Day: July 5, 2021

အပျိုဖြန်းလေး မင်းဇော် တစ်ယောက် အလုပ်တာဝန် ပြီးပီ မို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ် ။ လေးရက်လုံးလုံး မိမိ အထက်လူကြီး နဲ့ ခရီးစဉ် တလျောက် ပါသွားခဲ့တာ အခု မနက်ပိုင်း ပြန်ရောက်ခဲ့တာ မို့ နေ့လည်ပိုင်း ရုံးပြန်မတက်ချင်တော့ ။ မိမိ အထက်လူကြီးမှလည်း ပြန်နားပါတော့ ဆိုတာနဲ့ အိမ်ကို တန်းပြန်လာခဲ့တယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ တခါး ပိတ်ထားတာ နဲ့ တခါးခေါက်လိုက်ပီး စောင့်နေလိုက်တာ ခနနေတော့ မင်းဇော် ရဲ့ခယ်မ ဝါဝါ တစ်ယောက် တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ် ။ အိမ်မှာက မင်းဇော်ရယ် မိန်းမ ဝေမာလှိုင်ရယ် ခယ်မလေး ဝါဝါဦး ရယ် သုံးယောက် နေကြတယ် ။ မင်းဇော်မိန်းမ…

စားရကံကြုံလာတော့ ကျွန်တော် အိမ်မက်ထဲမှာ နတ်သမီးလေး တစ်ပါး ကျွန်တော်ငပဲကိုလာကိုင်ပြီး စုပ်ပေးနေတယ် ပြီးတော့ ညှစ်လိုက်သလိုခံစားမိတော့ အိမ်မက်ကလန့်နိုးလာတယ် အပြင်မှာလဲ တစ်ယောက်ယောက်လာကိုင်နေ သလိုခံစားမိတော့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ အော် မှတ်မိပြီ ငါသူငယ်ချင်း အိမ်မှာ စာလာကျက်တာဘဲ ဒါဆို “ဟာ…အမ” “မောင်လေး နိုးပြီလား ရှူးတိုးတိုး” သူပြောမှ ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ကောင်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်သူငယ်ချင်း အိပ်နေတာသိုးနေတာဘဲ ပုဆိုးကလဲ ခေါင်းမှာ စွတ်လို့ “ လာလာ မောင်လေး မ အခန်းလိုက်ခဲ့” ကျွန်တော် တွေဝေသွားတယ် အောက်က ကောင်ကလဲ ထောင်လို့ စိတ်ကလဲပါနေပြီ ခေါ်နေတာလဲ ကျွန်တော်သူငယ်ချင်းရဲ့ အမ စိတ်ကို ဒွန်တွဲနေတဲ့အချိန် မမ ရဲ့လက်ကလဲ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့ လူပျိုရိုင်းလေး ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ…

ညှစ်ဆွဲလိုက်လျှင် အခု အောင်ပွဲခံသွားသူကတော့ ဒွန်းပါတဲ့။ ကျားကိုးစီး စားမကုန်တဲ့ ဒွန်းပါ။ ဆင်ပြောင်ငါးစီး အားမာန်ကြီးတဲ့ ဒွန်းပါ ခင်ဗျာ ဒိုင်လူကြီး ရွှေဓူဝံက အသံဝါကြီးနှင့် ကြေငြာလိုက်ပြီးနောက် ဒွန်း၏လက်ကို ကိုင်မြှောက်ပြလိုက်တော့မှ ချိုလွင်နှင့် ရွှေစင်တို့နှစ်ယောက် သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။ သည်တစ်ပွဲ ဒွန်းနိုင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းရတာ အမောပင်။ ဒွန်းဆိုသည်မှာ ယခုမှ တက်သစ်စ ဖြစ်သော်လည်း တော်တော့်ကို နာမည်ကြီးသော လက်ဝှေ့သမားတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ကိုတော့ ထည့်ပြောဖို့ လိုမည် မထင်ပါ။ သံမဏိဒွန်းဟု နာမည်ကြီးသည်ကို ထောက်ခြင်းအားဖြင့် သူ့ခံနိုင်ရည် မည်မျှရှိသည်ကို မှန်းဆနိုင်ပါသည်။ အရပ်က ၆ ပေ ၆ လက်မ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း အရပ်နှင့် မလိုက်အောင် တောင့်တင်းကြံ့ခိုင်တာမို့ ချိုလွင်စွဲမက်လောက်စရာ ဖြစ်နေသည်။ ချိုလွင်သည် မိန်းကလေးပင် ဖြစ်သော်လည်း…

အရသာ ဘဝမှာအမှတ်တရအဖြစ်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်းမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်… ထိုင်းမှာ ကျောင်းအတူတူတက်ကြတော့ ကျောင်းပိတ်ရက် တွေဆို သူနေတဲ့အဆောင်ကိုကျနော် သွားသွားလည်တတ်တယ်… တရက် သူ့အခန်းထဲမှာ သူ့စာတွေကူလုပ်ပေးပြီး စကားပြောနေတုန်း သူက ကျွန်တော့ဖုန်းကို ယူပြီးကြည့်တယ်… ကျနော်က စပန်းကင်း ကိုစိတ်ဝင်စားတဲ့သူဆိုတော့ ဖုန်းထဲမှာ စပန်းကင်းပုံ တွေ save ပြီးမမြင်အောင် application နဲ့lock လုပ်ထားတတ်တယ်… အဲ့နေ့ကျမှ မေ့ပြီး lock မလုပ်မိတာနဲ့ ဖုန်း gallery ထဲက ဂျပန်ကျောင်းသူလေး ဖင်ပြောင်ကြီးကို ကြိမ်စာ ကျွေးခံနေရတဲ့ ပုံတွေ တွေ့သွားရော… အဲ့ကျတော့မှ သူက လန့်ပြီး “ဟဲ့ နင့်ဖုန်းကလည်းဘာပုံကြီးတွေလည်း” ဆိုပြီး ထအော်ရော… ကျနော်ကလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ဖုန်းကို ပြန်လုပြီး “ဟီး ဟီး”ဆို ရီပြတာပေါ့… သူက…

မငြင်းဆန်တော့ဘူး ဘဝမှာမှတ်မှတ်ရရ ပထမဆုံး လိင်ဆက်ဆံခဲ့ဖူး သူကတော့ သူငယ်ချင်းအမေ ဒေါ်မာလာတဲ့။ ကျွန်တော့်နာမည် ကတော့မောင်ညို။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းနာမည်ကတော့ ထက်နိုင် ။ ထက်နိုင်နဲ့က တက္ကသိုလ်ရောက်မှခင်ကြတာဗျ။ ဒါပေမယ့် တစ်ဂယ့်ငယ်ပေါင်းတွေလို ခင်သွားကြတယ်။ သူအတွက်ဆို ကျွန်တော့်အိမ်က စားအိမ်သောက်အိမ်ဖြစ်လို၊သူ့အိမ်ကလည်း ကျွန်တော့် အတွက်စားအိမ်သောက်အိမ်ပါပဲ။ အိမ်ချင်းကလည်း သိပ်မဝေးတော့ သူ့အိမ်သွားလည်လိုက်၊ကိုယ့်အိမ်လာလည်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ထက်နိုင်တို့က သားအမိနှစ်ယောက်ထဲနေတာဗျ။ အဖေကတော့မရှိတော့ဝူးပေါ့။ ထက်နိုင် အမေ အန်တီမာလာက အိမ်မှာပဲစက်ချုပ်တဲ့အလုပ်လုပ်တယ်။ စီးပွားရေးကသိပ်မချောင်လည်ဘူးပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမယ့် အန်တီမာလာ့ ကိုလာအပ်ကြတဲ့ အပ်ထည်တွေကတော့ များတယ်ဗျ။ အန်တီကလက်ရာလည်းကောင်းတော့ တရပ်ကွက်လုံးနီးပါးလာအပ်ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် အန်တီကလည်းသူတစ်ယောက်ထဲလုပ်ရတော့ အပ်ထည်တွေကိုနဲနဲပဲလက်ခံတယ်ဗျ။ တစ်နိုင်ပဲလက်ခံတယ်။ အန်တီ့ကို ကျွန်တော်စပြီး မရိုးသားလာတာ ကျောင်းပြီးတော့မှဗျ။ ကျောင်းပြီးတော့ ကျွန်တော်က သင်တန်းတွေဘာတွေတက် အလုပ်မလုပ်ဘူးပေါ့။ ထက်နိုင်ကတော့ အလုပ်လုပ်နေပြီ။…

စိတ်မဆိုးနဲ့နော် တူးပို့အသံကြားရင်လူကအလိုလိုထမိတယ်ဗျို့ မိန်းမရေ ဒီညTMF ပွဲလေးသွားရအောင်ကွာ ‘ကို့သဘောပဲ သွားလေ’ ဝိုး…. ပျော်တ ok လွမ်းနောင်ကို လှမ်းမေးလိုက်ဦးမယ် လိုက်မလားလို့ ‘ခေါ်လိုက်လေ’ အဖော်ရတာပေါ့ တူ တူ တူ.. ဟဲလို လွမ်းနောင် ငါ ” အေး ပြော မင်းနိုင် ကြားတယ်” ငါတို့လင်မယား ဒီည TMF ပွဲ သွားကဲမလို့ မင်းလိုက်မလားမေးတာ “ဟား good တာပေါ့ဟ လိုက်မယ် ငါလဲ သွားချင်နေတာ” အေး ဒါဆိုလဲပြီးရော ညနေဆုံမယ် ” ok မင်းနိုင် see u” ဒီလိုနဲ့ TMF ပွဲလေးရောက်ဖြစ်သွားရော ပွဲလူစည်ချက်ကတော့ ကန်ထရိုက်တွေအကြိုက်ပဲ ဆော်လေးတွေကလည်း လန်းသလားမမေးနဲ့ ဟော့ရှော့တွေချည်းပဲ ကိုယ့်မိန်းမလဲဘာထူးလဲ…

မွှန်နေတာနဲ့ ‘ကလင်…ကလင်…ကလင်…ကလင်’ အလုပ်တက်ဘဲလ်သံနဲ့အတူ လုပ်ငန်းခွင်သို့ အပြေးလေးလှမ်း ဝင်ခဲ့ပြီး တနေ့တာအလုပ်ခွင်ကိုစတင်လိုက်ပါသည်။ အော်မေ့နေလို့ ကျနော့်နာမည်နဲ့ မိတ်လိုက် အဲလေ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမှာပဲ ကျနော်နာမည်က ‘မိုးမခ’ ခင်မင်သူအများစုကတော့ ကိုမိုးပဲခေါ်ကြတာပေါ့ သချာၤနဲ့ကျောင်းပြီးထားပြီး ရေသန့်စက် ရုံလေးတခုမှာ လခစား ဝန်ထမ်းလေးတဦးပေါ့ဗျာ……… ဒီအလုပ်မှာကျနော်လုပ်တာ၅နှစ်လောက်တော့ရှိပြီ ဒါပေမဲ့ စွန်တော့မစွန်သေးဘူး (ကြွားတာ)… ဒီနေ့တော့အလုပ်သမားလိုအပ်ချက်အရ အင်တာဗျူးခေါ်ထားလို့စက်ရုံအပြင်မှာပွဲတော်ကြီးဖြစ် နေပြီလေ မန်နေဂျာကဗျူး ကိုယ်ကဘူးပေါ့ ဟဟ အဲပြောရင်းနဲ့ ချာတိတ်လေးတဘွေ ရုံးခန်း ထဲဝင်လာပြီး မန်နေဂျာကြီးကစမေးနေပါပြီ……… ’သမီးနာမည်က’……’သန္တာ ပါဆရာ’……’သမီးအသက်က ၁၇နှစ်ပဲရှိသေးတာပဲ……ကျောင်းဆက်မတက်ပဲဘာလို့အလုပ်လာလုပ်တာလဲ’ ……’သမီးက အဖွားနဲ့နေရတာပါ ဆရာ…အလုပ်မလုပ်ရင်အဆင်မပြေတော့လို့ အိမ်နားကအဒေါ် တယောက်ကဒီမှာအလုပ်ခေါ်နေတယ် သူပြောပေးမယ်ဆိုလို့ လာခဲ့တာပါ ဆရာ’………အေးပါကွယ် ဒီမှာကမိသားစုစက်ရုံ သဘောမျိုုးလုပ်နေကြတာပါ သမီးလုပ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ဦးတို့ဘက်ကပြန်ဆက်သွယ်ပေးပါ့မယ်နော်……ဟုတ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ……အေးအေးပြန်လို့ရပြီသမီး ညနေ သမီးအိမ်နားကအဒေါ်နဲ့ အကြောင်းပြန်ပေးလိုက်မယ်နော်………

တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ကျောင်းဆရာမလေးဆွေဆွေမြင့်တယောက် ထမင်းစားနားချိန်ဝယ် ဖုန်းဖွင့်လိုက်ပြီး FB သုံး နေခိုက် မက်စင်ဂျာကနေစာပို့တာတွေ့လိုက်သည် အော်…ကျော်ကို့ဆီကကိုး ” ဟိုင်း! ထမင်းစားပြီးလား ဆွေဆွေ ” သူမ ချစ်သူဟောင်းပေါ့ အခုတော့အိမ်ထောင်ကိုယ်စီ နဲ့ဖြစ်နေကြပါပြီ… ” အေး ပြီးပြီ နင်အခုဘာတွေလုပ်နေလည်း” ” ငါလား စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့လျှောက်သွားနေတာဟ အခုတောင်နင်စာသင်နေတဲ့ရွာနားကငါ့ဦးလေးစိုး ခြံထဲမှာ ” ” ဟင် နင်ဘာတွေဖြစ်နေလို့လည်းပြောပါအုံး” “ငါ မမိုးနဲ့ကွာရှင်းပြီးတာ ဆယ်ရက်လောက်ရှိပြီ ခလေးကတော့သူနဲ့ပါသွားတယ်ပေါ့ဟာ” ” ဟယ် ဖြစ်ရလေ ကျော်ကိုရယ် စိတ်မကောင်းလိုက်တာ ” ” အဲ့ဒါတွေအသာထားဟာ အခုနေ့လည်ခင်းငါနင်နဲ့ အေးဆေးတွေ့ပြီးစကားပြောချင်လို့ အဲ့ဒါ နင် ဦးလေးစိုးခြံထဲလာခဲ့ပါလား ဒါမှမဟုတ်ငါလာ ခေါ်ရမလား ” ဆွေဆွေမြင့် ကျော်ကိုနဲ့အခုလိုနှစ်ယောက်ထဲသွား တွေ့လို့ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်…

စွဲလန်းနေပါပြီ လွင်မာ ရှစ်တန်းအောင်တော့ရွာမှကအထက်တန်း ကျောင်းမရှိလေတော့ မြို့ကဒေါ်လေးကသူ့အိမ်ကနေ ကျောင်းဆက်တက်ဘို့ခေါ်ထားသည် အဒေါ်တို့လင်မယားကဈေးထဲမှာ ကုန်ခြောက်ဆိုင် ဖွင့်ထားပြီး ဆယ်နှစ်သားလေးတယောက်သာရှိတယ် လွင်မာကရွာသူဆိုတော့ အနည်းငယ်ထွားတယ် ဆိုရမယ် အပျိုဖော်ဝင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း လူကောင် ကဆယ်တန်းကျောင်းသူအလားပင်… တညကပေါ့…အဒေါ့်ယောကျ်ားအပြင်ကပြန်လာချိန်က ညကိုးနာရီကျော်လောက်ရှိနေပြီ အဒေါ်နဲ့သားက အိပ်ပျော်နေကြတော့ လွင်မာကတခါးထဖွင့်ပေး ရသည် အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ဦးလေးကြည့်ရတာ အရက် မူးလာပုံရပြီး မနည်းဟန်နေရကာ လွင်မာကကူတွဲပြီး အိမ်ထဲခေါ်လာရသည် ဦးလေးမှလွင်မာအား… ” အေ့ သမီး နင့်အဒေါ်တွေ အိပ်ကုန်ပြီလား ” ” ဟုတ် ဦးလေးစိုး ” အတူကိုင်တွဲလာရင်း အတွင်းအိပ်ခန်းနားမရောက်ခင် ဦးလေးစိုးမှ ငါ့တူမလေး အရမ်းလှလာတယ် ဟု ပြောဆိုပြီးနောက် လွင်မာ့မျက်နှာကိုစွဲမော့ကိုင်လိုက်ခါ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းတာခံလိုက်ရသည်… ပါးပြင်တောင်တခါမှအနမ်းမခံဘူးသေးတဲ့ အဖူးအငုံ လေးမို့လွင်မာရင်တွေလှိုက်လှိုက်တက်ခါ တကိုယ်လုံး ဖျင်းခနဲကြက်သီးထသွားရသည် အားရအောင်စုပ်နမ်း ပြီးတော့…

အပျိုစင်ညိုညက်ညက် အသားညိုညို မျက်နှာကသိပ်အလှကြီးမဟုတ်ပေမယ့် အသက် ၁၆ နှစ်လို့မထင်ရလောက်အောင် သာမာန်ထက်ထွားကြိုင်းတဲ့ မိန်းမပျိုလေး အထူးသဖြင့်ကတော့ ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ပေါင်သား အထက်ကအိစက်တင်းပြည့်ကာ ကောက်တက်နေတဲ့ တင်သားအလှက အထူးခြားဆုံးဆိုရမယ် ရင်သားကတော့သာမာန်လောက်ပါပဲ… လေးတန်းအထိပဲပညာသင်ခဲ့ရပြီး စက်ဘီးတစီးနဲ့ ရွာစဉ်လှည့်ကာ အသားငါးအသီးအရွက်အစုံရောင်း ချပြီး အဖေမရှိတော့တဲ့အမေမုဆိုးမနဲ့မောင်လေး တယောက်တို့ကိုလုပ်ကိုင်ကျွေးမွေးနေသူပါ သူမကိုတဖက်သတ်ချစ်နေပြီးခဏဏရီးစားစကား လိုက်ပြောနေတဲ့ ဇီးကျွန်းကအောင်ခိုင်ကို သူမသဘော မကျမနှစ်သက်လို့အတန်တန်ငြင်းပယ်ခဲ့တယ် ဒါကိုသိသိနဲ့အောင်ခိုင်က မရမကကိုသူမပြန်တိုင်း နောက်ကတကောက်ကောက်လိုက်နေပြန်လေသည် တရက်မှာတော့။ ” ယုယု ငါ့အချစ်ကိုလက်ခံပါဟာ ငါနင့်ကို အတည်ယူပေါင်းသင်းမှာပါ” အောင်ခိုင်ကစက်ဘီးရှေ့ကနေပိတ်ရပ်ထားပြီး ဇွတ်တရွတ်အဖြေတောင်းနေသည် နေရာကလည်းသူတို့ဇီးကျွန်းရွာအစပ်နားက လျှိုလမ်းအဆင်းထဲမှာဖြစ်သည် ယုယု အခက်တွေ့ နေရသည် စကားအပြတ်ပြောလိုက်မှအေးမည် ” ဒီမှာကိုအောင်ခိုင် ကျမရှင့်ကိုပြန်မချစ်နိုင်ပါဘူးလို့ ဘယ်နှစ်ခါပြောရမလဲဟင် ကျမအဲ့ဒါတွေစိတ်လည်း မဝင်စားဘူး ရှင့်လိုလူကိုလည်းအထင်ကိုမကြီးတာ ဆယ်တန်းတဖုန်းဖုန်းကျ မိဘတွေကမရှိရှိတဲ့ကြားက ထားပေးတာတောင် စောက်ဖြစ်မရှိတဲ့လူ…