Day: August 13, 2021

ယောက်ျားခွင့်ပြုလို့ “နင့်ဟာကြီးကလည်း ကြည့်ပါဦး တောင်နေတာမာပြီးရှည်တယ်” ပန်းခြံထဲ၌ပုံ့ပုံကမြင့်အောင်၏ လီးတံကြီးကိုဆော့ကစားရင်း ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ပုံ့ပုံ့နှင့်မြင့်အောင်မှာလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ဖြစ်ပြီးမတ်ဆင်ဂျာ၌ ပုံ့ပုံ့တောင်းဆိုလို့ဖြစ်စေ မြင့်အောင် ကိုယ်တိုင်ကဖြစ်စေ အောကားတွေ အောအကြောင်းတွေအပြန်အလှန်ပြောဆိုရလောက်အောင်ခင်မင်ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေကြပြီ ဖြစ်သည်။ပုံ့ပုံ့မှာလင်ရှိမယားဖြစ်ပြီးမြင့်အောင်မှာ လူလွတ်ဖြစ်သည်။နှစ်ယောက်လုံး၃၂ဝန်းကျင်ဖြစ်ပြီးမြင့်အောင်ကလပိုင်းငယ် သည်။ပုံ့ပုံ့မှာလင်၏စွမ်းဆောင်ရည်ကိုအားမရတိုင်းမြင့်အောင်ကိုအကြံတောင်းကြည့်ရင်းမြင့်အောင်လည်းသူသိသောဆေးဝါးတွေ အပြုအစုတွေပြောပြတတ်၏။နောက်ဆုံးအဆင်မပြေမှသူကြည့်ဖူးသောကွတ်ကိုးကားတွေထဲကလိုအထန်ဇနီးသဘောတရားတွေ ပြောပြပေးလိုက်သည်။ “နင့်ယောကျာ်းကိုစည်းရုံးတာအဆင်ပြေသွားပြီလား”   “အင်းပြေလို့ ခုလိုနင်နဲ့လာတွေ့တာပေါ့”  “တော်တော်စည်းရုံးလိုက်ရမှာ ပေါ့”   “မဟုတ်ပါဘူး။သူက ပန်းညိုးနေတာကော လုပ်တိုင်းလည်းငါကကောင်းကောင်းမခံစားရသေးခင်သူပြီးနေပြီဖြစ်နေတာ ကော ကိုနင်ပြောသလိုပြောကြည့်တာပေါ့ ဆန္ဒမပြည့်တာကြာလာရင် ငါလည်းသူကပ်တာခံချင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး သူမသိအောင် လည်းလုပ်ချင်လုပ်မိမှာ အဲ့တော့သူ့ကိုနားလည်အောင်ပြောပြ တစ်ခါတစ်လေ ဆန္ဒအရ သူစိမ်းယောကျာ်းနဲ့ဆက်ဆံမိပေမယ့်သူ့ အပေါ်မှာအချစ်လျော့မှာမဟုတ်တဲ့အကြောင်း သူလည်းဆန္ဒအရခရီးသွားရင်းတခြားကောင်တွေနဲ့ပလူးမိတာကိုလည်းငါကနား လည်ပေးတဲ့အကြောင်း ညှိယူရတာပေါ့” “အင်း…သူကောဘာပြန်ပြောလဲ”  “သူ့ကြောင့်ငါဆန္ဒမပြည့်တာတွေကိုနားလည်ပေးပါတယ်တဲ့။သူ့အပေါ်အချစ်မလျော့ရင်လည်း ကျေနပ်ပါတယ်တဲ့။သူ့နောက်ကွယ်မှာမဖောက်ပြန်ပဲခုလိုသူ့ကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသဘောထားတောင်းခံတာကျေနပ်ပါတယ်တဲ့။ တစ်ခါတစ်လေမိန်းမဆန္ဒရှိလို့စိတ်ချရသူဆိုကိုယ်ခွင့်ပြုပါတယ်တဲ့”  “အင်း နင့်ယောကျာ်းကသဘောထားကြီးပြီးနင့်ကိုအရမ်းချစ် လို့ခုလိုနားလည်ပေးနိုင်တာနေမယ်” “အင်း…ဟုတ်မယ်….အယ်…ကြည့်ပါဦးနင့်ဟာကြီးက ပိုမာလာပြီးအရည်ကြည်တောင်ထွက် နေပြီ”   “နင့်လက်လေးတွေကနူးညံပြီးပွတ်သပ်နေတာအရမ်းခံလို့ကောင်းတာကိုး…။နင့်နို့ကြီးတွေကလည်းအကြီးကြီးပဲ နင့် ယောကျာ်း အပီကိုနယ်ဖတ်ထားမှာပဲ” “အင်း”  “နင့်နို့ကြီးတွေငါကိုင်ကြည့်မယ်နော်”  “ကိုင်လေ” …

ထက်မြတ်တဲ့မိန်းမ ချီကာဂိုမြို့တွင်းရှိ အလတ်အလယ်တန်းစား ဟိုတယ်တစ်ခု၏ အခန်းတစ်ခန်းအတွင်းတွင် လူကောင်ခပ်ထွားထွား ဗိုက်ရွှဲရွှဲ လူဖြူ တစ်ယောက်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်အရပ်မောင်းမောင်းခပ်ကောင်းကောင်း အာရှသူမိန်းကလေးတစ်ဦးမှာ ချစ်တိုက်ပွဲဆင်နွှဲနေကြလေသည်။  ထိုအမျိုးသမီး၏အမည်မှာ သက်ထားဖြစ်ပြီး အရပ် ငါးပေခုနှစ်လက်မခန့်ရှိသည့် မြန်မာမိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်လေ သည်။   မြန်မာပြည်မှာတရားဝင်လက်ထပ်ထားသည့် ယောက်ျားဖြစ်သူ ကျော်ငြိမ်းကိုလဲ ယခုအချိန်မှာသက်ထားသတိမရနိုင်။     ပေါင်ကြားကအဖုတ်ထဲကို တိုးဝင်လာသည့် အဖြူ ကောင်၏လီးမှပေးစွမ်းနေသည့် ကာမအရသာကိုသာတစ်ရှိုက်မက်မက်ခံစား  နေလေသည်။ လီးကြီးအဖုတ်ထဲကိုတိုးဝင်လာတိုင်း ပေးစွမ်းနေသည့်ကာမအရသာကထူးကဲလွန်းလှသည်။   အဖြူ ကောင်ရဲ့လီးက အပြာကား တွေထဲက လူဖြူ တွေရဲ့လီးအတိုင်း ကြီးလှသလို အားလဲသန်လှသည်။  လူဖြူ ကောင်၏နာမည်မှာ ရောဘတ်ဖြစ်ပြီး အမေရိကန် နိုင်ငံသားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။  ရောဘတ်ရော သက်ထားရော အိမ်ထောင်ကိုယ်စီရှိပေမဲ့ ချီကာဂိုကို အလုပ်ကိစ္စတွေနှင့်လာကြ ရင်း လေယာဉ်ပေါ်မှာတွေ့ကာ ငြိလာကြခြင်းဖြစ်သည်။  ကလေးနှစ်ယောက်ပင်ရှိသည့် ရောဘတ်၏ ရုပ်ရည်ကအချောကြီးမဟုတ်…

ဘယ်သူအစားခံလိုက်ရတာလဲ ကျုပ် ၈တန်း ရောက်တော့ အမေက ပညာရေးကောင်းစေချင်လို့ဆိုပြီး သူ့ညီမ ကျောင်းဆရာမနဲ့ သွားနေခိုင်းတယ်။ အဒေါ်က  အသက်၃၀ ကျော်၊ ကလေးတစ်ယောက်အမေ၊ သူ့ယောကျ်ားက စစ်တပ်က အရာရှိ။ မကြာခဏ ရှေ့တန်းသွားနေရတယ်။ ပြန်လာ လည်းခဏပဲ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်ဆို ပြန်သွားပြီ။ အဲ့တော့ အိမ်မှာ ဒေါ်လေးရယ်၊ ကျုပ်ရယ်၊ ဒေါ်လေးရဲ့ ၃နှစ်အရွယ် သားလေးရယ်  ပဲ ကျန်ခဲ့တာပေါ့။ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ဘ၀ မအူမလည် လူပျိုပေါက်အရွယ်မှာ ဒေါ်လေးတို့အိမ်ရောက်ခဲ့တာပေါ့။ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက  ဒေါ်လေးလက်ပေါ်ကြီးခဲ့တာမို့ အားလုံးအဆင်ပြေပါတယ်။ ဒေါ်လေးကိုလည်း ကိုယ့်အမေအရင်းလို  လေးလေးစားစားပေါ့၊ တခြားဘာစိတ်မှ မရှိခဲ့ပါဘူး၊ ဒေါ်လေးအပေါ် ဘာစိတ်မှမရှိဘူးဆို တခြားဘယ်သူ့အပေါ်မှလည်း ဘာစိတ်မှ မရှိသေးပါဘူး။ ကလေးလိုလို ခွေးလိုလို ဖြစ်နေတဲ့အချိန် ဆက်ကိစ္စထက် အတန်းထဲက ကောင်မချောချောလေးတွေကို ဘာလိုလို…

မိထွေးချောချောလေး ဒေါ်ကေသွယ် လဲ အလွန်အမင်း ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းပြပြီး ထကြွသောင်းကျန်းနေခဲ့ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ သိဒ္ဓိ လို တာဝန်ယူ ပေးမဲ့  အား  ကောင်းမောင်းသန် လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင်သူ နဲ့ တွေ့သောအခါ အားရပါးရ ကုန်းလေပြီ ..။ သိဒ္ဓိ မှာလဲ အင်မတန်မှ တပ်မက်စရာ ကောင်းနေတဲ့ မိန်း  မလှတယောက် နဲ့ အိမ်တမိုးအောက်ထဲ နီးနီးစပ်စပ် နေနေရလို့ နိုးကြားဖေါက်ပြန်နေသော သူ့ကာမစိတ်တွေ  ကို ဒေါ်ကေသွယ် နဲ့ ငြှိမ်းသပ်ပစ်  သည် ..။ သူထင်တာက ချိုချိုအောင်ဆွေ နဲ့ ဒေါ်ကေသွယ် တို့ နဲ့ အားရအောင် ဖြုတ်လိုက်ရင် အ ဖေ့မိန်းမ မိထွေးချောချောလေး ကို ဖေါက်ပြန်ဖြစ်မှာ မဟုတ်တာ့ဘူး ..လို့…

ကွက်လပ်ကိုဖြည့်ပေးလိုက်တာ “ပြန်တော့မှာလားကွ” “သွားတော့မယ် ကိုကြီးစိုးရာ အိမ်မှာက တီလေးတယောက်ထဲဗျ” “ဗညားရာ မင်းလဲ မိန်းမတောင် ရပါဦးမလားကွာ” “အဲ့ဒါတွေက နောက်မှပါဗျာ အရေးကြီးတာက ကျနော့်ရဲ့ တဦးတည်းသောဆွေမျိုးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အဒေါ်ပါဗျာ” “အေးပါကွာ သိပါတယ် ငါကစတာပါကွာ ကျေးဇူူသိတတ်တာ မမှားပါဘူး ဗညားရာ” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဗညားအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဗညားရဲ့ နာမည်အပြည့်အစုံက ဗညားမောင်မောင်။ စီးပွားစီမံ နောက်ဆုံးနှစ် တက်ရောက်နေသော ကျောင်းသားတယောက် ဖြစ်သည်။ သူကတဦးထဲသောသားဖြစ်ကာ သူခြောက်တန်းအရောက်တွင် ကားမတော်တဆမှုဖြင့် မိဘများ ကွယ်လွန်ခဲ့လေရာ သူအမေ၏ ညီမအရင်း တီလေးဆုမြတ်နှင့် သူ့ယောက်ျား အန်ကယ်လင်းသူက စောင့်ရှောက်ခဲ့လေသည်။ အဖေကလည်း တကောင်ကြွက်ဖြစ်ကာ အမေဘက်ကလည်း ပြေးကြည့်မှ ညီမနှစ်ယောက်ရှိသည်ဖြစ်ရာ ဗညားဘဝမှာ ဆွေမျိုးဆို၍ တီလေးဆုမြတ် တယောက်ထဲသာ ရှိလေသည်။ သို့သော်…

မမနဲ့မှအချစ်ကိုခံစားတတ်လာတာပါ လက်တစ်ဖက်က ရေဖလားကိုကိုင်ပြီး ရေစည်ထဲတွင်ပြည့်လျှံနေသော ရေများထဲသို့ ထိုးနှစ်ကာ ခပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ သူ့ကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရပါတယ်။သူက မြေပြင်ပေါ်မှာ အုံးလက်အလယ်ကြောရိုး အရင်းပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ဖင်ခုပြီးထိုင်နေရာက လက်ထဲမှာ ဓားပါးလေးတစ်ချောင်း ကိုင်ထားပြီး အုံးလက်လေးတွေကို တံမြက်စီးတန်သပ်နေရာကနေ ကျမကို ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် လုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျမရေချိုးနေတဲ့နေရာနဲ့ သူရှိတဲ့နေရာကြားမှာ ပန်းခြုံလေးများရှိကာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း ပေ(၂၀)နီးပါးလောက် ဝေးလေတော့ မတ်တပ်ရပ်ပြီးရေချိုးနေတဲ့ကျမကမြေပြင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့သူ့ကိုသဲသဲကွဲကွဲမြင်နေရပေမယ့်သူကတော့ ကျမ သူ့ကို တွေ့နေရတယ်ဆိုတာ သိပုံမရပါဘူး။ သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး သူက ကျမကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြည့်နေတယ်ဆိုတာလဲ ကျမက သိလိုက်ရရော ကျမဟာ လက်ထဲက ရေခွက်ကို ရေစည်ထဲချလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ရင်လျားထားတဲ့ထဘီတပတ်နွမ်းပါးပါးလေးကိုအသာဖြန့်ပြီးခပ်လျှော့လျှော့လေး ပြင်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ပြီးတော့မှရေဖလားကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကို ရေတွေ တဝုန်းဝုန်းနဲ့…

ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် ကျမ အသက်က ၂၉ နှစ်ပါ ။ ။ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ စာရင်းကိုင်လုပ်ရင်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့အိမ်ခန်းလေး တစ်ခန်းငှားနေတယ်ဆိုပါတော့ ။ အရင်က ကျမယောကျာ်းလေးတွေအများကြီးနဲ့ဖြစ် ခဲ့ဖူးပေမယ့် လူပျိုစစ်စစ်လေးတစ်ယောက်နဲ့တော့ဖြစ်ကြည့်ချင်တဲ့စိတ်ကူးတွေတော်တော့်ကို ဖြစ်နေပါတယ်ရှင်။ ကျမဆိုလိုတဲ့လူပျိုစစ်စစ်ဆိုတာက မိန်းကလေးတွေနဲ့လုံး၀ တစ်ခါမှ မထိတွေ့ဖူးသေးတဲ့ လူပျိုစစ်စစ်မျိုးကိုဆိုလိုတာပါ ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုတောင် မနမ်းဖူးသေးတဲ့လူပျိုလေးမျိုးပေါ့။ တစ်နေ့ — ကျမ အန်တီတို့အိမ်ကို အလည်သွား မိတဲ့နေ့တစ်နေ့ပေါ့ ။ ကျမရဲ့အိပ်မက်တွေ အကောင်အထည်ပေါ်လာမယ့်နေ့တစ်နေ့ ဖြစ်လာတော့ မယ့်နေ့တစ်နေ့ဆိုလည်း မမှားပါဘူး ။ အန်တီတို့အိမ်မှာ အရင် တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို တွေ့ရတယ်လေ  ။ သူ့နာမည်ကထွန်းထွန်း တဲ့ အန်တီတို့နဲ့ဆွေမျိုးနီးစပ်ဆိုပါတော့ ။ အသက်က ၁၉ နှစ် ပဲရှိသေးပြီး အန်တီတို့အိမ်မှာနေပြီး ကျောင်း…

တီချယ်မိုး (စ/ဆုံး) တနေ့ Taxi လေး ငှားပြီးတော့ အိမ်ကို ပြန်လာတယ်။ ကံများမကောင်းချင်တော့ ငှားလာတဲ့ ကားက လမ်းမှာ သူများကို သွားတိုက်မိတယ်။ တကယ်က ကျနော့ ကားဆရာကြီးက အမှန်ပါ။ လမ်းသွယ်ကနေ အတင်းထွက်လာတဲ့ ကားကို သွားတိုက်မိတာ။ ကျနော်လည်း ထားခဲ့ပြီး နောက်တစင်း ငှားရကောင်းနိုး ဆက်စောင့်ရကောင်းနိုး ဝေခွဲမရဖြစ်နေတယ်။ တဘက်ကားကတော့ မမကြီးတစ်ယောက် ပဲ။ ကားဆရာ နဲ့ စကားပြောနေရင်းက အခြေအတင် ဖြစ်လာလို့ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ စိတ်ထဲမှာ ရင်းနှီးသလို ဖြစ်နေတယ်။ နည်းနည်း စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့မှ ဆယ်တန်းတုန်းက စာသင်ပေးဖူးတဲ့ ဆရာမဖြစ်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ပဲ ဆင်းပြီးတော့ ကူညီဖြေရှင်း။ အခြေအနေ ပြောင်းပြန် ဖြစ်သွားပြီး ကျနော်က ဆရာမ ဘက်က…

တမ်းတတတ်သည် ”ပြွတ်” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ မွန့်စောက်ပတ်ထဲ ကထွက်သွားတဲ့ လီး မဲမဲချောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဟာတာတာ ခံစား လိုက်ရတယ်။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေလေ။ စာမေးပွဲတွေ အဲလောက် အများကြီး ရှိတဲ့ ကြား က နေ လာ ပြီး အလိုးခံရတဲ့ ဘဝလေ။ အရင်ကတော့ မဖြစ်သင့်ဘူး နောက် မဖြစ်တော့ဘူး ဆိုပေမယ့် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ခံစားရတော့လဲ မငြင်း နိုင်တော့ဘူးကွယ်။ “ကိုဟိန်း တော်ရင် ပြန်တော့မယ် ဒီနေ့က ပင်ပန်းနေတယ်။ နောက်နေ့လာခဲ့မယ် အခုလဲ ဆေးရုံက တန်းလာရတာ”     ဟောက် ဆာ ဂျင် ဆင်းပြီးကတည်းက အပြင် ဆေးရုံတစ်ခုမှာ စဆင်းတော့ ဟိန်းလတ်နဲ့စတွေ့တာပဲ။…

ပုံပြင်တစ်ပုဒ် နဲ့ အလွှမ်းသံလွင် တကယ်တော့ လောကကြီးကအေးချမ်းပါတယ် ပူလောင်ခြင်းဆိုတာတွေ မကောင်းမှုဆိုတာတွေကို လူတွေကသာဖန်တီးဆေးခြယ် လိုရာပုံသွင်းပစ်ခြင်းကို လောကကြီးကသာ ခါးစီးခံနေရတာပါ   နေရောင်ခြည်ရဲ့အလင်းကမျက်နှာကို ထိုးကျလာပေမဲ့ မလှုပ်မ ယှက်ထိုင်ရင်း သံလွင်မြစ်ပြင်ကိုငေးကြည့်ရင်း မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်လေးများဝေ့လာရင်း ကမ်းစပ်ကိုအပြေးလေးရိုက်ခတ်လာတဲ့  လှိုင်းခွက်ကလေးများကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဦးငြိမ်းချမ်း တစ်ယောက် ရင်ထဲမငြိမ်းချမ်းပဲ အသက် ကိုပြင်းပြင်းလေးရှုရှိုက်ရင်း သက်ပြင်းတွေသာအခါခါချနေမိပါတော့တယ်ဗျာ   ဦးငြိမ်းချမ်း  ကမ်းနားမှာ ဘာထိုင်လုပ်နေတာ လည်း နေလဲပူနေပြီ လို့ နောက်ကျောက ထွက်ပေါ်လာသောစကားသံကြောင့် အတွေးများရပ်တန့်လို့ အသံလာရာဘက်ကိုစောင်းငဲ့ ကြည့်လိုက်တော့  အော် အလင်းစက် ပဲ လာလေကွာ လာထိုင် လို့ ခေါ်လိုက်တော့ ကျနော် အလင်းစက် တစ်ယောက် ဦးငြိမ်းချမ်း ဘေးနားကပ်ပြီးထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ  ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလည်း ဦးငြိမ်းချမ်း တစ်ယောက်တည်းငေးငိုင်နေတာ ကျနော်…