လယ်ကွင်းထဲက လိုးပွဲ (စ/ဆုံး) ဒီနေ့ လုပ်စရာလေး နဲနဲပါးပါး လုပ်ပြီး လယ်တဲထဲ ဆေးလိပ်တိုလေးနဲ့ မှိန်းနေတုန်း ဗြုံးဆို ခင်လှ ပေါက်ချလာတယ်။ မျက်စိတဆုံး မြင်နေရတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်ကို ငေးပြီး ဟိုတွေးဒီတွေး တွေးနေတာမို့ ဒီကောင်မ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ရောက်လာမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။ ဦးမောင်လှကြီး ဆိုပြီး ကျုပ်နာမည်ခေါ်လို့ လယ်တဲထဲ ဝင်လာမှ တွေ့လိုက်တာ။ ခင်လှ ဆိုတာ ကျုပ်တို့ ရွာထဲက ငယ် ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မုဆိုးမ ဖြစ်နေတာ။ ပြောရရင် ကျုပ်နဲ့ ဖြစ်ဖူးတဲ့ မတူး တို့နဲ့ အရွယ်တူပေါ့။ သူ့လင်က မနှစ်က ကျုပ်လို ပိုးထိတာ။ ကျုပ်က ကံကောင်းလို့ မသေပေမဲ့ သူ့လင် ကိုထွန်းသောင် ကတော့ ကုလို့ မမှီလို့…
Day: August 13, 2021
ကျွန်တော့်ချစ်သူအတွင်းရေးမှူးမမ
ကျွန်တော့်ချစ်သူအတွင်းရေးမှူးမမ ကျနော် နိုင်ငံခြားက ပြန်လာတော့။ အလုပ်တွေ လိုက်လျှောက်တယ်ဗျာ…….မကိုလည်း လွမ်းနာကျ..။နိုင်ငံခြားမှာလည်း ဆယ်နှစ်ကျော်လာတော့ ပျင်းလာ လို့ ဆိုပြီးတိုင်းပြည် ပြန်လာခဲ့တာ။ နိုင်ငံခြားက လစာရဲ့ သုံးပုံ ပုံ တပုံလောက် ရရင် လုပ်မယ်ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်ထားတာ ခက်တယ်ဗျာ လစာတွေက အတော် နည်းတယ် မြန်မာပြည်က လူတွေကို တကယ်လည်း အံ့သြမိတယ် ဒီလောက် ဈေးကြီးတဲ့ ကုန်ဈေနှုန်းကို လစာနည်းနည်းလေးနဲ့ တောင့်ခံထားတာ အတော် လေး ချီးကြူးမိပေမယ့် စိတ်ထဲကတော့ တကယ် ဂရုဏာ သက်မိတယ်။ ကံကောင်းတယ်ဘဲ ပြောရမလား မသိဘူး FDI ကုမ္ပဏီ တခုက မြန်မာပြည်မှာ invest လုပ်ပြီး ကုမ္ပဏီ အသစ်တဲ့။ သွားပြီး အင်တာဗျူးလုပ်တာ အောင်သွားတယ် အဓိကကတော့ အင်္ဂလိပ်လို နည်းနည်း…
Room No 305
Room No 305 (ဘီဒီအက်စ်အမ် ) အလုပ်ဆင်းတော့ ၅ နာရီ ထိုးပီ။ ဒီနေ့က သောကြာနေ့ပါပါး နဲ့ တွေ့ဖို့ချိန်းထားသည်။ ပုံမှန်သောကြာနေ့ဆို ၄ခွဲ ကြိုဆင်း လေ့ရှိသော်လည်း ဒီနေ့ ရုံးအလုပ် တွေကြောင့် နောက်ကျနေပီ။ အချိန်တိကျလွန်းသော Papa ဒေါသကို သိ၍ အမြန်ထွက်လာရသည်။ အလွတ်ရနေသော အခန်းနံပတ်က 305 ။ ၁၅မိနစ် ပင် နောကိကျနေ၍ ပါပါး မကြိုက်သော ဓာတ်လှေကား အလွယ်စီး၍သာ ၃လွှာသို့ရောက်ခဲ့ပီ။ ချိ ု့အလုပ်က ဘဏ်စယရေး။ အလုပ် အရ အလှ ုပ်အရှား နည်းသည်ထင်တယ် ၂၀ မကျော်ခင်က အဆီမရှိသော ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဆီအနည်းငယ်စုလာပီဖြစ်သည်။ နဂို ကပင် ဆူဖြိ ုးသောရင်မို့မောက်မောက်…
လရည်တွေ ဒလဟော သူ့ရဲ့လီးကို အသေမက်မော
လရည်တွေ ဒလဟော သူ့ရဲ့လီးကို အသေမက်မော ခြံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခု၊ နှစ်ဧကခန့် ကျယ်ဝန်းသည်။ ထိုခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ တစ်ထပ်တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင်ဆေးသုတ်ထားသည်။ တစ်ထပ်တိုက်ဆိုပေမယ့် ခပ်သေးသေးတော့မဟုတ်ပါ။အဆောက်အဦးပမာဏပင် ပေ(၅၀) ပတ်လည်လောက်ရှိသည်။ တစ်ထပ်တိုက်လေး၏ နောက်မီးဖိုချောင်နှင့် တည့်တည့်လောက်ရှိ တိုက်လေး၏ ဘေးဖက်နား တွင် ရေစင်တစ်ခုရှိပြီး ထိုရေစင်၏ရှေ့ အိမ်ရှေ့ဘက်နားတွင်တော့ ကားဂိုဒေါင်လေးတစ်ခုရှိလေ သည်။ တဖန်တိုက်လေး၏ နောက်ဖက်ခြံဝန်း၏ ဒေါင့်လောက်တွင် ဂိုဒေါင်လိုလို သစ်သားအိမ်လေးတစ်လုံးရှိလေသည်။ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင်တော့ သီးပင်၊ စားပင်၊ အပင်ကြီးများ၊ အရိပ်ရ အပင်ကြီးများအပြင် အိမ်ရှေ့ဖက်တွင်တော့ ပန်းအလှများ စိုက်ပျိုးလျက် ခုံတန်းလျား လေးများနှင့်အတူ ပန်းခြံ လေးသဖွယ် ပြုလုပ်ထားလေသည်။ အချိန်က ည(၁၀)နာရီကျော်ပြီဖြစ်သည်။ ခြံဝန်းထဲရှိ ပန်းခြံလေးထဲတွင် လူတစ်ယောက် ထိုင်နေပြီး လက်ထဲမှ စီးကရက်ကို ဖွာ၍ တစုံတရာကို စဉ်းစား…
သိပ် ချစ်တတ်တဲ့ ကိုကို မို့လေ
သိပ် ချစ်တတ်တဲ့ ကိုကို မို့လေ ဘာလိုလိုနဲ့ သင်္ကြန်ပွဲကြီးတောင် ရောက်လာပြီ။ ကိုကို ဦးသဝန်ကြောင်ကို မရမက ဂျီကျ ပူဆာနေတာ သင်္ကြန်မတိုင်ခင်ကတည်းကပဲ။. တစ်ရက်လောက် ရေပက်ခံ လိုက်ပို့ပါပေါ့.. လိုက်မပို့ရင်.. ဘာဘာညာညာ အစုံပေါ့နော်။ သူမကြိုက်တာတွေ တန်းစီ လုပ်ပစ်မယ်ပေါ့။ ဘယ်နေလိမ့်မလဲ.. သတ္တိရှိရင် လုပ်ကြည့်လိုက် ဆိုပြီး မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး အော်တာ။ ကျမက ကိုကို့ကို ကြောက်ရတယ်.. ငယ်လေးပေါက်စ လို့ တယုတယ ခေါ်နေရာကနေ နံမည် အပြည့်စုံ ခေါ်လိုက်ရင်ကိုပဲ ကိုကို ဒေါကန်နေတာသိပြီး ဆက်မပြောရဲတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘာရမလဲ.. သိတယ်မဟုတ်လား.. ကိုကိုနဲ့ ပတ်သက်လို့ ကျမ အကျွမ်းကျင်ဆုံး ဘာသာရပ်က ဘာဖြစ်မလဲ..။ အရင်ဆုံး ကိုကို့ ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်တယ်။…
မသီတာ
မသီတာ ( စ / ဆုံး ) ထူးကျော် ဆုံးပြီးကတည်းက သီတာတစ်ယောက် နေ့စဉ်လို မျက်ရည်နှင့် မျက်ခွက်ဖြစ်နေရှာသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ နေ့စဉ် ငိုနေသည်မို့လည်း ရှယ်လီ လေး ခမျာ အချော့ခံရမည့်အစား သူမ ကပင် မိခင်ဖြစ်သူ သီတာကို ပြန်၍ ချော့မော့ရမလို ဖြစ်နေသည်။ အဆိုးဆုံးကား သီတာ အရက်သောက်တတ်လာ၏။ “ သီတာ…အရက်သောက်တတ်လာတာတော့ မကောင်းဘူး…” “ အော်…အော်….ကိုချစ်ထွန်းက ကျမကို သတိပေးဖော်ရသေးသားပဲ….အဟတ်ဟတ်….” ဒီနေ့လည်း သီတာ တစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း မူးနေပြန်သည်။ “ ကျနော်က စေတနာနဲ့ သတိပေးတာပါ သီတာ…” “ စေတနာ….ဟလား…သီတာ့ကို ရှင် ဘယ်လောက်အထိ နားလည်ထားသလဲ ကိုချစ်ထွန်း…” မှေးစင်းထားသော မျက်တောင်ကော့ကြီးများဖြင့် သီတာက…
အိပ်မက် ဒိုင်ယာရီ
အိပ်မက် ဒိုင်ယာရီ ခုလို မိဘနှစ်ပါးကို ကန်တော့ရသော အကျိုးအားကြောင့် ငါ့သမီးလေး သွားရာလမ်းခရီး ခလုတ်မထိ ဆူးမငြိဘဲ သွားလမ်းသာလို့ လာလမ်းဖြောင့်ကာ စိတ်ချမ်းသာလို့ ကိုယ်ကျန်းမာပါစေကွယ် ။ မေမေကလည်း သမီးအဖေ လိုပါဘဲကွယ် ။ ကျေးဇူးတင်ပါ တယ် မေမေ ။ ပေးတဲ့ဆုနဲ့ ပြည့်ပါစေ ။ သမီးသွားတော့မယ်နော် ။ မိဘနှစ်ပါးကို ကန်တော့ပြီး ခရီးဆောင် အိတ်လေးကို ဆွဲကာ ကားပေါ်တက်လိုက်တော့ မိသားစုလိုက် လိုက်ပို့ကြသည် ။ အစ်ကိုကြီးလည်း မျက်နှာ မကောင်း ။ မောင်လေးလည်း မျက်ရည်တွေ နဲ့ ။ မောင်နှစ်မ သုံးယောက်မှာ ချယ်ရီက အလတ် ။ ငယ်စဉ်ဘဝကတည်းက ကျောင်းဆရာမ ဖြစ်ချင်သူ ။…
နာနာလိုးပေးပါတော့ မောင်လေးရယ်
နာနာလိုးပေးပါတော့ မောင်လေးရယ် ဒီနေ့ မရင်မြတစ်ယောက်ထဲ တောထဲလာခဲ့ရတယ်..။ အိမ်ကလူကတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ မနေ့ညက အရက်တွေ အသောက်လွန်ပြီး အရက်နာကျလို့ အိပ်ယာက မထနိုင်ဖြစ်ပြီး အိမ်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့လေရဲ့…။ ဒီထက်ဆိုးတာက မနေ့ညက အိပ်ယာဝင် ဇာတ်လမ်းလေ…။ ကိုယ်တော်ချောက အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည ၉နာရီထိုးနေပြီ…။ သမီးလေးကတော့ မရင်မြ ဘေးမှာ အိပ်မောကျနေရှာပါ ပြီ…။ သူ့ယောက်ျား အခုလို အရက်တွေ အများကြီးသောက်တာ မရင်မြ မကြိုက်ပါ..။ အစပထမတော့ အလုပ်ပင်ပန်းလို့ အညောင်းပြေ အညာပြေပါဆိုပြီး ခွင့်တောင်းလို့ လိုက်လျောခဲ့ပါတယ်..။ ဟုတ်တော့ ဟုတ်တုတ်တုတ်ပဲ..။ အရက်သမား လုံးလုံး မဖြစ်ခင်ကတော့ တောထဲက အပြန် ရေမိုးချိုး အရက်တစ်ပိုင်းလောက် သောက် ၊ ထမင်းစားသောက်ပြိး ခြံတံခါး အိမ်တံခါးပိတ်ကာ လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ယာဝင်တော့တာပါပဲ…။ …
ကီ ပင်
ကီ ပင် ရန်ကုန်မြို့ ကန်တော်ကြီးအနီးကသစ်ပင်တွေအုံ့ဆိုင်းစိမ်းစိုနေတဲ့ခြံကျယ်ကြီးတစ်ခုထဲက အိမ်ကလေး အပြင်ကကြည့်ရင်တော့ သာမန်ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေးပါဘဲ အတွင်းမှာတော့ သားသားနားနား ဖိတ် ဖိတ်တောက်နေတဲ့ကျွန်းအလှကွက်တွေနဲ့နံရံတွေလျာ ထိုးကြမ်းတွေနဲ့ဖြစ်သည်။အိ ပ်ခန် းလေးထဲ မှာလေအေးစက်ကအသံသဲ့သဲ့မှအပတိတ်ဆိတ်နေသည်ဗိုင်ရာဂရာသောက်ထား တာတောင် မရတော့ပါလား. .ငါ..ဆရာဝန်နဲ့ပြကြည့်အုံးမှဘဲ ။ ဦးလေးစိုးသည်ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်ရင်းကုတင်ကြီ း ပေါ်မှ ာ ဘေးတစောင်းလှဲနေသော ဇီဇဝါရဲ့ဖြူဝင်းတဲ့အမို့အမောက်အကွေ့အကောက်တွေနဲ့လှချင်တိုင်းလှနေတဲ့ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တွေကို ကြည့်ရင်းသက်ပြင်းချသည်။ သူဇီဇဝါကိုထပ် လိုးချင်နေသေးပေမဲ့ သူ့ လီ းသည် ပြန်ထောင်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ (အကိုကြီ း ပြန်လိုက်အုံးမယ် .. ဇီဇဝါ ) (ဟုတ်ကဲ့ အကိုကြီး) ဇီဇဝါကုတင်ပေါ်ကထပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျနေတဲ့သူမထမိန်လေးကို ကောက်ပြီ း ရင်လျားလိုက်သည်။ လှုပ်သွ ားတုန်ခါသွ ားတဲ့ ဇီဇဝါရဲ့နို့လှလှတွေ ကို ဦ းလေးစိုး မြင်ပြီးသဘောကျ ကျေနပ်နေသည်…
ပူစီညောင်
ပူစီညောင် ဇော်မိုးကရုပ်ရည်လေးသနား ကမားနဲ့မို့လူချစ်လူခင်ပေါကြတယ်။နယ်ကလာပြီးရန်ကုန်မှာကျောင်း တက်တော့ရန်ကုန်ကလူကြီး သားသ မီးတွေနဲ့သိကျွမ်းပြီးကျောင်းပြီးချိန် တွင်ထိုသူငယ်ချင်းများကအလုပ် ပေးကြသည်။အလုပ်နဲ့နီးသောရပ် ကွက်တွင် နေထိုင်ရန်အတွက်တိုက် ခန်းတစ်ခန်းလိုက်ရှာနေစဉ်သူငယ် ချင်းတစ်ယောက်၏အကူအညီနဲ့သူ့ အကိုအိမ်မှာခနတာစတည်းချ ပြီး မိမိနှင့်ကိုက်ညီသောတိုက်ခန်းကိုရှာ ဖွေနေချိန်မှာတော့အကိုတို့မိသားစု မှလိုလေသေးမရှိအကူအညီပေးကြ ပါတယ်။ထို အကိုမှာတော့သမီးတစ်ယောက်နှင့်သားလေးနှစ်ယောက် ရှိပြီး၊သမီးအကအသက်ကဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ်နှင့်သားများကတော့ငယ် တယ်။ထိုအိမ်ရောက်တော့အကိုကခရီးထွက်သွားပြီးသူ့အမျိုးသမီးနှင့်ကလေးများသာကျန်ခဲ့တယ်။သား တွေကသူ့အမေနဲ့ အောက်ထပ်အိပ် ပြီးသမီးဖြစ်သူကအပေါ်ထပ်အိပ် ပါတယ်။ အပေါ်ထပ်ကတော့အခန်းဖွဲ့ထားခြင်းမရှိပါဘူး၊ကျနော်က တော့သူငယ်ချင်းနှင့်အတူအပေါ် ထပ်မှာပဲအိပ်ရပါတယ်။သမီးက တော့ကျနော်တို့ခြေရင်းဘက်ဆယ် ငါးပေခန့်အကွာမှာအိပ်ပါတယ်။ သူငယ်ချင်းအကိုသမီးနှင့်ပတ်သက်လို့ကျနော်မှာခံစား ချက်မရှိပါဘူး၊ ညီမလေးတစ်ယောက်လိုပဲသဘော ထားပါတယ်။သမီးရဲ့နာမည်ကကေခိုင်တဲ့။အဲဒီအိမ်ရောက်ပြီး တပတ် လောက်မှာတော့ရပ်ကွက်က လူတွေကကျနော့်ကိုသိနေကြပါပြီ။ ခင်မင်နေကြပါပြီ။ကျနော့်ရုပ်ရည် ကသနားကမားလို့ပြောတာ ကတော သားရုပ်လေးမို့လို့ရိုးသားတဲ့ပုံပါပဲ။ မယုံရင်ကျနော့်အသိတွေကိုမေး ကြည့်ပါ။လုံးဝ အ ပုံပေါ်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့အလုပ်ကရပြီဗျ။နေမယ့်တိုက်ခန်းကလဲရပြီ၊ဒါပေမယ့်အကိုက အိမ်ပြန်မရောက်လာသေးတာနဲ့အဲဒီအိမ်မှာဆက်နေဖြစ် တယ်။တရက် မှာသမီးရဲ့သူငယ်ချင်းကသူ့အမနဲ့အတူအိမ်ကိုရောက်လာတယ်။ “ဟေ့ ကေခိုင် ဟိုအကိုနဲ့နင်နဲ့ဘာ တော်လဲ” “ကို ကြီးဇော်မိုးကိုပြောတာလား၊ဘာမှမတော်ဘူး” …