Day: July 3, 2021

ဆန္ဒတွေပြင်းထန် “….မမအေး…..မမအေး…..” ၁၈နှစ် ၁၉နှစ်ခန့်ရှိအသားဖြူဖြူ…….လူ ရည်ချောလေးမောင်မောင် အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ အပြေးအလွားတက်လာရင်း နွုတ်မှတကြော်ကြော်အော်ခေါ်လိုက်သည်။ “…ဟဲ့…သေနာလေး….ဘာဖြစ်လို့ဒီလောက်အော်ကြီး ဟစ်ကျယ်လုပ်နေရတာလဲ…. …..ငမောင်…..” အခန်းတစ်ခုထဲမှ အသားညိုညိုအသက် ၂၅ နှစ်ခန့်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တောင့်တင်း လှပသူလေးတစ်ယောက် ထဘီရင်လျားခါ လက်မှဘီးတစ်ချောင်းကိုကိုင်ပြီး ခေါင်းဖြီးရင်းထွက်လာသည်။ အေးအေးမော်သည် မောင်မောင်နှင့်မောင်နှမဝမ်းကွဲတော်စပ်ပြီး တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။မောင်မောင်သည် တောမှနေ၍ မြို့ကျောင်းလာနေခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုလည်း ကိုးတန်းအောင်စာရင်းထွက်သည့်အချိန်ဖြစ်ပြီး စာမေးပွဲအောင်သဖြင့် ဝမ်းသာအားရစွာ အိမ်သို့ပြန်လာခြင်းပင်။ “….ကျနော် စာမေးပွဲအောင်တယ်ဗျ…ဟားဟား….” “…..ဟဲ့….ဟဲ့….ငမောင်….နင်ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်…..” “….ဟားဟား….ပျော်လွန်းလို့ခင်မျာ……ဝမ်းသာလွန်းလို့ ကိုယ့်အမကိုယ်ဖက်တာဘဲဟာ……..”။ မောင်မောင်သည် ဝမ်းသာအားရစွာဖြင့်ပါးစပ်မှ တတွတ်တွတ်ပြောဆိုရင်း အေးအေးမော်ကို ပွေ့ဖက်မွေ့ရမ်းလိုက်သဖြင့် အေးအေးမော်ခမျာ ကုတင်ပေါ်သို့ နှစ်ယောက်စလုံးပက်လက်လန်လဲကျသွားရရှာသသည်။ ထဘီမှာလည်း လျော့၍ နေမထိလေမထိသဖြင့် ဝင်းဝါနေတဲ့ရွေရင်အစုံပါ ပေါ်သွားရရှာသည်။ “….အိုး…..ငမောင်…..နင်တော်တော်မြူး…ဒီမှာ လုံချည်တောင်ကျွတ်ကုန်ပြီဟဲ့….” ယင်းကဲ့သို့ အေးအေးမော်ကပြောလိုက်သဖြင့် မောင်မောင်သည်…လူးလဲထလိုက်ပြီး ပြေလျောနေသော သူမရဲ့ထဘီကိုအပေါ်သို့ပြန်လည်ဆွဲတင်ပေးလိုက်ရာမှ ဝင်းဝါမို့မောက်နေတဲ့…

တွေ့ဆုံကြုံကွဲ ကျတော် ၁၀ တန်းအောင်တော့သန်လျင် GTC မှာ civil တက်ခွင့်ရပါတယ်… အထင်တော့မကြီးလိုက်နဲ့နော် လိုက်လို့ရတာဗျ…မိဘတွေကျေးဇူးလေ… သူတို့ကတော့ သူတို့သားလေးကို အင်ဂျင်နီယာဖြစ်ပါစေတော့ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ပိုက်ပိုက်တွေအကုန်ခံတာပေါ့… ဒါပေမဲ့ ကျတော်က ဘိလပ်မြေနဲ့ ရွံ့တောင်သေသေချာချာခွဲတက်တဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး… စိတ်တော့သိပ်မညစ်ပါဘူး… ဘာလို့လဲဆိုတော့သေသေချာချာဝါသနာပါတဲ့ဟာ မှမရှိတာ… တက်ဆိုတော့လဲ တက်ရတာပေါ့ နော့်… အခုလောလောဆယ်တော့၁၀ တန်းပြီးလို့ကဲခဲ့တဲ့ အရှိန်တွေတောင် မပျယ်သေးဘူး… ကဲ … ဘာလိုလိုနဲ့ ကျောင်းစတက်ရမဲ့နေ့ရောက်လာရော…ကျောင်းကိုတော့ ၁ ခါ ၂ ခါ ရောက်ဘူးပါတယ်… ခတ်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ မြို့သစ်တွေကမူလတန်းကျောင်းသာသာပဲရှိတယ်ဗျ… ဒါနဲ့များ GTC တဲ့ … ထားပါ… ဒီနေ့ကျောင်းစတက်ရမယ်ဆိုတော့နည်းနည်းတော့စိတ်လွုပ်ရှားမိတယ် … လူပြောများတဲ့ တက္ကသိုလ် ဆိုတာ ဘာကြီးပါလိမ့်ပေါ့ … ဒီလိုပဲ စU်းစားရင်း စU်းစားရင်း နဲ့လျှောက်လာလိုက်တာလမ်းထိပ်ကျောင်းကားစီးရမဲ့…

မလည်မရူပ်မလေး `ခွေးတွေ.. ရှင်တို့ … ခွေးတွေသိလား´ `အငုံ´ ငယ်သံပါအောင်ကြုံးအော်ပြစ်လိုက်သော အသံလေးက တိုက်ကြီးအတွင်း ဗုံးပေါက်ကွဲသလို မြည်ဟီးသွားလေသည်။ အငုံမေမေ၊ ပွင့်က ခပ်ဝေးဝေးရောက်နေသော ထမီကို ကယောင်ကတမ်းဆွဲယူပြီး ခြေမှစွပ်ဝတ်ခါ၊ ပြေကျနေသော ဆံပင်ကို ကပိုကရို ထုံးဖွဲ့သည်။ နို့နှစ်လုံးအပေါ်သို့ အလိပ်လိုက်လေးတက်နေသော ဘရာစီယာကို အတင်းဆွဲချပြီး အုံကြီးထွားကြိုင်းသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖုံးဖီကာကွယ်သည်။ ဦးဦးသံဒိုင်က ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ပြီး တံခါးဝသို့ သုတ်ခြေတင်ရန်ခြေလှမ်းပြင်လိုက်သည်။ `လူယုတ်မာကြီး.. ရှင်ပြသနာတတ်သွားချင်လား. ထိုင်စမ်း.. ဘယ်မှမသွားနဲ့´ ခြောက်ပေးနီးပါးထွားကြိုင်းသော ကိုသံဒိုင်က (၁၆)နှစ်သမီးလေးအငုံ၏ အဆိုကို လေးစာရိုကျိုးစွာ လိုကနာရှာသည်။ `အကုန်.. စောက်ရှက်ကွဲကုန်မယ်´ အငုံက နာဇီဟစ်တလာမျက်နှာဖြင့် ဟိန်းဟောက်သည်။ ပွင့်က ရှက်လွန်း၍ မျက်နှာကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ခါ တရှုံရှုံငိုနေရှာသည်။ `ကြည့်ပါအုံးရှင်.. ဒါ…..

ကျွန်မဝေဒနာ အသက်အစိတ်မှာ ပုခက်မချိတ်ရရင် တစ်သက်မနိတ်ဘူးဆိုတဲ့စကားရှိပေမယ့် ညိုမောင်အဖို့ကတော့ အသက်(၂၆)နှစ်ရောက်မှ ရှားရှားပါးပါးရည်းစားလေးတစ်ယောက်ရခဲ့ရသည်။ ရမဲ့ရတော့လည်း ညိုမောင်ရည်းစား လေးငယ်က ညိုမောင်ထက်အသက်(၇)နှစ်လောက်ငယ်သည်။ လေးငယ်အသက်က ခုမှ (၁၉)နှစ်သာရှိသေးသည်။ အသက်ကြီးမှရည်းစားလေး(၁) ယောက်ရတော့ ညိုမောင်မှာမထိရက်မကိုင်ရက် ထိလိုက်လျှင် နွမ်းကြေတော့မလားထင်နေသည်။ ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကို ထိုင်၍အလှကြည့်နေသလိုထားသည်။ ဒါပေမယ့် လေးငယ်က ခေတ်ကာလသမီးပျိုဘဲ ညိုမောင်ထက်ရဲသည်၊ သွက်သည်။ ရည်းစားဘဝပီပြင်အောင် ညိုမောင်အားလမ်းပြခေါင်းဆောင်ပေးသည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ ညိုမောင်နှင့်လေးငယ်ကြိုက်ကြတာ (၆)လကျော်လာခဲ့ပြီ။ တစ်နေ့မှာတော့ ညိုမောင်တစ်ယောက်အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲရှိသည်နှင့် ပျင်းပျင်းနှင့်အိပ်ပျော်နေတုန်း လေးငယ်တစ်ယောက် ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာ သည်မသိ။ညိုမောင်၏အိပ်ခန်းထဲထိရောက်၍လာသည်။ ပက်လက်အိပ်နေသော ညိုမောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့လေးငယ်ကပါးလေးအပ်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ နုညက်သောအထိအတွေ့နှင့်မွှေးပျံ့သောရနံ့တွေကြောင့် ညိုမောင်နိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။ ““ဟင်……လေးငယ်…”” ညိုမောင်အံ့သြသွားသည်။ ““အစ်ကိုနိုးလာပြီလား…”” ““အင်း….လာ အိမ်ရှေ့သွားရအောင်….”” ညိုမောင်က ထထိုင်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ လေးငယ်က ညိုမောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ချထားသော သူမ၏ကိုယ်လုံးကို မ ထသည့်အပြင်…

စိတ်ကူးရင် ကောင်းကင်မှ မှိတ်တုတ် မှိတ်တုတ် ကြယ်များကိုကြည့်ရင်း ငြီးငွေ့စရာ ကောင်းလှသော ပင်လယ်ပြင်ကြီးအား နောက်ထပ် ခြောက်ရက်ခန့်မျှ သူစီးရဦးပေတော့မည် ယခုတာဝန်အားပေစေသော ရဲချုပ်ကြီးအား မင်းမင်း တယောက် စိတ်ထဲမှ ကြိမ်ဆဲနေမိတော့သည် သူ ရဲထဲဝင်ခဲ့သည်မှာ ဖာ များ မာဆက်မှဆော်များအား အမြဲမပြတ်လိုးရန်အတွက်ပင်ဖြစ်သည် သူလိုးခဲ့တဲ့ ဆော်တိုင်းလည်းသူအားအစွဲကြီးစွဲလမ်းသွားကြသည် စွဲသွားအောင်လည်း လိုးနည်းပေါင်စုံ သူကျွမ်းကျင်သည်မဟုတ်ပါလား သူ့အရပ်မောင်းမှာ ခြောက်ပေရှိကာ အားကစားလိုက်စားသောကြောင့် ရင်အုပ်ကြယ်ကာ ယေက်ျားပီသကာ အသားရည်မှာလည်း မညိုသော်လည်း ဖြူသည့်ဘက်မပါချေ အထူးခြားဆုံးက ၇ လက်မခန့်ရှည်သော သူ့လီးပင် လုံးပတ်မှာ လက်မနှင့် လက်ခလယ်ပင် မထိချင် ထိုမျှကောင်းလွန်းသော သူ့လီးအား ခံဖူသူတိုင်းစွဲလမ်းသွာတာ မဆန်းပေ အခုရက်ပိုင်း အလုပ်တွေရှုပ်နေသောကြောင့် မလိုးရသည်မှာ ကြာခဲ့ချေပြီ ယခုလည်း ဆရာသမား သမီးချော…

ရင့်ကျက်သူဖြစ်ပေမယ့် ပြုံး၍ကြည့်နေသော မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူ၏လက်နှစ်ဖက်က ဆုတ်ကိုင်လိုက်မိသည် ပြီးတော့မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုသူ့ဖက်သို့ဆွဲယူလိုက်ရာက မူမူ၏ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းလိုက်သည်။သူ၏အနမ်းကို ကြေနပ်စွာဖြင့့််ခံယူနေသော မူမူက သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့၍ပေးထားရုံသာမကကြည်နူးစွာဖြင့်ပင်သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှေး၍ချထားပေးသေးသည်။ မူမူ၏ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီးလိုက်ကာမှကျော်စွာ၏ကိုယ်တွင်းမှသွေးသား များက လွုပ်လွုပ်ရွရွဖြစ်လာကြသည်။ကျော်စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေး ကိုကျောမှသိုင်း၍ဖက်လိုက်မိသည်။ပြီးသည်နှင့်မူမူ၏မျက်နှာလေးကိုတပ်မက်စွာ ကြည့်နေရင်းကပင် သူ၏မျက်နှာက ငုံ့၍ ဆင်းသွားပြီးလျှင်ထူထူလေးလုံးနေသော မူမူ၏နွုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဖိကပ်ကာစုပ်နမ်းလိုက်တော့သည်။ ရုတ်တရက်ခြောက်ခြားသွားရသော မူမူသည်ထိတ်လန့်တကြားပင်ကျော်စွာ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် ပြန်ဖက်လိုက်မိသည်။ ဒီမျှအထိဖြစ်လိမ့်မည်မထင်ခဲ့မိသော မူမူတစ်ယောက်ရင်ထဲ ဲတွင်တုန်လွုပ်၍သွားရသည် ကတော့ မှန်ပင်ဖြစ်သည်။နမ်းသည်၊ကျော်စွာသည် အတော်ပင်မက်မောသော ဇောအဟုန်တို့ဖြင့် အတင်းကို နမ်းနေသည်။ဒီလိုဆိုပြန်တော့လ ဲ မူမူ၏စိတ်တွေက တမျိုးပြောင်းကာကြေနပ်ဝမ်းသာ ဖြစ်ရသည်။ ကျော်စွာသည်မူမူထက် အသက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်မျှငယ်လေသည်။ကျော်စွာ၏ မိန်းမ ဖြူမာကကို မူမူထက်(၇)နှစ်မျှပင်ငယ်သည်။သူတို့လင်မယားကို ဘေးမှ အခန်းတွင်ငှား၍ထားခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်နီးပါးပင်ရှိချေပြီ။ ဒါကလဲ မူမူ၏ယောကျ်ား…

ရွှေနှစ်ရွှေနဲ့ နောက်တနေ့ မနက်မှာ နိုးနေပေမယ့် အိပ်ရာထဲက သူ မထွက်ချင်လို့ ဆက်အိပ်နေတဲ့အချိန် ဖုန်း လာလို့ ကုတင်ဘေး ကပ်ရက် စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကို လှမ်းကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။ “ ထင်အောင်ကျော်လားဟင် …” “ ဟုတ်ကဲ့…မမ ” ဒေါ်ရွေဖြူသန့် ..ခေါ်တာ ….။ “ ထင်အောင်ကျော် ရေ..နိုးပြီလား..စောစောစီးစီး ခေါ်ရတာတော့ အားနာတယ်ကွယ်…ဒါပေမယ့် ရွေနန်း အိမ်က တယောက်ထဲ ထွက်သွားလို့..မမတို့ စိတ်ပူနေကြတယ် …ထင်အောင်ကျော် လိုက်ရှာပေးပါအုံးကွယ်….ဒီကောင်မလေး ညလဲ မအိပ်ဘူး..ငိုလိုက်တာလည်း အရမ်းဘဲ…” “ ဟုတ်ကဲ့မမ..ကျနော် အခုဘဲ လိုက်ရှာပါမယ် …” “ သူ ဘာဖြစ်တာလဲ..ရီးစားနဲ့ ကွဲတာလား….” “ ဟုတ်ပါတယ်..မမ…အဲဒီ သဘောပေါ့…” “ အေး..မင်းက သူ…

နောက်ခါကြုံချင်သေးတယ် ည 12 နာရီကျော်နေပြီ ယောကျၤားဖြစ်သူပြန်အလာကို စောင့်နေရတာ သီရိတစ်ယောက် သစ်ကုလားအုပ်ဖြစ်တော့မယ် အခုတလောစီးပွားရေးကလည်းသိပ်အဆင်မပြေ အဲ့ဒါကိုအကြောင်းပြပြီး လင်တော်မောင်ကမွုးမွုးရူးရူးနဲ့ ပြန်လာ ပြီးရင်တခါထဲအသေကောင်လိုတန်းထိုးအိပ် သီရိခမျာ အရက်နံ့ကတထောင်းထောင်း အိပ်ရင်းဟောက်လိုက်တာကလည်း မီးရထားစက်ခေါင်းကြီးအလား သူ့ဘေးမှာလှဲရင်း အိပ်မရတဲ့ညတွေလည်းများနေပါပြီ အိပ်လို့မရတိုင်း ကိုယ့်အဖုတ်ကလေးကိုယ် လက်ကလေးနဲ့ကလိလိုက် နို့ကလေးကို အသာလေးချေလိုက်နဲ့ အာသာဖြေနေရတာပေါ့ ဒီယောကျၤားကိုယူရတာ အိမ်ထောင်ရေးသုခလည်း အပြည့်အဝမခံစားရ ပြီးတော့မငတ်ရုံတမယ် နေရတော့ တခါတလေ ယူမိတာမှားပြီလို့တောင်တွေးမိသေးတယ် အိမ်ကလည်း သဘောမတူတဲ့သူနဲ့ယူလို့ဆိုပြီး ပစ်ထားတာ အခုမှအိမ်ပြန်သွားရင်လည်း အိမ်ကပြန်လက်ခံမယ်မထင်ဘူး။ သီရိဘဝများ ရှေ့လည်းမတိုးသာနောက်လည်းမဆုတ်သာ ဆိုသလို အကျဉ်းအကြပ်ထဲရောက်နေတာပေါ့ ဟော ကိုယ်တော်ချောပြန်လာပါပြီ အသံကိုကအာလေးလျှာလေးနဲ့ မူးနေပြီပေါ့ အင်း ဒီညလည်း ငတ်ပြန်ပြီ ဒီညတော့ သူတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ဘူး လူတစ်ယောက်သူ့ကိုတွဲပြီးပြန်လာတယ် ပထမတော့မျက်နှာကို သေချာမမြင်ရဘူး နောက်သူ့မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရတော့ ကျမအံ့သြသွားတယ်…

မချောသုံးယောက်လိုအင် ဇော်ရဲသည် ရန်ကုန်မှာမွေးသော ရန်ကုန်သားတယောက်၊ ရန်ကုန်ကနေ အေဝးသင်နှင့် ဘွဲ့ရထားသူ။ ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ဗလတောင့်တောင့်။ အသားကခပ်လတ်လတ်၊ ရည်းစားရယ်လို့ အတည်တကျမထားဘဲ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ထည်လဲတွဲတတ်သည်။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးနုနုရွရွလေးတွေကိုတော့ အနမ်းလေးတွေပေးရုံshopping ထွက်ရင်တွဲကောင်းရုံမျှသာနေတတ်ပြီး၊ ခပ်ကဲကဲတွေနှင့်ဆိုလျှင်တော့ သူကလည်း ကဲပေးလိုက်သည်။ သူ့မိဘတွေက အဖေက ဌာနတခုက ညွန်မှူးတယောက် အမေက ဗိုလ်ချုပ်ဈေးတွင် ရတနာကုန်သည်တယောက်။ တဦးတည်းသောသား ဥစ္စာပေါ ရုပ်ချောဆိုတော့ အကောင်ကြီးကြီးသမီးတွေကအစ လက်ထပ်ဖို့ ကမ်းလှမ်းသည်ကိုတောင် ခံရသူ။ သို့သော် အိမ်ထောင်ကျသွားလျှင် ဆုံးရွုံးသွားမည့် လူပျိုအခွင့်အရေးတွေကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ ဒါ့ကြောင့် အမေကိုပူဆာ၊ အဖေ့ပါဝါကိုသုံးပြီး ပန်းဆိုးတန်းလမ်းပေါ်မှာ လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်အကြီးကြီးတခုကို သူဖွင့်လိုက်သည်။ သူဆိုင်ဖွင့်ပြီး ၃ လလောက်အတွင်း ဆိုင်နာမည်က တရှိန်ထိုးတက်လာသည်။ သူ့ရဲ့ပြောဆိုတတ်မွု၊ သူ့ရုပ်ရည်ကြောင့် အမျိုးသားဖောက်သည်တွေထက် အမျိုးသမီးဖောက်သည်တွေက…

အပျော်မယား ကျုပ်က အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်လုပ်ငန်း လုပ်ပါတယ်။ အိမ်ပွဲစား ပေါ့လေ။ ကိုယ့်ဝါသနာနဲ့ ကိုက်ညီတဲ့အလုပ် ဆိုတော့လည်း ဒီအလုပ်ကို လုပ်ရတာ ပျော်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ပတ်မှာ နာရီ ၄၀ လောက် တစ်အိမ်ပြီးတစ်အိမ် ဖိနပ်ပေါက်အောင်သွားပြီး အာပေါက်အောင် ပြောရ ဆိုရတာတော့ သိပ်မသက်သာလှပါဘူး။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေလို ပိတ်ရက်မျိုးဆို ပိုဆိုးတာပေါ့။ ဒါကြောင့် ဒီအလုပ်ကို ထီးဖြူ ဖိနပ်ပါး အလုပ်လို့ လူတွေ ပြောကြတာကိုး။ အိမ်ရောင်းချင်တဲ့ သူတွေက ကျုပ်ကို နေ့လည် ၁၂ နာရီ လောက်ကနေ ညနေ ၄ နာရီအထိ အချိန်အတွင်းမှာ ဝယ်မယ့်သူတွေကို လာပြစေချင်ကြတာ။ တစ်နေ့လုံးနီးပါး ဆိုပါတော့ဗျာ။ ဝယ်မယ့်သူလေး တစ်ယောက် နှစ်ယောက်လောက် လာကြည့်မယ့်အရေးကို ကျုပ်က တစ်နေကုန်…