Day: August 17, 2021

မေဇင်အဖုတ်ရည်ရွှဲ သူမရဲ့ နုညံ့တဲ့ အသားအရေနဲ့ မစိုစလောက်အနည်းငယ်ဝနေတယ်လို့ ပြောလို့ရတ့ ဲ ခန္ဓာကိုအလှပိုင်ရှင်မိန်းမတယောက်ပေါ့..။၁၅ပေါင်ခန့် ဝိတ်ချထားပြီးဘော်လ်ဒီကိုပြန်ထိန်းထားတာ မကြာသေးပါဘူး။ မေဇင်တယောက်အတော်လေးကြိုးစားလိုက်ရတာပေါ့။ မိန်းမတစ်ယောက် အတွက် ဝိတ် ၁ပေါင်ချဖို့ဆိုတာ တကယ်ကိုမလွဲတဲ့ ကိစ္စပဲလေ…ယောကျာ်းလုပ်သူ ကိုအောင်မင်းကတော့ မေဇင့်ကို လိုက်လို့ မယှဉ်နိုင်တော့ဘူး …အရမ်းဝလာတော့ဘယ်လောက်လုပ်လုပ် သိပ်မထိရောက်သလို ဖြစ်နေရောကိုအောင်မင်းဆိုတဲ့လူကအစားအသောက်ကလဲကျူးတာကိုပေါင်၂၀၀လောက် ခန္ဓာကို အလေးချိန်ရှိတဲ့ တကယ် ဝက်ကြီးပါ။ ဒါပေမဲ့ မေဇင် ကိုအောင်မင်းကို ချစ်နေဆဲပါ ကိုအောင်မင်းကလဲ မေဇင့်ကိုချစ်နေဆဲပါပဲ..တယောက်ကိုယောက်တော့ သစ္စာလုံး၀ မပျက်ဖူးသေးတဲ့ တကယ်သာယာတဲ့အိမ်ထောင်ရေးကိုပိုင်ဆိုင်တဲ့လင်မယားနှစ်ယောက်ပေါ့အားကစားပုံမှန်လုပ်တဲ့ မမေဇင်ကတော့တနေ့တခြား သွေးသားလည်ပတ်မှုတွေကောင်း… နေလို့ထိုင်လို့ကောင်း နဲ့ မိမိကိုကိုယ်ယုံကြည်မှုတွေရှိပြီးကို့ကိုအပျိုလေးတယောက်လို သွက်လက်မှုတွေ ခံစားလာရတဲ့အချိန်တွေမှာ။ ကိုအောင်မင်းတစ်ယောက်အတွက်တော့ ပိုဝသထက်ဝြပီး အလုပ်တဖက် နဲ့ ငွေနောက်ပဲလိုက်နေတော့ ဖိအားတွေများလာတယ်….…နောက်အရေးကြီးဆုံးတခုက သူ့ဇနီးချောလေးအပေါ် လိင်ကိစ္စမှာ ဆန္ဒပြည့်ဝအောင် မလုပ်ပေးနိုင်တဲ့အတကွ် သူ့ကိုသူ…

ဆရာမလေး စိမ်းစိမ်းစို ( စ/ဆုံး ) တနေ့ကျော်စွာတယောက် ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးက ကျော်စွာမိဘတွေကို စာပို့ပြီးရုံးခန်း ခေါ်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျော်စွာကျောင်းပြေးတဲ့အတွက်ပါ။ ကျော်စွာ ကျောင်းဘယ်လောက်ပြေးသလဲဆိုရင် တစ်လမှ သုံးရက်ထဲ ကျောင်းတက်ပါတယ်။ ဆရာကြီးသတိပေးလို့ ကျောင်းပြန်တက်တဲ့အချိန်မှာ ကျော်စွာအတွက် အရမ်းပျော်စရာကောင်းတဲ့နေ့လေးဖြစ်လာပါတယ်။ ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစိုတယောက် ကျော်စွာတို့အခန်းထဲကို ရောက်လာတော့ သူတခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ ကျောင်းသားလေး ကျော်စွာကို တွေ့လိုက်ပါတယ။် ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစို ကျော်စွာဆီ လျှောက်လာပါတယ်။ ကျော်စွာဆီ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာတဲ့ဆရာမလေး စိမ်းစိမ်းစိုဟာ အရမ်းလှပါတယ်။ အသားအရေက ဝင်းဝါပီး အရမ်းကိုကြည့်ကောင်းပါတယ်။ အဖြူရောင် ရင်ဖုံး အကျႌလေးနဲ့ ကျောင်းစိမ်း ထမီလေးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဝတ်ဆင်ထားပါတယ်။ ဆံပင်ကိုထုံးထားပီး သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေး နဲ့အရမ်းလှနေပါတယ်။ ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစို ကျော်စွာကိုမေးတယ်။ ” မင်းကကျောင်းသားသစ်လား”…

အထန်မမတွေ ကျနော့်နာမည်က သားထက် . . . အသက်က ၂၅ အခုဖြစ်တဲ့ဆော်ကြီးက အသက် ၄၀လောက်ရှိပြီ. . အသက်ကြီးတဲ့ဆော်တွေပို ကြိုက်တော့ ကွက်တိပေါ့. သူ့နာမည်က မသီရိ…အပေးကလဲ လွှတ်ကောင်းဗျာ. ထန်လဲထန်ဆိုတော့ ကျနော့် အကြိုက်အမုန်းလိုး တာ အားရပါးရကို သူကလဲ အံကြိတ်ခံ…   ဒီလိုနဲ့တနေ့ အိမ်ကလူတွေ အကုန်ဘုရားဖူးထွက်တဲ့နေ့သူနဲ့ချိန်းပြီး အိမ်ကိုလာဖို့ပြော တော့ တယောက်ထဲဆိုမလာရဲ့လို့ သူ့သူငယ်ချင်းခေါ်လာရင်ဖြစ်လားတဲ့…   ရတရ်ခေါ်လာဆိုပြီး ပြောလိုက်တော့ ည၆နာရီ လောက်ကျတော့လာပါလေရော. .သူ့သူငယ်ချင်းကလဲ ရွယ်တူလောက်ပဲသူနဲ့က မသင်ဇာတဲ့ ကျနော့်ဆော်လိုပဲအကိတ်ကြီးဗျ တ ခုလတ်တဲ့  အိမ်ထဲရောက်တော့ TVကလာတဲ့ ကိုရီးယားကားခဏကြည့်ရင်းကနော် ကျနော့်ဆော်ကြီးက ပျင်းတယ်သောက် ရအောင် ဆိုတာနဲ့ထွက်ဝယ်ရတော့တာပေါ့. ကျနော်လဲအကြံနဲ့လေ…  BLACK SHIELD တွေချည်း ဝယ်ချလာလိုက်တယ်. ….

မိထွေးချောချောလေး ဒေါ်ကေသွယ် လဲ အလွန်အမင်း ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းပြပြီး ထကြွသောင်းကျန်းနေခဲ့ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ သိဒ္ဓိ လို တာဝန်ယူ ပေးမဲ့  အား   ကောင်းမောင်းသန် လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင်သူ နဲ့ တွေ့သောအခါ အားရပါးရ ကုန်းလေပြီ ..။ သိဒ္ဓိ မှာလဲ အင်မတန်မှ တပ်မက်စရာ ကောင်းနေတဲ့ မိန်း  မလှတယောက် နဲ့ အိမ်တမိုးအောက်ထဲ နီးနီးစပ်စပ် နေနေရလို့ နိုးကြားဖေါက်ပြန်နေသော သူ့ကာမစိတ်တွေ  ကို ဒေါ်ကေသွယ် နဲ့ ငြှိမ်းသပ်ပစ်  သည် ..။ သူထင်တာက ချိုချိုအောင်ဆွေ နဲ့ ဒေါ်ကေသွယ် တို့ နဲ့ အားရအောင် ဖြုတ်လိုက်ရင် အ ဖေ့မိန်းမ မိထွေးချောချောလေး ကို ဖေါက်ပြန်ဖြစ်မှာ မဟုတ်တာ့ဘူး ..လို့…

မီးရဲ့ကိုကြီး (စ/ဆုံး) မီးရဲ့နာမည် က ဆောင်းပပအောင်။ အသက်ကတော့ 23 နှစ်။ မန်နေဂျာလက်ထောက်။ မီးက နယ်ကပါ။ ရေကြည်ရာမြက်နုဆိုသလို အလုပ်ကိုင် ပေါများရာ ရန်ကုန်ရွှေမြို့တော်ကြီးဆီသို့ တက်လှမ်းရာ ကိုကြီးနဲ့ ဆုံရတာ။ ကိုကြီးက မီးရဲ့အထက်လူကြီး မန်နေဂျာ။ ကိုကြီးလို့သာ ခေါ်တာပါ။ ခုဆို ကိုကြီးအသက်က 40 ပြည့်ပြီ။ ချစ်လွန်းလို့ ကိုကြီးလို့ခေါ်တာ။ ကိုကြီး နာမည်က စိုးမိုးအောင် လူအေးလို့ပြောရင် မမှားဘူး။ အကြီးအကဲတေနဲ့ဆုံရင် သောက်ဖြစ်တာကလွဲလို့ အားလုံးရှင်းတယ်။ မီးရဲ့ ပထမဦးဆုံးဆိုတာထက်ပိုတဲ့ ကိုကြီး မီးရဲ့ အရာရာ ပထမဦးဆုံးသော ကိုကြီး။ အဲ့နေက အင်တာဗျူးတဲ့နေ ကိုကြီးနဲ့စဆုံရတဲ့နေ့ ကိုကြီးကို မကြည့်ရဲဘူး။ လက်ရှိမှာကိုယ့်ကို စီစစ်ကြီးကြပ် မေးခွန်းတေနဲ့ သက်မဲ့သူကြီးလေ။ ခေါင်းကိုသာ ငုံ့ထားရင်း…

အပျိုကြီးဆိုပဲ(စ/ဆုံး) ဖြူတစ်ယောက်တိုက်ခန်းလေးဝယ်ယူခွင့်ရပြီးနောက်လိပ်စာပါရုံးခန်းဆီသို့လာခဲ့တယ်။ရုံးခန်းမှာလူတစ် ယောက်ကိုတွေ့ပြီး   “ဒီမှာ ရှင့်”  “ဗျာ ကျနော့်ကိုခေါ်တာလား”  ကျနော်မော့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်ရာ။ယူနီဖောင်းနဲ့တော်တော်လှတဲ့အမျိုးသမီးတစ် ယောက်ကိုတွေ့လိုက်မိ  တယ်။  “ဟုတ်တယ်ရှင့်”  “ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ”  “ကျမ အခန်းတစ်ခန်းရထားတယ်”  “ဟုတ်ကဲ့ကျနော်ဘာ ကူညီပေးရမလဲ”  “ကျမအခန်းမှာ လိုအပ်တာမှန်သမျှ  ရှင်လုပ်ပေးရမှာပဲ”  “ဒီမှာ အမ ကျနော်ပြုပြင်ပေးထား  တာမှန်သမျှကလူ နေရုံအသင့်ပဲ”  “မရဘူး ၊ကျမစစ်ဆေးပြီးမှလက်ခံနိုင်မယ်”  “ဟုတ်ပြီ ကျနော်စီစဉ်ပေးမယ်”   “ညီလေး ဒီအမအခန်းကိုသွားပြ  လို က္ကြာ”   “ရှင်အလုပ်သမားတွေနဲ့ကျမကို  လွှတ်မလို့လား”  “ဟုတ်တယ်ဗျ”   “အလုပ်သမားနဲ့လွှတ်မယ်ဆိုရင်ကျမ မလိုက်နိုင်ဘူး” “အဲဒါတော့ခင်များသဘောပဲ၊ကျနော်အလုပ်ရှုပ်နေတယ်”   “ရှင့်သူဌေးနဲ့တိုင်မယ်”  “ဟောဗျာ”  ကျနော်လဲတကယ်အလုပ်ရှုပ်နေ  တဲ့အချိန်မှာဒီလိုပြောတော့စိတ်ကမရှည်နိုင်ပါ။ထိုအမျိုးသမီးကဖုန်းကိုထုတ်ပြီးရုံးခန်းအပြင်ကိုထွက်ကာ  ဖုန်းဆက်လေ တော့သည်။ ဖြူတစ်ယောက် အခန်းထဲကလူကို  သူဌေးလို့မထင်မိပါ။ငယ်ကလဲငယ်သေးတယ်၊ပြီးတော့သူဌေးတော်  တော်များများက လုပ်ငန်းခွင်မှာထိုင်လေ့မရှိဘူးလေ၊လူကရုပိကတော့  မဆိုးဘူး၊အလုပ်ရှုပ်နေပုံရပေမယ့်  ဝယ်ယူတစ်ယောက်ကို အလုပ်သမားနဲ့ လွှတ်မယ်ဆိုတော့သည်းမခံနိူင်ပါ။သူဌေးဆီဖုန်းလှမ်း  ဆက်လိုက်တယ်။  “တူ…

ကိုးတန်းကျောင်းသူ လင်းလဲ့ဖြူ (၉) တန်းကျောင်းသူ “လင်းလဲ့ဖြူ” ဆိုလျှင် အ.ထ.က(၅) တစ်ကျောင်းလုံး မသိသူမရှိပေ။ လင်းလဲ့ဖြူက စာတော်ရုံသာမက  အသားဖြူဖြူလေးနှင့် ချောလဲချောလှလဲလှသည်။ ကျောင်းမှာဘာဖွင့်ပွဲအခမ်းအနား ဘဲရှိရှိ လင်းလဲ့ဖြူက ဗန်းကိုင်အဖြစ် အရွေခံ ရသည် ချည်းပင်ဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့ဖြူနေတာကလည်း ကိုယ်ပိုင်ခြံဝန်း ကိုယ်ပိုင်တိုက် ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့်ဖြစ်၍ ဘဝလှသော လင်း လဲ့ဖြူဟု ပင်ဆိုရမည်ဖြစ်ပါသည်။ အလှတရားဟူသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အပြင်ပန်း အနေအထားအရ သုံးသပ်ပြောဆိုနိုင်သော  အရာဖြစ်ပေသည်။   မှန်သည်….. လင်းလဲ့ဖြူတစ်ယောက် အများအားကျအောင် အပြင်ပန်းအနေအထားတွင် မည်သို့ပင်အလှ  တရားတွေ ဝေဆာနေပါစေ အတွင်းသဏ္ဍာန် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာတွင်တော့ လင်းလဲ့ဖြူ တစ်ယောက် မလှနိုင်ပေ။ လင်းလဲ့ဖြူ၏ ဖခင် မှာ မနှစ်က လင်းလဲ့ဖြူ (၈)တန်းအရောက် မိခင်ဖြစ်သူနှင့် ကွာရှင်းပြီး အိမ်မှထွက်သွားခဲ့ သည်မှာ…

အန်တီနှင့်ညီမ (စ/ဆုံး) ကျနော့်နာမည် မောင်မောင် တဦးတည်းသောသားပေါ့။ အသက်က ၂၅ နှစ်၊ အမေကဆုံးတာ ကြာပီ။ အဖေကဆောက်လုပ်ရေး  ကန်ထရိုက်တာ ပြောရရင် ရွှေမရှား ငွေမရှားသထေးသားပေါ့။ ဘွဲ့ရပီးတာမကြာသေး၍ ဘာအလုပ်မှမလုပ်သေးပဲ လည်လိုက်စား လိုက်ပေါ့။ အဖေကခရီးထွက်တတ်သဖြင့် တခါတလေ အိမ်မှာတယောက်ထည်းရှိတတ်သည်။ ကဲ..ဇာတ်လမ်းက စရတော့မည်။  တနေ့အဖေက မလေးရှားသွားစရာရှိသည်။ တလကြာမယ်တဲ့။ အဲ့တော့ အဖေက“သားရေ..နယ်ကမင်းအဒေါ်လာနေလိမ့်မယ်..  မင်းတယောက်ထည်း ထားခဲ့လို့မဖြစ်ဘူးလေ”  “အဖေ့သဘောလေ..” တရက်လောက်အကြာ အဒေါ်ရောက်လာသည်။ အမေရဲ့ည မပေါ့။ အသက်က ၄၀လောက်ရှိမည်။ ပီးတော့ သမီးပါပါလာသည်။ ရန်ကုန်တွင် ကောလိပ်တတ်မလို့တဲ့။ ဒေါ် ကြာဖြူတဲ့ လင်နဲ့ကွဲ နေတာ။ သမီးလေးက မေမိုး တဲ့။ အသက် ၁၉ နှစ်၊ တကယ့်တောသူလို ရိုးရိုးလေး ညိုချော။ အဖေ…

ပြောပြဖို့ ခက်တယ် ( စ / ဆုံး ) ကျုပ် အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တာ ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာတဲ့။ကားဆေးသုပ်လုပ်ငန်းပါ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင် လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုးနဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦး မမဖြူက ကျုပ်အမ  အရင်း နာမည်က ခင်နှင်းဖြူပါ။ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူယောကျၤားရဲ့ ဦးလေးပါ အသက်က ၅၅ကျော်နေပါပြီ။ယောက္ဖအဖေ ဦးတင်စိုး နဲ့ ဦးမြင့်စိုးက ညီအကိုအရင်းဆိုတော့ အမွေဆိုင်အိမ်မို့ တအိမ်ထဲ အတူနေကြတာဗျ။ဦးမြင့်စိုး မိန်းမ ဒေါ်ခင်မြင့် ဆုံးတော့ ကလေး  မရကြဘူး။ခုထိ ဦးမြင့်စိုးက တစ်ယောက်တည်း သမားပေါ့။ မမဖြူနဲ့ ကျုပ်ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် လက်ထပ်ပြီး ၂လကြာတော့ ယောက္ဖအဖေ ဦးတင်စိုး ဆုံးသွားရှာတယ်။   ဦးတင်စိုး မဆုံးခင်…

မသိစိတ် ကျတော့်ကောင်မလေးက ဘဏ်ဝန်ထမ်း ကျတော်က ချစ်စနိုးနဲ့ နှင်းလို့အဖျားဆွတ်ပီးခေါ်တယ် ။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးစားကပြောစရာမ လို ရုပ်လေးကလည်းခပ်ချောချောဗျ။ ကျတော့်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လည်း မိတ်ဆက်ပေးထားတော့ ရင်းနှီးနေကြပီ။ ကျတော့် သူငယ်ချင်းတွေဆို တခါတလေလူစုံချိန်   ဟျောင့် မင်းဆော်မပါဘူးလား  အမြဲမေးခံရတယ်။ အစကသတိမထားမိဘူး နောက်မှ  မသာကောင်တေကဆော်ပါလာလို့ကတော့ ဆော်ဖင်ကမျက်စိမခွာကြဘူး။ နှင်းကလည်း ဖင်လေးကိုကားပီးကိတ်နေတော့ ထမိန် အကျပ်နဲ့ဆို ဘစ်ရာကထင်းနေတာ။ဒါကြောင့်မသာလေးတေမေးနေတာ။ ကျတော်လည်းစိတ်မဆိုးမိဘူးဗျ ဘာကြောင့်မသိ။ကျ တော်fbမှာ ဆော်နဲ့နှစ်ယောက်တွဲပုံတင်ရင် ဆော်ကစကက်အတိုဆို ဒီကောင်တေမထိတထိမန့်ပီ။ကျတော်လည်း ဉဆိုပြန်တွေးပီး ဖီးရှိသလိုခံစားလာရတယ်။ဒါနဲ့ ဆော်ကိုတင်အသားပေး ဆက်ဆီဆန်ဆန်ပို့စ်တေပေးခိုင်းပီး fbပေါ်တင်တင်ပေးတယ်။ သတိထားမိ တာက ဆော်ရဲ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ဂျာကြီးက ပုံတိုင်းlikeပေးထားတယ် မလွတ်စေရဘူး။ဆော်နဲ့ ချိန်းလိုးနေ့တနေ့ လိုးပီးခန နားချိန်  ကျတော်စကားစလိုက်တယ်  နှင်း ဂျာကြီးက နှင်းကိုကြွေနေပုံပဲ ဘာလို့လဲ ကိုရဲ့  နှင်းရဲ့ အိုးပုံတေတိုင်းသူကြည့်တယ် …