Day: July 2, 2021

ညှစ်အားကောင်းသောသူမ အိမ်တွင် မမ မရှိတုန်း အေးလွင် သူ့ရည်းစား ငယ်ငယ် ကို စကားပြောချင်၍ဟု အကြောင်းပြကာ အိမ်သို့ခေါ်လာခဲ့သည်။ အခုတော့ သူအိပ်သောအခန်းထဲတွင်…… အေးလွင်က လီးကို အငြိမ်မနေဘဲ ဝင်သလောက် လီးတဝက်လောက်နဲ့ပဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ ငယ်ငယ် က အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးနေသည်။ ဒီလို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း အေးလွင်က သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံး ကို ခပ်နာနာဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျန်တဲ့ လီးကို ဆောင့်ပြီး အရှိန်ဖြင့် သွင်းလိုက်သည်။ “ ဗြစ်……ဗြစ်……ဒုတ်……” “ အမလေး……အမလေး……နာလိုက်တာ……အကိုရဲ့…နာလိုက်တာ……ကျမ ဟာလေးတော့ စုတ်သွားပါပြီ……ကျွတ်…ကျွတ်……ကျွတ်……နာလိုက်တာနော်……” ငြီးလည်းငြီး ငယ်ငယ်က သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ကားနိုင်သလောက် ကားပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ သူမရဲ့ ခေါင်းက လည်း ရမ်းနေတော့ ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးက ဖွာလန်ကြဲနေပါသည်။“ အကိုရယ်…ဒီလောက်ကြမ်းရသလား……ဒီလို ဆောင့်ထိုးလိုက်တာ…

အာသာမပြေဘူးရှင် ကျွန်မနာမည်ကလဝင်း…အသက်က၂၇နှစ်…အင်းစိန်ဈေးထဲမှာအလှကုန်နဲ့အဝတ်အထည်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားတယ်လေ…ဆိုင်ဖွင့်ဖို့အတွက်စောစောထချက်ပြုတ်ပြီးရင်ရေချိုးရဦးမယ်..ဪ..လဝင်းကတစ်ကိုယ်တည်းနေတာလေ…အပျိုလားဆိုတော့မဟုတ်ဘူး..လဝင်း အမျိုးသားက သင်္ဘောသားလေ..အဲ့တော့လဲအတန်အသင့်စုမိဆောင်မိလေးရှိခဲ့တာပေါ့..သိတဲ့အတိုင်းပဲသင်္ဘောသားဆိုတော့အလှအပလဲကြိုက်မိန်းမကြမ်းလဲကြေသပေါ့ရှင်…ခေတ်လဲမှီပါ့…လဝင်း ကိုလဲယောကျာ်းရပြီးရင်ခန္ဓာကိုယ်အလှပျက်မှာစိုးလို့ဂျင် ကားခိုင်းခဲ့တယ်သူလဲပြန်လာရင် လဝင်း နဲ့အတူတူဂျင်လိုက်ကစားတယ်လေ.. အင်း…ခုဆိုကိုကိုမရှိတော့တာ၆လတောင်ပြည့်တော့မယ်….သင်္ဘောသားဆိုတော့လဲပင်လယ်မှာပဲဇာတ်သိမ်းတက်ကျတာပါပဲလေ…ကိုကိုမရှိထဲကညတိုင်းကိုကိုနဲ့အတူတူချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြတာကိုသတိရမိတယ်..သတိရတိုင်းလဲ ကိုကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ဘိုင်ဘရေတာနဲ့ လီးတုနဲ့ပဲစိတ်ဖြေခဲ့ရတာပါပဲ။ ကိုကိုနေရာမှာအစားထိုးနိုင်မယ့်သူတော့မရှိတော့ဘူးလေ..ကိုကိုကသင်္ဘောသားပီပီနိုင်ငံခြားအပြာကာတွေထဲကလိုကြိုးတုပ်လိုးတယ် ကြာပွတ်နဲ့ရိုက်လိုးတယ်တစ်ခါခါဖယောင်းစက်တွေကိုယ်ပေါ်ချပြီးပါလိုးတတ်သေးတယ်အစပိုင်းတော့ လဝင်း လဲမခံနိုင်ပေမယ့်။ အကျင့်ရလာတော့အဲ့လိုမှမလုပ်ရရင် လဝင်း စိတ်အာသာကမပြေတော့ဘူး တစ်ခုခုလိုနေသလိုပဲ ဪတစ်ခြားသူနဲ့နေဘူးလားဆိုတော့…ဟိသင်္ဘောသားကတော်ပီသအောင်တစ်ခါတော့ကြေးစားကောင်လေးနဲ့ဆက်ဆံဘူးတယ်လေ ကြေးစားပီပီအလိုးအမှုတ်ကျွမ်းကျင်ပေမယ့်ကျမစိတ်ထဲမှာအာသာမပြေတာနဲ့နောက်မနေဖြစ်တော့ဘူးခုထိကိုကိုမရှိတော့ပေမယ့်ဂျင်ကစားတာတော့မပျက်ခဲ့ဘူး..အာ့ကြောင့်လဲ လဝင်း ခန္ဓာကိုယ်ကမြင်တဲ့ယောကျာ်းတိုင်း၂ခါပြန်ငေးရအောင်စွဲဆောင်မှုရှိနေတယ်လေ..ခုခေတ်စကားနဲ့ပြောရရင်တော့စူပါအကိတ်ပေါ့ရှင်…. အာ..မနက်ကကိုကို့အကြောင်တွေးရင်လွမ်းရင်းထွက်လာမိတာဂျင်ကစားဖို့ဝတ်စုံထည့်ထားတဲ့အိပ်အိမ်မှာကျန်ရစ်ခဲ့ပြီ….ဆိုင်မှာလဲဈေးဝယ်သူပါးလို့အရင်ကကိုကိုနဲ့ချစ်ရည်လူးခဲ့တာပြန်တွေးရင်ခွကြားလေးမှာစိုတိုတိုနဲ့..အိမ်ပြန်ပြီဝတ်စုံယူရင်လဲကားပိတ်တာနဲ့ဆိုအသွားအပြန်၁နာရီခွဲလောက်ကြာဦးမယ်..ဂျင်ကလဲကစားနေကြဆိုတော့မကစားပဲမနေနိုင်တာနဲ့ဒီနေ့ဝတ်လာတဲ့ထမီအပြာအကျႌလက်ပြတ်အဖြူပေါ်မှာရောင်စုံအစက်အပေါ်ကပန်းရောင်လက်ပြက်လေထပ်ဝတ်ထားတဲ့ပုံစံနဲ့ပဲပေါက်တောဝက လဝင်း ကစားနေကြ ……..ဂျင်ကိုလာခဲ့မိတယ်…။ ဝတ်စုံမပါတော့အပေါ့စားလေးတွေပဲလုပ်ပြီးပြန်မယ်ပေါ့ဂျင်ခန်ထဲရောက်တော့ကစားလက်စ၂ယောက်ရှိသေးတယ် လဝင်း ရောက်ပြီးခဏထိုင်အကြောလေိာ့နေတုန်းပဲသူတို့လဲပြန်သွားကြတယ်ဂျင်ခန်းမတစ်ခုလုံးမှာ လဝင်းနဲ့နည်ပြဆရာ၂ယောက်ရယ်၃ယောက်ထဲရှိတော့တယ်..သူတို့ကလဲ၂ယောက်လုံးကဂျင်ကစားလက်စမို့လားနည်းပြရတာsmartကျအောင်လားမသိကိုယ်အပေါ်ပိုင်းဗလာအောက်ကအတွင်ခံလေးတွေနဲ့..အာနဲ့ လဝင်း လဲစိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီဖြစ်လာလို့ပြန်မလို့လုပ်နေတုန်း…တစ်ယောက်- ဟာ လဝင်း ပြန်တော့မလို့လာ မကစားတော့ဘူးလား-ဟုတ်ကဲ့ဆရာဝတ်စုံလဲမပါဘူး ပြီတော့ကစားရမှာလဲစိတ်မပါလို့ပြန်တော့မယ်- လဝင်းရယ်ဝတ်စုံနဲ့ကနေ့တိုင်းကစားနေကြပဲဟာတစ်ခါတစ်လေအသစအဆန်းဖြစ်အောင်ထမီလေးနဲ့ကစားကြည့်ပါလား-နေပါစေတော့ဆရာရယ်နောက်နေ့မှပဲကစားတော့မယ်အဲ့အချိန်မှာပဲဘေးကတစ်ယောက်ကဝင်ပြီ-လဝင်း ရယ်ဝတ်စုံနဲ့ကလူတိုင်းလာကစားနေကြ လဝင်း လဲကစားနေကြမို့ဆရာတို့လဲမြင်ရတာရိုးနေပြီအသစ်အဆန်လေးမြင်ဖူးတယ်ရှိအောင်ဒီတိုင်းထမီလေးနဲ့ပဲကစားကြည့်ပါလား ဆရာတို့လဲ လိုအပ်ရင်ကူပေးမှာပေါ့ကျမလဲငြင်းရမှာအားနာလာတာနဲ့ပဲ-အင်းလေဆရာတို့ကလဲတောင်းဆိုနေတော့ကျမလဲကစားကြည့်တာပေါ့…လို့ဖြေပြီးအပေါ်ထပ်လေးကိုချွတ်ထမီကိုခြေသလုံးအလည်လောက်ပြင်ဝတ်ပြီအပြေးစက်မှာစပြီးပြေးကြည့်လိုက်တယ်။ တစ်ယောက်ကကျမနောက်ကတစ်ယောက်ကအရှေ့ကနေလာရပ်ကြည့်နေတယ်။ အရှေ့ကတစ်ယောက်က ကျမပြေးလိုက်တိုင်တုန်တုန်နေတဲ့ရင်သားတွေကိုစိုက်ကြည့်နေတယ်နောက်ကတစ်ယောက်ကလဲကျမရဲ့တင်သားတွေနိမ့်တုံမြင့်တုန်လှုပ်ရှားနေတာကိုကြည့်ပြီး ပြစ်မှား နေတာအသေအချာပြောနိုင်တယ်…ရှေ့ကတစ်ယောက်ကတစ်ကိုယ်လုံးမှာအတွင်ခံတစ်ထည်ထဲနဲ့ဂျင်ကစားလို့အချိုးကျကျကြည့်ကောင်းတဲ့ကိုယ်လုံးအဆတ်အပေါက်ကိုကျမမြင်နေရတယ်..ဖိုဓာတ်နဲ့ကင်တာကြာနေတဲ့ကျမစိတ်ထဲလဲမရိုးမရွလေးဖြစ်လို့ပေါ့…ပိုဆိုးတာက သူုအတွင်းခံထဲကညီမောင်က ကျမကိုကြည့်နေရင်းရှေ့ကိုပိုဖုဖောင်းလာပြီး အမြောင်းလိုက်ကြီးထင်းထင်းကြီးပေါ်လာတော့ငုတ်နေတဲ့ကာမစိတ်တွေလဲကြွလာမိတယ်.. ကျမဂွကြားလေးမှာတောင်စိုတိုတိုနဲ့အဖုတ်ထဲကယားသလိုဖြစ်လာမိတယ်ကျမလဲသူ့ပေါင်ကြားထဲကမျက်စိကိုမခွါနိုင်အောင်ဖြစ်နေတာနောက်ကတစ်ယောက်ကဂျင်ခန်းအဝင်တံခါးကိုပိတ်လိုက်တာတောင်မသိလိုက်မိဘူးလက်လေ့ကျင့်ခန်းအတွက်စပရင်းကိုဆွဲတော့လဲတစ်ယောက်ထိန်းပေးသလိုနဲ့နောက်ကျောကနေသူ့အချောင်ကြီးလာလာကပ်တာခံရတော့ကျမမှာကာမစိတ်တွေတဖြည်းဖြည်းတက်တက်လာပြီလူလဲထူပူလာမိတယ်ဘေကရပ်ကြည့်နေတဲ့တစ်ယောက်ကိုလဲစပရင်း ကိုဆွဲလိုက်တိုင်လက်မောင်းသားကသူအချောင်နဲ့သွားပြီပွတ်မိနေတာပေါ့ရှင်…။…

အပျိုကြီးရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ် ကားအချိန်အကြာကြီးစီးရမှာကိုတွေးပြီး ကျွန်မရင်မောမိတယ်။ ကားစီးရင် ကျွန်မက မူးတက်တယ်လေ။ ကားထွက်ခါနီးမှ ကားပေါ်တက်ထိုင်တယ်။ ပြူတင်းပေါက်ကိုဖွင့်ထားပြီး ခေါင်းကို အပြင်နဲနဲထုတ်ထားလိုက်တယ်။ ဘေးခုံကလူမရှိတေါ့ နေရတာချောင်ချောင်ချိချိပဲ ။ “အးးးး” ကားစထွက်မှလူတစ်ယောက်ပြေးတက်လာပြီး ကျွန်မဘေးမှာ ဝုန်းဆို ခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုင်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ sorryပါလို့ ကျွန်မကိုတောင်းပန်တယ်။ သူ့ပုံစံကြည့်ပြီး ကျွန်မလည်း စိတ်ပြေလိုက်တာပေါ့။ မြင့်မားသောအရပ်နှင့်လိုက်ဖက်စွာ ခန္ဓာကိုယ်က ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းသည်။ ကားမီးရောင်အောက်မှာ အသားအရည်က ဝင်းနေသည်။ ထူထဲတဲ့မျက်ခုံး နှာတံချွန်ချွန် သေသပ်တဲ့နှုတ်ခမ်း လေးထောင့်ဆန်တဲ့မေးရိုးတွေနဲ့ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ သူ့ပုံစံလေးက ကျွန်မထက်၄နှစ် ၅နှစ်တော့ ငယ်မည်ထင်ပါသည်။ အလန်းစားလေးနဲ့တစ်ညလုံးကားတူတူစီးရမယ့်အရေးကိုတွေးပြီး ကားမူးတောင်ပျောက်သွားသလိုပဲ။ ကားပေါ်မှာပြတဲ့မြန်မာကားကို ကြည့်နေတုန်းသူက စကားစပြောလာသည်။ “ရန်ကုန်ထိလား အစ်မ” “အင်းးး မင်းရော” “ကျွန်တော်လည်း ရန်ကုန်ထိပဲ။ ဒါနဲ့ အစ်မက တစ်ယောက်ထဲလား။ချောချောလှလှလေးတစ်ယောက်ထဲ ခရီးမသွားသင့်ဘူးဗျ။” ကျွန်မမျက်လွှာချထားမိသည်။…

ဆရာစိတ်ကြိုက် ကျတော်က ဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါ။ နံမည်ကတော. အောင်မြတ်ပါ။ စစ်တပ်ကနေ ပြောင်းလာတဲ. ဆရာဝန်ကြီးပေါ.ဗျာ။ အသက်ကတော. ၃၅ နှစ်ဗျ။ မိန်းမလား ရှိတာပေါ.၊ အသက် ၂၅နှစ်အရွယ် ဆရာဝန်မလေးပေါ.ဗျာ။ ကျတော်လား သူ.အရင် အများကြီး ထားခဲ.ဖူးတာပေါ. မယူတာပဲရှိတယ်။ လူကောင်ထွားထွား အရပ်က ၅ပေ၁၁လက်မ၊ ပောင်ချိန် ၁၆၀ ဆိုတော. လူကောင်ကြီးကြီး ဟိုဒင်းလဲ ကြီးကြီးပေါ.ဗျာ။ စော်တွေဆို ဘယ်တွေ.မရှောင်ပဲ အပျိုကော အအိုကော လင်ရှိတာကော တခုလပ်ကော ဘာမှ မရှောင်ဘူး တွေ.မရှောင်ပေါ.ဗျာ။ လူပျိုပေါက်ဘဝထဲက အတွေ.အကြုံတွေရှိလာတော. ဆရာဝန်လဲ ဖြစ်ကော ဘာပြောကောင်းမလဲ လိမ်.လို. သိပ်ကောင်းပေါ.ဗျာ။ အခုပြောမှာက ကျတော်နဲ. မန်းတလေးမှာ တွေ.ကြုံခဲ.ရတဲ. အဖြစ်အပျက်ကိုဗျ။ကျတော.မိန်းမက နေပြည်တော်မှာ တာဝန်ကျတယ် ကျတော်ကတော. မန်းလေးမှာပေါ.။…

တမ်းတလိုလားနေမိသည် မိုးကအရမ်းသဲသဲမဲမဲရွာနေသည်.. ။ လေရောမိုးရောသည်းထန်နေသည်.. ။အိမ်မှာစနိုးတယောက်ထဲ.. ။အမေက..ဒီနေ့ အလုပ်ပိတ်ရက်မို့.. အန်တီဒေါ်လီတို့အိမ်ကိုသွားသည်. . ။အကြီးမမိုနာကဒီနေ့.. အလုပ်သွားသည်. . ။အိပ်ရာထဲစောင်ခြုံကာကွေးနေမိသည်. .။ ကျောင်းကအတန်းဖေါ်သူငယ်ချင်းမီရှယ်လ်ဆီကငှားလာတဲ့ဒီဗွီဒီကိုသတိရပြီး စက်ထဲထိုးထည့်ပြီးကြည့်လိုက်သည်.. ။အာရှသူတွေနဲ့အဖြူကောင်တွေ နှစ်ပါးသွားတာတွေကိုကြည့်ပြီးစနိုးစိတ်တွေမရိုးမရွဖြစ်လာသည်.။ လေးဘက်ကုန်းကာဖင်ထောင်ပေးထားနေတဲ့အာရှသူလေးကိုအဖြူကောင်က လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ဆောင့်လိုးနေတာကြည့်ပြီး.. စနိုးမှာခံချင်စိတ်တွေတဖွါးဖွါး ပေါ်ပေါက်ပြီးထကြွလာရတော့သည်..။ မီရှယ်လ်ကဒီ. .. ဒီဗွီဒီထဲကအာရှသူတယောက်ကစနိုးနဲ့ချွတ်စွတ်ဘဲ… ကြည့်ပါဆိုပြီးငှားလိုက်တာပါ. . ။စနိုးအိမ်နေရင်းထမိန်နွမ်းလေးဝတ်ထားးသည်..။ ကုတင်ပေါ်စောင်ခြုံရင်းကြည့်နေတာ.. အပြာကားထဲကယောကျၤားလိင်တန်ထွားထွားတွေကို ကြည့်ပြီးအသဲယားလာသည်. . ။စနိုးရဲ့ဖြိုးဖြိုးရွှေရင်တွေရဲ့နို့သီးလေးတွေ..မာတောင် လာသည်. . ။ပေါင်ကြားထဲကဆီးခုံကြီးကဖါးခုံညင်းကြီးတကောင်လိုခုံးမောက်ပြီး အဖုတ်ထဲကယားလာသည်.. ။အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေထူအမ်းပြီးယားလာသည်. .။ ပြေကျွတ်နေသောထမိန်အပေါ်ကဘဲအဖုတ်ကိုကိုင်စမ်းမိနေသည်. .လက်ချောင်းတွေက အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုစမ်းနေမိသည်.. ။ အရေတွေစိုနေပြီ..။လက်တဖက်က အဖုတ်ကိုပွတ်နေမိတဲ့အချိန်ကျန်လက်တဖက်ကနို့သီးတွေကိုစမ်းကြည့်ပြီး.. ပွတ်နေမိသည်.. ။ စနိုးအခုအချိန်အထိအပျိုစစ်နေသေးသည်.. ။သူမဖါသာ ပွတ်နှိုက်တာကလွဲလို့ယောကျၤားလီးနဲ့မတွေ့ဘူးသေး..။လီးနဲ့..အထိုးမခံဘူးသေးတာကို ပြောတာပါ.. ။လီးကိုတော့စနိုးကိုင်ကြည့်ဘူးပြီးပြီ..။စနိုးနဲ့..အမြဲတွဲဖြစ်တဲ့..ကျောင်းအတူ တက်တဲ့မီရှယ်လ်ကြောင့်ပေါ့. .။ ဒီတိုင်းပြည်ရောက်မှစနိုးအပျိုဖြစ်သည်လို့ပြောရမှာပါ…..

စပွန်စာဦး အထက်တန်းကျောင်းကြီးရဲ့ တစ်စင်းထဲသော လမင်းလေး သော်တာ ဟုသတ်မှတ်ခြင်းခံထားရသည့် ကောင်မလေးရဲ့ ဘဝမှာ ပန်းကလေးများကဲ့သို့ မလှပရှာပေ။ အမေမုဆိုးမကြီးနဲ့ ညီမငယ်တစ်ယောက် တို့နဲ့ အတူ ချို့တဲ့ဆင်းရဲစွာ နေရရှာ၏။ အမေမုဆိုးမကြီးက အကြော်ရောင်း ၊ရပ်ကွက်ထဲအဝတ်တွေလိုက်လျော်နဲ့သမီးနှစ်ယောက် အကူအညီယူကာဘဝကိုရုန်းကန်နေရသည်။ ထို့ကြောင့် အကြီးဆုံးသမီးဖြစ်နေသည့် သော်တာမှာငါးတန်း ၊ ခြောက်တန်းကျောင်းသူအရွယ် ကတည်းက မိခင်မုဆိုးမကြီး နဲ့ အတူ အဝတ်တွေ လိုက်လျှော် ၊ ရပ်ကွက်တွေပတ်ပြီးအကြော်လိုက်ရောင်းခဲ့ရသည်။ ဆင်းရဲသည့် ဒဏ်ကိုကောင်းစွာခံစားရသည့်အတွက် သော်တာမှာ အလွန်ပင် ချမ်းသာချင်သည်။ ကျောင်းခန်းထဲက ရွယ်တူကောင်မလေး တွေဝတ်သည သော်တာဝတ်ဖူးချင်သည်။့် ဂါဝန်လှလှလေးတွေမျိုး ဒီလိုဆင်းရဲနွမ်းပါးသည့်ကြားကပင် သော်တာ တစ်နှစ်တစ်တန်းမှန်မှန်အောင်ခဲ့သည်။ ချို့တဲ့ မှုကြောင့် ကျောင်းကိုနောက်ကျမှတက်ခဲ့ရ သဖြင့် သူမအသက် ၁၆နှစ်တွင် ရှစ်တန်းသို့သာရောက်ခဲ့ရသည်။ သက်တူရွယ်တူတွေက ၁၀တန်း…

နေသားတကျ မင်းဆွေနွယ်က သူမထက် အသက်နှစ်နှစ်ခန့်ကြီးပြီး မင်းမျိုးနွယ်ဟု ခေါ်သော သူမနဲ့ အသက်ရွယ်တူခန့်ရှိသူ ညီတစ်ယောက်ရှိသည်။ ညီမဖြစ်သူ ငွေစင်ကတော့ အသက် ၂၀ခန့်သာရှိသေးပြီး တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်ကို တတ်ရောက်သင်ကြားနေသည်။ အိမ်ဖော်များမရှိပဲ လူလေးယောက်သာနေသော အိမ်တွင် လူတစ်ယောက်လျော့သွားသည်က အလွန် သိသာ လွန်းသည်။ ရက်လည်နေ့မို့ အသုဘအိမ်တို့ထုံးစံအတိုင်း ဖဲရိုက်မည့်သူ မရှိတော့သလို ညစောင့်မည့်သူတို့လဲ မလာတော့။ ညီမဖြစ်သူ ငွေစင်ပင် ပင်ပန်းစွာ အိပ်စက်နေပြီထင်။ ရွှေစင်ကတော့ ထမင်းစားခန်ူမှာ ကော်ဖီတစ်ခွက်ရှေ့ချပြီး ငိုင်နေမိသည်။ ရွှေစင် မအိပ်သေးဘူးလား အသံကြောင့် သတိဝင်ကာ လှည့်ကြည့်တော့ မင်းမျိုးနွယ်။ သြော် ကိုမျိုး အင်း အိပ်မရသေးလို့……. ။ မင်းမျိုးက ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ -ငါ့ကော်ဖီတစ်ခွက်လောက် ဖျော်ပေးပါလား…… မင်းမျိုးက သည်အတိုင်းပင် ။ ကိုယ့်ပါကို…

လိုတဲ့အချိန်စိတ်ကြိုက် ဆရာရယ်…ကျမ ဘယ်လောက် ဒက်စပရိတ် ဖြစ်နေသလဲ ဆိုရင်..ဆရာသာ ကျမကို ဒီဥစ္စာ ကူညီမယ် ဆိုလို့ ရှိရင် ဆရာ့ကို ကျမ ကိုယ်ကို ကျမ ထိုးအပ်..ဆရာ လိုရာသုံးစေ ဆိုပြီး ကျေးဇူးဆပ်ဖို့ အထိတောင် ပြင်ဆင်ထားတယ် ဆိုတာ အရှက်ကို ဘေးဖယ်ထားပြီး ပြောပြပါရစေရှင်….” သူ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ပြောနေတာပါ ။ “ အေးဗျာ……ခင်ဗျား ဒီလောက်တောင် ခက်ခဲနေတာကို တွေ့ရတော့လည်း ကျနော် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ငြင်းလို့ရမလဲလေ…အင်း……ဒီလိုလုပ်…..” “ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲဟင်..ဆရာ…ဆရာ ဖြစ်စေချင်တာကို ပြောလေ….” ငွေချေးတော့မယ့် ပုံ ပေါက်လာလို့ ဒေါ်ဆွေဆွေလှိုင် အငို ရပ်သွားပြီး မျက်နှာလေး လန်းလာသည် ။ “ ဟိုဗျာ..ဒါ ခင်ဗျား ပြောလာလို့…

အမှေးပါးလေး “ဆရာ့တပည့်ကို ကြိုက်သလို ဆုံမပါဆရာ ကျွန်တော်တို့ခွင့်ပြုပါတယ်” ကျွန်တော်က ဆေးတက္ကသိုလ်တက်နေတာ။ မိဘက သိပ်မချမ်းသာတော့ ၁၀တန်းကျောင်းသူကျောင်းသားတွေကို ဂိုက်လုပ်ရင်း တဖက်တလှမ်းက ကျောင်းစရိတ်ရှာတယ်။ အခု ဂိုက်လုပ်ပေးရမယ့်ကောင်မလေးက မေမိုးယံ။ တအိမ်လုံးရဲ့ အချစ်တော် တကယ့် အဆိုးလေး။ သူ့မိဘတွေက ကြိုက်သလိုဆုံးမပါပြောပေမယ့် အသက်သိပ်မကွာတဲ့ကောင်မလေးကို ရိုက်ဆုံးမလို့ဖြစ်ပါ့မလား။ “ဒီတပုဒ်ကို ကျွန်တော်နဲ့တူတူ အလွတ်ဆိုကြည့်ရအောင်” ကျွန်တော်က စာကျက်ဖို့ပြောပေမယ့် မေမိုးယံက ဂျစ်ကန်ကန်လုပ်နေသည်။ တကယ်တော့ ကောင်မလေးက ကျွန်တော်ချော့တာခံချင်လို့ တမင်လုပ်တာ။ ဆင်းရဲတဲ့ဘဝမှာ ရုပ်ရည်ချောမောတာ ယောက်ျားလေးဖြစ်စေ မိန်းကလေးဖြစ်စေ သိပ်မကောင်းဘူးဗျ။ ကျွန်တော့်ရည်မှန်ချက်က ဆရာဝန်ဖြစ်ဖို့။တပည့်ကျောင်းသားတွေနဲ့ညီအကိုလိုနေလို့ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် တပည့်ကျောင်းသူတွေကကျတော့ ကိုကြီးနဲ့ညီမလေး ဇာတ်လမ်းခင်းချင်ကြတယ်။ ကျွန်တော်သာ စိတ်အလိုလိုက်မိရင် ကျွန်တော့်ရည်မှန်းချက်ပျက်တာကြာပေါ့။သတိထားပြီးရှောင်ရင်း သူတို့ကိုလည်း စာမေးပွဲအောငိသွားအောင် ဂရုစိုက်ရတယ်။ မေမိုးယံကကျတော့ မရဘူး။ဆိုးလွန်းတယ်။ ကျွန်တော် စာစသင်ပြီး…

ဒါအော်ရီဂျင်နယ်ပါ တစ်ခြားသူတွေရောက်ကြပြီလား စပယ် အအေးဆိုင်လေးတစ်ခုရဲ့ ကောင်တာမှာ ငွေရှင်းဖို့တန်းစီနေတုန်း နာမည်ခေါ်ပြီး မေးလိုက်တဲ့အသံ ကြောင့် ကျွန်မလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကျွန်မတစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့လူတစ်ယောက်…… ဦးထုတ်ကိုခပ်ငိုက်ငိုက် ဆောင်းထားတော့ မျက်နှာကိုလည်းသေချာမမြင်ရဘူးလေ။ သူကကျောပိုးအိတ်ခပ်ကြီးကြီးတစ်ခုလည်း လွယ်ထားသေးတယ်။ ရုတ်တရက်ကြောင်သွားပေမဲ့ ဘယ်သူဆိုတာ ကျွန်မမှတ်မိလိုက်ပါတယ်။ “ အော်……ကိုလတ်ဇင်လား…..ဘယ်သူမှမရောက်ကြသေးဘူး စပယ်ပဲရောက်သေးတာ” အလိုက်သင့်ပြန်ဖြေရင်းသူ့ကိုအကဲခတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူက အွန်လိုင်းကနေ ခင်မင်ခဲ့တဲ့ ကျွန်မသူငယ်ချင်းပါ။ မနေ့တနေ့ကမှ နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်ပြီး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ ချိန်းထားလို့ ကျွန်မလည်း ဒီဆိုင်ကိုရောက်နေတာ။ ဓာတ်ပုံတွေမြင်ဖူးထားပေမဲ့ ရုတ်တရက်အပြင်မှာဆိုတော့ ကျွန်မဘယ်မှတ်မိပါ့မလဲ။ သူကတော့ ကျွန်မကို တန်းပြီးမှတ်မိတဲ့အပြင် အရင်တည်းက အပြင်မှာခင်ဖူးတဲ့သူငယ်ချင်းလို ရင်းရင်းနှီးနှီးစကားတွေဘာတွေပြောရင်း အေးဆေးပါပဲ။ နှစ်ယောက်သား မှာထားတဲ့အအေးတွေရတော့ စားပွဲတစ်ခုမှာဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ “ဟဲဟဲ ကိုလတ်ဇင်က စပယ့်ကို တန်းမှတ်မိတာပဲနော်…စပယ်က မှတ်မိဝူးတော့်” စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ကျွန်မပြောတော့ သူက…