သူတို့အကြောင်း

သူတို့အကြောင်း

အေးမောင်ရေ.. လာအုံး… အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်နေသော အမေ့အသံကြောင့် အိမ်နောက်ဖေးတွင် နွားစာစင်းနေရာမှ ကမန်းကတန်း  လက်ဆေးကာ အိမ်နောက်ပေါက်မှ တက်သွားသည်။   အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာ အမေနှင့် အတူ ထိုင်နေသော အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအမျိုးသမီး မျက်နှာကို အေးမောင် စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်မိသည်။ ဘယ်နေရာမှာ မြင်ဖူးလို့ပါလိမ့်။ တစ် နေရာ ရာမှာ ရင်းရင်းနှီးနှီး မြင်ဖူးနေသလိုပဲ။ ဘယ်နေရာမှာမှန်းတော့ မသိ။ သား…. သူ့ကို မှတ်မိလား….   အေးမောင်  သေသေချာချာ မျက်မှောင်ကြုပ် စဉ်းစားသည်။ သိတော့ သိနေသလိုပဲ။ ဘယ်မှာလဲသာ မသိတာ။   ဟဲ့…. ဖြေပါအုံး… မေးနေတာ  ကို….အမေ့ အသံကြောင့် လန့်ဖြပ်သွားသည်။

အင်း…. သိတော့ သိသလိုပဲ အမေ။ သေသေချာချာ မသိဘူး….  သြော်…. သူက အရင်တုန်းက ရွာမှာ အမေတို့နဲ့ အတူတူ နေခဲ့ဖူးတဲ့  သားဖွားဆရာမလေးလေ သားရဲ့…   အဲ…. မှတ်မိသလိုတော့ ရှိတယ်အမေ…. မေ့တေ့တေ့ ဖြစ်နေလို့…..  အေးမောင်၏  အူလည်လည်စကားကြောင့် သားဖွားဆရာမလေးဟု အမေပြောသော ထိုခပ်ချောချော အမျိုးသမီးက ပြုံးသည်။ အေး…. မမှတ်မိ ရင်လည်း…. နင့်အန်တီလေးဝယ်လာတဲ့…. မုန့်လည်း… မစားနဲ့တော့….   (တိန်….. ငတ်ပြီဟ)  အေးမောင် ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ စပ် ဖြီးဖြီးသာ နေလိုက်ရသည်။  နင်… ငယ်ငယ်က… တစ်နှစ်သားလေးပဲ ရှိအုံးမှာပေါ့…. နင့်အန်တီလေးက ရွာမှာတာဝန်ကျတော့ အ မေတို့အိမ်မှာ အတူတူလာနေတာလေ… အခုတော့ သူ့သမီးလေးတောင် နင့်ထက်ငယ်လှ တစ်နှစ် နှစ်နှစ် လောက်ပဲ ရှိမှာ… နင့်ကို  ရေမိုးချိုး သနပ်ခါးလိမ်းပေတာ သူပေါ့….    အမေ ပြောပြလိုက်တော့လည်း အေးမောင် အားတုံ့အားနာ ဖြစ်သွားမိသေးသည်။ အ မေတို့နှင့် စကားစမြည် ခဏလောက် သွားပြောပြီးတော့ အေးမောင် အိမ်အောက်သို့ ဆင်းကာ နွားစာ ဆက်စဉ်းနေလိုက်သည်။  ဧည့် ခန်းထဲမှာ နေရတာ အနေအထိုင် ကျဉ်းကြပ်သလို ဖြစ်လာလို့ပါ။

ခြံထဲမှာ လုပ်စရာရှိတဲ့ အလုပ်များ ဆက်တိုက်လုပ်ပြီးတော့ ဘေးက ကောက်ရိုးပုံပေါ်မှာ အမြိုင့်သား နှပ်နေလိုက်သည်မှာ ညနေ  သုံးနာရီခွဲလောက် သူ့အမေ နှိုးမှ နိုးတော့သည်။ ဟိုအန်တီက ပြန်သွားလေပြီ။  ထိုအန်တီလေးနာမည်က အိအိမွန်။ အေးမောင်တို့  ငယ်ငယ်လောက်တုန်းက အမေတို့နှင့်အတူ အိမ် မှာ လိုက်နေဖူးသည်။ ခြောက်လလောက် နေပြီးတော့ အိမ်ထောင်ကျသွားသဖြင့်  သူမ၏ ဇာတိမြို့သို့ ပြန်သွားကာ မြို့အနီး ရွာတစ်ရွာမှာ သားဖွားဆရာမ လုပ်နေသည်။ ယခုတော့ အလုပ်ထွက်လိုက်ပြီး အိမ်ဆိုင် လေးဖွင့်ထား သည်။   သူမ၏ အမျိုးသားဖြစ်သူ ကိုမိုးဇော်က ထိုင်းနိုင်ငံဘက်သို့ ကူးကာ အလုပ်သွားလုပ်ရင်း ထိုအလုပ်တွင် တွေ့ သည့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် ညိစွန်းကာ မြန်မာဘက်သို့ ပြန်မလာတော့ဘဲ ထိုနိုင်ငံမှာပင် အခြေ ချလိုက်သည်မှာ ယနေ့ ထက်တိုင်ပင်။

အန်တီလေးကတော့ သူမ၏ သမီးလေးနှင့်အတူ နောက်အိမ်ထောင် ထပ်မပြုတော့ဘဲ နေလိုက်သည်။ အမေတို့နှင့် လာနေစဉ်က  အေးမောင်က သုံးနှစ်သားအရွယ်၊ အမေ့အသက် နှစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်မှာ အေးမောင်ကို မွေးသည်။ ထိုအချိန်တွင် ထိုအန်တီ လေးက ၁၈ နှစ် လောက်သာ ရှိအုံးမည်။  ယခုတော့ အေးမောင် အသက် ၁၆ နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီ။ အေးမောင် ငယ်ငယ်က စာ တ အားညံ့သည်။ သူငယ်တန်းနေ သုံးတန်းလောက်အထိ ပုံမှန်လေး အောင်သော်လည်း လေးတန်းမှာ နှစ်နှစ် ၊ ရှစ်တန်းမှာ နှစ်နှစ် နေ လိုက်ရသည်။ ကျောင်းစတက်တာတောင် ခြောက်နှစ်သားအရွယ်မှ စတက်သည် ဖြစ်ရာ အသက် ၁၆ နှစ်မှာမှ ရှစ်တန်းသာ ရှိသေး  သည်။ သူ့အရပ် သူ့ဒေသမှာတော့ ဒီအရွယ်က လယ်ထဲ အလုပ်လုပ်နိုင်နေပြီ ဆိုတော့ ကျောင်းထုတ်ကာ လယ်ထဲဝိုင်းကူလုပ်ရ သည်သာ များသည်။ အေးမောင် အမေက အေးမောင်ကို ကျောင်းဆက်နေစေလိုသည်။ သူများတွေ ဆယ့်ခြောက်နှစ်မှာ ဆယ်တန်း  အောင်သော်လည်း အေးမောင် ဆယ့်ခြောက်နှစ်ကျော်မှ ကိုးတန်း တက်ရအုံးတော့မည်။ အခုလည်း ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ အ မေ့ကို ဝိုင်းကူနေခြင်းသာ။

ထိုအန်တီလေးလာလည်တော့ အမေလည်း အေးမောင်ကို ကိုးတန်း ဘယ်မှာထားရမလဲ တိုင်ပင်မိ သည်။ ထိုအန်တီလေးက သူ့အိမ် မှာ လာနေပြီး ကျောင်းတက်ခိုင်းလျှင် အိမ်လခရော စားစရိတ်ပါ မပေးပါနဲ့။ သူ့ကျောင်းမုန့်ဖိုးနဲ့ အဝတ်အစားဖိုးလောက်ပဲ ပေးပါ  ဆိုပြီး ပြောသွားသည်ဟု အမေက ပြောပြသည်။ အေးမောင် သူ့အမေ ပြောနေသည့် စကားများကို နားထောင်ရင်း အတွေးပင်လယ် ထဲ မျောပါသွားလေတော့ သည်။   ဟဲ့… ကောင်လေး… ငါပြောတာကြားလား…. စိတ်က ဘယ်ရောက်နေမှန်း မသိဘူး…. နင့်ကို တော့ အိအိမွန်လက်ထဲ မြန်မြန်အပ်မှ ဖြစ်တော့မယ်။ ရွာမှာထားလို့တော့…. စောစော မိန်းမရမလားပဲ….   ဟာ…. အမေက လည်း…. သားက အဲဒါတွေ.. စိတ်မဝင်စားပါဘူး….  အောင်မယ်…. စိတ်ဝင်စားလို့ရော… ရမလား…   အင်းပါ…. အမေရာ…..     အ မေက သူပြောချင်တာများ ပြောပြီး အိမ်ပေါ်သို့ ပြန်တက်သွားတော့သည်။ အေးမောင်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ပေလူးနေသည်များကို  ရေချိုးသန့်စင်ကာ ထမင်းစားရန် အိမ်ပေါ်သို့ လိုက်တက်သွားရတော့ သည်။ အဖေက ပိုးထိပြီး ပြီးခဲ့သည့် ငါးနှစ်လောက်က ဆုံးပါး သွားခဲ့ရာ အမေလည်း အမေ၊ အဖေလည်း အမေ မဟုတ်ပါလား။ အမေ့ကို အေးမောင် ကြောက်ပါသည်။

မိုးဦးကျစ၊ မေလ၏ အကုန်ပိုင်းလောက်ဖြစ်သည်…..  အေးမောင်နှင့် သူ့အမေ ရွာမှ မြို့ကို ပြေးဆွဲသော ပဲ့ထောင်သင်္ဘောလေးနှင့်  အန်တီလေးဆီ သွားကြသည်။ အေးမောင်ကို ကျောင်းအပ်ရတော့မည်လေ။   အန်တီလေးအိမ်ကို ရောက်တော့ အထုပ်အပိုးတွေ  နေရာချရသည်။ အန်တီလေးက အေးမောင်ကို အပေါ်ထပ်က အခန်းမှာ နေရာချပေးသည်။ ထင်းရှူးသေတ္တာတစ်လုံးနှင့် ခေါက် စားပွဲလေးတစ်လုံးသာပါသော အေးမောင်အဖို့ နေရာကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း ရှိလှသည်။  နေရာချပေးပြီးတော့ အောက်ထပ်ကို ပြန် ဆင်းလာသည်။ အမေက အေးမောင်ကို မလိမ္မာတာရှိ ဆုံးမပါ ဘာညာသာရကာ ပြောကာ အန်တီလေးထံ အပ်သည်။ အန်တီလေး ကလည်း ပြုံးပြုံးရယ်ရယ်ပင် အေးမောင်က လိမ္မာမှာပါ။ ကျမတာဝန်သာ ထားဟု ပြော သည်။

အေးမောင် အမေ သင်္ဘောနှင့် ရွာပြန်သွားတော့ အေးမောင်ရင်ထဲ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်နေမိသည်။ မိဘနှင့်ခွဲကာ တစ်ခါမှ မနေစဖူး လေ။ ညနေပိုင်းလောက်ကျတော့ အေးမောင် ကျူရှင်တက်ဖို့ အန်တီလေး လိုက်အပ်ပေးသည်။ ကျူရှင်စရိတ်တွေလည်း တစ်နှစ် စာ တစ်ခါတည်း ကြိုရှင်းပေးထားသည်။  အိမ်မှာ နေတုန်းကထက်တော့ အလုပ်သက်သာသည်။ အန်တီလေးတို့အိမ်က ရေတွင်းရှိ သဖြင့် အိမ် နောက်ရေတွင်းမှ ရေကို ပုံးလေးများနှင့် ထမ်းကာ ဆေးဖို့ကြောဖို့ စည်ပိုင်းထဲ ထည့်ပေးရသည်။ သောက်ရေ ကိုတော့  ရပ်ကွက်ထိပ်က ရေကန်မှာ သွားယူရသည်။ ကျန်တာကတော့ ကိုယ့် တစ်ကိုယ်ရည်တစ်ကာယ တာဝန်အပြင် လုပ်စရာမရှိလှပါ။

ကျူရှင်ကြိုတက်ထားသဖြင့် ကျောင်းဖွင့်တော့ သိပ်တော့ အခက်အခဲမရှိလှ။ စာတော်တော်များများက ဖတ်ဖူးပြီးသားတွေတော့  ဖြစ်နေသဖြင့် အဆင်ပြေပါသည်။ သို့သော် အေးမောင်သည် အသက် ၁၇ နှစ်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည့်အပြင် လူကောင်လည်း ထွားသဖြင့်  အတန်းဖော်အားလုံးတွင် အကြီးဆုံးဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် နည်းနည်းတော့ အနေရခက်သည်။ သူထက် ခြောက်လလောက်သာ  ငယ်သည့် ကျောင်းသား လေးငါးယောက် ရှိသည်ဖြစ်ရာ သိပ်တော့ အခက်အခဲမရှိလှချေ။  အေးမောင် ကျောင်းဆင်းလျှင် အိမ်ပြန်  ရေမိုးချိုးထမင်းစား၊ ပြီးလျှင် ကျူရှင်ပြန်သွား၊ ကျူရှင်ကပြန်လျှင် စာနည်းနည်းကျက်ပြီး အိပ်ရုံသာ။ တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့  အသားကျသွားသည်။ သိပ် မကြာမီ ရန်ကုန်က ဆွေမျိုးများနှင့် ဘုရားဖူး ထွက်သွားသော အန်တီလေး၏သမီးဖြစ်သူ အိဖြူ ပြန် ရောက်လာ သည်။ သူမက အိဖြူဆိုသည့် နာမည်နှင့် လိုက်အောင်ပင် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အိအိပုံ့ပုံ့လေးနှင့် ဖြူဝင်း သော  အသားအရည်ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ အန်တီလေးက အိဖြူကို အေးမောင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးသည်။ အိဖြူက အေးမောင်ထက် တစ်နှစ် သာ ငယ်သည်။ ဆယ့်ခြောက်နှစ်လောက် ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း ကလေးဆန်ဆန် သူ့ ရုပ်ဟန်လေးက ချစ်စရာ အလွန်ကောင်းနေ သလိုပင်။ အေးမောင်ကို သူက ကိုကို ဟုခေါ်ပြီး အေးမောင်က သူမ ကို ညီမလေးလို့ခေါ်သည်။ အိအိလို့လည်း တစ်ခါတလေ  ခေါ်သည်။

အေးမောင် မြို့ကျောင်းမှာ တက်ရတော့ အပေါင်းအသင်းတွေလည်း စုံလာသည်။ အပေါင်းအသင်း စုံ သော်လည်း ကွမ်းတွေ  ဆေးလိပ်တွေ အရက်တွေ သူမလုပ်ရဲ။ အန်တီလေးက အမေကို ပြန်တိုင်လိုက်လျှင် နွား ရိုက်သည့် ကြိမ်နှင့် အဆော်ခံရမည်ကို  ကြောက်လှသည်။ တစ်ရက်တွင် သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က စာအုပ် ကလေး တစ်အုပ် လာပေးသည်။ ပန်းရောင်စာအုပ်ကလေး ဖြစ်ကာ ပါးပါးလေးဖြစ်သဖြင့် သီချင်းစာအုပ်ဟု ထင်လိုက်ကာ ငါမှ သီချင်းမဆိုတတ်တာဟ ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။     သူငယ်ချင်းက သီချင်းစာအုပ်မဟုတ်ဘူး၊ မင်းသေချာဖတ်ကြည့် ပြီးရင်ကောင်းမှန်းသိလာလိမ့်မည် ဟု ပြောသည်။ အေးမောင်  လည်း ယူပြီး လွယ်အိတ်ထဲထည့်ထားလိုက်သည်။ ထုတ်မဖတ်ရဲချေ။ အရှေ့တွင် စာသင်နေသည့် ဆရာကြီးက သချၤာတော် သလောက် အရိုက်ကြမ်းသည်ဟု နာမည်ကြီးသော ဆရာကြီး ဦးမြဝင်း ဖြစ်နေသောကြောင့်…..။

ညနေ ရေချိုး ထမင်းစား ကျူရှင်သွားနှင့် အလုပ်များလိုက်သဖြင့် ထိုစာအုပ် ကိုလည်း မေ့မေ့လျော့လျော့ ဖြစ်သွားသည်။ အိမ်ပြန် ရောက်တော့ ပင်ပန်းသဖြင့် အတော်လေး နွမ်းနယ် နေပြီ။ အိဖြူကတော့ ဆယ်တန်းဖြေထားပြီးပြီမို့ အောင်စာရင်းထွက်ဖို့ စောင့် နေသည်။ အိဖြူက တစ်နှစ်ကျလို့ ပြန်ဖြေထားခြင်းဖြစ်သည်။ သိပ်တော့ မဖြေနိုင်ဟု ပြောသည်။ သူက လောလေဆယ် စာမကျက် သေး။ ကျလျှင် တော့ ကျက်မည်ဟု ပြောသည်။ သြော် သိပ်ပြောတတ်တဲ့ ကောင်မလေး။ ကျမှတော့ နောက်တစ်နှစ်တက်ရင်  ကျက်ရတော့မည်ပေါ့။ အေးမောင် သူ့အခန်းသို့ တက်သွားသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ စာအုပ်များကို လွယ်အိတ်ထဲက ထုတ်ကာ  စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ချိန်တွင် နေ့လည်က သူငယ်ချင်းပေးသွားသည့် စာအုပ်ကလေးက ထွက်ကျ လာသည်။ ကျန်သည့်စာအုပ် များကို မဖတ်ရသေးခင်မှာပင် ထိုစာအုပ်ကလေးကို လက်က လှန်မိသည်။

စာအုပ်က စဖတ်လိုက်သည်နှင့် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ စိတ်ဝင်တစားနှင့် ဖတ်လိုက် သည်မှာ စာအုပ်အလယ် ပိုင်းလောက် ရောက်တော့ အစက ဆီးသွားချင်၍ တောင်လာသည်ဟု သိထားသော ငယ်ပါညီတော်မောင်မှာ ဆီးမသွားချင်ဘဲ  တင်းမာလာချေပြီ။ တစ်ခါမှ မဖြစ်ဖူးသော (သတိမထားမိသော) ကာမ ဆန္ဒများသည် နိုးကြွလာချေပြီ။ စာအုပ်ဖတ်ပြီး ဇာတ်လမ်း ဆုံးသွားသော်လည်း ထပ်ကာထပ်ကာ ဖတ်မိ သည်။ ကျောင်းက သင်လိုက်သော စာများကို ဖတ်ဖို့ပင် စိတ်မပါတော့။  သို့သော်လည်း မဖတ်လျှင် ကြိမ်လုံးစာ မိမည်ကို ကြောက်ရသေးသည်ဖြစ်ရာ ကြိတ်မှိတ်ဖတ်လိုက်ရသည်။ အိပ်ကာနီး ပန်းရောင်  စာအုပ် လေး တစ်ခေါက်ဖတ်ပြီး တော့ အိပ်လိုက်သည်။ အိပ်မက်ထဲတွင် ဘယ်ကမှန်းမသိသော ကောင်မလေးတစ် ယောက်နှင့်  ကြည်နူးနေလိုက်သည်။ မနက် အိပ်ရာထလိုက်တော့ ပုဆိုးတွင် စိုနေသည်။ ဘာဖြစ်မှန်းမသိချေ။  ကျောင်းပြန်ရောက်တော့  သူငယ်ချင်းကို သူ့စာအုပ်လေး ပြန်ပေးလိုက်သည်။ သူ့သူငယ်ချင်းက နောက် တစ်အုပ် ထပ်ပေးသည်။

ဟျောင့် ဂျင်းကောင်…. မနေ့ညက ဘယ်နှချီပြီးသွားလဲ….   ဘာ… ဘယ်နှချီလဲဟ….   အာ…… မင်း… ဂွင်းမထုတတ်ဘူးလား….   ဟေ့အေး….. ဘာလဲ ဂွင်းထုတာ….  သူငယ်ချင်းက ဘေးဘယ်ညာကို မျက်စိဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့က အနောက်က ထောင့် ဆုံးခုံဖြစ်နေ သဖြင့် ဘေးတစ်ဖက်က နံရံဖြစ်နေသည်။ ကျန်တဲ့ ဘေးတစ်ဖက်ကလည်း ခုံအလွတ်တွေချည်း။ ခုံတန်းပိုနေ သဖြင့် ခပ်အေးအေးနေတတ်သည့် သူတို့နှစ်ယောက်ကို နောက်ဆုံးတန်းမှာ ထားပေးခြင်းဖြစ်သည်။  ဟျောင့်…. ငါပြမယ် ဒီမှာကြည့်….  သူငယ်ချင်းက သူ့ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးအောက်က ငယ်ပါကို လက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပြ သည်။ အေးမောင်  တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးပါ။ သူလုပ်သလို လိုက်လုပ်မလို့ ကြံတုန်း အရှေ့က အင်္ဂလိပ်စာ ဆရာကြီး အနောက်ကို လျှောက်လာသဖြင့်   ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရသည်။

အတန်းပြီးလို့ ဆရာထွက်သွားတော့ ကျောင်းလဲ လွှတ်ပြီမို့ သူငယ်ချင်းက…. အေးမောင်… ညကျ ခုန ပြောသလိုလုပ်ကြည့်…. မင်း ကြိုက်သွားလိမ့်မယ်….   အေးမောင် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူစကားကို အကောင်အထည်ဖော်ရန် စိတ်ကူး ယဉ်လာသည်မှာ အိမ်ကို ဘယ်လို ရောက်သွားသည်ပင်မသိ။ အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း စမ်းသပ်မလို့ ကြံစည်သေးသည်။ အချိန်မ ရသဖြင့် ကျူရှင် ကို အမြန်ပြေးရသည်။ ကျူရှင်မှာ ဆရာမ စာသင်သည်ကိုလည်း လိုက်သာမှတ်နေရသည်။ စိတ်တော့ သိပ်မဝင်  စားတော့။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အန်တီလေးကို နှုတ်ဆက်ပြီး အခန်းထဲတက်သွားသည်။ အခန်းထဲရောက် တော့ အခန်းတံခါးကို  သေချာပိတ်ကာ ဂျက်ချသည်။ ထို့နောက် စာအုပ်များကို စားပွဲပေါ်တင်ကာ အသစ်ထပ်ရ လာသည့် စာအုပ်ကလေးကို စားပွဲခုံပေါ်  တင်လိုက်ပြန်သည်။ စာအုပ်ကို တစ်ခေါက်ဖတ်ကြည့်သည်။

မနေ့က ဇာတ်လမ်းထက် ပိုကောင်းသလို ထင်ရသည်။ ထို့နောက် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ကာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ပြောသလို ငယ်ပါ ကို လက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ စာအုပ်ဖတ်ထားပြီး မတ်မတ်ထောင်နေသည်ဖြစ်ရာ လက် နှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်  လုပ်ကြည့်(ဂွင်းတိုက်ကြည့်)ရာ စိတ်ထဲတွင် တမျိုးခံစားနေရသည်။ တစ်ခု ခု ဆီသို့ ရောက်အောင်သွားနေရသကဲ့သို့။ ရင်ထဲမှာ လည်း လှိုက်မောလာသည်။ ရင်ခုန်သံတွေ တဒိန်းဒိန်း မြန်လာကာ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ပူရှိန်းရှိန်းဖြစ်လာသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့်  အရှိန်တက်လာပြီးနောက် ထိပ်ဖျားမှ သည့် အရင်းတိုင်အောင်၊ ထိုမှသည် ဟိုးအတွင်းပိုင်းအထိ ကျင်တက်လာသည်။

အေးမောင် လန့်သွားသည်။ ဘာဖြစ်လာသည်မသိသောကြောင့်ပင်။ သို့သော် ရပ်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်ကို ရှေ့ဆက်ချင်စိတ်က ဖုံးလွှမ်း သွား သည်။ ထိုစိတ်နှစ်မျိုး ဒွန်တွဲကာ လွန်ဆွဲနေစဉ်မှာပင် ငယ်ပါတစ်ခုလုံး ကျင်တက်လာပြီး ပူနွေးသော သုက်ရည် များ ဝတ်ထား သည့် ပုဆိုးထဲသို့ ထွက်သွားလေတော့သည်။ ဒီလောက် ကောင်းသည့် အရသာ အေးမောင် တစ်ခါမှ မခံစားဖူးချေ။ နုန်းခွေသွား သလိုလည်း ခံစားရသည်။  အိပ်ရာပေါ်တွင် ပိုးလိုးပက်လက် လှဲချလိုက်ရ သည်။ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ကြည့်လိုက်တော့  စိမ်းရွှေရွှေအနံ့ရှိသော အရည်ဖြူဖြူများကို တွေ့ရသည်။ အေးမောင် ပထမဆုံး အကြိမ်မို့ လန့်နေသည်။ ဟိုကောင်တွေလုပ်တာ ဒီ လိုရော ဖြစ်ကြရဲ့လား။ ငါ့ကျမှ အရည်တွေထွက်ပြီး လူကနုန်းသွားတာဆိုတော့ အထဲမှာ ဒဏ်ရာတွေ ဘာတွေများ ရှိလို့လား လန့် သွားခြင်း ဖြစ်သည်။

နောက်တစ်နေ့ ကျောင်းရောက်တော့ သူငယ်ချင်းလဲဖြစ် ဒီနေရာမှာဆရာလည်း ဖြစ်သူကို စာအုပ် ပြန် အပ်ရင်း အတွေ့အကြုံ ရှင်းလင်းပွဲ လုပ်ရသည်။   သယ်ယင်းကလည်း….. အဲဒါ… ပုံမှန်ပဲကွ… အဲဒီအရည်မထွက်တော့မှသာ… ပုံမှန်မဟုတ်တော့မှာ….  သိ ပုလေကွာ…. ငါက တခါမှ မကြုံဖူးတော့…. လန့်သွားတာ…. ဟဲဟဲ…..   ရော့….. ဒီမှာ နောက်တစ်အုပ်…..    အေးမောင် အရင်နေ့ တွေလိုပဲ စာအုပ်ကို လွယ်အိတ်ထဲ ထည့်သယ်ကာ အိမ်ပြန်သွားသည်။ ကျူရှင်သွား အိမ်ပြန်ပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း မနေ့က  လုပ်ငန်း ဆက်လုပ်သည်။ အေးမောင် ဒီအရသာကို သဘောကျ နှစ်ချိုက်စွာ စွဲလန်းသွားသည်။ စာအုပ်ထဲကလို အပြင်မှာလည်း  လုပ်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေလည်း ပေါက်လာရ သည်။ အပြင်မှာ လုပ်ကြည့်ဖို့က မလွယ်လှ။ ရည်းစားထားတာ မိသွားရင်လည်း  ကျောင်းထုတ်ခံရမည်။ ကျောင်းအုပ်ကြီးက ထုတ်မည်ထက် အမေလာထုတ်မည်ကို စိုးရိမ်ရသည်။

ကျောင်းအုပ်ကြီးထုတ်လိုက် တာ တစ်ခြားကျောင်း သွားတက်လို့ရသေးသည်။ အမေလာထုတ်သွားရင်တော့ ဘယ်ကျောင်းမှာမှ တက်လို့ ရတော့မည်မဟုတ်  ပေ။ကျောင်းက မိန်းကလေးတွေကို စိတ်ကူးယဉ်ကြည့်သည်။ ယခင်က သတိမထားမိသည့် အလှတွေက မျက်စိထဲမှာ  ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပေါ်လာကြသည်။ စိတ် ဆိုတော့လည်း ခက်သားကလား။ ထိန်းလို့ သိမ်းသို့ လွယ်သည့်အရာ မဟုတ်။ တစ် ချက်တစ်ချက် အိဖြူဆီလည်း ရောက်သွားသည်။ တီလေးဆီလည်း ရောက်သွားသည်။ အိမ်မှာ အနီးဆုံး ရှိနေပြီး အများဆုံး တွေ့ နေရသည့် မိန်းမသားနှစ်ဦး မဟုတ်ပါလား။ တီလေးကိုတော့ ကြောက်သည့် အားနာသည့်စိတ်နှင့် အတွေးထဲက အမြန်ပြန်ထုတ်ပစ် ရသည်။ ညီမလေး အိအိကိုလည်း မပြစ်မှားလို။

သို့သော် ဆယ့်ခြောက်နှစ် အရွယ်ရောက်နေသည့် အိဖြူ၏ ဖွံ့ထွားသည့် ရင်နှစ် မွှာ၊ စွင့်ကားသည့် တင်နှစ်မွှာ၊ အဆီကင်းသည့် ခါး သိမ်သိမ်ကလေးများနှင့် စကတ်တိုတိုလေးများ ဝတ်ချိန်တွင် မြင်ရတတ်သည့် ဖြူဝင်းမွတ်စင်းနေသည့် ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေး များကြောင့် အာရုံထဲမှ ထုတ်ပစ်လို့ မရနိုင် ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် အတန်းထဲမှ ကောင်မလေးများအား မှန်းဆကာ ဂွင်းတိုက် နေချိန်တွင် ပြီးကာနီးတွင် အိဖြူ၏ ပုံရိပ်လွှာက အလိုလို ဝင်လာပြီး ပြီးသွားသည်သာ များသည်။ ကြာတော့ အိဖြူကိုပင် အားမနာ တမ်း မှန်းတတ်လာသည်။ တစ်ခါတရံ ဘယ်သူ့ကိုမှ မမှန်းဘဲ အိဖြူတစ်ယောက်တည်းကိုသာ မှန်းပြီး ထုလိုက်မိတတ်သည်။

သူငယ်ချင်းဖြစ်သူနှင့် အတွေ့အကြုံဖလှယ်တိုင်း နည်းစနစ် အသစ်တစ်မျိုး အမြဲရသည်။ နောက်ဆုံး တော့ ကျောင်းကအိမ်သာ၊  အိမ်က အိမ်သာ၊ ရေစင်(အပေါ့သွားရန်လုပ်ထားသည့်နေရာ)များတွင် မကျန် ထု တတ်လာသည်။ ဆေးဆိုင်မှာလည်း မုန်ညင်းဆီ  သွားဝယ်ကာ ဆောင်ထားတတ်လာသည်။ ပညာရေးတွင် မညံ့ရအောင်လည်း ထိန်းတတ်လာသည်။ ဒါက ဘယ်အချိန်လုပ်လုပ် ရ သည်ဆိုတာ သိသွားတော့ စာသင်ချိန်မှာ စိတ်ထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်နိုင်ပြီ၊ စာကျက်ချိန် ဖြောင့်ဖြောင့် ကျက်နိုင်ပြီဖြစ်သည်။  စာကျက်ပြီးရင် တော့ အားလုံးသိမ်းဆည်းပြီးချိန်မှ အိပ်ရာထဲဝင် တစ်ချီတစ်မောင်း ဆွဲတတ်လာသည်။ စာသင်ချိန်မှာ စိတ်ပေါ် လာ လျှင်ပင် ခွင့်တောင်းကာ အိမ်သာထဲဝင်ပြီး စိတ်ဖြေတတ်နေပြီကိုး။

မိုးလေး တဖွဲဖွဲ ရွာသွန်းနေသော ညတစ်ည။ အေးမောင် ထုံးစံအတိုင်း စာများကျက်ပြီးသဖြင့် လုပ်ငန်း စဖို့ ဟန်ပြင်နေတုန်းရှိသေး  အောက်က အော်ခေါ်သံကြားလိုက်ရသည်။    အိမွန်….. အိမွန်ရေ…. တံခါးဖွင့်အုံးဟေ့ ဧည့်စာရင်းစစ်ချင်လို့…. (ထိုစဉ်က  ဧည့်စာရင်းဥပဒေမဖျက် သေးပါ)   ဘယ်သူမှ ကြားဟန်မတူ။ မိုးဖွဲဖွဲနှင့် အန်တီလေးရော အိအိပါ အိပ်မောကျနေပြီ ထင်သည်။  အေးမောင် အောက်ကခေါ်သံကြောင့် ခုနက တင်းမာနေသော စိတ်များ လျော့ပါးသွားသည်။ ပုဆိုးပြင်ဝတ်ကာ အောက်ကို ဆင်း သွားပြီး အန်တီလေး အခန်းရှေ့အရောက် တံခါးခေါက်လိုက်သည်။ ထူးသံမကြား။ ဝင်နှိုးမှ ရတော့မည်။ အခန်းတံခါးဘုသီးကို  လှည့်ဖွင့်လိုက်တော့ အန်တီလေး အိပ်ရာမှ နိုးလာဟန်တူသည်။     အေးမောင်…. ဘာလဲ ဖိုးသား (အေးမောင်ကို ဖိုးသားဟု အန်တီ လေးက ချစ်စနိုးခေါ်တတ်သည်)  ဧည့်စာရင်းစစ်မလို့တဲ့…အန်တီလေး…. လူကြီးတွေ ရောက်နေတယ်….

အေး… ခဏစောင့် ဖိုး သား…. လာမယ်….  အန်တီလေး အိပ်ရာထဲမှာ အိပ်နေရာမှာ ခြင်ထောင်ကို မ ကာ ခြေနှစ်ချောင်းကို အပြင်သို့ တွဲလောင်းချလိုက်  သည်။ အေးမောင် မျက်လုံးထဲ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ကြက်သေသေသွားမိသည်။ လျှပ်စီးလက် လိုက်သလို စိတ်ထဲ ခံစားမိကာ ဗလောင်ဆူသွားသည်။ တီလေး၏ ထဘီက ခါးအထိ လန်တက်နေကာ ပေါင် နှစ်ချောင်းကြားက အဖုတ်ကို  ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသည်။ တီလေးက ညအိပ်လျှင် မီးလင်းမှ အိပ်တတ် သည်။ တီလေးက မျက်လုံးမဖွင့်သေး။ အေး မောင် သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေမိကာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ် နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် တီလေး မျက်လုံးပွင့်သွားရာ အေး မောင် သူမ အောက်ပိုင်းကို စိုက်ကြည့်နေသည်ကို မြင်ရပြီး သူမကိုယ်သူမ ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ အဖြေမှန်ကို သွားတွေ့သည်။

ဟဲ့…. ကောင်လေး….. ဘာကို လာပြီး အပြူးအပြဲကြည့်နေတာတုန်း…. သေချင်လို့လား….. သွား…..  တီလေး ရှက်ကိုးရှက်ကန်း  မောင်းထုတ်သဖြင့် အေးမောင် ကမန်းကတန်း အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ တက်ပြေးရလေ တော့သည်။ ရင်ထဲတွင်လည်း တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေ မိသည်။ သူ မိန်းမတစ်ယောက်၏ လျှို့ဝှက် အစိတ်အပိုင်းတွေ ကို သေသေချာချာ မမြင်ဖူးချေ။ ရုပ်ပြစာအုပ်များတွင် ဆွဲထားသည် ကလည်း မဆန့်မပြဲ ဟဲဗီးကြီးတွေ ဖြစ်ရာ သိပ်မပီပြင်လှ။   ယခုတော့ တီလေး၏ အဖုတ်ကိုမှ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေ့လိုက်ရ သည်။ ထိုည စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်းထဲမှာတော့ တစ်ခြားအကြောင်းစဉ်းစားလို့မရတော့။ တီလေး၏ ရွှေတြိဂံနယ်မြေမှ ရုန်းထွက် လို့ မရ နိုင်အောင်ဖြစ်နေသည်။ အိပ်မက်ထဲအထိပါ လိုက်စိုးမိုးနေတော့သည်။  ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းတွေထွက်တော့ အိဖြူ မ အောင်ပါ။ မအောင်သော်လည်း အိဖြူ သိပ်ဝမ်းမနည်း လှ။ ငိုလည်း မငိုမိ။ ဖြေစဉ်ကတည်းက မအောင်နိုင်ဘူးဆိုတာ သိထားပြီးပြီ ဆိုတော့ သိပ်မခံစားရခြင်းဖြစ်သည်။ အမေဖြစ်သူက ကျောင်းလိုက်အပ်ပေးကာ စာအုပ်များ ကျောင်းဝတ်စုံများ ဝယ်ပေးရသည်။  အိဖြူ ကျောင်းတက် တော့ ကိုကို အေးမောင် ဆိုင်ကယ်နှင့် အတူတူ လိုက်ရသည်။

အေးမောင်ကလည်း ပျော်ပါသည်။ သူ့ထက် တစ်တန်းကြီးသော်လည်း တစ်နှစ်ငယ်သော ညီမလေး အိဖြူကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်  ကာ ကျောင်းသွားရသည်လေ။ ကျူရှင်တက်ရတော့လည်း အတူတူဖြစ်သည်။ အေး မောင်က ကျူရှင်ပြီးသွားလို့ အိဖြူ စာသင်နေ  တုန်းဆိုလည်း စောင့်နေရသည်။ အိဖြူက အရင်ပြီးသွားရင်လည်း အေးမောင် အခန်းရှေ့က စောင့်နေသည်။ အေးမောင်ရင်ထဲတွင်  ကြည်နူးနေသည်။ သူ ညစဉ်ညတိုင်း ပြစ်မှား နေကျ ညီမလေး အိဖြူက သူ့ဆိုင်ကယ်နောက်တွင် တက်ထိုင်ကာ အကျၤ ီစကို ကိုင် ပြီး လိုက်သည်။ ခါးတော့ မဖက်ပါ။ အေးမောင် အိဖြူ၏ အလှကို သေသေချာချာကို ကြည့်ဖြစ်သည်။ အိဖြူ ဘာအဝတ်အစား   ဝတ်ဝတ် အေးမောင်က မျက်လုံးဖြင့် ဓာတ်ပုံရိုက်ထားသည်။ အစက ကျောင်းက သူငယ်ချင်းမလေးများနှင့် ရှုပ်ရှတ်ခက် နေသော   စိတ်ကူးယဉ်နယ်မြေတွင် လူရှင်းသွားပေပြီ။ တီလေးနှင့် အိဖြူသာ တစ်လှည့်စီ ကြီးစိုးနေသည်။

တီလေး၏ အဖုတ်ကို မြင်ရပြီးတော့ သူ့မင်းသမီးလေး အိဖြူ၏ အဖုတ်ကို မြင်ချင်လှသည်။ သို့သော် မြင်ခွင့်မသာသေး။ အိဖြူက  အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးပြီး အိပ်တတ်သည်။ အေးမောင် အကြံပေါင်းစုံ ထုတ်တော့ လည်း အခွင့်မသာလှ။ တစ်ရက်တွင်  ဆင်ကြံကြံနေရင်း အကြံတစ်ခု ဖျပ်ကနဲ ရလိုက်သည်။ ဟိုတခါ တီလေးကို မြင်ရတုန်းက တီလေး ညဘက်အိပ်လျှင် ပိုးစိုးပက်စက်  အိပ်တတ်သည်ကို သိသွားသည်။ ထိုအကြံ ရလိုက်သည်မှာလည်း အခြားမဟုတ်။ သူ့အခန်း ဘေးနံရံမှာ ပိုးပေါက်သဖြင့် အပေါက် ဖြစ်နေသည်ကို ကြည့် နေရင် အကြံပေါ်လာခြင်း ဖြစ်သည်။   တီလေးရော အိဖြူရော သူ့အခန်းအောက်မှာ နေတာဖြစ်သည်။  အောက်ထပ်မှာ တီလေးနှင့် အိဖြူက အခန်းနှစ်ခန်းကို အကျယ်ယူထားသည်။ အပေါ်ထပ်တွင် အခန်းသုံးခန်း ဖွဲ့ထားကာ ထိပ် ဆုံးခန်းကို အလွတ်ထားသည်။ လှေကားနားက အခန်းကိုတော့ ပစ္စည်းအပိုတွေ သိမ်းထားသည်။ အေးမောင်အခန်းက တီလေး အခန်းနှင့် အိဖြူအခန်း၏ အပေါ်တွင် ခွကာ ဆောက်ထားသဖြင့် ခေါင်းရင်းပိုင်းက တီလေးအခန်းဘက်တွင် ရှိပြီး ခြေရင်းပိုင်းက အိ ဖြူအခန်းဘက်တွင် ရှိသည်။

ကျောင်းပိတ် ရက်တစ်ရက်တွင် အေးမောင် ခဲတံချွန်ဓားနှင့် တီလေး အခန်းဘက်ခြမ်းဖြစ်သည့် ခေါင်းရင်းဘက် ခေါင်းအုံးဘေးနား တွင် အပေါက်တစ်ပေါက် ဖောက်သည်။ ကျွန်းပြားတွေ ခင်းထားသည်ဖြစ်ရာ တော်တော် ဖောက်ယူရသည်။ ကြိုးစားပမ်းစား ဖောက်လိုက် တော့ အပေါက်တစ်ပေါက် ကောင်းကောင်းဖြစ်သွားသည်။ အစမ်း ချောင်းကြည့်သည်။ အဆင်ပြေသည်။ တီလေးက  မီးဖိုချောင်ထဲတွင် ရှိမည်ထင်သည်။ အခန်းထဲတွင် မရှိ။ အပေါ်စီးကနေ အန်တီလေး တစ်ခန်းလုံးကို သေသေချာချာ မြင်ရသည်။    အေးမောင် ဖောက်လိုက်သည့် နားက အဝတ်ဘီရို အရှေ့ဘက်ကို ကျသည်။ ဟိုဘက်က တီလေး အိပ်ရာ တစ်ခုလုံးကိုလည်း  ရှင်းရှင်းလင်း လင်း မြင်ရသည်။ သို့သော် ယနေ့တော့ လက်တွေ နာလွန်းသဖြင့် ရေကြည်ဘု ထလာကာ နားလိုက်ရသည်။ နောက် တစ်နေ့ရောက်တော့ အေးမောင် အိဖြူအခန်းဘက်ကို ဖောက်ဖို့ကြံပြန်သည်။ ဖျာချပ်၏ ခြေရင်းအဖျား ပိုင်းလောက်တွင် လှပ်ကာ  အပေါက်ဖောက်သည်။ ဒီတစ်ခါ ဖောက်တော့ အေးမောင်၏ အချိန်အဆ မှန်သွားသည်။ အိဖြူ၏ ခုတင်အပေါ်တည့်တည့်ကို  ဖောက်မိသွားသည်။ တစ်ခန်းလုံးကိုတော့ ခြုံငုံ မိသွားသည်။

ညနေ အိဖြူနှင့် ကျူရှင်အတူတူ သွားသည်။ ဒီည အိဖြူက ကျူရှင်အတန်းပြီးတာ နောက်ကျသည်။ အေးမောင် ပြန်စောင့်နေရ သည်။ ထို့နောက် အိဖြူအတန်းပြီးသွားသဖြင့် သူမကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်ကာ အိမ် သို့မောင်းလာခဲ့သည်။ တစ်နေရာအရောက်တွင်  လမ်းဘေးမှ ဝှစ်ကနဲ ပြေးဝင်လာသော ခွေးတစ်ကောင် ကြောင့် ဘရိတ်ကို ဆောင့်နင်းလိုက်သည်။ ထိုအခါ အနောက်မှ အိဖြူ၏  ကိုယ်ကလေးသည် အေးမောင်ကျော သို့ စွေ့ကနဲ ပြေးကပ်လာပြီး ရွှေရင်နှစ်မွှာနှင့် အမှတ်တံဆိပ် ခတ်နှိပ်လိုက်လေတော့သည်။     ဆက်လက် မောင်း နှင်လာရာ အိဖြူ အေးမောင်၏ ခါးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ လိုက်ပါလာတော့သည်။ ခုနက ဘရိတ် ဆောင့်  အုပ်လိုက်သဖြင့် ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်သွားပုံရသည်။ အိမ်ကိုရောက်တော့ ကိုကို ဂွတ်နိုက်ဟု ဆိုကာ လက်ကလေးပြကာ အိပ်ခန်း ထဲဝင်သွားသော အိဖြူကိုကြည့်ကာ အေးမောင် အသည်းယားသွားသည်။

အေးမောင် အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ တက်လာခဲ့ပြီး ဖောက်ထားသော အပေါက်ကလေးများကို အသုံးချရန် ပြင် ဆင်လိုက်သည်။ ပထမ ဦးစွာ ခေါင်းရင်းဘက်မှ ခေါင်းအုံးကိုဖယ်ကာ ဖျာကို လှန်ပြီး အန်တီလေးဘက်ခြမ်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ အန်တီလေးကို မတွေ့ရ သေး။ အိမ်ရှေ့ခန်းထဲတွင် ရှိနေပုံရသည်။ ထို့ကြောင့် အိဖြူအခန်း ဘက် ခြေရင်းဘက်က အပေါက်ကို ဖျာလှန်ကာ ကြည့်လိုက် သည်။ မြင်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် အေးမောင် မျက်စိမခွာနိုင်ဖြစ်သွားသည်။ အေးမောင် ကြည့်လိုက်ချိန်ဝယ် အိဖြူသည် သူမ  ကျူရှင်သွားစဉ်ဝတ်ခဲ့သော ထဘီနှင့် တီရှပ်ကလေးကို ချွတ်ပြီးနေပြီ။ ပန်းနုရောင် ဝမ်းဆက် ဘရာကလေးနှင့် ပင်တီလေးသာ ရှိ သည်။  သူမနှင့် အန်တီလေးအခန်းသည် အလုံပိတ်ဖြစ်သည်။ တံခါးပိတ်ထားလျှင် ကြွက်ပင် ဝင်နိုင်သည်မဟုတ်။ ပြတင်း ပေါက် များကိုလည်း မှန်အနက်များ တပ်ထားသဖြင့် ပိတ်ထားလျှင် အပြင်ဘက်ကို မြင်နိုင်သော်လည်း အပြင်ဘက်က သူမတို့ကို မြင်ရန်  ခက်ခဲသည်ဖြစ်ရာ ကိုယ့်အခန်းထဲအရောက် စိတ်လွတ်လက်လွတ် နေပုံရသည်။ အိဖြူ ဘာဆက်လုပ်မည်ကို အေးမောင် စိတ်ဝင် တစား ကြည့်လိုက်မိသည်။ အိဖြူ ဝတ်ထားသည့် ဘရာကလေးကိုလည်း ချွတ်လိုက်ရာ ဖွံ့ထွားသည့် ရင်သားနှစ်မွှာသည် လွတ်လပ် စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထို့ နောက် သူမ၏ ပင်တီလေးကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်ပြန်သည်။

အိဖြူ၏ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးလေးအား အထင်းသား မြင်နေရသည်။ ဘီရိုကို ဖွင့်ကာ အိဖြူ ဂါဝန်တစ်ထည် ယူလိုက် သည်။ ထို့နောက် ဘာအခုအခံမှ မဝတ်တော့ဘဲ ထိုဂါဝန်ကိုသာ ခေါင်းမှ စွပ်ချလိုက်သည်။ ဂါဝန်ကလည်း ဒူးအထက်နားလောက် အထိသာ ရှည် မည် ထင်သည်။ ထို့နောက် အိဖြူ အိပ်ရာထက်သို့ တက်ကာ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်သည်။ ခြေကားယား   လက်ကားယား လှဲချလိုက်သောကြောင့် ပျော့ပြောင်းပါးလွှာသည့် ဂါဝန်လေးက အိဖြူ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပေါ် လွင်စေသည်။  ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးနှစ်ချောင်း၊ ထိုပေါင်တန်နှစ်ချောင်း ပေါင်းဆုံရာနေရာမှ အဖုတ်ကလေး နေရာကို မမြင်ရသော်လည်း မြင်  ရသကဲ့သို့ပင်၊ ရင်နှစ်မွှာကိုလည်း တစ်လုံးစီပင် မြင်နေရသည်သာ။

အေးမောင် ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေရင်းပင် ငါးဦးကော်မတီဖွဲ့လိုက်ရာ တစ်ချီတစ်မောင်း ပြီးသွားရသည်။ ထိုအချိန်တွင် အိဖြူ  ပက်လက်လှန်နေရာမှ မှောက်လိုက်ကာ စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုယူကာ စာကျက်နေသည်။ မှောက်လိုက်တော့လည်း အိဖြူ၏ တင်နှစ် မွှာကြားထဲတွင် ဂါဝန်စ ညပ်နေသည်ဖြစ်သဖြင့် တင်အလှဖွံ့ဖွံထွား ထွား လုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကလေးကို အားရပါးရရှုစားရသည်။        အေးမောင် စိတ်ကျေနပ်သွားသဖြင့် စာကျက်ဖို့ အသိဝင်ကာ စာအုပ်ထုတ်ကျက်လိုက်သည်။ ကျက်စရာ စာများ ကုန်သွားတော့  စာအုပ်များ သိမ်းလိုက်ပြီး တီလေးဘက် အခန်းကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မြင်ကွင်းတစ်မျိုးကို ထပ်မြင်ရပြန်သည်။ တီ လေးက ပက်လက်လှန်အိပ်နေသည်။ ခြင်ထောင်အမိုးက လည်း ပါးပါးလွှာလွှာလေးဖြစ်ရာ ထင်ထင်ရှားရှား မမြင်ရသော်လည်း  အနေအထားဘယ်လိုရှိနေသည်ကို ကွက် ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရသည်။  ခြေနှစ်ချောင်းကို ဆန့်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ် ယှက်တင်ပြီး တီလေး အိပ်မောကျနေပြီ။ ဝတ်ထားသော ထဘီက ဆီးခုံလောက်အထိ လန်တက်နေရာ တီလေး၏ ရွှေတြိဂံ  နယ်မြေကို မည်းမည်းလေး မြင်နေရသည်။ သူဖောက်ထားသည့် အပေါက်က အဝတ်လဲသည့် နေရာ ရောက် နေသဖြင့် အိပ်သည့် နေရာကို သေသေချာချာ မမြင်ရ။ တီလေး အိပ်သည့်နေရာလောက်ကို မှန်းဆကာ အမှတ် အသားလုပ်ထားလိုက်ရသည်။ ဒီည တော့ အပေါက်ဖောက်လို့ မဖြစ်။ မတော်တဆ အမှုန်တွေဘာတွေ ကျသွား လျှင် ရိပ်မိသွားနိုင်သည်။

အေးမောင် ညမအိပ်ခင်မှာပင် တီလေးကို ကြည့်ကာ ငါးဦးကော်မတီ ဒုတိယမ္ပိ ထပ်ဖွဲ့လိုက်ရသည်။ မှန်းနေစရာမလိုတော့ချေ။  လက်တွေ့မြင်ကွင်းကိုပင် ကြည့်ရသည်က ပိုကောင်းနေသည်။   ကျောင်းတစ်ပတ်ပိတ်တော့ အပေါက်ဖောက်ရေးစီမံကိန်းကို  အကောင်အထည်ဖော်ရသည်။ နည်းနည်း လေး ထွင်းလိုက် အမှုန်ဖယ်လိုက် အိပ်ရာတည့်တည့်တွင် အပေါက် ဖောက်ရသည်။  အိပ်ရာတည့်တည့်ကျတော့ အေးမောင်၏ ခေါင်းရင်း စာအုပ်စင်နားတွင် ဖြစ်သည်။ စာအုပ်စင်နှင့် နီးနေသဖြင့် ကြည့်ရသည်မှာ တော့ သိပ် သက်တောင့်သက်သာ မရှိလှ။ အေးမောင် စောင်တစ်ထည်ကို ထိုနားတွင် ခင်းထားသည်။ စာကြည့်စားပွဲကို လည်း ထို နားသို့ ရွှေ့ပစ်လိုက်သည်။ အိပ်ရာပေါ်တွင် စာမကျက်တော့ဘဲ စာကျက်သည့်နေရာကို ပြောင်းလိုက် ခြင်း ဖြစ်သည်။ ညစဉ် ည တိုင်း အိဖြူကို ချောင်းလိုက်၊ အန်တီလေးကို ချောင်းလိုက်နှင့် အဆင်ပြေလွန်းလှသည်။

အေးမောင် တဖြည်းဖြည်း လောဘ တက်လာသည်။ အိပ်ခန်းထဲကို ချောင်းရသည်ကို အားမရတော့။ အန်တီလေးနှင့် အိဖြူတို့  ရေချိုးသည်ကိုလည်း ကြည့်ချင်သည်။ ရေချိုးခန်းနှင့် ရေစင်(အပေါ့သွားသည့်နေရာ) မှာ ဆက်နေသဖြင့် အေးမောင် ရေချိုးရင်း၊  အပေါ့သွားရင်း သူ့အခန်းရှိရာဘက်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထို နေရာကို စိတ်နှင့် မှတ်ထားလိုက်သည်။ ထိုနေရာအတွက်လည်း  အပေါက် ဖောက်လိုက်သည်။ သို့သော် ရေချိုး ချိန်နှင့် ရေအိမ်ဝင်ချိန်ကို ချောင်းရသည်မှာ မလွယ်ကူလှ။ သူ့အိပ်ခန်းလည်း မဟုတ် ဘဲ လှေကားပေါက် လက် ရန်းနားတွင် ဖြစ်နေသဖြင့် တစ်ယောက်ကို ချောင်းနေချိန် တစ်ယောက်တက်လာလျှင် ကွိကနဲ မိသွားနိုင်  သည်။ သေချာမှသာ ချောင်းရဲသည်။  အန်တီလေး ရေချိုးချိန်နှင့် အရင်တိုးသည်။ အန်တီလေးကလည်း ရေချိုးခန်း အလုံဖြစ်သဖြင့်  ကိုယ်လုံး တီး ချွတ်ကာ ချိုးသည်ပဲ။ အန်တီလေးသည် ကလေးတစ်ယောက် အမေဖြစ်သော်လည်း ခန္ဓာကိုယ် အချိုး အစား  မပျက်စီးသေးချေ။ အေးမောင်ထက် ဆယ့်ငါးနှစ်လောက် အသက်ကြီးသော်လည်း အသက် သုံးဆယ် ဝန်းကျင်လောက်သာ ဖြစ် သဖြင့် နုပျိုလှပနေဆဲဖြစ်သည်။ ကလေးအမေ ရင်သားများကို တစ်ခါတရံ တွေ့ဖူး သည်။ ဘယ်လိုမှ စိတ်ကူးယဉ်လို့ မရ။  (အိမ်ထောင်သည်ဆိုသည့်အတွေးကြောင့်လည်း ပါသည်)။

သို့သော် အန်တီလေး၏ ရင်သားမှာ ဘတ်လပ်ကြီး တွဲကျနေသည်မဟုတ်ဘဲ အနည်းငယ်လေး တွဲကျသယောင်လောက် သာ ရှိပြီး  အပျိုနီးပါးပင် တင်းရင်း လှပနေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်သားမှာလည်း စွင့်ကားကာ တင်းနေသည်။ အိဖြူ လို လုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကလေး  မဟုတ်စေကာမူ အခြား မိန်းမကြီးများကဲ့သို့ ပရမ်းပတာကြီး အယ်ထွက်မနေချေ။  ဗိုက်သားလေးတစ်ခုသာ အနည်းငယ်  အဆီများကာ အစ်နေသော်လည်း ဗိုက်ပူသည်ဟု ပြောရမည့်အဆင့် အထိ မရှိချေ။ အန်တီလေး ရေချိုးကာ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး သူ့ ပေါင်ခြံခွကြားမှ အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ဆေးကြော နေ သည့်အချိန်တွင် အေးမောင် ချက်ချင်း ထုပစ်လိုက်မလို့ စဉ်းစားသည်။  သို့သော် ဒီနေရာမှာ လုပ်လို့မဖြစ်။ ပေ ကျံသွားလျှင် ရှင်းရခက်လိမ့်မည်။  အန်တီလေး အပြင်ထွက်သွားသည့် တစ်နေ့ အိဖြူ  ရေချိုးချိန်ကို စောင့်နေသည်။ အိဖြူ ထဘီလေး ရင် ရှားပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် အပေါ်ထပ်သို့ အသည်းအသန် တက် ကာ ချောင်းတော့သည်။ အိဖြူလည်း အန်တီလေးလိုပင် ဝတ်လစ်စားလစ်သာ ချိုးသည်။ အိဖြူကတော့ အပျိုပေါက်ကလေးမို့  ရင်သား နှစ်မွှာသည် ပန်းကန်လုံးနှစ်လုံး မှောက်ထားသည့်နှယ် တင်းရင်းနေသည်။ ခါးကလည်း အဆီပို လုံးဝမရှိ ချပ်ယပ်နေသည်။  ညစဉ် သေသေချာချာမမြင်ရသည့် အဖုတ်ကလေးကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်လိုက်ရသည်။ အန်တီလေးကဲ့သို့ အမွှေးသိပ်မများလှပါ။  အပေါ် ဆီးခုံနားလေးတွင်သာ စုစုလေး ပေါက်နေသည်။ ထိုမြင်ကွင်း ကြောင့် အသက်ပင် ရှူမိရဲ့လား မသိတော့ပေ။

ကျောင်းဖွင့်ရက် တစ်ရက်တွင် အေးမောင်ရော အိဖြူပါ ကျောင်းသွားနေချိန် အန်တီလေး သူတို့၏ ခြင်ထောင် များ လျှော်ဖွပ်ပေး ချင်သဖြင့် အိဖြူအခန်းက ခြင်ထောင်တွေ စောင်တွေယူပြီး ရေစိမ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အပေါ် ထပ် တက်ကာ အေးမောင်အခန်း သို့ ဝင်ယူသည်။ အေးမောင်အခန်းက သော့မခတ်ပါ။ ဒီအတိုင်းသာ ထားသည်။ ယောကျ်ားလေးဖြစ်သဖြင့် သော့ခတ်စရာမလိုပေ။ အေးမောင် အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့် သူမ သိသော အနံ့တစ်ခု ထောင်းကနဲထွက်လာသည်။ အေးမောင် ခြင်ထောင်အနားစများ တွင်လည်း မာ နေသည်။ သူ့ပုဆိုးများကို ယူကြည့်တော့လည်း အကွက်လိုက် အကွက်လိုက် ခြောက်သွေ့လို့ပင် နေသည်။ သြော် ဒီ ကောင်လေး ဒါတွေ လုပ်တတ်နေမှကိုး….. သြော် သူလည်း ကိုးတန်းကျောင်းသားသာ ပြောတာ အသက်က ဆယ့်ခုနစ်နှစ်ထဲ ဝင်နေ ပြီဆိုတော့ လုပ်တတ်နေပြီပေါ့….  အန်တီလေး စိတ်ထဲတွင် အတွေးများ ယောက်ယက်ခတ်သွားသည်။ ဟိုး ပြီးခဲ့တဲ့ လ လောက် တုန်းက ဧည့်စာရင်းစစ်ချိန် အေးမောင်လာနှိုးတော့ သူမထဘီလန်တက်နေသည်ကို အေးမောင် မျက်လုံးအပြူးသားလေး နှင့်  ကြောင်ကြည့်နေသည်ကို အမှတ်ရမိသည်။ ဒီကောင်လေး သူမကိုများ ပြစ်မှားနေရော့သလား။ ဟုတ်ချင် မှလည်း ဟုတ်မှာပါ။ သူ့ ထက် အသက်ကြီးကြီး အဒေါ်လေးအရွယ်ကိုတော့ မပြစ်မှားလောက်ပါဘူး ဟုသာ စိတ်ဖြေသိမ့်လိုက်ရသည်။

သူ့အတန်းမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးတွေ အများကြီးရှိတာ ပြစ်မှားချင်လည်း အဲဒါ လေးတွေ ပြစ်မှားမှာပေါ့ဟု စိတ်ထဲ တွေးလိုက် မိသည်။ ထိုအတွေးများနှင့်အတူ ရခဲ့သည့် လူပျိုအနံ့ကြောင့် ကင်းကွာခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည့် ကာမအရသာကို တောင့်တသည့်  ကာမစိတ်များ နိုးကြားသွားမိသည်။ အေးမောင်၏ လူလုံးလူဖန် တောင့်တင်းသည့်အသွင်ကိုလည်း မြင်ယောင်လာခဲ့သည်။  သြော် ကိုယ့်တူ ကိုယ့် မောင်လေး အရွယ်ပါလေ ဟု စိတ်ပြောင်းသွားလိုက်၊ ကိုယ်နှင့်ဘာမှသွေးသားမတော်ပါလားဟု စိတ်ရိုင်းဝင်  လိုက်နှင့် စိတ်တွေ ထွေပြားသွားမိသည်။    အေးမောင် ကျူရှင်က ပြန်လာတော့ ထုံးစံအတိုင်း လုပ်ငန်းစသည်။ အိဖြူကို ချောင်းပြီး သွားတော့ အန်တီလေး အခန်းဘက်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ အန်တီလေးက အိပ်ရာပေါ် ရောက်နေသည်။ အိပ်ရာဘက် ကို  ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ သာမန်နှင့် မတူသော မြင်ကွင်းတစ်ခုကို မြင်လိုက်ရသည်။ အန်တီလေး ထိုညက ခြင်ထောင် မ ထောင်ထားချေ။ အန်တီလေး လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ပေါင်ကြားကို ပွတ်သပ်နေသည်။ အေးမောင် သေချာကြည့်နေသည်။  ထဘီပေါ်မှ ပွတ်သပ်ခြင်းဖြစ်သဖြင့် အဖုတ်ကိုတော့ မမြင်ရပေ။ သို့သော် ခဏ အကြာတွင် အန်တီလေး သူမ၏ ထဘီကို ထချွတ် ပစ်လိုက်ကာ ခြေရင်းသို့ ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ထို့နောက် ပက်လက် ပြန်လှန်လိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်။ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ထောင်  လိုက်ကာ ပေါင်ကို ကားလိုက်သဖြင့် အဖုတ်ကြီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်။

အန်တီလေး မျက်လုံး မှိတ်သွားသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ လက်တစ်ဖက်က အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်နေသည်။ ဖြည်းဖြည်း ပွတ်သပ်ရာမှ  မြန်ဆန်လာသည်။ လွတ်နေသည့်လက်တစ်ဖက်က သူမရင်သားကို ပွတ်နယ်နေသည်။ အကျၤ ီ ကို မချွတ် သဖြင့် ရင်သားကို တော့ မမြင်ရချေ။ တဖြည်းဖြည်း အတော်လေး မြန်ဆန်လာပြီး ရင်သားကို ပွတ်နေသည့် လက်တစ်ဖက်က အောက်က အိပ်ရာခင်း စကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ မျက်နှာလည်း ရှံ့မဲ့နေကာ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားသည်။ ထို့နောက် အိပ်ရာခင်းစကို  ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် လက်က ပိုတင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ တုန်ခါသွားပြီး တင်ပါးက မွှေ့ယာပေါ်မှ  မြောက်တက်သွား ကာ ဘုန်းကနဲ ပြန်ပြုတ်ကျသွားသည်။

ထိုအတိုင်း ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် ဖြစ်နေပြီး အခုအကြာတွင် အရုပ်ကြိုး ပြတ် ခြေကားယားလက်ကားယား ဖြစ်သွားသည်။ အေးမောင်  တစ်ခါမှမမြင်ဖူးပေ။ အန်တီလေးလဲ သူ့လိုပင် လက်နှင့် အာသာပြေ လုပ်ခြင်းဖြစ်မည်ဟုသာ တွေးလိုက်သည်။ အေးမောင် ချောင်း နေရာမှ မျက်နှာကို အပေါက်မှ ပြန်ခွာလိုက်သည်။ အန်တီလေး ဒီလို လုပ်သည်ဆိုတော့ အိဖြူရော ဒီလိုလုပ်တတ်လား မသိ။ အိဖြူ  လုပ်တာတော့ မမြင်ဖူးသေး။ ဘယ်အချိန်လုပ်သလဲမသိ။ လုပ်ရော လုပ်တတ်ရဲ့လားမသိ။ အတွေးတွေ များ နေသည်။  အန်တီ လေး နေ့လည်ကတည်းက နိုးကြွနေသည့် စိတ်များက ရေမိုးချိုးလိုက်ပြီး လန်းဆန်းသွားတော့ တစ်ဖန်နိုးကြားလာပြန်ချေပြီ။  နေ့ခင်းဘက် ကလေးများ ကျောင်းသွားချိန် ကိုယ့်ဘာသာ လက်ဖြင့် အာသာ ဖြေမိသည်။ အပျိုဘဝကတည်းကလည်း ဒီလိုမျိုး  လုပ်ခဲ့ဖူးသည်။ သင်တန်းတက်ချိန် စီနီယာမမကြီးများက သင်ပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ဒီလို မလုပ်ဖြစ်တော့ပေ။  သို့သော် သူမ အမျိုးသားနှင့် ကွာရှင်း ပြတ်စဲပြီးသည့် နောက်ပိုင်းတွင် ကာမစိတ်များ အလိုလို ကုန်ခမ်းနေသည်။ သူမသမီးလေးကို  ပြုစုပျိုးထောင် ရ သည့်အလုပ်နှင့် လုံးလည်ချာလည် လိုက်နေရာ ဒီစိတ် တစ်ခါတရံ ဝင်လာသော်လည်း သိပ်ပြင်းပြင်းထန်ထန်  မဟုတ်။ လက်နှင့်ပင် မဖြေမိချေ။

ယခုကျမှ အတော်လေးကို သည်းသည်းထန်ထန် စိတ်များ နိုးထနေပြီး အဖုတ်ဝတွင် အရည်ကြည်များ ရွှဲနစ်နေသည်။ မခံမရပ်နိုင်  တော့သဖြင့် လုပ်မိခြင်းဖြစ်သည်။ အနီးဆုံး ယောက်ျားလေးမှာ အေးမောင်သာ ဖြစ်သဖြင့် သူ့ကိုသာ စိတ်ထဲ မြင်ယောင်ပြီး လုပ် မိသည်။ ကိုယ်လည်း ကလေးတစ်ယောက် အမေဆိုပေမဲ့ လင်မှ မရှိတော့တာ။ အပြစ်မရှိဟု စိတ်ထဲ ဖြေသိမ့်လိုက်သောအခါ  အားရ ပါးရပင် ပွတ်သပ်ကာ အာသာဖြေမိသည်။ အခု ညအိပ်ကာနီးတော့လည်း နေ့လည်က အရသာကို ပြန်လိုချင် မိပြန်သဖြင့်  ထပ်လုပ်မိသည်။ အားလုံး အိပ်မောကျနေချိန် ဖြစ်သဖြင့် ထဘီပေါ်က ပွတ်ရတာကို အားမရဖြစ်ကာ ထဘီကွင်းလုံးချွတ်ကာ  အားရပါးရ အရသာခံမိသည်။  တစ်ချီ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပြီးသွားပြီး နုန်း ချိသွားသည်။ စိတ်လည်း ကျေနပ်သွားသည်။ သြော်  နှစ်ရှည်လများ ငတ်ပြတ်နေလို့လားမသိ၊ ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာလေ။ မျက်စိ မှိတ်ထားရာမှ မျက်စိဖွင့်လိုက်စဉ် အပေါ်မျက်နှာ ကျက်မှ အလင်းရောင်တစ်ခု တွေ့လိုက် ရသည်။ အပေါ်မှာက အေးမောင်၏ အိပ်ခန်းသာ ရှိသည်။ ထိုအလင်းရောင်က ပျောက်သွား လိုက်၊ ပေါ်လာ လိုက်၊ အစက ပျောက်သွားသည်က ကြာသည်၊ ပေါ်လာတာက ခဏလောက်သာ၊ ပျောက်သွားပြန်သည်။ နောက်ဆုံး တစ်ကြိမ် ပြန်ပေါ်လာပြီးနောက် ပျောက်သွားလိုက်သည်မှာ ပေါ်မလာတော့ပေ။

စိတ်ထဲ သိပ်မသေ ချာသေးသဖြင့် အပေါ်ဘက်မျက်နှာကျက်ကို ဓာတ်မီးနှင့်ထိုးကြည့်လိုက်တော့ အပေါက်လိုလို ဘာလိုလို တစ်ခု  တွေ့ရသည်။ အင်း…. ဟိုကောင်လေး… ငါ လုပ်နေတာတွေများ ချောင်းကြည့်နေသေးလား… မနက်ကျရင်တော့ အပေါက်ရှိမရှိ   သွားကြည့်အုံးမယ်ဟု တေးထားလိုက်သည်။ မနက်မိုးလင်း ကလေးတွေ ကျူ ရှင်သွားချိန် ဝင်ကြည့်တော့ ဟုတ်ပေသပ။ ဒီကျွန်း ပြားတွေ အပေါက်မရှိဘူးဆိုတာ ခဏခဏ ကြမ်းတိုက်ခဲ့ဖူး သည့် သူမ ကောင်းကောင်း သိသည်ပေါ့။ ဒီကောင်လေး ဖောက်ထား တာ သေချာပြီဟု သိလိုက်ရသည်။   ညဘက် အိပ်တော့ သူမ သတိထားကြည့်မိလာသည်။ မနေ့ညကလိုပင် ချောင်းနေပြန်ပြီ။ သူမ ကို ချောင်းကြည့်နေမှန်းသိကာမှ စိတ်က ပိုထလာသည်။ ချောင်းကြည့်နေသည်ကိုပင် ကြည်နူးသလို ဖြစ်မိသည်။ ဒီညတော့ သူမ  ခြင်ထောင်လည်း မထောင်တော့။ ရှိသမျှအဝတ်တွေ ချွတ်ချလိုက်ကာ တန်းပေါ်မှာတင်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လှန် ကာ လုပ်ငန်းစလိုက်သည်။ မနေ့ညကထက်ပင် ပိုးစိုးပက်စက် အာသာဖြေ ပစ်လိုက်သည်။

အေးမောင် ချောင်းနေသည်ကို သိနေသောကြောင့်လားမသိ တော်တော် အရသာရှိလှသည်။ အဖုတ် အတွင်းပိုင်းနှင့် သားအိမ်ဝက ပင် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာကာ ကျင်စိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ပွတ် သပ်ရုံမျှနှင့် မတင်းတိမ်နိုင်တော့။ အစေ့ကို ဖွဖွ လေး ပွတ်ကာ လက်ခလယ်ကိုပါ နှိုက်သွင်းလိုက်မိသည်။ လင် နှင့် ဝေးရသည်မှာ ကြာလှပြီဖြစ်သဖြင့် အပျိုလေးနှင့် မခြား ကျပ် နေသည်။ မနည်းပင် ဝင်အောင် နှိုက်လိုက်ရ သည်။ နှစ်ချီသုံးချီ ဆက်တိုက် ပြီးအောင် ပွတ်လိုက် နှိုက်လိုက်နှင့် အတော်လေး နုန်းချိ သွားမှပင် အိပ်ပျော်သွား ရတော့သည်။ ပြန်လည်း မဝတ်ဖြစ်တော့ပေ။ ဒီအတိုင်းပင် ပိုးလိုးပက်လက် အိပ်လိုက်ရသည်။  အေး မောင်လည်း မနေ့ကထက်ပင် ပိုကောင်းသွားသည်။ အန်တီလေးက မနေ့ကထက်ပင် ပိုကြမ်း လာသည်။ မနေ့က ခဏလောက်သာ။  ဒီနေ့တော့ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးသွားလိုက်၊ ငြိမ်ကျသွားလိုက်၊ ထပ် ပွတ်လိုက်နှင့် အတော်ကြာသည်။ ဒေါ်လေး အိပ်သွားတော့  အိဖြူအခန်းဘက်ကို ကြည့်သေးသည်။ အိဖြူ အိပ် မောကျနေပြီ။ ဘေးတစ်စောင်း အိပ်သဖြင့် ဘာမှ သိပ်မမြင်ရသောကြောင့်  လက်လျှော့ကာ အေးမောင် အိပ် လိုက်ရသည်။ ဒီညကတော့ အန်တီလေးနှင့်ပင် တော်တော် လုံလောက်နေပေပြီ။

အေးမောင် စာအုပ်အသစ်တစ်အုပ် ထပ်ရလာသည်။ စာကျက်ပြီး စာအုပ်ဖတ်လိုက်သည်။ စာအုပ်ဖတ် တော့ စိတ်က ထလာ ပြန်သည်။ ထို့ကြောင့် အပေါက်ကလေးများကို ဖွင့်ကာ မျက်စိအစာ ရှာလိုက်သည်။ မတွေ့။ အိဖြူက စာထိုင်ကျက်နေသည်။ အန် တီလေးက အခန်းထဲမှာ မရှိ။ အိမ်ရှေ့မှာ တီဗီ ကြည့်နေသည် ထင်သည်။ ဒါနဲ့ စာအုပ်ကို နောက်တစ်ခေါက် ထပ်ဖတ်လိုက်သည်။  ထို့နောက် မျက်စိထဲတွင်သာ မြင်ယောင် ပြီး ငါးဦးကော်မတီ ဖွဲ့လိုက်ရသည်။ ပါးစပ်မှလည်း အား …. အိအိ…. အိဖြူ…. ညီမ လေး…. ကိုကို ကောင်း လိုက်တာ ဟု အသံထွက်မိသည်။  တစ်ခါတလေလည်း ဒီလိုလေး အသံထွက်လိုက်ရတာ ပို ဖီးလ် ရှိသည်ဟု  ထင်မိသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူ့အခန်းတံခါးမှာ စေ့ရုံစေ့ထားရာ ဟနေပြီး တစ်စုံတစ်ယောက်က ချောင်းကြည့် နေသည်ကို မသိ လိုက်ချေ။ ပြီးသွားတော့ သတိပြန်ဝင်လာသည်။ အနောက်နားမှ ဖြတ်လျှောက်သွားသည့် ခြေ သံ ကြားလိုက်ရသလို။ စိတ်ထဲ  စနောင့်စနင်းဖြစ်သဖြင့် အန်တီလေးများလားဟု သူ့အခန်းဘက်ကို ကြည့် လိုက်သည်။ မဟုတ်နိုင်။ ဒါနဲ့ ကမန်းကတန်း အိဖြူအခန်း ဘက် ကြည့်လိုက်သည်။ ဟား.. အိဖြူ မရှိတော့။ ဒါဆို သေချာပြီ။ အိဖြူပဲ။ မြင်များ မြင်သွားသလားမသိ ဆိုသည့် စိုးရိမ်စိတ် မွှန် တက်လာသည်။ အိဖြူအခန်းကို လည်း ရဲရဲ မချောင်းရဲတော့။ တော်ကြာ နောက်တစ်ခေါက် ထပ်တက်လာလျှင် ခက်တော့မည်။

အိဖြူ စာကျက်နေရင်း ယခင်နှစ်က စာအုပ်တစ်အုပ် ရှာချင်တော့ အပေါ်ထပ် တက်သွားလိုက်သည်။ ကိုကို့အခန်းရှေ့အရောက် ကို ကို့ကို နှုတ်ဆက်မလို့ တံခါးခေါက်မည်အလုပ် တံခါးက ဟနေသဖြင့် မခေါက် တော့ဘဲ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကိုကို့ရှေ့မှာ  စာအုပ်တစ်အုပ်တော့ ဖွင့်ထားသည်။ ကိုကို လက်က ဘာလုပ်နေသည်မသိ။ တလှုပ်လှုပ်နှင့် ပေါင်ကြားထဲထည့်ကာ လှုပ်နေသည်။  ကိုကို့နှုတ်မှ ထွက်လာသည့် စကားက သူမနာမည်ပါလာတော့ အံ့သြသွားရသည်။ ဟင်… ကိုကို အိဖြူကို မှန်းပြီး အာသာဖြေနေ တာပဲ…   အိဖြူ လိုချင်သည့်စာအုပ်ပင် မယူဖြစ်တော့။ ကမန်းကတန်းပြန်ဆင်းကာ အပေါ့သွားပြီး ရင်တဖိုဖိုနှင့် အခန်းထဲသာ ပြန် ဝင်လိုက်ရသည်။ သူမလည်း အတွေ့အကြုံရှိပါသည်။ ယောကျ်ားနှင့် အတွေ့အကြုံတော့ မဟုတ်။ အမ်ပီဖိုးထဲတွင် အပြာကားထည့် ကာ သူမသူငယ်ချင်းတွေပြသဖြင့် ကြည့်ဖူးသည်။ လက်နှင့်အာသာ ဖြေရသည်ကိုလည်း သိသည်။ တစ်ခါတရံတော့ လက်နှင့်  အာသာဖြေမိသည်။ အမြဲတမ်း မလုပ်ဖြစ်။ ဒီတစ်ည တော့ ကိုကိုက သူမအပေါ် မရိုးသည့်စိတ်တွေ ဝင်နေသည်ဆိုတာ သိသွားကာ  ကာမစိတ်တွေ နိုးကြားလာမိ သည်။

အင်း မွေးရာပါလယ်ကွက်ကလေးတော့ ထွန်လိုက်အုံးမှပါ(ကျွန်တော်၏အာဘော်) ဟု စဉ်းစားမိသည်။ ဒီ တစ်ညတော့ ရင်တုန်ပန်း တုန် ဖြစ်နေသည်။ ဘေးတစောင်းလေး စောင်းလိုက်ကာ လက်ကို ပေါင်ကြားထဲ ထည့် အာသာဖြေမိသည်။ လူမိသွားမှာ ကြောက် သည့်စိတ်ကြောင့် ပက်လက်တော့ မလုပ်ရဲ။ ကောင်းလာတော့ လည်း သိပ်မထိန်းသိမ်းနိုင်တော့။ ခြေမတွေ ကုပ်ကွေးလာကာ  အသံထွက်ညည်းမိပြီး ဆန့်ကနဲဖြစ်ကာ ပြီးသွား ရတော့သည်။ တစ်ခါတလေတော့လဲ ခြေပစ်လက်ပစ် အရသာအပြည့် ခံစားကြည့် ချင်သည်။ သို့သော် တစ် ယောက်ယောက် မမြင်နိုင်သည်မှန်း သိပါလျှက် ကြောက်နေမိသောကြောင့် သိုသိုသိပ်သိပ်သာ လုပ် မိသည်။တစ်ယောက်ယောက် မမြင်နိုင်ဘူးဟု ထင်ရသော်လည်း သူမကို မြင်နိုင်သည့် အေးမောင်ရှိနေသည် ဆိုတာကိုတော့ မသိ သေးချေ။

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောတတ်သည့် အိဖြူသည် အေးမောင် သူမ နာမည်ခေါ်ကာ အာသာဖြေနေသည်ကို သိရှိကြောင်း  အေးမောင်ကို ပြောပြလိုသည်။ သို့သော် ရှက်လည်း ရှက်သည်။ တစ်ရက်တွင်တော့ ကျူရှင်သွားရင်း ပြောမိလိုက်သည်….   ကိုကို… ညီမလေးကို ဘယ်လိုမြင်လဲဟင်….   ဘယ်လိုမြင်ရမှလဲ ညီမလေးရဲ့…. ကိုကို့ညီမလေးလို မြင်တာပေ့ါ…   ဟုတ်ပါဘူး… ကိုကိုရာ… မညာပါနဲ့…. အဲလို ဟုတ်လို့လား….  ဟုတ်ပါတယ်….ညီမလေးရဲ့…. ဘာလို့….   အဲဒါဆို….. ဟိုတနေ့ညက…. ဘာလို့….  ညီမလေးနာမည်ခေါ်ပြီး…. ဟိုဟာ..လုပ်နေတာလဲ(လေသံတိုးတိုး ဖြင့်)  အဲ….. ဟို….. အဲဒါက…..  ဟင်းနော်…. ကိုကို….. ညီမ လေးကို.. လာပြစ်မှားနေတယ်….  ကဲ…. အဲဒါဆို…. ညီမလေးကရော…. ကိုကို့ကို မှန်းပြီး….. ဘာလို့…. ဟွာ လုပ်တာလဲ….  အဲဒါ က…. ဟာ… ကိုကိုကွာ…. မကောင်းဘူး….  ဟုတ်တယ်မို့လား….ညီမလေးရဲ့…. ကိုကို…. ဘယ်လိုသိလဲ….. ည ကျူရှင်ပြန်ရောက်တော့ အိဖြူကို အေးမောင်  သူ့အခန်းထဲခေါ်ကာ အိဖြူကို ချောင်းနေကျ အပေါက်ကို ပြလိုက်သည်။ မထူးတော့ပြီ။ သိသွားမှတော့ လိမ်နေစရာ မလိုတော့။ အိ  ဖြူကလည်း စိတ်ဆိုးပုံ မပေါ်တာ ပါသည်။

ထိုညမှ စကာ အိဖြူက ညတိုင်း အာသာဖြေဖြစ်တော့သည်။ အရင်လို ကွေးကွေးလေး ဘေးတစောင်း မလုပ်ဖြစ်တော့။ ကိုကို  ကြည့်ကာ အာသာဖြေနေမှန်း သိသဖြင့် ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပစ်ကာ စိမ်ပြေနပြေ အာသာ ဖြေသည်။ ကြည့်ခံနေရသည်ကို သိတော့ ပို ပြီး ဖီးလ်လာသည်။ သူမကတော့ သူမကို ချောင်းနေသည် ဆိုတာ ကိုကိုအေးမောင် ဝန်ခံထားသဖြင့် စိတ်မပူတော့။ တစ်ခါတစ်ခါ  ပြောင်ပြသေးသည်။ လက်နှစ်ချောင်းထောင် ပြ လိုက်၊ သူမ ဖုတ်ဖုတ်ကလေးကို ပွတ်ကာ ဖီးလ်လာသည်ပုံ လုပ်ပြလိုက် လုပ်နေ သေးသည်။ ဆယ်တန်း တစ်နှစ် ကျထားသော်လည်း ကလေးစိတ်မကုန်သေးသည့် ဟန်လေးက ချစ်ဖို့ ကောင်းသလို ရမ္မက်ကြွဖွယ်  လည်း ကောင်းလှသည်။ အေးမောင်က သူမကိုသာမက သူမအမေကိုလည်း ချောင်းနေသည်ကိုတော့ မသိရှာ ပေ။  အေးမောင်က  ကိုးတန်းဖြစ်သဖြင့် အေးအေးဆေးဆေး နေနိုင်သော်လည်း အိဖြူက ဆယ်တန်း ဖြစ်ရာ ပထမအစမ်းစာမေးပွဲနီးတော့ အချိန်ပို  ဆက်တိုက် တက်ရသည်။ အေးမောင် ကျောင်းပိတ်လည်း သူမကတော့ မပိတ်ချေ။ အေးမောင်က သူမကို ကျောင်းပို့ပြီးသည်နှင့်  အိမ်ပြန်လာရသည်။ ညနေမှ တစ်ခေါက် သွားကြို ရသည်။ ညကျူရှင်ကျတော့လည်း အေးမောင်က ခုနစ်နာရီဆို ပြီးပြီ။ အိဖြူက  ဆယ့်တစ်နာရီအထိ ကျူရှင်မှာ စာကျက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် အေးမောင် ဆယ့်တစ်နာရီထိုးမှ တစ်ခေါက်သွားကြိုရသည်။

အေးမောင် ကံကောင်းသည်။ ညစဉ်ပင် အန်တီလေးကို တစ်ခေါက်၊ အိဖြူကို တစ်ခေါက် ကြည့်နိုင် သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက လည်း အေးမောင်ကြည့်နေသည်ကို သိနေကြသည်သာ။ အိဖြူက တရားဝင်ပင် ဝန်ခံထားသောကြောင့် သိသည်။ အန်တီလေးက မ သိချင်ယောင်ဆောင်သော်လည်း သိသည်။ သိကြသဖြင့် လည်း ကိုယ်စီအာသာဖြေနေခြင်းဖြစ်သည်။ အန်တီလေးက အေးမောင်  အခန်းပေါ်တက်သွားသည်နှင့် လုပ် ငန်းစသည်။ ပြီးသွားသည်နှင့် စောစောအိပ်လိုက်သည်။  အေးမောင် စာကျက်ပြီးချိန်တွင် အိဖြူ အခန်းသို့ ကြည့် လိုက်သည်။ အိဖြူကလည်း ထိုအချိန်လောက်ကို မှန်းပြီး လုပ်ငန်းစသည်။ အေးမောင်နှင့် အိဖြူ အချိန်းအချက် မ လုပ်ထားသော်လည်း အိဖြူက အချိန်ဇယားနှင့် စာကျက်သူဖြစ်ရာ ဆယ်နာရီဆို ပြီးပြီဆိုတာ အေးမောင် သိသည်။ တခါတရံ သူမ  စာမရသေးလျှင်လည်း လက်ခါပြလိုက်သည်။ ဒါဆိုရင်တော့ အေးမောင် စောင့်နိုင်ရင် စောင့်၊ မစောင့်နိုင်ရင် အိပ်ပေတော့ပေ့ါ။  အေးမောင် သတိတော့ ထားလိုက်ရသည်။ တံခါးကို သေသေချာချာ ဂျက်ထိုးရသည်။ အိဖြူနှင့် မိသွားတာ အရေးမကြီး၊ အန်တီ လေးနှင့် မိသွားလျှင် ဘာဖြစ်လာမည် မပြောနိုင်။

အိဖြူ စာတွေနှင့် လုံးလည်ချာလည်လိုက်နေတော့ ဟိုစိတ်ဒီစိတ်တွေလည်း နည်းနေပြီထင်သည်။ အရင်လို အာသာဖြေတာတွေ  ဇောင်းတိုက်တာတွေ မတွေ့ရတော့။ အိဖြူကိုယ်တိုင်ကလည်း စာတွေ များသည် ဟု ညည်းသည်။ အိဖြူ အိမ်သိပ်မကပ်ဖြစ်တော့ ဘဲ အေးမောင်က အိမ်မြဲနေတော့ အန်တီလေး လျှို့ဝှက် အကြံ အစည်တစ်ခု ကြံစည်ရသည်။ အေးမောင် သူမကို ကြိတ်ပြီး ပြစ်မှား နေသည်ကိုလည်း သိသည်။ သို့သော် လာ ငါ့ကိုတက်လုပ်စမ်းကွာဟု ခိုင်းရအောင်ကလည်း မဟုတ်သေး။ သို့သော် အန်တီလေး  တော်တော် ခံချင်စိတ် တွေ ပြင်းပြနေသည်။ သို့နှင့် အိဖြူ အချိန်ပိုတက်နေသော ဒီဇင်ဘာ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် …..  ဖိုးသားလေး ရေ…. ခဏ….   ဟုတ်….အန်တီလေး…. လာပြီ…..   အန်တီလေး. အကြောတွေ တက်နေလို့ နင်းပေးပါလား…..  ဟုတ်ကဲ့… အန်တီ လေး….  လာ…. အန်တီလေးအခန်းထဲမှာ…. ဝင်နင်းပေး…. အပြင်မှာဆို…. လူမြင်မကောင်းဘူး…..  ဟုတ်….   အေးမောင် အန်တီ လေး အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သွားသည်။ အန်တီလေးက အိမ်နေရင်း လက်ပြတ် ဂါဝန်ပွပွကို ဝတ် ထားသည်။ ပထမတော့ ခုတင်ပေါ် က တန်းကို ကိုင်ပြီး ခြေသလုံး၊ ထိုမှ ပေါင်အထိ နင်းပေးသည်။ ပေါင် လယ်လောက် ရောက်တွင် အန်တီလေးက ခဏဆင်းခိုင်းကာ  မှောက်ပေးသည်။ ခြေသလုံးမှ ပေါင်ရင်းအထိ နင်းပေးရပြန်သည်။ တင်ပါးဆုံအရင်းနားအထိ ရောက်သွားတော့ အိစက်နေသည့်  တင်ပါး အောက်ပိုင်း၏ အထိ အတွေ့ကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ ငယ်ပါက တင်းမာလာသောလည်း အောက်ခံဘောင်းဘီ ပါ သော ကြောင့်သာ ထောင်ထမလာခြင်းဖြစ်သည်။

ထို့နောက် ပက်လက်ပြန်လှန်ပြီး အပူထုတ်ပေးအုံး ဆိုသဖြင့် ပေါင်ရင်း သွေးလွှတ်ကြောကို ခြေဖျားလေးနှင့် ဖွဖွလေး ဖိပေးထားရ သည်။ တီလေး၏ အဖုတ်နှင့် အနီးဆုံးနေရာကို ထိတွေ့နေရရာ အဖုတ် ၏ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားများကိုပင် ထိနေသဖြင့် စိတ်အလွန်  လှုပ်ရှားလာကာ အာခေါင်တွေပင် ခြောက်လာသည်။ ထိုညကတော့ နင်းပေးပြီးတော့ အေးမောင် အိမ်ပေါ်ပြန်တက်သွားခဲ့ရသည်။  ညနေ အိဖြူကို ကျောင်းမှသွား ကြိုကာ ကျူရှင်ပို့ပေးရသည်။ အေးမောင် အိဖြူကို စာကြိုးစားရန်၊ ကျန်တဲ့စိတ်တွေ ဘာမှမထား ရန် စေတနာ အရင်းဖြင့် အားပေးမိသည်။ အိဖြူကလည်း ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြသည်။   အိဖြူ ကျူရှင်ပြန်သွားပို့ပြီး ပြန်လာတော့  အေးမောင် ရေချိုးကာ အန်တီလေးနှင့်အတူ ထမင်းစား သည်။ ကျောင်းပိတ်ထားသဖြင့် အေးမောင် စာလဲ မကျက်ဖြစ်တော့ပါ။  ထမင်းစားပြီး ခဏကြာတော့ အန်တီ လေးက နှိပ်ပေးဖို့ပြောသဖြင့် အေးမောင် အိပ်ခန်းထဲ လိုက်သွားသည်။   ဖိုးသား…. မနက်က  နင်းတာ…. အကြောတွေ တော်တော်ပြေတယ် သိလား…. ဒါပေမဲ့…. အသားတွေ…. နာတယ်…   ဟုတ်ကဲ့… အန်တီလေး…. နှိပ်ပေး မယ်လေ….  အင်း….   အန်တီလေးက ပက်လက်လှန်ပေးကာ အေးမောင်က ခြေသလုံးကနေ စနှိပ်သည်။ ခြေသလုံးမှ ဒူးဆစ်၊  ဒူးဆစ်မှ.. ပေါင်လယ်…. ထိုမှ ပေါင်ရင်းရောက်ကာနီးတွင် အေးမောင် စိတ်တွေ ကရောက်ကယက် ဖြစ်လာ သည်။ အန်တီလေးက   မှောက်ပေးလိုက်မှ နည်းနည်း ရင်အေးသွားသည်။ သို့သော်လည်း တင်ပါးနား ရောက်ကာ နီးတော့ မျက်လုံးက တင်ပါးကနေ မခွာ နိုင်တော။ အန်တီလေးက အေးမောင်ကို တစ်ချက် လှမ်း ကြည့်လိုက်သည်။

ဖိုးသားလေး…. အန်တီလေး ဖင်ကိုကြည့်ပြီး…. ပြစ်မှားနေတယ်… ဟုတ်.   အန်…. ဟုတ်ပါဘူး…. အန်တီလေးရဲ့….   ဟွန့်…. ဟုတ် သာမဟုတ်တယ်…. မျက်လုံးက… အဲဒီနားမှာချည်းပဲ….  အဲ…..  အဲ… မနေနဲ့… ဟွန့်… အခန်းထဲမှာလဲ လူပျိုနံ့တွေကို မွှန်နေတာပဲ…    အာ… ဟုတ်ပါဘူး အန်တီလေးရဲ့….   ဘာ… မဟုတ်ရမှာလည်း…. ပြီး ကြမ်းပြင်ကို အပေါက်က ဖောက်ထားသေးတယ်….  ဖိုးသား တော်တော် ဆိုးနေပြီ… ဟင်း…  ဟို…. အဲ… ဟိုဒင်း…   ကဲ…. ဆရာလေး…. ဝန်ခံလိုက်ရင် အကျိုးရှိမယ်…. ဝန်မခံရင် တော့….  ဟုတ်…. အန်တီလေး…. သား မှားပါတယ်….  ဖိုးသား…မှားတယ်လို့…. အန်တီလေး.. မပြောပါဘူးရှင်။   ဗျာ… အဲဒါဆို…   ဖိုးသားက အခုမှ လူပျိုပေါက်အရွယ်လေးပဲ ရှိသေးတာ…. ဒါတွေ လုပ်တာ သဘာဝပဲလေ…   ဟုတ်…. အန်တီလေး….   ဖိုးသား က… အန်တီလေးကို… ဘယ်အချိန်ကစပြီး ပြစ်မှားနေတာပါလိမ့်….   ဟို…. ဟိုတခါ… အန်တီလေးကို လာနှိုးတုန်းက….  ဟိုး…  ဆရာ… ရပြီ ရပြီ… အဲဒါမြင်ပြီး နေ့တိုင်း လက်ဆော့နေတယ်ပေါ့လေ…

ဟုတ်…အန်တီလေးကို ညဘက်ချောင်းကြည့်တော့ … ဖိုးသား…. ဘာတွေတွေ့လို့လဲ….ဟို… အန်တီလေး…. ညအိပ်ကာနီးရင်….  ဟိုဒင်းကို ပွတ်တာတွေ့တယ်…. ပြီးတော့…. အကုန်မြင်ရတယ်….ဖိုးသားလဲ စိတ်တွေ ထလာရင် အဲလို…. လုပ်တယ်… မို့လား။  အန်တီလေးလဲ…. လုပ်တာပေါ့….. ဖိုးသား…. အန်တီလေးဟာကို ကိုင်ကြည့်ချင်လို့လား…..ဟို…. အဲ….အင်းပါ…. မကိုင်ချင်လဲ နေ ပါတော့….ဟို…. ဟုတ်ဘူး…. ကိုင်ချင်တယ်…. အဲဒါ … ပြောမလို့….အင်း… ဒါဆို… ကတိတစ်ခုပေး…. ကတိပေးရင်…. ဖိုးသားဖြစ်  ချင်တာ အကုန်ဖြစ်ရမယ်….ဟုတ်ကဲ့အန်တီလေး… သား ကတိပေးပါ့မယ်….ဖိုးသားကို အခု နင်းနှိပ်ခိုင်းတာက စပြီး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်  ဘယ်သူမှ မသိအောင် နေရမယ်၊ ပြန်မပြောရဘူး၊ ပြီးတော့ အဓိက မင်းညီမလေး အိဖြူ မသိအောင် နေရမယ်… တီလေး မခေါ်ဘဲနဲ့  မလာရဘူး…. အရင်လိုပဲ.. ခပ်တည်တည်… နေရမယ်နော်….ဟုတ်…ကဲ ကတိတကယ်ပေးလား… ကတိဖျက်ရင်…. ရွာပြန်လွှတ် မှာနော်….

ဖိုးသားအမေနဲ့လည်း တိုင်ပြောမှာ….အင်းပါ… မဖျက်ပါဘူး….ကဲ… အဲဒါဆို ပြီးတာပဲ…. သွား… ဟိုမှာ တံခါး ဂျက် ချထားသလား မထားသလား အရင်ကြည့်….ဂျက်ချထားတယ်….တီလေး….ကဲ… ကိုယ်တော်လေး…. ဒီဘက်ကို…ကြွအန်တီလေး  သူမ၏ လက်ယာဘက်သို့ အေးမောင်အား ရွှေ့ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ကဲ ပေါင်ကို အရင်ဖွဖွလေး နှိပ်ပေး…. အပေါ်ကို ကျော်မတက်နဲ့ အုံး….ရပြီ… အပေါ်နဲနဲတက်…ရပြီ…. ထပ်တက်အုံး….အန်တီလေး၏ အမိန့်နှင့်အတူ လက်က တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ရင်းကို  ရောက်လာသည်….အင်း…. အပေါ်ကို ဆက်မတက်နဲ့… ရှေ့နားကို တိုးပြီးနှိပ်လိုက်….ရှေ့တိုးလိုက်တော့ အန်တီလေး၏ အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား လုံးလုံးမို့မို့ပေါ်ရောက်သွားသည်။အင်းဟင်း… ဟုတ်ပြီ… အဲဒီနားကိုပွတ်ပေး….ထိုနှုတ်ခမ်းသားလေးကို ရွရွလေးပွတ်ပေးရာ တစ်ချက်တစ်ချက် အလယ်မြောင်းကို သွားသွားထိသည်။ တစ်ချက်တွင်တော့ အန်တီလေးကိုယ်တိုင် အေးမောင်၏ ညာလက်ကို ကိုင်ကာ အဖုတ်ကို တည့်တည့် အုပ်ကိုင်ခိုင်းသည်။

ထို့နောက် လက်ခလယ်နှင့် အမြောင်းလေးအတိုင်း သာသာယာယာ အထက်အောက် ပွတ် ခိုင်းသည်။အင်း…အင်း… ဟင့်…. ဟုတ်တယ်… ဖိုးသား…အဲဒီအတိုင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်…. အင်း… ဟုတ်ပြီ… ကောင်း တယ်…. အား… ရှီး…. မြန်မြန်လေး ပွတ်တော့…. တီလေး ပြီးတော့မယ်…. ဟာ့…. အား….. အမေ့…. ရှီး…. ပြီးပြီ….အာ့…..အန်တီလေး ပါးစပ်မှ သံစုံညည်းသံတွေ ထွက်လာကာ ကော့ပျံလာပြီး သူမ၏ ဂါဝန်ပေါ်တွင် အဖုတ်မြောင်းအတိုင်း အရည်တွေ စိုလာတော့သည်။ ထို့နောက် ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။ကဲ… ဖိုးသား… ဒီလောက်ဆို… ရပြီ…. နောက်နေ့မှ…. နောက်တစ်မျိုးပေါ့…. သွားကြိုတော့… ညီမလေးကို..အေးမောင် အိဖြူကို သွားကြိုခဲ့သည်။ ထို့နောက် အပေါ်ရောက်တော့ အန်တီလေး အိပ်ခန်းဘက်ဆီသို့ ချောင်းကြည့်သည်။ အန်တီလေးက ရှူးတိုးတိုး ဆိုသည့်ပုံစံလေး လုပ်ပြသည်။ ထို့နောက် သူမဘာသာ တစ်ခါ ကိုယ်တုန်းလုံးတီးဖြင့် လုပ်ပြသည်။ တီလေးပြီးသွားတော့ အေးမောင်လည်း အိပ်လိုက်ရတော့သည်။ အိဖြူကို အခုတလော အေးမောင် ချောင်းချင်စိတ်သိပ်မရှိ။

အိဖြူ စာတွေများပြီး ပင်ပန်းနေသဖြင့် အဝတ်ပင် မလဲတော့ဘဲ အိပ်သွားတာကို သနားတာလည်းပါသည်။ အန်တီလေးနှင့် အဆင်ပြေနေတာလည်း ပါသည်။ နောက်တစ်နေ့ညတွင်တော့ အေးမောင်ကို တီလေး ဘာမှ မပြောတော့။ အသာလေးသာ သူမအခန်း ထဲ ခေါ်သွင်းသွားသည်။ ဒီည နောက်တစ်မျိုးဟုတော့ ပြောထားတာ ရှိသည်။ ဘာလဲတော့မသိ။ဖိုးသား…. မနေ့ကလိုပဲ…. လုပ်အုံးမလား…. ဖိုးသား ဘယ်လို လုပ်ပေးချင်လဲ ပြောကြည့်ကြည့်….အန်တီလေး…. သား အန်တီလေးကို…. ဟိုဟာ လုပ်ချင်တာ…ဘာလဲ…. လိုးချင်တာလား…တစ်တစ်ခွခွ အန်တီလေးစကားကြောင့် အေးမောင် ဖျင်းကနဲပင် ဖြစ်သွားရသည်။ဟုတ်ကဲ့… အန်တီလေး….မလိုးနဲ့အုံး…. အန်တီလေး…. ဆေးမထိုးရသေးဘူး…. ဆေးထိုးပြီးမှ… စိတ်ချရမှာ…. ဗိုက်ကြီးမှာစိုးလို့နော်….ဟုတ်ကဲ့… အန်တီလေး….လက်နဲ့ပဲ လုပ်အုံး….. လက်နဲ့ ဘယ်လိုမျိုး လုပ်ချင်သေးလဲ….အန်တီလေးဟာကို မမြင်ရဘူးလေ…. အဲဒါကို လှန်ပြီး ပွတ်ပေးချင်တာ…..အောင်မယ်လေး…. လူလည်လေး…. သူ့စိတ်ကူးထဲကအတိုင်းသာ အကုန်ဖြစ်ရရင်…. မတွေးဝံ့စရာ… ကဲ… ဆရာ… အဲဒါဆို… အန်တီလေးအဝတ်တွေ… ကိုယ့်ဘာသာ ချွတ်တော့….အန်တီလေးက လက်ကို မြှောက်ပေးသည်။ ထို့နောက် မတ်တပ်ရပ်ပေးသည်။

အေးမောင် အန်တီလေး၏ ဂါဝန် ကို အောက်ခြေမှ မတင်ကာ ခေါင်းမှ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ အန်တီလေး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားသည်။ အန်တီလေး ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲကာ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ပေါင်ကိုလည်း ကားပေးထားသည်။ အေးမောင် က အဖုတ်ကို ကိုင်မည်ပြုတော့.ဟာ…. ဖိုးသားကလည်း…. အဲဒါကို အရင်သွားမကိုင်နဲ့လေ…. မနေ့ကလို နည်းနည်းပါးပါး ပွတ်အုံး သပ်အုံး.. မှပေါ့….ဟီး…အေးမောင် တစ်ချက် ရယ်ပြလိုက်ကာ လက်က ပေါင်ကို ပြန်ပွတ်လိုက်ရသည်။ပေါင်ရင်းနားရောက်ကာနီးတွင်….ဖိုးသား…. နို့စို့ချင်လား….အင်း….လာ… အဲဒါကို မပွတ်နဲ့အုံး….. ဒါကို အရင်လုပ်….သူမ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်စေကာ ပွတ်သပ်နယ်ခိုင်ပြီး ပါးစပ်ဖြင့် စို့ခိုင်းသည်။အင်း…. ကောင်းတယ်…. ဖွဖွလေး စို့…. ဖိုးသားရဲ့….လက်က… ဗိုက်ကို ပွတ်ပေး….အန်တီလေး၏ လမ်းညွှန်မှုဖြင့် ဖိုးသား နို့နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ စို့နေရင်း လက်က ဗိုက်သားပြင်ကို ပွတ်ပေး နေမိသည်။ ထို့နောက် အမိန့်ပင် မစောင့်တော့ဘဲ ဗိုက်မှ တဆင့် ဆီးခုံကိုရောက်ကာ အမွှေးများကို ဖွပေး နေသည်။ ထို့နောက် အဓိကနေရာကို သိမ်းပိုက်လိုက်တော့သည်။ အန်တီလေးလဲ ဘာမှ မပြောတော့ပေ။ မနေ့ကလိုပင် စုန်ချည်ဆန်ခြည် လှုပ်ရှားပေးရာ အရည်များ တစိုစိုနှင့် အန်တီလေး တစ်ချီပြီးသွားသည်။ သို့ သော် အေးမောင် ပြန်မရုပ်မိ။ သူက အထဲကို နည်းနည်းနှိုက်ကြည့်ချင်သေးသည်။

လက်တစ်ဆစ်လောက် ဝင်သွားတော့..ဖိုးသား… အထဲကို နှိုက်ချင်လို့လား… ဒီလို့လေးလုပ်ပေး….အန်တီလေးက နည်းလမ်းပြပေးသည်။ လက်မကို အစေ့လေးပေါ်တင်ကာ လက်ခလယ်ကို အထဲသို့ နှိုက် စေသည်။ ထို့နောက် သူမကိုယ်တိုင် လက်ကို ကိုင်ကာ အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးသည်။ လက်ခလယ်က ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လုပ်နေချိန်တွင် လက်မက အစေ့ကို ပွတ်နေသည်။အား…. ဖိုးသား…. ပြီးတော့မယ်ထင်တယ်… မရပ်နဲ့…. အန်တီလေးပြီးကာနီးပြီ…. အား…. ပြီးပြီ…. အား… ရှီး…. ကောင်းလိုက်တာ… အင်း..ဟင်း… ဟင့်.. အန်တီလေး ဒီတစ်ကြိမ် ပြီးသွားတာ ပိုပြင်းသည်။ အထဲက လက်ကို ပြန်ဆွဲထုတ်လို့ မရအောင်ပင် ညှပ်ထားကာ အရည်တွေကလည်း အများကြီး ယိုစီးထွက်လာသည်။ ထို့နောက် အန်တီလေးလည်း တစ်ကိုယ် လုံး ပျော့ခွေသွားကာ ခဏ အမောဖြေနေရသည်။ကောင်းတယ်…. ဖိုးသားရယ်…. တကယ်ပဲ….. ဖိုးသားကိုလည်း ကောင်းအောင် လုပ်ပေးချင်တယ်…. ဒီနား တိုး… အေးမောင် သူမ ပြသည့်နေရာကို တိုးသွားလိုက်သည်။ သူမဘယ်ဘက်ဘေးမှာ ဘေးချင်းယှဉ်ထိုင် လိုက်သည်။ အန်တီလေး ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် အေးမောင် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။

ပုဆိုးပြေကျသွားတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဖောက်ထွက်မတတ် တင်းမာနေသော ငယ်ပါကို တွေ့လိုက်ရ သည်။အာ… ဖိုးသား… ဘောင်းဘီ ချွတ်လိုက်လေ…. အေးမောင် ဘောင်းဘီ ချွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခုနနားကို ပြန်သွားထိုင်သည်။ အန်တီလေးက အေးမောင် ဒုတ်ကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ ကိုယ်တုန်းလုံး ချွတ်ကာ သူကိုယ်တိုင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် နှိုက်ပေးပွတ်ပေးခဲ့သော အန်တီလေးက လက်ဝါးနုနုဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးရာ အေးမောင် ကြာကြာ မထိန်းနိုင်။ အန်တီလေး လက်ထဲ သုက်ရည်တွေ ထွက်သွားသည်။အာ…. ဖိုးသားက…. စိတ်တွေ တအားထန်နေတာကိုး….. ပြီးသွားပြီပေါ့….. ခဏနားလိုက်…. ပြီးရင် ရေချိုး ခန်းထဲသွားပြီး ဆပ်ပြာနဲ့ ရေသွားဆေးလာခဲ့….အန်တီလေး သူ့ကို ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ရပေမဲ့ ရွံပုံတော့ ရသည်။ အဲဒါနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲသွားပြီး ရေသွားဆေး လိုက်သည်။ အချိန်ကို ကြည့်တော့လည်း ကိုးနာရီသာ ရှိသေးသည်။ အိဖြူကို သွားကြိုရမည့် အချိန် မရောက် သေး။ အန်တီလေးအခန်းထဲ ရောက်တော့ ပုဆိုးပြန်ချွတ်ကာ သွားထိုင်သည်။ အန်တီလေးက သူ့ကို ကုတင် ပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းသည်။ ထို့နောက် သူ့လီးကို ပြန်ထလာအောင် ဆွပေးလိုက်ရာ ချက်ချင်းလိုလိုပင် အဆင်သင့်အနေအထား ဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက် ဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ ခုနက ပြီးထားသဖြင့် နောက်တစ်ချီ တော်တော်နှင့် မပြီးပေ။

ပြီးချင်စိတ်လည်း ပေါ်မလာသေး။ အန်တီလေး လက်အရသာကိုသာ ဇိမ်ခံနေလိုက် သည်။ အန်တီလေးက မျက်လုံး မှိတ်ထားခိုင်းသဖြင့် မှိတ်လိုက်သည်။မကြာမီပင် တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသည့် အရ သာကို ခံစားလိုက်ရသည်။ မျက်လုံးကို ယောင်ကာ ပိုတင်းတင်းပင် စေ့လိုက်သည်။ အံပါကြိတ်မိသည်။ တင်ပါး ကြောတွေပါ ရှုံ့သွားလောက်အောင် ကောင်းနေသည်။ ငယ်ပါက ပူနွေးစွတ်စိုသည့် အပေါက်တစ်ခုထဲသို့ ဝင် သွားသည်။ တီလေး အဖုတ်ထဲကို ရောက်သွားတာ မဖြစ်နိုင်။ သူ့ငယ်ပါက အကြီးတန်းစားကြီး မဟုတ်စေကာ မူ ယောက်ျား တစ်ယောက် ရှိသင့်ရှိအပ်သည့် အတိုင်းအတာလောက် ပြည့်ဝသည်ပဲ။ အခုက ကြပ်ကြပ်တည်း တည်း မဟုတ်လှ။ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိတော့….အန်တီလေးက သူ့ငယ်ပါကို ပါးစပ်နှင့် ငုံထားခြင်းပင်….အားလည်း အားနာသွားသည်။ဟာ…. အန်တီလေး….ရှူး….. တိုးတိုး…. ဖိုးသား စကားမပြောနဲ့…. ငြိမ်ငြိမ်နေ….အန်တီလေးက ငုံထားရာမှ ခေါင်းကို ငုံ့လိုက် ကြွလိုက်လုပ်ရာ ငယ်ပါတစ်ချောင်းလုံး ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ် နေသည်။ အရသာကလည်း ကောင်းလွန်းနေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကျင်တက်လာသည်။ ပြီးတော့မည်။အန်တီလေး….တီလေး….. ပြီးတော့မယ်…..အန်တီလေးခေါင်းကို တွန်းလိုက်သော်လည်း အန်တီလေးက လက်ကို ပြန်ဖယ်ချလိုက်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက် စုပ်ယူလိုက်သည်။

ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့။ စိတ်အကုန် လွတ်ထွက်သွားပြီ။ သုက်ရည်များ အန်တီလေး ပါးစပ်ထဲသို့ တထုတ်ထုတ်နှင့် ပန်းထွက်သွားသည်။ အန်တီလေးက အဲဒါတွေ အကုန် စုပ်ယူကာ ဒစ်တစ်ဝိုက်ကိုပင် ပြောင်စင်အောင် လျှာနှင့် လျက်ပေးပြီး မျိုချပစ်လိုက်သည်။ အားနာလိုက်သည့်ဖြစ်ချင်း။အန်တီလေးကလည်း…. ဘာလို မျိုချလိုက်တာလဲ….ထွေးလိုက်ပေါ့….. မရွံဘူးလား…..မရွံပါဘူး….. မျိုချလိုက်တာက ဖိုးသားအရသာပျက်မှာစိုးလို့လေ…. မကြိုက်လို့လား….ဟုတ်ပါဘူး…. ကြိုက်တော့ ကြိုက်တာပေါ့…. အားနာလို့…..အားမနာနဲ့….. တီလေးကိုရော ဖိုးသား ရွံလား…..အေးမောင် ခေါင်းကိုသာ ခါလိုက်ရသည်။ တကယ်တော့ ဘယ်လိုအရသာရှိတယ်ဆိုတာ မသိသေးပါ။ သို့သော် သူကိုယ်တိုင်ပင် မစမ်းသပ်ကြည့်ဖူးသည့် သူ၏ သုက်ရည်များကို အန်တီလေးက မျိုချလိုက်ပြီ။ အန်တီလေး ဆီက ဘယ်လိုအရသာပဲ ရှိရှိ မရွံတော့ပါ။အန်တီလေး အခန်းထဲမှ ထွက်သွားကာ သူမ၏ အဖုတ်ကို ရေသွားဆေးသည်။ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ အေးမောင် ဘယ်လိုမှ သင်ပေးစရာမလိုတော့ပဲ အန်တီလေးပေါင်ကြားထဲ အလိုလို နေရာယူလိုက်မိသည်။ ထို့ နောက် အန်တီလေး၏ အဖုတ် တစ်ခုလုံးကို လျှာနှင့် အနှံ့လျက်ပစ်လိုက်သည်။ ဘာအရသာမှတော့ မရှိ။အနံ့ ကတော့ နံသည်ဟုလည်း မဆိုသာ၊ မွှေးတာတော့ မဟုတ်တာသေချာသည်။

ထို့နောက် အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်ကို လျှက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖြဲကာ အတွင်းသားများကိုလည်း လျက်ပေး လိုက် သည်။ အန်တီလေးကတော့ တစ်ဟင့်ဟင့် နှင့် ညည်းကာ ခေါင်းကိုသာ ဘယ်ညာ ယမ်းနေသည်။ အစေ့လေး ကို လျှာဖျားနှင့် ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။ ဘယ်သူမှ သင်ပေးလို့တော့ မဟုတ်။ သူ့ဘာသာသူ စိတ်ကူးတည့်ရာ လုပ်ချင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ အန်တီလေး၏ ညည်းညူသံများ ပိုမို ကျယ်လောင်လာသည်။ ထို့နောက် အား…. ဖိုးသား…. ပြီးတော့မယ်….. အီး….. ထိုအသံကြားသည်နှင့် အေးမောင် အဖုတ်တစ်ခုလုံးကို ငုံပစ်လိုက်ကာ ပါးနှစ်ဖက် ချိုင့်သည်အထိ တ အား စုပ်ယူပစ်လိုက်ပြီး လျှာကလည်း ခပ်သွက်သွက် ကစားပေးလိုက်သည်။ အန်တီလေး ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး ကော့တက်သွားကာ လေထဲတွင် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် လုပ်နေပြီး ဘုန်းကနဲ ပြန်ကျသွားသည်။ အား….. ကောင်းလိုက်တာ…. ဖိုးသားရယ်…..တီလေး…. တစ်ခါမှ ….. အဲလောက်…. မကောင်းဖူးဘူး… အန်တီလေး ကောင်းသွားသဖြင့် အေးမောင် ပျော်ပါသည်။ ကြာကြာ ပျော်ချိန်မရ။ အိဖြူကို သွားကြို ရ သေးသည်။ နောက်တစ်နေ့ညကျတော့ အန်တီလေး ဆေးတစ်လုံးနှင့် ဆေးထိုးအပ် တစ်ချောင်း ယူလာသည်။

အန်တီလေး….. အဲဒါ…. ဘာဆေးလဲ…..အဲဒါ…. ဗိုက်မကြီးအောင်…. တားတဲ့ဆေးလေ….ဘယ်သူက ထိုးပေးမှာလဲ…..ဟင်…. ဖိုးသားပဲ… ထိုးပေးပေါ့…. ထိုးပုံထိုးနည်းပြမယ်…. လွယ်လွယ်လေး…..အန်တီလေးက အားလုံးချွတ်ပစ်လိုက်ကာ မှောက်လိုက်ပြီး တင်ပါး၏ အထက်ပိုင်း အပြင်ဘက်ခြမ်းကို လက်ပြန် ထောက်ပြသည်။ အေးမောင် တစ်ခါမှ မထိုးဖူးသော်လည်း အန်တီလေးပြသလို ထိုးပေးလိုက်ပြီး ပွတ်ချေပေး လိုက်သည်။အာ… ကျွတ်ကျွတ်…. နာနာလေးချေ ဖိုးသားရဲ့… ဆေးခဲသွားမယ်….ကဲ ကိုယ်တော်လေး…. စိတ်ရှိသလို လုပ်လို့ရပါပြီတော်….. တကယ်ဆို ဆေးထိုးပြီးပြီးချင်း စိတ်မချရဘူး…. ဒါပေမဲ့ ရက်လွတ်တယ်….ဘာလဲ…. တီလေးရဲ့…. ရက်လွတ်တယ်ဆိုတာ…. (အန်တီလေး သံယောင်လိုက်ကာ တီလေးဟု ပြောင်းခေါ် လိုက်သည်)တီလေးတို့… မိန်းကလေးတွေက… တစ်လတစ်ခါ… ရာသီလာရတယ်…. ဒီအထဲကနေ … သွေးဆင်းတာလေ…တစ်လမှာ ဆယ့်လေးရက်လောက်က စိတ်ချလက်ချ လုပ်ချင်တာ…. လုပ်လို့… ရတယ်…. ကျန်တဲ့ရက်တွေ… လုပ်ရင်…. ကိုယ်ဝန်ရတတ်တယ်…. ဆေးထိုးထားတော့ ဘယ်တော့လုပ်လုပ်… ဘာမှ မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့….အင်း….ကဲ…. ကိုယ်တော်…. ဒီအတိုင်းလုပ်မလို့လား…. ချွတ်လေ….အေးမောင် သူ့အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ကာ ခုတင်ခေါင်းရင်းတွင် ပုံလိုက်သည်…..လာ… ဒီနားကို….တီလေးက သူမဘေးနားတွင် ဘေးချင်းယှဉ် အိပ်ခိုင်းလိုက်ကာ အေးမောင်၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းသည်။

ထို့နောက် သူမ လျှာကို နှုတ်ခမ်းကြားသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အေးမောင်လည်း ပါးစပ်ဟလိုက်က သူမ လျှာ ကို စုပ်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် တီလေးက စကားမပြောဘဲ လျှာလျှာချင်း သင်ကြားပေးရာ ခဏလေးနှင့် ကစ်ဆင် နည်းပညာ တတ်ကျွမ်းသွားရသည်။ ထို့နောက် အေးမောင် လက်ကို သူမ နို့များအား အကိုင်ခိုင်း သည်။ နမ်းနေရာမှ နို့များကို စို့ခိုင်းသည်။ အေးမောင်ကလည်း အထာပေါက်သည်။ ယခင်နေ့ကအတိုင်း ပွတ် သပ် ကိုင်တွယ်ကာ လက်ကို အဖုတ်ဆီကို ရောက်အောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပို့ကာ နှိုက်ပေးလိုက်သည်။ကဲ…. တီလေးလဲ…. အောက်က အရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီ….. ဖိုးသား လိုးချင်နေပြီမဟုတ်လား….လာ….. ဒီနားကို…..အေးမောင်ကို သူမ၏ ပေါင်ကြားထဲတွင် နေရာယူခိုင်းသည်။ ထို့နောက် အေးမောင်၏ ငယ်ပါအား လက်ဖြင့် ကိုင်ပေးကာ သူမ၏ စောက်ဖုတ် အဝသို့ တေ့ပေးလိုက်သည်။အင်း…. ဖိုးသား…. ဖြည်းဖြည်း ထိုးထည့်ကြည့်လေ…..အေးမောင် ဖိသွင်းကြည့်သည်… မဝင်ချေ… ချော်ထွက်သွားကာ အပေါ်က အစေ့လေးကို ဒုတ်ကနဲ သွား တိုက်မိသည်….အာ့…. ဖိုးသား…. ချော်သွားပြီ….ပြန်တေ့ပေးကာ ထပ်သွင်းခိုင်းသည်။ ဒီတစ်ခါ ချော်မထွက်အောင် လက်ပြန်မလွှတ်ဘဲ ထိန်းပြီးကိုင်ကာ တေ့ပေးထားသည်။ ထို့နောက် အေးမောင် တင်ပါးကို သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ချိတ်ကာ ဝိုင်းဝန်း ဖိသွင်း ပေးသည်။

ဒစ်အဖျားပိုင်းက စီးစီးပိုင်ပိုင်ပင် ဝင်သွားသည်။ ခေါင်းဝင် ကိုယ်ဆန့် ဆိုသလို တအိအိနှင့် ဝင် သွားတော့သည်။ တီလေး၏ မချိမဆန့် ညည်းသံ ထွက်လာသည်။အင်း….. အင်း…. ဖိုးသား နည်းနည်း ပြန်ဆွဲထုတ်ပေး…..အင်း…. ရပြီ…. အကုန်မထုတ်နဲ့…. ပြန်ထည့်လိုက်အုံး…. အဲလို သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် ဖြည်းဖြည်း လုပ်နော်…..အေးမောင် တီလေးပြောသလိုပင် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးကြည့်သည်။ မိန်းမ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသော အေးမောင် ကြာကြာ မထိန်းနိုင် တစ်ချောင်းလုံး ကျင်တက်လာကာ သုက်ရည်ပူပူနွေးနွေးများ တီလေး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ဖိုးသားက…. တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးတော့…. ခဏလေးပြီးသွားတာကိုး…. ခဏနားလိုက်….. ပြီးရင် ပြန်လုပ်မယ်….အေးမောင် အတော်ကြာကြာနားပြီးတော့ အန်တီလေးက ရေပြန်မဆေးခိုင်းတော့ဘဲ ပါးစပ်နှင့်စုပ်ကာ ပြန် တောင်လာအောင် ဆွပေးသည်။ ပြန်တောင်လာသောအခါရပြီ ဖိုးသား….. ခုနလို လုပ်ကြည့်….. တေ့မပေးတော့ဘူးနော်….. ကိုယ့်ဘာသာ လုပ်တော့…..ဒီတစ်ခါတော့ အေးမောင် အဆင်ပြေသွားသည်။ တွင်းမချော်တော့ပေ။ ဖြည်းဖြည်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေး နေရာမှ မြန်မြန် အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးနေသည်။

အား…. ရှီး….. အင်း…. ကောင်းတယ်…. ဖိုးသား… နာနာလေး…. ဆောင့်ပေး…..အဟင့်…. ကောင်းလိုက်တာ….မောင်လေးရယ်…. လုပ်ပါ… ဆောင့်ပေး…. နာနာလေး… မမပြီးတော့မယ်….. အား…. ပြီးပြီ…. မောင်လေး…. ပြီးလိုက်တော့…. အားးး….. ရှီးးး…. အားးးး….ခဏချင်းပင် အခေါ်အဝေါ်လေးများ ပြောင်းသွားသည်။ အေးမောင်လည်း ပြီးချင်လာသည်။အား…. မမ…. မမ… မောင်လေး…. ပြီးပြီ….သုက်ရည်များကို တီလေး စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ပြန်တော့သည်။ တီလေး စောက်ဖုတ်အတွင်း သားများက အေးမောင် လီးထဲရှိ သုက်ရည် အကုန် စုပ်ယူနေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ကဲ…. မောင်လေး…. ကျေနပ်သွားပြီလား…. မမလဲ တအား ကောင်းတယ်…. ဒီအခန်းထဲမှာ ရောက်ရင် မမလို့ ခေါ်နော်။ မမကလည်း မောင်လေးလို့ခေါ်မယ်။ အပြင်ရောက်ရင် အရင်လိုပဲခေါ်။ မမှားစေနဲ့နော်။ ကဲ ညီမလေးကို သွားကြိုတော့။ မမလည်း အိပ်တော့မယ်။ ဒီညတော့ ချောင်းကြည့်ပြီး လက်မဆော့နဲ့တော့ နော်။ အား ကုန်လိမ့်မယ်။ သွားတော့…. အေးမောင် အိဖြူကို ကြိုရန် ထွက်သွားရသည်။

မနက်ဖြန်ဆို အိဖြူတို့ စာမေးပွဲ ဖြေရတော့မည်။ အိဖြူ လည်း စာကျက်ရတာ များတော့ အအိပ်ပျက် အစားပျက်နှင့် မျက်တွင်းလေးများပင် ချိုင့်နေသည်။ အိဖြူ စာမေးပွဲကာလ တစ်လျှောက်လုံး တီလေးနှင့် အဆင်ပြေနေသည်။ တီလေးကလည်း အိဖြူ ကျောင်းသွားပြီ ဆို သည်နှင့် အေးမောင်ကို ခေါ်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် အဆင်ပြေပါသည်။တီလေးက အေးမောင်ကို နည်းစနစ် အမျိုးမျိုး သင်ကြားပေသည်။ အပြင်တွင် အိနြေ္ဒကြီးသလောက် အိပ်ခန်းထဲတွင် တီလေး တစ်တစ် ခွခွတွေ အရမ်းပြောသည်။ ဒီလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြီး လုပ်ရတာ ဖီးလ်လာတယ်ဟု ပြောသည်။ သူမ လို ချင်သလို ပုံသွင်းပေးလို့ ရနေသဖြင့် အေးမောင်ကို အရမ်းစွဲနေသည်။ တစ်ခါတရံ လေးဘက်ထောက်ပြီး လုပ် ဖြစ်သည်။ တစ်ခါတရံလည်း မုံညင်းဆီနှင့် မက်ဆက်ချ် လုပ်ခိုင်းသေးသည်။ အေးမောင်ကလည်း တီလေး သင် ပေးသမျှ မမှားမယွင်း လုပ်ပေးတတ်သည်။ အိဖြူ စာမေးပွဲ ပြီးသွားပြီ။ ဒီတော့ အန်တီလေး ကိုယ်ရှိန်ပြန်သပ်ရသည်။ ဒါမျိုးကိစ္စတွေက သမီး သိလို့ မဖြစ်သေး။ သမီးသိသွားလျှင် အမျိုးမျိုး ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ သူမနှင့် အေးမောင် အဖြစ်ကို သိကာ ရှက် သွားပြီး စိတ်ထင်ရာ လျှောက်လုပ်နိုင်သည်။

ဒါမှမဟုတ်လဲ အတုယူတွေ လွဲမှားသွားပြီး တဏှာစိတ်တွေ ထ လာကာ လမ်းကြောင်းလွဲ ပျက်စီးသွားနိုင်သည်။ ရည်းစားသနာ ထားလိုက်လို့ အေးမောင်နှင့် ဖြစ်သွားလျှင် ပြဿနာ မရှိလှ။ သဘောမတူနိုင်စရာလည်း မရှိ။ သို့သော် တစ်ခြား ကာလသားလူလည်များနှင့် တွေ့လျှင် ဘဝပျက်သွားနိုင်သည်။ ပြီးတော့ ဒါ ကြင်ယာရှာရမည့် အရွယ်လည်း မဟုတ်သေး။ မတော် လင်နောက်လိုက် သွားလျှင် ပညာရေးတစ်ပိုင်းတစ်စနှင့် ဒုက္ခပွေရအုံးတော့မည်။ အိဖြူ စာမေးပွဲပြီးတော့ သူ့အမေထံ ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်သည်ဟု ခွင့်တောင်းသည်။ အန်တီလေးက လည်း အသာတကြည်ပင် ခွင့်ပြုသည်။ အိဖြူ ရုပ်ရှင်ကြည့်မည်ဆိုတော့ အေးမောင်အတွက်ပါ ခွင့်တောင်းပေးသည်။ အန်တီလေးက သွားကြည့်ခွင့်ပြုသည့်အပြင် နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် မုန့်ဖိုးများပင် ပေးလိုက်သေးသည်။ အိမ်က စထွက်သည့် အချိန်မှာက စောသေးသည်။ရုပ်ရှင်က ည ခုနစ်နာရီမှ ပြမှာ။ အိမ်မှ အဝတ်အစားများ လဲပြီး ထွက်တော့ လေးနာရီခွဲသာ ရှိသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ရုပ်ရှင်မပြမီ လေငြင်းခံရအောင် ဆိုသဖြင့် မြစ်တန်းဘက် မောင်းသွားလိုက်သည်။ နီးစပ်ရာ အအေးဆိုင်များမှ အအေးများ၊ မုန့်များ ဝယ်ပြီး မြစ်ကမ်းဘေး က ထိုင်ခုံတန်းလေးများမှာ ထိုင်ကြသည်။

ညနေခင်းဖြစ်သဖြင့် လူသွားလူလာများနှင့် စည်ကားကာ မြစ်ထဲမှ လှေငယ်လေးများ၊ သင်္ဘောကြီးများကို ကြည့်ရသည်မှာ စိတ်ကြည်နူးဖွယ် ကောင်းလှသည်။အိဖြူကတော့ နှစ်ဝက် စာမေးပွဲ ပြီးသွားသဖြင့် ပျော်နေသည်။ကိုကို…. ညီမလေး…. နှစ်ဝက်ဖြေတာ အကုန်ဖြေနိုင်တယ် သိလား….အင်း… ကောင်းတာပေါ့…. ညီမလေးရဲ့….. ကြိုးစားနော်…. ကိုကိုက ကိုးတန်းပဲ ရှိသေးတော့ ညီမလေး ထက်.. အတန်းငယ်ပေမဲ့… ညီမလေး ဆယ်တန်း အောင်စေချင်တာပဲ…..အင်းပါ… ကိုကိုရဲ့…. ကြိုးစားမှာပေါ့… ဒါပေမဲ့…. ညီမလေးက သချၤာညံ့တယ်…. အခုပထမပိုင်းက စာတွေက… နားလည်တယ်…. နောက်ဆုံးနှစ်ဝက်ကျရင်… တြီဂိုပိုင်းတွေက…. ခက်လာတော့မှာ…..အင်း…. ကိုကိုလည်း…. မသင်ရသေးတော့…. အဲဒါ မသိသေးဘူး…. ညီမလေးနဲ့ အတန်းတူရင်…. စာပြပေး ချင်တာ…. ကိုကိုက သချၤာစိတ်ဝင်စားတယ်….အာ…. တော်ပြီ ကိုကိုရာ…. စာတွေအကြောင်း ခဏမေ့ထားအုံးမယ်…. အခု ဒီည မုန့်တွေ တဝကြီးစားမယ်…. ရုပ်ရှင်ကြည့်မယ်…… ပြီးရင် ညကျမှ…. ဟီးးး…ညကျမှ… ဘာဖြစ်လဲ…. ညီမလေးရဲ့….ဟမ်….. သူပဲ…. ညတိုင်းချောင်းကြည့်နေပြီးတော့….

ကိုကိုနော်….. ဟွန့်…..အယ်….မအယ်နဲ့…. ကိုကိုလည်း ပျင်းနေမှာပဲ…. ညီမလေးလဲ စာတွေနဲ့ အလုပ်များနေတာ…ကြာပြီ….အင်းပေါ့…. ပျင်းတာပေါ့…. ဒါပေမဲ့…. ဒီည မပျင်းတော့ဘူး….အင်း…. ကိုကိုက ညီမလေးနဲ့ တစ်အိမ်ထဲနေတာဆိုတော့…. ဒီဟာတွေက…. ကိုကို့ကိုပဲ ပြောပြချင်မိတာ…. ကိုကို… ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောနဲ့နော်… မေမေ့လဲ မပြောနဲ့ကွာ…. ရှက်စရာကြီး….သြော်…. ညီမလေးကလည်း ကိုကိုက ဘာလို့ မေမေ့ကို ပြောရမှာလဲ။ ဘယ်သူ့မှလဲ မပြောဘူး…. စိတ်မပူ နဲ့။ ကိုကိုကလေ…. တတ်နိုင်ရင်…. …. ….ဟင်…. ကိုကိုကလည်း….. တတ်နိုင်ရင်…. ဘာဖြစ်လဲ…. ဆက်ပြောလေ….မပြောတော့ဘူး…. ညီမလေး စိတ်ဆိုးမှာ ကြောက်တယ်…..ဟေ့အေး…. မဆိုးဘူးကွာ….. မပြောရင် စိတ်ဆိုးမှာ…. နောက်မခေါ်တော့ဘူး….ကဲ…. ပြောပါ့မယ်… ကိုကိုကလေ…. ညီမလေး… ကိုယ့်ဘာသာ… ဟိုဒင်းလုပ်နေတာ ကြည့်ပြီး…. ကိုကို… အဲလို… လာလုပ်ပေးချင်တာ…. သိလား…..ဟာ…. ကိုကိုကလည်း…. ရှက်စရာကြီး….အင်းလေ… ဒါတော့ ဒါပေါ့…. ဒါပေမဲ့ အခုလည်း ညီမလေး ဘာလုပ်လုပ် မြင်နေရတာပဲကို….အင်း…. ဟုတ်တော့ ဟုတ်တယ်လေ…. ဒါပေမဲ့… ကိုယ့်ဘာသာ လုပ်နေကျကို… သူများလုပ်ပေးတော့ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေမှာလားလို့….ကိုကိုက ဘာလို့…. အဲလို လုပ်ပေးချင်တာလဲ…

ကိုကိုလုပ်ပေးလဲ ကောင်းတော့ ညီမလေးပဲ ကောင်းမှာလေ…ကိုကိုလဲ ညီမလေးကို ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာကို လုပ်တာပဲ…. ဒါပေမဲ့… စိတ်ထဲမှာ…. ကိုယ့်ဘာသာကို… လုပ်ရတာထက်…. သူများလုပ်ပေးတာ ပိုကောင်းမလားလို့ ….. ထင်နေတာ….။ ညီမလေးလဲ…. ကိုယ့်ဘာသာ လုပ်ရတာထက်…. ကိုကိုလုပ်ပေးရင်…. ပိုများ ကောင်းမလားလို့လေ….။အိဖြူ တွေတွေလေး စဉ်းစားလိုက်သည်။ ထို့နောက်…ဒါဆို ဒီလိုလုပ်.. ကိုကို… ဘယ်သူ့မှတော့ မသိစေနဲ့နော်….အင်း… ပြောပါအုံး… ဘယ်လိုလုပ်ရမှာတုန်း….ကိုကိုက ညီမလေးကို လုပ်ပေး…. ပြီးရင် ညီမလေးက ကိုကို့ကို လုပ်ပေးမယ်…တကယ်လား… ညီမလေး….တကယ်ပေါ့… ကိုကိုကလည်း…ညီမလေးက… အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်…ဟွန့်…. လာမြှောက်မနေနဲ့…. အေးမောင် ပျော်သွားသည်။ မရွယ်ဘဲ စော်ကဲမင်းဖြစ်သည့် အပေါက်ပါပဲလေ။ သူ ဘာမှတောင် စည်းရုံးရေးဆင်းစရာ မလို။ စကားပြောရင်းနဲ့ သူမ အလိုလိုပါလာခြင်း ဖြစ်သည်။ ရုပ်ရှင်ရုံကို ညနေ ခြောက်နာရီခွဲလောက် ရောက်သွားသည်။ ဒီည ပြသမည့် ရုပ်ရှင်က လူအများသိပြီး ဖြစ်သည့် TITANIC ကား ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ မြန်မာစာတမ်းထိုးကားတွေပင် ထွက်နေပါပြီ။

ထိုအချိန်ကတော့ မထွက်သေး။ ရုပ်ရှင်လက်မှတ်ဝယ်တော့ ရုပ်ရှင်ရုံမှာ လူနည်းနည်း ရှင်းနေသည်။ သိပ်မရှိလှ။ မြို့ထဲမှာလည်း စတိတ်ရှိုး ရှိနေသည်။ ထို့ကြောင့် တော်တော်များများက စတိတ်ရှိုး ရောက်နေသည်။ အေးမောင်ရော အိဖြူပါ စတိတ်ရှိုးကို သိပ်စိတ်မဝင်စားသဖြင့် ရုပ်ရှင်ရုံ ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ စားစရာသောက်စရာ တစ်ပုံ တစ်ပင်နှင့် ရုံထဲဝင်သွားကာ သွားထိုင်ကြသည်။ ရုပ်ရှင်ရုံဆိုသော်လည်း မြို့ငယ် လေးဖြစ်သဖြင့် သိပ်ခမ်းခမ်းနားနား မရှိလှပါ။ အနောက်ဆုံးတန်းတွင် နှစ်ယောက်တွဲ ခုံလေးတွေ လုပ်ပေး ထား သည်။ ရုပ်ရှင် မစသေးသဖြင့် ပါလာသည့် နေကြာစေ့များ မုန့်များ စားနေကြသည်။ ရုပ်ရှင်စတော့ မီးအားလုံး မှောင်သွားသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ထဲတွင်ပင် မရိုးမရွ ဖြစ်နေသည်။ ကျန်သည့် ရုပ်ရှင်ကြည့်သူများက လည်း ဟိုနားတစ်စု၊ ဒီနားတစ်စုနှင့် နေရာယူထားကြသည်။

သူတို့ ထိုင်သည့်အတန်း ဘယ်ဘက်ထိပ်နားမှာ တစ်တွဲ၊ ညာဘက်ထိပ်နားမှာ နှစ်တွဲ ထိုင်နေကြသည်။ သူတို့ဘေးနားမှာ ဘယ်သူမှ မရှိ။ အေးမောင် ဘေးဘယ်ညာ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်သူမှမရှိ သဖြင့် ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် အိဖြူပါးကလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။ အိဖြူ ရုတ်တရက်မို့ အငိုက်မိ သွားဟန်ရှိသည်။ဟာ… ကိုကိုကလည်း…. ဘာလို့နမ်းတာလည်း…. သူ့ရည်းစားကျနေတာပဲ….ကိုကို့မှာ… ရည်းစားမရှိပါဘူး…. ချစ်စရာဆိုလို့…. ညီမလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာကို… ချစ်လို့နမ်းတာပေါ့….ညီမလေးမှာလည်း…. ရည်းစားမရှိပါဘူး…. ကိုကိုကလဲ….အင်းပါ….စကားရောဖောရောနှင့် နေကြာစေ့လေးများ အခွံနွှာကာ အိဖြူလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ အိဖြူကလည်း တစ်စေ့ချင်းစားသည်မဟုတ်၊ လက်ထဲများလာသည်နှင့် အကုန် စားပစ်လိုက်သည်။ ထည့်ပေးလို့ မလောက် သဖြင့် အေးမောင် လက်ထဲထည့်မပေးတော့ဘဲ အခွံနွာကာ တစ်စေ့ချင်း ခွံ့ပေးသည်။ဇာတ်လမ်းကလည်း ကောင်းသဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး ဇာတ်ရှိန်ထဲ မျောသွားသည်။

ဇာတ်လမ်း အလယ်ပိုင်း လောက် ရောက်တော့ သင်္ဘောကုန်တင်ခန်းထဲက ကားပေါ်မှာ ရိုက်ထားသည့် လပ်ဖ်ဆင်း နေရာ အရောက်တွင် နှစ်ယောက်စလုံး အာခေါင်များ ခြောက်လာကာ ကတုန်ကရင်ဖြစ်လာသည်။ အေးမောင်က အိဖြူဘက်သို့ လှည့်ကြည့်ရာ အိဖြူကလည်း အေးမောင်ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်သည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင်။ညီမလေး… ကိုကို့စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီးပဲ….အင်း…. ကိုကို…. ညီမလေးလဲ… အဲလိုမျိုးပဲ….အေးမောင် အိဖြူ၏ ခါးကျင်ကျင်လေးကို သူ့ဘက်သို့ဆွဲကာ ဖက်လိုက်ပြီး အိဖြူ၏ နှုတ်ခမ်းသားဖူးဖူးလေးကို စုပ်ငုံကာ နမ်းလိုက်မိသည်။ အိဖြူ ပြန်မရုန်းပါ။ သူ့ဘက်သို့ အလိုက်သင့်ပါလာသည်။ ကြာကြာလေး နမ်းလိုက် မိတော့ အိဖြူကလည်း မွတ်သိပ်စွာ အနမ်းများ တုန့်ပြန်လာသည်။ အေးမောင် သူမ၏ ပုခုံးအိအိလေးကို ဆုတ်ကိုင်ထားရာမှ လက်ကို အောက်သို့ လျှောချကာ ရင်သားပေါ် တင်လိုက်သည်။ နူးညံ့ဖွံ့ထွားသည့် ရင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကလေးပေါ်တွင် လက်ကို အလုပ်ပေးထားလိုက်သည်။ အိဖြူကလည်း အေးမောင်၏ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း တရှိုက်မက်မက် စုပ်နမ်းနေသည်။

ရင်သားပေါ်မှ လက်တစ်ဖက်သည် ဝမ်းပျဉ်းသားလေးပေါ်တွင် ခဏလောက် ပွတ်သပ်ရင်း အောက်ပိုင်းသို့ စုန်ဆင်းသွားသည်။ စကတ် အတို လေး ဝတ်ထားသဖြင့် အေးမောင် လက် ဘယ်နားက ဝင်ရမလဲ လိုက်ရှာတော့ ဒူးဆစ်အထက်နားလေးမှာ အတားအဆီးက အဆုံးသတ်သွားသည်။ အေးမောင် စကတ်ကလေးကို လှန်တင်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ မရ။ အိဖြူ ဒူးနှစ်ဖက်ကို အတင်း စေ့ထားသည်။ ဘယ်လိုမှ ခွာထုတ်လို့မရ။ ပါးစပ်က ပြောဖို့ကျတော့ လည်း လျှာနှစ်ခု တိုက်စစ်ဆင်နေကြရာ မအား။ ဒါနှင့် စကတ်ကို လှန်တင်မည့် အစီအစဉ်ကို လက်လျှော့ကာ လက်ကို ဆီးခုံပေါ်သို့ ပြန်တင်ကာ ဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်း လက်ခလယ်တစ်ချောင်း ပေါင်ခွဆုံကြားထဲ ဝင်အောင် ကြိုးစားကြည့်ရသည်။ အိဖြူထံမှ တဏှာထန်သော ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး တစ်ချက်တစ်ချက် ထွက်လာပြီး တင်းတင်းစေ့ထား သော့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်၏ အားများ လျော့လာကာ နည်းနည်း ဟ လာသည်။ အေးမောင်လည်း အခွင့်ကောင်းကို လက်လွတ်မခံဘဲ ဒူးနှစ်ဖက်ကြားကို ခြေသလုံးတစ်ဖက် ထည့်ညှပ်ကာ ဂျမ်းတုံး ခုလိုက်သည်။ သူမ ယောင်ယမ်းကာ ပြန်စေ့သော်လည်း မရနိုင်တော့ချေ။

ထိုအခါမှ အေးမောင် စကတ်အောက်နားစလေးကို တဖြည်းဖြည်း မ တင်ကာ လက်ကို အဓိက ဦးတည် ထားသည့်နေရာသို့ အရောက်ပို့လိုက်သည်။ အိဖြူ ဝင်ဆင်ထားသည့် ပင်တီလေးက ပါးလွှာလွန်းသဖြင့် နူးညံ့ ပျော့ပျောင်းလှသည့် အဖုတ်ကလေး၏ အထိအတွေ့ကို ခံစားရသည်။ အေးမောင် အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး တစ်လျှောက်ကို စုန်ချည်ဆန်ချည် ပွတ်သတ်ပေးသည်။ အေးမောင်သည် အန်တီလေးနှင့် အဆုံးစွန်အထိ စခန်း သွားပြီး ဖြစ်သဖြင့် ဘယ်နေရာကို ထိလျှင် မိန်းကလေးတွေ ကြိုက်တတ်သည်ကို သိပြီး ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် စုန်ဆန်ပွတ်သပ်နေရင်းမှ အပေါ်ပိုင်းရှိ အစေ့လေးရှိရာကို အရောက်သွားသည်။ အစေ့လေးကို ထိတွေ့မိသော အခါတွင်တော့အိဖြူ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားပြီး အေးမောင်ကို အတင်းဖက်ထားသည်။ ပါးစပ်ကလည်း..အာ့…. ကိုကို…. ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ….တဏှာသံလေးနှင့် ဘာလုပ်နေမှန်း သိသိကြီး မေးသည်ဖြစ်ရာ အေးမောင် ဘာမှန်ပြန်မဖြေတော့ဘဲ ဘာလုပ် နေမှန်း ပိုမို သိသာစေရန် ပင်တီလေး၏ ဘေးသားအစွန်းကို ဆွဲဖယ်ကာ တစ်ဖက်သို့ ကပ်လိုက်သည်။

အမွှေး ပါးပါးလေးသာ ပေါက်နေသော အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့လေးက မြင်ဖူးရုံသာ မြင်ဖူးရာမှ လက်ထဲသို့ ပိုင်ပိုင် နိုင်နိုင် ရောက်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် အေးမောင် တွေဝေမနေတော့ပါ။ နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို တယုတယ ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း လက်ခလယ်ဖြင့် အရည်ကြည်များ ရွှဲနေပြီဖြစ်သော အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ ခပ်နက်နက် ကလေး ဖိကာ တံမြက်စည်းလှည်းပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် အစေ့သေးသေးလေးပေါ်သို့ လက်မဖြင့် ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ အရည်များ စိုနေ သဖြင့် ပိုပွတ်လို့ကောင်းနေသည်။အား…. ကိုကို…. တအားမလုပ်နဲ့… ကျင်တယ်… ဖြည်း ဖြည်း… အ… အိဖြူ၏ အသံစုံများ ဝေဆာလာချိန်တွင် အေးမောင် လက်ခလယ်ကို ထပ်မံ နယ်ချဲ့ဖို့ ကြိုးစားရသည်။ အိဖြူ၏ အဖုတ်ကလေးက အန်တီလေးထက် ပိုမို ကျဉ်းကြပ်ကာ လက်ပင် သွင်းရခက်နေသည်။ တော်တော် လေး အားစိုက်ပေးလိုက်ရာ လက်တစ်ဆစ်လောက် ဝင်သွားသည်။ အိဖြူ ကြောက်အားလန့်အား ညှစ်ထားတာ လည်း ပါသည်။ ထိုအချိန်ဝယ်…ကိုကို…. သိပ်မနှိုက်နဲ့…. နာတယ်…. ဖြည်းဖြည်းလေး…. အဲဒီလောက်ကလေးပဲ… လုပ်ပေးနော်….ညီမလေး… ကောင်းနေပြီ…. အင့်.. ဟင့်…အေးမောင် ထပ်တိုးဖို့ မကြိုးစားတော့ဘဲ လက်မနှင့် လက်ခလယ်ကို ဟန်ချက်ညီညီ အသုံးချလိုက်ရာ အိဖြူ လက်အစုံသည် အေးမောင်၏ ကျောကုန်းကို အတင်း ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွားသည်။

အဖုတ်ထဲ ထည့်ထားသော လက်ကလည်း အရည်တွေ ပိုမို စိုရွှဲလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။အား…. ပြီးသွားပြီ… ကိုကို…. တော်တော့နော်…. တအားကောင်းတယ် သိလား….အေးမောင် နှိုက်ထားသော လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ရသည်။ အိဖြူက ပြီးသွားသော်လည်း အေးမောင်က အနေရ ခက်နေသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်က ညီတော်မောင်က ဒေါကန်နေပြီ။ ထို့နောက် အိဖြူ၏ စကတ်ကလေးအား လန်တက်နေရာမှ ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ပြန်ပြင်ပေးလိုက်ရသည်။ အိဖြူ၏ ခါးလေးကိုသာ ပြန် သိုင်း ဖက်ထားလိုက်သည်။ သို့သော် အိဖြူ၏ ညာလက်တစ်ဖက်သည် အေးမောင်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်လာကာ တစ်စုံတစ်ခုကို ရှာဖွေနေသည်။ သူမ ဘာရှာနေသည်ကို အေးမောင် သိပါသည်။ သူမလက်ကလေးကို ကိုင်ကာ တင်းမာနေ သော ညီတော်မောင် အပေါ်ဘက်မှ အုပ်ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် အောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီစကို ဘေးဖယ်ပေးလိုက်ကာ ညီတော်မောင်ကို လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ စတိုင်ပင်န် ဇစ်ကိုလည်း ဖွင့်ပေးလိုက်ရာ အပြင်သို့ ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာသည်။

အိဖြူ အုပ်ကိုင်ထားသော လက် လန့်ဖျပ်ကာ နောက်ပြန်ရုပ်သွားသဖြင့် ကမန်းကတန်း ပြန်လိုက်ဖမ်း ကာ ညီတော်မောင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးရသေးသည်။ ထိုတော့မှ မကိုင်ရဲ ကိုင်ရဲနှင့် လာ ဆုပ်ကိုင်သည်။ဟင့်… ကိုကို…. အကြီးကြီးပဲနော်… အေးမောင် အိဖြူလက်ကို ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် နမူနာလုပ်ပြသည်။ အိဖြူကလည်း မခေပါ။ သူသင်ပေးသည့်အတိုင်း လိုက်လုပ်သည်။ညီမလေး… ဖြည်းဖြည်းလေး အရင်လုပ်….ဟုတ်… ကိုကို….သူမ တကယ်တော့ အေးမောင်၏ လီးကို ငုံ့မကြည့်ပါ။ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားကာ အေးမောင်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ မှီ ထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။အား…. ညီမလေး…. မြန်မြန်လေးလုပ်တော့ …. ပြီးတော့မယ်….ပြီးပြီ…. အား… ကောင်းလိုက်တာကွာ….ဟာ…. ကိုကို…. ဘာတွေလည်း…. အရည်တွေအများကြီးပဲ…. ပေကုန်ပြီ….အဲဒါ…. ညီမလေး လုပ်ပေးတာ ကောင်းလို့…. ထွက်တဲ့ အရည်တွေပေါ့… အေးမောင် တစ်သျှူးထုပ်ထဲမှ တစ်သျှူစ ထုတ်ပေးပြီး သူမလက်ကလေးကို တယုတယ သုတ်ပေး သည်။ ထို့နောက် အရှေ့က ရုပ်ရှင်ကားကို ကြည့်ရာ ရုပ်ရှင်ကားပြီးသွားသဖြင့် စာတမ်းပင် ထိုးနေပြီ။ အောင်မလေး.. ကံကောင်းပေလို့။ တိုက်တန်းနစ်သင်္ဘောကြီး ဘယ်အချိန် ရေခဲတောင်နှင့် တိုက်ပြီး ဘယ် အချိန် နစ်သွားလိုက်သလဲပင် မသိလိုက်ကြချေ။ အချစ်ပင်လယ်ကြီးထဲ မျောနေကြသည်။

ရုပ်ရှင်ပြီးလို့ ရုံပိတ် သွားကာ ပြန်ထွက်မရရင် ဒုက္ခ။ အဲဒီဒုက္ခမတိုင်ခင် မီးတွေ ဗြုန်းကနဲ ပွင့်လာမှ အရှက်လုံးလုံးကွဲနိုင်သည်။ ဘာမှန်းမသိသော ရုပ်ရှင်ကို မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ တစ်ကားလုံးပြီးအောင်ကြည့်ကာ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှ ပြန်ထွက် လာသည်။ ရုံရှေ့တွင်ရောင်းသော အသုပ်စုံ ဝယ်စားကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ အန်တီလေးက အိမ်ရှေ့တံခါး သော့ကို ပန်းအိုးအောက်တွင် ဖိထားတတ်သဖြင့် သော့ဖွင့်ဝင်ကာ အိဖြူကို သူမအိပ်ခန်းလိုက်ပို့ပြီး သူ့အခန်း ပေါ် တက်လာခဲ့သည်။ အေးမောင် သူ့အခန်းထဲတွင် ပုဆိုးဟောင်းတစ်ထည်နှင့် စွပ်ကျယ်တစ်ထည် ကောက်စွပ်ကာ ခဏ လှဲ ချလိုက်သည်။ ထိုစဉ် အခန်းတံခါးမှ တံခါးခေါက်သံ ကြားလို့ ထဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အိဖြူ။ သူမလည်း အဝတ် အစား လဲပြီးသွားပြီ။ ပေါင်လယ်လောက်ရှိသော ဂါဝန်အဖြူလေးကို ခါးစည်းကြိုးစည်းထားတော့ ခါးကျင်ကျင် လေး၏ အလှက ပေါ်လွင်နေသည်။ ကြိုးတစ်လုံးတည်းသာ ရှိသဖြင့် ပုခုံးသားနှင့် ရင်ကြားမြောင်းကို ထင်ထင် ရှားရှား ပေါ်လွင်နေစေပြန်သည်။

ညီမလေး…. မအိပ်သေးဘူးလား…..မအိပ်သေးဘူး…. ကိုကို့ကို သတိရလို့ တက်လာတာ…..ဟင်…. အန်တီလေး အိပ်သွားပြီလား…. ညီမလေးကို ဆူနေအုံးမယ်…..အိပ်သွားပါပြီ….. ခုနက အိပ်ဆေးသောက်နေတာတွေ့တယ်…. အန်တီလေးလဲ အိဖြူ အိမ်မှာရှိနေတော့ စောစောစီးစီး အိပ်ဆေးသောက်ပြီး အိပ်လိုက်ပုံရသည်။အင်း…. အိပ်သွားရင်လည်း… ပြီးတာပဲ…..ညီမလေး… အိပ်မရဘူး.. ကိုကိုရာ…ဟင်… ဘာလို့ အိပ်မရတာလဲ….နေ့လည်က… ကိုကိုကြောင့်လေ… အဲဒါ သတိရပြီး အိပ်မရတာပေါ….သြော်….ဘာ သြော်လဲ… ကိုကို နော်….ဟောဗျာ… ကိုကိုလဲ ဘာမှ မပြောရသေးပါလား…. အိဖြူက အေးမောင်နား ကပ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ကာ နမ်းပစ်လိုက်သည်။ အိဖြူက စနမ်းတော့ လည်း အေးမောင် မနေသာတော့ပြီ။ အိဖြူကို သိုင်းဖက်လိုက်ကာ ရင်သားလေးပေါ်သို့ လက်နှင့် အုပ်ကိုင် လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းက စစ်မျက်နှာ တစ်ခုဖွင့်ထားချိန်တွင် ညာလက်ကလည်း စစ်မျက်နှာတစ်ခု ထပ်ဖွင့်လိုက် ပြန်သည်။ လက်က ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးများကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း ဂါဝန်သားပေါ်မှ ပေါင်ရင်းနားထိ ပွတ် သပ်ပေးလိုက်သည်။ အိဖြူကလည်း အလိုက်တသင့်ပင် ပေါင်လေး ဟပေးလိုက်သည်။ ဂါဝန်ပေါ်မှ ပွတ်သပ်ပေး နေရင်း ဂါဝန်ကို အပေါ်ထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ ဝိုး…. လှလိုက်သည့် အဖုတ်ကလေး။ မည်းသဲ မနေပါ။

ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေးလေးဖြစ်နေပြီး အပေါ်ပိုင်း ဆီးစပ်နားတွင်သာ အမွှေးနုနုလေးများ ပေါက်နေသည်။အကွဲကြောင်းလေး တစ်လျှောက်တွင် စိုနေပြီဖြစ်သော အရည်ကြည်လေးများက မီးရောင်အောက်တွင် အသက်ရှူမှားဖွယ် တစ်လက်လက် ထနေသည်။ အေးမောင် ထိုအကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ လက်နှင့် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ အထဲထိ နှိုက်ပစ်လိုက်ချင်သော်လည်း အထဲက အမြှေးပါးလေး ပါကင်ပေါက်သွားမည် စိုးသည်။ (စာအုပ်တွေ ဖတ်ထားတော့လည်း ဒီလိုဒီလိုရှိတယ် ဆိုတာ အေးမောင်သိနေသည်၊ ကောင်မလေး အပျို စစ်လား မစစ်လား တော့ သူမသိချေ)။ ထို့ကြောင့် အထဲထိ အတင်း မနှိုက်တော့ဘဲ လက်တစ်ဆစ် မမြုတ်တမြုတ်ကလေးသာ ဖိဖိလေး ပွတ် ဆွဲပေးနေသည်။ အစေ့လေးကိုလည်း ညင်ညင်သာသာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ အရည်တွေကလည်း တစ်ဖြည်း ဖြည်း များလာကာ စီးကျနေပြီ။ အေးမောင် ကျန်သည့် လက်တစ်ဖက်က ခါးစည်းကြိုးကို ဖြည်လိုက်ကာ ဂါဝန် ကို ခေါင်းမှ ချွတ်ရန် ကြိုးစားသည်။

ကိုကို…. မချွတ်နဲ့ကွာ…. ညီမလေး ရှက်တယ်…. (ငှယ်…. ဂါဝန်ကဖြင့် ဖုံးထားသမျှ အဖုတ်ပေါ်သည် သာမက နို့ပင် ပေါ်နေပြီ။ သူက အခုမှ ထရှက်နေသေးသည်) အင်းပါ…. မချွတ်တော့ပါဘူး….(ချွတ်စရာလည်း မလိုတော့ပါလေ၊ အဓိက အစိတ်အပိုင်းတွေ အကုန်လုံး ပေါ်ကာ လက်ထဲပင် ရောက်နေပြီ မဟုတ်လား)အေးမောင် လက်တစ်ဖက်က အောက်မှာ ကစားနေရင်း ပါးစပ်က နို့သီးပန်းသွေးရောင် ရဲရဲဖုဖုလေးများကို တစ် လှည့်စီ စို့ပေးလိုက်သည်။ အိဖြူ ကြာကြာမခံနိုင်ရှာ။ တော်တော်ကြာတော့ ကော့ပျံတက်လာကာ တစ်ချီ ပြီးသွားတော့သည်။ အချိန်ကလည်း ညဥ့်နက်နေပြီ။ သူမ ပြီးသွားတော့ အေးမောင်ကို ပြန်လုပ်ပေးအုံးမည် ဟု ပြောသည်။ အေးမောင်ကတော့ ရှက်မနေတော့ပြီ။ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ကာ အောက်တွင် ပုံလိုက်သည်။ မတ် မတ်ထောင်နေသော ဒုံးပျံကြီးကို အိဖြူ ရဲရဲတင်းတင်းပင် လာကိုင်သည်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာကတည်းက အတွေ့အကြုံရှိပြီး ဖြစ်ရာ အိဖြူကို သင်ပေးနေစရာ မလိုတော့ပါ။ သူ့ဘာသာပင် လုပ်စရာရှိသည်ကို ဖြောင့် ဖြောင့်တန်းတန်း လုပ်သွားသည်။

အေးမောင်ကတော့ အိဖြူကို ဖက်ထားရင်း ဇိမ်ခံနေသည်။ အေးမောင် ပြီးသွားသည့်အခါ..ဟင်… ကိုကို့အရည်တွေက … အဖြူတွေနော်… (အရည်အစိမ်းတွေ၊ အနီတွေ မြင်ဖူးထားလို့လား မသိ)အင်းပေါ့…. ညီမလေးရဲ့…. မမြင်ဖူးဘူးလား….အာ…. ကိုကိုနော်… ညီမလေးက…. ကိုကို့ကိုပဲ… ဒီလို လုပ်ပေးဖူးတာ… ဘယ်ယောကျ်ားလေးမှ ပတ်သက် ဖူးတာ မဟုတ်ဘူး….အာ… အင်းပါ ညီမလေးရာ… ကိုကို စကားပြော လောသွားလို့ပါ…ကဲ…. ကိုကို…. ညီမလေး သွားအိပ်တော့မယ်… ဂွတ်နိုက်….ညီမလေး…. မနက်ဖြန်ကျရင်…. ဗီဒီယိုတွေ ကူးလာခဲ့မယ်… ကိုကိုတို့ အတူကြည့်မယ်နော်…ဘာခွေလဲ ကိုကို….ကြည့်တော့…. သိမှာပေါ့….ဟွန်…. ကိုကိုကလည်း… တအား လျှို့ဝှက်တယ်…. မုန်းစရာကြီး….ကဲပါ… သွားအိပ်တော့… ဂွတ်နိုက်အိဖြူ လက်ပြနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ထွက်သွားသည်။ အေးမောင်လည်း မောမောပန်းပန်းနှင့် အိပ်လိုက်ရသည်။

နောက်တစ်နေ့ကျတော့ အပေါင်းအသင်းတွေဆီက လူကြီးဇာတ်လမ်းတွေ အမ်ပီဖိုးလေးနှင့် ကူးလာသည်။ ညဘက်ကျတော့ အန်တီလေးအခန်းဘက်က ဖောက်ထားသော အပေါက်ကို အိဖြူကို ပြလိုက်ပြီး ညဘက်ကျ အန်တီလေး အိပ် မအိပ် ကြည့်လို့ရအောင် ဖောက်ထားတာဟု ပြောရသည်။ အန်တီလေးကို ပြန်မပြောဖို့လည်း နှုတ်ပိတ်ရသည်။ တကယ်တော့ အန်တီလေးက သိထားပြီးသားပါ။ အိဖြူကို သက်သက် ဖိန့်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အိဖြူကလည်း အေးမောင်နှင့် အဆင်ပြေနေသဖြင့် ပြန်တိုင်မည်မဟုတ်သောကြောင့်လည်း ပြလိုက် ခြင်း ဖြစ်သည်။ နို့မို့ဆို သူ့အမေ မအိပ်သေးဘူးဟုထင်ကာ တက်မလာရဲမှာ စိုးသဖြင့် ဖြစ်သည်။ လက်တွေ့ ပင် ပြလိုက်သည်။ အိဖြူ အိမ်ပေါ်တက်လာသည့်အချိန်က အန်တီလေး အိပ်ပျော်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် အိဖြူ ကျေ နပ်သွားသည်။ ဒီလောက်ဆို ဘာလုပ်လုပ် အန်တီလေး သိမည်မဟုတ်တော့ချေ။ ဒီတစ်ညတော့ အိဖြူ တစ်ကိုယ်လုံးကို မြင်ချင်သည်ဟု ပူဆာသည်။ ပထမ အိဖြူက အင်တင်တင် လုပ် နေသေးသည်။

မမြင်သင့်တာ အကုန်မြင်ရပြီးသည်ကို အကုန်ချွတ်ဖို့ကျတော့ ရှက်နေသေးသည်။ သူမက လည်း လူတစ်မျိုးပင်။ နောက်တော့ သေချာ သူမပြန်စဉ်းစားကာ သဘောတူလိုက်သည်။ ဝတ်လာသည်ကလည်း မနေ့ညက ဝတ်သည့် ဂါဝန်လေးပင်။ အေးမောင်ကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ အိဖြူ က အေးမောင်ကိုလည်း ကြေးတိုက်ကာ ချွတ်ခိုင်းသည်။ အေးမောင်ကလည်း ချွတ်သည်ပေါ့။နှစ်ယောက်သား ပွေ့ဖက် နမ်းရှုတ်ပြီးတော့ ကူးလာသော ကားများကို နားကြပ် တစ်ယောက်တစ်ဖက်စီတပ်ကာ ပါးချင်းအပ်ကာ ကြည့်ကြသည်။ အေးမောင်ကလည်း ဉာဏ်နီဉာဏ်နက် များသည်။ သူ လုပ်ချင်သော ပိုဇေရှင်များကို စုံအောင် ကူးလာသည်။ ကစ်စ်ဆင်ပေးသည့်အခန်းများ၊ ဘလိုးဂျော့အခန်းများ၊ ဘာဂျာအခန်းများ၊ လက်နဲ့လိုးပေးသည့် အခန်းများ၊ အရုပ်တု သုံးသည့်အခန်းများနှင့် လိုးသည့်အခန်းများလည်း ပါသည်။

ကဏ္ဍစုံလင် အပြာရုပ်ရှင် ဆိုပါတော့။ဇာတ်ကားခွေများ ကြည့်နေစဉ်မှာပင် အိဖြူ ရင်ဘတ်(နို့)ကလေးများကို ဖိလိုက်၊ အဖုတ်ကလေးကို လက်နှင့် အုပ်လိုက်၊ မျက်လုံးပြူးသွားလိုက်နှင့် မျိုးစုံ ဖြစ်နေသည်။ ကြည့်ပြီးသွားတော့…ကိုကို…. အဲဒီထဲမှာ… လုပ်ကြတာလေ… ပါးစပ်တွေနဲ့လုပ်တာ…မရွံဘူးလား မသိဘူးနော်….သြော်…. ညီမလေးကလည်း…. ဘာရွံစရာရှိလို့လဲ…. ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး ရေနဲ့ပြောင်အောင်ဆေးထားမှာပေါ့…ဟင်… ကိုကိုကလည်း…. အရည်တွေလည်း…. ထွက်တဲ့ဟာကို…ကိုကိုကတော့….. မရွံပါဘူး…..ဟမ်…. တကယ်ကြီးလား….တကယ်ပေါ့….

အေးမောင် တအံ့တသြ ဖြစ်နေသော အိဖြူလေးကို ကြည့်ကာ အူယားလာသဖြင့် အချိန်ကို အကျိုးရှိစွာ အမြန် အသုံးချလိုက်သည်။ အိဖြူလည်း ကော့ပျံနေသည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလည်း အစွမ်းကုန် ကားပေး ထား သည်။ ဒီလိုဆို အိဖြူ အေးမောင်ကို သိပ်ရှက်ပုံ မရှိတော့။ သူမဖြစ်ချင်သည့် အရသာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် ရယူနေပေပြီ။ အိဖြူ တစ်ချီပြီးသွားတော့ တော်တော် ပင်ပန်းသွားပုံရသည်။ ခုနက အတိုင်းပင် ပေါင်ကားလျှက် ပင် အမောဖြေနေသည်။ညီမလေး မျက်လုံး ခဏမှိတ်လိုက်….ကိုကို…. ဘာလုပ်မလို့လဲ….ဘာမှမလုပ်ဘူး…. မျက်လုံးခဏပဲ မှိတ်….မှိတ်ပြီဟာ…..အေးမောင် ခပ်သွက်သွက်ပင် သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ခေါင်းဝင်လိုက်ကာ အဖုတ်ကလေး တစ်ခုလုံးကို ငံုံ ပစ်လိုက်သည်။ရှီး….. ကိုကို….. ဘာတွေလုပ်တာလဲ…. ညီမလေး… ငရဲကြီးမှာပေါ့….ငြိမ်ငြိမ်နေ… ညီမလေး…အာ့… ကိုကို… တမျိုးကြီးပဲ…. ရှီး…. အမေ့…အေးမောင်ကလည်း အဖုတ်တစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်အပြည့် ငုံထားရာမှ လျှာကို အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အနှံ့ ကစားသည်။ အဖုတ်တစ်ခုလုံးကိုလည်း လျက်ပေးသည်။ အစေ့လေးကို လျှာနှင့် လိုက်ရှာရာ တွေ့သွားတော့ လျှာဖျားနှင့် အစေ့ကိုသာ တည်ပြီး ထိုးပေးတော့သည်။

ဒီတော့လည်း အိဖြူ မခံနိုင်ရှာ။ အဖုတ်တစ်ပြင်လုံး ကျင် စိမ့် တက်လာပြီး အထဲပိုင်းက ယားကျိကျိဝေဒနာ တိုးလာသည်။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသည့် အတွေ့အကြုံကြောင့် လေထဲတွင် လွင့်မျောနေသလို ခံစားနေရသည်။ ထို့နောက် အမည်ဖော်မရသည့် အရသာတစ်ခုက တစ်ကိုယ် လုံးကို ကြီးစိုးနေပြီး ခဏအကြာတွင် တစ်ကိုယ်လုံး ပွင့်ထွက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သတိထားမိတော့ ကိုကို့ ခေါင်းကို တအား ဆုပ်ကိုင်ထားသည်ကို သတိရမိသဖြင့် အိဖြူ ကမန်းကတန်း လွှတ်လိုက်ကာ…အယ်… ကိုကို… တအားနာသွားလား…အုံဖွ…အုံဖွ… ညီမလေး တအားကောင်းသွားလို့…. ဟီး…သွားဖြီးလေးနှင့် ရီပြနေသော အိဖြူကို ကြည့်ရတာ အူယားဖို့ ကောင်းလှသည်။တအားကောင်းသွားလား….အင်း… ကောင်းတယ်ကိုကို…ညီမလေး ကောင်းသွားတယ်ဆို…. ပြီးတာပဲ…ကိုကို့ကိုလည်း… ပြန်လုပ်ပေးချင်တယ်…မရွံဘူးလား….. ညီမလေးက…ဟင့်… အင်း… မရွံပါဘူး…. ကိုကိုတောင်… ညီမလေးဟာကို မရွံမရှာ လျက်ပေးတာပဲ…. အိဖြူက ပြောပြောဆိုဆို အေးမောင် ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်လိုက်ကာ အေးမောင်ကို ပက်လက် လှန် စေသည်။

ထို့နောက် မတ်မတ်ထောင်နေသော ဒုံးပျံကြီးအား လက်နှင့် နှစ်ချက် သုံးချက် ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီး ပါး စပ်နှင့် ငုံလိုက်သည်။ ထိုသို့ ငုံလိုက်ပြီးနောက် လျှာဖြင့် ဒစ်တစ်ဝိုက်ကို ပတ်ကာ လျက်ပေးသည်။ အေးမောင် အန်တီလေးနှင့် အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ဖူးသည်။သို့သော် အရသာက တစ်မျိုးစီဖြစ်နေသည်။ အန်တီလေးက အတွေ့အကြုံရှိတော့ အရသာ အစုံ ခံစားရသည်ကား မှန်၏။ သို့သော် စိတ်ထဲတွင် အန်တီလေးက အတွေ့ အကြုံရှိသည်ဟု စိတ်ထဲတွင် ရှိနေတော့ အရသာက တစ်မျိုး။ ယခု အိဖြူလေးကျပြန်တော့ အတွေ့အကြုံ မရှိတော့ အန်တီလေးလိုတော့ ပါးစပ်ထဲကလီးကို ဘယ်လို အမျိုးမျိုး လျှာနှင့်ကစားရမည်ကို မသိသောလည်း စိတ်ထဲက အရိုင်းဆန်ဆန် အရသာလေးတစ်ခု ပိုတိုးနေသလို။(ဥပမာ လေးငါးခြောက်ထောင် ပေးရသည့် ဆင်းဒဝစ်ချ်က ကောင်းသော်လည်း တစ်ခါတလေ အချဉ်ပေါင်း ငါးဆယ်တန်လေးကို စားရတာက တစ်မျိုးတစ် ဘာသာ ထူးခြားသလိုမျိုးပါ… ကျွန်တော်အာဘော် ဖြစ်ပါသည်။ အေးမောင်က တောသားလေး ဖြစ်သဖြင့် ဆင်းဒဝစ်ချ် မစားဖူးသေးပါ။ တောသားများကို ထိခိုက်စေလိုခြင်း မရှိပါ။ ကျွန်တော်လည်း တစ်ချိန်က တောသားသာ ဖြစ်ပါသည်)အိဖြူက ဗီဒီယိုအခွေ ခုနလေးမှ ကြည့်ထားသဖြင့် အပြည့်ငုံလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နှင့် လုပ်ငန်းတာဝန် အပြည့်ထမ်းဆောင်နေပြီ။ နုနယ်ချောမောလှသော အပျိုပေါက်မလေး၏ ဘလိုးဂျော့ဘ် ဒဏ်ကို အေးမောင် ကြာကြာမခံနိုင်တော့ပါ။

လိင်တံတစ်လျှောက် ကျင်တက်လာပြီး သုက်ရည်များကို အိဖြူ၏ အာခေါင်ထဲသို့ အပြည့် ဖြန်းထုတ်လိုက်ကာ ကာမအရသာထူးကို ခံစားလိုက်ရလေတော့သည်။အိဖြူ အေးမောင်၏ သုက်ရည်များကို ထွေးမထုတ်ဘဲ မျိုချလိုက်သည်။ကိုကို…. ငံကျိကျိနဲ့…. ဟီးးး (ကျွန်တော် အဲဒီအရသာ မသိပါ၊ သူများစာအုပ်များထဲက အရသာအတိုင်းသာ)ညီမလေးဟာရော… အဲလိုပဲလား….အင်း…. ညီမလေးအရည်တွေလည်း… ငံကျိကျိနဲ့ပဲ…. ဒီလောက်တော့ မများပါဘူး….ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရာ… ညတိုင်း… ဒီလိုပဲ လုပ်ကြမယ်နော်…အင်း… ကိုကို့သဘော.. (သူမ သဘောမပါသည့်အတိုင်းပင်)ညီမလေး….ရှန့်…. (ဆွဲဆွဲငင်ငင်လေး ထူးသံ)ကိုကို ဖြစ်ချင်တာ ပြောရင်… စိတ်ဆိုးမှာလား…လာပြန်ပြီ… သူများကို လာချည်နေတာ… တတ်နိုင်သမျှ စိတ်မဆိုးအောင် ကြိုးစားမယ်… ပြောကြည့်(အောင်မယ်.. သူလေးကလည်း အလာသားပါလား….)ကိုကိုလေ…. ညီမလေးကို… …. ….ဘာဖြစ်လဲ… ညီမလေးကို….လိုးချင်တယ်… (ခပ်တိုးတိုးလေး နားနားကပ်ပြောလိုက်သည်)အိဖြူ မျက်နှာ ရဲတက်သွားသည်။

ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းစူကာ..အာ….. ကိုကိုကလည်း… နားရှက်လိုက်တာ…ဟမ်… အဲဒါကို နားမရှက်အောင်… ဘယ်လိုပြောရမှာဒုန်း….ကိုကိုကလည်း… ပိန်းလိုက်တာ… အတူတူနေချင်တယ်တို့… လုပ်ချင်တယ်တို့ လောက်ဆို လုံလောက်ပါ တယ်…..(အိမ်း…. သူလေးက အသုံးအနှုန်းတွေ တော်တော်ကျွမ်းနေပြီပဲ။ စစ်ရော စစ်သေးရဲ့လားမသိ ဆိုသည့် အတွေးက ဝင်လာသဖြင့်)သိပုလေ… ကိုကိုမှ မပြောတတ်တာ… ညီမလေးကို… ဘယ်သူ သင်ပေးတာလဲ…အပြင်ဖြေ ဖြေတဲ့…. အစ်မကြီးတွေ… ပြောပြတာပေါ့….သြော်… တော်သေးတာပေါ့….အာ… ကိုကိုနော်… ဘာ… တော်သေးတာပေါ့လဲ…အာ… ရှုပ်ကုန်ပါပြီကွာ… မဟုတ်ပါဘူး…အဲဒါ ညီမလေး ကြောက်တယ် ကိုကိုရယ်… မလုပ်နဲ့နော်… ဒီအတိုင်းလေးပဲ… ညီမလေး… ညတိုင်း ကောင်း အောင်… လုပ်ပေးမယ်လေ……… ….. …..အေးမောင် နှုတ်ဆိတ်သွားပြီး မျက်နှာ ညိုးသွားသဖြင့် အိဖြူ သနားသွားသည်။ကဲပါ… ကိုကိုရာ…. မနက်ဖြန်ညမှ… ကြိုးစားကြည့်ကြတာပေါ့…. အဲဒါက နာတယ်လို့ပြောတယ်… ကိုကိုရဲ့…ညီမလေးကလည်း… အစပိုင်းလေး ခဏပဲ နည်းနည်းနာတာတဲ့…. နောက်ဆို မနာတော့ဘူးတဲ့…အင်းပါ… အင်းပါ… ကိုကိုရယ်… ကိုကို့သဘော… ဟုတ်ပြီလား… ညီမလေး ဆင်းအိပ်တော့မယ်…မနက်ဖြန်ညမှ… နော်… နော်..အင်း… ညီမလေးက လိမ္မာလိုက်တာ… ဂွတ်နိုက်နော်… အိဖြူ သူ့အခန်း ပြန်ဆင်းအိပ်သည်။ အေးမောင်ကတော့ နောက်နေ့ ကြုံရမည့်ကိစ္စ အတွက် အူ မြူး နေမိသည်။

အန်တီလေးက သူတို့ ကိစ္စ လုံး၀ မရိပ်မိ။ မရိပ်မိအောင်လည်း အေးမောင်က အန်တီလေးရှေ့မှာဆို အိဖြူအပေါ် ခပ်တည်တည်သာ ဆက်ဆံသည်။ ကျောင်း အတူတူ သွားချိန်မှသာ လမ်းမှာ တွတ်ထိုးသည်။ ည ဆယ့်တစ်နာရီလောက်ကျတော့ အန်တီလေး အခန်းဘက် ချောင်းလိုက်သည်။ အန်တီလေး ပိုးလိုး ပက်လက် ထဘီ အပေါ်လန်တက်ကာ အိပ်ပျော်နေသည်ကို ကြည့်မိသော်လည်း ဖီးလ် မလာတော့။ ငါးစိမ်းလေး မြင်ထားတော့ ငါးကင်ကို အနံ့မခံချင်သလို ဖြစ်နေမိသည်။ အိပ်ပျော်နေသည်မှာ သေချာသဖြင့် အေးမောင် ခဲတံနှင့် အိဖြူ အခန်းဘက်ခြမ်းကို ခပ်ဖွဖွလေး တောက်တောက်တောက် ဟု သုံးချက် ခေါက်လိုက် သည်။ နေ့လည်ကတည်းက အချိန်းအချက် လုပ်ထားသည်ပဲ။

ဗဟုသုတ ရှိထားသော အိဖြူက သတိပေး သဖြင့် အေးမောင် လေးတန်းကကျောင်းသားလေး တစ်ဦးကို ဆေးအမည်ပြောကာ အမေဝယ်ခိုင်းတယ်ပြော ဝယ်ဟု သင်ပေးလိုက်ပြီး တားဆေးတစ်လုံး ဝယ်ခိုင်းထားတာ ရှိသည်။ အန်တီလေးအား ထိုးပေးဖူးသဖြင့် ဆေး အမည်ကို အေးမောင် သိသည်။ အိဖြူက အေးမောင်ဆီက တောက်တောက်သံ ကြားလိုက်တော့ အပေါ် တက်လာသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် တံခါးကို သူမဘာသာ ဂျက်ထိုးပြီး သူမအမေ အိပ်မအိပ် သွားချောင်းသည်။ ထို့နောက် အပေါက်ကို ကမန်းကတန်း ပြန်ပိတ်ပြီး..ကိုကို… မေမေ့ကို ကြည့်ပြီးပြီလား…အင်းလေ….အယ်… ဒုက္ခ…ဘာလို့လဲ…မေမေအိပ်နေတာကြီးက…. ဟီး….ကိုကိုကြည့်တုန်းကတော့ စောင်ထဲမှာ… ကွေးနေတာပဲ…. အိပ်နေပါပြီ… သေချာပါတယ်(လိမ်လိုက်တာပါ)အင်း… အင်း… ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး… ရပြီ… ရပြီ…ကဲ…. ဆရာဝန်ကြီး ဆေးထိုးပါတော့မယ်… ကြွပါခင်ဗျာ…ဟွန့်… သူ ဟွာလုပ်တာ မနာခင်.. ဆေးထိုးတာ အရင်နာရအုံးမယ်….လာပါ… ပွစိပွစိ လုပ်မနေနဲ့… မနာအောင် ထိုးပေးမယ်… အိဖြူ ဒီည ဝတ်လာသည်က စကတ် ဒူးဖုံးလေးနှင့် တီရှပ်ကလေးဖြစ်သည်။ မှောက်ခိုင်းလိုက်ပြီး စကတ်ကို တင်ပါးပေါ်အောင် လှန်လိုက်သည်။

ပင်တီ ဝတ်မလာသဖြင့် ဖြူဝင်းသော တင်ပါးလေးပေါ်လာသည်။ အေးမောင် ဆေးထိုးပြီး သေချာ ဖိချေပေးလိုက်သည်။ မချေလို့ မဖြစ်။ ဆေးထိုးတာ ဆေးခဲပြီး အနာဖြစ်လျှင် ပြဿနာကြီးတော့မည်။ သေချာချေပြီးတော့မှ….အောင်မလေး…. နာလိုက်တာကိုကိုရာ…. မနာအောင် ထိုးပေလို့သာပဲ… ဆရာဝန်လုပ်ရန်… လူနာပြေးမှာ…ကဲပါ… ရပါပြီ… စကားအိုးလေးရဲ့…. သုံးလမှ တစ်ခါဘဲ ထိုးရမှာကို…အယ်… သူပြောပုံက… တစ်နှစ်ပတ်လုံး သုံးလတစ်ခါ ဆေးထိုးပြီး… အဝှာပြုမယ်ပေါ့လေ… ဆယ်တန်း မြန်မြန် အောင်ပါစေတော်…ဆယ်တယ်အောင်ရင်လည်း… တက္ကသိုလ်အထိ လိုက်ပြီး…. အဟီး…ဟွန့်… တော်တော်ဆိုးနေတာ…အိဖြူက ဆေးထိုးပြီးတော့ အေးမောင်နား ကပ်ထိုင်သည်။ အေးမောင်လည်း တာဝန်အရ ဘာမှမချွတ်သေး ခင် နမ်း၊ စုပ်၊ နှုးနှပ်ပေးရသည်။ ထို့နောက် အဝတ်များ အကုန် ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး အေးမောင် ကိုယ်တိုင်လည်း အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။ အိဖြူက အိပ်ရာပေါ်မှာ ဆန့်ဆန့်လေး လှဲနေသည်။ အေးမောင် အိဖြူ၏ ပေါင်တံ နှစ်ချောင်းကို ဆွဲဟလိုက်ကာ အဖုတ်ကို ပါးစပ်အပြည့်ငုံ၍ အရသာလေး အရင်ပေးလိုက်သည်။ အိဖြူ ပြီးကာနီး လို့ သံစုံမြည်လာတော့မှ ရပ်လိုက်သည်။

တော်ကြာ ပြီးသွားလို့ မခံချင်တော့ဘူးဆိုရင် ငတ်တော့မည်လေ။ ထို့နောက်..ညီမလေး.. ကိုကို နည်းနည်းကြိုးစားကြည့်မယ်နော်…အင်း… ကိုကို… ဖြည်းဖြည်းလေး… လုပ်နော်…. တအားနာရင်… မလုပ်နဲ့တော့နော်…အင်းပါ…အေးမောင် ပြောပြောဆိုဆိုပင် ဒစ်ဖျားနှင့် အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် ရွှေဘော်ထိုးပေးလိုက်ကာ အစေ့လေးကို ဒုံးကျည်နှင့် ပစ်လိုက်ပြီး နည်းနည်းထိုးသွင်းကြည့်သည်။ အရည်များ ရွှဲအိုင်နေသော်လည်း မဝင် နိုင်။ အန်တီလေး ကျပ်သည်ဆိုသည်မှာ အိဖြူကို မမီ။ အိဖြူဟာလေးက စိနေအောင် ကြပ်လှသည်။ အေးမောင် နည်းနည်း အားစိုက်သွင်းကြည့်သည်… ချော်ထွက်သွားပြန်သည်…အာ… ကိုကို… ဘယ်လိုတွေ… လုပ်နေတာလဲ… အနေရခက်လိုက်တာ… အဟင့်…အေးမောင် တစ်ချက် ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ထိပ်ဖျား ကွမ်းသီးခေါင်းက ဝင်သွားပြီ။ တစ်ခုခုက ကြားထဲမှ ခံနေပြန်သည်။အားး… နာတယ်… ကိုကို… တော်ပြီ… တော်ပြီ….ညီမလေးကလည်း… နေပါအုံး… ခဏလေးကို…ဟင့်အင်း… နာတယ်… ကိုကိုရယ်…အင်းပါ… ညီမလေးရယ်…. ကိုကို မလုပ်တော့ပါဘူး… (ပြန်မချွတ်သေးဘဲ ချွဲလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်)ကိုကိုုရယ်… ညီမလေး နာလို့ပါ… တအားကြီးမလုပ်နဲ့နော်.. ဖြည်းဖြည်းလေး… လုပ်ကြည့်နော်…အင်းပါ… ညီမလေးရယ်… ခဏလေးပဲ… အောင့်ခံလိုက်နော်…အေးမောင် ရှေ့ကို နည်းနည်း ထပ်ဖိသွင်းကြည့်သေးသည်။

မဝင်တော့ပေ။ ထစ်ကာ ခံနေသည်။ တစ်ချက်တော့ ရင်းရမည်။ အေးမောင်တင်ပါးတွင် အားထည့်ကာ တစ်ချက် အားကုန် သွင်းလိုက်သည်…အားးးးး ကိုကိုရေ… နာလိုက်တာ… အီး… (အော်သည့်အသံက ကျယ်လှသည်.. အခန်းလုံလို့သာ ဘယ်သူမှ မကြားတာဖြစ်သည်)ညီမလေး… ညီမလေး…. မငိုနဲ့တော့နော်…. အဆုံးအထိ ရောက်သွားပြီ… ညီမလေး မခံနိုင်ရင် ပြန်ထုတ် လိုက်မယ်…ဟာ… ကိုကိုကလည်း… အဆုံးထိရောက်မှတော့… ထုတ်မနေပါနဲ့တော့… ထပ်မနာတော့ဘူးထင်တယ်…အင်း… ညီမလေး အနာသက်သာသွားပြီလား…ခုနကတော့.. နာတယ်… ကိုကိုရ… တအားပဲ… အခုတော့.. သိပ်မနာတော့ဘူး… တစ်ဆို့ဆို့ကြီး… တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ်…အဲဒါဆို.. ကိုကို နည်းနည်း လှုပ်ကြည့်မယ်လေ…အင်း… အေးမောင် အဆုံးအထိ သွင်းထားသော လိင်တံကို ဖြည်းဖြည်း ပြန်ဆွဲထုတ်သည်။ အိဖြူ၏ အဖုတ်က လည်း တင်းနေအောင် ကြပ်လှသည်။ အေးမောင်၏ လိင်တံနောက် မခွဲမခွာ ကပ်လိုက်လာပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း အပြင် ပြန်ထွက်လာသည်။ အေးမောင် အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

လိင်တံတွင် သွေးစလေးများ ရဲနေသည်။ အခုမှ စိတ်ချမ်းသာသွားသည်။ အိဖြူ အပျိုစစ်စစ်ကလေးပါလား။ သနားလည်း သနားသွားသည်။ စိတ်ထဲတွင် အိမ်ထောင်ပြုရမည့်အရွယ်ရောက်လျှင် အိဖြူကိုပဲ ယူမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။ တစ်ဝက်လောက် ရောက်တော့ ပြန်ထိုးသွင်းသည်။ ထိုအချိန်တွင် အိဖြူ၏ အဖုတ်အတွင်းမှ သဘာဝချောဆီများ ထွက်လာပြီ။ အသွင်းအထုတ်က ခုနကလောက် မခက်တော့။ နည်းနည်းတော့ သွက်လာပြီဖြစ်သည်။ အိဖြူလည်း နာကျင် သည့်အသံများအစာ တဏှာမင်သည့် အသံများ ပြောင်းလဲလာပြီ။အား… ကိုကို… ကောင်းလာပြီ… နည်းနည်းလေး မြန်မြန်လေး..လုပ်ပေးနော်…အေးမောင် အထုတ်အသွင်းကို မြန်မြန်လေး ကစားပေးလိုက်သည်။ သူငယ်ချင်းများက မိန်းမ ပထမဆုံးလိုးလျှင် တပ်တာနဲ့ထွက်မှာဘဲဟု သင်ထားတော့ တပ်တာနဲ့ မထွက်ချင်သဖြင့် တပ်ထွက်မဖြစ်စေရေး ည ကိုးနာရီ လောက်ကတည်းက လက်နှင့် တစ်ခေါက် ထုတ်ထားသဖြင့် ပြီးချင်သည့်စိတ်တော့ မပေါ်သေး။ အပျိုစင်မလေး ၏ အဖုတ်အရသာ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေးကိုသာ အပြည့်အဝခံစားနေသည်။ အိဖြူလည်း အရှိန်တက်လာကာ ပြန် ပင့်ဆောင့်ပေးတတ်လာသည်။

ဒါကိုတော့ ဘယ်သူမှ သင်ပေးစရာမလိုဘဲ သူ့ဘာသာ အလိုလို တတ်လာခြင်း ဖြစ်မည် ထင်ရသည်။ ဆယ်မိနစ်လောက် အရှိန်မှန်မှန်နှင့် ဆောင့်ပေးနေရာ..ဟင့်.. ကိုကို… အိ ပြီးတော့မယ်… ပြီးတော့မယ်…. အာ့… ရှီး…. ကောင်းလိုက်တာ… ပြီးတော့မယ်… ပြီးပြီ… အား… ပြီးပြီ…အိဖြူပြီးသွားသော်လည်း အေးမောင် မပြီးဘဲ ကျန်ခဲ့သည်။ ဒါနဲ့ မြန်မြန်ပြီးစေရန် အရှိန်ကို တင်ဆောင့် သည်။ မိန်းကလေးများ ပြီးပြီ ဆိုသော်လည်း စိတ်က လျော့ပါးသွားသည်မဟုတ်ဘဲ အရှိန်လေးတော့ ရှိနေရာ အေး မောင်ကို အတင်းဖက်ကာ အဖုတ်ကလည်း ဇိကနဲ ဇိကနဲ ညှစ်ပေးနေသည်။ အေးမောင် ဆယ်ချက်လောက် ထပ် ဆောင့်လိုက်တော့မှ သုက်ရည်များကို အိဖြူ အဖုတ်ထဲသို့ ပက်ဖြန်းပေးလိုက်နိုင်တော့သည်။အာ့…. ကောင်းလိုက်တာ…. ရှီး…ပူပူနွေးနွေးအရည်များ အဖုတ်ထဲသို့ တရဟောစီးဝင်သွားရာ ခုနက ပြီးနေတာတောင် အရှိန်မပျက်သေးသဖြင့် နောက်တစ်ချီ အရသာကောင်းကောင်း ခံစားလိုက်ရသည်။အား… ကောင်းလိုက်တာညီမလေးရာ…. တကယ်…အင်း… ညီမလေးလဲ… ကောင်းတယ် ကိုကို…. တစ်ခါမှ မကြုံဖူးဘူး….ကဲ ကိုကို ညီမလေး သွားအိပ်တော့မယ်… ဂွတ်နိုက်… နောက်ညမှ… ခစ်ခ်စ်.. အိဖြူက ဘယ်လောက်ကြိုက်သွားသည်တော့ မပြောတတ်။ နောက်တစ်ညစာပင် ဘွတ်ကင် ချိတ်သွား သေးသည်။

နောက်ပိုင်း ညများတွင်လည်း အိဖြူ ပုံမှန် တက်လာမြဲပင်။ ဒီအရသာကို အိဖြူရော အေးမောင်ပါ စွဲလန်းနေပြီ။ သောက်လေ ငတ်မပြေ ဆားငံရေကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။ နေ့စဉ် သင်ခန်းစာတွေ အသစ်တက် သည်။ အိဖြူ ပုဇွန်တုပ်ကွေးလည်း ခံပေးတတ်နေပြီ။ လေးဘက်လဲ ထောက်ပေးတတ်နေပြီ။ အပေါ်မှလည်း တက်ဆောင့်ပေးတတ်နေပြီ။ တစ်ညတစ်မျိုး မရိုးအောင် လိုးဖြစ်ကြသည်။ ဆော်ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့က အနေ အထိုင် ပိရိလေတော့ အန်တီလေးကလည်း မရိပ်မိတာ တစ်ပန်းသာသည်။ တစ်လလောက် စခန်းသွားပြီးတော့ အိဖြူ စာမေးပွဲဖြေရန် ကိစ္စနှင့် ရှုပ်သွားသဖြင့် အေးမောင် အကြို အပို့ လုပ်ပေးရုံကလွဲလို့ ဘာမှ အလုပ်မဖြစ်တော့။ အိဖြူကတော့ စာမေးပွဲ ပြီးလျှင် ကိုကို့သဘော ဟု နှစ် သိမ့်သည်။ ကိုးတန်းက စောဖြေသဖြင့် အေးမောင် စာမေးပွဲပြီးသွားသော်လည်း ရွာမပြန်ဘဲ ဆယ်တန်းအတွက် ကျူရှင်ကြိုအပ်မည်ဆိုကာ အေးမောင်ကို ရွာပြန်မလွှတ်ပေ။ အမေ့ကို လွမ်းသော်လည်း အန်တီလေးစကား ကို နားထောင်လိုက်သည်။ အမေလုပ်သူကလည်း ပြန်မလာစေလို။ ရွာရောက်လျှင် ပျက်စီးမှာကိုစိုးသည်။ အန်တီလေးဆီမှာ ထားလိုက်တော့ အေးမောင် လိမ်မာလာသည်ဟု ပြောသည်။ တစ်ခေါက်တလေ လာလည် ရုံကလွဲလို့ အမေက သိပ်မလာဖြစ်ပါ။ အမေပြောတာ မှန်ပါသည်။ အေးမောင် လိမ်မာလာပါသည်။

အန်တီလေး၏ ဆုံးမမှုကြောင့်။ တကယ်တော့ လိမ္မာတာက နည်းနည်း၊ လိင်မာတာက များများ ဖြစ်မလားပဲ။ အိဖြူ စာမေးပွဲကာလတွင် ပစ်ထားသည့် ငါးကင်ကို ပြန်မက်မောရတော့သည်။ အိဖြူ ကျောင်းသွားသည်နှင့် အန်တီလေးက အေးမောင်ကို ခေါ်တော့သည်။သမီးရှိနေတာ့… မလွတ်လပ်ဘူး မောင်လေးရယ်… လွမ်းတယ် သိလား…အန်တီလေး အေးမောင်ကို ချွဲနေသည်။မောင်လေးလဲ မမကို လွမ်းတာပေါ့… မမ အရင်လို မလုပ်တာကြာပြီနော်…လက်နဲ့လုပ်တာကိုပြောတာလား.. မောင်လေး..အင်း….မောင်လေးနဲ့… တွေ့ပြီးတော့… လက်နဲ့ လုပ်ရတာ အာသာမပြေလို့…. မလုပ်တော့တာ… ဒီလိုပဲပေါ့… ညီမလေးမရှိတဲ့အချိန်ကျတော့… မောင်လေးနဲ့ ပျော်ရမှာပဲ… နော့်…နေ့တိုင်း တွေ့နေရသော်လည်း ယခုလို မတွေ့တာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် အိဖြူ ကျောင်းသွားစဉ် နေ့ခင်းကြောင် တောင်… အလွမ်းသယ်နေကြသည်…အန်တီလေးက အေးမောင်ကို ဘယ်လိုလုပ်ချင်လဲဟု မေးသဖြင့်….မမ… မောင်လေး… ဗီဒီယိုကားကြည့်ဖူးတယ်… သိလား… အဲဒီထဲကလို အနောက်ကနေ.. လုပ်ချင်တယ်…အန်တီလေးက အေးမောင် စိတ်တိုင်းကျ လေးဘက်ထောက်ကလေး နေပေးသည်။ အေးမောင် အနောက် ကနေ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ အန်တီလေးလည်း ကျေနပ်ပါသည်။ ဒီပိုဇေရှင်က မိန်းကလေး အတွက် ပိုထိသည်ပဲ။

တစ်ချီပြီးတော့ နောက်တစ်ချီ ထပ်လုပ်ဖို့ အရှိန်ယူရပြန်သည်။ ရယ်ဒီဖြစ်လာတော့ အေး မောင် အတတ် ဆန်းထွင်တော့သည်။ လီးကို အဖုတ်ဝတွင် မတေ့ဘဲ စအိုဝတွင် သွားတေ့သည်။ဟဲ့… အို… မောင်လေး… အဲဒီကို မလုပ်နဲ့လေ…မမကလဲ… မောင်လေး… လုပ်ကြည့်ချင်တယ်…မောင်လေးကလည်း… အဲဒါလုပ်ရင်… မမ ခံနိုင်ပါ့မလား မသိဘူးရယ်…လုပ်ပါ… မမကလည်း… မောင်လေး… တစ်ခါပဲ လုပ်မယ်… မမနာတယ်ဆို… မလုပ်တော့ဘူး…နေအုံး… အဲဒါဆို… ဒီအတိုင်း မလုပ်နဲ့… မမ လုပ်ပေးမယ်…အန်တီလေးက သူမခုတင်ဘေးနားမှ အံဆွဲကို ဖွင့်လိုက်ကာ ဘူးလေးတစ်ဘူးနှင့် အထုပ်ကလေးတစ်ထုပ် ယူလာသည်။ဒါ ဘာလဲသိလား…အဲဒါ ကွန်ဒုံးလေ…. လိုးရင် စွပ်တဲ့ဟာ မဟုတ်လား…ဟဲ့… မောင်လေး… ဘယ်လိုသိ….မမကလဲ… အေအိုင်ဒီအက်စ်ပညာပေးစာစောင်မှာ… ပါတယ်လေ…သြော်… တော်သေးတာပေါ… အန်တီလေးက အဖော်ဂျယ်လ်ဘူးမှ ဂျယ်များ ယူလိုက်ကာ အေးမောင် လိင်တန်ကို ရွှဲနေအောင် သုတ်ပေးပြီး အေးမောင်ကို ဘူးပေးကာ သူမ စအိုထဲသို့ရော စအိုတစ်ဝိုက်သို့ပါ သုတ်ခိုင်သည်။ ထို့နောက် အေးမောင်လိင်တံတွင် ကွန်ဒုံးကို သူမကိုယ်တိုင် စွပ်ပေးပြီး စအိုဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

ဒီအတိုင်း လုပ်လို့ရသော်လည်း ညစ်ပတ်ကုန်မှာစိုးလို့ဟု ပြောသည်။ အေးမောင် တေ့ထားသော လိင်တံအား အားထည့်ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ အန်တီလေးကတော့ သိပ် မအော်ပါ။ အီး….. နာလိုက်တာ… ဟင့်.. ဟု တစ်ချက်ညည်းက တအိအိ နှင့် အဆုံးဝင်သွားသည်။ ခေါင်းဝင်ရင် ကိုယ်ဆန့်သည်ပဲ။ ဒါကျတော့ တော်တော်ကြပ်လှသည်။ အိဖြူ၏ အဖုတ်လောက်ပင် ကြပ်သည်။ ပထမတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်နေရင်း မြန်မြန် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ အန်တီလေးလက်က သူမအစေ့ကို သူမဘာသာ ကစားသည်။ အေးမောင် ပြီးသွားတော့ သူမလည်း တစ်ပြိုင်တည်း လိုက်ပြီးသွားကာ အရည်အနည်းငယ်က အဖုတ်ထဲမှ မွှေ့ယာပေါ်သို့ တောက်ကနဲ ကျသွားသည်။အန်တီလေးနှင့် ညတိုင်းလိုလို နေ့တိုင်းလိုလို အိဖြူ စာမေးပွဲကာလအတွင်း အလုပ်ဖြစ်သည်။ အိဖြူနှင့်မတူသည့်အချက်က အန်တီလေးက ဘယ်လိုလုပ်ရင် ကောင်းတယ်ဆိုတာ သိသည်။ သူမကိုယ်တိုင် ကောင်းအောင် ခံတတ်သလို အေးမောင်ကိုလည်း ကောင်း အောင် လုပ်ပေးတတ်သည်။ ထို့အပြင် တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးများလည်း ပြောရဲသည်။

သို့သော် အသက် အရွယ်အပိုင်းအခြားတစ်ခုကို ကျော်လာပြီဖြစ်သဖြင့် တင်းကြပ်မှုတော့ သိပ်မရှိတော့။အေးမောင်မှာ လိင်တံမှ လျော့ပါးသွားသည့်အရသာနှင့် သူ့အား အလိုလိုက်အကြိုက် ဆောင်တတ်သော ယုယမှုကို တစ်ပြိုင်တည်း ခံ စားနေရတော့ အိဖြူကို သတိရသော်လည်း သိပ် မတမ်းတဖြစ်ခြင်းဖြစ်သည်။ အိဖြူက အပျိုလေး ဖြစ်သဖြင့် စေးစေးပိုင်ပိုင် ကြပ်ထုပ်ကာ အားသန် လှသော်လည်း သူ့ထက်အငယ်ဖြစ်သဖြင့် ကလေးဆိုးဆိုးသည်ကို ယုယမှုပေးရတာကလည်း အရသာတစ်မျိုးရှိသည်။ တစ်ယောက် တစ်မျိုးစီပေါ့လေ။အိဖြူ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲဖြေတော့ သချၤာဖြေသည့်နေ့တွင် မျက်နှာ မကောင်း။ သူမက နဂိုကတည်းက သချၤာ ညံ့ပါသည်ဆိုမှ ဒီနှစ် သချၤာ သတ်သည်တဲ့။ တကယ်တော့ တစ်အုပ်လုံး ကုန်အောင် တွက်နိုင် လေ့ကျင့်နိုင်ရင် သတ်သည်ဆိုတာ မရှိပါ။ သို့သော် သူမက သချၤာကို အလွန်ကြောက်သည်ဖြစ်ရာ ဒီနှစ်လဲ အောင်မှတ်သာသာလေးသာ ဖြေနိုင်သည်။ အောင်ဖို့ပင် မသေချာဟု ဆိုသည်။နောက်ပိုင်းရက်တွေမှာတော့ ဖြေနိုင်သည်ဟု ဆိုသည်။

အိဖြူ စာမေးပွဲရက်များတွင်တော့ ဘယ်ကျူရှင် မှ မသွားတော့ပေ။ အိမ်တွင်သာ စာတွေ လှိမ့်ကျက်နေသည်။ အေးမောင်နှင့် အန်တီလေးအဖို့ အခွင့်လည်း မသာ၊ အခွင့်သာလည်း စိတ်သိပ်မပါကြလှပါ။ စာကျက်နေသည့် အိဖြူအတွက်သာ လက်ဖက်ရည်ဖျော်တိုက် လိုက်၊ လက်ဖက်သုပ်ကျွေးလိုက်နှင့် အချိန်ကုန်သွားကြသည်။ သို့သော် ကံကောင်းတာလား ကံဆိုးတာလား မပြောတတ်ချေ၊ အိဖြူ ရူပဗေဒ ဖြေသည့်နေ့တွင်ပင် အန်တီလေး၏ တစ်ဦးတည်းသော အစ်ကိုကြီး အသည်း အသန် ဖြစ်လို့ဆိုပြီး ကြေးနန်းစာ ဝင်လာသဖြင့် အေးမောင်ကိုပင် အိဖြူလေးကို ဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်ဖို့၊ အိမ်ကိုလည်း ဂရုစိုက်ဖို့၊ လျှောက်မသွားဖို့ မှာစရာတစ်ပုံတစ်ပင် မှာကြားပြီး သင်္ဘောနှင့် ထွက်သွားရတော့ သည်။အန်တီလေး၏ အစ်ကိုကြီးက ကော့သောင်းဘက်မှာ နေတာဖြစ်ရာ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးက ခက်ခဲ လှသည်။ ထိုအချိန်က ရထားတွေ ကားတွေကလည်း အလွယ်တကူ သွားလို့မရသေး။ ရထားနှင့် သွားရသည် မှာလည်း စိတ်မချရ။

ဓားပြတွေက ရထားလမ်းကို ခဏခဏ မိုင်းခွဲကြသဖြင့် စိတ်မချရ။ ကားနှင့် သွားပြန်လျှင် လည်း ခရီးစရိတ် တအား ထောင်းသည့်အပြင် တစ်ဆင့်တည်း မရောက်၊ သူမတို့နေသည့်မြို့မှ ရန်ကုန်သို့ သင်္ဘောစီး၊ ရန်ကုန်မှ မော်လမြိုင်သို့ ကား(သို့မဟုတ်)ရထားစီး၊ မော်လမြိုင်ရောက်မှ ရေး အထိ ကားစီး၊ ရေး မှ ထားဝယ်၊ ထိုမှတစ်ဆင့် မြိတ်- ကော့သောင်းအထိ နည်းသည့်ခရီးမဟုတ်ချေ။အိဖြူ ရူပဗေဒပြီးလို့ ထွက်လာတော့ အိဖြူကို ပြောပြလိုက်သည်။ အိဖြူ မျက်နှာလေး ညှိုးသွားသည်။ သူမလည်း မိခင်ဖြစ်သူ ခရီးထွက်သွားတော့ အားငယ်ပေမပေါ့။ အိဖြူကို အေးမောင် တတ်သမျှမှတ်သမျှ အား ပေးရသည်။ ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုတ် ကျွေးမွေးရတော့သည်။ ထိုရက်ပိုင်းအတွင်း အေးမောင် အိဖြူကို စိတ်နှင့် ပြစ် မှားမိသော်ငြား အနှောက်အယှက်မဖြစ်စေလို။ ကိုယ့်ဘာသာကိုသာ စိတ်ဖြေသိမ့်ရသည်။စာမေးပွဲပြီးသွားသည့်နေ့တွင် အိဖြူ ပျော်ရွှင်မြူးတူးကာ ခုန်ပေါက်ထွက်လာသည်။ စာမေးပွဲဖြေနိုင်လို့ မဟုတ်။ စာတွေဖိစီးထားရာမှ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ အေးမောင် သွားကြိုလာတော့ အိဖြူ ဆိုင် ကယ်နောက်မှ ခါးကို တင်းတင်းဖက်ကာ လိုက်ပါလာသည်။ အိမ်ကို ရောက်သည်နှင့် ထမင်းစားပြီး အိပ်ချင်သည်ဟု ဆိုသည်။

အေးမောင် သူမအိပ်ခန်းရှေ့ကို လိုက်ပို့သည်။ အိဖြူက ဒီညက စပြီး မေမေပြန် မလာမချင်း သူမအခန်းထဲမှာ လာအိပ်ပေးပါ။ အောက်ထပ်မှာ တစ်ယောက်တည်း အိပ်ရတာ ကြောက်တယ် ဟု ပြောသည်။ အေးမောင်ကို ပြန်မလွှတ်တော့။ သူမအိပ်ခန်းထဲခေါ်သွားပြီး ကျောင်းမှ ပြန်လာသည့် အဖြူအစိမ်း ပင် မချွတ်တော့ဘဲ အေးမောင် လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးကာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်တော့သည်။အေးမောင် ရင်ထဲတွင် တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်။ အိဖြူနှင့် မကြာခဏ ကိုယ်လက်နှီးနှောဖူးသော်လည်း အိမ်တွင် နှစ်ယောက်တည်း မဟုတ်၊ အန်တီလေး ရှိနေသည်။ ယခုမူ အိမ်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်တည်းသာ ရှိ သည်ဖြစ်သဖြင့် စိတ်များ လှုပ်ရှားနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ယခုမှ စာမေးပွဲပြီးလာသည့် အိဖြူကို နဖူးလေး ကို တစ်ချက်သာ နမ်းလိုက်ကာ သူမသဘောကျ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်စေလိုက်သည်။ညနေစောင်းတော့ အိပ်ရာ နိုးလာသည်။ကိုကို… ကိုကို… ထတော့…. မိုးချုပ်တော့မယ်…. အိဖြူ လှုပ်နှိုးသဖြင့် အေးမောင်လည်း နိုးလာသည်။

ကိုကို… ဒီည … အပြင်မှာ… ထွက်ကဲမယ်လေ…ဟင်… ညီမလေးကလည်း….ဟာ… ကိုကိုရာ…. တစ်ရက်တစ်လေပဲ….ကဲတာ ဟုတ်ပါပြီ…. ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ….အင်း….. ဘယ်ကိုသွားရပါ…. ဟာ.. သိပြီ… ဒီလိုလုပ်… ကိုကို…ဘာများပါလိမ့်….ကိုကို ထမင်းမချက်ရသေးဘူးမို့လား…. အပြင်ထွက်ပြီး…. ထမင်းစားမယ်… အအေးဆိုင်ထိုင်မယ်… ဒါပေမဲ့ အပြင်မှာ ကိုကို ဘာမှ မလုပ်ရဘူးနော်….ဘာကိုလဲ… ညီမလေးရ…ဟာ… မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပြီ…. ညီမလေးကို… ဘာမှ… မလုပ်ရဘူး… အဲဒါ… အဲဒါ…ညီမလေးကို… ကိုကိုက….ဟာ့…. ကိုကို…. အ ချင်ယောင် ဆောင်မနေနဲ့… ညီမလေး…. ဆယ်တန်းစာမေးပွဲပြီးတာနဲ့… ဘာညာ… သာရကာ… လုပ်မယ်… စိတ်ကူးနေတာမို့လား….ဘာလဲ… ဘာညာသာရကာ…ဟာ… ကိုကို… တော်ပြီ… မပြောတော့ဘူး…မသိလို့ပါဆို…အပြင်သွားရင်… ညီမလေးကို… ဟိုကိုင်ဒီကိုင်… ဟိုနှိုက်ဒီနှိုက်… မလုပ်ရဘူး… အိမ်ပြန်ရောက်မှ… ကိုကို့ သဘောရှိ….ဘာကိုကိုင်ပြီး…. ဘာကို…(ဘုန်း !!!!!) အေးမောင်ကျောကို အိဖြူ တအားထုပစ်လိုက်သည်…. အေးမောင်နှင့် အိဖြူ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနှင့် မြို့တစ်ပတ် ပါတ်သည်။ အိဖြူက တော်တော်ပျော်နေသည်။ မိခင် အိမ်မှာမရှိတော့ စိတ်လွတ်လပ်ကာ ပေါ့ပါးနေသည်လည်း ဖြစ်သည်။ အေးမောင်တွင်လည်း စုဆောင်း ထားသော မုန့်ဖိုးများ ရှိသည်။ အိဖြူတွင်လည်း စုထားသည့်ငွေများ ရှိသည်။

နှစ်ယောက်သား စိတ်ကြိုက် ကဲ လို့ ရသည်။ ထမင်းဆိုင်ဝင်ကာ ညစာ စားသည်။ ထို့နောက် အအေးဆိုင်လေး တစ်ဆိုင် ဝင် ထိုင်သည်။ အအေးဆိုင် နာမည်က လရိပ်ငြိမ်။ ဆိုင်၏ နာမည်နှင့် လိုက်ဖက်အောင်ပင် တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်လွန်းလှသည်။ ငြိမ့် ငြောင်းသော တီးလုံးလေးတစ်ခုသာ ပျံ့လွင့်နေသည်။ တစ်ခုံနှင့် တစ်ခုံကြား အတော်လေး ဝေးသည်။ ခြံ ကျယ်ကြီးထဲမှာ  ဆောက်လုပ်ထားကာ မှိန်ပျပျ အော်တိုမက်တစ်မီးဆိုင်းလေးများ ချိတ်ဆွဲထားသည်မှာ ကြယ် ပွင့်လေးများ လင်းလက်နေသကဲ့သို့  ရှိလှသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ကာ ဖာလူဒါ တစ်ခွက်စီ မှာသောက်သည်။ အေးမောင် အိဖြူ၏ လက်ကလေးကို ရုတ်တရက်  အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ညီမလေး…. ကိုကို… ပြောစရာရှိတယ်….အင်း…. ပြောလေ ကိုကို..ညီမလေး… စိတ်မဆိုးဘူး မလား….ဟင်…  ဘာပြောမယ်မှန်းလဲ… မသိဘဲနဲ့….အင်းလေ…. စိတ်ဆိုးမှာစိုးလို့.. ကြိုပြောထားတာပေါ့….မသိဘူး…. ဆိုးသင့်ဆိုး မှာပေါ့…. ပြော…ညီမလေးကို…. ကိုကို…. ချစ်တယ်….ဟင်…. ကိုကို…. ညီမလေးကို… ရည်းစားစကားပြောတယ်… မေမေနဲ့…  တိုင်မယ်…ဟဲ့…. ရှူး…. တိုးတိုး…. မလုပ်နဲ့လေ…ဟုတ်တယ်…. မောင်နှမချင်း… ရည်းစားစကားပြောတယ်… တိုင်မှာ…ဟာ… ညီမ လေးကလဲ… အဲလိုဆို… မပြောတော့ဘူး…ဟမ်… မရဘူးလေ… ပြောပြီးတာ ပြောပြီးသွားပြီ… တိုင်မှာညီမလေးကလဲကွာ… လိမ် မာပါတယ်…

ဟင့်အင်း…. မလိမ်မာဘူး…. တိုင်မှာပဲ….ညီမလေးကလဲ…. ကိုကိုပြောပြမယ်… ညီမလေးနဲ့ ကိုကိုက ချစ်သူအဆင့် ထက်တောင် ကျော်နေပြီပဲကို…ကိုကိုကလဲ… ညီမလေးက… အခုမှ.. ကျောင်းတက်တုန်း…. ယောကျ်ားမယူချင်သေးဘူး….အာ…. ဘယ်သူက ယောက်ျားယူခိုင်းနေလို့လဲ….အဲဒါဆို ဒီလိုလုပ်… ညီမလေး… ရည်းစားမရှိဘူးမို့လား….မရှိဘူးလေ… ဘာဖြစ်လဲ…ညီမလေး ရည်းစားထားတော့မယ်ဆို… ကိုကို့ကိုပဲ..ရည်းစားထားပေါ့….မထားချင်ပါဘူး… ရည်းစား… ဘာလုပ်ဖို့… ကိုကိုနဲ့အတူတူနေရတာ ပျော်စရာကောင်းတာပဲ… ရည်းစား ထားရင် စိတ်မချရတာနဲ့… သူများနောက်ပါမှာ စိုးရတာနဲ့…အင်းလေ… ကိုကို့ကျတော့ရော… စိတ်မချရဘူးလား…ဟင့်အင်… ကိုကိုလည်း စိတ်မချရဘူး… အချိန်တန်ရင်… ရည်းစားရသွားမှာ…ဟင့်အင်း… မထားဘူး… ကိုကိုပြောပြမယ်… ညီမလေး ကိုကို့ကို ရည်းစားအဖြစ် မထားရင်နေ… တကယ်လို့ အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆိုရင် ကိုကိုနဲ့ပဲ ယူရမယ်… ကိုကိုလည်း ရည်းစားတစ်ခြားတစ်ယောက်မထားဘူး… မိန်း မယူရမဲ့ အချိန်ရောက်ရင် ညီမလေးကိုပဲ… ယူမယ်… ညီမလေးလဲ ရည်းစားမထားနဲ့…

ကဲ… ဘယ်လိုလဲ..အိုကေ… ကိုကိုပြောတဲ့အတိုင်း တည်ပစေ… ကိုကိုရည်းစားထားတာနဲ့… ကိုကို့ရည်းစားကို လိုက်သတ်မှာ… ညီမလေး ရည်းစားထားရင်… ညီမလေးရည်းစားကို သတ်ပစ်လိုက်…(ဟိုက်… ကြမ်းကုန်ပြီ…. တမျိုးကြီးနော်…. ဟိုဒင်းဟိုဟွာ လုပ်ပြီးပြီ… ရည်းစားအဖြစ်တော့လည်း မဟုတ်ပြန် ဘူး…. ရည်းစားလည်း မထားရဘူးဆိုတော့ကာ.. ဘာထူးမလဲ… အိဖြူ၏ အတွေးကို အေးမောင် မတွေးတတ် လောက်အောင် ဖြစ်မိသည်၊ အင်းလေ… ရှိစေတော့… အခုလည်း ရည်းစားထားရတာနှင့် ဘာမှ မကွာခြားတော့ ချေ)ကဲ… ညီမလေး… ပြန်ကြစို့… ဆယ်နာရီထိုးတော့မယ်…ဟွင်း. ဟွင်း… ကိုကိုနော်… သိနေတယ်…ဟဲ… ဟဲ…. :-X အေးမောင်တို့ အိမ်ပြန်လာကြသည်။ အန်တီလေး အိပ်မအိပ် ချောင်းကြည့်စရာ မလိုတော့။ စိတ်လွတ် ပေ့ါပါးစွာ အိမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အိဖြူ အခန်းထဲသို့ လိုက်သွားသည်။ အခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် အိဖြူကိုယ်လုံး အိအိလေးကို အေးမောင် အတင်းပွေ့ဖက်ကာ ဆာလောင်မွတ်သိပ်သော အနမ်းကြမ်းကြမ်းများ ပေးလိုက်မိသည်။

အိဖြူက စပန့်သားအကျၤ ီ နှင့် ဘောင်းဘီ ဝမ်းဆက် ပွပွကို ဝတ်ထားသည်ဖြစ်ရာ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ထိတွေ့နေရသလို ဖြစ်နေသည်။မတ်တပ်ရပ်လျှက်နှင့်ပင် အိဖြူ၏ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ပွေ့ဖက်ထားကာ ရင်ချင်းအပ် နမ်းစုပ်နေရင် လက်တစ်ဖက် က တင်ပါးအစုံကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ တင်ပါးနှစ်လုံးကြားကို လက်ချောင်းများနှင့် စုန်ခြည်ဆန်ခြည် ကစားပေးလိုက်သည်။အိဖြူ မောဟိုက်စွာ အေးမောင်၏ အနမ်းများကို တုန့်ပြန်မိသည်။ မျက်လုံးများကလည်း ရမ္မက်ဆန္ဒ ပြင်းပြနေဟန် ရီဝေနေသည်။ အေးမောင် သူမကို ခုတင်ပေါ်သို့ တွန်းလှဲလိုက်သည်။ အိဖြူကလည်း အလိုက်သင့် ပါသွားသည်။ အိဖြူက မွှေ့ယာအထူကြီးနှင့် အိပ်စက်သည်ဖြစ်ရာ ကိုယ်လုံးလေး မြုပ်ဝင်သွား ပြီး ပြန်ခုန်တက်လာသည်။ အေးမောင် အိဖြူ၏ စပန့်သား အကျၤ ီလေးကို အောက်နားစမှ ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက် သည်။ အိဖြူ ဘာမှ ငြင်းဆန်ခြင်းမပြုဘဲ အလိုက်သင့် လက်ကလေး မြှောက်ပေးသည်။ဘောင်းဘီကိုလည်း ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ကာမခလုတ်များကို တစ်ခုချင်း ဖွင့်ထုတ် တော့သည်။ အိဖြူ တအား ထန်နေမှန်း သိတော့ အေးမောင် သိပ်အချိန်ဆွဲမနေလိုတော့ပြီ။ အိဖြူ၏ ပေါင်တံ သွယ်သွယ်လေး နှစ်ချောင်းကို ဆွဲခွာလိုက်ပြီး ဝင်ရောက်နေရာယူလိုက်ကာ လျှာဖျားဖြင့် အရည်ကြည်လေးများ တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကျနေသော အဖုတ်ကလေးအား အားရပါးရ လျှက်ပစ်လိုက်သည်။အစေ့လေးကို လျှာနှင့်ထိုးလိုက်၊ အကွဲကြောင်းလေးထဲ စုန်ချည်ဆန်ချည် လျက်လိုက် လုပ်နေရာ အိဖြူ သိပ် စိတ်မရှည်ချင်တော့။အာ.. ကိုကို.. အဲဒီလို မလုပ်နဲ့တော့… ညီမလေး မနေနိုင်တော့ဘူး… လုပ်တော့လေ…အိဖြူက ဒီလို တောင်းဆိုလာတော့လည်း အေးမောင် နှူးနှပ်နေစရာ မလိုအပ်တော့သဖြင့် ပရိုစီဂျာတွေ အားလုံးကို ကျော်လွှားလိုက်ပြီး ညီတော်မောင်ကို တွင်းဝတွင် တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တော့ သည်။ အန်တီလေး အိမ်တွင် မရှိသဖြင့် ခါတိုင်းလို တိုးတိုးလေး မညည်းတော့ချေ၊ အိဖြူ စိတ်ထဲ ရှိသလောက် ဖွင့်အန်ထုတ်တော့သည်၊ တစ်ခန်းလုံးလည်း လိုးသံ ဆောင့်သံ ကျွက်ကျွက်ညံလျှက် အော်သံ ညည်းသံ ပွက်လောညံနေတော့သည်။

အေးမောင်နှင့် အိဖြူ ပြိုင်တူလိုလိုပင် ပြီးသွားသဖြင့် တစ်ယောက်ပေါ် တစ်ယောက် ထပ်ကာ အမောဖြေနေသည်။ အိဖြူကလည်း လှောင်အိမ်ထဲမှ လွတ်သည့်ငှက်ကလေးလို ဖြစ်နေ ရသည့်အထဲ မိခင်ဖြစ်သူ ခရီးသွားနေသဖြင့် လွင့်လိုရာလွင့် ပျံလိုရာ ပျံနိုင်သည့်အနေအထားဖြစ်နေရာ အေး မောင်နှင့် စိတ်တူကိုယ်တူ ဖြစ်နေသည်။ညီမလေး…. ကိုကို… အကြံပေးမယ်…ဘာအကြံလဲ… ကိုကို…ဒီအမွှေးလေးတွေ…. ရိတ်ပစ်လိုက်ပါလား…. အေးမောင်က အိဖြူ၏ အဖုတ်မွှေးလေးတွေကို လက်နှင့် ဖွနေရင်း ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်…ဟမ့်… ကိုကိုကလည်း… အဲဒီအတိုင်းက… ဘာဖြစ်လို့လဲလို့…သွားကြားညပ်လို့….အာ… ကိုကိုက… ညစ်စုတ်ပြီ….တကယ်ပါဆို…..ညီမလေး မရိတ်ရဲဘူး၊ ဓားရှမှာစိုးလို့… ကိုကို ရိတ်ပေးလေ…. အေးမောင် ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲ ကျသွားသည်။ တောရှင်းလင်းရေး စီမံကိန်း စတင်ရန် ဂျုတ်ဘူး ပြေးယူသည်။ ဒါက သူ နှုတ်ခမ်းမွှေး ရိတ်နေကျဂျုတ်ဘူး၊ ဘလိတ်ဓား အသစ်ရှိသေးသည်။ ဒီနေရာမှာ အဆင် ပြေဖို့… ကမန်းကတန်း ပြေးယူ အသုံးချလိုက်ရတော့မည်။ ဒါနဲ့ ထပ်ရိတ်တော့ ဘာဖြစ်သေးလဲ။ ပါးစပ်ထဲတောင် တစ်ခုလုံး ဝင်နေပြီးမှတော့ ဂျုတ်ဘူး သုံးဖို့လောက် တွန့်တို မနေတော့ပါ။

ဂျုတ်ဘူး ယူလာပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ အိဖြူက အနေအထားမပျက် ရှိနေသေးသည်။ ပြီးမှ သတိရလို့ ရေခွက်နှင့် ဆပ်ပြာခွက် ရေချိုးခန်းထဲမှ ပြန်ဝင်ယူရသေးသည်။ ပစ္စည်းကိရိယာ စုံလင်တော့မှ လုပ် ငန်း စတင်ရသည်။ အိဖြူက ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အစွမ်းကုန် ကားထုတ်ပေးထားကာ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေပေးသည်။ ဓားထိမှာ ကြောက်လို့ ငြိမ်နေတာဖြစ်သည်။ အေးမောင် ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေ တဖွားဖွားနှင့် ရိတ်ပေးလိုက်ရာ အမွှေးများ ပြောင်စင်သွားကာ ဖြူဖွေးလှပစွာ မို့မို့လေး ဖောင်းအိနေသော အဖုတ်ကလေးကို မြင်ရတော့သည်။ကဲ…. ညီမလေး…. ကြည့်လိုက်…. လှသွားပြီ…..အင်းပါ…. ကိုကို သဘောကျရင်ပြီးတာပါပဲ….ညီမလေးက… မကြိုက်ဘူးလား….ကိုကိုကြိုက်တော့… ညီမလေးလဲ ကြိုက်တာပေါ့လို့… အေးမောင်နှင့် အိဖြူတို့ သောက်လေ ငတ်မပြေသည့် ဆားငံရေကိုသာ မက်မောစွာ မှီဝဲကြသည်။ အချိန်တွေ ဘယ်လောက်ကုန်သွားသည်မသိ။ နှစ်ယောက်စလုံး မဟန်နိုင်သည့် အဆုံးတွင် တစ်ဦးပေါ်တစ်ဦး ထပ်ကာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စွာ အိပ်မောကျသွားကြတော့သည်။

နောက်နေ့တွေမှလည်း ထို့အတူပင်။ အန်တီလေးအခန်းထဲမှ လွဲ၍ ကျန်သည့် ရေချိုးခန်း၊ မီးဖိုခန်း ပါ မကျန် သူတို့နှစ်ဦးအတွက် သာယာသည့် ဘုံဗိမာန်လေးများ ဖြစ်လို့နေကြသည်သာ။ အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်ပင် သိပ်မထွက်ကြတော့။ သူတို့နှစ်ဦးမှာ ချစ်သူရည်းစား အဆင့်ကိုပင် ကျော်လွန်နေကာ ချစ်စ ကြင်စ ဇနီးမောင်နှံ လို ဖြစ်နေကြတော့သည်။ အေးမောင်ကလည်း အန်တီလေးနှင့် အတွေ့အကြုံ စုံပြီးဖြစ်နေရာ အန်တီလေးက အေးမောင်ကို သူမ လိုချင်သလို ပုံသွင်းခဲ့သလို သူကလည်း အိဖြူကို လိုချင်သလို ပုံသွင်းယူသည်။ အိဖြူကလည်း အေးမောင် လိုချင်သမျှ ဘာတစ်ခုမျှ ငြင်းဆန်သည်မရှိချေ။ တစ်နေ့တွင် အေးမောင်က သူမအား တောင်းဆိုသည်။ညီမလေး… ကိုကို… ပူဆာမလို့….ဘာလဲ… ကိုကိုရဲ့…ညီမလေးကို…. အနောက်ကနေ…. လုပ်ချင်တယ်…ဟင်းနော်… ကိုကို… ဘယ်ကနေ အတတ်ဆန်းတွေ တတ်လာလဲ….ညီမလေးကလဲ… ဟိုတစ်ခါ ကြည့်တဲ့ အခွေထဲကလိုမျိုးလေ….အာ.. ကိုကိုကလဲကွာ… အဲဒါ တိရစ္ဆာန်တွေ လုပ်သလိုမျိုးကြီးကို…ညီမလေးကလဲ… မဆိုင်ပါဘူး…အင်းပါ… ကိုကို့သဘော… ဟုတ်ပြီလား… အိဖြူက ခါးခါးသီးသီး မငြင်းဆန်ပါ။ အေးမောင် အလိုကျပင် ခုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက်ကလေး ထောက်ပေးသည်။ အေးမောင်ကလည်း သူမ၏ ခါးလေးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆုပ်ကိုင်ကာ အနောက်မှ အဖုတ်၀ သို့ တေ့လိုက်သည်။

ထို့နောက် ဖြည်းဖြည်းချင်းပင် ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ မဆွတ်ခင်က ညွှတ်ချင်၊ မခူးခင်က ကြွေချင်၊ မစားခင်က ဝါးချင်စရာအရည်ရွှမ်းနေသဖြင့် ခဲရာခဲဆစ် မဟုတ်ဘဲ လျှောလျှောရှူရှူပင် ဝင်သွားသည်။အာ့… ကိုကို… ဖြည်းဖြည်း… တအားထိတယ်…အင်းပါ… ညီမလေးရဲ… ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ်မယ်…အား… ကိုကို… ထုံးစံအတိုင်းပင် ချစ်တေးသံစဉ်များ ဆူညံသွားသည်။ အေးမောင်က ညတိုင်း စားနေရသဖြင့် သုက်ကို တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းထားနိုင်သည်။ အိဖြူက တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးရအောင်ဖြစ်နေသဖြင့် အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ပြီး သွားရလေသည်။ အဖုတ်ထဲမှ လျှံထွက်လာသော အရည်များသည် မွှေ့ရာပေါ်သို့တိုင်အောင် စီးယိုကျလာ သည်။အိဖြူ နှစ်ခါသုံးခါ ဆက်တိုက်ပြီးသွားပြီးနောက် အိဖြူကျောပေါ်တွင်မှောက်ကာ တွင်းစိမ်ထားလိုက် သည်။ အမောပြေမှ အဖုတ်ထဲမှ လီးကို ဖြည်းဖြည်း ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ လေခိုနေသဖြင့် ရှူးကနဲပင် အသံထွက်သွားသည်။ အိဖြူလည်း တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ထူးကဲလာသော ကာမအရသာစက်ကွင်းမှ မရုန်းထွက်နိုင်တော့ဘဲ ဒီအရသာကိုသာ အစွဲလန်းကြီး စွဲလန်းနေရှာသည်။အေးမောင် နောက်တစ်ကြိမ် လုပ်ငန်းစတင်ရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

သူကလည်း သူ့အကြံနှင့် သူမို့ အိဖြူကို တစ်ဖက်သို့ စောင်းအိပ်စေလိုက်သည်။ ထို့နောက် အနောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ လီးထိပ်နှင့် အိဖြူ၏ အနောက်သို့ဖောင်းအယ်ကာ ထွက်နေသည့် အဖုတ်ကို ထိုးဆွပေးလိုက်သည်။ ခုနကမှ ငြိမ်းသွားသော အိဖြူ၏ ကာမမီးအဟုန်သည် ပြန်လည် တောက်လောင်လာပြန်သည်။ အိဖြူကိုယ်တိုင် တောင်းဆိုလာချိန်တွင် အေးမောင် သူ၏ လီးကို အပေါက်ဝသို့ ထောက်လိုက်သည်။ထောက်နေကျ အပေါက်ဝကား မဟုတ်ချေ။ ဖွံ့ထွားလှသည့် တင်ပါးဖြူဖြူ နှစ်လုံးကြားတွင် ညိုတိုတို လေး ဖြစ်နေသော စအိုဝလေးကို ထောက်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အိဖြူ တွန့်ကနဲ တစ်ချက် ဖြစ်သွားသည်။အာ…. ကိုကို…. မှားနေပြီ…. အဲဒါ မဟုတ်ဘူးလေ…ညီမလေး… စိတ်လျှော့ပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်…. ဒီဟာက ပိုကောင်းတယ်ပြောတယ် (တကယ်တော့ သူကောင်းချင်တာသာ ဖြစ်ပါသည်)ဟာ… ကိုကို… ဖြစ်ပါ့မလား… အဲဒါ… တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူးနော်….ဖြစ်ပါတယ်… ညီမလေးကလည်း… ဟို ရုပ်ရှင်ကားတွေထဲမှာ ပစ္စည်းကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေနဲ့ လုပ်တာ၊ ကိုကိုက အဲလောက် မကြီးပါဘူး…. အေးမောင်… ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် အိဖြူ၏ စအိုဝလေးကို ထောက်ထားသည့် လီးကို နည်းနည်း ဖိသွင်း ကြည့်လိုက်သည်။

ခုန အဖုတ်ကို ထိုးဆွထားသဖြင့် အရည်များဖြင့် ချွဲနေသည်။ သို့သော် ကျဉ်းကြပ်လှသည့် စအိုပေါက်ကို ထိုးသွင်းဖို့ကား တော်တော် ခက်ခဲလှသည်။ ထိုစဉ် အေးမောင် တစ်ခုခုကို သွားသတိရ လိုက် သည်။ ညီမလေး.. ခနနေအုံး ဟု ပြောကာ ကွန်ဒုံးတစ်ခုကို ဖောက်လိုက်သည်။ထို့နောက် သေသေချာချာ စွပ် လိုက်ပြီးမှ ဂျယ်လ်ဘူးထဲမှ ဂျယ်လ်ကို ရွှဲရွှဲလေး သုတ်လိုက်သည်။ အိဖြူ စအိုဝကိုလည်း သုတ်ပေးလိုက်သည်။ အိဖြူကတော့ အေးမောင် ဘာတွေ လုပ်နေသည်ကို ကျောခိုင်းထားသဖြင့် မမြင်ရပေ။ သူမ၏ စအိုဝကို ပူပူနွေးနွေး အဆီတစ်မျိုး သုတ်လိုက်သည်ကိုသာ ခံစားမိလိုက်သည်။ (တကယ်တော့ ဂျယ်လ်က အေးစက်စက် ပါ၊ အေးမောင် အိတ်ကပ်ထဲ ထည့်ထားတာ ကြာသဖြင့် နွေးနေခြင်းဖြစ်သည်) ထို့နောက် သူမ၏ စအိုထဲသို့ အေးမောင်၏ လီးကြီး တိုးဝင်လာသည်ကို မချိမဆန့် ခံစား လိုက်ရသည်။အားး.. ကိုကို…. တော်ပါတော့…. ညီမလေး.. မခံနိုင်ဘူး… အရမ်းနာတယ်…. ကာမဘီလူးစီးနေသော အေးမောင် အိဖြူ၏ အသံကို မကြားတော့ပေ။

အဖုတ်ထဲကို ထည့်ရတာထက် ပိုခက်သော်လည်း ဂျယ်လ်သုတ်ထားသဖြင့် ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်နှင့်ပင် ထိပ်ဖျားဝင်အောင် အားစိုက် သွင်းလိုက်နိုင်သည်။ အိဖြူ၏ ခါးကို တအား ချုပ်ကာ ဖက်ထားသည်။ ထို့နောက် ခေါင်းဝင်သွားသော အခါတွင် သိပ် မခက်တော့ချေ။ တအိအိနှင့်ပင် တစ်ဆုံး ဝင်သွားတော့သည်။ အေးမောင် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အိဖြူ၏ ပေါင်အောက်မှ လျှိုကာ အဖုတ်ကလေးကို ကစားပေးသည်။ စအိုကို ဆက်ဆံမည်ဆိုလျှင် အဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းကစားနိုင်မှ မိန်းကလေးဘက်က အရသာ ရှိနိုင်သည် ကို အေးမောင် နားလည်ထားသည်။ တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီးတော့ ခဏ နားထားလိုက်သည်။ အိဖြူလည်း ဝင်ကာစ ကလောက် သိပ်မနာတော့။ တင်းကြပ်ကြပ် အောင့်တောင့်တောင့် အနေခက်လှသည်သာ ရှိတော့သည်။ ထိုစဉ် အဖုတ်ကို ဆွခံနေရသဖြင့် ကာမမီးတောက်များ ပြန်လည် တောက်လောင်လာသည်။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်များ ထပ်ထွက်လာချိန်တွင်တော့ အေးမောင် တဖြည်းဖြည်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်သွင်းသည်။ အိဖြူ နာနေမှန်းသိသဖြင့် တဆုံး မထုတ်တော့၊ တစ်ဝက်လောက်သာ ဆွဲထုတ် လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်၊ ကပ်ညှောင့်လိုက်နှင့် မျိုးစုံ လုပ်ပေးနေသည်။

အိဖြူလည်း နာကျင်တာနှင့် ကောင်းတာ ဒွန်တွဲကာ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသော အရသာကို ထိထိမိမိ ခံစားနေသည်။ ခုနက ဆူညံနေသော နာကျင်သံများ သည် ရမ္မက်သွေးကြွသော အသံအဖြစ်သို့ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောင်းသွားသည်။ အေးမောင်လည်း ကျဉ်း ကျဉ်းကြပ်ကြပ် စအိုပေါက်ထဲတွင် နွေးထွေးသော အရသာကို ကောင်းကောင်းကြီးခံစားနေရာ ကြာကြာ ထိန်း ဖို့ မလွယ်ချင်တော့။ ဒါ့ကြောင့် အိဖြူ မြန်မြန် ပြီးသွားအောင် အစေ့ကို သွက်သွက်ကလေး ပွတ်ချေပေးလိုက် သည်။ အိဖြူ အကြောတွေ တွန်းကန်ရုန်းကြွပြီး တစ်ကြိမ် ပြီးသွားစဉ်မှာပင် ထိန်းထားသော သုက်ကို လွှတ်ပေး လိုက်တော့သည်။ ကွန်ဒုံးစွပ်ထားသဖြင့် အထဲအထိ ဝင်မလာသော်လည်း ပူနွေးသော အရသာကို အိဖြူ ခံစား လိုက်ရသဖြင့် ကာမအထွဋ်အထိပ်တွင် ရောက်နေချိန်မို့ ပိုမိုကောင်းမွန်သည့်အရသာထူးဖြင့် ဖုံးလွှမ်းကာ လော ကကြီးကို မေ့သွားမိသလိုပင် ဖြစ်နေတော့သည်။သူတို့၏ အချစ်ဘုံကလေးသည် ရက်(၂၀)လောက်သာ ခံလိုက်သည်။ တစ်ရက် အိဖြူအခန်းထဲတွင် နှစ်ဦးသား အချစ်ဗိမ္မာန်လေး တည်ဆောက်နေချိန်တွင် အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံ ကြားလိုက်ရသည်။ အခန်းက လုံနေသဖြင့် သဲ့သဲ့မျှသာ ကြားသော်လည်း အေးမောင် စိတ်ထဲ မသင်္ကာဖြစ်သွားသဖြင့် အိဖြူကို အဝတ်များ အမြန်ပြန်ဝတ်စေပြီး အေးမောင် အခန်းပြင်ထွက်ကြည့်လိုက်သည်။

အန်တီလေး၏ ခေါ်သံနှင့် တံခါးခေါက်သံ ကို ကြားရသည်။ အိဖြူအား အန်တီလေးပြန်ရောက်ကြောင်းပြောကာ တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်ရသည်။ အိဖြူက လည်း သူ ဘာမှ မသိသလိုပင် သူမအမေအား ထွက်ကြိုသည်။ အန်တီလေး လက်ထဲမှ အထုပ်အပိုးများကို ဝိုင်း သယ်ပေးကြပြီး အန်တီလေး အခန်းထဲသို့ လိုက်ပို့ကြသည်။ အန်တီလေး၏ အစ်ကိုဖြစ်သူကား ထူထူထောင်ထောင် ပြန်ဖြစ်လာပြီဟု သိရသည်။ အန်တီလေးက အိဖြူနှင့် အေးမောင်အတွက် မုန့်များ ဝယ်လာသည်။ တနင်္သာရီတိုင်းဘက်က ဒူးရင်းသီးပေါသဖြင့် ဒူးရင်းသီး တွေလည်း ပါလာသည်။ နှစ်ဦးသား မုန့်များခွဲဝေကာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်စားကြသည်။ အန်တီလေးကတော့ ခရီးပန်းလာသဖြင့် ဝင်အိပ်သွားလေပြီ။ သူတို့နှစ်ဦးသာ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ရယ်ချင် သလိုလို၊ လွမ်းသလိုလို၊ စိတ်ညစ်သလိုလို ဘာလိုလိုမှန်းမသိသည့် ခံစားချက်ကိုယ်စီဖြင့် မအီမလည် ဖြစ်နေ ကြတော့သည်။ ဒီ့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ အိဖြူရော အေးမောင်ရော နှစ်ယောက်စလုံး ကျောင်းပိတ်ထားသဖြင့် အိမ်မှာ သာ အနေများကြသည်။ ဘယ်မှလည်း သိပ်မထွက်ဖြစ်ကြ။ သူတို့နှစ်ဦး ဆုံနေတော့ အန်တီလေး အလိုလိုပင် ကိုယ်ရှိန်သတ်ထားရသည်။

တစ်ခါတစ်ခါ သွေးသား တောင့်တမိသော်လည်း မသင့်တော်သည်မို့ သမီးဖြစ်သူ ရှေ့တွင် ပုံမှန်လေးသာ နေရသည်။ အိဖြူကလည်း မိခင် ရှိနေတော့ ယခင်လို မလွတ်လပ်တော့ပြီ။ အေးမောင် အတွက်တော့ အဆင်ပြေသေးသည်။ အန်တီလေး ပြန်ရောက်နေသဖြင့် အိဖြူအခန်းကို သွားလို့ မရတော့ သော်လည်း အရင်လိုပင် ဘောပင်လေးနှင့် ခေါက်ကာ အိဖြူကို ခေါ်နိုင်သည်။ အိဖြူကလည်း ခေါ်လျှင် အေး မောင်အခန်းသို့ တက်သွားသည်သာ။ သို့သော် အန်တီလေး ခရီးသွားစဉ်ကကဲ့သို့ အားရပါးရ လိုးလို့ မရ။ အိဖြူလည်း အားရပါးရ မအော်ရဲ။ မတော်တဆ ကြားသွားလျှင် ပြဿနာတက်သွားနိုင်သည်။ အေးမောင်ရော အိဖြူပါ ဘယ်လောက်သောက် သောက် ငတ်မပြေနိုင်သည့် ဆားငံရေကိုသာ သောက်နေမိကြပြီ ဖြစ်သည်။ အေးမောင်က တစ်ခါတစ်လေ အန်တီလေးနှင့် စခန်းသွားချင်မိသည် (ဒါတော့ လွန်လွန်းတယ် ထင်တာပဲ) သို့သော် အန်တီလေးနှင့် ဖြစ်ဖို့ အခွင့်မသာလှ။ တစ်ခါတစ်ရံတော့ အိဖြူ သူငယ်ချင်းများနှင့် အပြင်သွားချိန်မျိုး ဆိုလျှင် အေးမောင်နှင့် အန်တီ လေးတို့ ဇာတ်လမ်းဖြစ်ကြသည်။ ဒါကလည်း ကြုံတောင့်ကြုံခဲပေါ့။ အေးမောင် စိတ်အလိုမကျတာ တစ်ခုရှိသည်။

အေးမောင် ကာမနှင့် ပတ်သက်သမျှ အိဖြူဆီက အပြည့်အ၀ ရနေသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အိဖြူက ချစ်တယ် ဆိုသည့် အဖြေကို ပေးဖို့ ငြင်းဆန်နေ သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဆားမပါသည့် ဟင်းကို စားရသလိုမျိုးဖြစ်နေသည်။ အေးမောင်က အိဖြူကို အရမ်းချစ် သည်။ အိဖြူ မျက်နှာညှိုးသည်နှင့် မနေနိုင်တော့။ အိဖြူက သူ့အပေါ် ဘယ်လို သဘောထားသည်ကို မသိ သဖြင့်သာ စိတ်ထဲ ခုလုခုလု ဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ အိဖြူကလည်း အေးမောင်အပေါ် ဘယ်လိုစိတ်မျိုး ရှိသည်ကို သူမကိုယ်တိုင်ပင် ရေရေရာရာ မသိ။ သေချာသည်ကတော့ သူမ အေးမောင်အပေါ် သံယောဇဉ်ကြီးမားသည်။ စေတနာရှိသည်။ ထို့အပြင် ကာမ ကိစ္စများတွင် အေးမောင်အလိုကျ လိုက်လျောသည်။ သို့သော် အချစ်ဆိုတာ ဘာမှန်းတော့ သူမလည်း မသိ။ အေးမောင်က အဖြေတောင်းလိုက်တိုင်း ချစ်တယ် ဆိုသည့် စကားတစ်ခွန်း ပြောဖို့ ငြင်းဆန်မိသည်။ နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက် ကုန်ဆုံးကာ မိုးဦးကာလ ကျောင်းများ ဖွင့်ချိန်ကို ရောက်ပြီ။ အေးမောင် ဆယ်တန်း စတက်ပြီ။ အိဖြူတို့ကတော့ ဆယ်တန်းအောင်စာရင်း မထွက်သေး။

သို့သော် အိဖြူ သူမကိုယ် သူမ သိပါသည်။ မအောင်နိုင်ပါ။ ဒါနဲ့ပဲ အေးမောင် ဆယ်တန်း စတက်သည့်အချိန်တွင် အိဖြူ အပြင်ဖြေ ဖြေ ဖို့အတွက် ကျူရှင် စတင် တက်တော့သည်။ အောင်စာရင်းထွက်လာတော့ အိဖြူမပါသေး။ သူမ ဆယ်တန်းဖြေတာ နှစ်နှစ်ရှိပြီ။ အခု ထပ်ဖြေမည်ဆို သုံးနှစ်။ သူမထက် အသက်ကြီးသော်လည်း အတန်းငယ်သည့် ကိုကို အေးမောင်ပင် ဆယ်တန်းတက်နေပြီ။ သူမ၏ အားနည်းချက်ကို သူမ ပြန်လည် သုံးသပ်မိသည်။ သူမ ဆယ်တန်း စတက်သည့်နှစ်မှာ Repeater အစ်မ များနှင့် တွဲမိသည်။ သူမနှင့် တွဲသည့် အစ်မကြီးတွေနှင့် တအားခင်သွားသည်။ ထိုအစ်မကြီးတွေ ဘာတွေပြောပြော သူမယုံကြည်မိသည်။ ထိုအစ်မကြီးများ၏ လမ်းညွှန်မှုနှင့် ပထမဆုံး အပြာစာအုပ် ဖတ်ဖူးမိသည်။ သူမ တစ်သက်နှင့်တစ် ကိုယ် မဖြစ်ဖူးသည့် ကာမစိတ်များ တဟုန်းဟုန်း နိုးကြွလာမိသည်။ ထိုအစ်မကြီးများက သူမကို ရည်းစားထား ခိုင်းသည်။ ရည်းစားထားရသည့် အရသာက အလွန်ကောင်းသည်ဟု ဆိုသည်။ ရည်းစား၏ အလိုဆန္ဒကို လိုက် လျောရသည့် ခံစားမှုသည့် ဘာနှင့်မှ မတူဟု ဆိုသည်။ ပထမတော့ အိဖြူ စိတ် ယိုင်သွားသေးသည်။သို့သော် သူမပင် ကံကောင်းသည်လားတော့ မသိ။

သူမနှင့် ညီအစ်မလို ခင်သော အစ်မကြီး နောက်တစ်ယောက်က အပျိုစင်ဘဝဆိုတာ မိန်းကလေးရဲ့ ထူးမြတ်တဲ့ ဂုဏ်ပဲ။ အပျိုစင်ကိုပဲ ယောကျ်ားတွေ လိုချင်ကြတာ။ တကယ် လက်ထပ်ကြမယ်ဆို အပျိုစင်ကိုပဲ လိုချင်ကြတာ။ ရည်းစားထားလို့ အပျိုစင်ဘဝကို ပေးဆပ်လိုက်မိပြီဆိုရင် ပြန်ပြင်လို့မရတော့ဘူး။ အပျိုမစစ်တော့ဘူးလို့ သိကြတာနဲ့ အမျိုးမျိုး လက်တည့်စမ်းချင်ကြလိမ့်မယ်။ အပျိုစင်တစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝကို အလွယ်တကူ မပေးလိုက်နဲ့။ အပျိုစင်ဘဝကို စွန့်လွှတ်တဲ့ အချိန်ဟာ မင်္ဂလာ ဦး ညမှာ ဖြစ်ပါစေ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ အပျိုစင်ဘဝကို စွန့်လွှတ်ရခြင်းဟာ လောကဓမ္မတာအရဖြစ်ပြီး ဂုဏ်သရေ ရှိတဲ့ စွန့်လွှတ်ခြင်းဖြစ်တယ် ဟု ဆုံးမသည်။အိဖြူ ယိမ်းယိုင်နေသည့် အတွေးများ ပြန်တည့်သွားသည်။ ထိုအစ်မကြီးနှင့် ရည်းစားထားရန် ပြောသော အစ်မကြီးက မတည့်။ ပထမတော့ မတည့်လို့ ဆန့်ကျင်ဘက် သွေးထိုးတာလားဟု ထင်မိသေး သည်။ သေချာစဉ်းစားကြည့်တော့ သူမဆုံးမတာ မှန်နေသည်။ ထိုအစ်မကြီးနှင့် တတွဲတွဲ ပေါင်းမိတော့ ပထမ ခင်သည့် အစ်မကြီးနှင့် သိပ်အစေးမကပ်တော့ဘဲ နောက်ဆုံး အပေါင်းအသင်းပင် မလုပ်တော့သဖြင့် သူမနှင့် ဝေးသွားတော့သည်။

သူမအား ဆုံးမသည့် အစ်မကြီးနာမည်က သီရိမေ။ အိဖြူထက် အသက် နှစ်နှစ်လောက် ပိုကြီးပြီး အပြင်ပန်းတွင် တည်ကြည်ကာ မျက်နှာကျောတင်းလှသဖြင့် တော်ရုံကျောင်းသားများက စကားမပြောရဲကြ။ စကားပြောဖူးသည့် ကျောင်းသားများလည်း နောက်ဆုံး နောက်ဆုတ်ခဲ့ကြသည်။ သူမက သူမကို လာစကား ပြောသည့် ကျောင်းသားတိုင်းကို စကားတစ်ခွန်းမေးသည်။ နင် ငါ့ကို တကယ်ယူနိုင်သလားဟု။ သူတို့ ပြန်ဖြေ ကြသည်။ တကယ်ယူမှာပါ။ တကယ်ချစ်တာပါ။ သီရိမေ စကားတစ်ခွန်း ထပ်ပြောသည်။ သေချာလား တဲ့။ သူတို့ ထပ်ဖြေကြသည်။ သေချာပါတယ်။ တကယ်ပါ။ အဟုတ်ပါ။ သီရိမေ စည်းကမ်းချက် ထုတ်တော့သည်။ ကောင်းပြီ ငါစဉ်းစားပေးမယ်၊ မစဉ်းစားခင် ငါ့ကို ကတိတစ်ခုပဲပေး၊ ချစ်သူဘဝမှာ လက်ကိုတောင်မကိုင်ရ၊ လူ အများသွားလာသည့်နေရာတွင်သာ ချိန်းတွေ့မည်၊စကားပြောမည်၊ ဘွဲ့ရပြီးလျှင် လက်ထပ်မည် ဟု ပြော သည်။ ချဉ်းကပ်သော ကျောင်းသားများ လက်လျှော့သွားသည်။ ချစ်သူဖြစ်ပြီး လက်ကလေးတောင် မကိုင်ရ တော့ ဘာလုပ်မည်နည်းဟု စိတ်ညစ်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။

သူမလည်း မိန်းမထဲက မိန်းမသားတစ်ယောက်သာ။ သူမသည်လည်း အသက် ဆယ့်ခြောက်၊ ဆယ့် ခုနစ် ဝန်းကျင် ဖြစ်ရာ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် ယောကျ်ားလေးတွေ တွေ့လျှင် ရင်ခုန်ဖူးသည်၊ စိတ်ကူးယဉ် ဖူးသည်။ ဒီအရွယ်ဆိုတာ သစ်ရွက်လေးတွေ လေမှာလှုပ်ရှားရင်တောင် စိတ်လှုပ်ရှားတတ်သည့် အရွယ်ပေပဲ။ သို့သော် သူမတွေ့ဖူးသည့် ယောက်ျားလေး တော်တော်များများက ဂျင်ကလေးတွေဖြစ်နေသည်။ လူလည်လေးတွေ ဖြစ်နေသည်။ သူတို့နှင့် ရည်းစားထားမိလျှင် ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်သည်ကိုလည်း သူမ သိသဖြင့် ဒီလိုလုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။သူမလည်း သူများတွေနည်းတူ ကာမစိတ်များ ခဏခဏ လှုပ်ရှားဖူးသည်။ တစ်ခါတလေ ရည်းစား ထားပြီး စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ချင်မိသည်။ သို့သော် သူမ၏ စိတ်များကို ဖြေသိမ့်နိုင်သည့် နည်းလမ်းကို သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် ရှာဖွေတွေ့ရှိသွားသည်။ သူမကို ရည်းစားစကားလာပြောသည့် ယောကျ်ားလေးများထဲတွင် သူမ ထက် တစ်နှစ်ခန့်ကြီးသော အစ်ကိုကြီး တစ်ယောက် ပါသည်။ သူမကလည်း ထုံးစံအတိုင်း ပြောလွှတ်သည်။

ထို့ကြောင့် နောက်ဆုတ်သွားသည်။ သို့သော် သူမရင်ထဲတွင် ရင်ခုန်သံမြန်ဆန်မှုက ရပ်တန့်မသွားခဲ့။ သူ၏ ယောကျ်ားပီသသည့် ဟန်ပန်နှင့်တောင့်တင်းသည့် ခန္ဓာကိုယ် အချိုးစားက သူမ၏ စိတ်ကို ညှို့ငင်နေသလို ရှိ သည်။သူ့အကြောင်း စိတ်ကူးလိုက်တိုင်း ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက လှုပ်ရှားထကြွလာသည်။ အဖုတ်ထဲမှ တစ်ခုခုကို လိုအပ်နေမိသလိုမျိုး။ တစ်ခါတလေလဲ တစ်ခုခု ထိုးထည့်ပစ်လိုက်ချင်လောက်အောင် ဖြစ်နေမိ သည်။ ယားယံခြင်းမျိုးလည်း မဟုတ် သို့သော် လိုအပ်နေသလိုလို ဖြစ်နေမိသည်။ ထိုအတွေးများ ပေါ်လာတိုင်း တွင် အရည်ကြည်လေးများ စိုလာတတ်သည်။ တစ်ရက်တွင် သူမ စာအုပ်တစ်အုပ် ဖတ်နေသည်။ ထိုစာအုပ်သည် အချစ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပြီး ဆင်ဆာ လွတ်အောင် ရေးသားထားသော်လည်း နဂိုကမှ စိတ်က မခိုင် သည် ဖြစ်နေရာ စာအုပ်ထဲမှ ဇာတ်ကောင်မိန်းကလေး နေရာမှာ ဝင်ရောက် ခံစားနေမိသည်။

သူမက ညဘက် အိပ်ကာနီးလျှင် စပန့်သားဂါဝန် ပျော့ပျော့လေးကို ဝတ်ဆင်ပြီး အိပ်လေ့ရှိသည်။ ထို ညတွင်လည်း စာဖတ်ရင်း ဇာတ်ကောင်နေရာမှာ သူမနှင့်အတူ ဟိုအစ်ကိုကြီးကိုပါ စိတ်ကူးထဲတွင် သရုပ် ဆောင်ကြည့်ရာ အဖုတ်ထဲမှ စိုတိုတို ယားကျိကျိ ဖြစ်လာသည်။ သူမ ယောင်ယမ်းကာ နို့ကလေးကို လက်နှင့် အုပ်မိသည်။ ခါတိုင်း ရေချိုးစဉ် ပွတ်သပ်ချိုးသော်လည်း ဘာမှမဖြစ်သော်ငြား ယခု ရုတ်တရက် ကိုင်မိရာတွင် ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲဖြစ်ကာ ထိလိုက်သည်နှင့်ပင် မျက်လုံးလေး မှေးသွားသည်အထိ စည်းစိမ်ရှိနေသည်။ ထိုသို့ ဖြစ်နေရာမှ ယားကျိကျိဖြစ်နေသော အဖုတ်ကလေးကို လက်နှင့် အုပ်မိသည်။အခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်တည်း မီးအုပ်ဆောင်းကလေးနှင့် စာဖတ်နေရာ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုက လည်း သူမကို ကလူကျီစယ်နေသည်။ အဖုတ်ကလေးကို လက်နှင့် ကိုင်မိလိုက်သည်နှင့် တစ်ကိုယ်လုံး ဖျင်း ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ကြက်သီးမွှေးညှင်းများလည်း ထောင်ထသွားသည်။ အထိအတွေ့နောက်ကို ပါသွားတော့ လည်း အုပ်ကိုင်မိရာမှ ပွတ်သပ်မိပြန်သည်။ တစ်ချက်ပွတ်လိုက်တိုင်းမှာ ပါးစပ်မှ ဟင့်ကနဲ အသံထွက်သည် အထိ ဖြစ်လာသည်။ သူမ ဂါဝန်ပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရသည်ကို အားမရတော့။မီးအုပ်ဆောင်းကို ပိတ်လိုက်သည်။ ခြင်ထောင်ထဲကို ဝင်လိုက်သည်။ အမှောင်ကို ပိုသဘောကျနေ မိသည်။

ယခင် မီးအလင်းရောင်ရှိမှ အိပ်တတ်သော်လည်း ယခုမူ မီးအလင်းရောင်ထဲမှာ မနေလိုတော့ပြီ။ အမှောင်ထဲမှာ ဂါဝန်ကို ဗိုက်အထိ လှန်တင်လိုက်သည်။ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် အဖုတ်ကို ရွရွလေး ပွတ်သပ်မိပြန်သည်။ ပိုမိုစိတ်လှုပ်ရှားလာတော့ အရည်များ စိမ့်ကျနေသည့် အကွဲကြောင်းထဲကို ဖိပွတ်မိသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် အစေ့ကို သွားထိမိတော့ ပိုပြီး ကောင်းလာသည်။ အစေ့ကိုထိလျှင် အရသာတအားရှိသည် ကို ခံစားသိရှိသွားသည်။ အစေ့ကိုချည်းပဲ ပွတ်ပြန်တော့ မခံနိုင် တအား ကျင်သည်။ ဒီတော့ အစေ့နှင့် အကွဲ ကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လက်ခလယ်နှင့် စုန်ချည်ဆန်ခြည် ပွတ်မိသည်။ အရည်တွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း ရွှဲနစ်လာသည်။အရည်တွေရွှဲလာသည်နှင့်အမျှ အရသာစည်းစိမ်ကလည်း တဖြည်းဖြည်း မြင့်လာသည်။ တစ်နေရာကို ရောက်အောင် ပြေးသွားနေသည်နှယ် မောနေသော်လည်း ထိုနေရာသို့ ရောက်ချင်နေသည်။ ထိုနေရာရောက် လျှင် ဘယ်လိုဖြစ်သွားမည်ကို သိချင်နေသည်။ ပွတ်သပ်နေသည့် အရှိန်ကို တဖြည်းဖြည်း မြှင့်သည်။ ပါးစပ်မှ ညည်းသံ ကျယ်ကျယ်မထွက်အောင် ထိန်းထားရသည်။ လက်ကလည်း မြောင်းထဲသို့ ခပ်နက်နက်လေး ဖိကာ ပွတ်မိလာသည်။

နောက်ဆုံးတွင်တော့ ချောက်ကမ်းပါးကြီးတစ်ခုပေါ်မှ လွင့်ကျသွားသလို တစ်ကိုယ်လုံး တွန်းကန် ရုန်းကြွကာ လေဟာနယ်ထဲ လွင့်သွားသလိုလို၊ အသည်းတွေ ပြုတ်ကျသွားသလိုလို အမည်ဖော်ပြ မတတ်နိုင်သော စည်းစိမ်တစ်ခုကို ရရှိသွားတော့သည်။တစ်ကိုယ်လုံး မလှုပ်နိုင် မရှားနိုင် ဖြစ်လောက်သည်အထိ အားအင်များ ကုန်ခမ်းကာ မောပန်းသွား တော့သည်။ ခုန သူမစိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေသော အာသာဆန္ဒများ ပြည့်ဝသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ ဒီအရ သာကို အရမ်းသဘောကျသွားသည်။ အိပ်ချင်စိတ်များလည်း မရှိ။ နောက်တစ်ကြိမ် ခံစားလိုသေးသည်။ တစ်ည တည်းနှင့် သုံးကြိမ်လောက်အထိကို အာသာဖြေပစ်လိုက်မိသည်။သူမ ရည်းစားမထားချင်သဖြင့် ဒီလိုနှင့် လက်ဖြင့်အာသာဖြေသည့်နည်းစနစ်ကို ကျင့်သုံးလာခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သူငယ်ချင်းတွေ ရှာရှာဖွေဖွေ ယူလာသော အပြာကားများကိုလည်း အမ်ပီဖိုးနှင့် နားကြပ်တပ် စောင်ခြုံကာ ကြည့်ပြီး အာသာဖြေတတ်လာသည်။ သူမ ညီမလေးလို ခင်ရသော အိဖြူနှင့် တွေ့တော့ ဒီ အကြောင်းတွေ မိန်းကလေးချင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြသည်။ အိဖြူက ခင်ဖို့ကောင်းသည်။ သူမ၏ အကြံပြု ဆုံးမစကားများကိုလည်း လက်ခံသည်။

အိဖြူက ရည်းစားများများထားကာ ထည်လဲတွဲတတ်သော မိန်းကလေးများနှင့် ပေါင်းမိတော့ လမ်းမှား မရောက်အောင် တားမိသည်။ အိဖြူကလည်း လက်ခံသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူမလိုပင် လက်နှင့်အာသာဖြေ သည့်နည်းကိုသာ ကျင့်သုံးတော့သည်။ အိဖြူလည်း ရည်းစားမထားဖြစ်တော့ချေ။ ဒီကောင်မလေးက သချၤာ တအားညံ့သည်။ သီရိမေ ဆယ်တန်းအောင်သွားချိန်တွင် အိဖြူ ကျသွားသည်။အိဖြူ စာမေးပွဲကျသည်များတွင် ဒါတွေလည်းပါသည်။ သီရိမေက နည်းလမ်းသာ ပြခြင်းဖြစ်သည်။ အိဖြူက နေ့စဉ် ပုံမှန် အလုပ်ဖြစ်သည်။ အိဖြူ၏ အားနည်းချက်က ဒီလိုလုပ်ပြီးလို့ ပြီးသွားသည်နှင့် နုန်းသွား လျှင် စာဆက်မကျက်တော့ဘဲ အိပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒီအားနည်းချက်ကို အိဖြူ ယခင်နှစ်တွေမှာ သိသော်လည်း စိတ်ကို အလိုလိုက်ကာ ကျခဲ့သည်။ ရည်းစားထားပြီး စာမေးပွဲကျရသည်ဆို တန်သေးသည်။ ယခုတော့ ကျန်တာတွေ ဘာမှမလုပ်ဘဲနှင့် စာမကျက်ဖြစ်အောင်နေလို့ ကျခြင်း ဖြစ်သည်ကို အိဖြူ နောင်တ ရမိတော့ သည်။အိဖြူ အောင်စာရင်းထွက်သည်နှင့် စာများကို ကြိုးစားကျက်တော့သည်။

အေးမောင်လည်း စာကို ကြိုး စားသည်။ အန်တီလေးက အေးမောင် ဆယ်တန်းရောက်သွားပြီဖြစ်သဖြင့် ယခင်လို လစ်လျှင် လစ်သလို မခေါ် တော့ပေ။ အိဖြူရော အေးမောင် နှစ်ယောက်စလုံးကို အောင်စေချင်သည်။ စာမေးပွဲ အောင်ရေးကိုသာ ရှေ့တန်းတင်ပေးသည်။ အေးမောင်က အိဖြူ ညံ့သည့် သချၤာကို ကူညီရှင်းပြကာ တွက်ပေးသည်။ အိဖြူ အေးမောင်နှင့် အတူတူ တွက်တော့လည်း ကာမစိတ်များ သိပ်ဖြစ်မလာတော့။ စာမေးပွဲအောင်ချင်စိတ်ကြောင့် ချိုးနှိမ်ထားသည်။အေးမောင်နှင့် အိဖြူ နားလည်မှု ယူထားကြသည်။ ကျောင်းဖွင့်ရက်တွင် အိဖြူ စာကျက် မည်။ စာကျက်ချိန်တွင် အေးမောင်နှင့် အတူတူကျက်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ကျက်ကြသည်။ နှစ်ဦးလုံး စာကျက်ပြီးသည်နှင့် အေးမောင်က အိမ်ပေါ်ထပ် တက်သွားသည်။ အိဖြူက သူမအခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ကျောင်းဖွင့်ရက်တွင် အေးမောင်က အိဖြူကို သူ့အခန်းသို့ မခေါ်တော့။ အိဖြူကလည်း အေးမောင် ချောင်း ကြည့်နေမည်စိုးသဖြင့် မီးပိတ်ကာ အိပ်သည်။ အေးမောင်လည်း စာကျက်ပြီးသည်နှင့် အိပ်သည်။

ငါးဦးကော်မတီလည်း မဖွဲ့ဖြစ်။ စာကျက်ပြီးချိန်တွင် ဆယ့်တစ်နာရီခွဲလောက် ဖြစ်သည့်အပြင် မနက်စောစော ထရမှာလည်းဖြစ်၊ စာတွေကလည်း များသဖြင့် ဒီစိတ်တွေ သိပ်မရှိ။သောကြာနေ့နှင့် စနေ့နေ့ညများတွင်တော့ စာသိပ်မကျက်ကြ။ နေ့ခင်းပိုင်းကို အချိန်ယူကာ ကျက် သည်။ ညဘက်တွင် ဦးဏှောက်ဆေးသည်ဟုဆိုကာ နှစ်ယောက်သား ဧည့်ခန်းထဲတွင် တီဗီကြည့်သည်။ နေ့ ခင်း စာကျက်သဖြင့် အန်တီလေးကလည်း တီဗီကြည့်သည်ကို ခွင့်ပြုထားသည်။ ကိုးနာရီလောက် ရောက်လျှင် တီဗီအစီအစဉ်တွေလည်း ပြီးသဖြင့် ကိုယ့်အခန်း ကိုယ်ဝင်ကြသည်။ (ထိုစဉ်က စကိုင်းနက်များ မရှိသေး) အေးမောင်က အန်တီလေး အရိပ်အခြည် ချောင်းကြည့်သည်။ အန်တီလေး အိပ်သည်နှင့်….တောက်…. တောက်…. တောက်…..ဒီအသံကြားလျှင် အိဖြူ အိမ်ပေါ် တိတ်တိတ်ကလေး တက်လာသည်။ ထို့နောက် အားရပါးရ လိုးကြ ဆော်ကြတော့သည်။ ကျောင်းပြန်ဖွင့်ရက်များနှင့် စာမေးပွဲရက်များတွင်တော့ ဆောရီးပါ။ အိဖြူက လုံးဝမပေး သလို အေးမောင်ကလည်း မခေါ်ပါ။ တစ်ခါတစ်ရံတော့ အိဖြူ ကျူရှင်အချိန်ပို ရှိလျှင် အေးမောင် အရိပ်အခြည် ကို အန်တီလေး ကြည့်သည်။

အေးမောင် စာမကျက်ဘဲ အားအားလျားလျား ဖြစ်နေပြီ ဆိုလျှင် အန်တီလေး ခေါ်ပြီ။ အေးမောင်ကို ဦးဏှောက်ဆေးခိုင်းခြင်းဖြစ်သည်။ အေးမောင်ကလည်း အန်တီလေးကို မစားရသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် အသားကုန် ကြုံးဆော်သည်ပဲ။စာမေးပွဲကြီးပြီးတော့ အေးမောင် အိမ်ပြန်ရတော့သည်။ အေးမောင် အိမ်မပြန်ချင်သေးပါ။ သို့သော် မပြန်လို့ မဖြစ်တော့ပြီ။ သူ့အမေကိုလည်း သူဝိုင်းကူရအုံးမည်။ စာမေးပွဲ အောင်စာရင်း ထွက်ပြီးတော့ အေးမောင်ထံ အိဖြူလာလည်သေးသည်။ အန်တီလေးတော့ ပါမလာ။ သူမအိမ်တွင် နေစဉ် နှစ်နှစ်လုံး အေးမောင်နှင့် အိဖြူ ဇာတ်လမ်းကို အန်တီလေးမသိသလို အန်တီလေးနှင့် ဇာတ်လမ်းကိုလည်း အိဖြူမသိပါ။ ထို့ကြောင့်လည်း အိဖြူအား စိတ်ချလက်ချ လွှတ်ခြင်း ဖြစ်သည်။အိဖြူလာလည်သည့်အချိန်မှာ အငြိမ့်ပွဲများ ခြိမ့်ခြိမ့်သည်းသည့် ဆောင်းတွင်းကာလ ဖြစ်သည်။ ထိုကိစ္စကို သီးခြား ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် တင်ဆက်မည်ဖြစ်သဖြင့် ချန်လှပ်ထားခဲ့ပါသည်။အိဖြူ အေးမောင်တို့အိမ်မှာ တစ်လလောက်နေပြီးတော့ မြို့ကို ပြန်သွားသည်။

များမကြာမီ အန်တီလေး ရွာသို့ ရောက်လာသည်။ သူမ အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ခရီးသွားလိုကြောင်း၊ မိန်းမသားတစ်ယောက်တည်း ခရီးသွားရသည်မှာ အဆင်မချောလှသဖြင့် အေးမောင်ကို ခေါ်သွားလိုကြောင်း ပြောကာ ဘော်ဒီဂတ် ခန့်၍ ခေါ် သွားလေသည်။ ထိုအကြောင်းကိုလည်း သီးခြား ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဖြင့် တင်ဆက်မည်ဖြစ်သဖြင့် ချန်လှပ် ထားခဲ့ပါမည်။အေးမောင်တို့ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲအောင်စာရင်းထွက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးအောင်ကြသည်။ အေးမောင်က သချၤာအထူးပြု၊ အိဖြူက ဓာတုဗေဒအထူးပြုဖြင့် တက္ကသိုလ် အတူတက်ကြရသည်။ တက္ကသိုလ် ရောက်တော့ အိဖြူ အေးမောင်လိုချင်သည့် အဖြေကို ပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်အတူ တက္ကသိုလ်တက်ကြ ရင်းနှင့် ဘာတွေဖြစ်ကြမည်ဆိုသည်မှာ ဗေဒင်မေးနေစရာပင် မလိုတော့ချေ။ဘွဲ့ရပြီးသည်နှင့် အိဖြူက အန်တီလေးကို သူမနှင့်အေးမောင်အကြောင်း ဖွင့်ပြောလိုက်သည်။ အန်တီလေး ဒါတွေ ကြိုတွေးထားပြီးပါပြီ။ သူမအသက်လည်း လေးဆယ်ဝန်းကျင် ဖြစ်နေပြီပဲလေ။ သို့သော် လည်း လူ့စိတ်သည် ဆန်းကျယ်လွန်းသည်။ သူမသမီးကို အေးမောင်နှင့် သဘောလည်းတူသည်၊ အေးမောင် ကိုလည်း နှမျောမိပြန်သည်။

သူမ ဒီသမီး ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ဖခင်နေရာ မိခင်နေရာပါ တစ်ယောက် တည်း ရုန်းကန်နေခဲ့ရသည်သာ။ယခု သမီးကို အေးမောင်နှင့် လက်ထပ်မပေးနိုင်ရလောက်အောင်လည်း အကြောင်းပြချက် မရှိ။ သို့သော် လက်ထပ်ပေးလိုက်ပြီး သမီးကို အေးမောင်နှင့် ထည့်ပေးလိုက်ရအောင်လည်း သူမတစ်ယောက် တည်း အိမ်တွင် ဘယ်လိုဆက်နေရမည်နည်း။ အထီးကျန်ဘဝနှင့်တော့ မနေလိုပြီ။ ဒါဆို သမီး ကိုထည့်မပေးဘဲနှင့် အေးမောင်ကို အိမ်ပေါ်တင်ထားလျှင်ရော။ သားမက်နှင့် ယောက္ခမ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်မလာ ဘူးလို့ ဘယ်သူပြောနိုင်မလဲ။ သူမ အေးမောင်နှင့် ကာမအမှုများ ပြုခဲ့ဖူးသည်ဖြစ်ရာ အေးမောင်က ဇာတ်လမ်း ပြန်လာစ နိုင်သလို သူမစိတ်ကိုရော ထိန်နိုင်ပါ့မလား။ သူမလည်း လောကီသားပေပဲလေ။အေးမောင်နှင့် အိဖြူကို နှစ်ဖက်မိဘသဘောတူ မြို့မှာပင် ထိမ်းမြားလက်ထပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် အသစ်စက်စက် ဇနီးမောင်နှံ နှစ်ယောက်က သူမအား ကန်တော့သည့်အချိန်တွင် မျက်ရည်များ တွေတွေ ကျဆင်းလာခဲ့သည်။

ဘာ့ကြောင့်ကျသည့် မျက်ရည်လဲ၊ ဝမ်းနည်းခြင်းလား၊ ဝမ်းသာခြင်းလား၊ ပီတိလား၊ သောကကြောင့်လား၊ ပရိဒေဝမီးလား သူမကိုယ်တိုင်သာ သိပါလိမ့်မည်။ ကျွန်တော်လည်း မသိပါ။ သူမ ရုတ်တရက် ထကာ ဘီရိုထဲမှ ဖိုင်တစ်ခု ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လက်ရှိ နေအိမ်အား အေးမောင်နှင့် အိဖြူ တို့အတွက် လက်ဖွဲ့လိုက်ကြောင်းပြောကာ အိမ်ဂရန်ကို အေးမောင်လက်ထဲသို့ ပေးအပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘီရိုသော့အား အိဖြူထံ ပေးလိုက်ပြီး သားနှင့် သမီး ရင်းနှီးစားသောက်ရန် ငွေအလုံအလောက် လက်ဖွဲ့သည်ဟု ဆိုသည်။နောက်တစ်နေ့ မနက် မိုးလင်းလင်းချင်း ထူးခြားမှု တစ်ခု တွေ့လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးဝမှာ ညှပ်ထားသော စာတစ်စောင်။ နှစ်ယောက်သား ကမန်းကတန်း ဖွင့်ကာ ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီလေး တရားဓမ္မမှာ ပျော်မွေ့ဖို့အတွက် ထွက်သွားပြီ။ သားစဉ်မြေးဆက် ထူးချွန်ပြောင်မြောက်အောင် ပြုစု ပျိုးထောင် ကြပါဟု အကျဉ်းအားဖြင့် အဓိပ္ပာယ်ရသော စာရှည်ကြီးတစ်စောင်အား တွေ့လိုက်ရလေတော့သည်။ဤတွင် ဆန္ဒနှင့် ဘ၀ ဇာတ်လမ်းကို နိဂုံး ကမ္ပတ် အဆုံးသတ်ပါသည်။ ချစ်ဦးမောင်မောင်

 

Zawgyi

 

သူတို႔အေၾကာင္း

ေအးေမာင္ေရ.. လာအုံး… အိမ္ေရွ႕မွ ေခၚေနေသာ အေမ့အသံေၾကာင့္ အိမ္ေနာက္ေဖးတြင္ ႏြားစာစင္းေနရာမွ ကမန္းကတန္း  လက္ေဆးကာ အိမ္ေနာက္ေပါက္မွ တက္သြားသည္။   အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းမွာ အေမႏွင့္ အတူ ထိုင္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီး မ်က္ႏွာကို ေအးေမာင္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္မိသည္။ ဘယ္ေနရာမွာ ျမင္ဖူးလို႔ပါလိမ့္။ တစ္ ေနရာ ရာမွာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ျမင္ဖူးေနသလိုပဲ။ ဘယ္ေနရာမွာမွန္းေတာ့ မသိ။ သား…. သူ႔ကို မွတ္မိလား….   ေအးေမာင္  ေသေသခ်ာခ်ာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ စဥ္းစားသည္။ သိေတာ့ သိေနသလိုပဲ။ ဘယ္မွာလဲသာ မသိတာ။   ဟဲ့…. ေျဖပါအုံး… ေမးေနတာ  ကို….အေမ့ အသံေၾကာင့္ လန႔္ျဖပ္သြားသည္။

အင္း…. သိေတာ့ သိသလိုပဲ အေမ။ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘူး….  ေၾသာ္…. သူက အရင္တုန္းက ႐ြာမွာ အေမတို႔နဲ႔ အတူတူ ေနခဲ့ဖူးတဲ့  သားဖြားဆရာမေလးေလ သားရဲ႕…   အဲ…. မွတ္မိသလိုေတာ့ ရွိတယ္အေမ…. ေမ့ေတ့ေတ့ ျဖစ္ေနလို႔…..  ေအးေမာင္၏  အူလည္လည္စကားေၾကာင့္ သားဖြားဆရာမေလးဟု အေမေျပာေသာ ထိုခပ္ေခ်ာေခ်ာ အမ်ိဳးသမီးက ၿပဳံးသည္။ ေအး…. မမွတ္မိ ရင္လည္း…. နင့္အန္တီေလးဝယ္လာတဲ့…. မုန႔္လည္း… မစားနဲ႔ေတာ့….   (တိန္….. ငတ္ၿပီဟ)  ေအးေမာင္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ စပ္ ၿဖီးၿဖီးသာ ေနလိုက္ရသည္။  နင္… ငယ္ငယ္က… တစ္ႏွစ္သားေလးပဲ ရွိအုံးမွာေပါ့…. နင့္အန္တီေလးက ႐ြာမွာတာဝန္က်ေတာ့ အ ေမတို႔အိမ္မွာ အတူတူလာေနတာေလ… အခုေတာ့ သူ႔သမီးေလးေတာင္ နင့္ထက္ငယ္လွ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ပဲ ရွိမွာ… နင့္ကို  ေရမိုးခ်ိဳး သနပ္ခါးလိမ္းေပတာ သူေပါ့….    အေမ ေျပာျပလိုက္ေတာ့လည္း ေအးေမာင္ အားတုံ႔အားနာ ျဖစ္သြားမိေသးသည္။ အ ေမတို႔ႏွင့္ စကားစျမည္ ခဏေလာက္ သြားေျပာၿပီးေတာ့ ေအးေမာင္ အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းကာ ႏြားစာ ဆက္စဥ္းေနလိုက္သည္။  ဧည့္ ခန္းထဲမွာ ေနရတာ အေနအထိုင္ က်ဥ္းၾကပ္သလို ျဖစ္လာလို႔ပါ။

ၿခံထဲမွာ လုပ္စရာရွိတဲ့ အလုပ္မ်ား ဆက္တိုက္လုပ္ၿပီးေတာ့ ေဘးက ေကာက္႐ိုးပုံေပၚမွာ အၿမိဳင့္သား ႏွပ္ေနလိုက္သည္မွာ ညေန  သုံးနာရီခြဲေလာက္ သူ႔အေမ ႏႈိးမွ ႏိုးေတာ့သည္။ ဟိုအန္တီက ျပန္သြားေလၿပီ။  ထိုအန္တီေလးနာမည္က အိအိမြန္။ ေအးေမာင္တို႔  ငယ္ငယ္ေလာက္တုန္းက အေမတို႔ႏွင့္အတူ အိမ္ မွာ လိုက္ေနဖူးသည္။ ေျခာက္လေလာက္ ေနၿပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္က်သြားသျဖင့္  သူမ၏ ဇာတိၿမိဳ႕သို႔ ျပန္သြားကာ ၿမိဳ႕အနီး ႐ြာတစ္႐ြာမွာ သားဖြားဆရာမ လုပ္ေနသည္။ ယခုေတာ့ အလုပ္ထြက္လိုက္ၿပီး အိမ္ဆိုင္ ေလးဖြင့္ထား သည္။   သူမ၏ အမ်ိဳးသားျဖစ္သူ ကိုမိုးေဇာ္က ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္သို႔ ကူးကာ အလုပ္သြားလုပ္ရင္း ထိုအလုပ္တြင္ ေတြ႕ သည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ညိစြန္းကာ ျမန္မာဘက္သို႔ ျပန္မလာေတာ့ဘဲ ထိုႏိုင္ငံမွာပင္ အေျခ ခ်လိုက္သည္မွာ ယေန႔ ထက္တိုင္ပင္။

အန္တီေလးကေတာ့ သူမ၏ သမီးေလးႏွင့္အတူ ေနာက္အိမ္ေထာင္ ထပ္မျပဳေတာ့ဘဲ ေနလိုက္သည္။ အေမတို႔ႏွင့္ လာေနစဥ္က  ေအးေမာင္က သုံးႏွစ္သားအ႐ြယ္၊ အေမ့အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္မွာ ေအးေမာင္ကို ေမြးသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ထိုအန္တီ ေလးက ၁၈ ႏွစ္ ေလာက္သာ ရွိအုံးမည္။  ယခုေတာ့ ေအးေမာင္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီ။ ေအးေမာင္ ငယ္ငယ္က စာ တ အားညံ့သည္။ သူငယ္တန္းေန သုံးတန္းေလာက္အထိ ပုံမွန္ေလး ေအာင္ေသာ္လည္း ေလးတန္းမွာ ႏွစ္ႏွစ္ ၊ ရွစ္တန္းမွာ ႏွစ္ႏွစ္ ေန လိုက္ရသည္။ ေက်ာင္းစတက္တာေတာင္ ေျခာက္ႏွစ္သားအ႐ြယ္မွ စတက္သည္ ျဖစ္ရာ အသက္ ၁၆ ႏွစ္မွာမွ ရွစ္တန္းသာ ရွိေသး  သည္။ သူ႔အရပ္ သူ႔ေဒသမွာေတာ့ ဒီအ႐ြယ္က လယ္ထဲ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းထုတ္ကာ လယ္ထဲဝိုင္းကူလုပ္ရ သည္သာ မ်ားသည္။ ေအးေမာင္ အေမက ေအးေမာင္ကို ေက်ာင္းဆက္ေနေစလိုသည္။ သူမ်ားေတြ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္မွာ ဆယ္တန္း  ေအာင္ေသာ္လည္း ေအးေမာင္ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္မွ ကိုးတန္း တက္ရအုံးေတာ့မည္။ အခုလည္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔ အ ေမ့ကို ဝိုင္းကူေနျခင္းသာ။

ထိုအန္တီေလးလာလည္ေတာ့ အေမလည္း ေအးေမာင္ကို ကိုးတန္း ဘယ္မွာထားရမလဲ တိုင္ပင္မိ သည္။ ထိုအန္တီေလးက သူ႔အိမ္ မွာ လာေနၿပီး ေက်ာင္းတက္ခိုင္းလွ်င္ အိမ္လခေရာ စားစရိတ္ပါ မေပးပါနဲ႔။ သူ႔ေက်ာင္းမုန႔္ဖိုးနဲ႔ အဝတ္အစားဖိုးေလာက္ပဲ ေပးပါ  ဆိုၿပီး ေျပာသြားသည္ဟု အေမက ေျပာျပသည္။ ေအးေမာင္ သူ႔အေမ ေျပာေနသည့္ စကားမ်ားကို နားေထာင္ရင္း အေတြးပင္လယ္ ထဲ ေမ်ာပါသြားေလေတာ့ သည္။   ဟဲ့… ေကာင္ေလး… ငါေျပာတာၾကားလား…. စိတ္က ဘယ္ေရာက္ေနမွန္း မသိဘူး…. နင့္ကို ေတာ့ အိအိမြန္လက္ထဲ ျမန္ျမန္အပ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ႐ြာမွာထားလို႔ေတာ့…. ေစာေစာ မိန္းမရမလားပဲ….   ဟာ…. အေမက လည္း…. သားက အဲဒါေတြ.. စိတ္မဝင္စားပါဘူး….  ေအာင္မယ္…. စိတ္ဝင္စားလို႔ေရာ… ရမလား…   အင္းပါ…. အေမရာ…..     အ ေမက သူေျပာခ်င္တာမ်ား ေျပာၿပီး အိမ္ေပၚသို႔ ျပန္တက္သြားေတာ့သည္။ ေအးေမာင္လည္း တစ္ကိုယ္လုံး ေပလူးေနသည္မ်ားကို  ေရခ်ိဳးသန႔္စင္ကာ ထမင္းစားရန္ အိမ္ေပၚသို႔ လိုက္တက္သြားရေတာ့ သည္။ အေဖက ပိုးထိၿပီး ၿပီးခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္ေလာက္က ဆုံးပါး သြားခဲ့ရာ အေမလည္း အေမ၊ အေဖလည္း အေမ မဟုတ္ပါလား။ အေမ့ကို ေအးေမာင္ ေၾကာက္ပါသည္။

မိုးဦးက်စ၊ ေမလ၏ အကုန္ပိုင္းေလာက္ျဖစ္သည္…..  ေအးေမာင္ႏွင့္ သူ႔အေမ ႐ြာမွ ၿမိဳ႕ကို ေျပးဆြဲေသာ ပဲ့ေထာင္သေဘၤာေလးႏွင့္  အန္တီေလးဆီ သြားၾကသည္။ ေအးေမာင္ကို ေက်ာင္းအပ္ရေတာ့မည္ေလ။   အန္တီေလးအိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ အထုပ္အပိုးေတြ  ေနရာခ်ရသည္။ အန္တီေလးက ေအးေမာင္ကို အေပၚထပ္က အခန္းမွာ ေနရာခ်ေပးသည္။ ထင္းရႉးေသတၱာတစ္လုံးႏွင့္ ေခါက္ စားပြဲေလးတစ္လုံးသာပါေသာ ေအးေမာင္အဖို႔ ေနရာက်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း ရွိလွသည္။  ေနရာခ်ေပးၿပီးေတာ့ ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ ဆင္းလာသည္။ အေမက ေအးေမာင္ကို မလိမၼာတာရွိ ဆုံးမပါ ဘာညာသာရကာ ေျပာကာ အန္တီေလးထံ အပ္သည္။ အန္တီေလး ကလည္း ၿပဳံးၿပဳံးရယ္ရယ္ပင္ ေအးေမာင္က လိမၼာမွာပါ။ က်မတာဝန္သာ ထားဟု ေျပာ သည္။

ေအးေမာင္ အေမ သေဘၤာႏွင့္ ႐ြာျပန္သြားေတာ့ ေအးေမာင္ရင္ထဲ ဟာတာတာႀကီး ျဖစ္ေနမိသည္။ မိဘႏွင့္ခြဲကာ တစ္ခါမွ မေနစဖူး ေလ။ ညေနပိုင္းေလာက္က်ေတာ့ ေအးေမာင္ က်ဴရွင္တက္ဖို႔ အန္တီေလး လိုက္အပ္ေပးသည္။ က်ဴရွင္စရိတ္ေတြလည္း တစ္ႏွစ္ စာ တစ္ခါတည္း ႀကိဳရွင္းေပးထားသည္။  အိမ္မွာ ေနတုန္းကထက္ေတာ့ အလုပ္သက္သာသည္။ အန္တီေလးတို႔အိမ္က ေရတြင္းရွိ သျဖင့္ အိမ္ ေနာက္ေရတြင္းမွ ေရကို ပုံးေလးမ်ားႏွင့္ ထမ္းကာ ေဆးဖို႔ေၾကာဖို႔ စည္ပိုင္းထဲ ထည့္ေပးရသည္။ ေသာက္ေရ ကိုေတာ့  ရပ္ကြက္ထိပ္က ေရကန္မွာ သြားယူရသည္။ က်န္တာကေတာ့ ကိုယ့္ တစ္ကိုယ္ရည္တစ္ကာယ တာဝန္အျပင္ လုပ္စရာမရွိလွပါ။

က်ဴရွင္ႀကိဳတက္ထားသျဖင့္ ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့ သိပ္ေတာ့ အခက္အခဲမရွိလွ။ စာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဖတ္ဖူးၿပီးသားေတြေတာ့  ျဖစ္ေနသျဖင့္ အဆင္ေျပပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေအးေမာင္သည္ အသက္ ၁၇ ႏွစ္ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည့္အျပင္ လူေကာင္လည္း ထြားသျဖင့္  အတန္းေဖာ္အားလုံးတြင္ အႀကီးဆုံးျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ အေနရခက္သည္။ သူထက္ ေျခာက္လေလာက္သာ  ငယ္သည့္ ေက်ာင္းသား ေလးငါးေယာက္ ရွိသည္ျဖစ္ရာ သိပ္ေတာ့ အခက္အခဲမရွိလွေခ်။  ေအးေမာင္ ေက်ာင္းဆင္းလွ်င္ အိမ္ျပန္  ေရမိုးခ်ိဳးထမင္းစား၊ ၿပီးလွ်င္ က်ဴရွင္ျပန္သြား၊ က်ဴရွင္ကျပန္လွ်င္ စာနည္းနည္းက်က္ၿပီး အိပ္႐ုံသာ။ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့  အသားက်သြားသည္။ သိပ္ မၾကာမီ ရန္ကုန္က ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ဘုရားဖူး ထြက္သြားေသာ အန္တီေလး၏သမီးျဖစ္သူ အိျဖဴ ျပန္ ေရာက္လာ သည္။ သူမက အိျဖဴဆိုသည့္ နာမည္ႏွင့္ လိုက္ေအာင္ပင္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က အိအိပုံ႔ပုံ႔ေလးႏွင့္ ျဖဴဝင္း ေသာ  အသားအရည္ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ အန္တီေလးက အိျဖဴကို ေအးေမာင္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ အိျဖဴက ေအးေမာင္ထက္ တစ္ႏွစ္ သာ ငယ္သည္။ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ကေလးဆန္ဆန္ သူ႔ ႐ုပ္ဟန္ေလးက ခ်စ္စရာ အလြန္ေကာင္းေန သလိုပင္။ ေအးေမာင္ကို သူက ကိုကို ဟုေခၚၿပီး ေအးေမာင္က သူမ ကို ညီမေလးလို႔ေခၚသည္။ အိအိလို႔လည္း တစ္ခါတေလ  ေခၚသည္။

ေအးေမာင္ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းမွာ တက္ရေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြလည္း စုံလာသည္။ အေပါင္းအသင္း စုံ ေသာ္လည္း ကြမ္းေတြ  ေဆးလိပ္ေတြ အရက္ေတြ သူမလုပ္ရဲ။ အန္တီေလးက အေမကို ျပန္တိုင္လိုက္လွ်င္ ႏြား ႐ိုက္သည့္ ႀကိမ္ႏွင့္ အေဆာ္ခံရမည္ကို  ေၾကာက္လွသည္။ တစ္ရက္တြင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က စာအုပ္ ကေလး တစ္အုပ္ လာေပးသည္။ ပန္းေရာင္စာအုပ္ကေလး ျဖစ္ကာ ပါးပါးေလးျဖစ္သျဖင့္ သီခ်င္းစာအုပ္ဟု ထင္လိုက္ကာ ငါမွ သီခ်င္းမဆိုတတ္တာဟ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။     သူငယ္ခ်င္းက သီခ်င္းစာအုပ္မဟုတ္ဘူး၊ မင္းေသခ်ာဖတ္ၾကည့္ ၿပီးရင္ေကာင္းမွန္းသိလာလိမ့္မည္ ဟု ေျပာသည္။ ေအးေမာင္  လည္း ယူၿပီး လြယ္အိတ္ထဲထည့္ထားလိုက္သည္။ ထုတ္မဖတ္ရဲေခ်။ အေရွ႕တြင္ စာသင္ေနသည့္ ဆရာႀကီးက သခ်ၤာေတာ္ သေလာက္ အ႐ိုက္ၾကမ္းသည္ဟု နာမည္ႀကီးေသာ ဆရာႀကီး ဦးျမဝင္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္…..။

ညေန ေရခ်ိဳး ထမင္းစား က်ဴရွင္သြားႏွင့္ အလုပ္မ်ားလိုက္သျဖင့္ ထိုစာအုပ္ ကိုလည္း ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ျဖစ္သြားသည္။ အိမ္ျပန္ ေရာက္ေတာ့ ပင္ပန္းသျဖင့္ အေတာ္ေလး ႏြမ္းနယ္ ေနၿပီ။ အိျဖဴကေတာ့ ဆယ္တန္းေျဖထားၿပီးၿပီမို႔ ေအာင္စာရင္းထြက္ဖို႔ ေစာင့္ ေနသည္။ အိျဖဴက တစ္ႏွစ္က်လို႔ ျပန္ေျဖထားျခင္းျဖစ္သည္။ သိပ္ေတာ့ မေျဖႏိုင္ဟု ေျပာသည္။ သူက ေလာေလဆယ္ စာမက်က္ ေသး။ က်လွ်င္ ေတာ့ က်က္မည္ဟု ေျပာသည္။ ေၾသာ္ သိပ္ေျပာတတ္တဲ့ ေကာင္မေလး။ က်မွေတာ့ ေနာက္တစ္ႏွစ္တက္ရင္  က်က္ရေတာ့မည္ေပါ့။ ေအးေမာင္ သူ႔အခန္းသို႔ တက္သြားသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ စာအုပ္မ်ားကို လြယ္အိတ္ထဲက ထုတ္ကာ  စားပြဲေပၚတင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ေန႔လည္က သူငယ္ခ်င္းေပးသြားသည့္ စာအုပ္ကေလးက ထြက္က် လာသည္။ က်န္သည့္စာအုပ္ မ်ားကို မဖတ္ရေသးခင္မွာပင္ ထိုစာအုပ္ကေလးကို လက္က လွန္မိသည္။

စာအုပ္က စဖတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ဆိုတာ သိလိုက္သည္။ စိတ္ဝင္တစားႏွင့္ ဖတ္လိုက္ သည္မွာ စာအုပ္အလယ္ ပိုင္းေလာက္ ေရာက္ေတာ့ အစက ဆီးသြားခ်င္၍ ေတာင္လာသည္ဟု သိထားေသာ ငယ္ပါညီေတာ္ေမာင္မွာ ဆီးမသြားခ်င္ဘဲ  တင္းမာလာေခ်ၿပီ။ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးေသာ (သတိမထားမိေသာ) ကာမ ဆႏၵမ်ားသည္ ႏိုးႂကြလာေခ်ၿပီ။ စာအုပ္ဖတ္ၿပီး ဇာတ္လမ္း ဆုံးသြားေသာ္လည္း ထပ္ကာထပ္ကာ ဖတ္မိ သည္။ ေက်ာင္းက သင္လိုက္ေသာ စာမ်ားကို ဖတ္ဖို႔ပင္ စိတ္မပါေတာ့။  သို႔ေသာ္လည္း မဖတ္လွ်င္ ႀကိမ္လုံးစာ မိမည္ကို ေၾကာက္ရေသးသည္ျဖစ္ရာ ႀကိတ္မွိတ္ဖတ္လိုက္ရသည္။ အိပ္ကာနီး ပန္းေရာင္  စာအုပ္ ေလး တစ္ေခါက္ဖတ္ၿပီး ေတာ့ အိပ္လိုက္သည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ ဘယ္ကမွန္းမသိေသာ ေကာင္မေလးတစ္ ေယာက္ႏွင့္  ၾကည္ႏူးေနလိုက္သည္။ မနက္ အိပ္ရာထလိုက္ေတာ့ ပုဆိုးတြင္ စိုေနသည္။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိေခ်။  ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေတာ့  သူငယ္ခ်င္းကို သူ႔စာအုပ္ေလး ျပန္ေပးလိုက္သည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက ေနာက္ တစ္အုပ္ ထပ္ေပးသည္။

ေဟ်ာင့္ ဂ်င္းေကာင္…. မေန႔ညက ဘယ္ႏွခ်ီၿပီးသြားလဲ….   ဘာ… ဘယ္ႏွခ်ီလဲဟ….   အာ…… မင္း… ဂြင္းမထုတတ္ဘူးလား….   ေဟ့ေအး….. ဘာလဲ ဂြင္းထုတာ….  သူငယ္ခ်င္းက ေဘးဘယ္ညာကို မ်က္စိေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္။ သူတို႔က အေနာက္က ေထာင့္ ဆုံးခုံျဖစ္ေန သျဖင့္ ေဘးတစ္ဖက္က နံရံျဖစ္ေနသည္။ က်န္တဲ့ ေဘးတစ္ဖက္ကလည္း ခုံအလြတ္ေတြခ်ည္း။ ခုံတန္းပိုေန သျဖင့္ ခပ္ေအးေအးေနတတ္သည့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေနာက္ဆုံးတန္းမွာ ထားေပးျခင္းျဖစ္သည္။  ေဟ်ာင့္…. ငါျပမယ္ ဒီမွာၾကည့္….  သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးေအာက္က ငယ္ပါကို လက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ျပ သည္။ ေအးေမာင္  တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးပါ။ သူလုပ္သလို လိုက္လုပ္မလို႔ ႀကံတုန္း အေရွ႕က အဂၤလိပ္စာ ဆရာႀကီး အေနာက္ကို ေလွ်ာက္လာသျဖင့္   ကိုယ္ရွိန္သတ္လိုက္ရသည္။

အတန္းၿပီးလို႔ ဆရာထြက္သြားေတာ့ ေက်ာင္းလဲ လႊတ္ၿပီမို႔ သူငယ္ခ်င္းက…. ေအးေမာင္… ညက် ခုန ေျပာသလိုလုပ္ၾကည့္…. မင္း ႀကိဳက္သြားလိမ့္မယ္….   ေအးေမာင္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူစကားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ စိတ္ကူး ယဥ္လာသည္မွာ အိမ္ကို ဘယ္လို ေရာက္သြားသည္ပင္မသိ။ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း စမ္းသပ္မလို႔ ႀကံစည္ေသးသည္။ အခ်ိန္မ ရသျဖင့္ က်ဴရွင္ ကို အျမန္ေျပးရသည္။ က်ဴရွင္မွာ ဆရာမ စာသင္သည္ကိုလည္း လိုက္သာမွတ္ေနရသည္။ စိတ္ေတာ့ သိပ္မဝင္  စားေတာ့။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အန္တီေလးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အခန္းထဲတက္သြားသည္။ အခန္းထဲေရာက္ ေတာ့ အခန္းတံခါးကို  ေသခ်ာပိတ္ကာ ဂ်က္ခ်သည္။ ထို႔ေနာက္ စာအုပ္မ်ားကို စားပြဲေပၚတင္ကာ အသစ္ထပ္ရ လာသည့္ စာအုပ္ကေလးကို စားပြဲခုံေပၚ  တင္လိုက္ျပန္သည္။ စာအုပ္ကို တစ္ေခါက္ဖတ္ၾကည့္သည္။

မေန႔က ဇာတ္လမ္းထက္ ပိုေကာင္းသလို ထင္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ကာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေျပာသလို ငယ္ပါ ကို လက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ စာအုပ္ဖတ္ထားၿပီး မတ္မတ္ေထာင္ေနသည္ျဖစ္ရာ လက္ ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္  လုပ္ၾကည့္(ဂြင္းတိုက္ၾကည့္)ရာ စိတ္ထဲတြင္ တမ်ိဳးခံစားေနရသည္။ တစ္ခု ခု ဆီသို႔ ေရာက္ေအာင္သြားေနရသကဲ့သို႔။ ရင္ထဲမွာ လည္း လႈိက္ေမာလာသည္။ ရင္ခုန္သံေတြ တဒိန္းဒိန္း ျမန္လာကာ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံး ပူရွိန္းရွိန္းျဖစ္လာသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္  အရွိန္တက္လာၿပီးေနာက္ ထိပ္ဖ်ားမွ သည့္ အရင္းတိုင္ေအာင္၊ ထိုမွသည္ ဟိုးအတြင္းပိုင္းအထိ က်င္တက္လာသည္။

ေအးေမာင္ လန႔္သြားသည္။ ဘာျဖစ္လာသည္မသိေသာေၾကာင့္ပင္။ သို႔ေသာ္ ရပ္ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ကို ေရွ႕ဆက္ခ်င္စိတ္က ဖုံးလႊမ္း သြား သည္။ ထိုစိတ္ႏွစ္မ်ိဳး ဒြန္တြဲကာ လြန္ဆြဲေနစဥ္မွာပင္ ငယ္ပါတစ္ခုလုံး က်င္တက္လာၿပီး ပူေႏြးေသာ သုက္ရည္ မ်ား ဝတ္ထား သည့္ ပုဆိုးထဲသို႔ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ဒီေလာက္ ေကာင္းသည့္ အရသာ ေအးေမာင္ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးေခ်။ ႏုန္းေခြသြား သလိုလည္း ခံစားရသည္။  အိပ္ရာေပၚတြင္ ပိုးလိုးပက္လက္ လွဲခ်လိုက္ရ သည္။ ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့  စိမ္းေ႐ႊေ႐ႊအနံ႔ရွိေသာ အရည္ျဖဴျဖဴမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ ေအးေမာင္ ပထမဆုံး အႀကိမ္မို႔ လန႔္ေနသည္။ ဟိုေကာင္ေတြလုပ္တာ ဒီ လိုေရာ ျဖစ္ၾကရဲ႕လား။ ငါ့က်မွ အရည္ေတြထြက္ၿပီး လူကႏုန္းသြားတာဆိုေတာ့ အထဲမွာ ဒဏ္ရာေတြ ဘာေတြမ်ား ရွိလို႔လား လန႔္ သြားျခင္း ျဖစ္သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္ ဒီေနရာမွာဆရာလည္း ျဖစ္သူကို စာအုပ္ ျပန္ အပ္ရင္း အေတြ႕အႀကဳံ ရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ရသည္။   သယ္ယင္းကလည္း….. အဲဒါ… ပုံမွန္ပဲကြ… အဲဒီအရည္မထြက္ေတာ့မွသာ… ပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့မွာ….  သိ ပုေလကြာ…. ငါက တခါမွ မႀကဳံဖူးေတာ့…. လန႔္သြားတာ…. ဟဲဟဲ…..   ေရာ့….. ဒီမွာ ေနာက္တစ္အုပ္…..    ေအးေမာင္ အရင္ေန႔ ေတြလိုပဲ စာအုပ္ကို လြယ္အိတ္ထဲ ထည့္သယ္ကာ အိမ္ျပန္သြားသည္။ က်ဴရွင္သြား အိမ္ျပန္ၿပီးေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း မေန႔က  လုပ္ငန္း ဆက္လုပ္သည္။ ေအးေမာင္ ဒီအရသာကို သေဘာက် ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာ စြဲလန္းသြားသည္။ စာအုပ္ထဲကလို အျပင္မွာလည္း  လုပ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြလည္း ေပါက္လာရ သည္။ အျပင္မွာ လုပ္ၾကည့္ဖို႔က မလြယ္လွ။ ရည္းစားထားတာ မိသြားရင္လည္း  ေက်ာင္းထုတ္ခံရမည္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ထုတ္မည္ထက္ အေမလာထုတ္မည္ကို စိုးရိမ္ရသည္။

ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးထုတ္လိုက္ တာ တစ္ျခားေက်ာင္း သြားတက္လို႔ရေသးသည္။ အေမလာထုတ္သြားရင္ေတာ့ ဘယ္ေက်ာင္းမွာမွ တက္လို႔ ရေတာ့မည္မဟုတ္  ေပ။ေက်ာင္းက မိန္းကေလးေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္သည္။ ယခင္က သတိမထားမိသည့္ အလွေတြက မ်က္စိထဲမွာ  ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေပၚလာၾကသည္။ စိတ္ ဆိုေတာ့လည္း ခက္သားကလား။ ထိန္းလို႔ သိမ္းသို႔ လြယ္သည့္အရာ မဟုတ္။ တစ္ ခ်က္တစ္ခ်က္ အိျဖဴဆီလည္း ေရာက္သြားသည္။ တီေလးဆီလည္း ေရာက္သြားသည္။ အိမ္မွာ အနီးဆုံး ရွိေနၿပီး အမ်ားဆုံး ေတြ႕ ေနရသည့္ မိန္းမသားႏွစ္ဦး မဟုတ္ပါလား။ တီေလးကိုေတာ့ ေၾကာက္သည့္ အားနာသည့္စိတ္ႏွင့္ အေတြးထဲက အျမန္ျပန္ထုတ္ပစ္ ရသည္။ ညီမေလး အိအိကိုလည္း မျပစ္မွားလို။

သို႔ေသာ္ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ အ႐ြယ္ေရာက္ေနသည့္ အိျဖဴ၏ ဖြံ႕ထြားသည့္ ရင္ႏွစ္ မႊာ၊ စြင့္ကားသည့္ တင္ႏွစ္မႊာ၊ အဆီကင္းသည့္ ခါး သိမ္သိမ္ကေလးမ်ားႏွင့္ စကတ္တိုတိုေလးမ်ား ဝတ္ခ်ိန္တြင္ ျမင္ရတတ္သည့္ ျဖဴဝင္းမြတ္စင္းေနသည့္ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလး မ်ားေၾကာင့္ အာ႐ုံထဲမွ ထုတ္ပစ္လို႔ မရႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အတန္းထဲမွ ေကာင္မေလးမ်ားအား မွန္းဆကာ ဂြင္းတိုက္ ေနခ်ိန္တြင္ ၿပီးကာနီးတြင္ အိျဖဴ၏ ပုံရိပ္လႊာက အလိုလို ဝင္လာၿပီး ၿပီးသြားသည္သာ မ်ားသည္။ ၾကာေတာ့ အိျဖဴကိုပင္ အားမနာ တမ္း မွန္းတတ္လာသည္။ တစ္ခါတရံ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မမွန္းဘဲ အိျဖဴတစ္ေယာက္တည္းကိုသာ မွန္းၿပီး ထုလိုက္မိတတ္သည္။

သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွင့္ အေတြ႕အႀကဳံဖလွယ္တိုင္း နည္းစနစ္ အသစ္တစ္မ်ိဳး အၿမဲရသည္။ ေနာက္ဆုံး ေတာ့ ေက်ာင္းကအိမ္သာ၊  အိမ္က အိမ္သာ၊ ေရစင္(အေပါ့သြားရန္လုပ္ထားသည့္ေနရာ)မ်ားတြင္ မက်န္ ထု တတ္လာသည္။ ေဆးဆိုင္မွာလည္း မုန္ညင္းဆီ  သြားဝယ္ကာ ေဆာင္ထားတတ္လာသည္။ ပညာေရးတြင္ မညံ့ရေအာင္လည္း ထိန္းတတ္လာသည္။ ဒါက ဘယ္အခ်ိန္လုပ္လုပ္ ရ သည္ဆိုတာ သိသြားေတာ့ စာသင္ခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ႏိုင္ၿပီ၊ စာက်က္ခ်ိန္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ က်က္ႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။  စာက်က္ၿပီးရင္ ေတာ့ အားလုံးသိမ္းဆည္းၿပီးခ်ိန္မွ အိပ္ရာထဲဝင္ တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္း ဆြဲတတ္လာသည္။ စာသင္ခ်ိန္မွာ စိတ္ေပၚ လာ လွ်င္ပင္ ခြင့္ေတာင္းကာ အိမ္သာထဲဝင္ၿပီး စိတ္ေျဖတတ္ေနၿပီကိုး။

မိုးေလး တဖြဲဖြဲ ႐ြာသြန္းေနေသာ ညတစ္ည။ ေအးေမာင္ ထုံးစံအတိုင္း စာမ်ားက်က္ၿပီးသျဖင့္ လုပ္ငန္း စဖို႔ ဟန္ျပင္ေနတုန္းရွိေသး  ေအာက္က ေအာ္ေခၚသံၾကားလိုက္ရသည္။    အိမြန္….. အိမြန္ေရ…. တံခါးဖြင့္အုံးေဟ့ ဧည့္စာရင္းစစ္ခ်င္လို႔…. (ထိုစဥ္က  ဧည့္စာရင္းဥပေဒမဖ်က္ ေသးပါ)   ဘယ္သူမွ ၾကားဟန္မတူ။ မိုးဖြဲဖြဲႏွင့္ အန္တီေလးေရာ အိအိပါ အိပ္ေမာက်ေနၿပီ ထင္သည္။  ေအးေမာင္ ေအာက္ကေခၚသံေၾကာင့္ ခုနက တင္းမာေနေသာ စိတ္မ်ား ေလ်ာ့ပါးသြားသည္။ ပုဆိုးျပင္ဝတ္ကာ ေအာက္ကို ဆင္း သြားၿပီး အန္တီေလး အခန္းေရွ႕အေရာက္ တံခါးေခါက္လိုက္သည္။ ထူးသံမၾကား။ ဝင္ႏႈိးမွ ရေတာ့မည္။ အခန္းတံခါးဘုသီးကို  လွည့္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အန္တီေလး အိပ္ရာမွ ႏိုးလာဟန္တူသည္။     ေအးေမာင္…. ဘာလဲ ဖိုးသား (ေအးေမာင္ကို ဖိုးသားဟု အန္တီ ေလးက ခ်စ္စႏိုးေခၚတတ္သည္)  ဧည့္စာရင္းစစ္မလို႔တဲ့…အန္တီေလး…. လူႀကီးေတြ ေရာက္ေနတယ္….

ေအး… ခဏေစာင့္ ဖိုး သား…. လာမယ္….  အန္တီေလး အိပ္ရာထဲမွာ အိပ္ေနရာမွာ ျခင္ေထာင္ကို မ ကာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို အျပင္သို႔ တြဲေလာင္းခ်လိုက္  သည္။ ေအးေမာင္ မ်က္လုံးထဲ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ၾကက္ေသေသသြားမိသည္။ လွ်ပ္စီးလက္ လိုက္သလို စိတ္ထဲ ခံစားမိကာ ဗေလာင္ဆူသြားသည္။ တီေလး၏ ထဘီက ခါးအထိ လန္တက္ေနကာ ေပါင္ ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားက အဖုတ္ကို  ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရသည္။ တီေလးက ညအိပ္လွ်င္ မီးလင္းမွ အိပ္တတ္ သည္။ တီေလးက မ်က္လုံးမဖြင့္ေသး။ ေအး ေမာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနမိကာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ ျဖစ္ ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တီေလး မ်က္လုံးပြင့္သြားရာ ေအး ေမာင္ သူမ ေအာက္ပိုင္းကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္ရၿပီး သူမကိုယ္သူမ ျပန္ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ရာ အေျဖမွန္ကို သြားေတြ႕သည္။

ဟဲ့…. ေကာင္ေလး….. ဘာကို လာၿပီး အျပဴးအၿပဲၾကည့္ေနတာတုန္း…. ေသခ်င္လို႔လား….. သြား…..  တီေလး ရွက္ကိုးရွက္ကန္း  ေမာင္းထုတ္သျဖင့္ ေအးေမာင္ ကမန္းကတန္း အိမ္ေပၚထပ္သို႔ တက္ေျပးရေလ ေတာ့သည္။ ရင္ထဲတြင္လည္း တဒိန္းဒိန္း ခုန္ေန မိသည္။ သူ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ အစိတ္အပိုင္းေတြ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ဖူးေခ်။ ႐ုပ္ျပစာအုပ္မ်ားတြင္ ဆြဲထားသည္ ကလည္း မဆန႔္မၿပဲ ဟဲဗီးႀကီးေတြ ျဖစ္ရာ သိပ္မပီျပင္လွ။   ယခုေတာ့ တီေလး၏ အဖုတ္ကိုမွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕လိုက္ရ သည္။ ထိုည စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္လမ္းထဲမွာေတာ့ တစ္ျခားအေၾကာင္းစဥ္းစားလို႔မရေတာ့။ တီေလး၏ ေ႐ႊႀတိဂံနယ္ေျမမွ ႐ုန္းထြက္ လို႔ မရ ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ အိပ္မက္ထဲအထိပါ လိုက္စိုးမိုးေနေတာ့သည္။  ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းေတြထြက္ေတာ့ အိျဖဴ မ ေအာင္ပါ။ မေအာင္ေသာ္လည္း အိျဖဴ သိပ္ဝမ္းမနည္း လွ။ ငိုလည္း မငိုမိ။ ေျဖစဥ္ကတည္းက မေအာင္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိထားၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ သိပ္မခံစားရျခင္းျဖစ္သည္။ အေမျဖစ္သူက ေက်ာင္းလိုက္အပ္ေပးကာ စာအုပ္မ်ား ေက်ာင္းဝတ္စုံမ်ား ဝယ္ေပးရသည္။  အိျဖဴ ေက်ာင္းတက္ ေတာ့ ကိုကို ေအးေမာင္ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ အတူတူ လိုက္ရသည္။

ေအးေမာင္ကလည္း ေပ်ာ္ပါသည္။ သူ႔ထက္ တစ္တန္းႀကီးေသာ္လည္း တစ္ႏွစ္ငယ္ေသာ ညီမေလး အိျဖဴကို ဆိုင္ကယ္ေပၚတင္  ကာ ေက်ာင္းသြားရသည္ေလ။ က်ဴရွင္တက္ရေတာ့လည္း အတူတူျဖစ္သည္။ ေအး ေမာင္က က်ဴရွင္ၿပီးသြားလို႔ အိျဖဴ စာသင္ေန  တုန္းဆိုလည္း ေစာင့္ေနရသည္။ အိျဖဴက အရင္ၿပီးသြားရင္လည္း ေအးေမာင္ အခန္းေရွ႕က ေစာင့္ေနသည္။ ေအးေမာင္ရင္ထဲတြင္  ၾကည္ႏူးေနသည္။ သူ ညစဥ္ညတိုင္း ျပစ္မွား ေနက် ညီမေလး အိျဖဴက သူ႔ဆိုင္ကယ္ေနာက္တြင္ တက္ထိုင္ကာ အက်ၤ ီစကို ကိုင္ ၿပီး လိုက္သည္။ ခါးေတာ့ မဖက္ပါ။ ေအးေမာင္ အိျဖဴ၏ အလွကို ေသေသခ်ာခ်ာကို ၾကည့္ျဖစ္သည္။ အိျဖဴ ဘာအဝတ္အစား   ဝတ္ဝတ္ ေအးေမာင္က မ်က္လုံးျဖင့္ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ထားသည္။ အစက ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းမေလးမ်ားႏွင့္ ရႈပ္ရွတ္ခက္ ေနေသာ   စိတ္ကူးယဥ္နယ္ေျမတြင္ လူရွင္းသြားေပၿပီ။ တီေလးႏွင့္ အိျဖဴသာ တစ္လွည့္စီ ႀကီးစိုးေနသည္။

တီေလး၏ အဖုတ္ကို ျမင္ရၿပီးေတာ့ သူ႔မင္းသမီးေလး အိျဖဴ၏ အဖုတ္ကို ျမင္ခ်င္လွသည္။ သို႔ေသာ္ ျမင္ခြင့္မသာေသး။ အိျဖဴက  အခန္းတံခါးကို ဂ်က္ထိုးၿပီး အိပ္တတ္သည္။ ေအးေမာင္ အႀကံေပါင္းစုံ ထုတ္ေတာ့ လည္း အခြင့္မသာလွ။ တစ္ရက္တြင္  ဆင္ႀကံႀကံေနရင္း အႀကံတစ္ခု ဖ်ပ္ကနဲ ရလိုက္သည္။ ဟိုတခါ တီေလးကို ျမင္ရတုန္းက တီေလး ညဘက္အိပ္လွ်င္ ပိုးစိုးပက္စက္  အိပ္တတ္သည္ကို သိသြားသည္။ ထိုအႀကံ ရလိုက္သည္မွာလည္း အျခားမဟုတ္။ သူ႔အခန္း ေဘးနံရံမွာ ပိုးေပါက္သျဖင့္ အေပါက္ ျဖစ္ေနသည္ကို ၾကည့္ ေနရင္ အႀကံေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။   တီေလးေရာ အိျဖဴေရာ သူ႔အခန္းေအာက္မွာ ေနတာျဖစ္သည္။  ေအာက္ထပ္မွာ တီေလးႏွင့္ အိျဖဴက အခန္းႏွစ္ခန္းကို အက်ယ္ယူထားသည္။ အေပၚထပ္တြင္ အခန္းသုံးခန္း ဖြဲ႕ထားကာ ထိပ္ ဆုံးခန္းကို အလြတ္ထားသည္။ ေလွကားနားက အခန္းကိုေတာ့ ပစၥည္းအပိုေတြ သိမ္းထားသည္။ ေအးေမာင္အခန္းက တီေလး အခန္းႏွင့္ အိျဖဴအခန္း၏ အေပၚတြင္ ခြကာ ေဆာက္ထားသျဖင့္ ေခါင္းရင္းပိုင္းက တီေလးအခန္းဘက္တြင္ ရွိၿပီး ေျခရင္းပိုင္းက အိ ျဖဴအခန္းဘက္တြင္ ရွိသည္။

ေက်ာင္းပိတ္ ရက္တစ္ရက္တြင္ ေအးေမာင္ ခဲတံခြၽန္ဓားႏွင့္ တီေလး အခန္းဘက္ျခမ္းျဖစ္သည့္ ေခါင္းရင္းဘက္ ေခါင္းအုံးေဘးနား တြင္ အေပါက္တစ္ေပါက္ ေဖာက္သည္။ ကြၽန္းျပားေတြ ခင္းထားသည္ျဖစ္ရာ ေတာ္ေတာ္ ေဖာက္ယူရသည္။ ႀကိဳးစားပမ္းစား ေဖာက္လိုက္ ေတာ့ အေပါက္တစ္ေပါက္ ေကာင္းေကာင္းျဖစ္သြားသည္။ အစမ္း ေခ်ာင္းၾကည့္သည္။ အဆင္ေျပသည္။ တီေလးက  မီးဖိုေခ်ာင္ထဲတြင္ ရွိမည္ထင္သည္။ အခန္းထဲတြင္ မရွိ။ အေပၚစီးကေန အန္တီေလး တစ္ခန္းလုံးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ရသည္။    ေအးေမာင္ ေဖာက္လိုက္သည့္ နားက အဝတ္ဘီ႐ို အေရွ႕ဘက္ကို က်သည္။ ဟိုဘက္က တီေလး အိပ္ရာ တစ္ခုလုံးကိုလည္း  ရွင္းရွင္းလင္း လင္း ျမင္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ေတာ့ လက္ေတြ နာလြန္းသျဖင့္ ေရၾကည္ဘု ထလာကာ နားလိုက္ရသည္။ ေနာက္ တစ္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ေအးေမာင္ အိျဖဴအခန္းဘက္ကို ေဖာက္ဖို႔ႀကံျပန္သည္။ ဖ်ာခ်ပ္၏ ေျခရင္းအဖ်ား ပိုင္းေလာက္တြင္ လွပ္ကာ  အေပါက္ေဖာက္သည္။ ဒီတစ္ခါ ေဖာက္ေတာ့ ေအးေမာင္၏ အခ်ိန္အဆ မွန္သြားသည္။ အိျဖဴ၏ ခုတင္အေပၚတည့္တည့္ကို  ေဖာက္မိသြားသည္။ တစ္ခန္းလုံးကိုေတာ့ ၿခဳံငုံ မိသြားသည္။

ညေန အိျဖဴႏွင့္ က်ဴရွင္အတူတူ သြားသည္။ ဒီည အိျဖဴက က်ဴရွင္အတန္းၿပီးတာ ေနာက္က်သည္။ ေအးေမာင္ ျပန္ေစာင့္ေနရ သည္။ ထို႔ေနာက္ အိျဖဴအတန္းၿပီးသြားသျဖင့္ သူမကို ဆိုင္ကယ္ေပၚတင္ကာ အိမ္ သို႔ေမာင္းလာခဲ့သည္။ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္  လမ္းေဘးမွ ဝွစ္ကနဲ ေျပးဝင္လာေသာ ေခြးတစ္ေကာင္ ေၾကာင့္ ဘရိတ္ကို ေဆာင့္နင္းလိုက္သည္။ ထိုအခါ အေနာက္မွ အိျဖဴ၏  ကိုယ္ကေလးသည္ ေအးေမာင္ေက်ာ သို႔ ေစြ႕ကနဲ ေျပးကပ္လာၿပီး ေ႐ႊရင္ႏွစ္မႊာႏွင့္ အမွတ္တံဆိပ္ ခတ္ႏွိပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။     ဆက္လက္ ေမာင္း ႏွင္လာရာ အိျဖဴ ေအးေမာင္၏ ခါးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ကာ လိုက္ပါလာေတာ့သည္။ ခုနက ဘရိတ္ ေဆာင့္  အုပ္လိုက္သျဖင့္ ရင္တုန္ပန္းတုန္ ျဖစ္သြားပုံရသည္။ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ကိုကို ဂြတ္ႏိုက္ဟု ဆိုကာ လက္ကေလးျပကာ အိပ္ခန္း ထဲဝင္သြားေသာ အိျဖဴကိုၾကည့္ကာ ေအးေမာင္ အသည္းယားသြားသည္။

ေအးေမာင္ အိမ္ေပၚထပ္သို႔ တက္လာခဲ့ၿပီး ေဖာက္ထားေသာ အေပါက္ကေလးမ်ားကို အသုံးခ်ရန္ ျပင္ ဆင္လိုက္သည္။ ပထမ ဦးစြာ ေခါင္းရင္းဘက္မွ ေခါင္းအုံးကိုဖယ္ကာ ဖ်ာကို လွန္ၿပီး အန္တီေလးဘက္ျခမ္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။ အန္တီေလးကို မေတြ႕ရ ေသး။ အိမ္ေရွ႕ခန္းထဲတြင္ ရွိေနပုံရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အိျဖဴအခန္း ဘက္ ေျခရင္းဘက္က အေပါက္ကို ဖ်ာလွန္ကာ ၾကည့္လိုက္ သည္။ ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေအးေမာင္ မ်က္စိမခြာႏိုင္ျဖစ္သြားသည္။ ေအးေမာင္ ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ဝယ္ အိျဖဴသည္ သူမ  က်ဴရွင္သြားစဥ္ဝတ္ခဲ့ေသာ ထဘီႏွင့္ တီရွပ္ကေလးကို ခြၽတ္ၿပီးေနၿပီ။ ပန္းႏုေရာင္ ဝမ္းဆက္ ဘရာကေလးႏွင့္ ပင္တီေလးသာ ရွိ သည္။  သူမႏွင့္ အန္တီေလးအခန္းသည္ အလုံပိတ္ျဖစ္သည္။ တံခါးပိတ္ထားလွ်င္ ႂကြက္ပင္ ဝင္ႏိုင္သည္မဟုတ္။ ျပတင္း ေပါက္ မ်ားကိုလည္း မွန္အနက္မ်ား တပ္ထားသျဖင့္ ပိတ္ထားလွ်င္ အျပင္ဘက္ကို ျမင္ႏိုင္ေသာ္လည္း အျပင္ဘက္က သူမတို႔ကို ျမင္ရန္  ခက္ခဲသည္ျဖစ္ရာ ကိုယ့္အခန္းထဲအေရာက္ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေနပုံရသည္။ အိျဖဴ ဘာဆက္လုပ္မည္ကို ေအးေမာင္ စိတ္ဝင္ တစား ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အိျဖဴ ဝတ္ထားသည့္ ဘရာကေလးကိုလည္း ခြၽတ္လိုက္ရာ ဖြံ႕ထြားသည့္ ရင္သားႏွစ္မႊာသည္ လြတ္လပ္ စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ ထို႔ ေနာက္ သူမ၏ ပင္တီေလးကိုလည္း ခြၽတ္ခ်လိုက္ျပန္သည္။

အိျဖဴ၏ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးေလးအား အထင္းသား ျမင္ေနရသည္။ ဘီ႐ိုကို ဖြင့္ကာ အိျဖဴ ဂါဝန္တစ္ထည္ ယူလိုက္ သည္။ ထို႔ေနာက္ ဘာအခုအခံမွ မဝတ္ေတာ့ဘဲ ထိုဂါဝန္ကိုသာ ေခါင္းမွ စြပ္ခ်လိုက္သည္။ ဂါဝန္ကလည္း ဒူးအထက္နားေလာက္ အထိသာ ရွည္ မည္ ထင္သည္။ ထို႔ေနာက္ အိျဖဴ အိပ္ရာထက္သို႔ တက္ကာ ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲခ်လိုက္သည္။ ေျခကားယား   လက္ကားယား လွဲခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ့ေျပာင္းပါးလႊာသည့္ ဂါဝန္ေလးက အိျဖဴ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို ေပၚ လြင္ေစသည္။  ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ထိုေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္း ေပါင္းဆုံရာေနရာမွ အဖုတ္ကေလး ေနရာကို မျမင္ရေသာ္လည္း ျမင္  ရသကဲ့သို႔ပင္၊ ရင္ႏွစ္မႊာကိုလည္း တစ္လုံးစီပင္ ျမင္ေနရသည္သာ။

ေအးေမာင္ ထိုျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေနရင္းပင္ ငါးဦးေကာ္မတီဖြဲ႕လိုက္ရာ တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္း ၿပီးသြားရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အိျဖဴ  ပက္လက္လွန္ေနရာမွ ေမွာက္လိုက္ကာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုယူကာ စာက်က္ေနသည္။ ေမွာက္လိုက္ေတာ့လည္း အိျဖဴ၏ တင္ႏွစ္ မႊာၾကားထဲတြင္ ဂါဝန္စ ညပ္ေနသည္ျဖစ္သျဖင့္ တင္အလွဖြံ႕ဖြံထြား ထြား လုံးလုံးက်စ္က်စ္ကေလးကို အားရပါးရရႈစားရသည္။        ေအးေမာင္ စိတ္ေက်နပ္သြားသျဖင့္ စာက်က္ဖို႔ အသိဝင္ကာ စာအုပ္ထုတ္က်က္လိုက္သည္။ က်က္စရာ စာမ်ား ကုန္သြားေတာ့  စာအုပ္မ်ား သိမ္းလိုက္ၿပီး တီေလးဘက္ အခန္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ျမင္ကြင္းတစ္မ်ိဳးကို ထပ္ျမင္ရျပန္သည္။ တီ ေလးက ပက္လက္လွန္အိပ္ေနသည္။ ျခင္ေထာင္အမိုးက လည္း ပါးပါးလႊာလႊာေလးျဖစ္ရာ ထင္ထင္ရွားရွား မျမင္ရေသာ္လည္း  အေနအထားဘယ္လိုရွိေနသည္ကို ကြက္ ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ရသည္။  ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆန႔္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ရင္ဘတ္ေပၚ ယွက္တင္ၿပီး တီေလး အိပ္ေမာက်ေနၿပီ။ ဝတ္ထားေသာ ထဘီက ဆီးခုံေလာက္အထိ လန္တက္ေနရာ တီေလး၏ ေ႐ႊႀတိဂံ  နယ္ေျမကို မည္းမည္းေလး ျမင္ေနရသည္။ သူေဖာက္ထားသည့္ အေပါက္က အဝတ္လဲသည့္ ေနရာ ေရာက္ ေနသျဖင့္ အိပ္သည့္ ေနရာကို ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ရ။ တီေလး အိပ္သည့္ေနရာေလာက္ကို မွန္းဆကာ အမွတ္ အသားလုပ္ထားလိုက္ရသည္။ ဒီည ေတာ့ အေပါက္ေဖာက္လို႔ မျဖစ္။ မေတာ္တဆ အမႈန္ေတြဘာေတြ က်သြား လွ်င္ ရိပ္မိသြားႏိုင္သည္။

ေအးေမာင္ ညမအိပ္ခင္မွာပင္ တီေလးကို ၾကည့္ကာ ငါးဦးေကာ္မတီ ဒုတိယမၸိ ထပ္ဖြဲ႕လိုက္ရသည္။ မွန္းေနစရာမလိုေတာ့ေခ်။  လက္ေတြ႕ျမင္ကြင္းကိုပင္ ၾကည့္ရသည္က ပိုေကာင္းေနသည္။   ေက်ာင္းတစ္ပတ္ပိတ္ေတာ့ အေပါက္ေဖာက္ေရးစီမံကိန္းကို  အေကာင္အထည္ေဖာ္ရသည္။ နည္းနည္း ေလး ထြင္းလိုက္ အမႈန္ဖယ္လိုက္ အိပ္ရာတည့္တည့္တြင္ အေပါက္ ေဖာက္ရသည္။  အိပ္ရာတည့္တည့္က်ေတာ့ ေအးေမာင္၏ ေခါင္းရင္း စာအုပ္စင္နားတြင္ ျဖစ္သည္။ စာအုပ္စင္ႏွင့္ နီးေနသျဖင့္ ၾကည့္ရသည္မွာ ေတာ့ သိပ္ သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိလွ။ ေအးေမာင္ ေစာင္တစ္ထည္ကို ထိုနားတြင္ ခင္းထားသည္။ စာၾကည့္စားပြဲကို လည္း ထို နားသို႔ ေ႐ႊ႕ပစ္လိုက္သည္။ အိပ္ရာေပၚတြင္ စာမက်က္ေတာ့ဘဲ စာက်က္သည့္ေနရာကို ေျပာင္းလိုက္ ျခင္း ျဖစ္သည္။ ညစဥ္ ည တိုင္း အိျဖဴကို ေခ်ာင္းလိုက္၊ အန္တီေလးကို ေခ်ာင္းလိုက္ႏွင့္ အဆင္ေျပလြန္းလွသည္။

ေအးေမာင္ တျဖည္းျဖည္း ေလာဘ တက္လာသည္။ အိပ္ခန္းထဲကို ေခ်ာင္းရသည္ကို အားမရေတာ့။ အန္တီေလးႏွင့္ အိျဖဴတို႔  ေရခ်ိဳးသည္ကိုလည္း ၾကည့္ခ်င္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္ ေရစင္(အေပါ့သြားသည့္ေနရာ) မွာ ဆက္ေနသျဖင့္ ေအးေမာင္ ေရခ်ိဳးရင္း၊  အေပါ့သြားရင္း သူ႔အခန္းရွိရာဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ထို ေနရာကို စိတ္ႏွင့္ မွတ္ထားလိုက္သည္။ ထိုေနရာအတြက္လည္း  အေပါက္ ေဖာက္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေရခ်ိဳး ခ်ိန္ႏွင့္ ေရအိမ္ဝင္ခ်ိန္ကို ေခ်ာင္းရသည္မွာ မလြယ္ကူလွ။ သူ႔အိပ္ခန္းလည္း မဟုတ္ ဘဲ ေလွကားေပါက္ လက္ ရန္းနားတြင္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ တစ္ေယာက္ကို ေခ်ာင္းေနခ်ိန္ တစ္ေယာက္တက္လာလွ်င္ ကြိကနဲ မိသြားႏိုင္  သည္။ ေသခ်ာမွသာ ေခ်ာင္းရဲသည္။  အန္တီေလး ေရခ်ိဳးခ်ိန္ႏွင့္ အရင္တိုးသည္။ အန္တီေလးကလည္း ေရခ်ိဳးခန္း အလုံျဖစ္သျဖင့္  ကိုယ္လုံး တီး ခြၽတ္ကာ ခ်ိဳးသည္ပဲ။ အန္တီေလးသည္ ကေလးတစ္ေယာက္ အေမျဖစ္ေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳး အစား  မပ်က္စီးေသးေခ်။ ေအးေမာင္ထက္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္ အသက္ႀကီးေသာ္လည္း အသက္ သုံးဆယ္ ဝန္းက်င္ေလာက္သာ ျဖစ္ သျဖင့္ ႏုပ်ိဳလွပေနဆဲျဖစ္သည္။ ကေလးအေမ ရင္သားမ်ားကို တစ္ခါတရံ ေတြ႕ဖူး သည္။ ဘယ္လိုမွ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ မရ။  (အိမ္ေထာင္သည္ဆိုသည့္အေတြးေၾကာင့္လည္း ပါသည္)။

သို႔ေသာ္ အန္တီေလး၏ ရင္သားမွာ ဘတ္လပ္ႀကီး တြဲက်ေနသည္မဟုတ္ဘဲ အနည္းငယ္ေလး တြဲက်သေယာင္ေလာက္ သာ ရွိၿပီး  အပ်ိဳနီးပါးပင္ တင္းရင္း လွပေနျခင္းျဖစ္သည္။ တင္သားမွာလည္း စြင့္ကားကာ တင္းေနသည္။ အိျဖဴ လို လုံးလုံးက်စ္က်စ္ကေလး  မဟုတ္ေစကာမူ အျခား မိန္းမႀကီးမ်ားကဲ့သို႔ ပရမ္းပတာႀကီး အယ္ထြက္မေနေခ်။  ဗိုက္သားေလးတစ္ခုသာ အနည္းငယ္  အဆီမ်ားကာ အစ္ေနေသာ္လည္း ဗိုက္ပူသည္ဟု ေျပာရမည့္အဆင့္ အထိ မရွိေခ်။ အန္တီေလး ေရခ်ိဳးကာ ဆပ္ျပာတိုက္ၿပီး သူ႔ ေပါင္ၿခံခြၾကားမွ အဖုတ္ကို ပြတ္သပ္ေဆးေၾကာ ေန သည့္အခ်ိန္တြင္ ေအးေမာင္ ခ်က္ခ်င္း ထုပစ္လိုက္မလို႔ စဥ္းစားသည္။  သို႔ေသာ္ ဒီေနရာမွာ လုပ္လို႔မျဖစ္။ ေပ က်ံသြားလွ်င္ ရွင္းရခက္လိမ့္မည္။  အန္တီေလး အျပင္ထြက္သြားသည့္ တစ္ေန႔ အိျဖဴ  ေရခ်ိဳးခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနသည္။ အိျဖဴ ထဘီေလး ရင္ ရွားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားသည္ႏွင့္ အေပၚထပ္သို႔ အသည္းအသန္ တက္ ကာ ေခ်ာင္းေတာ့သည္။ အိျဖဴလည္း အန္တီေလးလိုပင္ ဝတ္လစ္စားလစ္သာ ခ်ိဳးသည္။ အိျဖဴကေတာ့ အပ်ိဳေပါက္ကေလးမို႔  ရင္သား ႏွစ္မႊာသည္ ပန္းကန္လုံးႏွစ္လုံး ေမွာက္ထားသည့္ႏွယ္ တင္းရင္းေနသည္။ ခါးကလည္း အဆီပို လုံးဝမရွိ ခ်ပ္ယပ္ေနသည္။  ညစဥ္ ေသေသခ်ာခ်ာမျမင္ရသည့္ အဖုတ္ကေလးကို ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္လိုက္ရသည္။ အန္တီေလးကဲ့သို႔ အေမႊးသိပ္မမ်ားလွပါ။  အေပၚ ဆီးခုံနားေလးတြင္သာ စုစုေလး ေပါက္ေနသည္။ ထိုျမင္ကြင္း ေၾကာင့္ အသက္ပင္ ရႉမိရဲ႕လား မသိေတာ့ေပ။

ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ တစ္ရက္တြင္ ေအးေမာင္ေရာ အိျဖဴပါ ေက်ာင္းသြားေနခ်ိန္ အန္တီေလး သူတို႔၏ ျခင္ေထာင္ မ်ား ေလွ်ာ္ဖြပ္ေပး ခ်င္သျဖင့္ အိျဖဴအခန္းက ျခင္ေထာင္ေတြ ေစာင္ေတြယူၿပီး ေရစိမ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အေပၚ ထပ္ တက္ကာ ေအးေမာင္အခန္း သို႔ ဝင္ယူသည္။ ေအးေမာင္အခန္းက ေသာ့မခတ္ပါ။ ဒီအတိုင္းသာ ထားသည္။ ေယာက်္ားေလးျဖစ္သျဖင့္ ေသာ့ခတ္စရာမလိုေပ။ ေအးေမာင္ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ သူမ သိေသာ အနံ႔တစ္ခု ေထာင္းကနဲထြက္လာသည္။ ေအးေမာင္ ျခင္ေထာင္အနားစမ်ား တြင္လည္း မာ ေနသည္။ သူ႔ပုဆိုးမ်ားကို ယူၾကည့္ေတာ့လည္း အကြက္လိုက္ အကြက္လိုက္ ေျခာက္ေသြ႕လို႔ပင္ ေနသည္။ ေၾသာ္ ဒီ ေကာင္ေလး ဒါေတြ လုပ္တတ္ေနမွကိုး….. ေၾသာ္ သူလည္း ကိုးတန္းေက်ာင္းသားသာ ေျပာတာ အသက္က ဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္ထဲ ဝင္ေန ၿပီဆိုေတာ့ လုပ္တတ္ေနၿပီေပါ့….  အန္တီေလး စိတ္ထဲတြင္ အေတြးမ်ား ေယာက္ယက္ခတ္သြားသည္။ ဟိုး ၿပီးခဲ့တဲ့ လ ေလာက္ တုန္းက ဧည့္စာရင္းစစ္ခ်ိန္ ေအးေမာင္လာႏႈိးေတာ့ သူမထဘီလန္တက္ေနသည္ကို ေအးေမာင္ မ်က္လုံးအျပဴးသားေလး ႏွင့္  ေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္ကို အမွတ္ရမိသည္။ ဒီေကာင္ေလး သူမကိုမ်ား ျပစ္မွားေနေရာ့သလား။ ဟုတ္ခ်င္ မွလည္း ဟုတ္မွာပါ။ သူ႔ ထက္ အသက္ႀကီးႀကီး အေဒၚေလးအ႐ြယ္ကိုေတာ့ မျပစ္မွားေလာက္ပါဘူး ဟုသာ စိတ္ေျဖသိမ့္လိုက္ရသည္။

သူ႔အတန္းမွာ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာ ျပစ္မွားခ်င္လည္း အဲဒါ ေလးေတြ ျပစ္မွားမွာေပါ့ဟု စိတ္ထဲ ေတြးလိုက္ မိသည္။ ထိုအေတြးမ်ားႏွင့္အတူ ရခဲ့သည့္ လူပ်ိဳအနံ႔ေၾကာင့္ ကင္းကြာခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည့္ ကာမအရသာကို ေတာင့္တသည့္  ကာမစိတ္မ်ား ႏိုးၾကားသြားမိသည္။ ေအးေမာင္၏ လူလုံးလူဖန္ ေတာင့္တင္းသည့္အသြင္ကိုလည္း ျမင္ေယာင္လာခဲ့သည္။  ေၾသာ္ ကိုယ့္တူ ကိုယ့္ ေမာင္ေလး အ႐ြယ္ပါေလ ဟု စိတ္ေျပာင္းသြားလိုက္၊ ကိုယ္ႏွင့္ဘာမွေသြးသားမေတာ္ပါလားဟု စိတ္႐ိုင္းဝင္  လိုက္ႏွင့္ စိတ္ေတြ ေထြျပားသြားမိသည္။    ေအးေမာင္ က်ဴရွင္က ျပန္လာေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း လုပ္ငန္းစသည္။ အိျဖဴကို ေခ်ာင္းၿပီး သြားေတာ့ အန္တီေလး အခန္းဘက္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အန္တီေလးက အိပ္ရာေပၚ ေရာက္ေနသည္။ အိပ္ရာဘက္ ကို  ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သာမန္ႏွင့္ မတူေသာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရသည္။ အန္တီေလး ထိုညက ျခင္ေထာင္ မ ေထာင္ထားေခ်။ အန္တီေလး လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ေပါင္ၾကားကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ ေအးေမာင္ ေသခ်ာၾကည့္ေနသည္။  ထဘီေပၚမွ ပြတ္သပ္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ အဖုတ္ကိုေတာ့ မျမင္ရေပ။ သို႔ေသာ္ ခဏ အၾကာတြင္ အန္တီေလး သူမ၏ ထဘီကို ထခြၽတ္ ပစ္လိုက္ကာ ေျခရင္းသို႔ ကန္ထုတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ပက္လက္ ျပန္လွန္လိုက္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေထာင္  လိုက္ကာ ေပါင္ကို ကားလိုက္သျဖင့္ အဖုတ္ႀကီးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေနရသည္။

အန္တီေလး မ်က္လုံး မွိတ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ၏ လက္တစ္ဖက္က အဖုတ္ကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ ျဖည္းျဖည္း ပြတ္သပ္ရာမွ  ျမန္ဆန္လာသည္။ လြတ္ေနသည့္လက္တစ္ဖက္က သူမရင္သားကို ပြတ္နယ္ေနသည္။ အက်ၤ ီ ကို မခြၽတ္ သျဖင့္ ရင္သားကို ေတာ့ မျမင္ရေခ်။ တျဖည္းျဖည္း အေတာ္ေလး ျမန္ဆန္လာၿပီး ရင္သားကို ပြတ္ေနသည့္ လက္တစ္ဖက္က ေအာက္က အိပ္ရာခင္း စကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ မ်က္ႏွာလည္း ရွံ႕မဲ့ေနကာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားသည္။ ထို႔ေနာက္ အိပ္ရာခင္းစကို  ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ လက္က ပိုတင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ကနဲ တုန္ခါသြားၿပီး တင္ပါးက ေမႊ႕ယာေပၚမွ  ေျမာက္တက္သြား ကာ ဘုန္းကနဲ ျပန္ျပဳတ္က်သြားသည္။

ထိုအတိုင္း ဆန႔္ငင္ ဆန႔္ငင္ ျဖစ္ေနၿပီး အခုအၾကာတြင္ အ႐ုပ္ႀကိဳး ျပတ္ ေျခကားယားလက္ကားယား ျဖစ္သြားသည္။ ေအးေမာင္  တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေပ။ အန္တီေလးလဲ သူ႔လိုပင္ လက္ႏွင့္ အာသာေျပ လုပ္ျခင္းျဖစ္မည္ဟုသာ ေတြးလိုက္သည္။ ေအးေမာင္ ေခ်ာင္း ေနရာမွ မ်က္ႏွာကို အေပါက္မွ ျပန္ခြာလိုက္သည္။ အန္တီေလး ဒီလို လုပ္သည္ဆိုေတာ့ အိျဖဴေရာ ဒီလိုလုပ္တတ္လား မသိ။ အိျဖဴ  လုပ္တာေတာ့ မျမင္ဖူးေသး။ ဘယ္အခ်ိန္လုပ္သလဲမသိ။ လုပ္ေရာ လုပ္တတ္ရဲ႕လားမသိ။ အေတြးေတြ မ်ား ေနသည္။  အန္တီ ေလး ေန႔လည္ကတည္းက ႏိုးႂကြေနသည့္ စိတ္မ်ားက ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ၿပီး လန္းဆန္းသြားေတာ့ တစ္ဖန္ႏိုးၾကားလာျပန္ေခ်ၿပီ။  ေန႔ခင္းဘက္ ကေလးမ်ား ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ ကိုယ့္ဘာသာ လက္ျဖင့္ အာသာ ေျဖမိသည္။ အပ်ိဳဘဝကတည္းကလည္း ဒီလိုမ်ိဳး  လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ သင္တန္းတက္ခ်ိန္ စီနီယာမမႀကီးမ်ားက သင္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွ ဒီလို မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။  သို႔ေသာ္ သူမ အမ်ိဳးသားႏွင့္ ကြာရွင္း ျပတ္စဲၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကာမစိတ္မ်ား အလိုလို ကုန္ခမ္းေနသည္။ သူမသမီးေလးကို  ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ရ သည့္အလုပ္ႏွင့္ လုံးလည္ခ်ာလည္ လိုက္ေနရာ ဒီစိတ္ တစ္ခါတရံ ဝင္လာေသာ္လည္း သိပ္ျပင္းျပင္းထန္ထန္  မဟုတ္။ လက္ႏွင့္ပင္ မေျဖမိေခ်။

ယခုက်မွ အေတာ္ေလးကို သည္းသည္းထန္ထန္ စိတ္မ်ား ႏိုးထေနၿပီး အဖုတ္ဝတြင္ အရည္ၾကည္မ်ား ႐ႊဲနစ္ေနသည္။ မခံမရပ္ႏိုင္  ေတာ့သျဖင့္ လုပ္မိျခင္းျဖစ္သည္။ အနီးဆုံး ေယာက္်ားေလးမွာ ေအးေမာင္သာ ျဖစ္သျဖင့္ သူ႔ကိုသာ စိတ္ထဲ ျမင္ေယာင္ၿပီး လုပ္ မိသည္။ ကိုယ္လည္း ကေလးတစ္ေယာက္ အေမဆိုေပမဲ့ လင္မွ မရွိေတာ့တာ။ အျပစ္မရွိဟု စိတ္ထဲ ေျဖသိမ့္လိုက္ေသာအခါ  အားရ ပါးရပင္ ပြတ္သပ္ကာ အာသာေျဖမိသည္။ အခု ညအိပ္ကာနီးေတာ့လည္း ေန႔လည္က အရသာကို ျပန္လိုခ်င္ မိျပန္သျဖင့္  ထပ္လုပ္မိသည္။ အားလုံး အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင့္ ထဘီေပၚက ပြတ္ရတာကို အားမရျဖစ္ကာ ထဘီကြင္းလုံးခြၽတ္ကာ  အားရပါးရ အရသာခံမိသည္။  တစ္ခ်ီ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ၿပီးသြားၿပီး ႏုန္း ခ်ိသြားသည္။ စိတ္လည္း ေက်နပ္သြားသည္။ ေၾသာ္  ႏွစ္ရွည္လမ်ား ငတ္ျပတ္ေနလို႔လားမသိ၊ ေကာင္းလိုက္တဲ့ အရသာေလ။ မ်က္စိ မွိတ္ထားရာမွ မ်က္စိဖြင့္လိုက္စဥ္ အေပၚမ်က္ႏွာ က်က္မွ အလင္းေရာင္တစ္ခု ေတြ႕လိုက္ ရသည္။ အေပၚမွာက ေအးေမာင္၏ အိပ္ခန္းသာ ရွိသည္။ ထိုအလင္းေရာင္က ေပ်ာက္သြား လိုက္၊ ေပၚလာ လိုက္၊ အစက ေပ်ာက္သြားသည္က ၾကာသည္၊ ေပၚလာတာက ခဏေလာက္သာ၊ ေပ်ာက္သြားျပန္သည္။ ေနာက္ဆုံး တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေပၚလာၿပီးေနာက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္သည္မွာ ေပၚမလာေတာ့ေပ။

စိတ္ထဲ သိပ္မေသ ခ်ာေသးသျဖင့္ အေပၚဘက္မ်က္ႏွာက်က္ကို ဓာတ္မီးႏွင့္ထိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေပါက္လိုလို ဘာလိုလို တစ္ခု  ေတြ႕ရသည္။ အင္း…. ဟိုေကာင္ေလး… ငါ လုပ္ေနတာေတြမ်ား ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသးလား… မနက္က်ရင္ေတာ့ အေပါက္ရွိမရွိ   သြားၾကည့္အုံးမယ္ဟု ေတးထားလိုက္သည္။ မနက္မိုးလင္း ကေလးေတြ က်ဴ ရွင္သြားခ်ိန္ ဝင္ၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္ေပသပ။ ဒီကြၽန္း ျပားေတြ အေပါက္မရွိဘူးဆိုတာ ခဏခဏ ၾကမ္းတိုက္ခဲ့ဖူး သည့္ သူမ ေကာင္းေကာင္း သိသည္ေပါ့။ ဒီေကာင္ေလး ေဖာက္ထား တာ ေသခ်ာၿပီဟု သိလိုက္ရသည္။   ညဘက္ အိပ္ေတာ့ သူမ သတိထားၾကည့္မိလာသည္။ မေန႔ညကလိုပင္ ေခ်ာင္းေနျပန္ၿပီ။ သူမ ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမွန္းသိကာမွ စိတ္က ပိုထလာသည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္ကိုပင္ ၾကည္ႏူးသလို ျဖစ္မိသည္။ ဒီညေတာ့ သူမ  ျခင္ေထာင္လည္း မေထာင္ေတာ့။ ရွိသမွ်အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ခ်လိုက္ကာ တန္းေပၚမွာတင္လိုက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္ ကာ လုပ္ငန္းစလိုက္သည္။ မေန႔ညကထက္ပင္ ပိုးစိုးပက္စက္ အာသာေျဖ ပစ္လိုက္သည္။

ေအးေမာင္ ေခ်ာင္းေနသည္ကို သိေနေသာေၾကာင့္လားမသိ ေတာ္ေတာ္ အရသာရွိလွသည္။ အဖုတ္ အတြင္းပိုင္းႏွင့္ သားအိမ္ဝက ပင္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္လာကာ က်င္စိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ ပြတ္ သပ္႐ုံမွ်ႏွင့္ မတင္းတိမ္ႏိုင္ေတာ့။ အေစ့ကို ဖြဖြ ေလး ပြတ္ကာ လက္ခလယ္ကိုပါ ႏႈိက္သြင္းလိုက္မိသည္။ လင္ ႏွင့္ ေဝးရသည္မွာ ၾကာလွၿပီျဖစ္သျဖင့္ အပ်ိဳေလးႏွင့္ မျခား က်ပ္ ေနသည္။ မနည္းပင္ ဝင္ေအာင္ ႏႈိက္လိုက္ရ သည္။ ႏွစ္ခ်ီသုံးခ်ီ ဆက္တိုက္ ၿပီးေအာင္ ပြတ္လိုက္ ႏႈိက္လိုက္ႏွင့္ အေတာ္ေလး ႏုန္းခ်ိ သြားမွပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြား ရေတာ့သည္။ ျပန္လည္း မဝတ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ ဒီအတိုင္းပင္ ပိုးလိုးပက္လက္ အိပ္လိုက္ရသည္။  ေအး ေမာင္လည္း မေန႔ကထက္ပင္ ပိုေကာင္းသြားသည္။ အန္တီေလးက မေန႔ကထက္ပင္ ပိုၾကမ္း လာသည္။ မေန႔က ခဏေလာက္သာ။  ဒီေန႔ေတာ့ တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြးသြားလိုက္၊ ၿငိမ္က်သြားလိုက္၊ ထပ္ ပြတ္လိုက္ႏွင့္ အေတာ္ၾကာသည္။ ေဒၚေလး အိပ္သြားေတာ့  အိျဖဴအခန္းဘက္ကို ၾကည့္ေသးသည္။ အိျဖဴ အိပ္ ေမာက်ေနၿပီ။ ေဘးတစ္ေစာင္း အိပ္သျဖင့္ ဘာမွ သိပ္မျမင္ရေသာေၾကာင့္  လက္ေလွ်ာ့ကာ ေအးေမာင္ အိပ္ လိုက္ရသည္။ ဒီညကေတာ့ အန္တီေလးႏွင့္ပင္ ေတာ္ေတာ္ လုံေလာက္ေနေပၿပီ။

ေအးေမာင္ စာအုပ္အသစ္တစ္အုပ္ ထပ္ရလာသည္။ စာက်က္ၿပီး စာအုပ္ဖတ္လိုက္သည္။ စာအုပ္ဖတ္ ေတာ့ စိတ္က ထလာ ျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေပါက္ကေလးမ်ားကို ဖြင့္ကာ မ်က္စိအစာ ရွာလိုက္သည္။ မေတြ႕။ အိျဖဴက စာထိုင္က်က္ေနသည္။ အန္ တီေလးက အခန္းထဲမွာ မရွိ။ အိမ္ေရွ႕မွာ တီဗီ ၾကည့္ေနသည္ ထင္သည္။ ဒါနဲ႔ စာအုပ္ကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ဖတ္လိုက္သည္။  ထို႔ေနာက္ မ်က္စိထဲတြင္သာ ျမင္ေယာင္ ၿပီး ငါးဦးေကာ္မတီ ဖြဲ႕လိုက္ရသည္။ ပါးစပ္မွလည္း အား …. အိအိ…. အိျဖဴ…. ညီမ ေလး…. ကိုကို ေကာင္း လိုက္တာ ဟု အသံထြက္မိသည္။  တစ္ခါတေလလည္း ဒီလိုေလး အသံထြက္လိုက္ရတာ ပို ဖီးလ္ ရွိသည္ဟု  ထင္မိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ႔အခန္းတံခါးမွာ ေစ့႐ုံေစ့ထားရာ ဟေနၿပီး တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ ေနသည္ကို မသိ လိုက္ေခ်။ ၿပီးသြားေတာ့ သတိျပန္ဝင္လာသည္။ အေနာက္နားမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသည့္ ေျခ သံ ၾကားလိုက္ရသလို။ စိတ္ထဲ  စေနာင့္စနင္းျဖစ္သျဖင့္ အန္တီေလးမ်ားလားဟု သူ႔အခန္းဘက္ကို ၾကည့္ လိုက္သည္။ မဟုတ္ႏိုင္။ ဒါနဲ႔ ကမန္းကတန္း အိျဖဴအခန္း ဘက္ ၾကည့္လိုက္သည္။ ဟား.. အိျဖဴ မရွိေတာ့။ ဒါဆို ေသခ်ာၿပီ။ အိျဖဴပဲ။ ျမင္မ်ား ျမင္သြားသလားမသိ ဆိုသည့္ စိုးရိမ္စိတ္ မႊန္ တက္လာသည္။ အိျဖဴအခန္းကို လည္း ရဲရဲ မေခ်ာင္းရဲေတာ့။ ေတာ္ၾကာ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္တက္လာလွ်င္ ခက္ေတာ့မည္။

အိျဖဴ စာက်က္ေနရင္း ယခင္ႏွစ္က စာအုပ္တစ္အုပ္ ရွာခ်င္ေတာ့ အေပၚထပ္ တက္သြားလိုက္သည္။ ကိုကို႔အခန္းေရွ႕အေရာက္ ကို ကို႔ကို ႏႈတ္ဆက္မလို႔ တံခါးေခါက္မည္အလုပ္ တံခါးက ဟေနသျဖင့္ မေခါက္ ေတာ့ဘဲ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုကို႔ေရွ႕မွာ  စာအုပ္တစ္အုပ္ေတာ့ ဖြင့္ထားသည္။ ကိုကို လက္က ဘာလုပ္ေနသည္မသိ။ တလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ေပါင္ၾကားထဲထည့္ကာ လႈပ္ေနသည္။  ကိုကို႔ႏႈတ္မွ ထြက္လာသည့္ စကားက သူမနာမည္ပါလာေတာ့ အံ့ၾသသြားရသည္။ ဟင္… ကိုကို အိျဖဴကို မွန္းၿပီး အာသာေျဖေန တာပဲ…   အိျဖဴ လိုခ်င္သည့္စာအုပ္ပင္ မယူျဖစ္ေတာ့။ ကမန္းကတန္းျပန္ဆင္းကာ အေပါ့သြားၿပီး ရင္တဖိုဖိုႏွင့္ အခန္းထဲသာ ျပန္ ဝင္လိုက္ရသည္။ သူမလည္း အေတြ႕အႀကဳံရွိပါသည္။ ေယာက်္ားႏွင့္ အေတြ႕အႀကဳံေတာ့ မဟုတ္။ အမ္ပီဖိုးထဲတြင္ အျပာကားထည့္ ကာ သူမသူငယ္ခ်င္းေတြျပသျဖင့္ ၾကည့္ဖူးသည္။ လက္ႏွင့္အာသာ ေျဖရသည္ကိုလည္း သိသည္။ တစ္ခါတရံေတာ့ လက္ႏွင့္  အာသာေျဖမိသည္။ အၿမဲတမ္း မလုပ္ျဖစ္။ ဒီတစ္ည ေတာ့ ကိုကိုက သူမအေပၚ မ႐ိုးသည့္စိတ္ေတြ ဝင္ေနသည္ဆိုတာ သိသြားကာ  ကာမစိတ္ေတြ ႏိုးၾကားလာမိ သည္။

အင္း ေမြးရာပါလယ္ကြက္ကေလးေတာ့ ထြန္လိုက္အုံးမွပါ(ကြၽန္ေတာ္၏အာေဘာ္) ဟု စဥ္းစားမိသည္။ ဒီ တစ္ညေတာ့ ရင္တုန္ပန္း တုန္ ျဖစ္ေနသည္။ ေဘးတေစာင္းေလး ေစာင္းလိုက္ကာ လက္ကို ေပါင္ၾကားထဲ ထည့္ အာသာေျဖမိသည္။ လူမိသြားမွာ ေၾကာက္ သည့္စိတ္ေၾကာင့္ ပက္လက္ေတာ့ မလုပ္ရဲ။ ေကာင္းလာေတာ့ လည္း သိပ္မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေတာ့။ ေျခမေတြ ကုပ္ေကြးလာကာ  အသံထြက္ညည္းမိၿပီး ဆန႔္ကနဲျဖစ္ကာ ၿပီးသြား ရေတာ့သည္။ တစ္ခါတေလေတာ့လဲ ေျခပစ္လက္ပစ္ အရသာအျပည့္ ခံစားၾကည့္ ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ ေယာက္ေယာက္ မျမင္ႏိုင္သည္မွန္း သိပါလွ်က္ ေၾကာက္ေနမိေသာေၾကာင့္ သိုသိုသိပ္သိပ္သာ လုပ္ မိသည္။တစ္ေယာက္ေယာက္ မျမင္ႏိုင္ဘူးဟု ထင္ရေသာ္လည္း သူမကို ျမင္ႏိုင္သည့္ ေအးေမာင္ရွိေနသည္ ဆိုတာကိုေတာ့ မသိ ေသးေခ်။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာတတ္သည့္ အိျဖဴသည္ ေအးေမာင္ သူမ နာမည္ေခၚကာ အာသာေျဖေနသည္ကို သိရွိေၾကာင္း  ေအးေမာင္ကို ေျပာျပလိုသည္။ သို႔ေသာ္ ရွက္လည္း ရွက္သည္။ တစ္ရက္တြင္ေတာ့ က်ဴရွင္သြားရင္း ေျပာမိလိုက္သည္….   ကိုကို… ညီမေလးကို ဘယ္လိုျမင္လဲဟင္….   ဘယ္လိုျမင္ရမွလဲ ညီမေလးရဲ႕…. ကိုကို႔ညီမေလးလို ျမင္တာေပ့ါ…   ဟုတ္ပါဘူး… ကိုကိုရာ… မညာပါနဲ႔…. အဲလို ဟုတ္လို႔လား….  ဟုတ္ပါတယ္….ညီမေလးရဲ႕…. ဘာလို႔….   အဲဒါဆို….. ဟိုတေန႔ညက…. ဘာလို႔….  ညီမေလးနာမည္ေခၚၿပီး…. ဟိုဟာ..လုပ္ေနတာလဲ(ေလသံတိုးတိုး ျဖင့္)  အဲ….. ဟို….. အဲဒါက…..  ဟင္းေနာ္…. ကိုကို….. ညီမ ေလးကို.. လာျပစ္မွားေနတယ္….  ကဲ…. အဲဒါဆို…. ညီမေလးကေရာ…. ကိုကို႔ကို မွန္းၿပီး….. ဘာလို႔…. ဟြာ လုပ္တာလဲ….  အဲဒါ က…. ဟာ… ကိုကိုကြာ…. မေကာင္းဘူး….  ဟုတ္တယ္မို႔လား….ညီမေလးရဲ႕…. ကိုကို…. ဘယ္လိုသိလဲ….. ည က်ဴရွင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိျဖဴကို ေအးေမာင္  သူ႔အခန္းထဲေခၚကာ အိျဖဴကို ေခ်ာင္းေနက် အေပါက္ကို ျပလိုက္သည္။ မထူးေတာ့ၿပီ။ သိသြားမွေတာ့ လိမ္ေနစရာ မလိုေတာ့။ အိ  ျဖဴကလည္း စိတ္ဆိုးပုံ မေပၚတာ ပါသည္။

ထိုညမွ စကာ အိျဖဴက ညတိုင္း အာသာေျဖျဖစ္ေတာ့သည္။ အရင္လို ေကြးေကြးေလး ေဘးတေစာင္း မလုပ္ျဖစ္ေတာ့။ ကိုကို  ၾကည့္ကာ အာသာေျဖေနမွန္း သိသျဖင့္ ကိုယ္လုံးတီးခြၽတ္ပစ္ကာ စိမ္ေျပနေျပ အာသာ ေျဖသည္။ ၾကည့္ခံေနရသည္ကို သိေတာ့ ပို ၿပီး ဖီးလ္လာသည္။ သူမကေတာ့ သူမကို ေခ်ာင္းေနသည္ ဆိုတာ ကိုကိုေအးေမာင္ ဝန္ခံထားသျဖင့္ စိတ္မပူေတာ့။ တစ္ခါတစ္ခါ  ေျပာင္ျပေသးသည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ ျပ လိုက္၊ သူမ ဖုတ္ဖုတ္ကေလးကို ပြတ္ကာ ဖီးလ္လာသည္ပုံ လုပ္ျပလိုက္ လုပ္ေန ေသးသည္။ ဆယ္တန္း တစ္ႏွစ္ က်ထားေသာ္လည္း ကေလးစိတ္မကုန္ေသးသည့္ ဟန္ေလးက ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းသလို ရမၼက္ႂကြဖြယ္  လည္း ေကာင္းလွသည္။ ေအးေမာင္က သူမကိုသာမက သူမအေမကိုလည္း ေခ်ာင္းေနသည္ကိုေတာ့ မသိရွာ ေပ။  ေအးေမာင္က  ကိုးတန္းျဖစ္သျဖင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနႏိုင္ေသာ္လည္း အိျဖဴက ဆယ္တန္း ျဖစ္ရာ ပထမအစမ္းစာေမးပြဲနီးေတာ့ အခ်ိန္ပို  ဆက္တိုက္ တက္ရသည္။ ေအးေမာင္ ေက်ာင္းပိတ္လည္း သူမကေတာ့ မပိတ္ေခ်။ ေအးေမာင္က သူမကို ေက်ာင္းပို႔ၿပီးသည္ႏွင့္  အိမ္ျပန္လာရသည္။ ညေနမွ တစ္ေခါက္ သြားႀကိဳ ရသည္။ ညက်ဴရွင္က်ေတာ့လည္း ေအးေမာင္က ခုနစ္နာရီဆို ၿပီးၿပီ။ အိျဖဴက  ဆယ့္တစ္နာရီအထိ က်ဴရွင္မွာ စာက်က္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအးေမာင္ ဆယ့္တစ္နာရီထိုးမွ တစ္ေခါက္သြားႀကိဳရသည္။

ေအးေမာင္ ကံေကာင္းသည္။ ညစဥ္ပင္ အန္တီေလးကို တစ္ေခါက္၊ အိျဖဴကို တစ္ေခါက္ ၾကည့္ႏိုင္ သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက လည္း ေအးေမာင္ၾကည့္ေနသည္ကို သိေနၾကသည္သာ။ အိျဖဴက တရားဝင္ပင္ ဝန္ခံထားေသာေၾကာင့္ သိသည္။ အန္တီေလးက မ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေသာ္လည္း သိသည္။ သိၾကသျဖင့္ လည္း ကိုယ္စီအာသာေျဖေနျခင္းျဖစ္သည္။ အန္တီေလးက ေအးေမာင္  အခန္းေပၚတက္သြားသည္ႏွင့္ လုပ္ ငန္းစသည္။ ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ ေစာေစာအိပ္လိုက္သည္။  ေအးေမာင္ စာက်က္ၿပီးခ်ိန္တြင္ အိျဖဴ အခန္းသို႔ ၾကည့္ လိုက္သည္။ အိျဖဴကလည္း ထိုအခ်ိန္ေလာက္ကို မွန္းၿပီး လုပ္ငန္းစသည္။ ေအးေမာင္ႏွင့္ အိျဖဴ အခ်ိန္းအခ်က္ မ လုပ္ထားေသာ္လည္း အိျဖဴက အခ်ိန္ဇယားႏွင့္ စာက်က္သူျဖစ္ရာ ဆယ္နာရီဆို ၿပီးၿပီဆိုတာ ေအးေမာင္ သိသည္။ တခါတရံ သူမ  စာမရေသးလွ်င္လည္း လက္ခါျပလိုက္သည္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေအးေမာင္ ေစာင့္ႏိုင္ရင္ ေစာင့္၊ မေစာင့္ႏိုင္ရင္ အိပ္ေပေတာ့ေပ့ါ။  ေအးေမာင္ သတိေတာ့ ထားလိုက္ရသည္။ တံခါးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ်က္ထိုးရသည္။ အိျဖဴႏွင့္ မိသြားတာ အေရးမႀကီး၊ အန္တီ ေလးႏွင့္ မိသြားလွ်င္ ဘာျဖစ္လာမည္ မေျပာႏိုင္။

အိျဖဴ စာေတြႏွင့္ လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနေတာ့ ဟိုစိတ္ဒီစိတ္ေတြလည္း နည္းေနၿပီထင္သည္။ အရင္လို အာသာေျဖတာေတြ  ေဇာင္းတိုက္တာေတြ မေတြ႕ရေတာ့။ အိျဖဴကိုယ္တိုင္ကလည္း စာေတြ မ်ားသည္ ဟု ညည္းသည္။ အိျဖဴ အိမ္သိပ္မကပ္ျဖစ္ေတာ့ ဘဲ ေအးေမာင္က အိမ္ၿမဲေနေတာ့ အန္တီေလး လွ်ိဳ႕ဝွက္ အႀကံ အစည္တစ္ခု ႀကံစည္ရသည္။ ေအးေမာင္ သူမကို ႀကိတ္ၿပီး ျပစ္မွား ေနသည္ကိုလည္း သိသည္။ သို႔ေသာ္ လာ ငါ့ကိုတက္လုပ္စမ္းကြာဟု ခိုင္းရေအာင္ကလည္း မဟုတ္ေသး။ သို႔ေသာ္ အန္တီေလး  ေတာ္ေတာ္ ခံခ်င္စိတ္ ေတြ ျပင္းျပေနသည္။ သို႔ႏွင့္ အိျဖဴ အခ်ိန္ပိုတက္ေနေသာ ဒီဇင္ဘာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ …..  ဖိုးသားေလး ေရ…. ခဏ….   ဟုတ္….အန္တီေလး…. လာၿပီ…..   အန္တီေလး. အေၾကာေတြ တက္ေနလို႔ နင္းေပးပါလား…..  ဟုတ္ကဲ့… အန္တီ ေလး….  လာ…. အန္တီေလးအခန္းထဲမွာ…. ဝင္နင္းေပး…. အျပင္မွာဆို…. လူျမင္မေကာင္းဘူး…..  ဟုတ္….   ေအးေမာင္ အန္တီ ေလး အခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္သြားသည္။ အန္တီေလးက အိမ္ေနရင္း လက္ျပတ္ ဂါဝန္ပြပြကို ဝတ္ ထားသည္။ ပထမေတာ့ ခုတင္ေပၚ က တန္းကို ကိုင္ၿပီး ေျခသလုံး၊ ထိုမွ ေပါင္အထိ နင္းေပးသည္။ ေပါင္ လယ္ေလာက္ ေရာက္တြင္ အန္တီေလးက ခဏဆင္းခိုင္းကာ  ေမွာက္ေပးသည္။ ေျခသလုံးမွ ေပါင္ရင္းအထိ နင္းေပးရျပန္သည္။ တင္ပါးဆုံအရင္းနားအထိ ေရာက္သြားေတာ့ အိစက္ေနသည့္  တင္ပါး ေအာက္ပိုင္း၏ အထိ အေတြ႕ေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားလာသည္။ ငယ္ပါက တင္းမာလာေသာလည္း ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ပါ ေသာ ေၾကာင့္သာ ေထာင္ထမလာျခင္းျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္ ပက္လက္ျပန္လွန္ၿပီး အပူထုတ္ေပးအုံး ဆိုသျဖင့္ ေပါင္ရင္း ေသြးလႊတ္ေၾကာကို ေျခဖ်ားေလးႏွင့္ ဖြဖြေလး ဖိေပးထားရ သည္။ တီေလး၏ အဖုတ္ႏွင့္ အနီးဆုံးေနရာကို ထိေတြ႕ေနရရာ အဖုတ္ ၏ ေဘးႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကိုပင္ ထိေနသျဖင့္ စိတ္အလြန္  လႈပ္ရွားလာကာ အာေခါင္ေတြပင္ ေျခာက္လာသည္။ ထိုညကေတာ့ နင္းေပးၿပီးေတာ့ ေအးေမာင္ အိမ္ေပၚျပန္တက္သြားခဲ့ရသည္။  ညေန အိျဖဴကို ေက်ာင္းမွသြား ႀကိဳကာ က်ဴရွင္ပို႔ေပးရသည္။ ေအးေမာင္ အိျဖဴကို စာႀကိဳးစားရန္၊ က်န္တဲ့စိတ္ေတြ ဘာမွမထား ရန္ ေစတနာ အရင္းျဖင့္ အားေပးမိသည္။ အိျဖဴကလည္း ေခါင္းေလး ၿငိမ့္ျပသည္။   အိျဖဴ က်ဴရွင္ျပန္သြားပို႔ၿပီး ျပန္လာေတာ့  ေအးေမာင္ ေရခ်ိဳးကာ အန္တီေလးႏွင့္အတူ ထမင္းစား သည္။ ေက်ာင္းပိတ္ထားသျဖင့္ ေအးေမာင္ စာလဲ မက်က္ျဖစ္ေတာ့ပါ။  ထမင္းစားၿပီး ခဏၾကာေတာ့ အန္တီ ေလးက ႏွိပ္ေပးဖို႔ေျပာသျဖင့္ ေအးေမာင္ အိပ္ခန္းထဲ လိုက္သြားသည္။   ဖိုးသား…. မနက္က  နင္းတာ…. အေၾကာေတြ ေတာ္ေတာ္ေျပတယ္ သိလား…. ဒါေပမဲ့…. အသားေတြ…. နာတယ္…   ဟုတ္ကဲ့… အန္တီေလး…. ႏွိပ္ေပး မယ္ေလ….  အင္း….   အန္တီေလးက ပက္လက္လွန္ေပးကာ ေအးေမာင္က ေျခသလုံးကေန စႏွိပ္သည္။ ေျခသလုံးမွ ဒူးဆစ္၊  ဒူးဆစ္မွ.. ေပါင္လယ္…. ထိုမွ ေပါင္ရင္းေရာက္ကာနီးတြင္ ေအးေမာင္ စိတ္ေတြ ကေရာက္ကယက္ ျဖစ္လာ သည္။ အန္တီေလးက   ေမွာက္ေပးလိုက္မွ နည္းနည္း ရင္ေအးသြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တင္ပါးနား ေရာက္ကာ နီးေတာ့ မ်က္လုံးက တင္ပါးကေန မခြာ ႏိုင္ေတာ။ အန္တီေလးက ေအးေမာင္ကို တစ္ခ်က္ လွမ္း ၾကည့္လိုက္သည္။

ဖိုးသားေလး…. အန္တီေလး ဖင္ကိုၾကည့္ၿပီး…. ျပစ္မွားေနတယ္… ဟုတ္.   အန္…. ဟုတ္ပါဘူး…. အန္တီေလးရဲ႕….   ဟြန႔္…. ဟုတ္ သာမဟုတ္တယ္…. မ်က္လုံးက… အဲဒီနားမွာခ်ည္းပဲ….  အဲ…..  အဲ… မေနနဲ႔… ဟြန႔္… အခန္းထဲမွာလဲ လူပ်ိဳနံ႔ေတြကို မႊန္ေနတာပဲ…    အာ… ဟုတ္ပါဘူး အန္တီေလးရဲ႕….   ဘာ… မဟုတ္ရမွာလည္း…. ၿပီး ၾကမ္းျပင္ကို အေပါက္က ေဖာက္ထားေသးတယ္….  ဖိုးသား ေတာ္ေတာ္ ဆိုးေနၿပီ… ဟင္း…  ဟို…. အဲ… ဟိုဒင္း…   ကဲ…. ဆရာေလး…. ဝန္ခံလိုက္ရင္ အက်ိဳးရွိမယ္…. ဝန္မခံရင္ ေတာ့….  ဟုတ္…. အန္တီေလး…. သား မွားပါတယ္….  ဖိုးသား…မွားတယ္လို႔…. အန္တီေလး.. မေျပာပါဘူးရွင္။   ဗ်ာ… အဲဒါဆို…   ဖိုးသားက အခုမွ လူပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္ေလးပဲ ရွိေသးတာ…. ဒါေတြ လုပ္တာ သဘာဝပဲေလ…   ဟုတ္…. အန္တီေလး….   ဖိုးသား က… အန္တီေလးကို… ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီး ျပစ္မွားေနတာပါလိမ့္….   ဟို…. ဟိုတခါ… အန္တီေလးကို လာႏႈိးတုန္းက….  ဟိုး…  ဆရာ… ရၿပီ ရၿပီ… အဲဒါျမင္ၿပီး ေန႔တိုင္း လက္ေဆာ့ေနတယ္ေပါ့ေလ…

ဟုတ္…အန္တီေလးကို ညဘက္ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ … ဖိုးသား…. ဘာေတြေတြ႕လို႔လဲ….ဟို… အန္တီေလး…. ညအိပ္ကာနီးရင္….  ဟိုဒင္းကို ပြတ္တာေတြ႕တယ္…. ၿပီးေတာ့…. အကုန္ျမင္ရတယ္….ဖိုးသားလဲ စိတ္ေတြ ထလာရင္ အဲလို…. လုပ္တယ္… မို႔လား။  အန္တီေလးလဲ…. လုပ္တာေပါ့….. ဖိုးသား…. အန္တီေလးဟာကို ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လို႔လား…..ဟို…. အဲ….အင္းပါ…. မကိုင္ခ်င္လဲ ေန ပါေတာ့….ဟို…. ဟုတ္ဘူး…. ကိုင္ခ်င္တယ္…. အဲဒါ … ေျပာမလို႔….အင္း… ဒါဆို… ကတိတစ္ခုေပး…. ကတိေပးရင္…. ဖိုးသားျဖစ္  ခ်င္တာ အကုန္ျဖစ္ရမယ္….ဟုတ္ကဲ့အန္တီေလး… သား ကတိေပးပါ့မယ္….ဖိုးသားကို အခု နင္းႏွိပ္ခိုင္းတာက စၿပီး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္  ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ေနရမယ္၊ ျပန္မေျပာရဘူး၊ ၿပီးေတာ့ အဓိက မင္းညီမေလး အိျဖဴ မသိေအာင္ ေနရမယ္… တီေလး မေခၚဘဲနဲ႔  မလာရဘူး…. အရင္လိုပဲ.. ခပ္တည္တည္… ေနရမယ္ေနာ္….ဟုတ္…ကဲ ကတိတကယ္ေပးလား… ကတိဖ်က္ရင္…. ႐ြာျပန္လႊတ္ မွာေနာ္….

ဖိုးသားအေမနဲ႔လည္း တိုင္ေျပာမွာ….အင္းပါ… မဖ်က္ပါဘူး….ကဲ… အဲဒါဆို ၿပီးတာပဲ…. သြား… ဟိုမွာ တံခါး ဂ်က္ ခ်ထားသလား မထားသလား အရင္ၾကည့္….ဂ်က္ခ်ထားတယ္….တီေလး….ကဲ… ကိုယ္ေတာ္ေလး…. ဒီဘက္ကို…ႂကြအန္တီေလး  သူမ၏ လက္ယာဘက္သို႔ ေအးေမာင္အား ေ႐ႊ႕ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။ကဲ ေပါင္ကို အရင္ဖြဖြေလး ႏွိပ္ေပး…. အေပၚကို ေက်ာ္မတက္နဲ႔ အုံး….ရၿပီ… အေပၚနဲနဲတက္…ရၿပီ…. ထပ္တက္အုံး….အန္တီေလး၏ အမိန႔္ႏွင့္အတူ လက္က တျဖည္းျဖည္း ေပါင္ရင္းကို  ေရာက္လာသည္….အင္း…. အေပၚကို ဆက္မတက္နဲ႔… ေရွ႕နားကို တိုးၿပီးႏွိပ္လိုက္….ေရွ႕တိုးလိုက္ေတာ့ အန္တီေလး၏ အဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား လုံးလုံးမို႔မို႔ေပၚေရာက္သြားသည္။အင္းဟင္း… ဟုတ္ၿပီ… အဲဒီနားကိုပြတ္ေပး….ထိုႏႈတ္ခမ္းသားေလးကို ႐ြ႐ြေလးပြတ္ေပးရာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အလယ္ေျမာင္းကို သြားသြားထိသည္။ တစ္ခ်က္တြင္ေတာ့ အန္တီေလးကိုယ္တိုင္ ေအးေမာင္၏ ညာလက္ကို ကိုင္ကာ အဖုတ္ကို တည့္တည့္ အုပ္ကိုင္ခိုင္းသည္။

ထို႔ေနာက္ လက္ခလယ္ႏွင့္ အေျမာင္းေလးအတိုင္း သာသာယာယာ အထက္ေအာက္ ပြတ္ ခိုင္းသည္။အင္း…အင္း… ဟင့္…. ဟုတ္တယ္… ဖိုးသား…အဲဒီအတိုင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြတ္…. အင္း… ဟုတ္ၿပီ… ေကာင္း တယ္…. အား… ရွီး…. ျမန္ျမန္ေလး ပြတ္ေတာ့…. တီေလး ၿပီးေတာ့မယ္…. ဟာ့…. အား….. အေမ့…. ရွီး…. ၿပီးၿပီ….အာ့…..အန္တီေလး ပါးစပ္မွ သံစုံညည္းသံေတြ ထြက္လာကာ ေကာ့ပ်ံလာၿပီး သူမ၏ ဂါဝန္ေပၚတြင္ အဖုတ္ေျမာင္းအတိုင္း အရည္ေတြ စိုလာေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၿငိမ္က်သြားေတာ့သည္။ကဲ… ဖိုးသား… ဒီေလာက္ဆို… ရၿပီ…. ေနာက္ေန႔မွ…. ေနာက္တစ္မ်ိဳးေပါ့…. သြားႀကိဳေတာ့… ညီမေလးကို..ေအးေမာင္ အိျဖဴကို သြားႀကိဳခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ အေပၚေရာက္ေတာ့ အန္တီေလး အိပ္ခန္းဘက္ဆီသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္သည္။ အန္တီေလးက ရႉးတိုးတိုး ဆိုသည့္ပုံစံေလး လုပ္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမဘာသာ တစ္ခါ ကိုယ္တုန္းလုံးတီးျဖင့္ လုပ္ျပသည္။ တီေလးၿပီးသြားေတာ့ ေအးေမာင္လည္း အိပ္လိုက္ရေတာ့သည္။ အိျဖဴကို အခုတေလာ ေအးေမာင္ ေခ်ာင္းခ်င္စိတ္သိပ္မရွိ။

အိျဖဴ စာေတြမ်ားၿပီး ပင္ပန္းေနသျဖင့္ အဝတ္ပင္ မလဲေတာ့ဘဲ အိပ္သြားတာကို သနားတာလည္းပါသည္။ အန္တီေလးႏွင့္ အဆင္ေျပေနတာလည္း ပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ညတြင္ေတာ့ ေအးေမာင္ကို တီေလး ဘာမွ မေျပာေတာ့။ အသာေလးသာ သူမအခန္း ထဲ ေခၚသြင္းသြားသည္။ ဒီည ေနာက္တစ္မ်ိဳးဟုေတာ့ ေျပာထားတာ ရွိသည္။ ဘာလဲေတာ့မသိ။ဖိုးသား…. မေန႔ကလိုပဲ…. လုပ္အုံးမလား…. ဖိုးသား ဘယ္လို လုပ္ေပးခ်င္လဲ ေျပာၾကည့္ၾကည့္….အန္တီေလး…. သား အန္တီေလးကို…. ဟိုဟာ လုပ္ခ်င္တာ…ဘာလဲ…. လိုးခ်င္တာလား…တစ္တစ္ခြခြ အန္တီေလးစကားေၾကာင့္ ေအးေမာင္ ဖ်င္းကနဲပင္ ျဖစ္သြားရသည္။ဟုတ္ကဲ့… အန္တီေလး….မလိုးနဲ႔အုံး…. အန္တီေလး…. ေဆးမထိုးရေသးဘူး…. ေဆးထိုးၿပီးမွ… စိတ္ခ်ရမွာ…. ဗိုက္ႀကီးမွာစိုးလို႔ေနာ္….ဟုတ္ကဲ့… အန္တီေလး….လက္နဲ႔ပဲ လုပ္အုံး….. လက္နဲ႔ ဘယ္လိုမ်ိဳး လုပ္ခ်င္ေသးလဲ….အန္တီေလးဟာကို မျမင္ရဘူးေလ…. အဲဒါကို လွန္ၿပီး ပြတ္ေပးခ်င္တာ…..ေအာင္မယ္ေလး…. လူလည္ေလး…. သူ႔စိတ္ကူးထဲကအတိုင္းသာ အကုန္ျဖစ္ရရင္…. မေတြးဝံ့စရာ… ကဲ… ဆရာ… အဲဒါဆို… အန္တီေလးအဝတ္ေတြ… ကိုယ့္ဘာသာ ခြၽတ္ေတာ့….အန္တီေလးက လက္ကို ေျမႇာက္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ မတ္တပ္ရပ္ေပးသည္။

ေအးေမာင္ အန္တီေလး၏ ဂါဝန္ ကို ေအာက္ေျခမွ မတင္ကာ ေခါင္းမွ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ အန္တီေလး မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ျဖစ္သြားသည္။ အန္တီေလး ကုတင္ေပၚ ျပန္လွဲကာ ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ ေပါင္ကိုလည္း ကားေပးထားသည္။ ေအးေမာင္ က အဖုတ္ကို ကိုင္မည္ျပဳေတာ့.ဟာ…. ဖိုးသားကလည္း…. အဲဒါကို အရင္သြားမကိုင္နဲ႔ေလ…. မေန႔ကလို နည္းနည္းပါးပါး ပြတ္အုံး သပ္အုံး.. မွေပါ့….ဟီး…ေအးေမာင္ တစ္ခ်က္ ရယ္ျပလိုက္ကာ လက္က ေပါင္ကို ျပန္ပြတ္လိုက္ရသည္။ေပါင္ရင္းနားေရာက္ကာနီးတြင္….ဖိုးသား…. ႏို႔စို႔ခ်င္လား….အင္း….လာ… အဲဒါကို မပြတ္နဲ႔အုံး….. ဒါကို အရင္လုပ္….သူမ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ကိုင္ေစကာ ပြတ္သပ္နယ္ခိုင္ၿပီး ပါးစပ္ျဖင့္ စို႔ခိုင္းသည္။အင္း…. ေကာင္းတယ္…. ဖြဖြေလး စို႔…. ဖိုးသားရဲ႕….လက္က… ဗိုက္ကို ပြတ္ေပး….အန္တီေလး၏ လမ္းၫႊန္မႈျဖင့္ ဖိုးသား ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ စို႔ေနရင္း လက္က ဗိုက္သားျပင္ကို ပြတ္ေပး ေနမိသည္။ ထို႔ေနာက္ အမိန႔္ပင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ဗိုက္မွ တဆင့္ ဆီးခုံကိုေရာက္ကာ အေမႊးမ်ားကို ဖြေပး ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ အဓိကေနရာကို သိမ္းပိုက္လိုက္ေတာ့သည္။ အန္တီေလးလဲ ဘာမွ မေျပာေတာ့ေပ။ မေန႔ကလိုပင္ စုန္ခ်ည္ဆန္ျခည္ လႈပ္ရွားေပးရာ အရည္မ်ား တစိုစိုႏွင့္ အန္တီေလး တစ္ခ်ီၿပီးသြားသည္။ သို႔ ေသာ္ ေအးေမာင္ ျပန္မ႐ုပ္မိ။ သူက အထဲကို နည္းနည္းႏႈိက္ၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။

လက္တစ္ဆစ္ေလာက္ ဝင္သြားေတာ့..ဖိုးသား… အထဲကို ႏႈိက္ခ်င္လို႔လား… ဒီလို႔ေလးလုပ္ေပး….အန္တီေလးက နည္းလမ္းျပေပးသည္။ လက္မကို အေစ့ေလးေပၚတင္ကာ လက္ခလယ္ကို အထဲသို႔ ႏႈိက္ ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမကိုယ္တိုင္ လက္ကို ကိုင္ကာ အထုတ္အသြင္း လုပ္ေပးသည္။ လက္ခလယ္က ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ လုပ္ေနခ်ိန္တြင္ လက္မက အေစ့ကို ပြတ္ေနသည္။အား…. ဖိုးသား…. ၿပီးေတာ့မယ္ထင္တယ္… မရပ္နဲ႔…. အန္တီေလးၿပီးကာနီးၿပီ…. အား…. ၿပီးၿပီ…. အား… ရွီး…. ေကာင္းလိုက္တာ… အင္း..ဟင္း… ဟင့္.. အန္တီေလး ဒီတစ္ႀကိမ္ ၿပီးသြားတာ ပိုျပင္းသည္။ အထဲက လက္ကို ျပန္ဆြဲထုတ္လို႔ မရေအာင္ပင္ ညႇပ္ထားကာ အရည္ေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ယိုစီးထြက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ အန္တီေလးလည္း တစ္ကိုယ္ လုံး ေပ်ာ့ေခြသြားကာ ခဏ အေမာေျဖေနရသည္။ေကာင္းတယ္…. ဖိုးသားရယ္…. တကယ္ပဲ….. ဖိုးသားကိုလည္း ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္…. ဒီနား တိုး… ေအးေမာင္ သူမ ျပသည့္ေနရာကို တိုးသြားလိုက္သည္။ သူမဘယ္ဘက္ေဘးမွာ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ လိုက္သည္။ အန္တီေလး ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္ ေအးေမာင္ ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။

ပုဆိုးေျပက်သြားေတာ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကို ေဖာက္ထြက္မတတ္ တင္းမာေနေသာ ငယ္ပါကို ေတြ႕လိုက္ရ သည္။အာ… ဖိုးသား… ေဘာင္းဘီ ခြၽတ္လိုက္ေလ…. ေအးေမာင္ ေဘာင္းဘီ ခြၽတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ခုနနားကို ျပန္သြားထိုင္သည္။ အန္တီေလးက ေအးေမာင္ ဒုတ္ကို ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္ကာ ကြင္းတိုက္ေပးသည္။ ကိုယ္တုန္းလုံး ခြၽတ္ကာ သူကိုယ္တိုင္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ႏႈိက္ေပးပြတ္ေပးခဲ့ေသာ အန္တီေလးက လက္ဝါးႏုႏုျဖင့္ ဂြင္းတိုက္ေပးရာ ေအးေမာင္ ၾကာၾကာ မထိန္းႏိုင္။ အန္တီေလး လက္ထဲ သုက္ရည္ေတြ ထြက္သြားသည္။အာ…. ဖိုးသားက…. စိတ္ေတြ တအားထန္ေနတာကိုး….. ၿပီးသြားၿပီေပါ့….. ခဏနားလိုက္…. ၿပီးရင္ ေရခ်ိဳး ခန္းထဲသြားၿပီး ဆပ္ျပာနဲ႔ ေရသြားေဆးလာခဲ့….အန္တီေလး သူ႔ကို ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ရေပမဲ့ ႐ြံပုံေတာ့ ရသည္။ အဲဒါနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားၿပီး ေရသြားေဆး လိုက္သည္။ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ေတာ့လည္း ကိုးနာရီသာ ရွိေသးသည္။ အိျဖဴကို သြားႀကိဳရမည့္ အခ်ိန္ မေရာက္ ေသး။ အန္တီေလးအခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ပုဆိုးျပန္ခြၽတ္ကာ သြားထိုင္သည္။ အန္တီေလးက သူ႔ကို ကုတင္ ေပၚ ပက္လက္လွန္အိပ္ခိုင္းသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔လီးကို ျပန္ထလာေအာင္ ဆြေပးလိုက္ရာ ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ အဆင္သင့္အေနအထား ျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ဂြင္းတိုက္ေပးသည္။ ခုနက ၿပီးထားသျဖင့္ ေနာက္တစ္ခ်ီ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးေပ။

ၿပီးခ်င္စိတ္လည္း ေပၚမလာေသး။ အန္တီေလး လက္အရသာကိုသာ ဇိမ္ခံေနလိုက္ သည္။ အန္တီေလးက မ်က္လုံး မွိတ္ထားခိုင္းသျဖင့္ မွိတ္လိုက္သည္။မၾကာမီပင္ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးသည့္ အရ သာကို ခံစားလိုက္ရသည္။ မ်က္လုံးကို ေယာင္ကာ ပိုတင္းတင္းပင္ ေစ့လိုက္သည္။ အံပါႀကိတ္မိသည္။ တင္ပါး ေၾကာေတြပါ ရႈံ႕သြားေလာက္ေအာင္ ေကာင္းေနသည္။ ငယ္ပါက ပူေႏြးစြတ္စိုသည့္ အေပါက္တစ္ခုထဲသို႔ ဝင္ သြားသည္။ တီေလး အဖုတ္ထဲကို ေရာက္သြားတာ မျဖစ္ႏိုင္။ သူ႔ငယ္ပါက အႀကီးတန္းစားႀကီး မဟုတ္ေစကာ မူ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ ရွိသင့္ရွိအပ္သည့္ အတိုင္းအတာေလာက္ ျပည့္ဝသည္ပဲ။ အခုက ၾကပ္ၾကပ္တည္း တည္း မဟုတ္လွ။ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့….အန္တီေလးက သူ႔ငယ္ပါကို ပါးစပ္ႏွင့္ ငုံထားျခင္းပင္….အားလည္း အားနာသြားသည္။ဟာ…. အန္တီေလး….ရႉး….. တိုးတိုး…. ဖိုးသား စကားမေျပာနဲ႔…. ၿငိမ္ၿငိမ္ေန….အန္တီေလးက ငုံထားရာမွ ေခါင္းကို ငုံ႔လိုက္ ႂကြလိုက္လုပ္ရာ ငယ္ပါတစ္ေခ်ာင္းလုံး ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ ျဖစ္ ေနသည္။ အရသာကလည္း ေကာင္းလြန္းေနသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ က်င္တက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့မည္။အန္တီေလး….တီေလး….. ၿပီးေတာ့မယ္…..အန္တီေလးေခါင္းကို တြန္းလိုက္ေသာ္လည္း အန္တီေလးက လက္ကို ျပန္ဖယ္ခ်လိုက္ၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ စုပ္ယူလိုက္သည္။

ဘယ္လိုမွ ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့။ စိတ္အကုန္ လြတ္ထြက္သြားၿပီ။ သုက္ရည္မ်ား အန္တီေလး ပါးစပ္ထဲသို႔ တထုတ္ထုတ္ႏွင့္ ပန္းထြက္သြားသည္။ အန္တီေလးက အဲဒါေတြ အကုန္ စုပ္ယူကာ ဒစ္တစ္ဝိုက္ကိုပင္ ေျပာင္စင္ေအာင္ လွ်ာႏွင့္ လ်က္ေပးၿပီး မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္သည္။ အားနာလိုက္သည့္ျဖစ္ခ်င္း။အန္တီေလးကလည္း…. ဘာလို မ်ိဳခ်လိုက္တာလဲ….ေထြးလိုက္ေပါ့….. မ႐ြံဘူးလား…..မ႐ြံပါဘူး….. မ်ိဳခ်လိုက္တာက ဖိုးသားအရသာပ်က္မွာစိုးလို႔ေလ…. မႀကိဳက္လို႔လား….ဟုတ္ပါဘူး…. ႀကိဳက္ေတာ့ ႀကိဳက္တာေပါ့…. အားနာလို႔…..အားမနာနဲ႔….. တီေလးကိုေရာ ဖိုးသား ႐ြံလား…..ေအးေမာင္ ေခါင္းကိုသာ ခါလိုက္ရသည္။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္လိုအရသာရွိတယ္ဆိုတာ မသိေသးပါ။ သို႔ေသာ္ သူကိုယ္တိုင္ပင္ မစမ္းသပ္ၾကည့္ဖူးသည့္ သူ၏ သုက္ရည္မ်ားကို အန္တီေလးက မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီ။ အန္တီေလး ဆီက ဘယ္လိုအရသာပဲ ရွိရွိ မ႐ြံေတာ့ပါ။အန္တီေလး အခန္းထဲမွ ထြက္သြားကာ သူမ၏ အဖုတ္ကို ေရသြားေဆးသည္။ အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေအးေမာင္ ဘယ္လိုမွ သင္ေပးစရာမလိုေတာ့ပဲ အန္တီေလးေပါင္ၾကားထဲ အလိုလို ေနရာယူလိုက္မိသည္။ ထို႔ ေနာက္ အန္တီေလး၏ အဖုတ္ တစ္ခုလုံးကို လွ်ာႏွင့္ အႏွံ႔လ်က္ပစ္လိုက္သည္။ ဘာအရသာမွေတာ့ မရွိ။အနံ႔ ကေတာ့ နံသည္ဟုလည္း မဆိုသာ၊ ေမႊးတာေတာ့ မဟုတ္တာေသခ်ာသည္။

ထို႔ေနာက္ အကြဲေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ကို လွ်က္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ၿဖဲကာ အတြင္းသားမ်ားကိုလည္း လ်က္ေပး လိုက္ သည္။ အန္တီေလးကေတာ့ တစ္ဟင့္ဟင့္ ႏွင့္ ညည္းကာ ေခါင္းကိုသာ ဘယ္ညာ ယမ္းေနသည္။ အေစ့ေလး ကို လွ်ာဖ်ားႏွင့္ ထိုးေမႊေပးလိုက္သည္။ ဘယ္သူမွ သင္ေပးလို႔ေတာ့ မဟုတ္။ သူ႔ဘာသာသူ စိတ္ကူးတည့္ရာ လုပ္ခ်င္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အန္တီေလး၏ ညည္းညဴသံမ်ား ပိုမို က်ယ္ေလာင္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ အား…. ဖိုးသား…. ၿပီးေတာ့မယ္….. အီး….. ထိုအသံၾကားသည္ႏွင့္ ေအးေမာင္ အဖုတ္တစ္ခုလုံးကို ငုံပစ္လိုက္ကာ ပါးႏွစ္ဖက္ ခ်ိဳင့္သည္အထိ တ အား စုပ္ယူပစ္လိုက္ၿပီး လွ်ာကလည္း ခပ္သြက္သြက္ ကစားေပးလိုက္သည္။ အန္တီေလး ဖင္ႀကီးတစ္ခုလုံး ေကာ့တက္သြားကာ ေလထဲတြင္ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္ လုပ္ေနၿပီး ဘုန္းကနဲ ျပန္က်သြားသည္။ အား….. ေကာင္းလိုက္တာ…. ဖိုးသားရယ္…..တီေလး…. တစ္ခါမွ ….. အဲေလာက္…. မေကာင္းဖူးဘူး… အန္တီေလး ေကာင္းသြားသျဖင့္ ေအးေမာင္ ေပ်ာ္ပါသည္။ ၾကာၾကာ ေပ်ာ္ခ်ိန္မရ။ အိျဖဴကို သြားႀကိဳ ရ ေသးသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ညက်ေတာ့ အန္တီေလး ေဆးတစ္လုံးႏွင့္ ေဆးထိုးအပ္ တစ္ေခ်ာင္း ယူလာသည္။

အန္တီေလး….. အဲဒါ…. ဘာေဆးလဲ…..အဲဒါ…. ဗိုက္မႀကီးေအာင္…. တားတဲ့ေဆးေလ….ဘယ္သူက ထိုးေပးမွာလဲ…..ဟင္…. ဖိုးသားပဲ… ထိုးေပးေပါ့…. ထိုးပုံထိုးနည္းျပမယ္…. လြယ္လြယ္ေလး…..အန္တီေလးက အားလုံးခြၽတ္ပစ္လိုက္ကာ ေမွာက္လိုက္ၿပီး တင္ပါး၏ အထက္ပိုင္း အျပင္ဘက္ျခမ္းကို လက္ျပန္ ေထာက္ျပသည္။ ေအးေမာင္ တစ္ခါမွ မထိုးဖူးေသာ္လည္း အန္တီေလးျပသလို ထိုးေပးလိုက္ၿပီး ပြတ္ေခ်ေပး လိုက္သည္။အာ… ကြၽတ္ကြၽတ္…. နာနာေလးေခ် ဖိုးသားရဲ႕… ေဆးခဲသြားမယ္….ကဲ ကိုယ္ေတာ္ေလး…. စိတ္ရွိသလို လုပ္လို႔ရပါၿပီေတာ္….. တကယ္ဆို ေဆးထိုးၿပီးၿပီးခ်င္း စိတ္မခ်ရဘူး…. ဒါေပမဲ့ ရက္လြတ္တယ္….ဘာလဲ…. တီေလးရဲ႕…. ရက္လြတ္တယ္ဆိုတာ…. (အန္တီေလး သံေယာင္လိုက္ကာ တီေလးဟု ေျပာင္းေခၚ လိုက္သည္)တီေလးတို႔… မိန္းကေလးေတြက… တစ္လတစ္ခါ… ရာသီလာရတယ္…. ဒီအထဲကေန … ေသြးဆင္းတာေလ…တစ္လမွာ ဆယ့္ေလးရက္ေလာက္က စိတ္ခ်လက္ခ် လုပ္ခ်င္တာ…. လုပ္လို႔… ရတယ္…. က်န္တဲ့ရက္ေတြ… လုပ္ရင္…. ကိုယ္ဝန္ရတတ္တယ္…. ေဆးထိုးထားေတာ့ ဘယ္ေတာ့လုပ္လုပ္… ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့….အင္း….ကဲ…. ကိုယ္ေတာ္…. ဒီအတိုင္းလုပ္မလို႔လား…. ခြၽတ္ေလ….ေအးေမာင္ သူ႔အဝတ္အစားေတြ ခြၽတ္ကာ ခုတင္ေခါင္းရင္းတြင္ ပုံလိုက္သည္…..လာ… ဒီနားကို….တီေလးက သူမေဘးနားတြင္ ေဘးခ်င္းယွဥ္ အိပ္ခိုင္းလိုက္ကာ ေအးေမာင္၏ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းသည္။

ထို႔ေနာက္ သူမ လွ်ာကို ႏႈတ္ခမ္းၾကားသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ေအးေမာင္လည္း ပါးစပ္ဟလိုက္က သူမ လွ်ာ ကို စုပ္ယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တီေလးက စကားမေျပာဘဲ လွ်ာလွ်ာခ်င္း သင္ၾကားေပးရာ ခဏေလးႏွင့္ ကစ္ဆင္ နည္းပညာ တတ္ကြၽမ္းသြားရသည္။ ထို႔ေနာက္ ေအးေမာင္ လက္ကို သူမ ႏို႔မ်ားအား အကိုင္ခိုင္း သည္။ နမ္းေနရာမွ ႏို႔မ်ားကို စို႔ခိုင္းသည္။ ေအးေမာင္ကလည္း အထာေပါက္သည္။ ယခင္ေန႔ကအတိုင္း ပြတ္ သပ္ ကိုင္တြယ္ကာ လက္ကို အဖုတ္ဆီကို ေရာက္ေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပို႔ကာ ႏႈိက္ေပးလိုက္သည္။ကဲ…. တီေလးလဲ…. ေအာက္က အရည္ေတြ႐ႊဲနစ္ေနၿပီ….. ဖိုးသား လိုးခ်င္ေနၿပီမဟုတ္လား….လာ….. ဒီနားကို…..ေအးေမာင္ကို သူမ၏ ေပါင္ၾကားထဲတြင္ ေနရာယူခိုင္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ေအးေမာင္၏ ငယ္ပါအား လက္ျဖင့္ ကိုင္ေပးကာ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ အဝသို႔ ေတ့ေပးလိုက္သည္။အင္း…. ဖိုးသား…. ျဖည္းျဖည္း ထိုးထည့္ၾကည့္ေလ…..ေအးေမာင္ ဖိသြင္းၾကည့္သည္… မဝင္ေခ်… ေခ်ာ္ထြက္သြားကာ အေပၚက အေစ့ေလးကို ဒုတ္ကနဲ သြား တိုက္မိသည္….အာ့…. ဖိုးသား…. ေခ်ာ္သြားၿပီ….ျပန္ေတ့ေပးကာ ထပ္သြင္းခိုင္းသည္။ ဒီတစ္ခါ ေခ်ာ္မထြက္ေအာင္ လက္ျပန္မလႊတ္ဘဲ ထိန္းၿပီးကိုင္ကာ ေတ့ေပးထားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေအးေမာင္ တင္ပါးကို သူမေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ခ်ိတ္ကာ ဝိုင္းဝန္း ဖိသြင္း ေပးသည္။

ဒစ္အဖ်ားပိုင္းက စီးစီးပိုင္ပိုင္ပင္ ဝင္သြားသည္။ ေခါင္းဝင္ ကိုယ္ဆန႔္ ဆိုသလို တအိအိႏွင့္ ဝင္ သြားေတာ့သည္။ တီေလး၏ မခ်ိမဆန႔္ ညည္းသံ ထြက္လာသည္။အင္း….. အင္း…. ဖိုးသား နည္းနည္း ျပန္ဆြဲထုတ္ေပး…..အင္း…. ရၿပီ…. အကုန္မထုတ္နဲ႔…. ျပန္ထည့္လိုက္အုံး…. အဲလို သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ ျဖည္းျဖည္း လုပ္ေနာ္…..ေအးေမာင္ တီေလးေျပာသလိုပင္ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးၾကည့္သည္။ မိန္းမ တစ္ခါမွ မႀကဳံဖူးေသာ ေအးေမာင္ ၾကာၾကာ မထိန္းႏိုင္ တစ္ေခ်ာင္းလုံး က်င္တက္လာကာ သုက္ရည္ပူပူေႏြးေႏြးမ်ား တီေလး ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ဖိုးသားက…. တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးေတာ့…. ခဏေလးၿပီးသြားတာကိုး…. ခဏနားလိုက္….. ၿပီးရင္ ျပန္လုပ္မယ္….ေအးေမာင္ အေတာ္ၾကာၾကာနားၿပီးေတာ့ အန္တီေလးက ေရျပန္မေဆးခိုင္းေတာ့ဘဲ ပါးစပ္ႏွင့္စုပ္ကာ ျပန္ ေတာင္လာေအာင္ ဆြေပးသည္။ ျပန္ေတာင္လာေသာအခါရၿပီ ဖိုးသား….. ခုနလို လုပ္ၾကည့္….. ေတ့မေပးေတာ့ဘူးေနာ္….. ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္ေတာ့…..ဒီတစ္ခါေတာ့ ေအးေမာင္ အဆင္ေျပသြားသည္။ တြင္းမေခ်ာ္ေတာ့ေပ။ ျဖည္းျဖည္း အထုတ္အသြင္း လုပ္ေပး ေနရာမွ ျမန္ျမန္ အထုတ္အသြင္းလုပ္ေပးေနသည္။

အား…. ရွီး….. အင္း…. ေကာင္းတယ္…. ဖိုးသား… နာနာေလး…. ေဆာင့္ေပး…..အဟင့္…. ေကာင္းလိုက္တာ….ေမာင္ေလးရယ္…. လုပ္ပါ… ေဆာင့္ေပး…. နာနာေလး… မမၿပီးေတာ့မယ္….. အား…. ၿပီးၿပီ…. ေမာင္ေလး…. ၿပီးလိုက္ေတာ့…. အားးး….. ရွီးးး…. အားးးး….ခဏခ်င္းပင္ အေခၚအေဝၚေလးမ်ား ေျပာင္းသြားသည္။ ေအးေမာင္လည္း ၿပီးခ်င္လာသည္။အား…. မမ…. မမ… ေမာင္ေလး…. ၿပီးၿပီ….သုက္ရည္မ်ားကို တီေလး ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္ျပန္ေတာ့သည္။ တီေလး ေစာက္ဖုတ္အတြင္း သားမ်ားက ေအးေမာင္ လီးထဲရွိ သုက္ရည္ အကုန္ စုပ္ယူေနသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ကဲ…. ေမာင္ေလး…. ေက်နပ္သြားၿပီလား…. မမလဲ တအား ေကာင္းတယ္…. ဒီအခန္းထဲမွာ ေရာက္ရင္ မမလို႔ ေခၚေနာ္။ မမကလည္း ေမာင္ေလးလို႔ေခၚမယ္။ အျပင္ေရာက္ရင္ အရင္လိုပဲေခၚ။ မမွားေစနဲ႔ေနာ္။ ကဲ ညီမေလးကို သြားႀကိဳေတာ့။ မမလည္း အိပ္ေတာ့မယ္။ ဒီညေတာ့ ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး လက္မေဆာ့နဲ႔ေတာ့ ေနာ္။ အား ကုန္လိမ့္မယ္။ သြားေတာ့…. ေအးေမာင္ အိျဖဴကို ႀကိဳရန္ ထြက္သြားရသည္။

မနက္ျဖန္ဆို အိျဖဴတို႔ စာေမးပြဲ ေျဖရေတာ့မည္။ အိျဖဴ လည္း စာက်က္ရတာ မ်ားေတာ့ အအိပ္ပ်က္ အစားပ်က္ႏွင့္ မ်က္တြင္းေလးမ်ားပင္ ခ်ိဳင့္ေနသည္။ အိျဖဴ စာေမးပြဲကာလ တစ္ေလွ်ာက္လုံး တီေလးႏွင့္ အဆင္ေျပေနသည္။ တီေလးကလည္း အိျဖဴ ေက်ာင္းသြားၿပီ ဆို သည္ႏွင့္ ေအးေမာင္ကို ေခၚသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအတြက္ အဆင္ေျပပါသည္။တီေလးက ေအးေမာင္ကို နည္းစနစ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး သင္ၾကားေပသည္။ အျပင္တြင္ အိေျႏၵႀကီးသေလာက္ အိပ္ခန္းထဲတြင္ တီေလး တစ္တစ္ ခြခြေတြ အရမ္းေျပာသည္။ ဒီလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာၿပီး လုပ္ရတာ ဖီးလ္လာတယ္ဟု ေျပာသည္။ သူမ လို ခ်င္သလို ပုံသြင္းေပးလို႔ ရေနသျဖင့္ ေအးေမာင္ကို အရမ္းစြဲေနသည္။ တစ္ခါတရံ ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး လုပ္ ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတရံလည္း မုံညင္းဆီႏွင့္ မက္ဆက္ခ်္ လုပ္ခိုင္းေသးသည္။ ေအးေမာင္ကလည္း တီေလး သင္ ေပးသမွ် မမွားမယြင္း လုပ္ေပးတတ္သည္။ အိျဖဴ စာေမးပြဲ ၿပီးသြားၿပီ။ ဒီေတာ့ အန္တီေလး ကိုယ္ရွိန္ျပန္သပ္ရသည္။ ဒါမ်ိဳးကိစၥေတြက သမီး သိလို႔ မျဖစ္ေသး။ သမီးသိသြားလွ်င္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ သူမႏွင့္ ေအးေမာင္ အျဖစ္ကို သိကာ ရွက္ သြားၿပီး စိတ္ထင္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္ႏိုင္သည္။

ဒါမွမဟုတ္လဲ အတုယူေတြ လြဲမွားသြားၿပီး တဏွာစိတ္ေတြ ထ လာကာ လမ္းေၾကာင္းလြဲ ပ်က္စီးသြားႏိုင္သည္။ ရည္းစားသနာ ထားလိုက္လို႔ ေအးေမာင္ႏွင့္ ျဖစ္သြားလွ်င္ ျပႆနာ မရွိလွ။ သေဘာမတူႏိုင္စရာလည္း မရွိ။ သို႔ေသာ္ တစ္ျခား ကာလသားလူလည္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕လွ်င္ ဘဝပ်က္သြားႏိုင္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဒါ ၾကင္ယာရွာရမည့္ အ႐ြယ္လည္း မဟုတ္ေသး။ မေတာ္ လင္ေနာက္လိုက္ သြားလွ်င္ ပညာေရးတစ္ပိုင္းတစ္စႏွင့္ ဒုကၡေပြရအုံးေတာ့မည္။ အိျဖဴ စာေမးပြဲၿပီးေတာ့ သူ႔အေမထံ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္သည္ဟု ခြင့္ေတာင္းသည္။ အန္တီေလးက လည္း အသာတၾကည္ပင္ ခြင့္ျပဳသည္။ အိျဖဴ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မည္ဆိုေတာ့ ေအးေမာင္အတြက္ပါ ခြင့္ေတာင္းေပးသည္။ အန္တီေလးက သြားၾကည့္ခြင့္ျပဳသည့္အျပင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအတြက္ မုန႔္ဖိုးမ်ားပင္ ေပးလိုက္ေသးသည္။ အိမ္က စထြက္သည့္ အခ်ိန္မွာက ေစာေသးသည္။႐ုပ္ရွင္က ည ခုနစ္နာရီမွ ျပမွာ။ အိမ္မွ အဝတ္အစားမ်ား လဲၿပီး ထြက္ေတာ့ ေလးနာရီခြဲသာ ရွိေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ုပ္ရွင္မျပမီ ေလျငင္းခံရေအာင္ ဆိုသျဖင့္ ျမစ္တန္းဘက္ ေမာင္းသြားလိုက္သည္။ နီးစပ္ရာ အေအးဆိုင္မ်ားမွ အေအးမ်ား၊ မုန႔္မ်ား ဝယ္ၿပီး ျမစ္ကမ္းေဘး က ထိုင္ခုံတန္းေလးမ်ားမွာ ထိုင္ၾကသည္။

ညေနခင္းျဖစ္သျဖင့္ လူသြားလူလာမ်ားႏွင့္ စည္ကားကာ ျမစ္ထဲမွ ေလွငယ္ေလးမ်ား၊ သေဘၤာႀကီးမ်ားကို ၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။အိျဖဴကေတာ့ ႏွစ္ဝက္ စာေမးပြဲ ၿပီးသြားသျဖင့္ ေပ်ာ္ေနသည္။ကိုကို…. ညီမေလး…. ႏွစ္ဝက္ေျဖတာ အကုန္ေျဖႏိုင္တယ္ သိလား….အင္း… ေကာင္းတာေပါ့…. ညီမေလးရဲ႕….. ႀကိဳးစားေနာ္…. ကိုကိုက ကိုးတန္းပဲ ရွိေသးေတာ့ ညီမေလး ထက္.. အတန္းငယ္ေပမဲ့… ညီမေလး ဆယ္တန္း ေအာင္ေစခ်င္တာပဲ…..အင္းပါ… ကိုကိုရဲ႕…. ႀကိဳးစားမွာေပါ့… ဒါေပမဲ့…. ညီမေလးက သခ်ၤာညံ့တယ္…. အခုပထမပိုင္းက စာေတြက… နားလည္တယ္…. ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဝက္က်ရင္… ႀတီဂိုပိုင္းေတြက…. ခက္လာေတာ့မွာ…..အင္း…. ကိုကိုလည္း…. မသင္ရေသးေတာ့…. အဲဒါ မသိေသးဘူး…. ညီမေလးနဲ႔ အတန္းတူရင္…. စာျပေပး ခ်င္တာ…. ကိုကိုက သခ်ၤာစိတ္ဝင္စားတယ္….အာ…. ေတာ္ၿပီ ကိုကိုရာ…. စာေတြအေၾကာင္း ခဏေမ့ထားအုံးမယ္…. အခု ဒီည မုန႔္ေတြ တဝႀကီးစားမယ္…. ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္…… ၿပီးရင္ ညက်မွ…. ဟီးးး…ညက်မွ… ဘာျဖစ္လဲ…. ညီမေလးရဲ႕….ဟမ္….. သူပဲ…. ညတိုင္းေခ်ာင္းၾကည့္ေနၿပီးေတာ့….

ကိုကိုေနာ္….. ဟြန႔္…..အယ္….မအယ္နဲ႔…. ကိုကိုလည္း ပ်င္းေနမွာပဲ…. ညီမေလးလဲ စာေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတာ…ၾကာၿပီ….အင္းေပါ့…. ပ်င္းတာေပါ့…. ဒါေပမဲ့…. ဒီည မပ်င္းေတာ့ဘူး….အင္း…. ကိုကိုက ညီမေလးနဲ႔ တစ္အိမ္ထဲေနတာဆိုေတာ့…. ဒီဟာေတြက…. ကိုကို႔ကိုပဲ ေျပာျပခ်င္မိတာ…. ကိုကို… ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာနဲ႔ေနာ္… ေမေမ့လဲ မေျပာနဲ႔ကြာ…. ရွက္စရာႀကီး….ေၾသာ္…. ညီမေလးကလည္း ကိုကိုက ဘာလို႔ ေမေမ့ကို ေျပာရမွာလဲ။ ဘယ္သူ႔မွလဲ မေျပာဘူး…. စိတ္မပူ နဲ႔။ ကိုကိုကေလ…. တတ္ႏိုင္ရင္…. …. ….ဟင္…. ကိုကိုကလည္း….. တတ္ႏိုင္ရင္…. ဘာျဖစ္လဲ…. ဆက္ေျပာေလ….မေျပာေတာ့ဘူး…. ညီမေလး စိတ္ဆိုးမွာ ေၾကာက္တယ္…..ေဟ့ေအး…. မဆိုးဘူးကြာ….. မေျပာရင္ စိတ္ဆိုးမွာ…. ေနာက္မေခၚေတာ့ဘူး….ကဲ…. ေျပာပါ့မယ္… ကိုကိုကေလ…. ညီမေလး… ကိုယ့္ဘာသာ… ဟိုဒင္းလုပ္ေနတာ ၾကည့္ၿပီး…. ကိုကို… အဲလို… လာလုပ္ေပးခ်င္တာ…. သိလား…..ဟာ…. ကိုကိုကလည္း…. ရွက္စရာႀကီး….အင္းေလ… ဒါေတာ့ ဒါေပါ့…. ဒါေပမဲ့ အခုလည္း ညီမေလး ဘာလုပ္လုပ္ ျမင္ေနရတာပဲကို….အင္း…. ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္ေလ…. ဒါေပမဲ့… ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္ေနက်ကို… သူမ်ားလုပ္ေပးေတာ့ တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနမွာလားလို႔….ကိုကိုက ဘာလို႔…. အဲလို လုပ္ေပးခ်င္တာလဲ…

ကိုကိုလုပ္ေပးလဲ ေကာင္းေတာ့ ညီမေလးပဲ ေကာင္းမွာေလ…ကိုကိုလဲ ညီမေလးကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကို လုပ္တာပဲ…. ဒါေပမဲ့… စိတ္ထဲမွာ…. ကိုယ့္ဘာသာကို… လုပ္ရတာထက္…. သူမ်ားလုပ္ေပးတာ ပိုေကာင္းမလားလို႔ ….. ထင္ေနတာ….။ ညီမေလးလဲ…. ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္ရတာထက္…. ကိုကိုလုပ္ေပးရင္…. ပိုမ်ား ေကာင္းမလားလို႔ေလ….။အိျဖဴ ေတြေတြေလး စဥ္းစားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္…ဒါဆို ဒီလိုလုပ္.. ကိုကို… ဘယ္သူ႔မွေတာ့ မသိေစနဲ႔ေနာ္….အင္း… ေျပာပါအုံး… ဘယ္လိုလုပ္ရမွာတုန္း….ကိုကိုက ညီမေလးကို လုပ္ေပး…. ၿပီးရင္ ညီမေလးက ကိုကို႔ကို လုပ္ေပးမယ္…တကယ္လား… ညီမေလး….တကယ္ေပါ့… ကိုကိုကလည္း…ညီမေလးက… အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္…ဟြန႔္…. လာေျမႇာက္မေနနဲ႔…. ေအးေမာင္ ေပ်ာ္သြားသည္။ မ႐ြယ္ဘဲ ေစာ္ကဲမင္းျဖစ္သည့္ အေပါက္ပါပဲေလ။ သူ ဘာမွေတာင္ စည္း႐ုံးေရးဆင္းစရာ မလို။ စကားေျပာရင္းနဲ႔ သူမ အလိုလိုပါလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံကို ညေန ေျခာက္နာရီခြဲေလာက္ ေရာက္သြားသည္။ ဒီည ျပသမည့္ ႐ုပ္ရွင္က လူအမ်ားသိၿပီး ျဖစ္သည့္ TITANIC ကား ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ ျမန္မာစာတမ္းထိုးကားေတြပင္ ထြက္ေနပါၿပီ။

ထိုအခ်ိန္ကေတာ့ မထြက္ေသး။ ႐ုပ္ရွင္လက္မွတ္ဝယ္ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ုံမွာ လူနည္းနည္း ရွင္းေနသည္။ သိပ္မရွိလွ။ ၿမိဳ႕ထဲမွာလည္း စတိတ္ရႈိး ရွိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စတိတ္ရႈိး ေရာက္ေနသည္။ ေအးေမာင္ေရာ အိျဖဴပါ စတိတ္ရႈိးကို သိပ္စိတ္မဝင္စားသျဖင့္ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ စားစရာေသာက္စရာ တစ္ပုံ တစ္ပင္ႏွင့္ ႐ုံထဲဝင္သြားကာ သြားထိုင္ၾကသည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံဆိုေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ငယ္ ေလးျဖစ္သျဖင့္ သိပ္ခမ္းခမ္းနားနား မရွိလွပါ။ အေနာက္ဆုံးတန္းတြင္ ႏွစ္ေယာက္တြဲ ခုံေလးေတြ လုပ္ေပး ထား သည္။ ႐ုပ္ရွင္ မစေသးသျဖင့္ ပါလာသည့္ ေနၾကာေစ့မ်ား မုန႔္မ်ား စားေနၾကသည္။ ႐ုပ္ရွင္စေတာ့ မီးအားလုံး ေမွာင္သြားသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး စိတ္ထဲတြင္ပင္ မ႐ိုးမ႐ြ ျဖစ္ေနသည္။ က်န္သည့္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္သူမ်ားက လည္း ဟိုနားတစ္စု၊ ဒီနားတစ္စုႏွင့္ ေနရာယူထားၾကသည္။

သူတို႔ ထိုင္သည့္အတန္း ဘယ္ဘက္ထိပ္နားမွာ တစ္တြဲ၊ ညာဘက္ထိပ္နားမွာ ႏွစ္တြဲ ထိုင္ေနၾကသည္။ သူတို႔ေဘးနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ေအးေမာင္ ေဘးဘယ္ညာ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဘယ္သူမွမရွိ သျဖင့္ ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္ အိျဖဴပါးကေလးကို ႐ႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္သည္။ အိျဖဴ ႐ုတ္တရက္မို႔ အငိုက္မိ သြားဟန္ရွိသည္။ဟာ… ကိုကိုကလည္း…. ဘာလို႔နမ္းတာလည္း…. သူ႔ရည္းစားက်ေနတာပဲ….ကိုကို႔မွာ… ရည္းစားမရွိပါဘူး…. ခ်စ္စရာဆိုလို႔…. ညီမေလးတစ္ေယာက္ပဲရွိတာကို… ခ်စ္လို႔နမ္းတာေပါ့….ညီမေလးမွာလည္း…. ရည္းစားမရွိပါဘူး…. ကိုကိုကလဲ….အင္းပါ….စကားေရာေဖာေရာႏွင့္ ေနၾကာေစ့ေလးမ်ား အခြံႏႊာကာ အိျဖဴလက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ အိျဖဴကလည္း တစ္ေစ့ခ်င္းစားသည္မဟုတ္၊ လက္ထဲမ်ားလာသည္ႏွင့္ အကုန္ စားပစ္လိုက္သည္။ ထည့္ေပးလို႔ မေလာက္ သျဖင့္ ေအးေမာင္ လက္ထဲထည့္မေပးေတာ့ဘဲ အခြံႏြာကာ တစ္ေစ့ခ်င္း ခြံ႕ေပးသည္။ဇာတ္လမ္းကလည္း ေကာင္းသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဇာတ္ရွိန္ထဲ ေမ်ာသြားသည္။

ဇာတ္လမ္း အလယ္ပိုင္း ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ သေဘၤာကုန္တင္ခန္းထဲက ကားေပၚမွာ ႐ိုက္ထားသည့္ လပ္ဖ္ဆင္း ေနရာ အေရာက္တြင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အာေခါင္မ်ား ေျခာက္လာကာ ကတုန္ကရင္ျဖစ္လာသည္။ ေအးေမာင္က အိျဖဴဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္ရာ အိျဖဴကလည္း ေအးေမာင္ဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပင္။ညီမေလး… ကိုကို႔စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ….အင္း…. ကိုကို…. ညီမေလးလဲ… အဲလိုမ်ိဳးပဲ….ေအးေမာင္ အိျဖဴ၏ ခါးက်င္က်င္ေလးကို သူ႔ဘက္သို႔ဆြဲကာ ဖက္လိုက္ၿပီး အိျဖဴ၏ ႏႈတ္ခမ္းသားဖူးဖူးေလးကို စုပ္ငုံကာ နမ္းလိုက္မိသည္။ အိျဖဴ ျပန္မ႐ုန္းပါ။ သူ႔ဘက္သို႔ အလိုက္သင့္ပါလာသည္။ ၾကာၾကာေလး နမ္းလိုက္ မိေတာ့ အိျဖဴကလည္း မြတ္သိပ္စြာ အနမ္းမ်ား တုန႔္ျပန္လာသည္။ ေအးေမာင္ သူမ၏ ပုခုံးအိအိေလးကို ဆုတ္ကိုင္ထားရာမွ လက္ကို ေအာက္သို႔ ေလွ်ာခ်ကာ ရင္သားေပၚ တင္လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ဖြံ႕ထြားသည့္ ရင္သားလုံးလုံးက်စ္က်စ္ကေလးေပၚတြင္ လက္ကို အလုပ္ေပးထားလိုက္သည္။ အိျဖဴကလည္း ေအးေမာင္၏ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း တရႈိက္မက္မက္ စုပ္နမ္းေနသည္။

ရင္သားေပၚမွ လက္တစ္ဖက္သည္ ဝမ္းပ်ဥ္းသားေလးေပၚတြင္ ခဏေလာက္ ပြတ္သပ္ရင္း ေအာက္ပိုင္းသို႔ စုန္ဆင္းသြားသည္။ စကတ္ အတို ေလး ဝတ္ထားသျဖင့္ ေအးေမာင္ လက္ ဘယ္နားက ဝင္ရမလဲ လိုက္ရွာေတာ့ ဒူးဆစ္အထက္နားေလးမွာ အတားအဆီးက အဆုံးသတ္သြားသည္။ ေအးေမာင္ စကတ္ကေလးကို လွန္တင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ မရ။ အိျဖဴ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို အတင္း ေစ့ထားသည္။ ဘယ္လိုမွ ခြာထုတ္လို႔မရ။ ပါးစပ္က ေျပာဖို႔က်ေတာ့ လည္း လွ်ာႏွစ္ခု တိုက္စစ္ဆင္ေနၾကရာ မအား။ ဒါႏွင့္ စကတ္ကို လွန္တင္မည့္ အစီအစဥ္ကို လက္ေလွ်ာ့ကာ လက္ကို ဆီးခုံေပၚသို႔ ျပန္တင္ကာ ဖြဖြေလးပြတ္ေပးရင္း လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္း ေပါင္ခြဆုံၾကားထဲ ဝင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ရသည္။ အိျဖဴထံမွ တဏွာထန္ေသာ ညည္းသံ သဲ့သဲ့ေလး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထြက္လာၿပီး တင္းတင္းေစ့ထား ေသာ့ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္၏ အားမ်ား ေလ်ာ့လာကာ နည္းနည္း ဟ လာသည္။ ေအးေမာင္လည္း အခြင့္ေကာင္းကို လက္လြတ္မခံဘဲ ဒူးႏွစ္ဖက္ၾကားကို ေျခသလုံးတစ္ဖက္ ထည့္ညႇပ္ကာ ဂ်မ္းတုံး ခုလိုက္သည္။ သူမ ေယာင္ယမ္းကာ ျပန္ေစ့ေသာ္လည္း မရႏိုင္ေတာ့ေခ်။

ထိုအခါမွ ေအးေမာင္ စကတ္ေအာက္နားစေလးကို တျဖည္းျဖည္း မ တင္ကာ လက္ကို အဓိက ဦးတည္ ထားသည့္ေနရာသို႔ အေရာက္ပို႔လိုက္သည္။ အိျဖဴ ဝင္ဆင္ထားသည့္ ပင္တီေလးက ပါးလႊာလြန္းသျဖင့္ ႏူးညံ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလွသည့္ အဖုတ္ကေလး၏ အထိအေတြ႕ကို ခံစားရသည္။ ေအးေမာင္ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလး တစ္ေလွ်ာက္ကို စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ပြတ္သတ္ေပးသည္။ ေအးေမာင္သည္ အန္တီေလးႏွင့္ အဆုံးစြန္အထိ စခန္း သြားၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ ဘယ္ေနရာကို ထိလွ်င္ မိန္းကေလးေတြ ႀကိဳက္တတ္သည္ကို သိၿပီး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စုန္ဆန္ပြတ္သပ္ေနရင္းမွ အေပၚပိုင္းရွိ အေစ့ေလးရွိရာကို အေရာက္သြားသည္။ အေစ့ေလးကို ထိေတြ႕မိေသာ အခါတြင္ေတာ့အိျဖဴ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားၿပီး ေအးေမာင္ကို အတင္းဖက္ထားသည္။ ပါးစပ္ကလည္း..အာ့…. ကိုကို…. ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ….တဏွာသံေလးႏွင့္ ဘာလုပ္ေနမွန္း သိသိႀကီး ေမးသည္ျဖစ္ရာ ေအးေမာင္ ဘာမွန္ျပန္မေျဖေတာ့ဘဲ ဘာလုပ္ ေနမွန္း ပိုမို သိသာေစရန္ ပင္တီေလး၏ ေဘးသားအစြန္းကို ဆြဲဖယ္ကာ တစ္ဖက္သို႔ ကပ္လိုက္သည္။

အေမႊး ပါးပါးေလးသာ ေပါက္ေနေသာ အဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ေလးက ျမင္ဖူး႐ုံသာ ျမင္ဖူးရာမွ လက္ထဲသို႔ ပိုင္ပိုင္ ႏိုင္ႏိုင္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအးေမာင္ ေတြေဝမေနေတာ့ပါ။ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို တယုတယ ပြတ္သပ္ေပးေနရင္း လက္ခလယ္ျဖင့္ အရည္ၾကည္မ်ား ႐ႊဲေနၿပီျဖစ္ေသာ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲသို႔ ခပ္နက္နက္ ကေလး ဖိကာ တံျမက္စည္းလွည္းေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အေစ့ေသးေသးေလးေပၚသို႔ လက္မျဖင့္ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ အရည္မ်ား စိုေန သျဖင့္ ပိုပြတ္လို႔ေကာင္းေနသည္။အား…. ကိုကို…. တအားမလုပ္နဲ႔… က်င္တယ္… ျဖည္း ျဖည္း… အ… အိျဖဴ၏ အသံစုံမ်ား ေဝဆာလာခ်ိန္တြင္ ေအးေမာင္ လက္ခလယ္ကို ထပ္မံ နယ္ခ်ဲ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားရသည္။ အိျဖဴ၏ အဖုတ္ကေလးက အန္တီေလးထက္ ပိုမို က်ဥ္းၾကပ္ကာ လက္ပင္ သြင္းရခက္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ ေလး အားစိုက္ေပးလိုက္ရာ လက္တစ္ဆစ္ေလာက္ ဝင္သြားသည္။ အိျဖဴ ေၾကာက္အားလန႔္အား ညႇစ္ထားတာ လည္း ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္ဝယ္…ကိုကို…. သိပ္မႏႈိက္နဲ႔…. နာတယ္…. ျဖည္းျဖည္းေလး…. အဲဒီေလာက္ကေလးပဲ… လုပ္ေပးေနာ္….ညီမေလး… ေကာင္းေနၿပီ…. အင့္.. ဟင့္…ေအးေမာင္ ထပ္တိုးဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ လက္မႏွင့္ လက္ခလယ္ကို ဟန္ခ်က္ညီညီ အသုံးခ်လိုက္ရာ အိျဖဴ လက္အစုံသည္ ေအးေမာင္၏ ေက်ာကုန္းကို အတင္း ဆုပ္ကိုင္ ဖ်စ္ညႇစ္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္ခါသြားသည္။

အဖုတ္ထဲ ထည့္ထားေသာ လက္ကလည္း အရည္ေတြ ပိုမို စို႐ႊဲလာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။အား…. ၿပီးသြားၿပီ… ကိုကို…. ေတာ္ေတာ့ေနာ္…. တအားေကာင္းတယ္ သိလား….ေအးေမာင္ ႏႈိက္ထားေသာ လက္ကို ျပန္ထုတ္လိုက္ရသည္။ အိျဖဴက ၿပီးသြားေသာ္လည္း ေအးေမာင္က အေနရ ခက္ေနသည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေအာက္က ညီေတာ္ေမာင္က ေဒါကန္ေနၿပီ။ ထို႔ေနာက္ အိျဖဴ၏ စကတ္ကေလးအား လန္တက္ေနရာမွ ပုံမွန္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ျပင္ေပးလိုက္ရသည္။ အိျဖဴ၏ ခါးေလးကိုသာ ျပန္ သိုင္း ဖက္ထားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အိျဖဴ၏ ညာလက္တစ္ဖက္သည္ ေအးေမာင္၏ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ဝင္လာကာ တစ္စုံတစ္ခုကို ရွာေဖြေနသည္။ သူမ ဘာရွာေနသည္ကို ေအးေမာင္ သိပါသည္။ သူမလက္ကေလးကို ကိုင္ကာ တင္းမာေန ေသာ ညီေတာ္ေမာင္ အေပၚဘက္မွ အုပ္ကိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေအာက္က အတြင္းခံေဘာင္းဘီစကို ေဘးဖယ္ေပးလိုက္ကာ ညီေတာ္ေမာင္ကို လမ္းဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ စတိုင္ပင္န္ ဇစ္ကိုလည္း ဖြင့္ေပးလိုက္ရာ အျပင္သို႔ ေျဖာင္းကနဲ ကန္ထြက္လာသည္။

အိျဖဴ အုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ လန႔္ဖ်ပ္ကာ ေနာက္ျပန္႐ုပ္သြားသျဖင့္ ကမန္းကတန္း ျပန္လိုက္ဖမ္း ကာ ညီေတာ္ေမာင္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးရေသးသည္။ ထိုေတာ့မွ မကိုင္ရဲ ကိုင္ရဲႏွင့္ လာ ဆုပ္ကိုင္သည္။ဟင့္… ကိုကို…. အႀကီးႀကီးပဲေနာ္… ေအးေမာင္ အိျဖဴလက္ကို ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ နမူနာလုပ္ျပသည္။ အိျဖဴကလည္း မေခပါ။ သူသင္ေပးသည့္အတိုင္း လိုက္လုပ္သည္။ညီမေလး… ျဖည္းျဖည္းေလး အရင္လုပ္….ဟုတ္… ကိုကို….သူမ တကယ္ေတာ့ ေအးေမာင္၏ လီးကို ငုံ႔မၾကည့္ပါ။ မ်က္လုံးကို မွိတ္ထားကာ ေအးေမာင္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ မွီ ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။အား…. ညီမေလး…. ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေတာ့ …. ၿပီးေတာ့မယ္….ၿပီးၿပီ…. အား… ေကာင္းလိုက္တာကြာ….ဟာ…. ကိုကို…. ဘာေတြလည္း…. အရည္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ…. ေပကုန္ၿပီ….အဲဒါ…. ညီမေလး လုပ္ေပးတာ ေကာင္းလို႔…. ထြက္တဲ့ အရည္ေတြေပါ့… ေအးေမာင္ တစ္သွ်ဴးထုပ္ထဲမွ တစ္သွ်ဴစ ထုတ္ေပးၿပီး သူမလက္ကေလးကို တယုတယ သုတ္ေပး သည္။ ထို႔ေနာက္ အေရွ႕က ႐ုပ္ရွင္ကားကို ၾကည့္ရာ ႐ုပ္ရွင္ကားၿပီးသြားသျဖင့္ စာတမ္းပင္ ထိုးေနၿပီ။ ေအာင္မေလး.. ကံေကာင္းေပလို႔။ တိုက္တန္းနစ္သေဘၤာႀကီး ဘယ္အခ်ိန္ ေရခဲေတာင္ႏွင့္ တိုက္ၿပီး ဘယ္ အခ်ိန္ နစ္သြားလိုက္သလဲပင္ မသိလိုက္ၾကေခ်။ အခ်စ္ပင္လယ္ႀကီးထဲ ေမ်ာေနၾကသည္။

႐ုပ္ရွင္ၿပီးလို႔ ႐ုံပိတ္ သြားကာ ျပန္ထြက္မရရင္ ဒုကၡ။ အဲဒီဒုကၡမတိုင္ခင္ မီးေတြ ျဗဳန္းကနဲ ပြင့္လာမွ အရွက္လုံးလုံးကြဲႏိုင္သည္။ ဘာမွန္းမသိေသာ ႐ုပ္ရွင္ကို မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ တစ္ကားလုံးၿပီးေအာင္ၾကည့္ကာ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွ ျပန္ထြက္ လာသည္။ ႐ုံေရွ႕တြင္ေရာင္းေသာ အသုပ္စုံ ဝယ္စားကာ အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ အန္တီေလးက အိမ္ေရွ႕တံခါး ေသာ့ကို ပန္းအိုးေအာက္တြင္ ဖိထားတတ္သျဖင့္ ေသာ့ဖြင့္ဝင္ကာ အိျဖဴကို သူမအိပ္ခန္းလိုက္ပို႔ၿပီး သူ႔အခန္း ေပၚ တက္လာခဲ့သည္။ ေအးေမာင္ သူ႔အခန္းထဲတြင္ ပုဆိုးေဟာင္းတစ္ထည္ႏွင့္ စြပ္က်ယ္တစ္ထည္ ေကာက္စြပ္ကာ ခဏ လွဲ ခ်လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ အခန္းတံခါးမွ တံခါးေခါက္သံ ၾကားလို႔ ထဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိျဖဴ။ သူမလည္း အဝတ္ အစား လဲၿပီးသြားၿပီ။ ေပါင္လယ္ေလာက္ရွိေသာ ဂါဝန္အျဖဴေလးကို ခါးစည္းႀကိဳးစည္းထားေတာ့ ခါးက်င္က်င္ ေလး၏ အလွက ေပၚလြင္ေနသည္။ ႀကိဳးတစ္လုံးတည္းသာ ရွိသျဖင့္ ပုခုံးသားႏွင့္ ရင္ၾကားေျမာင္းကို ထင္ထင္ ရွားရွား ေပၚလြင္ေနေစျပန္သည္။

ညီမေလး…. မအိပ္ေသးဘူးလား…..မအိပ္ေသးဘူး…. ကိုကို႔ကို သတိရလို႔ တက္လာတာ…..ဟင္…. အန္တီေလး အိပ္သြားၿပီလား…. ညီမေလးကို ဆူေနအုံးမယ္…..အိပ္သြားပါၿပီ….. ခုနက အိပ္ေဆးေသာက္ေနတာေတြ႕တယ္…. အန္တီေလးလဲ အိျဖဴ အိမ္မွာရွိေနေတာ့ ေစာေစာစီးစီး အိပ္ေဆးေသာက္ၿပီး အိပ္လိုက္ပုံရသည္။အင္း…. အိပ္သြားရင္လည္း… ၿပီးတာပဲ…..ညီမေလး… အိပ္မရဘူး.. ကိုကိုရာ…ဟင္… ဘာလို႔ အိပ္မရတာလဲ….ေန႔လည္က… ကိုကိုေၾကာင့္ေလ… အဲဒါ သတိရၿပီး အိပ္မရတာေပါ….ေၾသာ္….ဘာ ေၾသာ္လဲ… ကိုကို ေနာ္….ေဟာဗ်ာ… ကိုကိုလဲ ဘာမွ မေျပာရေသးပါလား…. အိျဖဴက ေအးေမာင္နား ကပ္သြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့ကာ နမ္းပစ္လိုက္သည္။ အိျဖဴက စနမ္းေတာ့ လည္း ေအးေမာင္ မေနသာေတာ့ၿပီ။ အိျဖဴကို သိုင္းဖက္လိုက္ကာ ရင္သားေလးေပၚသို႔ လက္ႏွင့္ အုပ္ကိုင္ လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းက စစ္မ်က္ႏွာ တစ္ခုဖြင့္ထားခ်ိန္တြင္ ညာလက္ကလည္း စစ္မ်က္ႏွာတစ္ခု ထပ္ဖြင့္လိုက္ ျပန္သည္။ လက္က ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးေနရင္း ဂါဝန္သားေပၚမွ ေပါင္ရင္းနားထိ ပြတ္ သပ္ေပးလိုက္သည္။ အိျဖဴကလည္း အလိုက္တသင့္ပင္ ေပါင္ေလး ဟေပးလိုက္သည္။ ဂါဝန္ေပၚမွ ပြတ္သပ္ေပး ေနရင္း ဂါဝန္ကို အေပၚထိ လွန္တင္လိုက္သည္။ ဝိုး…. လွလိုက္သည့္ အဖုတ္ကေလး။ မည္းသဲ မေနပါ။

ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြးေလးျဖစ္ေနၿပီး အေပၚပိုင္း ဆီးစပ္နားတြင္သာ အေမႊးႏုႏုေလးမ်ား ေပါက္ေနသည္။အကြဲေၾကာင္းေလး တစ္ေလွ်ာက္တြင္ စိုေနၿပီျဖစ္ေသာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားက မီးေရာင္ေအာက္တြင္ အသက္ရႉမွားဖြယ္ တစ္လက္လက္ ထေနသည္။ ေအးေမာင္ ထိုအကြဲေၾကာင္းေလးထဲသို႔ လက္ႏွင့္ ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။ အထဲထိ ႏႈိက္ပစ္လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း အထဲက အေျမႇးပါးေလး ပါကင္ေပါက္သြားမည္ စိုးသည္။ (စာအုပ္ေတြ ဖတ္ထားေတာ့လည္း ဒီလိုဒီလိုရွိတယ္ ဆိုတာ ေအးေမာင္သိေနသည္၊ ေကာင္မေလး အပ်ိဳ စစ္လား မစစ္လား ေတာ့ သူမသိေခ်)။ ထို႔ေၾကာင့္ အထဲထိ အတင္း မႏႈိက္ေတာ့ဘဲ လက္တစ္ဆစ္ မျမဳတ္တျမဳတ္ကေလးသာ ဖိဖိေလး ပြတ္ ဆြဲေပးေနသည္။ အေစ့ေလးကိုလည္း ညင္ညင္သာသာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ အရည္ေတြကလည္း တစ္ျဖည္း ျဖည္း မ်ားလာကာ စီးက်ေနၿပီ။ ေအးေမာင္ က်န္သည့္ လက္တစ္ဖက္က ခါးစည္းႀကိဳးကို ျဖည္လိုက္ကာ ဂါဝန္ ကို ေခါင္းမွ ခြၽတ္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။

ကိုကို…. မခြၽတ္နဲ႔ကြာ…. ညီမေလး ရွက္တယ္…. (ငွယ္…. ဂါဝန္ကျဖင့္ ဖုံးထားသမွ် အဖုတ္ေပၚသည္ သာမက ႏို႔ပင္ ေပၚေနၿပီ။ သူက အခုမွ ထရွက္ေနေသးသည္) အင္းပါ…. မခြၽတ္ေတာ့ပါဘူး….(ခြၽတ္စရာလည္း မလိုေတာ့ပါေလ၊ အဓိက အစိတ္အပိုင္းေတြ အကုန္လုံး ေပၚကာ လက္ထဲပင္ ေရာက္ေနၿပီ မဟုတ္လား)ေအးေမာင္ လက္တစ္ဖက္က ေအာက္မွာ ကစားေနရင္း ပါးစပ္က ႏို႔သီးပန္းေသြးေရာင္ ရဲရဲဖုဖုေလးမ်ားကို တစ္ လွည့္စီ စို႔ေပးလိုက္သည္။ အိျဖဴ ၾကာၾကာမခံႏိုင္ရွာ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ေကာ့ပ်ံတက္လာကာ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ အခ်ိန္ကလည္း ညဥ့္နက္ေနၿပီ။ သူမ ၿပီးသြားေတာ့ ေအးေမာင္ကို ျပန္လုပ္ေပးအုံးမည္ ဟု ေျပာသည္။ ေအးေမာင္ကေတာ့ ရွက္မေနေတာ့ၿပီ။ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ကာ ေအာက္တြင္ ပုံလိုက္သည္။ မတ္ မတ္ေထာင္ေနေသာ ဒုံးပ်ံႀကီးကို အိျဖဴ ရဲရဲတင္းတင္းပင္ လာကိုင္သည္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွာကတည္းက အေတြ႕အႀကဳံရွိၿပီး ျဖစ္ရာ အိျဖဴကို သင္ေပးေနစရာ မလိုေတာ့ပါ။ သူ႔ဘာသာပင္ လုပ္စရာရွိသည္ကို ေျဖာင့္ ေျဖာင့္တန္းတန္း လုပ္သြားသည္။

ေအးေမာင္ကေတာ့ အိျဖဴကို ဖက္ထားရင္း ဇိမ္ခံေနသည္။ ေအးေမာင္ ၿပီးသြားသည့္အခါ..ဟင္… ကိုကို႔အရည္ေတြက … အျဖဴေတြေနာ္… (အရည္အစိမ္းေတြ၊ အနီေတြ ျမင္ဖူးထားလို႔လား မသိ)အင္းေပါ့…. ညီမေလးရဲ႕…. မျမင္ဖူးဘူးလား….အာ…. ကိုကိုေနာ္… ညီမေလးက…. ကိုကို႔ကိုပဲ… ဒီလို လုပ္ေပးဖူးတာ… ဘယ္ေယာက်္ားေလးမွ ပတ္သက္ ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး….အာ… အင္းပါ ညီမေလးရာ… ကိုကို စကားေျပာ ေလာသြားလို႔ပါ…ကဲ…. ကိုကို…. ညီမေလး သြားအိပ္ေတာ့မယ္… ဂြတ္ႏိုက္….ညီမေလး…. မနက္ျဖန္က်ရင္…. ဗီဒီယိုေတြ ကူးလာခဲ့မယ္… ကိုကိုတို႔ အတူၾကည့္မယ္ေနာ္…ဘာေခြလဲ ကိုကို….ၾကည့္ေတာ့…. သိမွာေပါ့….ဟြန္…. ကိုကိုကလည္း… တအား လွ်ိဳ႕ဝွက္တယ္…. မုန္းစရာႀကီး….ကဲပါ… သြားအိပ္ေတာ့… ဂြတ္ႏိုက္အိျဖဴ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားသည္။ ေအးေမာင္လည္း ေမာေမာပန္းပန္းႏွင့္ အိပ္လိုက္ရသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြဆီက လူႀကီးဇာတ္လမ္းေတြ အမ္ပီဖိုးေလးႏွင့္ ကူးလာသည္။ ညဘက္က်ေတာ့ အန္တီေလးအခန္းဘက္က ေဖာက္ထားေသာ အေပါက္ကို အိျဖဴကို ျပလိုက္ၿပီး ညဘက္က် အန္တီေလး အိပ္ မအိပ္ ၾကည့္လို႔ရေအာင္ ေဖာက္ထားတာဟု ေျပာရသည္။ အန္တီေလးကို ျပန္မေျပာဖို႔လည္း ႏႈတ္ပိတ္ရသည္။ တကယ္ေတာ့ အန္တီေလးက သိထားၿပီးသားပါ။ အိျဖဴကို သက္သက္ ဖိန႔္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အိျဖဴကလည္း ေအးေမာင္ႏွင့္ အဆင္ေျပေနသျဖင့္ ျပန္တိုင္မည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္လည္း ျပလိုက္ ျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏို႔မို႔ဆို သူ႔အေမ မအိပ္ေသးဘူးဟုထင္ကာ တက္မလာရဲမွာ စိုးသျဖင့္ ျဖစ္သည္။ လက္ေတြ႕ ပင္ ျပလိုက္သည္။ အိျဖဴ အိမ္ေပၚတက္လာသည့္အခ်ိန္က အန္တီေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အိျဖဴ ေက် နပ္သြားသည္။ ဒီေလာက္ဆို ဘာလုပ္လုပ္ အန္တီေလး သိမည္မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ ဒီတစ္ညေတာ့ အိျဖဴ တစ္ကိုယ္လုံးကို ျမင္ခ်င္သည္ဟု ပူဆာသည္။ ပထမ အိျဖဴက အင္တင္တင္ လုပ္ ေနေသးသည္။

မျမင္သင့္တာ အကုန္ျမင္ရၿပီးသည္ကို အကုန္ခြၽတ္ဖို႔က်ေတာ့ ရွက္ေနေသးသည္။ သူမက လည္း လူတစ္မ်ိဳးပင္။ ေနာက္ေတာ့ ေသခ်ာ သူမျပန္စဥ္းစားကာ သေဘာတူလိုက္သည္။ ဝတ္လာသည္ကလည္း မေန႔ညက ဝတ္သည့္ ဂါဝန္ေလးပင္။ ေအးေမာင္ကိုယ္တိုင္ ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။ အိျဖဴ က ေအးေမာင္ကိုလည္း ေၾကးတိုက္ကာ ခြၽတ္ခိုင္းသည္။ ေအးေမာင္ကလည္း ခြၽတ္သည္ေပါ့။ႏွစ္ေယာက္သား ေပြ႕ဖက္ နမ္းရႈတ္ၿပီးေတာ့ ကူးလာေသာ ကားမ်ားကို နားၾကပ္ တစ္ေယာက္တစ္ဖက္စီတပ္ကာ ပါးခ်င္းအပ္ကာ ၾကည့္ၾကသည္။ ေအးေမာင္ကလည္း ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ မ်ားသည္။ သူ လုပ္ခ်င္ေသာ ပိုေဇရွင္မ်ားကို စုံေအာင္ ကူးလာသည္။ ကစ္စ္ဆင္ေပးသည့္အခန္းမ်ား၊ ဘလိုးေဂ်ာ့အခန္းမ်ား၊ ဘာဂ်ာအခန္းမ်ား၊ လက္နဲ႔လိုးေပးသည့္ အခန္းမ်ား၊ အ႐ုပ္တု သုံးသည့္အခန္းမ်ားႏွင့္ လိုးသည့္အခန္းမ်ားလည္း ပါသည္။

က႑စုံလင္ အျပာ႐ုပ္ရွင္ ဆိုပါေတာ့။ဇာတ္ကားေခြမ်ား ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ အိျဖဴ ရင္ဘတ္(ႏို႔)ကေလးမ်ားကို ဖိလိုက္၊ အဖုတ္ကေလးကို လက္ႏွင့္ အုပ္လိုက္၊ မ်က္လုံးျပဴးသြားလိုက္ႏွင့္ မ်ိဳးစုံ ျဖစ္ေနသည္။ ၾကည့္ၿပီးသြားေတာ့…ကိုကို…. အဲဒီထဲမွာ… လုပ္ၾကတာေလ… ပါးစပ္ေတြနဲ႔လုပ္တာ…မ႐ြံဘူးလား မသိဘူးေနာ္….ေၾသာ္…. ညီမေလးကလည္း…. ဘာ႐ြံစရာရွိလို႔လဲ…. ဆပ္ျပာတိုက္ၿပီး ေရနဲ႔ေျပာင္ေအာင္ေဆးထားမွာေပါ့…ဟင္… ကိုကိုကလည္း…. အရည္ေတြလည္း…. ထြက္တဲ့ဟာကို…ကိုကိုကေတာ့….. မ႐ြံပါဘူး…..ဟမ္…. တကယ္ႀကီးလား….တကယ္ေပါ့….

ေအးေမာင္ တအံ့တၾသ ျဖစ္ေနေသာ အိျဖဴေလးကို ၾကည့္ကာ အူယားလာသျဖင့္ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အျမန္ အသုံးခ်လိုက္သည္။ အိျဖဴလည္း ေကာ့ပ်ံေနသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း အစြမ္းကုန္ ကားေပး ထား သည္။ ဒီလိုဆို အိျဖဴ ေအးေမာင္ကို သိပ္ရွက္ပုံ မရွိေတာ့။ သူမျဖစ္ခ်င္သည့္ အရသာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ရယူေနေပၿပီ။ အိျဖဴ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းသြားပုံရသည္။ ခုနက အတိုင္းပင္ ေပါင္ကားလွ်က္ ပင္ အေမာေျဖေနသည္။ညီမေလး မ်က္လုံး ခဏမွိတ္လိုက္….ကိုကို…. ဘာလုပ္မလို႔လဲ….ဘာမွမလုပ္ဘူး…. မ်က္လုံးခဏပဲ မွိတ္….မွိတ္ၿပီဟာ…..ေအးေမာင္ ခပ္သြက္သြက္ပင္ သူမ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲ ေခါင္းဝင္လိုက္ကာ အဖုတ္ကေလး တစ္ခုလုံးကို ငံုံ ပစ္လိုက္သည္။ရွီး….. ကိုကို….. ဘာေတြလုပ္တာလဲ…. ညီမေလး… ငရဲႀကီးမွာေပါ့….ၿငိမ္ၿငိမ္ေန… ညီမေလး…အာ့… ကိုကို… တမ်ိဳးႀကီးပဲ…. ရွီး…. အေမ့…ေအးေမာင္ကလည္း အဖုတ္တစ္ခုလုံးကို ပါးစပ္အျပည့္ ငုံထားရာမွ လွ်ာကို အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ အႏွံ႔ ကစားသည္။ အဖုတ္တစ္ခုလုံးကိုလည္း လ်က္ေပးသည္။ အေစ့ေလးကို လွ်ာႏွင့္ လိုက္ရွာရာ ေတြ႕သြားေတာ့ လွ်ာဖ်ားႏွင့္ အေစ့ကိုသာ တည္ၿပီး ထိုးေပးေတာ့သည္။

ဒီေတာ့လည္း အိျဖဴ မခံႏိုင္ရွာ။ အဖုတ္တစ္ျပင္လုံး က်င္ စိမ့္ တက္လာၿပီး အထဲပိုင္းက ယားက်ိက်ိေဝဒနာ တိုးလာသည္။ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးသည့္ အေတြ႕အႀကဳံေၾကာင့္ ေလထဲတြင္ လြင့္ေမ်ာေနသလို ခံစားေနရသည္။ ထို႔ေနာက္ အမည္ေဖာ္မရသည့္ အရသာတစ္ခုက တစ္ကိုယ္ လုံးကို ႀကီးစိုးေနၿပီး ခဏအၾကာတြင္ တစ္ကိုယ္လုံး ပြင့္ထြက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သတိထားမိေတာ့ ကိုကို႔ ေခါင္းကို တအား ဆုပ္ကိုင္ထားသည္ကို သတိရမိသျဖင့္ အိျဖဴ ကမန္းကတန္း လႊတ္လိုက္ကာ…အယ္… ကိုကို… တအားနာသြားလား…အုံဖြ…အုံဖြ… ညီမေလး တအားေကာင္းသြားလို႔…. ဟီး…သြားၿဖီးေလးႏွင့္ ရီျပေနေသာ အိျဖဴကို ၾကည့္ရတာ အူယားဖို႔ ေကာင္းလွသည္။တအားေကာင္းသြားလား….အင္း… ေကာင္းတယ္ကိုကို…ညီမေလး ေကာင္းသြားတယ္ဆို…. ၿပီးတာပဲ…ကိုကို႔ကိုလည္း… ျပန္လုပ္ေပးခ်င္တယ္…မ႐ြံဘူးလား….. ညီမေလးက…ဟင့္… အင္း… မ႐ြံပါဘူး…. ကိုကိုေတာင္… ညီမေလးဟာကို မ႐ြံမရွာ လ်က္ေပးတာပဲ…. အိျဖဴက ေျပာေျပာဆိုဆို ေအးေမာင္ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ဝင္လိုက္ကာ ေအးေမာင္ကို ပက္လက္ လွန္ ေစသည္။

ထို႔ေနာက္ မတ္မတ္ေထာင္ေနေသာ ဒုံးပ်ံႀကီးအား လက္ႏွင့္ ႏွစ္ခ်က္ သုံးခ်က္ ဂြင္းတိုက္လိုက္ၿပီး ပါး စပ္ႏွင့္ ငုံလိုက္သည္။ ထိုသို႔ ငုံလိုက္ၿပီးေနာက္ လွ်ာျဖင့္ ဒစ္တစ္ဝိုက္ကို ပတ္ကာ လ်က္ေပးသည္။ ေအးေမာင္ အန္တီေလးႏွင့္ အေတြ႕အႀကဳံ ရွိခဲ့ဖူးသည္။သို႔ေသာ္ အရသာက တစ္မ်ိဳးစီျဖစ္ေနသည္။ အန္တီေလးက အေတြ႕အႀကဳံရွိေတာ့ အရသာ အစုံ ခံစားရသည္ကား မွန္၏။ သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲတြင္ အန္တီေလးက အေတြ႕ အႀကဳံရွိသည္ဟု စိတ္ထဲတြင္ ရွိေနေတာ့ အရသာက တစ္မ်ိဳး။ ယခု အိျဖဴေလးက်ျပန္ေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိေတာ့ အန္တီေလးလိုေတာ့ ပါးစပ္ထဲကလီးကို ဘယ္လို အမ်ိဳးမ်ိဳး လွ်ာႏွင့္ကစားရမည္ကို မသိေသာလည္း စိတ္ထဲက အ႐ိုင္းဆန္ဆန္ အရသာေလးတစ္ခု ပိုတိုးေနသလို။(ဥပမာ ေလးငါးေျခာက္ေထာင္ ေပးရသည့္ ဆင္းဒဝစ္ခ်္က ေကာင္းေသာ္လည္း တစ္ခါတေလ အခ်ဥ္ေပါင္း ငါးဆယ္တန္ေလးကို စားရတာက တစ္မ်ိဳးတစ္ ဘာသာ ထူးျခားသလိုမ်ိဳးပါ… ကြၽန္ေတာ္အာေဘာ္ ျဖစ္ပါသည္။ ေအးေမာင္က ေတာသားေလး ျဖစ္သျဖင့္ ဆင္းဒဝစ္ခ်္ မစားဖူးေသးပါ။ ေတာသားမ်ားကို ထိခိုက္ေစလိုျခင္း မရွိပါ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ခ်ိန္က ေတာသားသာ ျဖစ္ပါသည္)အိျဖဴက ဗီဒီယိုအေခြ ခုနေလးမွ ၾကည့္ထားသျဖင့္ အျပည့္ငုံလိုက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ႏွင့္ လုပ္ငန္းတာဝန္ အျပည့္ထမ္းေဆာင္ေနၿပီ။ ႏုနယ္ေခ်ာေမာလွေသာ အပ်ိဳေပါက္မေလး၏ ဘလိုးေဂ်ာ့ဘ္ ဒဏ္ကို ေအးေမာင္ ၾကာၾကာမခံႏိုင္ေတာ့ပါ။

လိင္တံတစ္ေလွ်ာက္ က်င္တက္လာၿပီး သုက္ရည္မ်ားကို အိျဖဴ၏ အာေခါင္ထဲသို႔ အျပည့္ ျဖန္းထုတ္လိုက္ကာ ကာမအရသာထူးကို ခံစားလိုက္ရေလေတာ့သည္။အိျဖဴ ေအးေမာင္၏ သုက္ရည္မ်ားကို ေထြးမထုတ္ဘဲ မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ကိုကို…. ငံက်ိက်ိနဲ႔…. ဟီးးး (ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီအရသာ မသိပါ၊ သူမ်ားစာအုပ္မ်ားထဲက အရသာအတိုင္းသာ)ညီမေလးဟာေရာ… အဲလိုပဲလား….အင္း…. ညီမေလးအရည္ေတြလည္း… ငံက်ိက်ိနဲ႔ပဲ…. ဒီေလာက္ေတာ့ မမ်ားပါဘူး….ေကာင္းလိုက္တာ ညီမေလးရာ… ညတိုင္း… ဒီလိုပဲ လုပ္ၾကမယ္ေနာ္…အင္း… ကိုကို႔သေဘာ.. (သူမ သေဘာမပါသည့္အတိုင္းပင္)ညီမေလး….ရွန႔္…. (ဆြဲဆြဲငင္ငင္ေလး ထူးသံ)ကိုကို ျဖစ္ခ်င္တာ ေျပာရင္… စိတ္ဆိုးမွာလား…လာျပန္ၿပီ… သူမ်ားကို လာခ်ည္ေနတာ… တတ္ႏိုင္သမွ် စိတ္မဆိုးေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္… ေျပာၾကည့္(ေအာင္မယ္.. သူေလးကလည္း အလာသားပါလား….)ကိုကိုေလ…. ညီမေလးကို… …. ….ဘာျဖစ္လဲ… ညီမေလးကို….လိုးခ်င္တယ္… (ခပ္တိုးတိုးေလး နားနားကပ္ေျပာလိုက္သည္)အိျဖဴ မ်က္ႏွာ ရဲတက္သြားသည္။

ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းစူကာ..အာ….. ကိုကိုကလည္း… နားရွက္လိုက္တာ…ဟမ္… အဲဒါကို နားမရွက္ေအာင္… ဘယ္လိုေျပာရမွာဒုန္း….ကိုကိုကလည္း… ပိန္းလိုက္တာ… အတူတူေနခ်င္တယ္တို႔… လုပ္ခ်င္တယ္တို႔ ေလာက္ဆို လုံေလာက္ပါ တယ္…..(အိမ္း…. သူေလးက အသုံးအႏႈန္းေတြ ေတာ္ေတာ္ကြၽမ္းေနၿပီပဲ။ စစ္ေရာ စစ္ေသးရဲ႕လားမသိ ဆိုသည့္ အေတြးက ဝင္လာသျဖင့္)သိပုေလ… ကိုကိုမွ မေျပာတတ္တာ… ညီမေလးကို… ဘယ္သူ သင္ေပးတာလဲ…အျပင္ေျဖ ေျဖတဲ့…. အစ္မႀကီးေတြ… ေျပာျပတာေပါ့….ေၾသာ္… ေတာ္ေသးတာေပါ့….အာ… ကိုကိုေနာ္… ဘာ… ေတာ္ေသးတာေပါ့လဲ…အာ… ရႈပ္ကုန္ပါၿပီကြာ… မဟုတ္ပါဘူး…အဲဒါ ညီမေလး ေၾကာက္တယ္ ကိုကိုရယ္… မလုပ္နဲ႔ေနာ္… ဒီအတိုင္းေလးပဲ… ညီမေလး… ညတိုင္း ေကာင္း ေအာင္… လုပ္ေပးမယ္ေလ……… ….. …..ေအးေမာင္ ႏႈတ္ဆိတ္သြားၿပီး မ်က္ႏွာ ညိဳးသြားသျဖင့္ အိျဖဴ သနားသြားသည္။ကဲပါ… ကိုကိုရာ…. မနက္ျဖန္ညမွ… ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကတာေပါ့…. အဲဒါက နာတယ္လို႔ေျပာတယ္… ကိုကိုရဲ႕…ညီမေလးကလည္း… အစပိုင္းေလး ခဏပဲ နည္းနည္းနာတာတဲ့…. ေနာက္ဆို မနာေတာ့ဘူးတဲ့…အင္းပါ… အင္းပါ… ကိုကိုရယ္… ကိုကို႔သေဘာ… ဟုတ္ၿပီလား… ညီမေလး ဆင္းအိပ္ေတာ့မယ္…မနက္ျဖန္ညမွ… ေနာ္… ေနာ္..အင္း… ညီမေလးက လိမၼာလိုက္တာ… ဂြတ္ႏိုက္ေနာ္… အိျဖဴ သူ႔အခန္း ျပန္ဆင္းအိပ္သည္။ ေအးေမာင္ကေတာ့ ေနာက္ေန႔ ႀကဳံရမည့္ကိစၥ အတြက္ အူ ျမဴး ေနမိသည္။

အန္တီေလးက သူတို႔ ကိစၥ လုံး၀ မရိပ္မိ။ မရိပ္မိေအာင္လည္း ေအးေမာင္က အန္တီေလးေရွ႕မွာဆို အိျဖဴအေပၚ ခပ္တည္တည္သာ ဆက္ဆံသည္။ ေက်ာင္း အတူတူ သြားခ်ိန္မွသာ လမ္းမွာ တြတ္ထိုးသည္။ ည ဆယ့္တစ္နာရီေလာက္က်ေတာ့ အန္တီေလး အခန္းဘက္ ေခ်ာင္းလိုက္သည္။ အန္တီေလး ပိုးလိုး ပက္လက္ ထဘီ အေပၚလန္တက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကို ၾကည့္မိေသာ္လည္း ဖီးလ္ မလာေတာ့။ ငါးစိမ္းေလး ျမင္ထားေတာ့ ငါးကင္ကို အနံ႔မခံခ်င္သလို ျဖစ္ေနမိသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္မွာ ေသခ်ာသျဖင့္ ေအးေမာင္ ခဲတံႏွင့္ အိျဖဴ အခန္းဘက္ျခမ္းကို ခပ္ဖြဖြေလး ေတာက္ေတာက္ေတာက္ ဟု သုံးခ်က္ ေခါက္လိုက္ သည္။ ေန႔လည္ကတည္းက အခ်ိန္းအခ်က္ လုပ္ထားသည္ပဲ။

ဗဟုသုတ ရွိထားေသာ အိျဖဴက သတိေပး သျဖင့္ ေအးေမာင္ ေလးတန္းကေက်ာင္းသားေလး တစ္ဦးကို ေဆးအမည္ေျပာကာ အေမဝယ္ခိုင္းတယ္ေျပာ ဝယ္ဟု သင္ေပးလိုက္ၿပီး တားေဆးတစ္လုံး ဝယ္ခိုင္းထားတာ ရွိသည္။ အန္တီေလးအား ထိုးေပးဖူးသျဖင့္ ေဆး အမည္ကို ေအးေမာင္ သိသည္။ အိျဖဴက ေအးေမာင္ဆီက ေတာက္ေတာက္သံ ၾကားလိုက္ေတာ့ အေပၚ တက္လာသည္။ အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ တံခါးကို သူမဘာသာ ဂ်က္ထိုးၿပီး သူမအေမ အိပ္မအိပ္ သြားေခ်ာင္းသည္။ ထို႔ေနာက္ အေပါက္ကို ကမန္းကတန္း ျပန္ပိတ္ၿပီး..ကိုကို… ေမေမ့ကို ၾကည့္ၿပီးၿပီလား…အင္းေလ….အယ္… ဒုကၡ…ဘာလို႔လဲ…ေမေမအိပ္ေနတာႀကီးက…. ဟီး….ကိုကိုၾကည့္တုန္းကေတာ့ ေစာင္ထဲမွာ… ေကြးေနတာပဲ…. အိပ္ေနပါၿပီ… ေသခ်ာပါတယ္(လိမ္လိုက္တာပါ)အင္း… အင္း… ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး… ရၿပီ… ရၿပီ…ကဲ…. ဆရာဝန္ႀကီး ေဆးထိုးပါေတာ့မယ္… ႂကြပါခင္ဗ်ာ…ဟြန႔္… သူ ဟြာလုပ္တာ မနာခင္.. ေဆးထိုးတာ အရင္နာရအုံးမယ္….လာပါ… ပြစိပြစိ လုပ္မေနနဲ႔… မနာေအာင္ ထိုးေပးမယ္… အိျဖဴ ဒီည ဝတ္လာသည္က စကတ္ ဒူးဖုံးေလးႏွင့္ တီရွပ္ကေလးျဖစ္သည္။ ေမွာက္ခိုင္းလိုက္ၿပီး စကတ္ကို တင္ပါးေပၚေအာင္ လွန္လိုက္သည္။

ပင္တီ ဝတ္မလာသျဖင့္ ျဖဴဝင္းေသာ တင္ပါးေလးေပၚလာသည္။ ေအးေမာင္ ေဆးထိုးၿပီး ေသခ်ာ ဖိေခ်ေပးလိုက္သည္။ မေခ်လို႔ မျဖစ္။ ေဆးထိုးတာ ေဆးခဲၿပီး အနာျဖစ္လွ်င္ ျပႆနာႀကီးေတာ့မည္။ ေသခ်ာေခ်ၿပီးေတာ့မွ….ေအာင္မေလး…. နာလိုက္တာကိုကိုရာ…. မနာေအာင္ ထိုးေပလို႔သာပဲ… ဆရာဝန္လုပ္ရန္… လူနာေျပးမွာ…ကဲပါ… ရပါၿပီ… စကားအိုးေလးရဲ႕…. သုံးလမွ တစ္ခါဘဲ ထိုးရမွာကို…အယ္… သူေျပာပုံက… တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး သုံးလတစ္ခါ ေဆးထိုးၿပီး… အဝွာျပဳမယ္ေပါ့ေလ… ဆယ္တန္း ျမန္ျမန္ ေအာင္ပါေစေတာ္…ဆယ္တယ္ေအာင္ရင္လည္း… တကၠသိုလ္အထိ လိုက္ၿပီး…. အဟီး…ဟြန႔္… ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနတာ…အိျဖဴက ေဆးထိုးၿပီးေတာ့ ေအးေမာင္နား ကပ္ထိုင္သည္။ ေအးေမာင္လည္း တာဝန္အရ ဘာမွမခြၽတ္ေသး ခင္ နမ္း၊ စုပ္၊ ႏႈးႏွပ္ေပးရသည္။ ထို႔ေနာက္ အဝတ္မ်ား အကုန္ ခြၽတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေအးေမာင္ ကိုယ္တိုင္လည္း အဝတ္မ်ား ခြၽတ္လိုက္သည္။ အိျဖဴက အိပ္ရာေပၚမွာ ဆန႔္ဆန႔္ေလး လွဲေနသည္။ ေအးေမာင္ အိျဖဴ၏ ေပါင္တံ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲဟလိုက္ကာ အဖုတ္ကို ပါးစပ္အျပည့္ငုံ၍ အရသာေလး အရင္ေပးလိုက္သည္။ အိျဖဴ ၿပီးကာနီး လို႔ သံစုံျမည္လာေတာ့မွ ရပ္လိုက္သည္။

ေတာ္ၾကာ ၿပီးသြားလို႔ မခံခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ငတ္ေတာ့မည္ေလ။ ထို႔ေနာက္..ညီမေလး.. ကိုကို နည္းနည္းႀကိဳးစားၾကည့္မယ္ေနာ္…အင္း… ကိုကို… ျဖည္းျဖည္းေလး… လုပ္ေနာ္…. တအားနာရင္… မလုပ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္…အင္းပါ…ေအးေမာင္ ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ ဒစ္ဖ်ားႏွင့္ အကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ ေ႐ႊေဘာ္ထိုးေပးလိုက္ကာ အေစ့ေလးကို ဒုံးက်ည္ႏွင့္ ပစ္လိုက္ၿပီး နည္းနည္းထိုးသြင္းၾကည့္သည္။ အရည္မ်ား ႐ႊဲအိုင္ေနေသာ္လည္း မဝင္ ႏိုင္။ အန္တီေလး က်ပ္သည္ဆိုသည္မွာ အိျဖဴကို မမီ။ အိျဖဴဟာေလးက စိေနေအာင္ ၾကပ္လွသည္။ ေအးေမာင္ နည္းနည္း အားစိုက္သြင္းၾကည့္သည္… ေခ်ာ္ထြက္သြားျပန္သည္…အာ… ကိုကို… ဘယ္လိုေတြ… လုပ္ေနတာလဲ… အေနရခက္လိုက္တာ… အဟင့္…ေအးေမာင္ တစ္ခ်က္ ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ထိပ္ဖ်ား ကြမ္းသီးေခါင္းက ဝင္သြားၿပီ။ တစ္ခုခုက ၾကားထဲမွ ခံေနျပန္သည္။အားး… နာတယ္… ကိုကို… ေတာ္ၿပီ… ေတာ္ၿပီ….ညီမေလးကလည္း… ေနပါအုံး… ခဏေလးကို…ဟင့္အင္း… နာတယ္… ကိုကိုရယ္…အင္းပါ… ညီမေလးရယ္…. ကိုကို မလုပ္ေတာ့ပါဘူး… (ျပန္မခြၽတ္ေသးဘဲ ခြၽဲလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္)ကိုကိုုရယ္… ညီမေလး နာလို႔ပါ… တအားႀကီးမလုပ္နဲ႔ေနာ္.. ျဖည္းျဖည္းေလး… လုပ္ၾကည့္ေနာ္…အင္းပါ… ညီမေလးရယ္… ခဏေလးပဲ… ေအာင့္ခံလိုက္ေနာ္…ေအးေမာင္ ေရွ႕ကို နည္းနည္း ထပ္ဖိသြင္းၾကည့္ေသးသည္။

မဝင္ေတာ့ေပ။ ထစ္ကာ ခံေနသည္။ တစ္ခ်က္ေတာ့ ရင္းရမည္။ ေအးေမာင္တင္ပါးတြင္ အားထည့္ကာ တစ္ခ်က္ အားကုန္ သြင္းလိုက္သည္…အားးးးး ကိုကိုေရ… နာလိုက္တာ… အီး… (ေအာ္သည့္အသံက က်ယ္လွသည္.. အခန္းလုံလို႔သာ ဘယ္သူမွ မၾကားတာျဖစ္သည္)ညီမေလး… ညီမေလး…. မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္…. အဆုံးအထိ ေရာက္သြားၿပီ… ညီမေလး မခံႏိုင္ရင္ ျပန္ထုတ္ လိုက္မယ္…ဟာ… ကိုကိုကလည္း… အဆုံးထိေရာက္မွေတာ့… ထုတ္မေနပါနဲ႔ေတာ့… ထပ္မနာေတာ့ဘူးထင္တယ္…အင္း… ညီမေလး အနာသက္သာသြားၿပီလား…ခုနကေတာ့.. နာတယ္… ကိုကိုရ… တအားပဲ… အခုေတာ့.. သိပ္မနာေတာ့ဘူး… တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး… တစ္မ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနတယ္…အဲဒါဆို.. ကိုကို နည္းနည္း လႈပ္ၾကည့္မယ္ေလ…အင္း… ေအးေမာင္ အဆုံးအထိ သြင္းထားေသာ လိင္တံကို ျဖည္းျဖည္း ျပန္ဆြဲထုတ္သည္။ အိျဖဴ၏ အဖုတ္က လည္း တင္းေနေအာင္ ၾကပ္လွသည္။ ေအးေမာင္၏ လိင္တံေနာက္ မခြဲမခြာ ကပ္လိုက္လာၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္း အျပင္ ျပန္ထြက္လာသည္။ ေအးေမာင္ ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။

လိင္တံတြင္ ေသြးစေလးမ်ား ရဲေနသည္။ အခုမွ စိတ္ခ်မ္းသာသြားသည္။ အိျဖဴ အပ်ိဳစစ္စစ္ကေလးပါလား။ သနားလည္း သနားသြားသည္။ စိတ္ထဲတြင္ အိမ္ေထာင္ျပဳရမည့္အ႐ြယ္ေရာက္လွ်င္ အိျဖဴကိုပဲ ယူမည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။ တစ္ဝက္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ျပန္ထိုးသြင္းသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အိျဖဴ၏ အဖုတ္အတြင္းမွ သဘာဝေခ်ာဆီမ်ား ထြက္လာၿပီ။ အသြင္းအထုတ္က ခုနကေလာက္ မခက္ေတာ့။ နည္းနည္းေတာ့ သြက္လာၿပီျဖစ္သည္။ အိျဖဴလည္း နာက်င္ သည့္အသံမ်ားအစာ တဏွာမင္သည့္ အသံမ်ား ေျပာင္းလဲလာၿပီ။အား… ကိုကို… ေကာင္းလာၿပီ… နည္းနည္းေလး ျမန္ျမန္ေလး..လုပ္ေပးေနာ္…ေအးေမာင္ အထုတ္အသြင္းကို ျမန္ျမန္ေလး ကစားေပးလိုက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက မိန္းမ ပထမဆုံးလိုးလွ်င္ တပ္တာနဲ႔ထြက္မွာဘဲဟု သင္ထားေတာ့ တပ္တာနဲ႔ မထြက္ခ်င္သျဖင့္ တပ္ထြက္မျဖစ္ေစေရး ည ကိုးနာရီ ေလာက္ကတည္းက လက္ႏွင့္ တစ္ေခါက္ ထုတ္ထားသျဖင့္ ၿပီးခ်င္သည့္စိတ္ေတာ့ မေပၚေသး။ အပ်ိဳစင္မေလး ၏ အဖုတ္အရသာ စီးစီးပိုင္ပိုင္ေလးကိုသာ အျပည့္အဝခံစားေနသည္။ အိျဖဴလည္း အရွိန္တက္လာကာ ျပန္ ပင့္ေဆာင့္ေပးတတ္လာသည္။

ဒါကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ သင္ေပးစရာမလိုဘဲ သူ႔ဘာသာ အလိုလို တတ္လာျခင္း ျဖစ္မည္ ထင္ရသည္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ အရွိန္မွန္မွန္ႏွင့္ ေဆာင့္ေပးေနရာ..ဟင့္.. ကိုကို… အိ ၿပီးေတာ့မယ္… ၿပီးေတာ့မယ္…. အာ့… ရွီး…. ေကာင္းလိုက္တာ… ၿပီးေတာ့မယ္… ၿပီးၿပီ… အား… ၿပီးၿပီ…အိျဖဴၿပီးသြားေသာ္လည္း ေအးေမာင္ မၿပီးဘဲ က်န္ခဲ့သည္။ ဒါနဲ႔ ျမန္ျမန္ၿပီးေစရန္ အရွိန္ကို တင္ေဆာင့္ သည္။ မိန္းကေလးမ်ား ၿပီးၿပီ ဆိုေသာ္လည္း စိတ္က ေလ်ာ့ပါးသြားသည္မဟုတ္ဘဲ အရွိန္ေလးေတာ့ ရွိေနရာ ေအး ေမာင္ကို အတင္းဖက္ကာ အဖုတ္ကလည္း ဇိကနဲ ဇိကနဲ ညႇစ္ေပးေနသည္။ ေအးေမာင္ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ ထပ္ ေဆာင့္လိုက္ေတာ့မွ သုက္ရည္မ်ားကို အိျဖဴ အဖုတ္ထဲသို႔ ပက္ျဖန္းေပးလိုက္ႏိုင္ေတာ့သည္။အာ့…. ေကာင္းလိုက္တာ…. ရွီး…ပူပူေႏြးေႏြးအရည္မ်ား အဖုတ္ထဲသို႔ တရေဟာစီးဝင္သြားရာ ခုနက ၿပီးေနတာေတာင္ အရွိန္မပ်က္ေသးသျဖင့္ ေနာက္တစ္ခ်ီ အရသာေကာင္းေကာင္း ခံစားလိုက္ရသည္။အား… ေကာင္းလိုက္တာညီမေလးရာ…. တကယ္…အင္း… ညီမေလးလဲ… ေကာင္းတယ္ ကိုကို…. တစ္ခါမွ မႀကဳံဖူးဘူး….ကဲ ကိုကို ညီမေလး သြားအိပ္ေတာ့မယ္… ဂြတ္ႏိုက္… ေနာက္ညမွ… ခစ္ခ္စ္.. အိျဖဴက ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္သြားသည္ေတာ့ မေျပာတတ္။ ေနာက္တစ္ညစာပင္ ဘြတ္ကင္ ခ်ိတ္သြား ေသးသည္။

ေနာက္ပိုင္း ညမ်ားတြင္လည္း အိျဖဴ ပုံမွန္ တက္လာၿမဲပင္။ ဒီအရသာကို အိျဖဴေရာ ေအးေမာင္ပါ စြဲလန္းေနၿပီ။ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပ ဆားငံေရကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ ေန႔စဥ္ သင္ခန္းစာေတြ အသစ္တက္ သည္။ အိျဖဴ ပုဇြန္တုပ္ေကြးလည္း ခံေပးတတ္ေနၿပီ။ ေလးဘက္လဲ ေထာက္ေပးတတ္ေနၿပီ။ အေပၚမွလည္း တက္ေဆာင့္ေပးတတ္ေနၿပီ။ တစ္ညတစ္မ်ိဳး မ႐ိုးေအာင္ လိုးျဖစ္ၾကသည္။ ေဆာ္ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔က အေန အထိုင္ ပိရိေလေတာ့ အန္တီေလးကလည္း မရိပ္မိတာ တစ္ပန္းသာသည္။ တစ္လေလာက္ စခန္းသြားၿပီးေတာ့ အိျဖဴ စာေမးပြဲေျဖရန္ ကိစၥႏွင့္ ရႈပ္သြားသျဖင့္ ေအးေမာင္ အႀကိဳ အပို႔ လုပ္ေပး႐ုံကလြဲလို႔ ဘာမွ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့။ အိျဖဴကေတာ့ စာေမးပြဲ ၿပီးလွ်င္ ကိုကို႔သေဘာ ဟု ႏွစ္ သိမ့္သည္။ ကိုးတန္းက ေစာေျဖသျဖင့္ ေအးေမာင္ စာေမးပြဲၿပီးသြားေသာ္လည္း ႐ြာမျပန္ဘဲ ဆယ္တန္းအတြက္ က်ဴရွင္ႀကိဳအပ္မည္ဆိုကာ ေအးေမာင္ကို ႐ြာျပန္မလႊတ္ေပ။ အေမ့ကို လြမ္းေသာ္လည္း အန္တီေလးစကား ကို နားေထာင္လိုက္သည္။ အေမလုပ္သူကလည္း ျပန္မလာေစလို။ ႐ြာေရာက္လွ်င္ ပ်က္စီးမွာကိုစိုးသည္။ အန္တီေလးဆီမွာ ထားလိုက္ေတာ့ ေအးေမာင္ လိမ္မာလာသည္ဟု ေျပာသည္။ တစ္ေခါက္တေလ လာလည္ ႐ုံကလြဲလို႔ အေမက သိပ္မလာျဖစ္ပါ။ အေမေျပာတာ မွန္ပါသည္။ ေအးေမာင္ လိမ္မာလာပါသည္။

အန္တီေလး၏ ဆုံးမမႈေၾကာင့္။ တကယ္ေတာ့ လိမၼာတာက နည္းနည္း၊ လိင္မာတာက မ်ားမ်ား ျဖစ္မလားပဲ။ အိျဖဴ စာေမးပြဲကာလတြင္ ပစ္ထားသည့္ ငါးကင္ကို ျပန္မက္ေမာရေတာ့သည္။ အိျဖဴ ေက်ာင္းသြားသည္ႏွင့္ အန္တီေလးက ေအးေမာင္ကို ေခၚေတာ့သည္။သမီးရွိေနတာ့… မလြတ္လပ္ဘူး ေမာင္ေလးရယ္… လြမ္းတယ္ သိလား…အန္တီေလး ေအးေမာင္ကို ခြၽဲေနသည္။ေမာင္ေလးလဲ မမကို လြမ္းတာေပါ့… မမ အရင္လို မလုပ္တာၾကာၿပီေနာ္…လက္နဲ႔လုပ္တာကိုေျပာတာလား.. ေမာင္ေလး..အင္း….ေမာင္ေလးနဲ႔… ေတြ႕ၿပီးေတာ့… လက္နဲ႔ လုပ္ရတာ အာသာမေျပလို႔…. မလုပ္ေတာ့တာ… ဒီလိုပဲေပါ့… ညီမေလးမရွိတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့… ေမာင္ေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရမွာပဲ… ေနာ့္…ေန႔တိုင္း ေတြ႕ေနရေသာ္လည္း ယခုလို မေတြ႕တာ ၾကာၿပီျဖစ္သျဖင့္ အိျဖဴ ေက်ာင္းသြားစဥ္ ေန႔ခင္းေၾကာင္ ေတာင္… အလြမ္းသယ္ေနၾကသည္…အန္တီေလးက ေအးေမာင္ကို ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲဟု ေမးသျဖင့္….မမ… ေမာင္ေလး… ဗီဒီယိုကားၾကည့္ဖူးတယ္… သိလား… အဲဒီထဲကလို အေနာက္ကေန.. လုပ္ခ်င္တယ္…အန္တီေလးက ေအးေမာင္ စိတ္တိုင္းက် ေလးဘက္ေထာက္ကေလး ေနေပးသည္။ ေအးေမာင္ အေနာက္ ကေန စိတ္တိုင္းက် ေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္။ အန္တီေလးလည္း ေက်နပ္ပါသည္။ ဒီပိုေဇရွင္က မိန္းကေလး အတြက္ ပိုထိသည္ပဲ။

တစ္ခ်ီၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခ်ီ ထပ္လုပ္ဖို႔ အရွိန္ယူရျပန္သည္။ ရယ္ဒီျဖစ္လာေတာ့ ေအး ေမာင္ အတတ္ ဆန္းထြင္ေတာ့သည္။ လီးကို အဖုတ္ဝတြင္ မေတ့ဘဲ စအိုဝတြင္ သြားေတ့သည္။ဟဲ့… အို… ေမာင္ေလး… အဲဒီကို မလုပ္နဲ႔ေလ…မမကလဲ… ေမာင္ေလး… လုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္…ေမာင္ေလးကလည္း… အဲဒါလုပ္ရင္… မမ ခံႏိုင္ပါ့မလား မသိဘူးရယ္…လုပ္ပါ… မမကလည္း… ေမာင္ေလး… တစ္ခါပဲ လုပ္မယ္… မမနာတယ္ဆို… မလုပ္ေတာ့ဘူး…ေနအုံး… အဲဒါဆို… ဒီအတိုင္း မလုပ္နဲ႔… မမ လုပ္ေပးမယ္…အန္တီေလးက သူမခုတင္ေဘးနားမွ အံဆြဲကို ဖြင့္လိုက္ကာ ဘူးေလးတစ္ဘူးႏွင့္ အထုပ္ကေလးတစ္ထုပ္ ယူလာသည္။ဒါ ဘာလဲသိလား…အဲဒါ ကြန္ဒုံးေလ…. လိုးရင္ စြပ္တဲ့ဟာ မဟုတ္လား…ဟဲ့… ေမာင္ေလး… ဘယ္လိုသိ….မမကလဲ… ေအအိုင္ဒီအက္စ္ပညာေပးစာေစာင္မွာ… ပါတယ္ေလ…ေၾသာ္… ေတာ္ေသးတာေပါ… အန္တီေလးက အေဖာ္ဂ်ယ္လ္ဘူးမွ ဂ်ယ္မ်ား ယူလိုက္ကာ ေအးေမာင္ လိင္တန္ကို ႐ႊဲေနေအာင္ သုတ္ေပးၿပီး ေအးေမာင္ကို ဘူးေပးကာ သူမ စအိုထဲသို႔ေရာ စအိုတစ္ဝိုက္သို႔ပါ သုတ္ခိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေအးေမာင္လိင္တံတြင္ ကြန္ဒုံးကို သူမကိုယ္တိုင္ စြပ္ေပးၿပီး စအိုဝတြင္ ေတ့ေပးလိုက္သည္။

ဒီအတိုင္း လုပ္လို႔ရေသာ္လည္း ညစ္ပတ္ကုန္မွာစိုးလို႔ဟု ေျပာသည္။ ေအးေမာင္ ေတ့ထားေသာ လိင္တံအား အားထည့္ကာ ဖိသြင္းလိုက္သည္။ အန္တီေလးကေတာ့ သိပ္ မေအာ္ပါ။ အီး….. နာလိုက္တာ… ဟင့္.. ဟု တစ္ခ်က္ညည္းက တအိအိ ႏွင့္ အဆုံးဝင္သြားသည္။ ေခါင္းဝင္ရင္ ကိုယ္ဆန႔္သည္ပဲ။ ဒါက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကပ္လွသည္။ အိျဖဴ၏ အဖုတ္ေလာက္ပင္ ၾကပ္သည္။ ပထမေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္ေနရင္း ျမန္ျမန္ ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ အန္တီေလးလက္က သူမအေစ့ကို သူမဘာသာ ကစားသည္။ ေအးေမာင္ ၿပီးသြားေတာ့ သူမလည္း တစ္ၿပိဳင္တည္း လိုက္ၿပီးသြားကာ အရည္အနည္းငယ္က အဖုတ္ထဲမွ ေမႊ႕ယာေပၚသို႔ ေတာက္ကနဲ က်သြားသည္။အန္တီေလးႏွင့္ ညတိုင္းလိုလို ေန႔တိုင္းလိုလို အိျဖဴ စာေမးပြဲကာလအတြင္း အလုပ္ျဖစ္သည္။ အိျဖဴႏွင့္မတူသည့္အခ်က္က အန္တီေလးက ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိသည္။ သူမကိုယ္တိုင္ ေကာင္းေအာင္ ခံတတ္သလို ေအးေမာင္ကိုလည္း ေကာင္း ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္သည္။ ထို႔အျပင္ တစ္တစ္ခြခြ စကားလုံးမ်ားလည္း ေျပာရဲသည္။

သို႔ေသာ္ အသက္ အ႐ြယ္အပိုင္းအျခားတစ္ခုကို ေက်ာ္လာၿပီျဖစ္သျဖင့္ တင္းၾကပ္မႈေတာ့ သိပ္မရွိေတာ့။ေအးေမာင္မွာ လိင္တံမွ ေလ်ာ့ပါးသြားသည့္အရသာႏွင့္ သူ႔အား အလိုလိုက္အႀကိဳက္ ေဆာင္တတ္ေသာ ယုယမႈကို တစ္ၿပိဳင္တည္း ခံ စားေနရေတာ့ အိျဖဴကို သတိရေသာ္လည္း သိပ္ မတမ္းတျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ အိျဖဴက အပ်ိဳေလး ျဖစ္သျဖင့္ ေစးေစးပိုင္ပိုင္ ၾကပ္ထုပ္ကာ အားသန္ လွေသာ္လည္း သူ႔ထက္အငယ္ျဖစ္သျဖင့္ ကေလးဆိုးဆိုးသည္ကို ယုယမႈေပးရတာကလည္း အရသာတစ္မ်ိဳးရွိသည္။ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးစီေပါ့ေလ။အိျဖဴ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖေတာ့ သခ်ၤာေျဖသည့္ေန႔တြင္ မ်က္ႏွာ မေကာင္း။ သူမက နဂိုကတည္းက သခ်ၤာ ညံ့ပါသည္ဆိုမွ ဒီႏွစ္ သခ်ၤာ သတ္သည္တဲ့။ တကယ္ေတာ့ တစ္အုပ္လုံး ကုန္ေအာင္ တြက္ႏိုင္ ေလ့က်င့္ႏိုင္ရင္ သတ္သည္ဆိုတာ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ သူမက သခ်ၤာကို အလြန္ေၾကာက္သည္ျဖစ္ရာ ဒီႏွစ္လဲ ေအာင္မွတ္သာသာေလးသာ ေျဖႏိုင္သည္။ ေအာင္ဖို႔ပင္ မေသခ်ာဟု ဆိုသည္။ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာေတာ့ ေျဖႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။

အိျဖဴ စာေမးပြဲရက္မ်ားတြင္ေတာ့ ဘယ္က်ဴရွင္ မွ မသြားေတာ့ေပ။ အိမ္တြင္သာ စာေတြ လွိမ့္က်က္ေနသည္။ ေအးေမာင္ႏွင့္ အန္တီေလးအဖို႔ အခြင့္လည္း မသာ၊ အခြင့္သာလည္း စိတ္သိပ္မပါၾကလွပါ။ စာက်က္ေနသည့္ အိျဖဴအတြက္သာ လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္တိုက္ လိုက္၊ လက္ဖက္သုပ္ေကြၽးလိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္သြားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကံေကာင္းတာလား ကံဆိုးတာလား မေျပာတတ္ေခ်၊ အိျဖဴ ႐ူပေဗဒ ေျဖသည့္ေန႔တြင္ပင္ အန္တီေလး၏ တစ္ဦးတည္းေသာ အစ္ကိုႀကီး အသည္း အသန္ ျဖစ္လို႔ဆိုၿပီး ေၾကးနန္းစာ ဝင္လာသျဖင့္ ေအးေမာင္ကိုပင္ အိျဖဴေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔၊ အိမ္ကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္ဖို႔၊ ေလွ်ာက္မသြားဖို႔ မွာစရာတစ္ပုံတစ္ပင္ မွာၾကားၿပီး သေဘၤာႏွင့္ ထြက္သြားရေတာ့ သည္။အန္တီေလး၏ အစ္ကိုႀကီးက ေကာ့ေသာင္းဘက္မွာ ေနတာျဖစ္ရာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက ခက္ခဲ လွသည္။ ထိုအခ်ိန္က ရထားေတြ ကားေတြကလည္း အလြယ္တကူ သြားလို႔မရေသး။ ရထားႏွင့္ သြားရသည္ မွာလည္း စိတ္မခ်ရ။

ဓားျပေတြက ရထားလမ္းကို ခဏခဏ မိုင္းခြဲၾကသျဖင့္ စိတ္မခ်ရ။ ကားႏွင့္ သြားျပန္လွ်င္ လည္း ခရီးစရိတ္ တအား ေထာင္းသည့္အျပင္ တစ္ဆင့္တည္း မေရာက္၊ သူမတို႔ေနသည့္ၿမိဳ႕မွ ရန္ကုန္သို႔ သေဘၤာစီး၊ ရန္ကုန္မွ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ ကား(သို႔မဟုတ္)ရထားစီး၊ ေမာ္လၿမိဳင္ေရာက္မွ ေရး အထိ ကားစီး၊ ေရး မွ ထားဝယ္၊ ထိုမွတစ္ဆင့္ ၿမိတ္- ေကာ့ေသာင္းအထိ နည္းသည့္ခရီးမဟုတ္ေခ်။အိျဖဴ ႐ူပေဗဒၿပီးလို႔ ထြက္လာေတာ့ အိျဖဴကို ေျပာျပလိုက္သည္။ အိျဖဴ မ်က္ႏွာေလး ညႇိဳးသြားသည္။ သူမလည္း မိခင္ျဖစ္သူ ခရီးထြက္သြားေတာ့ အားငယ္ေပမေပါ့။ အိျဖဴကို ေအးေမာင္ တတ္သမွ်မွတ္သမွ် အား ေပးရသည္။ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္ ေကြၽးေမြးရေတာ့သည္။ ထိုရက္ပိုင္းအတြင္း ေအးေမာင္ အိျဖဴကို စိတ္ႏွင့္ ျပစ္ မွားမိေသာ္ျငား အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေစလို။ ကိုယ့္ဘာသာကိုသာ စိတ္ေျဖသိမ့္ရသည္။စာေမးပြဲၿပီးသြားသည့္ေန႔တြင္ အိျဖဴ ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူးကာ ခုန္ေပါက္ထြက္လာသည္။ စာေမးပြဲေျဖႏိုင္လို႔ မဟုတ္။ စာေတြဖိစီးထားရာမွ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအးေမာင္ သြားႀကိဳလာေတာ့ အိျဖဴ ဆိုင္ ကယ္ေနာက္မွ ခါးကို တင္းတင္းဖက္ကာ လိုက္ပါလာသည္။ အိမ္ကို ေရာက္သည္ႏွင့္ ထမင္းစားၿပီး အိပ္ခ်င္သည္ဟု ဆိုသည္။

ေအးေမာင္ သူမအိပ္ခန္းေရွ႕ကို လိုက္ပို႔သည္။ အိျဖဴက ဒီညက စၿပီး ေမေမျပန္ မလာမခ်င္း သူမအခန္းထဲမွာ လာအိပ္ေပးပါ။ ေအာက္ထပ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ရတာ ေၾကာက္တယ္ ဟု ေျပာသည္။ ေအးေမာင္ကို ျပန္မလႊတ္ေတာ့။ သူမအိပ္ခန္းထဲေခၚသြားၿပီး ေက်ာင္းမွ ျပန္လာသည့္ အျဖဴအစိမ္း ပင္ မခြၽတ္ေတာ့ဘဲ ေအးေမာင္ လက္ေမာင္းကို ေခါင္းအုံးကာ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေတာ့သည္။ေအးေမာင္ ရင္ထဲတြင္ တဒိန္းဒိန္း ခုန္ေနသည္။ အိျဖဴႏွင့္ မၾကာခဏ ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာဖူးေသာ္လည္း အိမ္တြင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္၊ အန္တီေလး ရွိေနသည္။ ယခုမူ အိမ္တြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိ သည္ျဖစ္သျဖင့္ စိတ္မ်ား လႈပ္ရွားေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုမွ စာေမးပြဲၿပီးလာသည့္ အိျဖဴကို နဖူးေလး ကို တစ္ခ်က္သာ နမ္းလိုက္ကာ သူမသေဘာက် ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေစလိုက္သည္။ညေနေစာင္းေတာ့ အိပ္ရာ ႏိုးလာသည္။ကိုကို… ကိုကို… ထေတာ့…. မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္…. အိျဖဴ လႈပ္ႏႈိးသျဖင့္ ေအးေမာင္လည္း ႏိုးလာသည္။

ကိုကို… ဒီည … အျပင္မွာ… ထြက္ကဲမယ္ေလ…ဟင္… ညီမေလးကလည္း….ဟာ… ကိုကိုရာ…. တစ္ရက္တစ္ေလပဲ….ကဲတာ ဟုတ္ပါၿပီ…. ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ….အင္း….. ဘယ္ကိုသြားရပါ…. ဟာ.. သိၿပီ… ဒီလိုလုပ္… ကိုကို…ဘာမ်ားပါလိမ့္….ကိုကို ထမင္းမခ်က္ရေသးဘူးမို႔လား…. အျပင္ထြက္ၿပီး…. ထမင္းစားမယ္… အေအးဆိုင္ထိုင္မယ္… ဒါေပမဲ့ အျပင္မွာ ကိုကို ဘာမွ မလုပ္ရဘူးေနာ္….ဘာကိုလဲ… ညီမေလးရ…ဟာ… မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျပန္ၿပီ…. ညီမေလးကို… ဘာမွ… မလုပ္ရဘူး… အဲဒါ… အဲဒါ…ညီမေလးကို… ကိုကိုက….ဟာ့…. ကိုကို…. အ ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္မေနနဲ႔… ညီမေလး…. ဆယ္တန္းစာေမးပြဲၿပီးတာနဲ႔… ဘာညာ… သာရကာ… လုပ္မယ္… စိတ္ကူးေနတာမို႔လား….ဘာလဲ… ဘာညာသာရကာ…ဟာ… ကိုကို… ေတာ္ၿပီ… မေျပာေတာ့ဘူး…မသိလို႔ပါဆို…အျပင္သြားရင္… ညီမေလးကို… ဟိုကိုင္ဒီကိုင္… ဟိုႏႈိက္ဒီႏႈိက္… မလုပ္ရဘူး… အိမ္ျပန္ေရာက္မွ… ကိုကို႔ သေဘာရွိ….ဘာကိုကိုင္ၿပီး…. ဘာကို…(ဘုန္း !!!!!) ေအးေမာင္ေက်ာကို အိျဖဴ တအားထုပစ္လိုက္သည္…. ေအးေမာင္ႏွင့္ အိျဖဴ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးႏွင့္ ၿမိဳ႕တစ္ပတ္ ပါတ္သည္။ အိျဖဴက ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနသည္။ မိခင္ အိမ္မွာမရွိေတာ့ စိတ္လြတ္လပ္ကာ ေပါ့ပါးေနသည္လည္း ျဖစ္သည္။ ေအးေမာင္တြင္လည္း စုေဆာင္း ထားေသာ မုန႔္ဖိုးမ်ား ရွိသည္။ အိျဖဴတြင္လည္း စုထားသည့္ေငြမ်ား ရွိသည္။

ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္ႀကိဳက္ ကဲ လို႔ ရသည္။ ထမင္းဆိုင္ဝင္ကာ ညစာ စားသည္။ ထို႔ေနာက္ အေအးဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ ဝင္ ထိုင္သည္။ အေအးဆိုင္ နာမည္က လရိပ္ၿငိမ္။ ဆိုင္၏ နာမည္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ေအာင္ပင္ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္လြန္းလွသည္။ ၿငိမ့္ ေျငာင္းေသာ တီးလုံးေလးတစ္ခုသာ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ တစ္ခုံႏွင့္ တစ္ခုံၾကား အေတာ္ေလး ေဝးသည္။ ၿခံ က်ယ္ႀကီးထဲမွာ  ေဆာက္လုပ္ထားကာ မွိန္ပ်ပ် ေအာ္တိုမက္တစ္မီးဆိုင္းေလးမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္မွာ ၾကယ္ ပြင့္ေလးမ်ား လင္းလက္ေနသကဲ့သို႔  ရွိလွသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ကာ ဖာလူဒါ တစ္ခြက္စီ မွာေသာက္သည္။ ေအးေမာင္ အိျဖဴ၏ လက္ကေလးကို ႐ုတ္တရက္  အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ညီမေလး…. ကိုကို… ေျပာစရာရွိတယ္….အင္း…. ေျပာေလ ကိုကို..ညီမေလး… စိတ္မဆိုးဘူး မလား….ဟင္…  ဘာေျပာမယ္မွန္းလဲ… မသိဘဲနဲ႔….အင္းေလ…. စိတ္ဆိုးမွာစိုးလို႔.. ႀကိဳေျပာထားတာေပါ့….မသိဘူး…. ဆိုးသင့္ဆိုး မွာေပါ့…. ေျပာ…ညီမေလးကို…. ကိုကို…. ခ်စ္တယ္….ဟင္…. ကိုကို…. ညီမေလးကို… ရည္းစားစကားေျပာတယ္… ေမေမနဲ႔…  တိုင္မယ္…ဟဲ့…. ရႉး…. တိုးတိုး…. မလုပ္နဲ႔ေလ…ဟုတ္တယ္…. ေမာင္ႏွမခ်င္း… ရည္းစားစကားေျပာတယ္… တိုင္မွာ…ဟာ… ညီမ ေလးကလဲ… အဲလိုဆို… မေျပာေတာ့ဘူး…ဟမ္… မရဘူးေလ… ေျပာၿပီးတာ ေျပာၿပီးသြားၿပီ… တိုင္မွာညီမေလးကလဲကြာ… လိမ္ မာပါတယ္…

ဟင့္အင္း…. မလိမ္မာဘူး…. တိုင္မွာပဲ….ညီမေလးကလဲ…. ကိုကိုေျပာျပမယ္… ညီမေလးနဲ႔ ကိုကိုက ခ်စ္သူအဆင့္ ထက္ေတာင္ ေက်ာ္ေနၿပီပဲကို…ကိုကိုကလဲ… ညီမေလးက… အခုမွ.. ေက်ာင္းတက္တုန္း…. ေယာက်္ားမယူခ်င္ေသးဘူး….အာ…. ဘယ္သူက ေယာက္်ားယူခိုင္းေနလို႔လဲ….အဲဒါဆို ဒီလိုလုပ္… ညီမေလး… ရည္းစားမရွိဘူးမို႔လား….မရွိဘူးေလ… ဘာျဖစ္လဲ…ညီမေလး ရည္းစားထားေတာ့မယ္ဆို… ကိုကို႔ကိုပဲ..ရည္းစားထားေပါ့….မထားခ်င္ပါဘူး… ရည္းစား… ဘာလုပ္ဖို႔… ကိုကိုနဲ႔အတူတူေနရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ… ရည္းစား ထားရင္ စိတ္မခ်ရတာနဲ႔… သူမ်ားေနာက္ပါမွာ စိုးရတာနဲ႔…အင္းေလ… ကိုကို႔က်ေတာ့ေရာ… စိတ္မခ်ရဘူးလား…ဟင့္အင္… ကိုကိုလည္း စိတ္မခ်ရဘူး… အခ်ိန္တန္ရင္… ရည္းစားရသြားမွာ…ဟင့္အင္း… မထားဘူး… ကိုကိုေျပာျပမယ္… ညီမေလး ကိုကို႔ကို ရည္းစားအျဖစ္ မထားရင္ေန… တကယ္လို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ကိုကိုနဲ႔ပဲ ယူရမယ္… ကိုကိုလည္း ရည္းစားတစ္ျခားတစ္ေယာက္မထားဘူး… မိန္း မယူရမဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ညီမေလးကိုပဲ… ယူမယ္… ညီမေလးလဲ ရည္းစားမထားနဲ႔…

ကဲ… ဘယ္လိုလဲ..အိုေက… ကိုကိုေျပာတဲ့အတိုင္း တည္ပေစ… ကိုကိုရည္းစားထားတာနဲ႔… ကိုကို႔ရည္းစားကို လိုက္သတ္မွာ… ညီမေလး ရည္းစားထားရင္… ညီမေလးရည္းစားကို သတ္ပစ္လိုက္…(ဟိုက္… ၾကမ္းကုန္ၿပီ…. တမ်ိဳးႀကီးေနာ္…. ဟိုဒင္းဟိုဟြာ လုပ္ၿပီးၿပီ… ရည္းစားအျဖစ္ေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ ဘူး…. ရည္းစားလည္း မထားရဘူးဆိုေတာ့ကာ.. ဘာထူးမလဲ… အိျဖဴ၏ အေတြးကို ေအးေမာင္ မေတြးတတ္ ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္မိသည္၊ အင္းေလ… ရွိေစေတာ့… အခုလည္း ရည္းစားထားရတာႏွင့္ ဘာမွ မကြာျခားေတာ့ ေခ်)ကဲ… ညီမေလး… ျပန္ၾကစို႔… ဆယ္နာရီထိုးေတာ့မယ္…ဟြင္း. ဟြင္း… ကိုကိုေနာ္… သိေနတယ္…ဟဲ… ဟဲ…. :-X ေအးေမာင္တို႔ အိမ္ျပန္လာၾကသည္။ အန္တီေလး အိပ္မအိပ္ ေခ်ာင္းၾကည့္စရာ မလိုေတာ့။ စိတ္လြတ္ ေပ့ါပါးစြာ အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အိျဖဴ အခန္းထဲသို႔ လိုက္သြားသည္။ အခန္းထဲသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ အိျဖဴကိုယ္လုံး အိအိေလးကို ေအးေမာင္ အတင္းေပြ႕ဖက္ကာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေသာ အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းမ်ား ေပးလိုက္မိသည္။

အိျဖဴက စပန႔္သားအက်ၤ ီ ႏွင့္ ေဘာင္းဘီ ဝမ္းဆက္ ပြပြကို ဝတ္ထားသည္ျဖစ္ရာ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို ထိေတြ႕ေနရသလို ျဖစ္ေနသည္။မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ႏွင့္ပင္ အိျဖဴ၏ ခါးက်င္က်င္ေလးကို ေပြ႕ဖက္ထားကာ ရင္ခ်င္းအပ္ နမ္းစုပ္ေနရင္ လက္တစ္ဖက္ က တင္ပါးအစုံကို ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ တင္ပါးႏွစ္လုံးၾကားကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ စုန္ျခည္ဆန္ျခည္ ကစားေပးလိုက္သည္။အိျဖဴ ေမာဟိုက္စြာ ေအးေမာင္၏ အနမ္းမ်ားကို တုန႔္ျပန္မိသည္။ မ်က္လုံးမ်ားကလည္း ရမၼက္ဆႏၵ ျပင္းျပေနဟန္ ရီေဝေနသည္။ ေအးေမာင္ သူမကို ခုတင္ေပၚသို႔ တြန္းလွဲလိုက္သည္။ အိျဖဴကလည္း အလိုက္သင့္ ပါသြားသည္။ အိျဖဴက ေမႊ႕ယာအထူႀကီးႏွင့္ အိပ္စက္သည္ျဖစ္ရာ ကိုယ္လုံးေလး ျမဳပ္ဝင္သြား ၿပီး ျပန္ခုန္တက္လာသည္။ ေအးေမာင္ အိျဖဴ၏ စပန႔္သား အက်ၤ ီေလးကို ေအာက္နားစမွ ကိုင္ကာ ဆြဲခြၽတ္လိုက္ သည္။ အိျဖဴ ဘာမွ ျငင္းဆန္ျခင္းမျပဳဘဲ အလိုက္သင့္ လက္ကေလး ေျမႇာက္ေပးသည္။ေဘာင္းဘီကိုလည္း ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ကာမခလုတ္မ်ားကို တစ္ခုခ်င္း ဖြင့္ထုတ္ ေတာ့သည္။ အိျဖဴ တအား ထန္ေနမွန္း သိေတာ့ ေအးေမာင္ သိပ္အခ်ိန္ဆြဲမေနလိုေတာ့ၿပီ။ အိျဖဴ၏ ေပါင္တံ သြယ္သြယ္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲခြာလိုက္ၿပီး ဝင္ေရာက္ေနရာယူလိုက္ကာ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား တစိမ့္စိမ့္ ထြက္က်ေနေသာ အဖုတ္ကေလးအား အားရပါးရ လွ်က္ပစ္လိုက္သည္။အေစ့ေလးကို လွ်ာႏွင့္ထိုးလိုက္၊ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ လ်က္လိုက္ လုပ္ေနရာ အိျဖဴ သိပ္ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့။အာ.. ကိုကို.. အဲဒီလို မလုပ္နဲ႔ေတာ့… ညီမေလး မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး… လုပ္ေတာ့ေလ…အိျဖဴက ဒီလို ေတာင္းဆိုလာေတာ့လည္း ေအးေမာင္ ႏႉးႏွပ္ေနစရာ မလိုအပ္ေတာ့သျဖင့္ ပ႐ိုစီဂ်ာေတြ အားလုံးကို ေက်ာ္လႊားလိုက္ၿပီး ညီေတာ္ေမာင္ကို တြင္းဝတြင္ ေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ သည္။ အန္တီေလး အိမ္တြင္ မရွိသျဖင့္ ခါတိုင္းလို တိုးတိုးေလး မညည္းေတာ့ေခ်၊ အိျဖဴ စိတ္ထဲ ရွိသေလာက္ ဖြင့္အန္ထုတ္ေတာ့သည္၊ တစ္ခန္းလုံးလည္း လိုးသံ ေဆာင့္သံ ကြၽက္ကြၽက္ညံလွ်က္ ေအာ္သံ ညည္းသံ ပြက္ေလာညံေနေတာ့သည္။

ေအးေမာင္ႏွင့္ အိျဖဴ ၿပိဳင္တူလိုလိုပင္ ၿပီးသြားသျဖင့္ တစ္ေယာက္ေပၚ တစ္ေယာက္ ထပ္ကာ အေမာေျဖေနသည္။ အိျဖဴကလည္း ေလွာင္အိမ္ထဲမွ လြတ္သည့္ငွက္ကေလးလို ျဖစ္ေန ရသည့္အထဲ မိခင္ျဖစ္သူ ခရီးသြားေနသျဖင့္ လြင့္လိုရာလြင့္ ပ်ံလိုရာ ပ်ံႏိုင္သည့္အေနအထားျဖစ္ေနရာ ေအး ေမာင္ႏွင့္ စိတ္တူကိုယ္တူ ျဖစ္ေနသည္။ညီမေလး…. ကိုကို… အႀကံေပးမယ္…ဘာအႀကံလဲ… ကိုကို…ဒီအေမႊးေလးေတြ…. ရိတ္ပစ္လိုက္ပါလား…. ေအးေမာင္က အိျဖဴ၏ အဖုတ္ေမႊးေလးေတြကို လက္ႏွင့္ ဖြေနရင္း ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္…ဟမ့္… ကိုကိုကလည္း… အဲဒီအတိုင္းက… ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔…သြားၾကားညပ္လို႔….အာ… ကိုကိုက… ညစ္စုတ္ၿပီ….တကယ္ပါဆို…..ညီမေလး မရိတ္ရဲဘူး၊ ဓားရွမွာစိုးလို႔… ကိုကို ရိတ္ေပးေလ…. ေအးေမာင္ ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲ က်သြားသည္။ ေတာရွင္းလင္းေရး စီမံကိန္း စတင္ရန္ ဂ်ဳတ္ဘူး ေျပးယူသည္။ ဒါက သူ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ရိတ္ေနက်ဂ်ဳတ္ဘူး၊ ဘလိတ္ဓား အသစ္ရွိေသးသည္။ ဒီေနရာမွာ အဆင္ ေျပဖို႔… ကမန္းကတန္း ေျပးယူ အသုံးခ်လိုက္ရေတာ့မည္။ ဒါနဲ႔ ထပ္ရိတ္ေတာ့ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ ပါးစပ္ထဲေတာင္ တစ္ခုလုံး ဝင္ေနၿပီးမွေတာ့ ဂ်ဳတ္ဘူး သုံးဖို႔ေလာက္ တြန႔္တို မေနေတာ့ပါ။

ဂ်ဳတ္ဘူး ယူလာၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့ အိျဖဴက အေနအထားမပ်က္ ရွိေနေသးသည္။ ၿပီးမွ သတိရလို႔ ေရခြက္ႏွင့္ ဆပ္ျပာခြက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ျပန္ဝင္ယူရေသးသည္။ ပစၥည္းကိရိယာ စုံလင္ေတာ့မွ လုပ္ ငန္း စတင္ရသည္။ အိျဖဴက ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အစြမ္းကုန္ ကားထုတ္ေပးထားကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေပးသည္။ ဓားထိမွာ ေၾကာက္လို႔ ၿငိမ္ေနတာျဖစ္သည္။ ေအးေမာင္ ဆပ္ျပာျမႇဳပ္ေတြ တဖြားဖြားႏွင့္ ရိတ္ေပးလိုက္ရာ အေမႊးမ်ား ေျပာင္စင္သြားကာ ျဖဴေဖြးလွပစြာ မို႔မို႔ေလး ေဖာင္းအိေနေသာ အဖုတ္ကေလးကို ျမင္ရေတာ့သည္။ကဲ…. ညီမေလး…. ၾကည့္လိုက္…. လွသြားၿပီ…..အင္းပါ…. ကိုကို သေဘာက်ရင္ၿပီးတာပါပဲ….ညီမေလးက… မႀကိဳက္ဘူးလား….ကိုကိုႀကိဳက္ေတာ့… ညီမေလးလဲ ႀကိဳက္တာေပါ့လို႔… ေအးေမာင္ႏွင့္ အိျဖဴတို႔ ေသာက္ေလ ငတ္မေျပသည့္ ဆားငံေရကိုသာ မက္ေမာစြာ မွီဝဲၾကသည္။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ကုန္သြားသည္မသိ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မဟန္ႏိုင္သည့္ အဆုံးတြင္ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ထပ္ကာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာ အိပ္ေမာက်သြားၾကေတာ့သည္။

ေနာက္ေန႔ေတြမွလည္း ထို႔အတူပင္။ အန္တီေလးအခန္းထဲမွ လြဲ၍ က်န္သည့္ ေရခ်ိဳးခန္း၊ မီးဖိုခန္း ပါ မက်န္ သူတို႔ႏွစ္ဦးအတြက္ သာယာသည့္ ဘုံဗိမာန္ေလးမ်ား ျဖစ္လို႔ေနၾကသည္သာ။ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ပင္ သိပ္မထြက္ၾကေတာ့။ သူတို႔ႏွစ္ဦးမွာ ခ်စ္သူရည္းစား အဆင့္ကိုပင္ ေက်ာ္လြန္ေနကာ ခ်စ္စ ၾကင္စ ဇနီးေမာင္ႏွံ လို ျဖစ္ေနၾကေတာ့သည္။ ေအးေမာင္ကလည္း အန္တီေလးႏွင့္ အေတြ႕အႀကဳံ စုံၿပီးျဖစ္ေနရာ အန္တီေလးက ေအးေမာင္ကို သူမ လိုခ်င္သလို ပုံသြင္းခဲ့သလို သူကလည္း အိျဖဴကို လိုခ်င္သလို ပုံသြင္းယူသည္။ အိျဖဴကလည္း ေအးေမာင္ လိုခ်င္သမွ် ဘာတစ္ခုမွ် ျငင္းဆန္သည္မရွိေခ်။ တစ္ေန႔တြင္ ေအးေမာင္က သူမအား ေတာင္းဆိုသည္။ညီမေလး… ကိုကို… ပူဆာမလို႔….ဘာလဲ… ကိုကိုရဲ႕…ညီမေလးကို…. အေနာက္ကေန…. လုပ္ခ်င္တယ္…ဟင္းေနာ္… ကိုကို… ဘယ္ကေန အတတ္ဆန္းေတြ တတ္လာလဲ….ညီမေလးကလဲ… ဟိုတစ္ခါ ၾကည့္တဲ့ အေခြထဲကလိုမ်ိဳးေလ….အာ.. ကိုကိုကလဲကြာ… အဲဒါ တိရစာၦန္ေတြ လုပ္သလိုမ်ိဳးႀကီးကို…ညီမေလးကလဲ… မဆိုင္ပါဘူး…အင္းပါ… ကိုကို႔သေဘာ… ဟုတ္ၿပီလား… အိျဖဴက ခါးခါးသီးသီး မျငင္းဆန္ပါ။ ေအးေမာင္ အလိုက်ပင္ ခုတင္ေပၚတြင္ ေလးဘက္ကေလး ေထာက္ေပးသည္။ ေအးေမာင္ကလည္း သူမ၏ ခါးေလးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဆုပ္ကိုင္ကာ အေနာက္မွ အဖုတ္၀ သို႔ ေတ့လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပင္ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ မဆြတ္ခင္က ၫႊတ္ခ်င္၊ မခူးခင္က ေႂကြခ်င္၊ မစားခင္က ဝါးခ်င္စရာအရည္႐ႊမ္းေနသျဖင့္ ခဲရာခဲဆစ္ မဟုတ္ဘဲ ေလွ်ာေလွ်ာရႉရႉပင္ ဝင္သြားသည္။အာ့… ကိုကို… ျဖည္းျဖည္း… တအားထိတယ္…အင္းပါ… ညီမေလးရဲ… ျဖည္းျဖည္းပဲ လုပ္မယ္…အား… ကိုကို… ထုံးစံအတိုင္းပင္ ခ်စ္ေတးသံစဥ္မ်ား ဆူညံသြားသည္။ ေအးေမာင္က ညတိုင္း စားေနရသျဖင့္ သုက္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ထိန္းထားႏိုင္သည္။ အိျဖဴက တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး မ႐ိုးရေအာင္ျဖစ္ေနသျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ၿပီး သြားရေလသည္။ အဖုတ္ထဲမွ လွ်ံထြက္လာေသာ အရည္မ်ားသည္ ေမႊ႕ရာေပၚသို႔တိုင္ေအာင္ စီးယိုက်လာ သည္။အိျဖဴ ႏွစ္ခါသုံးခါ ဆက္တိုက္ၿပီးသြားၿပီးေနာက္ အိျဖဴေက်ာေပၚတြင္ေမွာက္ကာ တြင္းစိမ္ထားလိုက္ သည္။ အေမာေျပမွ အဖုတ္ထဲမွ လီးကို ျဖည္းျဖည္း ဆြဲႏႈတ္လိုက္ရာ ေလခိုေနသျဖင့္ ရႉးကနဲပင္ အသံထြက္သြားသည္။ အိျဖဴလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ထူးကဲလာေသာ ကာမအရသာစက္ကြင္းမွ မ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဒီအရသာကိုသာ အစြဲလန္းႀကီး စြဲလန္းေနရွာသည္။ေအးေမာင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လုပ္ငန္းစတင္ရန္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္။

သူကလည္း သူ႔အႀကံႏွင့္ သူမို႔ အိျဖဴကို တစ္ဖက္သို႔ ေစာင္းအိပ္ေစလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အေနာက္မွ သိုင္းဖက္ကာ လီးထိပ္ႏွင့္ အိျဖဴ၏ အေနာက္သို႔ေဖာင္းအယ္ကာ ထြက္ေနသည့္ အဖုတ္ကို ထိုးဆြေပးလိုက္သည္။ ခုနကမွ ၿငိမ္းသြားေသာ အိျဖဴ၏ ကာမမီးအဟုန္သည္ ျပန္လည္ ေတာက္ေလာင္လာျပန္သည္။ အိျဖဴကိုယ္တိုင္ ေတာင္းဆိုလာခ်ိန္တြင္ ေအးေမာင္ သူ၏ လီးကို အေပါက္ဝသို႔ ေထာက္လိုက္သည္။ေထာက္ေနက် အေပါက္ဝကား မဟုတ္ေခ်။ ဖြံ႕ထြားလွသည့္ တင္ပါးျဖဴျဖဴ ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ညိဳတိုတို ေလး ျဖစ္ေနေသာ စအိုဝေလးကို ေထာက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အိျဖဴ တြန႔္ကနဲ တစ္ခ်က္ ျဖစ္သြားသည္။အာ…. ကိုကို…. မွားေနၿပီ…. အဲဒါ မဟုတ္ဘူးေလ…ညီမေလး… စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနာ္…. ဒီဟာက ပိုေကာင္းတယ္ေျပာတယ္ (တကယ္ေတာ့ သူေကာင္းခ်င္တာသာ ျဖစ္ပါသည္)ဟာ… ကိုကို… ျဖစ္ပါ့မလား… အဲဒါ… တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူးေနာ္….ျဖစ္ပါတယ္… ညီမေလးကလည္း… ဟို ႐ုပ္ရွင္ကားေတြထဲမွာ ပစၥည္းႀကီးေတြက အႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ လုပ္တာ၊ ကိုကိုက အဲေလာက္ မႀကီးပါဘူး…. ေအးေမာင္… ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ အိျဖဴ၏ စအိုဝေလးကို ေထာက္ထားသည့္ လီးကို နည္းနည္း ဖိသြင္း ၾကည့္လိုက္သည္။

ခုန အဖုတ္ကို ထိုးဆြထားသျဖင့္ အရည္မ်ားျဖင့္ ခြၽဲေနသည္။ သို႔ေသာ္ က်ဥ္းၾကပ္လွသည့္ စအိုေပါက္ကို ထိုးသြင္းဖို႔ကား ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲလွသည္။ ထိုစဥ္ ေအးေမာင္ တစ္ခုခုကို သြားသတိရ လိုက္ သည္။ ညီမေလး.. ခနေနအုံး ဟု ေျပာကာ ကြန္ဒုံးတစ္ခုကို ေဖာက္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ေသေသခ်ာခ်ာ စြပ္ လိုက္ၿပီးမွ ဂ်ယ္လ္ဘူးထဲမွ ဂ်ယ္လ္ကို ႐ႊဲ႐ႊဲေလး သုတ္လိုက္သည္။ အိျဖဴ စအိုဝကိုလည္း သုတ္ေပးလိုက္သည္။ အိျဖဴကေတာ့ ေအးေမာင္ ဘာေတြ လုပ္ေနသည္ကို ေက်ာခိုင္းထားသျဖင့္ မျမင္ရေပ။ သူမ၏ စအိုဝကို ပူပူေႏြးေႏြး အဆီတစ္မ်ိဳး သုတ္လိုက္သည္ကိုသာ ခံစားမိလိုက္သည္။ (တကယ္ေတာ့ ဂ်ယ္လ္က ေအးစက္စက္ ပါ၊ ေအးေမာင္ အိတ္ကပ္ထဲ ထည့္ထားတာ ၾကာသျဖင့္ ေႏြးေနျခင္းျဖစ္သည္) ထို႔ေနာက္ သူမ၏ စအိုထဲသို႔ ေအးေမာင္၏ လီးႀကီး တိုးဝင္လာသည္ကို မခ်ိမဆန႔္ ခံစား လိုက္ရသည္။အားး.. ကိုကို…. ေတာ္ပါေတာ့…. ညီမေလး.. မခံႏိုင္ဘူး… အရမ္းနာတယ္…. ကာမဘီလူးစီးေနေသာ ေအးေမာင္ အိျဖဴ၏ အသံကို မၾကားေတာ့ေပ။

အဖုတ္ထဲကို ထည့္ရတာထက္ ပိုခက္ေသာ္လည္း ဂ်ယ္လ္သုတ္ထားသျဖင့္ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ႏွင့္ပင္ ထိပ္ဖ်ားဝင္ေအာင္ အားစိုက္ သြင္းလိုက္ႏိုင္သည္။ အိျဖဴ၏ ခါးကို တအား ခ်ဳပ္ကာ ဖက္ထားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေခါင္းဝင္သြားေသာ အခါတြင္ သိပ္ မခက္ေတာ့ေခ်။ တအိအိႏွင့္ပင္ တစ္ဆုံး ဝင္သြားေတာ့သည္။ ေအးေမာင္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အိျဖဴ၏ ေပါင္ေအာက္မွ လွ်ိဳကာ အဖုတ္ကေလးကို ကစားေပးသည္။ စအိုကို ဆက္ဆံမည္ဆိုလွ်င္ အဖုတ္ကို ေကာင္းေကာင္းကစားႏိုင္မွ မိန္းကေလးဘက္က အရသာ ရွိႏိုင္သည္ ကို ေအးေမာင္ နားလည္ထားသည္။ တစ္ဆုံးဝင္သြားၿပီးေတာ့ ခဏ နားထားလိုက္သည္။ အိျဖဴလည္း ဝင္ကာစ ကေလာက္ သိပ္မနာေတာ့။ တင္းၾကပ္ၾကပ္ ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္ အေနခက္လွသည္သာ ရွိေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ အဖုတ္ကို ဆြခံေနရသျဖင့္ ကာမမီးေတာက္မ်ား ျပန္လည္ ေတာက္ေလာင္လာသည္။ အဖုတ္ထဲမွ အရည္မ်ား ထပ္ထြက္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေအးေမာင္ တျဖည္းျဖည္း ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္သြင္းသည္။ အိျဖဴ နာေနမွန္းသိသျဖင့္ တဆုံး မထုတ္ေတာ့၊ တစ္ဝက္ေလာက္သာ ဆြဲထုတ္ လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္၊ ကပ္ေညႇာင့္လိုက္ႏွင့္ မ်ိဳးစုံ လုပ္ေပးေနသည္။

အိျဖဴလည္း နာက်င္တာႏွင့္ ေကာင္းတာ ဒြန္တြဲကာ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးေသာ အရသာကို ထိထိမိမိ ခံစားေနသည္။ ခုနက ဆူညံေနေသာ နာက်င္သံမ်ား သည္ ရမၼက္ေသြးႂကြေသာ အသံအျဖစ္သို႔ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းသြားသည္။ ေအးေမာင္လည္း က်ဥ္း က်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ စအိုေပါက္ထဲတြင္ ေႏြးေထြးေသာ အရသာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးခံစားေနရာ ၾကာၾကာ ထိန္း ဖို႔ မလြယ္ခ်င္ေတာ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ အိျဖဴ ျမန္ျမန္ ၿပီးသြားေအာင္ အေစ့ကို သြက္သြက္ကေလး ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ သည္။ အိျဖဴ အေၾကာေတြ တြန္းကန္႐ုန္းႂကြၿပီး တစ္ႀကိမ္ ၿပီးသြားစဥ္မွာပင္ ထိန္းထားေသာ သုက္ကို လႊတ္ေပး လိုက္ေတာ့သည္။ ကြန္ဒုံးစြပ္ထားသျဖင့္ အထဲအထိ ဝင္မလာေသာ္လည္း ပူေႏြးေသာ အရသာကို အိျဖဴ ခံစား လိုက္ရသျဖင့္ ကာမအထြဋ္အထိပ္တြင္ ေရာက္ေနခ်ိန္မို႔ ပိုမိုေကာင္းမြန္သည့္အရသာထူးျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းကာ ေလာ ကႀကီးကို ေမ့သြားမိသလိုပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။သူတို႔၏ အခ်စ္ဘုံကေလးသည္ ရက္(၂၀)ေလာက္သာ ခံလိုက္သည္။ တစ္ရက္ အိျဖဴအခန္းထဲတြင္ ႏွစ္ဦးသား အခ်စ္ဗိမၼာန္ေလး တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္တြင္ အိမ္ေရွ႕မွ ကားဟြန္းသံ ၾကားလိုက္ရသည္။ အခန္းက လုံေနသျဖင့္ သဲ့သဲ့မွ်သာ ၾကားေသာ္လည္း ေအးေမာင္ စိတ္ထဲ မသကၤာျဖစ္သြားသျဖင့္ အိျဖဴကို အဝတ္မ်ား အျမန္ျပန္ဝတ္ေစၿပီး ေအးေမာင္ အခန္းျပင္ထြက္ၾကည့္လိုက္သည္။

အန္တီေလး၏ ေခၚသံႏွင့္ တံခါးေခါက္သံ ကို ၾကားရသည္။ အိျဖဴအား အန္တီေလးျပန္ေရာက္ေၾကာင္းေျပာကာ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ရသည္။ အိျဖဴက လည္း သူ ဘာမွ မသိသလိုပင္ သူမအေမအား ထြက္ႀကိဳသည္။ အန္တီေလး လက္ထဲမွ အထုပ္အပိုးမ်ားကို ဝိုင္း သယ္ေပးၾကၿပီး အန္တီေလး အခန္းထဲသို႔ လိုက္ပို႔ၾကသည္။ အန္တီေလး၏ အစ္ကိုျဖစ္သူကား ထူထူေထာင္ေထာင္ ျပန္ျဖစ္လာၿပီဟု သိရသည္။ အန္တီေလးက အိျဖဴႏွင့္ ေအးေမာင္အတြက္ မုန႔္မ်ား ဝယ္လာသည္။ တနသၤာရီတိုင္းဘက္က ဒူးရင္းသီးေပါသျဖင့္ ဒူးရင္းသီး ေတြလည္း ပါလာသည္။ ႏွစ္ဦးသား မုန႔္မ်ားခြဲေဝကာ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္စားၾကသည္။ အန္တီေလးကေတာ့ ခရီးပန္းလာသျဖင့္ ဝင္အိပ္သြားေလၿပီ။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ရယ္ခ်င္ သလိုလို၊ လြမ္းသလိုလို၊ စိတ္ညစ္သလိုလို ဘာလိုလိုမွန္းမသိသည့္ ခံစားခ်က္ကိုယ္စီျဖင့္ မအီမလည္ ျဖစ္ေန ၾကေတာ့သည္။ ဒီ့ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အိျဖဴေရာ ေအးေမာင္ေရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေက်ာင္းပိတ္ထားသျဖင့္ အိမ္မွာ သာ အေနမ်ားၾကသည္။ ဘယ္မွလည္း သိပ္မထြက္ျဖစ္ၾက။ သူတို႔ႏွစ္ဦး ဆုံေနေတာ့ အန္တီေလး အလိုလိုပင္ ကိုယ္ရွိန္သတ္ထားရသည္။

တစ္ခါတစ္ခါ ေသြးသား ေတာင့္တမိေသာ္လည္း မသင့္ေတာ္သည္မို႔ သမီးျဖစ္သူ ေရွ႕တြင္ ပုံမွန္ေလးသာ ေနရသည္။ အိျဖဴကလည္း မိခင္ ရွိေနေတာ့ ယခင္လို မလြတ္လပ္ေတာ့ၿပီ။ ေအးေမာင္ အတြက္ေတာ့ အဆင္ေျပေသးသည္။ အန္တီေလး ျပန္ေရာက္ေနသျဖင့္ အိျဖဴအခန္းကို သြားလို႔ မရေတာ့ ေသာ္လည္း အရင္လိုပင္ ေဘာပင္ေလးႏွင့္ ေခါက္ကာ အိျဖဴကို ေခၚႏိုင္သည္။ အိျဖဴကလည္း ေခၚလွ်င္ ေအး ေမာင္အခန္းသို႔ တက္သြားသည္သာ။ သို႔ေသာ္ အန္တီေလး ခရီးသြားစဥ္ကကဲ့သို႔ အားရပါးရ လိုးလို႔ မရ။ အိျဖဴလည္း အားရပါးရ မေအာ္ရဲ။ မေတာ္တဆ ၾကားသြားလွ်င္ ျပႆနာတက္သြားႏိုင္သည္။ ေအးေမာင္ေရာ အိျဖဴပါ ဘယ္ေလာက္ေသာက္ ေသာက္ ငတ္မေျပႏိုင္သည့္ ဆားငံေရကိုသာ ေသာက္ေနမိၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ေအးေမာင္က တစ္ခါတစ္ေလ အန္တီေလးႏွင့္ စခန္းသြားခ်င္မိသည္ (ဒါေတာ့ လြန္လြန္းတယ္ ထင္တာပဲ) သို႔ေသာ္ အန္တီေလးႏွင့္ ျဖစ္ဖို႔ အခြင့္မသာလွ။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ အိျဖဴ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အျပင္သြားခ်ိန္မ်ိဳး ဆိုလွ်င္ ေအးေမာင္ႏွင့္ အန္တီ ေလးတို႔ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ၾကသည္။ ဒါကလည္း ႀကဳံေတာင့္ႀကဳံခဲေပါ့။ ေအးေမာင္ စိတ္အလိုမက်တာ တစ္ခုရွိသည္။

ေအးေမာင္ ကာမႏွင့္ ပတ္သက္သမွ် အိျဖဴဆီက အျပည့္အ၀ ရေနသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အိျဖဴက ခ်စ္တယ္ ဆိုသည့္ အေျဖကို ေပးဖို႔ ျငင္းဆန္ေန ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဆားမပါသည့္ ဟင္းကို စားရသလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ ေအးေမာင္က အိျဖဴကို အရမ္းခ်စ္ သည္။ အိျဖဴ မ်က္ႏွာညႇိဳးသည္ႏွင့္ မေနႏိုင္ေတာ့။ အိျဖဴက သူ႔အေပၚ ဘယ္လို သေဘာထားသည္ကို မသိ သျဖင့္သာ စိတ္ထဲ ခုလုခုလု ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အိျဖဴကလည္း ေအးေမာင္အေပၚ ဘယ္လိုစိတ္မ်ိဳး ရွိသည္ကို သူမကိုယ္တိုင္ပင္ ေရေရရာရာ မသိ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ သူမ ေအးေမာင္အေပၚ သံေယာဇဥ္ႀကီးမားသည္။ ေစတနာရွိသည္။ ထို႔အျပင္ ကာမ ကိစၥမ်ားတြင္ ေအးေမာင္အလိုက် လိုက္ေလ်ာသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာမွန္းေတာ့ သူမလည္း မသိ။ ေအးေမာင္က အေျဖေတာင္းလိုက္တိုင္း ခ်စ္တယ္ ဆိုသည့္ စကားတစ္ခြန္း ေျပာဖို႔ ျငင္းဆန္မိသည္။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ ကုန္ဆုံးကာ မိုးဦးကာလ ေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္ခ်ိန္ကို ေရာက္ၿပီ။ ေအးေမာင္ ဆယ္တန္း စတက္ၿပီ။ အိျဖဴတို႔ကေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္း မထြက္ေသး။

သို႔ေသာ္ အိျဖဴ သူမကိုယ္ သူမ သိပါသည္။ မေအာင္ႏိုင္ပါ။ ဒါနဲ႔ပဲ ေအးေမာင္ ဆယ္တန္း စတက္သည့္အခ်ိန္တြင္ အိျဖဴ အျပင္ေျဖ ေျဖ ဖို႔အတြက္ က်ဴရွင္ စတင္ တက္ေတာ့သည္။ ေအာင္စာရင္းထြက္လာေတာ့ အိျဖဴမပါေသး။ သူမ ဆယ္တန္းေျဖတာ ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီ။ အခု ထပ္ေျဖမည္ဆို သုံးႏွစ္။ သူမထက္ အသက္ႀကီးေသာ္လည္း အတန္းငယ္သည့္ ကိုကို ေအးေမာင္ပင္ ဆယ္တန္းတက္ေနၿပီ။ သူမ၏ အားနည္းခ်က္ကို သူမ ျပန္လည္ သုံးသပ္မိသည္။ သူမ ဆယ္တန္း စတက္သည့္ႏွစ္မွာ Repeater အစ္မ မ်ားႏွင့္ တြဲမိသည္။ သူမႏွင့္ တြဲသည့္ အစ္မႀကီးေတြႏွင့္ တအားခင္သြားသည္။ ထိုအစ္မႀကီးေတြ ဘာေတြေျပာေျပာ သူမယုံၾကည္မိသည္။ ထိုအစ္မႀကီးမ်ား၏ လမ္းၫႊန္မႈႏွင့္ ပထမဆုံး အျပာစာအုပ္ ဖတ္ဖူးမိသည္။ သူမ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ ကိုယ္ မျဖစ္ဖူးသည့္ ကာမစိတ္မ်ား တဟုန္းဟုန္း ႏိုးႂကြလာမိသည္။ ထိုအစ္မႀကီးမ်ားက သူမကို ရည္းစားထား ခိုင္းသည္။ ရည္းစားထားရသည့္ အရသာက အလြန္ေကာင္းသည္ဟု ဆိုသည္။ ရည္းစား၏ အလိုဆႏၵကို လိုက္ ေလ်ာရသည့္ ခံစားမႈသည့္ ဘာႏွင့္မွ မတူဟု ဆိုသည္။ ပထမေတာ့ အိျဖဴ စိတ္ ယိုင္သြားေသးသည္။သို႔ေသာ္ သူမပင္ ကံေကာင္းသည္လားေတာ့ မသိ။

သူမႏွင့္ ညီအစ္မလို ခင္ေသာ အစ္မႀကီး ေနာက္တစ္ေယာက္က အပ်ိဳစင္ဘဝဆိုတာ မိန္းကေလးရဲ႕ ထူးျမတ္တဲ့ ဂုဏ္ပဲ။ အပ်ိဳစင္ကိုပဲ ေယာက်္ားေတြ လိုခ်င္ၾကတာ။ တကယ္ လက္ထပ္ၾကမယ္ဆို အပ်ိဳစင္ကိုပဲ လိုခ်င္ၾကတာ။ ရည္းစားထားလို႔ အပ်ိဳစင္ဘဝကို ေပးဆပ္လိုက္မိၿပီဆိုရင္ ျပန္ျပင္လို႔မရေတာ့ဘူး။ အပ်ိဳမစစ္ေတာ့ဘူးလို႔ သိၾကတာနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး လက္တည့္စမ္းခ်င္ၾကလိမ့္မယ္။ အပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝကို အလြယ္တကူ မေပးလိုက္နဲ႔။ အပ်ိဳစင္ဘဝကို စြန႔္လႊတ္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ မဂၤလာ ဦး ညမွာ ျဖစ္ပါေစ။ မဂၤလာဦးညမွာ အပ်ိဳစင္ဘဝကို စြန႔္လႊတ္ရျခင္းဟာ ေလာကဓမၼတာအရျဖစ္ၿပီး ဂုဏ္သေရ ရွိတဲ့ စြန႔္လႊတ္ျခင္းျဖစ္တယ္ ဟု ဆုံးမသည္။အိျဖဴ ယိမ္းယိုင္ေနသည့္ အေတြးမ်ား ျပန္တည့္သြားသည္။ ထိုအစ္မႀကီးႏွင့္ ရည္းစားထားရန္ ေျပာေသာ အစ္မႀကီးက မတည့္။ ပထမေတာ့ မတည့္လို႔ ဆန႔္က်င္ဘက္ ေသြးထိုးတာလားဟု ထင္မိေသး သည္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ သူမဆုံးမတာ မွန္ေနသည္။ ထိုအစ္မႀကီးႏွင့္ တတြဲတြဲ ေပါင္းမိေတာ့ ပထမ ခင္သည့္ အစ္မႀကီးႏွင့္ သိပ္အေစးမကပ္ေတာ့ဘဲ ေနာက္ဆုံး အေပါင္းအသင္းပင္ မလုပ္ေတာ့သျဖင့္ သူမႏွင့္ ေဝးသြားေတာ့သည္။

သူမအား ဆုံးမသည့္ အစ္မႀကီးနာမည္က သီရိေမ။ အိျဖဴထက္ အသက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ပိုႀကီးၿပီး အျပင္ပန္းတြင္ တည္ၾကည္ကာ မ်က္ႏွာေက်ာတင္းလွသျဖင့္ ေတာ္႐ုံေက်ာင္းသားမ်ားက စကားမေျပာရဲၾက။ စကားေျပာဖူးသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ေနာက္ဆုံး ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ၾကသည္။ သူမက သူမကို လာစကား ေျပာသည့္ ေက်ာင္းသားတိုင္းကို စကားတစ္ခြန္းေမးသည္။ နင္ ငါ့ကို တကယ္ယူႏိုင္သလားဟု။ သူတို႔ ျပန္ေျဖ ၾကသည္။ တကယ္ယူမွာပါ။ တကယ္ခ်စ္တာပါ။ သီရိေမ စကားတစ္ခြန္း ထပ္ေျပာသည္။ ေသခ်ာလား တဲ့။ သူတို႔ ထပ္ေျဖၾကသည္။ ေသခ်ာပါတယ္။ တကယ္ပါ။ အဟုတ္ပါ။ သီရိေမ စည္းကမ္းခ်က္ ထုတ္ေတာ့သည္။ ေကာင္းၿပီ ငါစဥ္းစားေပးမယ္၊ မစဥ္းစားခင္ ငါ့ကို ကတိတစ္ခုပဲေပး၊ ခ်စ္သူဘဝမွာ လက္ကိုေတာင္မကိုင္ရ၊ လူ အမ်ားသြားလာသည့္ေနရာတြင္သာ ခ်ိန္းေတြ႕မည္၊စကားေျပာမည္၊ ဘြဲ႕ရၿပီးလွ်င္ လက္ထပ္မည္ ဟု ေျပာ သည္။ ခ်ဥ္းကပ္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား လက္ေလွ်ာ့သြားသည္။ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး လက္ကေလးေတာင္ မကိုင္ရ ေတာ့ ဘာလုပ္မည္နည္းဟု စိတ္ညစ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။

သူမလည္း မိန္းမထဲက မိန္းမသားတစ္ေယာက္သာ။ သူမသည္လည္း အသက္ ဆယ့္ေျခာက္၊ ဆယ့္ ခုနစ္ ဝန္းက်င္ ျဖစ္ရာ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေယာက်္ားေလးေတြ ေတြ႕လွ်င္ ရင္ခုန္ဖူးသည္၊ စိတ္ကူးယဥ္ ဖူးသည္။ ဒီအ႐ြယ္ဆိုတာ သစ္႐ြက္ေလးေတြ ေလမွာလႈပ္ရွားရင္ေတာင္ စိတ္လႈပ္ရွားတတ္သည့္ အ႐ြယ္ေပပဲ။ သို႔ေသာ္ သူမေတြ႕ဖူးသည့္ ေယာက္်ားေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဂ်င္ကေလးေတြျဖစ္ေနသည္။ လူလည္ေလးေတြ ျဖစ္ေနသည္။ သူတို႔ႏွင့္ ရည္းစားထားမိလွ်င္ ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္သည္ကိုလည္း သူမ သိသျဖင့္ ဒီလိုလုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။သူမလည္း သူမ်ားေတြနည္းတူ ကာမစိတ္မ်ား ခဏခဏ လႈပ္ရွားဖူးသည္။ တစ္ခါတေလ ရည္းစား ထားၿပီး စိတ္ကို လႊတ္ေပးလိုက္ခ်င္မိသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ စိတ္မ်ားကို ေျဖသိမ့္ႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းကို သူမ ကိုယ္တိုင္ပင္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားသည္။ သူမကို ရည္းစားစကားလာေျပာသည့္ ေယာက်္ားေလးမ်ားထဲတြင္ သူမ ထက္ တစ္ႏွစ္ခန႔္ႀကီးေသာ အစ္ကိုႀကီး တစ္ေယာက္ ပါသည္။ သူမကလည္း ထုံးစံအတိုင္း ေျပာလႊတ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ သူမရင္ထဲတြင္ ရင္ခုန္သံျမန္ဆန္မႈက ရပ္တန႔္မသြားခဲ့။ သူ၏ ေယာက်္ားပီသသည့္ ဟန္ပန္ႏွင့္ေတာင့္တင္းသည့္ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးစားက သူမ၏ စိတ္ကို ညႇိဳ႕ငင္ေနသလို ရွိ သည္။သူ႔အေၾကာင္း စိတ္ကူးလိုက္တိုင္း ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက လႈပ္ရွားထႂကြလာသည္။ အဖုတ္ထဲမွ တစ္ခုခုကို လိုအပ္ေနမိသလိုမ်ိဳး။ တစ္ခါတေလလဲ တစ္ခုခု ထိုးထည့္ပစ္လိုက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနမိ သည္။ ယားယံျခင္းမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ သို႔ေသာ္ လိုအပ္ေနသလိုလို ျဖစ္ေနမိသည္။ ထိုအေတြးမ်ား ေပၚလာတိုင္း တြင္ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား စိုလာတတ္သည္။ တစ္ရက္တြင္ သူမ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ေနသည္။ ထိုစာအုပ္သည္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းျဖစ္ၿပီး ဆင္ဆာ လြတ္ေအာင္ ေရးသားထားေသာ္လည္း နဂိုကမွ စိတ္က မခိုင္ သည္ ျဖစ္ေနရာ စာအုပ္ထဲမွ ဇာတ္ေကာင္မိန္းကေလး ေနရာမွာ ဝင္ေရာက္ ခံစားေနမိသည္။

သူမက ညဘက္ အိပ္ကာနီးလွ်င္ စပန႔္သားဂါဝန္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို ဝတ္ဆင္ၿပီး အိပ္ေလ့ရွိသည္။ ထို ညတြင္လည္း စာဖတ္ရင္း ဇာတ္ေကာင္ေနရာမွာ သူမႏွင့္အတူ ဟိုအစ္ကိုႀကီးကိုပါ စိတ္ကူးထဲတြင္ သ႐ုပ္ ေဆာင္ၾကည့္ရာ အဖုတ္ထဲမွ စိုတိုတို ယားက်ိက်ိ ျဖစ္လာသည္။ သူမ ေယာင္ယမ္းကာ ႏို႔ကေလးကို လက္ႏွင့္ အုပ္မိသည္။ ခါတိုင္း ေရခ်ိဳးစဥ္ ပြတ္သပ္ခ်ိဳးေသာ္လည္း ဘာမွမျဖစ္ေသာ္ျငား ယခု ႐ုတ္တရက္ ကိုင္မိရာတြင္ ဖိန္းကနဲ ရွိန္းကနဲျဖစ္ကာ ထိလိုက္သည္ႏွင့္ပင္ မ်က္လုံးေလး ေမွးသြားသည္အထိ စည္းစိမ္ရွိေနသည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္ေနရာမွ ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနေသာ အဖုတ္ကေလးကို လက္ႏွင့္ အုပ္မိသည္။အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း မီးအုပ္ေဆာင္းကေလးႏွင့္ စာဖတ္ေနရာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈက လည္း သူမကို ကလူက်ီစယ္ေနသည္။ အဖုတ္ကေလးကို လက္ႏွင့္ ကိုင္မိလိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္လုံး ဖ်င္း ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းမ်ားလည္း ေထာင္ထသြားသည္။ အထိအေတြ႕ေနာက္ကို ပါသြားေတာ့ လည္း အုပ္ကိုင္မိရာမွ ပြတ္သပ္မိျပန္သည္။ တစ္ခ်က္ပြတ္လိုက္တိုင္းမွာ ပါးစပ္မွ ဟင့္ကနဲ အသံထြက္သည္ အထိ ျဖစ္လာသည္။ သူမ ဂါဝန္ေပၚမွ အုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ရသည္ကို အားမရေတာ့။မီးအုပ္ေဆာင္းကို ပိတ္လိုက္သည္။ ျခင္ေထာင္ထဲကို ဝင္လိုက္သည္။ အေမွာင္ကို ပိုသေဘာက်ေန မိသည္။

ယခင္ မီးအလင္းေရာင္ရွိမွ အိပ္တတ္ေသာ္လည္း ယခုမူ မီးအလင္းေရာင္ထဲမွာ မေနလိုေတာ့ၿပီ။ အေမွာင္ထဲမွာ ဂါဝန္ကို ဗိုက္အထိ လွန္တင္လိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ အဖုတ္ကို ႐ြ႐ြေလး ပြတ္သပ္မိျပန္သည္။ ပိုမိုစိတ္လႈပ္ရွားလာေတာ့ အရည္မ်ား စိမ့္က်ေနသည့္ အကြဲေၾကာင္းထဲကို ဖိပြတ္မိသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အေစ့ကို သြားထိမိေတာ့ ပိုၿပီး ေကာင္းလာသည္။ အေစ့ကိုထိလွ်င္ အရသာတအားရွိသည္ ကို ခံစားသိရွိသြားသည္။ အေစ့ကိုခ်ည္းပဲ ပြတ္ျပန္ေတာ့ မခံႏိုင္ တအား က်င္သည္။ ဒီေတာ့ အေစ့ႏွင့္ အကြဲ ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို လက္ခလယ္ႏွင့္ စုန္ခ်ည္ဆန္ျခည္ ပြတ္မိသည္။ အရည္ေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္း ႐ႊဲနစ္လာသည္။အရည္ေတြ႐ႊဲလာသည္ႏွင့္အမွ် အရသာစည္းစိမ္ကလည္း တျဖည္းျဖည္း ျမင့္လာသည္။ တစ္ေနရာကို ေရာက္ေအာင္ ေျပးသြားေနသည္ႏွယ္ ေမာေနေသာ္လည္း ထိုေနရာသို႔ ေရာက္ခ်င္ေနသည္။ ထိုေနရာေရာက္ လွ်င္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမည္ကို သိခ်င္ေနသည္။ ပြတ္သပ္ေနသည့္ အရွိန္ကို တျဖည္းျဖည္း ျမႇင့္သည္။ ပါးစပ္မွ ညည္းသံ က်ယ္က်ယ္မထြက္ေအာင္ ထိန္းထားရသည္။ လက္ကလည္း ေျမာင္းထဲသို႔ ခပ္နက္နက္ေလး ဖိကာ ပြတ္မိလာသည္။

ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးတစ္ခုေပၚမွ လြင့္က်သြားသလို တစ္ကိုယ္လုံး တြန္းကန္ ႐ုန္းႂကြကာ ေလဟာနယ္ထဲ လြင့္သြားသလိုလို၊ အသည္းေတြ ျပဳတ္က်သြားသလိုလို အမည္ေဖာ္ျပ မတတ္ႏိုင္ေသာ စည္းစိမ္တစ္ခုကို ရရွိသြားေတာ့သည္။တစ္ကိုယ္လုံး မလႈပ္ႏိုင္ မရွားႏိုင္ ျဖစ္ေလာက္သည္အထိ အားအင္မ်ား ကုန္ခမ္းကာ ေမာပန္းသြား ေတာ့သည္။ ခုန သူမစိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနေသာ အာသာဆႏၵမ်ား ျပည့္ဝသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူမ ဒီအရ သာကို အရမ္းသေဘာက်သြားသည္။ အိပ္ခ်င္စိတ္မ်ားလည္း မရွိ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ခံစားလိုေသးသည္။ တစ္ည တည္းႏွင့္ သုံးႀကိမ္ေလာက္အထိကို အာသာေျဖပစ္လိုက္မိသည္။သူမ ရည္းစားမထားခ်င္သျဖင့္ ဒီလိုႏွင့္ လက္ျဖင့္အာသာေျဖသည့္နည္းစနစ္ကို က်င့္သုံးလာခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွာရွာေဖြေဖြ ယူလာေသာ အျပာကားမ်ားကိုလည္း အမ္ပီဖိုးႏွင့္ နားၾကပ္တပ္ ေစာင္ၿခဳံကာ ၾကည့္ၿပီး အာသာေျဖတတ္လာသည္။ သူမ ညီမေလးလို ခင္ရေသာ အိျဖဴႏွင့္ ေတြ႕ေတာ့ ဒီ အေၾကာင္းေတြ မိန္းကေလးခ်င္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပသည္။ အိျဖဴက ခင္ဖို႔ေကာင္းသည္။ သူမ၏ အႀကံျပဳ ဆုံးမစကားမ်ားကိုလည္း လက္ခံသည္။

အိျဖဴက ရည္းစားမ်ားမ်ားထားကာ ထည္လဲတြဲတတ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းမိေတာ့ လမ္းမွား မေရာက္ေအာင္ တားမိသည္။ အိျဖဴကလည္း လက္ခံသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူမလိုပင္ လက္ႏွင့္အာသာေျဖ သည့္နည္းကိုသာ က်င့္သုံးေတာ့သည္။ အိျဖဴလည္း ရည္းစားမထားျဖစ္ေတာ့ေခ်။ ဒီေကာင္မေလးက သခ်ၤာ တအားညံ့သည္။ သီရိေမ ဆယ္တန္းေအာင္သြားခ်ိန္တြင္ အိျဖဴ က်သြားသည္။အိျဖဴ စာေမးပြဲက်သည္မ်ားတြင္ ဒါေတြလည္းပါသည္။ သီရိေမက နည္းလမ္းသာ ျပျခင္းျဖစ္သည္။ အိျဖဴက ေန႔စဥ္ ပုံမွန္ အလုပ္ျဖစ္သည္။ အိျဖဴ၏ အားနည္းခ်က္က ဒီလိုလုပ္ၿပီးလို႔ ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ ႏုန္းသြား လွ်င္ စာဆက္မက်က္ေတာ့ဘဲ အိပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီအားနည္းခ်က္ကို အိျဖဴ ယခင္ႏွစ္ေတြမွာ သိေသာ္လည္း စိတ္ကို အလိုလိုက္ကာ က်ခဲ့သည္။ ရည္းစားထားၿပီး စာေမးပြဲက်ရသည္ဆို တန္ေသးသည္။ ယခုေတာ့ က်န္တာေတြ ဘာမွမလုပ္ဘဲႏွင့္ စာမက်က္ျဖစ္ေအာင္ေနလို႔ က်ျခင္း ျဖစ္သည္ကို အိျဖဴ ေနာင္တ ရမိေတာ့ သည္။အိျဖဴ ေအာင္စာရင္းထြက္သည္ႏွင့္ စာမ်ားကို ႀကိဳးစားက်က္ေတာ့သည္။

ေအးေမာင္လည္း စာကို ႀကိဳး စားသည္။ အန္တီေလးက ေအးေမာင္ ဆယ္တန္းေရာက္သြားၿပီျဖစ္သျဖင့္ ယခင္လို လစ္လွ်င္ လစ္သလို မေခၚ ေတာ့ေပ။ အိျဖဴေရာ ေအးေမာင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ေအာင္ေစခ်င္သည္။ စာေမးပြဲ ေအာင္ေရးကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ေပးသည္။ ေအးေမာင္က အိျဖဴ ညံ့သည့္ သခ်ၤာကို ကူညီရွင္းျပကာ တြက္ေပးသည္။ အိျဖဴ ေအးေမာင္ႏွင့္ အတူတူ တြက္ေတာ့လည္း ကာမစိတ္မ်ား သိပ္ျဖစ္မလာေတာ့။ စာေမးပြဲေအာင္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားသည္။ေအးေမာင္ႏွင့္ အိျဖဴ နားလည္မႈ ယူထားၾကသည္။ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္တြင္ အိျဖဴ စာက်က္ မည္။ စာက်က္ခ်ိန္တြင္ ေအးေမာင္ႏွင့္ အတူတူက်က္သည္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ က်က္ၾကသည္။ ႏွစ္ဦးလုံး စာက်က္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေအးေမာင္က အိမ္ေပၚထပ္ တက္သြားသည္။ အိျဖဴက သူမအခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္တြင္ ေအးေမာင္က အိျဖဴကို သူ႔အခန္းသို႔ မေခၚေတာ့။ အိျဖဴကလည္း ေအးေမာင္ ေခ်ာင္း ၾကည့္ေနမည္စိုးသျဖင့္ မီးပိတ္ကာ အိပ္သည္။ ေအးေမာင္လည္း စာက်က္ၿပီးသည္ႏွင့္ အိပ္သည္။

ငါးဦးေကာ္မတီလည္း မဖြဲ႕ျဖစ္။ စာက်က္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ဆယ့္တစ္နာရီခြဲေလာက္ ျဖစ္သည့္အျပင္ မနက္ေစာေစာ ထရမွာလည္းျဖစ္၊ စာေတြကလည္း မ်ားသျဖင့္ ဒီစိတ္ေတြ သိပ္မရွိ။ေသာၾကာေန႔ႏွင့္ စေန႔ေန႔ညမ်ားတြင္ေတာ့ စာသိပ္မက်က္ၾက။ ေန႔ခင္းပိုင္းကို အခ်ိန္ယူကာ က်က္ သည္။ ညဘက္တြင္ ဦးေဏွာက္ေဆးသည္ဟုဆိုကာ ႏွစ္ေယာက္သား ဧည့္ခန္းထဲတြင္ တီဗီၾကည့္သည္။ ေန႔ ခင္း စာက်က္သျဖင့္ အန္တီေလးကလည္း တီဗီၾကည့္သည္ကို ခြင့္ျပဳထားသည္။ ကိုးနာရီေလာက္ ေရာက္လွ်င္ တီဗီအစီအစဥ္ေတြလည္း ၿပီးသျဖင့္ ကိုယ့္အခန္း ကိုယ္ဝင္ၾကသည္။ (ထိုစဥ္က စကိုင္းနက္မ်ား မရွိေသး) ေအးေမာင္က အန္တီေလး အရိပ္အျခည္ ေခ်ာင္းၾကည့္သည္။ အန္တီေလး အိပ္သည္ႏွင့္….ေတာက္…. ေတာက္…. ေတာက္…..ဒီအသံၾကားလွ်င္ အိျဖဴ အိမ္ေပၚ တိတ္တိတ္ကေလး တက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ အားရပါးရ လိုးၾက ေဆာ္ၾကေတာ့သည္။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရက္မ်ားႏွင့္ စာေမးပြဲရက္မ်ားတြင္ေတာ့ ေဆာရီးပါ။ အိျဖဴက လုံးဝမေပး သလို ေအးေမာင္ကလည္း မေခၚပါ။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ အိျဖဴ က်ဴရွင္အခ်ိန္ပို ရွိလွ်င္ ေအးေမာင္ အရိပ္အျခည္ ကို အန္တီေလး ၾကည့္သည္။

ေအးေမာင္ စာမက်က္ဘဲ အားအားလ်ားလ်ား ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုလွ်င္ အန္တီေလး ေခၚၿပီ။ ေအးေမာင္ကို ဦးေဏွာက္ေဆးခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ေအးေမာင္ကလည္း အန္တီေလးကို မစားရသည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အသားကုန္ ႀကဳံးေဆာ္သည္ပဲ။စာေမးပြဲႀကီးၿပီးေတာ့ ေအးေမာင္ အိမ္ျပန္ရေတာ့သည္။ ေအးေမာင္ အိမ္မျပန္ခ်င္ေသးပါ။ သို႔ေသာ္ မျပန္လို႔ မျဖစ္ေတာ့ၿပီ။ သူ႔အေမကိုလည္း သူဝိုင္းကူရအုံးမည္။ စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္း ထြက္ၿပီးေတာ့ ေအးေမာင္ထံ အိျဖဴလာလည္ေသးသည္။ အန္တီေလးေတာ့ ပါမလာ။ သူမအိမ္တြင္ ေနစဥ္ ႏွစ္ႏွစ္လုံး ေအးေမာင္ႏွင့္ အိျဖဴ ဇာတ္လမ္းကို အန္တီေလးမသိသလို အန္တီေလးႏွင့္ ဇာတ္လမ္းကိုလည္း အိျဖဴမသိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အိျဖဴအား စိတ္ခ်လက္ခ် လႊတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။အိျဖဴလာလည္သည့္အခ်ိန္မွာ အၿငိမ့္ပြဲမ်ား ၿခိမ့္ၿခိမ့္သည္းသည့္ ေဆာင္းတြင္းကာလ ျဖစ္သည္။ ထိုကိစၥကို သီးျခား ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ တင္ဆက္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါသည္။အိျဖဴ ေအးေမာင္တို႔အိမ္မွာ တစ္လေလာက္ေနၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ကို ျပန္သြားသည္။

မ်ားမၾကာမီ အန္တီေလး ႐ြာသို႔ ေရာက္လာသည္။ သူမ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ခရီးသြားလိုေၾကာင္း၊ မိန္းမသားတစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားရသည္မွာ အဆင္မေခ်ာလွသျဖင့္ ေအးေမာင္ကို ေခၚသြားလိုေၾကာင္း ေျပာကာ ေဘာ္ဒီဂတ္ ခန႔္၍ ေခၚ သြားေလသည္။ ထိုအေၾကာင္းကိုလည္း သီးျခား ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖင့္ တင္ဆက္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ခ်န္လွပ္ ထားခဲ့ပါမည္။ေအးေမာင္တို႔ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေအာင္ၾကသည္။ ေအးေမာင္က သခ်ၤာအထူးျပဳ၊ အိျဖဴက ဓာတုေဗဒအထူးျပဳျဖင့္ တကၠသိုလ္ အတူတက္ၾကရသည္။ တကၠသိုလ္ ေရာက္ေတာ့ အိျဖဴ ေအးေမာင္လိုခ်င္သည့္ အေျဖကို ေပးလိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္အတူ တကၠသိုလ္တက္ၾက ရင္းႏွင့္ ဘာေတြျဖစ္ၾကမည္ဆိုသည္မွာ ေဗဒင္ေမးေနစရာပင္ မလိုေတာ့ေခ်။ဘြဲ႕ရၿပီးသည္ႏွင့္ အိျဖဴက အန္တီေလးကို သူမႏွင့္ေအးေမာင္အေၾကာင္း ဖြင့္ေျပာလိုက္သည္။ အန္တီေလး ဒါေတြ ႀကိဳေတြးထားၿပီးပါၿပီ။ သူမအသက္လည္း ေလးဆယ္ဝန္းက်င္ ျဖစ္ေနၿပီပဲေလ။ သို႔ေသာ္ လည္း လူ႔စိတ္သည္ ဆန္းက်ယ္လြန္းသည္။ သူမသမီးကို ေအးေမာင္ႏွင့္ သေဘာလည္းတူသည္၊ ေအးေမာင္ ကိုလည္း ႏွေမ်ာမိျပန္သည္။

သူမ ဒီသမီး ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဖခင္ေနရာ မိခင္ေနရာပါ တစ္ေယာက္ တည္း ႐ုန္းကန္ေနခဲ့ရသည္သာ။ယခု သမီးကို ေအးေမာင္ႏွင့္ လက္ထပ္မေပးႏိုင္ရေလာက္ေအာင္လည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိ။ သို႔ေသာ္ လက္ထပ္ေပးလိုက္ၿပီး သမီးကို ေအးေမာင္ႏွင့္ ထည့္ေပးလိုက္ရေအာင္လည္း သူမတစ္ေယာက္ တည္း အိမ္တြင္ ဘယ္လိုဆက္ေနရမည္နည္း။ အထီးက်န္ဘဝႏွင့္ေတာ့ မေနလိုၿပီ။ ဒါဆို သမီး ကိုထည့္မေပးဘဲႏွင့္ ေအးေမာင္ကို အိမ္ေပၚတင္ထားလွ်င္ေရာ။ သားမက္ႏွင့္ ေယာကၡမ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္မလာ ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲ။ သူမ ေအးေမာင္ႏွင့္ ကာမအမႈမ်ား ျပဳခဲ့ဖူးသည္ျဖစ္ရာ ေအးေမာင္က ဇာတ္လမ္း ျပန္လာစ ႏိုင္သလို သူမစိတ္ကိုေရာ ထိန္ႏိုင္ပါ့မလား။ သူမလည္း ေလာကီသားေပပဲေလ။ေအးေမာင္ႏွင့္ အိျဖဴကို ႏွစ္ဖက္မိဘသေဘာတူ ၿမိဳ႕မွာပင္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အသစ္စက္စက္ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္က သူမအား ကန္ေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ မ်က္ရည္မ်ား ေတြေတြ က်ဆင္းလာခဲ့သည္။

ဘာ့ေၾကာင့္က်သည့္ မ်က္ရည္လဲ၊ ဝမ္းနည္းျခင္းလား၊ ဝမ္းသာျခင္းလား၊ ပီတိလား၊ ေသာကေၾကာင့္လား၊ ပရိေဒဝမီးလား သူမကိုယ္တိုင္သာ သိပါလိမ့္မည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း မသိပါ။ သူမ ႐ုတ္တရက္ ထကာ ဘီ႐ိုထဲမွ ဖိုင္တစ္ခု ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ လက္ရွိ ေနအိမ္အား ေအးေမာင္ႏွင့္ အိျဖဴ တို႔အတြက္ လက္ဖြဲ႕လိုက္ေၾကာင္းေျပာကာ အိမ္ဂရန္ကို ေအးေမာင္လက္ထဲသို႔ ေပးအပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဘီ႐ိုေသာ့အား အိျဖဴထံ ေပးလိုက္ၿပီး သားႏွင့္ သမီး ရင္းႏွီးစားေသာက္ရန္ ေငြအလုံအေလာက္ လက္ဖြဲ႕သည္ဟု ဆိုသည္။ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ မိုးလင္းလင္းခ်င္း ထူးျခားမႈ တစ္ခု ေတြ႕လိုက္သည္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးဝမွာ ညႇပ္ထားေသာ စာတစ္ေစာင္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကမန္းကတန္း ဖြင့္ကာ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီေလး တရားဓမၼမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ဖို႔အတြက္ ထြက္သြားၿပီ။ သားစဥ္ေျမးဆက္ ထူးခြၽန္ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ ၾကပါဟု အက်ဥ္းအားျဖင့္ အဓိပၸာယ္ရေသာ စာရွည္ႀကီးတစ္ေစာင္အား ေတြ႕လိုက္ရေလေတာ့သည္။ဤတြင္ ဆႏၵႏွင့္ ဘ၀ ဇာတ္လမ္းကို နိဂုံး ကမၸတ္ အဆုံးသတ္ပါသည္။ ခ်စ္ဦးေမာင္ေမာင္