ချစ်ပြီးမှတော့

ချစ်ပြီးမှတော့

“ဆရာ လုပ်ခိုင်းထားတဲ့ အဝင်အထွက် စာရင်းတွေပါခင်ဗျာ”  “အေးကွာ ကျော်ထက်အောင်ကို ခိုင်းမှပဲ စိတ်ချရတယ်ကွာ ရုံးဆင်း တော့မှာမလား ပြန် ပြန်”  ကျေနပ်စွာ ချီးကျူးပြောဆိုနေသော ဖိုင်းနိုက်မန်နေဂျာကို နှုတ်ဆက်ကာ ကျော်ထက်အောင် ရုံးခန်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။  “ကိုကျော် ပြန်ပြီလားဗျ”   “အေး ညီလေးရေပြန်ပြီ”   “လက်ဖက်ရည်လေး ဘာလေးသောက်ပါဦး အကိုရဲ့”   “နောက်နေ့မှကွာ ဒီနေ့ အိမ်မှာ လုပ်စရာလေးတွေရှိလို့ကွ”   ရုံးမှအိမ်အပြန်တွင် အိမ်အတွက် ရေပိုက်ခေါင်းလဲဖို့နဲ့ မီးချောင်းချုပ် လဲရန် လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်နှင့် ပိုက်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများဝယ်ယူ၍ ပြန်လာခဲ့သည်။

“သားပြန်ရောက်ပြီလား”  “ဟုတ် အန်တီငယ် ပိုက်ခေါင်းလဲဖို့ရော ချုပ်လဲဖို့ပါ သားဝယ်လာခဲ့တယ်”   “အေး ကောင်းတယ်သား  မြန်မြန်သာ လဲလိုက်ကွယ်”  ကျော်ထက်အောင် အခန်းထဲဝင်ကာ အကျႌလဲလိုက်သည်။ ကျော်ထက်အောင်က စီးပွားရေးဖြင့် ဘွဲ့ရ သူတစ်ဦးဖြစ်ကာ ကုမ္မဏီတစ်ခုတွင် စီနီယာ စာရင်းကိုင် ရာထူးဖြင့် အလုပ်လုပ်နေသူဖြစ်သည်။ အမေက သူဆယ်တန်းဖြေပြီးကာ စတွင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ကာ အဖေကတော့ သူတက္ကသိုလ် တက်နေဆဲမှာပင် ကွယ်လွန်ခဲ့လေသည်။  အဖေက စီးပွားရေးလဲ အဆင်မ ပြေ အသဲရောဂါလဲ ဖြစ်နေသော နယ်မှသူ့ညီကို မိသားစုလိုက် အိမ်သို့ခေါ်ယူကာ ထောက်ပံ့ထားခဲ့သည်။ အဖေဆုံးတော့ ဦးလေး မိသားစုမှာ သူ့အတွက် အစစအရာရာ အဖော်အဖက်ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။ အဖေက ကားအရောင်းအဝယ်သမားဖြစ်ကာ နေနေသော တိုက်ခန်းအပြင် အပိုတိုက်ခန်း သုံးခန်းနှင့် ဘဏ်မှာ ငွေများအပ်နှံထားခဲ့ပေးခဲ့သည်။ ပိုင်ဆိုင်မှုအားလုံးကို သူ့နာမည်ဖြင့် မဆုံးခင်က ထဲက လွဲပေးသွားခဲ့သဖြင့် အဆင်ပြေခဲ့လေသည်။

အဖေဆုံးပြီး တစ်လအကြာတွင် ဦးလေးဖြစ်သူမှာလည်း အဖေ့စိတ်ဖြင့် ဆုံးပါးခဲ့တော့သည်။ ဦးလေးဆုံးပြီးတော့ ဦးလေးမိန်းမ  အန်တီမြတ်သူဇာနှင့် သမီဖြစ်သူ မြတ်နန္ဒာတို့ နေရေးအတွက် စကားပြောစရာ ဖြစ်လာသည်။   သို့သော် ကျော်ထက်အောင်က  ဘယ်မှမပြောင်းစေပဲ သူ့အိမ်မှာပင် ဆက်နေစေကာ ညီမဖြစ်သူ ပညာရေးအတွက်ကိုပါ အားလုံး တာဝန်ယူပေးခဲ့သည်။  အသက်၃၈နှစ်ရွယ် မြတ်သူဇာနှင့် ကလေးသာသာ ရှိသေးသော မြတ်နန္ဒာတို့အတွက် အခြေမပျက် အိနြေ္ဒရရ နေထိုင်နိုင်ခဲ့လေ သည်။ နေလာခဲ့သည်မှာ သုံးလေးနှစ်ရှိပြီဖြစ်ကာ မြတ်နန္ဒာပင် နှစ်တန်းသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။   အပိုတိုက်ခန်းသုံးခန်းကို  အငှါးချထား၍ ရသောလခဖြင့်ပင် သူတို့သုံးယောက် စားစရိတ်အတွက် လုံလောက်လေသည်။ ကျော်ထက်အောင်က တတ်သည့် ပညာ အလကားမဖြစ်ရအောင် အလုပ်လုပ်ခြင်းဖြစ်ကာ ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်း နေတတ်သူ မဟုတ်သဖြင့်လည်း ပိုင်ဆိုင်မှုများ   တိုးပွားလာခဲ့သည်။

အဝတ်အစားလဲပြီးနောက် လဲစရာ ပြင်စရာများလုပ်ရန် လက်နက်ကိရိယာ တန်ဆာပလာများယူကာ လုပ်ငန်းစလေတော့သည်။  ရေတံခါးပိတ်ကာ ရေယိုနေသော ပိုက်ခေါင်းကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ပိုက်ခေါင်းအသစ်ကို အရစ်တိပ်အနည်းငယ်ပတ်ခါ တပ်လိုက် လေသည်။ မီးဖိုခန်းက မီးချောင်းချုပ် လဲရန်အတွက် ခုံယူလာခဲ့သည။ ခုံပေါ်တက်ကာ မီးချောင်းအိမ်လိုက် ဖြုတ်လိုက်လေသည်။  ချုပ်အဟောင်းဖြုတ်ကာ ချုပ်အသစ်လဲနေတုန်း အန်တီမြတ်သူဇာဝင်လာသည်။  “သားရရဲ့လား”   “ဟုတ်ရပြီ အန်တီငယ် အခု ချုပ် လဲပြီး ပြန်တပ်ရုံပါပဲ”  “အေးအေး အန်တီငယ် ထမင်းအိုး တည်လိုက်ဦးမယ်”   “ဟုတ် အန်တီငယ် ညီမလေး ပြန်မလာသေးဘူး နော်”  “အေး စာမေးပွဲရှိလို့တဲ့ အချိန်ပို ခေါ်ထားတယ် ခနနေမှ သွားကြိုရမှာ”  အန်တီငယ်က ပြောရင်း ဆန်ဆေးနေသည်။ သူလည်း  ချုပ်လဲပြီး မီးချောင်းပြန်တပ်ရန် ခုံပေါ်တက်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မီးချောင်းအိမ်ကို မျက်နှာကျက်တွင် ကပ်ကာ  ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စကူဆွဲနေတုန်း ခါးဆီမှ ဇတ်ခနဲ့ ပုဆိုးက ဂွင်းလုံးပုံကာ ကျွတ်ကျလေတော့သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ခံ ဝတ်လေ့မရှိသော သူ့အတွက် တကယ့်ပွဲပင်ဖြစ်တော့သည်။

“ဟာ ကြာ”  “ဟင်”   ဆန်ဆေးပြီး ထမင်အိုးချိတ်ရန် လှည့်လာသော အန်တီငယ်ကလည်း အံအားသင့်ကာ ကြောင်ကြည့်နေ မိသည်။ ပေါင်ကြားထဲမှ ဆင်အန်ငှက်ပျောသီးက အလေးပြုရလောက်သော ဖွားဖက်တော် ညိုညိုကြီးက ထင်းထင်းကြီး ထွက်ပေါ် နေသည်။ ပထဆုံး သတိဝင်လာသူက အန်တီငယ် ဖြစ်သည်။  “သား မီးချောင်းကြီး အန်တီငယ့်ကို လှမ်းပေးထားလိုက်”   ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ထမင်းအိုးချပြီး ထိုင်ခုံခြေရင်းမှ အပေါ်မော့ကြည့်ကာ လက်လှမ်းပေးနေသည်။ သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးကိုလည်း  အနီးကပ် မြင်နေရလေသည်။ သူ့က မီးချောင်းကို လှမ်းပေးကာ ကျောက်လှည့်နှင့် စကူကိုပါ လှမ်းပေးလိုက်သည်။ နောက်မှ ပုဆိုး ကောက်ဝတ်ကာ မီးချောင်း ပြန်ယူ၍ တပ်နေတော့သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးကတော့ ထူပူနေကာ ဘာပြောရမှန်းမသိအောင်ပင် ဖြစ်နေ တော့သည်။

မြတ်သူဇာ တစ်ယောက် ကျော်ထက်အောင်ကို တွေ့ရတိုင်း ရှက်တာလိုလို မျက်နှာပူတာလိုလို ခံစားနေရသည်။ အလုပ်သာ လုပ်နေ ရသော်လည်း စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ မကပ်ဖြစ်နေသည်။   ကျော်ထက်အောင်က လူပုံက ရည်မွန်ခန့်ညားက ရုပ်ရည်ရှင်းသန့်သလို လီးက လည်း စံချိန်စံညွန်းထက်ကို သာလွန်လှသည်။ ထိုင်ဝမ်ပြောင်းဖူးလို ညိုညိုတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီး တစ်ခါမြင်ရုံဖြင့် စိတ်ထဲစွဲနေ တော့သည်။ သွားလေသူ ခင်ပွန်း ဇင်အောင်တောင် သူ့ကိုမမှီ။ ပီးတော့ ဇင်အောင်က တက်ပြီးထွက်တာများသည်။ လေးလက်မ သာသာ တောင့်တင်းမှုမရှိသော ဇင်အောင်၏ စွမ်းဆောင်မှုများက မြတ်သူဇာအဖို့ နူးနှပ်ရုံသာရှိခဲ့သည်။ ထိုအခြေအနေကိုသိသော  ဇင်အောင်ကလည်း ဆေးဝါးများ အကူညီယူ၍ လိုးလေသည်။ သို့သော် ဆေးသုံးပါများလာတော့ လူထိကာ ကျန်းမာရေး ချို့ယွင်း  လာသည်။ နောက်ဆုံး အသဲထိကာ အသဲရောဂါဖြစ်လာတော့သည်။ ရောဂါဖြစ်လာတော့ လူမမာပြုစုခြင်းဆိုသော ခေါင်းစဉ်အာက် ဝယ် လိင်မှုကိစ္စက ငုပ်လျှိုးပျောက်ကွယ်နေလေသည်။ ကျော်ထက်အောင် လီးကြီးမြင်လိုက်ရတော့ ငုပ်လျှိုးနေသော ရာဂမီးများ က လောင်မြိုက်ကာ စိတ်ဒုက္ခ ပေးလေတော့သည်။

အသက်ကငယ်ငယ် အသားဖြူဖြူချောချော ဗလတေ ာင့်တောင့် ယောက်ျားပီသလှသော ကျော်ထက်အောင်ကို တွေ့နေရ သည်မှာ ယခင်က ဘာခံစားမှုမှ မရှိပေမယ့် ယခုအခါမှာတော့ တနုံ့နုံ့ခံစားနေရသည်။ ထိုခံစားမှုများအပြင် စိုးရိမ်မှုတစ်ခုကို တွေးမိ သည့်အခါမှာတော့ မြတ်သူဇာသည် ကျော်ထက်အောင်ကို ပိုင်ဆိုင်ရမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ ပိုင်ဆိုင်အောင်မလုပ်ပဲ ဒီ အတိုင်းသာနေပါက ကျော်ထက်အောင် အိမ်ထောင်ကျချိန်ဝယ် သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက်သည် အခြေပျက်ကာ လက်မဲ့ဖြစ်ပေ လိမ့်မည်။  အသက်သည် ၄၃ နှစ်အရွယ် ရလာပြီဖြစ်သော မြတ်သူဇာသည် အသက်ကြီးလာခဲ့သော်လည်း မပျက်စီးသေးပါ။  ငယ်ရွယ်စဉ်ထဲက သူမ၏ အလှအပများကြောင့် မြတ်သူဇာကို တွေ့လေသမျှ ပုရိသအပေါင်းတို့မှာ ပျားပိတုန်းများပမာ တရစ်ဝဲဝဲ ဖြင့် ရှိခဲ့ကြသည်။ ဝင်းဝါသော ရွှေဝါရောင် အသားအရည်လေးနှင့် အရပ်အမြင့်က ၅ ပေ ၁၀ လက်မလောက်ရှိပြီး အရပ်အမြင့်နှင့်  လိုက်လျောညီထွေသော လှပတောင့်တင်းသည့် အချိုးအစား ကျနလှသော ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့သောကြောင့်လည်း  ဖြစ်သည်။

အိမ်ထောင်ကျပြီးသည့် အချိန်တွင်လည်း ကျန်းမာရေးကို အထူးပင် ဂရုစိုက်ကာ လက်လှမ်းမှီသမျှ ကာယအလှ   လေ့ကျင့်ခန်းများ ကိုလည်း ပြုလုပ်ခဲ့ခြင်းဖြင့် မြတ်သူဇာသည် သူမ၏ အလှအပများနှင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိန်သိမ်းထားနိုင်ခဲ့လေသည်။   မြတ်သူဇာ သည် လက်ရှိအချိန်ဝယ်  အင်္ဂါစုံလင်စွာဖြင့် အစွမ်းကုန် ပွင့်နေသည့် ပန်းတစ်ပွင့်နှယ် ငွါးငွါးစွင့်စွင့်ဖြင့် လှပတင့်တယ်နေ သော်လည်း သူမ၏ အပြင်အဆင် အနေထိုင် ရိုးရှင်းမှုကြောင့် သိပ်မပေါ်လွင်လှပါ။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နေရန်  မလိုတော့ဟု ခံယူထားမိ၍လည်း ဖြစ်ပေသည်။   အခုချိန်မှာတော့ ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နေဖို့ရာက လိုအပ်လာလေပြီ။ ကျော်ထက် အောင် အလုပ်ပြန်လာခါနီးအချိန်တွင် ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီး သနပ်ခါးလိမ်းရန်.သနပ်ခါးသွေးနေတုန်းမှာပင် ကျော်ထက် အောင် ပြန်ရောက်လာသော အသံကြားလိုက်ရသည်။ သနပ်ခါလိမ်းနေတုန်း မှန်ထဲရှိမြင်ကွင်းတွင် အခန်းဝဆီမှ ရိပ်ခနဲ့ လှုပ်ရှားမှု တစ်ခု သတိပြုမိချိန်တွင် မြတ်သူဇာတစ်ယောက် စိတ်ထဲမှ ကျိတ်ပြုံးလိုက်မိလေသည်။

ရင်လျှားထားသော ရေသနုတ်ထမိန်ကို ဖြေချလိုက်သည်။ မှန်ထဲတွင် သူမ၏ ဖြူဖွေးတင်းရင်းသော ရင်နှစ်မွှာအစုံက ထင်းထင်း ကြီး ပေါ်နေတော့သည်။ ချောင်းနေသော ကောင်လေး မရိုးမယွဖြစ်မှာ အသေချာပင်ဖြစ်သည်။ လည်ပင်းတွေ ရင်ဘတ်တွေကို ခန ကြာ အချိန်ဆွဲလိမ်းပြီးမှ ထရပ်လိုက်သည်။   ရေသနုတ်ထမိန် ဂွင်းလုံးပုံကာ သူမက ကိုယ်လုံးတီဖြင့် ရပ်လျက်သားဖြစ်လေသည်။  မှန်ဗီရိုရှေ့ကို အသာဖြေးညင်းစွာ ကြွကြွယွယွလေး လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဗီရိုမှန်ကို ကျောပေးခါ နောက်ပြန်လှည့်၍ ကြည့် လိုက်သည်။ တကယ်က သူမ၏ ရှေ့ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ် အလှအပများကို ကျော်ထက်အောင် မြင်စေလို၍ဖြစ်သည်။  သူမ၏ရည်ရွယ်ချက် အောင်မြင်ပါသည်။ ကျော်ထက်အောင်မှာ ကြည့်နေရင်း စိတ်လှုပ်ရှားလာကာ လီးတောင်လာသည်။ သူက  တမင်ချောင်းကြည့်တာမဟုတ်။ အလုပ်ကပြန်လာပြီး စာအုပ်သွားငှါးရန် ပြန်အထွက်မှာ အန်တီငယ့်အခန်းတံခါး ဟနေတာကို  အမှတ်တမဲ့ ကြည့်မိရာမှာ အန်တီငယ် သနပ်ခါးလိမ်းနေသည် တွေ့ကာ ခဏရပ်ကြည့်မိခြင်း ဖြစ်လေသည်။

အန်တီငယ်က အကျႌထုတ်ဝတ်နေပြီဖြစ်၍ ကျော်ထက်အောင်မှာ တောင်နေသောလီးကို ပြန်ကျစေရန် စိတ်ထိန် းကာ စာအုပ် ဆိုင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။   စာအုပ်ဆိုင်အကြောင်း တွေးမိတော့လည်း တောင်နေသော လီးက တော်တော်နဲ့ပြန်မကျ။   စာအုပ် ဆိုင်မှ မနန်းဖွေးဖွေးအောင်ကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ နန်းဖွေးဖွေးအောင်ဆိုတာ စာအုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ကိုဇင်ဌေး၏ မိန်းမဖြစ်သည်။ ကို ဇင်ဌေးက ကြီးမှဝက်သက်ပေါက်ကာ သူမွေးမှ သူ့သမီးအရွယ်သာရှိသော နန်းဖွေးဖွေးအောင်ကို ဆေးပေးမြီးယူအဖြစ် ယူလိုက် သည်။ ယူပြီး လေးငါးနှစ်ကြာသောအခါ ကိုဇင်ဌေးတစ်ယောက် လေဖြတ်ကာ အိပ်ယာထဲ လဲနေတော့သည်။ ကိုဇင်ဌေး မလုပ်နိုင် တော့ မမဖွေးကပဲ အစစအရာရာ လုပ်ရတော့သည်။   ရှမ်းမဖြစ်၍ အသာဖြူဖြူ ရုပ်ကလေးကလည်း ငယ်ငယ်ချောချော ဖင်တွေ ရင်တွေက မကြီးသော်လည်း ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိသော မမဖွေးကို ကြားကား ဝင်ဆွဲချင်သူများ ရပ်ကွက် ထဲမှာ ထုနဲ့ဒေးရှိသည်။ စာအုပ်ဆိုင်က ကိုဇင်ဌေး ထိုင်တုန်းကထက် ပို၍အငှါးသွက်လာသည်။ သို့သော် မမဖွေးက အနေတည် သည်။ လူတိုင်းနှင့်မရော။

သို့သော် သူ့ကိုကျ သိသိသာသာကို ရောသည်။ သိတဲ့သူတွေက ဆွဲစိပစ်ဖို့မြောက်ပေးကြသည်။ တစ်ဖက်က ရေလာစေချင်၍  မြောင်းအကျယ်ကြီး ပေးပါသော်လည်း ရေကိုဖွင့်ချဖို့ရာ မဖွင့်ရဲ မဖွင့်တတ် ဖြစ်နေသည်မှာ ဂွကျလှသည်။ ယခု အန်တီငယ်က ဒုက္ခ ပေးလိုက်၍ လှုပ်ရှားနေသော စိတ်ကိုထိန်းရင်း တွေးမိတွေးရာ တွေးကာ လျှောက်လှမ်းလာခဲ့သည်။ ပတ်ဝန်ကျင် သတိပြုလိုက် တော့ စာအုပ်ဆိုင်ရှေ့ ရောက်နေပြီ။  ဆိုင်ထဲ လှမ်းဝင်ကာ အပ်မည့်စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်ရင်း မမဖွေးကို လှမ်းနှုတ်ဆက်လိုက် သည်။ မမဖွေးက စာအုပ်စင်ပေါ်ကို စာအုပ်များ ပြန်တင် စီနေသည်။   “မမ”   “ကိုထက် စောတယ်နော်”     “ဟုတ်တယ် မမ  နောက်ကျရင် လူများလို့”   “လူဘယ်လောက်မျာများ မမက မင်းဆို အရင်လုပ်ပေးတာပါနော်”   “ဟုတ် သိပါတယ်မမ”   “ရော့ဒီမှာ  ရှင်မအသစ်ထွက်တယ် ယူသွားလိုက်တော့ မင်းအတွက် သေချာဖယ်ထားတာ ဘယ်သူမှ မယူရသေးဘူး”   မမဖွေးက အရေလဲ့ကာ  တဖိတ်ဖိတ်တောက်နေသော မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် မျက်လုံးချင်းဆုံအောင် စိုက်ကြည့်ရင်း လှမ်းပေးလိုက်လေသည်။  စာအုပ်နာမည် ကြည့်လိုက်တော့ ရင်ခုန်သွားမိသည်။ နာမည်က “ရှင့်ကိုချစ်တယ်” စာအုပ်ကိုကြည့်ပြီး ပြန်အမော့တွင် ပြုံးစိ ပြုံးစိ ဖြင့် သူ့ကိုကြည့်နေသော မမဖွေးကို မြင်လိုက်ရလေသည်။

“ဟင်း ဟင်း မင်းလေးကရော ဘယ်လိုသဘောရလဲဟင်”   မျက်စချီ၍ ကြာကြည့်လေးကြည့်ကာ လေးသံတိုးတိုးလေးဖြင့် မေးပြီး  နောက်လှည့်ကာ သူမ၏ လုံးကျစ်သော ဖင်လေးများကို တစ်လုံးချင်းတုန်ခါစေလျက် စာအုပ်စင်အကွယ် အိမ်နောက်သို့ ဝင်သွား လေသည်။ ကျော်ထက်အောင် စိတ်ထဲတင်းခနဲ့ဖြစ်ကာ မမဖွေးနောက်သို့ လိုက်ဝင်လာခဲ့သည်။ စာအုပ်စင်နောက်တွင် ကျောပေးနေ သော မမဖွေးကို ဇတ်ခနဲ့ ဆွဲလှည့်ကာ ပုရိသအပေါင်း အရေပျော်စေသော နှုတ်ခမ်း ဖောင်းဖောင်းလေးအား ဖိကပ်ကာ နမ်း ပစ်လိုက်သည်။ နောက်ပြဿနာ နောက်ရှင်း နောက်ဆုံး မုဒိန်းမှုကလွဲ ဘာမှမရှိ ရလျှင်အမြတ်ဟု သဘောထားကာ အရဲစွန့်လိုက် ခြင်းဖြစ်သည်။  ထင်မှတ်မထားအောင်ပင် မမဖွေးက တုံ့ပြန်နမ်းလာသည်။ နမ်းတာကလည်း တကယ့်ပြင်းပြင်းရှရှ မက်မက်မော မော ရှိလှသည်။ ကျော်ထက်အောင် နောက်ထပ် ကံထူးတာက မာန်ဖီထောင်ထနေသော သူ၏ လီးကြီးကို မမဖွေးက သူမ၏ လက် သေးသေးသွယ်သွယ်လေးဖြင့် ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ဂွင်းတိုက်ကစားပေးနေသည်။ သူကလည်း မမ ဖွေး၏ ကျစ်လစ်တင်းအိသော ဖင်များကို အားမနာတမ်း ကိုင်တွယ်ရင် နမ်းနေမိသည်။

“ြပြတ်”   အနမ်းရှည်ကြီး အဆုံးမှာတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာသံက ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ မမဖွေးက စတင်ကာ     “သူ သိပ်ကြမ်းတာပဲ လူဆိုးလေး”  “မမက လွတာကိုး”   ဟုပြောကာ ထပ်နမ်းရန် တိုးလာသော သူ့ကို မမဖွေးက လက်ဖြင့်တွန်းထား ရင်း  “တော်ပြီ လူတွေရောက်လာဦးမယ်”   “ရောက်ရောက် မရဘူးမမရာ”   “မရလဲ ရလိုက်တော့ မနက်ဖြန် နေ့လည်ကျရင် အား လား”   “မမအတွက်ဆို အချိန်ပြည့်အားတယ်”   “မနက်ဖြန်နေ့လည် မမပြောတဲ့ လိပ်စာအတိုင်းလာခဲ့ အခုလိပ်စာရေးပေးလိုက် မယ် အဲ့တော့မှ မင်းလေး သဘောရှိ”  “အိုကေ စိန်လိုက်လေ မမ”   လူချင်းခွဲပြီး ဆိုင်ရှေ့ပြန်ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ဆိုင်ရှေ့ရောက်ပြီးပြီး ချင်း စာအုပ်ငှါးသူများ ဝင်လာ၍ နှစ်ယောက်သား သက်ပြင်းကျိတ်ချမိသည်။ ထက်အောင်လည်း စာအုပ်ကိုယူကာ ထွက်လာခဲ့ လိုက်သည်။ လမ်းမှာ စာအုပ်ဖွင့်ကြည့်တော့ စာအုပ်ကြားမှာ ညှပ်ပေးလိုက်သော စာရွက်သေးသေးလေးပေါ်၌ လိပ်စာနှင့် ဟိုတယ်  နာမည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

အိမ်သို့ပြန်ရောက်သောအခါ ကျော်ထက်အောင်မှာ အန်တီငယ့်ကိုမြင်ပြီး တမျိုးရင်ခုန်ရပြန်သည်။ အနက်ရောင် ဆွဲသားလက်ပြတ်  အကျႌနှင့် စတော့ကင် အနီရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထားသော အန်တီငယ်သည် ကျော်ထက်အောင် မျက်လုံးထဲဝယ် အရမ်း ဆက်ဆီကျနေသည်။ အားမနာတမ်း စိုက်ကြည့်ကာ  “အန်တီငယ်က ဒီနေ့အရမ်းလှတယ်ဗျာ”   ဟုပြောလိုက်တော့ အန်တီငယ်က  မပွင့်တပွင့်ပြုံးရင်း  “သားက ဘာစားချင်လို့လဲကွယ် အန်တီငယ်ဖြင့် မိုးပေါ်တောင် မြောက်ချင်လာပြီ”   “တကယ်ပြောတာပါ အန် တီငယ်ရဲ့”  “အင်းပါ တစ်ရက်ရက်ကျမှ သားစားချင်တာ အန်တီငယ် ကျွေးပါ့မယ်ကွာ အခု ညီမလေးကို သွားကြိုလိုက်ဦးမယ်နော်”    ဟုပြောကာ လှည့်ထွက်သွားလေသည်။ အန်တီငယ့်နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းကြီးသာ ချမိတော့သည်။   “ဟင်း”

ခုတင်ပေါ်အိပ်နေရင်း စာသာဖတ်နေရသော်လည်း စာထဲစိတ်မရောက် အတွေးထဲဝယ် မမဖွေးနှင့် အန်တီငယ်တို့ကိုသာ တဝဲလယ် လယ် မြင်နေရသည်။ အိမ်ရှေ့ဆီမှ အသံကြားရ၍ အန်တီငယ် ပြန်လာပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ အန်တီငယ့်အကြောင်း  စဉ်းစားမိသောအခါ အန်တီငယ့်ကို မြင်ခဲ့ရသော ပုံစံများကို ပြန်မြင်ယောင်လာကာ စိတ်ကထိန်းမရတော့။ တင်းနေသောစိတ်များ  ဖြေလျော့ရန် ငါးဦးကော်မတီထိုင်ကာ ဂွေကိုင်ဂွင်းထုမိတော့သည်။ မျက်စိမှိတ် ဂွင်းထုနေရင်း ထူးခြားသော အာရုံံခံစားမိလာ သောကြောင့် မျက်စိဖွင့်လိုက်သောအခါ လှုပ်ရှားနေသော လက်များ အလိုလိုရပ်တန့်သွားမိသည်။ ဘယ်ချိန်က ရောက်နေမှန်းမသိ  သော အန်တီငယ်က ခုတင်ဘေးမှရပ်ကာ သေချာစိုက်ကြည့်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

တွေးနေမိသော စိတ်ကူးယဉ်အတွေးများ  ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်သည်။ ရေချိန်ကိုက်နေတုန်း အမူးပြေကာ ပျောက်ကုန်သလိုမျိုး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ  လီးကိုင်ကာ အန်တီငယ့်ကို ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။ “ဟင်း ဒီကောင်လေးတော့နော် အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာ ဒီမှာ မင်း အကျႌ မီးပူတိုက်ပြီးသားတွေ ကိစ္စပြီးမှသိမ်းတော့” ဟုပြောကာ တောင့်တင်းသော သူ့ဖင်များကို တုန်ခါစေလျက် လှည့်ထွက်သွား လေသည်။ ကျော်ထက်အောင်မှာတော့ ဟိုမရောက်ဒီမရောက်ဖြင့် ဖီးလ်အောက်သွားတော့သည်။

“မင်္ဂလာပါရှင်” “ညီမရေ အကို ကျော်ထက်အောင်ပါ”   “ဟုတ်ကဲ့ပါရှင် ငမြတ်ရေ ဒီအကို့ကို အခန်း(၉၉)ကို လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါ”    “ကျနော့်နောက်က လိုက်ခဲ့ပါဗျာ”   ကောင်လေးကပြောကာ ရှေ့ကနေ လမ်းပြပေးသည်။ ကျော်ထက်အောင် အလုပ်ကို ခွင့်ယူ လိုက်ကာ တစ်နာရီအရောက် ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒုတိယထပ်သို့ ရောက်သောအခါ  “ဒီအခန်းပါအကို”   ဟုပြောကာ ထွက် သွားလေသည်။ အခန်ထဲဝင်လိုက်တော့ အေးခနဲ့ဖြစ်ကာ အဲယားကွန်း ဖွင့်ထားကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ အခန်းထဲ ကြည့်လိုက် တော့ ခုတင်ပေါ်တွင် တင်ပါးလွဲထိုင်နေသော မမဖွေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မမဖွေးက ရှပ်အကျႌ လက်ရှည်နှင့် ဂျင်းဘောင်းဘီကို  ဝတ်ထားသည်။ အခန်းထဲ သူဝင်လာတော့ မတ်တပ်ရပ်ကာ ဆီးကြိုနေသည်။

သူက စကားပြောမနေတော့ပဲ မမဖွေးကို အသာပွေ့ဖက်ကာ မမဖွေး၏ နှုတ်ခမ်း ဖောင်းဖောင်းလေးအား စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မမ ဖွေး၏ တုံ့ပြန်မှုကာ ပြင်းထန်သည်။ သူ့ကို ခပ်တင်းတင်း ပြန်ဖက်ကာ အငမ်းမရ ပြန်နမ်းသည်။ နမ်းနေရင်း သူက မမဖွေး၏ အ ကျႌကိုချွတ်တော့ မမဖွေးကလဲ သူ့အကျႌ ပြန်ချွတ်ပေးနေသည်။  ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုလုံး အဝတ်မဲ့သွားသောအခါ သူက မမကို ခုတင် ပေါ်သို့ တွန်းလှဲလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် မမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်ကာ အမွးအမြှင်မရှိ ရှင်းသန့်ကာ စိခရက်  ရေမွှေးနံ့ သင်းပျံ့နေသော မမစောက်ပတ်ကြီးအား လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပင့်ယက်ပါတော့သည်။ မမဖွေး၏ ပေါင်ကြားကို စိခရက်  ရေမွှေးစွတ်ထားသော အဖြစ်က ကျော်ထက်အောင်ကို စိတ်ထဲမှ ကျေနပ်စေသလို ပို၍လည်း စိတ်ကြွလာစေသည်။

မမဖွေး၏ ကို ရီးယားကားထဲက ကောင်မလေးများ ငြီးသလို ငြီးသံလေးများကလည်း စည်းချက်ညီညီ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။   “အင် အင် အာ  အာ အာ အာ အင် အင် အင် ဟင် အင် “   သူက စေတနာထားကာ စိတ်ပါလက်ပါ ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေသည်။ မမလည်း တစ်ကိုယ် လုံး ခါယမ်းနေကာ အထွတ်အထိပ် ရောက်နေသည်။ စောက်ရေများက အိုင်ထွန်းနေသည်။ ဒီအချိန်သည် လိုးရန်အသင့်တော်ဆုံး အချိန် ဖြစ်ကြောင်း စာတွေ့ဗဟုသုတမှ သိရှိသည့်အတွက် မမ ပေါင်ကြားမှ သူ့မျက်နှာကို အသာခွာကာ ထလိုက်လေသည်။

“အင်း ကောင်းနေပါတယ်ဆိုမှ မောင်ကကွာ”   “မမ ပိုကောင်းအောင် လိုးပေးမလို့”   ဟုဆိုကာ မမ စောက်ပတ်ဝမှာ လီးကြီးကို  အသာတေ့လိုက်သည်။ မမ ကိုယ်လေး တစ်ချက်တုန်ကာ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းသွားလေသည်။ သူက ခါးကို အသာရှေ့တိုး တော့ လီးကြီးက မမ စောက်ပတ်လေးကို ဖြဲ၍ဝင်လာသည်။ စိုရွဲနေသော စောက်ရေများကြောင့် လီးဝင်လမ်းကြောင်းကတော့  ဖြောင့်ဖြူးနေလေသည်။ ဖြေးဖြေးချင်း အသာထိုးသွင်းတော့ လီးတဆုံးဝင်ကာ ဆီးခုံချင်း ပူးကပ်နေတော့သည်။  ကျော်ထက် အောင်က အသာငြိမ်၍ နှုတ်ခမ်းချင်းပဲ နမ်းနေရာ အောက်က မမဖွေးမှာ မရိုးမယွဖြစ်ပြီး ကော့ပေးလာသည်။ ထိုအခါ ကျော်ထက် အောင်က ကိုယ်ခန္ဓာ အသာကြွကာ ခါးအားပြင်းပြင်းဖြင့် ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ လီးကကြီးကြီး ခါးအားသန်သန်ဖြင့် အလိုးခံရ တော့ မမဖွေးတစ်ယောက် လောကကြီးကို မေ့သွားအောင် ကောင်းနေသည်။ အသံထွက် ငြီးငြူဖို့ကို မနဲအားယူရသည်။

“အ ..အ ….အာ ….အို အ အ အို အာ အအ”  လီးကြီးက စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး အပြည့်အသိပ်ပင် ထိချက်ကလည်း အပြည့်။ ငတ် ခဲ့ရသမျှ အခုမှ အတိုးချ စားရတော့သည်။ ကျော်ထက်အောင်က ဆောင့်ချက်များကို အားထဲ့ဆောင့်ရင်း နို့အုံများကို ညစ်ဆွဲသည်။  နှုတ်ခမ်းများကိုလည်း စုပ်သည်။ ထို့နောက် ပခုံးသားကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ လိုးသည်။ မွေ့ယာကို လက်ထောက်ပြီး ကိုယ် လုံးချင်းခွာ၍ လိုးသည်။ မီးကုန်ယမ်းကုန် နွားသိုးကြိုးပြတ် လိုးခြင်းဖြစ်ရကား နန်းဖွေးဖွေးအောင်မှာ ရင်ပွင့်မတတ် အလိုးခံရလေ  သည်။

အသက်ရှုချိန်မရအောင် လိုးချက်စိတ်စိတ်ဖြင့် အလိုးခံနေရသည့် ကြားကပင် သူမက အောက်မှ ဖင်ကော့ပေးခြင်း၊ ကျော်ထက် အောင်၏ နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရ ပြန်လည်စုပ်ယူခြင်းများကို လုပ်ပေးနေသည်။ အရှိန်တက်လာသော အချစ်ရေတမံသည်  ဆောင့်ချက် နှစ်ရာကျော်သောအခါဝယ် ပြိုင်တူပြည့်လျှံကာ ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရှိကြလေသည်။   စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးထဲ့ ကာ လရေများ အပန်းခံရသည်မှာ မမဖွေးအဖို့ ဘာနှင့်မှ မလဲနိုင်သော စည်းစိမ်ဖြစ်သလို ပြီးဆုံး၍ လရေထွက်သည့်အချိန် လီးတစ် ချောင်းလုံး စောက်ပတ် အတွင်းသားများက ဆွဲစုပ်ခံထားရသည်မှာ ကျော်ထက်အောင်အဖို့ တစ်သက်မှာတစ်ခါ ကြုံတွေ့ရသော  အရသာကောင်း ဖြစ်လေသည်။ အရေတွေ ပေါင်းစပ်သွားရသည့်နည်းတူ စိတ်ချင်းဆက်သွယ်ကာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်  ယခင်ထက်ပို၍ နားလည်သွားကြတော့သည်ဟု ခံစားမိကြသည်။

ထိုနေ့က တစ်ညနေလုံး ချစ်ပွဲဝင်ကြသည်။ မမဖွေးက ပုံစံမျိုးစုံ သူ့ကိုသင်ပေးသလို သူကလည်း သင်ပေးသမျှ အမှီ လိုက်နိုင်သည်။  ကျော်ထက်အောင်အတွက် ပို၍ကျေနပ်စရာကောင်းသည်က မမဖွေးက သူ့အား ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေမပါပဲ ဘာနှောင်ကြိုးမှ မ ထားပဲနေဖို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောသည်။ သူကလည်း သွေးသားတောင့်တလို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကူညီပေးသော ဆက်စ် ပါတနာတွေ အနေနဲ့ပဲ နေသွားကြရန် သဘောတူလိုက်လေသည်။ တစ်နေကုန် အားရပါးရ ချစ်ပွဲဆင်ပြီးသောအခါ နှစ်ယောက်သား   လမ်းခွဲကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတော့သည်။

ဒီရက်တွေမှာ မြတ်သူဇာတစ်ယောက် စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့မကပ် ရည်းစားပူထက်ဆိုးသော လီးပူမိနေသည်ဟုပဲ ဆိုရပေတော့မည်။ ဘာ လုပ်လုပ် အလုပ်သာ လုပ်နေသော်လည်း စိတ်ထဲမှာ စွဲနေသည်ကား ကျော်ထက်အောင်၏ လီးကြီးပင်ဖြစ်သည်။ ဟိုတစ်နေ့ညနေ က ကျော်ထက်အောင် အလုပ်နောက်ကျမှ ပြန်လာသည်။ ယခုလည်း သမီးကျူရှင်ပို့ခဲပြီး အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲရှိနေခိုက် စိတ်ထ လာတော့သည်။ ထကြွနေသောစိတ်များ ငြိမ်သက်စေရန် အခန်းထဲဝင်ကာ ထမိန်ချွတ်၍ တောင်နေသော စောက်စိအားပွတ်ကာ  စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အာသာဖြနေမိသည်။ မျက်စိမှိတ်ကာ လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားရှိ အစိကိုပွတ်ပြီး နောက်တစ်ဖက်က  လက်ညိုး လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးကာ ကျော်ထက်အောင် လီးကြီးကို မြင်ယောင်ရင်း လီးကြီးအမှတ်ဖြင့် စုပ်နေသည်။

ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့ထားကာ တစ်ယောက်ထဲ ဟော့နေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကျော်ထက်အောင်သည် အလုပ်မှ ပြန်ရောက်လာ လေသည်။ အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာသောအခါ လူကမရှိ အန်တီငယ့်အခန်းရှေ့ ရောက်သောအခါ အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းလျက် ရာဂမီး  တောက်လောင်နေသော အန်တီငယ့်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။ အဆင်သင့်နေသော အခြေအနေကို မြင်ရသည့်နောက် ကျော်ထက်  အောင် တစ်ယောက် သိပ်စဉ်းစားမနေတော့ပဲ အကျႌ လုံချည် ချွတ်လိုက်ကာ အန်တီငယ့်အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်လေသည်။

ချဲထားသော အန်တီငယ့်ပေါင်ကြားတွင် မျက်နှာအပ်ကာ စောက်စိပွတ်နေသော အန်တီငယ့်လက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ကာ အန်တီငယ့် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ပင့်ယက်ပါတော့သည်။ မြတ်သူဇာမှာ ရုတ်တရက် သူမ၏လက်ကို ဆွဲဖယ်ခံလိုက်ရ တော့ အလန့်တကြား ဖြစ်သွားလေသည်။ သို့သော် စောက်ပတ်ကို အယက်ခံလိုက်ရသောအခါ ငြိမ်းလုနီးနီး ရာဂမီးများက  ပြန်လည် တောက်လောင်လာတော့သည်။  ကျော်ထက်အောင်က စောက်စိကို လျှာဖြင့်ယက်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ညိုး ဖင် ထဲသို့ လက်ခလယ်ထဲ့ပြီး အသွင်းအထုတ်လုပ် ကစားပေးသည်။ စောက်စိအယက်ခံရပြီး စောက်ပတ်နှင့်ဖင် တပြိုင်ထဲ ကလိခံရ သော မြတ်သူဇာမှာတော့ လောကကြီးကိုမေ့ကာ ကော့ပျံနေလေသည်။

စောက်စိဆီမှ စိမ့်ကျဉ်သော အရသာ ခံစားနေရချိန်တွင်  စောက်ပတ်ထဲရှိ လက်ညိုးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေပြီး ဖင်ထဲရှိ လက်ခလယ်ကလဲ ပွတ်ထိုးပေးနေရာ ခါတိုင်းထက် ပို ကောင်းနေသည်။ ပါးစပ်ထဲမှာရှိသော လက်ကိုလဲ အားရပါးရ စုပ်နေမိသည်။ ကောင်းလွန်းမက ကောင်းနေသောကြောင့် ခဏလေး ဖြင့် နှစ်ချီခန်ပြီးသွားချေပြီ။ ယခု တတိယအကြိမ် အရှိန်ပြန်တက်လာသောအခါ ကျော်ထက်အောင်က လိုးရန်အတွက် ထလိုက် တော့သည်။ မြတ်သူဇာမှာ အရှိန်ပျက်သွားသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကာ ကြည့်မိလေသည်။

“ဟင့် ဟင့် သား ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ ဟင်”  “အန်တီငယ့်ကို လိုးမလို့လေ ခံမှာလား သားလိုးပေးတာ ခံမှာလား”   ကျော်ထက် အောင်က ပြောလဲပြော လီးကြီးကိုလဲ စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လိုက်လေသည်။ မြတ်သူဇာမှာ စောက်ရေတောက်တောက်ကျကာ  စိတ်ထနေသည့်အချိန်တွင် အထိအတွေ့ကောင်းသော လီးကြီးဖြင့် အတေ့ခံလိုက်ရသောအခါ တစ်ကိုယ်လုံး ကတုန်ကယင် ဖြစ် သွားတော့သည်။ စကားပင် မပြောနိုင် ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။  ထိုအခါ ကျော်ထက်အောင်က စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးကြီးကို  ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ အသွင်းအထုတ် အသာလုပ်ကာ ညှောင့်ပေးနေရင်း အန်တီငယ်၏ အပေါ်အကျႌကို ဆွဲချွတ်လိုက် တော့သည်။ လီးတဆုံးဝင်သွားချိန်မှာတော့ အန်တီငယ်၏ နို့နှစ်လုံးကိုဆွဲကာ တဖန်းဖန်း ဆောင့်လိုးလေသည်။

အန်တီငယ်၏  နှုတ်ခမ်းသားများကို ဆွဲစုပ်နမ်းပေးသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ချေပေးသည်။ အန်တီငယ်ကလည်း အားကျမခံ ခြေနှစ်ဖက်ကို  ခါးသိုင်းချိတ်က အောက်ကနေ ကော့ပေးခြင်း၊ စောက်ပတ် အတွင်းသားများဖြင့် ကျော်ထက်အောင်၏ လီးကြီးအား ညှပ်ဆွဲပေး ခြင်းများကို ပြုလုပ်ပေးလေသည်။ မီးကုန်ယမ်းကုန် အချစ်ပွဲကြီးကို ဆင်နွှဲကြလေရာ အန်တီငယ့် ငြီးငြူသံများ တဖန်းဖန်း ဆောင့် သံများဖြင့် စည်ဝေနေလေသည်။

“အ…အ…သား…အန်…တီ…အား…အ ဟင်း…ငယ်…ဟင်း…ကောင်း…ကောင်း…ကောင်း”   အန်တီငယ်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ် လူးလွန့် ကော့ပျံကာ မငြိမ်သက်နိုင်ပဲ လှုပ်ရှားလျက်ရှိသည်။ ကျော်ထက်အောင်မှာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေသည်။ တစ်ပတ် အတွင်း မမဖွေးကိုရော အန်တီငယ့်ကိုပါ လိုးရသည်မှာ အင်မတန်ကံကောင်းသည်ဟု တွေးထင်မိသည်။ ခနကြာသောအခါ အန်တီ ငယ်က ပြီးခါနီးပြီဟု ပြောလာရာ သူက နှစ်ဆတို၍ တစ်ကိုယ်လုံး အားကုန်သုံးကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ အစပထမ အားကုန်မ သုံးသေးပဲ ပြီးခါနီးမှ တက်ကုန်ရွက်ကုန် ဖွင့်ခြင်းသည် အလိုးခံရသည့် မိန်းမအဖို့ ကောင်းသည်သာမက ဆွဲလန်းစေသည်ဟု မမဖွေး က သင်ပေးခဲ့လေသည်။

“အ…အ…သား…အန်…တီ…အား…အ ဟင်း…ငယ်…ပြီး…ကောင်း…ပြီး…ကောင်း…နီး…အ…ပြီးခါ… နီး..ကောင်း”   အားကုန်သုံး ဆောင့်နေရာ သူဆောင့်လိုက်တိုင်း အန်တီငယ့် တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အင့်ခနဲ့ နေအောင် တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ် ခါသွားလေသည်။ မကြာခင်မှာပဲ သူ့၏ လီးတစ်ခုလုံးအား စောက်ပတ်အတွင်းသားများက ညှစ်ဆွဲကာ တစ်ကိုယ်လုံး ဆန့်တငင်ငင် ဖြစ်ရင်း အန်တီငယ်တစ်ယောက် ပြီးဆုံးသွားတော့သည်။ သူက မရပ်သေးပဲ ဆက်ဆောင့်ပေးနေရာ ခနအကြာတွင် အန်တီငယ့်  စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏လီးကြီးမှ လရေများ တထုတ်ထုတ်ပန်းထဲ့ကာ ပြီးသွားလေသည်။

အန်တီငယ့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကာ ခန အနားယူနေမိသည်။ အတန်ကြာမှ ထ၍ အန်တီငယ့်နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ အန် တီငယ်ကလဲ အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလေသည်။ အားရအောင်နမ်းပြီးမှ နှုတ်ခမ်းခြင်း ခွာလိုက်သည်။   “လူဆိုးလေး သူများကို  အတင်းတက်လိုးတယ်”  “လိုးရုံတင်မကဘူး မင်္ဂလာပါဆောင်ဦးမှာ မမရေ”   “အန်တီငယ်က အသက်ကြီးပါပြီကွာ”   “ကြီးကြီးဗျာ  မမကို လက်ထပ်ယူမှာ လက်ထပ်ခွင့်ပေးပါ မမရယ်”   “ဇွတ်ပါလားကွယ်”   “မရဘူး မမကို ချစ်ခဲ့ပြီးပြီ”   “အဲ့ဒါဘာဖြစ်လဲ အခုလဲ  ချစ်လို့ရတာပဲဟာကို”

“ချစ်ပြီးမှတော့ မင်္ဂလာဆောင်ရတယ်မမရေ”   ကျော်ထက်အောင်က ပြောလဲပြော မြတ်သူဇာကို ပခုံပေါ် ကောင်ထမ်းကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့ ထွက်လာလေသည်။ မြတ်သူဇာမှာ ကျော်ထက်အောင်က သူ့ကို အမှန်တကယ် တန်ဖိုးထား သည့်အတွက်ရော နောင်ရေးပါ စိတ်ချရသည့်အတွက်ပါ ကျေနပ်ကာ ပီတိဖြစ်နေမိသည်။ ကျော်ထက်အောင်မှာလဲ မမမြတ်ကို  ထမ်းရင်း မမမြတ်နှင့် မမဖွေးတို့ကို တပြိုင်ထဲ လိုးရန် ကြံရမည်ဟု တွေးကာ စဉ်းစားခန်းဝင်နေတော့လေသည်။

 

Zawgyi

 

ခ်စ္ၿပီးမွေတာ့

“ဆရာ လုပ္ခိုင္းထားတဲ့ အဝင္အထြက္ စာရင္းေတြပါခင္ဗ်ာ”  “ေအးကြာ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ကို ခိုင္းမွပဲ စိတ္ခ်ရတယ္ကြာ ႐ုံးဆင္း ေတာ့မွာမလား ျပန္ ျပန္”  ေက်နပ္စြာ ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုေနေသာ ဖိုင္းႏိုက္မန္ေနဂ်ာကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ ႐ုံးခန္းမွ ထြက္လာခဲ့သည္။  “ကိုေက်ာ္ ျပန္ၿပီလားဗ်”   “ေအး ညီေလးေရျပန္ၿပီ”   “လက္ဖက္ရည္ေလး ဘာေလးေသာက္ပါဦး အကိုရဲ႕”   “ေနာက္ေန႔မွကြာ ဒီေန႔ အိမ္မွာ လုပ္စရာေလးေတြရွိလို႔ကြ”   ႐ုံးမွအိမ္အျပန္တြင္ အိမ္အတြက္ ေရပိုက္ေခါင္းလဲဖို႔နဲ႔ မီးေခ်ာင္းခ်ဳပ္ လဲရန္ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဆိုင္ႏွင့္ ပိုက္ဆိုင္သို႔ ဝင္ကာ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားဝယ္ယူ၍ ျပန္လာခဲ့သည္။

“သားျပန္ေရာက္ၿပီလား”  “ဟုတ္ အန္တီငယ္ ပိုက္ေခါင္းလဲဖို႔ေရာ ခ်ဳပ္လဲဖို႔ပါ သားဝယ္လာခဲ့တယ္”   “ေအး ေကာင္းတယ္သား  ျမန္ျမန္သာ လဲလိုက္ကြယ္”  ေက်ာ္ထက္ေအာင္ အခန္းထဲဝင္ကာ အက်ႌလဲလိုက္သည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္က စီးပြားေရးျဖင့္ ဘြဲ႕ရ သူတစ္ဦးျဖစ္ကာ ကုမၼဏီတစ္ခုတြင္ စီနီယာ စာရင္းကိုင္ ရာထူးျဖင့္ အလုပ္လုပ္ေနသူျဖစ္သည္။ အေမက သူဆယ္တန္းေျဖၿပီးကာ စတြင္ ဆုံးပါးသြားခဲ့ကာ အေဖကေတာ့ သူတကၠသိုလ္ တက္ေနဆဲမွာပင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ေလသည္။  အေဖက စီးပြားေရးလဲ အဆင္မ ေျပ အသဲေရာဂါလဲ ျဖစ္ေနေသာ နယ္မွသူ႔ညီကို မိသားစုလိုက္ အိမ္သို႔ေခၚယူကာ ေထာက္ပံ့ထားခဲ့သည္။ အေဖဆုံးေတာ့ ဦးေလး မိသားစုမွာ သူ႔အတြက္ အစစအရာရာ အေဖာ္အဖက္ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ အေဖက ကားအေရာင္းအဝယ္သမားျဖစ္ကာ ေနေနေသာ တိုက္ခန္းအျပင္ အပိုတိုက္ခန္း သုံးခန္းႏွင့္ ဘဏ္မွာ ေငြမ်ားအပ္ႏွံထားခဲ့ေပးခဲ့သည္။ ပိုင္ဆိုင္မႈအားလုံးကို သူ႔နာမည္ျဖင့္ မဆုံးခင္က ထဲက လြဲေပးသြားခဲ့သျဖင့္ အဆင္ေျပခဲ့ေလသည္။

အေဖဆုံးၿပီး တစ္လအၾကာတြင္ ဦးေလးျဖစ္သူမွာလည္း အေဖ့စိတ္ျဖင့္ ဆုံးပါးခဲ့ေတာ့သည္။ ဦးေလးဆုံးၿပီးေတာ့ ဦးေလးမိန္းမ  အန္တီျမတ္သူဇာႏွင့္ သမီျဖစ္သူ ျမတ္နႏၵာတို႔ ေနေရးအတြက္ စကားေျပာစရာ ျဖစ္လာသည္။   သို႔ေသာ္ ေက်ာ္ထက္ေအာင္က  ဘယ္မွမေျပာင္းေစပဲ သူ႔အိမ္မွာပင္ ဆက္ေနေစကာ ညီမျဖစ္သူ ပညာေရးအတြက္ကိုပါ အားလုံး တာဝန္ယူေပးခဲ့သည္။  အသက္၃၈ႏွစ္႐ြယ္ ျမတ္သူဇာႏွင့္ ကေလးသာသာ ရွိေသးေသာ ျမတ္နႏၵာတို႔အတြက္ အေျခမပ်က္ အိေျႏၵရရ ေနထိုင္ႏိုင္ခဲ့ေလ သည္။ ေနလာခဲ့သည္မွာ သုံးေလးႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ကာ ျမတ္နႏၵာပင္ ႏွစ္တန္းသို႔ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။   အပိုတိုက္ခန္းသုံးခန္းကို  အငွါးခ်ထား၍ ရေသာလချဖင့္ပင္ သူတို႔သုံးေယာက္ စားစရိတ္အတြက္ လုံေလာက္ေလသည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္က တတ္သည့္ ပညာ အလကားမျဖစ္ရေအာင္ အလုပ္လုပ္ျခင္းျဖစ္ကာ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္း ေနတတ္သူ မဟုတ္သျဖင့္လည္း ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ား   တိုးပြားလာခဲ့သည္။

အဝတ္အစားလဲၿပီးေနာက္ လဲစရာ ျပင္စရာမ်ားလုပ္ရန္ လက္နက္ကိရိယာ တန္ဆာပလာမ်ားယူကာ လုပ္ငန္းစေလေတာ့သည္။  ေရတံခါးပိတ္ကာ ေရယိုေနေသာ ပိုက္ေခါင္းကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ပိုက္ေခါင္းအသစ္ကို အရစ္တိပ္အနည္းငယ္ပတ္ခါ တပ္လိုက္ ေလသည္။ မီးဖိုခန္းက မီးေခ်ာင္းခ်ဳပ္ လဲရန္အတြက္ ခုံယူလာခဲ့သည။ ခုံေပၚတက္ကာ မီးေခ်ာင္းအိမ္လိုက္ ျဖဳတ္လိုက္ေလသည္။  ခ်ဳပ္အေဟာင္းျဖဳတ္ကာ ခ်ဳပ္အသစ္လဲေနတုန္း အန္တီျမတ္သူဇာဝင္လာသည္။  “သားရရဲ႕လား”   “ဟုတ္ရၿပီ အန္တီငယ္ အခု ခ်ဳပ္ လဲၿပီး ျပန္တပ္႐ုံပါပဲ”  “ေအးေအး အန္တီငယ္ ထမင္းအိုး တည္လိုက္ဦးမယ္”   “ဟုတ္ အန္တီငယ္ ညီမေလး ျပန္မလာေသးဘူး ေနာ္”  “ေအး စာေမးပြဲရွိလို႔တဲ့ အခ်ိန္ပို ေခၚထားတယ္ ခနေနမွ သြားႀကိဳရမွာ”  အန္တီငယ္က ေျပာရင္း ဆန္ေဆးေနသည္။ သူလည္း  ခ်ဳပ္လဲၿပီး မီးေခ်ာင္းျပန္တပ္ရန္ ခုံေပၚတက္လိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ မီးေခ်ာင္းအိမ္ကို မ်က္ႏွာက်က္တြင္ ကပ္ကာ  က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ စကူဆြဲေနတုန္း ခါးဆီမွ ဇတ္ခနဲ႔ ပုဆိုးက ဂြင္းလုံးပုံကာ ကြၽတ္က်ေလေတာ့သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ခံ ဝတ္ေလ့မရွိေသာ သူ႔အတြက္ တကယ့္ပြဲပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

“ဟာ ၾကာ”  “ဟင္”   ဆန္ေဆးၿပီး ထမင္အိုးခ်ိတ္ရန္ လွည့္လာေသာ အန္တီငယ္ကလည္း အံအားသင့္ကာ ေၾကာင္ၾကည့္ေန မိသည္။ ေပါင္ၾကားထဲမွ ဆင္အန္ငွက္ေပ်ာသီးက အေလးျပဳရေလာက္ေသာ ဖြားဖက္ေတာ္ ညိဳညိဳႀကီးက ထင္းထင္းႀကီး ထြက္ေပၚ ေနသည္။ ပထဆုံး သတိဝင္လာသူက အန္တီငယ္ ျဖစ္သည္။  “သား မီးေခ်ာင္းႀကီး အန္တီငယ့္ကို လွမ္းေပးထားလိုက္”   ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ထမင္းအိုးခ်ၿပီး ထိုင္ခုံေျခရင္းမွ အေပၚေမာ့ၾကည့္ကာ လက္လွမ္းေပးေနသည္။ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးကိုလည္း  အနီးကပ္ ျမင္ေနရေလသည္။ သူ႔က မီးေခ်ာင္းကို လွမ္းေပးကာ ေက်ာက္လွည့္ႏွင့္ စကူကိုပါ လွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေနာက္မွ ပုဆိုး ေကာက္ဝတ္ကာ မီးေခ်ာင္း ျပန္ယူ၍ တပ္ေနေတာ့သည္။ တစ္ကိုယ္လုံးကေတာ့ ထူပူေနကာ ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ပင္ ျဖစ္ေန ေတာ့သည္။

ျမတ္သူဇာ တစ္ေယာက္ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ကို ေတြ႕ရတိုင္း ရွက္တာလိုလို မ်က္ႏွာပူတာလိုလို ခံစားေနရသည္။ အလုပ္သာ လုပ္ေန ရေသာ္လည္း စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ မကပ္ျဖစ္ေနသည္။   ေက်ာ္ထက္ေအာင္က လူပုံက ရည္မြန္ခန႔္ညားက ႐ုပ္ရည္ရွင္းသန႔္သလို လီးက လည္း စံခ်ိန္စံၫြန္းထက္ကို သာလြန္လွသည္။ ထိုင္ဝမ္ေျပာင္းဖူးလို ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီး တစ္ခါျမင္႐ုံျဖင့္ စိတ္ထဲစြဲေန ေတာ့သည္။ သြားေလသူ ခင္ပြန္း ဇင္ေအာင္ေတာင္ သူ႔ကိုမမွီ။ ပီးေတာ့ ဇင္ေအာင္က တက္ၿပီးထြက္တာမ်ားသည္။ ေလးလက္မ သာသာ ေတာင့္တင္းမႈမရွိေသာ ဇင္ေအာင္၏ စြမ္းေဆာင္မႈမ်ားက ျမတ္သူဇာအဖို႔ ႏူးႏွပ္႐ုံသာရွိခဲ့သည္။ ထိုအေျခအေနကိုသိေသာ  ဇင္ေအာင္ကလည္း ေဆးဝါးမ်ား အကူညီယူ၍ လိုးေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေဆးသုံးပါမ်ားလာေတာ့ လူထိကာ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕ယြင္း  လာသည္။ ေနာက္ဆုံး အသဲထိကာ အသဲေရာဂါျဖစ္လာေတာ့သည္။ ေရာဂါျဖစ္လာေတာ့ လူမမာျပဳစုျခင္းဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္အာက္ ဝယ္ လိင္မႈကိစၥက ငုပ္လွ်ိဳးေပ်ာက္ကြယ္ေနေလသည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ လီးႀကီးျမင္လိုက္ရေတာ့ ငုပ္လွ်ိဳးေနေသာ ရာဂမီးမ်ား က ေလာင္ၿမိဳက္ကာ စိတ္ဒုကၡ ေပးေလေတာ့သည္။

အသက္ကငယ္ငယ္ အသားျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ ဗလေတ ာင့္ေတာင့္ ေယာက္်ားပီသလွေသာ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ကို ေတြ႕ေနရ သည္မွာ ယခင္က ဘာခံစားမႈမွ မရွိေပမယ့္ ယခုအခါမွာေတာ့ တႏုံ႔ႏုံ႔ခံစားေနရသည္။ ထိုခံစားမႈမ်ားအျပင္ စိုးရိမ္မႈတစ္ခုကို ေတြးမိ သည့္အခါမွာေတာ့ ျမတ္သူဇာသည္ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ကို ပိုင္ဆိုင္ရမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။ ပိုင္ဆိုင္ေအာင္မလုပ္ပဲ ဒီ အတိုင္းသာေနပါက ေက်ာ္ထက္ေအာင္ အိမ္ေထာင္က်ခ်ိန္ဝယ္ သူတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္သည္ အေျခပ်က္ကာ လက္မဲ့ျဖစ္ေပ လိမ့္မည္။  အသက္သည္ ၄၃ ႏွစ္အ႐ြယ္ ရလာၿပီျဖစ္ေသာ ျမတ္သူဇာသည္ အသက္ႀကီးလာခဲ့ေသာ္လည္း မပ်က္စီးေသးပါ။  ငယ္႐ြယ္စဥ္ထဲက သူမ၏ အလွအပမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္သူဇာကို ေတြ႕ေလသမွ် ပုရိသအေပါင္းတို႔မွာ ပ်ားပိတုန္းမ်ားပမာ တရစ္ဝဲဝဲ ျဖင့္ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ဝင္းဝါေသာ ေ႐ႊဝါေရာင္ အသားအရည္ေလးႏွင့္ အရပ္အျမင့္က ၅ ေပ ၁၀ လက္မေလာက္ရွိၿပီး အရပ္အျမင့္ႏွင့္  လိုက္ေလ်ာညီေထြေသာ လွပေတာင့္တင္းသည့္ အခ်ိဳးအစား က်နလွေသာ ကိုယ္လုံးပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း  ျဖစ္သည္။

အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသည့္ အခ်ိန္တြင္လည္း က်န္းမာေရးကို အထူးပင္ ဂ႐ုစိုက္ကာ လက္လွမ္းမွီသမွ် ကာယအလွ   ေလ့က်င့္ခန္းမ်ား ကိုလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ ျမတ္သူဇာသည္ သူမ၏ အလွအပမ်ားႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ထိန္သိမ္းထားႏိုင္ခဲ့ေလသည္။   ျမတ္သူဇာ သည္ လက္ရွိအခ်ိန္ဝယ္  အဂၤါစုံလင္စြာျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ပြင့္ေနသည့္ ပန္းတစ္ပြင့္ႏွယ္ ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ျဖင့္ လွပတင့္တယ္ေန ေသာ္လည္း သူမ၏ အျပင္အဆင္ အေနထိုင္ ႐ိုးရွင္းမႈေၾကာင့္ သိပ္မေပၚလြင္လွပါ။ သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ေနရန္  မလိုေတာ့ဟု ခံယူထားမိ၍လည္း ျဖစ္ေပသည္။   အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ေနဖို႔ရာက လိုအပ္လာေလၿပီ။ ေက်ာ္ထက္ ေအာင္ အလုပ္ျပန္လာခါနီးအခ်ိန္တြင္ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး သနပ္ခါးလိမ္းရန္.သနပ္ခါးေသြးေနတုန္းမွာပင္ ေက်ာ္ထက္ ေအာင္ ျပန္ေရာက္လာေသာ အသံၾကားလိုက္ရသည္။ သနပ္ခါလိမ္းေနတုန္း မွန္ထဲရွိျမင္ကြင္းတြင္ အခန္းဝဆီမွ ရိပ္ခနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ တစ္ခု သတိျပဳမိခ်ိန္တြင္ ျမတ္သူဇာတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမွ က်ိတ္ၿပဳံးလိုက္မိေလသည္။

ရင္လွ်ားထားေသာ ေရသႏုတ္ထမိန္ကို ေျဖခ်လိုက္သည္။ မွန္ထဲတြင္ သူမ၏ ျဖဴေဖြးတင္းရင္းေသာ ရင္ႏွစ္မႊာအစုံက ထင္းထင္း ႀကီး ေပၚေနေတာ့သည္။ ေခ်ာင္းေနေသာ ေကာင္ေလး မ႐ိုးမယြျဖစ္မွာ အေသခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ လည္ပင္းေတြ ရင္ဘတ္ေတြကို ခန ၾကာ အခ်ိန္ဆြဲလိမ္းၿပီးမွ ထရပ္လိုက္သည္။   ေရသႏုတ္ထမိန္ ဂြင္းလုံးပုံကာ သူမက ကိုယ္လုံးတီျဖင့္ ရပ္လ်က္သားျဖစ္ေလသည္။  မွန္ဗီ႐ိုေရွ႕ကို အသာေျဖးညင္းစြာ ႂကြႂကြယြယြေလး ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ဗီ႐ိုမွန္ကို ေက်ာေပးခါ ေနာက္ျပန္လွည့္၍ ၾကည့္ လိုက္သည္။ တကယ္က သူမ၏ ေရွ႕ပိုင္း ခႏၶာကိုယ္ အလွအပမ်ားကို ေက်ာ္ထက္ေအာင္ ျမင္ေစလို၍ျဖစ္သည္။  သူမ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္ပါသည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္မွာ ၾကည့္ေနရင္း စိတ္လႈပ္ရွားလာကာ လီးေတာင္လာသည္။ သူက  တမင္ေခ်ာင္းၾကည့္တာမဟုတ္။ အလုပ္ကျပန္လာၿပီး စာအုပ္သြားငွါးရန္ ျပန္အထြက္မွာ အန္တီငယ့္အခန္းတံခါး ဟေနတာကို  အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္မိရာမွာ အန္တီငယ္ သနပ္ခါးလိမ္းေနသည္ ေတြ႕ကာ ခဏရပ္ၾကည့္မိျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

အန္တီငယ္က အက်ႌထုတ္ဝတ္ေနၿပီျဖစ္၍ ေက်ာ္ထက္ေအာင္မွာ ေတာင္ေနေသာလီးကို ျပန္က်ေစရန္ စိတ္ထိန္ းကာ စာအုပ္ ဆိုင္သို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။   စာအုပ္ဆိုင္အေၾကာင္း ေတြးမိေတာ့လည္း ေတာင္ေနေသာ လီးက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္မက်။   စာအုပ္ ဆိုင္မွ မနန္းေဖြးေဖြးေအာင္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ နန္းေဖြးေဖြးေအာင္ဆိုတာ စာအုပ္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ကိုဇင္ေဌး၏ မိန္းမျဖစ္သည္။ ကို ဇင္ေဌးက ႀကီးမွဝက္သက္ေပါက္ကာ သူေမြးမွ သူ႔သမီးအ႐ြယ္သာရွိေသာ နန္းေဖြးေဖြးေအာင္ကို ေဆးေပးၿမီးယူအျဖစ္ ယူလိုက္ သည္။ ယူၿပီး ေလးငါးႏွစ္ၾကာေသာအခါ ကိုဇင္ေဌးတစ္ေယာက္ ေလျဖတ္ကာ အိပ္ယာထဲ လဲေနေတာ့သည္။ ကိုဇင္ေဌး မလုပ္ႏိုင္ ေတာ့ မမေဖြးကပဲ အစစအရာရာ လုပ္ရေတာ့သည္။   ရွမ္းမျဖစ္၍ အသာျဖဴျဖဴ ႐ုပ္ကေလးကလည္း ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ ဖင္ေတြ ရင္ေတြက မႀကီးေသာ္လည္း က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းရွိေသာ မမေဖြးကို ၾကားကား ဝင္ဆြဲခ်င္သူမ်ား ရပ္ကြက္ ထဲမွာ ထုနဲ႔ေဒးရွိသည္။ စာအုပ္ဆိုင္က ကိုဇင္ေဌး ထိုင္တုန္းကထက္ ပို၍အငွါးသြက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ မမေဖြးက အေနတည္ သည္။ လူတိုင္းႏွင့္မေရာ။

သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုက် သိသိသာသာကို ေရာသည္။ သိတဲ့သူေတြက ဆြဲစိပစ္ဖို႔ေျမာက္ေပးၾကသည္။ တစ္ဖက္က ေရလာေစခ်င္၍  ေျမာင္းအက်ယ္ႀကီး ေပးပါေသာ္လည္း ေရကိုဖြင့္ခ်ဖို႔ရာ မဖြင့္ရဲ မဖြင့္တတ္ ျဖစ္ေနသည္မွာ ဂြက်လွသည္။ ယခု အန္တီငယ္က ဒုကၡ ေပးလိုက္၍ လႈပ္ရွားေနေသာ စိတ္ကိုထိန္းရင္း ေတြးမိေတြးရာ ေတြးကာ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့သည္။ ပတ္ဝန္က်င္ သတိျပဳလိုက္ ေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္ေရွ႕ ေရာက္ေနၿပီ။  ဆိုင္ထဲ လွမ္းဝင္ကာ အပ္မည့္စာအုပ္ကို စားပြဲေပၚတင္ရင္း မမေဖြးကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္ သည္။ မမေဖြးက စာအုပ္စင္ေပၚကို စာအုပ္မ်ား ျပန္တင္ စီေနသည္။   “မမ”   “ကိုထက္ ေစာတယ္ေနာ္”     “ဟုတ္တယ္ မမ  ေနာက္က်ရင္ လူမ်ားလို႔”   “လူဘယ္ေလာက္မ်ာမ်ား မမက မင္းဆို အရင္လုပ္ေပးတာပါေနာ္”   “ဟုတ္ သိပါတယ္မမ”   “ေရာ့ဒီမွာ  ရွင္မအသစ္ထြက္တယ္ ယူသြားလိုက္ေတာ့ မင္းအတြက္ ေသခ်ာဖယ္ထားတာ ဘယ္သူမွ မယူရေသးဘူး”   မမေဖြးက အေရလဲ့ကာ  တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနေသာ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားျဖင့္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံေအာင္ စိုက္ၾကည့္ရင္း လွမ္းေပးလိုက္ေလသည္။  စာအုပ္နာမည္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရင္ခုန္သြားမိသည္။ နာမည္က “ရွင့္ကိုခ်စ္တယ္” စာအုပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ျပန္အေမာ့တြင္ ၿပဳံးစိ ၿပဳံးစိ ျဖင့္ သူ႔ကိုၾကည့္ေနေသာ မမေဖြးကို ျမင္လိုက္ရေလသည္။

“ဟင္း ဟင္း မင္းေလးကေရာ ဘယ္လိုသေဘာရလဲဟင္”   မ်က္စခ်ီ၍ ၾကာၾကည့္ေလးၾကည့္ကာ ေလးသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ ေမးၿပီး  ေနာက္လွည့္ကာ သူမ၏ လုံးက်စ္ေသာ ဖင္ေလးမ်ားကို တစ္လုံးခ်င္းတုန္ခါေစလ်က္ စာအုပ္စင္အကြယ္ အိမ္ေနာက္သို႔ ဝင္သြား ေလသည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ စိတ္ထဲတင္းခနဲ႔ျဖစ္ကာ မမေဖြးေနာက္သို႔ လိုက္ဝင္လာခဲ့သည္။ စာအုပ္စင္ေနာက္တြင္ ေက်ာေပးေန ေသာ မမေဖြးကို ဇတ္ခနဲ႔ ဆြဲလွည့္ကာ ပုရိသအေပါင္း အေရေပ်ာ္ေစေသာ ႏႈတ္ခမ္း ေဖာင္းေဖာင္းေလးအား ဖိကပ္ကာ နမ္း ပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ျပႆနာ ေနာက္ရွင္း ေနာက္ဆုံး မုဒိန္းမႈကလြဲ ဘာမွမရွိ ရလွ်င္အျမတ္ဟု သေဘာထားကာ အရဲစြန႔္လိုက္ ျခင္းျဖစ္သည္။  ထင္မွတ္မထားေအာင္ပင္ မမေဖြးက တုံ႔ျပန္နမ္းလာသည္။ နမ္းတာကလည္း တကယ့္ျပင္းျပင္းရွရွ မက္မက္ေမာ ေမာ ရွိလွသည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ ေနာက္ထပ္ ကံထူးတာက မာန္ဖီေထာင္ထေနေသာ သူ၏ လီးႀကီးကို မမေဖြးက သူမ၏ လက္ ေသးေသးသြယ္သြယ္ေလးျဖင့္ ပုဆိုးေပၚမွ အုပ္ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ကာ ဂြင္းတိုက္ကစားေပးေနသည္။ သူကလည္း မမ ေဖြး၏ က်စ္လစ္တင္းအိေသာ ဖင္မ်ားကို အားမနာတမ္း ကိုင္တြယ္ရင္ နမ္းေနမိသည္။

“ျျပတ္”   အနမ္းရွည္ႀကီး အဆုံးမွာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာသံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ မမေဖြးက စတင္ကာ     “သူ သိပ္ၾကမ္းတာပဲ လူဆိုးေလး”  “မမက လြတာကိုး”   ဟုေျပာကာ ထပ္နမ္းရန္ တိုးလာေသာ သူ႔ကို မမေဖြးက လက္ျဖင့္တြန္းထား ရင္း  “ေတာ္ၿပီ လူေတြေရာက္လာဦးမယ္”   “ေရာက္ေရာက္ မရဘူးမမရာ”   “မရလဲ ရလိုက္ေတာ့ မနက္ျဖန္ ေန႔လည္က်ရင္ အား လား”   “မမအတြက္ဆို အခ်ိန္ျပည့္အားတယ္”   “မနက္ျဖန္ေန႔လည္ မမေျပာတဲ့ လိပ္စာအတိုင္းလာခဲ့ အခုလိပ္စာေရးေပးလိုက္ မယ္ အဲ့ေတာ့မွ မင္းေလး သေဘာရွိ”  “အိုေက စိန္လိုက္ေလ မမ”   လူခ်င္းခြဲၿပီး ဆိုင္ေရွ႕ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ၿပီးၿပီး ခ်င္း စာအုပ္ငွါးသူမ်ား ဝင္လာ၍ ႏွစ္ေယာက္သား သက္ျပင္းက်ိတ္ခ်မိသည္။ ထက္ေအာင္လည္း စာအုပ္ကိုယူကာ ထြက္လာခဲ့ လိုက္သည္။ လမ္းမွာ စာအုပ္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ စာအုပ္ၾကားမွာ ညႇပ္ေပးလိုက္ေသာ စာ႐ြက္ေသးေသးေလးေပၚ၌ လိပ္စာႏွင့္ ဟိုတယ္  နာမည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့သည္။

အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ေက်ာ္ထက္ေအာင္မွာ အန္တီငယ့္ကိုျမင္ၿပီး တမ်ိဳးရင္ခုန္ရျပန္သည္။ အနက္ေရာင္ ဆြဲသားလက္ျပတ္  အက်ႌႏွင့္ စေတာ့ကင္ အနီေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ အန္တီငယ္သည္ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ မ်က္လုံးထဲဝယ္ အရမ္း ဆက္ဆီက်ေနသည္။ အားမနာတမ္း စိုက္ၾကည့္ကာ  “အန္တီငယ္က ဒီေန႔အရမ္းလွတယ္ဗ်ာ”   ဟုေျပာလိုက္ေတာ့ အန္တီငယ္က  မပြင့္တပြင့္ၿပဳံးရင္း  “သားက ဘာစားခ်င္လို႔လဲကြယ္ အန္တီငယ္ျဖင့္ မိုးေပၚေတာင္ ေျမာက္ခ်င္လာၿပီ”   “တကယ္ေျပာတာပါ အန္ တီငယ္ရဲ႕”  “အင္းပါ တစ္ရက္ရက္က်မွ သားစားခ်င္တာ အန္တီငယ္ ေကြၽးပါ့မယ္ကြာ အခု ညီမေလးကို သြားႀကိဳလိုက္ဦးမယ္ေနာ္”    ဟုေျပာကာ လွည့္ထြက္သြားေလသည္။ အန္တီငယ့္ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းႀကီးသာ ခ်မိေတာ့သည္။   “ဟင္း”

ခုတင္ေပၚအိပ္ေနရင္း စာသာဖတ္ေနရေသာ္လည္း စာထဲစိတ္မေရာက္ အေတြးထဲဝယ္ မမေဖြးႏွင့္ အန္တီငယ္တို႔ကိုသာ တဝဲလယ္ လယ္ ျမင္ေနရသည္။ အိမ္ေရွ႕ဆီမွ အသံၾကားရ၍ အန္တီငယ္ ျပန္လာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။ အန္တီငယ့္အေၾကာင္း  စဥ္းစားမိေသာအခါ အန္တီငယ့္ကို ျမင္ခဲ့ရေသာ ပုံစံမ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာကာ စိတ္ကထိန္းမရေတာ့။ တင္းေနေသာစိတ္မ်ား  ေျဖေလ်ာ့ရန္ ငါးဦးေကာ္မတီထိုင္ကာ ေဂြကိုင္ဂြင္းထုမိေတာ့သည္။ မ်က္စိမွိတ္ ဂြင္းထုေနရင္း ထူးျခားေသာ အာ႐ုံံခံစားမိလာ ေသာေၾကာင့္ မ်က္စိဖြင့္လိုက္ေသာအခါ လႈပ္ရွားေနေသာ လက္မ်ား အလိုလိုရပ္တန႔္သြားမိသည္။ ဘယ္ခ်ိန္က ေရာက္ေနမွန္းမသိ  ေသာ အန္တီငယ္က ခုတင္ေဘးမွရပ္ကာ ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ေတြးေနမိေသာ စိတ္ကူးယဥ္အေတြးမ်ား  ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္သည္။ ေရခ်ိန္ကိုက္ေနတုန္း အမူးေျပကာ ေပ်ာက္ကုန္သလိုမ်ိဳး ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ  လီးကိုင္ကာ အန္တီငယ့္ကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။ “ဟင္း ဒီေကာင္ေလးေတာ့ေနာ္ အတတ္ေကာင္းေတြ တတ္ေနတာ ဒီမွာ မင္း အက်ႌ မီးပူတိုက္ၿပီးသားေတြ ကိစၥၿပီးမွသိမ္းေတာ့” ဟုေျပာကာ ေတာင့္တင္းေသာ သူ႔ဖင္မ်ားကို တုန္ခါေစလ်က္ လွည့္ထြက္သြား ေလသည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္မွာေတာ့ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ျဖင့္ ဖီးလ္ေအာက္သြားေတာ့သည္။

“မဂၤလာပါရွင္” “ညီမေရ အကို ေက်ာ္ထက္ေအာင္ပါ”   “ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္ ငျမတ္ေရ ဒီအကို႔ကို အခန္း(၉၉)ကို လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ပါ”    “က်ေနာ့္ေနာက္က လိုက္ခဲ့ပါဗ်ာ”   ေကာင္ေလးကေျပာကာ ေရွ႕ကေန လမ္းျပေပးသည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ အလုပ္ကို ခြင့္ယူ လိုက္ကာ တစ္နာရီအေရာက္ ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယထပ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ  “ဒီအခန္းပါအကို”   ဟုေျပာကာ ထြက္ သြားေလသည္။ အခန္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ေအးခနဲ႔ျဖစ္ကာ အဲယားကြန္း ဖြင့္ထားေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ အခန္းထဲ ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ ခုတင္ေပၚတြင္ တင္ပါးလြဲထိုင္ေနေသာ မမေဖြးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မမေဖြးက ရွပ္အက်ႌ လက္ရွည္ႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို  ဝတ္ထားသည္။ အခန္းထဲ သူဝင္လာေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ကာ ဆီးႀကိဳေနသည္။

သူက စကားေျပာမေနေတာ့ပဲ မမေဖြးကို အသာေပြ႕ဖက္ကာ မမေဖြး၏ ႏႈတ္ခမ္း ေဖာင္းေဖာင္းေလးအား စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ မမ ေဖြး၏ တုံ႔ျပန္မႈကာ ျပင္းထန္သည္။ သူ႔ကို ခပ္တင္းတင္း ျပန္ဖက္ကာ အငမ္းမရ ျပန္နမ္းသည္။ နမ္းေနရင္း သူက မမေဖြး၏ အ က်ႌကိုခြၽတ္ေတာ့ မမေဖြးကလဲ သူ႔အက်ႌ ျပန္ခြၽတ္ေပးေနသည္။  ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုလုံး အဝတ္မဲ့သြားေသာအခါ သူက မမကို ခုတင္ ေပၚသို႔ တြန္းလွဲလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မမ၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားသို႔ မ်က္ႏွာအပ္ကာ အမြးအျမႇင္မရွိ ရွင္းသန႔္ကာ စိခရက္  ေရေမႊးနံ႔ သင္းပ်ံ႕ေနေသာ မမေစာက္ပတ္ႀကီးအား လွ်ာျဖင့္ အျပားလိုက္ ပင့္ယက္ပါေတာ့သည္။ မမေဖြး၏ ေပါင္ၾကားကို စိခရက္  ေရေမႊးစြတ္ထားေသာ အျဖစ္က ေက်ာ္ထက္ေအာင္ကို စိတ္ထဲမွ ေက်နပ္ေစသလို ပို၍လည္း စိတ္ႂကြလာေစသည္။

မမေဖြး၏ ကို ရီးယားကားထဲက ေကာင္မေလးမ်ား ၿငီးသလို ၿငီးသံေလးမ်ားကလည္း စည္းခ်က္ညီညီ ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။   “အင္ အင္ အာ  အာ အာ အာ အင္ အင္ အင္ ဟင္ အင္ “   သူက ေစတနာထားကာ စိတ္ပါလက္ပါ ဘာဂ်ာမႈတ္ေပးေနသည္။ မမလည္း တစ္ကိုယ္ လုံး ခါယမ္းေနကာ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ေနသည္။ ေစာက္ေရမ်ားက အိုင္ထြန္းေနသည္။ ဒီအခ်ိန္သည္ လိုးရန္အသင့္ေတာ္ဆုံး အခ်ိန္ ျဖစ္ေၾကာင္း စာေတြ႕ဗဟုသုတမွ သိရွိသည့္အတြက္ မမ ေပါင္ၾကားမွ သူ႔မ်က္ႏွာကို အသာခြာကာ ထလိုက္ေလသည္။

“အင္း ေကာင္းေနပါတယ္ဆိုမွ ေမာင္ကကြာ”   “မမ ပိုေကာင္းေအာင္ လိုးေပးမလို႔”   ဟုဆိုကာ မမ ေစာက္ပတ္ဝမွာ လီးႀကီးကို  အသာေတ့လိုက္သည္။ မမ ကိုယ္ေလး တစ္ခ်က္တုန္ကာ မ်က္လုံးေလးေတြ ေမွးစင္းသြားေလသည္။ သူက ခါးကို အသာေရွ႕တိုး ေတာ့ လီးႀကီးက မမ ေစာက္ပတ္ေလးကို ၿဖဲ၍ဝင္လာသည္။ စို႐ြဲေနေသာ ေစာက္ေရမ်ားေၾကာင့္ လီးဝင္လမ္းေၾကာင္းကေတာ့  ေျဖာင့္ျဖဴးေနေလသည္။ ေျဖးေျဖးခ်င္း အသာထိုးသြင္းေတာ့ လီးတဆုံးဝင္ကာ ဆီးခုံခ်င္း ပူးကပ္ေနေတာ့သည္။  ေက်ာ္ထက္ ေအာင္က အသာၿငိမ္၍ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းပဲ နမ္းေနရာ ေအာက္က မမေဖြးမွာ မ႐ိုးမယြျဖစ္ၿပီး ေကာ့ေပးလာသည္။ ထိုအခါ ေက်ာ္ထက္ ေအာင္က ကိုယ္ခႏၶာ အသာႂကြကာ ခါးအားျပင္းျပင္းျဖင့္ ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ လီးကႀကီးႀကီး ခါးအားသန္သန္ျဖင့္ အလိုးခံရ ေတာ့ မမေဖြးတစ္ေယာက္ ေလာကႀကီးကို ေမ့သြားေအာင္ ေကာင္းေနသည္။ အသံထြက္ ၿငီးျငဴဖို႔ကို မနဲအားယူရသည္။

“အ ..အ ….အာ ….အို အ အ အို အာ အအ”  လီးႀကီးက ေစာက္ေခါင္းတစ္ခုလုံး အျပည့္အသိပ္ပင္ ထိခ်က္ကလည္း အျပည့္။ ငတ္ ခဲ့ရသမွ် အခုမွ အတိုးခ် စားရေတာ့သည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္က ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို အားထဲ့ေဆာင့္ရင္း ႏို႔အုံမ်ားကို ညစ္ဆြဲသည္။  ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုလည္း စုပ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပခုံးသားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲကာ လိုးသည္။ ေမြ႕ယာကို လက္ေထာက္ၿပီး ကိုယ္ လုံးခ်င္းခြာ၍ လိုးသည္။ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ လိုးျခင္းျဖစ္ရကား နန္းေဖြးေဖြးေအာင္မွာ ရင္ပြင့္မတတ္ အလိုးခံရေလ  သည္။

အသက္ရႈခ်ိန္မရေအာင္ လိုးခ်က္စိတ္စိတ္ျဖင့္ အလိုးခံေနရသည့္ ၾကားကပင္ သူမက ေအာက္မွ ဖင္ေကာ့ေပးျခင္း၊ ေက်ာ္ထက္ ေအာင္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အငမ္းမရ ျပန္လည္စုပ္ယူျခင္းမ်ားကို လုပ္ေပးေနသည္။ အရွိန္တက္လာေသာ အခ်စ္ေရတမံသည္  ေဆာင့္ခ်က္ ႏွစ္ရာေက်ာ္ေသာအခါဝယ္ ၿပိဳင္တူျပည့္လွ်ံကာ ၿပီးဆုံးျခင္းသို႔ ေရာက္ရွိၾကေလသည္။   ေစာက္ပတ္ထဲ လီးတဆုံးထဲ့ ကာ လေရမ်ား အပန္းခံရသည္မွာ မမေဖြးအဖို႔ ဘာႏွင့္မွ မလဲႏိုင္ေသာ စည္းစိမ္ျဖစ္သလို ၿပီးဆုံး၍ လေရထြက္သည့္အခ်ိန္ လီးတစ္ ေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားမ်ားက ဆြဲစုပ္ခံထားရသည္မွာ ေက်ာ္ထက္ေအာင္အဖို႔ တစ္သက္မွာတစ္ခါ ႀကဳံေတြ႕ရေသာ  အရသာေကာင္း ျဖစ္ေလသည္။ အေရေတြ ေပါင္းစပ္သြားရသည့္နည္းတူ စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္ကာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္  ယခင္ထက္ပို၍ နားလည္သြားၾကေတာ့သည္ဟု ခံစားမိၾကသည္။

ထိုေန႔က တစ္ညေနလုံး ခ်စ္ပြဲဝင္ၾကသည္။ မမေဖြးက ပုံစံမ်ိဳးစုံ သူ႔ကိုသင္ေပးသလို သူကလည္း သင္ေပးသမွ် အမွီ လိုက္ႏိုင္သည္။  ေက်ာ္ထက္ေအာင္အတြက္ ပို၍ေက်နပ္စရာေကာင္းသည္က မမေဖြးက သူ႔အား ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြမပါပဲ ဘာေႏွာင္ႀကိဳးမွ မ ထားပဲေနဖို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာသည္။ သူကလည္း ေသြးသားေတာင့္တလို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ကူညီေပးေသာ ဆက္စ္ ပါတနာေတြ အေနနဲ႔ပဲ ေနသြားၾကရန္ သေဘာတူလိုက္ေလသည္။ တစ္ေနကုန္ အားရပါးရ ခ်စ္ပြဲဆင္ၿပီးေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္သား   လမ္းခြဲကာ အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။

ဒီရက္ေတြမွာ ျမတ္သူဇာတစ္ေယာက္ စိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔မကပ္ ရည္းစားပူထက္ဆိုးေသာ လီးပူမိေနသည္ဟုပဲ ဆိုရေပေတာ့မည္။ ဘာ လုပ္လုပ္ အလုပ္သာ လုပ္ေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာ စြဲေနသည္ကား ေက်ာ္ထက္ေအာင္၏ လီးႀကီးပင္ျဖစ္သည္။ ဟိုတစ္ေန႔ညေန က ေက်ာ္ထက္ေအာင္ အလုပ္ေနာက္က်မွ ျပန္လာသည္။ ယခုလည္း သမီးက်ဴရွင္ပို႔ခဲၿပီး အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲရွိေနခိုက္ စိတ္ထ လာေတာ့သည္။ ထႂကြေနေသာစိတ္မ်ား ၿငိမ္သက္ေစရန္ အခန္းထဲဝင္ကာ ထမိန္ခြၽတ္၍ ေတာင္ေနေသာ ေစာက္စိအားပြတ္ကာ  စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ အာသာျဖေနမိသည္။ မ်က္စိမွိတ္ကာ လက္တစ္ဖက္က ေပါင္ၾကားရွိ အစိကိုပြတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ဖက္က  လက္ညိဳး လက္ခလယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးကာ ေက်ာ္ထက္ေအာင္ လီးႀကီးကို ျမင္ေယာင္ရင္း လီးႀကီးအမွတ္ျဖင့္ စုပ္ေနသည္။

ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့ထားကာ တစ္ေယာက္ထဲ ေဟာ့ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေက်ာ္ထက္ေအာင္သည္ အလုပ္မွ ျပန္ေရာက္လာ ေလသည္။ အိမ္ထဲသို႔ ဝင္လာေသာအခါ လူကမရွိ အန္တီငယ့္အခန္းေရွ႕ ေရာက္ေသာအခါ ေအာက္ပိုင္း ဗလာက်င္းလ်က္ ရာဂမီး  ေတာက္ေလာင္ေနေသာ အန္တီငယ့္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့သည္။ အဆင္သင့္ေနေသာ အေျခအေနကို ျမင္ရသည့္ေနာက္ ေက်ာ္ထက္  ေအာင္ တစ္ေယာက္ သိပ္စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ အက်ႌ လုံခ်ည္ ခြၽတ္လိုက္ကာ အန္တီငယ့္အခန္းထဲ ဝင္လာလိုက္ေလသည္။

ခ်ဲထားေသာ အန္တီငယ့္ေပါင္ၾကားတြင္ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေစာက္စိပြတ္ေနေသာ အန္တီငယ့္လက္ကို ဆြဲဖယ္လိုက္ကာ အန္တီငယ့္ ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး လွ်ာျဖင့္ အျပားလိုက္ ပင့္ယက္ပါေတာ့သည္။ ျမတ္သူဇာမွာ ႐ုတ္တရက္ သူမ၏လက္ကို ဆြဲဖယ္ခံလိုက္ရ ေတာ့ အလန႔္တၾကား ျဖစ္သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေစာက္ပတ္ကို အယက္ခံလိုက္ရေသာအခါ ၿငိမ္းလုနီးနီး ရာဂမီးမ်ားက  ျပန္လည္ ေတာက္ေလာင္လာေတာ့သည္။  ေက်ာ္ထက္ေအာင္က ေစာက္စိကို လွ်ာျဖင့္ယက္ကာ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လက္ညိဳး ဖင္ ထဲသို႔ လက္ခလယ္ထဲ့ၿပီး အသြင္းအထုတ္လုပ္ ကစားေပးသည္။ ေစာက္စိအယက္ခံရၿပီး ေစာက္ပတ္ႏွင့္ဖင္ တၿပိဳင္ထဲ ကလိခံရ ေသာ ျမတ္သူဇာမွာေတာ့ ေလာကႀကီးကိုေမ့ကာ ေကာ့ပ်ံေနေလသည္။

ေစာက္စိဆီမွ စိမ့္က်ဥ္ေသာ အရသာ ခံစားေနရခ်ိန္တြင္  ေစာက္ပတ္ထဲရွိ လက္ညိဳးက ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနၿပီး ဖင္ထဲရွိ လက္ခလယ္ကလဲ ပြတ္ထိုးေပးေနရာ ခါတိုင္းထက္ ပို ေကာင္းေနသည္။ ပါးစပ္ထဲမွာရွိေသာ လက္ကိုလဲ အားရပါးရ စုပ္ေနမိသည္။ ေကာင္းလြန္းမက ေကာင္းေနေသာေၾကာင့္ ခဏေလး ျဖင့္ ႏွစ္ခ်ီခန္ၿပီးသြားေခ်ၿပီ။ ယခု တတိယအႀကိမ္ အရွိန္ျပန္တက္လာေသာအခါ ေက်ာ္ထက္ေအာင္က လိုးရန္အတြက္ ထလိုက္ ေတာ့သည္။ ျမတ္သူဇာမွာ အရွိန္ပ်က္သြားသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ကာ ၾကည့္မိေလသည္။

“ဟင့္ ဟင့္ သား ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ ဟင္”  “အန္တီငယ့္ကို လိုးမလို႔ေလ ခံမွာလား သားလိုးေပးတာ ခံမွာလား”   ေက်ာ္ထက္ ေအာင္က ေျပာလဲေျပာ လီးႀကီးကိုလဲ ေစာက္ပတ္ဝမွာ ေတ့လိုက္ေလသည္။ ျမတ္သူဇာမွာ ေစာက္ေရေတာက္ေတာက္က်ကာ  စိတ္ထေနသည့္အခ်ိန္တြင္ အထိအေတြ႕ေကာင္းေသာ လီးႀကီးျဖင့္ အေတ့ခံလိုက္ရေသာအခါ တစ္ကိုယ္လုံး ကတုန္ကယင္ ျဖစ္ သြားေတာ့သည္။ စကားပင္ မေျပာႏိုင္ ေခါင္းကိုသာ ၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။  ထိုအခါ ေက်ာ္ထက္ေအာင္က ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လီးႀကီးကို  ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ အသြင္းအထုတ္ အသာလုပ္ကာ ေညႇာင့္ေပးေနရင္း အန္တီငယ္၏ အေပၚအက်ႌကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ ေတာ့သည္။ လီးတဆုံးဝင္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ အန္တီငယ္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုဆြဲကာ တဖန္းဖန္း ေဆာင့္လိုးေလသည္။

အန္တီငယ္၏  ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို ဆြဲစုပ္နမ္းေပးသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ေခ်ေပးသည္။ အန္တီငယ္ကလည္း အားက်မခံ ေျခႏွစ္ဖက္ကို  ခါးသိုင္းခ်ိတ္က ေအာက္ကေန ေကာ့ေပးျခင္း၊ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားမ်ားျဖင့္ ေက်ာ္ထက္ေအာင္၏ လီးႀကီးအား ညႇပ္ဆြဲေပး ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးေလသည္။ မီးကုန္ယမ္းကုန္ အခ်စ္ပြဲႀကီးကို ဆင္ႏႊဲၾကေလရာ အန္တီငယ့္ ၿငီးျငဴသံမ်ား တဖန္းဖန္း ေဆာင့္ သံမ်ားျဖင့္ စည္ေဝေနေလသည္။

“အ…အ…သား…အန္…တီ…အား…အ ဟင္း…ငယ္…ဟင္း…ေကာင္း…ေကာင္း…ေကာင္း”   အန္တီငယ္မွာ တစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ လူးလြန႔္ ေကာ့ပ်ံကာ မၿငိမ္သက္ႏိုင္ပဲ လႈပ္ရွားလ်က္ရွိသည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္မွာ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနသည္။ တစ္ပတ္ အတြင္း မမေဖြးကိုေရာ အန္တီငယ့္ကိုပါ လိုးရသည္မွာ အင္မတန္ကံေကာင္းသည္ဟု ေတြးထင္မိသည္။ ခနၾကာေသာအခါ အန္တီ ငယ္က ၿပီးခါနီးၿပီဟု ေျပာလာရာ သူက ႏွစ္ဆတို၍ တစ္ကိုယ္လုံး အားကုန္သုံးကာ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ အစပထမ အားကုန္မ သုံးေသးပဲ ၿပီးခါနီးမွ တက္ကုန္႐ြက္ကုန္ ဖြင့္ျခင္းသည္ အလိုးခံရသည့္ မိန္းမအဖို႔ ေကာင္းသည္သာမက ဆြဲလန္းေစသည္ဟု မမေဖြး က သင္ေပးခဲ့ေလသည္။

“အ…အ…သား…အန္…တီ…အား…အ ဟင္း…ငယ္…ၿပီး…ေကာင္း…ၿပီး…ေကာင္း…နီး…အ…ၿပီးခါ… နီး..ေကာင္း”   အားကုန္သုံး ေဆာင့္ေနရာ သူေဆာင့္လိုက္တိုင္း အန္တီငယ့္ တစ္ကိုယ္လုံးမွာ အင့္ခနဲ႔ ေနေအာင္ တစ္ကိုယ္လုံး လႈပ္ ခါသြားေလသည္။ မၾကာခင္မွာပဲ သူ႔၏ လီးတစ္ခုလုံးအား ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားက ညႇစ္ဆြဲကာ တစ္ကိုယ္လုံး ဆန႔္တငင္ငင္ ျဖစ္ရင္း အန္တီငယ္တစ္ေယာက္ ၿပီးဆုံးသြားေတာ့သည္။ သူက မရပ္ေသးပဲ ဆက္ေဆာင့္ေပးေနရာ ခနအၾကာတြင္ အန္တီငယ့္  ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ သူ၏လီးႀကီးမွ လေရမ်ား တထုတ္ထုတ္ပန္းထဲ့ကာ ၿပီးသြားေလသည္။

အန္တီငယ့္ကိုယ္ေပၚေမွာက္ကာ ခန အနားယူေနမိသည္။ အတန္ၾကာမွ ထ၍ အန္တီငယ့္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ အန္ တီငယ္ကလဲ အလိုက္သင့္ ျပန္နမ္းေလသည္။ အားရေအာင္နမ္းၿပီးမွ ႏႈတ္ခမ္းျခင္း ခြာလိုက္သည္။   “လူဆိုးေလး သူမ်ားကို  အတင္းတက္လိုးတယ္”  “လိုး႐ုံတင္မကဘူး မဂၤလာပါေဆာင္ဦးမွာ မမေရ”   “အန္တီငယ္က အသက္ႀကီးပါၿပီကြာ”   “ႀကီးႀကီးဗ်ာ  မမကို လက္ထပ္ယူမွာ လက္ထပ္ခြင့္ေပးပါ မမရယ္”   “ဇြတ္ပါလားကြယ္”   “မရဘူး မမကို ခ်စ္ခဲ့ၿပီးၿပီ”   “အဲ့ဒါဘာျဖစ္လဲ အခုလဲ  ခ်စ္လို႔ရတာပဲဟာကို”

“ခ်စ္ၿပီးမွေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ရတယ္မမေရ”   ေက်ာ္ထက္ေအာင္က ေျပာလဲေျပာ ျမတ္သူဇာကို ပခုံေပၚ ေကာင္ထမ္းကာ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ ထြက္လာေလသည္။ ျမတ္သူဇာမွာ ေက်ာ္ထက္ေအာင္က သူ႔ကို အမွန္တကယ္ တန္ဖိုးထား သည့္အတြက္ေရာ ေနာင္ေရးပါ စိတ္ခ်ရသည့္အတြက္ပါ ေက်နပ္ကာ ပီတိျဖစ္ေနမိသည္။ ေက်ာ္ထက္ေအာင္မွာလဲ မမျမတ္ကို  ထမ္းရင္း မမျမတ္ႏွင့္ မမေဖြးတို႔ကို တၿပိဳင္ထဲ လိုးရန္ ႀကံရမည္ဟု ေတြးကာ စဥ္းစားခန္းဝင္ေနေတာ့ေလသည္။