အငယ်ချော့လိုး (အစ/အဆုံး)
“ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး…” လက်ထဲက စာရွက်ပိုင်းလေးကို ခေါက်လိုက်ရာက ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့ စောစောက စာလာပေးသော (၁၉) နှစ် (၂၀)နှစ်လောက်အရွယ် ကောင်လေးကို မတွေ့ရတော့ပေ။ ဒီနေ့သင်တန်းပိတ်ရက်ဖြစ်လို့ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲကာ ခါတိုင်း သင်တန်းပိတ်ရက်များကလို သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာ့ဆီ သွားဖို့ မနက်စာကို စောစောလေးစားပြီး ထွက်၍အလာမှာ ဒီစာတိုလေးကို လမ်းထိပ်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ရရှိလိုက်ရတာဖြစ်သည်။
ဒါဆို သီတာ့ဆီ ငါနောက်ကျမှ ရောက်သွားရင်…အို ခုမှပဲ သတိရ တယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ် သင်တန်းပိတ်ရက်တုန်းက သီတာ့ဆီ အလည်သွားရင်း သီတာ ပြောလိုက်သည်။ ဒီနေ့ သူ့အိမ်ကတွေနဲ့ ရန်ကုန်ဘုရားဖူး လိုက်သွားဖြစ်မှာဆိုတော့ သူ အိမ်မှာမရှိတဲ့အကြောင်းကို ကျမ ခုမှသတိရလိုက်သည်။ သင်တန်းပိတ်ရက်တိုင်း သီတာတို့အိမ် သွားလည်နေကျဖြစ်တာမို့ သီတာ သူ့အိမ်ကတွေနဲ့ ရန်ကုန်ဘုရားဖူးလိုက်သွားဖြစ် ကြောင်း ပြောလိုက်သည်ကို မေ့သွားခဲ့ရတာပဲဖြစ်ပါသည်။
“ အင်း…တော်သေးတာပေါ့…ဒါဆို ဟိုတစ်ယောက်မှာတဲ့ အောင်ခင်တို့အိမ်ကိုပဲ သွားတော့မယ်….” ကျမလည်း ဆုံးဖြတ်လိုက်ရပါ တော့တယ်။ မင်းမင်း ဆိုတာက ကျမရဲ့ရည်းစား ကျော်မင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမတို့က အခုအင်္ဂလိပ်စကားပြောသင်တန်းကို အတူ တက်နေတဲ့ တစ်တန်းထဲသားတွေပါ။ သူတစ်ခါမှ ကျမကို ဒီလိုမမှာဘူးလို့ ကျမစိတ်ထဲမှာလည်း စဉ်းစားရကြပ်သွားပါ တယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ကျမဟာ ခပ်သွက်သွက်လေး လှမ်းလိုက်မိပါတယ်။ အောင်ခင်တို့ လမ်းထောင့်ကို မရောက်တရောက်မှာတော့ ကျမနောက်က နေ ကျမ ကို ဖြတ်ကျော်ပြီး တက်သွားတဲ့ စက်ဘီးတစ်စီးဟာ ကျမရဲ့ရှေ့နားမှာပဲ ရပ်လိုက်တာကြောင့် ကျမ က လှမ်းကြည့်လိုက်မိ ပါတယ်။ စက်ဘီးနင်းလာတဲ့သူက အောင်ခင်ဖြစ်ပြီး နောက်ကထိုင်လိုက်တဲ့သူကတော့ ကျော်သန်းဖြစ် ပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး သင်တန်းအတူတက်နေကြတဲ့ တစ်တန်းထဲသား သူငယ်ချင်းတွေပါ။ ကျမရဲ့ရှေ့နားကို ဖြတ်ကျော် ပြီး အရောက်မှာတော့ သူတို့နှစ် ယောက်စလုံး စက်ဘီးပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး အောင်ခင်က…
“ ဟင်…ဆွေဆွေ ဘယ်လဲ….” “ အင်…” ကျမ အောင်ခင်ကို မျက်လုံးပြူးပြီးကြည့်လိုက်မိပါတယ်။ ကျမက လျှောက်လက်စ ဆက်ပြီးလျှောက်လာတာမို့ သူတို့ နားအရောက်မှာပဲ စောစောက စာရွက်လေးကို ထုတ်ပြလိုက်ပါတယ်။ “ ဟာ…ငါ့ အိမ်ရောက်နေ တယ်ဆိုပါလား….ဒီကောင် ဘာပြဿနာတွေများတက်နေလို့ပါလိမ့်….” မျက်စိပျက် မျက်နှာပျက်ကာ ပြောလိုက်သော အောင်ခင် ရဲ့စကားကြောင့် ကျမလည်း စိတ်ထဲမှာ ပူသွားရပါတယ်။ “ ကဲ လာသွားကြမယ်….” အောင်ခင်ကပဲ ဦးဆောင်ပြီး ကျမတို့ သုံး ယောက်စလုံး အောင်ခင်တို့အိမ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေးလှမ်းလို့ ရောက်ခဲ့ ရပါတယ်။ ဟိုရောက်တော့ ဘသားချောက အရက်တွေ မူးနေသည်။ “ ဟင်….မင်းမင်း အရက်တွေ သောက်ထားတယ်….” မူးတာကတော့ မင်းမင်းက တကယ့်ကိုမူးနေတာ သူ့ကိုယ်သူ မ ဟန်နိုင်ဘူး…ကျမ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ အောင်ခင်က…
“ ကဲ…ဆွေဆွေ နင်ပဲ ဒီကောင့်ကို အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့ထားပြီး သိပ်ထားနှင့် ငါတို့က ကျော်သန်းအဖေခိုင်းထားတာရှိလို့ သွားရအုံးမှာ… ဒီကောင် အိပ်ပျော်သွားရင် ကောင်းသွားမှာပါ…ဟေ့ကောင် မင်းမင်း ထရော ထနိုင်ရဲ့လား….”“ ရ…ရ…ပါတယ်…” မင်းမင်းက လျှာလေးအာလေးကြီးနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ အောင်ခင်နဲ့ ကျော်သန်းလည်း ထွက်သွားပါတယ်။အောင်ခင်ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ ကျမ လည်း မင်းမင်းကို အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့မိတယ်။ တွဲတယ်ဆိုတော့လည်း ကျမရဲ့ လက် တစ်ဖက်က သူ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆုတ် ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်တဲ့ ကျမရဲ့လက်တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့ကျောနောက်ကနေသိုင်း ပြီး သူ့ချိုင်းအောက်ဖက်နားကို ဖက်ပြီး တွဲထားမိပါ တယ်။ သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်ကတော့ ကျမရဲ့ခါးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲပြီး ဖက်ထားပါတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ အဲဒီလိုနီးနီးစပ်စပ် မနေဖူးတဲ့ ကျမဟာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်ပြီး တကိုယ်လုံး တမျိုးကြီးဖြစ်ကာ ခံစားနေရပါတယ်။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်ကို သူ့ကိုထိုင်ခိုင်းပြီး တင်ပေးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ မင်းမင်းက ကျမကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲပစ်လိုက်သည်။ ကျမလိပ်ပြာလွင့်မတတ် လန့်သွားရပါတယ်။
“ မင်းမင်း…နင် ဒါဘာလုပ်တာလဲ…ဟင်…လွှတ်စမ်း….” ကျမက ကြောက်လည်းကြောက် ဒေါသကလည်းထွက်နဲ့ မင်းမင်းရဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးကို လှမ်းပြီး တွန်းပစ်လိုက်မိပါ တယ်။ မူးနေတဲ့ မင်းမင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဟာ တစ်ပတ်လည်ပြီး ထိုးပြီးကျသွားရပါ တော့တယ်။“ ဒုတ်…” “ အား…” ကျမလည်း ရုတ်တရက်တော့ ကြောင်သွားမိပါတယ်။ နောက်မှ မင်းမင်းရဲ့ နဖူးမှာရဲကနဲဖြစ်သွား တဲ့ သွေးတွေကို ကျမ တွေ့မြင်လိုက်ရပါတယ်။ “ မင်းမင်း…မင်းမင်း…အရမ်းနာသွားသလား ဟင်…” မင်းမင်းက နဖူးကိုလက် တစ်ဖက်နဲ့ပိတ်ရင်း ကျမကို တအံ့တသြကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့… “ ဆွေ…သိပ်ရက်စက်တယ်…” လို့ ခပ်တိုးတိုးလေးပြော တယ်။ ကျမတော်တော်ပဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမိပါတယ်။ တကယ်တော့ မင်းမင်းဟာ ကျမကို ဘယ်တုန်းကမှ စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ ဆက်ဆံခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျမကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်သ လို တန်ဖိုးလည်းထားရှာပါတယ်။ ကျမ သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ကိုင် ပြီး ကုတင်ပေါ်ပြန်တင်ပေးလိုက်ရာက ခေါင်းက ဒဏ်ရာကို အဝတ်စ တစ်စနဲ့ သုတ်ပေးနေမိပါတယ်။
ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးဟာ မင်းမင်းရဲ့ မျက်စိရှေ့မှာ မျက်စိစပါးမွှေးစူးစရာဖြစ်နေမှန်း ကျမ မသိဘဲ ကြင်နာစိတ်၊ စိုးရိမ်စိတ် တွေနဲ့ သူ့နဖူး ကဒဏ်ရာလောက်ကိုသာ ဂရုတစိုက်လုပ်ပေးနေမိတုန်းမှာ ကျမဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်လက်တိုအင်္ကျီအောက်က ခါ ယမ်းလှုပ်လဲ့နေတဲ့ နို့ နှစ်လုံးကို တအားဆုတ်ကိုင်နယ်ဖတ်ပစ်လိုက်တယ်။ “ ဟဲ့…မင်းမင်း…အို…” ကျမ အပြည့်အစုံငြင်းဆန်ရုန်းဖယ်မိတဲ့ စကားဟာ အဲဒါပါပဲ…ဒီထက်ကျမ ဘာမှမပြောနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမ အ ကြောအချဉ်တွေဟာ ဖြိုးဖြိုးဖြင်းဖြင်းနဲ့ ဒူးတွေခွေယိုင်ပြီး အင်အား တွေ ဆုတ်ယုတ်သွားသလိုပါပဲ။ ပြီးတော့ ချစ်သူမင်းမင်းရဲ့ အာသာငမ်းငမ်း အနမ်းလေးဟာ ကျမနှုတ်ခမ်းမှာ ဖိကပ်ကာ ကျ ရောက်လာပါတော့တယ်။ ဒါ့အပြင် နှစ်ယောက်သား ကုတင် ပေါ်မှာလုံးလားထွေးလားဖြစ်နေတုန်းမှာပဲ မင်းမင်းက သူ့လက် တစ်ဖက်ကို ကျမရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီလေးကို ဆွဲမပြီး လည်ပင်းအထိ ဆွဲတင်လိုက်ပါတယ်။
ပြီးတာနဲ့ ကျမရဲ့ဘရာစီယာကိုပါ လက်တစ်ဖက်နဲ့ စမ်းပြီး ချွတ်နေပါတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်က မ ခွာပါဘူးရှင်…။ ကျမရဲ့ ရင်သားတွေပေါ်က ဘရာစီယာလေးဟာ ဘယ်အချိန်က ကွာသွား တယ်ဆိုတာ ကျမ အမှတ်တမဲ့ဖြစ်သွားရ ပေမယ့် ကျမသိလိုက်တာကတော့ သူ့လက်ဟာ ကျမရဲ့ ရင်သားတွေပေါ်ကို အုပ်ပြီး ကိုင်လိုက်ရာက နို့သီးလေးကို ဖိပြီး ပွတ်လိုက် တာကိုပါပဲ…ကျမဖြင့် တွန့်ကနဲတောင် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်က အသာ လေးကြွပြီးတက်သွားပါတယ်။ ဒီအခိုက်အတန့်လေးမှာ ကျမရဲ့ မျက်နှာ လေးကို ကြည့်နေတဲ့ သူ့အကြည့်တွေက ကျမဖြင့် ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး။ ကျမ တကိုယ်လုံး အရည် ပျော်သွားမတတ်ပါပဲရှင်…။
“ ချစ်တယ်…ဆွေရယ်…သိပ်ချစ်တယ်…” ဆိုပြီး ဂမူးရှူးထိုး ပြောလိုက်ပြီးတာနဲ့ ကျမရဲ့ နို့ဖြူဖြူဝင်းဝင်းလေးတွေကို တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ ငုံ့ပြီးစို့လိုက်ပါတော့တယ်။ ထိတ်လန့်ခြောက်ခြားတဲ့ စိတ်၊ ရှက်တဲ့စိတ်တွေ စုပြုံတိုးဝင်လာပေမယ့် ချစ်သူရဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အကိုင်အတွယ်နဲ့ အနမ်းဆိုး လေးတွေက အရာအားလုံးကို အနိုင်ယူပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမ မင်းမင်းရဲ့မျက်နှာကို လုံးဝမ ကြည့်ရဲတော့ပါဘူး။ မျက်လုံးအစုံကို စုံမှိတ်ထားလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်တုန်နေအောင် ခံစားနေရပါတယ်။ ကြောက် တာ ရှက်တာနဲ့ သာယာကြည်နူးတာတွေ ရောထွေးသွားပါတယ်။ မင်းမင်းက ကျမရဲ့ ပေါင်ရင်းခွဆုံကို သူ့လက်ကြီးနဲ့ ကတုံကရီ နှိုက်ပွတ် တော့ ကျမ မျက်လုံးတွေ ပြာသွားရပါတယ်။ သူ့လက်ကို အပေါ်က အုပ်ကိုင်ပြီး ထားမိတာကလွဲရင် ကျမ သူ့ကို တားဆီး ပိတ် ပင်ခြင်း မပြုမိခဲ့ပါဘူးရှင်။ ကန့်လန့်ကာ တစ်ချပ်လို တရွေ့ရွေ့ တွန်းတွန်းတက်လာတဲ့ ထဘီလေးဟာ ပေါင်လည်လောက် ရောက်လာတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျမရဲ့ အသက်(၂၂)နှစ်အရွယ် နုပျိုလတ်ဆတ်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ ငွားငွားစွင့်စွင့်ကြီး ထွက်ပေါ်လာပါ တော့တယ်။
အကျယ်ဗြက်က ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကြားမှ ခြောက်လက်မခန့်ကျယ်ပြီး ဒုက လက်နှစ်လုံးလောက် ဖောင်းကြွ၍ နေသည်။ အကွဲ ကြောင်းလေးထဲမှ စိုစိစေးကပ်သော အရည်ကြည်လေးများ ယိုစီးကျဆင်းနေပုံက ကဗျာဆန် အောင် လှစေရန် ဖန်တီးထားသလို ဖြစ်နေပါတယ်ရှင်။ မင်းမင်းသည် ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်ကို စားတော့မည့်အလား သူ့မျက်နှာကြီးကို နီးကပ်စွာ တိုးဝှေ့၍ ကြည့်သည်။ အပေါ်ယံအရေပြား ဖြူဖြူလေးများ၏ ကြက်သီးဖုသေးသေးလေးများက အစုလိုက်အပြုံလိုက်လေး ဖောင်း၍ ထ နေသည်။ စောက်ပတ်ကြီးက ပန်းနုရောင် မရင့်တရင့် အသား အနားစပ်လေးက အပျိုမလေး နှုတ်ခမ်းနှယ် မဟတဟလေး ဖြစ်နေ သည်။ ပေါင်ရင်းရှိ သွေးကြောမကြီးတစ်ချောင်းကမူ ဖေါက်ကနဲ ဖေါက်ကနဲ သွေးတိုးနေသည်ကို အတိုင်းသား အထင်းသား အနီးကပ်မြင်တွေ့နေရသည်ဖြစ်ရာ ဆွေဆွေတစ်ယောက် အကြီးအကျယ် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေကြောင်း သိသာနေပေသည်။
“ မင်းမင်း…ပြန်ကြရအောင်ဟယ်…ကျေနပ်တော့နော်…” ဆွေဆွေ၏ အသံက ငိုသံပါနေသည်။ မင်းမင်း၏ ရင်ဘတ်ကြီးကိုလည်း စုံတွန်းထား၏။ မင်းမင်းက ဆွေဆွေ၏ ထဘီလေးကို ဆွဲလှန်ရင်း စောက်ဖုတ် ဖွေးဖွေးခုံးခုံးကြီးကို ပွတ်နေသကဲ့သို့ နို့ကြီးနှစ်လုံးတို့ ကိုလည်း တပြန်စီ စို့၍နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေက အသက်ကသာ (၂၂)နှစ်ဖြစ်သော်လည်း အဖွံ့ဖြိုးဆုံး အစွင့်ကားဆုံး ရေဆေးငါးကြီးဟူသော ဝေါဟာရ သည် ဆွေဆွေ၏ စောက်ပတ်ကြီးအတွက်ပင်လားမသိ။ ရင်တွေက တလှပ်လှပ်နဲ့ မောဟိုက် နေသည်မို့ အသက်ရှူသံတွေက ပြင်းထန်၍ နေသည်။ ကျမလည်း တခါမှ ဒီလိုယောက်ျားတစ်ယောက်က ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွ ပြီး နို့ကြီးတွေကို ကိုင် တွယ် ဆုတ်ညှစ်တာမျိုး ခံဖူးတာ မဟုတ်တော့ ကျမရဲ့စိတ်တွေ ကသောင်းကနင်း ဖြစ်နေရသည်။ မတော် ဘူး၊ မသင့်ဘူးဆို တာလဲ ကျမ သိနေတယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းမင်းက အဲဒီလို ကျမထဘီလေးကို လှန်ပြီး စောက်ပတ်ကို ပွတ်လိုက်တာ နဲ့ ကျမရဲ့ အသိအာရုံတွေဟာ မှုန်ဝါးပြီး လွင့်ပါးသွားရပါတယ်။ စောက်ပတ်ကို လာထိတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေရဲ့ အထိအတွေ့က ခန္ဓာ ကိုယ်အတွင်းရှိတဲ့ အသွေးအသားနဲ့ အကြောအချဉ်တွေကို တဖြင်းဖြင်း လူးလွန့်သွားအောင် ခံစားလိုက်ရတော့ ကျမရဲ့ လက် နှစ်ဖက်က မင်းမင်းကို ဖက်မိရက်သား ဖြစ်သွားပါလေရော…။
မီးဆိုတာ မလောင်ခင်ကတားမှဆိုတဲ့ သမရိုးကျရှေးစကားဟာ သိပ်မှန်တယ်။ မီးလောင်ပြီဆိုရင်တော့ ဟိုကို သတ် ရင် ဒီ ကတောက်၊ ဒီကိုသတ်ရင် ဟိုကလောင်နဲ့ ဗျာများပြီး လာရပါတော့တယ်။ ကျမအဖြစ်လည်း ဒီလိုပါပဲ။ မင်းမင်းကို ကျမ ချစ်တယ်။ ကျမ ဒါပဲသိပါတယ်။ မင်းမင်းဟာ ကျမရဲ့နို့ကြီးတွေကို ပင့်ကိုင်ပြီး ဆူကြွတင်းထောင်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာလေးနဲ့ ကလိ ပေးနေတာလည်း ကျမငြိမ်ခံနေမိတယ်။ ကျမကို မင်းမင်း သိပ်ပြီးလိုးချင်နေတယ်ဆိုတာကို ကျမသိတယ်။ ထောင်နေတဲ့ သူ့လီး ကြီးက ကျမပေါင်တဖက်ကို မာမာတင်းတင်းကြီး ထောက်မိနေတယ်လေ။ “ ချစ်တယ်…ဆွေရယ်…သိပ်ချစ်တယ်…” ကျောထဲ စိမ့်စိမ့်သွားအောင် သူ့ရဲ့ ကတုံကရီအသံကြီးကြားရလေ ကျမက ငါတော့ အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတာ သေ ချာသိလေပါပဲ။ ဒါပေ မယ့် မင်းမင်းကို ကျမ မငြင်းရက်ပါဘူး။ ဒါက လူ့သဘာဝဖြစ်စဉ်ပဲမို့လား။ ကျမကို တဏှာကြီးတဲ့မိန်းမ လို့ ပြောရင်လည်း ခံရမှာ ပါ။ အခုဟာက တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်က လိုးဖို့ကြံစည်နေတာမဟုတ်ဘဲ ဘဝတစ်လျှောက် လုံးမှာ ကိုယ်နဲ့ လက်တွဲမယ်လို့ အိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ် ရွေးထားတဲ့ချစ်သူ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်က လိုးဖို့ကြံစည်နေတာလေ။ ကျမက မသာယာဘဲနေပါ့မလား။
အော်ဖို့ ကုတ်ဖဲ့ထုရိုက်ဖို့ ဝေးလိုက်တာ။ ချစ်သူအဖြစ် လက်ခံ ရွေးချယ်ပြီးပြီဆိုကတည်းက ဒီလူလိုးတာကို ခံရတော့မယ်လို့ ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးမှ လက်ခံခဲ့ကြတာပဲမို့လား။ မင်းမင်းကို ကျမဘာကြောင့် ချစ်တာလဲဆိုတာကို ဝန်ခံရရင် မင်းမင်းက အောက်ပိုင်းတောင့်တယ်။ ဘောသမားဆိုတော့ ပေါင်လုံးကြီး တွေက တုတ်ခဲနေတာ။ သင်တန်းပြီးတိုင်း သင်တန်းနားက ဘောလုံး ကွင်းမှာ မင်းမင်း ဘောကန်တိုင်း ကျမအမြဲတွေ့နေရ တယ်။ ကျမ မင်းမင်းကို ချစ်တာ အဲဒီအောက်ပိုင်း တောင့်တာလည်းပါချင်ပါ မယ်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီတိုအောက်က လုံးတစ် ဖုတုတ်နေတဲ့ အမြှောင်းလိုက် သူ့ပစ္စည်းကိုလည်း အမှတ်မထင် ကျမတွေ့ဖူး တယ်။ မင်းမင်း ကျမကို စကားလိုက်ပြောတုန်း က ကျမရင်တွေပန်းတွေ တုန်နေတဲ့ကြားက အဲဒီဟာတွေကို လှစ်ကနဲ လှစ်ကနဲ ပြန် ပြီးမြင်ယောင်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ အခုမင်းမင်း နဲ့ ကျမ စီစဉ်စိတ်ကူးထားတဲ့ အချိန်ကာလထက်စောပြီး တွေ့ကြဖြစ်ကြတာပဲဖြစ်ပါ တယ်။ ဒီလိုမျိုးဖြစ်ဖို့က တစ်နေ့မဟုတ် တစ်နေ့ကြုံလာမှာပါ။
ကျမတကိုယ်လုံးဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ အဝတ်အစားတွေ တစမှမရှိတော့ပါဘူး။ ကျမလေ ရှက်လည်းရှက် သာယာတာ ကိုလည်း မ ငြင်းဆန်ချင် စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးမွှေနေတဲ့ မင်းမင်းရဲ့လက်ကြီးကိုတောင် ကျမက အပေါ်ကအုပ်ကိုင်ပြီး ဇွတ်ကနဲ စောက်ပတ်ထဲ ကို ခပ်နာနာလေး ဆောင့်ပစ်လိုက်မိတယ်။ မှတ်ရော…ဟင်း။ ဆွေဆွေတကိုယ်လုံး လက်တဝါးစာမျှသော အဝတ်အစားမရှိတော့ သလို မင်းမင်းတွင်လည်း စွပ်ကျယ်ချိုင်းပြတ် လေးသာရှိပြီး သူ၏လုံချည်က ကုတင်အောက်ရောက်၍နေပြီ ဖြစ်သည်။ မင်းမင်းက ဆွေဆွေ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အသာလေးဆွဲဖြဲကာ မုဆိုးဒူးထောက်ဝင်ထိုင်သည်။ ဆွေဆွေက ခေါင်းကို ချာကနဲ စောင်းပစ်လိုက်ကာ မျက်နှာလေးကို သူမ ၏ လက်ဝါးလေးနှင့် အုပ်ထားလိုက်ရှာသည်။ နို့အုံဖွေးဖွေးလေးများက သူမခန္ဓာကိုယ် တစ်ချက်လူးလွန့်သွားတိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ လှုပ်ခါ၍သွားရသည်။ ဖြူဝင်းအိစက်သော နို့အုံသားအောက် အသားဖွေးဖွေးလေးများ နားမှ ရင်ခေါင်းချိုင့်ဝှမ်းလေးက ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ခုန်နေသည်ကို အတိုင်းသား တွေ့နေရသည်။ မင်းမင်းက ရီဝေဝေ မျက်လုံး များဖြင့် ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။ စောက်မွှေးဘုတ်စုလေးက ခြောက်သွေ့ကာ ချစ်စဖွယ်လေး ရှုပ်ထွေး နေ၏။ စောက် မွှေးနုနု နီကျင်ကျင်လေးတွေက ကြေးနီရောင်အဖျားဆွတ်ကာ ကြည်လဲ့ပြီး အရောင်တောက်ကာ အရင်းပိုင်း အမွှေး နုမှာမူ အနက်ရောင် အမှောင်နုနုဘက်သို့ လုစပြုနေပြီဖြစ်သည်။
အသက်(၂၅)ကျော်သွားလျှင် စောက်မွှေးလေးများ ကြမ်းထော်လာ တော့မည့် လက္ခဏာဖြစ်ပေသည်။ မင်းမင်းက သူမစောက်ပတ် ကို ငေးကြည့်နေမှန်း ဆွေဆွေသိတော့ သူမလက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်လေးကို မလုံမလဲလေး ဖုံးအုပ်လိုက်ရှာသည်။ ဆွေဆွေ က စောက်ဖုတ်ကိုလက်နဲ့ ဖုံးအုပ်လိုက်ကာမှ မင်းမင်းက သတိဝင်လာသလိုဖြင့် ဆွေဆွေ၏ လက်ကို ဆွဲဖယ်ကာ စောက်ပတ်အကွဲ ကြောင်းကြားသို့ သူ့လီးထိပ်ဖူးလုံးချောကြီးကို တေ့ကာ ခပ်နစ်နစ်လေးစိုက်ပြီး အောက်ဖက်သို့ ဆွဲချလိုက်လေသည်။ “ အ…အ ဟင့်…အိုး…အိုး…ကျွတ်…” ဆွေဆွေခန္ဓာကိုယ်လေးက ဓာတ်လိုက်သွားသကဲ့သို့ ကျင်တက်သွား၏။ ကြီးမားပြင်းထန်သော လီး တန်ကြီး၏ စွမ်းပ ကားကို အံ့မခန်းခံစားထိတွေ့လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ အသဲထဲက အေးကနဲဖြစ်သွားကာ ပါးစပ်လေးဟပြီး မျက်စိ နှစ်လုံးအပေါ် သို့ လက်မောင်းလေး ကန့်လန့်ဖြတ်တင်ကာ တအားဖိပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာသည်။ မင်းမင်း၏ လီးတန်ကြီးက ဆွေဆွေ၏ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းအကြား၌ ဒစ်မြုပ်ရုံလေးမျှသာ ဝင်လိုက်ရသေးသော်လည်း လီးတန်မှတဆင့် မင်းမင်း၏ ခန္ဓာ ကိုယ်အနှံ့အပြားသို့ စောက်ပတ်လေး၏ နူးညံ့အိစက်သော အထိအတွေ့ ဆန်းပြားစွာခံစားရသော ကာမအရသာကို ပို့လွှတ် ပျံ့နှံ့ စေလိုက်ရာ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးတကိုယ်လုံးက ကျေနပ်ကြည်နူးစွာ တုန်ခါသွားသည်။
ထိုအခါကျမှ မင်းမင်းသည် အောက် ဖက်ဆီသို့ ရွေ့လျားခွဲဆင်းလာသော လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကို လက်နှစ်လုံးလောက်ထိ အထူရှိ သော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်း သားများကို လှိုင်းကလေးသဖွယ် လှုပ်ရှားဖောင်းကြွသွားစေပြီး လီးထိုးမိသော လမ်းကြောင်း တစ်လျှောက်က ဖောင်းသွားပြီး ကျန်နေရာများက ပုံမှန်အနေအထားသို့ ကျဆင်းကျန်ရစ်ကြသည်။ စောက်ပတ်အဝ၌ လီးက အပေါက်ကျွံသကဲ့သို့ ဇတ်ကနဲ နိမ့်ကျွံဆင်းသွားလေသည်။ “ ဗြွတ်…ဗြစ်…အမေ့….” လီးဒစ်ကြီး စောက်ပတ်ထဲသို့ ကျွံဝင်သွား သည်နှင့် ဆွေဆွေ၏ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်သွားကာ အမေ့ဟုလည်း လန့်အော်လေး အော်လိုက်သည်။ သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်က လည်း မင်းမင်း၏ ရင်ဘတ်ကို အင့်ကနဲနေအောင်လှမ်း၍ ထောက် ကန်ထားမိသည်။ ဒစ်ခေါင်းကြီးက အလုံးထွားသဖြင့် စောက် ခေါင်းထဲသို့ ဇတ်ကနဲ ဝင်ရာ၌ ဖြေးဖြေးညင်းညင်းဝင်သွားသည် မဟုတ်လေရာ ဆွေဆွေ လန့်သွားခြင်းဖြစ်လေသည်။ စောက် ခေါင်းထဲသို့ လီးဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သွားသည်နှင့် မင်းမင်း၏ လီးတန်ကြီးက အကြောတွေ တဗြင်းဗြင်းတင်းကာ တဖြေးဖြေးပို၍ မာ တောင်လာကာ သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်းအလား ကြီး ထွားလျက် ဒေါင်ဒေါင်မြည်သွားသည်။ မင်းမင်း၏ လက်နှစ်ဖက်က ဆွေ ဆွေ့ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ထားကာ ဖြေး ဖြေးချင်းဆွဲလျက် ရှေ့သို့တိုးတိုးပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖိ၍ သွင်းချပေးလိုက်သည်။
“ ဗြစ်…ဘွပ်….ဘွပ်….ဗြစ်….” “ ဟ….အား….ကျွတ်….ကျွတ်….” ဆွေဆွေမျက်လုံးထဲတွင် မီးဝင်းဝင်းတောက်သွားကာ စောက် ပတ်တစ်ခုလုံး ကျင်ကနဲ စိမ့်တက်သွားသည်။ ဖင်စအို အထိဝင်လာသော ထိုခံစားမှုက စောက်ခေါင်းထဲရှိ လီးတန်ကြီးကို ရန်တွေ့လို သဖြင့် စောက်စိလေးက ခေါင်းလေး တထောင် ထောင်ဖြစ်သွားသည်။ “ ကြပ်…ကြပ်တယ်…မင်းမင်းရဲ့…အ…” ဆွေဆွေအသံက ငိုသံရှက်သံလေးဖြင့် အစ်တစ်တစ် ရှတတလေး ဖြစ်နေရှာသည်။ ထောက်ကန်ထားသော မင်းမင်း၏ ရင်ဘတ်မှ သူမ၏ လက်အစုံ က မင်းမင်း၏ ရင်အုံကြီးကို ကုတ်တွယ်ထားသည်။ သာမန်အချိန် ယင်းသို့ ဆုတ်ကိုင် ကုတ်တွယ်ခြင်းကြောင့် အသားထဲသို့ လက်သည်းရှည်လေးများ စိုက်ဝင်သွားသည်ဖြစ်ရာ အလွန်တရာ နာကျင်မိမည်ဖြစ် သော်လည်း ယခုမူ ထူးထူးခြားခြား မင်းမင်း၌ နာကျင်မှုမဖြစ်မိ။ နာကျင်မှု မဖြစ်ရုံမက ဆွေဆွေသူ့ကို ကုတ်ထားသည်ကိုပင် လုံးဝ သတိမထားမိပေ။ ကွေးညွတ်သွားသော သူ့ လီးကြီးကိုသာ ဖြူဖွေးပြဲအာနေသော ဆွေဆွေ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲ ဖြောင့် ဖြောင့်တန်းတန်းဝင်စေရန် ဂရုစိုက်၍ ထိုးသိပ်လိုး သွင်းနေမိသည်။ “ မင်း…မင်းမင်း…ကြပ်တယ်ဟာ နင်ကလဲ…” ဆွေဆွေ မျက်ရည်တွေဝဲသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုံကာ ပါးသားလေးများလှုပ်နေရှာသည်။
“ တအောင့် နာတာပါဟ…” မင်းမင်း နှစ်သိမ့်ပုံက ရှည်လျားလွန်း၏။ ဒါဘဲဖြစ်သည်။ သူအရေးတကြီးဂရုစိုက်နေသည်က သူ့လီးမဲ မဲတုတ်တုတ် ကြီး ဆွေဆွေ့ စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးဝင်ရေးပင် ဖြစ်ပါသည်။ စောက်ခေါင်းထဲရှိ အသားနုလေးများက လီးထိပ်ကြီး ကို မနိုင် မနင်း ပိတ်ဆို့တားဆီးကြ၏။ လီးတန်ကြီးတဝက်ကျော် ဝင်လာသည်။ နုနယ်သော စောက်ပတ်အသားနုလေးများ ဘေး လန် ကုန်သည်။ ဒစ်ခေါင်းကြီးက အလုံးထွားသဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ ဝင်ရာ၌ ဖြေးဖြေးသာသာဝင်သွားခြင်း မဟုတ်လေ ရာ လီးလမ်းကြောင်းပေါ်၌ ပါးပါးတင်းတင်းနှင့် ခေါင်းကြောမာသော အပျိုမှေးလေးက ဆွေဆွေ၏ အပျိုရည်အဖြစ် မားမား မတ်မတ်ရပ်ကာ လီးထိပ်ကြီးတိုးဝင်လာရာ၌ ရှေ့မှနေ၍ ကာကွယ်လိုက်သည်။ မင်းမင်း၏ လီးထိပ်ကြီးက ဆွေဆွေ၏ အပျို မှေး ကို ဇွတ်တရွတ်ဝင်၍ တိုးသည်။ “ အ…နာတယ်….နာတယ်….အား…” ဆတ်ဆတ်ခါသွားသော ခံစားမှုဝေဒနာကြောင့် ဆွေဆွေက မင်းမင်း၏ ရင်ဘတ်ကို ဘယ်တွန်း ညာတွန်း ဘယ်ပြန် တွန်း ညာပြန်တွန်း အမျိုးမျိုးတွန်းလိုက်သော်လည်း လီးတန်ကြီးက အရှိန်မ သပ်…အပျိုမှေးပါးပါးကြီးကို ဇွတ်တိုးကာ ဝင်ပြန် သည်။ ပို၍ တင်းသွားရပြန်သည်။ “ အား…ဟ…အမေ့…အမလေး….” “ ဗြွ တ်…ဗြစ်…ဗြစ်…ဖွတ်…ဖေါက်…” အပျိုမှေးက အံလေးတင်းရင်း နောက်သို့လုံးဝမဆုတ်ဘဲ တတ်နိုင်သမျှ အားတင်းခံပေမယ့် လည်း နောက်ဆုံးတော့ အရှုံးပေးသွားခဲ့ရတော့သည်။ ဆွေဆွေ၏ ရင်ထဲတွင် ဟာကနဲဖြစ်သွားသည်။ နာကျင်ခြင်းက လှစ်ကနဲ ပေါ်ပြီး ဖျတ်ကနဲ ပျောက်သွားသည်။
“ ဟင့်…အင်းအင်း…ရှုး အား…ကျွတ်…ကျွတ်..ကျွတ်…” အီဆိမ့်၍ ချိုသွားသည့်အရသာ ကာမအရသာ အလိုးခံရတဲ့အရသာ ကြောင့် ဆွေဆွေ တကိုယ်လုံးခါသွားရသည်။ “ မင်းမင်း…ဖြေးဖြေးဟာ…နာတယ်…” “ နာသေးလို့လား…ဆွေဆွေရဲ့…” “ အင်း…” “ အဆုံးဝင်နေပြီ…ထပ်ထည့်ရင် ဂွေးအုကြီးပါ ဝင်ရုံပဲရှိတော့တယ်…” “ နင်…နော်…ဘာတွေလျှောက်ပြောမှန်းမသိ ဘူး…” ဆွေဆွေက မင်းမင်းကို မျက်လုံးလေး မှေးကြည့်ရင်းမှ မကျေမနပ် မျက်နှာလေးဖြင့် မျက်စောင်းထိုးရင်း ပြောသည်။ သူ့ စကားက ရှက်စရာကြီးဖြစ်သော်လည်း နားထောင်ကောင်းသည်။ “ နင့်စောက်ပတ်ကြီးက အမြင်ကသာကြီးတာ အထဲက တော်တော်ကြပ်တာ လီးကို လက်နဲ့ ဆုတ်ထားသလိုပဲ…” မင်းမင်းက ထိုသို့မြိန်ရေယှက်ရေကြီး ပြန်ပြောတော့ ဆွေဆွေ ရှက်ရှက် နှင့် ဘာမှပြန်မပြောတတ် တဖက်သို့ မျက်နှာ လေးကို စောင်းပစ်လိုက်ရသည်။ နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးများ၌ အပြုံးစလေးများ မသိမသာ ကပ်ငြိနေသည်။ “ ပြွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…” “ အ..အား…အ..အား…အ…အား…” မင်းမင်းက ယောက်ျား သဘာဝဗီဇတို့ စေ့ဆော်မှုအတိုင်း တသွေမတိမ်းလိုက်နာ၍ စတင်လှုပ်ရှားသည်။ ဖင်ကြီးကို နောက်ဆုတ်၏။ လီးတန်ကြီးက အရည်တွေအရွဲသားနှင့် ထွက်လာသည်။ ဒစ်မဆုံးခင် ဖင်ကြီးကို ပြန်ဆောင့်ကာ နင့်ကနဲနေ အောင် ဆောင့်ချသည်။ လီးတန်ကြီး အဆုံးထိ ဆတ်ကနဲ တိုးဝင်သွားသည်။
“ ပြွတ်…ဗြစ်…အ…အား…” ကြွသည်။ ဆောင့်သည်။ ဝင်သည်။ ထွက်သည်။ တဖြေးဖြေး မြန်မြန်လာသည်။ “ ပြွတ်…အင့်…ဗြွ တ်…အင့်…” ထိုးသည်။ ဆောင့်သည်။ ဖိ၍ဆောင့်သည်။ “ အား…အမေ့…အမလေး…အား…အား…” ဆွေဆွေ အသံလေး မသိမသာ ကျယ်လောင်သွားသည်။ မင်းမင်း၏ ဖင်ကြီးက လျင်မြန်စွာ အတက်အဆင်း လုပ် ရင်းလုပ်ရင်း ဆွေဆွေ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံး ပေါ်သို့ သူ့မျက်နှာကြီးကို မှောက်ချလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးက တဆတ်ဆတ် တသိမ့်သိမ့် တုံနေသည်။ ဆွေဆွေ၏ လက်နှစ်ဖက်က မင်းမင်း၏ ကျောကုန်းကို ဖက်ထားသည်။ ကျစ်နေသည်။ ကျစ်နေအောင်ဖက်ထား ရင်း ဖင်ကြီးကို လိမ်လိုက် စောင်းလိုက် ကော့ လိုက် ငိုက်လိုက်လုပ်ပေးသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဘာဆိုဘာမှ မသိကြတော့ ပေ။ “ ဗြွတ်…ဖွတ်…ပြွတ်…စွပ်…” “ အား…အား… အမေ့…အား…” ဆွေဆွေ ခြေဖဝါး ကြမ်းကြမ်းရှတတလေးများကို မင်းမင်း၏ ဖင်သားနုနုကြီးပေါ်သို့ဖိကပ်ကျလာပြီး ပွတ် ပေးသည်။ သူမ၏ ခြေဖဝါးကြမ်းရှရှလေး အထိအတွေ့ကို မင်းမင်းအကြောထဲများထိ စိမ့်ဝင်သွားကာ လီးတန်ကြီးကို သံမဏိ ချောင်းကြီး အလား မာသထက်မာသွားစေသည်။ မင်းမင်း ဆောင့်အားတွေ ပို၍ကြမ်းသွားသည်။ မီးပွင့်မတတ် ဖိဆောင့်ရင်း လီး ထိပ်မှ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်သည်။
“ အား…မင်းမင်း…အား…” ဆွေဆွေတစ်ယောက် ရေနစ်သူလို တွေ့ရာအကုန်ဆွဲရင်း မင်းမင်းနာမည်ကို တစ်ချက်ခေါ်လိုက်သေး သည်။ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ မင်းမင်းက အရှိန်မသေ ဆက်၍ ဆောင့်ရင်း တဖြေးဖြေး အရှိန်ကျဆင်းလာ သည်။ နောက်ဆုံး လုံးဝဆိတ်ငြိမ်သွားကာ အသက်ရှူသံမျှင်းမျှင်းလေးသာရှိတော့သည်။
Zawgyi
အငယ္ေခ်ာ့လိုး (အစ/အဆုံး)
“ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး…” လက္ထဲက စာ႐ြက္ပိုင္းေလးကို ေခါက္လိုက္ရာက ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက စာလာေပးေသာ (၁၉) ႏွစ္ (၂၀)ႏွစ္ေလာက္အ႐ြယ္ ေကာင္ေလးကို မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ ဒီေန႔သင္တန္းပိတ္ရက္ျဖစ္လို႔ ေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲကာ ခါတိုင္း သင္တန္းပိတ္ရက္မ်ားကလို သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ သီတာ့ဆီ သြားဖို႔ မနက္စာကို ေစာေစာေလးစားၿပီး ထြက္၍အလာမွာ ဒီစာတိုေလးကို လမ္းထိပ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရရွိလိုက္ရတာျဖစ္သည္။
ဒါဆို သီတာ့ဆီ ငါေနာက္က်မွ ေရာက္သြားရင္…အို ခုမွပဲ သတိရ တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ သင္တန္းပိတ္ရက္တုန္းက သီတာ့ဆီ အလည္သြားရင္း သီတာ ေျပာလိုက္သည္။ ဒီေန႔ သူ႔အိမ္ကေတြနဲ႔ ရန္ကုန္ဘုရားဖူး လိုက္သြားျဖစ္မွာဆိုေတာ့ သူ အိမ္မွာမရွိတဲ့အေၾကာင္းကို က်မ ခုမွသတိရလိုက္သည္။ သင္တန္းပိတ္ရက္တိုင္း သီတာတို႔အိမ္ သြားလည္ေနက်ျဖစ္တာမို႔ သီတာ သူ႔အိမ္ကေတြနဲ႔ ရန္ကုန္ဘုရားဖူးလိုက္သြားျဖစ္ ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္ကို ေမ့သြားခဲ့ရတာပဲျဖစ္ပါသည္။
“ အင္း…ေတာ္ေသးတာေပါ့…ဒါဆို ဟိုတစ္ေယာက္မွာတဲ့ ေအာင္ခင္တို႔အိမ္ကိုပဲ သြားေတာ့မယ္….” က်မလည္း ဆုံးျဖတ္လိုက္ရပါ ေတာ့တယ္။ မင္းမင္း ဆိုတာက က်မရဲ႕ရည္းစား ေက်ာ္မင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႔က အခုအဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္းကို အတူ တက္ေနတဲ့ တစ္တန္းထဲသားေတြပါ။ သူတစ္ခါမွ က်မကို ဒီလိုမမွာဘူးလို႔ က်မစိတ္ထဲမွာလည္း စဥ္းစားရၾကပ္သြားပါ တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ က်မဟာ ခပ္သြက္သြက္ေလး လွမ္းလိုက္မိပါတယ္။ ေအာင္ခင္တို႔ လမ္းေထာင့္ကို မေရာက္တေရာက္မွာေတာ့ က်မေနာက္က ေန က်မ ကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး တက္သြားတဲ့ စက္ဘီးတစ္စီးဟာ က်မရဲ႕ေရွ႕နားမွာပဲ ရပ္လိုက္တာေၾကာင့္ က်မ က လွမ္းၾကည့္လိုက္မိ ပါတယ္။ စက္ဘီးနင္းလာတဲ့သူက ေအာင္ခင္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ကထိုင္လိုက္တဲ့သူကေတာ့ ေက်ာ္သန္းျဖစ္ ပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး သင္တန္းအတူတက္ေနၾကတဲ့ တစ္တန္းထဲသား သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ က်မရဲ႕ေရွ႕နားကို ျဖတ္ေက်ာ္ ၿပီး အေရာက္မွာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္စလုံး စက္ဘီးေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ေအာင္ခင္က…
“ ဟင္…ေဆြေဆြ ဘယ္လဲ….” “ အင္…” က်မ ေအာင္ခင္ကို မ်က္လုံးျပဴးၿပီးၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ က်မက ေလွ်ာက္လက္စ ဆက္ၿပီးေလွ်ာက္လာတာမို႔ သူတို႔ နားအေရာက္မွာပဲ ေစာေစာက စာ႐ြက္ေလးကို ထုတ္ျပလိုက္ပါတယ္။ “ ဟာ…ငါ့ အိမ္ေရာက္ေန တယ္ဆိုပါလား….ဒီေကာင္ ဘာျပႆနာေတြမ်ားတက္ေနလို႔ပါလိမ့္….” မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ကာ ေျပာလိုက္ေသာ ေအာင္ခင္ ရဲ႕စကားေၾကာင့္ က်မလည္း စိတ္ထဲမွာ ပူသြားရပါတယ္။ “ ကဲ လာသြားၾကမယ္….” ေအာင္ခင္ကပဲ ဦးေဆာင္ၿပီး က်မတို႔ သုံး ေယာက္စလုံး ေအာင္ခင္တို႔အိမ္ကို ခပ္သြက္သြက္ေလးလွမ္းလို႔ ေရာက္ခဲ့ ရပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဘသားေခ်ာက အရက္ေတြ မူးေနသည္။ “ ဟင္….မင္းမင္း အရက္ေတြ ေသာက္ထားတယ္….” မူးတာကေတာ့ မင္းမင္းက တကယ့္ကိုမူးေနတာ သူ႔ကိုယ္သူ မ ဟန္ႏိုင္ဘူး…က်မ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေအာင္ခင္က…
“ ကဲ…ေဆြေဆြ နင္ပဲ ဒီေကာင့္ကို အိပ္ခန္းထဲ တြဲပို႔ထားၿပီး သိပ္ထားႏွင့္ ငါတို႔က ေက်ာ္သန္းအေဖခိုင္းထားတာရွိလို႔ သြားရအုံးမွာ… ဒီေကာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ ေကာင္းသြားမွာပါ…ေဟ့ေကာင္ မင္းမင္း ထေရာ ထႏိုင္ရဲ႕လား….”“ ရ…ရ…ပါတယ္…” မင္းမင္းက လွ်ာေလးအာေလးႀကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေအာင္ခင္နဲ႔ ေက်ာ္သန္းလည္း ထြက္သြားပါတယ္။ေအာင္ခင္ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ က်မ လည္း မင္းမင္းကို အိပ္ခန္းထဲ တြဲပို႔မိတယ္။ တြဲတယ္ဆိုေတာ့လည္း က်မရဲ႕ လက္ တစ္ဖက္က သူ႔လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို ဆုတ္ ကိုင္လိုက္ၿပီး က်န္တဲ့ က်မရဲ႕လက္တစ္ဖက္က သူ႔ရဲ႕ေက်ာေနာက္ကေနသိုင္း ၿပီး သူ႔ခ်ိဳင္းေအာက္ဖက္နားကို ဖက္ၿပီး တြဲထားမိပါ တယ္။ သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္ကေတာ့ က်မရဲ႕ခါးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆြဲၿပီး ဖက္ထားပါတယ္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ အဲဒီလိုနီးနီးစပ္စပ္ မေနဖူးတဲ့ က်မဟာ ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္းခုန္ၿပီး တကိုယ္လုံး တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ကာ ခံစားေနရပါတယ္။ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚကို သူ႔ကိုထိုင္ခိုင္းၿပီး တင္ေပးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ မင္းမင္းက က်မကို ကုတင္ေပၚဆြဲလွဲပစ္လိုက္သည္။ က်မလိပ္ျပာလြင့္မတတ္ လန႔္သြားရပါတယ္။
“ မင္းမင္း…နင္ ဒါဘာလုပ္တာလဲ…ဟင္…လႊတ္စမ္း….” က်မက ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ ေဒါသကလည္းထြက္နဲ႔ မင္းမင္းရဲ႕ ရင္ဘတ္ႀကီးကို လွမ္းၿပီး တြန္းပစ္လိုက္မိပါ တယ္။ မူးေနတဲ့ မင္းမင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ တစ္ပတ္လည္ၿပီး ထိုးၿပီးက်သြားရပါ ေတာ့တယ္။“ ဒုတ္…” “ အား…” က်မလည္း ႐ုတ္တရက္ေတာ့ ေၾကာင္သြားမိပါတယ္။ ေနာက္မွ မင္းမင္းရဲ႕ နဖူးမွာရဲကနဲျဖစ္သြား တဲ့ ေသြးေတြကို က်မ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ “ မင္းမင္း…မင္းမင္း…အရမ္းနာသြားသလား ဟင္…” မင္းမင္းက နဖူးကိုလက္ တစ္ဖက္နဲ႔ပိတ္ရင္း က်မကို တအံ့တၾသၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့… “ ေဆြ…သိပ္ရက္စက္တယ္…” လို႔ ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာ တယ္။ က်မေတာ္ေတာ္ပဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မင္းမင္းဟာ က်မကို ဘယ္တုန္းကမွ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဆက္ဆံခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ က်မကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးခ်စ္သ လို တန္ဖိုးလည္းထားရွာပါတယ္။ က်မ သူ႔လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ ၿပီး ကုတင္ေပၚျပန္တင္ေပးလိုက္ရာက ေခါင္းက ဒဏ္ရာကို အဝတ္စ တစ္စနဲ႔ သုတ္ေပးေနမိပါတယ္။
က်မရဲ႕ႏို႔ႏွစ္လုံးဟာ မင္းမင္းရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာ မ်က္စိစပါးေမႊးစူးစရာျဖစ္ေနမွန္း က်မ မသိဘဲ ၾကင္နာစိတ္၊ စိုးရိမ္စိတ္ ေတြနဲ႔ သူ႔နဖူး ကဒဏ္ရာေလာက္ကိုသာ ဂ႐ုတစိုက္လုပ္ေပးေနမိတုန္းမွာ က်မဝတ္ထားတဲ့ ရွပ္လက္တိုအက်ႌေအာက္က ခါ ယမ္းလႈပ္လဲ့ေနတဲ့ ႏို႔ ႏွစ္လုံးကို တအားဆုတ္ကိုင္နယ္ဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ “ ဟဲ့…မင္းမင္း…အို…” က်မ အျပည့္အစုံျငင္းဆန္႐ုန္းဖယ္မိတဲ့ စကားဟာ အဲဒါပါပဲ…ဒီထက္က်မ ဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ က်မ အ ေၾကာအခ်ဥ္ေတြဟာ ၿဖိဳးၿဖိဳးျဖင္းျဖင္းနဲ႔ ဒူးေတြေခြယိုင္ၿပီး အင္အား ေတြ ဆုတ္ယုတ္သြားသလိုပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္သူမင္းမင္းရဲ႕ အာသာငမ္းငမ္း အနမ္းေလးဟာ က်မႏႈတ္ခမ္းမွာ ဖိကပ္ကာ က် ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ ေပၚမွာလုံးလားေထြးလားျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ မင္းမင္းက သူ႔လက္ တစ္ဖက္ကို က်မရဲ႕ ရွပ္အက်ႌေလးကို ဆြဲမၿပီး လည္ပင္းအထိ ဆြဲတင္လိုက္ပါတယ္။
ၿပီးတာနဲ႔ က်မရဲ႕ဘရာစီယာကိုပါ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ စမ္းၿပီး ခြၽတ္ေနပါတယ္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကလည္း က်မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚက မ ခြာပါဘူးရွင္…။ က်မရဲ႕ ရင္သားေတြေပၚက ဘရာစီယာေလးဟာ ဘယ္အခ်ိန္က ကြာသြား တယ္ဆိုတာ က်မ အမွတ္တမဲ့ျဖစ္သြားရ ေပမယ့္ က်မသိလိုက္တာကေတာ့ သူ႔လက္ဟာ က်မရဲ႕ ရင္သားေတြေပၚကို အုပ္ၿပီး ကိုင္လိုက္ရာက ႏို႔သီးေလးကို ဖိၿပီး ပြတ္လိုက္ တာကိုပါပဲ…က်မျဖင့္ တြန႔္ကနဲေတာင္ ျဖစ္သြားရပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ သူ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ က်မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚက အသာ ေလးႂကြၿပီးတက္သြားပါတယ္။ ဒီအခိုက္အတန႔္ေလးမွာ က်မရဲ႕ မ်က္ႏွာ ေလးကို ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႔အၾကည့္ေတြက က်မျဖင့္ ဘယ္လို ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ က်မ တကိုယ္လုံး အရည္ ေပ်ာ္သြားမတတ္ပါပဲရွင္…။
“ ခ်စ္တယ္…ေဆြရယ္…သိပ္ခ်စ္တယ္…” ဆိုၿပီး ဂမူးရႉးထိုး ေျပာလိုက္ၿပီးတာနဲ႔ က်မရဲ႕ ႏို႔ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းေလးေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္ နဲ႔ ငုံ႔ၿပီးစို႔လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ထိတ္လန႔္ေျခာက္ျခားတဲ့ စိတ္၊ ရွက္တဲ့စိတ္ေတြ စုၿပဳံတိုးဝင္လာေပမယ့္ ခ်စ္သူရဲ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အကိုင္အတြယ္နဲ႔ အနမ္းဆိုး ေလးေတြက အရာအားလုံးကို အႏိုင္ယူပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ က်မ မင္းမင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို လုံးဝမ ၾကည့္ရဲေတာ့ပါဘူး။ မ်က္လုံးအစုံကို စုံမွိတ္ထားလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္တုန္ေနေအာင္ ခံစားေနရပါတယ္။ ေၾကာက္ တာ ရွက္တာနဲ႔ သာယာၾကည္ႏူးတာေတြ ေရာေထြးသြားပါတယ္။ မင္းမင္းက က်မရဲ႕ ေပါင္ရင္းခြဆုံကို သူ႔လက္ႀကီးနဲ႔ ကတုံကရီ ႏႈိက္ပြတ္ ေတာ့ က်မ မ်က္လုံးေတြ ျပာသြားရပါတယ္။ သူ႔လက္ကို အေပၚက အုပ္ကိုင္ၿပီး ထားမိတာကလြဲရင္ က်မ သူ႔ကို တားဆီး ပိတ္ ပင္ျခင္း မျပဳမိခဲ့ပါဘူးရွင္။ ကန႔္လန႔္ကာ တစ္ခ်ပ္လို တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ တြန္းတြန္းတက္လာတဲ့ ထဘီေလးဟာ ေပါင္လည္ေလာက္ ေရာက္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ က်မရဲ႕ အသက္(၂၂)ႏွစ္အ႐ြယ္ ႏုပ်ိဳလတ္ဆတ္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဟာ ငြားငြားစြင့္စြင့္ႀကီး ထြက္ေပၚလာပါ ေတာ့တယ္။
အက်ယ္ျဗက္က ေပါင္ရင္းႏွစ္ဖက္ၾကားမွ ေျခာက္လက္မခန႔္က်ယ္ၿပီး ဒုက လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ ေဖာင္းႂကြ၍ ေနသည္။ အကြဲ ေၾကာင္းေလးထဲမွ စိုစိေစးကပ္ေသာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား ယိုစီးက်ဆင္းေနပုံက ကဗ်ာဆန္ ေအာင္ လွေစရန္ ဖန္တီးထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္ရွင္။ မင္းမင္းသည္ ေဆြေဆြ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို စားေတာ့မည့္အလား သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးကို နီးကပ္စြာ တိုးေဝွ႔၍ ၾကည့္သည္။ အေပၚယံအေရျပား ျဖဴျဖဴေလးမ်ား၏ ၾကက္သီးဖုေသးေသးေလးမ်ားက အစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ေလး ေဖာင္း၍ ထ ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ႀကီးက ပန္းႏုေရာင္ မရင့္တရင့္ အသား အနားစပ္ေလးက အပ်ိဳမေလး ႏႈတ္ခမ္းႏွယ္ မဟတဟေလး ျဖစ္ေန သည္။ ေပါင္ရင္းရွိ ေသြးေၾကာမႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကမူ ေဖါက္ကနဲ ေဖါက္ကနဲ ေသြးတိုးေနသည္ကို အတိုင္းသား အထင္းသား အနီးကပ္ျမင္ေတြ႕ေနရသည္ျဖစ္ရာ ေဆြေဆြတစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနေၾကာင္း သိသာေနေပသည္။
“ မင္းမင္း…ျပန္ၾကရေအာင္ဟယ္…ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္…” ေဆြေဆြ၏ အသံက ငိုသံပါေနသည္။ မင္းမင္း၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကိုလည္း စုံတြန္းထား၏။ မင္းမင္းက ေဆြေဆြ၏ ထဘီေလးကို ဆြဲလွန္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ ေဖြးေဖြးခုံးခုံးႀကီးကို ပြတ္ေနသကဲ့သို႔ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးတို႔ ကိုလည္း တျပန္စီ စို႔၍ေနေခ်ၿပီ ျဖစ္သည္။ ေဆြေဆြက အသက္ကသာ (၂၂)ႏွစ္ျဖစ္ေသာ္လည္း အဖြံ႕ၿဖိဳးဆုံး အစြင့္ကားဆုံး ေရေဆးငါးႀကီးဟူေသာ ေဝါဟာရ သည္ ေဆြေဆြ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးအတြက္ပင္လားမသိ။ ရင္ေတြက တလွပ္လွပ္နဲ႔ ေမာဟိုက္ ေနသည္မို႔ အသက္ရႉသံေတြက ျပင္းထန္၍ ေနသည္။ က်မလည္း တခါမွ ဒီလိုေယာက္်ားတစ္ေယာက္က ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို တက္ခြ ၿပီး ႏို႔ႀကီးေတြကို ကိုင္ တြယ္ ဆုတ္ညႇစ္တာမ်ိဳး ခံဖူးတာ မဟုတ္ေတာ့ က်မရဲ႕စိတ္ေတြ ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေနရသည္။ မေတာ္ ဘူး၊ မသင့္ဘူးဆို တာလဲ က်မ သိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းမင္းက အဲဒီလို က်မထဘီေလးကို လွန္ၿပီး ေစာက္ပတ္ကို ပြတ္လိုက္တာ နဲ႔ က်မရဲ႕ အသိအာ႐ုံေတြဟာ မႈန္ဝါးၿပီး လြင့္ပါးသြားရပါတယ္။ ေစာက္ပတ္ကို လာထိတဲ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕က ခႏၶာ ကိုယ္အတြင္းရွိတဲ့ အေသြးအသားနဲ႔ အေၾကာအခ်ဥ္ေတြကို တျဖင္းျဖင္း လူးလြန႔္သြားေအာင္ ခံစားလိုက္ရေတာ့ က်မရဲ႕ လက္ ႏွစ္ဖက္က မင္းမင္းကို ဖက္မိရက္သား ျဖစ္သြားပါေလေရာ…။
မီးဆိုတာ မေလာင္ခင္ကတားမွဆိုတဲ့ သမ႐ိုးက်ေရွးစကားဟာ သိပ္မွန္တယ္။ မီးေလာင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဟိုကို သတ္ ရင္ ဒီ ကေတာက္၊ ဒီကိုသတ္ရင္ ဟိုကေလာင္နဲ႔ ဗ်ာမ်ားၿပီး လာရပါေတာ့တယ္။ က်မအျဖစ္လည္း ဒီလိုပါပဲ။ မင္းမင္းကို က်မ ခ်စ္တယ္။ က်မ ဒါပဲသိပါတယ္။ မင္းမင္းဟာ က်မရဲ႕ႏို႔ႀကီးေတြကို ပင့္ကိုင္ၿပီး ဆူႂကြတင္းေထာင္လာတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိ ေပးေနတာလည္း က်မၿငိမ္ခံေနမိတယ္။ က်မကို မင္းမင္း သိပ္ၿပီးလိုးခ်င္ေနတယ္ဆိုတာကို က်မသိတယ္။ ေထာင္ေနတဲ့ သူ႔လီး ႀကီးက က်မေပါင္တဖက္ကို မာမာတင္းတင္းႀကီး ေထာက္မိေနတယ္ေလ။ “ ခ်စ္တယ္…ေဆြရယ္…သိပ္ခ်စ္တယ္…” ေက်ာထဲ စိမ့္စိမ့္သြားေအာင္ သူ႔ရဲ႕ ကတုံကရီအသံႀကီးၾကားရေလ က်မက ငါေတာ့ အလိုးခံရေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသ ခ်ာသိေလပါပဲ။ ဒါေပ မယ့္ မင္းမင္းကို က်မ မျငင္းရက္ပါဘူး။ ဒါက လူ႔သဘာဝျဖစ္စဥ္ပဲမို႔လား။ က်မကို တဏွာႀကီးတဲ့မိန္းမ လို႔ ေျပာရင္လည္း ခံရမွာ ပါ။ အခုဟာက တစိမ္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္က လိုးဖို႔ႀကံစည္ေနတာမဟုတ္ဘဲ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ လုံးမွာ ကိုယ္နဲ႔ လက္တြဲမယ္လို႔ အိမ္ေထာင္ဘက္အျဖစ္ ေ႐ြးထားတဲ့ခ်စ္သူ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က လိုးဖို႔ႀကံစည္ေနတာေလ။ က်မက မသာယာဘဲေနပါ့မလား။
ေအာ္ဖို႔ ကုတ္ဖဲ့ထု႐ိုက္ဖို႔ ေဝးလိုက္တာ။ ခ်စ္သူအျဖစ္ လက္ခံ ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီးၿပီဆိုကတည္းက ဒီလူလိုးတာကို ခံရေတာ့မယ္လို႔ ယတိျပတ္ဆုံးျဖတ္ၿပီးမွ လက္ခံခဲ့ၾကတာပဲမို႔လား။ မင္းမင္းကို က်မဘာေၾကာင့္ ခ်စ္တာလဲဆိုတာကို ဝန္ခံရရင္ မင္းမင္းက ေအာက္ပိုင္းေတာင့္တယ္။ ေဘာသမားဆိုေတာ့ ေပါင္လုံးႀကီး ေတြက တုတ္ခဲေနတာ။ သင္တန္းၿပီးတိုင္း သင္တန္းနားက ေဘာလုံး ကြင္းမွာ မင္းမင္း ေဘာကန္တိုင္း က်မအၿမဲေတြ႕ေနရ တယ္။ က်မ မင္းမင္းကို ခ်စ္တာ အဲဒီေအာက္ပိုင္း ေတာင့္တာလည္းပါခ်င္ပါ မယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီတိုေအာက္က လုံးတစ္ ဖုတုတ္ေနတဲ့ အေျမႇာင္းလိုက္ သူ႔ပစၥည္းကိုလည္း အမွတ္မထင္ က်မေတြ႕ဖူး တယ္။ မင္းမင္း က်မကို စကားလိုက္ေျပာတုန္း က က်မရင္ေတြပန္းေတြ တုန္ေနတဲ့ၾကားက အဲဒီဟာေတြကို လွစ္ကနဲ လွစ္ကနဲ ျပန္ ၿပီးျမင္ေယာင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုမင္းမင္း နဲ႔ က်မ စီစဥ္စိတ္ကူးထားတဲ့ အခ်ိန္ကာလထက္ေစာၿပီး ေတြ႕ၾကျဖစ္ၾကတာပဲျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ဖို႔က တစ္ေန႔မဟုတ္ တစ္ေန႔ႀကဳံလာမွာပါ။
က်မတကိုယ္လုံးဟာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အဝတ္အစားေတြ တစမွမရွိေတာ့ပါဘူး။ က်မေလ ရွက္လည္းရွက္ သာယာတာ ကိုလည္း မ ျငင္းဆန္ခ်င္ ေစာက္ပတ္ထဲကို ထိုးေမႊေနတဲ့ မင္းမင္းရဲ႕လက္ႀကီးကိုေတာင္ က်မက အေပၚကအုပ္ကိုင္ၿပီး ဇြတ္ကနဲ ေစာက္ပတ္ထဲ ကို ခပ္နာနာေလး ေဆာင့္ပစ္လိုက္မိတယ္။ မွတ္ေရာ…ဟင္း။ ေဆြေဆြတကိုယ္လုံး လက္တဝါးစာမွ်ေသာ အဝတ္အစားမရွိေတာ့ သလို မင္းမင္းတြင္လည္း စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္ ေလးသာရွိၿပီး သူ၏လုံခ်ည္က ကုတင္ေအာက္ေရာက္၍ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မင္းမင္းက ေဆြေဆြ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အသာေလးဆြဲၿဖဲကာ မုဆိုးဒူးေထာက္ဝင္ထိုင္သည္။ ေဆြေဆြက ေခါင္းကို ခ်ာကနဲ ေစာင္းပစ္လိုက္ကာ မ်က္ႏွာေလးကို သူမ ၏ လက္ဝါးေလးႏွင့္ အုပ္ထားလိုက္ရွာသည္။ ႏို႔အုံေဖြးေဖြးေလးမ်ားက သူမခႏၶာကိုယ္ တစ္ခ်က္လူးလြန႔္သြားတိုင္း တုံကနဲ တုံကနဲ လႈပ္ခါ၍သြားရသည္။ ျဖဴဝင္းအိစက္ေသာ ႏို႔အုံသားေအာက္ အသားေဖြးေဖြးေလးမ်ား နားမွ ရင္ေခါင္းခ်ိဳင့္ဝွမ္းေလးက ေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ ခုန္ေနသည္ကို အတိုင္းသား ေတြ႕ေနရသည္။ မင္းမင္းက ရီေဝေဝ မ်က္လုံး မ်ားျဖင့္ ေဆြေဆြ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ေစာက္ေမႊးဘုတ္စုေလးက ေျခာက္ေသြ႕ကာ ခ်စ္စဖြယ္ေလး ရႈပ္ေထြး ေန၏။ ေစာက္ ေမႊးႏုႏု နီက်င္က်င္ေလးေတြက ေၾကးနီေရာင္အဖ်ားဆြတ္ကာ ၾကည္လဲ့ၿပီး အေရာင္ေတာက္ကာ အရင္းပိုင္း အေမႊး ႏုမွာမူ အနက္ေရာင္ အေမွာင္ႏုႏုဘက္သို႔ လုစျပဳေနၿပီျဖစ္သည္။
အသက္(၂၅)ေက်ာ္သြားလွ်င္ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ား ၾကမ္းေထာ္လာ ေတာ့မည့္ လကၡဏာျဖစ္ေပသည္။ မင္းမင္းက သူမေစာက္ပတ္ ကို ေငးၾကည့္ေနမွန္း ေဆြေဆြသိေတာ့ သူမလက္တစ္ဖက္က ေစာက္ဖုတ္ေလးကို မလုံမလဲေလး ဖုံးအုပ္လိုက္ရွာသည္။ ေဆြေဆြ က ေစာက္ဖုတ္ကိုလက္နဲ႔ ဖုံးအုပ္လိုက္ကာမွ မင္းမင္းက သတိဝင္လာသလိုျဖင့္ ေဆြေဆြ၏ လက္ကို ဆြဲဖယ္ကာ ေစာက္ပတ္အကြဲ ေၾကာင္းၾကားသို႔ သူ႔လီးထိပ္ဖူးလုံးေခ်ာႀကီးကို ေတ့ကာ ခပ္နစ္နစ္ေလးစိုက္ၿပီး ေအာက္ဖက္သို႔ ဆြဲခ်လိုက္ေလသည္။ “ အ…အ ဟင့္…အိုး…အိုး…ကြၽတ္…” ေဆြေဆြခႏၶာကိုယ္ေလးက ဓာတ္လိုက္သြားသကဲ့သို႔ က်င္တက္သြား၏။ ႀကီးမားျပင္းထန္ေသာ လီး တန္ႀကီး၏ စြမ္းပ ကားကို အံ့မခန္းခံစားထိေတြ႕လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ အသဲထဲက ေအးကနဲျဖစ္သြားကာ ပါးစပ္ေလးဟၿပီး မ်က္စိ ႏွစ္လုံးအေပၚ သို႔ လက္ေမာင္းေလး ကန႔္လန႔္ျဖတ္တင္ကာ တအားဖိၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနရွာသည္။ မင္းမင္း၏ လီးတန္ႀကီးက ေဆြေဆြ၏ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းအၾကား၌ ဒစ္ျမဳပ္႐ုံေလးမွ်သာ ဝင္လိုက္ရေသးေသာ္လည္း လီးတန္မွတဆင့္ မင္းမင္း၏ ခႏၶာ ကိုယ္အႏွံ႔အျပားသို႔ ေစာက္ပတ္ေလး၏ ႏူးညံ့အိစက္ေသာ အထိအေတြ႕ ဆန္းျပားစြာခံစားရေသာ ကာမအရသာကို ပို႔လႊတ္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ ေစလိုက္ရာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးတကိုယ္လုံးက ေက်နပ္ၾကည္ႏူးစြာ တုန္ခါသြားသည္။
ထိုအခါက်မွ မင္းမင္းသည္ ေအာက္ ဖက္ဆီသို႔ ေ႐ြ႕လ်ားခြဲဆင္းလာေသာ လီးတန္ႀကီး၏ ထိပ္ဖူးကို လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ထိ အထူရွိ ေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္း သားမ်ားကို လႈိင္းကေလးသဖြယ္ လႈပ္ရွားေဖာင္းႂကြသြားေစၿပီး လီးထိုးမိေသာ လမ္းေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္က ေဖာင္းသြားၿပီး က်န္ေနရာမ်ားက ပုံမွန္အေနအထားသို႔ က်ဆင္းက်န္ရစ္ၾကသည္။ ေစာက္ပတ္အဝ၌ လီးက အေပါက္ကြၽံသကဲ့သို႔ ဇတ္ကနဲ နိမ့္ကြၽံဆင္းသြားေလသည္။ “ ႁဗြတ္…ျဗစ္…အေမ့….” လီးဒစ္ႀကီး ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ကြၽံဝင္သြား သည္ႏွင့္ ေဆြေဆြ၏ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္သြားကာ အေမ့ဟုလည္း လန႔္ေအာ္ေလး ေအာ္လိုက္သည္။ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က လည္း မင္းမင္း၏ ရင္ဘတ္ကို အင့္ကနဲေနေအာင္လွမ္း၍ ေထာက္ ကန္ထားမိသည္။ ဒစ္ေခါင္းႀကီးက အလုံးထြားသျဖင့္ ေစာက္ ေခါင္းထဲသို႔ ဇတ္ကနဲ ဝင္ရာ၌ ေျဖးေျဖးညင္းညင္းဝင္သြားသည္ မဟုတ္ေလရာ ေဆြေဆြ လန႔္သြားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ေစာက္ ေခါင္းထဲသို႔ လီးဒစ္ႀကီး ျမဳပ္ဝင္သြားသည္ႏွင့္ မင္းမင္း၏ လီးတန္ႀကီးက အေၾကာေတြ တျဗင္းျဗင္းတင္းကာ တေျဖးေျဖးပို၍ မာ ေတာင္လာကာ သံေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းအလား ႀကီး ထြားလ်က္ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္သြားသည္။ မင္းမင္း၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ေဆြ ေဆြ႕ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲကိုင္ထားကာ ေျဖး ေျဖးခ်င္းဆြဲလ်က္ ေရွ႕သို႔တိုးတိုးၿပီး လီးတန္ႀကီးကို ဖိ၍ သြင္းခ်ေပးလိုက္သည္။
“ ျဗစ္…ဘြပ္….ဘြပ္….ျဗစ္….” “ ဟ….အား….ကြၽတ္….ကြၽတ္….” ေဆြေဆြမ်က္လုံးထဲတြင္ မီးဝင္းဝင္းေတာက္သြားကာ ေစာက္ ပတ္တစ္ခုလုံး က်င္ကနဲ စိမ့္တက္သြားသည္။ ဖင္စအို အထိဝင္လာေသာ ထိုခံစားမႈက ေစာက္ေခါင္းထဲရွိ လီးတန္ႀကီးကို ရန္ေတြ႕လို သျဖင့္ ေစာက္စိေလးက ေခါင္းေလး တေထာင္ ေထာင္ျဖစ္သြားသည္။ “ ၾကပ္…ၾကပ္တယ္…မင္းမင္းရဲ႕…အ…” ေဆြေဆြအသံက ငိုသံရွက္သံေလးျဖင့္ အစ္တစ္တစ္ ရွတတေလး ျဖစ္ေနရွာသည္။ ေထာက္ကန္ထားေသာ မင္းမင္း၏ ရင္ဘတ္မွ သူမ၏ လက္အစုံ က မင္းမင္း၏ ရင္အုံႀကီးကို ကုတ္တြယ္ထားသည္။ သာမန္အခ်ိန္ ယင္းသို႔ ဆုတ္ကိုင္ ကုတ္တြယ္ျခင္းေၾကာင့္ အသားထဲသို႔ လက္သည္းရွည္ေလးမ်ား စိုက္ဝင္သြားသည္ျဖစ္ရာ အလြန္တရာ နာက်င္မိမည္ျဖစ္ ေသာ္လည္း ယခုမူ ထူးထူးျခားျခား မင္းမင္း၌ နာက်င္မႈမျဖစ္မိ။ နာက်င္မႈ မျဖစ္႐ုံမက ေဆြေဆြသူ႔ကို ကုတ္ထားသည္ကိုပင္ လုံးဝ သတိမထားမိေပ။ ေကြးၫြတ္သြားေသာ သူ႔ လီးႀကီးကိုသာ ျဖဴေဖြးၿပဲအာေနေသာ ေဆြေဆြ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲ ေျဖာင့္ ေျဖာင့္တန္းတန္းဝင္ေစရန္ ဂ႐ုစိုက္၍ ထိုးသိပ္လိုး သြင္းေနမိသည္။ “ မင္း…မင္းမင္း…ၾကပ္တယ္ဟာ နင္ကလဲ…” ေဆြေဆြ မ်က္ရည္ေတြဝဲသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုံကာ ပါးသားေလးမ်ားလႈပ္ေနရွာသည္။
“ တေအာင့္ နာတာပါဟ…” မင္းမင္း ႏွစ္သိမ့္ပုံက ရွည္လ်ားလြန္း၏။ ဒါဘဲျဖစ္သည္။ သူအေရးတႀကီးဂ႐ုစိုက္ေနသည္က သူ႔လီးမဲ မဲတုတ္တုတ္ ႀကီး ေဆြေဆြ႕ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အဆုံးဝင္ေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲရွိ အသားႏုေလးမ်ားက လီးထိပ္ႀကီး ကို မႏိုင္ မနင္း ပိတ္ဆို႔တားဆီးၾက၏။ လီးတန္ႀကီးတဝက္ေက်ာ္ ဝင္လာသည္။ ႏုနယ္ေသာ ေစာက္ပတ္အသားႏုေလးမ်ား ေဘး လန္ ကုန္သည္။ ဒစ္ေခါင္းႀကီးက အလုံးထြားသျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲသို႔ ဝင္ရာ၌ ေျဖးေျဖးသာသာဝင္သြားျခင္း မဟုတ္ေလ ရာ လီးလမ္းေၾကာင္းေပၚ၌ ပါးပါးတင္းတင္းႏွင့္ ေခါင္းေၾကာမာေသာ အပ်ိဳေမွးေလးက ေဆြေဆြ၏ အပ်ိဳရည္အျဖစ္ မားမား မတ္မတ္ရပ္ကာ လီးထိပ္ႀကီးတိုးဝင္လာရာ၌ ေရွ႕မွေန၍ ကာကြယ္လိုက္သည္။ မင္းမင္း၏ လီးထိပ္ႀကီးက ေဆြေဆြ၏ အပ်ိဳ ေမွး ကို ဇြတ္တ႐ြတ္ဝင္၍ တိုးသည္။ “ အ…နာတယ္….နာတယ္….အား…” ဆတ္ဆတ္ခါသြားေသာ ခံစားမႈေဝဒနာေၾကာင့္ ေဆြေဆြက မင္းမင္း၏ ရင္ဘတ္ကို ဘယ္တြန္း ညာတြန္း ဘယ္ျပန္ တြန္း ညာျပန္တြန္း အမ်ိဳးမ်ိဳးတြန္းလိုက္ေသာ္လည္း လီးတန္ႀကီးက အရွိန္မ သပ္…အပ်ိဳေမွးပါးပါးႀကီးကို ဇြတ္တိုးကာ ဝင္ျပန္ သည္။ ပို၍ တင္းသြားရျပန္သည္။ “ အား…ဟ…အေမ့…အမေလး….” “ ႁဗြ တ္…ျဗစ္…ျဗစ္…ဖြတ္…ေဖါက္…” အပ်ိဳေမွးက အံေလးတင္းရင္း ေနာက္သို႔လုံးဝမဆုတ္ဘဲ တတ္ႏိုင္သမွ် အားတင္းခံေပမယ့္ လည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ အရႈံးေပးသြားခဲ့ရေတာ့သည္။ ေဆြေဆြ၏ ရင္ထဲတြင္ ဟာကနဲျဖစ္သြားသည္။ နာက်င္ျခင္းက လွစ္ကနဲ ေပၚၿပီး ဖ်တ္ကနဲ ေပ်ာက္သြားသည္။
“ ဟင့္…အင္းအင္း…ရႈး အား…ကြၽတ္…ကြၽတ္..ကြၽတ္…” အီဆိမ့္၍ ခ်ိဳသြားသည့္အရသာ ကာမအရသာ အလိုးခံရတဲ့အရသာ ေၾကာင့္ ေဆြေဆြ တကိုယ္လုံးခါသြားရသည္။ “ မင္းမင္း…ေျဖးေျဖးဟာ…နာတယ္…” “ နာေသးလို႔လား…ေဆြေဆြရဲ႕…” “ အင္း…” “ အဆုံးဝင္ေနၿပီ…ထပ္ထည့္ရင္ ေဂြးအုႀကီးပါ ဝင္႐ုံပဲရွိေတာ့တယ္…” “ နင္…ေနာ္…ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာမွန္းမသိ ဘူး…” ေဆြေဆြက မင္းမင္းကို မ်က္လုံးေလး ေမွးၾကည့္ရင္းမွ မေက်မနပ္ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ေျပာသည္။ သူ႔ စကားက ရွက္စရာႀကီးျဖစ္ေသာ္လည္း နားေထာင္ေကာင္းသည္။ “ နင့္ေစာက္ပတ္ႀကီးက အျမင္ကသာႀကီးတာ အထဲက ေတာ္ေတာ္ၾကပ္တာ လီးကို လက္နဲ႔ ဆုတ္ထားသလိုပဲ…” မင္းမင္းက ထိုသို႔ၿမိန္ေရယွက္ေရႀကီး ျပန္ေျပာေတာ့ ေဆြေဆြ ရွက္ရွက္ ႏွင့္ ဘာမွျပန္မေျပာတတ္ တဖက္သို႔ မ်က္ႏွာ ေလးကို ေစာင္းပစ္လိုက္ရသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးမ်ား၌ အၿပဳံးစေလးမ်ား မသိမသာ ကပ္ၿငိေနသည္။ “ ႁပြတ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…” “ အ..အား…အ..အား…အ…အား…” မင္းမင္းက ေယာက္်ား သဘာဝဗီဇတို႔ ေစ့ေဆာ္မႈအတိုင္း တေသြမတိမ္းလိုက္နာ၍ စတင္လႈပ္ရွားသည္။ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္ဆုတ္၏။ လီးတန္ႀကီးက အရည္ေတြအ႐ြဲသားႏွင့္ ထြက္လာသည္။ ဒစ္မဆုံးခင္ ဖင္ႀကီးကို ျပန္ေဆာင့္ကာ နင့္ကနဲေန ေအာင္ ေဆာင့္ခ်သည္။ လီးတန္ႀကီး အဆုံးထိ ဆတ္ကနဲ တိုးဝင္သြားသည္။
“ ႁပြတ္…ျဗစ္…အ…အား…” ႂကြသည္။ ေဆာင့္သည္။ ဝင္သည္။ ထြက္သည္။ တေျဖးေျဖး ျမန္ျမန္လာသည္။ “ ႁပြတ္…အင့္…ႁဗြ တ္…အင့္…” ထိုးသည္။ ေဆာင့္သည္။ ဖိ၍ေဆာင့္သည္။ “ အား…အေမ့…အမေလး…အား…အား…” ေဆြေဆြ အသံေလး မသိမသာ က်ယ္ေလာင္သြားသည္။ မင္းမင္း၏ ဖင္ႀကီးက လ်င္ျမန္စြာ အတက္အဆင္း လုပ္ ရင္းလုပ္ရင္း ေဆြေဆြ၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး ေပၚသို႔ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးကို ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ ဖင္ႀကီးက တဆတ္ဆတ္ တသိမ့္သိမ့္ တုံေနသည္။ ေဆြေဆြ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က မင္းမင္း၏ ေက်ာကုန္းကို ဖက္ထားသည္။ က်စ္ေနသည္။ က်စ္ေနေအာင္ဖက္ထား ရင္း ဖင္ႀကီးကို လိမ္လိုက္ ေစာင္းလိုက္ ေကာ့ လိုက္ ငိုက္လိုက္လုပ္ေပးသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာဆိုဘာမွ မသိၾကေတာ့ ေပ။ “ ႁဗြတ္…ဖြတ္…ႁပြတ္…စြပ္…” “ အား…အား… အေမ့…အား…” ေဆြေဆြ ေျခဖဝါး ၾကမ္းၾကမ္းရွတတေလးမ်ားကို မင္းမင္း၏ ဖင္သားႏုႏုႀကီးေပၚသို႔ဖိကပ္က်လာၿပီး ပြတ္ ေပးသည္။ သူမ၏ ေျခဖဝါးၾကမ္းရွရွေလး အထိအေတြ႕ကို မင္းမင္းအေၾကာထဲမ်ားထိ စိမ့္ဝင္သြားကာ လီးတန္ႀကီးကို သံမဏိ ေခ်ာင္းႀကီး အလား မာသထက္မာသြားေစသည္။ မင္းမင္း ေဆာင့္အားေတြ ပို၍ၾကမ္းသြားသည္။ မီးပြင့္မတတ္ ဖိေဆာင့္ရင္း လီး ထိပ္မွ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ကုန္သည္။
“ အား…မင္းမင္း…အား…” ေဆြေဆြတစ္ေယာက္ ေရနစ္သူလို ေတြ႕ရာအကုန္ဆြဲရင္း မင္းမင္းနာမည္ကို တစ္ခ်က္ေခၚလိုက္ေသး သည္။ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ မင္းမင္းက အရွိန္မေသ ဆက္၍ ေဆာင့္ရင္း တေျဖးေျဖး အရွိန္က်ဆင္းလာ သည္။ ေနာက္ဆုံး လုံးဝဆိတ္ၿငိမ္သြားကာ အသက္ရႉသံမွ်င္းမွ်င္းေလးသာရွိေတာ့သည္။