Day: August 17, 2021

မင်းအတွက်ပါ… ပြွတ်….. ပြွတ်…… ပြွတ်…… ပြွတ်…… အ့…… အ့…….. အ့…….. အ့……..   “နွယ် ကောင်းလားဟင်……… အား…………  အား………..” ကြင်စဦးထဲက ချစ်ပွဲ အလီလီနွဲခဲ့ကြတဲ့ သန့်ဇင်နဲ့ သက်နွယ်တို့နှစ်ယောက် သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့  ဘဝရဲ့ အရသာကို နေ့စဉ် သောက်သုံးခဲ့ကြတာ ခုဆိုရင်တော့ ရာသီပင်တစ်ခါပြောင်းခဲ့ပြီပေါ့  “နွယ်……….. ကို့ကို နွယ်ရဲ့ နို့လေး တွေ ပေးစို့ပါလားကွာ”  “ဟာ…. ကိုကလည်း လုပ်စရာရှိတာပဲလုပ်ကွာ နွယ့်ဟာလေးတွေပုံ ပျက်လိမ့်မယ်”  အ့……….. အ့………..  အ့……… အ့………..  “နွယ်ကလဲ တွန့်တိုလိုက်တာကွာ”  “အွင့်…. အွင့်….. တိုဦးကွာ…. အွင့်….. အွင့်…..”   “ကိုမညစ်ပတ်နဲ့ကွာ နွ ယ့်ရဲ့အလှတွေပျက်ကုန်မယ်ကွ ဒီမှာgym တွေဆော့ထားရတာ” သက်နွယ်က သန့်ဇင်ရဲ့…

ဆရာမပေးတဲ့ ပညာ (စ/ဆုံး) ကျနော်ဆယ်တန်းတုန်းက သူငယ်ချင်းတွေ စုပြီး ဆရာမတယောက်ရဲ့ အိမ်မှာ စာအတူလုပ်ကြပါတယ်။စာကို ညဆယ်နာရီခွဲအထိ  လုပ်ကြပြီး ဆရာမအိမ်မှာပဲ အိပ်ကြပါတယ်။ ဆရာမက အသက်သုံးဆယ်လောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ အိမ်ထောင်ကျတာလည်း  သိပ်မကြာသေးဘူးဗျ။ တညမှာတော့ သူငယ်ချင်းတယောက်ကနေပြီး လက်တို့ပြီးခေါ်သွားလို့ လိုက်သွားကြတာ၊ ဆရာမတို့ လင်မယား လုပ်နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ဆရာမ အမျိုးသားက ဆရာမထက် အသက်နည်းနည်းကြီးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့  လုပ်တာတော့ တော်တော်လေး လုပ်နိုင်တယ်ဗျ။ ဆရာမကလည်း အရွယ်ကောင်း သွေးသားစူဖြိုးတုန်းဆိုတော့ တော်တော်လေး  ထန်တယ်ဗျ။ မလုပ်ခင် နှူးတာနှပ်တာတွေကလည်း နည်းနည်းကြာတယ်ဗျ။ ကျနော်တို့က ကောင်းခန်းပဲ ကြည့်ချင်တာဆိုတော့ အတော်လေး စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး စောင့်ကြည့်ရပါတယ်။ ဆရာမလေ သူ့အမျိုးသားရဲ့လိင်တံကို စုပ်ပေးတာများဆို တပြွတ်ပြွတ်နေတာပဲဗျ။  သူအမျိုးသားကတော့ ဆရာမရဲ့ဟာကို တခါတလေမှပဲ…

ခံစားချက်ရဲ့အစွန်းနှစ်ဖက် တကယ်ကိုလှတဲ့နတ်သမီးလေးကိုကျွန်တော်ရရှိခဲ့တယ်သူသာကျွန် တော့ဘဝပဲလို့သတ်မှတ်ထားခဲ့တယ်ကျွန်တော်မှာမထင်မှတ် ထားတဲ့ခံစားချက်ရှိခဲ့တာသိလိုက်ရတဲ့နောက်အချစ်ရဲ့နောက်ကွယ်ကတနှာရာဏကိုကိုတိုင်မရောက်ရောက်အောင်ခရီးနှင်ခဲ့မိ တယ်…..  ကျွန်တော်သူနဲ့လက်ထက်ခဲ့ပြီးသုံနှစ်အကြာမှာစခံစားမိတာကကပ်ကိုး ဆိုတဲ့ဖီလင်နဲ့ဘူး (အထန်ကောင်)ဆိုတဲ့ခံစားချက် ပေါ့သူမနဲ့ကပ်ကိုး ခံစားပြီးအခြားသူနဲ့ဆိုဘူး (အထန်ကောင်)ကိုကြိုက်နှစ်သက်လာတယ်….အချိန်ကတော့ရုံးကသူငယ်ချင်းနဲ့လိင် ကိစ္စအကြောင်းပြောမိတဲ့နေကစပြီပါပဲ… သူငယ်ချင်းရဲ့ကောင်မလေးကအရမ်းရှုပ်ပြီးပွေလွန်းလို့အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်တဲ့ကျွန်တော့ကိုရင်ဖွင့်ခဲ့တယ်သူငယ်ချင်းကသူ့ ကောင်မလေးကိုချစ်လွန်းလို့သဝန်တိုရာကနေသူ့ကောင်မလေးဘာလို့ရည်းစားများလည်းတွေးတောရင်းကကျွန်တော်နဲ့မလုပ်သင့် တာတစ်ခုတိုင်ပင်လုပ်ခဲ့မိတာကအစပေါ့သူကျွန်တော့ကိုအကူအညီတောင်းတာကတော့သူ့ကောင်မလေးစိတ်ကိုဘယ်လိုဆိုတာသိ ချင်လို့ပါပဲအဲ့နေ့ကကျွန်တော်ကူညီဖို့ကတိပေးလိုက်မိတယ်သူ့ကောင်မလေးကိုကျွန်တော်ကိုလိုက်ခိုင်းခဲ့တယ်သူမအရမ်းကြီးမလှ ပေမဲ့ဆွဲဆောင်ရှိနေတော့ကျွန်တော်ကူညီရာကနေစိတ်ပါမိလာတယ်သူငယ်ချင်းမရိပ်မိအောင်ပေါ့သူကောင်မလေးကိုကျွန်တော့ စိတ်ရှိသမျှအချိန်ပေးပြီးလိုက်ခဲ့တယ်တကယ်ပဲရလာခဲ့တယ်သူမကိုသူငယ်ချင်းနဲ့တိုင်ပင်တုန်းကကောင်မလေးစိတ်ကိုပိုနားလည် အောင်ထိပါပဲဒါပေမဲ့သူ့မနဲ့ကျွန်တော်စိတ်ကွယ်ရာမှာဖြစ်ခဲ့မိတော့တာပါပဲကျွန်တော့နာမည်ကိုမိတ်ဆက်ပါရစေ..ကိုနိုင်ပါ သူငယ်ချင်းက..နိုင်လင်းလို့ခေါ်ပြီးကျွန်တော့မိန်းမကသီရိသူ့ကောင်မလေးကဖြိုးအိနောက်ပိုင်းနာမည်နဲ့ပဲပြောကြမှာမို့သိသင့် တယ်ထင်လို့နော်ပရိသတ်ကြီးရေ ကိုနိုင်ဖြိုးလှတယ်မလားအရမ်းလှတာပေါ့ဖြိုးကိုကိုအရမ်းသဘောကျတာဖြိုးကိုတို့အတူနေကြရအောင်..တကယ်လားကိုနိုင် တကယ်ပေါ့ကို့နဲ့လိုက်ခဲ့နော်စိတ်ငြိမ်ရာကို အင်း……….ဖြိုးကိုအရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်ဖြိုးတယ်ဖင်လေးတွေတင်းနေတာပဲ ကို ဖြိုးကိုလိုးရတာအရမ်းကြိုက်တယ်ဖြိုးရော..ဖြိုးလဲကိုနဲ့လိုးရတာ သဘောကျတယ် …ကို့လီးကိုစုပ်ပေးအုံး ..အားအရမ်းကောင်း တယ်..ကိုဖြိုးကိုယက်ပေးမယ်…ဖြိုး ကြိုက်လား ကြိုက်တာပေါ့ကိုနိုင်ဖြိုးအရမ်းသဘောကျတယ်… ဖြိုးကိုနိုင်လင်းမသိအောင်ခိုးပြီးလိုးနေမိတယ်တာပေမဲ့ကျွန်တော်မထင်ထားတာကနိုင်လင်းသိနေတာပါပဲ  ကိုနိုင်ဖြိုးအခြေအနေ လေဘယ်လိုလဲကျွန်တော်စလိမ်ပါပြီနိုင်လင်းကို သူစိတ်ကစားနေတာပါမင်းပြန်ရမှာပါသူငယ်ချင်….အဲ့တာစိတ်ကစားတာလားကို နိုင်သည်မှာကြည့်…ဟာမင်းမင်းသိနေတယ် အေးကိုနိုင်မင်းနဲ့ဖြိုးဘာလိုထိဖြစ်နေတယ်ငါသိတယ်…sorry တကယ်တောင်းပန်ပါ တယ်..ငါမှားပါတယ်သူငယ်ချင်းရာ  ကိုနိုင်မင်းမမှားပါဘူးငါကိုတိုင်အဲ့လိုဖြစ်စေချင်ခဲ့တာပါ   ဘယ်လိုဘယ်လို ငါနားမလည်ဘူးနိုင် လင်း… အမှန်းတိုင်းပြောရရင်ငါကိုတိုင်ကဖြိုးတခြားသူနဲ့လိုးခံနေတာကိုဖီးလာနေတာပဲကိုနိုင်..ဟင်..မင်းကဘယ်လိုကြီးလဲ ..ဘယ်လိုကြီး မဟုတ်ဘူး..မင်းအခုသိပြီပဲလေငါဖြိုးနဲ့မင်းကိုလိုးစေချင်တာ…သူဖီးလာပြီးတခြားသူနဲ့အလိုးခံနေတာငါကြည့်ချင်နေတာ..သူကြေ နပ်နေတာကိုပျော်နေတာလေ..ကျွန်တော်နားမလည်သလိုဖြစ်သွားတယ်နိုင်လင်းခံစားချက်ကို..ငါ့ကိုသေချာရှင်းပြပေးဦးနိုင်လင်း မင်းကဘယ်လိုကြီလဲကွာ…. ဒီလိုကွာငါကကပ်ကိုးဆိုတဲ့ဖီးကသဘောကျတာအဲ့တာကကို့ဆော်တာမှမဟုတ်မိန်မကိုတခြားသူနဲ့လိုးခံရတာကိုကြည့်ချင်မြင်ချင် တာ..ငါ့ဆော်ဖြိုးကအထန်မယား လို့ခေါ်တယ် မင်းကတော့သူနဲ့ငါ့အတွက် ဘူး (အထန်ကောင်)…

ပါရမီ ဖြည့်ဖက် မြို့ပြရဲ့မွန်းကျပ်မှုနဲ့အတူ ရုံးကအပြန် ဘတ်စ်ကားတိုးစီးရတဲ့ဘဝကို မင်းမင်းစိတ်ကုန်လှပြိ..ရန်ကုန်သားဖြစ်ပေမယ့် ၄လွှာက condo ခန်းလေးသာ ငှားနေနိုင်သည်.. အိမ်ရောက်တော့ပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲပြိး အတွေးနယ်ဆန့်လိုက်သည်.. မနက်ဖြန်ဆိုနယ်ပြန်သွားတဲ ဇနိးလေး မြတ်နိုးပြန်ရောက်မည်.. အိမ်ထောင်ကျပြိး ၃ နှစ် လောက်ထိ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးကလေး မယူဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြသည်.. ပိုက်ဆံလည်းပိုစုမိအောင်ဖြစ်သည်.. .မြတ်နိုးက ရှမ်း ဗမာ ကပြားဖြစ်သည်.. အသားအရည်ဖြူဖွေးပြိး ကိုယ်လုံးထည်တောင့်သည်.. foreign trading company တစ်ခုမှာလုပ်သောကြောင့် အလုပ်ချိန်တွင် ဘလောက်စ်အကျီ င်္အဖြူနှင့် စကပ်တိုတိုကိုသာ ဝတ်ဆင်ရသည်.. ခလေးလည်းမယူသေး gym လည်းပုံမှန်ကစားသော မြတ်နိုးကိုယ်လုံးကိုကြည့်ပြိး ရုံးက ယောကျာၤးလေးတွေ ပစ်မှားနေကြတာ မင်းမင်းလည်းရိပ်မိသည်.. သို့သော် ကိစ္စမရှိ မြတ်နိုးက ပိုက်ဆံရှာဖို့ကလွဲပြိး ဘာမှစိတ်မဝင်စားသောကြောင့် မင်းမင်း ကစိတ်ချပြိးသား.. မြတ်နိုးနဲ့လက်ထပ်ပြိးကတည်းက…

ပန်ချင်တယ် ခရေဖူးဆိုလို့ (စ/ဆုံး) “ဟယ်.. မောင်.. မောင် ပြန်လာပြီ.. နန်းကို ညာတယ် ကြည့်စမ်း.. လကုန်ပြီးလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ် ဆို..” “ဟားဟား.. စပရိုက် စ်လေ.. နန်းလေး အရမ်း ပျော်သွားတာ မြင်ချင်လို့.. အာ မွ.. မွ.. မွ..”   “လွမ်းလိုက်ရတာ မောင်ရယ်..”  “လွမ်းလိုက်ရတာ နန်း ရယ်..” “အွမ်..”  “အဲ..”  “ဟားဟား..”   “ခိခိခိ..”  လက်ထပ်ပြီးစ ဇနီးမောင်နှံလေး။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမျိုးခေါ် မျိုးမင်းက NGO တစ် ခုမှ အရာထမ်း တစ်ဦး။ ပြည်တွင်း ပြည်ပ ခရီးယာယီ အင်မတန် များလှသူ။ နန်း ဆိုသည့် ဇနီးလေး နန်းငွေရောင်က တောင်ပေါ်မြေ မှ ကျောင်းဆရာမလေး။…

အတန်းဖော်သူငယ်ချင်း နီလာတစ်ယောက်အလုပ်ကိစ္စနှင့် ရန်ကုန်ကိုရောက်လာသည်။မနေ့ညနေကကားစီးမနက်ရန်ကုန်ရောက်တော့တစ်ဦးတည်း ယောင်ချာချာဖြစ် နေတော့ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့  ဂျော့ကိုသတိရလိုက်သည်။ဂျော့ဆိုတာကငယ်ငယ်ကတည်းကအတူ   စားအတူ ကစားနေခဲ့တဲ့အကောင်  တရပ်ကွက်လုံးမှာမိန်းကလေးတွေ  ချည်းမွေးထားကြတဲ့ကြားကသူ  တစ်ယောက်တည်းပဲယောက်ျား  လေးပါတော့သူငယ်ချင်းအားလုံးရဲ့ကစားဖော်ယောက်ျားလေး။မိသားစုထဲမှာသားအကြီးမြေးအကြီးဝိုင်း   ချစ်ကြတဲ့အကောင်၊ ရပ်ကွက်ကလဲ  ချစ်ကြတယ်။တမျိုးလုံးသည်းသည်းလှုပ်တော့မုန်းဖို့ကောင်းပေမယ့်  လူကလူဆိုးတော့မဖြစ်ဘူး။ခင်စရာ   အရမ်း ကောင်းတယ်။ဒီကောင်ကို  ခေါ်ပြီးနှိပ်စက်မယ်တွေးကာဖုန်း  ဆက်လိုက်တယ်။ မနက်အလုပ်သွားခါနီးဖုန်းဝင်လာ တော့ကျနော်မသိတဲ့နံပါတ်တစ်ခုပါ   ပဲ။ဒါပေမယ့်ကျနော်ကိုင်ပြီးထူး  လိုက်တယ်။   “ဟလို”   “ဟဲ့ ငဂျာ့ငါပါ၊နီလာလေ”   “အေး မခေါ်စဖူးအခေါ်ထူးလို့ဘာ များလဲလင်ရလို့ဖိတ်စာပေးပို့မလို့    လား”   “လဖွတ် ဒါပဲခုလုတ် တိုက်နေတာပဲ၊  လင်မယူတော့ဘူး၊မိန်းမပဲယူတော့   မယ်”  “မိုက်တယ်နင့်ကိုယူရင်နောက်တစ်   ယောက်ပါထပ်ရမယ်”  “မသာ  ဒါပဲစဉ်းစားနေတာပဲ” “ဟားးး၊ကဲပြော”    “ငါရန်ကုန်ရောက်နေတယ်ဟ”  “ဟုတ်လား၊ဘယ်မှာတည်းလဲ”  “ဟိုတယ်မှာပေါ့ဟယ်”   “ရန်ကုန်ရောက်တာများငါ့အိမ်မ   လာဘူး”  “မလာရဲပါဘူး၊နင့်အမေကိုကြောက်  လို့”  “ကြောက်စရာမလိုပါဘူးဟာ၊ငါတို့  အသက်လည်းသုံးဆယ်ပဲကျော်နေ   ပြီ”  “မသိဘူးဟာ၊ငယ်ငယ်ကတည်းက  ကြောက်ရတာဆိုတော့၊သိတယ်မ …

မနောဖြူတဲ့ဆရာမလေး ကျနော်ဇော်မိုးတစ်ယောက် ကျေးလက်ဖွံ့ဖြိုးရေးလုပ်ငန်းမှာ  တင်ဒါတွေပြိုင်ပြီးနောက်မှာတင်ဒါအောင်မြင်ခဲ့အတွက်  စစ်ကိုင်းတိုင်း   ဒေသကြီးရဲ့တောရွာဖက်မှာလမ်း  ဖောက်ပြီးတံတားလေးတွေဆောက်  ဖို့အတွက်တပည့်များနှင့်ရောက်ရှိခဲ့   တာ တစ်လကျော်ခဲ့ပြီ။ရွာနှင့်လည်း  တမိုင်ခန့်ဝေးတဲ့နေရာမှာပဲအခြေချ  စခန်းဆောက်ပြီးနေခဲ့တယ်။ရွာနှင့်  ဝေးပြီးနေတာကလည်း ပြသနာတွေ  နှင့်ကင်းအောင်နေခဲ့တာဖြစ်တယ်။  ရွာဆိုတော့မီးမရှိသလို တယ်လီဖုန်း  တို့အင်တာနက်တို့မရှိဘူး။မြို့နဲ့မိုင်   လေး ဆယ်ကျော်ဝေးပါတယ်။တကယ်ဆိုမိုင်လေးဆယ်လောက်ကနီးနီးလေးပါ။သို့သော်လမ်းတွေကဆိုး  ရွားလွန်းတဲ့အတွက်ခရီးဖင့်ရ တယ်။လမ်းဆိုပေမယ့်တစ်ကြောင်းထိုးမြေသားလမ်းဖြစ်ပြီးသစ်ခုတ်ဝါးခုတ်တဲ့လမ်းကြောင်းကိုလမ်းဖောက်တဲ့  လမ်းပါ။ကျနော် တို့လမ်းကတော့ဌာနကလမ်းအူကြောင်းပေးထားတဲ့  လမ်းအတိုင်းပဲဖောက်ရတာပါ။  တောလမ်းလဲဖြစ်တဲ့အတွက်ရေရှိတဲ့နေရာ မှာပဲစခန်းချနေထိုင်တာ  ဖြစ်ပါတယ်။လုပ်ငန်းအတွက်  ရေတွင်းနှင့်မီးစက်ကတော့ပါရပါ  တယ်။ကျနော်နေတဲ့တဲကိုတော့ရုံး  အဖြစ်စီစဉ်ပြီးဘေးတချက်တချက်စီမှာအိပ်ခန်းစီစဉ်ထားခဲ့တာပါ။ ကျေးရွာလူကြီးတွေကတော့အဝင်အထွက်ရှိပါတယ်။သူတို့အကူအညီနှင့်ဒေသကထွက်တဲ့သစ်ဝါးအလွယ်  တကူရရှိသလို၊လိုအပ် တဲ့ဝါးထရံ  ယက်တာတို့သက်ကယ်ပျစ်တာတို့ကိုတော့ရွာကလူတွေကိုခိုင်းထားပါ  တယ်။ရွာဖက်ကတော့ဈေးလာ  ရောင်းကြ တယ်။ကျေးရွာကလိုအပ်  တဲ့အကူအညီတချို့ရသလိုကိုယ့်  ဘက်ကလည်းတတ်နိုင်တဲ့အကူအညီကိုပေးတော့ရွာလူကြီးများနှင့် အဆင်တပြေဖြစ်ခဲ့တယ်။လုပ်ငန်းလဲ စပြီးမြေတူးစက်တွေမြေထိုးစက်   တွေနှင့်မြေသယ်ကားတွေကအထိုင်  ကျနေပါပြီ။လမ်းလွှဲ တွေလဲကြိုပြီးစီမံပြီးထားပါပြီ။မြို့ပေါ်ပစ္စည်းအ  ဝယ်ထွက်ရတာလဲမလွယ်ပါဘူး။တ  ပတ်စာရိက္ခာကိုမြို့ပေါ်တက်ဝယ်ရ   သလို  စက်တွေအတွက်ဆီကိုမြို့ပေါ် မှာရပါတယ်။ရွာသူရွာသားများ   အနေနဲ့ကတော့မဖြစ်မနေမြို့ပေါ်  သွားရမယ်ဆိုမှဆိုင်ကယ်နှင့်သွား    ကြရတယ်။ဖုန်အလူးလူးနဲ့ပေါ့ဗျာ။  ကျနော်ကတော့ပုံမှန်ဆိုရင်တော့နှစ်  ပတ်တကြိမ်သွားရမှာပါ။ဒါပေမယ့် …

မုသားမဲ့ အချစ်ဒဏ် အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး သားးးးးး သားးးးးးးးး ဘာဖြစ်တာလည်း   ဟင် သား ဘာဖြစ်လို့လည်းးးးးးး ဘွားလေး   အိပ်မက်တွေ မက် ပြီး ထအော်ပြန်ပြီလား သား  ပြန်အိပ်လိုက်အုံးနော် မနက်အလုပ်သွားရအုံးမယ် မဟုတ်လား သား  ဟုတ်ကဲ့ ဘွားလေး   သား  ရေသောက်ပြီး ပြန်အိပ်လိုက်ပါ့မယ် ဘွားလေးလည်း သားကြောင့် အိပ်ရေးပျက်သွားပြီ  ဘွားလေးလည်း အိပ်တော့နော် သား လည်းအိပ်ပြီနော် ဘွားလေး  ဘွားလေး အိပ်ယာထဲပြန်ဝင်သွားတော့မှ ကျနော်လည်း ကြမ်းပြင်ကအိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး ခြင် တောင်ကိုပြန်ချရင်း နဖူးပေါ်လက်တင်ရင်း အသိစိတ်ကလွင့်ပျံ့နေရင်း အတိတ်က ပုံရိပ်တစ်ချို့မျက်စိထဲပြန်မြင်ယောင်လာမိပါ တော့တယ်  သား လင်းခန့်  ဗျာ အမေ ဘာပြောမလို့လည်း သားအိပ်တော့မလို့ မနက်အလုပ်ဆင်းရအုံးမှာ အမေရယ်   ခဏလေးပါ  သားရယ် ကျနော် အိပ်ယာကလူးလဲထလိုက်ပြီး အမေ့ပါးနှစ်ဖက်ကိုဖျစ်ညစ်လိုက်ရင်း…

လိုင်းသွင်းခံရသူကလေး “ပြွတ်ပြွတ်–အား–ပြွတ်ဗြစ်ဒုတ်–အမလေး ကိုရယ်–အင့်–အား–ကောင်းလိုက်တာ–အ–အ–“ “ကိုလည်း ကောင်းနေပြီ–ပြီးတော့ မယ်”   အထည်ချုပ်သမလေး ဟေမာကျော်တယောက် ချစ်သူမင်းမောင်၏ရင်ခွင်အောက်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကား ပေးထားပြီး အလိုးခံရင်း အရသာတွေ့နေသည်။နယ်မှလာကာ အဆောင်မှာနေပြီး အထည်ချုပ်စက်ရုံဆင်းနေသောဟေမာ ကျော်သည် ငယ်ရွယ်သူတို့သဘာဝချစ်သူထားမိရာမှ ချစ်သက်တမ်းတလကျော်ကျော်လောက်မှာပင် ပါကင်အဖွင့်ခံခဲ့ရသည်။ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်ပြီးစ ခန္ဓာကိုယ်ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော်လည်း အပျိုစစ်စစ်လေးမို့ မင်းမောင်၏ ငါးလက်မခန့်သာရှိသော လီးဒဏ်ကိုပင် မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့်ခံခဲ့ရသည်။အခုတော့ ၂ လအတွင်းမှာ ဆယ်ကြိမ်ခန့်အလိုးခံပြီးချိန်မှာတော့ လီးအရသာကို  သိနေပေပြီ။ စက်ရုံဟောင်းကြီးတစ်ခု၏ဘေး ချုံကွယ်အမှောင်ရိပ်က မြက်ခင်းပြင်မှာ အလိုးခံရင်း အရှိန်တက်လာခိုက် ပြီးကာနီးပြီဖြစ်သော  မင်းမောင်က တရစပ်လိုးလေတော့သည်။ထိုအခိုက်မှာပင် သူမတို့နှစ်ဦးအပေါ် လက်နှိပ်ဓာတ်မီးရောင်များဖြာကျလာသည်။မျက် စေ့လေးမှိတ်ပြီးအလိုးခံနေသော ဟေမာကျော်ကမသိ။မင်းမောင်ကသိသော်လည်း အလိုးကိုမရပ်ပဲ ဆက်လိုးနေသည်။   “ဟေမာ– ကိုလိုးတာ အလိုးခံလ်ု့ကောင်းလားဟင်”   “ကောင်းတယ်ကိုရယ် အရမ်းကောင်းတယ်– လိုး–အ–လိုးစမ်းပါကိုရယ်–အားရပါးရ လိုးစမ်းပါ-ဟင်–ဟင်–အို–ကို–လွှတ်–လွှတ်တော့-လူ–လူ”   မျက်လုံးလေးဖွင့်လိုက်ချိန်မှာ ဓါတ်မီးရောင်များကိုမြင်လိုက်ရသော…

အလွမ်းပြေအနမ်း ( စ/ဆုံး ) ဘုတလင်မြို့နယ်ဆိုတာ မိုးနည်းရေရှား ဒေသ၊ အဲဒီထဲကမှ ဆင်သေရွာက ကလူတွေကတော့ ကန်ရေကိုသာ အဓိက အသုံးပြုကြရတယ်။ ရေကန်ကလည်း ရွာနဲ့မနီးမဝေးမှာရှိပြီ ရွာသူရွာသား အပျိုကာလသား တို့စုပေါင်းရေခပ်ကြသည်မှာ ပျော်စရာဓလေ့တစ်ခုလိုဖြစ်နေပါတယ်၊ရေခပ်ရေထမ်း အလုပ်ကိုစီဖြင့်နောက်ပြောင်ကြ သမီးရည်းစား စကားပြောဆိုကြတို့မှာ ရွာဓလေ့ပင်မဟုတ်ပါလား။ ခင်မာလာတို့က ရွာတွင် ဆွေကြီးမျိုးကြီး၊ စားနိုင်သောက်နိုင်၊ ဦးလေးဖြစ်သူကလဲ အရာရှိကြီးဆိုတော့ခင်မာလာအမေ မုဆိုးမ ဒေါ်တင်တင်ကြီးကတော့ခပ်စွာစွာ။ ခင်မာလာကလဲ အမေ့ဖြစ်သူသွေးအပြည့်ပါသည်။ လူပျိုလေးများကို အစမခံဘဲ ခပ်တင်းတင်းနေလေ့ရှိသည်။ ခင်မာလာအမ တင်မာလာကတော့ပိုပြီးဆိုးသည်။ တလောကလုံးသူလုပ်စာဘဲထိုင်စားနေသလိုလို။ သားမိသုံးယောက်က ရွာအစွန်က နှစ်ထပ်တိုက်ကြီးကို အပေါထပ်မှာလူနေပြီး အောက်ထပ်ကိုတော့ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်ထားကြတယ်။ သားမိသုံးယောက်လုံး တစ်ယောက်တစ်မျိုးဆီ လှပါတယ်။ ဒေါ်တင်တင်ကြီးကတော့ အသက် 35 လောက်ဆိုတော့တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးပေါ့။ သမီးနှစ်ယောက်မွေးဘူးပေမယ့် သူတင်ပါးကြီးတွေက အယ်ထွက်နေတာဘဲ နိ့ကြီးနှစ်လုံးကလဲ…