Day: July 1, 2021

ကြုံတုန်းဆုံတုန်း ကိုတွတ်ကြီးသည် လက်မှနာရီကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ခပ်သုတ်သုတ်လမ်းကိုဆက်လျောက်နေသည်။ အချိန်က ညနေငါးနာရီကျော်ကျော်သာရှိသေးသော်လည်း မိုးသာများအုံဆိုင်နေသောကြောင့် အမှောင်ဘက်သို့ သန်းနေတော့သည်။ ပန်းဆိုးတန်းရှိ ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် ရုံးဝန်းထမ်းတစ်ဦးအဖြစ် အလုပ်လုပ်သူဖြစ်သည်။ ကိုတွတ်ကြီးသည် တကောင်းကြွက် လူပျိုသိုးကြီးဖြစ်သည်။ အသက်က ၃၅ အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ကြည့်ကောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သော်လည်း ယနေ့တိုင် တကိုယ်တည်းလူပျိုကြီးဘဝဖြင့်သာရှိသဖြင့် ရင်းနှီးသူများ က လူလည်ကြီး ပါတ်စားနေသူကြီးဟု အကြောင်းသိချင်းစကြသည်။ ဒီနေ့ကိုတွတ်ကြီးတစ်ယောက် မန်နေဂျာအမကြီးနှင့်အဆင်မပြေဖြစ်သောကြောင့် ခပ်ညစ်ညစ်ဖြင့် ခွက်ပုန်းဆိုင်ဝင်ကာ နည်းနည်းဝင်ကစ်နေသဖြင့် နည်းနည်းနောက်ကျနေခြင်းဖြစ်ပေသည်။ မြို့သစ်ဆင်ခြေဖုန်းရပ်ကွက်သို့ပြန်ရန်။ ဆူလေမှတ်တိုင်းတွင်များပြားလှသောလူအုပ်နှင့်အတူရော၍ကိုတွတ်တစ်ယောက်ခပ်ထွေထွေနှင့်ကားစောင့်နေမိသည်။ မကြာမီ ဘီအမ်တစ်စီးဆိုက်လာ၍ ခပ်သွက် သွက်တက်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးခုံးနှင့်နံရံကြားဒေါင့် နှစ်ပေခန့်သောဂျောင်လေတွင်လွတ်သဖြင့် အသာရပ်ရင်း အပြင်ဘက်ကိုငေးမော၍ ပါတ်ဝန်ကျင်ကို ခဏမေ့နေမိသည်။ ဟိုဘက်ဒေါင့်ကအကို လက်လွယ်ရင် ကားခလှမ်းမယ် အိပ်ကပ်ထဲကအကြွေးကို ကပျာကယာထုတ်ပေးရင်း စိတ်ထဲက စပါယ်ယာကိုကျိန်ဆဲလိုက်မိသည်။ မောင်း ဆရာရေ့။…

မမတော့ဆွဲသွားပြီ တစ်နေ့ကျနော်တို့ကား ရန်ကုန်ကနေ နယ်ကိုပြန်ဖို့ လုပ်နေတဲ့အချိန်မှာပဲ တက်ဆီ တစ်စီး ဆိုက်လာတယ်၊ တစ်ဆီ ပေါ်မှ ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် စော်ကြီးတပွေ ဆင်းလာပီး မောင်လေး ဒါ ည ၉နာရီကားလားဟင်၊ ဟုတ်ပါတယ်အစ်မ၊ အော် အစ်မက မသီတာထင်တယ်၊ ဟုတ်တယ်မောင်လေး၊ အစ်မ နဲနဲနောက်ကျနေလို့ ရန်ကုန်မှာကလဲ သိတဲ့အတိုင်းပဲမဟုတ်လား ကားတွေကလဲပိတ်လိုက်တာ လွန်ပါရော၊ ဟုတ်ရပါတယ်အစ်မ၊ ကျနော်တို့အစ်မကိုစောင့်နေတာ တခြားခရီးသယ်တွေစုံနေပီ၊ အော် ဟုတ်လား ကျေးဇူးပါမောင်လေးရယ်၊ ဟုတ်ရပါတယ်ခင်ဗျ၊ ဒီလိုနဲ့ကျနော်တို့ကားလေး စတင်ထွက်ခွါလာခဲ့ရာ ခရီးတဝက်လောက်ရောက်တော့ ကျနော်နဲ့ မသီတာလဲ တော်တော်လေးကို ရင်းနှီးလာပါတယ်၊ ဒါနဲ့ မောင်လေးနာမည်က ဘယ်လိုခေါ်လဲဟင်၊ ကျနော်နာမည်က ကိုဖြိုးပါ အစ်မ၊ အစ်မက ဒီကို အလည်သတ်သတ်ပဲလား။ မဟုတ်ဘူးကွဲ၊ အစ်မက ကျောင်းဆရာမလေ…

အလှဲအလှယ် စိတ်ထဲမှာ မျော်လင့်နေတာ ဝန်ခံမိတယ် . ဒါပေမယ့် လက်တွေကြီး ကျတော့ ကျွန်တော် စိတ်တွေ ခြောက်ချား သွားတယ် ။ ဝင့်ဝါ တဲ့ ။ လှတ ပတ ကောင်မလေး ။ ခန္တာကိုယ်က အိုးတောင့်တောင့် မဟုတ်ပေမယ့် သွယ်သွယ်လျလျလေးနဲ့ ။ ခေတ်လူငယ် ဆိုတော့လည်း အဝတ်အစား ဒီဇိုင်းက ခပ်ဟော့ဟော့ ။ ဝင့်ဝါ ကိုခုမှ မြင်ဖူး သိဖူး တာလည်း မဟုတ် ။ နွေရာသီဆိုတော့ ရာသီဥတုကပူတော့ ကျွန်တော် နဲ့ မိန်းမ မေသူ ညအိပ်ယာဝင်ရင် ခြင်ထောင် မထောင်တော့ဘူး . ပူလို့ . အိုက်လို့ ပန်ကာလေး ဖွင့်ပြီး အိပ်ရတယ် ….

ဆန္ဒပြီးမြောက်စေရန် “ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ မိုးငယ်” “ဈေးက အမရေ ဆပ်ပြာ၊ သွားတိုက်ဆေး၊ အမွှေးရေတွေ သွားဝယ်တာ အမရေ ညနေစောင်းနေပြီ ဆိုပေမယ့် တော်တော်ပူတယ်အမရယ်” “ဟုတ်တယ် ပူလာပြီ မိုးငယ်ရေ အပြင်ထွက်ရင် ထီးယူသွားမှပါကွယ်” ဘေးအခန်းက အမကြီးကိုပြောရင်း မိုးငယ် တိုက်ခန်းတံခါးသော့ဖွင့်ကာ ဝင်လိုက်လေသည်။ မိုးငယ်ကတို့ တိုက်ခန်းက ၃လွှာမှာရှိလေသည်။ ကွန်ဒိုနီးနီး အပြင်အဆင် ဝန်ဆောင်မှုများ ထဲ့ထားပေးလေသည်။ မိုးငယ် ယောက်ျား လင်းသူက သဘောၤသူကြီး(ကပ္ပတိန်) ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်ရော လင်းသူပါ နယ်မြို့အသီးသီးက ဖြစ်လေသည်။ မိုးငယ်က ရန်ကုန်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း သဘောၤသား လင်းသူနှင့်တွေ့ရှိကာ ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သုံးနှစ်လောက် ချစ်သူတွေအဖြစ်တွဲကြရင်း လင်းသူက ပိုက်ဆံစုကာ နေရာထိုင်ခင်း အဆင်ပြေပြီဆိုမှ မိုးငယ်ကို လက်ထပ်ခဲ့တာဖြစ်လေသည်။…

အာသာပြေခိုးစား ကျွန်တော်ငယ်ငယ်က အမေကပဲဆယ်တန်းအထိ ပင်ပင်ပန်းပန်းရှာကျွေးခဲ့တာဗျ။ အမေကကုန်စိမ်းရောင်းတယ်လေ သူ့တစ်ဦးတည်းသောသားကျွန်တော့်ကို ဆရာဝန်အရမ်းဖြစ်စေချင်တဲ့အမေက အခုကျွန်တော် ဆရာဝန်ဖြစ်တော့ မရှိတော့ပါဘူး ဝမ်းနည်းမိသားဗျာ အဖေလားအဖေအကြောင်းကတော့ မပြောချင်လောက် အောင်ပါပဲဗျာ အဖေက ဖခင်တာဝန် အိမ်ထောင်မူ့တာ ဝန်မကျေခဲ့ဖူးလို့ပြောရမယ် ဘယ်တုန်းကမှကောင်းကျိုးမပေးခဲ့ဖူးဆိုပါတော့ ပြောရတာတော့ငရဲကြီးပါတယ်ဗျာ သူက မိန်းမကိစ္စရယ် အရက်ရယ်ပဲသိတာဗျ ဘာအလုပ်မှမယ်မယ်ရရသာသာမရှိတာ အမေ့ကိုဆို အရက်ဖိုး တောင်းလိုက်မရရင်နှိပ်စက်လိုက် ကျွန်တော့်ကို ကန်ကျောက်လိုက်နဲ့နေတာဗျ တကယ့်လူဆိုးကြီးပါဗျာ သူ့ဆိုးဒဏ်တွေကို အမေရောကျွန်တော်ရော ခါးစည်းခံခဲ့ရတာဗျ ကျွန်တော်ဆယ်တန်းအောင်တဲ့နှစ်မှာတော့ အမေက ကျွန်တော်ရောသူ့ကိုရောထားသွားပါလေရော။ အားကိုးရာတစ်ခုတည်းသောနေမင်းကြီး အမှောင် ကျသွားတော့ ကျွန်တော့်ဘဝကူရာကယ်ရာမဲ့ အမှောင်ထဲလမ်းပျောက်ခဲ့တာပေါ့ဗျာ အဖေက အားကိုးမရတဲ့အပြင် အချိန်ပြည့် မူးရူးနေလို့ ထမင်းစားဖို့အပြင် သူ့အရက်ဖိုးအတွက်ပါ ဈေးထွက်ရောင်းရင်းရှာရတာပေါ့ဗျာ ဆယ်တန်းမှာအမှတ်ကောင်းလို့အချို့တွေကနှမြော ကြပေမယ့် ဘယ်သူမှ မကူညီကြပါဘူးဗျာ ဆွေမျိုးဆိုတာကလည်းအမေရှိတုန်းကတောင်မလာတာ အခုတော့ပိုဆိုးတာပေါ့ ၊…

သီအိုရီအရ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ စက်ဘီးဒေါက်ထောက်ကာ အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ အန်တီငယ်က ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေရင်း ပြန်လာသောသူ့ကို လှမ်းပြောပါတော့သည်။ …ပြန်လာပြီလား နေဝင်း… …ဟုတ် အန်တီငယ်… …အေး ရေချိုးပြီးရင် ဟိုအဝတ်လှန်ကြိုးတန်းပြုတ်နေတာ လုပ်ပေးစမ်း… …ဟုတ် အန်တီငယ်… …မင်းဦးလေးကလည်း ရှိတာမဟုတ်ဖူး အပြင်ထွက်လဲ စောစောပြန်တအားမိုးမချုပ်နဲ့ ကြားလား… …ဟုတ် ကဲ့ပါ အန်တီ… ပွစိပွစိ ပြောနေသော အဒေါ်ဖြစ်သူကို ပြန်ပြောရင်း နေဝင်း အကျႌချွတ်ကာ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဘာရယ်မဟုတ် ဒီနေ့ အန်တီငယ့်ကြည့်ရတာ ခါတိုင်းထက် တမျိုးထူးကာ လှနေသလို မြင်နေမိသည်။ တဆက်ထဲ လက်ပြတ်ဂါဝန်နက်ကို အောက် ဘာမှမခံပဲဝတ်ထားသော အန်တီငယ်သည် အသားအရေဝင်းလက်နေသည်။ ရင်ဘတ်ဆီက ဖုနေသော နို့သီးခေါင်းရာလေးများက သူ့ရင်ကို လှုပ်ရှားစေသည်။ အထူးသဖြင့် သူစိတ်အဝင်စားဆုံးက အန်တီငယ့်…

အထိအတွေ့တစ်ခု ကျနော်ဒီရက်ထဲအတော်စိတ်ညစ်နေတယ် အိမ်ကအမေနဲ့မမ တီးတိုးပြောတာကို ကြားရပြီး ကတည်းကပေါ့ ဘာတဲ့ မမရယ် ဗိုက်ကြီးနေတယ် ဆိုပဲ မမကရည်းစားများတော့ ဘယ်သူနဲ့ရမှန်း အတတ်မပြောတတ်တာကို အမေကဒေါသဖြစ်နေတာ ” မိခိုင် နင်ထားတဲ့ကောင်လေးတွေတိုင်းကို နင်ကပေးလုပ်နေတာလား ဟင်ပြောစမ်း” ” ဟီးးအဟင့် ဟင့် ” မမက ငိုမြဲသာငိုနေတာ ဘာမှပြန်မပြော…အမေက ” နင်လေ ခေတ်သမီးပျိုဖြစ်နေပီးတော့ ကိုယ်ဝန် တားဆေးတွေ အများကြီး နင်တော်တော်အတာ ထူတာပါလား မိခိုင် ဟင် ” ကျနော် သိတာပေါ့ မမဘယ်ဆေးမှမတိုးတော့ဘူး ဆိုတာ။ မမက တနေ့ကို အနည်းဆုံးဘဲနှစ်ပွေလောက် နဲ့နာရီခြားပြီး တည်းခိုခန်းတွေမှာ အိပ်နေတာကိုးး ဒါတောင် ညညအိပ်ယာထဲမှာ သူ့လက်နဲ့အာသာဖြေ နေတာ တခါမကကျနော် မြင်တွေ့နေရတာလေ ပြေးပြေးပီးသာ ဘုပလိုက်ချင်တာ…

မွေးပြီးစားသောတီလတ် ခြံထဲကားဝင်လာသံကြားတော့ ဘုရားရှိခိုးနေတာ ကမန်ကတန်း ရပ်ပြီး ဘုရားခန်းထဲကထွက် လှေကားထိပ်ကနေ တိတ်တိတ်လေး သွားချောင်းကြည့်မိတယ်။ ဆင်ဝင်အောက်မှာတည်းက ပျင်းရိပျင်းတွဲ အသံနဲ့ စကားပြောလာတာဆိုတော့ မင်းစိုးမှန်း တန်းသိတယ်။ သူသိချင်တာက မင်းစိုးနဲ့ပါလာမယ့်သူ။ ခေါင်းကို ဒီထက်ပိုငုံ့မရတော့ လက်ရန်းမှာ ကိုယ်ကို ဒီထက်ပို ကိုင်းလိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကတော့ တင်းနေတဲ့ ထမီသားအောက်က ပြူးပြီး ထွက်နေမှာပဲ။ တော်သေးတာပေါ့ အနောက်က ချောင်းတဲ့သူမရှိလို့။ သိချင်စိတ်က ရင်တွေတောင် တဒိတ်ဒိတ်ခုန်တယ်။ စကားပြောသံတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း နီးလာပြီ။ “ဟုတ်တယ်ဗျ ကိုမင်းစိုးရဲ့၊ အဓိကအချက်က ဦးစီးဦးဆောင်မယ့်သူ မရှိသေးတာ။ ကျနော်တို့ သမဂ္ဂလည်း ဒီကိစ္စကို သေချာကြိုးစားနေကြပါတယ်” အသံနုနုအေးအေးလေးကို ကြားလိုက်ရမှ ရင်ထဲက အပူလုံးကြီးကျပြီး ရင်တစ်ခုလုံး အေးမြစိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ အမယ်လေး ဒီအသံလေးကြားရဖို့ကို ရင်ခုန်လိုက်ရတာ။…

မဝသေးဖူးနော် ကျွန်တော်နာမည်က အောင်ကျော်သန်းပါ.. အပေါင်းအသင်းတွေကတော့ အောင်ကြီး လို့ခေါကြတာပေါ့…. တက်ဆီ သမားလေးအောင်ကြီးပေါ့ဗျာ…. ကျော်အသက် ၂၅မှာအိမ်ထောင်ကျတဃ်… သူနာ့မည်က ခင်လေးပေါ့.. ဒါနဲ့ကျော်က အားကစားလိုက်စားတော့ ဗလကတောင့်တောင့် လီးက ရှစ်လက်မရှိတာပေါ့ဗျာ… ခင်လေးလေးကတော့ လုံးကြီးပေါက်လှကြီးပေါ့… မင်္ဂလာဦးညမှာ ခင်လေးကိုချစ်ဖို့သူငဃ်ချင်းတွေနဲ့ သောက်ကြစားကြပေါ့ …။ အရက်ရှိန်လေးက နည်းနည်းတက်လာတာ ခင်လေးဆီအပြေးပြန်လာခဲ့တဃ်… ခင်လေးလေးက ညဝတ်အကျီင်္အပါးလေးနဲ့ ရှက်သွေးရောင်ဖြာနေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးက ကျော့်ကိုရင်တွေ တဒုနိးဒုန်းခုန်စေတာပေါ့ဗျာ… ခင်လေးကကို “ကိုအောင်ထမင်းစားဦးမလား” တဲ့… ကျော်ကလည်းခေသူမှမဟုတာ “ထမင်းစားချင်ပူး ဖုတ်ဖုတ်ဘဲ စားချင်တဃ်” ပြောလိုက်တော့ ခင်လေးလေးက “ဟာကျော်ကြီးနော်မညစ်ပတ်နဲ…”။ ကျောိလည်းထိန်းမရတော့နဲ့ ခင်လေးလေးကိုချီပီး ကုတင်ပေါပစ်ချလိုက်တော့ ခင်လေးလေးခင်ဗျာ မျက်လုံးလေးလည်ပီး ကြည့်နေရှာတဃ် ခင်လေးလက်ကလေးကိုကိုင်ပီး ကျော်လီးပေါကိုတင်ပေးလိုက်တော့… “ဟာကိုအောင်ခင်လေးမြင်ဖူးတာ ကလေးလေးဟာတွေဘဲ မြင်ဖူးတဃ် …ကိုအောင်ဟာကြီးက ကြောက်စရာကြီးနော်”…