အပြုအစုကရှယ်ပဲ

အပြုအစုကရှယ်ပဲ

မင်းမင်း ဒီနေ့ စိတ်ညစ်နေတယ်။ ဒီကုမ္မဏီကို ရောက်တာ တနှစ်ခွဲကျော်ပြီ အထက်အရာရှိနဲ့ လုံးဝမတည့်။ စလုံး အဖိုးကြီးက ရှေးရိုးဆန်တယ်။ လက်အောက်က အာအီး တွေရော အာတိအို တွေရော သူရစ်တဲ့ ဒဏ်မခံနိုင်ကြ။ ခဏခဏ ဂဂျီဂဂျောင်ကျတော့ လက်အောက်ဝန်ထမ်းမမြဲ။ ဒီနေ့လဲ မင်းမင်း ချစ်သူနဲ့ ညဖက်ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ချိန်းထားတာ ဘယ်လိုမှ ထွက်မရ။ အိုဗာတိုင် ဆင်းရအုံးမည်။ ဒီ အလုပ် ရောက်ပြီးကတည်းက ချစ်သူနဲ့က တဂျက်ဂျက်။ ခုလဲ စိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ နင်နဲ့ငါ ပြတ်ပြီတဲ့။ ပြတ်လဲ အေးတာပဲ သိပ်တော့ ခံစားမနေပါဘူး။ တွဲကတည်းကလဲ ကျောင်းသူ ချာတိတ်ဆိုတော့ ဂဂျီဂဂျောင် အရမ်းကျတဲ့ ချာတိတ်။ “မင်း သွားချင်သွားလေ။ ငါ နင့် တာဝန်ယူထားပေးမယ်” အထက်က အာအီး ကုလားမ ကတော့ ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်။

တခုပဲ အလုပ်ထွက်ဖို့ ထွက်စာတင်တိုင်း ဖင်ပေါ့ ခိုင်းကောင်းတဲ့ မင်းမင်း ထွက်စာက သူမစီကနေ ကျော်ပြီး အိတ်အာ စီမရောက်။ မင်းမင်း သူမကို လက်ကာပြပြီး ပလပ်စတစ်ဦးထုပ်စောင်းကာ ဆိုဒ်ထဲ သွားလိုက်တယ်။ ဒီသောကြာ ညလဲ အိမ်ပြန်မိုးချုပ် ပေမည်တကား။ နိုဝင်ဘာလလည် မင်းမင်း စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာ အိတ်အာ ရုံးခန်းက ထွက်လာခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ရီးစားလဲပြတ်၊ ကန်ထရိုက်လဲပြည့်ကာ အလုပ်လဲ ထွက်နိုင်ခဲ့ပြီ။ အလုပ်က လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေကို လိုက်နှုတ်ဆက်ကာ တချို့ကိုနေ့လည်စာ လိုက်ကျွေးဖြစ်သည်။ “မင်း နင်နောက်အလုပ် မရသေးဘူး မဟုတ်လား? …… အဲ့ကုမ္မဏီမှာ ငါ့သူငယ်ချင်းရှိတယ်၊ နင့် ဖောင် ပို့ထားပေးရမလား” “ငါ အလုပ်မလုပ်ချင်သေးဘူး၊ ခဏနားပြီး ခိုင်မာတဲ့ ကုမ္မဏီကြီးကြီး ရှာလိုက်အုံးမယ်”။

တကယ်က မင်းမင်း အလုပ်သစ်ရပြီးသား။ နောက်နှစ်မှ စဝင်ရမှာ။ ဒီဖက်က ဆယ့်သုံးလစာယူပြီး ခွင့်တွေ နှုတ်ကာ စောစောစီးစီး အလုပ်ထွက်နိုင်ခြင်းဖြစ်တယ်။ ဒီဇင်ဘာ အေးအေးဆေးဆေး ခရီးထွက်ဖို့ စိတ်ကူးထားတယ်။ ဒီညနေတော့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ ဂေးလမ်းမှာသွားဘုဖို့ ချိန်းထားတယ်။ အလုပ် ပရက်ရှာနဲ့ မဘုရတာလဲ ကြာပြီလေ။ ဂေးလမ်း ရောက်တော့ ဘီယာတစ်လုံးမှာကာ တစ်ယောက်တစ်ခွက် ခွက်တိုက်ကာ မော့လိုက်တယ်။ တကယ်က သူ့ကျေးဇူးနဲ့ သူ့ကုမ္မဏီမှာ အလုပ်တူတူလုပ်ရတော့မှာ ဆိုတော့ သူ့ကိုပြုစုရတာပေါ့။ “မင်းမင်း ထိုင်းလား? တရုတ်လား?” “သီရိလင်္ကာ” “ဖွီး မင်း အာအီး လို ညိုညက်ညက်တော့ရမှာ မဟုတ်ဘူး လခွီး” “ဟားဟားဟား အလကားစတာပါကွာ ” အဲ့လိုနဲ့ ကျနော်တို့ မီးနီအိမ်လေးထဲဝင်။

တူးပိစ်လေးတွေနဲ့ ထိုင်းမလေးတွေထဲက တစ်ယောက်စီစိတ်ကြိုက်ရွေး တစ်နာရီစာ ဒေါ်လာ တစ်ရာ စီပေးကာ သူတို့ ဦးဆောင်ရာ အခန်းလေးတွေထဲသို့ သွားကြသည်ပေါ့ဗျာ။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ထိုင်းမလေးက အဝတ်အစား ချွတ်ဖို့ပြောတယ်။ ဒီမှာက အချိန်က တန်ဖိုးရှိတယ်လေ။ မင်းမင်း အဝတ်အစားတွေချွတ်နေတုန်း ထိုင်းမလေးကလဲ ဘရာနဲ့ ပင်တီချွတ်ပြီးနေပြီ။ မင်းမင်း အဝတ်တွေယူပြီး ချိတ်နဲ့ချိတ်ရင်း ပြုံးပြပြီးမှန်ခန်းထဲမှာရှိတဲ့ ရေချိုးကန်ကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။ ရှယ် ရေချိုးကန် ပဲ နှစ်ပေခွဲလောက်အမြင့်မှ ကန်ပါးပါးလေးရယ်။ မင်းမင်းလဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပြီး အဲ့ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ ထိုင်းမလေးက ရေပန်းကိုယူကာ သူ့ကိုယ်သူ ဆေးကြောရင်း ပါးစပ်ဆေးရည်ကို အဖုံးထဲထည့်ပြီး မင်းမင်းကိုပေးတယ်။

မင်းမင်းလဲ ပလုပ်ကျင်းရင်း အဖုံးပြန်ပေးလိုက်တယ်။ သူမကိုယ်တိုင်လဲ ပလုပ်ကျင်းရင်း မင်းမင်းကို မှောက်ဖို့ပြောတာနဲ့ မှောက်ပေးလိုက်တယ်။ မင်းမင်း ဖင်ပေါ် တက်ခွလိုက်တဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားရတယ်။ လက်လေးနဲ့ ကျောကို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ နို့အုံလေးနဲ့ နို့သီးလေးရဲ့ ကျောကိုပွတ်တိုက်မှုနဲ့ အတူ ခါးနဲ့ဖင်တဝိုက်မှာ အဖုတ်မွှေးစူးရှရှနဲ့ ဝေ့ဝိုက်ပွတ်တိုက်နေတဲ့ အထိတွေ့ကို ခံစားရတယ်။ ထိုင်းမလေးရဲ့လက်က မင်းမင်းလက်နဲ့ ချိုင်းကြားကို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ဆေးကြောပေးနေတယ်။ မင်းမင်းရဲ့ ခန္ဓာအနှံ့ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့မှုနဲ့ အတူ ညီတော်မောင်းက နိုးကြားတက်ကြွလာတယ်။ ထိုင်းမလေးရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုနဲ့အတူ မင်းမင်း မှောက်နေရာက ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လို ဒူးထောက် လေးဖက်ထောက်မိရဲ့ ဖြစ်သွားမှန်း မသိလိုက်မိဘူး။

သူမက မင်းမင်း ဒူးခေါင်း(ဒူးကောက်)ကွေးထက် ထိုင်ရင်း လက်က ညီတော်မောင်ကို ပွတ်တိုက်ဆေးကြောကာ ဂွေလှိမ်းပေးနေတယ်။ ခဏအကြာမှာ မင်းမင်းကို ပက်လက်လှန်စေတယ်။ ပြီးနောက် စောစောက အတိုင်း မင်းမင်းပေါ် မှောက်ကာ ဆပ်ပြာဆီချောချောနဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးနေတယ်။ မင်းမင်း ထိုင်းမလေးကို စိုက်ကြည့်ကာ လက်က ခါးကိုကိုင်လိုက်တယ်။ ထိုင်းမလေး နှုတ်ခမ်းက မင်းမင်းနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလာချိန်… မင်းမင်းလက်က သူမတင်လုံးလုံးလေးကို ပွတ်ညှစ်ရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပါးစပ်နဲ့ဖိစုပ်လိုက်တယ်။ သူမလျှာလေးက မင်းမင်း ပါးစပ်ထဲတိုးဝင်လာသလို မင်းမင်းလျှာလေးနဲ့ သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိယက်ပေးလိုက်တယ်။ ထိုင်းမလေးက မင်းမင်းကို ခွထိုင်ကာ ခါးကိုမတ်လိုက်ပြီး ရေပန်းနဲ့ သူမခန္ဓာနဲ့ မင်းမင်း ခန္ဓာ အနှံ့ ရေနဲ့ဆေးကြောပေးတယ်။

ပြီးမှ စနိုးတာဝါအေးအေးလေးဖောက်ကာ ဂျိုးကို သုတ်ပေးတယ်။ အကာအကွယ် ထုပ်လေးကို ဖောက်ကာ ဂျိုးမှာ စွပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ အစွပ်ကအဆီတွေကို စနိုးတာဝါနဲ့ ဆေးကြောတယ်။ ခွက်ထဲကို ရေပူထည့်ကာ ငုံလိုက်ပြီး မင်းမင်း ဂျိုးကို ဖမ်းငုံလိုက်တယ်။ အိုး…. ရုတ်တရက် ဂျိုးက ပူနွေးနွေးလေးဖြစ်သွားတယ်။ ရေပူငုံပြီး ပါးစပ်စိကာ ဂျိုးငုံပြီး ပုလွေပေးတာ ပထမဆုံးခံစားဖူးတာပဲ။ ခဏကြာတော့ သူမရေကိုထွေးကာ မင်းမင်းကိုပြုံးပြတယ်။ “ဘယ်လိုလဲ ကောင်းလား?” မင်းမင်း သူမခေါင်းပေါ်က ဆံပင်လေးတွေ ပွတ်ရင်း ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်တယ်။ ထိုင်းမလေးက ရေသန့်ဘူး အဖုံးကိုဖွင့်ကာ ရေတငုံငုံလိုက်ရင်း စောစောကလို ဂျိုးကိုငုံလိုက်ပြန်တယ်။ ဒီတခါတော့ မင်းမင်း ခါးကော့သွားရတယ်။

ရေခဲရေငုံပြီး စုပ်လိုက်တာဆိုတော့ ဂျိုးက အေးပြီး ခါးကော့တက်သွားတာ။ ထိုင်းမလေးကတော့ သူမရဲ့ ပုလွေစွမ်းတွေ ပြနေလေရဲ့။ မင်းမင်း ၁၂၃၄ရေရင်း ခါးကော့ကာ သူမခေါင်းကို လက်နဲ့ ထိမ်းကိုင်ထားရတယ်။ အဲ့လို နောက်တခါ ရေပူငုံလွေးလိုက်၊ ရေအေးငုံ လွေးလိုက်နဲ့ ၃ကြိမ်စီ လွေးအပြီးမှာတော့ အစွပ်ကို ချွတ်ကာ မင်းမင်းကို ရေသုတ်ပေးပြီး သူမကိုယ်တိုင်ရေသုတ်ကာ မင်းမင်းလက်ကိုဆွဲပြီး မွှေ့ယာထူထူကြီးစီခေါ်သွားတယ်။ မွေ့ယာပေါ် မင်းမင်းကို လှဲစေပြီး အကာအကွယ် အသစ်ထပ်စွပ်ကာ ဂွေးစိကိုစုပ် ဂျိုးကို ဂွင်းတိုက်ပေးပါတယ်။ “ဘယ်ပုံစံနေပေးရမလဲ …” မင်းမင်း မွှေ့ယာပေါ်က ဆင်းကာ သူမကို မွှေ့ယာစပ် ပက်လက်နေစေ၍ ခါးကိုဆွဲ ခြေထောက်ကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ တောက်လျှောက် မြန်မြန်နဲ့ ကြမ်းကြမ်း လိုးပါတော့တယ်။

မင်းမင်းရှေ့ ခေါင်းရင်းမှာလဲ မှန်ချပ်ကြီးကနေ ကိုယ့်ပုံ ကိုယ်မြင်နေရသလို ခါးဆွဲလိုးရင်း ခေါင်းကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်လဲ မျက်နှာကျက် မှန်ထဲမှာ ပက်လက်ထိုင်းမလေးကို ဗိုလ်ကြီးသေနပ်ထမ်းလိုးနေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မြင်နေရတာ တော်တော်ဖီးလ်လာပါတယ်။ ရေချိုး ပုလွေပေးနေကတည်းက ပြီးချင်နေတဲ့စိတ်ကို မချုပ်တီးတော့ပဲ အမုန်းဆွဲကာ တဆုံးပစ်ဆောင့်ရင်း ပြီသွားပါတော့တယ်။ ပြီးတာနဲ့ မင်းမင်း သူမဘေးမှာ ပစ်လှဲလိုက်ပါတယ်။ ထိုင်းမလေးက ပြီးသွားတဲ့ မင်းမင်းဂျိုးကို အစွပ်ချွတ်ကာ တစ်ရှူးစက္ကူနဲ့ သန့်ရှင်းပေးပါတယ်။ မင်းမင်း အမောဖြေရင်း မျက်နှာကျက်မှန်မှာ မြင်နေရတဲ့ နှစ်ယောက်သား ပက်လက်ပုံကိုကြည့်ရင်း သဘောကျနေမိတယ်။ ထိုင်းမလေးကလဲ မှန်ထဲကနေ မင်းမင်းကိုပြုံးပြတယ်။

ကိုယ်လေးစောင်းရင်း မင်းမင်းကိုခွကာ ဂျိုးကို လာစွနေတယ်။ “နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ?” “မင်းမင်း။ မင်းနာမည်ကရော?” “အချာရာ” “အချာရာ?” မင်းမင်း ဖုန်းကို ယူပြီး ဖေ့ဘွတ်ကနေ ….ကိုနှိပ်ပြီး သူမကို ဖုန်းပေးလိုက်တယ်။ သူမက …… မှာ အချာရာ လို့ရေးရင်း သူမရဲ့ ပရိုဖိုင်လေးကိုပြတာနဲ့ မင်းမင်း တခါထဲ ဖရန့်ရကွက် ပို့လိုက်တယ်။ သူမက ပြန်တောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ မင်းမင်းဂျိုးမှာ အကာတခုစွပ်ကာ မင်းမင်း အပေါ်တက်စောင့်တယ်။ မင်းမင်း ပက်လက်အနေအထားနဲ့ မျက်နှာကျက်ကိုကြည့်ကာ တဘောအကျကြီး ကျနေတယ်။ ထိုင်းမလေးက မင်းမင်းလက်ကို ကိုင်ကာ သူမနို့အုံတွေပေါ်တင်ပေးတယ်။ သူမစိတ်တိုင်းကျ နို့အုံတွေကို စုပ်ညှစ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သူမမျက်ဝန်းတွေကို စိုက်ကြည့်ရင်းနဲ့ပေါ့။

အဲ့ အချိန်မှာ အခန်းထဲက ဘဲလ်က အကျယ်ကြီး ထမြည်ပါလေရော။ “မင်း၊ နောက်တစ်ချိန်ယူအုံးမလား?” “တစ်နာရီပြည့်ပြီလား အချာရာ?” “နိုးနိုး ဆယ့်ငါးမိနစ် ရသေးတယ်” “နောက်တစ်ချိန် မယူတော့ဘူး၊ ငါ့သူငယ်ချင်း စောင့်နေရလိမ့်မယ်” “အိုကေ” သူမ ကျနော့်အပေါ်ကထကာ နံရံမှာချိတ်ထားတဲ့ ဖုန်းနဲ့ နောက်တစ်ချိန်မယူကြောင်း သွားပြောတယ်။ “ဒါမင်းကိုယ်ပိုင် အခန်းလား?” ဂေးလမ်းမှာက တချို့က မိန်းခလေးတွေ ကိုယ်ပိုင်အခန်းပေးထားပြီး အဲ့မှာပဲနေ အဲမှာပဲ အလုပ်လုပ်ရတယ်။ ရေသန့်၊ ကွန်ဒုံ၊ တဘက်၊ တစ်ရှူးကို စာအုပ်စင်လိုမျိုးနဲ့ အပြည့်ဖြည့်ပေးထားတယ်။ သူမတို့ အသုံးအဆောင် လက်တော့၊ နဲ့ အဝတ်ဘီဒိုတွေပါ အခန်းထဲမှာ အပြည့်အစုံ ရှိတယ်။ တချို့ကျတော့ နေစရာ တခြားမှာပေးထားပြီး အလုပ်လုပ်တဲ့ အခန်းကို ဘုံသုံးရတယ်။

အလုပ်လုပ်ပြီး ပြန်သန့်ရှင်းပေးခဲ့ရတယ်။”ဟုတ်တယ် မင်း။ ဘာကြောင့်မေးတာလဲ?” “ငါက မြန်မာ အချာရာ။ ငါ ဆုန်ခရန်(သင်္ကြန်) ကိုသဘောကျတယ်။” “ငါမင်းကို အဝတ်ရေစိုနဲ့ လိုးချင်တယ်။ မုန့်ဖိုး ကောင်းကောင်း ပေးပါ့မယ်။” သူမ ခဏလေးတွေဝေ သွားပြီတော့။ ဘီဒိုဖွင့်ကာ ဂျိတ်မှာချိတ်ထားတဲ့ ဂါဝန် အဟောင်းဝါဝါ တထည်ကို ယူပြတယ်။ သူမ အဝတ်ဘီဒိုလေးက သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်နဲ့ အဝတ်တွေ ချိတ်တာချိတ် ခေါက်ပြီးစီစီရီရီနဲ့ သန့်ပြန့်နေလို့ သူမကို အမှတ်ပေးမိသေးတယ်။ သူမကို ပြုံးပြီး ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်တယ်။ သူမက ဂါဝန်ကို ခေါင်းကစွပ်ပြီး ကျနော့်ကို ဆွဲခေါ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ရေပန်းကို ဖွင့်ကာ ကျနော့်ကိုပေးတယ်။ ကျနော်လဲ ရေပန်းနဲ့ သူမကိုဖြန်းပြီး ရေပက်လိုက်တယ်။ သူမလဲ ပျော်သွားပြီး ကျနော့်ကို ရေနဲ့ ပြန်ပက်တယ်။

ကျနော် သူမကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးသူမပုခုံးကိုဖိကာ ဂျိုးဂျိုးကို စုပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ အချာရာက ကျနော့်ကို တစ်ချက် မော့ကြည့်ရင်း စောစောက လိုးထားတဲ့ ကွန်ဒုံကို ချွတ်လိုက်ကာ ဂျိုးကိုဖမ်းငုံပြီး လွေးပေးပါတယ်။ မင်းမင်း အချာရာကို ပြန်ဆွဲထူကာ ပုလွေပေးပေးထာတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို အနမ်းပေးလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းပြင်ထွက်ဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။ တကယ်က ကွိုင်ယူမလို့ပါ။ သူမကလဲ သိတယ်ထင်တယ် ကျနော့်လက်ကို ဆွဲလိုက်ပြီး… “အချိန်မရှိတော့ဘူး မင်း ဒီအတိုင်းပဲ လိုးတော့။ အပြင်မှာတော့ ပြီးပေးနော်” အချာရာက ဂါဝန်ကိုလှန်ကာ ရေချိုးကန်ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးတယ်။ မင်းမင်းလဲ ဂျိုးကို အချာရာရဲ့ ပျူထွက်နေတဲ့ အဖုတ်လေးတေ့ ခါးကိုကိုင်ကာ မရပ်မနား ဆောင့်လိုးတော့တယ်။

အချာရာက အိုးလေးနောက်ပစ်ပစ်ပေးရင်း ပိုးစိုးပက်စက် အလိုးခံပါတယ်။ မင်းမင်း အချာရာ ပြီးသွားပြီဆိုတာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ အချာရာရဲ့ အတွင်းသားတွေက မင်းမင်းဂျိုးကို ညှစ်ပြီး စုပ်ယူနေသလို ခံစားရတာကြောင့် မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ အချာရာ ပိပိလေးစီကနေ အမြန်စွဲနှုတ်လိုက်ရပါတယ်။ အချာရာက ချက်ချင်း မင်းမင်းဖက်လှဲ့က ဂျိုးကို ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း မျက်နှာလေးကို မော့ထားတာ ဆရာကျလှပါတယ်။ မင်းမင်းလဲ မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ အချာရာမျက်နှာနဲ့ ပါးစပ်တဝိုက် သုတ်ရည်တွေ ပန်းမိပါတော့တယ်။ အချရာက ချစ်စဖွယ်ပြုံးကာ ဂျိုးကိုစုပ်ပေးပါသေးတယ်။ ပြီးမှ မင်းမင်းကို ရေချိုးသန့်ရှင်း ပေးကာ…. “မင်း အချိန်ပြည့်နေပြီ။

အဝတ်ဝတ်ပြီး သွားနှင့်တော့နော်။ အချာရာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်အုံးမယ်။ နောက်လဲ အချာရာစီ လာလည်နော်” မင်းမင်း ရေသုတ် အဝတ်လဲကာ ရေချိုးခန်းထဲက အချာရာကို မုန့်ဖို့ ပိုက်ဆံမြင်အောင်ပြကာ ကုတင်ဘေးက သူမပိုက်ဆံအိပ်နားထားခဲ့ပေးပြီး တံခါးဖွင့်ကာ အောက်ဆင်းလာခဲ့တယ်။ သူငယ်ချင်းက မှန်ခန်းထဲက ကောင်မလေးတွေ ကြည့်ကာ ကျနော့်ကိုစောင့်နေပါတယ်။ “မင်းမင်း မိုက်လား သူငယ်ချင်း?” “အေး ငါ သွားဖူးသမျှထဲမှာတော့ အခန်းအနေအထားရော အပြုအစုရော ရှယ်ပဲ” “ငါတော့ မုန့်ဖိုး ဒေါ်လာနှစ်ဆယ်ပေးခဲ့တယ် လပ်ကီးဆဲဗင်းလေးကို၊ မင်းရော မင်းရဲ့ ဆယ့်သုံးဂဏန်းလေးကို မုန့်ဖိုးပေးခဲ့သေးလား?” မင်းမင်း ဘာမှ မပြောပဲ ရီပဲရီနေလိုက်တယ်….ပြီးပါပြီ။

 

Zawgyi

 

အျပဳအစုကရွယ္ပဲ

မင္းမင္း ဒီေန႔ စိတ္ညစ္ေနတယ္။ ဒီကုမၼဏီကို ေရာက္တာ တႏွစ္ခြဲေက်ာ္ၿပီ အထက္အရာရွိနဲ႔ လုံးဝမတည့္။ စလုံး အဖိုးႀကီးက ေရွး႐ိုးဆန္တယ္။ လက္ေအာက္က အာအီး ေတြေရာ အာတိအို ေတြေရာ သူရစ္တဲ့ ဒဏ္မခံႏိုင္ၾက။ ခဏခဏ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္က်ေတာ့ လက္ေအာက္ဝန္ထမ္းမၿမဲ။ ဒီေန႔လဲ မင္းမင္း ခ်စ္သူနဲ႔ ညဖက္႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ခ်ိန္းထားတာ ဘယ္လိုမွ ထြက္မရ။ အိုဗာတိုင္ ဆင္းရအုံးမည္။ ဒီ အလုပ္ ေရာက္ၿပီးကတည္းက ခ်စ္သူနဲ႔က တဂ်က္ဂ်က္။ ခုလဲ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ နင္နဲ႔ငါ ျပတ္ၿပီတဲ့။ ျပတ္လဲ ေအးတာပဲ သိပ္ေတာ့ ခံစားမေနပါဘူး။ တြဲကတည္းကလဲ ေက်ာင္းသူ ခ်ာတိတ္ဆိုေတာ့ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္ အရမ္းက်တဲ့ ခ်ာတိတ္။ “မင္း သြားခ်င္သြားေလ။ ငါ နင့္ တာဝန္ယူထားေပးမယ္” အထက္က အာအီး ကုလားမ ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္။

တခုပဲ အလုပ္ထြက္ဖို႔ ထြက္စာတင္တိုင္း ဖင္ေပါ့ ခိုင္းေကာင္းတဲ့ မင္းမင္း ထြက္စာက သူမစီကေန ေက်ာ္ၿပီး အိတ္အာ စီမေရာက္။ မင္းမင္း သူမကို လက္ကာျပၿပီး ပလပ္စတစ္ဦးထုပ္ေစာင္းကာ ဆိုဒ္ထဲ သြားလိုက္တယ္။ ဒီေသာၾကာ ညလဲ အိမ္ျပန္မိုးခ်ဳပ္ ေပမည္တကား။ ႏိုဝင္ဘာလလည္ မင္းမင္း စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ အိတ္အာ ႐ုံးခန္းက ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရီးစားလဲျပတ္၊ ကန္ထ႐ိုက္လဲျပည့္ကာ အလုပ္လဲ ထြက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ အလုပ္က လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို လိုက္ႏႈတ္ဆက္ကာ တခ်ိဳ႕ကိုေန႔လည္စာ လိုက္ေကြၽးျဖစ္သည္။ “မင္း နင္ေနာက္အလုပ္ မရေသးဘူး မဟုတ္လား? …… အဲ့ကုမၼဏီမွာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းရွိတယ္၊ နင့္ ေဖာင္ ပို႔ထားေပးရမလား” “ငါ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေသးဘူး၊ ခဏနားၿပီး ခိုင္မာတဲ့ ကုမၼဏီႀကီးႀကီး ရွာလိုက္အုံးမယ္”။

တကယ္က မင္းမင္း အလုပ္သစ္ရၿပီးသား။ ေနာက္ႏွစ္မွ စဝင္ရမွာ။ ဒီဖက္က ဆယ့္သံုးလစာယူၿပီး ခြင့္ေတြ ႏႈတ္ကာ ေစာေစာစီးစီး အလုပ္ထြက္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒီဇင္ဘာ ေအးေအးေဆးေဆး ခရီးထြက္ဖို႔ စိတ္ကူးထားတယ္။ ဒီညေနေတာ့ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္နဲ႔ ေဂးလမ္းမွာသြားဘုဖို႔ ခ်ိန္းထားတယ္။ အလုပ္ ပရက္ရွာနဲ႔ မဘုရတာလဲ ၾကာၿပီေလ။ ေဂးလမ္း ေရာက္ေတာ့ ဘီယာတစ္လုံးမွာကာ တစ္ေယာက္တစ္ခြက္ ခြက္တိုက္ကာ ေမာ့လိုက္တယ္။ တကယ္က သူ႔ေက်းဇူးနဲ႔ သူ႔ကုမၼဏီမွာ အလုပ္တူတူလုပ္ရေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ သူ႔ကိုျပဳစုရတာေပါ့။ “မင္းမင္း ထိုင္းလား? တ႐ုတ္လား?” “သီရိလကၤာ” “ဖြီး မင္း အာအီး လို ညိဳညက္ညက္ေတာ့ရမွာ မဟုတ္ဘူး လခြီး” “ဟားဟားဟား အလကားစတာပါကြာ ” အဲ့လိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ မီးနီအိမ္ေလးထဲဝင္။

တူးပိစ္ေလးေတြနဲ႔ ထိုင္းမေလးေတြထဲက တစ္ေယာက္စီစိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြး တစ္နာရီစာ ေဒၚလာ တစ္ရာ စီေပးကာ သူတို႔ ဦးေဆာင္ရာ အခန္းေလးေတြထဲသို႔ သြားၾကသည္ေပါ့ဗ်ာ။ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ထိုင္းမေလးက အဝတ္အစား ခြၽတ္ဖို႔ေျပာတယ္။ ဒီမွာက အခ်ိန္က တန္ဖိုးရွိတယ္ေလ။ မင္းမင္း အဝတ္အစားေတြခြၽတ္ေနတုန္း ထိုင္းမေလးကလဲ ဘရာနဲ႔ ပင္တီခြၽတ္ၿပီးေနၿပီ။ မင္းမင္း အဝတ္ေတြယူၿပီး ခ်ိတ္နဲ႔ခ်ိတ္ရင္း ၿပဳံးျပၿပီးမွန္ခန္းထဲမွာရွိတဲ့ ေရခ်ိဳးကန္ကို လက္ညႇိဳးထိုးျပတယ္။ ရွယ္ ေရခ်ိဳးကန္ ပဲ ႏွစ္ေပခြဲေလာက္အျမင့္မွ ကန္ပါးပါးေလးရယ္။ မင္းမင္းလဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားၿပီး အဲ့ေပၚမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္လိုက္တယ္။ ထိုင္းမေလးက ေရပန္းကိုယူကာ သူ႔ကိုယ္သူ ေဆးေၾကာရင္း ပါးစပ္ေဆးရည္ကို အဖုံးထဲထည့္ၿပီး မင္းမင္းကိုေပးတယ္။

မင္းမင္းလဲ ပလုပ္က်င္းရင္း အဖုံးျပန္ေပးလိုက္တယ္။ သူမကိုယ္တိုင္လဲ ပလုပ္က်င္းရင္း မင္းမင္းကို ေမွာက္ဖို႔ေျပာတာနဲ႔ ေမွာက္ေပးလိုက္တယ္။ မင္းမင္း ဖင္ေပၚ တက္ခြလိုက္တဲ့ အထိအေတြ႕ကို ခံစားရတယ္။ လက္ေလးနဲ႔ ေက်ာကို ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ ပြတ္တိုက္ေပးေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏို႔အုံေလးနဲ႔ ႏို႔သီးေလးရဲ႕ ေက်ာကိုပြတ္တိုက္မႈနဲ႔ အတူ ခါးနဲ႔ဖင္တဝိုက္မွာ အဖုတ္ေမႊးစူးရွရွနဲ႔ ေဝ့ဝိုက္ပြတ္တိုက္ေနတဲ့ အထိေတြ႕ကို ခံစားရတယ္။ ထိုင္းမေလးရဲ႕လက္က မင္းမင္းလက္နဲ႔ ခ်ိဳင္းၾကားကို ဆပ္ျပာရည္နဲ႔ ေဆးေၾကာေပးေနတယ္။ မင္းမင္းရဲ႕ ခႏၶာအႏွံ႔ ပြတ္တိုက္ထိေတြ႕မႈနဲ႔ အတူ ညီေတာ္ေမာင္းက ႏိုးၾကားတက္ႂကြလာတယ္။ ထိုင္းမေလးရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈနဲ႔အတူ မင္းမင္း ေမွာက္ေနရာက ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို ဒူးေထာက္ ေလးဖက္ေထာက္မိရဲ႕ ျဖစ္သြားမွန္း မသိလိုက္မိဘူး။

သူမက မင္းမင္း ဒူးေခါင္း(ဒူးေကာက္)ေကြးထက္ ထိုင္ရင္း လက္က ညီေတာ္ေမာင္ကို ပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာကာ ေဂြလွိမ္းေပးေနတယ္။ ခဏအၾကာမွာ မင္းမင္းကို ပက္လက္လွန္ေစတယ္။ ၿပီးေနာက္ ေစာေစာက အတိုင္း မင္းမင္းေပၚ ေမွာက္ကာ ဆပ္ျပာဆီေခ်ာေခ်ာနဲ႔ ပြတ္တိုက္ေပးေနတယ္။ မင္းမင္း ထိုင္းမေလးကို စိုက္ၾကည့္ကာ လက္က ခါးကိုကိုင္လိုက္တယ္။ ထိုင္းမေလး ႏႈတ္ခမ္းက မင္းမင္းႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလာခ်ိန္… မင္းမင္းလက္က သူမတင္လုံးလုံးေလးကို ပြတ္ညႇစ္ရင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ပါးစပ္နဲ႔ဖိစုပ္လိုက္တယ္။ သူမလွ်ာေလးက မင္းမင္း ပါးစပ္ထဲတိုးဝင္လာသလို မင္းမင္းလွ်ာေလးနဲ႔ သူမႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိယက္ေပးလိုက္တယ္။ ထိုင္းမေလးက မင္းမင္းကို ခြထိုင္ကာ ခါးကိုမတ္လိုက္ၿပီး ေရပန္းနဲ႔ သူမခႏၶာနဲ႔ မင္းမင္း ခႏၶာ အႏွံ႔ ေရနဲ႔ေဆးေၾကာေပးတယ္။

ၿပီးမွ စႏိုးတာဝါေအးေအးေလးေဖာက္ကာ ဂ်ိဳးကို သုတ္ေပးတယ္။ အကာအကြယ္ ထုပ္ေလးကို ေဖာက္ကာ ဂ်ိဳးမွာ စြပ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အစြပ္ကအဆီေတြကို စႏိုးတာဝါနဲ႔ ေဆးေၾကာတယ္။ ခြက္ထဲကို ေရပူထည့္ကာ ငုံလိုက္ၿပီး မင္းမင္း ဂ်ိဳးကို ဖမ္းငုံလိုက္တယ္။ အိုး…. ႐ုတ္တရက္ ဂ်ိဳးက ပူေႏြးေႏြးေလးျဖစ္သြားတယ္။ ေရပူငုံၿပီး ပါးစပ္စိကာ ဂ်ိဳးငုံၿပီး ပုေလြေပးတာ ပထမဆုံးခံစားဖူးတာပဲ။ ခဏၾကာေတာ့ သူမေရကိုေထြးကာ မင္းမင္းကိုၿပဳံးျပတယ္။ “ဘယ္လိုလဲ ေကာင္းလား?” မင္းမင္း သူမေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေလးေတြ ပြတ္ရင္း ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္တယ္။ ထိုင္းမေလးက ေရသန႔္ဘူး အဖုံးကိုဖြင့္ကာ ေရတငုံငုံလိုက္ရင္း ေစာေစာကလို ဂ်ိဳးကိုငုံလိုက္ျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ မင္းမင္း ခါးေကာ့သြားရတယ္။

ေရခဲေရငုံၿပီး စုပ္လိုက္တာဆိုေတာ့ ဂ်ိဳးက ေအးၿပီး ခါးေကာ့တက္သြားတာ။ ထိုင္းမေလးကေတာ့ သူမရဲ႕ ပုေလြစြမ္းေတြ ျပေနေလရဲ႕။ မင္းမင္း ၁၂၃၄ေရရင္း ခါးေကာ့ကာ သူမေခါင္းကို လက္နဲ႔ ထိမ္းကိုင္ထားရတယ္။ အဲ့လို ေနာက္တခါ ေရပူငုံေလြးလိုက္၊ ေရေအးငုံ ေလြးလိုက္နဲ႔ ၃ႀကိမ္စီ ေလြးအၿပီးမွာေတာ့ အစြပ္ကို ခြၽတ္ကာ မင္းမင္းကို ေရသုတ္ေပးၿပီး သူမကိုယ္တိုင္ေရသုတ္ကာ မင္းမင္းလက္ကိုဆြဲၿပီး ေမႊ႕ယာထူထူႀကီးစီေခၚသြားတယ္။ ေမြ႕ယာေပၚ မင္းမင္းကို လွဲေစၿပီး အကာအကြယ္ အသစ္ထပ္စြပ္ကာ ေဂြးစိကိုစုပ္ ဂ်ိဳးကို ဂြင္းတိုက္ေပးပါတယ္။ “ဘယ္ပုံစံေနေပးရမလဲ …” မင္းမင္း ေမႊ႕ယာေပၚက ဆင္းကာ သူမကို ေမႊ႕ယာစပ္ ပက္လက္ေနေစ၍ ခါးကိုဆြဲ ေျခေထာက္ကို ပုခုံးေပၚထမ္းကာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ျမန္ျမန္နဲ႔ ၾကမ္းၾကမ္း လိုးပါေတာ့တယ္။

မင္းမင္းေရွ႕ ေခါင္းရင္းမွာလဲ မွန္ခ်ပ္ႀကီးကေန ကိုယ့္ပုံ ကိုယ္ျမင္ေနရသလို ခါးဆြဲလိုးရင္း ေခါင္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္လဲ မ်က္ႏွာက်က္ မွန္ထဲမွာ ပက္လက္ထိုင္းမေလးကို ဗိုလ္ႀကီးေသနပ္ထမ္းလိုးေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမင္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ဖီးလ္လာပါတယ္။ ေရခ်ိဳး ပုေလြေပးေနကတည္းက ၿပီးခ်င္ေနတဲ့စိတ္ကို မခ်ဳပ္တီးေတာ့ပဲ အမုန္းဆြဲကာ တဆုံးပစ္ေဆာင့္ရင္း ၿပီသြားပါေတာ့တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ မင္းမင္း သူမေဘးမွာ ပစ္လွဲလိုက္ပါတယ္။ ထိုင္းမေလးက ၿပီးသြားတဲ့ မင္းမင္းဂ်ိဳးကို အစြပ္ခြၽတ္ကာ တစ္ရႉးစကၠဴနဲ႔ သန႔္ရွင္းေပးပါတယ္။ မင္းမင္း အေမာေျဖရင္း မ်က္ႏွာက်က္မွန္မွာ ျမင္ေနရတဲ့ ႏွစ္ေယာက္သား ပက္လက္ပုံကိုၾကည့္ရင္း သေဘာက်ေနမိတယ္။ ထိုင္းမေလးကလဲ မွန္ထဲကေန မင္းမင္းကိုၿပဳံးျပတယ္။

ကိုယ္ေလးေစာင္းရင္း မင္းမင္းကိုခြကာ ဂ်ိဳးကို လာစြေနတယ္။ “နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ?” “မင္းမင္း။ မင္းနာမည္ကေရာ?” “အခ်ာရာ” “အခ်ာရာ?” မင္းမင္း ဖုန္းကို ယူၿပီး ေဖ့ဘြတ္ကေန ….ကိုႏွိပ္ၿပီး သူမကို ဖုန္းေပးလိုက္တယ္။ သူမက …… မွာ အခ်ာရာ လို႔ေရးရင္း သူမရဲ႕ ပ႐ိုဖိုင္ေလးကိုျပတာနဲ႔ မင္းမင္း တခါထဲ ဖရန႔္ရကြက္ ပို႔လိုက္တယ္။ သူမက ျပန္ေတာင္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ မင္းမင္းဂ်ိဳးမွာ အကာတခုစြပ္ကာ မင္းမင္း အေပၚတက္ေစာင့္တယ္။ မင္းမင္း ပက္လက္အေနအထားနဲ႔ မ်က္ႏွာက်က္ကိုၾကည့္ကာ တေဘာအက်ႀကီး က်ေနတယ္။ ထိုင္းမေလးက မင္းမင္းလက္ကို ကိုင္ကာ သူမႏို႔အုံေတြေပၚတင္ေပးတယ္။ သူမစိတ္တိုင္းက် ႏို႔အုံေတြကို စုပ္ညႇစ္ေပးေနလိုက္တယ္။ သူမမ်က္ဝန္းေတြကို စိုက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ေပါ့။

အဲ့ အခ်ိန္မွာ အခန္းထဲက ဘဲလ္က အက်ယ္ႀကီး ထျမည္ပါေလေရာ။ “မင္း၊ ေနာက္တစ္ခ်ိန္ယူအုံးမလား?” “တစ္နာရီျပည့္ၿပီလား အခ်ာရာ?” “ႏိုးႏိုး ဆယ့္ငါးမိနစ္ ရေသးတယ္” “ေနာက္တစ္ခ်ိန္ မယူေတာ့ဘူး၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေစာင့္ေနရလိမ့္မယ္” “အိုေက” သူမ က်ေနာ့္အေပၚကထကာ နံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဖုန္းနဲ႔ ေနာက္တစ္ခ်ိန္မယူေၾကာင္း သြားေျပာတယ္။ “ဒါမင္းကိုယ္ပိုင္ အခန္းလား?” ေဂးလမ္းမွာက တခ်ိဳ႕က မိန္းခေလးေတြ ကိုယ္ပိုင္အခန္းေပးထားၿပီး အဲ့မွာပဲေန အဲမွာပဲ အလုပ္လုပ္ရတယ္။ ေရသန႔္၊ ကြန္ဒုံ၊ တဘက္၊ တစ္ရႉးကို စာအုပ္စင္လိုမ်ိဳးနဲ႔ အျပည့္ျဖည့္ေပးထားတယ္။ သူမတို႔ အသုံးအေဆာင္ လက္ေတာ့၊ နဲ႔ အဝတ္ဘီဒိုေတြပါ အခန္းထဲမွာ အျပည့္အစုံ ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေနစရာ တျခားမွာေပးထားၿပီး အလုပ္လုပ္တဲ့ အခန္းကို ဘုံသုံးရတယ္။

အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္သန႔္ရွင္းေပးခဲ့ရတယ္။”ဟုတ္တယ္ မင္း။ ဘာေၾကာင့္ေမးတာလဲ?” “ငါက ျမန္မာ အခ်ာရာ။ ငါ ဆုန္ခရန္(သၾကၤန္) ကိုသေဘာက်တယ္။” “ငါမင္းကို အဝတ္ေရစိုနဲ႔ လိုးခ်င္တယ္။ မုန႔္ဖိုး ေကာင္းေကာင္း ေပးပါ့မယ္။” သူမ ခဏေလးေတြေဝ သြားၿပီေတာ့။ ဘီဒိုဖြင့္ကာ ဂ်ိတ္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဂါဝန္ အေဟာင္းဝါဝါ တထည္ကို ယူျပတယ္။ သူမ အဝတ္ဘီဒိုေလးက သန႔္သန႔္ျပန႔္ျပန႔္နဲ႔ အဝတ္ေတြ ခ်ိတ္တာခ်ိတ္ ေခါက္ၿပီးစီစီရီရီနဲ႔ သန႔္ျပန႔္ေနလို႔ သူမကို အမွတ္ေပးမိေသးတယ္။ သူမကို ၿပဳံးၿပီး ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္တယ္။ သူမက ဂါဝန္ကို ေခါင္းကစြပ္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ဆြဲေခၚကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္။ ေရပန္းကို ဖြင့္ကာ က်ေနာ့္ကိုေပးတယ္။ က်ေနာ္လဲ ေရပန္းနဲ႔ သူမကိုျဖန္းၿပီး ေရပက္လိုက္တယ္။ သူမလဲ ေပ်ာ္သြားၿပီး က်ေနာ့္ကို ေရနဲ႔ ျပန္ပက္တယ္။

က်ေနာ္ သူမကို ဖက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းလိုက္တယ္။ ၿပီးသူမပုခုံးကိုဖိကာ ဂ်ိဳးဂ်ိဳးကို စုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အခ်ာရာက က်ေနာ့္ကို တစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေစာေစာက လိုးထားတဲ့ ကြန္ဒုံကို ခြၽတ္လိုက္ကာ ဂ်ိဳးကိုဖမ္းငုံၿပီး ေလြးေပးပါတယ္။ မင္းမင္း အခ်ာရာကို ျပန္ဆြဲထူကာ ပုေလြေပးေပးထာတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အနမ္းေပးလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းျပင္ထြက္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ တကယ္က ကြိဳင္ယူမလို႔ပါ။ သူမကလဲ သိတယ္ထင္တယ္ က်ေနာ့္လက္ကို ဆြဲလိုက္ၿပီး… “အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး မင္း ဒီအတိုင္းပဲ လိုးေတာ့။ အျပင္မွာေတာ့ ၿပီးေပးေနာ္” အခ်ာရာက ဂါဝန္ကိုလွန္ကာ ေရခ်ိဳးကန္ကို လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းေပးတယ္။ မင္းမင္းလဲ ဂ်ိဳးကို အခ်ာရာရဲ႕ ပ်ဴထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ေလးေတ့ ခါးကိုကိုင္ကာ မရပ္မနား ေဆာင့္လိုးေတာ့တယ္။

အခ်ာရာက အိုးေလးေနာက္ပစ္ပစ္ေပးရင္း ပိုးစိုးပက္စက္ အလိုးခံပါတယ္။ မင္းမင္း အခ်ာရာ ၿပီးသြားၿပီဆိုတာ ခံစားလိုက္ရတယ္။ အခ်ာရာရဲ႕ အတြင္းသားေတြက မင္းမင္းဂ်ိဳးကို ညႇစ္ၿပီး စုပ္ယူေနသလို ခံစားရတာေၾကာင့္ မထိမ္းႏိုင္ေတာ့ပဲ အခ်ာရာ ပိပိေလးစီကေန အျမန္စြဲႏႈတ္လိုက္ရပါတယ္။ အခ်ာရာက ခ်က္ခ်င္း မင္းမင္းဖက္လွဲ႔က ဂ်ိဳးကို ဂြင္းတိုက္ေပးရင္း မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ထားတာ ဆရာက်လွပါတယ္။ မင္းမင္းလဲ မထိမ္းႏိုင္ေတာ့ပဲ အခ်ာရာမ်က္ႏွာနဲ႔ ပါးစပ္တဝိုက္ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းမိပါေတာ့တယ္။ အခ်ရာက ခ်စ္စဖြယ္ၿပဳံးကာ ဂ်ိဳးကိုစုပ္ေပးပါေသးတယ္။ ၿပီးမွ မင္းမင္းကို ေရခ်ိဳးသန႔္ရွင္း ေပးကာ…. “မင္း အခ်ိန္ျပည့္ေနၿပီ။

အဝတ္ဝတ္ၿပီး သြားႏွင့္ေတာ့ေနာ္။ အခ်ာရာ သန႔္ရွင္းေရး လုပ္လိုက္အုံးမယ္။ ေနာက္လဲ အခ်ာရာစီ လာလည္ေနာ္” မင္းမင္း ေရသုတ္ အဝတ္လဲကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက အခ်ာရာကို မုန႔္ဖို႔ ပိုက္ဆံျမင္ေအာင္ျပကာ ကုတင္ေဘးက သူမပိုက္ဆံအိပ္နားထားခဲ့ေပးၿပီး တံခါးဖြင့္ကာ ေအာက္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းက မွန္ခန္းထဲက ေကာင္မေလးေတြ ၾကည့္ကာ က်ေနာ့္ကိုေစာင့္ေနပါတယ္။ “မင္းမင္း မိုက္လား သူငယ္ခ်င္း?” “ေအး ငါ သြားဖူးသမွ်ထဲမွာေတာ့ အခန္းအေနအထားေရာ အျပဳအစုေရာ ရွယ္ပဲ” “ငါေတာ့ မုန႔္ဖိုး ေဒၚလာႏွစ္ဆယ္ေပးခဲ့တယ္ လပ္ကီးဆဲဗင္းေလးကို၊ မင္းေရာ မင္းရဲ႕ ဆယ့္သုံးဂဏန္းေလးကို မုန႔္ဖိုးေပးခဲ့ေသးလား?” မင္းမင္း ဘာမွ မေျပာပဲ ရီပဲရီေနလိုက္တယ္….ၿပီးပါၿပီ။