အချစ်သန့်သန့်လေး

အချစ်သန့်သန့်လေး

ရွှေရည်ဝင်းထိန် ဘ၀ ရှေ့တက်လမ်း အတွက် ရန်ကုန်မြို့ကို လာခဲ့သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်အတွက် ဧရာမ စွန့်စားခန်းကြီး တခု ဖြစ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်သည် အဖေနဲ့ အမေ အတန်တန် တားတဲ့ကြားက ကြီးပွားတိုးးတက်ဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ အမေ့ဖက်က ဆွေမျိ ုးတယောက်ရဲ့အိမ်မှာ စရောက်ရောက်ချင်း ခဏနေသည် ။ ချက်ချင်း အလုပ် မရလို့ အလုပ်ရှာနေတာနဲ့ တပတ်မက ကြာသွားသည် ။ ဆွေမျိ ုးအိမ်ကို အားနာတာကြောင့် ဘာရရ လုပ်မည်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး တဆိုင်ဝင် တဆိုင်ထွက် လိုက်မေးသည် ။ အလုပ်တောင်းသည် ။ “ စူပါ ဂလုပ် ” ဆိုတဲ့ စူပါမားကက်ကြီးမှာ အရောင်း ဝန်ထမ်း အလုပ် ရသွားသည် ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် အလုပ်တော့ ရသွားပြီ ဆိုပြီး ရွှေရည်ဝင်းထိန် ပျော်သွားသည် ။ လက်ရှိ နေနေတဲ့ ဆွေမျိ ုးအိမ်ကိုလည်း နေခစားခလေး ပေးနိုင်ပြီမို့ သိပ် အားမနာရတော့ဘူး ။ အမြန်ဆုံး မိန်းကလေးဆောင် တဆောင်ကို ပြောင်းနေ နိုင်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။

ရွှေရည်ဝင်းထိန်က တောသူပေမယ့် အရပ်ကောင်းသည် ။ အသားဖွေးသည် ။ ကိုယ်လုံးကလည်း သိပ် တောင့်တောင့်ထယ်ထယ်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ရှိသင့်သလောက် ရှိသည် ။ ယောကျ်ားသားတို့ မျက်စိကျစရာ မိန်းမတယောက်မို့ ဆိုင်မန်နေဂျာ အကြီးဆုံးက မြင်တတ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို ကက်ရှာ အလုပ်ကနေ ရုံးခန်းထဲ ရွှေ့လိုက်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် အချိန်တိုတို နဲ့ တဆင့်မြင့်သွားသည် ။ ရုပ်ရည်က ပြေပြစ် စကားပြောကလည်း ချိ ုတာမို့ ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို စူပါမားကက်က ဝန်ထမ်းတွေရော အုပ်ချ ုပ်သူတွေရော ခင်မင်ကြ ကြိုက်ကြသည် ။ ဒီစူပါမားကက်ကြီးကို နယ်စပ်ကုန်သွယ်ရေး လုပ်နေတဲ့ ကုန်သည်တွေ က ကုန်ပစ္စည်းတွေ လာသွင်းကြလို့ ရွှေရည်ဝင်းထိန် လုပ်နေတဲ့ ရုံးခန်းကို စီးပွားရေးသမား ကုန်သည်တွေဝင်ထွက်နေကြတဲ့အထဲ ရုပ်သနားကမား နဲ့ နယ်စပ်က လာတယ် ဆိုတဲ့ ကိုရွှေသိမ်းမင်း ဆိုတဲ့လူတယောက်နဲ့ ရွှေရည်ဝင်းထိန် ခင်မင် ရင်းနှီးသွားသည် ။

ကိုရွှေသိမ်းမင်းက သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် သဘောကောင်း ယဉ်ကျေးတဲ့ လူတယောက်ပါ ။ စူပါမားကက်ကြီးကို ထိုင်းဖက်က ကုန်ပစ္စည်းတွေ တော်တော်များများ သွင်းတဲ့ လူတယောက် လို့ မန်နေဂျာတွေက ပြောပြဖူးသည် ။ အကြီးဆုံး မန်နေဂျာနဲ့လည်း လည်ပင်းဖက် ပေါင်းသင်းနေတဲ့ လူမို့ ဆိုင်ကြီးတဆိုင်လုံးက ဝန်ထမ်း အလုပ်သမားတွေ က “ ကိုရွှေသိမ်းမင်း ”ကို မသိသူ မရှိ အားလုံးက ချစ်ခင်ကြသည် ။ သူကလည်းလက်ဖွာသည် ။ လက်မခက်ဘူး ။ ပေးသည် ။ ကျွေးသည် ။ လူ့အကျော လူ့မနောကို သိသည် ။ ပေါင်းတတ်သည် ။ ဝင်တတ် ထွက်တတ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်လည်း မကြာခင်ဘဲ မိန်းမဆောင်တဆောင်ကို ပြောင်းဖြစ်သွားသည် ။ အခု ရွှေရည်ဝင်းထိန် ကမာရွတ် လှည်းတန်းမှာ နေသည် ။ စည်ကား ရှုပ်ထွေးနေတဲ့ လှည်းတန်းလမ်းမှာ နေနေရတာကို ရွှေရည်ဝင်းထိန် ဂုဏ်ယူသည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် နေတဲ့ အဆောင်မှာက မိန်းကလေးတွေ အများကြီး နေသည် ။ မော်ဒယ်သင်တန်း တက်နေသူတွေ ရှိသလို ကေတီဗီမှာ လုပ်နေသူတွေလည်း ရှိသည် ။

ရွှေရည်ဝင်းထိန် နဲ့ မိန်းကလေးတွေ ခင်မင်သွားကြတော့ သတင်းစုံ သိရ ကြားရ သည် ။ ရှေ့တက်လမ်းအတွက် ဘာသင်တန်းတွေ တက်ရင် ကောင်းမလဲ အကြံဉာဏ်တွေ ရလာသည် ။ ကိုရွှေသိမ်းမင်း လည်း စူပါမားကက်ကြီး တခုလုံးမှာ အလှဆုံး ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို သဘောကျပြီး ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို လက်ဆောင်လေးတွေ ပေးပြီး ခင်မင်အောင် “ ဝင် ”လေတော့သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်လည်း နယ်က မိဘတွေဆီကို ငွေလည်း ပို့ချင်တာကြောင့် အစစ ချွေတာ ကျစ်နေရတဲ့ အချိန် အခုလို “ ချွေ”လာတဲ့ ကိုရွှေသိမ်းမင်းကို ကြာလာတော့ “ ကြွေ ”လာသည် ။ သူတို့ သာမန် ခင်မင်မှုထက် သာတဲ့ ပိုတဲ့ ဘော်ဒါတွေ ဖြစ်လာကြသည် ။ ဆိုင်က အလုပ်ပြန်ချိန်မှာ ကိုရွှေသိမ်းမင်းက လာစောင့်နေတတ်သည် ။ နန်းကြီးသုတ်လေး ..ရှမ်း ခေါက်ဆွဲလေး..အတူတူ စားပြီးမှ လှည်းတန်းက အဆောင်အောက်အထိ ကိုရွှေသိမ်းမင်းက ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို လိုက်ပို့သည် ။ သံယောဇဉ်တွေ တရစ်ပြီး တရစ် ချည်နှောင်မိလာကြတော့ ရွှေရည်ဝင်းထန် နဲ့ ကိုရွှေသိမ်းမင်းတို့ ချစ်မိသွားကြသည် ။

ကိုရွှေသိမ်းမင်းက ချစ်ရေးဆို ချစ်စကားပြောလာသောအခါ ဒီလူကြီးက သူမ အတွက် အားကိုးစရာ အမှီသဟဲ ပြုစရာ လူတယောက်လို့ ရွှေရည်ဝင်းထိန် ထင်မိတဲ့အတွက် သူ့ကို ပြန်ချစ်လိုက်သည် ။ ကိုရွှေသိမ်းမင်းသည် အရမ်း အလိုက်သိတတ်တဲ့ လူတယောက် လို့ ရွှေရည်ဝင်းထိန် ထင်မိသည် ။ အရမ်းသဘောကောင်းသည် ။ အနှမျော မရှိ ပေးတတ် ကမ်းတတ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် အတွက်သာ မကဘူး ။ နယ်က ရွှေရည်ဝင်းထိန်ရဲ့ မိဘနှစ်ပါးနဲ့ မောင်နှမတွေ အတွက်လည်း တဖက်နိုင်ငံက ပစ္စည်းတွေ ယူလာပေးတတ်သည် ။ ကိုရွှေသိမ်းမင်း တခါတခါ နယ်စပ်ကို သွားရင် ရွှေရည်ဝင်းထိန် တယောက် လွမ်းပြီး ကျန်ရစ်ရသည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထန် သည် ကိုရွှေသိမ်းမင်း တယောက် မြန်မြန် ပြန်လာပါစေ ဆုတောင်းရတာ အမော ။ ပြန်လာတဲ့ အခါမှာလည်း တခါ တမျိ ုးမက ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို ဆင်သည် ။ သူ ပြောပြောပြတဲ့ တဖက်ကမ်းကိုလည်း ရွှေရည်ဝင်းထိန် စိတ်ဝင်စားလာရသည် ။

သူက နောက်တခါ သွားတဲ့အခါ ရွှေရည်လေး လိုက်လည်ပါလား..ရွှေရည်လေးနဲ့ အကိုနဲ့ ဈေးလျောက် ဝယ်ကြမယ်..အစားတွေ ဝယ်စားကြမယ်…အရမ်း ပျော်စရာပါလို့ ခေါ်သည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်လည်း အလုပ်က ခွင့်ရရင်တော့ တပတ်လောက် လိုက်လည်ချင်လာသည် ။ မန်နေဂျာကြီးကို မေးမြန်း ခွင့်တောင်းလိုက်တော့ မန်နေဂျာကြီးက ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ညည်းက ရွှေသိမ်းမင်းနဲ့ လိုက်သွားမလို့ပေါ့လေ…ရတယ်..ရတယ်..ငါ ခွင့်ပြုတယ်….လို့ ခွင့်ပေးသည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန်သည် ချစ်သူနဲ့ အခုလို ညအိပ်ညနေ ခရီး လိုက်သွားရင် သူတို့ ညိစွန်းကုန်မည်ကို သိသည် ။ သဘောပေါက်သည် ။ ဒီလူ့ကို သူမ အရမ်း ချစ်မိနေပြီ ။ ယုံလည်း ယုံကြည်သည် ။ ပုံအပ်ဖို့ သူမ ဝန်မလေးဘူး ဆိုတော့ သူခေါ်ရာကို လိုက်သွားတော့သည် ။

တဖက်ကမ်းကို မကူးကြခင် ဒီဖက်ကမ်းမှာ ဟိုတယ်မှာ တည အိပ်ကြရသည် ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် လည်း ဒီညတော့ဖြင့် ချစ်သူနဲ့ အဆုံးစွန်အထိ ခစ်ဖြစ်ကြတော့မယ် လို့ ထင်ထားသည် ။ သို့ပေမယ့် သူမကသာ မျှော်လင့်ထားပေမယ့် ကိုရွှေသိမ်းမင်းက ပါးကလေး မွှေးမွှေးပေးတာ နဖူးလေး နမ်းတာလောက်ကနေ မပိုဘူး ။ ရွှေရည်ဝင်းထိန် သူ့ကို အားမရလိုက်တာ ။ တကုတင်ထဲ အတူတူ အိပ်ကြပေမယ့် သူ့ဖက်က စမလာတော့ ရွှေရည်ဝင်းထိန်လည်း ပြင်းပြလာတဲ့ စိတ်အဟုန်ကြောင့် သူ့ကို အတင်းဖက် သူ့လက်တွေကို ဆွဲယူပြီး သူမ ရင်မို့မို့အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။

ဒီလိုကျတော့ သကောင့်သား မနေနိုင်တော့ဘဲ ရင်စိုင်တွေကို ပီပီပြင်ပြင် နယ်ဖတ်တော့တာဘဲ ။ ထောင်မာနေတဲ့ ရွှေရည်ဝင်းထိန်ရဲ့ ရင်သီးလေးတွေကိုလည်း သူ့လက်တွေနဲ့ ပွတ်သည် ။ သူ့လက်တွေက ရွှေရည်ဝင်းထိန်ရဲ့ တင်ပါးတွေကိုလည်း ဆုပ်နယ် ကိုင်တွယ်သည် ။ ဒါပေမယ့် ရှေ့ဆက် မတိုးဘဲ အိမ်သာသွားမည် ဆိုပြီး အိပ်ရာကနေ ထသွားလိုက်သည် ။ သူ့ ပုဆိုးကြားက ထောင်ထနေတဲ့ သူ့ဟာကြီးကို ရွှေရည် ဖျတ်ကနဲ တွေ့လိုက်ရတော့ သူလည်း ရွှေရည့်လိုဘဲ သဘာဝစိတ်တွေ ပြင်းထန်နေတယ် ဆိုတာ သိလိုက်သည် ။ သို့ပေမယ့် သူက အိမ်သာထဲမှာ အကြာကြီးဘဲ ကြာနေခဲ့ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့လည်း ရွှေရည့်ကို ဘာမှ ဆက် မလုပ်တော့ဘဲ “ အကိုကလေ..ရွှေရည့်ကို လက်ထပ်တဲ့ ညကျမှ အဆုံးစွန်းအထိ ချစ်ချင်တာ…အကိုက ရွှေရည့်ကို ချစ်တာ တကယ့် အချစ်သန့်သန့်လေး နဲ့ ဆိုတာ ပြချင်တယ်..” လို့ ပြောပြီး အိမ်ရှေ့ဖက်ကို ထွက်သွားလိုက်သည် ။

နောက်တနေ့မှာ တဖက်ကမ်းကို ကူးကြတယ် ။ ဆိုင် တော်တော်များများကို လိုက်ပြပြီး ရွှေရည်တို့ ဒီဖက်ကမ်းမှာတော့ ဟိုတယ် မှာ မတည်းကြဘဲ သူ့အသိမိတ်ဆွေတယောက် ရဲ့ အိမ်မှာ တည်းကြမယ် လို့ သူက ပြောသည် ။ သူနဲ့ ရွှေရည် အဲဒီ အသိအိမ်ကို ရောက်သွားတော့ မိန်းမကြီး တယောက်က လွဲလို့ ဘယ်သူမှ ရှိမနေဘူး ။ သူ့ကိုတော့ ရွှေရည် အရမ်း အထင်ကြီးသွားသည်။ ရွှေရည့်ကို တကယ့် မေတ္တာစစ်နဲ့ ချစ်တာလို့လည်း ယုံကြည်သထက် ယုံကြည်သွားရသည် ။ အိမ်ကြီးက ကြီးပြီး မိန်းမကြီးကလွဲရင် ရွှေရည်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ အရမ်း လွတ်လပ်တယ် လို့ ခံစားရသည် ။ ညနေစာကို သူက ဆိုင်ကနေ မှာ ကျွေးသည် ။ မိန်းမကြီး သွားဝယ်လာပေးသည် ရွှေရည် ထင်မိတာဘဲ ။ စားစရာတွေနဲ့ ခပ်ခါးခါး အချိ ုရည်ဘူးတွေ ကို သောက်စားကြပြီး ရွှေရည်တို့ TV ထိုင်ကြည့်ကြသည် ။ ထိုင်းစကားပြောတွေမို့ နားမလည်ကြပေမယ့်တော်တော်ကြာကြာ ကြည့်ဖြစ်ကြသည် ။

ရွှေရည်လည်း အိပ်ငိုက်လာပေမယ့် သူနဲ့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာအိအိကြီးပေါ်မှာ ဖက်တွယ်ပြီး နေရတာကို ပိုကြိုက်လို့ အိပ်ခန်းထဲလည်း မပြောင်းဘဲ ဆိုဖာမှာ ဘဲ အိပ်ပစ်လိုက်သည် ။ အိပ်မက်ထဲမှာ ရွှေရည့်လက်တွေ ခြေတွေကို တုပ်နှောင်ထားတယ် လို့ မက်တော့ ရွှေရည် ရုန်းကန်ရင်း အော်ဟစ်မိလိုက်သည် ။ ဖျတ်ကနဲ နိုးလာတော့ ခေါင်းတွေ အုံနေသည် ။ အေးစက်စက်ကြီးလည်း ခံစားရသည် ။ မျက်လုံးတွေ ကြိုးစားဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ရွှေရည် အရမ်း တုန်လှုပ်သွားသည် ။ အိပ်မက် မဟုတ်ဘဲ တကယ့်ကို ရွှေရည့် လက်တွေ ခြေတွေကို ကားယားကြီး တုပ်ချည်ထားတာကို သိလိုက်ရသည် ။ အို…ရွှေရည့်ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာ အဝတ်မှ ရှိမနေဘူး ။ ရွှေရည် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး…။ အကို..အကို ဘယ်မှာလဲ….ကိုရွှေသိမ်းမင်း ဘယ်မှာလဲ…။ အို..ယောကျ်ားကြီးတွေ သုံးလေးယောက်လောက် ရွှေရည့်ကို ဝိုင်းကြည့်နေကြသည် ။ ရွှေရည်လည်း နို့တွေရော ဖင်တွေရော အကုန် ပေါ်လို့ ။

မီးကြီးကလည်း ထိန်ထိန် လင်းနေသည် ။ “ အကို..အကို…..ကိုရွှေသိမ်းမင်း…” လို့ ငိုယို အော်ဟစ်ခေါ်တော့ လူတွေထဲက တရုတ်ကပြား ဘိန်းစားလို ပိန်ကပ်ကပ်နဲ့ လူကြီးက ရွှေရည်ဝင်းထိန်ကို ကြည့်ပြီး ရယ်သည် ။ “ တ မနေနဲ့..နင့်ကို ရောင်းစားပြီး ဒီလူ လစ်သွားပြီ….ဒီအချိန်က စပြီး မင်းကို ဒို့တတွေ ပိုင်သွားပြီ..မင်းက ဒို့ရဲ့ ငွေနဲ့ ဝယ်ထားတဲ့ ငွေဝယ်ကျွန် ဖြစ်သွားပြီ..ဒို့ ခိုင်းတာကို လုပ်….ဒါဘဲ..” လို့ ခပ်ထန်ထန် မာမာ ပြောလိုက်သည် ။ လူတွေ အားလုံးက ရွှေရည့် ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တွေကို စားတော့ ဝါးတော့မယ့် မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ တဏှာခိုးတွေ ဝေနေတဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ ဝိုင်း ကြည့်နေကြသည် ။

“ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်..ကျမ မိန်းမကောင်းပါ..ကျမကို လွှတ်ပေးပါ….ရှစ်ခိုး တောင်းပန်ပါတယ်….” “ ဒီမှာ စောက်ကောင်မ ပါးစပ် ပိတ်ထားစမ်း..နင့်ရည်းစားက နင့်ကို မလိုးချင်လို့ မဟုတ်ဘူး. နင့်ကို အပျိ ုစစ်စစ် အနေနဲ့ ရောင်းသွားတော့ သူက ပိုက်ဆံ ပိုရသွားတယ်..သိရဲ့လား..ငါတို့လည်း နင့်ကို မလိုးဘူး….ပါကင် ပွင့်သွားမှာ စိုးလို့ ပါကင် အနေနဲ့ ဈေးကြီး တင်ရောင်းမှာ…နင့်ကို လီးဘဲ စုတ်ခိုင်းမယ် …” ပြောပြောဆိုဆို ဒီ ဘိန်းစားပုံနဲ့ လူကြီးက သူ့ဘောင်းဘီပွကြီးကို ချွတ်ချလိုက်သည်… ။

ညိုမောင် ရှည်လျားတဲ့ သူ့လိင်တန်ကြီးက မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေသည် ။ “ မင်း လီးစုတ်တာကို ငါတို့ ဗီဒီယို မှတ်တမ်း တင်ထားမယ်…မင်းကို သုံးပေါက်စလုံးကို လိုးမယ့် လီးကြီးကြီးနဲ့အာရပ်ကုလား သူဌေးကို ရောင်းစားမယ်…..ကဲ ငါတို့ လီးတွေကို စုတ်ပေးတော့..” မာပြီး ထောင်နေကြတဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကို စုတ်ရပါတော့မယ် ။ အိုး..ရွှေ၇ည် အဖြစ်ဆိုးလိုက်တာရှင် ။ ကိုရွှေသိမ်းမင်း ရက်စက်လိုက်တာ ..။ သူ့ကို အချစ်သန့်သန့်လေး နဲ့ ချစ်တဲ့ လူ လို့ ယုံမိတာ အမှားကြီး မှားသွားပြီ….။ တကယ်တော့ အချစ်သန့်သန့်လေး နဲ့ ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ ကိုရွှေသိမ်းမင်း အမည်ခံ ကောက်တွဲ ( ခေါ် ) ဂျင်မီ ( ခေါ် ) လူခွေး သည် နယ်စပ်က လူကုန်ကူးဂိုဏ်းကို မိန်းမပျိ ုလေးတွေ လာရောင်းချနေတဲ့ ပွဲစား တယောက်ဘဲ ဖြစ်ပါသည်…. ပြီး။

 

Zawgyi

 

အခ်စ္သန႔္သန႔္ေလး

ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ ဘ၀ ေရွ႕တက္လမ္း အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို လာခဲ့သည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္အတြက္ ဧရာမ စြန႔္စားခန္းႀကီး တခု ျဖစ္သည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္သည္ အေဖနဲ႔ အေမ အတန္တန္ တားတဲ့ၾကားက ႀကီးပြားတိုးးတက္ဖို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္ ။ အေမ့ဖက္က ေဆြမ်ိ ုးတေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာ စေရာက္ေရာက္ခ်င္း ခဏေနသည္ ။ ခ်က္ခ်င္း အလုပ္ မရလို႔ အလုပ္ရွာေနတာနဲ႔ တပတ္မက ၾကာသြားသည္ ။ ေဆြမ်ိ ုးအိမ္ကို အားနာတာေၾကာင့္ ဘာရရ လုပ္မည္လို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး တဆိုင္ဝင္ တဆိုင္ထြက္ လိုက္ေမးသည္ ။ အလုပ္ေတာင္းသည္ ။ “ စူပါ ဂလုပ္ ” ဆိုတဲ့ စူပါမားကက္ႀကီးမွာ အေရာင္း ဝန္ထမ္း အလုပ္ ရသြားသည္ ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္ေတာ့ ရသြားၿပီ ဆိုၿပီး ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ ေပ်ာ္သြားသည္ ။ လက္ရွိ ေနေနတဲ့ ေဆြမ်ိ ုးအိမ္ကိုလည္း ေနခစားခေလး ေပးႏိုင္ၿပီမို႔ သိပ္ အားမနာရေတာ့ဘူး ။ အျမန္ဆုံး မိန္းကေလးေဆာင္ တေဆာင္ကို ေျပာင္းေန ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။

ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္က ေတာသူေပမယ့္ အရပ္ေကာင္းသည္ ။ အသားေဖြးသည္ ။ ကိုယ္လုံးကလည္း သိပ္ ေတာင့္ေတာင့္ထယ္ထယ္ႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ရွိသင့္သေလာက္ ရွိသည္ ။ ေယာက်္ားသားတို႔ မ်က္စိက်စရာ မိန္းမတေယာက္မို႔ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ အႀကီးဆုံးက ျမင္တတ္သည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ကို ကက္ရွာ အလုပ္ကေန ႐ုံးခန္းထဲ ေ႐ႊ႕လိုက္သည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ အခ်ိန္တိုတို နဲ႔ တဆင့္ျမင့္သြားသည္ ။ ႐ုပ္ရည္က ေျပျပစ္ စကားေျပာကလည္း ခ်ိ ုတာမို႔ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ကို စူပါမားကက္က ဝန္ထမ္းေတြေရာ အုပ္ခ် ုပ္သူေတြေရာ ခင္မင္ၾက ႀကိဳက္ၾကသည္ ။ ဒီစူပါမားကက္ႀကီးကို နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး လုပ္ေနတဲ့ ကုန္သည္ေတြ က ကုန္ပစၥည္းေတြ လာသြင္းၾကလို႔ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ လုပ္ေနတဲ့ ႐ုံးခန္းကို စီးပြားေရးသမား ကုန္သည္ေတြဝင္ထြက္ေနၾကတဲ့အထဲ ႐ုပ္သနားကမား နဲ႔ နယ္စပ္က လာတယ္ ဆိုတဲ့ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္း ဆိုတဲ့လူတေယာက္နဲ႔ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသြားသည္ ။

ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္းက သန႔္သန႔္ျပန႔္ျပန႔္ သေဘာေကာင္း ယဥ္ေက်းတဲ့ လူတေယာက္ပါ ။ စူပါမားကက္ႀကီးကို ထိုင္းဖက္က ကုန္ပစၥည္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြင္းတဲ့ လူတေယာက္ လို႔ မန္ေနဂ်ာေတြက ေျပာျပဖူးသည္ ။ အႀကီးဆုံး မန္ေနဂ်ာနဲ႔လည္း လည္ပင္းဖက္ ေပါင္းသင္းေနတဲ့ လူမို႔ ဆိုင္ႀကီးတဆိုင္လုံးက ဝန္ထမ္း အလုပ္သမားေတြ က “ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္း ”ကို မသိသူ မရွိ အားလုံးက ခ်စ္ခင္ၾကသည္ ။ သူကလည္းလက္ဖြာသည္ ။ လက္မခက္ဘူး ။ ေပးသည္ ။ ေကြၽးသည္ ။ လူ႔အေက်ာ လူ႔မေနာကို သိသည္ ။ ေပါင္းတတ္သည္ ။ ဝင္တတ္ ထြက္တတ္သည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္လည္း မၾကာခင္ဘဲ မိန္းမေဆာင္တေဆာင္ကို ေျပာင္းျဖစ္သြားသည္ ။ အခု ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ ကမာ႐ြတ္ လွည္းတန္းမွာ ေနသည္ ။ စည္ကား ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ လွည္းတန္းလမ္းမွာ ေနေနရတာကို ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ ဂုဏ္ယူသည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ ေနတဲ့ အေဆာင္မွာက မိန္းကေလးေတြ အမ်ားႀကီး ေနသည္ ။ ေမာ္ဒယ္သင္တန္း တက္ေနသူေတြ ရွိသလို ေကတီဗီမွာ လုပ္ေနသူေတြလည္း ရွိသည္ ။

ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ နဲ႔ မိန္းကေလးေတြ ခင္မင္သြားၾကေတာ့ သတင္းစုံ သိရ ၾကားရ သည္ ။ ေရွ႕တက္လမ္းအတြက္ ဘာသင္တန္းေတြ တက္ရင္ ေကာင္းမလဲ အႀကံဉာဏ္ေတြ ရလာသည္ ။ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္း လည္း စူပါမားကက္ႀကီး တခုလုံးမွာ အလွဆုံး ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ကို သေဘာက်ၿပီး ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ကို လက္ေဆာင္ေလးေတြ ေပးၿပီး ခင္မင္ေအာင္ “ ဝင္ ”ေလေတာ့သည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္လည္း နယ္က မိဘေတြဆီကို ေငြလည္း ပို႔ခ်င္တာေၾကာင့္ အစစ ေခြၽတာ က်စ္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ အခုလို “ ေခြၽ”လာတဲ့ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္းကို ၾကာလာေတာ့ “ ေႂကြ ”လာသည္ ။ သူတို႔ သာမန္ ခင္မင္မႈထက္ သာတဲ့ ပိုတဲ့ ေဘာ္ဒါေတြ ျဖစ္လာၾကသည္ ။ ဆိုင္က အလုပ္ျပန္ခ်ိန္မွာ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္းက လာေစာင့္ေနတတ္သည္ ။ နန္းႀကီးသုတ္ေလး ..ရွမ္း ေခါက္ဆြဲေလး..အတူတူ စားၿပီးမွ လွည္းတန္းက အေဆာင္ေအာက္အထိ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္းက ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ကို လိုက္ပို႔သည္ ။ သံေယာဇဥ္ေတြ တရစ္ၿပီး တရစ္ ခ်ည္ေႏွာင္မိလာၾကေတာ့ ေ႐ႊရည္ဝင္းထန္ နဲ႔ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္းတို႔ ခ်စ္မိသြားၾကသည္ ။

ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္းက ခ်စ္ေရးဆို ခ်စ္စကားေျပာလာေသာအခါ ဒီလူႀကီးက သူမ အတြက္ အားကိုးစရာ အမွီသဟဲ ျပဳစရာ လူတေယာက္လို႔ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ ထင္မိတဲ့အတြက္ သူ႔ကို ျပန္ခ်စ္လိုက္သည္ ။ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္းသည္ အရမ္း အလိုက္သိတတ္တဲ့ လူတေယာက္ လို႔ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ ထင္မိသည္ ။ အရမ္းသေဘာေကာင္းသည္ ။ အႏွေမ်ာ မရွိ ေပးတတ္ ကမ္းတတ္သည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ အတြက္သာ မကဘူး ။ နယ္က ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္လည္း တဖက္ႏိုင္ငံက ပစၥည္းေတြ ယူလာေပးတတ္သည္ ။ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္း တခါတခါ နယ္စပ္ကို သြားရင္ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ တေယာက္ လြမ္းၿပီး က်န္ရစ္ရသည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထန္ သည္ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္း တေယာက္ ျမန္ျမန္ ျပန္လာပါေစ ဆုေတာင္းရတာ အေမာ ။ ျပန္လာတဲ့ အခါမွာလည္း တခါ တမ်ိ ုးမက ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ကို ဆင္သည္ ။ သူ ေျပာေျပာျပတဲ့ တဖက္ကမ္းကိုလည္း ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ စိတ္ဝင္စားလာရသည္ ။

သူက ေနာက္တခါ သြားတဲ့အခါ ေ႐ႊရည္ေလး လိုက္လည္ပါလား..ေ႐ႊရည္ေလးနဲ႔ အကိုနဲ႔ ေဈးေလ်ာက္ ဝယ္ၾကမယ္..အစားေတြ ဝယ္စားၾကမယ္…အရမ္း ေပ်ာ္စရာပါလို႔ ေခၚသည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္လည္း အလုပ္က ခြင့္ရရင္ေတာ့ တပတ္ေလာက္ လိုက္လည္ခ်င္လာသည္ ။ မန္ေနဂ်ာႀကီးကို ေမးျမန္း ခြင့္ေတာင္းလိုက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာႀကီးက ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႔ ညည္းက ေ႐ႊသိမ္းမင္းနဲ႔ လိုက္သြားမလို႔ေပါ့ေလ…ရတယ္..ရတယ္..ငါ ခြင့္ျပဳတယ္….လို႔ ခြင့္ေပးသည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္သည္ ခ်စ္သူနဲ႔ အခုလို ညအိပ္ညေန ခရီး လိုက္သြားရင္ သူတို႔ ညိစြန္းကုန္မည္ကို သိသည္ ။ သေဘာေပါက္သည္ ။ ဒီလူ႔ကို သူမ အရမ္း ခ်စ္မိေနၿပီ ။ ယုံလည္း ယုံၾကည္သည္ ။ ပုံအပ္ဖို႔ သူမ ဝန္မေလးဘူး ဆိုေတာ့ သူေခၚရာကို လိုက္သြားေတာ့သည္ ။

တဖက္ကမ္းကို မကူးၾကခင္ ဒီဖက္ကမ္းမွာ ဟိုတယ္မွာ တည အိပ္ၾကရသည္ ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ လည္း ဒီညေတာ့ျဖင့္ ခ်စ္သူနဲ႔ အဆုံးစြန္အထိ ခစ္ျဖစ္ၾကေတာ့မယ္ လို႔ ထင္ထားသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ သူမကသာ ေမွ်ာ္လင့္ထားေပမယ့္ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္းက ပါးကေလး ေမႊးေမႊးေပးတာ နဖူးေလး နမ္းတာေလာက္ကေန မပိုဘူး ။ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ သူ႔ကို အားမရလိုက္တာ ။ တကုတင္ထဲ အတူတူ အိပ္ၾကေပမယ့္ သူ႔ဖက္က စမလာေတာ့ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္လည္း ျပင္းျပလာတဲ့ စိတ္အဟုန္ေၾကာင့္ သူ႔ကို အတင္းဖက္ သူ႔လက္ေတြကို ဆြဲယူၿပီး သူမ ရင္မို႔မို႔အေပၚကို တင္ေပးလိုက္သည္ ။

ဒီလိုက်ေတာ့ သေကာင့္သား မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရင္စိုင္ေတြကို ပီပီျပင္ျပင္ နယ္ဖတ္ေတာ့တာဘဲ ။ ေထာင္မာေနတဲ့ ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ရဲ႕ ရင္သီးေလးေတြကိုလည္း သူ႔လက္ေတြနဲ႔ ပြတ္သည္ ။ သူ႔လက္ေတြက ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ရဲ႕ တင္ပါးေတြကိုလည္း ဆုပ္နယ္ ကိုင္တြယ္သည္ ။ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ဆက္ မတိုးဘဲ အိမ္သာသြားမည္ ဆိုၿပီး အိပ္ရာကေန ထသြားလိုက္သည္ ။ သူ႔ ပုဆိုးၾကားက ေထာင္ထေနတဲ့ သူ႔ဟာႀကီးကို ေ႐ႊရည္ ဖ်တ္ကနဲ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူလည္း ေ႐ႊရည့္လိုဘဲ သဘာဝစိတ္ေတြ ျပင္းထန္ေနတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ သူက အိမ္သာထဲမွာ အၾကာႀကီးဘဲ ၾကာေနခဲ့ၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့လည္း ေ႐ႊရည့္ကို ဘာမွ ဆက္ မလုပ္ေတာ့ဘဲ “ အကိုကေလ..ေ႐ႊရည့္ကို လက္ထပ္တဲ့ ညက်မွ အဆုံးစြန္းအထိ ခ်စ္ခ်င္တာ…အကိုက ေ႐ႊရည့္ကို ခ်စ္တာ တကယ့္ အခ်စ္သန႔္သန႔္ေလး နဲ႔ ဆိုတာ ျပခ်င္တယ္..” လို႔ ေျပာၿပီး အိမ္ေရွ႕ဖက္ကို ထြက္သြားလိုက္သည္ ။

ေနာက္တေန႔မွာ တဖက္ကမ္းကို ကူးၾကတယ္ ။ ဆိုင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လိုက္ျပၿပီး ေ႐ႊရည္တို႔ ဒီဖက္ကမ္းမွာေတာ့ ဟိုတယ္ မွာ မတည္းၾကဘဲ သူ႔အသိမိတ္ေဆြတေယာက္ ရဲ႕ အိမ္မွာ တည္းၾကမယ္ လို႔ သူက ေျပာသည္ ။ သူနဲ႔ ေ႐ႊရည္ အဲဒီ အသိအိမ္ကို ေရာက္သြားေတာ့ မိန္းမႀကီး တေယာက္က လြဲလို႔ ဘယ္သူမွ ရွိမေနဘူး ။ သူ႔ကိုေတာ့ ေ႐ႊရည္ အရမ္း အထင္ႀကီးသြားသည္။ ေ႐ႊရည့္ကို တကယ့္ ေမတၱာစစ္နဲ႔ ခ်စ္တာလို႔လည္း ယုံၾကည္သထက္ ယုံၾကည္သြားရသည္ ။ အိမ္ႀကီးက ႀကီးၿပီး မိန္းမႀကီးကလြဲရင္ ေ႐ႊရည္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိုေတာ့ အရမ္း လြတ္လပ္တယ္ လို႔ ခံစားရသည္ ။ ညေနစာကို သူက ဆိုင္ကေန မွာ ေကြၽးသည္ ။ မိန္းမႀကီး သြားဝယ္လာေပးသည္ ေ႐ႊရည္ ထင္မိတာဘဲ ။ စားစရာေတြနဲ႔ ခပ္ခါးခါး အခ်ိ ုရည္ဘူးေတြ ကို ေသာက္စားၾကၿပီး ေ႐ႊရည္တို႔ TV ထိုင္ၾကည့္ၾကသည္ ။ ထိုင္းစကားေျပာေတြမို႔ နားမလည္ၾကေပမယ့္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္ ။

ေ႐ႊရည္လည္း အိပ္ငိုက္လာေပမယ့္ သူနဲ႔ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာအိအိႀကီးေပၚမွာ ဖက္တြယ္ၿပီး ေနရတာကို ပိုႀကိဳက္လို႔ အိပ္ခန္းထဲလည္း မေျပာင္းဘဲ ဆိုဖာမွာ ဘဲ အိပ္ပစ္လိုက္သည္ ။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေ႐ႊရည့္လက္ေတြ ေျခေတြကို တုပ္ေႏွာင္ထားတယ္ လို႔ မက္ေတာ့ ေ႐ႊရည္ ႐ုန္းကန္ရင္း ေအာ္ဟစ္မိလိုက္သည္ ။ ဖ်တ္ကနဲ ႏိုးလာေတာ့ ေခါင္းေတြ အုံေနသည္ ။ ေအးစက္စက္ႀကီးလည္း ခံစားရသည္ ။ မ်က္လုံးေတြ ႀကိဳးစားဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေ႐ႊရည္ အရမ္း တုန္လႈပ္သြားသည္ ။ အိပ္မက္ မဟုတ္ဘဲ တကယ့္ကို ေ႐ႊရည့္ လက္ေတြ ေျခေတြကို ကားယားႀကီး တုပ္ခ်ည္ထားတာကို သိလိုက္ရသည္ ။ အို…ေ႐ႊရည့္ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာ အဝတ္မွ ရွိမေနဘူး ။ ေ႐ႊရည္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး…။ အကို..အကို ဘယ္မွာလဲ….ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္း ဘယ္မွာလဲ…။ အို..ေယာက်္ားႀကီးေတြ သုံးေလးေယာက္ေလာက္ ေ႐ႊရည့္ကို ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္ ။ ေ႐ႊရည္လည္း ႏို႔ေတြေရာ ဖင္ေတြေရာ အကုန္ ေပၚလို႔ ။

မီးႀကီးကလည္း ထိန္ထိန္ လင္းေနသည္ ။ “ အကို..အကို…..ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္း…” လို႔ ငိုယို ေအာ္ဟစ္ေခၚေတာ့ လူေတြထဲက တ႐ုတ္ကျပား ဘိန္းစားလို ပိန္ကပ္ကပ္နဲ႔ လူႀကီးက ေ႐ႊရည္ဝင္းထိန္ကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္သည္ ။ “ တ မေနနဲ႔..နင့္ကို ေရာင္းစားၿပီး ဒီလူ လစ္သြားၿပီ….ဒီအခ်ိန္က စၿပီး မင္းကို ဒို႔တေတြ ပိုင္သြားၿပီ..မင္းက ဒို႔ရဲ႕ ေငြနဲ႔ ဝယ္ထားတဲ့ ေငြဝယ္ကြၽန္ ျဖစ္သြားၿပီ..ဒို႔ ခိုင္းတာကို လုပ္….ဒါဘဲ..” လို႔ ခပ္ထန္ထန္ မာမာ ေျပာလိုက္သည္ ။ လူေတြ အားလုံးက ေ႐ႊရည့္ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္ေတြကို စားေတာ့ ဝါးေတာ့မယ့္ မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနတဲ့ တဏွာခိုးေတြ ေဝေနတဲ့ မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ ဝိုင္း ၾကည့္ေနၾကသည္ ။

“ မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္..က်မ မိန္းမေကာင္းပါ..က်မကို လႊတ္ေပးပါ….ရွစ္ခိုး ေတာင္းပန္ပါတယ္….” “ ဒီမွာ ေစာက္ေကာင္မ ပါးစပ္ ပိတ္ထားစမ္း..နင့္ရည္းစားက နင့္ကို မလိုးခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး. နင့္ကို အပ်ိ ုစစ္စစ္ အေနနဲ႔ ေရာင္းသြားေတာ့ သူက ပိုက္ဆံ ပိုရသြားတယ္..သိရဲ႕လား..ငါတို႔လည္း နင့္ကို မလိုးဘူး….ပါကင္ ပြင့္သြားမွာ စိုးလို႔ ပါကင္ အေနနဲ႔ ေဈးႀကီး တင္ေရာင္းမွာ…နင့္ကို လီးဘဲ စုတ္ခိုင္းမယ္ …” ေျပာေျပာဆိုဆို ဒီ ဘိန္းစားပုံနဲ႔ လူႀကီးက သူ႔ေဘာင္းဘီပြႀကီးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္… ။

ညိဳေမာင္ ရွည္လ်ားတဲ့ သူ႔လိင္တန္ႀကီးက မတ္မတ္ႀကီး ေထာင္ေနသည္ ။ “ မင္း လီးစုတ္တာကို ငါတို႔ ဗီဒီယို မွတ္တမ္း တင္ထားမယ္…မင္းကို သုံးေပါက္စလုံးကို လိုးမယ့္ လီးႀကီးႀကီးနဲ႔အာရပ္ကုလား သူေဌးကို ေရာင္းစားမယ္…..ကဲ ငါတို႔ လီးေတြကို စုတ္ေပးေတာ့..” မာၿပီး ေထာင္ေနၾကတဲ့ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးေတြကို စုတ္ရပါေတာ့မယ္ ။ အိုး..ေ႐ႊရည္ အျဖစ္ဆိုးလိုက္တာရွင္ ။ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္း ရက္စက္လိုက္တာ ..။ သူ႔ကို အခ်စ္သန႔္သန႔္ေလး နဲ႔ ခ်စ္တဲ့ လူ လို႔ ယုံမိတာ အမွားႀကီး မွားသြားၿပီ….။ တကယ္ေတာ့ အခ်စ္သန႔္သန႔္ေလး နဲ႔ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ ကိုေ႐ႊသိမ္းမင္း အမည္ခံ ေကာက္တြဲ ( ေခၚ ) ဂ်င္မီ ( ေခၚ ) လူေခြး သည္ နယ္စပ္က လူကုန္ကူးဂိုဏ္းကို မိန္းမပ်ိ ုေလးေတြ လာေရာင္းခ်ေနတဲ့ ပြဲစား တေယာက္ဘဲ ျဖစ္ပါသည္…. ၿပီး။