ပြီးနားလိုက်တယ် ကျနော်ကပထမအကြိမ်နှင့်အားမ ရဘူး..မ…စွဲနေအောင်ဒုတိယအ  ကြိမ်ပြန်လုပ်ဦးမှာလေ။ “မ..မောင်လုပ်ချင်သေးတယ်”

“မ.အရမ်းနာနေပြီမောင်” “ဟာကြာ..” “မောင်ကလည်းကွာ၊ဒီမှာကျိမ်းစပ်နေတာ” “မောင့်ကိုမချစ်ဘူးလား” “မောင်..မဆိုးနှင့်ကွာ”  “ဟင့်..အင်းမောင်ကမဆိုးပါဘူး၊ သူကဆိုးတာ” ကျနော်လီးကိုလက်ညိုးထိုးပြ လိုက်တယ်၊လီးကပြန်ထောင်မတ် နေပြီ “အယ်..ဖြစ် နေပြန်ပြီ” “ဟုတ်တယ်..မရယ်၊မောင်အရမ်း တင်းနေပြီ” “အင်း..ဒါဆိုလည်းဖြေးဖြေး လုပ်နှော် မောင်” “ခုနကတော့စောစောကလို မနာ တော့ဘူးမလား” “အင်းးးး” “မောင်လုပ်တာကောင်းတယ်မလား” “အာ..မောင်မမေးနှင့်ကွာမရှက် တယ်” “ကဲပါမရယ်..နောက် တစ်ခါလုပ်ပြီးရပ်ပါ့မယ်” “တစ်ခါတည်းနှော်မောင်” “အင်းပါမရဲ့” ကျနော်လည်းမကိုပက်လက် ကလေးနေစေပြီးခေါင်းအုံးတစ်လုံး ကိုယူကာမတင်သားအောက်ထိုးခံ လိုက်တယ်။ပြီးမှပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီးအပေါ်ကိုလှန်လိုးလို့ရအောင် ပုံစံပြင်လိုက်တယ်။ခေါင်းအုံး  နိမ့်လို့နောက်တစ်လုံးထပ်ခံတယ် “မောင်ဘာတွေအဆန်းထွင်မလို့လဲ မောင်” “အဆန်းမထွင်ပါဘူးမရဲ့၊မောင်က ဂျီစပေါ့ ကိုထိအောင်လုပ်မလို့” “ဂျီစပေါ့.ဟုတ်လားမောင်.၊ဘာတွေလည်း” “မပိပိအထဲမှာကျပ်ပြားဝိုင်း လောက်ရှိတဲ့နေရာကိုပြောတာမ”  “ဟင်.မောင်ကဘယ်လိုသိတာလဲ” “မောင်ကကျန်တာတော့မသိပေ မယ့်အဲဒီနေရာကိုလေ့လာထားတယ် လေ” “အယ် မောင်က အသက်သာငယ်  တယ်ဒီနေရာကျတော့ဆရာကြီးပဲ” “လိုအပ်တယ်ထင်လို့လေ့လာထား တာပါ မ ရယ်” ထို့နောက်တော့မ ကိုထပ် လိုးလိုက်ပြီးဖက်က ာအိပ် လိုက်တော့တယ်။

မနက်မိုးလင်းတော့တံခါးခေါက်သံ ကြားတော့ကျနော်ကမန်းကတန်း ထပြီးပုဆိုးကောက်စွပ်ကာတံခါး သွားဖွင့်လိုက်တယ်။ မ..ကတော့အိပ်ပျော်နေဆဲပါ။ တံခါးဝမှာမသူငယ်ချင်းမနန့်အဲယာဖြစ်နေတယ်။ကျနော်ကတံခါးဖွင့်တဲ့အခါ မ..ဂါဝန်ကိုနင်းမိတယ်။ ဂါဝန်ကိုကုတင်ပေါ်ပြန်တင်ရင်း “ကိုဇော်မိုး.နိုးနေပြီလား” “အခုမှနိုးတာ၊ကျနော်ရှူးပေါက် လိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီးအိမ်သာဖက် ကိုသွား လိုက်တယ်” “ပြန်လာတော့..မနှင့်နန့်အဲယာ နောက်ပြောင်နေတဲ့အသံကြားလို့ အပြင်ကနားထောင်နေတယ်၊ “အယဉ်ရယ်.နင့်အသံ ပဲတစ်ညလုံး ကြားနေရတယ်” “ဘာလဲညည်းကနားထောင်နေတာ လား” “မကြားချင်လည်းကြားနေရ တာလေ” “ညည်းစိတ်ပါနေ တယ်ပေါ့” “အမလေးတော်ညည်းအလန့်တ ကြားအော်တာနှင့်ငါတောင်ကြောက် တယ်၊ညည်းတော့ကွဲပြဲသွားပလား မသိဘူးဆိုပြီး လန့်နေတာ၊နောက်မှနင်ကောင်းလို့အော်နေမှန်းသိတော့ တယ်” “ညည်းတော်တော်ညစ်ပတ်နေ ၊မောင်နှင့်ပေးတွေ့ပစ်လိုက်မယ်၊ ဘာမှတ်နေလဲ..ဟင်း” မဖြစ်တော့ဘူးအပြင်မှာကိုယ် တစ်ယောက်တည်း၊သူများတွေ အပေါ်တက်လာလို့ကကိုယ်ပဲချောင်း နားထောင်သလိုဖြစ်မှာမို့ တံခါးခေါက်ပြီးအချက်ပေးလိုက် တယ်။

နန့်အဲယာကရယ်ကျဲကျဲလုပ်ပြီး “ရေလေးဘာလေးချိုးရအောင်” ဆိုပီးနှစ်ယောက်သားထွက်သွားကြတယ်။ကျနော်လည်းရေချိုးဖို့ အပြင် ကိုထွက်ကာရေချိုးခန်းအလွတ်မှာ ဝင်ချိုးပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။ မနက်စာစားပြီးဝယ်စရာရှိတာတွေ ဝယ်ပြီးကျနော်က ကားထားတဲ့အ လုပ်ရုံဖက်ကိုထွက်ပြီးကား ကိုမောင်းခိုင်းကာသူတို့နှစ် ယောက်ကိုခေါ်လာလိုက်တယ် ။တောထဲရောက်တော့လည်း ခပ် တည်တည်လေးနေရတာပေါ့။ နောက်တစ်ခေါက်ကျတော့ပညာ ရေးမှူးနှင့်ဆရာမနှစ်ယောက် ဆုံပြီးကျောင်းကိစ္စလုပ်ကြတယ် ။တောထဲအဝင်စာသင်ကျောင်းက ဆရာမကြီးပါလို့ကျနော်အနားကပ် မရဘူးဗျ။ လူချင်းလည်းနှစ်ယောက်သားလိုး ပြီးကြပြီမို့ပိုပြီး ပွင့်လင်းလာတယ်။ဖထီးရော ထီးကော်ရောရိပ်မိလာတယ်။ ကျနော်တို့ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပြီဆိုတာလေ၊ဒါပေမယ့်လိုးပြီးပြီ  ဆိုတာတော့မသိလောက်ကြပါဘူး ။ကျနော်လည်းကားတွေ ကဆွဲကောင်းနေတာနှင့်နေရောည ပါ။လူလဲပြီးဆွဲနေကြရတယ်။ ကလေး တွေစာမေးပွဲနီးလာတယ်။ သူ့လည်းအလုပ်တွေများလာတယ် လေ။တွဲဘက်ကျောင်းလိုလုပ်ပြီး စာမေးပွဲဖြေရတော့မှာ၊ သူငယ်တန်းကစပြီးလေးတန်းအထိသူတို့ နှစ်ယောက်နှင့်သင်ကြားရတော့မ လွယ်ဘူး။ဒါပေမယ့်သူတို့က ပျော်နေကြတယ်။

အားလုံးသော  ကျောင်းသားတွေကဆွေမျိုးလိုဖြစ်နေကြတာပေါ့လေ။ စာမေးပွဲဖြေပြီးတော့သူတို့က ဇာတိကိုခဏပြန်မယ်ဆိုတော့ မှ ကျနော်လည်းမြို့ကိုလိုက်ပို့ တယ်ဗျ။ကျနော်လည်းခုနှစ်လပိုင်းကျောင်းတက်ရမယ်လေ။ မနှင့်နီးအောင်GTIတက်မယ်လုပ်  ထား တယ်။အကိုဝမ်းကွဲ တစ်ယောက်ကဆောက်လုပ်ရေး မှာSAEလေ။ မြို့ကိုရောက်တော့တည်းခိုခန်း ကိုပဲခေါ်လာလိုက်တယ် “တည်းခိုခန်းရောက်ပြီးမှမနှင့်အေးအေးဆေးဆေးစကားပြော ရတော့တယ်ဗျာ။မနက်ဖြန်ညနေ သုံးနာရီကားကထွက်မှာမို့အလွမ်း ဖြေလေးပေါ့ဗျာ “မ” “ပြောလေမောင်” “မောင်ကျောင်းတက်ရတော့မယ်” “ဘယ်တော့လဲမောင်” “ခုနှစ်လပိုင်းပေါ့” “ကျောင်း တက်ရင်မောင်ကမကိုမေ့ သွားမှာလားမောင်” “မ.ရယ်မက.မောင့်ဘဝမှာပထမ ဆုံးချစ်ရသူနှင့်နောက်ဆုံးချစ်သူပါ” “မောင်က အပြောလည်းကောင်း တယ်မောင်” “အပြောမကောင်းရပါဘူး မ၊မောင်လေမနှင့်အမြန်ဆုံးလက် ထပ်ရအောင်လို့GTIလောက်ပဲ  တက်မယ်” “မောင့်အိမ်က..မ.နှင့်သဘောတူပါ့မလား” “တူသာမတူတာအရေးမကြီးဘူး.မ” “မောင့်ခြေထောက်ပေါ်မောင်ရပ်  လို့ ရအောင်မောင်ကြိုးစားမယ် ၊မောင်ကကျောင်းပြီးဖို့သိပ်မ ကြာပါဘူး.မ” “အေးပါမောင်ရယ်၊မစောင့်နေပါ့ မယ်”

“ကဲပါမ မောင်တို့ချစ်ရအောင်လေ” “နေပါအုံးမောင်ရဲ့.စောသေးတာ ပေါ့၊အဲယာလည်းမအိပ်သေးဘူး” “သူမအိပ်လည်းဘာဖြစ်မှာလဲမ” “သူကချောင်းကြည့်ချင်နေတာ” “ချောင်းစရာအပေါက်မှမရှိတာမ ရယ်” “အေးပါ၊ကြားရင်ရှက်စရာကောင်း လို့ပါ” “သူ လည်းရည်းစားရရင်သိလာမှာပါ” “အင်းပါမောင်” ကျနော်လည်းသူ့ကိုနမ်းလိုက်တယ်၊ “မောင်အဝတ်အစားတွေကပေ လို့မဖြစ်ဘူး၊ အနံတွေထွက်ရင် မကောင်းဘူးလေ” “မောင်ချွတ်ပေးမယ်နှော်” ကျနော်လည်းသူ့အဝတ်အစားတွေ ကိုတလွှာချင်းချွတ်လိုက်တယ်၊ ရှု့မငြီးတဲ့မရဲ့အလှအပတွေကြောင့် လီးကအတွင်းခံထဲမှာကြီးထွားလာ တယ်လေ။ “ကဲမောင့်ကိုအရင်ဆုံးလုပ်ပေး မယ်၊လာမောင် လည်းအဝတ် အစားတွေချွတ်” ကျနော်လည်းအဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊မကကျနော် လီးကိုကိုင်ပြီး “ဟွန်း..ဒါကြီးက  အမြဲပဲထောင်နေ တာပါလား၊ဒဏ်ခတ်ပစ်မယ်” ဆိုပြီးတချက်စုပ်လိုက်တယ်၊

ပြီးမှ “မောင်ဒီဟာကြီးကဘာကြီးလဲမောင်” “မောင် လီးကအရေပြားဖုံးနေ လို့ဆရာဝန်ကနောက်လှန်ပြီးချုပ်ပေးထားတာလေ” “ဘုလေးထွေဖြစ်နေလို့” “ချုပ်ကြောင်းလေးတွေ ကြောင့်ပါ” “မ..ကဘယ်လိုနေလို့လဲ” “အဲဒါကြီးဝင်သွားတိုင်းအရမ်း ကောင်းလို့ပါမောင်” “ကြိုက်သွားပြီပေါ့” “အင်းးး” “မောင် ကောင်းအောင်လုပ်ပေးပါ့ မယ်” သူကဆက်မပြောတော့ပဲနှင့် လီးကြီးကိုမပြီးဂွေးဥတွေကိုပါ စုပ်လိုက်တယ် “ပြွတ်..ပြွတ်ပြွတ်” “အိုး”လီးကဆတ်ကနဲတောင်လာ တယ်၊၊လီးဒစ်တွေကိုယက်ပြီးလီး အဝတွေကိုလျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးပေတယ်။ကျင်ကနဲကျင်က  နဲ ဖြစ်ပြီးခြေဖဝါးတွေကတောင့် စိမ့်ပြီးကျင်တက်တယ်ဗျာ။လီးကိုငုံပြီးဂွင်းကလေးတိုက်ပေးသေး တယ်။နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပြီးစုပ်  ဆွဲလိုက်၊ဂွင်းတိုက်လိုက်နှင့်လုပ်ပေးတာကျနော်ကအရမ်း ဖီးတွေတက်ပြီးအောင့်ထားရလို့  ဂွေးဥတွေပါအောင့်လာတယ်ဗျာ။ “မ..ရပြီမောင့်အလှည့်ပေါ့” ကျနော်လည်းမနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းစုပ်ပြီးနို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စိုလိုက်တယ်။နို့စို့ရင်းအဖုတ်ကို  ပွတ် လိုက်သေးတယ်။

အမွေးနုလေးတွေကိုလက်နှင့် ဖွဖွလေးဆွဲပေးပြီးမရဲ့ကာမစိတ် ကိုမြှင့်ပေးလိုက်သေးတယ်လေ။ မလည်းအရင်အခေါက်တုန်းကလို   မဟုတ်တော့ဘူးပိုပြီးရဲတင်းလာ တယ်ဗျ။ပိပိကိုယက်တော့လည်း အရင်လိုမဟုတ်တော့ပဲအသံတွေပို ထွက်လာတယ်လေ။ကာမ စပ် ယှက်ဖူးထားတဲ့မိန်းကလေး တစ်ယောက်အတွက်ကာမအရ သာကိုထပ်မံခံစားဖူးချင်နေတာလေ။ပြီးတော့သူချစ်တဲ့သူမို့လို့ပိုတောင် ရင်ခုန်ရသေးတယ်မဟုတ်လား။ အော်သံတွေထွက်လွန်းလို့အဲယာ တစ်ယောက်ကအခန်းချင်းကပ် လျက်ဆိုတော့ကြား လောက်တယ်။ ကျနော်လည်းကာမဖူးအစ့ကလေး ကိုစုပ်တော့..မ..တစ်ယောက်ငှက် ဖျားတက်သလိုတဟီးဟီးထအော် နေတာဗျ။ နောက်တော့ကျနော်ကမ ကိုကုတင်ကန့်လန့်လုပ်ပြီးအောက်ကနေပြီးဂျီစပေါ့ကိုထိအောင်လိုး လိုက်တယ် “ပြွတ်..ဗျစ်..ဗျစ်”  “အားးမောင်ရယ်” လူကတချက်ကော့သွားသေးတယ် ။လီးကတစ်ဆုံးထိဝင်သွားတာကိုး။ ကျပ်နေသေးတော့ခါးလေးခွက်  သွား တယ်လေ  နန့်စောယဉ်မှာအိမ်သို့ပြန်ရောက်ပြီးမိဘများနှင့်တွေ့ရသော်လည်းခဏတာပျော်ပြီးမောင့်ကို သတိရစိတ်တွေကပိုလာ တယ်။

အိမ်ကလည်းဖထီးပြောထားလို့ သိထားပုံရတယ်။ “စောယဉ်” “ရှင်..ဖေဖေ” “ညည်းအကြောင်းအဖေသ တင်းကြားတယ်ကွယ်”  “ဖေဖေသိပ်သဘောမကျဘူး”  “ရှင်ဖေဖေ” “သမီးနှင့်.လူမျိုးလည်းမတူ၊ဘာ သာလည်းမတူဘူးလေ” “ဖေဖေ.အချစ်ကအဲဒါတွေလို လို့ လား” “သမီး..အိမ်ထောင်ရေးဟာ. နှစ်ယောက်ထဲပေါင်းတာမဟုတ် ဘူးလေ” “နှစ်ဘက်သော အသိုင်းအဝိုင်းတွေပေါင်းစပ်ကြ  တာမဟုတ်လား” “ဒါတော့ဒါပဲဖေဖေ၊နားလည်မှု့တွေ ရှိရင်ဖြစ်တာပါပဲလေ” “သမီးစဉ်းစားပါကွယ်” ကျမမှာမိဘတွေကသိပ် သဘောမ  တူတဲ့အတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရ တယ်” “အော်အခု..မောင်တစ်ယောက် ဘာတွေလုပ်နေပါလိမ့်၊လွမ်းတယ် မောင် ရယ်” ဇော်မိုးမှာလည်းလွမ်းရင်းသာ အလုပ်တွေကုန်းရုံးလုပ်နေရတယ်။ မိုးလည်းရွာတော့မယ်။ လမ်းတွေကောင်းတုန်းအလုပ်တွေ  နေ့ရောညပါလုပ်နေရတော့တယ်။ ငါးလပိုင်းမေလမှာမိုးတွေရွာ တော့ကားစခန်းကသိမ်းပြီ၊ ဆင်စခန်းကတော့နောက်ထပ်
နှစ်နှစ်လောက်အဲဒီနေရာမှာအလုပ်လုပ်ရအုံးမယ်၊ဒီလိုနှင့်ကျောင့်ဖွင့် ရာသီရောက်တော့နန့်စောယဉ်နှင့် နန့်အဲယာတို့ပြန်ရောက်လာ တယ်။

ဆင်စခန်းမပို့ခင်တညမှာကျနော် နှင်.မတို့တညလုံးအတူတူအိပ်ပြီးဆင်စခန်းကိုပို့လိုက်တယ်လေ၊ ဆင်စခန်းကကလေးတွေလည်း  ဆရာမရောက်ပြီဆိုတော့ပျော်နေ ကြတာ။ကျနော်လည်း အပျော်တွေကူးစက်လို့ပေါ့။ ကျောင့်ဖွင့်တော့မိုးတွေရွာတော့ကျနော်တို့ စခန်းသိမ်းပြီ၊ ကိုကျော်ဆွေကဝန်ထမ်းဆိုတော့ တောထဲမှာကျန်ရတာပေါ့။ သူလည်းတစ်လတစ်ခါမြို့ပေါ်ကို တက်ပါတယ်။သူ့ကို အပိုင်ပေါင်း ပြီးစာပို့လုလင်အဖြစ်ထားရတယ်။ နောက်တော့ကျနော်လည်း ကျောင်းတက်ရတယ်။သူ့ဆီကို စာတွေပို့တယ်။စာလွှာ တွေတစ်သီ တတန်းရေးရတာပေါ့။မဆီက လည်းစာတွေပြန်တယ်။သူ့ဆီ ကစာမှာတော့လွမ်းတဲ့အကြောင်း နှင့်စာကြိုးစာဖို့၊စာ ကြိုးစားတဲ့ကလေးမှဆရာမကပိုချစ်တဲ့အကြောင်းအမြဲရေးတယ်။ ကျောင်းကတစ်တန်းကိုခုနှစ် လတက်ရတော့ကျောင်းပိတ်တာ  နှင့်မဆီကိုကျနော်သွားတယ်။ တောထဲမှာဘာမှမလုပ်ဖြစ်ပေမယ့်၊ ကျနော်ကျောင်းကိုပြန်လာခါနီးသူလိုက်ပို့တယ်။တည်းခိုခန်းမှာပဲ  ကျနော်နှင့်တစ်ညအိပ်ကြပြီးလိုးဖြစ်တာပေါ့။သူလာတိုင်းလည်း သူ့သူငယ်ချင်းအမြဲပါတယ်။ ဒီလိုနှင့်ကျနော်နောက်ဆုံးနှစ် ရောက်လာတယ်။မ.နှင့်နီးစပ်ဖို့စာ တွေကြိုးစားလိုက်တာဘာသာစုံ ဖြေနိုင်တယ်လေ။အကိုဆီကိုအ ဆက်အသွယ်လုပ်ပြီးအ  လုပ် တောင်းတော့လူလိုတာနှင့် အဆင်သင့်ဖြစ်သွားတယ်။မနှင့်နီးစပ်ပြီပေါ့ဗျာ။မြို့ကိုပြန်ခဲ့တယ်။

မ.နှင့်လက်ထပ်မယ်ပေါ့။တောထဲ ကိုကားဝင်မရတဲ့အခြေအနေပါ။ မိုးဦးကျနေပြီ။ကိုကျော်ဆွေဆီ ကိုသွားပြီးအကူအညီတောင်းရ  တယ်။ ကိုကျော်ဆွေအိမ်သွားတော့ ကိုကျော်ဆွေတောထဲသွားတယ်။ အိမ်ကစာတစ်ထုတ်ပေးတယ်။ စာဖတ်လိုက်ပြီးမျက်လုံးတွေ ပြာ ထွက်သွားရတယ်။စာထဲမှာတော့ “မောင်ရေ.မကိုမေ့လိုက်ပါကွယ်။ မမှာမောင့်နောက်ကိုမလိုက်နိုင်တော့ပါဘူး၊မ.မှာမ.တို့ လူမျိုးတွေ စာတတ်ဖို့ကအရေးကြီးတယ်။ ကလေးတွေကမတို့မရှိရင်စာ သင်ပေးမယ့်သူမရှိဘူး၊မမှာမောင့်နောက်ကိုလိုက်လို့မဖြစ် တဲ့အတွက် ထီးကော်နှင့်လက်ထပ်မယ့် အကြောင်းရေးထားတယ်ဗျာ” ကျနော်ပေါက်ကွဲပြီးတောထဲကို လိုက်သွားတယ်။မိုင်နှစ် ဆယ် လောက်တောတွေတောင်တွေကို ဖြတ်မယ်ပေါ့၊ကျနော်ဘာကိုမှ မကြောက်ဘူးဗျ။ရွံ့တွေဗွက်တွေ နှင့်အသည်းအသန်တော ထဲကိုဝင် ရတယ်။တောထဲမှာဆင်စခန်းက လူတွေဆင်တွေနှင့်တွေ့တော့  ကျနော်လိုက်ချင်တယ်ပြောပေမယ့် ၊ဘယ်သူကမှလက်မ  ခံဘူးဆင်ကိုအတင်းမောင်းပြီးထွက်သွားကြ တယ်။ကျနော်လည်းတောကြမ်းကို အပြင်းခရီးနှင်ခဲ့တယ်။

ကားစခန်းကိုဖြတ်တဲ့အခါမှာတော့ အသံချဲ့စက်အသံကြားလိုက်ရတယ် ။အခါပေးတဲ့သီချင်းသံသဲ့သဲ့ကြားရတယ်။ကျနော်အချိန်မှီသေးတယ်။ မကိုမရရအောင်ခေါ်မှာတသက်မှာ ဒီတစ်ယောက်ပဲချစ်တာ၊ ဒီတစ်ယောက်ပဲလက်ထပ်မှာဆင် စခန်းဆီဦးတည်ပြီး ထွက်ခဲ့တယ်။ ဆင်စခန်းနားရောက်တော့မယ်ဗျ။ ရှေ့မှာချောင်းမြင်ရပြီ။ သီချင်းသံကပြောင်းသွား တယ်ခေတ်ပေါ်သီချင်းပါ။ ကျ နော်နားစွင့်မိတယ်။ရှေ့မှာ ဆင်သုံးကောင်ပုခက်ဆင်ပြီး ကျနော်ဆီလာနေတာဗျ။ သီချင်းသံကမီးအိမ်ရှင်မလေး သီချင်း၊ကျနော် စိတ်ထဲမှာတွေး လိုက်တယ်။ တောင်းတန်းပေါ်ကဂရုဏာရှင်မ လေးကျနော်အလိုလိုဝမ်းနည်းသွား တယ်ဗျာ။သူ့တို့အတွက်မီးအိမ်  ရှင်ဆရာမလေး၊ကျနော့်အတွက် တော့….. ဆင်တွေအနားရောက်လာတော့ သင်တိုင်းအကျှီဝတ်ထားတဲ့ ဖထီးကဆင်ပေါ်ကဆင်း လာတယ်။ ကျနော့်ကိုမြင်တော့စိတ်မကောင်းတဲ့မျက်နှာနှင့် “ဖိုးခွား..ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါ” ငါမင်းကငါ့တူမကိုခေါ်သွားမှာ၊ဒီကကလေး တွေစာတတ်တော့မှာမ ဟုတ်ဘူး၊ငါနားချတော့သူလည်း လက်ခံတယ်အဲဒါကြောင့်ငါမင်း လာမှာကြိုသိလို့မြန်မြန်စီစဉ် လိုက်ရ တာ” “ဖထီးရယ်..ရက်စက်လိုက်တာဗျာ၊ ကျနော့်အသဲတွေကွဲပြီဗျ.” ကျနော်ငိုသံပါကြီးနှင့်ပြော လိုက်တယ်

“အေးပါဖိုးခွားရယ်၊သူလည်းအဲလိုဆုံးဖြတ်လိုက်တာလေ”“အေးပေါ့ဗျာသူအဲလိုဆုံးဖြတ် လိုက်တယ်ဆိုတော့ကျနော်ဘယ် တတ်နိုင်တော့မလဲ၊ကျနော်သိပ်  ချစ်တာသိရက်နှင့်ဗျာ “သူလည်းမင်းကိုချစ်ပါတယ်ကွာ” “ကဲပါလေ သူအဲလိုဆုံးဖြတ်မှတော့ကျ နော် ပြန်ပါ့မယ်” “အေးပါကွာငါလိုက်ပို့ပါမယ်” လေအသင့်မှာသီချင်းသံကလေး လွင့်လာတယ်ဗျာ၊ပိုးအိစံရဲ့သီ ချင်းလေး အချစ်ဆို တာရယူခြင်းမှမဟုတ်ပဲ မဏိစန္ဒာ၊ချစ်ခဲ့တဲ့သစ္စာတရား ကြောင့်သာ” ကျနော်ငိုရပြီယောက်ျားရင့်မာ ကြီးတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ကျနော်မျက်  ရည်မိုးတွေစွေရပြီ၊အားလုံး လည်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး ငိုင်နေတာ။ဆင်ပေါ်တက်ပြီး ကျနော်ပြန်လာခဲ့တယ် နန့်စောယဉ်မှာဖထီး  တို့ဆီဆင်သ မားတွေတိုးတိုးတိတ်တိတ်လာပြော တဲ့အခါ၊ဆင်တွေနှင့်ဖထီးလိုက် သွားတာကြောင့် မောင်တောထဲလိုက်လာတယ် ဆို တာသိပြီးဝမ်းနည်းမိတယ်။ မျက်ရည်ထိန်းနေတဲ့ကြားက ပိုးအိစံသီချင်းလေးကိုကြားတစ် ချက်ကြားရတယ်လေ။ “မိုးမင်း..မာန် တင်းရွာမလို နှင့်ညို့ဟန်ဆင်၊မိုးမှောင်တွေကျလာရင်* “မောင့်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာတူပုန်းကာပျော်ခဲ့ဖူးတယ်၊မေ့မရနိုင်အောင် လည်းရင် ထဲမှာခံစားရတယ် “အယဉ်ငိုချပစ်လိုက်ပါအယဉ်” နန့်အဲယာလည်းငိုသံကြီးနှင့် “ငါ..မငိုဘူးအဲယာ၊ငါမငိုဘူး” ငါ့တို့ကခဏတာချစ်ရ ပေမယ့်ဘဝ တစ်သက်စာချစ်ခဲ့ရသူပါ။ဒီတစ်ခါ ငိုရုံနှင့်ပြေပျောက်သွားတာ မျိုးငါမလုပ်ချင်ပါဘူအဲယာ၊ ငါမောင့်ကိုအရမ်းချစ် တယ်” “ငါသိပါတယ်အယဉ်ရယ်၊ ငါသိပါတယ်” တခါက ခဏတာချစ်ရပေမယ့် ရင်ထဲမှာထာဝရရှိနေဆဲပါမောင် အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်လျက် Steven job

 

Zawgyi

 

အခ်စ္ႏွင့္ခဏတာ (စ/ဆုံး)

ေဇာ္မိုးဆိုတဲ့က်ေနာ္ဟာရွစ္တန္းေအာင္ကတည္းကၿမိဳ႕ မွာေက်ာင္းတက္ခဲ့တယ္။  ႐ြာမွာေတာ့သူငယ္တန္းႀကီးသူငယ္   တန္း ကေလးတက္ရတာရယ္အေရး  အခင္းကိုပထမတန္းေလာက္မွာႀကဳံ   ခဲ့ရတာရယ္ေၾကာင့္ၿမိဳ႕မွအတန္း  တူေတြထက္အသက္က  တစ္ႏွစ္ ေလာက္ပိုႀကီးတယ္။ရွစ္တန္း ႏွစ္ေရာက္ေတာ့လူပ်ိဳျဖစ္စျပဳလာတယ္ေလ။ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေတာ့ဦး  ေလးအိမ္မွာေနရတာ ေပါ့။ဦေလး  ကလည္းအလြန္အေရးေပးတယ္။  အိမ္မွာအမဝမ္းကြဲေတြလည္း  ေက်ာင္းတက္တဲ့သူႏွင့္အကိုဝမ္း  ကြဲေတြကအလုပ္ လုပ္တဲ့သူႏွင့္   တေပ်ာ္ႀကီးပါပဲ။တစ္ခုေတာ့ရွိ တယ္႐ြာမွာလည္းအမေတြပဲရွိလို႔  ေယာက္်ားေလးလို႔သာေျပာတယ္  ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္းမရွိဘူး၊ဂြင္းေတာင္မတိုက္တတ္ဘူး၊ေျပာရင္   ယုံမွာမဟုတ္ဘူး။ၿမိဳ႕ကအိမ္မွာကလူပ်ိဳေတြေရာလူအိုေတြေရစုံ ေန  တာေလ။အဲဒီေရာက္မွမ်ိဳးစုံတတ္ လာတယ္။ဂြင္းမတိုက္ေတာ့လီးက  အေရျပားကေရွ႕မွာဖုံးေနလို႔ေဆး  ခန္းကဆရာဝန္ အေျခာက္ကိုေဆး ခန္းျပတာကေနလုပ္ေပးတယ္။

အေရခြံေနာက္လွန္ၿပီးခ်ဳပ္ေပး လိုက္တယ္။အဲဒါလည္းလုပ္ၿပီးလူ  ကထြားလာလိုက္တာေတာ္ေတာ္ႀကီးကိုအရပ္ေတြရွည္လာ တယ္။စားတာ  လည္းတစ္အားစားလာတယ္။အိမ္  မွာရွိတဲ့လူပ်ိဳႀကီးႏွစ္ေယာက္  ေတာင္အံ့ဩသင့္တယ္။  အဲဒီႏွစ္ေယာက္ကဝိတ္ ေပါႀကီးေတြ။ဗလေတြကနည္းတာႀကီးေတြ မဟုတ္ဘူး၊လူေတြကေၾကာက္   တတ္ေသးတယ္။က်ေနာ္ႏွင့္ ကေတာ့တစ္ျခားစီေပါ့။ သူတို႔က် ေနာ္ကိုေျပာေသးတယ္။လူကမူႀကိဳ လီးကတကၠသိုလ္တဲ့။  ေျပာရင္လည္းေျပာခ်င္စရာသူတို႔  ဝိတ္ေပါေတြထက္ေတာ့ သာတယ္။  အၿမဲအတြင္းခံဝတ္ေနရတယ္။ ဦးေလးအိမ္မွာကားႀကီးေလးစီးရွိတယ္။အားလုံးကကားေမာင္းသူႏွင့္  စပါယ္ယာေတြရွိ တယ္။ကားေမာင္း  သူေျခာက္ဦး ေနာက္လိုက္ရွစ္ဦး၊ထမင္းခ်က္  တစ္ဦးရွိတယ္။ၿမိဳ႕ကိုေရာက္က  တည္းကားအေၾကာင္း စိတ္ဝင္စား တယ္။ျပင္ရင္လည္းအၿမဲတန္းေစာင့္ၾကည့္ၿပီးေတာက္တိုမယ္ရလုပ္   ေပးတယ္။

ကိုးတန္းေျဖၿပီးေတာ့  က်ေနာ္ကကား ကိုနည္းနည္းတီမိ ေခါက္မိျဖစ္လာတယ္။ဆယ္တန္း   ေရာက္ေတာ့အားကိုးရေနၿပီ။ၿမိဳ႕ကကိစၥေတြအကုန္လုံးစီစဥ္တတ္လာ   တယ္။က်ေနာ္တို႔ေခတ္ကဆယ္ တန္းေအာင္ၿပီးတႏွစ္နားရေတာ့ ဦးေလးကသစ္ကားဆြဲမယ္ဆိုၿပီး  ေတာထဲကိုလႊတ္တယ္။က်ေနာ္ က ၿမိဳ႕ေပၚမွာငေပြးျဖစ္ေနၿပီ။ကားသမားေတြက်ေနာ့္ကိုဖ်ားေနၾကတာ  ။ကားကိုျမန္ျမန္ျပင္ခိုင္းၿပီးကားသမားေတြကို လက္ဖက္ရည္တိုက္အျပာကားကိုဗီဒီယို႐ုံ မွာေခၚျပတယ္။ဇာတ္ကားမၿပီးခင္   သြားၿပီး႐ုံေပါက္ဝကေနနာမည္ ေတြေခၚတတ္လို႔ ကားသမားေတြ စိတ္ညစ္ရတယ္။ဦးေလးဆိုက်ေနာ့္ ကိုေနာက္ကြယ္မွာဆရာႀကီးလို႔ေခၚတာ။

ေတာထဲေရာက္ေတာ့ေပ်ာ္စရာပါ။ က်ေနာ္တို႔လူပ်ိဳ လူလြတ္ေတြကတေနရာ၊ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့လူေတြကတဲေတြ ေဆာက္ေပါ့။ အျခားလူေတြလည္း  အမ်ားႀကီးဗ်။ဦးေလးကေခါင္းေဆာင္ပါ။က်န္တဲ့ကားအဖြဲ႕ေတြႏွင့္လည္းရင္းနီးၿပီးသားလူ  ေတြေပါ့။   ေတာ ထဲမွာစခန္းခ်ေတာ့ေခ်ာင္း  ေဘးမွာခ်ရတယ္ဗ်။ေရခ်ိဳးေရကူး အကုန္လုပ္လို႔ရတယ္။မနက္ပိုင္းကေလးသာအလုပ္ရႈပ္တာေန႔လည္    ဖက္အားတယ္။ေလသနပ္တလက္  လည္းယူလာၿပီးငွက္ပစ္ေလ့ရွိ  တယ္ေလ။ၿမိဳ႕ကရိကၡာေတြခ်က္ရ  တာေပါ့။ တစ္ခါတေလလည္း႐ြာ ေတြမွာဒီဇယ္ႏွင့္ၾကက္ႏွင့္လဲ  ၿပီးလည္းခ်က္စားရတယ္။ၿမိဳ႕ေပၚ  လမ္းကေနမိုင္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္  ေတာထဲ ဝင္ၿပီးအဲဒီလမ္းကေနသစ္  စက္ကိုမိုင္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္သြားရေသးတယ္။အဲဒီက႐ြာကလူေတြကသူ႔တို႔စိုက္ပ်ိဳးသီးႏွံေတြကိုက်ေနာ္ တို႔ကား  ႏွင့္လိုက္ၿပီးၿမိဳ႕ကိုပို႔ရတာဗ်။ေတာထဲဆိုေတာ့စာသင္ေက်ာင္း  မရွိဘာမရွိႏွင့္သနားဖို႔ေကာင္းတယ္။စာမသင္ရေတာ့ကငယ္ ငယ္ ေလးႏွင့္လင္ယူသားေမြးေတြအမ်ား  ႀကီးဗ်။အပ်ိဳျဖစ္ရင္အိမ္ေထာင္ခ်ေပးလိုက္တာမ်ားတယ္။ကား  လာၿပီဆိုထြက္ၿပီးၾကည့္ေနၾကတာ ေလ။ကေလးကတစ္ေယာက္ဗိုက္ ကတစ္လုံးႏွင့္ၾကည့္လိုက္ရင္ဆယ္ေျခာက္ႏွစ္ဆယ့္ခုႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာ။အဲဒါ ႏွင့္က်ေနာ္တို႔ထမင္းခ်က္ကိုေမးလိုက္ေတာ့မွဒီမွာ ကဒီလိုပဲတဲ့။မင္းၾကည့္ေနငါ့ဆီ ကိုတစ္ေယာက္လာလိမ့္မယ္။

အဲဒီေကာင္လာေမးၾကည့္တဲ့။ ေနာက္ရက္သူေျပာတဲ့သူလာတယ္။ “ေဟ့ေကာင္ေမးလိုက္ ၊ေမးလိုက္” “ဘာေမးမလို႔လဲအကို” “မင္း အိမ္ေထာင္က်စကဟာကိုေမး ခိုင္းတာ” “ဒီလိုအကိုရ၊က်ေနာ္တို႔ဖက္ မိန္းခေလးကနည္းတယ္၊က်ေနာ္ လည္းမိန္းမကလိုခ်င္ေတာ့၊ ႐ြာမွာအပ်ိဳျဖစ္စျပဳေနတဲ့က်ေနာ့္မိန္းမ ကိုေတာင္းရတာ၊ဝက္တစ္ေကာင္ ဝယ္ေပးရင္ရတယ္ေလ” “ဗ်ာ..ဝက္တစ္ေကာင္ႏွင့္ၿပီး ေရာလား” “ဒီမွာကဒီထုံးစံပဲ” “ေနပါဦးခင္မ်ားမိန္းမကအသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ” “ဆယ့္ေလးႏွစ္ေလာက္ထင္တယ္” “ေဟ့ ေကာင္ပိုမေျပာႏွင့္” ထမင္းခ်က္ဘဲကဝင္ေထာက္တယ္ “ခင္မ်ားေနစမ္းပါဒီမွာေကာင္း ခန္းေရာက္ေနၿပီ” “အဲဒါႏွင့္ဝက္ေပၚၿပီး ႐ြာသားေတြကိုထမင္းေကြၽးမဂၤလာေဆာင္ေပါ့ဗ်ာ”

“အဲဒီေတာ့မဂၤလာေဆာင္ညကသူ တို႔အိမ္မွာအိပ္ရတယ္၊မင္းျမင္ တဲ့အတိုင္းအိမ္ကအတြင္းတစ္ခန္း အျပင္တစ္ခန္းပဲရွိတာငါတို႔က  အတြင္းခန္းေပါ့ကြာ” “ဒါေပါ့အခုမွအိမ္ေထာင္က်တာ” “ငါ့ေယာကၡမေတြကအျပင္မွာေပါ့” “အင္းးေလဆက္ေျပာ”  “ငါကအရမ္း လိုးခ်င္ေနၿပီ၊အဲဒါ  ႏွင့္ငါကလႈပ္ရွားတာကြ၊ပထမဆုံး ဖက္နမ္းလိုက္တယ္၊” “အားးမိုက္တယ္ဆက္ေျပာ”  “အဲဒီမွာငါ့မိန္းမေလ   အ ေမရယ္ဒီလူႀကီးက်မကိုနမ္းေန  တယ္တဲ့” “ငါ့လီးမွကြာ..ငါ့မွာခဏၿငိမ္ေနရျပန္ေရာ၊သူလည္းမအိပ္ဘူးငါ  လညိးခနေနေတာ့သူ႔ႏို႔ ကိုအေပၚက  ကိုင္တာ အေမေရ.ငါ့ႏို႔ကိုကိုင္ေနျပန္ ၿပီေအာ္ျပန္တယ္ကြာ၊ငါ့မွာအျပင္မွာေယာက္ၡမေတြရွိေတာ့ၿငိမ္ရျပန္  ေရာကြာ၊ ငါလည္းမထူးဘူးသူ႔အ ဖုတ္ကိုလည္းကိုင္လိုက္တာ၊ ငါလိုးမၾကာ အေမေရ.ဒီမွာငါ့ဟာႀကီးကိုလာ ကိုင္ေနတယ္တဲ့ကြာ”  “ဟားးး ဟားးးခင္မ်ားကကေလးကို ယူထားတာကိုးဗ်” “အဲဒါႏွင့္ငါ့ေယာက္ၡမေတြမေန  ႏိုင္ေတာ့ဘူထင္တယ္ႏွစ္ေယာက္  လုံးထၿပီးအီးပါ ခ်င္သလိုလုပ္  ၿပီးထြက္သြားၾကတာ၊ငါလည္းအို   ေကၿပီဆိုၿပီးထမီခြၽတ္ၿပီးလိုး လိုက္တာျဗဳတ္ျဗဳတ္ဗ်စ္ဗ်စ္မည္ ၿပီးသူလည္းအ ေမရယ္အဘရယ္ ေအာ္လိုက္တာငါ့မွာသူ႔ပါးစပ္ ႀကီးအတင္းပိတ္ရေတာ့တယ္။

နာလို႔ဆိုၿပီးသူ႔အဖုတ္ကိုမီး ခြက္ထြန္းၾကည့္တာ။ေသြးေတြ ထြက္လို႔ဆိုၿပီးတစ္ညလုံးငိုေန လို႔ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရပါဘူး ၾကာ” “ဟားးးးဟားးးအခုေကာဗ်ာ”  “သူလီးဝင္တာေကာင္မွန္းသိသြားၿပီ” “ဟားးးးဟားးးးးဟားးးး” က်ေနာ္လည္းသူ႔အေၾကာင္းၾကားရ ၿပီးလီးေတာင္လာလို႔ေခ်ာင္းထဲေရခ်ိဳးသလိုဆင္းကူးၿပီးေရထဲမွာဂြင္း ထုပစ္ရတယ္။ ေတာထဲမွာလည္းရိကၡာကအရက္ ကအစဝယ္ ထားရတယ္။ေဆးေတြ ပတၱီးေတြႏွင့္အရက္ပ်ံေတြလည္း ဝယ္ရတယ္။အရက္ပ်ံပုလင္းက ဝွက္ထားရေသးတယ္ဗ်။အရက္ျပန္လို႔ ဆားခပ္ေသာက္တဲ့လူလည္းရွိတယ္။ တကယ္မလြယ္ဘူး၊အရက္ျပတ္ရင္ အရက္သမားေတြကဆင္ဝိုင္းဘက္ သြားေသာက္ၾကတာ။

တစ္နာရီေလာက္အထက္ကိုေတာင္ကုန္းေတြျဖတ္ၿပီးလမ္းေလ်ာက္ရ တယ္။အရက္ကသုံးဆေဈးမ်ားတာေၾကာင့္ခဏခဏလည္း မေသာက္ႏိုင္ဘူး။ ႏွာဘူးထတဲ့သူေတြအပင္ပန္းခံၿပီးသြားတာ။အဲဒီမွာကရင္မႀကီး  တစ္ေယာက္ရွိတယ္တဲ့။အသက္ သုံးဆယ္ေက်ာ္ ေလာက္ျဖဴျဖဴေဖြး ေဖြးႀကီးတဲ့။ေနာက္မွေအးေအးေဆး ေဆးသြားဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီဆင္စခန္းဟာက်ေနာ့္ဘဝရဲ႕ အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့တာဆိုရင္မမွား   ဘူးေပါ့ဗ်ာ။က်ေနာ္ၿမိဳ႕ေပၚကို ခဏခဏမဆင္းေတာ့အဲဒီအမ်ိဳးသ မီးႏွင့္မႀကဳံရေသးဘူး။သူက ရိကၡာေတြဝယ္ၿပီးပို႔ေပးတာေလ။ ဒီလိုႏွင့္တစ္လေက်ာ္သြားေတာ့ တျခားကားအဖြဲ႕ကားပိုင္မိန္းမ သူတို႔ၿမိဳ႕ကလိုက္လာတယ္။  သူႏွင့္ က်ေနာ္ကရင္းနီးပါတယ္။ အဲဒီမွာသူ႔မိန္းမလိုက္လာတယ္ လို႔အသံၾကားတာႏွင့္အားလုံးက ပတ္ဝန္က်င္ရွင္းလင္းေရးလုပ္ၾက တယ္။အမွန္ကေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႔အ တြက္လမ္းေၾကာင္းရွင္းတာပါ။ အဲေန႔ကအလုပ္သိမ္းၿပီးအရက္ ေတြထိုင္ေသာက္ၾကတယ္။

သစ္ေတာဘက္ကေတာေခါင္းကို ေက်ာ္ေဆြေရာက္လာလို႔ပိုစည္  တာေပါ့။သူကမယ္ဒလင္သမားေလ ။သူလည္းဆင္စခန္းဖက္မွာေနတာ။ လေရာင္ေအာက္မွာမယ္ဒလင္တီး ရင္းသီခ်င္းဆိုၾကတာညဆယ္နာရီ ေက်ာ္မွဝိုင္းသိမ္းတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာမိန္းမ ေရာက္လာတဲ့ကားပိုင္ကဖလက္ျပေနၿပီ။ က်ေနာ္စိတ္ပ်က္သြားၿပီးကို႔ယ့္ေနရာကို ကိုေက်ာ္ေဆြကိုေခၚၿပီးအိပ္မယ္ ဆိုၿပီးေခၚလာ တယ္။ကားပိုင္ကို လည္းသူ႔လူေတြတြဲၿပီးတဲေပၚတင္ ပို႔ခဲ့တယ္။အားလုံးကမီးမွိတ္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္ကားပိုင္တို႔တဲက တံခါးသာ ပိတ္ၿပီးမီးမၿငိမ္းထား ဘူးဗ်။အမွန္ကကားပိုင္မိန္းမက ညအိပ္ရင္မီးဖြင့္ထားမွအိပ္တာ။ ခဏၾကာေတာ့က်ေနာ္ကို လာေခၚလို႔ဝိတ္ ေပါႏွင့္အတူလိုက္သြားတယ္။လူကမ်ားၿပီးေခ်ာင္း ၾကည့္ေပါက္ကႏွစ္ေပါက္တည္း ဆိုေတာ့လုၾကည့္ရတယ္ဗ်။ အသံမထြက္ ေအာင္တစ္ေယာက္ေခါင္းတစ္ေယာက္ဖယ္ၾကည့္ရတာ ဗ္။

ကားပိုင္ကမူးသာေနတယ္။လီးက ေတာ့မိုးေပၚေထာင္ေနတာ။သူ႔မိန္းမကဘယ္ေလာက္ေတာင္ထန္ေနလဲ မသိဘူး။သူ႔ေယာက္်ား လီးကို စုပ္ေနတာတႁပြတ္ႁပြတ္အသံေတြ ထြက္ေနတယ္။ငါးမိနစ္ေလာက္ အားရေအာင္စုပ္ၿပီးလုံခ်ည္ခြၽတ္ကာအေပၚကခြၿပီး ေဆာင့္ေတာ့တာပဲ ။အဖုတ္ကအေမႊးေတြႏွင့္နက္ေမွာင္ေနတာ။သူကဆံပင္ဂုတ္ဝဲကို အေၾကသားေကာက္ၿပီးဖြထားလို႔  တခ်က္ ေဆာင့္တိုင္းဆံပင္ေတြက ဖြာကနဲဖြာကနဲျဖစ္ေနတာ။ၾကမ္း  ခင္းကဝါးၾကမ္းခင္းထားေတာ့တ  က်ီက်ီႏွင့္ျမည္ေနတာဗ်ိဳ႕။  က်ေနာ္ လီးေတာင္တာေအာင့္   ေတာင္ေအာင့္တယ္ဗ်။သူတို႔မၿပီး ခင္ထြက္လာၿပီးတစ္ခ်ီထုလိုက္ေသးတယ္။ညအိပ္ရာဝင္ေတာ့လည္းသူ  တို႔လုပ္တာခ်ည္းပဲျမင္ေယာင္ေန တယ္ဗ်ာ။က်ေနာ္လည္းစမ္းၾကည့္ ခ်င္လာတယ္ဗ်ာ။

ေနာက္ရက္ကသစ္လုံးတင္တဲ့ ေဖာက္ကလပ္ကႀကံခိုင္ေရးလုပ္ တာႏွင့္ကားေတြအားလုံးျပင္ၾက တယ္။နည္းနည္းပါးပါးဆီထိုးဘီး   ဖာနပ္ၾကပ္ေပါ့။ကိုေက်ာ္ေဆြျပန္မယ္ဆိုလို႔တားထားၿပီးေန႔လည္က် မွက်ေနာ္လည္းသူတို႔ႏွင့္ဆင္စ ခန္းဖက္ကိုလိုက္ခဲ့တယ္။ ကို ေက်ာ္ေဆြကသူ႔အိမ္ကိုတစ္ခါ တည္းမသြားပဲဆင္အုပ္စုေခါင္း ေဆာင္ဖထီးႀကီးက်ေနာ္ကိုေခၚ သြားလို႔က်ေနာ္လည္းလိုက္ခဲ့တယ္။ ဖထီးတဲအသြားမွာစာသင္ေနတဲ့ တဲေလးကိုေတြ႕ေတာ့က်ေနာ္ သတိထားမိၿပီးစာသင္ခန္းဖက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္မိတယ္ ဗ်။အဲဒီမွာဆရာမေလးႏွစ္ေယာက္ ကိုျမင္ခဲ့တယ္။ကရင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ေပါ့။တစ္ေယာက္က အရပ္ရွည္ရွည္ေလးႏွင့္အရမ္းလွ တယ္။က်ေနာ့္ရင္ထဲစမ္းေခ်ာင္း ေလးျဖတ္စီးဆင္းသြားတယ္။ ဝိတ္ေပါေတြကရယ္ေနေသးတာ။

က်ေနာ္ေငးလိူ႔ေကာင္းေကာင္း ႏွင့္ ၾကည့္ေနတုန္းကိုေက်ာ္ေဆြကက်ေနာ္ပုခုံးကိုတြန္းၿပီး “ေဟ့ေကာင္ဖထီးတူမေတြကြ၊ဒီက ခေလးေတြစာသင္ေပးေနတာ” “အရမ္း လွတယ္ဗ်ာ” “ေဟ့ေကာင္ေႂကြသြားတာလား” “ဟုတ္တယ္’” “ေသာက္ကေလး ဟိုကဘြဲ႕ရၿပီးၿပီ၊မင္းကအခုမွဆယ္ တန္းေအာင္႐ုံပဲ ရွိေသး” “အခ်စ္မွာငယ္တာႀကီးတာမရွိဘူး ဗ္” “အာ..ဒုကၡပဲမင္းဦးေလးသိရင္ ငါေခါင္းက်ိမ္းေတာ့မယ္” “ဘာမွမျဖစ္ဘူး” “ေအး..ဟိုမွာဖထီးရွိတယ္လာ” “ေဝး..ေက်ာ္ေဆြ.မင္းေရာက္ လာပါလား၊ဟားသားငယ္ေလး  ေလးပါသကိုး.လာဟ” က်ေနာ္ လည္းတဲေပၚထိုင္ေတာ့ဖ ထီးကစားစရာေတာငွက္ေပ်ာႏွင့္ ဧည့္ခံတာဗ်၊က်ေနာ္လည္းေကာက္ စားတာအေစ့ေတြႏွင့္မို႔ေထြး ထုတ္ပစ္ရတယ္” “ၿမိဳ႕သားငါတို႔ဆီမွာဆင္းရဲတယ္ကြ” “ဖထီးကညည္းေရာ့မယ္ဆင္ဆယ္ ေကာင္ႏွင့္ဆယ္ဘီးကားႏွစ္စီး ပိုင္ေနတာ ကို” “ဒီမွာအစားဆင္းရဲတာေျပာတာပါ ၊ေနအုံးငါ့တူမေတြမွာေကာ္ဖီႏွင့္မုန႔္ရွိတယ္၊ငါေခၚခိုင္းလိုက္မယ္” က်ေနာ္လည္းသူတို႔တဲ ေရွ႕ကမီး ဖိုကိုၾကည့္ေနတယ္။လာတဲ့လူ တိုင္းကပါတဲ့ဟင္းစီးဟင္း႐ြက္ ေတြေတြ႕ကရာအသားေတြေရာ ထည့္ၿပီးခ်က္ေနတာေတြ႕ရ တယ္။

အဲဒါသူတို႔ဟင္းတဲ့။ေတာေၾကာင္ သားေတြ၊ေတာင္ဂဏန္းေတြေရာ အကုန႔္ၿပီးခ်က္တာဗ်။ခဏၾကာ ေတာ့ဆရာမေလးႏွစ္ေယာက္ ေကာ္ဖီခြက္ႏွင့္ေျမပဲေဝဖာေတြ လာခ်တယ္။ၾကည့္ရယုံႏွင့္ဗိုက္က အလိုလိုျပည့္သြားတယ္။ “လာတူမငါမိတ္ဆက္ေပးမယ္” “သူက  ေဇာ္မိုးတဲ့၊သူေဌးးတူေလ သူေဌးကိုယ္စားလွယ္ေပါ့” “က်မကနန႔္အဲယာ၊သူကနန႔္ေစာ ယဥ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါခင္မ်၊က်ေနာ့္ကို ခင္ႏိုင္ပါတယ္၊လိုတာရွိရင္ေျပာပါ” လိပ္လိုပဲကိုယ့္ဖက္ကိုယက္လိုက္တယ္ “သူလည္းဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး သားဗ်” ကိုေက်ာ္ေဆြ ဝင္ေထာက္တယ္။ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကမုန႔္ေတြဝါးေန တယ္ဗ် “ဟုတ္ကဲ့ပါက်မတို႔စာသြားသင္ လိုက္ပါဦးမယ္” က်ေနာ္ခိုက္ေနတဲ့နန႔္ ေစာယဥ္ ကေျပာၿပီးထထြက္တယ္။ “ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့..၊ဟုတ္ကဲ့” က်ေနာ္သူသြားရာကိုေငးၾကည့္ေန လို႔၊ကိုေက်ာ္ေဆြက “ေဟ့ ေကာင္..ေကာ္ဖီေသာက္အုံးဟ” က်ေနာ့္အျဖစ္ကိုဖထီးေတာင္ၾကည့္ၿပီးၿပဳံးေနလို႔က်ေနာ္နည္းနည္းရွက္ သြားမိတယ္” ဖထီးဆီက ေနျပန္ေတာ့ကိုေက်ာ္ ဆြကအရက္ေသာက္ခ်င္တယ္ဆို လို႔အရက္ဆိုင္ဖက္ကိုလွည့္သြား တယ္။အဲဒီမွာရႉခင္းကမိုက္တယ္ဗ်။ ေရျပင္ကအက်ယ္ႀကီးေရေတြစီး ဆင္းေနတာေခ်ာင္းထဲဒူးေခါင္း ေလာက္ျဖတ္ရတယ္၊၊အိမ္ေျခအ စိတ္ေလာက္ရွိတယ္။အားလုံး  ေခ်ာင္းနားမွာေဆာက္ထားၾကတာ။

အရက္ဆိုင္ေဘးမွာေခ်ာင္းကကပ္ ေနတာဗ်။အရက္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဝါးထိုင္ခုံမွာထိုင္ရင္းအရက္ မွာလိုက္တာ၊ပဲျခမ္းေက်ာ္ႏွင့္ လာခ်ေပးတယ္။ “ေဝ့.ဆရာဧည့္သည္ေတြပါလာပါ လား” “ေအးဟုတ္တယ္ ဟ” ေဆာ္ႀကီးကျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေရ ေဆးငါးႀကီးလိုဗ်။ ေယာက္်ားက ဆင္ထိုးေသလို႔မုဆိုးမျဖစ္ေနတာ၊၊သူကဒီရပ္ကြက္မွာဆရာမႀကီးေပါ့။ သူ႔ကိုလိုးခ်င္တဲ့လူေတြတစ္ပုံ ႀကီး၊က်ေနာ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာစူး စိုက္ၾကည့္ေနတာ။ၿပီးမွက်ေနာ့္အနားဝင္ထိုင္ၿပီး “ေမာင္ေလး..ဆတ္သားစားမလား ၊ရွိတယ္” “ေကာင္းတာေပါ့ ေစတနာႏွင့္ေကြၽး တာကို” အမႀကီးခ်က္ခ်င္းယူေပးတယ္၊ “ေအး.ငါကိုလည္းမွတ္ထားဦး..ေစာမူေအးတဲ့၊” “ဟုတ္မေစာ” သူက အနားကိုထိုင္ေနတာက်ေနာ္ ကကိုေက်ာ္ေဆြကို “ကိုေက်ာ္ေဆြ.ေျပာအုံးေလဗ်” “ဘာလဲဟ..ဆရာမေလးအေၾကာင္း “ “ေအးးနင္ ေတာ့ျပသနာပဲ၊ဘယ္ ဆရာမလဲ” “နန႔္ေစာယဥ္ကိုေျပာတာအမ” “ေအး..အဲဒါျပသနာရွိတယ္ေျပာစမ္းပါဦး ကိုေက်ာ္ေဆြကဟိုႏွစ္ ေကာင္ ငါႏွင့္တဲခဏလိုက္ပို႔ဦးမယ္ဒ လင္ေတြထားလိုက္ဦးမယ္” သူတို႔ေတြထြက္သြားမွ “ငါေျပာတာနန႔္ေစာယဥ္ကိုဆင္ဦး စီးထီး ေကာ္ကလိုက္ေနတာဟ” “ဟာသြားပါၿပီေနာက္က်သြားၿပီ လားၾကာ” “ေနာက္ေတာ့မက်ေငးဘူး၊သူ႔မရ လည္းဘာျဖစ္လဲငါရွိတယ္”  “ဗ်ာ” “ေအး..ငါလုပ္ေပးမယ္သိလား၊ငါ့ ကိုလည္းတစ္ခုလုပ္ေပးေပါ့” “အမလုပ္ေပးမယ္ဆို၊က်ေနာ္ လည္းအမကိုလုပ္ေပး မယ္ေလ” “ေအး..အဲဒါဆိုနင္တို႔ကားၿမိဳ႕ ေပၚဘယ္ေတာ့တက္မွာလည္း” “ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္တက္မွာ” “ဘာလုပ္မလို႔လဲ” “ငါ အရက္ေတြကုန္ေနၿပီ၊ငါၿမိဳ႕ တက္ဝယ္မယ္ေလ၊အဲဒါနင္လိုက္ခဲ့။

ညေနဘက္မွတက္မယ္” “အဲဒါဆိုအမညအိပ္ရမွာေပါ့” “ေအးငါတည္းခိုခန္းမွာအိပ္မယ္၊ နင္ညလာအိပ္ေပး၊မနက္က်ရင္သူ  တို႔မွာ တဲ့ပစၥည္းနင္သြားပို႔ ေပးေလ၊ငါလည္းေျပာထားေပးမယ္၊ဟိုမွာနင့္လူေတြလာၿပီမသိေစႏွင့္” “ဟုတ္ကဲ့” “ေဟ့ေကာင္အဆင္ေျပ လား၊” “ဘာလဲဗ္” “မင္းေကာင္မေလးကိုေျပာတာ” “ေအးႀကိဳးစားရမွာေပါ့၊ၿပိဳင္ ဘက္ရွိတယ္” “ဘယ္သူလဲဟ” “အယ္ထီးေကာ္ တဲ့” “ဟ..အဲဒီေကာင္ဆိုမလြယ္ဘူးဟ၊ စိတ္ဆတ္တယ္၊သူသိသြားရင္အ ခ်ိန္မေ႐ြးျပသနာေပၚႏိုင္တယ္” “ေပၚ.ေပၚဗ်ာ” “အင္း ဘယ္လိုမွတားမရပါလား” “ကဲေသာက္.ၿပီးမင္းတို႔ျပန္ၾက” က်ေနာ္လည္းအျမည္းစားၿပီးျပန္ လာလိုက္တယ္။ေျခေထာက္ေတြ  က တက္ႂကြေနတာဗ်။ ေနာက္တစ္ရက္ၿမိဳ႕ေပၚတက္မယ့္ ကားႏွင့္က်ေနာ္လိုက္ခဲ့တယ္။ မကရင္မႀကီးလည္းပါတယ္။ သူကိုေဈးနားခ် ေပးၿပီးအိမ္ဖက္ ကိုလွည့္တယ္။စီစဥ္စရာေတြစီစဥ္ ၿပီးအိမ္မွာညမအိပ္ျဖစ္တဲ့အ ေၾကာင္းေျပာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ခ်ိန္းထား တဲ့အေၾကာင္း႐ႊီးရတာေပါ့။ ညဘက္ရွစ္နာရီေလာက္ဆိုက္ကား ငွားၿပီးမကရင္မရွိရာကိုလစ္လာ လိုက္တယ္။

တည္းခိုခန္းမွာမက ရင္ မကႏွစ္ေယာက္ခန္းယူထားတယ္။ က်ေနာ္လည္းသူ႔အခန္းေမးၿပီးတက္ခဲ့တယ္။အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့တံခါးေခါက္ေတာ့ကရင္ မဖြင့္ေပးၿပီး “ေစာသားပဲေမာင္ေလး” “ေစာေစာအိပ္လို႔ရတာေပါ့” “ေအးဒါဆိုလည္းလာ၊အဝတ္အစား ခြၽတ္လိုက္ေတာ့” က်ေနာ္ လည္းအဝတ္အစားခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္၊၊နည္းနည္းေတာ့ေၾကာက္ ေနတယ္လီးကသိပ္မေတာင္ဘူး “လာေမာင္ေလးအိပ္လိုက္..မမ  စုပ္ေပးမယ္၊အမေလးလူကသာ ငယ္တယ္လီးကအႀကီးႀကီးပဲ” “အမေယာက္်ားေလာက္ႀကီးလို႔ႀကီးလို႔လား” “ငါ့ေယာက္်ားကတို တိုႏွင့္တုတ္ တုတ္ဟ၊နင့္ဟာကပိုႀကီးၿပီးပို ရွည္တယ္” ေျပာရင္းႏွင့္ကိုက်ေနာ့္လီးကိုစုပ္လိုက္တယ္။ပူေႏြးေႏြးအာေငြ႕ ႏွင့္သူ႔စုပ္ခ်က္ ေၾကာင့္က်ေနာ္တခ်က္ေအာ္လိုက္မိတယ္ “ႁပြတ္…ႁပြတ္” “အားးးးးးရွီးး၊အားးေကာင္း လိုက္တာမမရာ” “ႁပြတ္..ႁပြတ္” “အားးလား လားရွီး” လီးဒစ္ေတြကိုလွ်ာႏွင့္ယက္ေပး တယ္ဗ်။ “ပလပ္..ပလပ္” “အားး.အိုး..အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်” ကရင္မႀကီးကအားတက္ လာၿပီး ေဂြးဥေတြပါစုပ္ဆြဲလိုက္တာ ေအာင့္သလိုခံစားရတယ္။လီးကို ငုံၿပီးကြင္းတိုက္ေပးတာက်ေနာ္ မ်က္လုံးေတြေတာင္စင္းလာ တယ္။

အရမ္းေကာင္းတာကိုး။လီးကအ ဆမတန္ေတာင္ၿပီးလႊတ္လိုက္ရင္ ခ်က္နားေတာင္ကပ္ေနတာဗ်။ ကရင္မႀကီးကလီးစုပ္တာရပ္ၿပီး  အင္ကီၤ်ေတြပါခြၽတ္ပစ္တာဗ်။ႏို႔ႀကီးကတစ္လုံးတစ္ခဲႀကီးဗ်။ က်ေနာ္လည္းစို႔ခ်င္လာတာေၾကာင့္စို႔ပစ္လိုက္တယ္ က်ေနာ္ လည္းႏို႔အုံႀကီးကိုငုံခဲၿပီးတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ပစ္လိုက္တယ္။ “ေမာင္ေလးေအာက္ကဟာႀကီး ပါပြတ္ေပး” က်ေနာ္လည္းေဘးကေနႏို႔စို႔ ရင္း သူ႔အဖုတ္ကိုပြတ္ေပးလိုက္တာ။ ဘယ္ကတည္းကခံခ်င္ေနတာလဲ မသိအဖုတ္တစ္ခုလုံးစို႐ြဲေနတာပါဗ်။အဖုတ္မပြတ္ဘူးေတာ့ ဘယ္ လိုလုပ္ရတာမသိတာေၾကာင့္လက္ ႏွင့္သာထိုးလိုက္တယ္ “ေမာင္ေလးအေစ့ကိုပြတ္” က်ေနာ္လည္းပြတ္ေပးလိုက္တယ္၊ “အားးးအဲလိုမပြတ္ႏွင့္နာတယ္” “ဘယ္လိုပြတ္ရမမွာလဲ” “ဒီလိုပြတ္” “ဒီလိုလား” “ေအးးးဟုတ္တယ္” က်ေနာ္လည္းသူျပသလိုပြတ္ လိုက္ မွသူ႔ဆီကညည္းသံေတြထြက္လာ တယ္။သူကလက္ဦးဆရာေပါ့ဗ်ာ။ ႏို႔ေတြကိုလွိမ့္လွိမ့္ၿပီး စို႔ပစ္လိုက္တယ္။ႏို႔သီးေခါင္းေတြ ကိုလွ်ာဖ်ားႏွင့္ေတာ့ေတာ့ၿပီး ယက္ပစ္လိုက္တယ္ဗ်။အဖုတ္ လည္းအပြတ္ခံရၿပီး ႏို႔ေတြလည္းစို႔ခံရေတာ့ကရင္မ ႀကီးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးအသံ ထြက္ၿပီးညည္းတယ္။က်ေနာ္ လည္းလိုးခ်င္ေနတာၾကာၿပီအခု လိုပင့္သကူလိုးရတယ္ဆိုေတာ့ရွယ္ပဲေပါ့။

“ရၿပီေမာင္ေလးလိုးေတာ့” က်ေနာ္လည္းသူ႔ေပါင္ၾကားထဲဒူး ေထာက္ဝင္ၿပီးလီးကိုထည့္လိုက္ တယ္။ “ဗ်စ္…ဗ်စ္..ဘြတ္” “အားးးး ေကာင္းတယ္” “က်ေနာ္လည္းသူ႔ေပါင္ကိုအေပၚ တြန္းတင္ၿပီးအေပၚကေနစိုက္ခ် လိုးတယ္။ “ဗ်စ္…ဗ်စ္..ဇြိ.. ဇြိ” “အားးလားးလိုး တတ္လိုက္တာ အိုးးးး” “ဇြပ္..ဖတ္..ဖတ္…..ဖန္းးးးဖန္းး” “အားးေမာင္ေလးးေကာင္းတယ္၊ ၿပီးသြာိးလိမ့္မယ္၊အာ႐ုံလႊဲ လိုးးး”  က် ေနာ္လည္းတျခားအာ႐ုံလႊဲ လိုက္တာနန႔္ေစာယဥ္ပုံပဲျမင္လာ လို႔ပိုအားထည့္လိုက္မိတယ္” “အားးအင့္..ဟင့္..ေျဖးေျဖး ႏွင့္မွန္မွန္လိုး ေပးပါေမာင္ လးရယိ “က်ေနာ္လည္းလိုးေနရင္းက နန႔္ေစာယဥ္ပဲျမင္လာလို႔အားရပါးရလိုးတာၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္လာ တယ္။  “ေမာင္ ေလးအာ႐ုံလႊဲေလ” “က်ေနာ္ ေနာက္ဆုံးဘုရားစာေတြပဲ႐ြတ္ရ တယ္။လိုးေနရင္းေမ့တာမို႔ျပန္ ျပန္႐ြတ္ရင္းဆယ္မိနစ္ေလာက္ ၾကာ သြားတယ္။ “ဗ်စ္..ဗ်စ္..ဘြတ္..ဖတ္..ဖတ္..ဖန္းဖန္းးးးး” “အားးးအင့္..အာ့..ရွီးးရွိးးငါၿပီးေတာ့မယ္..အာ့.အာ့ရွီး…ရွီး” “က်ေနာ္လည္း သူၿပီးေတာ့မယ္ဆို တာသိလို႔အာ႐ုံျပန္စုစည္းၿပီး အားရပါးရလိုးပစ္လိုက္တယ္။

အခ်က္တစ္ရာေလာက္လည္းလိုး ၿပီးေတာ့သူလည္းၿပီးက်ေနာ္ လည္းၿပီးသြားတာေပါ့ “အားရလိုက္တာေမာင္ေလးရာ၊ ငါ့မွာအရင္ ကကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ပြတ္ေနရတာ” “က်ေနာ္လိုးတာေကာင္းလား” “ေကာင္းတာေပါ့ဟယ္..အီဆိမ့္ေန တာပဲ၊လီးကလည္းႀကီး ရွည္က လည္းရွည္ေတာ့အရမ္းေကာင္း တယ္။ဒီေန႔အားရေအာင္လိုးေပးစမ္းပါ။ခဏသာေနရတယ္” အေမာခံႏိုင္ၿပီးအားရွိတဲ့က် ေနာ္လီးကျပန္ေတာင္လာတယ္။ “မမ..မႈတ္ေပးဦးထပ္လုပ္မယ္” “ေအးစုပ္ေပးမယ္” သူကျပန္စုပ္ေပးေတာ့လီးကအ စြန္းကုန္ ေတာင္လာျပန္ေရာ “က်ေနာ္ဒီတစ္ခါကုန္းလိုးခ်င္ တယ္” “လိုးေလ..ကုန္းေပးမယ္” “က်ေနာ္လည္းေနာက္ကေနဒူး  ေထာက္ၿပီးလီး ကိုသြင္းလိုက္တယ္။ဖြံ႕ထြားတဲ့ဖင္ႀကီးႏွင့္စအိုဝ  ညိဳညိဳႀကီးကိုျမင္ရတယ္ဗ်။ မီးေရာင္ႏွင့္ျပဴးထြက္ေနတဲ့အ ဖုတ္ျပဴးျပဴးႀကီးက လည္းအားရ စရာေကာင္းေနတယ္။လိုးလိုက္ တိုင္းအဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ လိပ္ဝင္သြားတာကိုၾကည့့္ပီးအားရေက်နပၤတယ္ဗ်။

“ဗ်စ္…ဗ်စ္…ဘြတ္…ဘြတ္” “အာ့..အင့္…ဟင့့္ဟင့္.. ေမာင္ေလးး” က်ေနာ္လည္းဒူးေထာက္ၿပီးလိုးေန ရာကေနေခြးလိုးလိုးသလို လိုးဖို႔ဒူးေကြးကာအေပၚစီးမွဆက္ဆံ လိုက္တာ တခ်က္ေဆာင့္ခ်တိုင္းမကရင္မ ဟာတအင့္အင္းႏွင့္ကိုေအာ္ေန ေသးတာပါ။  “ဗ်ိ  ဇြီ…ဗ်စ္..ဗ်စ္…ဘြတ္..ဖတ္.. ဖတ္…ဘု” “အာ့..အား..အရမ္းေကာင္းတယ္ ေမာင္ေလး..အားးျမန္..ျမန္လုပ္ ကြာ..မမၿပီးေတာ့မယ္”  “ဇြပ္ ဖန္းးးဖန္းးးးဖတ္..ဘတ္..ဘြတ္…ဖန္းးးဖန္းး” အာ့ားရွီးးးအားးးးးအိုးးးးးးးးအာ့ရွီးးအိုးးးး” လိုးခ်ိန္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ မွာသူၿပီးသြားတယ္။ဒါေပမယ့္က် ေနာ္မၿပီးႏိုင္ဘူးဒူးေကြးလိုးရလို႔သာဒူးေတြပူလာၿပီးေညာင္း ေနေတာ့တယ္။က်ေနာ္ လည္းအိပ္ ရာေပၚလွဲခ်လိုက္တယ္ “ေမာင္ေလးမၿပီးဘူးလား” “ဟုတ္တယ္မမ” “ေအးးးငါမႈတ္ေပးမယ္” ဆိုၿပီးေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေအာင္ မႈတ္ေပမယ့္လီးကမက်ပဲေနတယ္” “အားးးငါလည္းအာေညာင္းၿပီဟ” “မမဖင္လိုးခ်င္လို႔ရလား”  “လိုးခ်င္တာလိုးရ တယ္” “ငါဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ေပးမယ္ ေမာင္ေလး” သူဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ေပးလို႔ က်ေနာ္လည္းသူ႔ဖင္ကိုတံေတြး  ဆြတ္လိုက္ ၿပီးလီးကိုထည့္လိုက္ တယ္။လီးကဖင္ထဲကိုတင္းက်ပ္ၿပီး ဝင္သြားတယ္ “ေျဖးေျဖးလုပ္ေႏွာ္.ငါ့ဖင္ကြဲ  သြားမယ္” “အင္း..မမ..”

“ဗ်စ္…ဗ်စ္……” “အားးးးးထိတယ္ကြာ” “ဇြိ…ဘြတ္….ဖတ္…ဖတ္..ဘြတ္….” “အိုးးး..ဟးးးဟ၊ားးအားး* “ဇြပ္..ဖတ္..ဖတ္..ဘြတ္..ဘြတ္” က်ေနာ္က်ပ္လြန္းလို႔ၿပီးခ်င္လာတယ္။ “မမက်ေနာ္ၿပီးေတာ့မယ္” “ေအးးလိုးးၿပီးေအာင္လိုးးး” “ဇြပ္ ဖတ္..ဖတ္…ဖန္းဇြိ..ဗ်ိ..ဗ်ိ” အားးးးအိုးးဟူးးးးးးး က်ေနာ္လည္းေအာ္ၿပီးဖင္ထဲကို သုတ္ေတြပန္းထည့္လိုက္ၿပီးလီး ကိုခြၽတ္ကာ အိပ္ရာေပၚလွဲလိုက္ တယ္။ “အားးေကာင္းလိုက္တာေကာငငြလးရာ.နင့္လီးကအရမ္းမိုက္တယ္၊ငါစြဲသြားၿပီေနာက္လုပ္ေပးသိလား” “ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့” က်ေနာ္လည္းေနာက္ေန႔မနက္မွာ ကရင္မႀကီးႏွင့္သူ႔ပစၥည္ေတြတင္ ၿပီးေတာထဲျပန္ဝင္ခဲ့တယ္။ဆင္စ ခန္းဖက္ အထိလိုက္ပို႔ၿပီးဆရာမ ေလးေတ့မွာတဲ့ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကိုယူၿပီးဆရာမေလးဆီကိုသြားခဲ့တယ္။ အဟီးရီးစာစာတစ္ေစာင္လည္းေရး  ၿပီးယူသြားတာေပါ့။ ေက်ာင္းဖက္သြားၿပီးေပးတာပါ။ “မနန႔္ေစာယဥ္..ဒီမွာပစၥည္းေတြ လာပို႔တာပါ” “အားနာစရာရွင္.က်မတို႔လာယူ မွာေပါ့” “အပန္းမႀကီးပါဘူး၊က်ေနာ္က မနန႔္ေစာရင္ႏွင့္ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ” “ရွင္” “ဟုတ္တယ္ဗ်၊မနန႔္ေစာယဥ္.. က်ေနာ္မနန႔္ေစာယဥ္ကို ျမင္ကတည္းခ်စ္မိတာ” “ရွင္..အာကိုေဇာ္မိုးကလည္း” က်ေနာ္လည္းလာလာခ်င္း ေဆာက္ႏွင့္ထြင္းပစ္လိုက္တယ္

၊ၿပိဳင္ဘက္ရွိေနလို႔အခ်ိန္ဆြဲ လို႔မျဖစ္ဘူးေလ “ေရာ့ပါ..က်ေနာ္ေရးထားတဲ့စာပါ” မနန႔္လည္းေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ကာယူထားလိုက္တယ္။ က်ေနာ္လည္းလစ္လာခဲ့လိုက္တယ္။ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္းအေၾကာင္းမ ရွိအေၾကာင္းရွာၿပီးမနန႔္ဆီကိုသြားေသးတယ္ဗ်။ ညေနပိုင္းေရာက္  ရင္ကိုေက်ာ္ေဆြႏွင့္ကရင္မဆိုင္သြားတာေပါ့။ကရင္မႀကီးကဟန္မ ပ်က္ဧည့္ခံရွာတယ္။က်ေနာ္ လည္းေနာက္ေန႔ ေတြမွာကားသ မားေတြအားရင္ဆင္စခန္းပဲ  ေခၚၿပီးကရင္မဆိုင္ဖက္ကိုပဲသြားေနၾကတာေလ။မနန႔္မွာကိုေဇာ္မိုးဆင္စခန္းလာ ကတည္းကသတိထားမိတယ္။ ေ႐ႊစြန္ညိဳဘာလိုလို႔ဝဲပါတယ္။ မေထြးလိုလို႔ဝဲပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အယ္ထီးေကာ္ကသူ႔ကိုအရင္ခ်စ္ ေရးဆိုထားေတာ့ ေဝခြဲရခက္ခဲေနပါတယ္။အယ္ထီး ေကာ္ႏွင့္လူမ်ိဳးတူဘာသာတူေလ၊ သူ႔ဘဝကိုလည္းစာနာတယ္။ တျခားအရာ ေတြေပၚမွာသာစိတ္ ဆတ္ေပမယ့္သူ႔အေပၚမွာစိတ္ ရွည္တယ္။သူ႔အေပၚတကယ္ခ်စ္ တာလည္းသိတယ္။ကိုေဇာ္မိုးတစ္ ေယာက္က အသက္ကေလးကငယ္ ငယ္လူေကာင္ထြားၿပီးေနေလာင္ ေနလို႔သာအသက္ႀကီးသလိုျဖစ္ေန တာ။

အခုလည္းတေန႔တေန႔ဒီလမ္း   ခရီးကိုမညည္းမညဴလာေနတာသနားမိတယ္။တေျဖးေျဖးႏွင့္သနားရာကကိုေဇာ္မိုးကိုခ်စ္လာသလိုျဖစ္ေနၿပီ။ကိုေဇာ္မိုးကလည္း အေျဖေတာင္းတာအ မဲေျခာက္ဖုတ္ေတာင္းသလိုတက်ီ က်ီႏွင့္အခုဆိုေက်ာင္းကိုလာလြန္းအားႀကီးလို႔ညီအမတစ္ဝမ္းကြဲ ေက်ာင္း အတူတူျပတဲ့သူႏွင့္ေတာင္အေတာ္ႀကီး သြးင္းနီးေနၿပီ “အယဥ္..ညည္းဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ” “ငါမစဥ္းစားတတ္ပါဘူးဟယ္” “ငါသိပါ တယ္ဟာ၊နင္ေဇာ္မိုးဘက္ပါေနၿပီ” “အင္းေလ.ငါဝန္ခံပါတယ္၊ဒါေပမယ့္အယ္ထီးေကာ္ကိုလည္းသနာေန တယ္” “ငါးရံ႕ႏွစ္ေကာင္ ဖမ္းသလို ့ျဖစ္ေနမယ္ေႏွာ္၊ႏွစ္ေယာက္စ လုံးကမလြယ္ဘူးေႏွာ္” “ေအးပါဟယ္” “ငိုေဇာ္မိုးကေျပာတယ္၊” “ဘာတုန္းဟ” “ေလွနံန  ဖက္ကိုနင္းတယ္ဆိုရင္ လည္းသူ႔ဘက္ကိုပိုပိုသာသာ နင္းလိုက္ပါတဲ့” “သူကဗိုလ္ေအာင္ဒင္ေပါ့” “ဟုတ္တယ္၊ဟုတ္တယ္.ဗိုလ္  ေအာင္ဒင္.၊ဗိုလ္ေအာင္ဒင္”“ဟားးဟားးးအဟင္းးဟင္းးးးး”  ရယ္ေနရင္းကေဇာ္မိုးမ်က္ႏွာေလးကြက္ၿပီးျမင္လိုက္တယ္ “ေအာ္..ကို ေဇာ္မိုးရယ္” တေန႔မနန႔္ဆီကိုသြားၿပီးကရင္မအ ရက္ဆိုင္ထိုင္ေနတုန္းအယ္ထီးေကာ္ေရာက္လာတယ္။လူကငွက္ဖ်ားမိ ထားသလို ပါ

“ေဇာ္မိုးဆိုတာမင္းလား” “ေအး.ငါပဲ” “မင္းဆင္စခန္းကိုမလာႏွင့္ေဟ့ ေကာင္” “ငါ့ဘာသာလာတာဘာျဖစ္လဲကြာ” “ေဟ့ေကာင္ မင္းကိုငါေျပာထားၿပီးၿပီေႏွာ္၊” “လာေတာ့ဘာျဖစ္လဲ” “မင္းေတာ္ေတာ္သတၱိရွိတာလား” “ေအး..” “ေအးအဲဒါဆိုတပြဲတလမ္း ေလာက္ စမ္းရေအာင္” က်ေနာ္လည္းေၾကာက္ေနရင္မနန႔္ႏွင့္လြဲရေတာ့မည္မို႔ “လုပ္ေလၾကာသလားလို႔” က်ေနာ္ၾကားဖူးတာက  ကရင္ေတြလက္ေဝွ႔ထိုးတတ္တယ္ ဆိုတာသိတယ္။က်ေနာ္လည္း႐ိုး ရာနပန္း(က်င္)ကိုငယ္ငယ္ကတတ္တယ္။႐ြာမွာလည္းသင္ ထားတာ၊ အိမ္ကဝိတ္သမားေတြႏွင့္လည္း ခဏခဏကစားေနၾကမို႔လို႔လုံးေထြး ပီးသတ္ပုတ္ဖို႔စဥ္းစားလိုက္တယ္ “ဟဲ့ေတာ္ၾက..ငါ ဆိုင္မွာရန္မျဖစ္ႏွင့္ထီးေကာ္နင့္ကိုဦးစီးႏွင့္ တိုင္မွာ” “နင္ကဘာလို႔နာေနတာလဲ” “ဟဲ့ငါဆိုင္လာတဲ့ဧည့္သည္၊ငါ့ စီးပြားေရးကိုနင္လာ ဖ်က္တာ” ‘”ေဟ့ထီးေကာ္..ဘာျဖစ္တာလဲ” “ဖထီး..ဘာမွမျဖစ္ဘူး” “မျဖစ္ရင္ျပန္” ထီးေကာ္ျပန္သြားသည္။

“ဖိုးခြား..မင္းလည္းျပန္” “ဟုတ္ကဲ့..ဖထီး” “လစ္ၾကမယ္ေဟ့” အားလုံးလည္းစခန္းကိုျပန္လာခဲ့ ၾကတယ္ နန႔္ေစာယဥ္မွာ တင္း ၾကားၿပီးရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္ကာေဇာ္မိုးအတြက္ စိတ္ပူသြားတယ္။ထီးေကာ္ကဓား အၿမဲတန္းပါတယ္ေလ။ဓားႏွင့္ေတာ့ မထိုးရဲ ေလာက္ဘူး၊ေဇာ္မိုးတို႔အဖြဲ႕ကကားေပၚမွာၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ တံဆိပ္တတ္ထားတယ္။ဓားႏွင့္ထိုး ရင္အားလုံးျပသနာတက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာအားလုံးကသိထားၾကတယ္ ေလ။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့တျခားလူေတြ ေခၚမရလို႔ညေနေစာင္းမွာက်ေနာ္ လည္း စ္ေယာက္ တည္းတက္ လာတယ္။ေလေလးကေက်ာဖက္ ကေနၿပီးတိုက္ေနလို႔မပူပါဘူး ေတာင္တက္ခရီးေတြဆိုေပမယ့္ ေအးေအးေဆးေဆး တက္လာခဲ့ တယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့အယ္ထီးေကာ္ ဟာဆင္ဦးစီးပီပီဆင္ႀကံႀကံေနတာ ကိုက်ေနာ္မသိခဲ့ဘူး။သူစီးတဲ့ ဆင္က မုန္ယိုစျပဳေနတာေလ။ က်ေနာ္ေလးပုဆိုးေလးမၿပီးၿပီး ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ႏွင့္ေတာင္ေပၚကိုတက္လာခဲ့တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္ကအသံၾကားလို႔လွမ္းၾကည့္ လိုက္တယ္ “က်ည္..ဝူး” “ဟာဆင္ပဲ” က်ေနာ္လည္းေျခသုတ္တင္ၿပီးေျပး တက္တယ္၊ဆင္ကက်ေနာ့ကို ျမင္ၿပီး လိုက္ေတာ့တာပဲ၊ေလကသူ႔ဘက္ ကတိုင္တာရယ္၊ေတာင္တက္ျဖစ္ ေနတာရယ္ေၾကာင့္က်ေနာ့အနား ကိုခ်က္ခ်င္းမေရာက္ ဘူး။ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနလိုက္လာတယ္။

ဆင္ေျပးအားကိုက်ေနာ္ဘယ္လိုမွ မယွဥ္ႏိုင္ဘူးေလ။က်ေနာ္အႀကံရ ၿပီးပုဆိုးကိုခြၽတ္ခ်ၿပီး ထပ္ေျပးတယ္။ ဆင္ကက်ေနာ့္ပုဆိုးကို တက္နင္း ၿပီးက်န္ေနတယ္။ေတာ္ၾကာမွဆက္ လိုက္လာေတာ့က်ေနာ္လည္းအက်ႌ ထပ္ခြၽတ္ၿပီးထပ္ပစ္ထားခဲ့တယ္။ ဆင္ကအ က်ႌကိုထပ္နင္းၿပီးေျခ ေထာက္ႏွင့္နင္းၿပီးထပ္လိုက္လာ တယ္။က်ေနာ္လည္းအသက္လု ၿပီးေျပးတာဆင္ဝိုင္းနားေရာက္ လာ တယ္။က်ေနာ္ဆက္ေျပးတယ္။ လူေတြအားလုံးဆူညံကုန္ၾကတယ္။ က်ေနာ္စာသင္ေက်ာင္းဘက္ေျပး ၿပီးပက္လက္လွန္ၿပီးအေမာ ေျဖရ ေတာ့တယ္။ နန႔္ေစာယဥ္မွာကိုေဇာ္မိုးတစ္ ေယာက္အဝတ္အစားမပါပဲေျပး လာတာျမင္ရတယ္။ဆင္ဝိုင္းဘက္ ကလည္း ဆူညံေနေတာ့သေဘာ ေပါက္လိုက္ၿပီးဖထီးပုဆိုးတစ္ ထည္ယူၿပီးအေမာေျဖေနတဲ့ ေဇာ္မိုးကိုသြားၿခဳံေပးရတယ္။ အတြင္းခံပါလို႔ သာေပါ့မ်က္စိ ရွက္စရာႀကီးပါ“က်ေနာ္လည္းမနန႔္လာပို႔တဲ့ပု ဆိုးကိုခ်က္ခ်င္းမဝတ္ပဲေခြၽး ေတြသုတ္ၿပီးမွဝတ္ရတယ္” မနန႔္မွာေဇာ္ မိုးျဖစ္ပုံကို ၾကည့္ၿပီးသနားလြန္းလို႔မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္။

“ေဇာ္မိုး၊ေနာက္တစ္ေယာက္ထဲ မလာနင့္” “လာမွာပဲမနန႔္ကခ်စ္တယ္ေျပာမွ” “ဒီလိုျဖစ္ေနတာေတာင္နင္ကေျပာ ႏိုင္ေသးတယ္”  “ေျဖပါမနန႔္” “ေအး.ခ်စ္တယ္.ခ်စ္တယ္” က်ေနာ္ေပ်ာ္ၿပီးမနန႔္ကိုဖက္ နမ္းပစ္လိုက္တယ္ “အို..လႊတ္ေတာ့ဟိုမွာဖထီးလာ ၿပီ”  က် ေနာ္လည္းျပန္လႊတ္ပစ္လိုက္ တယ္” “ဖိုးခြားဘာမွမျဖစ္ဘူလား၊ ငါေတာင္းပန္တယ္၊တယ္မိုက္တဲ့ ထီးေကာ္” “ရပါတယ္ဖထီး”  က် ေနာ္ကေတာ့သာယာေနၿပီျဖစ္ ေပမယ့္အယ္ထီးေကာ္ကမလုပ္သင့္ တဲ့အရာကိုလုပ္တဲ့အတြက္ဆင္ စခန္းတစ္ခုလုံးရဲ႕ညိဳညင္မႈ႕ကိုခံ ရတယ္ဗ်။က်ေနာ္မွာလည္း ဦးေလးေတာင္ေပၚတက္လာၿပီး ႀကိမ္းေမာင္းဒဏ္ေတာ္ေတာ္ခံ လိုက္ရတယ္။ “ေဟ့ေကာင္.မင္းကယူ မွာမို႔လို႔ လား” “ယူမွာဦးေလး” “စဥ္းစားမင္းကေက်ာင္းဆက္တက္ ရအုံးမွာ၊ေနာက္ၿပီးသူကခရစ္ယာန္ကြ” “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ဦးေလး”  “အင္း..မင္းကအခ်စ္ဦးဆိုေတာ့႐ူးေနတာေပါ့ကြာ” ေနာက္ဆင္ဝိုင္းဘက္မသြားႏွင့္” “ဟုတ္ကဲ့ပါဦးေလး” က်ေနာ္ဦးေလး စိတ္ခ်မ္းသာ ေအာင္ေျပာလိုက္ရတယ္၊အခုမွ အေျဖရတာဘယ့္ႏွယ္သြားမေတြ႕လို႔ ရမလား က်ေနာ္ကေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္ သြားၿပီ၊ဒါေပမယ့္အယ္ထီးေကာ္ ဒုကၡက မုန္ယိုၿပီးေတာထဲဝင္သြားတဲ့ဆင္ ေနာက္ကိုလိုက္ရေတာ့တယ္။

ပဲ့ခ်ိတ္ႏွစ္ေယာက္ေခၚၿပီး ဆက္ေျခရာႏွင့္ဆင္ေခ်းတုံးကို ၾကည့္ၿပီးလိုက္သြားတာ။သူစိတ္ မေျဖာင့္ပါဘူး၊ဆရာမေလးက  က်ေနာ္ ႏွင့္ႀကိဳက္သြားမွာကိုအ ရမ္းစိုးရိမ္ေနတာ။ သူတကယ္လည္းအဲဒီေန႔ကခ်စ္သူ ေတြျဖစ္သြားတာမသိခဲ့ဘူး။ဆင္ အေျခအေနကို ၾကည့္ရင္းကဆယ္ ရက္ေလာက္ၾကာတယ္။သူစိတ္မ ရွည္ေတာ့တာႏွင့္မုန္ယိုလို႔မ ၿပီးေသးတဲ့ဆင္ကိုအတင္းဖမ္းဖို႔ႀကိဳးစားရင္း ကဦးေခါင္းေပၚတက္ ၿပီးစခန္းဖက္ကိုေခၚဖို႔ႀကိဳး စားတယ္။ဆင္ကဝါးေတာဖက္ ကိုျဖတ္ေျပးေတာ့ဆင္ကိုမထိန္း ႏိုင္အဲဆင္ေခၚရာ ကိုပါသြားတယ္။ ဝါးေတာျဖတ္ေျပးတဲ့အခါဝါးထိုး လို႔တစ္ကိုယ္လုံးေသြးအလိမ္း လိမ္းႏွင့္ေနာက္ဆုံးမွာဆင္ေျပးတဲ့သစ္ပင္နား ေရာက္ေတာ့သစ္ပင္ ႏွင့္တိုက္မိၿပီးဆင္ေပၚကျပဳတ္ က်က်န္ခဲ့တယ္။သူမ်ားကိုမေကာင္းႀကံတဲ့စိတ္ကလက္ငင္းအက်ိဳးေပး တာပါ။ ပဲ့ခ်ိတ္ေတြကေစာင္ပခက္ လုပ္ၿပီးထမ္းေခၚလို႔သာစခန္းကိုေရာက္ရတယ္။ဖထီးလည္းသူ႔ တူျဖစ္ၿပီးအားကိုးရတဲ့သူျဖစ္  ေတာ့ျပာ ျပာသလဲပါ။ၿမိဳ႕ေပၚေဆး ႐ုံပို႔ဖို႔အတြက္က်ေနာ္တို႔ကားစခန္းကိုလာတဲ့အခါ။က်ေနာ္တို႔စ ခန္းမွာလည္းကားကတစ္စီးထဲသာ  ရွိ တယ္။က်ေနာ့္ကိုလုပ္ႀကံထား သူမို႔မပို႔ခ်င္ ၾကပါဘူး။က်ေနာ္လည္းလူ႔အသက္ ကယ္လို႔ရရဲ႕သားႏွင့္မကယ္ျဖစ္ ရင္ေနာင္စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္ရမွာ မို႔ေဆး႐ုံကိုပို႔ခိုင္းလိုက္ တယ္။ဖထီးလည္းေဆး႐ုံကိုလိုက္ သြားရေတာ့တယ္။

ဆင္စခန္းမွာဖထီးမရွိေတာ့က်ေနာ့္အႀကိဳက္ေပါ့ဗ်ာ။ညဘက္မွာမဆီ ကိုက်ေနာ္သြားလည္ေတာ့တယ္။ သမီးရည္းစားျဖစ္ၿပီဆို ေတာ့ မႏွင့္ေမာင္ျဖစ္ၿပီေလ။ “အယဥ္ေရ.ေမာင္လာတယ္” “ေအး..ညည္းပဲေခၚေတာ့” “ေကာင္မေခၚတာေလးကိုသဝန္တို ေနတယ္” “နင္ေခၚခ်င္ရွာေပါ့ဟ”  “မရတတ္လို႔ပါေႏွာ္” “ေကာင္မ..ညည္းငါ့ဘဲမ်ား ႀကိဳက္ေနလားမသိဘူး” “ႀကိဳက္ရင္ေရာနင္ေပးမွာမို႔  လို႔ လား” “မလုပ္ပါႏွင့္အခ်စ္ကေဝစားလို႔မရဘူး၊မတစ္ေယာက္တည္းသာခ်စ္ တာပါ” “သြားအပိုေတြ” “က်ေနာ္တို႔ေခ်ာင္းကမ္းေဘး ခဏ သြားမယ္လိုက္ဦးမလား” “မလိုက္ေတာ့ပါဘူး၊မစားရေညႇာ္ ခံႀကီး” “အင္းသူကလည္းတစ္ဒုကၡ” “အဟင္းးဟင္းး” “မ..လာ သြားရေအာင္” လသာသာမွာေခ်ာင္းေရတသြင္စီး လို႔ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြအေပၚ လမ္းေလ်ာက္ရတာအရမ္းကို ေကာင္းတယ္ ဗ်။ ေက်ာက္တုံးေတြၾကားထိုင္လိုက္ ၿပီးမရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေငးၾကည့္ လိုက္တယ္။သနပ္ခါးအေဖြးသား ႏွင့္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့မမ်က္ႏွာ ေလးကိုေမႊးၾကဴလိုက္ၿပီးသာသာ ယာယာေလးေပြ႕ဖက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္း ပါးေလးကိုစုပ္နမ္းလိုက္တယ္၊ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြ ကတဒိန္းဒိန္းႏွင့္ကိုျမည္ေနတာေလ။

ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေလက်ေနာ့လီး ကေတာင္ေလေပါ့ဆိပ္ကြယ္ရာအ ရပ္မွာႏွစ္ေယာက္သားခ်ိန္းေတြ႕ တာေလ။ဖိုမဓာတ္ကေလာင္ ၿမိဳက္ ေနတာေပါ့။က်ေနာ္မကိုအရမ္း လည္းခ်စ္တယ္၊ျမတ္လည္းျမတ္ႏိုး တယ္၊ဒါေပမယ့္စိတ္လည္းမခ်ဘူး။ ခ်စ္သက္ေသေလး မ်ား၊အမွတ္တရ ေလးေတြမ်ားမ်ားျဖစ္ေအာင္လုပ္ ထားခ်င္တာေလ။အဲဒီေတာ့လည္း “သိပ္ခ်စ္တယ္မရယ္” “အြန္း.ဟြန္းး ဟင္း….မ..လည္း ခ်စ္ပါတယ္ကြယ္” ႏႈတ္ခမ္ေလးနမ္းစုပ္ရင္းလည္ တိုင္ေလးကိုပါမာကင္ေပးလိုက္ တယ္” “အားးယားတယ္ ေမာင္” ယားတယ္ဆိုလို႔လႊတ္လိုက္ၿပီးမွ ႏႈတ္ခမ္းကိုျပန္နမ္းစုပ္ၿပီး လွ်ာဖ်ားေလးထည့္လိုက္တယ္။  မကလွ်ာဖ်ားေလးကိုျပန္စုပ္ လာ တယ္ဗ်။က်ေနာ္လည္းအေျခ အေနေကာင္းၿပီဆိုၿပီး အက်ႌေနာက္ေက်ာကသူ႔ေဘာ္လီ ခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္ပစ္ၿပီးအက်ႌကို  တြန္း တင္ၿပီးႏို႔ခ်ိဳခ်ိဳကို ေခါင္းငုံစို႔လိုက္ေတာ့ မကက်ေနာ့္ေခါင္းေလးကိုကိုင္ေပး ထားတယ္ဗ်။က်ေနာ္လည္း ကရင္မႀကီးသင္ေပးထားတဲ့ အတိုင္ းစို႔လိုက္တာေပါ့ဗ်ာ။ “အာ့…ေမာင္ရယ္” “ႁပြတ္….ႁပြတ္…ပလပ္..ပလပ္” “အင့္..ဟင့္..ဟင့္..အာ့..” က်ေနာ္လည္းမထြက္ တဲ့ႏို႔ကိုစို႔ၿပီးက်ေနာ္ကမကိုဖက္ထားတယ္။

သိပ္စို႔လို႔ေကာင္းလြန္းတဲ့ ႏို႔ေလးေတြ၊ဘယ္ေလာက္ပဲစို႔စို႔အားမရႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။အဖုတ္ကို လည္းကိုင္ၾကည့္ခ်င္လာတယ္။ လက္ တဖက္ေအာက္ခ်ၿပီးမေပါင္ ၾကားထဲကိုလ်ိဳၿပီးသြင္းလိုက္ တယ္။ “အာ့..ေမာင္အဲဒါကိုမလုပ္ ႏွင့္ေမာင္” “ခဏေလးကိုင္ၾကည့္ခ်င္တာပါ မရယ္” “ဟာကြာလူဆိုးေလးပဲကြာ” “ခြင့္ျပဳပါမရယ္” “လူေတြျမင္ပါ့မယ္ေမာင္” “မျမင္ပါဘူးမရယ္၊ခဏေလးေႏွာ္” “ဟ င္းးးး”ဆိုၿပီးသက္ျပင္းခ် လိုက္သံက်ေနာ္ၾကားတယ္။ဒါဆို ရၿပီထပ္ၿပီးခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းေနရင္က်ေနာ္မိုက္မဲရာက်ေတာ့ မွာေပါ့”  ပင္တီကိုေဘးဖယ္ၿပီးအဖုတ္ထဲ လက္ညိဳးေလးသြင္းလိုက္ၿပီးစမ္း ၾကည့္လိုက္တယ္။အေမြးႏုႏုေလး ေတြကိုစမ္းမိတယ္ဗ်။ၿပီးေတာ့  မွေနရာမွန္ကိုေရာက္သြားတာ။ ကရင္မႀကီးသင္ေပးထားတဲ့၊ အဖုတ္ပြတ္နည္းကစနစ္က်သ လားမသိ မ တစ္ေယာက္ညည္း သံေတြထြက္ လာတယ္။ “အာ့..အင့္..ဟင္းးးဟင္းးး းေမာင္ရယ္” က်ေနာ္လည္းအဖုတ္ထဲလက္ညိဳး ထည့္လိုက္ေတာ့အရည္ေတြစို စိုစိ စိျဖစ္ေနတယ္ေလ “အာ့..ေမာင္ရယိ..နာတယ္” “က်ေနာ္လက္ကိုျပန္ထုတ္ၿပီးကရင္မႀကီးသင္ေပးထားတဲ့အေစ့ပြတ္  နည္း အတိုင္းဖီလ္းျဖစ္လာေစဖို႔ ပြတ္ေပးလိုက္တယ္ “အာ့..အိုးးဟိုးးးဟိုးးးးးးးး အင့္..ဟင့္..ဟင့့္” ငါးမိနစ္ေလာက္ပြတ္တာအထဲမွာ မနည္းစိုလာတယ္။က်ေနာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းေတြစုပ္နမ္းၿပီးအေစ့ ကိုေသေသခ်ာခ်ာပြတ္ေပးလိုက္ တယ္ဗ်။

“အာ့..အင္းးးဟင္းးးးဟင္းးးးအာ့..ရွီး..ရွီးး”ထိုစဥ္မွာပဲဆင္ဝိုင္းဘက္ကဓာတ္ မီးတခ်က္လင္းလက္လာလို႔ “ေမာင္လူေတြလာတယ္”  က်ေနာ္လည္းရပ္ပစ္လိုက္ရတယ္ “ဟာကြာ..အေရးေကာင္းမွ” “ခစ္…ခစ္..ခစ္” “ေမာင္သူ႔တို႔အနားမေရာက္ ခင္ျပန္ရေအာင္” “အ င္းးးးး” က်ေနာ္လည္းမထခ်ထခ်င္ႏွင့္ထ ၿပီးသူ႔ကိုလိုက္ပို႔ရတာေပါ့ဗ်ာ။ သူ႔ကိုလိုက္ပို႔ေတာ့ဟို တစ္ေယာက္ၿပဳံးစိစိႏွင့္ “ေပ်ာ္ခဲ့ၾက တယ္ေပါ့” “အင္းးေပါ့ဗ်ာ” “လုပ္ပါ..လုပ္ပါဒီမွာတစ္ေယာက္ ထဲက္ႏၡဲ့ရတာ” “ေဟာဗ်ာေနာက္အေခါက္ေခၚပါ့ မယ့္” “အားးးး” မက က်ေနာ့္ဗိုက္ကိုလိမ္တာဗ် “ကဲျပန္ေတာ့ေႏွာ္ေမာင္” “ဟဲ့ဒီမွာအိပ္ခိုင္းလိုက္ပါလား” “ဖထီးသိလို႔မိုးမီးေလာင့္ပါမယ္ဟယ္” “ရပါ တယ္ဟငါမေျပာပါဘူး၊ ငါအခန္းခြဲအိပ္ပါ့မယ္” “ေကာင္မေတာ္ေတာ္႐ြေနတယ္၊ ဘာလဲေခ်ာင္းၾကည့္မလို႔လား” “ေအးဟဲ့..ဟီးးးး ဟီးး” ေမာင္ျပန္ေလ၊ဒီေကာင္မေတာ္ ေတာ္႐ြေနတာဆုံးမရအုံးမယ္” “တာ့တာ.မ” က်ေနာ္လည္းေတာင္ျပန္ျဖစ္လာ တယ္။စိတ္ထဲ မွာဆႏၵအရမ္းျပင္း ျပေနတာဗ်ာ။

ကိုေက်ာ္ေဆြတဲ ဘက္ကိုျပန္ရင္းကရင္မအရက္ ဆိုင္ဘက္ကိုေလ်ာက္ေတာ့ကရင္မ ႀကီးကဆိုင္ သိမ္းေနၿပီ  “ေကာင္ေလးငါ့ဆီကိုမလာတၾကာ ၿပီေႏွာ္” “စိတ္ကေရာက္ပါတယ္” “စိတ္လာလို႔မရဘူးလူလာမွဟ၊ဒီေန႔ဒီမွာအိပ္ သြား၊” က်ေနာ္လည္းေရငတ္တုန္းတြင္းထဲ က်ဆိုသလိုကရင္မႀကီးကိုအဲေန႔ည ကသုံးခ်ီေကြၽးၿပီးမနက္ေလးနာ ရီေလာက္ထကာကို  ေက်ာ္ေဆြတဲ  ဖက္သြားအိပ္တယ္။ ေနာက္တရက္ေရာက္ေတာ့စေနမွာ ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီးအယ္ထီးေကာ္ကို သတင္းေမးမယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ေပ်ာ္ၿပီေလ။စေနသြားၿပီးတနဂၤေႏြမွျပန္ရမွာကိုး။စေနေန႔က်ေတာ့သူ တို႔ကကားလမ္းဖက္ကႏွစ္ေယာက္ သားႀကိဳတယ္။ က်ေနာ္လည္းၿမိဳ႕ကိုလိုက္ခဲ့တယ္။အိပ္စင္မွာသူတို႔ကို ထားၿပီးေရွ႕ခန္းမွာက်ေနာ္ထိုင္လိုက္ခဲ့တယ္။သစ္လုံးေတြခ်ၿပီးၿမိဳ႕ ထဲမွာက် ေနာ္တို႔ကိုထားၿပီးကား ကျပန္ထြက္သြားလို႔အိမ္ဖက္ကိုက်ေနာ္ေျခဦးမလွမ္းေတာ့ဘူးေရာက္ တဲ့အခ်ိန္ကလည္းေျခာက္နာရီထိုး ၿပီ ကားကမနက္ျပင္မယ္ဆိုၿပီးထြက္သြားတာေလ။တည္းခိုခန္းေရာက္ ေတာ့ႏွစ္ေယာက္ခန္းႏွစ္ခန္းယူ လိုက္တယ္။မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းက ရယ္ က်ဲက်ဲလုပ္ေနတာေလ။

“ကိုေဇာ္မိုး.အခန္းေျပာင္းေပးရမလား” “အခုေတာ့မေျပာင္းႏွင့္ဦး” “ဟယ္လုပ္ၿပီ၊ညည္းေတာ့၊ေရမိုး ခ်ိဳးေဆး႐ုံကိုသြားရေအာင္   ၊ေမာင္မလိုက္ခဲ့ႏွင့္” “အာ..ဘာလို႔လည္းမ” “ဖထီးသိသြားမွာစိုးလို႔” “ၿပီးေရာျပန္လာရင္ထမင္းသြားစားမယ္” သူတို႔ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေဆး ႐ုံ ဖက္သြားၾကၿပီးတစ္နာရီေက်ာ္ ေလာက္ျပန္လာတယ္” “ေမာင္ထမင္းစားရေအာင္” “သြားေလ” “ထီးေကာ္အေျခအေနဘယ္လို လဲ” “ေနာက္တပတ္ေလာက္ဆိုဆင္းရ မယ္ထင္တာပဲတဲ့” “သူ႔ဆင္ေရာ” “ဖမ္းထားၿပီးထူးခတ္ထားတယ္” “ဖထီးကဘာေျပာေသး လဲ” “ေထြေထြထူးထူးမေျပာပါဘူး၊ ထီးေကာ္ကေမာင့္ကိုေက်းဇူးတင္ ေၾကာင္းေျပာေပးပါတဲ့။ သူေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့” “အျမင္ မွန္ရသြားၿပီေပါ့” “သူလည္းစိတ္ေကာင္းရွိပါတယ္ ေမာင္။မ.ေၾကာင့္သာအဲဒီလိုျဖစ္ တာပါ” “ေအာ္..ဆင္ေရာဦးစီးေရာမုန္ယိုတာ ေပါ့” “ေမာင္ကလည္းေျပာေရာ့မယ္” ထမင္းသြားစားၿပီးတည္းခိုခန္း ျပန္လာေတာ့၊ “ေဟ့ငါေတာ့အိပ္ၿပီ.ေလာ့ခ်လိုက္ၿပီေႏွာ္၊၊ အယဥ္ဒီမွာအိတ္ေတြ” “ဟဲ့..ဟဲ့..အို..လုပ္ၿပီ”  “လာပါမ..ေမာင္ႏွင့္စကားေျပာရ ေအာင္” “ဟင္းေႏွာ္စကားေျပာမယ္ဆို ၿပီးေတာ့”

“ခ်စ္လို႔ပါမရာ” အခန္းထဲဝင္ၿပီးေတာ့မက “ေမာင္ဟိုဘက္လွည့္၊မ.အက်ႌလဲမ လို႔” “က်ေနာ္လည္းအခန္းျပင္ဘက္ ကိုျပဴတင္း ေပါက္ဖက္မွလွမ္း ၾကည့္ေနလိုက္ၿပီး “ရၿပီလားးး” “အင္းးးး”က်ေနာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မကဂါဝန္ႀကီးႏွင့္ဗ် “ညဝတ္တဲ့အက်ႌ ကေလးႏွင့္လည္း လြတာပဲ” “သြားအပိုေတြသိပ္ေျပာ” “ၾကည့္လို႔ကိုမဝဘူး” “ဆိုၿပီးတင္းတင္းေလးဖက္ထား လိုက္တယ္။ခါး အထက္စမ္းၾကည့္ ေတာ့ေဘာ္လီမပါဘူးဗ်။ “ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ” “ဘာရီတာလဲ.ဟြန္း” က်ေနာ္သူ႔ကိုဖက္ၿပီးအိပ္ရာေပၚ ပက္လက္လွဲ လိုက္တယ္။ ကုတင္ေပၚမွာကန႔္လန႔္ေပါ့။ သူကေအာက္ကက်ေနာ္ကအေပၚ ကေလ။ “ခ်စ္တယ္..မရယ္” “အင္းးး” င်ေနာ္လည္းမ ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္း စုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ “ေမာင္မီးပိတ္အုံးေလ” “မ..အလွကိုၾကည့္ခ်င္လို႔ပါမရယ္၊မပိတ္ေတာ့ဘူး” “အင္းရွက္တယ္ ေမာင္” “မရွက္ပါႏွင့္မရယ္ေမာင္တို႔လက္ထပ္ၿပီးလည္းဒီလိုပဲေနမွာ” က်ေနာ္လည္းနမ္းစုပ္လိုက္တာမ ကလည္းျပန္နမ္းပါတယ္။ ပါးစပ္အ တြင္းမွာလွ်ာေတြတိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္တာေပါ့။အသံကေတာ့တႁပြတ္ ႁပြတ္ႏွင့္ဗ်။ရင္ခ်င္းဆိုင္တဲ့တိုက္ပြဲေတြပါျဖစ္ေနတာ။

အဲဒီကေတာ့ရင္ခုန္သံတိုက္ပြဲေပါ့၊သူ႔အသံလည္းတစ္ဒိန္းဒိန္းႏွင့္ေပါ့၊။အခ်စ္ႏွင့္ကာမတိုက္ပြဲမွာကာမ ဖက္ကအေလးသာေနပါၿပီ။  က်ေနာ္ကေတာင္ကုန္းတိုက္ပြဲႏြဲ မယ္ဆိုၿပီး ဂါဝန္စကိုမလိုက္တယ္။ ပထမဆုံးေတြ႕တာကျမက္ခင္း ေလးေပါ့သူကခပ္ပါးပါးေလးႏွင့္  မို႔ေမာက္ေနတာေလ။သူကေနာက္ ဆုံးတိုက္ပြဲမို႔လို႔ေရွာင္ ရွားၿပီးေတာင္ကုန္းေဖြးေဖြးဆီ သို႔ခ်ီတက္လိုက္တယ္။ေတာင္ကုန္းႏွစ္ လုံးကလည္းႏွစ္လက္မေလာက္ သာကပ္ေနတာပုပုဝိုင္းဝိုင္းပန္းကန္လုံးေလးေမွာက္ထားသလိုပါဗ် ။ရန္သူကေတာက္ထိပ္မွာ ေရာက္ေနလို႔က်ေနာ့္ပါးစပ္ႀကီးဟၿပီးစုပ္ပစ္ လိုက္တယ္။ “ႁပြတ္..ႁပြတ္..ႁပြတ္” “အာ့…အင္းးဟင့္းး” ညည္းသံေတြထြက္လာၿပီ။အဌာ ရသဆယ့္ရွစ္ရပ္ထဲကကရင္မ ႀကီးသင္ေပးတဲ့ႏို႔စို႔တိုက္ပြဲမွာရန္သူေတြေခါင္းေထာင္လာတယ္။လွ်ာလက္နက္ကိုထုတ္လိုက္ ၿပီးေခါင္း ေဆာင္ႏွစ္ေယာက္ကိုဖိႏွိပ္ၿပီး ယက္ေပးလိုက္တယ္။ေတာင္ကုန္း  တစ္ခုလုံးကိုၿခဳံငုံၿပီးစို႔ ပစ္လိုက္တယ္။  “ႁပြတ္..ႁပြတ္”  “.အင္း.ဟင္းးးဟင္းအင္း..ေမာင္ ရယ္..အာ့!မကိုႏွိပ္စက္ေနသလိုပဲ” ေဟာရန္သူအရႈံးေပးသြားၿပီ၊ဒီေတာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြေဘးက ဘုေသး ေလးေတြကတခ်က္ခ်င္းလွ်ာႏွင့္ ဖိၿပီးယက္လိုက္တာ။ျဖဴေဖြးတဲ့ ႏို႔ဟာပန္းေရာင္သန္းသြားေတာ့ တယ္” က်ေနာ္လည္းႏိုစို႔ ၿပီးဗိုက္သားျပင္ေလးကိုလွ်ာႏွင့္ယက္ၿပီးခ်က္ ေပါက္ေလးကိုလွ်ာထိုးေမႊပစ္ လိုက္တယ္။

ခ်က္ပတ္လည္ကို လည္းအေသအခ်ာ ဝိုက္ၿပီးယက္ ေပးလိုက္တာမတစ္ေယာက္မွာအိပ္ ရာခင္းစကိုတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ ၿပီးတဟင္းးဟင္းေအာ္ညည္း ေနၿပီေလ။က်ေနာ္ ခ်က္ကိုယက္ တာ႐ြံမယ္ထင္သလား၊ ဒြါရကိုးေပါက္တစ္ေပါက္ပါေပမယ့္အဓိကပြိဳင့္ကိုက်ေနာ္ယက္အုံးမွာ။ ဒီခ်က္ေလာက္ ကေတာ့အေပ်ာ့ေပါ့ ဗ်ာ။က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာသာ႐ြံ ရင္႐ြံမယ္။ဒီလိုစိတ္ေတြျဖစ္ေန ၿပီဆိုရင္တကိုယ္လုံးေတာင္ယက္ ပစ္လိုက္ဦး မွာ။ က်ေနာ္လည္းမရဲ႕ခ်က္ေတြကို ယက္ေပးၿပီးေတာ့မွကုတင္ေအာက္ ကိုေလွ်ာဆင္းလိုက္တယ္။ မရဲ႕ေပါင္ေလးကိုေျမႇာက္ၿပီး မရဲ႕ ပိပိကိုေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ ေတာ့မွအရမ္းလွတာကိုေတြ႕ရတယ္ဗ်။အသားျဖဴတဲ့ကရင္မဆိုေတာ့ ျဖဴေဖြးတဲ့အသားအေရႏွင့္လိုက္  ဖက္တဲ့ပိပိမွာပန္းဆီေရာင္ႏႈတ္ ခမ္းသားေတြကြပ္ၿပီးအ႐ြက္ ကေလးနည္းနည္းကေလးႏွင့္ဗ်။ “အာ..ေမာင္ဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲ ကြာ” “သိပ္လွလို႔ပါမရယ္” “အဲဒါကလည္းလွတယ္ေပါ့၊ အပိုေတြသိပ္ေျပာတတ္တယ္” “တကယ္ပါမရဲ႕၊အရမ္းကိုခ်စ္စ ရာေကာင္း တယ္” “အင္…သြားအပိုေတြ” “မပိုပါဘူး၊ခ်စ္လြန္းလို႔ေဟာဒီလိုေလးလုပ္ပစ္ခ်င္တယ္” ဆိုၿပီးလွ်ာကိုအျပားလိုက္ယက္ လိုက္တယ္  “ပလပ္..ပလပ္” “အိုးေမာင္မလုပ္ႏွင့္..ဘုန္းကံေတြနိမ့္ကုန္ပါ့မယ္ကြယ္” “နိမ့္ပါေစလုပ္မွာပဲ” “အာ..ေမာင္ကလည္း” “မ ေက်နပ္ရင္ျပန္လုပ္ေပးေပါ့” “အြန္း..လူလည္ကေလး” က်ေနာ္လည္းေျပာၿပီးအဖုတ္တ ေလ်ာက္အေပၚေအာက္စုံခ်ည္ဆန္ ခ်ည္ယက္ေပးလိုက္တယ္။

တင္သားကိုပါေျမႇာက္ထားလို႔စအိုဝနီတာရဲေလးကိုပါျမင္ေနရတယ္။ အားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီးစအိုဝကေနအေပၚေတာက္ေလ်ာက္ယက္လိုက္ ေတာ့..မ..တစ္ေယာက္ထြန႔္ထြန႔္ လူးသြားၿပီး “ေမာင္အဲဒီကိုမလုပ္ႏွင့္ေလ၊ေရာဂါေတြရကုန္ပါ့မယ္” “မရပါ ဘူး..မရာ..ဗီဒီယိုေတြမွာ လုပ္တာျမင္ဘူးတယ္” “ဟာၾကာ” က်ေနာ္လည္းပိပိအထဲလွ်ာဝင္ သထက္ဝင္ေအာင္အကြဲေၾကာင္း ၾကားလွ်ာကိုစုခြၽန္ၿပီးအထဲႏွစ္ ကာထိုးေမႊပစ္လိုက္ေတာ့ “အားးးေမာင္ရယ္” အ႐ြက္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကိုတခ်က္ ခ်င္းယက္ေပးၿပီးထြက္ လာတဲ့အ ရည္ေတြကစိမ့္ထြက္လာေတာ့ၿမိဳ ခ်ပစ္လိုက္တယ္ဗ်။ “အာ့ေမာင္..မ..မေနတတ္ေတာ့ဘူး” သူကခါးကိုႂကြၿပီးအိပ္ရာခင္း ေတြကိုတင္းတင္းႀကီးဆုပ္ကိုင္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ က်ေနာ္လည္းေနာက္ဆုံးလက္နက္ အျဖစ္မရဲ႕ဖီလ္းေစ့ေနရာကိုလက္ ႏွင့္ၿဖဲ ၿပီးစုပ္ၿပီးအဖုတ္ထဲ ကိုလက္ႏွင့္ေမႊလိုက္တယ္။ “အားးးအာ့..အင့္..ဟင္းးးးဟင္းးးးေမာင္” ‘”ႁပြတ္…..ႁပြတ္..” အာ့..ရွီးးးးရွီးးးအားးးး”  မ..တကိုယ္လုံးလည္းတြန႔္လိမ္ လာၿပီးပိပိထဲကအရည္ေတြတလွိမ့္ ခ်င္းထြက္လာေတာ့တယ္ဗ်ာ။.

မ…တစ္ေယာက္ၿပီး သြားၿပီေလ။ က်ေနာ့္အလွည့္ေရာက္ၿပီတိုေတာ့ က်ေနာ္အေပၚအက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္ တယ္။ၿပီးေတာ့ပုဆိုးကိုေျဖခ် လိုက္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္မယ္လုပ္ေတာ့မကထလာၿပီး “လာလူဆိုးေလးေမာင္ေမာင္သူ မ်ားကိုေမ်ာ့ေနေအာင္လုပ္တာ. မင္းကို ျပန္လုပ္မွာ”  “ဟားးးအႀကိဳက္ေပါ့” မ..ကက်ေနာ့္ေဘာင္းဘီကိုေအာက္ သိုဆြဲခ်လိုက္ရာေတာင္ေနေသာ က်ေနာ့္လီးကေထာင္းက နဲအျပင္ ကိုထြက္လာသျဖင့္ “အမေလးေတာ့” “အယ္..အႀကီးႀကီးပဲ” “မေၾကာက္ပါႏွင့္မ..ကလည္း” “ျဖစ္ပါ့မလားေမာင္” “မေတာ္လို႔ျပန္အမ္းလိုက္ရတယ္ဆိုတာမၾကားဖူးပါဘူးမ” “မ..ေၾကာက္တယ္ကြယ္” “မေၾကာက္ပါႏွင့္..အားလုံးကဘုရားေပးထား တဲ့အတိုင္းပါ” “အင္းေျပာတတ္လိုက္တာေႏွာ္” “ႁပြတ္..ႁပြတ္” “အိုးးးးးေကာင္းလွခ်ည္လားးအာ့…….ပါးးပါးး” မ.ကေတာ့ ေရခဲေခ်ာင္းစုပ္သလို စုပ္လိုက္၊သၾကားလုံးစုပ္သလို စုပ္လိုက္တာေၾကာင့္က်ေနာ့္လီး ဟာမႈိပြင့္လိုပဲဒစ္ႀကီးကကား ထြက္လာတယ္ ေလ။

..မ..ကတခ်က္ခ်က္စုပ္လိုက္ တိုင္းသြားႏွင့္ညိေနေတာ့က်ေနာ္လည္းေတာ္ေတာ္ခံစားရတယ္။ သြားႏွင့္ညိမွာေပါ့၊လီးကအစြန္းကုန္ ေတာင္လာတာ၊ ႏွစ္လက္မေလာက္နီးနီးထြားလာ တာကိုး၊လီးကိုစုပ္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းေလးစုစုသြားတာကိုကခ်စ္စရာပါ   ။ေနာက္ေတာ့ ပါးစပ္ဟဟၿပီးစုပ္ရ  တာအာေညာင္းလာတယ္ထင္ပါ  တယ္။လီးဒစ္ေတြပဲလွ်ာႏွင့္ယက္  ေတာ့တယ္။ဖီလ္းေတြရွိၿပီးလီးက   အစြန္းကုန္ေတာင္လြန္းလို႔  ဥေတြေတာင္ေအာင့္လာေတာ့တယ္ ။ကရင္မႀကီးသင္ထားတဲ့အာ႐ုံလႊဲ  နည္းကအရမ္းအဆင္ေျပ တယ္။ အာ႐ုံလႊဲတာလည္းကြၽမ္းက်င္ေန ၿပီေလ။ “မ..ေတာ္ၿပီကြာ” “မရဘူး.သူမ်ားတုန္းကမတရား  လုပ္ေနၿပီးေတာ့”  “ႁပြတ္..ႁပြတ္..ႁပြတ္”  “အားးေတာ္ပါၿပီ၊ေၾကာက္ပါၿပီ” “ဒီလိုမွေပါ့.လူဆိုးေလး” မ…ရပ္လိုက္ေတာ့က်ေနာ္လည္း မကိုကုတင္ေပၚ ျပန္တင္ၿပီး ကုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ျဖတ္အိပ္ ခိုင္းၿပီးေပါင္ကိုကားကာအေပၚ ကိုေျမႇာက္တင္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွအေစ့ေနရာကိုေခ်ာ္ထိုး ေလးေလးငါးဆယ္ခ်က္ကေလးထိုးလိုက္တယ္ မ..မွာက်င္တက္သြားၿပီး “အာ့….အင့္..အားးးက်င္တယ္ ေမာင္” က်ေနာ္ကမလည္း ေျပာၿပီးေတာ့ လီးကိုမပိပိထဲထိုးတည့္တယ္၊၊

လီးကႏွစ္လက္မေလာက္သာထည့္ ရတာေတာ္ေတာ္ႀကီးက်ပ္တယ္ဗ် “ဗ်စ္” “အာ့..ေမာင္” “နာလို႔လား..” “အင္းးး” “ခဏေတာ့နာ မယ္မ” က်ေနာ္လည္းမ.ရဲ႕ႏို႔ကိုကုန္း ၿပီးစို႔လိုက္တယ္။ “ႁပြတ္..ႁပြတ္..ႁပြတ္” “အာ့….အင့္ဟင္းး” က်ေနာ္လည္းႏို႔စို႔ရင္းက တ ေျဖးေျဖးလီးကိုေခ်ာ့သြင္းတယ္ လီးျပဳတ္ထြက္သြားမွာစိုးလို႔အ ရမ္းေနာက္မဆုတ္ရဲဘူး မကေတာ့မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ေအာက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ေနရွာ တယ္။ “ဗ်စ္…ဗ်စ္….ဗ်စ္” “အင့္..ဟင့္..ဟင့္..” “က်ေနာ္ေရွ႕ကိုတိုးၿပီးလိုး လိုက္ေတာ့တယ္။လီးကတင္း ၾကပ္ ၿပီးဝင္သြားတယ္ “ဗ်စ္…..ဗ်စ္…ဗ်စ္..ေဖာက္..ၿဗိ” “အားးးးး.အင္းးဟင္းးးးေသပါ ၿပီေမာင္ရယ္” လီးကတင္းကနဲျဖစ္ၿပီးအထဲ ကို ကြၽံဝင္သြားတာအသံကေဖာက္က နဲၿဗိကနဲမည္တာ။ မ.ရဲ႕အေမွးပါးေပါက္သြားၿပီဆို တာက်ေနာ္သိလိုက္ပါၿပီ” မ..က လန႔္တ ၾကားေအာ္ေတာ့ မ..အသံတိတ္သြားေအာင္ႏႈတ္ခမ္း ကိုစုပ္နမ္းလိုက္တယ္။မ..အသံေလးၿငိမ္သြားတယ္။ရင္ခုန္သံေတြပါ နည္းနည္း ျမန္သြားသလိုျဖစ္သြား တယ္ေလ။အေမွးပါးေပါက္သြားၿပီ မို႔လို႔က်ေနာ္လည္းေျဖးေျဖး ႏွင့္မွန္မွန္လိုးလိုက္တယ္ဗ်။

ဒါကစိတ္ရွည္မွရမယ္။ကရင္မႀကီး လိုအအိုသာဆိုအဲေလာက္စိတ္ ရွည္စရာမလိုဘူး၊အားရွိပါးရွိ ဆြဲလိုက္႐ုံပဲ။ဒီအထဲမွာပဲအာ႐ုံစိုက္ ေနတာရယ္၊အရမ္းက်ပ္တာ ရယ္ေၾကာင့္ၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္လာ တာေၾကာင့္အာ႐ုံလြဲရေအာင္မတ္ တပ္ရပ္ၿပီးတခ်က္ခ်င္းလိုးေနရ တယ္ဗ်။ “ဇြိ…ဗ်စ္…ဗ်စ္…ဗ်စ္..ဘြတ္…ဖတ္..ဖတ္” “အာ့..အင့္..အင္းးဟင္းးဟင္းးး ဟင္းးး” မကေတာ့မ်က္ႏွာေလးရႈံမဲ့ၿပီးအံ ႀကိတ္ ခံေနတာဗ်။အသံေလးေတြ ကတခ်က္တခ်က္ထြက္လာတယ္။ လိုးခ်ိန္ဆယ္မိနစ္ေလာက္ရွိလာ ေတာ့သူ႔အသံကပိုထြက္တယ္။ မ်က္ႏွာလည္းရႈံမဲ့မေနေတာ့ဘူး၊ အနာသက္သာလာတဲ့ပုံျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္အရွိန္ေလးတင္ၿပီး ျမန္ျမန္ေဆာင့္လိုက္တယ္ “ဗ်စ္..ဗ်စ္..ဘြတ္..ဘြတ္… ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္ ဥ႐ိုက္သံကတိုင္ပင္ညီလာတယ္ သူကတဖတ္ဖတ္ႏွင့္ၾကားေနတာ ေလ “အင့္..ဟင္းးး ဟင္းးးအင္းးးးးးးးဟင့္” ဒါကတကယ္ေကာင္းေနၿပီ ဆိုတာျပတဲ့ျခင္ေထာင္သံ “အာ့..အားးးးးရွီးးးးအားး” ဟားးသူအရမ္းေကာင္းေန ၿပီသူ ၿပီးေတာ့မယ္။အားသုံးၿပီးတဖန္း ဖန္းျမည္ေအာင္လိုးပစ္တယ္။

“ဇြိ..ဇြပ္…ဘြတ္..ဖတ္..ဖတ္ ဥ႐ိုက္သံတဖန္းဖန္းထြက္လာတယ္။မကေျခကားေနရတာကို ပုံစံေျပာင္းၿပီးက်ေနာ့္ခါးကိုလာခ်ိတ္ တယ္။ခါးခ်ိတ္ထားလို႔ ကိုယ္လုံးအားမသုံးေတာ့ပဲခါးအားကိုသုံးၿပီးျမန္ျမန္လိုးလိုက္တယ္ “ဖတ္..ဖြတ္..ဘြတ္..ဘြတ္၊ဇြိ .ၿဗိ..ၿဗိ” “အားးေမာင္ရယ္.အားရွီးးရွီးး အားး၊ၿပီးၿပီ၊ၿပီးၿပီ” သူၿပီးသြားမွလႊဲထားတဲ့အာ႐ုံ ကိုစုစည္းၿပီးျမန္မ္ျေလးလိုးလိုက္တယ္။ “ဘြတ္..ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္”  “အားးးအိုးးးးအားးးးးး”က်ေနာ့္လီးထိပ္ေတြက်င္တက္လာ ၿပီးသုတ္ေတြထြက္သြားတယ္၊၊ လီးကိုျပန္ ထုတ္ေတာ့မ်ားလြန္းတဲ့သုတ္ေတြဟာျပန္ထြက္လာတယ္၊ လီးႏွင့္သုတ္မွာပန္းေရာင္ လိုျဖစ္တာေၾကာင့္က်ေနာ္ေက်နပ္ သြားတာ ေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ၿပီးသြားလည္းခ်စ္သူကို ဖက္ၿပီးနားလိုက္တယ္ က်ေနာ္ကပထမအႀကိမ္ႏွင့္အားမ ရဘူး..မ…စြဲေနေအာင္ဒုတိယအ  ႀကိမ္ျပန္လုပ္ဦးမွာေလ။ “မ..ေမာင္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္”

“မ.အရမ္းနာေနၿပီေမာင္” “ဟာၾကာ..” “ေမာင္ကလည္းကြာ၊ဒီမွာက်ိမ္းစပ္ေနတာ” “ေမာင့္ကိုမခ်စ္ဘူးလား” “ေမာင္..မဆိုးႏွင့္ကြာ”  “ဟင့္..အင္းေမာင္ကမဆိုးပါဘူး၊ သူကဆိုးတာ” က်ေနာ္လီးကိုလက္ညိဳးထိုးျပ လိုက္တယ္၊လီးကျပန္ေထာင္မတ္ ေနၿပီ “အယ္..ျဖစ္ ေနျပန္ၿပီ” “ဟုတ္တယ္..မရယ္၊ေမာင္အရမ္း တင္းေနၿပီ” “အင္း..ဒါဆိုလည္းေျဖးေျဖး လုပ္ေႏွာ္ ေမာင္” “ခုနကေတာ့ေစာေစာကလို မနာ ေတာ့ဘူးမလား” “အင္းးးး” “ေမာင္လုပ္တာေကာင္းတယ္မလား” “အာ..ေမာင္မေမးႏွင့္ကြာမရွက္ တယ္” “ကဲပါမရယ္..ေနာက္ တစ္ခါလုပ္ၿပီးရပ္ပါ့မယ္” “တစ္ခါတည္းေႏွာ္ေမာင္” “အင္းပါမရဲ႕” က်ေနာ္လည္းမကိုပက္လက္ ကေလးေနေစၿပီးေခါင္းအုံးတစ္လုံး ကိုယူကာမတင္သားေအာက္ထိုးခံ လိုက္တယ္။ၿပီးမွေပါင္ၾကားထဲဝင္ၿပီးအေပၚကိုလွန္လိုးလို႔ရေအာင္ ပုံစံျပင္လိုက္တယ္။ေခါင္းအုံး  နိမ့္လို႔ေနာက္တစ္လုံးထပ္ခံတယ္ “ေမာင္ဘာေတြအဆန္းထြင္မလို႔လဲ ေမာင္” “အဆန္းမထြင္ပါဘူးမရဲ႕၊ေမာင္က ဂ်ီစေပါ့ ကိုထိေအာင္လုပ္မလို႔” “ဂ်ီစေပါ့.ဟုတ္လားေမာင္.၊ဘာေတြလည္း” “မပိပိအထဲမွာက်ပ္ျပားဝိုင္း ေလာက္ရွိတဲ့ေနရာကိုေျပာတာမ”  “ဟင္.ေမာင္ကဘယ္လိုသိတာလဲ” “ေမာင္ကက်န္တာေတာ့မသိေပ မယ့္အဲဒီေနရာကိုေလ့လာထားတယ္ ေလ” “အယ္ ေမာင္က အသက္သာငယ္  တယ္ဒီေနရာက်ေတာ့ဆရာႀကီးပဲ” “လိုအပ္တယ္ထင္လို႔ေလ့လာထား တာပါ မ ရယ္” ထို႔ေနာက္ေတာ့မ ကိုထပ္ လိုးလိုက္ၿပီးဖက္က ာအိပ္ လိုက္ေတာ့တယ္။

မနက္မိုးလင္းေတာ့တံခါးေခါက္သံ ၾကားေတာ့က်ေနာ္ကမန္းကတန္း ထၿပီးပုဆိုးေကာက္စြပ္ကာတံခါး သြားဖြင့္လိုက္တယ္။ မ..ကေတာ့အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲပါ။ တံခါးဝမွာမသူငယ္ခ်င္းမနန႔္အဲယာျဖစ္ေနတယ္။က်ေနာ္ကတံခါးဖြင့္တဲ့အခါ မ..ဂါဝန္ကိုနင္းမိတယ္။ ဂါဝန္ကိုကုတင္ေပၚျပန္တင္ရင္း “ကိုေဇာ္မိုး.ႏိုးေနၿပီလား” “အခုမွႏိုးတာ၊က်ေနာ္ရႉးေပါက္ လိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီးအိမ္သာဖက္ ကိုသြား လိုက္တယ္” “ျပန္လာေတာ့..မႏွင့္နန႔္အဲယာ ေနာက္ေျပာင္ေနတဲ့အသံၾကားလို႔ အျပင္ကနားေထာင္ေနတယ္၊ “အယဥ္ရယ္.နင့္အသံ ပဲတစ္ညလုံး ၾကားေနရတယ္” “ဘာလဲညည္းကနားေထာင္ေနတာ လား” “မၾကားခ်င္လည္းၾကားေနရ တာေလ” “ညည္းစိတ္ပါေန တယ္ေပါ့” “အမေလးေတာ္ညည္းအလန႔္တ ၾကားေအာ္တာႏွင့္ငါေတာင္ေၾကာက္ တယ္၊ညည္းေတာ့ကြဲၿပဲသြားပလား မသိဘူးဆိုၿပီး လန႔္ေနတာ၊ေနာက္မွနင္ေကာင္းလို႔ေအာ္ေနမွန္းသိေတာ့ တယ္” “ညည္းေတာ္ေတာ္ညစ္ပတ္ေန ၊ေမာင္ႏွင့္ေပးေတြ႕ပစ္လိုက္မယ္၊ ဘာမွတ္ေနလဲ..ဟင္း” မျဖစ္ေတာ့ဘူးအျပင္မွာကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္း၊သူမ်ားေတြ အေပၚတက္လာလို႔ကကိုယ္ပဲေခ်ာင္း နားေထာင္သလိုျဖစ္မွာမို႔ တံခါးေခါက္ၿပီးအခ်က္ေပးလိုက္ တယ္။

နန႔္အဲယာကရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ၿပီး “ေရေလးဘာေလးခ်ိဳးရေအာင္” ဆိုပီးႏွစ္ေယာက္သားထြက္သြားၾကတယ္။က်ေနာ္လည္းေရခ်ိဳးဖို႔ အျပင္ ကိုထြက္ကာေရခ်ိဳးခန္းအလြတ္မွာ ဝင္ခ်ိဳးၿပီးထြက္လာလိုက္တယ္။ မနက္စာစားၿပီးဝယ္စရာရွိတာေတြ ဝယ္ၿပီးက်ေနာ္က ကားထားတဲ့အ လုပ္႐ုံဖက္ကိုထြက္ၿပီးကား ကိုေမာင္းခိုင္းကာသူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ကိုေခၚလာလိုက္တယ္ ။ေတာထဲေရာက္ေတာ့လည္း ခပ္ တည္တည္ေလးေနရတာေပါ့။ ေနာက္တစ္ေခါက္က်ေတာ့ပညာ ေရးမႉးႏွင့္ဆရာမႏွစ္ေယာက္ ဆုံၿပီးေက်ာင္းကိစၥလုပ္ၾကတယ္ ။ေတာထဲအဝင္စာသင္ေက်ာင္းက ဆရာမႀကီးပါလို႔က်ေနာ္အနားကပ္ မရဘူးဗ်။ လူခ်င္းလည္းႏွစ္ေယာက္သားလိုး ၿပီးၾကၿပီမို႔ပိုၿပီး ပြင့္လင္းလာတယ္။ဖထီးေရာ ထီးေကာ္ေရာရိပ္မိလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကၿပီဆိုတာေလ၊ဒါေပမယ့္လိုးၿပီးၿပီ  ဆိုတာေတာ့မသိေလာက္ၾကပါဘူး ။က်ေနာ္လည္းကားေတြ ကဆြဲေကာင္းေနတာႏွင့္ေနေရာည ပါ။လူလဲၿပီးဆြဲေနၾကရတယ္။ ကေလး ေတြစာေမးပြဲနီးလာတယ္။ သူ႔လည္းအလုပ္ေတြမ်ားလာတယ္ ေလ။တြဲဘက္ေက်ာင္းလိုလုပ္ၿပီး စာေမးပြဲေျဖရေတာ့မွာ၊ သူငယ္တန္းကစၿပီးေလးတန္းအထိသူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္သင္ၾကားရေတာ့မ လြယ္ဘူး။ဒါေပမယ့္သူတို႔က ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။

အားလုံးေသာ  ေက်ာင္းသားေတြကေဆြမ်ိဳးလိုျဖစ္ေနၾကတာေပါ့ေလ။ စာေမးပြဲေျဖၿပီးေတာ့သူတို႔က ဇာတိကိုခဏျပန္မယ္ဆိုေတာ့ မွ က်ေနာ္လည္းၿမိဳ႕ကိုလိုက္ပို႔ တယ္ဗ်။က်ေနာ္လည္းခုႏွစ္လပိုင္းေက်ာင္းတက္ရမယ္ေလ။ မႏွင့္နီးေအာင္GTIတက္မယ္လုပ္  ထား တယ္။အကိုဝမ္းကြဲ တစ္ေယာက္ကေဆာက္လုပ္ေရး မွာSAEေလ။ ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေတာ့တည္းခိုခန္း ကိုပဲေခၚလာလိုက္တယ္ “တည္းခိုခန္းေရာက္ၿပီးမွမႏွင့္ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာ ရေတာ့တယ္ဗ်ာ။မနက္ျဖန္ညေန သုံးနာရီကားကထြက္မွာမို႔အလြမ္း ေျဖေလးေပါ့ဗ်ာ “မ” “ေျပာေလေမာင္” “ေမာင္ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မယ္” “ဘယ္ေတာ့လဲေမာင္” “ခုႏွစ္လပိုင္းေပါ့” “ေက်ာင္း တက္ရင္ေမာင္ကမကိုေမ့ သြားမွာလားေမာင္” “မ.ရယ္မက.ေမာင့္ဘဝမွာပထမ ဆုံးခ်စ္ရသူႏွင့္ေနာက္ဆုံးခ်စ္သူပါ” “ေမာင္က အေျပာလည္းေကာင္း တယ္ေမာင္” “အေျပာမေကာင္းရပါဘူး မ၊ေမာင္ေလမႏွင့္အျမန္ဆုံးလက္ ထပ္ရေအာင္လို႔GTIေလာက္ပဲ  တက္မယ္” “ေမာင့္အိမ္က..မ.ႏွင့္သေဘာတူပါ့မလား” “တူသာမတူတာအေရးမႀကီးဘူး.မ” “ေမာင့္ေျခေထာက္ေပၚေမာင္ရပ္  လို႔ ရေအာင္ေမာင္ႀကိဳးစားမယ္ ၊ေမာင္ကေက်ာင္းၿပီးဖို႔သိပ္မ ၾကာပါဘူး.မ” “ေအးပါေမာင္ရယ္၊မေစာင့္ေနပါ့ မယ္”

“ကဲပါမ ေမာင္တို႔ခ်စ္ရေအာင္ေလ” “ေနပါအုံးေမာင္ရဲ႕.ေစာေသးတာ ေပါ့၊အဲယာလည္းမအိပ္ေသးဘူး” “သူမအိပ္လည္းဘာျဖစ္မွာလဲမ” “သူကေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္ေနတာ” “ေခ်ာင္းစရာအေပါက္မွမရွိတာမ ရယ္” “ေအးပါ၊ၾကားရင္ရွက္စရာေကာင္း လို႔ပါ” “သူ လည္းရည္းစားရရင္သိလာမွာပါ” “အင္းပါေမာင္” က်ေနာ္လည္းသူ႔ကိုနမ္းလိုက္တယ္၊ “ေမာင္အဝတ္အစားေတြကေပ လို႔မျဖစ္ဘူး၊ အနံေတြထြက္ရင္ မေကာင္းဘူးေလ” “ေမာင္ခြၽတ္ေပးမယ္ေႏွာ္” က်ေနာ္လည္းသူ႔အဝတ္အစားေတြ ကိုတလႊာခ်င္းခြၽတ္လိုက္တယ္၊ ရႈ႕မၿငီးတဲ့မရဲ႕အလွအပေတြေၾကာင့္ လီးကအတြင္းခံထဲမွာႀကီးထြားလာ တယ္ေလ။ “ကဲေမာင့္ကိုအရင္ဆုံးလုပ္ေပး မယ္၊လာေမာင္ လည္းအဝတ္ အစားေတြခြၽတ္” က်ေနာ္လည္းအဝတ္အစားေတြ ခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္၊မကက်ေနာ္ လီးကိုကိုင္ၿပီး “ဟြန္း..ဒါႀကီးက  အၿမဲပဲေထာင္ေန တာပါလား၊ဒဏ္ခတ္ပစ္မယ္” ဆိုၿပီးတခ်က္စုပ္လိုက္တယ္၊

ၿပီးမွ “ေမာင္ဒီဟာႀကီးကဘာႀကီးလဲေမာင္” “ေမာင္ လီးကအေရျပားဖုံးေန လို႔ဆရာဝန္ကေနာက္လွန္ၿပီးခ်ဳပ္ေပးထားတာေလ” “ဘုေလးေထြျဖစ္ေနလို႔” “ခ်ဳပ္ေၾကာင္းေလးေတြ ေၾကာင့္ပါ” “မ..ကဘယ္လိုေနလို႔လဲ” “အဲဒါႀကီးဝင္သြားတိုင္းအရမ္း ေကာင္းလို႔ပါေမာင္” “ႀကိဳက္သြားၿပီေပါ့” “အင္းးး” “ေမာင္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးပါ့ မယ္” သူကဆက္မေျပာေတာ့ပဲႏွင့္ လီးႀကီးကိုမၿပီးေဂြးဥေတြကိုပါ စုပ္လိုက္တယ္ “ႁပြတ္..ႁပြတ္ႁပြတ္” “အိုး”လီးကဆတ္ကနဲေတာင္လာ တယ္၊၊လီးဒစ္ေတြကိုယက္ၿပီးလီး အဝေတြကိုလွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ ထိုးေပတယ္။က်င္ကနဲက်င္က  နဲ ျဖစ္ၿပီးေျခဖဝါးေတြကေတာင့္ စိမ့္ၿပီးက်င္တက္တယ္ဗ်ာ။လီးကိုငုံၿပီးဂြင္းကေလးတိုက္ေပးေသး တယ္။ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစုၿပီးစုပ္  ဆြဲလိုက္၊ဂြင္းတိုက္လိုက္ႏွင့္လုပ္ေပးတာက်ေနာ္ကအရမ္း ဖီးေတြတက္ၿပီးေအာင့္ထားရလို႔  ေဂြးဥေတြပါေအာင့္လာတယ္ဗ်ာ။ “မ..ရၿပီေမာင့္အလွည့္ေပါ့” က်ေနာ္လည္းမႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းစုပ္ၿပီးႏို႔ေတြကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စိုလိုက္တယ္။ႏို႔စို႔ရင္းအဖုတ္ကို  ပြတ္ လိုက္ေသးတယ္။

အေမြးႏုေလးေတြကိုလက္ႏွင့္ ဖြဖြေလးဆြဲေပးၿပီးမရဲ႕ကာမစိတ္ ကိုျမႇင့္ေပးလိုက္ေသးတယ္ေလ။ မလည္းအရင္အေခါက္တုန္းကလို   မဟုတ္ေတာ့ဘူးပိုၿပီးရဲတင္းလာ တယ္ဗ်။ပိပိကိုယက္ေတာ့လည္း အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ပဲအသံေတြပို ထြက္လာတယ္ေလ။ကာမ စပ္ ယွက္ဖူးထားတဲ့မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အတြက္ကာမအရ သာကိုထပ္မံခံစားဖူးခ်င္ေနတာေလ။ၿပီးေတာ့သူခ်စ္တဲ့သူမို႔လို႔ပိုေတာင္ ရင္ခုန္ရေသးတယ္မဟုတ္လား။ ေအာ္သံေတြထြက္လြန္းလို႔အဲယာ တစ္ေယာက္ကအခန္းခ်င္းကပ္ လ်က္ဆိုေတာ့ၾကား ေလာက္တယ္။ က်ေနာ္လည္းကာမဖူးအစ့ကေလး ကိုစုပ္ေတာ့..မ..တစ္ေယာက္ငွက္ ဖ်ားတက္သလိုတဟီးဟီးထေအာ္ ေနတာဗ်။ ေနာက္ေတာ့က်ေနာ္ကမ ကိုကုတင္ကန႔္လန႔္လုပ္ၿပီးေအာက္ကေနၿပီးဂ်ီစေပါ့ကိုထိေအာင္လိုး လိုက္တယ္ “ႁပြတ္..ဗ်စ္..ဗ်စ္”  “အားးေမာင္ရယ္” လူကတခ်က္ေကာ့သြားေသးတယ္ ။လီးကတစ္ဆုံးထိဝင္သြားတာကိုး။ က်ပ္ေနေသးေတာ့ခါးေလးခြက္  သြား တယ္ေလ  နန႔္ေစာယဥ္မွာအိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ၿပီးမိဘမ်ားႏွင့္ေတြ႕ရေသာ္လည္းခဏတာေပ်ာ္ၿပီးေမာင့္ကို သတိရစိတ္ေတြကပိုလာ တယ္။

အိမ္ကလည္းဖထီးေျပာထားလို႔ သိထားပုံရတယ္။ “ေစာယဥ္” “ရွင္..ေဖေဖ” “ညည္းအေၾကာင္းအေဖသ တင္းၾကားတယ္ကြယ္”  “ေဖေဖသိပ္သေဘာမက်ဘူး”  “ရွင္ေဖေဖ” “သမီးႏွင့္.လူမ်ိဳးလည္းမတူ၊ဘာ သာလည္းမတူဘူးေလ” “ေဖေဖ.အခ်စ္ကအဲဒါေတြလို လို႔ လား” “သမီး..အိမ္ေထာင္ေရးဟာ. ႏွစ္ေယာက္ထဲေပါင္းတာမဟုတ္ ဘူးေလ” “ႏွစ္ဘက္ေသာ အသိုင္းအဝိုင္းေတြေပါင္းစပ္ၾက  တာမဟုတ္လား” “ဒါေတာ့ဒါပဲေဖေဖ၊နားလည္မႈ႕ေတြ ရွိရင္ျဖစ္တာပါပဲေလ” “သမီးစဥ္းစားပါကြယ္” က်မမွာမိဘေတြကသိပ္ သေဘာမ  တူတဲ့အတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ တယ္” “ေအာ္အခု..ေမာင္တစ္ေယာက္ ဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ့္၊လြမ္းတယ္ ေမာင္ ရယ္” ေဇာ္မိုးမွာလည္းလြမ္းရင္းသာ အလုပ္ေတြကုန္း႐ုံးလုပ္ေနရတယ္။ မိုးလည္း႐ြာေတာ့မယ္။ လမ္းေတြေကာင္းတုန္းအလုပ္ေတြ  ေန႔ေရာညပါလုပ္ေနရေတာ့တယ္။ ငါးလပိုင္းေမလမွာမိုးေတြ႐ြာ ေတာ့ကားစခန္းကသိမ္းၿပီ၊ ဆင္စခန္းကေတာ့ေနာက္ထပ္
ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အဲဒီေနရာမွာအလုပ္လုပ္ရအုံးမယ္၊ဒီလိုႏွင့္ေက်ာင့္ဖြင့္ ရာသီေရာက္ေတာ့နန႔္ေစာယဥ္ႏွင့္ နန႔္အဲယာတို႔ျပန္ေရာက္လာ တယ္။

ဆင္စခန္းမပို႔ခင္တညမွာက်ေနာ္ ႏွင္.မတို႔တညလုံးအတူတူအိပ္ၿပီးဆင္စခန္းကိုပို႔လိုက္တယ္ေလ၊ ဆင္စခန္းကကေလးေတြလည္း  ဆရာမေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ေပ်ာ္ေန ၾကတာ။က်ေနာ္လည္း အေပ်ာ္ေတြကူးစက္လို႔ေပါ့။ ေက်ာင့္ဖြင့္ေတာ့မိုးေတြ႐ြာေတာ့က်ေနာ္တို႔ စခန္းသိမ္းၿပီ၊ ကိုေက်ာ္ေဆြကဝန္ထမ္းဆိုေတာ့ ေတာထဲမွာက်န္ရတာေပါ့။ သူလည္းတစ္လတစ္ခါၿမိဳ႕ေပၚကို တက္ပါတယ္။သူ႔ကို အပိုင္ေပါင္း ၿပီးစာပို႔လုလင္အျဖစ္ထားရတယ္။ ေနာက္ေတာ့က်ေနာ္လည္း ေက်ာင္းတက္ရတယ္။သူ႔ဆီကို စာေတြပို႔တယ္။စာလႊာ ေတြတစ္သီ တတန္းေရးရတာေပါ့။မဆီက လည္းစာေတြျပန္တယ္။သူ႔ဆီ ကစာမွာေတာ့လြမ္းတဲ့အေၾကာင္း ႏွင့္စာႀကိဳးစာဖို႔၊စာ ႀကိဳးစားတဲ့ကေလးမွဆရာမကပိုခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းအၿမဲေရးတယ္။ ေက်ာင္းကတစ္တန္းကိုခုႏွစ္ လတက္ရေတာ့ေက်ာင္းပိတ္တာ  ႏွင့္မဆီကိုက်ေနာ္သြားတယ္။ ေတာထဲမွာဘာမွမလုပ္ျဖစ္ေပမယ့္၊ က်ေနာ္ေက်ာင္းကိုျပန္လာခါနီးသူလိုက္ပို႔တယ္။တည္းခိုခန္းမွာပဲ  က်ေနာ္ႏွင့္တစ္ညအိပ္ၾကၿပီးလိုးျဖစ္တာေပါ့။သူလာတိုင္းလည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းအၿမဲပါတယ္။ ဒီလိုႏွင့္က်ေနာ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေရာက္လာတယ္။မ.ႏွင့္နီးစပ္ဖို႔စာ ေတြႀကိဳးစားလိုက္တာဘာသာစုံ ေျဖႏိုင္တယ္ေလ။အကိုဆီကိုအ ဆက္အသြယ္လုပ္ၿပီးအ  လုပ္ ေတာင္းေတာ့လူလိုတာႏွင့္ အဆင္သင့္ျဖစ္သြားတယ္။မႏွင့္နီးစပ္ၿပီေပါ့ဗ်ာ။ၿမိဳ႕ကိုျပန္ခဲ့တယ္။

မ.ႏွင့္လက္ထပ္မယ္ေပါ့။ေတာထဲ ကိုကားဝင္မရတဲ့အေျခအေနပါ။ မိုးဦးက်ေနၿပီ။ကိုေက်ာ္ေဆြဆီ ကိုသြားၿပီးအကူအညီေတာင္းရ  တယ္။ ကိုေက်ာ္ေဆြအိမ္သြားေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဆြေတာထဲသြားတယ္။ အိမ္ကစာတစ္ထုတ္ေပးတယ္။ စာဖတ္လိုက္ၿပီးမ်က္လုံးေတြ ျပာ ထြက္သြားရတယ္။စာထဲမွာေတာ့ “ေမာင္ေရ.မကိုေမ့လိုက္ပါကြယ္။ မမွာေမာင့္ေနာက္ကိုမလိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊မ.မွာမ.တို႔ လူမ်ိဳးေတြ စာတတ္ဖို႔ကအေရးႀကီးတယ္။ ကေလးေတြကမတို႔မရွိရင္စာ သင္ေပးမယ့္သူမရွိဘူး၊မမွာေမာင့္ေနာက္ကိုလိုက္လို႔မျဖစ္ တဲ့အတြက္ ထီးေကာ္ႏွင့္လက္ထပ္မယ့္ အေၾကာင္းေရးထားတယ္ဗ်ာ” က်ေနာ္ေပါက္ကြဲၿပီးေတာထဲကို လိုက္သြားတယ္။မိုင္ႏွစ္ ဆယ္ ေလာက္ေတာေတြေတာင္ေတြကို ျဖတ္မယ္ေပါ့၊က်ေနာ္ဘာကိုမွ မေၾကာက္ဘူးဗ်။႐ြံ႕ေတြဗြက္ေတြ ႏွင့္အသည္းအသန္ေတာ ထဲကိုဝင္ ရတယ္။ေတာထဲမွာဆင္စခန္းက လူေတြဆင္ေတြႏွင့္ေတြ႕ေတာ့  က်ေနာ္လိုက္ခ်င္တယ္ေျပာေပမယ့္ ၊ဘယ္သူကမွလက္မ  ခံဘူးဆင္ကိုအတင္းေမာင္းၿပီးထြက္သြားၾက တယ္။က်ေနာ္လည္းေတာၾကမ္းကို အျပင္းခရီးႏွင္ခဲ့တယ္။

ကားစခန္းကိုျဖတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ အသံခ်ဲ႕စက္အသံၾကားလိုက္ရတယ္ ။အခါေပးတဲ့သီခ်င္းသံသဲ့သဲ့ၾကားရတယ္။က်ေနာ္အခ်ိန္မွီေသးတယ္။ မကိုမရရေအာင္ေခၚမွာတသက္မွာ ဒီတစ္ေယာက္ပဲခ်စ္တာ၊ ဒီတစ္ေယာက္ပဲလက္ထပ္မွာဆင္ စခန္းဆီဦးတည္ၿပီး ထြက္ခဲ့တယ္။ ဆင္စခန္းနားေရာက္ေတာ့မယ္ဗ်။ ေရွ႕မွာေခ်ာင္းျမင္ရၿပီ။ သီခ်င္းသံကေျပာင္းသြား တယ္ေခတ္ေပၚသီခ်င္းပါ။ က် ေနာ္နားစြင့္မိတယ္။ေရွ႕မွာ ဆင္သုံးေကာင္ပုခက္ဆင္ၿပီး က်ေနာ္ဆီလာေနတာဗ်။ သီခ်င္းသံကမီးအိမ္ရွင္မေလး သီခ်င္း၊က်ေနာ္ စိတ္ထဲမွာေတြး လိုက္တယ္။ ေတာင္းတန္းေပၚကဂ႐ုဏာရွင္မ ေလးက်ေနာ္အလိုလိုဝမ္းနည္းသြား တယ္ဗ်ာ။သူ႔တို႔အတြက္မီးအိမ္  ရွင္ဆရာမေလး၊က်ေနာ့္အတြက္ ေတာ့….. ဆင္ေတြအနားေရာက္လာေတာ့ သင္တိုင္းအကွ်ီဝတ္ထားတဲ့ ဖထီးကဆင္ေပၚကဆင္း လာတယ္။ က်ေနာ့္ကိုျမင္ေတာ့စိတ္မေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာႏွင့္ “ဖိုးခြား..ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါ” ငါမင္းကငါ့တူမကိုေခၚသြားမွာ၊ဒီကကေလး ေတြစာတတ္ေတာ့မွာမ ဟုတ္ဘူး၊ငါနားခ်ေတာ့သူလည္း လက္ခံတယ္အဲဒါေၾကာင့္ငါမင္း လာမွာႀကိဳသိလို႔ျမန္ျမန္စီစဥ္ လိုက္ရ တာ” “ဖထီးရယ္..ရက္စက္လိုက္တာဗ်ာ၊ က်ေနာ့္အသဲေတြကြဲၿပီဗ်.” က်ေနာ္ငိုသံပါႀကီးႏွင့္ေျပာ လိုက္တယ္

“ေအးပါဖိုးခြားရယ္၊သူလည္းအဲလိုဆုံးျဖတ္လိုက္တာေလ”“ေအးေပါ့ဗ်ာသူအဲလိုဆုံးျဖတ္ လိုက္တယ္ဆိုေတာ့က်ေနာ္ဘယ္ တတ္ႏိုင္ေတာ့မလဲ၊က်ေနာ္သိပ္  ခ်စ္တာသိရက္ႏွင့္ဗ်ာ “သူလည္းမင္းကိုခ်စ္ပါတယ္ကြာ” “ကဲပါေလ သူအဲလိုဆုံးျဖတ္မွေတာ့က် ေနာ္ ျပန္ပါ့မယ္” “ေအးပါကြာငါလိုက္ပို႔ပါမယ္” ေလအသင့္မွာသီခ်င္းသံကေလး လြင့္လာတယ္ဗ်ာ၊ပိုးအိစံရဲ႕သီ ခ်င္းေလး အခ်စ္ဆို တာရယူျခင္းမွမဟုတ္ပဲ မဏိစႏၵာ၊ခ်စ္ခဲ့တဲ့သစၥာတရား ေၾကာင့္သာ” က်ေနာ္ငိုရၿပီေယာက္်ားရင့္မာ ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္တဲ့က်ေနာ္မ်က္  ရည္မိုးေတြေစြရၿပီ၊အားလုံး လည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး ငိုင္ေနတာ။ဆင္ေပၚတက္ၿပီး က်ေနာ္ျပန္လာခဲ့တယ္ နန႔္ေစာယဥ္မွာဖထီး  တို႔ဆီဆင္သ မားေတြတိုးတိုးတိတ္တိတ္လာေျပာ တဲ့အခါ၊ဆင္ေတြႏွင့္ဖထီးလိုက္ သြားတာေၾကာင့္ ေမာင္ေတာထဲလိုက္လာတယ္ ဆို တာသိၿပီးဝမ္းနည္းမိတယ္။ မ်က္ရည္ထိန္းေနတဲ့ၾကားက ပိုးအိစံသီခ်င္းေလးကိုၾကားတစ္ ခ်က္ၾကားရတယ္ေလ။ “မိုးမင္း..မာန္ တင္း႐ြာမလို ႏွင့္ညိဳ႕ဟန္ဆင္၊မိုးေမွာင္ေတြက်လာရင္* “ေမာင့္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာတူပုန္းကာေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ေမ့မရႏိုင္ေအာင္ လည္းရင္ ထဲမွာခံစားရတယ္ “အယဥ္ငိုခ်ပစ္လိုက္ပါအယဥ္” နန႔္အဲယာလည္းငိုသံႀကီးႏွင့္ “ငါ..မငိုဘူးအဲယာ၊ငါမငိုဘူး” ငါ့တို႔ကခဏတာခ်စ္ရ ေပမယ့္ဘဝ တစ္သက္စာခ်စ္ခဲ့ရသူပါ။ဒီတစ္ခါ ငို႐ုံႏွင့္ေျပေပ်ာက္သြားတာ မ်ိဳးငါမလုပ္ခ်င္ပါဘူအဲယာ၊ ငါေမာင့္ကိုအရမ္းခ်စ္ တယ္” “ငါသိပါတယ္အယဥ္ရယ္၊ ငါသိပါတယ္” တခါက ခဏတာခ်စ္ရေပမယ့္ ရင္ထဲမွာထာဝရရွိေနဆဲပါေမာင္ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္လ်က္ Steven job