အပြိုင်ကြဲကြသည်

အပြိုင်ကြဲကြသည်

မြမြက မောင်အေးနှင့်အိမ်နီးချင်း။သို့သော်ဘဝတွေမှာမိုးနဲ့မြေပမာကွာခြား၏။မြမြ တို့က ချမ်းသာသည်။ ယောက်ျားကဆန်ကုန်သည်။ကား ၂စီးရှိသည်။ရွှေပေါင် ငွေတိုးလည်း ပေးသည်။မောင်အေးတို့ကလင် မယား၂ ယောက်လုံးအလုပ်သမား။ မိန်းမက ဆေးလိပ်လိပ်။ မောင်အေး ကျဖမ်းသမား။ကားနောက်လိုက်သည်။လက်သမားလည်း မ တောက် တ ခေါက်။

ထိုနေ့က မိုးက အ ခြေမရှိဘဲ စွတ် ရွာသည်။မောင်အေး အလုပ်မရှိ။ မိန်းမက ဆေးလိပ်ခုံသွားသဖြင့် သူတ ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ပျင်းနေသည်။ဒါနဲ့ ဟိုဘက်အိမ်က မြမြဆီသွားပြီး ငွေ ၂ ထောင်လောက်ချေးမည်။ ပြီးတော့ ဇေတဝန် ဦးဇင်းပေးထားသော ၆၃၃ က လေး သွားထိုးဘို့တွေးမိ၏။အင်း ! ၂ ထောင် ဘိုးပေါက်လည်း မနဲဘူး။

သူရောက်တော့ မြမြ က အိမ်မှာ တန်းလျားပေါ်လှဲရင်းမဂ္ဂဇင်းတအုပ်ဖတ်နေသည်။မြမြ ကြည့်ရတာ တမျိုးဘဲ ဟုသူထင်သည်။ခါတိုင်းလို ဖော်ဖော်ရွေရွေ မဟုတ်။ စကားလည်းနည်းနေသည်။မောင်အေးက ချဲဂဏန်းအ ကြောင်းပြောတော့လည်း အရင် လို စိတ်ဝင ်စား ပုံမပြ။သူ့ကို တချက် တချက် စိုက်ကြည့်ပြန်သည်။ကြာတော့ မောင်အေး အ နေရခက်လာ၏။

ဘာလဲဟ။ မြမြက တို့လိုငမွဲ အဖက် မလုပ်ချင်တာများလား။မောင်အေး စဉ်းစားရ ကြပ်နေသည်။မမြ အိမ်ထဲဝင် ပိုက်ဆံယူတော့ သူ့မျက်စိကမမြဖတ်လက်စ မက်ကဇင်းဆီ ရောက်သွား၏။ပြစ်မှု မက်ကဇင်း။ မှောက်ထားတာ ခိုးလှန်ကြည့်တော့ မုဒိမ်း ဇာတ်လမ်း။

ဟာ ! မဟုတ်မှ လွဲရော့။ ကောင် မကြီး တ ယောက်ထဲ ဒါတွေဖတ် ပြီး ဖီးတက်နေတာများလား။ယောက်ျားကြီးက မရှိ။ မန္တ လေး ဆန်သွားပို့နေတာဖြစ်သည်။မြမြက သူ့ဆီ ပိုက်ဆံလာပေးတော့ မောင်အေးနှာခေါင်းက အနံ့ဆန်းတခု ရှူမိသည်။ စိမ်းရွှေရွှေအနံ့။ဘာ နံ့ကြီးလဲကွာ။မောင်အေး တွေးမရ နိုင်။မောင်အေး မြမြအိမ်က ထွက်လာရ သော်လည်းစိတ်မပါ။မမြပုံစံ ထူးဆန်းနေတဲ့ အ ကြောင်းရင်းတွေကိုသိချင် လှ၏။ သူထင် မိတာတော့ မြမြ ဖီးတက်နေ၏။ ဟုတ်နိုင ်ပါ့မလား။အာ့ မြမြဆီက အနံ့။အခုမှ သတိရပြီ။ သူ့မိန်းမ သူနဲ့လုပ်တိုင်း ထွက်လာတဲ့ အရည် အနံ့ဘဲ။ လက်စသတ်တော့။

ဟုတ်ပြီ။မောင်အေး နောက်ပြန်လှည့်သည်။မြမြအိမ်ကို သွားမည်။မမြ ရေ ။ နောက်ထပ် ၅ ထောင် ထပ်ပေးပါဦးဟ။မောင်အေး က မြမြ ပိုက်ဆံလာအ ပေးမှာ စိုက်ကြည့်၏။ ကောင် မ ကလည်း သူ့ကို အ တော်ကြာပြန်စိုက်ကြည့်ပြီးမှ မျက်လွှာချသွားသည်။မောင်အေးက မညံ့။ပိုက်ဆံယူရင်း မြမြလက်ကို မ တော်တဆလိုလိုနဲ့မိမိရရ ကိုင် စမ်းသည်။နွေးကနဲ အိကနဲ။ ၂ ယောက်လုံး ပူထူသွား၏။နောက် မြမြက စာအုပ် ကောက်ကိုင်တော့ သူကစာအုပ်က ကောင်းလားဆိုပြီး အနားလိုက်ကပ်ထိုင် သည်။ ပေါင် ချင်း ထိနေ၏်။

မြမြ မဖယ်ပါ။ ငြိမ်နေသည်။စာအုပ်ကို ဖတ်ဘို့သူက ကိုယ်ချင်းထိအောင်ကပ်သည်။ ကြည်ကြည်သာသာပင်။၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ မောင်အေး မ နေနိုင်ပါ။ဖြစ်ချင် ရာဖြစ်။ မြမြ ကို သိမ်းဖက်ကာ နို့အုံကြီးကိုကိုင ်လိုက်သည်။ဘော်လီက ခံနေသည်မို့သိပ်တော့ အားမရ။ကိုင် လို့ တော့ အရမ်းကောင်း၏။မြမြ ဘာမှ မ ပြော မသိသလိုလုပ်နေ၍လို့မောင်အေးက သူမ နို့အုံကြီးကို နည်းနည်း ဖိညှစ်တော့သူ့လက်ကို အသာဆွဲ ဖြုတ် ဖယ်ပြီးဟင် ! လူလည်ကျလှ ချေလား။ ခများလည်း မိန်းမနဲ့ဘဲ။ သွား ခများမိန်းမကြီး သွားကိုင်ချေ တဲ့။ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေး ထိုး ပြောတယ်။

မြမြ ညုသံ ညုဟန်လေးကြောင့် မောင်အေး ပိုစိတ်ထန်လာသည်။ချစ်လို့ပါမြရယ်။ ကို ခိုးချစ်နေတာကြာလှပြီ။တကယ်ပါကွာ ။ပြောလည်းပြော လှုပ်လည်း လှုပ ်ရှား၏။မြမြအကျၤ ီ ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ် ၊ ဗလာစီယာကိုအ ပေါ်ဆွဲ မ သည်။ ဖြတ်ဆို မြမြရဲ့ ဖြူဖွေး လုံးဝန်းတဲ့ နို့တွေအပြင်လောကထဲ ထွက်လာသည်။

မောင်အေး အငမ်းမရ စို့သည်။ ကိုင်ဆုပ်သည်။မြမြကအလိုက်သင့်ကော့ပေး၍ ပို စို့ကောင်း စိတ်ပို ထန်လာပါသည်။မောင်အေး ညာလက် က မြမြ ပေါင်ကြား လှမ်းနှိုက်မြမြဟာကို အုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးသည်။မြမြက လည်း မောင်အေး ပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်ပြီး အ ချောင်းကို ဆုပ် လျှောရှီး လုပ်၏။မောင်အေး အရမ်း မွှန်လာသည်။မြမြကို အသာဆွဲလှဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်၏။

မာင်အေးသည် ကုတင်ပေါ်က မြမြ၏ မိမွေးတိုင်းဖ မွေးတိုင်း အလှကို ခနမျှ ငေးမောကြည့်နေမိသည်။အော် အရင် ကဆို ဒီလို သူဌေး အ ချောမကြီးကိုတက်ဆော်ဘို့ဆိုတာစိတ်ကူးတောင် မယဉ်ဝံ့။ယခု ဘာမှလည်း အချိတ်အဆက် မရှိဘဲ ကံပေးလာလို့ နွှာခွင့်ရ ပေပြီ လို့တွေးကာ မဆီမဆိုင်နတ်တွေကိုရမ်းသန်း ကျေးဇူးတင် လိုက်မိ၏။သူ တွေးနေတုန်း မြမြက သူ့အ ချောင်းကို ဆွစုပ်သည်။

မြမြပါးစပ်လှလှ လေးထဲ သူ့ဟာကြီး ဝင်နေတာကို ကြည့်ပြီး အားနာချင် သလိုလို။သို့သော် မြမြက မက်မောစွာ စုပ် သွင်း လျက်ထ သည်ထက် ထ အောင် ပြုစု၏။ မောင်အေးက ကြာရင် မြမြပါးစပ်ထဲတွင် ပြီးသွားပြီး ဟိုဟာကြီး မလုပ်လိုက် ရဘဲ နေမှာစိုးလို့ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

မြ လေး ရယ် လုပ်ကြစို့နော် ။သူများမယားကို ပိုင် စိုးပိုင် နင်း ခေါ်ကာ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပြီး နေရာယူသည်။မြမြ ခြေ နှစ်ချောင်းကို စုစည်းကိုင် ၊ အ ပေါ်ဆွဲမ ရှေ့ပြန်တွန်း၏။ပုစွန်ကွေးလို ပေါင် တံ လှလှ လေးကြားက မြမြဟာလေး ပေါ်ထွက်လာကာ သူ့ကို ဖိတ်ခေါ်နေပြီ။မောင်အေး သေ သေ ချာချာ တေ့ထောက်ထားသည်။

တင်းပါးလှလှ ကြီးတွေက ဆွဲဆောင်နေသည်မို့ ၂ ချက်လောက် ဖြန်းဖြန်းနဲ့ ရိုက်မိသး၏။အောက်က မ ရွှေချောကသူ့မိန်းမ မဟုတ်တိုင်း။ ထင် သလို လုပ်နေတာဘဲ ဟု စကားနာထိုး၏။ပြီးတော့ ခါးကို မြှောက်ကော့သည်။မြမြ ဆာနေပြီကိုး။မောင်အေး ကျကျနန သွင်းသည်။ပြန်ထုတ်သည်။ နောက် ပြန်သွင်း ထုတ်။ ထိတွေ့မှုတိုင်း အရသာက စွတ် ရှိသည်။

အား ကောင်းလိုက်တာ မြမြ ငါ့မယားရယ်။ကောင် မ ကလည်းကောင်းလိုက်တာ လင် ရယ် တဲ့။နာရီဝက်လောက်ကြာအောင် မောင်အေး အသားကုန် ဖြုတ်သည်။ စော်ကြီးကလည်း အရှုံးမ ပေး။အောက်ပင့် ပြန်ခွပ်သည်။လုပ်ပါ။ လုပ်စမ်းပါ့ လင် ရယ် ။အား ကောင်းလိုက်တာ ။

တခါမှ ဒီလို မ ကောင်းဖူးဘူး။ အ့အ့လုပ့့်လုပ်ပါ့မောင် ရယ့့်။မောင် အေး နှစ်ချီ ဆက် အသားကုန် ဆွဲ၏။မမြကလည်း အစွမ်းကုန် ပေးသည်။မ မျှော်လင့်ဘဲ ဝါးရတဲ့ ပွဲ။အပြင် မှာလည်း မချိမ်းသောမိုးက ရွာ။တကယ့်ကို အပြိုင် ကြဲကြပါလေတော့၏…ပြီး။

 

Zawgyi

 

အၿပိဳင္ႀကဲၾကသည္

ျမျမက ေမာင္ေအးႏွင့္အိမ္နီးခ်င္း။သို႔ေသာ္ဘဝေတြမွာမိုးနဲ႔ေျမပမာကြာျခား၏။ျမျမ တို႔က ခ်မ္းသာသည္။ ေယာက္်ားကဆန္ကုန္သည္။ကား ၂စီးရွိသည္။ေ႐ႊေပါင္ ေငြတိုးလည္း ေပးသည္။ေမာင္ေအးတို႔ကလင္ မယား၂ ေယာက္လုံးအလုပ္သမား။ မိန္းမက ေဆးလိပ္လိပ္။ ေမာင္ေအး က်ဖမ္းသမား။ကားေနာက္လိုက္သည္။လက္သမားလည္း မ ေတာက္ တ ေခါက္။

ထိုေန႔က မိုးက အ ေျခမရွိဘဲ စြတ္ ႐ြာသည္။ေမာင္ေအး အလုပ္မရွိ။ မိန္းမက ေဆးလိပ္ခုံသြားသျဖင့္ သူတ ေယာက္ထဲ အိမ္မွာ ပ်င္းေနသည္။ဒါနဲ႔ ဟိုဘက္အိမ္က ျမျမဆီသြားၿပီး ေငြ ၂ ေထာင္ေလာက္ေခ်းမည္။ ၿပီးေတာ့ ေဇတဝန္ ဦးဇင္းေပးထားေသာ ၆၃၃ က ေလး သြားထိုးဘို႔ေတြးမိ၏။အင္း ! ၂ ေထာင္ ဘိုးေပါက္လည္း မနဲဘူး။

သူေရာက္ေတာ့ ျမျမ က အိမ္မွာ တန္းလ်ားေပၚလွဲရင္းမဂၢဇင္းတအုပ္ဖတ္ေနသည္။ျမျမ ၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးဘဲ ဟုသူထင္သည္။ခါတိုင္းလို ေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြ မဟုတ္။ စကားလည္းနည္းေနသည္။ေမာင္ေအးက ခ်ဲဂဏန္းအ ေၾကာင္းေျပာေတာ့လည္း အရင္ လို စိတ္ဝင ္စား ပုံမျပ။သူ႔ကို တခ်က္ တခ်က္ စိုက္ၾကည့္ျပန္သည္။ၾကာေတာ့ ေမာင္ေအး အ ေနရခက္လာ၏။

ဘာလဲဟ။ ျမျမက တို႔လိုငမြဲ အဖက္ မလုပ္ခ်င္တာမ်ားလား။ေမာင္ေအး စဥ္းစားရ ၾကပ္ေနသည္။မျမ အိမ္ထဲဝင္ ပိုက္ဆံယူေတာ့ သူ႔မ်က္စိကမျမဖတ္လက္စ မက္ကဇင္းဆီ ေရာက္သြား၏။ျပစ္မႈ မက္ကဇင္း။ ေမွာက္ထားတာ ခိုးလွန္ၾကည့္ေတာ့ မုဒိမ္း ဇာတ္လမ္း။

ဟာ ! မဟုတ္မွ လြဲေရာ့။ ေကာင္ မႀကီး တ ေယာက္ထဲ ဒါေတြဖတ္ ၿပီး ဖီးတက္ေနတာမ်ားလား။ေယာက္်ားႀကီးက မရွိ။ မႏၲ ေလး ဆန္သြားပို႔ေနတာျဖစ္သည္။ျမျမက သူ႔ဆီ ပိုက္ဆံလာေပးေတာ့ ေမာင္ေအးႏွာေခါင္းက အနံ႔ဆန္းတခု ရႉမိသည္။ စိမ္းေ႐ႊေ႐ႊအနံ႔။ဘာ နံ႔ႀကီးလဲကြာ။ေမာင္ေအး ေတြးမရ ႏိုင္။ေမာင္ေအး ျမျမအိမ္က ထြက္လာရ ေသာ္လည္းစိတ္မပါ။မျမပုံစံ ထူးဆန္းေနတဲ့ အ ေၾကာင္းရင္းေတြကိုသိခ်င္ လွ၏။ သူထင္ မိတာေတာ့ ျမျမ ဖီးတက္ေန၏။ ဟုတ္ႏိုင ္ပါ့မလား။အာ့ ျမျမဆီက အနံ႔။အခုမွ သတိရၿပီ။ သူ႔မိန္းမ သူနဲ႔လုပ္တိုင္း ထြက္လာတဲ့ အရည္ အနံ႔ဘဲ။ လက္စသတ္ေတာ့။

ဟုတ္ၿပီ။ေမာင္ေအး ေနာက္ျပန္လွည့္သည္။ျမျမအိမ္ကို သြားမည္။မျမ ေရ ။ ေနာက္ထပ္ ၅ ေထာင္ ထပ္ေပးပါဦးဟ။ေမာင္ေအး က ျမျမ ပိုက္ဆံလာအ ေပးမွာ စိုက္ၾကည့္၏။ ေကာင္ မ ကလည္း သူ႔ကို အ ေတာ္ၾကာျပန္စိုက္ၾကည့္ၿပီးမွ မ်က္လႊာခ်သြားသည္။ေမာင္ေအးက မညံ့။ပိုက္ဆံယူရင္း ျမျမလက္ကို မ ေတာ္တဆလိုလိုနဲ႔မိမိရရ ကိုင္ စမ္းသည္။ေႏြးကနဲ အိကနဲ။ ၂ ေယာက္လုံး ပူထူသြား၏။ေနာက္ ျမျမက စာအုပ္ ေကာက္ကိုင္ေတာ့ သူကစာအုပ္က ေကာင္းလားဆိုၿပီး အနားလိုက္ကပ္ထိုင္ သည္။ ေပါင္ ခ်င္း ထိေန၏္။

ျမျမ မဖယ္ပါ။ ၿငိမ္ေနသည္။စာအုပ္ကို ဖတ္ဘို႔သူက ကိုယ္ခ်င္းထိေအာင္ကပ္သည္။ ၾကည္ၾကည္သာသာပင္။၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေမာင္ေအး မ ေနႏိုင္ပါ။ျဖစ္ခ်င္ ရာျဖစ္။ ျမျမ ကို သိမ္းဖက္ကာ ႏို႔အုံႀကီးကိုကိုင ္လိုက္သည္။ေဘာ္လီက ခံေနသည္မို႔သိပ္ေတာ့ အားမရ။ကိုင္ လို႔ ေတာ့ အရမ္းေကာင္း၏။ျမျမ ဘာမွ မ ေျပာ မသိသလိုလုပ္ေန၍လို႔ေမာင္ေအးက သူမ ႏို႔အုံႀကီးကို နည္းနည္း ဖိညႇစ္ေတာ့သူ႔လက္ကို အသာဆြဲ ျဖဳတ္ ဖယ္ၿပီးဟင္ ! လူလည္က်လွ ေခ်လား။ ခမ်ားလည္း မိန္းမနဲ႔ဘဲ။ သြား ခမ်ားမိန္းမႀကီး သြားကိုင္ေခ် တဲ့။ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ေစာင္းေလး ထိုး ေျပာတယ္။

ျမျမ ညဳသံ ညဳဟန္ေလးေၾကာင့္ ေမာင္ေအး ပိုစိတ္ထန္လာသည္။ခ်စ္လို႔ပါျမရယ္။ ကို ခိုးခ်စ္ေနတာၾကာလွၿပီ။တကယ္ပါကြာ ။ေျပာလည္းေျပာ လႈပ္လည္း လႈပ ္ရွား၏။ျမျမအက်ၤ ီ ၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ ၊ ဗလာစီယာကိုအ ေပၚဆြဲ မ သည္။ ျဖတ္ဆို ျမျမရဲ႕ ျဖဴေဖြး လုံးဝန္းတဲ့ ႏို႔ေတြအျပင္ေလာကထဲ ထြက္လာသည္။

ေမာင္ေအး အငမ္းမရ စို႔သည္။ ကိုင္ဆုပ္သည္။ျမျမကအလိုက္သင့္ေကာ့ေပး၍ ပို စို႔ေကာင္း စိတ္ပို ထန္လာပါသည္။ေမာင္ေအး ညာလက္ က ျမျမ ေပါင္ၾကား လွမ္းႏႈိက္ျမျမဟာကို အုပ္ကိုင္ ပြတ္ေပးသည္။ျမျမက လည္း ေမာင္ေအး ေပါင္ၾကားကို လက္ႏႈိက္ၿပီး အ ေခ်ာင္းကို ဆုပ္ ေလွ်ာရွီး လုပ္၏။ေမာင္ေအး အရမ္း မႊန္လာသည္။ျမျမကို အသာဆြဲလွဲ အဝတ္အစားေတြခြၽတ္၏။

မာင္ေအးသည္ ကုတင္ေပၚက ျမျမ၏ မိေမြးတိုင္းဖ ေမြးတိုင္း အလွကို ခနမွ် ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။ေအာ္ အရင္ ကဆို ဒီလို သူေဌး အ ေခ်ာမႀကီးကိုတက္ေဆာ္ဘို႔ဆိုတာစိတ္ကူးေတာင္ မယဥ္ဝံ့။ယခု ဘာမွလည္း အခ်ိတ္အဆက္ မရွိဘဲ ကံေပးလာလို႔ ႏႊာခြင့္ရ ေပၿပီ လို႔ေတြးကာ မဆီမဆိုင္နတ္ေတြကိုရမ္းသန္း ေက်းဇူးတင္ လိုက္မိ၏။သူ ေတြးေနတုန္း ျမျမက သူ႔အ ေခ်ာင္းကို ဆြစုပ္သည္။

ျမျမပါးစပ္လွလွ ေလးထဲ သူ႔ဟာႀကီး ဝင္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး အားနာခ်င္ သလိုလို။သို႔ေသာ္ ျမျမက မက္ေမာစြာ စုပ္ သြင္း လ်က္ထ သည္ထက္ ထ ေအာင္ ျပဳစု၏။ ေမာင္ေအးက ၾကာရင္ ျမျမပါးစပ္ထဲတြင္ ၿပီးသြားၿပီး ဟိုဟာႀကီး မလုပ္လိုက္ ရဘဲ ေနမွာစိုးလို႔ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

ျမ ေလး ရယ္ လုပ္ၾကစို႔ေနာ္ ။သူမ်ားမယားကို ပိုင္ စိုးပိုင္ နင္း ေခၚကာ ႏို႔ႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္ၿပီး ေနရာယူသည္။ျမျမ ေျခ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို စုစည္းကိုင္ ၊ အ ေပၚဆြဲမ ေရွ႕ျပန္တြန္း၏။ပုစြန္ေကြးလို ေပါင္ တံ လွလွ ေလးၾကားက ျမျမဟာေလး ေပၚထြက္လာကာ သူ႔ကို ဖိတ္ေခၚေနၿပီ။ေမာင္ေအး ေသ ေသ ခ်ာခ်ာ ေတ့ေထာက္ထားသည္။

တင္းပါးလွလွ ႀကီးေတြက ဆြဲေဆာင္ေနသည္မို႔ ၂ ခ်က္ေလာက္ ျဖန္းျဖန္းနဲ႔ ႐ိုက္မိသး၏။ေအာက္က မ ေ႐ႊေခ်ာကသူ႔မိန္းမ မဟုတ္တိုင္း။ ထင္ သလို လုပ္ေနတာဘဲ ဟု စကားနာထိုး၏။ၿပီးေတာ့ ခါးကို ေျမႇာက္ေကာ့သည္။ျမျမ ဆာေနၿပီကိုး။ေမာင္ေအး က်က်နန သြင္းသည္။ျပန္ထုတ္သည္။ ေနာက္ ျပန္သြင္း ထုတ္။ ထိေတြ႕မႈတိုင္း အရသာက စြတ္ ရွိသည္။

အား ေကာင္းလိုက္တာ ျမျမ ငါ့မယားရယ္။ေကာင္ မ ကလည္းေကာင္းလိုက္တာ လင္ ရယ္ တဲ့။နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေမာင္ေအး အသားကုန္ ျဖဳတ္သည္။ ေစာ္ႀကီးကလည္း အရႈံးမ ေပး။ေအာက္ပင့္ ျပန္ခြပ္သည္။လုပ္ပါ။ လုပ္စမ္းပါ့ လင္ ရယ္ ။အား ေကာင္းလိုက္တာ ။

တခါမွ ဒီလို မ ေကာင္းဖူးဘူး။ အ့အ့လုပ့့္လုပ္ပါ့ေမာင္ ရယ့့္။ေမာင္ ေအး ႏွစ္ခ်ီ ဆက္ အသားကုန္ ဆြဲ၏။မျမကလည္း အစြမ္းကုန္ ေပးသည္။မ ေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဝါးရတဲ့ ပြဲ။အျပင္ မွာလည္း မခ်ိမ္းေသာမိုးက ႐ြာ။တကယ့္ကို အၿပိဳင္ ႀကဲၾကပါေလေတာ့၏…ၿပီး။