Month: June 2021

မောင် မဆိုးနဲ့ကွာ ဇော်ထွန်းနိုင်ဆိုတဲ့ကျနော်ကအခု တစ်ကောင်ကြွက်ဖြစ်နေပြီ။ငယ် ငယ်ကတည်းကအမေဆုံးတယ်။ ကျောင်းပြီးတော့အဖေဆုံးပါးသွား ပြန်တယ်။လူ့လောကအလယ်မှာ တစ်ယောက်တည်းကျန်နေတယ်။ ပျင်းရိစရာအရမ်းကောင်းတယ်။ ဒါတောင်မှအဖေကနေစရာအခန်း လေးတခန်းပေးထားခဲ့ပြီးပညာ လေးတတ်အောင်ကျောင်းထားပေးခဲ့လို့ပါ။ ကျနော်မှာနေထိုင်ဖို့အိမ်ရှိတယ်။အဲဒီအတွက်စိတ်မပူရဘူး၊ ဒါပေမယ့်ငွေမရှိဘူး။ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်ဝင်ရင်းကခင်ခင်ငြိမ်းဆိုတဲ့မိန်းကလေးနှင့်တွေ့ကြတယ်။ ခင်ခင်ငြိမ်းကလည်းနယ်ကပဲအဆောင်မှာနေရင်းအလုပ်လာလုပ်တာပါ။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖေးမကူညီကြရင်းနီးစပ်လာခဲ့တယ်။ ကုမ္ပဏီက(စီအီးအို) ကလည်းသဘော ကျတယ်။ရိုးသားတဲ့အပြင်လုပ်ငန်းစီစဉ်တာကောင်းမွန်တဲ့အတွက်သူ ဌေးကလည်းချစ်တယ်။အစက တော့ကျနော်ခင်ခင်ငြိမ်းအပေါ်ရိုးရိုးသားသားပဲခင်တယ်။စနောက်တာ တော့ရှိတယ်။ခင်ငြိမ်းလဲဒီလိုပဲနေ မှာပါ။ဒါပေမယ့်ခင်ငြိမ်းကကျနော့်အတွက်ဆိုရင်စေတနာပိုပါတယ်။ ယောက်ကျားလေးကတစ်ယောက်တည်းဘဝဆိုတော့ကောင်းကောင်းချက်မစားနိုင်ဖြစ်သလိုပဲ ချက်ပြုတ်စားသောက်တတ်တာ။ သူကတော့သူ့ဘာသာချက်ပြုတ်စားတတ် တဲ့အတွက်အမြဲပဲကျနော့်အတွက်ဟင်းပိုထည့်ခဲ့တယ်။ ”ခင်ငြိမ်း ဘာချ က်လာသလဲ” ကိုဇော် ကရောဘာချက်လာသလဲ” “ကြက်ဥကြော်ပဲ” “ထင်သားပဲ” အင်းလေငါလဲဒါပဲချက်တတ်တယ်” လာပါခင်ငြိမ်းမှာစုံတယ်၊ခင်ငြိမ်းအပိုချက်လာတယ်” “ဟဲ့ခင်ငြိမ်းနင်ကကိုဇော့်အတွက်ပဲ ချက်လာသလား၊ငါတို့အတွက်မပါဘူးလား” (စီအီးအို) ကလှမ်းစတယ်။ “အာဆရာကလည်းဆရာမှာကအ စစအရာရာပြည့်စုံတယ်၊သမီးဟင်းဆရာဘယ်စားမလဲ” ”နင်ကမကျွေးချင်ရင်ဒီလိုပဲ” ”မဟုတ်ပါဘူးဆရာရယ်၊ဆရာစား ချင်တာပြောခင်ငြိမ်းသေချာချက် လာပါ့မယ်” ”ဟားးးဟားးစတာပါခင်ငြိမ်းရာ၊ကိုဇော်ကိုပဲသေချာချက်ကျွေးလိုက်ပါ။ ဒီကောင်ဟင်းကြည့်လိုက်ရင်ကြက်ဥကြော်ပဲ” ”ဟုတ်တယ်ဆရာရေ” “ကိုဇော် မင်းငါ့ဆီကဟင်းလာယူ၊မင်းအမလဲ မင်းအတွက်ပိုထည့်ပေးလိုက်တယ်””ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ” “ခင်ငြိမ်းနင်နှော်ငါမပြောမရှိနဲ့၊ ကိုဇော်ကငါတွေ့ဖူးတဲဝန်ထမ်းထဲ မှာ…

အဲ့ဒီနေ့က ကျောင်းမသွားဖြစ်ခဲ့ပါ ကျောင်းသွားခါနီး ကျောင်းဝတ်စုံလေးဝတ်ပီး မှန်တင်ခုံရှေ့ မှာ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ အိမ်ထောက်ကျခဲ့ပီးသား ဆိုပေမယ့် လှဆဲပဆဲ ယု ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ပီး ကျေနပ်မိတယ်။ ဒီနေ့ မေမေ က အစောကြီးကတည်းက ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ထွက်သွားသည်မို့ အိမ်မှာ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ အိမ်ထောင်ကွဲပီးကတည်းက မေမေရယ် ယုရယ် နှစ်ယောက်သား အတူတူနေတဲ့အိမ်လေးပေါ့။ ရူးရူးမိုက်မိုက်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ပေမယ့် သဘောထားခြင်း ဆီနဲ့ရေလို ကွာခြားမှုကြောင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်း ကြာကြာမခံခဲ့။ အတိတ်ကိုပြန်မတွေးချင်တော့သည်မို့ သက်ပြင်တစ်ချက်ချလိုက်ရင်း ဆံထုံးလေးကို သေချာပြင်ဆင်လိုက်သည်။ ကြိမ်ဆွဲခြင်းတောင်းလေးထဲ လိုအပ်တာတွေ ဖြည့်ပီး စောနေသေးသည်မို့ အခန်းထဲ အဝတ်တွေ ခန သိမ်းလိုက်နေလိုက်တုန်း အိမ်ရှေ့တံခါးခေါက်သံကြားသည်မို့ သွားဖွင့်လိုက်မိတယ်။ ( အော်… ကိုကြီး တစ်ယောက်ထဲလား မမ မပါဘူးလား…

ကိုဗစ်အချစ် မမမိုး စိတ်လေနေပါသည်. ယောက်ျားကမလေးရှားမှာအလုပ်သွားလုပ်တာ၆လပဲရှိသေးသည်.. တနေ့တခါတောင်ဖုန်းမဆက်ဘူး.အလုပ်များလို့ဆိုပီး အကြောင်းပြနေသည်.. ဒီကြားထည်းကိုဗစ်ကပေါ်လာပြန် သည်..အိမ်မှာယောက်္ခမရယ်..ယောက်ျားရဲ့ညီရယ်.မမိုးရယ်သုံးယောက်ထည်းရှိသည်.. …..အသက်၅၀ယောက်ခမကစာအုပ်ဖတ်လိုက်အိပ်လိုက်နှင့်ဟုတ်နေသည်.. မတ်တော်မောင် ကလည်းဖုန်းပွတ်လိုက် အိပ်လိုက်နှင့်သာယာနေကြသည်.. ကိုဗစ်ရောဂါကြောင့်ဘယ်မှမထွက်ချင်ကြအိမ်တွင်းအောင်းကာလဖြစ်ပေသည်.. တိုက်ခန်းမှာနေကြသဖြင့်အခန်းသုံးခန်း မှာတယောက်တခန်းအောင်းရင်အချိန်ဖြုန်းနေရတာငြီးငွေ့စရာပေ… …….တနေ့တနေ့ဖေ့ဘွတ်နဲ့တင်အချိန်ကုန်လေသည်.. …”ဟဲ့.အောင်လေး..နင်အပြင်မသွားဘူးလား”. .အောင်လေးဆိုသည်မှာ ယောက်ျားရဲ့ညီဖြစ်သည်.. ..အဝေးသင်တက်နေပီးအလုပ်မရှိသေးပေ.. ..”မမိုးရယ် ကိုဗစ်များနေလို့ဘယ်မှမသွား ချင်ဘူး..”. . …”နင်မသွားရင်င့ကိုဇတ်ကြောဆွဲပေးဟာ အိပ်လိုက်စားလိုက်နဲ့အကြောတက်နေလို့” …အောင်လေးအသက်၁၈နှစ်ရှိပီ.. ရီးစားထားတာလဲမတွေ့ရ..အပြင်အလည်အပတ်လဲမသွား အိမ်မြဲသူဖြစ်သည်… ခိုင်းရင်တော့လုပ်ပေးတတ်ပြီးလိမ်မာလေသည်… …”ဟုတ်..မမိုး..ခဏလေးနော်..ဒါလေးပီးရင်လာနှိပ်ပေးမယ်”. . ဂိမ်းဆော့နေရင်းနဲ့မို့..ပီးရင်လာမယ်ပြောလေသည်… အောင်လေးက သူ့အမေကိုအမြဲနှိပ်ပေးနေကြဖြစ်၍.. မမိုးလည်းအနှိပ်ခံချင်မိသည်.. …မမိုး ဧည့်ခန်းခုံမှာထိုင်ရင်း တီဗီ ကြည့်ပီး စောင့်နေလေသည်… ..အမှန်တော့ အောင်လေး ဂိမ်းမဆော့ပါ ဖေ့ဘွတ်မှာ ဆော်ကြူနေခြင်းဖြစ်သည်. ..အောင်လေးက ကုန်ကမြင်းလေးဖြစ်သည်..အိမ်မှာဆိုလိမ်မာသလိုနှင့်အပြင်မှာ ဆော်အရမ်းကြောင်သည်.. ရပ်ကွဲထဲမှာတော့မကြောင်ပါ..ကျောင်းတတ်ချိန်ဆိုရင် အိုးကောင်းတဲ့ဆော်ကိုမှရွေးပီးကြောင်သည်..ရရင် ချိန်းတွေ့ပီး နို့နှိုက်ဖင်ကိုင်လုပ်သည်..ဘွတ်လို့ရရင်လည်း ဘွတ်သည်. .အောင်လေးကဆော်ကြည်ဘဲစာရင်းထဲပါသည်…

မယုံရင်ပုံပြင်မှတ် စပါယ်ရေညီမလေး” “ရှင်..မမ” “ဘာလုပ်နေလဲဟေ့” “စာကျက်နေတယ်.မမ” “အေးငါအဝတ်လျှော်နေလို့.ထမင်းအိုးလေးထကြည့်ပါဦး” “ဟုတ်ကဲ့မမ” သင်းသင်းနှင့်စပါယ်ဖြူတို့ညီအမ နှင့်အဖေကြီးတို့အိမ်မှာနေရတယ်၊ ငယ်စဉ်ကတည်းကမိဘတွေမရှိကြလို့အဖိုးဖြစ်သူနှင့်လာနေတာလေ။ အခုသင်းသင်းအိမ်ထောက်ကျပြီ။ ဆယ်တန်းမအောင်လို့ညီမဖြစ်သူကို ဆယ်တန်းအောင်စေချင်လို့သာ စာကျက်ခိုင်းနေရတာ။ကျောင်းသာ ထားပေးရတယ်စီးပွားရေးကမပြည့်စုံဘူးလေ။ စပါယ်တောင်ဆယ့် ခြောက်နှစ်ဖြစ်ပြီ၊ကျမအသက်ကဆယ့်ရှစ်နှစ် ကျမကစပါယ်လောက်မလှပေမယ့်စပါယ်ထက်အသားဖြူတယ်။ ဒီအရွယ်ရောက်တော့ကျမမှာရည်းစားရှိတယ်။ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်ကကိုလူအေးလေးမောင်မောင်လေ။ရိုးသားလို့ကိုချစ်တာရှင့်။သူက လည်းလက်ထပ်မယ်ချည်းပြောနေတာ။သူလည်းအဒေါ်အိမ်မှာနေ တယ်။ကုမ္ပဏီကားမောင်းတယ်လေ။လူကဖြူနွဲ့နွဲ့နှင့်စကားပြောကယဉ်ကျေးတယ်လေ။ အဲဒါနှင့်ကျမနှင့်သူလက်ထပ်လိုက် ကြတယ်။ညီမလေးနှင့်အဖေကြီးကတခန်းကျမတို့ကတခန်းပေါ့၊ အိမ်ထောင်ကျတော့အခန်းခွဲအိပ် တာလေ။စပါယ်ကကြောက်တတ်တယ်။ တစ်ယောက်တည်းမအိပ်ရဲဘူး။အိမ်ထောင်ကျတော့ကျမတို့ လင်မယားကထုံးစံအတိုင်းလိုးဖြစ်တာပေါ့ “သင်းးသင်းးအိပ်ရအောင်”” “အဖေကြီးတို့မအိပ်သေးဘူး” “မအိပ်သေးလည်းဘာဖြစ်လဲ၊ကိုအရမ်းပင်ပန်းနေလို့အိပ်ချင်နေပြီ” “အင်းပါကိုမောင်” “စပါယ်ရယ်မမတို့အိပ်တော့မယ်၊ညီမလေးတို့အိပ်ကြတော့” “ဟုတ်မမ” “လာလေသင်းသင်း”” “လာပါပြီ၊ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကိုမသိဘူး” “ဟီးဟီး.မင်္ဂလာဦးညလေသင်း သင်း” “အဲဒါဘာလုပ်ရမှာလဲလို့” ကျမလည်းသိရက်သားနှင့်မေး လိုက်တယ် “အေး.ဟေ့လိုးမလို့ဟေ့လိုးမလိုး”အသံတိုးတိုးလေးလုပ်ပြီး ကျမကိုပြောတယ် “ခစ်..ခစ်..ခစ်” ကျမသူ့ပုံကိုကြည့်ပြီးရယ်မိတယ် လေ၊လင်မယားဖြစ်ပြီဆိုတော့လိုးလို့ရနေပြီလေ “ဟင်းနှော်ညီမလေးကြားမယ်” “ကြားကြားကွာ” “ကဲအိပ်တော့ဆိုပြီးကျမသူ့ဘေးနားအိပ်တယ်။သူကကျမကိုဖက်တော့ကျမလည်းပြန်ဖက်လိုက်တယ်။ ရင်တွေကတော့တဒိန်းဒိန်းခုန်နေတာ ပေါ့၊သူကနမ်းပြန်တယ်သူ့အနမ်းကိုပဲ ကျမကသာသာယာယာလေးခံယူလိုက်ရတယ်လေ။ ရင်ထဲမှာကုလားဘုရားပွဲလှည့်နေသလိုပဲ ။နှုတ်ခမ်းလေးတွေနမ်းရတာအရမ်းကောင်းပြီးပိပိထဲမှာရွစိကိုထိုးလို့ပေါ့။ ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့အကြင်နာ…

မေ့မရသောအလွမ်း စာရေးသူကငယ်ငယ်ကဝါသနာရှင်တယောက်ပေါ့.. အချောင်းကောင်း၍ ဖရီးစားရသောအခါများလည်းကြုံဖူးပါသည်.. ဒီဇာတ်လမ်းလေးက(၁၉၉၆)လောက်က .အတွေ့အကြုံလေးကိုအခြေခံပါသည်… ..ခုခေတ်ကတိုက်ခန်းတွေများ၍ချောင်းဖို့ကသိပ်မလွယ်တော့ပေ… ..လှိုင်သာယာမြို့သစ်စပေါ်ပီးနောက်မြို့သစ်အစွန်းပိုင်းများတွင်တနေ့လုပ်တနေ့စားများ စုပီးနေကြသောရပ်ကွက်တခုရှိသည်. .ပေ၂၀ကိုတအိမ်ဆောက်နေကြတဲ့အချိန်ပေါ့ဗျာ.. အိမ်ရှင်အများစုက ဆယ်ပေတခြမ်းကိုထရံကာပြီးငှါးစားကြသည့်အချိန်..ပေါ့.. (မင်းမင်း…နယ်ကတက်လာပီး..ရန်ကုန်မှအသိတယောက်ဆီမှာတည်းခိုရင်းအလုပ်ရှာသည်.. လှိုင်သာယာကစက်ရုံတခုမှာအလုပ်ရ၍..အလုပ်နှင့်နီးသော ထိုရပ်ကွက်တွင်အိမ်ငှါးနေရန်ရှာရပါတော့သည်). .အကျင်းချုပ်ပြောရရင်တော့.. ဆယ်ပေခန်းလေးရတာပေါ့ဗျာ.. ခေါင်းရင်းခန်းအိမ်ငှါးက.. လင်မယား..ခလေးကမရှိကြသေး.. မင်းမင်းကခြေရင်းခန်းမှာနေသည်.. ကိုကျော်ကြီးနှင့်မထား..ကလင်မယား.. ကျော်ကြီးမှာကားစပါယ်ယာဖြစ်သည်.. ..မထားမှာမင်းမင်းနှင့်တစက်ရုံထည်းအတူလုပ်ကြ၍မင်းမင်းနှင့်သိကြကာ သူတို့ခြေရင်ခန်းငှါးမည်ဟု. အိမ်ရှင်က ပြောသဖြင့် မင်းမင်းငှါးနေရန်အဆင်ပြေသွားလေသည်… ..အလုပ်ဆင်းချိန်လိုင်းကားစီးလျှင်မထားနှင့်မင်းမင်း ဆုံတတ်ကြသည်.. မထားမှာလင်ရှိပေမဲ့..အပျိုအတိုင်းပင်.. သင်ဇာဝင့်ကျော်လို ကိုယ်အနေအထားမျိုး..အသားအရည်ဝင်းဝါသည်. .နှာတံသွယ်မျက်နှာဝိုင်းလေးနှင့်ကြည့်ကောင်းလှသည်.. သူမကိုစသိချိန်က အပျိုထင်၍ မင်းမင်း.. စကားဝင်ရောမိတ်ဆက်ပီး ခင်အောင်လုပ်ခဲ့သည်..လင်ရှိသည်ဟုသိရ၍..အနေအထိုင်ဆင်ခြင်လိုက်ရသည်.. ခုတော့ တအိမ်ထည်း မှာတခြမ်းစီနေကြသဖြင့် မင်းမင်းကျေနပ်နေမိသည်… အိမ်ပုံစံက သစ်သားအိမ် အလည်က ထရံတောက်လျှောက်ကာထားသည်.. ရေချိုးလျှင်နောက်ဖေးမှာ ချိုးကြသည်.. အိမ်ရှေ့ခန်း အိပ်ခန်းရှိပီး မီးဖိုချောင်မရှိပါ..အိမ်သာမှာတခုထည်းရှိသည်..ထမင်းဟင်းချက်လျှင် ရေကပြင်မှာပဲ ချက်ကြပီး..ရေချိုးနေရာနှင့်အိမ်သာမှာဆယ်ပေလောက်သာကွာသည်… မင်းမင်းထိုအိမ်မှာစနေတဲ့နေ့မှာချောင်းဂွင်ရလေသည်.. နောက်ဖေးမှရေချိုးသံကြားလိုက်ရသည်…..

ဆရာမြနှင့်သူ၏ချစ်သူများ ခင်လေးနှင့်ဇင်ဇင် အိမ်ပြန်ရောက်ပီးနောက်လွန်စွာပျော်ရွှင်နေကြသည်… ..ခင်လေးမှာ အမေဖြစ်သူကို သူရရှိခဲ့သောအောင်လက်မှတ်နှင့်ရိုက်ထားခဲ့သောပုံများပြသလေသည်.. ဒေါ်ခင်မမ..မျက်ရည်များကျရင်.သူမသမီးကို ဖက်လိုက်ကာ… “သမီးလေးတော်လိုက်တာ အမေမွေးရကြိုးနပ်တယ် ဟင့်”. . ထို့နောက် ခင်လေးရဲ့ဖုန်းမှ ပုံများကိုယူကြည့်ရာတွင်…. “ဟင်….”ဒေါ်ခင်မမ..လက်များပင်တုန်နေသည်… “အမေ ဘာဖစ်တာလဲ..”. . “ဒါ ဘယ်သူလဲသမီး”. .. ခင်လေးနှင့်ဇင်ဇင်နှစ်ယောက်ကြား ဆရာမြင့်ကိုမေးလေသည်.. “သမီးတို့ဆရာပါ အမေသိလို့လာ”. . “သိပါဘူး..ငယ်ငယ်လေးမိုအံသြတာပါ”. …သားမိနှစ်ယောက်အိပ်ယာဝင်ကြသည်. သမီးဖြစ်သူ၏ဖွံထွားကာစ ကိုယ်လုံးလေးနှင့်ချစ်စရာကောင်းသော မျက်နှာလေးက ခင်မမငယ်စဉ်ကလို.. ချောမောလှပလှလေသည်….. ….. အခန်း၃… …ခင်လေးနှင့်ဇင်ဇင်တို့စင်ကာပူမှာကျောင်းတတ်ရမည်ဖြစ်သည်… ဆရာမြက အားလုံးအကုန်ကျခံပီး… မအိက အားလုံးစီစဉ်ပေးရလေသည်… ဆရာမြကိုယ်တိုင်စင်ကာပူထိလိုက်ပို့မည်ဖြစ်၍..ခင်လေးတို့ပျော်နေကြပါသည်.. ..ဇင်ဇင်၏မိဘများက လေဆိပ်လိုက်ပို့သော်လည်း..ခင်လေးအမေလိုက်မလာပါ.. ..နှစ်နာရီလောက်ကြာခရီးစဉ်ဖြစ်၍. ဆရာမြအတွက်မထူးဆန်းပေမဲ့… ခင်လေးနှင့်ဇင်ဇင် ရင်ခုန်နေရသည်… သုံးယောက်တွဲခုံဖြစ်သည်… ခင်လေးက ပြတင်းမှန်ဘက်ထိုင်၍ဇင်ဇင်ကအလည်မှာ..ဆရာမြက ဘေးမှာ… လေယာဉ် စပျံသန်းချိန် ငြိမ့်ခနဲလှုပ်သွားသဖြင့်..ဇင်ဇင်ကလန့်ပီး…

ယွထနေတဲ့တီချယ်နှင်း ဆရာမ နှင်းနှင်း က အိမ်ထောင်သယ် ဒါပေမဲ့ သူ့ယောက်ကျား အဝေးမှာ သူကသူ့သားနဲ့နေတယ် သူ့ယောက်ကျားက တလတခါတောင်ပြန်လာချင်မှ လာတာ။ ဆရာမ နှင်းနှင်း က အသက်ကသာ ကြီးတာ ကာမစိတ်ကတော့ရှိတုန်း ပထမတုန်းကတော့မသိပါဘူး နောက်ပိုင်းကျမှ တဖြေးဖြေး ရိပ်မိလာတာ။ ဆရာမနှင်းနှင်းကို ဘယ်လို ဂွင်ဖန်ပြီး လိုးရရင် ကောင်းမလည်းဆိုပြီးတော့ စိတ်ကူးနဲ့ ကြံစည်ကြည့်နေမိတယ်။ သူ့အိမ်နဲ့ ကျွန်တော်နေတဲ့အိမ်က တဝင်းထဲ အိမ်ကတော့ သက်သက်စီ ခြံစည်းရိုးက ကာမထားဘူး။ ကျွန်တော့ အိမ်ခေါင်းရင်းမှာက သူတို့ရေကန် ရေချိုးတဲ့ နေရာနဲ့ ကျွန်တော့်အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်နဲ့က တန်းနေတာ။ အဲဒါနဲ့ တရက်ကျတော့ နေ့လည်ထမင်းစားကျောင်းဆင်းတဲ့အချိန် ရေချိုးပါလေရော။ အိမ်မှာကဘယ်သူမှမရှိဘူး။သူအိမ်ကလည်း သူတယောက်တည်းရယ် သူ့သားကတက္ကသိုလ်ကျောင်းတတ်နေတာ။ အဲဒါနဲ့ ဟုတ်ပြီ ကြံစည်ထားတဲ့အတိုင်း ပြတင်းတံခါးပေါက်ဖွင့်ပြီး အသာလေး…

ကြက်ခြေခတ်အလွမ်းနဲ့လွမ်းရပ်ရာသီ (ဖြစ်ရပ်မှန်ကို အခြေခံပါသည်) သြော် ဘာလိုလိုနဲ့ ရွက်ဟောင်းကြွေလို ရွက်သစ်တောင်ဖူးနေပါပြီ နေညိုချိန်အိပ်တန်းတတ်လို့ဌက်လေးတွေတေးဆိုနေတာ ငါ့အတွက်အလွမ်းဆုတွေလား မတွေ့တာကြာလို့ နင့်ငါ့ကို သတိရရဲ့လားဟာ နင့်မရှိပဲ ငါ့ကျောင်းတတ်နေရတာ ငါ့မပျှော်ပါဘူး ခက်ခက် ရယ် နင့်နဲ့ နောက်ဆုံးတွေ့လိုက်ရတဲ့ ၉တန်း အောင်စာရင်းထွက်တဲ့နေ့ ငါမှတ်မိနေတုန်းပါပဲ ခက်ခက် ရယ် စာမေးပွဲအောင်လို့ ပျှော်နေတဲ့အချိန် နင့်မျက်နှာမကောင်းလို့ ငါမေးမိခဲ့တယ် ခက်ခက် နင်ဘာဖြစ်နေတာလည်းဟာ မင်းမြတ် ငါ့အဖေ သူ့ဇာတိ မန္တလေးမှာ အခြေချတော့မယ်တဲ့ ငါ့တို့ဝေးနေရတော့မယ်ဟာ အဖိုးနဲ့အဖွါးကလည်းအသက်ကြီးပြီဆိုတော့ အဖေ့ကို အနားမှာလာပြောင်းနေဖို့ပြောကြလို့ ငါ့မိဘတွေ နဲ့အတူတူငါ့လိုက်သွားရတော့မယ် အတန်းအတူတူငါ့တို့တတ်ခဲ့ရတယ် ခင်မင်ကြတယ် သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ ငါဆိုးသမျှအနစ်နာခံဆက်ဆံတာနင်ပဲရှိခဲ့တာပါ ငါ့ဘဝမှာ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းကနင်ပါပဲ မင်းမြတ် ရယ် အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းတဲ့လား ခက်ခက်ရယ် ငါ့ချစ်နေတာမသိတာလား ဒါမှမဟုတ် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား ခက်ခက်ရယ်…

လက်ဆင့်ကမ်း ရမ္မက်နွံ ယမင်းထွန်းတစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်နေသဖြင့် အနားယူချိန်ပင် မရှိပေ။ အဓိက အလုပ်ရှုပ်ရသည့် အကြောင်းမှာ ညီမ ဝမ်းကွဲ နွယ်နီ့အမျိုးသား၏ တူမဖြစ်သူ ခိုင်သုတ ရောက်နေခြင်းကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ် မတက်ခင် သင်တန်းများ တက်ရန်အတွက် နွယ်နီ အကူအညီတောင်းထားသဖြင့် အိမ်မှာနေရန် ခိုင်သုတအား လက်ခံခဲ့သည်။ အမျိုးသားဖြစ်သူ ကိုဝင်းနိုင်ကလည်း ခရီးထွက်ရသည်က များသဖြင့် ယမင်းထွန်း အဖေါ်ရစေရန် လက်ခံခိုင်းထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ခိုင်သုတ တက်ရောက်လိုသည့် သင်တန်းများအား ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ စုံစမ်းကာ အပ်နှံပေးရသဖြင့် မအားလပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အတာ့ထံသို့ပင် မရောက်ဖြစ်ပေ။ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက် ဖြစ်သဖြင့် ကလေးနှစ်ယောက်စလုံး အဖိုး အဖွါးထံ အလည် သွားနေ၍သာ တော်တော့သည်။ ခိုင်သုတ အသက်က…

ပျက်စီးပြိုကွဲ ခဲ့ရသော မိုးလင်းကတည်းက အသဲအသန်ရွာသွန်းနေသော ကိုရွှေမိုးက ညနေရောက်မှာသာ လုံးလုံးတိတ်သွားတော့သည်၊ဇွဲကိုက ဆိုင်ရှေ့မှာပစ္စည်းလေးတွေ ပြန်ခင်းရင်းဈေးဝယ်သူအလာကိုသာ ထိုင်စောင့်နေမိတော့သည်၊မိန်းမက ဆိုင်အတွင်းက စက်ချုပ်ရင်း ညည်းသံသဲ့သဲ့ကို ကြားမိတော့ ပြုံးမိပြန်သည်။ ကျွန်တော်နာမည်က ဇွဲကိုပါ ၊အမျိုးသမီး နာမည်က မိုးမြင့်သူပါ၊ကျွန်တော်က စက်ရုံတစ်ရုံမှာ စာရေးလုပ်တယ်၊သူကတော့ အရင်က အထည်ချုပ်စက်ရုံလုပ်ရင်း ကျွန်တော်နဲ့ညားပြီးတော့ စက်ချုပ်သင်တန်းလေးတက်ကာဆိုင်လေးဖွင့်လိုက်တာ၊မထင်မှတ်ပဲ အဆင်ပြေသွားတော့ဆိုင်လေးကို တိုးချဲ့ စက်ချုပ်ပစ္စည်း(အပို)လေးတွေပါရောင်းဖြစ်ခဲ့တယ်၊အိမ်ထောင်ကျတာ နှစ်နှစ်ကျော် သုံးနှစ်နီးပါးသာဖြစ်လာခဲ့တယ် ကလေးတော့မယူရသေးဘူး၊စီးပွားရှာကောင်းနေတုန်းမို့လည်းပါတာပေါ့ဗျာ၊၊ဟိုတွေးဒီတွေးတွေးနေရင်း ရောက်လာသောဈေးဝယ်သူကြောင့် ဇွဲကို ထရပ်လိုက်ရင်းက`ဘာယူမလည်း ညီမ´ ဟုတ် အကို ဟိုဟာ ထုပ်သီးလေးဝယ်ချင်လို့ ဟုတ်ကဲ့ရပါတယ် ညီမ ဒီဘက်မှာပါ၊လိုချင်တဲ့အရောင်ရှိရင်လည်း ပိတ်စ ပါလာရင်ရိုက်ပေးပါတယ် ဟုတ်ကဲ့ အဖြူလေးပဲပေးပါ တစ်ထုပ်ဘယ်လောက်လည်းဟင် ဆယ်လုံးပါတယ်ညီမ တစ်ထုပ် သုံးရာပါ ဟုတ် တစ်ထုပ်ပေးပါ ပြီးတော့—- ဇွဲကိုလည်းကောင်မလေး…