Day: August 12, 2021

မြတ်နိုး မမြတ်နိူးသည်အသက်(၂၆) နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး အပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။  အသားဖြူဖြူကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်နှင့် ချောမော လှပသူဖြစ်ပြီး အလုပ်ကလည်းကျောင်းဆရာမဆိုတော့ အိနြေ္ဒသိက္ခာ ကလည်းကြီးသည်။ ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံကလည်း မကလက် ပဲခောတ်နှင့်အမှီလိုက်သည်။ မမြတ်နိူး တစ်ယောက်စာဖတ်နေစဉ်မှာပင် သူမ၏အနီးသို.လူတစ်ယောက်ဗြုံးကနဲ ရောက်လာသဖြင့်  အထိတ်တလန်.ဖြင့်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ထိုသို.မော့အကြည့်မှာပင်ထိုသူကလျှင်မြန်စွာဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်ကိုပိတ်ကာကုတင်ပေါ် သို.ပွေ.တင်လိုက်လေသည်။ မြတ်နိူး ကိုယ်လုံးလေးကုတင်ပေါ်သို.ရောက်သွားသောအခါ ထိုသူကလည်း    ဒူးထောက်ကာတက် လိုက်သဖြင့် မြတ်နိူး ၏ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားသော လက်ကလျော့ရဲရဲ   ဖြစ်သွားခိုက် မြတ်နိူး ကလည်း အတင်းရုန်းကန်လိုက်သဖြင့်  သူမ၏ပါးစပ်မှာ  ထိုသူ.လက်မှလွတ်သွားလေသည်။ ဘယ်….ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ…မောင်စိန်မြင့်….   မင်းဟာတော်တော်ဆိုးတာ ပဲ…. မြတ်နိူး ကမောဟိုက်သံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ စိန်မြင့် ဆိုသူက မြတ်နိုးတို့အိမ်နားမှ တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသားတစ်ဦးဖြစ်သည်။ မြတ်နိုး ကျောင်းသွား^ကျောင်းပြန်  စိန်မြင့်ခိုးခိုးကြည့်ပြီး မချင့်မရဲဖြစ်နေရတာ ကြာပြီ။ ဒါကို မြတ်နိုးလဲ   သတိထားမိသည်။ ခုတော့ ရုတ်တရက်ကြီး သူမအိပ်ခန်းထဲ …

မတော်ပါဘူးငါ့မောင်ရယ် ” ဖြိုးညီရေ…….. ”  ခေါ်သံနဲ့ အတူ အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မမမွန်တို့ လင်မယားဖြစ်နေသည်။   သူတို့လင်မယားနဲ့တောင်မတွေ့တာ နှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ မမမွန်ကဖြိုးညီရဲ့ အစ်မ တစ်ဝမ်းကွဲ ၊ ဖြိုးညီ အဖေရဲ့ညီမရဲ့ သမီးအငယ် ဆုံးဖြစ်သည်။ ဖြိုးညီ တို့အဖေက တရုတ်စပ်သည်။  အဒေါ့် ယောကျာ်းကလဲ တရုတ်ဆိုတော့ မမမွန်က ပီဘိတရုတ်မလေးတစ် ယောက်နှယ်။ အရပ်မြင့်မြင့် ရင်သားတွေကထွားထွား ၊ တင်သားတွေကလဲကြီးသည်၊ ရုပ်ကလဲတော်တော်ချောသည်။   သူ့ယော ကျ်ားဖြစ်သူယောက်ဖတစ်ဝမ်းကွဲက ကိုချမ်းသာ တဲ့။ ကားပစ္စည်းတွေ အကြီးအကျယ်ရောင်းတဲ့သူဌေးသား။ ရုပ်ကလဲ ချောသည်။   ဒီလိုပဲ မမမွန်နဲ့ကြိုက်ပြီး လက်ထပ်ကြတာ နှစ် နှစ်တောင်ကျော်ပေါ့။  ဖြိုးညီ အတွေးစတွေကိုဖြတ်လိုက်ပြီး ဧည့်သည်နှစ်ယောက် ကိုအိမ်ထဲခေါ်လိုက်သည်။  ”လာ….အကို နဲ့ မမ…

စိတ်ပါလာရင် ( စ/ဆုံး) ““ အိုး ””  ဆက်ခနဲ ရုန်းပြီး ထွက်ပြေးမလို လုပ်တဲ့ ချိုချိုရဲ့ ခါးသိမ်ကလေးကို လှမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ရှင်မ တောင်  သနပ်ခါးနံ့သင်းနေတဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်မွှေးပစ်လိုက်တယ် ထိတ်လန့်ပြီး ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခပ်းလေး ကို  ငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ တစ်ခါတည်း ကော့တက်ပြီး လက်ထဲက စာအုပ်ပါလွှတ်ချလိုက်ပါတယ် တစ်ခါမှ   အတွေ့အကြုံမရှိ သေးတဲ့ အပျိုစင်လေးပဲ။ ကျွန်တော်လွှတ်ချလိုက်တဲ့ ခြင်းတောင်းဟာ တစ်လိမ့်လိမ့်နဲ့ အတော်ဝေးဝေးကို  ရောက်သွားပါတယ်  မြေပြင်ကို မျက်စိကစားကြည့်တော့ မြက်ခြောက်တွေနဲ့ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းဖြစ်နေတာတွေ့ရပါတယ် အားမှ   သူငယ်ချင်းတွေနဲ့  ပျော်ပွဲစား လာအုံးမှ အခုတော့။ ကော့ကော့လေးဖြစ်နေတဲ့ ချိုချိုကိုမျက်ခင်းပေါ် အသာပက်လက်လှဲချပေးလိုက်ပါတယ် လရောင်အောက်မှာ   မျက်စိမှိတ်အိပ်နေ တာ နတ်သမီးလေးကျနေတာပဲ မျက်နှာပေါ်…

ကော်ဖီမစ် နှင့် ချွေးမ သားဖြစ်သူ တိုးမောင်က နေပြည်တော်ကို သင်တန်း ၂ ပါတ်သွားရမှာမို့ အိမ်မှာမိန်းမသား၂ ယောက်ထဲရှိလို့ အိမ်လာစောင့်ပေးပါဦး အဖေဆိုလို့ မုဆိုးဖိုကြီး ဦးမြမောင်တစ်ယောက်ရန်ကုန်   ကို ဘုရားဖူးလိုသဘောထားပီးရောက်လာခဲ့တယ်။အသက်၆၀ ကျော်ဆို ပေမယ့် သန်တုန်းမြန်  တုန်းဆိုပါတော့။ငယ်စဉ်ကအားကစားလိုက်စားခဲ့၍ခုချိန်ထိခန္ဒာကိုယ်ကကျစ်လစ်ပီးသန်မာဆဲ။   သားတို့ အိမ်ထောင်ကျတာ၅ နှစ်ကျော်ပီ ကလေးမရကြပေ။ ချွေးမ အေးအေးခိုင်က အထည်  ဆိုင်ဖွင့်သည်။တူမတော်စပ်သူမိတာကိုအိမ် အကူအဖြစ်ခေါ်ထားကြသည်။မွေးကတည်းကဖခင်  မရှိခဲ့သော ချွေးမလေးက ဦးမြမောင်အား ဖခင်အရင်းလိုပင်အလွန်ချစ် ရှာသည်။ တိုးမောင်ခရီး  မထွက်မှီ၂ရက်ခန့်ကြို၍ ရန်ကုန်သို့ ဦးမြမောင်အရောက်သွားသည်။ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနှင့်ဆုံ    ချင်တာ လည်းပါတာပေါ့။တိုးမောင်တို့က ရန်ကင်းတွင်တိုက်ခန်းလေးဝယ်၍နေကြသည်။ တိုက်  ခန်းလေးက ဦးမြမောင်ရဲ့တောကအိမ် ထက်စာရင်တော့ ကျဉ်းတာပေါ့။အိပ်ခန်းက၂ ခန်းပဲပါ  သည်။ထပ်ခိုးလေးကိုကြံဖန်၍လုပ်ထားသည်မှာ ချစ်စရာ၊နေချင်စရာလေး ပေါ့။ ဦးမြမောင်ကို  အပေါ်ထပ်ခိုးမှာပဲ ချွေးမဖြစ်သူ…

ကျွန်တော်နဲ့ ကြည်လေးဇာတ်လမ်း (ဖြစ်ရပ်မှန်) (စ/ဆုံး) ကြည်လေးဆိုတာလင်သုံးယောက်ရပြီးသား ခါးတင်ရင်မြင်သူငေးလောက်တယ်။အသားကညိုချော  မျက်လုံးကလေးကမဲနက်နေ တာဘဲ။သူ့ရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကဆန့်ကျင်ဘက်လိင်တွေကိုစိမ်ခေါ် နေ  သလိုဘဲ။အိုးကလဲအလွန်ကြီး ဒီအိုးနဲ့ယောကျ်ားတွေကိုစွဲစေ တာလို့ကြားသာကြားဘူးတာမကြုံ ဘူးဘူး   လေ။ပြီးတော့ ကြည်ကြည်မှာသူ့လိုလှတဲ့သမီးတစ်ယောက်ရှိသေးတယ်သူ့နာမည်က ဌေးဌေးတဲ့။  သူကျတော့ငါးရံ့ကိုယ်လုံး နှုတ်ခမ်းကလေးကတနေကုန်ငုံထားချင်လောက်အောင်ဖူးရွနေတာဘဲ။   သူကကျနော်ကို တွေ့ရင်အတင်းဖက်ထားလေ့ရှိတယ်။ကျနော့်မှာလဲအလွန်တောင့်တဲ့မိန်းမရှိပါတယ်။  ညတိုင်းလိုးဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့သူကရှက် တတ်တာရယ် ရိုးတာရယ်ကြောင့်ပက်လက်လှန်ပြီး လိုး  နေရတော့တစ်ခါတစ်လေဆန်းဆန်းပြားပြားလိုးချင်ပေမဲ့မရဘူးဖြစ်နေ တယ်။ ဒီဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေသူတော့ကျနော်ချစ်တဲ့ကြည်လေးပေါ့။ကြည်လေးနဲ့ကျနော်ချစ်နေကြတာကြာပါ  ပြီဒါပေမယ့်ပါးကလေး ကိုနမ်းတာကလွဲပြီးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မလိုးဘူးသေးဘူး။ကျနော်  ကလည်းမတောင်းဘူးသေးဘူး။   သူ့ကြည့်ရတာတော့ခံ ချင်နေပုံဘဲ ရေလာမြောင်းပေးစကား အလွန်ပြောတယ်။ကျနော့အိမ်လာရင်ကျနော့ရှေ့မှာသူ့ရဲ့လှပတဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုမြင်စေချင် လို့ထမီဖြန့်ဝတ်  ပြ တာလဲမနဲတော့ဘူး ထမီဖြန့်ဝတ်တိုင်းကျနော့ဘက်လှည့်ဝတ်တော့သူ့ ရဲ့အတွင်းသားတွေကို မြင်အောင်ဝတ် ပြတာ။ကျနော်အဲလိုမြင်ရတိုင်းကျနော့ရဲ့လီးကြီးကတင်းမာလာတာ အဲဒါကိုလဲသူမြင်တိုင်း   ပြုံးပြီးပြန်ပြန်သွားတယ်။   ကျနော့ ဇနီးနယ်ကသူ့အမနေမကောင်းလို့တစ်လလောက်သွားတဲ့အချိန်အိမ်မှာကျနော်တစ်ယောက်  ထဲ။မိုးတွေကရွာနေတာနဲ့အိမ် ဝင်းတံခါးစေ့ထားပြီး အိမ်ထဲမှာသူငယ်ချင်းဆီကငှားထားတဲ့အပြာခွေ   စက်ထဲထည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဗမာမိန်းကလေးတစ် ယောက်တီရှပ်ဝတ်ထါးပြီးကုတင်အောက်မှာ  ကုတင်ကိုလက်ထေါက် လေးဘက်ကုန်းထမီကိုအပေါ်လှန်တင်ပြီးနောက်ကနေတ အားကုန်လိုးနေတာ …

ခွေးဖြစ်တဲ့နေ့ (အစ အဆုံး) သူများစာအုပ်တွေတင်နေတာများပြီ ကိုယ့်အကြောင်းလေးပဲ ကိုယ်ပြောမယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃နှစ်လောက်ကပေါ့.။ဖြစ်တာ ပြောပါ တယ်။   ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ တစ်ဝမ်းကွဲပေါ့။ အသက်က သိပ်မကွာဘူး။  သူက အဲ့တုန်းက ၁၀တန်း။ ကျနော်က  တက္ကသိုလ်တက်နေတာပေါ့။ သူ့အဖေက မလေးမှာအလုပ်လုပ်နေတာ။   အမေနဲ့ ၂ယောက်ထဲနေရတာပေါ့။ ကျနော်က ကျနော့် ညီမကိုအမြဲ စာပြပေးနေကျ။ သူ ၃ တန်းလောက်ထဲကစပြီး ၁၀တန်းထိ ကျနော်ပဲ ကျူရှင်ဆရာဖြစ်ခဲ့တာ။  ၁၀တန်းကျတော့ သူ ကျူရှှုင်တွေဘာတွေတက်ခွင့်ရတယ်။ကျတော်က ဂိုက်ပေါ့။  မှတ်မှတ်ရရ အဲ့နေ့က သီတင်းကျွတ်။ ကျောင်းဆယ်ရက်ပိတ်တယ်။  ဒါပေမယ့် ကျူရှင်က စာမေးပွဲဖြေရမယ်ဆိုတော့ သူ့ကို ညလုံးပေါက် သင်ရတာပေါ့။  ကျတော်လည်း အဒေါ့်အိမ်သွားအိပ်ရတာ ပေါ့။ သီတင်းကျွတ်ကာလဆိုတာ ၁၀တန်းကျောင်းသားတိုင်းအတွက် ရုန်းကန်နေရတဲ့အချိန်ပဲလေ။  စာတွေကလည်းများ ဖိအားက…

ကျွန်တော့်မိန်းမဖူးေ၀ ကျွန်တော့်ဘဝမှာမေ့မရနိုင်တဲ့ဖြစ်စဉ်ကြီးတစ်ခုကိုခင်ဗျားတို့ကိုအစအဆုံးပြောပြမယ်ဗျာ။  ပြောသမျှအားလုံးအမှန်တွေချည်းပဲ   ပြောမှာဖြစ်ပေမယ့်တချို့အချက်အလက်တွေကိုတော့ကျွန်တော့်လုံခြုံမှုအတွက်ထိန်ချန်ထားပါတယ်။   လွန်ခဲ့တဲ့၁နှစ်လောက်က ဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုပါ။  ကျွန်တော့်မှာအရမ်းချစ်ရတဲ့ဇနီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ချောလဲချောတယ်။အေးအေးလေးနေ တတ်သူတစ်ယောက်ပေါ့။  နာမည်ကဖူးဝေတဲ့။ကျွန်တော်တို့ကချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးမှယူခဲ့ကြတာမဟုတ်ပဲမိဘပေးစားလို့ရခဲ့ကြတာ ပါ။   သူ့လိုဖြူဖြူချောချောကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုကြိုက်တဲ့လူတွေတပြုံကြီးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကွင်းတွေဖြစ်တာမျိုး ရည်းစားများတာမျိုး  တွေမရှိဘူး။ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာဆောင်တော့သူ့အသက်က၂၄၊ကျွန်တော်က၂၈။သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာကျွန် တော့်ကိုအားကျလိုက်  တာများဘာပြောကောင်းမလဲ။ အရက်အတူတူသောက်ကြရင်ဟျောင်ညီနိုင်၊မင်းကတော့တကယ့်စောက်ကံကောင်းကောင်ပဲဆိုပြီးအမြဲပြောတာ။   ဒါပေမယ့်မိုက် မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ”လိုးလို့ကောင်းလားတို့၊ဖင်မချဘူးလားတို့”တော့မမေးရဲကြဘူး။  ဘာလို့လဲဆိုတော့တစ်ခါကျွန်တော် မင်္ဂလာဆောင်ပြီး၁ပတ်လောက်မှာအရက်သောက်ကြတော့ကျွန်တော်နဲ့သိပ်မရင်းနှီးတဲ့   ကောင်တစ်ကောင်ပါလာတယ်။ဘယ်သူနဲ့ သိပြီးပါလာလဲတော့မသိဘူး။ဒါပေမယ့်အဲ့ကောင်ကကျွန်တော့်မိန်းမကိုသိနေတယ်။   သူကပြောတာ”မင်းမိန်းမဖြူဖြူတောင့် တောင့်နဲ့ချောလဲချောဆိုတော့ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်လိုးလိုက်ရရင်ဆိမ့်သွားမှာပဲ”  လို့လာပြောရော။ကျွန်တော်လဲဘာပြောကောင်းမလဲ စားပွဲအလယ်ကအရက်ပုလင်းနဲ့ဒီကောင့်မျက်နှာကိုဖြတ်ဖြတ်ရိုက်တာ   ၅ချက်လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။ပုလင်းတော့မကွဲဘူး။ ဘေးကသူငယ်ချင်းတွေဝိုင်းဆွဲကြတယ်။သွေးတွေကိုအများကြီးပဲ။ နောက်မှသိရတာဒီကောင်လဲကွဲပြဲကုန်လို့ချုပ်လိုက်ရတယ်တဲ့။ဘာပြသနာမှတော့ထပ်မဖြစ်သွားပါဘူး။   အဲဒီကစလို့ကျွန်တော့် မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ပြီးသူငယ်ချင်းတွေသိပ်မစရဲကြတော့ဘူး။တကယ်ကကျွန်တော်ကလဲရင်းနှီးနေတဲ့လူချင်းဆို   အဲ့လိုအလွန်အကျွံ စရင်တောင်ဘာမှလုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ဒီကောင်ကမသိပဲနဲ့လာရိုင်းတာကိုး။  ကဲပါအဲဒါတွေကအဖြစ်အပျက်သေးသေးလေးတွေ ပါ။တကယ့်အဖြစ်အပျက်အကြီးဆီကိုဆက်ပြောပြမယ်။  ကျွန်တော့်ယောက္ခ်မကြီးကတော်တော်တင်းကျပ်တဲ့လူ။သူ့သမီး ကိုValintine day မှာပန်းစည်းတွေလာပို့တဲ့ဆားဗစ်ကလူတွေကိုဆို   တံခါးကိုမဖွင့်ပေးတာတဲ့။ပြီးတော့သူ့သမီးရဲ့လက်ကိုင်အိတ် ကိုတက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့အထိစစ်တုန်းတဲ့။  ကျောင်းပို့ကျောင်းကြိုကိုတောင်သူ့သမီးကိုကားမမောင်းခိုင်းပဲသူကိုယ်တိုင်မအားတဲ့ ကြားကလိုက်ပို့တာ။  အဲ့လိုအုန့်ပုန်းမလေးဖြူဖြူချောချောလေးကိုကျွန်တော့်လိုတစ်ခါတစ်လေအရက်သောက်၊ဆေးလိပ်သောက် တဲ့လူနဲ့ဘာကြောင့်   သဘောတူလဲဆိုတာစစချင်းတော့စဉ်းစားမရဘူး။နောက်မှသိရတာကကျွန်တော့်အဖေကသူ့သမီးကိုသွား တောင်းတာတောင်   ထုံးစံမို့လို့သွားတောင်းရတာ။တကယ်ကအဖေတို့ကတကယ့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေတဲ့။  ကျွန်တော် တောင်စစချင်းစိတ်ပူလိုက်သေးတယ်။ဒီလောက်ချောတဲ့ကောင်မလေးကရည်းစားတွေဘာတွေရှိမှာပဲပေါ့။ ဘာကြောင့်ကျွန်တော်နဲ့ရုတ်တရက်ကြီးပေးစားတာလဲ။တခြားသူတို့သဘောမတူနိုင်တဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့များဖြစ်နေလို့လားပေါ့။    ဒါပေမယ့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ကျွန်တော့်မိန်းမလေးကတကယ့်ကိုရှာမှရှားတဲ့အမျိုးအစားလေးဖြစ်နေမှန်းသိလိုက်ရတယ်။   မှတ်မိသေးတယ်။မင်္ဂလာဦးညမှာကျွန်တော်က”ဖူးဝေရေ…ရည်းစားပူတွေဘာတွေတော့မမိနေပါဘူးနော်”   လို့စသလိုလိုနဲ့မေး…

သူတို့အကြောင်း အေးမောင်ရေ.. လာအုံး… အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်နေသော အမေ့အသံကြောင့် အိမ်နောက်ဖေးတွင် နွားစာစင်းနေရာမှ ကမန်းကတန်း  လက်ဆေးကာ အိမ်နောက်ပေါက်မှ တက်သွားသည်။   အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာ အမေနှင့် အတူ ထိုင်နေသော အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအမျိုးသမီး မျက်နှာကို အေးမောင် စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်မိသည်။ ဘယ်နေရာမှာ မြင်ဖူးလို့ပါလိမ့်။ တစ် နေရာ ရာမှာ ရင်းရင်းနှီးနှီး မြင်ဖူးနေသလိုပဲ။ ဘယ်နေရာမှာမှန်းတော့ မသိ။ သား…. သူ့ကို မှတ်မိလား….   အေးမောင်  သေသေချာချာ မျက်မှောင်ကြုပ် စဉ်းစားသည်။ သိတော့ သိနေသလိုပဲ။ ဘယ်မှာလဲသာ မသိတာ။   ဟဲ့…. ဖြေပါအုံး… မေးနေတာ  ကို….အမေ့ အသံကြောင့် လန့်ဖြပ်သွားသည်။ အင်း…. သိတော့ သိသလိုပဲ…

အပေးအယူ ဒေါ်ချိုချိုကို သက်နိုင်သိတာတော့ကြာပြီ။ ဒါပေမဲ့ ရင်းနှီးတာတော့အရမ်းကြီးမရင်းနှီး။   သက်နိုင်ကား အသက် (၂၇)နှစ်ခန့်ရှိသည့်  လူလတ်ပိုင်းတစ်ဦး။  ယောကျၤားဆန်ဆန်နှင့် ချောမောသော ရုပ်ရည်ပိုင်ရှင်တစ်ဦး.။   စကားပြောတာလည်းကောင်းသော  ကြောင့် ချစ်သူခင်သူများသည်။  ဘွဲ့ရပြီးနောက်ပိုင်းတွင် မြို့မှာလာပြီး ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင်အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသူ။  ဒေါ်ချိုချိုကား သူ ငှားနေသည့် အဆောင်မှ အဆောင်ပိုင်ရှင် ဦးကောင်းမင်း၊ ဒေါ် နီလာ နှင့်သူငယ်ချင်းတွေ။  ဒေါ်နီလာထံလာရင်း မျက်မှန်းတန်းမိ ကာ ရင်းနှီးနေသောသဘော။  ဒီလောက်ဘဲရှိသည်။  ဒါပေမဲ့တစ်ခုတော့ သက်နိုင်သိသည်။ ဒေါ်ချိုချိုကတော်တော်လှသည်ဟု။  ဟုတ်တယ်လေ….အသက်က(၄၀)စွန်းစွန်း။ ငယ်စဉ်ကမယ်ဘွဲ့တွေဘာတွေရဖူးသည်ဟုတော့သိရသည်။   သူမနှင့်သူမယော ကျၤား ဦးမောင်မောင်ဝင်းက ကလေး(၂)ယောက်ထွန်းကားခဲ့သည်။  ထိုကလေးတွေကလည်း သူမြင်တော့မြင်ဖူးသည်။  ဒါကလဲ ကျောင်းပိတ်ချိန်တွေလောက်မှပါ။ ဘော်ဒါဆောင်မှာထားတာဆိုတော့တစ်ခါတစ်ရံမှသာ။  ဒေါ်ချိုချိုယောကျၤားကလည်း  အလုပ်များသူပီပီအိမ်မှာမကပ်။ ဒီတော့ သူမကလည်း သက်နိုင်ငှားနေသော အဆောင်ပိုင်ရှင်ဒေါ်နီလာဆီ မကြာမကြာလာလည်သည်။။  သူမတို့ဘာတွေပြောလို့ ပြောနေကြမှန်းတော့မသိ။ …

ဏှာသခင်မလေး သဇင် ဆယ်တန်းမှ ကျောင်းသား ခြောက်ယောက်နှင့် အတူ သဇင်တစ်ယောက် ကားနှစ်စီးဖြင့် လူသူရှင်းရာကို သွားနေကြသည်။ တစ်စီး ထဲတွင် သဇင်ပါသည်။ သဇင်မပါသော အစီးမှ ဘဲများက တင်းနေကြသည်။ သဇင်က သူတို့နှင့် အတန်းမတူ။ ကိုးတန်းက  ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရက်ချိန်းခက်တတ်သည်။ ကျောင်းတက်ရ၊ ရက်ချိန်းပေးရသဖြင့် သဇင်တစ်ယောက်လည်း သိပ်တော့  မအား။ သည်လို အနေအထားတွင် ချိန်းလို့ရသည့် ရက်တွင် သဇင်က မိမိတို့ ကားနှင့် အတူပါမလာ။  “သူတို့ သဇင်ကို အလယ်မှာ  ထည့်သွားတာကွာ၊ ခုလောက် သဇင့်လက်နှစ်ဖက်ကလည်း အားမှာ မဟုတ်၊ ပါးတွေလည်း ဟိုကောင်တွေ နမ်းလို့ ပူနေလောက်ပြီ” “ထားပါကွာ၊ ဟိုရောက်တော့လည်း မင်းစိတ်ကြိုက် ဖိုက်ရမှာပဲ”  “အေးကွာ သဇင်…