Day: July 1, 2021

ကောင်းနေပါပြီဆို ကျွန်တော်ကျောင်းပြီးကတည်းကဘာအ လုပ်အကိုင်ကလဲမရှိတော့အမြဲဆူးခံနေရတာလေဒါတွေကိုအပြောမခံချင်တာကတစ် ပိုင်းကလေကလင်တာနဲ့အိမ်ကကားနောက်လိုက်ခိုင်းတာကိုလက်ခံပြီးလိုက်ရတာပေါ့ဗျာပထမဆုံးနေ့အဝေးပြေးကားလမ်းပေါ်ရောက်တော့ရောင်ချာချာနဲ့လူ အပေါ့ဗျာခိုင်တာလုပ်ပေးရတာပေါ့အဲ့နေ့မှာဇတ်လမ်းစတတာပဲဗျျာညရနာရီရောကက်ပြီခရီးးသယ်များဂိတ်ဆုုံးဗျာအိတ်ချပေးနေရင် နောက်ကနေ ဟိတ် …ဟိတ် ဆိုပြီးလမ်းခေါ်လိုက်လို့ကျွန်တော်လန့်သွားတာပဲနောက်လည့်ကြည့်လိုက်တော့တော်တော်တောင့်ပြီးဖြောင့်တဲ့မမကြီးပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်လုံးကလည်းကြီးနို့တွေကလဲကားနေတာပေါ့ဒါကိုငေးရင်းစိတ်ကူရင်ပြီးလီးတောင်နေတာကိုသတိမထားမိလိုက်ဘူး ဟိတ်ကောင်လေးဘာငန်းနေတာတုန်ဆိုမှသတိဝင်လာ တော့ရှက်သွားတာပဲဗျာ။ လီးကလဲတောင် အောက်ခံကမဝတ်ထားဆိုတော့သိသာနေတော့သူ့အိတ်တောင်မချပေးရဲလို့နေတာကို။အတင်းလက်လာဆွဲလိုက်တော့ကျွန်တော်လဲမထူးဘူးဆိုပြီးမမသန်းဌေးနောက်မလိုက်ချင်လိုက်ချင်နဲ့ပါသွားတာအရှိန်လွန်ပြီးကျွန်တော့လီးနဲ့သူ့ဖင်နဲ့သွားထိတော့တာပေါ့ဗျာအဲ့အချိန်သူကရှက်သွားပြီးကမန်းကတန်းသူ့အိပ်ကိုသူဆွဲချပြီးကားပေါ်ကဆင်းပြေးတုန်းသူ့ဖုန်းပြုတ်ကျနေတာကိုမြင်လို့လိုက်ပေးမယ်လုပ်တုန်း ……မင်းအောင်ထမင်းသွားမယ်ဆရာကလမ်းခေါ်တော့မပေးလိုက်ရဘူး ခဏလောက်လမ်းလျှောက်ပြီးတော့ဆိုင်ဝင်ထဲဝင်ပြီးထမင်းစားကြသောက်ကြပြီးမူးမူးနဲ့ကားဆီပြန်လာပြီးအိပ်မယ်လုပ်တုန်းဖုန်းဝင်လာတယ် ….ဟိုက်ဖုန်းလာနေတယ်ကိုင်လိုက်လေရှေ့ကလမ်းပြောလို့သာကိုင်လိုက်ရတယ် ဟယ်လိုး မောင်လေးမင်းအောင်လား ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ်ဗျ။ အမဖုန်းကျနေခဲ့လို့လမ်းဆက်တာမနက်မပဲယူတော့မယ်။ အိမ်လည်ခေါ်ရင်းနဲ့လာတော့မယ်ခုမမဖုန်းကိုသိမ်းထားပေးနော် videoတွေမဖွင့်ကြည့်နဲ့ကြားလားလို့မှာပြီးဖုန်းချသွားတယ် ကျွန်တော်လဲမလုပ်နဲ့ဆိုတာကိုလုပ်ချင်တဲ့ကောင်ဆိုတော့ဖုန်းဖွက့်ပြီးvideo ထဲကြည့်လိုက်တာအေားကားတွေကြီးမျက်လုံးတောင်ပြူးသွားတယ်။ဟား ယောက်ကျားလေးမှကြည့်တာလားလို့မိန်းမတွေလဲကြည့်တယ်ဟဆိုပြီးစိတ်ထဲလိုးချင်စိတ်ပိုပေါက်လာတာနဲ့ပူးကားကြည့်ပြီးဂွင်းချလိုက်တာမကြားဘူး၃မိနစ်ပဲလုပ်လိုက်ရတယ်ထွက်ကုန်ပင်ပမ်းပြီးးအိပ်ပျော်သွားလိုက်တာမနက်10နာရီမနိုးတယ် ထထချင်းညစ်ပတ်နေတာနဲ့ရေချိုးပြီးကေကိုအပြတ်ရွိုင်းမမနဲ့တွေ့မယ်ဆိုပြီးစိတ်ကူးယဉ်နေတုန်းကားတကားကို ဒေါက်.. ခေါက်.. ခေါက် ဘယ်သူလာခေါ်က်တာလဲကြည့်လိုက်တော့ယဉ်တွေခုန်တဲ့မမကြီးရောက်နေတာကို ဆိုပြီးတခါးဖွင့်ပေးလိုက်တာ။ တန်းပြီးတောင်းတော့တာပါပဲ ကျွန်တော်လဲမခံချင်စိတ်နဲ့ပစပ်ကလူကိုမယုံတာလိုလိုနဲ့ပြောပြီးရော့မမဖုန်အထဲတဲ့ကပစ္စည်းတွေစုံမစုံစက်ကြည့်အုံဆိုပြီးပေးလိုက်ရတယ်။ စိတ်ဆိုးချင်ဟန်ဆောင်လိုက်တာ မမကပြန်ချော့တော့တာပါပဲမောင်လေးမမကိုမခင်ရင်စိတ်မဆိုးပါနဲ့အိမ်လိုက်ခဲ့နော် ကျွန်တော်လဲမူးတာပေါ့လိုက်ဘူးဗျာ မမကိုအဲ့လိုမ ပြောပါနဲ့အိမ်ရောက်ရင်မောင်လေးစားချင်တာကျွေးမယ်နော်ခဏလေးဖြစ်ဖြစ်လိုက်ခဲ့နော်ကျေးဇူးဆပ်မလို့ပါဆိုပြီးအိမ်းလိုက်သွားတာအိမ်ရောက်တော့ဘယ်သူမှမရှိကြဘူးဗျာ။ထိုင်မောင်လေးဒီမှာထိုင်ပီးဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတုန်းvideoပလပ်ပေါက်ထိုးနေတဲ့မမဖင်းကြီးကိုလမ်းကြည့်ရင်းလီးကတောင်လာတော့ပြီ ငါတော့ဒုက္ခတော့ရောက်ပြီ ဆိုပြီးကြံရာမရတင်ကလင်ချိတ်ထိုင်နေရတာပေါ့ထကလဲမထရဲ ဒီကြားတဲ့ကြိုက်တဲ့ခွေထိုးကြည့်မောင်လေးပျင်းမာစိုးလို့ဆိုပြီးစီတီခွေကိုလမ်းပေးလိုက်လိုယူနေတုန်း။ ပုဆိုးထဲကတောင်နေတဲ့လီးကိုမြင်ပြီးရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြီးနောက်ဖေးအအေးဖျော်ဆိုပြီးသွားမှစိတ်ချလိုက်ရတော့တယ် ကျွန်တော်လဲတရားခွေးဆိုပြီးရေးထားတဲ့စီတီပြေားကိုထည့်ကြည့်လိုက်တတရားထင်နေတာမိန်းမထောင်ကားဖြစ်နေတာ။ ဟား ဆိုပြီးမပိတ်ပဲအကြံနဲ့ဆက်ကြည့်နေတာမမရောက်တော့ဇတ်လမ်းကမကြမ်းသေးဘူးကောင်မာလေးတွေဖမ်းနေတဲ့အခန်းရှိသေးတာ သူကလဲလက်ဖက်သူတ်ပန်းကန်ကိုစားပွဲးပေါ်ချပြီးကျွန်တော့ဘေးမှာထိုင်ကြည့်နေတုန်းဟားစပြီ မိန်ခလေးတွေကိုယ်လုံးတီးနဲ့လိုးနေတဲ့အခန်းရောက်တော့မမအိုဘာတွေပြနေတာလဲထပြေးတာပေါ့ဗျာ။ကျွန်တော်လဲစားရကံကြုတော့မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲဆိုသလိုတောင်ပန်ဖို့အခန်းထဲလိုက်သွားပြီးကြည့်လိုက်တော့မမကပြုံးပြလိုက်မှစိတ်အေးရတယ်။ မောင်လေးလာလေဘာရပ်နေတာလဲလာပါဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဆိုပြီးအတင်းဆွဲကာအခန်းတကားပိတ်လိုက်တော့ အဲ့အချိန်ရင်ခုံသံတွေမြန်ေိတာကိုကဘာမှမလုပ်တပ်ငယ်ကတဲကဂွင်းပဲထုလာတာစပ်ပတ်ဆိုတာတီဗီထဲပဲမြင်ဘူးတာအပြင်မှာမမြင်ဘူးတေည့စိတ်ထဲခက်ပြီငါဘာလုပ်ရမလဲဆိုပြီးတွေးနေတုန်းမမကပဆိုးဆွဲချွတ်ပြီးလီးကိုလာဆွပေးတော့အဆင်ပြေတာပေါ့ဆိုပြီးဇတ်ကားတဲ့ကအတိုင်းနို့ကြီးတွေကိုင်ကြည့်လိက်တာလက်ထဲဘူစီဘောင်းရသလိုပဲကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာအိစိစိနဲ့ အောက်ကလီးကလဲတောင်ပြီဆိုတော့လိုးချင်တော့တာကိုသိရဲ့သားနဲ့မမကလဲဗျာလိုးချင်ပြီလို့ ကဲဒါဆိုလဲလိုးမယ်…

အညှာလွယ်သူ ကလင်…ကလင်…ကလင်…ကလင် အလုပ်တက်ဘဲလ်သံနဲ့အတူ လုပ်ငန်းခွင်သို့ အပြေးလေးလှမ်း ဝင်ခဲ့ပြီး တနေ့တာအလုပ်ခွင်ကိုစတင်လိုက်ပါသည်။ အော်မေ့နေလို့ ကျနော့်နာမည်နဲ့ မိတ်လိုက် အဲလေ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမှာပဲ ကျနော်နာမည်က ‘မိုးမခ’ ခင်မင်သူအများစုကတော့ ကိုမိုးပဲခေါ်ကြတာပေါ့ သချာင်္နဲ့ကျောင်းပြီးထားပြီး ရေသန့်စက် ရုံလေးတခုမှာ လခစား ဝန်ထမ်းလေးတဦးပေါ့ဗျာ……… ဒီအလုပ်မှာကျနော်လုပ်တာ၅နှစ်လောက်တော့ရှိပြီ ဒါပေမဲ့ စွန်တော့မစွန်သေးဘူး (ကြွားတာ)… ဒီနေ့တော့အလုပ်သမားလိုအပ်ချက်အရ အင်တာဗျူးခေါ်ထားလို့စက်ရုံအပြင်မှာပွဲတော်ကြီးဖြစ် နေပြီလေ မန်နေဂျာကဗျူး ကိုယ်ကဘူးပေါ့ ဟဟ အဲပြောရင်းနဲ့ ချာတိတ်လေးတဘွေ ရုံးခန်း ထဲဝင်လာပြီး မန်နေဂျာကြီးကစမေးနေပါပြီ………’သမီးနာမည်က’……’သန္တာ ပါဆရာ’……’သမီးအသက်က ၁ရနှစ်ပဲရှိသေးတာပဲ……ကျောင်းဆက်မတက်ပဲဘာလို့အလုပ်လာလုပ်တာလဲ’ ……’သမီးက အဖွားနဲ့နေရတာပါ ဆရာ…အလုပ်မလုပ်ရင်အဆင်မပြေတော့လို့ အိမ်နားကအဒေါ် တယောက်က။ ဒီမှာအလုပ်ခေါ်နေတယ် သူပြောပေးမယ်ဆိုလို့ လာခဲ့တာပါ ဆရာ’………အေးပါကွယ် ဒီမှာကမိသားစုစက်ရုံ သဘောမျိုုးလုပ်နေကြတာပါ သမီးလုပ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ဦးတို့ဘက်ကပြန်ဆက်သွယ်ပေးပါ့မယ်နော်……ဟုတ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ……အေးအေးပြန်လို့ရပြီသမီး ညနေ သမီးအိမ်နားကအဒေါ်နဲ့ အကြောင်းပြန်ပေးလိုက်မယ်နော်………

မမကအကြွေပန်း ဟာ! ရင်ထဲမှာ ထွက်လာတဲ့ အသံပါ။ အပြင်တော့ ထွက်မလာဘူး။ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်း အူတွေ သဲတွေ ဗြောင်းဆန် သွားတယ်။ မမသီတာရယ်လေ အပြေးအလွား ရောက်လာပြီး ကျနော့်ရှေ့ တည့်တည့်မှာ ထဘီလှန် ပင်တီ အောက်ဆွဲချလို့ ဘယ်ချိန်ထဲက အောင့်ထားမှန်း မသိတဲ့ ဆီးတွေကို တဖြောဖြော မြည်အောင် ပန်းချနေတာ။ နွေမို့ ပူတယ် ဆိုပြီး နေ့ခင်းအချိန် အိမ်နောက်က ပိတောက်ပင်ရိပ်မှာ ကြိမ်ပက်လက် ကုလားထိုင်လေး ကို စံပါယ်ရုံလေးတွေကြား ချပြီး ဇိမ်ကျနေတုန်း ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ် ဆိုတဲ့ ပြေးလာတဲ့ ဖိနပ်သံ အဆုံး ကျနော့်ညာဘက် ၅ ပေလောက် အကွာ စံပါယ်ရုံဘေးကို မမသီတာ တစ်ယောက် အထက်က ပြောခဲ့သလို အန္တရာယ်…

မရှိလျှင်မဖြစ် နင်ကလဲ မောနေပြီလား၊ လုပ်ပါအုံးဟ၊ ငါဒီမှာကောင်းတုန်း လုပ်နေရင်း တန်းလမ်း သူ့ကိုယ်ပေါ်ပိကျလာသော ကိုရဲနောင်ကို လှမ်းဖက်ရင်း ခင်မာရီကပြောလိုက်သည်။ ခု နောက်ပိုင်း ခင်မာရီ နှင့် သူ ဒီကိစ္စ အပေးအယူ တည့်နေသည်။ သူ့ မိန်းမနှင့် လားလားမှ မတူ။ ခင်မာရီက ဒီကိစ္စ စိတ်ပါသည်။ သူနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိသည်။ ဒါကို ကိုရဲနောင်ကလဲ ကြိုက်သည်။ သူ့ မိန်းမဆီက မရသည့် အရာကို ခင်မာရီဆီမှ အပြည့်အဝ ရနေသည်။ “မောတယ်ဟ၊ ငါဒီမှာ မနားတမ်းလုပ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ၊ သေရောပေါ့၊ ခန နားအုံးမယ်ဟာ၊ နင်မစောင့်နိုင်ရင် ငါ့ အပေါ်က တက်လုပ်” ကိုရဲနောင်က ပြန်ပြောသည့် လေသံကိုက မောသံပေါက်နေသည်။ မမောခံနိုင်ရိုးလား၊…

မထူးဇာတ် နီနီမြင့်ရောက်ရှိနေသောနေရာမှာ မြေဧကအတော်ကလေးကျယ်ဝန်းသော ခြံကျယ်ကြီးတစ်ခြံဖြစ်သည်။ နှစ်ထပ်တိုက်တစ်လုံးရှိပြီး တိုက်နှင့်မလှမ်းမကမ်းမှာ ယခင်ကဆန်စက်ကြီး ဖြစ်ခဲ့ဟန်တူသော အဆောက်အဦဟောင်းတစ်ခု ရှိသည်။ တစ်စုံတစ်ရာ လျှို့ဝှက်လုပ်ဆောင်ရန်အတွက် ကောင်းမွန်သော နေရာတစ်ခုလည်းဖြစ်သည်။ ထွန်းမြင့်က သူမကို ဆန်စက်ဟောင်းအတွင်းရှိ သီးသန့်ပြုပြင်ထားသော အခန်းတစ်ခုထဲကို ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထွန်းမြင့်လူတွေက နှစ်ဖွဲ့ဖြစ်ကာ တစ်ဖွဲ့က စက်ရုံအတွင်းရှိ အလုပ်ခန်းသဘောမျိုး အကန့်ကန့်၍ ပြုပြင်ထားသောနေရာမှာ အရက်ဝိုင်းတည်ကာ သောက်စားနေကြပြီး သူတို့အားလုံး စုစုပေါင်း လေးငါးခြောက်ယောက်မက ရှိကြသည်။ ရုပ်ရည်ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရုပ်ရှင်ထဲက လူဆိုးလူမိုက်ရုပ်များ ဖြစ်ကြပြီး မြေအောက်လောကသားတွေပုံစံမျိုး ပေါက်နေကြပေသည်။ ကျန်တစ်ဖွဲ့ကမူ စက်ရုံဟောင်း၏ အတွင်းဖက် ခပ်ကျကျ နောက်ထပ်အခန်းတစ်ခုထဲမှာ သူတို့ဖာသာ အလုပ်ကိစ္စ ပြောဆိုတိုင်ပင်ရင်း သီးသန့်ဝိုင်းဖွဲ့ နေကြသည်ဟု သိရပေသည်။ အတွင်းခန်းထဲမှ အသံကိုမူ သိပ်မကြားရဘဲ ထွန်းမြင့်ကသာ အသိမပေးလျှင်…

အချစ်ကတခြားဆီမှာပါ လွန်ခဲ့သော၂၀၀၆ခုနှစ်ကတော့ကျမအသက် ၂၃နှစ်အရွယ်လောက်ကပေါ့ရှင်။ ကျမကျောင်းပြီးပြီ အလုပ်အတွက်သင်တန်းတွေပြေးတက်ရင်း ပေါ့ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့တာလေးပြောပါရစေ။ဟီးဟီး ပြောချင်ဇောကများနေတော့နာမည်ပြောဖို့မေ့နေတယ်။ကျမကပန်းသဇင်တဲ့။ပင်မြင့်မှာပွင့်တဲ့ပန်းလေး လို့ဖေဖေကနာမည်လေးပေးခဲ့တာ။ ကျမဘဝတိုးတက်မြင့်မားဖို့ရည်ရွယ်ပြီးပေးထားတဲ့နာမည်လေးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျမကိုအရမ်းလှသလားလို့မေးရင်အရမ်းမလှပေမယ့်ချစ်စရာကောင်းပါတယ်။အသားဖြူတယ်။မျက်နှာအကျကောင်းတယ်။နှာခေါင်းစင်းတယ်။မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းတယ်။အင်းကိုယ်လုံးလားလှတယ်လို့ပဲပြောရမှာပေါ့။ ဖွင့်ထွားတဲ့ရင်သားနှင့်စွင့်ကားတဲ့တင်ရှိတယ်။ ကိုယ်ရေးသွေးတာတော့ဟုတ်ပါဘူးရှင့် အင်းလိုရင်းပဲပြောပါ့မယ်။ဒီလိုပါ ကျမသင်တန်းတ၇စ်ခုတက်ရမယ်ဆိုတော့အလုပ်ကနေအပြေးအလွှားတက်တယ်။DMLမှာ ပေါ့။အလုပ်ထဲကလာရတော့နောက်ကျသွားတယ်။ သင်တန်းရောက်တော့ထိုင်စရာခုံလိုက်ရှာတယ်။နောက်ဆုံးမှာ ခုံတန်းမှာတစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတဲ့သူအနားကျမသွားပြီး။ “ဟီး နောက်ကျသွားလို့အကိုထိုင်လို့ရလား” “ဟာ ရပါတယ်ဗျ၊ရပါတယ်ထိုင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးရှင့်”ရည်ရည်မွန်မွန်ပြောနေပေမယ့်ကိုယ့်အာရုံကသင်တန်းနောက်ကျနေလို့သူ့ကိုဂရုမစိုက်မိဘူး။ထိုင်ပြီးမှ သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။နေလောင်အသားအရည်မို့ညိုနေပုံရပေမယ့်မူလအသားဖြူပုံရတယ်။ယောက်ျားပီသတဲ့မျက်နှာပေါက်ပဲ။ဝတယ်လို့ပြောစရာမရှိတဲ့ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်။စပို့ရှပ်နှင့်စတိုင်ဘောင်းဘီကျကျနနဝတ်ထားတယ်။သင်တန်းမှာစာတွေသင်ရတဲ့အချိန်တော့ သူ့ကိုအာရုံမထားမိပေမယ့်ကိုယ့်အနားမှာတစ်စိမ်းယောကျားလေးရှိတဲ့ဆိုတဲ့စိတ်ကမလုံမလဲနှင့်ပေါ့။ခဏခဏချောင်းကြည့်မိတယ်။ဟီးကျမကလည်းအချောင်းသူကလည်းအကြည့်မှာနှစ်လိုဖွယ်အပြုံးနှင့်တချက်ပြုံးပြတယ်။ “အိုး ..”ကျမရင်ခုန်ပြီးရှက်သွားတယ်။ကျမအပျိုစင်လေးပါ။ တစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့အပြုံးမှာအရည်ပျော်သလိုဖြစ်သွားတယ်။ကျမပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ် ပြီးတော့သင်တန်းဆရာပြတဲ့ဖက်ကိုအာရုံစိုက်ပေမယ့်ခုန်နေတဲ့ရင်ကို မဖုံးဖိနိုင်ဘူးလေ သင်တန်းခဏနားချိန်မှာတော့။ သူကကျမဖက်လှည့်ပြီး “ကျနော် ပြည့်ဖြိုးဦးပါ” “ဟုတ်ကဲ့အကိုကျမကပန်းသဇင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့နာမည်လေးကအရမ်းလှတယ်” “ဟင်းးးမုန့်ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်” “ဟားး ကျနော်မုန့်စားချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊နာမည်နဲ့လူနှင့်လည်းအရမ်းလိုက်ဖက်တယ်အာ့ကြောင့်ပါ” “ခစ်ခစ် အရမ်းအပြောကောင်းတယ်” “အပြောမကောင်းရပါဘူးဗျာ။ကျနော်ကစစ်သားပါဗျာ” “ခစ် ခစ် ကိုကိုစစ်သားကြီးကအပြော၂ကောင်းတယ်’” “ဟားးဟားးတကယ်လားဗျာ၊ကျနော်တောင် မြောက်ချင်လာပြီ” “အောဒါနှင့် ဘယ်တပ်ကလဲ” “ကျနော်၆၇၇၇ ကလောတပ်နယ်မှာတာဝန်ကျပါတယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ဘာရာထူးလဲရှင့်” “ဗိုလ်ကြီးအဆင့်ပါပဲ” “ဟုတ် ဗိုလ်ကြီး” “ဟာ…

ညီမလည်းစိတ်ပါသွားတယ် မိုးကလေးက တစိမ့်စိမ့် အေးနေသည်။ ထိုတစိမ့်စိမ့်ရွာနေသော မိုးရေထဲတွင် အိုးကြိုက်မောင်တစ်ယောက် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်ရင်း ဇိမ်ယူနေသည်။ လူကသာ စာအုပ်ဖတ်နေသော်လည်း ညီတော်မောင်က ငြိမ်ငြိမ်မနေ။ အစာတောင်းနေသည်။ အိုးကြိုက်မောင်လည်း မိုးကရွာနေသဖြင့် စိတ်ကညစ်နေရသည့်အထဲ ညီတော်မောင်က အစာတောင်းသလို ထောင်နေတော့ စိတ်က မရှည်ချင်။ လူကိုယ်တိုင်ကလည်း လက်တွေ့ အတွေ့အကြုံက မရှိသေး ကဲ ဒီတော့ ညီတော်မောင်ကျေနပ်စေအောင် သွားလိုက်မယ်ဟုဆိုကာ ထီးတစ်လက်ယူ၍ အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။ ဘယ်ကိုသွားလို့ ဘယ်လိုရှာရမယ်မှန်းကမသိ။ သူများတွေပြောသံ ဆိုသံကြားဖူးတာကို သတိရသည်။ မြို့ထဲ ဗိုလ်ချုပ်လမ်းက ရုပ်ရှင်ရုံတွေမှာ သွားကြည့်လိုက်။ ကောင်မလေးတွေ အများကြီး။ စိုက်သာကြည့်နေလိုက် လာမေးမည် သွားမလားဆိုတာကို တဲ့။ ဒါနဲ့ အိုးကြိုက်မောင်လည်း တက္ကစီတစ်စီးငှားကာ မြို့ထဲသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရုပ်ရှင်ရုံတွေရှိရာနားကိုတော့ တက္ကစီမခေါ်ခဲ့။…

အပျိုရှမ်းမလေး “ ငါ.. နင်နဲ့အတူတူနေကြည့်ချင်တယ်ဟာ…” လို့ တည့်တည့်ပြောချလိုက်တော့ သူက ရှက်သွားပြီး ခေါင်းလေးငုမ့်ပြီးပြုံးနေတယ် ဆိတ်ငြိမ်ခြင်းသည် ဝန်ခံခြင်းတဲ့…. ကျွန်တော်လည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ မှတ်ပုံတင်ပါလား မေးတယ် သူကလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်၊ ပြီးတော့ သူက သူ့သူငယ်ချင်းဆီဖုန်းဆက်ပြီး ဒီညပြန်မရောက်တော့ဘူး အမျိုးအိမ်သွားလည်ရင်း အဲ့ဒီမှာအိပ်မှာလို့ ရွီးလိုက်တာပေါ့ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ရှက်နေတာကတစ်ကြောင်း ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းတွေရဲ့အကြည့်ကို မနည်းရင်ဆိုင်နေရတယ်… ဟိုတယ်ကိုရောက်လာတော့ ည ၁၀နာရီလောက်ရှိနေပြီ နှစ်ယောက်ခန်းအဲကွန်းခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သားထင်တိုင်းကျဲတော့မယ့်အချိန်ပေါ့ ပြတင်းပေါက်ကနေ အောက်ငုမ့်ကြည့်လိုက်တော့ အဲ့ဒီအချိန်.. မန်းလေးမြို့ကြီးလည်း အိမ်ပျော်လုဆဲငြိမ်သက်နေပြီလေ၊ “ မီးပိတ်လိုက်ဟာ… “ ကျွန်တော်သူ့ကို နမ်းရင်းနဲ့ အဝတ်တွေချွတ်ချိန်မှာ သူ ရုတ်တရက်ပြောလာတော့ နည်းနည်းကြောင်သွားတယ်.. မီးပိတ်လိုက်ရင် ဘာမြင်ရမှာတုန်းနော့.. “ မီးတော့မပိတ်နိုင်ဘူး မျက်လုံးလေးတွေကိုယ်စီပဲမှိတ်ထားရအောင်လေ” ဆိုတော့။…

ထကြွနေတတ်သည် နှုတ်ဆော့မိမှတော့ မထူးတော့ပေ။ သူကလည်း စိန်ခေါ်ပြီလေ။ ဒီတော့ ဘွာခတ်နေလို့ ညံ့ရာကျသွားမှာပေါ့။ ဤသို့ပင် ‘တိုးအောင်’ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သွေးက စကားပြောလာသည်။ သွေးဆိုတာက လူပျိုသွေး။ တိုးအောင်အသက်က ၁၆ နှစ်ကျော်လာပြီ။ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမတွေရဲ့ အဓိကပစ်မှတ်တွေကို အငမ်းမရ ကြည့်တတ်လာပြီ။ ပြီးတော့ အသံတွေပြောင်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးနုနုလေးတွေ ခပ်ရေးရေးပေါက်လာပြီ။ ‘မာစတာဘေးရှင်း’ ခေါ် ဂွင်းတိုက်တတ်လာပြီ။ အားလုံးခြုံလိုက်လျှင် တိုးအောင်တစ်ယောက် ကလေးမဟုတ်တော့ပဲ လူပျိုဖြစ်လာပြီ။ ကြီးကောင်ဝင်လာပြီဟုု ပြောရပေတော့မည် ။ မနက်ပိုင်းက သူ့အမေကို မြစ်ဆိပ်သို့ လှည်းနှင့်လိုက်ပို့ပြီး အပြန်တွင် မတင်လှနှင့် တွေ့၏။ တွေ့သောနေရာက ရွာနှင့်အတော်လှမ်းသော တောင်ကြားလမ်းတစ်နေရာမှာ ဖြစ်သည်။ မတင်လှဆိုတာက အသက် ၂၉-၃၀ ဝန်းကျင် ကလေးနှစ်ယောက်အမေ ဖြစ်သည်။ တစ်သားမွေးတစ်သွေးလှ ဆိုသည့်အတိုင်း…

အားမရနိုင်တဲ့သူမ ည ၁၁ နာရီကျော်နေပြီ….. အိပ်ယာထဲမှာ ဘယ်ညာ လူးလိမ့်ရင်း အိပ်လို့မရနိုင် ဖြစ်နေသည်….. လက်တဖက်မှ ယောင်ယမ်းကာ ရင်နှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်နေမိသည်… သက်ပြင်းမောများချကာ ကြိတ်မှိတ်၍ ခံစားနေရသည်….လျော့တိလျော့ရဲ ထမီအောက်မှ ဖားပေါင်စင်းတစ်ကောင် လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ပေါင်နဲ့ ပွတ်မိနေပြန်သည်…. ငိုချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာမိသည်… ဒီခံစားချက်ရဲ့ အထွဋ်ထိပ်ကို သူမခံစားဖူးသည်.. ယ္ခုတစ်ယောက်ထဲ စိတ်ကျေနပ်ဖို့ ဆိုတာ ရာနှုန်းပြည့်မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိ၍ ခံစားနေရ၏.။ သူ့နာမည်က မသန္တာချိုနွယ်……. သူမရဲ့ချစ်လှစွာသောအမျိုးသားမှာ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှ လက်ထပ်ပြီး တစ်ပတ်ကျော်မှာပဲ အမှတ်တမဲ့ ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်… ဆေးစစ်ချက်တွေအရ အသည်းတစ်ခြမ်းကြီးနေလို့ ဟု ဆိုသည်…….အခုမှ အိမ်ထောင်ကျခါစ ., ကာမသွေးတွေ ဆူနေတုန်း …. ယွစိယွစိနဲ့ ပိုးလေးတွေကို ဆွပေးခဲ့သလိုပဲ.. ။ သူအတွက်တော့ ညအိပ်ယာဝင်တိုင်း…