Day: August 5, 2021

မနှင်း မေနှင်းသည်ပုဂ္ဂလိက ပရိုက်ဗိတ်ဆေးရုံတစ်ရုံမှသူနာပြုဆရာမ လေးဖြစ်လေသည်။ယောက်ျားရှိပြီးကလေးတစ်ယောက်အမေဖြစ် သော်  လည်း တောင့်တင်းဆဲခန္ဓာကိုယ်နှင့် ပြည့်ဖြိုးတင်းကားသောတင်ပါး   ကြီးများကြောင့်မသိသူများကအပျိုဟုထင်ကြသည်။ သူနာပြုအလုပ်ဝင်ခါစအသက် ၂၁ နှစ်ကအိမ်ထောင်ကျခဲ့သောကြောင့်ယခုအသက် ၂၅ နှစ်  သာရှိသေးသဖြင့်ပျိုမြစ်နုဖတ် နေသည်။ထို့ကြောင့်ဆေးရုံလာတက်သူ  လူနာများကရော လူနာစောင့်များကပါ အပျိုမှတ်၍ ဆရာမလေးမေနှင်း   ကိုရိသဲ့သဲ့လုပ် ကြသည်။ဆရာမလေးကလည်း မျက်နှာချိုသည်။လင်ရှိ  သော်လည်း ယောက်ျားကလေးများနှင့်အရောတဝင်ဖက်လှည်းတကင်း    နေရသည်ကိုနှစ်ခြိုက်သည်။ လိင်ကိစ္စတွင်လည်းဝါသနာကြီးသည်။ မျက်နှာပေးကလည်းကြာမျက်နှာပေးကလေးဖြင့်ဖြစ်သဖြင့် ဆရာဝ န်  တွေရော လူနာတွေပါဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသည်။   မေနှင်းသာ  ဂျူတီယူနီဖောင်းထမီကိုတင်းနေအောင်စည်းလျက်  အတွင်းခံပင်တီအနားလုံးကလေးများပေါ်လွင်စေလျက် ဆတ်တောက်   ဆတ် တောက် လမ်းလျှောက်သွားလျင် လူနာရော ဆရာဝန်များပါ မေ  နှင်း၏တင်ပါးကားကားလေးများအပေါ်မျက်တောင်မခတ်စိုက် ကြည့်   ကြလေသည်။အသက်ကြီးကြီးဆရာဝန်ကြီးများပင် စူးစူးရဲရဲကြည့်   တတ်ကြလေသည်။   ဆရာမလေးမေနှင်းမှာအကိတ် ကြီးမဟုတ်သော်လည်းတင်း  မာကျစ်လစ်ပြည့်ဖြိုးသောတင်ပါးများကြောင့် သူမ၏နောက်ပိုင်းအလှကို   ကြီးငယ်မရွေး  ယောက်ျားသားများ၏အငမ်းမရလိုက်လံကြည့်ရှုခြင်းကို  ခံရလေသည်။ခလေးတစ်ယောက်အမေ…

မထင်မှတ်ဘူး မြောက်ဥက္ကလာကိုပြန်သော မီနီဘက်စ်လေးထိုးရပ်လာတော့ လူအုပ်ကြီးနဲ့အတူ မသီတာလဲကားပေါ်တိုးတက်လိုက်ရသည်။  အရမ်းကြီးမကျပ်သော်လည်း လူအပြည့်နှင့်ပင်။ ဒါတောင် စနေနေ့နေ့လည်ခင်းပဲရှိသေးသည်၊ ရုံးဆင်းချိန်ဆိုလျှင်ကားပေါ်တက်ဖို့ တောင်မန   ည်း။ သီတာက ရန်ကုန်မှာအလုပ်လာလုပ်တာ ၃နှစ်ရှိပြီဆိုတော့ ရန်ကုန်ပါးဝနေပြီဆိုပါတော့။ သူတို့နားက ကုန်စုံဆိုင်မှ လုပ်ရင်းတဖက်က ပွဲစားတောင်လုပ်နေပြီး သူတို့မြောက်ဥက္ကလာ အဝိုင်းကြီးထိပ်နားမှာတင် သူပွဲစားလုပ်ပေးထားတာ တော်တော် များပြီ။ ဒီနေ့လည်း မြို့ထဲမှာ အိမ်ရောင်းမယ့်သူရှိလို့စကားပြောပြီး ပြန်လာတာ။ ရေခဲဆိုင်နားရောက်တော့ လူတစ်အုပ်တက်လာပီး အတော်ကျပ်သွားသည်။ မတ်တပ်ရပ်သူတွေနှစ်တန်းကနေ သုံးတန်းဖြစ်သွား သည်။ သူ့နောက်မှာတော့ ခုနကသူ့ကိုကွတ်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေသည့်ကောင်လေးတစ်ယောက်၊ အမူးသမားတွေ ကုလားတွေ နဲ့စာရင်တော့ တော်သေးတာပေါ့ဟုတွေးသည်။ ရန်ကုန်မှာဘက်စ်ကားစီးရင်ဒီလိုပဲ မသီတာလိုအိုးကောင်းကောင်းမျိုးဆိုလျှင်  အထောက်ခံဖို့သာပြင်ထားပေတော့ပဲ၊ ကံကောင်းတာတစ်ခုက သူကလဲကြိုက်တယ်လေ။ ယောကျာၤးနဲ့အနေဝေးနေတဲ့အချိန်မှာ ဒီလိုကိစ္စဖြစ်လာရင်သူမအတွက် ဖြေရှင်းစရာနှစ်န ည်းပဲရှိတယ်။ တစ်နည်းက သူနှင့် ငွေကြေးကိစ္စတွေနဲ့ငြိထားသော သူ့ကုန်စုံဆိုင်သူဌေး ဦးအောင်မိုး၊…

ဖြားယောင်းသွေးဆောင်သောအမှောင်ည ကျမနာမည် ချမ်းအေး မအေးချမ်းတဲ့ ဘဝကို ပြောပြချင်မိတယ်။  ကျမကို မွေးပြီးပြီးချင်း အမေက မီးတွင်းထဲ ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။    အဖေက နောက်အိမ်ထောင်ထူပြီး ကျမကို မွေးစားမိဘလက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး တမြို့တရွာကို ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။  မွေးစားမိဘတွေ က ကျောင်းထားပေးလို့ ၁၀တန်းထိရောက်ခဲ့ပေမယ့်   ၁၀တန်းနှစ်မှာ မွေးစားမိဘတွေ ကားမှောက်လို့ ဆုံးသွားကျတယ်။   အော်  ပြောဖို့ကျန်နေခဲ့တယ်။  မွေးစားမိဘတွေက အိမ်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်။   သားအရင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။  သူတို့ဆုံးသွားတော့  ကျမ ကျောင်းထွက်ပြီး ဆိုင်တာဝန် ယူလိုက်ရတယ်။   အကိုက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီး  ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ကျမတို့မြို့ကို ပြန်လာတယ်ရှင့်။  သူပိုင်တဲ့အိမ် သူပိုင်တဲ့ဆိုင် သူ့သဘောပေါ့။ နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲပြီးရင် မိန်းမခိုးလာမယ်ဆိုပြီး အခန်းပြင် ခိုင်းထားတယ်။  စာမေးပွဲပြီးတော့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့ တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာခဲ့တယ်။ …

အပျိုကြီးရဲ့အထူးလက်ဆောင် ကျမ မသီသီမြင့် အသက်သုံးဆယ့် ငါးရှိပြီ။ကျမရန်ကုန်ကိုရောက်လာ   တယ်။ဇာတိကတော့အညာက၊အညာသူဆိုပြီးမဲမဲသဲသဲ မဟုတ်ဘူး။   အသားတော့ဖြူယုံမကဝင်းတယ်။  လှလားလို့မေးရင်တော့ရွာမှာတော့   ကွမ်းတောင်ကိုင်စာရင်းမဝင်ပေမယ့်ရွက် ကြမ်းရေကြိုအဆင့်ပေါ့။အ  သားဖွေးယုံလေးထိန်းထားနိုင်တယ်။ပြောစရာအပြစ်ကတော့နို့သေး   တာတစ်ခုပဲ။ဒီအသက်အရွယ် အထိ    အပျိုကြီးဘဝနှင့်နေခဲ့တာ။ဘာစိတ်   မှတော့မရှိခဲ့ဘူး၊ခုဒီအရွယ်ရောက်မှ   ကျမစိတ်ကတမျိုးကိုဖြစ်လာတယ်။ဖြစ်ပုံကဒီ လို။မောင်လေးကရန်  ကုန်မှာအိမ်ထောင်ကျတယ်။သူတို့ကတိုက်ခန်းငှားနေကြတာ။သူ   တို့မှာသမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ကျ မတူမလေးပေါ့၊ကျမတို့ရဲ့အသဲ  လေးလေ။တနှစ်နီးနီးရှိပြီ၊အဲဒီက   နေပြီးတော့ကျမကိုရန်ကုန်ကိုခေါ်   တယ်။ဘာလို့ခေါ်လဲဆိုရင် သူနိုင်ငံ  ခြားသွားရမယ့်ရက်နီးလာလို့တဲ့။  သူ့သမီးနှင့်သူ့မိန်းမကိုထားခဲ့ရမှာ   စိတ်မချလို့ဆိုတော့ကျမလိုက်သွား    ရတယ်။ ရွာမှာ အမေနဲ့ညီမကိုထား  ခဲ့ရတယ်။အဲဒီမှာကျမကသူတို့နေတဲ့မြို့ကိုလိုက်လာရတဲ့အခါသူတို့   တိုက်ခန်းကHallခန်း၊ငှားနေတာ     လဲ ဖြစ်လေတော့ အခန်းတွေကန့်မထားဘူး  လိုက်ကာခန်းဆီးလေးပဲကာထား   တယ်။ကျမလည်းခန်းဆီးရှေ့အိမ်   ရှေ့မှာပဲအိပ်ရ တယ်။ကျမမောင်က  နိုင်ငံခြားထွက်ခါနီးတော့အမရှိနေ   တာတောင်မရှောင်ဘူးရှင့်။ညဆိုသူ  တို့လိုးသံတဖတ်ဖတ်နှင့်ကျမ  ယောက်မကလည်းတအားညည်းတယ်။  အမှန်ဆိုရွာမှာမကြားဖူးတဲ့အရာ   တွေ၊အစကတော့ရှက်တာပေါ့၊   အသံကြားတိုင်း ရင်တုန်ပန်းတုန်   အမြဲဖြစ်ရသည်။။  သူတို့လုပ်ရင်ကြားရတဲ့အသံတွေက   ဒါမျိုးမကြားဖူးတဲ့ကျမအတွက်  တော့တမျိုးကြီးပဲရှင့်။…

မုသားမဲ့ အချစ်ဒဏ် အားးးးးး  သားးးးးး သားးးးးးးးး ဘာဖြစ်တာလည်း   ဟင် သား ဘာဖြစ်လို့လည်းးးးးးး ဘွားလေး  အိပ်မက်တွေ မက်ပြီး ထအော်ပြန် ပြီလား သား   ပြန်အိပ်လိုက်အုံးနော် မနက်အလုပ်သွားရအုံးမယ် မဟုတ်လား သား   ဟုတ်ကဲ့ ဘွားလေး   သား ရေသောက်ပြီး ပြန် အိပ်လိုက်ပါ့မယ် ဘွားလေးလည်း သားကြောင့် အိပ်ရေးပျက်သွားပြီ  ဘွားလေးလည်း အိပ်တော့နော် သားလည်းအိပ်ပြီနော် ဘွား လေး   ဘွားလေး အိပ်ယာထဲပြန်ဝင်သွားတော့မှ ကျနော်လည်း ကြမ်းပြင်ကအိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး ခြင်တောင်ကိုပြန်ချရင်း နဖူး ပေါ်လက်တင်ရင်း အသိစိတ်ကလွင့်ပျံ့နေရင်း အတိတ်က ပုံရိပ်တစ်ချို့မျက်စိထဲပြန်မြင်ယောင်လာမိပါတော့တယ် သား လင်းခန့်  ဗျာ အမေ ဘာပြောမလို့လည်း သားအိပ်တော့မလို့ မနက်အလုပ်ဆင်းရအုံးမှာ အမေရယ်   ခဏလေးပါ သားရယ်   ကျနော် အိပ်ယာကလူးလဲထလိုက်ပြီး …

ဆရာမလေးစိမ်းလဲ့ညို ဒေါက်တာသက်ငြိမ်တယောက်  ရှမ်းပြည်နယ်က တောရွာလေးတရွာသို့ ကိုယ်တတ်ထားတဲ့ဆေးပညာနဲ့ပရဟိတအဖြစ်ဆေးကု ပေးရန်ရောက်လာခဲ့သည်မှာတစ်လပြည့်ခဲ့လေပြီ  တောင်ယာလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင်နေကြတဲ့တောသူတောင်သားတွေက ဖော်ရွေစွာ ကြိုဆိုကြတော့ အလုပ်မှာပိုစိတ်အားတက်ကြွနေမိတာအမှန်ပါ   သက်ငြိမ်ကလူပျိုလူလွတ်ဆရာဝန်တစ်ဦးဖြစ်ပြီး ရုပ်ရည် ချောမောရုံသာမက ခန္ဓာကိုယ်ကြံ့ခိုင်သန်စွမ်းတဲ့သူတယောက်ဖြစ်သည်  သူပရဟိတလုပ်တဲ့ဆေးခန်းမှာ နေဇော်ဆိုတဲ့ကျန်းမာရေး မှူးတယောက်နဲ့ အသက်၂၃နှစ်ဝန်းကျင်နပ်စ်မလေးတယောက်ပါအရင်ကတည်းကဆေးခန်းမှာအလုပ်လုပ်တာဖြစ်ပြီး ထူးခြားတာ က နပ်စ်မလေးခင်နှင်းကရုပ်ရည်ချောမောပြီး လုံးကြီးပေါက်လှဖြစ်သည် ဒါကိုသက်ငြိမ်တယောက်ဒီရွာကိုရောက်စကတည်းက  သတိထားမိတာ နပ်စ်မလေးရဲ့အကြည့်စူးစူးနဲ့ ဖော်ရွေတဲ့ပြုံးဟန်လေးကလည်း သက်ငြိမ်ကိုရင်ခုန်စေသလို ရင်တုန်စေသလိုပါဘဲ ရွာလူကြီးကသက်ငြိမ်နေဖို့သူပိုင်ခြံဝန်းအကျယ်ကြီးထဲမှာဆောက်ထားတဲ့နှစ်ထပ်အိမ်မဲကြီးမှာ တည်းခိုဖို့နေရာပေးထားတယ်လေ    အဲ့ဒီပျဉ်ထောင်သွပ်မိုးအိမ်အပေါ်ထပ်မှာဘဲ ကိုယ်ကတခန်း ကျန်းမာရေးမှူးကိုနေဇော်ကတခန်းနေတယ်   အောက်ထပ်မှာတော့ န ပ်စ်မလေးသက်နှင်းနဲ့အတူ ဒီရွာစာသင်ကျောင်းမှာ တာဝန်ကျတဲ့  မူလတန်းပြဆရာမလေး စိမ်းလဲ့ညိုတို့နေကြတာ ကျောင်းဆရာမ လေးစိမ်းလဲ့ညိုဟာလည်း နပ်စ်မလေးလောက်ရုပ်လှတာကို မမှီပေမယ့် ကိုယ်လုံးတောင့်တင်းတာတော့ နင်လားငါလားပေါ့  ရင်သားတွေကလည်း ယူနီဖောင်းအကျႌအဖြူရင်ဖုံးလေးအောက်မှာ ငွားငွားစွင့်လို့ တင်သားစိုင်တွေဆို လုံချည်အစိမ်းအောက်မှာ  လမ်းလျှောက်တိုင်းလှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ မဟာဆန်သူလေ  ဆေးခန်းက…

ဝဋ်လည်ခြင်း စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်လုံး ပန်းနုမှာ အခန်းထဲတွင် ပိတ်ခံထားရပြီး ဦးမြအောင်နှင့် ကျော်နိုင်၏ မညှာမတာ မုဒိန်းကျင့်ခြင်းကို ခံရ သည်။ တနင်္လာနေ့ နံက် စောစောတွင် ဦးမြအောင်ထံ ဝင်လာသော phone ကြောင့် ဦးမြအောင်တို့နှစ်ယောက်သား ပျာယာ ခပ် နေသည်။ ဒေါ်ညိုတို့ စီးသွားသော ကားသည် လမ်းတွင် တိမ်းမှောက်ကာ ခရီးသည်အားလုံး ပွဲခြင်းပြီး သေဆုံးသွားသည်။ စုစုကို  ခေါ်ကာ ဦးမြအောင်တို့ ချက်ခြင်း လိုက်သွားသည်။ မိခင်အတွက် ပူဆွေး သောကရောက်သော်လည်း လက်ရှိ အခြေအနေမှ  လွတ်မြောက်ရန် ပန်းနု ကြိုးစားရပြီ။ တံခါးအား အပြင်မှ သော့ခက်ထားသဖြင့် ပြူတင်းပေါက် မှန်ကို ခုံနှင့် ရိုက်ခွဲလိုက်သည်။ အိပ် ယာခင်းနှင့် ဆောင်များကို…

မောင့်အကြိုက် လိုက်လျောမယ် ကျမနာမည်က ဇင်ဇင်ပြုံးပါ..။  သိတဲ့အတိုင်းပါဘဲ..။ ရင်အုံကြီးကြီး ၊ တင်သားထွားထွား နဲ့ မြင်ရတဲ့သူ ဘဝင်ဆူသွားရစေတဲ့ ကိုယ် လုံးပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့သူပါ..။ ကျမအသားက ခပ်ညိုညိုနဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ခပ်တောင့်တောင့်ပါ..။  သူများတွေက ပြောကြ တယ်လေ..။ ကျမကိုယ်ခန္ဓာက ဆူဖြိုးကျစ်လစ်လို့ ဖုထစ်မို့မောက်နေရမယ့်နေရာတွေက ဖုထစ်မို့မောက်နေသတဲ့ ရှင်ရယ်..။  ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအစားက ပြောရရင်တော့ အရပ်က ၅ ပေ မပြည့်တတ်ပေမဲ့ ရင်က ၃၉ ၊ ခါးက ၃၀ ၊ တင်က ၄၀ ရှိတယ်ရှင့်..။ ကျမ ရဲ့ ဖင်ဆုံအိုးကြီးတွေက ထွားထွားပြည့်ပြည့် တင်းတင်းကားကား ဖြိုးဖြိုးအိအိကြီးတွေပါ..။ ကျမ လမ်းလျှောက်သွားရင် ကျမဖင်ဆုံအိုးကြီးတွေ အချက်ကျကျနဲ့ အနိမ့်အမြင့် လှုပ်ရှားနေ ပုံတွေက မြင်ရသူ…

နှစ်သိမ့်ဆုလေး…စု ရန်ကုန်မြို့ရဲ့နွေရာသီ တနင်္ဂနွေတစ်နေ့ကတော့ သူဟာနဲ့သူပုံမှန်လည်ပတ်လို့နေပါတယ်။  ရွှေဘုံသာလမ်းက JDonut ဆိုင်တွင်းက  Air con ခန်းလေးထဲမှာကတော့ကိုယ်စီကိုယ်စီအပူဒဏ်ကိုရှောင်လွှဲနေကြရင်း အအေးလေးသောက်လိုက် မုန့်လေးစားလိုက်နဲ့ အများစုကတော့အေးချမ်းနေကြပါတယ်။ဆိုင်ထဲမှာဘယ်လောက်ပဲ အေးအေးလမ်းနဲ့ကပ်လျက်မှန်ဘေးကကိုမောင့်ရင်ထဲမှာတော့  ပူလောင်လို့နေပါတယ်။ ပူလောင်ရတဲ့အကြောင်းအရင်းကတော့ဒီကနေ့ကိုမောင်တစ်ယောက်အသည်းနင့်အောင်ချစ်ခဲ့ရတဲ့ ကြည်ပြာတစ်ယောက် ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သားတစ်ယောက်နဲ့လက်ထပ်မှာဖြစ်လို့ပါ။ အတိတ်ကိုပြန်လည်တူးဆွရရင်ဖြင့် ကိုမောင်တစ်ယောက်ကြည်ပြာ့အဖေဦးမိုးမြ င့်ရဲ့ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီမှာ ဆိုဒ်မန်နေဂျာ အဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတုန်း ကိုမောင်တို့ဆိုဒ်ထဲကိုကြည်ပြာတစ်ယောက်စာရင်းကိုင်နဲ့ကျောင်းပြီးလို့သူ့အဖေက လုပ်ငန်း အတွေ့အကြုံရအောင်လုပ်ခိုင်းရင်းစတင်တွေ့ကြုံခဲ့ရတာပါ။ လကုန်ရက်တစ်ရက်မှာစာရင်းတွေကတော်တော်ကွာနေတာမို့ကြည် ပြာနဲ့ကိုမောင်စာရင်းတွေ ဝိုင်းလုပ်ကြရင်းညနက်သွားပါတယ်။ ဒီတော့ကိုမောင်ကကြည်ပြာကို လိုက်ပို့ရင်းစတင်ရင်းနှီးခင်မင်သွ ားကြပါတယ်။   တစ်လလောက်လည်းကြာတော့ ချစ်သူဘဝ ရောက်ကြရပါတယ်။ ပိတ်ရက်မှာပန်းခြံသွားလိုက်၊ရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက်နဲ့ချစ်သူတို့ဘဝအရသာကို ပျော်ပျော်ကြီးခံစားနေကြပါ တယ်။ ကိုမောင်ကတော့  နောက်မှဦးမိုးမြင့်ကို ဖွင့်ပြောကာလက်ထပ်ကြမယ်လို့စီစဉ်ထားပါတယ်။ဒါပေမယ့်သူတို့အပျော်လေး တွေလေးလလောက်ပဲခံပါတယ်။ တစ်နေ့ဦးမိုးမြင့်က  သူတို့နဲ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သားနဲ့ ကြည်ပြာ့ကို လက်ထပ်ပေးဖို့ ပြောဆိုကာရက်သတ်မှတ်ပေးလိုက်တာမို့ချစ်သူနှစ်ဦးငိုပွဲဆင်ခဲ့ရပါတယ်။ ကိုမောင့်အနေနဲ့ကြည်ပြာ့ကိုခိုးပြေးရင်ဖြစ်နိုင်ပေမယ့်  ဦးမိုးမြင့်ရဲ့ကျေးဇူးတွေက ကိုမောင်တို့မိသားစုဒီတစ်သက်မပြောနဲ့နောင်ဘဝတောင်ဆပ်လို့မကုန်တာမို့ ကိုမောင်တစ်ယောက်  ရင်နာနာနဲ့ပဲနောက်ဆုတ်ကာကျေးဇူးရှင်အလိုကျဘာမှမဖြစ်သလိုနေပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။ တစ်နေ့… ကြည်ပြာလက်ထပ်ဖို့ တစ်ပါတ်လောက်ပဲလိုတဲ့အချိန်မှာတော့…

လာထား … အာဘွား “ အစ်မ…ဒီမှာ…အချဉ်ထုပ်နှစ်ထုပ်ဖိုး…”  အသံလွင်လွင်လေးကြောင့် ယာလက်စ ကွမ်းယာကို ချ၍ ထွေးကြည်မော့ကြည့်လိုက် မိသည်။ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကောင်မလေးတစ်ယောက် ၊ ပါးနှစ်ဖက်ပေါ်တွင် ပါးကွက်လေးကိုရေးရေးလေး  တင်ထားသည်။ သူမလှမ်းပေးနေသော ငါးရာတန်တစ်ရွက်ကို လှမ်းယူရင်း နောက်ဖက်တွင်လည်း သူမနှင့် မတိမ်းမယိမ်း  ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပါရှိနေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ သည်တစ်ယောက်ကတော့ အသားညိုစိမ့်စိမ့်ဖြင့် ကျစ်ဆံမြီးလေး  နှစ်ချောင်းချထားသည်။ ကလေးမလေးနှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါကက်အစ ဘာမှပြောစရာမလို..။ ရွက်ကြမ်းရေကျို ဆို တာထက်သာပြီး လှတယ်လို့ ပြောနိုင်ကြသူများ ဖြစ်သည်။ “ ဟဲ့..အိ…ကိုတုတ်ကြီးက သူ့အတွက် ကွမ်းယာတစ်ရာဘိုး  မှာလိုက်သေးတယ်လေ..”   “ အေး…ဟုတ်သားဘဲ… ငါမေ့တော့မ လို့….အစ်မ..ကိုတုတ်ကြီးအတွက် ကွမ်းယာ တစ်ရာဘိုး ယာပေးပါအုံး…”   “ အော်….အေးအေး….”   ထွေးကြည်…