Day: August 6, 2021

ရင်နှင့်အမျှ…မောင် အသားညိုညို မျက်နှာကအမြဲပြုံးချိုနေပြီး သဘောကောင်းမှန်းမြင်ရုံနဲ့သိသာစေတယ်။ လုပ်ငန်းရှင်ပေါက်စ အိမ်ထောင်မရှိ သမီး ရှင်တွေမျက်စိကျတဲ့အပြင် သူ့အနား ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရဆိုတဲ့ စကီတွေအများကြီး။ အနေတည်ပြီး မိန်းကလေးတွေနဲ့အလုပ်ကိစ္စက လွဲပြီးမပြောတတ်သူမို့ ရှိန်ကြတယ်။ တစ်ခုတော့ ရှိတယ် ကိုဇော်မိုး မှာ အပြင်လူတွေမသိအောင် စိတ်ဖိစီးတာ တွေ ပျောက်ဖို့ အတွက် စတိဗ်ဂျော့ဆိုတဲ့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့်လေးဖွင့်ပြီး ဖြစ်ရပ်မှန်တွေရေးတင်တဲ့အကောင့်ပေါ့။ လူကုံတန်တွေ လူလတ်တန်း စား ဆင်းရဲသား လူတန်းစားအမျိုးမျိုးတွေကြားမှာ ဖြစ်လေ့ရှိတဲ့ အချစ်ရေး အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှု ဆက်စ်ကိစ္စတွေ ရေးတင် တော့ စာလည်းအရေးကောင်းသူဖြစ်တော့ လူသိများတဲ့စာရေးသူဖြစ်လာတယ်။ နန္ဒီ အသားဖြူဖြူ အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခပ်ပြည့်ပြည့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ သူက မိသားစုဖိစီးတာတွေများလို့ ဖေ့စ်ဘွတ်အကောင့် တစ်ခုကို ချယ်ရီဇော် ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ဖွင့်ပြီး ဆက်စ်ဆီ ဆန်ဆန်ပုံတွေတင် ချက်ဘောက်စ်မှာ ရိသလိုထေ့သလို တုတ်ပြခဲပြတာဇံ…

မကြောက်ပါနဲ့ သရက်မြို့ ဟိုက်စကူးကျောင်းကြီးမှာ မြို့၏ အနောက်မြောက်စွန်း တောင်ကုန်းကလေး တစ်ခုပေါ်၌ သပ်ရပ်လှပမှုဖြင့် တင့်တယ် စွာ ရှိနေပါသည်။ မြောက်ဘက်ဘောလုံးကွင်း၊ တပ်ကွင်း၊ လွင်ပြင်များဆီမှ တိုက်ခတ်လာသော လေပြေအေးများမှာလည်း  သန့်ရှင်းစင်ကြယ် သည်နှင့်အမျှ အေးမြလှသည်။  ထိုလေပြေအေးတို့ကို တိုက်ခတ်ခံရင်း ကျောင်းဘေးပတ်လည်၌ ပြေးကာခုန် ကာ ကစားနေကြသော ကလေးသူငယ် အရွယ်ပေါင်းစုံမှာလည်း ရွှင်ရွှင်မြုးလျှက် ပျော်မြူးနေကြသည်။ ကျောင်းဘေး ပတ်လည် တွင် စီတန်းလျှက် စိုက်ပျိုးထားသော ဇလပ်ပန်းများမှာလည်း ရာသီမရွေး အပွင့်အဖူးများဖြင့် ဖြူဖြူဖွေးလျှက် ရှိနေကြသည်။ ကျောင်း၏ မြောက်ဘက်သို့ ထိုးထွက်ဆောက်လုပ်ထားသော ခန်းမဆောင်ကြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ဇလပ်ပင်များသည် ပိုပို၍ပင်  ပွင့်နေကြသည်။ အပင်တိုင်း၏ အောက်တွင် ဇလပ်ပွင့်များသည် ကြွေကျလျှက် ကောက်သူ ပန်သူများကို ငံ့လင့်လဲလျောင်းကာ ရှိ…

အပျိုရှုံးသော …တိုက်ခန်း တံခါးဝကိုရောက်တော့ ဖွင့်လျှက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ်တစ်ရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ  ခန့်မှန်းမိတယ်။ ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ နောက် ကိုသိန်းအောင် အခန်းက အသံကြားနေရသည်။  အကျယ်ကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပုံမှန်ထက်တော့ပိုသည်။  သုံးထပ်သားအခန်းဖွဲ့မို့ ကြားလိုက်ရသသည်။   “ နင်ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒါ တော့ပေးလို့မဖြစ်ဘူး။ ငါအရင်း ပြန်ထည့်ရမှာပါ သိန်းအောင်ရယ် ငါတစ်ကယ် ဒုက္ခရောက်နေပြီ ငါသဘက်ခါ   မပေးနိုင်ရင်  တရားစွဲတော့မှာ လုပ်ပါဟယ် နင်ငါ့ကို ဆယ်သိန်းပဲချေးရမှာ နင့်ဆီမှာ အစိတ်တောင် ကျန်နေသေးတာကို… ” ဒါဟိုဘက်လမ်းက  မအေးမိအသံပဲ ဘာတွေဖြစ်နေကြလဲတောမသိ အသံမပေးတော့ပဲ ဆက်နားထောင်လိုက်မိသည်။  “ အေး..ငါသဘက်ခါ မပေးလို့မ ရတော့ဘူး သိန်းအောင် နင့်ဆီကပဲ ဆွဲရမှာပဲ သိန်းအောင် နင်ဒီမှာကြည့်စမ်းဟာ…

မောင် လုပ်ချင်ပြီးလား စုပ်တာရပ်လိုက်အုံး တက္ကစီ တစ်စီး လမ်းဘေး သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် ရပ်ထားသည် ။ ကားပေါ်တွင်တော့ တက္ကစီ ဒရိုင် ဘာနှင့် နောက်ခန်းတွင်  သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသော အမျိုးသား တစ်ဦး ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ခုနှစ်နာရီခွဲသာသာရှိသေးသည် ။ ကားဘက်မှန်ထဲ  ကို ခနခန လှမ်းလှမ်းကြည့်နေမိသည် ။ မကြာပါ …. အဖြူအစိမ်းဝတ်စုံလေးနဲ့ ခြင်းတောင်းလေးဆွဲလာသော ဆရာမ တစ်ယောက်  ဖြတ်လျောက်လာသည် ။ ဆရာမ က ကားတံခါးနားအရောက် ခြေအစုံ ရပ်တန့်သွားကာ ဘေးဘီသို့ တစ်ချက် ဝေ့ဝိုက်ကြည့်ပီး  ကားတံခါးလေး ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်သည် ။“မောင် ….စောင့်နေတာ ကြာပီလား “ “မကြာသေးပါဘူး အခုလေးတင်ပဲ ရောက်တာ  ကျောင်းကို…

တကယ်ချစ်တာပါ (သမီးရေ ထ္မင်းချိုင့် ထဲ့ပြီးပြီး)  (ဟုတ်ကဲ့အမေ ဒါဆို သမီး အလုပ်သွားတော့မယ်)  (အေးအေး သမီး သွားသွား) မစိမ်း ဒီနေ့ အိမ်အပြန်မှာ နောက်က စက်ဘီးလေး တစ်စီး ဖြေးဖြေးလေး လိုက်နေသည်။မစိမ်း သိလိုက်ချိန်မှာ  (ဟေး  ကောင်မလေး နံမည် ဘယ်လို ခေါ်သလဲ)   မစိမ်း ဘာမှ ပြန်မပြောနေပါ ကိုယ်လမ်းကိုယ်သွားနေသည်။   (ဟေး မေးနေတယ်လေ  ဖြေပါအုံး)  မစိမ်း ရှေ့ကိုဘဲကြည့်ပြီး လမ်းလျှောက်နေလိုက်သည်။  (ဟာ ဘယ်လိုကြီးလဲ ဟ စကားမပြောတတ်ဘူးလား)    မစိမ်း လမ်းလျှောက် မပျက်ပါ။ (ဟာ ဒီကောင်မလေး နံမည်လေး သိချင်လို့ပါ ပြောပြပါနော်)   မစိမ်း ရပ်ကွက်ထဲ ရောက်ခါနီးပြီး ခြေလက်များ အေးစက့်သွား သည်။ အများအမြင်…

ဆားပုလင်းမြမောင်နှင့်ဆယ်ဂေါ်လီတုတ်ကြီး(စဆုံး) ကိုမြမောင်တယောက် မင်းကြီးဆမြူရယ်ကို မြေနိုးအဖြူကောင် ယီးပဲကွာ..ဟုဆဲဆိုမိ၍..ရန်ကုန်တာမွေဂတ်မှာ..တာဝန်ကျနေရာ မှ..သာယာဝတီနယ်သို့ ပြောင်းရွှေ့ခံလိုက်ရသည်..   ဖြစ်ပုံကဒီလို..ကိုမြမောင် စနေ တနင်းဂွေ ဆိုရင် အလုပ်ပိတ်သဖြင့်တာမွေး ဈေးအနီး..   ဖာဂေါင်းထွန်းကြည်အိမ်မှာအချိန်ဖြုန်းတတ်သည်..ဖာဂေါင်းထွန်းကြည်မှာ   ကိုမြမောင်၏ ဆက်သား(spy). .ယခု ခေတ်အခေါ်..ထောက်လှန်းသတင်းပေးသူဖြစ်ပေသည်..   ထိုအပါတ်က ထွန်းကြည်ထံမှခဲခြစ်စာတခုရရှိသည်..   စာထဲတွင်..    ကို မြမောင်ခများ..အညာထန်းသီးအသစ်တွေရမယ်လာယူပါဟု..ရေထားသည်   …ကိုမြမောင် ထိုစာကြောင့် အရမ်းပျော်သွားလေ သည်…  အညာထန်းသီးဆိုသည်မှာ..အညာသူဖာအသစ်ရောက်ရှိသည်..လာဘွတ်ပါဟု..    အဓိပ္ပါယ်ရလေသည်… ဖာကောင်းထွန်းကြည်သည်..အသစ်ရောက်တိုင်း..ကိုမြမောင်ကိုအရင်ကျွေးပီးမှ..   အရာရှိများ သထေးများဆီသို့တဆင့်ဈေးကွက် တင်သူ.ဖြစ်သည်…  ..ထို့ကြောင့်ထွန်းကြည်အိမ်သို့အစောကြီးရောက်နေလေသည်..   “ဆရာသမားရေ အခန်းထဲမှာ ထန်းသီးရှိ တယ်ဝင်စားပေတော့..  စားပီးရင် အမောဖြေဖွာဖို့ ငါးသုံးလုံးစီးကရက်လေးလဲ အသင့်ပါဗျ.”   ထွန်းကြည် မှာစရာရှိမှာပီးအပြင် ထွက်သွားလေသည်..  ကိုမြမောင် သည် ခန်းစည်း အဖြူလေးကာထားသော ဆယ်ပေးပတ်လည်အခန်းလေးထဲဝင်သွားသည်… နက်မှောင်နေသောဆံကေသာကို   ဖြေလျော့ထားပီး သူ့ကိုကျောပေးကာထိုင်နေသော…

ဖက်ဖက်ကြီးကို မောသွားတာဘဲရှင် မနက်ဖြန် ဝ၈၀ဝ နာရီ မှာ ဘော့စ်နဲ့တွေ့ရမယ်…စောစောရောက်အောင်လာခဲ့ …လှလှပပ လေးလည်း ပြင်လာခဲ့နော်…ကျမကို  သေသေချာချာ မှာနေပါတော့တယ်… မနက်ဖြန် မှာသူဌေးနဲ့ ဘယ်လိုကြုံတွေ့ ရအုံးမယ် မသိ..ရင်တွေခုန်လိုက်တာနော်…. ဘရား သားကုမ္ပဏီ … သူဌေးနဲ့တွေ့ဘို့ မနက်ဝ၈၀ဝနာရီ ချိန်းထားတာ ဆိုတော့ စောစောလေး ကုမ္ပဏီ ကိုရောက်အောင်လာခဲ့ပါတယ်..   တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ… မနေ့က ပုလွေရှင် အကိုကြီးနဲ့ လှေခါးထိပ်မှာ တွေ့တော့ ကျမကို သူ့ရုံးခန်းထဲ ခေါ်သွားပါတယ်…ကျမ မ လိုက်ချင်ပေမဲ့….မလွန်ဆန်နိုင်သေးဘူးလေ…ကျမ အလုပ်ခန့်စာက မရသေးဘူး..သူဌေးနဲ့ကလည်းမတွေ့ရသေးဘူးဆိုတော့…သူ တို့ကိုဘဲအားကိုးရအုံးမှာ.. ဒါကြောင့်သူခေါ်ရာနောက်လိုက်သွားခဲ့ရပါတယ်…အခမ်းထဲလဲရောက်ရော..ဟင်း..စပြီလေ.. မနေ့က  ညီမလေး မှုတ်ပေးတာ သိပ်ကောင်းတာဘဲ..အခုတစ်ခါလောက် မှုတ်ပေးစမ်းပါ.. ရှင်… ကျမ သူဌေးနဲ့တွေ့ရအုံးမယ်လေ.. သူဌေး က မလာသေးပါဘူး …. ဒို့နှစ်ယောက်ထောက်ခံထားရင်…

လိပ်ပြာတစ်ကောင်ရဲ့အသိုက်မှား အဆိပ် ဒီမှာ ငါ့လည်းရရာ အလုပ်လုပ်ပြီးရှာကျွေးနေတာပဲ မင်းကိုအငတ်ထားနေလို့လား ရှင့်ပိုက်ဆံ တနေ့လုပ်ခ 7000နဲ့ စားစရိတ် လောက်ရုံပဲရှိတယ် ကျမ မိဘအိမ်ပဲပြန်တော့မယ် ရှင်နဲ့ဆက်မပေါင်းနိုင်တော့ဘူး ကျမ မိဘတွေကပဲကျမလိုအပ်သမျှဖြည့်ဆည်း ပေးနိုင်တယ် ရှင်ဘယ်တော့မှလိုက်မလာနဲ့ ကျမလည်း ဘယ်တော့မှပြန်မလာဘူး ကျမတို့ဇာတ်လမ်းဒီမှာတင်တစ်ခန်းရပ်လိုက်ပြီ လို့ ပြောပြီး မျက်စိထဲကထွက်သွားလိုက်တာ  ဦးလေး ဦးလေးရေ   ဘယ်သူလည်း အော်ခေါ်နေတာ ရှိတယ်ဟေ့   အတွေးတွေပျက် လို့ အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းကြည့်လိုက်တော့ ငါ့တူ ငဇော် လာလေကွာ  ငဇော်ဆိုတာ ကျနော်နှစ်ဝမ်းကွဲတူ မိဘတွေတော့မရှိကြ တော့ဘူး ငဇော်အလုပ်ကဓါတ်ပုံပညာသင်ယူနေပြီး နယ်စုံ သွားနေတဲ့သူတစ်ယောက်ပါ ငဇော် ဘေးနားမှရပ်နေတဲ့ကောင်မလေး ကို ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းငုံနေရှာတယ် တော်တော်လှပြီးအချိုးအစားကလန်းပြီး ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာဗျာ  ငဇော်  သူက ဘယ်သူလည်း  သူက ခခ…

နွားသိုးကြိုးပြတ်( မဝင်းကြည်နဲ့) မင်းအောင်နှင့် မဝင်းကြည်တို့က ရပ်ဆွေရပ်မျိုးဟု ပြောရမည့် တစ်ရွာတည်းသားတွေဖြစ်သည်။ ရွာမှာနေစဉ်ထဲက ခြံခြင်းကပ်  အိပ်ချင်းကပ်လျက်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်ဖြစ်သည်။ မဝင်းကြည်က လွန်ခဲ့သော ၄နှစ်ခန့်ကထဲက ကိုရွှေတင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ မြို့ သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ ရွာမှာကအလယ်တန်းကျောင်းသာ ရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းမရှိသဖြင့် ၈တန်းအောင်ပြီး  ကျောင်းဆက်တတ်မည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူတိုင်း မြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်။ မြို့တွင်လည်း နီးစပ် ရာဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများ၏ နေအိမ်တွင်အတူနေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်ဖြစ်သည်။ ိုထို့ကြောင့်ပင် မင်းအောင်တစ်ယောက် ၈တန်းအောင်ပြီး ၉တန်းတွင်ကျောင်းဆက်တက်ရန်အတွက် မြို့သို့ရောက်ခဲ့ရသည်။ မင်း အောင်၏မိဘများနှင့်ကလဲ မဝင်းကြည်နှင့်ကသားချင်းတွေလိုဖြစ်နေပြန်၊ နောက်ပြီး မင်းအောင်၏အဒေါ်နှင့်ကလည်း မဝင်းကြည် နှင့်က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လေတော့ မဝင်းကြည်သည် မင်းအောင်ကျောင်းတက်ရန်အတွက် အိမ်တွင်နေထိုင်ရန် လက်ခံထားခဲ့ရ လေသည်။ လယ်တွေခြံတွေရှိသော မင်းအောင် ၏မိဘများက မဝင်းကြည်တို့အတွက် တစ်လလျှင်ဆန်တစ်အိပ်နှင့် ငွေတစ် သောင်းအား…

အပျိုရှုံးသော… …တိုက်ခန်း တံခါးဝကိုရောက်တော့ ဖွင့်လျှက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ်တစ်ရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ  ခန့်မှန်းမိတယ်။ ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ နောက် ကိုသိန်းအောင် အခန်းက အသံကြားနေရသည်။  အကျယ်ကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ပုံမှန်ထက်တော့ပိုသည်။  သုံးထပ်သားအခန်းဖွဲ့မို့ ကြားလိုက်ရသသည်။   “ နင်ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒါ တော့ပေးလို့မဖြစ်ဘူး။ ငါအရင်း ပြန်ထည့်ရမှာပါ သိန်းအောင်ရယ် ငါတစ်ကယ် ဒုက္ခရောက်နေပြီ ငါသဘက်ခါ  မပေးနိုင်ရင် တရား စွဲတော့မှာ လုပ်ပါဟယ် နင်ငါ့ကို ဆယ်သိန်းပဲချေးရမှာ နင့်ဆီမှာ အစိတ်တောင် ကျန်နေသေးတာကို… ”   ဒါဟိုဘက်လမ်းက မအေး မိအသံပဲ ဘာတွေဖြစ်နေကြလဲတောမသိ အသံမပေးတော့ပဲ ဆက်နားထောင်လိုက်မိသည်။  “ အေး..ငါသဘက်ခါ မပေးလို့မရ တော့ဘူး သိန်းအောင် နင့်ဆီကပဲ ဆွဲရမှာပဲ…