Day: July 8, 2021

ခံနိုင်အောင်ခံမယ် အသက် ( ၁၈ ) နှစ်အရွယ် ချောမောလှပ ၊ တောင့်တင်းဖြူဝင်း သော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဗင်ကားအဖြူလေး၏ ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်၍ ကူရှင်ပေါ်တင်ပါးလွဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီးခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ တင်လိုက်သည်။ ပေါင်လည်လောက်နီးနီးသို့ပင် တိုကပ်နေသော စကပ်တိုလေးအနားက ဝဲခနဲလန်တက်သွားသည်။ ကောင်မလေး အတော်လှလာတာပဲ။ ဒရိုင်ဘာခုံတွင် ထိုင်နေသော ကိုကျော်စိန်က နွယ်နီလွိုင်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှ မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည်။ သူမကားတံခါးကိုဂြိုင်းခနဲဆွဲပိတ်လိုကျတော့မှ ကိုကျေြာစိနျ၏ အကွညျ့ကသူမထံမှလှဲ၍ရှေ့တူရူသို့ လှညျ့လိုကျသညျ။ “မောငျးတော့..” “ဦးလေးဘယ်ကိုဝင်ဦးမလဲ.နွယ်နီ” “အင်း..မရှိတော့ပါဘူး..အိမ်ကိုပဲပြန်တာပေါ့” နွယ်နီလွိုင်စဉ်းစဉ်းစားစားနှင့်  တွေးတွေးဆဆလေးပြောသည်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းပင်ကိုကျော်စိန်ရှိရာဖက်သို့လှည့်လိုက်ပြန်သည်။   “အော်.မေ့လို့.ဟို.ဒယ်ဒီမှာခဲ့ တဲ့ကိစ္စလုပ်ရဦးမယ်.ဦးလေး.၊ပန်းရံသမားတွေ ဆင်းခိုင်းဖို့လေ ” “အင်း… ခုပဲအဲဒီဖက်ကိုတစ်ခါတည်းလှည့်ဝင်လိုက်မယ် အစ်ကို ကြီးက ဒီတစ်ခေါက်ကြာမယ်နဲ့တူတယ်..” “ဟုတ်တယ်.ဦးလေး.ဒက်ဒီနဲ့မာမီက မာမီ့တူမ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ မန္တလေးကပြန်မှာဆို တော့…

ကျနော့ရင်ထဲက ဆရာမ ဆရာမ ဆရာမ ကျနော့ရင်ထဲက ထာဝရအော်ခေါ်ရင်း တမ်းတနေမိတဲ့ နာမည်တစ်ခုပါ။ ဆရာမ နာမည်က ဒေါ်ဟန်သီထွန်းတဲ့။  ကျနော်တို့၁၀တန်းကို englishစာ သင်တဲ့ဆရာမပေါ့။ ငရဲကြီးမလားတော့ မသိဘူးဗျာ။ ကျနော်လေ ဆရာမကို စိတ်နဲ့မှန်းမိ ည  တိုင်းလိုလို ဂွင်းထုမိတယ်။ ဆရာမက အခုမှ အသက်၂၅နှစ်လောက်ပဲရှိသေးတယ်ဗျ။အသားကညိုညိုလေးနဲ့ အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ စာသင်ကောင်းတာ မကောင်းတာ အရေးမကြီးဘူး ကျနော်အတွက်တော့ ဆရာမစာသင်နေတဲ့အချိန်ဟာ အပျော်ဆုံးပဲ။ ပျော်မှာပေါ့  ဆရာမစာသင်နေတုန်း ဆရာမရဲ့ ဖင်တွေ ရင်တွေကို ခိုးခိုးကြည့်ရတာ အရမ်းအရသာရှိတာပဲဗျာ။ တစ်နေ့ကျတော့  ရာမစာသင်နေတုန်း  ကျနော်ဆရာမဖင်တွေကို ခိုးကြည့်ရင်း စိတ်ကမနေနိုင်တော့ဘူး။ လီးက အရမ်းတောင်လာတယ်။ ကျနော်က အတန်းရဲ့ နောက်ဆုံးခုံမှာ  သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နဲ့ အတူထိုင်ရတယ်ဗျ။ အဲ့နေ့ကျမှ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်စလုံးက ကျောင်းမလာကြဘူး။ အဲ့ဒီတော့ …

တကယ့် အကြောင်းပြချက် “သီတာရေ… သီတာ…” “ရှင်… ကို… လာပြီ…” “ဝှူး… မောလိုက်တာကွာ…” “ရော့… ကို… ရေအေးအေးလေး သောက်လိုက်…”  “လိမ္မာလိုက်တဲ့ မိန်းမ…” နောင်ရဲသည် သီတာ လှမ်းပေးသော ရေခွက်ထဲမှ ရေကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှ ဆိုဖာခုံတွင် ထိုင် ကာ ရေကို မော့ချလိုက်သည်။ သီတာကတော့ နောင်ရဲ ကမ်းပေးသည့် အိတ်တွေကို လှမ်းယူပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ စားပွဲခုံပေါ်  သွားတင်ထားသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသော သီတာ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ “သီတာရေ… လာပါဦး… ပြောစရာ ရှိလို့…” “အင်း… ပြောလေ… ကို…” “ကို… မနက်ဖန်ကျရင် စင်္ကာပူကို အလုပ်ကိစ္စ သွားရမှာ…  အဲ့ဒါ ၂ ရက်…

အစားမှားရင် တစ်လုပ် သန်းနုတယောက် ထင်းစည်းလေးအသာချရင်း ထန်းပင်ပေါ်က ထန်းရည်ချိုအိုးတွေနဲ့ အလုပ်များနေတဲ့ ဦးသိန်းရွှေကိုမော့ငေး ရင်း….ဦးလေး ရေဆာလာလို့ အမောပြေထန်းရည်တိုက်အုံးနော်..အေး ခဏစောင့်အုံးဟေ့”အသံသြသြနဲ့ ဦးသိန်းရွှေပြန်ပြော တယ်……သန်းနု”တယောက်ညက ဗီတီရိုရုံမှာ ကာလသားတွေစုပြီး အောကားကြည့်နေကြတာကို ဖယောင်းတိုင်ဝယ်ထွက်ရင်း  ထရံပေါက်ကချောင်းကြည့်ခဲ့သည် အသားဖြူဖြူအမျိုးသမီးကို ကပ်ပလီကြီးရဲ့ လီးကြီးနဲ့ မညှာမတာလိုးနေတာကို ခဏလေး ကြည့်မိခဲ့ခြင်းကစ၍ ညကလည်းအိပ်မပျော်ခဲ့ တခါမှအတွေကြုံမရှိဖူးတဲ့ ၁၇နှစ်ရွယ်လေးမှိ့ သွေးသားဆူလောင်မူတွေ မြင့်တတ်ခဲ့ ရတယ် မျက်လုံးထဲမှာ လီးမဲကြီးကခဏခဏပေါ်ပေါ်လာတယ် သန်းနုရဲ့ ပိပိလေးကလည်း ဘာကြောင့်ရယ်မသိပေမယ့် ခံရခက်ကြီးဖြစ်ပြီး အရည်ပျစ်ပျစ်လေးတွေထွက်နေပြန်ပါတယ် ညကကြည့်မိချိန်ခဏလေးမှ ရခု  ထန်းပင်ရိပ်အောက်ရောက်သည်ထိ သန်းနုနေရထိုင်အဆင်မပြေ ရေလည်းဆာနေပြီဖြစ်တာမှိ့. ဦသိန်းရွှေဆင်းအလာကို မော့ကြည့် လိုက်ချိန်မှာတော့….သန်းနုရင်ထဲ မီးစထိုးထည့်လိုက်သလိုဖြစ်သွားရပါတော့တယ်…အကြောင်းကတော့ ပုဆိုးတိုတို အတွင်းခံမပါ  ပဲ ထန်းပင်ပေါ်ကဆင်းလာတဲ့ ဦးသန်းရွှေရဲ့ ဧရာမ လီးကြီးက တန်းလန်းကြီး…