Day: July 2, 2021

ခရီးသွားအတွေ့အကြုံ ကျနော်မန္တလေးကနေရန်ကုန်ကိုရွှေမန်းသူအိပ်စ်ပရက်စ်ကားနဲ့လာခဲ့တယ်။ကားကညနေ၅း၄၅မှာကားကြီးဝင်းကစထွက်တယ်ဗျ။ကျနော်ကခုံနံပါတ်၁၅ဆိုတော့ပြူတင်းပေါက်ဘေးမှာလေ။ခုံနံပါတ်၁၄ကလွတ်နေလို့စပါယ်ယာကိုမေးတော့ကျောက်ဆည်ကတက်မှာတဲ့။ကျနော်လည်းမှေးပြီးလိုက်လာတာပေါ့။ကားထဲကမီးတွေလင်းသွားလို့ကျနော်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ကျနော်ခုံဘေးကခရီးသည်အစ်မတစ်ယောက် ဖြစ်နေတယ်။သူနဲ့ကျနော်အပြန်အလှန်မိတ်ဆက်ကြတယ်။ဆောင်းတွင်းမို့အအေးဒဏ်ခံနိုင်အောင်ဆောင်တွေပေးထားတယ်။ ”မောင်လေး-မအေးဘူးလား–ဆောင်ခြုံလေ”ဆိုအဲ့ဒီအစ်မကြီးကစေတနာနဲ့ပြောရှာတယ်။ကျနော်တို့ကငပေငတေလိုနေတဲ့ကောင်တွေမို့လား။ဒါနဲ့ကျနော်ဆောင်ခြုံထားလိုက်တယ်။အဲ့ဒီအစမကြီးအသက်ကခန့်မှန်းရင်၃၀ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီ။ကျနော်ထက်၈နှစ်ကျော်လောကြီးမယ်။ညိုချောဗျ။ရီလိုက်ရင်ပါးချိုင့်ကပါသေးတယ်။ကျောက်ဆည်ကနေကားဆက်ထွက်တော့ကျနော်လည်းအိပ်လာတာပေါ့။ကျနော်တမှေးအိပ်ပျော်နေတုံးမှာဘဲကျနော့်လီးကိုတစ်ယောက်ယောက်ကကိုင်စွနေသလိုခံစားရလိုက်လို့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ဘေးကအစ်မကပြုံးပြတယ်။ ”အဆင်ပြေလားတဲ့”မေးတယ်။ကျနော်လည်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ဒါမိန်းမတွေရဲ့အားသာချက်ဘဲနော်။သူတို့စိတ်ထလို့ဘယ်ယောကျာ်းကိုမဆိုစလိုက်ရင်ဘယ်သူကမှညင်းတာမရှိဘူးလေ။ယောကျာ်းသာနှာထပြီးတစ်စိမ်းမိန်းမကိုဒီလိုသွားလုပ်လို့မှမရတာနော။သူလက်ကကျနော်စောင်ထဲလျှို သွင်းပြီးပုဆိုးပေါ်ကနေကိုင်စွနေတာလေ။ကျနော်ပုခုံးကိုမှီလာလို့သူအသက်ရှုမြန်နေတာကိုသိလိုက်တယ်။သူလည်းအတော်စိတ်ထနေပုံဘဲ ဗျ။ကျနော်လည်းဘေးကစောင်ခြုံထဲလက်လျှိုသွင်းပြီးဖက်လိုက်တယ်။နောက်နို့တွေကိုပွတ်ကစားပေးလိုက်တယ်။ သူဝတ်ထားတာဘလောက်အကျီမို့ကျောအောက်ကနေမတင်လိုက်ပြီးဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ဖို့ လုပ်တော့သူရှေ့ကိုနဲနဲကုန်းပေးတယ်။ဘရာစီယာချိတ်လည်းပြုတ်ရော နို့ကိုကိုင်တော့တာပေါ့။အိုတင်းနေတာဘဲဗျာ။နို့သီးခေါင်းကလည်း ပြောင်းဖူးစေ့လောက်လေးဗျ။တအင်းအင်းညီးသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။သူလက်ကလည်းလီးကိုစွနေရာကနေပုဆိုးကိုဖြေပြီးကိုင်ထားတယ်။လီးရည်ကြည်တွေနဲ့လီးထိပ်ကိုပွတ်တာဗျာ။ကျနော်ကြင်ကနဲဖြစ်ဖြစ်သွာတာပေါ့။နောက်ဂွင်းထုပေးတော့တာဘဲဗျ။ ကျနော်ကိုသူ့ဘက်လှဲ့ခိုင်းပြီးကစ်ဆင်ဆွဲသေးတယ်။တစ်ကားလုံးလည်းအိပ်နေ ကြပြီလေ။ကျနော်လည်းဖက်ပြီးနို့ကိုင်နေတဲ့ဘယ်လက်ရုတ်ပြီးထမီထဲလက်လျှိုသွင်းလိုက်တယ်။ဟာဗျာအရည်တွေမှရွှဲနင့်နေရောဘဲ။ကျနော်လည်းလက်ခလယ်နဲ့စောက်စိကိုဖွဖွလေးကုတ်ဆွဲလိုက်တာပေါ့။ “မောင်လေးရယ်–“ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။သူလက်ကလည်းဂွင်းထုပေးတာမြန်လာတယ်။ပြီး”မောင်လေးဒစ်က–အကြီးကြီးဘဲနော်”လို့ပြောသေးတယ်။ကျနော်လည်းပြီချင်လာပြီလေ။ဒါကြောင့်လီးရည်တွေပန်းထွက်ရင်ကားကပေးထားတဲ့စောင်မှာပေမှစိုးလို့ပုဆိုးကိုပြန်အုပ်လိုက်တယ်။ ”ပြီးတော့မှာလား”တဲ့မေးတယ်။ကျနော်ခေါင်းညိမ့် ပြတော့သူ့ဆလင်းဘက်အိပ်ထဲကလက်ကိုင်ပုဝါလေးထုတ်ပြီးလီးရည် တွေသုတ်ပေးဘို့လုပ်တယ်လေ။ကျနော်ပြီးသွားတယ်။သူကပြီနေတာ တောင်ဆက်ထုပေးနေတာဗျ။အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ။နောက်”မောင်လေးအရည်တွေကအများကြီးနော်တဲ့။ကျနော်အလှဲ့ပြီးတော့သူ့အလှည့်ပြန်ရောက်ပြီ။ကျနော်ထမီအောက်ကလက်လျှိုပြီးစောက်ဖုတ်ထဲ လက်နဲ့ထဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။သူအရမ်းကောင်းနေတယ်နော်မှီကိုခေင်းတခြမ်းစောင်းမှီရင်းဖီးလ်ယူနေတယ်ဗျ။ကျနော်လည်းမရပ်မနားဆောင့်တာပေါ့။ ဆယ်ငါးမိနစ်ကြာမယ်ထင်တယ်။”တော်ပြီမောင်လေး” လို့ပြောလာတယ်။ကျနော်လက်ပြန်ထုတ်တော့သူလက်ကိုယူပြီးလက်ကိုင်ပုဝါနဲ့သုပ်ပေးတယ်။ကျနော်က”မမလည်းအရည်တျွေအများကြီး နော်”လို့ပြောတော့”အရမ်းကောင်းတာကိုမောင်လေးရယ်-မောင်လေးဒါကြီးနဲ့လုပ်တာကိုခံချင်လိုက်တာ”လီးကိုပုဆိုးပေါ်ကအုပ်ကိုင်ရင်းတောင်းတောင်းတတလေသံလေးနဲ့ပြောလာတယ်ဗျာ။၁၁၅မိုင်ရောက်တော့မှသူနဲ့ကျနော်စကားတွေပြောဖြစ်တယ်။ “မောင်လေးကလူပျိုလား”တဲ့။ကျနော်ကဟုတ်တယ်လို့ပြောတော့”မမလည်းအိမ်ထောင်မရှိပါဘူး”တဲ့။သူသုံးနှုံးသွားတဲ့စကားကအရမ်းလှတယ်နော်။နောက်”မမကိုအထင်မသေးပါနဲ့–မမမောင်လေးအိပ်ပျော်နေတဲ့–မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း–ဖီးလ်အရမ်းဝင်လာလို့ပါ”တဲ့။ပြီး”မမ ဆန္ဒကိုလက်ခံပေးလို့ကျေးဇူးပါ”တဲ့။ရန်ကုန်ကျရင်ကျနော်နဲ့အတူနေဘို့ပါပြောတယ်။ အခုမှသူ့ကိုသေချာကြည့်မိတော့မှပုပုလုံးလုံးလေးဗျ။ကားပြန်ထွက်တော့ကျနော်ကိုဂွင်းတစ်ချီထုပေးသေးတယ်။သူ့ကိုလည်းလက်နဲ့ငါးမိနစ်လောက်ဆောင့်ပေးရတယ်။သူဘယ်နှစ်ချီပြီးတယ်ဆိုတာကျနော်မသိဘူး။ ရန်ကုန်ရောက်တော့မနက်လေးနာရီမထိုးသေးဘူး။ကကနဲ့သူ့တိုက်ခန်းကိုခေါ်သွားတယ်။ဟိုရောက်တော့မျက်နှာသစ်ရေချိုးပေါ့ဗျာ။နံနက်စာကတော့သူဘဲရေခဲသေတ္တာထဲကထုတ်ပြီးစီစဉ်တယ်။အိမ်ရှေ့မှာချိတ်ထားတဲ့ဓာတ်ပုံတွေကြည့်မှသူဟာရှေုနေဆိုတာသိရတော့တယ်။ “ကဲမုန့်လာစားတော့လေကွာ”ဆိုမှကျနော်သတိပြန်ဝင်ပြီးသူအနားကိုသွားတယ်။ပေါင်မုန့်နဲ့ကြက်ဥဟဖ်ဖရိုက်ကြော်ဗျ။ပြီးမှသူအကြောင်း ပြောပြတယ်။ မိဘတွေမရှိတော့ဘဲတစ်ဦးတည်းတဲ့။မန္တလေးကိုအမှုလာလိုက်တာတဲ့။စကားပြောဆို့ပီးလာဆိုသူအိပ်ခန်းထဲခေါ်သွားတယ်။မတ်တတ်ရပ်လျက်ကစ်ဆင်ဆွဲကြတယ်။ပြီးသူရောကျနော်ရောအဝတ်တွေချွတ်ပြီးကုတင်ပေါ်တက်တယ်။ကျနော်သူနို့တွေစို့တော့သူလူး ပြီးညီးနေတာပေါ့ဗျာ။ကျနော်လည်းဒီလိုတခါမှမကြုံဘူးတော့တတ်သမျှမှတ်သမျှဗိုက်တွေပါလျာနဲ့ယက်ပစ်တာဗျ။ သူခါယမ်းနေရောကျနော် သူပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီးဘာဂျာကိုင်တော့သူပေါင်ကားပေးတာ၉ဝိံဘဲဗျ။တော်တော်အကြောပျော့တယ်။ဘားဂျွမ်းကစားဘူးတယ်နဲ့တူတယ်။ ဖီးလ်တက်ပြီးထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေလည်းမနဲဘူး။သူ့အကြောင်းသူသိလို့ထင်တယ်မွှေ့ယာပေါ်မှာထမီခင်းထားတယ်လေ။ကျနော်လည်းစောက်စိကိုနှုတ်ခမ်းထဲမြုတ်ပါခာအောင်စုတ်တာပေါ့။တခါတလေလည်းအတွင်းအသားနုလေးတွေကိုလျာထိပ်နဲ့ထိုးယက်တယ်လေ။ ခါယမ်းရင်း”မောင်လေးရယ်–မမကောင်းလွန်းလို့–အသဲခိုက်အောင်–ချစ်သွားပြီ”တဲ့ပြောတယ်ဗျ။သူမောလို့ဆိုအတင်းရပ်ခိုင်းတယ်။ကျနော်ရပ်လိုက်တော့သူခနနားတယ်။ကျနော်လည်းလီးကအတော့်ကိုတောင်နေပြီလေ။သူကကျနော့်အပေါ်တက်ခွပြီးနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ရင်နို့တွေနဲ့ရင်ဘတ်ကိုပွတ်တယ်။ကျနော်လျာကတခါတခါသူ့ပါးစပ်ထဲပါသွားတယ်။လည်ပင်းကိုဖွဖွလေးစုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်တာဗျာ။ကျနော်ဖီးလ်အရမ်းရှိတာဘဲ။နောက်နားရွက်လေးကိုဖွဖွလေးကိုက်လိုက်နားပေါက်ထဲလျာနဲ့ထိုးလိုက်လုပ်တော့ကြက်သီးဖြန့်းဖန်းထရတောါတာပေါ့ဗျာ။ပြီးကျနော့်နို့တွေကိုလျာနဲ့ယက်ပေးတယ်။ အားလားကျနော်လူးရတဲ့အလှဲ့ပေါဗျာ။လီးကိုနို့နှစ်လုံးကြားထဲထဲ့ပွတ်ပြန်တယ်။ပြီးမှဂွေးဥကိုတစ်ချက်စုပ်ပြီးပုလွေကိုင်တော့တာဘဲဗျ။ဒစ်ကိုဖြဲပြီးလျာနဲ့ဝိုက်ယက်လိုကလီးတန်ပတ်လည်ကိုလျာနဲ့ယက်ခိုက်လုပ်ပြီးစုပ်တော့တာဘဲဗျာ။ကောင်းလွန်းလို့ကျနော်အံကြိတ်ထားရတယ်။အတော်ကြာမှ”မောင်လေးလိုးတော့လေ”တဲ့ပြောတယ်။ကျနော်လည်းအတွ့အကြုံမရှိတော့ယောင်တောင်တောင်ဖြစ်မေတာပေါ့။”မတ်တတ်ရပ်လိုက်မမပြမယ်”ဆိုကုတင်ပေါ်ရပ်ခိုင်းတယ်။သူကကျနော်ဘက်ခေါင်းလှည့်အိပ်ပြီး ကျောကနေကွေးလိုက်တယ်။သူခြေနှစ်ချောင်းကိုထိန်းခိုင်းထားတယ်။ ပြီးအပေါ်ကနေလိုးခိုင်းတော့တာဘဲ။ဆပ်ကပ်ထဲကပုံစံမျိုးတွေနေပြီး လိုးခိုင်းတာ။ကျနော်စာတောင်ဖွဲ့မရေးတတ်ပါဘူးဗျာ။ကျနော်တစ်ချီပြီးတော့သူသုံးချီပြီတယ်တဲ့။ကျနော်ကိုသူကမေးတယ်။”မမအပေးကောင်းရဲ့လား”တဲ့။လိုးပြီးသွားတော့ရင်းနှီးသလိုဖြစ်သွားပြီး”မမပေး တဲ့ပုံစံတွေကိုကျနော်အံ့အောပြီးနေတာ”လို့ပြောတော့သူဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်တယ်။”မမကိုရောချစ်ရဲ့လားတဲ့”ပြီး”မမကမင်းရဲ့လိုးမယား ဖြစ်သွားပြီနော်”တဲ့။သူအသုံးအနှုံးလေးတွေကအရမ်းလှတယ်မို့လား။ ကျနော်အတွက်တော့စားချင်တိုင်းစားလိ့ုံရတဲ့ဟင်းအိုးကြီးရသွားတာပေါ့ဗျာ ….. ပြီးပါပြီ။   Zawgyi   ခရီးသြားအေတြ႕အႀကဳံ က်ေနာ္မႏၲေလးကေနရန္ကုန္ကိုေ႐ႊမန္းသူအိပ္စ္ပရက္စ္ကားနဲ႔လာခဲ့တယ္။ကားကညေန၅း၄၅မွာကားႀကီးဝင္းကစထြက္တယ္ဗ်။က်ေနာ္ကခုံနံပါတ္၁၅ဆိုေတာ့ျပဴတင္းေပါက္ေဘးမွာေလ။ခုံနံပါတ္၁၄ကလြတ္ေနလို႔စပါယ္ယာကိုေမးေတာ့ေက်ာက္ဆည္ကတက္မွာတဲ့။က်ေနာ္လည္းေမွးၿပီးလိုက္လာတာေပါ့။ကားထဲကမီးေတြလင္းသြားလို႔က်ေနာ္မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့က်ေနာ္ခုံေဘးကခရီးသည္အစ္မတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတယ္။သူနဲ႔က်ေနာ္အျပန္အလွန္မိတ္ဆက္ၾကတယ္။ေဆာင္းတြင္းမို႔အေအးဒဏ္ခံႏိုင္ေအာင္ေဆာင္ေတြေပးထားတယ္။ ”ေမာင္ေလး-မေအးဘူးလား–ေဆာင္ၿခဳံေလ”ဆိုအဲ့ဒီအစ္မႀကီးကေစတနာနဲ႔ေျပာရွာတယ္။က်ေနာ္တို႔ကငေပငေတလိုေနတဲ့ေကာင္ေတြမို႔လား။ဒါနဲ႔က်ေနာ္ေဆာင္ၿခဳံထားလိုက္တယ္။အဲ့ဒီအစမႀကီးအသက္ကခန႔္မွန္းရင္၃၀ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိၿပီ။က်ေနာ္ထက္၈ႏွစ္ေက်ာ္ေလာႀကီးမယ္။ညိဳေခ်ာဗ်။ရီလိုက္ရင္ပါးခ်ိဳင့္ကပါေသးတယ္။ေက်ာက္ဆည္ကေနကားဆက္ထြက္ေတာ့က်ေနာ္လည္းအိပ္လာတာေပါ့။က်ေနာ္တေမွးအိပ္ေပ်ာ္ေနတုံးမွာဘဲက်ေနာ့္လီးကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကကိုင္စြေနသလိုခံစားရလိုက္လို႔မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ေဘးကအစ္မကၿပဳံးျပတယ္။ ”အဆင္ေျပလားတဲ့”ေမးတယ္။က်ေနာ္လည္းေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။ဒါမိန္းမေတြရဲ႕အားသာခ်က္ဘဲေနာ္။သူတို႔စိတ္ထလို႔ဘယ္ေယာက်ာ္းကိုမဆိုစလိုက္ရင္ဘယ္သူကမွညင္းတာမရွိဘူးေလ။ေယာက်ာ္းသာႏွာထၿပီးတစ္စိမ္းမိန္းမကိုဒီလိုသြားလုပ္လို႔မွမရတာေနာ။သူလက္ကက်ေနာ္ေစာင္ထဲလွ်ိဳ သြင္းၿပီးပုဆိုးေပၚကေနကိုင္စြေနတာေလ။က်ေနာ္ပုခုံးကိုမွီလာလို႔သူအသက္ရႈျမန္ေနတာကိုသိလိုက္တယ္။သူလည္းအေတာ္စိတ္ထေနပုံဘဲ ဗ်။က်ေနာ္လည္းေဘးကေစာင္ၿခဳံထဲလက္လွ်ိဳသြင္းၿပီးဖက္လိုက္တယ္။ေနာက္ႏို႔ေတြကိုပြတ္ကစားေပးလိုက္တယ္။ သူဝတ္ထားတာဘေလာက္အက်ီမို႔ေက်ာေအာက္ကေနမတင္လိုက္ၿပီးဘရာခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္ဖို႔ လုပ္ေတာ့သူေရွ႕ကိုနဲနဲကုန္းေပးတယ္။ဘရာစီယာခ်ိတ္လည္းျပဳတ္ေရာ…

အပျိုနုနု ထွဋ်ထွဋ် ကျမ နာမည်ကတော့ ဖြူဖြူပါ ။ကျမ ငယ်ရွယ်စဉ် ကျောင်းသူဘဝတည်းကပင် ကျမ အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရတယ်။ ကျမ ဘဝ ဆိုးလိုက်တာ ။မိန်းခလေးတွေ ဘဝဟာ အားမတန် မာန်လျှော့ ဆိုသလို ကျမ ဘဝက လူယုတ်မာ ကိုဘကြမ်းလက်ထဲမာ ပန်းကောင်း အညွှန့်ချိုးခံလိုက်ရတာ ခုထိ ရုန်းမထွက်နိုင်သေးပါဘူး ။ဘာကြောင့်ဆိုတော့ ကျမ ဆယ်တန်းအပြီး မုဆိုးမ တစ်ယောက်ထဲ ရုန်းကန်ရင်း ပညာတွေသင်ပေးခဲ့တဲ့ အမေ့ ရွာကို ပြန်လာခဲ့တယ် ။ ငယ်ကလည်းငယ် အလှသွေးကြွယ်တဲ့အရွယ် ယောက်ျားတွေ မျက်စိကျလောက်တဲ့ တင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးကြီး ရင်ကြီးကြီးမောက်မောက် ခါးသိမ်သိမ်လေးနဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ လှချင်တိုင်းလှနေတဲ့ အပျိုရိုင်းလေးဆိုတော့ ရွာသားတွေ မျက်စိထဲ ကျမ ကို အတော်လေး မျက်စိကျနေကြသည်ပေါ့ရှင် ။ထိုအထဲ ရွာမျက်နှာဖုံး…

ခေးရဲ့ညုတုတု ဒီတစ်ခေါက်ခြံထဲကိုလာတာဦးစိုင်းလုတစ်ယောက်ထဲဖြစ်လို့ခမ်းအံ့အောနေသည်။ခါတိုင်းတောင်ကြီးကနေဟဲဟိုးကော်ဖီခြံကိုလာတိုင်းစော်တစ်ပွေအမြဲတန်းပါလာတတ်လို့ခမ်းကချက်ပြုတ်ပေးပြီးတာနဲ့အိမ်ပြန်ပြီးရှောင်နေရသည်။ ဦးစိုင်းလုကခမ်းကိုဝက်လက်ပေါင်းစားချင်တယ်ဆိုလို့မီးဖိုထဲမှာအလုပ်ရွုပ်နေတုန်းဦးစိုင်းလုဝင်လာလို့”ဟဲဟဲဒီတစ်ခေါက်အန်ကယ်လာတာထူးဆန်းနေပါလား”လို့ပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းလုက”ဘာကိုထူးစမ်းတာလဲ”လို့ပြန်မေးလို့ရှမ်းသံဝဲဝဲလေးနဲ့”စော်မပါတော့တာလေ” လို့ပြောအပြီးမှာဦးစိုင်းလုက”ဒီမှာရှိနေတာဘဲ”လို့ခမ်းကိုလက်ညှိုးထိုး ပြသည်။ ခမ်းရင်တွေတုန်ပြီးမျက်လုံးတွေပြာသွားသည်။ခမ်းကသူရဲ့အလုပ်သမားဖြစ်သည့်အပြင်တစ်ခုလပ်ဖြစ်တာကိုသူသိရက်နဲ့ခမ်းကိုသူကမယားလိုနေမယ်ပြောတာဖြစ်လို့အံ့အောပြီးရင်တုန်သွားတာဖြစ်လေသည်။”ဟာအန်ကယ်ကလည်းခမ်းကအလုပ်သမားပါ”လို့ညှိုးငယ်စွာပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းလုကတကယ့်ကိုချမ်းသာပြီးအလုပ်သမားတွေကိုလည်းပြည့်စုံအောင်ထားသူဖြစ်သည်။သူ့ဖာသူမိန်းမပွေပေမဲ့လူတန်စားမခွဲခြားလို့ခမ်းအပါအဝင်အလုပ်သမားအားလုံးကလေးစားပြီးချစ်ကြသည်။ဒီကော်ဖီခြံကလည်းသူမလုပ်ရင်ဖြစ်ရဲ့သားနဲ့အလုပ်သမားတွေအလုပ်လက်မဲ့မဖြစ်အောင်သူလုပ်နေတယ်ဆိုတာလည်းအားလုံးသိသည်။ သူ့အကျိုးကိုရှေ့မထားဘဲသူအပန်းဖြေရန်အတွက်သာရည်စူးပြီးဘန်ဂလိုလေးတစ်လုံးဆောက်ကာတပါတ်တစ်ညအိပ်လောက်လာအပန်းဖြေခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးစိုင်းလုကခမ်းကိုဖက်ထားပြီး”ခမ်းကချောတယ်စေတနာလည်းကောင်းတယ်ဒါကြောင့်နောက်လာတိုင်းစော်ခေါ်မလာဘဲခမ်းနဲ့နေမယ်”လို့ပြောပြီးခမ်းနွုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်သည်။ခမ်းအတွက်လုံးဝမထင်ထားတာမို့ထပ်အံ့အောနေရပြန်တော့သည်။”အန်ကယ်ရယ်ဟင်းချက်အုံးမယ်လေ”ဆိုတော့ဦးစိုင်းလုအားမလိုအားမရဖြစ်သွားပြီးလွတ်လိုက်သည်။ ခမ်းကအိမ်ထောင်ကွဲပြီးကတည်းကဦးစိုင်းလုကော်ဖီခြံမှာဝင်လုပ်ခဲ့တာနှစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ခြံထဲမှာအလုပ်သမားတွေနေဘို့တန်းလျားဆောက်ပေးထားလို့လည်းအတော်အဆင်ပြေသည်။ လစာတစ်သိန်းဆိုပေမဲ့ ဆန်ဆီဆားကိုအခမဲ့ထောက်ပံ့လို့စားဝတ်နေရေးပူစရာမလို။ခမ်းလိုတစ်ဦးတည်းနေတဲ့ဘဝကသာသာယာယာဖြစ်သည်။ ခမ်းကတစ်ခုလပ်ဆိုပေမဲ့ကိုယ်လုံးကအတော်တောင့်သည်။အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေလို့ဖြူတဲ့အသားကနေလောင်ထားပေမဲ့အတော်ကြည့်ကောင်းသည်။ အသက်ကလည်းသုံးဆယ်ဝန်းကျင်မို့ငယ်ဂုဏ်ကမပျောက်သေး။ဦးစိုင်းလုတွေးနေရင်းခမ်းကိုစားမယ်လို့တွေးမိသည်။ဒါကြောင့်ဒီ အပါတ်ဂေါက်ကွင်းကစော်တွေကိုခေါ်မလာဘဲတစ်ဦးတည်းလာခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဟင်းချက်နေတဲ့ခမ်းကိုနောက်ကနေကြည့်ရင်းဦးစိုင်းလုစိတ်ပိုကြွပြီးလီးကတောင်လာသည်။ ခမ်းမကျက်သေးဘူးလားကွာ လို့မေးတော့ “ဟယ်ကလေးကျနေတာဘဲကွယ်”လို့ခမ်းကပြောသည်။ဦးစိုင်းလုက”ခမ်းနဲ့ဆိုကလေးလေးလိုဘဲပေါ့”လို့သူဌေးကြီးကြွေနေရှာပြီ။ခမ်းကတခစ်ခစ်ရီပြီး”ပြီးမှခိျိုချို တိုက်မယ်နော်”လို့လှည့်ပြောသည်။ ခမ်းမီးဖိုထဲကနေထမင်းစားစားပွဲပေါ်ဟင်းတွေတင်ပြီးအုပ်ဆောင်နဲ့အုပ်သည်။ပြီး”အန်ကယ်ခမ်းရေပြန်ချိုးအုံမယ်”လို့ပြောသည်။ဦးစိုင်းလူက”ချိုးမနေပါနဲ့ကွာ”ဆိုကလေးလိုထပ်ပူဆာပြန်သည်။ခမ်းက”ချွေး တွေနဲ့ကွာရွံစရာကြီး”လို့ပြောပြီးဆင်းပြေးသွားသည်။ဦးစိုင်လုလည်းရေချိုးလိုက်သည်။ခမ်းပြန်ရောက်ပြီးထမင်းဝိုင်းပြင်နေတုန်းဦးစိုင်းလုကခမ်းကိုဖက်ပြီးနွုတ်ခမ်းကိုနမ်းရင်းတစ်ကိုယ်လုံးပွတ်သပ်လေသည်။ ခမ်းက”ထမင်းစားပါအုံး”ပြောတော့”ချစ်ချင်ပြီခမ်းရယ်”ဆိုထမီကိုအတင်းဆွဲချွတ်သည်။”အိုကွာ”ဆိုဘဲပြောရသေးသည်ဦးစိုင်းလုလက်ကစောက်ပတ်ကြီးထဲမွေနှောက်နေလေပြီ။ခမ်းစောက်ဖုတ်ကအရည်တွေစမ်းမိတော့ဦးစိုင်းလုကလည်းခမ်းစိတ်ပါနေတယ်ဆိုတာကိုသိသွားသည်။ခမ်းရဲ့ခြေတဖက်ကိုဦးစိုင်းလုကဆွဲမပြီးထိုင်ခုံပေါ်တင်ကာ ဘာဂျာကိုင်ဘို့လုပ်သည်။ခမ်းက”အန်ကယ်ခမ်းကသူများလိုးပြီးသားနော်”လို့ပြောပေမဲ့မရ။စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးလျာကြီးကခမ်းစောက်ဖုတ်ပေါ်ထိလာသည်။”ရွီးကိုကြီးရယ်ရွံစရာကြီးကိုကွာ”ဆိုခမ်းကော့ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းလုနွုတ်ခမ်းမွေးတွေကလည်းတစ်ချက်ချက် စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်မိထိုးမိနေလို့ခမ်းတအားကောင်းနေသည်။ ခမ်းငုံ့ကြ ည့်ပြီးဖီးလ်ယူလိုက်သည်။ကာမဆန္ဒဆိုတာအလုပ်ရှင်နဲ့အလုပ်သမားဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်တောင်မရှိပါလားလို့ခမ်းတွေးမိလိုက်သည်။”ဝူးကိုကြီး ခမ်းအရမ်းယားတယ်ဝေ့ဖြေးဖြေးယက်ပါကွာ”လို့စောက်စိကကြင်ကနဲဖြစ်သွားလို့ခမ်းပြောလိုက်ရသည်။”ဝို့တော်ပြီလေကွာခမ်းမလိုးရသေးဘဲတစ်ခါပြီးပြီ”ဆိုတော့မှဦးစိုင်းလုရပ်ပြီးခမ်းကိုတင်းတင်းကြပ်ြက်ပ်ဖက်ထားသည်။ပြီး”ခမ်းကတအားသန့်တယ်”လို့ပြောသည်။ခမ်းလည်းဦးစိုင်းလုပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ဘွားကနဲလီး ကြီးကပေါ်လာသည်။လုံးပတ်ကလည်းခပ်တုတ်တုတ်အရှည်ကလည်းခုနှစ်ပေခွဲလောက်ရှိသည်။”ဝေးအကြီးကြီးဘဲဒါကြောင့်တောင် ကြီးကကောင်မတွေပြန်တဲ့နေ့တိုင်းမျက်တွင်းကျတာကို”ဆိုပြော ပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးလျာနဲ့တစ်ချက်ပင့်ယက်ပြီးနွုတ်ခမ်းနဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းလုခါးကော့လာပြီး”ခမ်းရယ်အရမ်းကောင်းတာဘဲ” လို့ခမ်းကိုချီးကြူးနေတော့သည်။ ခမ်းကအပျိုစဖြစ်ကတည်းကယောကျာ်းလီးကိုစိတ်ဝင်စားသူဖြစ်သည်။အဲ့ဒီကတည်းအိမ်မှာလူလစ်တိုင်းအစ်ကိုအခန်းထဲထဲကအောအခွေကိုခိုးခိုးကြည့်တတ်သည်။တခါတလေလည်းအပြာစာအုပ်တွေ့ရင်ခိုးဖတ်တတ်သည်။အောကားထဲကလီးစုပ်တာကိုမှတ်သားထားပြီးစိတ်ပါလို့လက်နဲ့အာသာဖြေတိုင်းငှက်ပျောသီးကိုအခွံခွါကာလီးလို့သဘောထားစုပ်ကြည့်တတ်သည်။ဒါ့ကြောင့်လီးစုပ်တာကျွမ်းကျင်ခြင်းဖြစ်သည်။နောက်သူကျွမ်းကျင်တာတွေလည်းဆက်လာအုံးမည်ဖြစ်သည်။ “ခမ်းတော်ပြီတော်ကြာတို့မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်”လို့ဦးစိုင်းလု ပြောယူရတော့သည်။ ”ကဲကိုကြီးကခမ်းပြောသလိုနေရမယ်”ဆိုတော့သူဌေးကြီးခမျာကလေးလေးလိုခေါင်းငြိမ့်ပြရသည်။ပြီးခမ်းက”ထိုင်ခုံပေါ်မှာလျောချထိုင်ဟုတ်တယ်အဲ့လိုခမ်းကကိုကြီးမပင်ပမ်းအောင်အပေါ်ကလိုးပေးမယ်”ဆိုကျောပေးခွလိုက်သည်။ ဒူးနှစ်ချောင်းကွေးကာစာက်ပတ်အဝမှာလီးတေ့ပြီးဖင်ကိုဝိုက်လို့ဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တော့သည်။”အီးအို့ဟိုးတော်လိုက်တဲ့ခမ်း”ဆိုအပေးကောင်းလွန်းလို့ဦးခမ်းလူထပ်ချီးကျူးရပြန်သည်။”ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ်ဘွပ်”နဲ့ဆောင့်ချက်ကမြန်လာသည်။”ကိုကြီးရယ်ကောင်းရဲ့လား” ဆိုတော့”အရမ်းကောင်းတာဘဲခမ်းရယ်”ဆိုတကဲ့ဖီးလ်သံနဲ့ဦးစိုင်းလု ုပြောလိုက်သည်။”အိုအိုခမ်းပြီးနေပြီအအအီး”ခမ်းလီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်းပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။ ပြီး”ကိုကြီးနောက်ကဆောင့်တော့”ဆို ဦးစိုင်းလုကိုလက်နောက်ပြန်ဆွဲပြီးလီးကျွတ်မသွားစေဘဲလေးဘက်ကုန်ပေးလိုက်သည်။ဒီးတခါဦးစိုင်းလုအလှည့်မို့ဦးစိုင်းလုဆောင့်တော့သည်။ဆောင့်လို့လီးတဆုံးဝင်တိုင်းခမ်းကဖင်ကိုမြန်မြန်ခါပေးနေပြန်သည်။အပေးကောင်းတဲ့ခမ်းကြောင့်ဦးစိုင်းလုအရမ်းခိုက်သွားတော့သည်။”အီးကိုကြီးရယ်လိုးပါခမ်းတအားကောင်းတယ်ကိုကြီးရယ်ကိုကြီးရဲ့လီးကြီးကိုခမ်းတအားဆွဲသွားပြီကွာလိုးလိုးကိုကြီးလိုး”နဲ့ခမ်းရဲ့ညီးပြောပြောသံနဲ့လွုပ်ရှားဟန်ကြောင့်ဦးစိုင်းလု”အို့ဟိုအီးဟီး”ဆိုအော်ကာခမ်းစောက်ပတ်ထဲလီးရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ပြီးအပေါ်ကနေခမ်းကိုဖက်ကာဝက်မှေးမှေးရင်းဟောဟဲဟောဟဲနဲ့မောနေသည်။သူ့ခမျာပိုက်ဆံချမ်းသာလို့ဆေးကောင်းမှီဝဲပြီးလီးတောင်ရပေမဲ့အသက်အရွယ်အရအမောဖေါက်နေပါလားလို့ခမ်းတွေးလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီးခမ်းက”ခမ်းခနပြန်မယ်တော်ကြာကျန်တဲ့အလုပ်သမားတွေရိပ်မိကုန်မှာစိုးလို့”ဆိုတော့နေ့ခင်းစားဘို့ရှမ်းခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲ ဝယ်ခဲ့ဆိုငွေနှစ်သိန်းခွဲထုတ်ပေးသည်။”ဟာတစ်ပွဲမှသုံးရာပါအများကြီးမလိုဘူးလေ”ဆိုတော့”ခမ်းအတွက်မုန့်ဘိုးလေ”လို့ပြောသည်။ ပြီး”ခမ်းကတို့မယားလေမယားဆိုတော့မယားစာရိတ်ပေးရမပေါ့”လို့ဆက်ပြောသည်။ခမ်းကစိတ်ထဲကနေတော်သေးတာပေါ့မယားစာရိတ်ဆိုလို့လို့တွေးမိလိုက်သည်။ နေ့လည်ခမ်းပြန်ရောက်တော့အလုပ်သမားခေါင်းနဲ့ဦးစိုင်းလုခြံအ ကြောင်းစကားပြောနေကြသည်။ခမ်းလည်းရှမ်းခေါက်ဆွဲနဲ့တို့ဟူး ကြော်ကိုဧည့်ခန်းစားပွဲသွားချပေးလိုက်သည်။ပြီးမီးဖိုတည်ကာကော်ဖီ ဖျော်ဘို့ရေနွေးသယ်ရင်းထိုင်နေသည်။ဦးစိုင်းလုမီးဖိုထဲဝင်လာတော့မှအလုပ်သမားခေါင်းပြန်သွားတာကိုသိရသည်။ခမ်းကထပြီးဦးစိုင်လုကိုဖက်ကာလီးကိုစမ်းကြည့်တော့ပျော့ခွေနေသည်။ ပြီး”လိုးပေးအုံးမှာလား”လို့ယောကျာ်းတွေကြိုက်တဲ့အသုံးအနွုံးကိုပြောလိုက်သည်။ဦးစိုင်းလုပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြကာအိမ်သာထဲဝင်သွားသည်။ကော်ဖီဖျောပြီးသွားချပေးတော့ဦးစိုင်းလုကဘေးခေါ်ထိုင်ခိုင်ပြီးလီးပျော့ကြီးကိုပုလွေကိုင်ခိုင်းသည်။ခမ်းကလီးပျော့ကြီးကိုနွုတ်ခမ်းသားနဲ့အရင်းကနေအဖျားထိကိုက်ပေးလိုက်သည်။”ခမ်းကလီးစုပ်တာအရမ်းကျွမ်းတယ်နော်”ပြောတော့ခမ်းပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ပြီး”ကိုကြီးခမ်းကိုအထင်သေးသွားတာလားခမ်းကကိုကြီးကောင်းမယ်ထင်တဲ့ဟာမျိုးလုပ်ပေးကြည့်တာခမ်းအိမ်ထောင်ကျခဲ့ပေမဲ့လီးမစုပါဖူးဘူး”လို့သူ ကျေနပ်အောင်ချွေးသိမ့်လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းလုကပြာပြာသလဲနဲ့”အဲ့လိုအဓိပ္ပာယ်မဟုတ်ဘူးခမ်း”ဆိုပြန်ပြောသည်။ခမ်းလည်းလီးပျော့ကြီးကိုငုံ ပြီးလီးတောင်ဘို့လီးထဲကသွေးကြောတွေဆီသွေးများများရောက်အောင်ဆက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးပျော့ကြီးမာစပြုတော့လက်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းဂွင်းထုပေးနေသည်။…

အာသာဖြေ အောင်အောင်။ တစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့အသိနဲ့ မကောင်းတာလုပ်ရန်အဆင်သင့်။ မျက်နှာမူရာမှာရှိတဲ့TVထဲကကိုယ်တုံးလုံး ဖိုမစုံတွဲရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့် ကာမစိတ်တွေတဟုန်ထိုးဆောင့် တက်လာရ၏။ လက်တစ်ဖက်ကလျော့တိလျော့ရဲ ပုဆိုးကြားမှာရှိတဲ့ ငယ်ပါလဗြောင်ကွတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားလျက်။ စနေကျောင်းပိတ်ရက်ပေမယ့် အဖေနှင့်အမေက အလှူအိမ်သွားလို့ ကန်ထရိုက်တိုက်ခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်တည်းအေးဆေး။ ”အောင်အောင်”တို့သားမိ သားဖ(၃)ဦးထဲ နေတဲ့ တိုက်ခန်းကအိပ်ခန်း(၂)ခန်းနှင့် ဧည့်ခန်း(၁)ခန်းအရှေ့မှာဝရံတာ ပီးတော့မီးဖိုခန်းရယ်။ TVကဧည့်ခန်းမှာထားတာကြောင့် ရှိသမျှအပေါက်တွေရဲ့ တံခါးတွေကိုပိတ်ထားပီး မဟုတ်တရုပ်ကားကြည့်နေတာ။ အသံတိတ်ကြည့်နေရပေမယ့် ဆော်ကိုလေးဘက်ထောက် အနေအထားနဲ့ နောက်ကနေအသဲအသန် ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတဲ့ ပုံစံကိုကြည့်ရတာ အားရတယ်။ဇာတ်လမ်းလည်းပြီးသွားရော ”အောင်အောင်”တစ်ယောက် ချုပ်တည်းထားတဲ့စိတ်တွေလွတ်ဖို့အတွက် မီးဖိုခန်းရှိအိပ်သာထဲအပြေးဝင်ခဲ့သည်။ ဂွင်းတိုက်ပြီးအာသာဖြေတဲ့အခါ စိတ်မှန်းရင် ပိုပြီးဖီးလ်တက်သယောင်မဟုတ်လား? ဒီတော့(၉)တန်းကျောင်းသူပေမယ့် ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ကြောင့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူထင်ရတဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းမလေး ”ခိုင်နှင်း” ကို စိတ်ကူးပုံဖော်ပြီး ပစ်မှားနေသည်။ သူမကတကယ်ကို စွဲဆောင်မှုရှိပြီး သူမကိုမြင်လျှင်စိတ်တွေထကြွတတ်သည်။ (၉)တန်းဟုမထင်ရက်စရာပင်။ သူရောဘာထူးလဲ?(၉)တန်းကျောင်းသားရဲ့ အဖိုအင်္ဂ ါတဲ့။…

အာသာပြေမယ်ထင်သလား ပူပြင်းလှသော နွေနေ့လေးတစ်နေ့ ။ ဒီနေ့ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့အိမ်ကိုအလည်သွားမိခဲ့တာက စရမှာပေါ့ ။ အိမ်ထဲကိုဝင်ဝင်ချင်းပဲ ” ဟာ သားကြီးမင်းလာတာနဲ့အတော်ပဲ ငါဒီနေ့ဆော် နဲ့ချိန်းထားတာကွ အိမ်ကိုခဏစောင့်ပေးစမ်းပါ ငါ့အမေလဲ သူ့ ညီမငါ့အဒေါ်ခေါ်သွားလို့ လှည်းကူးဖက်ခဏသွားတယ် ညနေမှပြန်ရောက်မယ် ထင်တယ် ” သူငယ်ချင်းရဲ့ပြောစကားကြောင့် ” ဒါများကွာ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီးသွားပေါ့ကွမင်းကလဲ ” ” အေး ငါ့ညီမဝမ်းကွဲလေးပါလာလို့ပေါ့ကွ ငါ့အဒေါ်က သူ့သမီးကိုအိမ်မှာထားခဲ့ပြီးသွားတာ ” သူ့စကားကြောင့် ဖုန်းနဲ့ဂိမ်းဆော့နေတဲ့ကောင်မလေး တယောက်ကို သတိထားပြီးကြည့်မိလိုက်တယ် ။ အငုံ ဘဝကနေ ပွင့်ချပ်တွေလန်ဖို့ တဖြေးဖြေးချင်းပွင့်နေတဲ့ နှင်းဆီပန်းတပွင့်လို သူ့အရွယ်လေးကနုနုထဋ်ထဋ် ကလေး ။ ရာသီစလာဖို့သိပ်မလိုတော့တဲ့အရွယ်ပေါ့ ။ ပူအိုက်လွန်းတဲ့နေကြောင့် စွတ်ကျယ်လိုအကျီ င်္လက် ပြတ်ပါးပါးလေးအောက်မှာ သူ့ရဲ့နို့အစုံက လက် တဆုတ်စာ…

အရသာခံ အိမ်နီးချင်းများဆိုတာထက်ခြေရင်းခန်းဆိုပိုမှန်မယ်။ကျွန်တော်တို့အရင်အိမ်က သစ်သားအိမ်လေးခန်းတွဲကိုး။နောက်မှ တိုက်ဆောက်လိုက်တာ။အဲ့တုန်းကကျွန်တော်အသက် ၁၆နှစ် ။ ကျွန်တော်တို့လူပျိုပေါက်တုန်းက ခုခေတ်ကလေးတေလို စော်ကြောင်ဖို့တွေမသိသေးဘူး။ဂိမ်းဆော့ ဘောလုံးကန် တီးထိုင် ဂစ်တာခေါက်ပဲရှိတာကိုးအရင်က။အဲ့တော့ ဆက်စ်ဆိုတာ ကိုယ့်ဘဝနဲ့မသက်ဆိုင်ဘူးထင်နေတုန်းမှာပဲ အဖြစ်အပျက်တွေက ကိုယ့်ဆီဆိုက်ရောက်လာခဲ့တယ်။ခြေရင်းခန်းက ကုလားလင်မယားက ပထမဆုံး မျက်မြင်ဆက်ဆံမှုကို အလင်းဖွင့်ပေးလိုက်သလိုပဲ။ ကုလားလင်မယားကလည်းရုပ်ရှင်ဆန်ဆန်ရယ်ပဲ။ ယောကျာ်းကညီမနဲ့ချစ်နေတာကိုအစ်မကကြားဖြတ်ယူထားတာဗျ….။အလုပ်ကတော့ ဖန်စီဆိုင်ဖွင့်ထားတာပေါ့အကြီးမက။တစ်ခါတစ်လေနယ်ဆင်းပြီးပစ္စည်းကိုယ်တိုင်ကောင်တယ်ရောင်းတယ်။ကျွန်တော့်ကိုဆို လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းပြီးမုန့်ဖိုးပေး မုန့်ကျွေးနဲ့ခင်ရှာတယ်။အကြီးမက နို့အုံကြီးကြီးဖင်ကားကား ကုလားကားထဲကမင်းသမီးလိုပေါ့(သိပ်တော့မချောဘူး) ကလေးမွေးပြီးနောက်ကျတော့လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး အပြင်ထွက်မရတော့ဘူး။တစ်ယောက်သွားတစ်ယောက်အိမ်စောင့်။မိန်းမကလည်းယောကျာ်းကို သဝန်တိုစိတ်မချဖြစ်ပေမယ့် စီးပွားရေးအရ ငွေရှာရတစ်ဖက်ဆိုတော့ အဖြစ်မနေနယ်ဆင်းရတဲ့အခေါက်မှာပေါ့….။ အဲ့နေ့ကနောက်ဖေးမှာလေးဂွတစ်လက်နဲ့ ကျုပ်ဆော့နေတုန်းအကိုလတ်က ထမင်းစားနေတာဗျ။ငှက်ကလည်းမရှိဟိုဒီငေးနေတုန်းအကိုလတ် ဂနာမငြိမ်တာကိုသတိထားမိသွားတယ်။ထမင်းစားနေရင်က ခြေရင်းခန်းဘက်ကိုအပေါက်ကနေသွားသွားချောင်းနေတာပေါ့။ခနနေတော့သူ့သူငယ်ချင်းလာခေါ်တာနဲ့ ထမင်းလက်စသတ်ပြီး လိုက်သွားပါလေရော….။ အဲ့တော့မှ သူချောင်းနေတဲ့အပေါက်ကိုသွားကြည့်တော့ ကိုယ့်အရပ်နဲ့မမှီဘူးဗျ ။ အာနဲ့တစ်ခြားအပေါက်လိုက်ရှာတော့ သနပ်ခါးသွေးခုံရှေ့နားလေးမှာ ခပ်ကျယ်ကျယ်အပေါက်လေးတွေ့လို့ကြည့်မိတော့မှ…. အားပါး…. ဘယ်အချိန်ထဲက. လိုးနေဆော်နေလည်းမသိဘူး ချွေးတွေရွှဲလို့နှစ်ယောက်လုံး(နွေရာသီကြောင့်လည်းနေမယ်)။ညီမဖြစ်သူနဲ့ အစ်မလင်နဲ့ကအဆက်မပြတ်ကြသေးတော့ အကြီးမ မရှိတုန်းကလေးလာထိန်းသလိုနဲ့…

ကြမ်းလေခိုက်လေ ကျွန်မကတော့ ခိုင်ခိုင်ဖြိုးပါ။ အသက်ကတော့ 23ဆိုပါတော့။ အမျိုးသားက သဘောင်္သားအရာရှိလေ။ သူကအရာရှိဆိုတော့ ဝင်ငွေကတော့ကောင်းပါတယ်။ သူက ခြောက်လမှတစ်ကြိမ်လောက်မှ မြန်မာနိုင်ငံကို ပြန်လာလေ့ရှိပါတယ်။ ပိုက်ဆံရှိတယ်လို့တော့ ပြောလို့ရပါတယ်။ ကိုယ်ပိုင် တိုက်နဲ့ခြံ။ ကိုယ်ပိုင်ကားက သုံးစီး။ ပြီးတော့ ကျွန်မလည်းတစ်ယောက်ထဲပြင်းတာနဲ့ မြို့မဈေးမှာ ဖုန်းဆိုင်ဖွင့်ထားတာက အခုဆိုရင် လက်လီ၊ လက်ကားတော်တော်လေးကို အရောင်းအဝယ်ကောင်းနေပါပြီ။ ကျွန်မကတော့ အမျိုးသားပြန်လာတဲ့အခါမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သဘောင်္တက်နေတဲ့အခါမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ပုံမှန်မနက် ၉ နာရီလောက်ဆိုင်သွားတယ်။ ညနေ ၄ လောက်ပြန်လာတယ်။ အိမ်မှာတော့ ခြံစောင့်ဦးလေးတစ်ယောက် ခေါ်ထားတယ်။ အဲ့ဒါလည်း အမျိုးသားက တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ စိတ်မချလို့ နေပြည်တော်က လူပျက်တယ်ဆိုပြီးတော့ သူနဲ့အမျိုးမကင်းတဲ့ ဦးလေးတစ်ယောက်ကိုခေါ်ထားပေးတာပါ။ သူ့နာမည်က ဦးမောင်တဲ့။ အသက်က ၄၅ လောက်တော့ရှိပြီ။ အားလုံးစိတ်ချရပါတယ်။ကျွန်မကိုလည်း လေးလေးစားစား ဆက်ဆံပြီး…

အရမ်းကောင်းနေပီ ကျွန်မနာမည် နှင်းဆီ ပါ ရန်ကုန်မှာ..ကွန်ပြူတာသင်တန်းလာတတ်တာပါ။ ဇာတိကနယ်မြို့လေး တစ်မြို့မှာပေါ့။ ရန်ကုန်မှာကတော့..မီးရဲ့.ဦးလေးတော်တဲ့ ဦးမောင်အိမ်မှာပဲနေပြီးတော့.သင်တန်းတက် ပါတယ်။ ရန်ကုန်ရောက်စကတော့……ဘာမှမသိသေးဘူးပေါ့ရှင်.အသက်က..18ပြည့်ပြီးလို့မှ..3လလောက်ပဲ ရှိသေးတာလေ..ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တော့.စာရင်းကိုင်နဲ့.ကွန်ပြူတာသင်တန်းလာတတ်တာပေါ့ရှင်။ ဦးမောင်အိမ်မှာနေရတာက..နေရေး၊စားရေး.အစစအရာရာအဆင်ပြေပါတယ်..အဖေကလည်း ..ဦးမောင်ဆီမှာသေချာအပ်သွားတာလေ.. ဦးမောင်တို့လင်မယားကလည်း.မီးကို.ဂရုစိုက်ပါတယ်. အိမ်မှာက.ဦးမောင်ရယ်.ဦးမောင်ဇနီး…..သူ့သား..မောင်လေး ဇော်ဇော်ရယ်ပဲရှိပါတယ်.. မောင်လေးက.ခုမှ 8တန်းပဲရှိပါသေးတယ.်..မီးက.သူ့ကို.ညညဆို.စာသင်ပြရတာပေါ့..ဦးမောင်တို့က..တစ်ခန်းအိပ်ပါတယ်။ မီးကတစ်ခန်း..မောင်လေးဇော်က.တစ်ခန်းပေါ့။ တစ်ညပေါ့.ရှင်..မီးညဖက်..အပေါ့အပါးသွားချင်တာနဲ့.အိမ်နောက်ဖေးဖက်ကို ထွက်အလာမှာပေါ့… ..ဦးမောင်တို့.အခန်းကနေ..အသံတွေကြားနေရတယ်။..မီးလည်း.အပျိုလေးပဲလေ. .ဘာအသံလဲဆိုတာ သိတာပေါ့….တစ်ခါမှလည်းမကြုံဖူးလို့……တံခါးလေးက လည်းစေ့ထားရုံပဲဆိုတော့..အသာလေး .ချောင်းကြည့်မိတာပေါ့. ….။ အားပါးပါး..ရင်ခုန်စရာကောင်းလိုက်တာရှင်….. ဦးလေးက.ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေပြီးတော့. .အန်တီက.ဦးလေးရဲ့.. ဟိုအတံကြီးကို.လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတာ.ဦးမောင်အရမ်းကောင်းနေတယ်ထင်တယ်. တအားအားနဲ့. ပြီးတော့..အန်တီက.ဦးမောင်.ရဲ့..ထွားကြိုင်းလှတဲ့.လီးကြီးကို..စုပ်ပေးနေတယ်လေ..ဦးမောင်ဟာကြီးက. အကြီးကြီးပဲရှင်..မိးတော့.ဒီလောက်ကြီးတာမျိုး.တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးပါဘူး..ယောကျာ်းတွေရဲ့ဟာကို..တွေ့ရတာ ဒါပထမဆုံးပါပဲ..မီးကြည့်နေတုန်းမှာပဲ.ဦးမောင်နဲ့.. အန်တီနဲ့က တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက်ထပ်လိုက်ကြတယ်လေ..အဝတ်အစားဆိုလို့.တစ်စုံတစ်ခုမှမရှိပါဘူး . နှစ်ယောက်လုံး.ကိုယ်လုံးတီးချည်းပဲ..ဦးမောင်ဟာကြီးဟ ငေါက်ခနဲထောင်နေတာပဲ ပြန်ကိုမကျဘူး..အသည်းယားလိုက်တာရှင်။ သူတို့..ခြောက်ကိုး ပုံစံနေနေကြတာ.ဦးမောင်က..အန်တီဲ့ရဲ့ စဖုတ်မဲမဲကြီးကို..လျှာနဲ့..´ ပလပ်´ ခနဲ့.လျက်လိုက်တာ.အန်တီတော့ဘယ်လိုနေမလဲမသိပါဘူးရှင်.မီးကတော့ မီးစဖုတ်လေးးမှာ အရည်တွေရွဲလို့ပေါ့.. ညီမလေးကိုအသာအုပ်ကိုင်ပြီး.ညအိပ်ထမီ..ပါးပါးလေးအပြင်ကနေ.အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် ပွတ်ပေးနေမိတယ်.။ ခဏလောက်အကြာမှာတော့ သူတို့ပုံစံပြောင်းလိုက်ကြတယ် အန်တီလေးက…

မာဆက်ကဆော် ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ကျွန်တော်သည် ဟိုတယ်တွင်လာတည်းနေသော ဧည့်သည်အစ်ကိုအရွယ်တစ်ယောက်နှင့် ပုံမှန်ကားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ဧည့်သည်ရဲ့နာမည်က ကိုထွန်းဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့မှာနေသည်။ ကုန်ကားတွေထောင်ထားပြီး ကားကိစ္စအတွက်လာကာ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက်တည်းခိုနေသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ပျော်တတ်သူများဖြစ်၍ နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့တွင် တော်တော်ခင်သွားကြသည်။ ထိုညနေတွင်ပင် သူကိုညစာထမင်းစားဖို့ စားသောက်ဆိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးရပြီး ကိုထွန်းသည် အရက်အပြင်းကို တော်တော်များများသောက်ကာ အမူးလွန်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ ဆိုင်မှထွက်လာတော့ ည ၁၀ နာရီကျော်နေပြီ, ကိုထွန်းသည် ဟိုတယ်မပြန်ချင်သေးပဲ အနှိပ်ခန်းသွားချင်သည်ဟု ပြောကာပို့ခိုင်းနေသည်။ ဧည့်သည်ကြေနပ်ရင်ပြီးရောဆိုပြီး ခပ်သန့်သန့်အနှိပ်ခန်းကို ပို့ပေးလိုက်သည်။ ကိုထွန်းသည် ကျွန်တော့်ကိုပါ အနှိပ်ခံရန်နှင့် ပိုက်ဆံကိုသူပေးပါမည်ဟု ဇွတ်ဆွဲခေါ်နေသောကြောင့် ထိုင်ခုံများတွင်ထိုင်နေကြသော မိန်းခလေးများကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော်သည် ပိန်သွယ်သွယ်အသားဖြူဖြူပုံစံမျိုးရှိသော မိန်းကလေးကို ရွေးခေါ်လိုက်ရာ ထိုကောင်မလေးထလာပြီး သူ့နောက်သို့လိုက်ခဲ့ရန်ပြောကာ ကျွန်တော့်ေ့ရှမှလမ်းလျောက်သွားသည်။ ကောင်မလေးသည် ခါးလယ်နီးပါးလောက်ဆံပင်ရှည်ထားထားပြီး ဘောင်းဘီအရှည်အကြပ်ဝတ်ထားပြီး…

အရသာတစ်မျိုးပါပဲရှင် အင်း ဘာလိုလိုနဲ့ မနက်ဖြန်ဆိုရင် မောင်တောင်ခွင့်ရက်စေ့လို့ တောင်ကြီး ပြန်ရတော့မှာပဲ။ မောင်က ဝန်ထမ်းလေ၊ ကျွန်မလည်း ဝန်းထမ်းဆိုတော့ တာဝန်ကျတဲ့နေရာက မတူတော့ ခွဲနေရတာပေါ့။ မောင်က တောင်ကြီးမှာတာသန်ကျတယ်။ ကျွန်မက နေပြည်တော်မှာ။ “မိန်းမရေ မိုးလည်း ချုပ်ပြီ အိပ်ယာထဲဝင်ကြစို့ကွာ နုတ်ဆက်ပွဲလေး ကျင်းပရအောင်” “ဟွန့် အစောကြီးရှိသေးတာကို” ကျွန်မလည်း မျက်စောင်းလေး ချိတ်ပြီး မူနွဲ့နွဲ့ပြောလိုက်တယ်။ မောင်ပြန်ရောက်ကတည်းက နေတိုင်းလိုလို နေဖြစ်ပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ သိပ်ပြီးအားကတယ်မရှိဘူး။ “လာပါ မိန်းမရာ” “အင်းပါ သွားမယ်လေ” နှစ်ယောက်အတူတူ ဖတ်လို့ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မောင်က လူကို အတင်းဖတ်ပြီး နမ်းပါတော့တယ်။ မောင်က နခမ်းလေးတွေ စုတ်ပေးရင် နို့ကို ကိုင်နေတယ်လေ။ ြပြန်…