မိုးကာနဲ့ရေမချိုးချင်တဲ့ အပျိုကြီး မမထား

မိုးကာနဲ့ရေမချိုးချင်တဲ့ အပျိုကြီး မမထား

မမထားဟာ ကိုသက်တို့ဘေးအိမ်ကို ပြောင်းလာတာ တစ်ပါတ်ဘဲရှိသေးသည်။ သူက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှ မန်နေဂျာမ ဖြစ်သည်။  အဆောင်ကနေ လုံးချင်းအိမ်ကိုငှားပြီး လာနေတာဖြစ်သည်။ သူတစ်ယောက်ထဲမို့ အပျိုကြီးဖြစ်မှာ သေချာတယ်လို့ ကိုသက် တွေး လိုက်သည်။   မမထားက အရပ် ၅’၆”လောက်ရှိသည်။ အသားညိုညို မျက်ခုးကောင်းကောင်းဖြစ်သည်။ နှာတံလေးက စင်းပြီးပေါ် နေသည်။ အမြဲပြုံးနေတတ်တဲ့ သူ့နှုတ်က အရမ်းလှသည်။ ဆံပင်က ကျောလယ်လောက်ရှိပြီး အမြဲဖြန့်ချထားတတ်သည်။ ရင်က  လည်း အနေတော် မကြီးမသေး ပုံမှန်ဖြစ်သည်။ တင်ကတော့ ပြောစရာမလိုအောင် လှသည်။ ခါးကျဉ်းလေးက တင်အလှကို  အားဖြည့်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ အသက်က ၂၇ မို့ ကိုသက်ထက် ၇ နှစ်လောက်ကြီးသည်။

မမထားပြောင်းလာတဲ့ နေ့မှာပင် ကိုသက်က ဝိုင်းကူရင်း ခင်သွားသည်။ သူရဲ့ဖေါ်ရွေမှုကြောင့် ကိုသက်အဖေ ပင်စင်စားကြီးရော အ မေနဲ့ပါ ရင်းနှီးသွားတော့သည်။   မမထားဟာ ကိုသက်ဂွင်းထုတဲ့အခါ စိတ်ကူးနဲ့ မှန်းခဲ့တဲ့ အကယ်ဒမီမင်းသမီးတစ်လက်လည်း  ဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။ တစ်ရက် ကိုသက်ကို မမထားက လှန်းခေါ်လို့ ကိုသက်သွားလိုက်သည်။  “မောင်လေး– ရော့ မောင်လေး အတွက်– မမ လက်ဆောင်– မမသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်–ပါရီက ပြန်လာလို့–ယူလာတာတဲ့–ဘဘနဲ့ကြီးကြီးတော့–မတွေ့စေနဲ့”  လို့ ပြောပြီး စာအိတ်အညိုကြီး တစ်ခုကမ်းအေးသည်။ ကိုသက်လည်း စာအုပ်တွေမှန်းတော့ သိသည်။ ဒါမဲ့ ကြိုးလေးနဲ့ ရစ်ပြီးပိတ် ထားလို့ အခန်းထဲဝင်ပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးတီးပုံနဲ့ နိုင်ငံခြားသူ ဓာတ်ပုံနဲ့စာအုပ်ဖြစ်သည်။ ပစ္စည်းတွေကို ဖြဲကားပြ ကာ ရိုက်ထားသည်။ ကိုသက်လီးက ချက်ချင်းတောင်လာပြီး လက်နဲ့ဖြစ်ညှစ်ဆုတ် ကိုင်ထားလိုက်သည်။ စာအုပ်ကို ဆက်လှန် တော့ နောက်ပိုင်းမှာ လိုးနေကြတဲ့ပုံတွေဖြစ်သည်။ ကိုသက်ကြည့်ရင်း လီးကယားကာ ပြီးချင်လာလို့ ဓာတ်ပုံတွေကြည့်ရင်း ဂွင်း တစ်ချီထုလိုက်ရသည်။

စာအုပ်ရဲ့နောက်ဆုံးမှာတေ ာ့ ပလပ်စတစ်နဲ့ ကပ်ထည့်ထားတဲ့ ကွန်ဒုံးမျိုးစုံကို တွေ့ရသည်။ အချို့က အဖုတွေနဲ့ အချို့က အမွှေး တွေနဲ့ ဖြစ်သည်။ ဖေါက်ယူဘို့မြှားလေးတောင် ပြထားသေးသည်။ ဒီစာအုပ်ကို မမထား ဘာကြောင့်သူ့ကို ပေးတာလည်းလို့ သူ စဉ်းစားမရ ဖြစ်နေသည်။ သူခနနေတော့ မမထားအိမ် သွားလိုက်သည်။ မမထားက ထမင်းစားပွဲမှာ စာရင်းတွေ ကြည့်နေသည်။  စာကြည့်မျက်မှန်နဲ့ တစ်ခါမှ ကိုသက်မမြင်ဘူးလို့ သေချာကြည့်နေမိသည်။ မမထား သူ့ကိုကြည့်ရင်း  “မမပေးတဲ့– စာအုပ်တွေ– ကြည့်ပြီးပြီလား” လို့ မေးသည်။  ကိုသက်ခေါင်းညိမ့်ပြတော့ မမထားက “ကြိုက်ရဲ့လား” လို့ မေးသည်။    ကိုသက်မမထားကို ပြေး ဖက်လိုက်တော့သည်။   “ဟဲ့ဟဲ့–ငါ့မောင်ဘာတွေဖြစ်တာတုန်း–မမပေးတဲ့ စာအုပ်တွေ–ကြည့်ပြီး–ဒုက္ခတွေ့နေတယ် ထင်တယ်”  လို့ ပြောသည်။   ကိုသက်က “မမထားကို ချစ်တယ်ဗျာ” လို့ တသွင်သွင်ပြောပြီး မမထားပါးတွေကို တရစပ်နမ်းတော့သည်။

“အေးပါ–ချစ်ရပါ့မယ်–မမထားလည်း မင်းကိုချစ်ပါတယ်–လွှတ်အုံးနော်”    လို့ပြောသည်။ ကိုသက်လွှတ်လိုက်တော့ ကိုသက် ပေါင်ကြားက တောင်နေတဲ့လီးကို လက်ကလေးနဲ့ ဖြေးဖြေးပုတ်ပြီး..  “နေအုံး–စောင့်အုံးနော်– အလုပ်တွေပြတ်အောင်–လုပ် လိုက်အုံးမယ်”  လို့ပြောသည်။ ကိုသက်က ဘေးမှာထိုင်ပြီး မမထားဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ပွတ်တော့…  “ဟိတ် စောင့်အုံးလို့ဆို–အပြင် မြင်နေရတယ်ကွာ–မလုပ်ပါနဲ့–သွားဟိုမှာသွားထိုင်စောင့်”  ဆို ဆက်တီခုံကို မေးငေါ့ပြသည်။ တခနဆိုပေမဲ့ ကိုသက်အတွက်က  အတော်ကြာတယ်လို့ ထင်ရသည်။ မမထားကတော့ အိနြေ္ဒအတော်ရပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်သည်။ သူဖင်ကိုင်နမ်းရှုံ့တာတောင်  စိတ်ပါလာပုံမရတာကို ကိုသက် မကျေနပ်။ ကိုသက်အတွေးတွေနဲ့ နေတုံး…

“ဟိတ်ချာတိတ်–လာ-အိပ်ခန်းထဲသွားမယ်”  ဆိုလှမ်း ခေါ်သည်။ အိပ်ခန်တဲ့ရောက်တော့ ကိုသက်က မမထားကို အတင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ကစ်ဆင်စွဲတော့သည်။ လက်ကလည်း နို့တ လှည့် စောက်ဖုတ်တလှည့် ပွတ်သည်။ မမထားက ကိုသက်နှုတ်ခမ်းကို သူနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ ပြန်စုပ်ပြီး လျာကို လျာနဲ့ကလိပေးတဲ့ အရသာကြောင့် ကိုသက်တဝူးဝူးတဝါးဝါး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ မမထားကတော့ ဘာညီးသံမှ ထွက်မလာဘဲ သူစိတ်ကြိုက် ကစ်ဆင်စွဲ နေသည်။ နှုတ်ခမ်းအပြင် လည်ပင်းနဲ့ နားရွက်တွေကိုပါ လျာနဲ့ ထိုးကလိပေးသည်။

ကိုသက် တခါမှ မကြုံဘူးလို့ အရသာ ထူးကဲနေရသည်။ မတ်တတ်ရပ်နမ်းနေရင်းကနေ ရပ်လိုက်ပြီး မမထားက သူ့အဝတ်တွေကို  ချွတ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်ဘီပါးပါးလေးမို့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကိုသက်မြင်နေသည်။ အမွှေးတွေမရှိဘဲ ရိတ်ထားလို့  ပြောင်ချောနေသည်။ ကိုသက်လည်း မမထားလိုဘဲ အဝတ်တွေ လိုက်ချွတ်လိုက်တော့ ဖင်ပြောင်ဖြစ်သွားသည်။  မမထားက ကု တင်ပေါ်လှဲချပြီး ပေါင်ကားထားသည်။ ကုတင်နားရောက်လာတဲ့ ကိုသက်လက်ကိုဆွဲယူပြီး ခေါင်ကိုပေါင်ကြားထဲ ဝင်ခိုင်းသည်။ ကို သက်ကို ဘာဂျာကိုင်ခိုင်းတာ ကိုသက်သိသည်။ သူဂွင်းထုရင်းစိတ်ကူးနဲ့ မမထားကို ဘာဂျာခနခန ကိုင်ဘူးထားပြီးလည်း ဖြစ်သည်။  ကိုသက်လျာအချွန်လေးနဲ့ မမထားစောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို ဝိုက်ယက်ပေးလိုက်သည်။

မမထားရဲ့စအိုလေး တစ်ချက်ရှုံ့သွားတာ တွေ့ရသည်။ လျာမှာ ကပ်ပါလာတဲ့ မမထားစောက်ဖုတ်က အရည်ကြည်လေးကို လည်ချောင်းထဲ ပို့လိုက်သည်။ နောက်တခါ ဖြေးဖြေးချင်း ထပ်ဝိုက်ယက်ပြီး အတွင်းအမြှောင်းအတိုင်း အတွင်းသားလေးကို ဖိဆွဲယက်လိုက်သည်။ မမထား ကျောကော့တက် ပြီး….  “အောင်မလေး–အူရွှီး–ဘာဂျာမင်းသားလေးကိုး”   လို့ပြောလာတော့သည်။ ကိုသက်က စောက်ဖုတ်ကိုလက်နဲ့ ဖြဲပြီး အတွင်းကို မွှေယက်ပေးလိုက်သည်။ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး အံကြိတ်နေရတဲ့ ထားထားနွယ်ရင်ထဲ အေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

တကယ်တော့ ထားထားနွယ်သည် အိမ်ထောင်တရားဝင် မကျသေးသည့် အပျိုကြီးဖြစ်သည်။ တကယ်ချစ်သင့်တဲ့သူကို ရွေးရင်း သူကာမကိစ္စတွေကို လူဆယ်ဦးလောကနဲ့ ကြုံခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ခုကုမ္ပဏီမန်နေဂျာ ဖြစ်ချိန်မှာတော့ အိမ်ထောင်ရေးအတွက် မစဉ်းစားချင်တော့သလို ယောကျာ်းတစ်ဦးနဲ့လည်း မဆက်ဆံချင်တော့ပါ။ ခုခေတ် spy ကင်မရာတွေ ပေါတဲ့ခေတ်မှာ အခန့်မသင့်ရင် နံမည်ပျက်သွားနိုင်တာကို သူကောင်းကောင်သိလို့ ဖြစ်သည်။ သူဒီအိမ်ကိုပြောင်းလာတော့ သူ့အတွက် အန္တရာယ်ကင်းမဲ့ လိင်သားကောင် ကိုသက်ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ ကောင်လေးက သူ့အတွက် အကောင်းဆုံး ဖန်တီးရှင်လေးဖြစ်အောင် သူကြိုးပမ်းဘို့ စီစဉ်ပြီး အပြာ စာအုပ် လက်ဆောင်ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

“မောင်လေး–အစိကိုဖွဖွလေး–ယက်ပေး… ဟုတ်တယ်–အဲ့ဒီနေရာ”  ဆိုပြလိုက်သည်။ ကိုသက်ကလည်း အစေ့ချွန်ချွန်လေးကို  လျာနဲ့မထိ တိဟဖွဖွလေး ဝိုက်ယက်ပေးလိုက်သည်။  “အောင်မလေး–ကောင်းလိုက်တာ–မောင်လေးရေ–အူးဟီးအီး”   ဆို မမ ထားတစ်ချီပြီးသွားသည်။ ဖင်ကြီးကို အထက်အောက်မြှောက်ချနေပြီး ကုတင်ကို လက်နဲ့ တဘုန်းဘုန်းရိုက်ကာ ဖီးလ်ယူနေ ရှာသည်။ ပြီး ကိုသက်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်ဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို အားရပါးရနမ်းစုပ်နေသည်။  “ကောင်းလား–မမ” လို့မေးတော့ ထား ထားနွယ်က အဆီပျံမျက်နှာကြီးနဲ့…  “အရမ်းကောင်းလို့–မမတစ်ခါပြီးသွားတယ်”   လို့ပြောပြီး ကိုသက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်း ဖက်ရင်း အရသာခံကောင်းနေဆဲဖြစ်သည်။ အတော်ကြာကြာ မှိန်းပြီးမှ ကိုသက်ကိုဘေးလှဲချလိုက်ပြီး ကိုသက်နို့လေးကို လျာနဲ့ဖိ ယက်ရင်း လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေသည်။

“မောင်လေး—ဒီနေ့အဆိုးဆုံးထိ–မလုပ်ဘူးနော်”  “မနက်ဖန်–မမဆေးထိုးပြီးမှ–ဆိုးကြမယ်နော်”  လို့ပြောသည်။ ကိုသက်ဟပ် ကော့ကြီး ဖြစ်နေရသည်။ မျက်နှာမအီမသာ ဖြစ်နေတာမို့ ထားထားနွယ်က…   “မမက မင်းကို ည်ရှည်ထားမှပေါ့”   လို့ပြောသည်။  ကိုသက်က “ကွန်ဒုံးတွေ–ရှိတာဘဲ”  လို့ပြောတော့ ထားထားနွယ်က..   “မိုးကာဝတ်ပြီး–ရေမချိုးချင်ပါနဲ့–ကလေးလေးရာ” လို့  ပြောလိုက်သည်။  “လိမ်မာတယ်–မမမောင်းလေးက–ကဲ”   ဆိုကိုသက်လီးကြီးကို ထားထားနွယ်က ပါးစပ်ထဲ ငုံထည့်လိုက်သည်။  ထားထားနွယ်လျာက ကိုသက်လီးအနှံ့ကို ယက်လိုက် ထိပ်လေးကို ယက်လိုက် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ ညှပ်ပြီးဆောင့်လိုက် လုပ်ပေး နေသည်။  “အားမမရယ်–အီးဟီး–မမရယ်”   နဲ့ကိုသက်ကို ထားထားနွယ်က ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးတာကို ခံနေရသည်။   “မမ–မောင် လေး မရတော့ဘူး–ပြီးတော့မယ်”  ဆိုတော့ ပါးစပ်ထဲကထုတ်ပြီး ဂွင်းထုပေးသည်။

“အားလားလားအူးဟူး—ကောင်းလိုက်တာ  မမရာ”  ဆိုပြီး ကိုသက်ခန္ဓာကိုယ်တင်းနေရာက ပျော့ကျသွားသည်။ ပေနေတဲ့လီးရည်တွေကို သုတ်ရင်း…  “မောင်လေးက– လီးရည်အများကြီး –ထုတ်နိုင်တာဘဲ” လို့ပြောသည်။  နောက်နေ့ ကိုသက်ထားထားနွယ်ရုံးပြန်အလာကို မျှော်သည်။ ပြန်လာတာ တွေ့တော့ အမူအရာဖြင့် မေးသည်။ ထားထားနွယ်က ခေါင်းခါပြလို့ သူအိမ်ကို သွားတော့သည်။  “မမဒီနေ့မအားတာနဲ့-ဆေးမထိုး ဖြစ်လိုက်ဘူး”  လို့ပြောတော့ ကိုသက်မျက်နှာလေး အိုသွားသည်။ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး အားခဲပြီးစောင့်နေတာ အဆင်မပြေလို့  စိတ်ပျက်သွားသည်။  ထားထားနွယ်က ကိုသက်မျက်နှာ ပျက်နေမှန်းသိတော့…   “မမရေချိုးအုံးမယ်–ခနစောင့်–မင်းနဲ့ ကလေးမွေး ချင်လည်း–မွေးပလေ့စေတော့”  လို့ ပြောသည်။ ကိုသက်မျက်နှာဝင်းလက်ပြီး လက်မထောင်ပြသည်။ ရေတွေသုတ်ပြီး ထားထား နွယ်က ထမီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

ကိုသက်ကို လက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည်။  “မမကိုယ်လုံးက–လှလား”   ဆိုပြီး တစ်ပတ်လှည့်ပြ လိုက်သည်။ ကိုသက်လည်း ပုဆိုးနဲ့အကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ လီးက တောင်မတ်နေတာကို ကြည့်ပြီး…  “မမကိုတွေ့ရင်–တောင် ရောလား” လို့မေးသည်။  ကိုသက်က “တွေ့မှ တောင်တာ မဟုတ်ဖူး မမရဲ့–ဂွင်းထုရင်တောင်–မမကို မှန်းထုမှ–အရသာရှိတာ” ဆို ပြောတော့…  “ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း–အစကတည်းက–မမကို မှန်းထုနေတာပေါ့လေ” လို့ ပြန်ပြောသည်။   “လာကွာ” ဆိုပြီး ကု တင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး ထားထားနွယ် ပုလွေကိုင်တော့သည်။ ပြီးတော့ ကိုသက်နဲ့ ကစ်ဆင် အပြိုင်ရိုက်ကြသည်။ မမထားကစ်ဆင် က မကြမ်းမနုနဲ့ ကိုသက် အရမ်းခိုက်သွားရသည်။ ပြီးတော့ 69 ပုံစံကို နေရာယူပြီး…

“မောင်လေးက-လျာဘဲထုတ်ထား–မမကိုယ့် ဖာကိုယ် လှုပ်ရှားမယ်”   လို့ပြောသည်။ မမထားက လီးစုပ်ရင်းဖင်ကို လှုပ်ခါ့ကစားကာ သူစောက်ဖုတ်ကို ကိုသက်လျာနဲ့ သူ စိတ်ကြိုက်ပွတ်နေသည်။ ကိုသက် မေးစေ့မှာတော့ မမထား စောက်ရည်တွေ အံကျလို့ ပေနေရှာသည်။ ဖင်ကိုစိတ်တိုင်းကျ ခါကာ လျာနဲ့ပွတ်ရင်း ဖီးလ်အရမ်းထလာတော့ ထားထားနွယ်အပေါ်ကနေပြီး တက်ဆောင့်သည်။ ဆောင့်တော့လည်း ဖင်ကိုရမ်းကာ   ဆောင့်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးအဝင်အထွက်ကို ကိုသက်နောက်ကနေ မြင်နေရသည်။ သူ့ကို ကျောပေးဆောင့်နေတာမို့ မမထား ဖီးလ်တက်နေတဲ့ မျက်နှာကို သူမမြင်ရပါ။ အီးအီးနဲ့ ညီးနေသံဘဲ ကြားရသည်။ သူတစ်ချီပြီးတော့ ညိမ်နေလိုက်သေးသည်။

“မမမောရင်–မောင်လေး လုပ်ပေးမယ်လေ” လို့ ကိုသက်က ဆိုတော့…    “မလုပ်နဲ့–မမကကို့ဖာသာ ကိုယ်လုပ်ရမှ–အားရတာ” လို့ ပြောသည်။  ပြီးမှ “မောင်လေး–ပြီးချင်ပြီးလိုက်တော့နော်” လို့ ပြောသည်။   “ကဲ ပြန်စပြီ”   ဆိုဘွပ်ဘွပ်ဘွပ်နဲ့ ဆောင့်တော့သည်။  လီးကို ကျွတ်မသွားစေဘဲ အပေါ်ကနေ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်သည်။ မမထားရဲ့စိတ်ထနေတဲ့ မျက်နှာက ကိုသက်အတွက် စွဲ လန်းစရာ ဖြစ်ရတော့သည်။ သိပ်ချစ်တာဘဲ မမထားရယ်။  ပြီပါပြီး။

 

Zawgyi

 

မိုးကာနဲ႔ေရမခ်ိဳးခ်င္တဲ့ အပ်ိဳႀကီး မမထား

မမထားဟာ ကိုသက္တို႔ေဘးအိမ္ကို ေျပာင္းလာတာ တစ္ပါတ္ဘဲရွိေသးသည္။ သူက ကုမၸဏီတစ္ခုမွ မန္ေနဂ်ာမ ျဖစ္သည္။  အေဆာင္ကေန လုံးခ်င္းအိမ္ကိုငွားၿပီး လာေနတာျဖစ္သည္။ သူတစ္ေယာက္ထဲမို႔ အပ်ိဳႀကီးျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္လို႔ ကိုသက္ ေတြး လိုက္သည္။   မမထားက အရပ္ ၅’၆”ေလာက္ရွိသည္။ အသားညိဳညိဳ မ်က္ခုးေကာင္းေကာင္းျဖစ္သည္။ ႏွာတံေလးက စင္းၿပီးေပၚ ေနသည္။ အၿမဲၿပဳံးေနတတ္တဲ့ သူ႔ႏႈတ္က အရမ္းလွသည္။ ဆံပင္က ေက်ာလယ္ေလာက္ရွိၿပီး အၿမဲျဖန႔္ခ်ထားတတ္သည္။ ရင္က  လည္း အေနေတာ္ မႀကီးမေသး ပုံမွန္ျဖစ္သည္။ တင္ကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေအာင္ လွသည္။ ခါးက်ဥ္းေလးက တင္အလွကို  အားျဖည့္ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။ အသက္က ၂၇ မို႔ ကိုသက္ထက္ ၇ ႏွစ္ေလာက္ႀကီးသည္။

မမထားေျပာင္းလာတဲ့ ေန႔မွာပင္ ကိုသက္က ဝိုင္းကူရင္း ခင္သြားသည္။ သူရဲ႕ေဖၚေ႐ြမႈေၾကာင့္ ကိုသက္အေဖ ပင္စင္စားႀကီးေရာ အ ေမနဲ႔ပါ ရင္းႏွီးသြားေတာ့သည္။   မမထားဟာ ကိုသက္ဂြင္းထုတဲ့အခါ စိတ္ကူးနဲ႔ မွန္းခဲ့တဲ့ အကယ္ဒမီမင္းသမီးတစ္လက္လည္း  ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။ တစ္ရက္ ကိုသက္ကို မမထားက လွန္းေခၚလို႔ ကိုသက္သြားလိုက္သည္။  “ေမာင္ေလး– ေရာ့ ေမာင္ေလး အတြက္– မမ လက္ေဆာင္– မမသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္–ပါရီက ျပန္လာလို႔–ယူလာတာတဲ့–ဘဘနဲ႔ႀကီးႀကီးေတာ့–မေတြ႕ေစနဲ႔”  လို႔ ေျပာၿပီး စာအိတ္အညိဳႀကီး တစ္ခုကမ္းေအးသည္။ ကိုသက္လည္း စာအုပ္ေတြမွန္းေတာ့ သိသည္။ ဒါမဲ့ ႀကိဳးေလးနဲ႔ ရစ္ၿပီးပိတ္ ထားလို႔ အခန္းထဲဝင္ၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုယ္လုံးတီးပုံနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသူ ဓာတ္ပုံနဲ႔စာအုပ္ျဖစ္သည္။ ပစၥည္းေတြကို ၿဖဲကားျပ ကာ ႐ိုက္ထားသည္။ ကိုသက္လီးက ခ်က္ခ်င္းေတာင္လာၿပီး လက္နဲ႔ျဖစ္ညႇစ္ဆုတ္ ကိုင္ထားလိုက္သည္။ စာအုပ္ကို ဆက္လွန္ ေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ လိုးေနၾကတဲ့ပုံေတြျဖစ္သည္။ ကိုသက္ၾကည့္ရင္း လီးကယားကာ ၿပီးခ်င္လာလို႔ ဓာတ္ပုံေတြၾကည့္ရင္း ဂြင္း တစ္ခ်ီထုလိုက္ရသည္။

စာအုပ္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးမွာေတ ာ့ ပလပ္စတစ္နဲ႔ ကပ္ထည့္ထားတဲ့ ကြန္ဒုံးမ်ိဳးစုံကို ေတြ႕ရသည္။ အခ်ိဳ႕က အဖုေတြနဲ႔ အခ်ိဳ႕က အေမႊး ေတြနဲ႔ ျဖစ္သည္။ ေဖါက္ယူဘို႔ျမႇားေလးေတာင္ ျပထားေသးသည္။ ဒီစာအုပ္ကို မမထား ဘာေၾကာင့္သူ႔ကို ေပးတာလည္းလို႔ သူ စဥ္းစားမရ ျဖစ္ေနသည္။ သူခနေနေတာ့ မမထားအိမ္ သြားလိုက္သည္။ မမထားက ထမင္းစားပြဲမွာ စာရင္းေတြ ၾကည့္ေနသည္။  စာၾကည့္မ်က္မွန္နဲ႔ တစ္ခါမွ ကိုသက္မျမင္ဘူးလို႔ ေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္။ မမထား သူ႔ကိုၾကည့္ရင္း  “မမေပးတဲ့– စာအုပ္ေတြ– ၾကည့္ၿပီးၿပီလား” လို႔ ေမးသည္။  ကိုသက္ေခါင္းညိမ့္ျပေတာ့ မမထားက “ႀကိဳက္ရဲ႕လား” လို႔ ေမးသည္။    ကိုသက္မမထားကို ေျပး ဖက္လိုက္ေတာ့သည္။   “ဟဲ့ဟဲ့–ငါ့ေမာင္ဘာေတြျဖစ္တာတုန္း–မမေပးတဲ့ စာအုပ္ေတြ–ၾကည့္ၿပီး–ဒုကၡေတြ႕ေနတယ္ ထင္တယ္”  လို႔ ေျပာသည္။   ကိုသက္က “မမထားကို ခ်စ္တယ္ဗ်ာ” လို႔ တသြင္သြင္ေျပာၿပီး မမထားပါးေတြကို တရစပ္နမ္းေတာ့သည္။

“ေအးပါ–ခ်စ္ရပါ့မယ္–မမထားလည္း မင္းကိုခ်စ္ပါတယ္–လႊတ္အုံးေနာ္”    လို႔ေျပာသည္။ ကိုသက္လႊတ္လိုက္ေတာ့ ကိုသက္ ေပါင္ၾကားက ေတာင္ေနတဲ့လီးကို လက္ကေလးနဲ႔ ေျဖးေျဖးပုတ္ၿပီး..  “ေနအုံး–ေစာင့္အုံးေနာ္– အလုပ္ေတြျပတ္ေအာင္–လုပ္ လိုက္အုံးမယ္”  လို႔ေျပာသည္။ ကိုသက္က ေဘးမွာထိုင္ၿပီး မမထားဖင္ႀကီးကို လက္နဲ႔ပြတ္ေတာ့…  “ဟိတ္ ေစာင့္အုံးလို႔ဆို–အျပင္ ျမင္ေနရတယ္ကြာ–မလုပ္ပါနဲ႔–သြားဟိုမွာသြားထိုင္ေစာင့္”  ဆို ဆက္တီခုံကို ေမးေငါ့ျပသည္။ တခနဆိုေပမဲ့ ကိုသက္အတြက္က  အေတာ္ၾကာတယ္လို႔ ထင္ရသည္။ မမထားကေတာ့ အိေျႏၵအေတာ္ရၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္သည္။ သူဖင္ကိုင္နမ္းရႈံ႕တာေတာင္  စိတ္ပါလာပုံမရတာကို ကိုသက္ မေက်နပ္။ ကိုသက္အေတြးေတြနဲ႔ ေနတုံး…

“ဟိတ္ခ်ာတိတ္–လာ-အိပ္ခန္းထဲသြားမယ္”  ဆိုလွမ္း ေခၚသည္။ အိပ္ခန္တဲ့ေရာက္ေတာ့ ကိုသက္က မမထားကို အတင္းဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို ကစ္ဆင္စြဲေတာ့သည္။ လက္ကလည္း ႏို႔တ လွည့္ ေစာက္ဖုတ္တလွည့္ ပြတ္သည္။ မမထားက ကိုသက္ႏႈတ္ခမ္းကို သူႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာနဲ႔ ျပန္စုပ္ၿပီး လ်ာကို လ်ာနဲ႔ကလိေပးတဲ့ အရသာေၾကာင့္ ကိုသက္တဝူးဝူးတဝါးဝါး ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ မမထားကေတာ့ ဘာညီးသံမွ ထြက္မလာဘဲ သူစိတ္ႀကိဳက္ ကစ္ဆင္စြဲ ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းအျပင္ လည္ပင္းနဲ႔ နား႐ြက္ေတြကိုပါ လ်ာနဲ႔ ထိုးကလိေပးသည္။

ကိုသက္ တခါမွ မႀကဳံဘူးလို႔ အရသာ ထူးကဲေနရသည္။ မတ္တတ္ရပ္နမ္းေနရင္းကေန ရပ္လိုက္ၿပီး မမထားက သူ႔အဝတ္ေတြကို  ခြၽတ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္ဘီပါးပါးေလးမို႔ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ကိုသက္ျမင္ေနသည္။ အေမႊးေတြမရွိဘဲ ရိတ္ထားလို႔  ေျပာင္ေခ်ာေနသည္။ ကိုသက္လည္း မမထားလိုဘဲ အဝတ္ေတြ လိုက္ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ဖင္ေျပာင္ျဖစ္သြားသည္။  မမထားက ကု တင္ေပၚလွဲခ်ၿပီး ေပါင္ကားထားသည္။ ကုတင္နားေရာက္လာတဲ့ ကိုသက္လက္ကိုဆြဲယူၿပီး ေခါင္ကိုေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ခိုင္းသည္။ ကို သက္ကို ဘာဂ်ာကိုင္ခိုင္းတာ ကိုသက္သိသည္။ သူဂြင္းထုရင္းစိတ္ကူးနဲ႔ မမထားကို ဘာဂ်ာခနခန ကိုင္ဘူးထားၿပီးလည္း ျဖစ္သည္။  ကိုသက္လ်ာအခြၽန္ေလးနဲ႔ မမထားေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလုံးကို ဝိုက္ယက္ေပးလိုက္သည္။

မမထားရဲ႕စအိုေလး တစ္ခ်က္ရႈံ႕သြားတာ ေတြ႕ရသည္။ လ်ာမွာ ကပ္ပါလာတဲ့ မမထားေစာက္ဖုတ္က အရည္ၾကည္ေလးကို လည္ေခ်ာင္းထဲ ပို႔လိုက္သည္။ ေနာက္တခါ ေျဖးေျဖးခ်င္း ထပ္ဝိုက္ယက္ၿပီး အတြင္းအေျမႇာင္းအတိုင္း အတြင္းသားေလးကို ဖိဆြဲယက္လိုက္သည္။ မမထား ေက်ာေကာ့တက္ ၿပီး….  “ေအာင္မေလး–အူ႐ႊီး–ဘာဂ်ာမင္းသားေလးကိုး”   လို႔ေျပာလာေတာ့သည္။ ကိုသက္က ေစာက္ဖုတ္ကိုလက္နဲ႔ ၿဖဲၿပီး အတြင္းကို ေမႊယက္ေပးလိုက္သည္။ မ်က္လုံးေလးစင္းၿပီး အံႀကိတ္ေနရတဲ့ ထားထားႏြယ္ရင္ထဲ ေအးကနဲ ျဖစ္သြားသည္။

တကယ္ေတာ့ ထားထားႏြယ္သည္ အိမ္ေထာင္တရားဝင္ မက်ေသးသည့္ အပ်ိဳႀကီးျဖစ္သည္။ တကယ္ခ်စ္သင့္တဲ့သူကို ေ႐ြးရင္း သူကာမကိစၥေတြကို လူဆယ္ဦးေလာကနဲ႔ ႀကဳံခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ခုကုမၸဏီမန္ေနဂ်ာ ျဖစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့သလို ေယာက်ာ္းတစ္ဦးနဲ႔လည္း မဆက္ဆံခ်င္ေတာ့ပါ။ ခုေခတ္ spy ကင္မရာေတြ ေပါတဲ့ေခတ္မွာ အခန႔္မသင့္ရင္ နံမည္ပ်က္သြားႏိုင္တာကို သူေကာင္းေကာင္သိလို႔ ျဖစ္သည္။ သူဒီအိမ္ကိုေျပာင္းလာေတာ့ သူ႔အတြက္ အႏၲရာယ္ကင္းမဲ့ လိင္သားေကာင္ ကိုသက္ကို ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ေကာင္ေလးက သူ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံး ဖန္တီးရွင္ေလးျဖစ္ေအာင္ သူႀကိဳးပမ္းဘို႔ စီစဥ္ၿပီး အျပာ စာအုပ္ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

“ေမာင္ေလး–အစိကိုဖြဖြေလး–ယက္ေပး… ဟုတ္တယ္–အဲ့ဒီေနရာ”  ဆိုျပလိုက္သည္။ ကိုသက္ကလည္း အေစ့ခြၽန္ခြၽန္ေလးကို  လ်ာနဲ႔မထိ တိဟဖြဖြေလး ဝိုက္ယက္ေပးလိုက္သည္။  “ေအာင္မေလး–ေကာင္းလိုက္တာ–ေမာင္ေလးေရ–အူးဟီးအီး”   ဆို မမ ထားတစ္ခ်ီၿပီးသြားသည္။ ဖင္ႀကီးကို အထက္ေအာက္ေျမႇာက္ခ်ေနၿပီး ကုတင္ကို လက္နဲ႔ တဘုန္းဘုန္း႐ိုက္ကာ ဖီးလ္ယူေန ရွာသည္။ ၿပီး ကိုသက္ကို သူ႔ကိုယ္ေပၚဆြဲဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကို အားရပါးရနမ္းစုပ္ေနသည္။  “ေကာင္းလား–မမ” လို႔ေမးေတာ့ ထား ထားႏြယ္က အဆီပ်ံမ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔…  “အရမ္းေကာင္းလို႔–မမတစ္ခါၿပီးသြားတယ္”   လို႔ေျပာၿပီး ကိုသက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ သိုင္း ဖက္ရင္း အရသာခံေကာင္းေနဆဲျဖစ္သည္။ အေတာ္ၾကာၾကာ မွိန္းၿပီးမွ ကိုသက္ကိုေဘးလွဲခ်လိုက္ၿပီး ကိုသက္ႏို႔ေလးကို လ်ာနဲ႔ဖိ ယက္ရင္း လီးႀကီးကို ဂြင္းထုေပးေနသည္။

“ေမာင္ေလး—ဒီေန႔အဆိုးဆုံးထိ–မလုပ္ဘူးေနာ္”  “မနက္ဖန္–မမေဆးထိုးၿပီးမွ–ဆိုးၾကမယ္ေနာ္”  လို႔ေျပာသည္။ ကိုသက္ဟပ္ ေကာ့ႀကီး ျဖစ္ေနရသည္။ မ်က္ႏွာမအီမသာ ျဖစ္ေနတာမို႔ ထားထားႏြယ္က…   “မမက မင္းကို ည္ရွည္ထားမွေပါ့”   လို႔ေျပာသည္။  ကိုသက္က “ကြန္ဒုံးေတြ–ရွိတာဘဲ”  လို႔ေျပာေတာ့ ထားထားႏြယ္က..   “မိုးကာဝတ္ၿပီး–ေရမခ်ိဳးခ်င္ပါနဲ႔–ကေလးေလးရာ” လို႔  ေျပာလိုက္သည္။  “လိမ္မာတယ္–မမေမာင္းေလးက–ကဲ”   ဆိုကိုသက္လီးႀကီးကို ထားထားႏြယ္က ပါးစပ္ထဲ ငုံထည့္လိုက္သည္။  ထားထားႏြယ္လ်ာက ကိုသက္လီးအႏွံ႔ကို ယက္လိုက္ ထိပ္ေလးကို ယက္လိုက္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာနဲ႔ ညႇပ္ၿပီးေဆာင့္လိုက္ လုပ္ေပး ေနသည္။  “အားမမရယ္–အီးဟီး–မမရယ္”   နဲ႔ကိုသက္ကို ထားထားႏြယ္က ပါးစပ္နဲ႔ လိုးေပးတာကို ခံေနရသည္။   “မမ–ေမာင္ ေလး မရေတာ့ဘူး–ၿပီးေတာ့မယ္”  ဆိုေတာ့ ပါးစပ္ထဲကထုတ္ၿပီး ဂြင္းထုေပးသည္။

“အားလားလားအူးဟူး—ေကာင္းလိုက္တာ  မမရာ”  ဆိုၿပီး ကိုသက္ခႏၶာကိုယ္တင္းေနရာက ေပ်ာ့က်သြားသည္။ ေပေနတဲ့လီးရည္ေတြကို သုတ္ရင္း…  “ေမာင္ေလးက– လီးရည္အမ်ားႀကီး –ထုတ္ႏိုင္တာဘဲ” လို႔ေျပာသည္။  ေနာက္ေန႔ ကိုသက္ထားထားႏြယ္႐ုံးျပန္အလာကို ေမွ်ာ္သည္။ ျပန္လာတာ ေတြ႕ေတာ့ အမူအရာျဖင့္ ေမးသည္။ ထားထားႏြယ္က ေခါင္းခါျပလို႔ သူအိမ္ကို သြားေတာ့သည္။  “မမဒီေန႔မအားတာနဲ႔-ေဆးမထိုး ျဖစ္လိုက္ဘူး”  လို႔ေျပာေတာ့ ကိုသက္မ်က္ႏွာေလး အိုသြားသည္။ ဒီေန႔တစ္ေန႔လုံး အားခဲၿပီးေစာင့္ေနတာ အဆင္မေျပလို႔  စိတ္ပ်က္သြားသည္။  ထားထားႏြယ္က ကိုသက္မ်က္ႏွာ ပ်က္ေနမွန္းသိေတာ့…   “မမေရခ်ိဳးအုံးမယ္–ခနေစာင့္–မင္းနဲ႔ ကေလးေမြး ခ်င္လည္း–ေမြးပေလ့ေစေတာ့”  လို႔ ေျပာသည္။ ကိုသက္မ်က္ႏွာဝင္းလက္ၿပီး လက္မေထာင္ျပသည္။ ေရေတြသုတ္ၿပီး ထားထား ႏြယ္က ထမီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။

ကိုသက္ကို လက္ယပ္ေခၚလိုက္သည္။  “မမကိုယ္လုံးက–လွလား”   ဆိုၿပီး တစ္ပတ္လွည့္ျပ လိုက္သည္။ ကိုသက္လည္း ပုဆိုးနဲ႔အက်ီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ လီးက ေတာင္မတ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး…  “မမကိုေတြ႕ရင္–ေတာင္ ေရာလား” လို႔ေမးသည္။  ကိုသက္က “ေတြ႕မွ ေတာင္တာ မဟုတ္ဖူး မမရဲ႕–ဂြင္းထုရင္ေတာင္–မမကို မွန္းထုမွ–အရသာရွိတာ” ဆို ေျပာေတာ့…  “ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း–အစကတည္းက–မမကို မွန္းထုေနတာေပါ့ေလ” လို႔ ျပန္ေျပာသည္။   “လာကြာ” ဆိုၿပီး ကု တင္ေပၚတက္လိုက္ၿပီး ထားထားႏြယ္ ပုေလြကိုင္ေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုသက္နဲ႔ ကစ္ဆင္ အၿပိဳင္႐ိုက္ၾကသည္။ မမထားကစ္ဆင္ က မၾကမ္းမႏုနဲ႔ ကိုသက္ အရမ္းခိုက္သြားရသည္။ ၿပီးေတာ့ 69 ပုံစံကို ေနရာယူၿပီး…

“ေမာင္ေလးက-လ်ာဘဲထုတ္ထား–မမကိုယ့္ ဖာကိုယ္ လႈပ္ရွားမယ္”   လို႔ေျပာသည္။ မမထားက လီးစုပ္ရင္းဖင္ကို လႈပ္ခါ့ကစားကာ သူေစာက္ဖုတ္ကို ကိုသက္လ်ာနဲ႔ သူ စိတ္ႀကိဳက္ပြတ္ေနသည္။ ကိုသက္ ေမးေစ့မွာေတာ့ မမထား ေစာက္ရည္ေတြ အံက်လို႔ ေပေနရွာသည္။ ဖင္ကိုစိတ္တိုင္းက် ခါကာ လ်ာနဲ႔ပြတ္ရင္း ဖီးလ္အရမ္းထလာေတာ့ ထားထားႏြယ္အေပၚကေနၿပီး တက္ေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ေတာ့လည္း ဖင္ကိုရမ္းကာ   ေဆာင့္သည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးအဝင္အထြက္ကို ကိုသက္ေနာက္ကေန ျမင္ေနရသည္။ သူ႔ကို ေက်ာေပးေဆာင့္ေနတာမို႔ မမထား ဖီးလ္တက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို သူမျမင္ရပါ။ အီးအီးနဲ႔ ညီးေနသံဘဲ ၾကားရသည္။ သူတစ္ခ်ီၿပီးေတာ့ ညိမ္ေနလိုက္ေသးသည္။

“မမေမာရင္–ေမာင္ေလး လုပ္ေပးမယ္ေလ” လို႔ ကိုသက္က ဆိုေတာ့…    “မလုပ္နဲ႔–မမကကို႔ဖာသာ ကိုယ္လုပ္ရမွ–အားရတာ” လို႔ ေျပာသည္။  ၿပီးမွ “ေမာင္ေလး–ၿပီးခ်င္ၿပီးလိုက္ေတာ့ေနာ္” လို႔ ေျပာသည္။   “ကဲ ျပန္စၿပီ”   ဆိုဘြပ္ဘြပ္ဘြပ္နဲ႔ ေဆာင့္ေတာ့သည္။  လီးကို ကြၽတ္မသြားေစဘဲ အေပၚကေန မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လွည့္လိုက္သည္။ မမထားရဲ႕စိတ္ထေနတဲ့ မ်က္ႏွာက ကိုသက္အတြက္ စြဲ လန္းစရာ ျဖစ္ရေတာ့သည္။ သိပ္ခ်စ္တာဘဲ မမထားရယ္။  ၿပီပါၿပီး။